Chamberlain tusschen twee vuren
COOPVAERT
Het Anglo-ltaliaansch accoord ïn de weegschaal.
KRIJGT EDEN GELIJK
Alicante weer onder vuur.
Sedert 25 Mei 500 inwoners
gedood en 2000 gewond.
PER ONS
OUD-HOLL. PIJPTABAK
Hnno 1755
Kanton weer gebombar
deerd door vliegtuigen.
De algemeene toestand.
Onderhandelingen met de
Sudeten-Duitschers.
Memorandum van Henlein als
grondslag voor de
onderhandelingen.
TWEEDE BLAD.
(Van onzen correspondent).
Moeilijke, zorgvolle dagen voor
Chamberlain! Zelfs zijn geliefd*»
hengelsport schijnt niet meer in staat
hem zijn muizenissen te doen vergeten.
Op de jongste kieken van den premier
in vischcostuum ziet hij er althans al
lerminst vroolijk uit. Misschien komt
dat omdat de forellen niet willen bijten.
Maar evengoed mogelijk is het, dat zijn
zorgelijke uitdrukking te wijten is aan
moeilijkheden bij de politieke hengel
sport.
Een groote visch aan den haak te hebben,
en hem niet te kunnen ophalen, is een van
de ergerlijkste ervaringen, die den henge
laar te beurt kan vallen, en dat is juist de
positie waarin de premier zich op het
oogenblik bevindt. Reeds twee maanden
heeft hij de visch van het Anglo-Ita-
liaansch accoord aan den haak, en nog is hij
er niet in geslaagd het veelbelovende dier
met een fikschen slag uit het water te slaan
en in 't emmertje op den oever te deponee-
ren. Dat is uitermate pijnlijk, want hij
hengelt niet alleen, maar ten aanzien van
een groot en kritisch publiek, en dat publiek
begint langzamerhand ongeduldig te wor
den. We hebben het je wel gezegd, begint
het te mompelen, je hebt het verkeerd aan
gelegd toen je den hengel van vriend Eden
overnam, en daar pluk je nu de zure vruch
ten van.
Leedvermaak
Een zeker leedvermaak is bij sommigen
dezer critici niet afwezig.
Het is begrijpelijk, maar daarom nog niet
te rechtvaardigen. De verantwoordelijkheid
van den leider van Engeland's buitenland-
sche politiek is zoo angstwekkend groot,
dat deze overweging alleen al genoeg hoor
de te zijn om een welwillende houding te
nemen tegenover den man die haar op zijn
schouders draagt. Er is bovendien iets in
dien man dat een oprechte bewondering af
dwingt. Hij heeft niet de onderfinneerbare
charme van Baldwin, hij is eerder stug dan
innemend, maar hij geeft telkens weer blij
ken van 'n stoere oprechtheid, een rustigen
moed, een energie en een rechtvaardigheid,
die elk onbevooroordeeld waarnemer moe
ten imponeeren. Dit alles mag echter niet
blind maken voor het ontegenzeggelijke
feit dat hij zich op het oogenblik, misschien
door eigen schuld, in een moeilijk parket
bevindt. Wat is het geval? Vier maanden
geleden zette hij zijn populairen minister
van buitenlandsche zaken opzij om zelf de
leiding van het Engelsche beleid op zich te
nemen. Het meeningsverschil, dat tot deze
breuk tusschen de twee mannen leidde, is
als volgt uiteen te zetten. Beiden wilden zij
het herstel van de vriendschap met Italië,
minder diplomatiek uitgedrukt, een ver
zwakking van de spil RomeBerlijn, welks
zuidelijk einde zoo gevaarlijk tegen Enge
land gericht scheen te zijn. Chamberlain
meende, dat dit doel bereikt zou kunnen
■worden door een tegemoetkomende houding
tegenover Italië te toonen. Hij was ervan
overtuigd, dat Italië zelf niets liever dan
goede betrekkingen met Engeland wensch-
te, en dat het slechts een schijnbaar anti-
Britsche politiek voerde in Spanje, Lybië en
de Middellandsche Zee omdat het een re
vanche voor de Engelsche nederlaag in
Abessinië vreesde, en zich tegen een derge
lijke eventualiteit van te voren wilde ver
dedigen. Door een tegemoetkomende hou
ding aan te nemen en te bewijzen, dat deze
Italiaansche verdenkingen ongegrond wa
ren, zou de defensieve anti-Britsche activi
teit, waartoe zij aanleiding hadden gege
ven vanzelf ophouden.
Er zou dan immers geen noodzaak meer
voor zijn. Eden zag de kwestie in een heel
ander licht. Volgens hem was de Italiaan
sche politiek in de Middellandsche Zee niet
defensief, maar het tegenovergestelde. Hij
meende dat zij deel uitmaakte van een wel
overwogen expansionisme belichaamd in
het ideaal „mare nostrum", dat direct tegen
Engeland gericht is. Tegemoetkomendheid
en concessies van Engelschen kant zouden
derhalve geen eind maken aan dit funda-
menteele anti-Britsche streven, doch Mus-
solini slechts grootere bewegingsvrijheid
geven om dit streven des te krachtiger door
te zetten. Het zou, met Engeland als vriend,
sterker tegenover zijn partner in de spil
komen te staan en zoodoende op meer steun
bij zijn expansionistische politiek in de
Middellandsche Zee kunnen aandringen.
De spil zou op deze wijze eerder gevaarlij
ker dan minder gevaarlijk voor Engeland
worden.
Zoo stond de zaak toen Eden vier maan
den geleden het onderspit dolf, en Chamber
lain de gelegenheid kreeg zijn inzichten
door te zetten. De eerste resultaten van de
verzoeningsgezinde politiek waren niet be
moedigend. Terwijl Rome en Londen over
de nieuwe vriendschap onderhandelden,
wandelde Hitier Oostenrijk binnen zonder
dat zijn spilgenoot een vinger roerde om
hem hiervan terug te houden. Ook bij de
crisis tusschen Praag en Berlijn van eenige
weken her bleek, dat Mussolini nog geens
zins geneigd was zijn nieuwe Engelsche
vrienden te helpen om Berlijn in toom te
houden. Terwijl Engeland ten behoeve van
Italië in Genève de deur openzette voor de
algemeene erkenning van Abessinië, terwijl
het voorts te verstaan had gegeven dat het
ermee genoegen zou nemen als Italië na het
eind van de Spaansche burgeroorlog zijn
troepen terugtrok, en dat het Mussolini
daarvoor zou beloonen door het accoord en
de erkenning van Abessini in werking te
laten treden, bleef Mussolini even trouw
aan zijn Duitsche vriend als voorheen. Men
had hem de deur naar het Westen open
gezet, maar hij bleef weigeren er gebriuk
van te maken, en bleef evenzeer met Berlijn
heulen als toen die deur nog gesloten was.
De atmosfeer- in de Middellandsche Zee
mocht aanzienlijk verbeterd zijn, de anti-
Engelsche scheldpartijen mochten hebben
opgehouden, maar de algemeene diploma
tieke constéllatie van Europa bleef onver
anderd.
Desalniettemin toonde men zich in Enge
land tijdens de wittebroodsweken van de
nieuwe Anglo-Italiaansche vriendschap niet
ontevreden over Chamberlain's werk. Hij
had door de ontspanning, die volgde op de
onderteekening van het accoord, althans de
deur voor de terugkeer van den verloren
zoon opengezet en dat was al een heel ding.
Het wachten was nu alleen nog op de rege
ling van de Spaansche kwestie, die het mo
gelijk zou maken het accoord definitief in
werking te doen treden. Waar Franco op
het punt scheen te staan een beslissende
overwinning te behalen, zou een dergelijke
regeling wel niet meer lang duren. Musso
lini zou dan zijn taak in Spanje hebben
vervuld en zoodoende een passende gelegen
heid hebben om het Spaansche avontuur, dat
al zoo lang de Anglo-Italiaansche betrekkin
gen vertroebeld had, definitief te liquidee
ren. Toen is plotseling de onverwachte weer
stand van Barcelona gekomen, die het er nu
weer doet uitzien of de oorlog nog maan
den zou kunnen duren.
En daarmee had men de poppen aan het
dansen, in Rome zoowel als in Londen. Zich
uit Spanje terug te trekken voordat zijn
troepen daar hun werk hebben gedaan en
Franco de overwinning hebben helpen be
zorgen, komt voor Mussolini niet in aan
merking, dat heeft hij vaak genoeg duide
lijk gemaakt. Zoolang hij echter in Spanje
blijft, ïfioet het Anglo-Italiaalfsche accoórd
een schoone droom blijven. Ha al de ophef
die daarover is gemaakt zou dat de Italiaan
sche diplomatie in de oogen van het eigen
volk een ongelukkig figuur doen slaan.
Mussolini heeft het accoord bovendien ook
om andere redenen hard noodig. Hij is
meer dan ooit gebrand óp de erkenning van
Abessinië en op de financiëele voordeelen
die daaruit zouden kunnen voortvloeien. Er
blijft hem dus niets anders over dan te
trachten Franco zoo spoedig mogelijk aan
de overwinning te helpen, die hem in staat
zal stellen zijn troepen terug te trekken en
daardoor de vruchten van het Anglo-lta
liaansch accoord te plukken. Om dat te
dóen moet hij Barcelona vap alle hulp
van buiten, hetzij wettig in den vorm van
voedingsmiddelen-leveranties, of onwettig
in de vorm van oorlogsmateriaal, afsnijden.
Vandaar de druk die hij op Frankrijk uit
oefent om onvoorwaardelijk de. Spaansch
Fransche grens te sluiten, wat Frankrijk
weigert te doen, met het gevolg dat de
Fransch—Italiaansche onderhandelingen
zijn vastgeloopen. Vandaar ook, naar hier
algemeen wordt aangenomen, de hernieuw
de terrorisatie van Spaansche regeerings-
steden uit de lucht. Vandaar de steeds veel-
vuldiger aanvallen uit .de lucht op neutrale,
en voornamelijk Britsche, schepen in Spaan
sche regeeringshavens. Al deze maatregelen,
die tot zoo veel nieuwe internationale span
ning aanleiding hebben gegeven, schijnen
hun oorzaak te vinden in Mussolini's wensch
den oorlog ter wille van 't Anglo-ltaliaansch
accoord zoo spoedig mogelijk tot een goed
einde te brengen.
Chamberlain is door dit alles wel in een
zeer moeilijke positie gekomen. Aan de eene
kant heeft hij een spoedige overwinning
van Franco, met de daarmee gepaard gaan
de „regeling" der Spaansche kwestie en de
in werkingtreding van het accoord even
hard noodig als Mussolini. Zijn prestige is
onverbrekelijk aan het lot van dit accoord
verbonden. Aan den anderen kant kan hij
de methoden waarmee Franco zijn buiten
landsche raadslieden de overwinning trach
ten te forceeren onmogelijk goed keuren. De
druk, dien Mussolini op Frankrijk uitoefent,
het terroriseeren van de burgerbevolking
en de luchtoorlog tegen de Britsche scheep
vaart (die volgens sommige waarnemers het
werk van Italiaansche» vliegtuigen is, tegen
den wil van Franco zelf), zyn alle dingen
waartegen hij zich ten sterkste moet ver
zetten. Hij zit inderdaad tusschen twee
heete vuren Geen wonder, dat de premier
onder deze omstandigheden niet het ware
plezier in zijn hengelen heeft.
Londen, 9 Juni.
Om elf uur 50 gister hebben 5 drie-
motorige Junker-vliegtuigen Alicante
gebombardeerd.
De projectielen kwamen terecht tus
schen de visscherswijk en het strand. Er
zijn zes dooden en 15 gewonden.
Sinds 25 Mei heeft Alicante 32 bom
bardementen doorstaan, waarbij 500
dooden en bijna 2000 gewonden te be
treuren zijn. 80 gebouwen werden ver
woest, terwijl drie in de haven voor an
ker liggende Britsche schepen tot zinken
werden gebracht.
De autoriteiten hebben beraadslaagd over
maatregelen tegen deze luchtaanvallen.
De getroffen schepen.
De Britsche schepen „Isadora" en „Thor-
pehaven" zijn gisteren gezonken, resp. te
Castellon en Alicante.
Guyot, de kapitein van het Fransche
vrachtschip „Brisbane" is gisteren aan zijn
verwondingen bezweken. Vier zwaargewon
de zeelieden zijn aan boord van den torpe
dojager „Frondeur" opgenomen.
Sluiting der Fransche grens?
De Londensche Evening Standard heeft
een bericht gepubliceerd, volgens hetwelk
Frankrijk bereid zou zijn over te gaan tot
onmiddellijke sluiting der Pyreneeëngrens,
zoodra Engeland, Frankrijk, Italië en
Duitschland het eens zouden zijn geworden
over het plan tot terugtrekking der vrijwil
ligers. In bevoegde kringen verklaart men
te Parijs, dat dit bericht van allen grond ont
bloot is.
Zware gevechten.
In het legerbericht der regeering wordt
o.m. verklaard, dat de rechtschen in den sec
tor van de hooge Pyreneeën 'n aanval heb
ben ondernomen, gesteund door 46 vliegtui
gen. De regeeringstroepen wisten stand te
houden en de vijand verloor meer dan dui
zend man. Aan het Levantfront slaagden de
opstandelingen er ten koste van zware ver
liezen in, Pena Blanca en een Cerro Monte-
ro, ten Oosten van Camarena, te bezetten.
Een aanval op Elcoso werd afgeslagen.
Vit Spanje gevlucht.
Bij de post van de mobiele garde te Osseja
hebben zich gisteren 24 vluchtelingen uit het
nog in handen der regeering zijnde deel van
Spanje aangemeld.
Zij verklaarden, dat zij behoorden tot een
groep van 200 vluchtelingen, afkomstig uit
Vich, die door gidsen naar Frankrijk zouden
worden gebracht. Tijdens den vierden nacht
van hun marsch werden zij nabij Tosas ver
rast door karabiniers, die zonder waarschu
wing begonnen te schieten en 21 personen
doodden. Tachtig werden gevangen geno
men, zij zullen te Puigcerda terecht moeten
staan. Slechts 24 slaagden er tenslotte in.
Frankrijk te bereiken. Zij geloofden, dat zij
door de gidsen waren verraden.
Vier Japans?he vliegtuigeskaders vlo
gen gisteravond boven Kanton. Zij heb
ben de voorstad Sautsjoen gebombar
deerd en het daarbij vooral gemunt ge
had op de-electrische centrale en water
leiding. Bij het heldere maanlicht wa
ren de vliegers duidelijk te zien.
De bedreiging van Hankou.
Volgens een officiëel Chineesch communi
qué is de Japansche opmarsch naar Tsjeng-
tsjou voor het oogenblik vertraagd. Chinee-
sche en Japansche troepen staan bij Sjaho,
op eenige K.M. ten Oosten van Tsjengtsjou,
tegenover elkander. De hoofdmacht der
Chineezen trekt vandaar evenwel terug.
Alkmaar, 11 Juni.
De Italiaansche pers is uitermate trotsch
op het aandeel der Italianen in het bombar
deeren der Spaansche havens! Men vraagt
zich af, hoe dat mogelijk is: aanval op aan
val werd gedaan op de havens; honderden
menschen, die niets met den oorlog noodig
hebben, werden bij die bombardementen ge
dood; tal van schepen van vreemde naties
werden getroffen en zonken; de interna
tionale eensgezindheid voorzoover die
nog bestaat! kreeg er een klap door.
En op dit alles is de Italiaansche pers
trotsch!
Natuurlijk motiveeren zij hun trots.
Zoo zegt de Giornale d'Italia (evenals trou
wens de andere bladen), dat het Italiaan
sche piloten, die Dinsdag j.1. de groote ben-
zine-depöts tot ontploffing wisten te bren
gen, waardoor 65.000 ton benzine voor de
regeeringstroepen verloren gingen. En deze
benzine was van Russische afkomst!
Dat laatste is voor de Italianen natuurlijk
het voornaamste. De Russische benzine,
welke dagelijks vanuit de Oostzee wordt aan
gevoerd, is contrabande en met deze leve
rantie steunt Rusland de Spaansche regee
ring. Wat volgens de Italianen verboden is.
Zoo ziet men weer eens, hoe in Spanje
feitelijk een Europeesche oorlog woedt en
hoe de luchtbombardementen een sterk in
ternationaal karakter dragen en van inter
nationale beteekenis zijn.
De Duitsche pers neemt uitvoerig en na
tuurlijk met instemming het Italiaansche
perscommentaar over. Niettemin hebben de
Duitsche bladen eenige moeite met de open
lijke erkenning in de Italiaansche pers van
de activiteit der Italianen in Spanje. Zoo
wordt b.v. in verband met de bombardemen
ten over vliegers der legionnairs gesproken,
waar dé Italiaansche berichten het over de
Italiaansche piloten hebben.
Overigens brengt deze nieuwe crisis in
zake de Spaansche kwestie Berlijn geen ver
rassing, aldus de Berlijnsche correspondent
van de Times, aangezien men zich daar niet
heeft verheeld dat de „voortdurende Fran
sche inmenging" in Spanje gevaarlijke ge
volgen kon hebben. Een parallel kan worden
getrokken tusschen den tegenwoordigen toe
stand en dien vóór de conferentie van Nyon.
Nu moet men, volgens de Duitsche opvat
ting, het bombardeeren van Britsche sche
pen, welke voedsel voor Valencia aanbren
gen in verband brengen met een Fransche
grens, welke open is voor den doorvoer van
munitie. Franco moet zich, naar men zegt,
zoo goed mogelijk beschermen tegen de ge
volgen der buitenlandsche inmenging ten
gunste van zijn vijanden. Hieruit volgt dat
men weinig sympathie met de Engelschen
bij het verlies van hun schepen of menschen
heeft. Nog zal het Duitsche rijk, voorzoo
ver dit nu is te overzien, meer bereid zijn
om deel te nemen aan een „lucht-Nyon" dan
bij de controle in de Middellandsche Zee.
Van Engelsche zijde zijn nog geen offi-
ciëele stappen bij de Duitsche regeering ge
daan inzake de beperking der bombarde
menten in Spanje. Gezegd kan echter wor
den dat men, hoewel men het afslachten der
burgerbevolking betreurt, groote moeilijk
heden bij de doorvoering van een practisch
plan ziet, alleen al omdat de z.g. open steden
gewettigde militaire doeleinden kunnen be
vatten.
Chamberlain en Halifax hebben sinds hun
terugkeer Zondag kennis genomen van de
rapporten van de hoofden der departemen
tale diensten, die betrokken zijn bij even-
tueele maatregelen, welke genomen kunnen
worden om de luchtaanvallen te doen be
ëindigen. De politieke kringen zijn niet van
meening dat de deskundigen zich in positie
ven zin zullen uitspreken.
Men gelooft algemeen dat de argumenten
welke zich kanten tegen een energieke actie,
van het standpunt van het internationale
recht of de te loopen risico's uit bezien, der
mate zwaar zullen wegen dat ze voor het
kabinet beslissend zullen zijn. Elke gedachte
aan répresailles wordt verworpen als in
tegenstelling met de Britsche tradities. Het
nemen van economische maatregelen zou
tegenmaatregelen kunnen meebrengen en
men wil het succes van de missie-Hodgson
te Burgos niet in gevaar brengen. Eens te
meer gelooft men dat een snelle aanneming
van het plan tot terugtrekking van de bui
tenlandsche vrijwilligers uit Spanje een ver
andering van den toestand teweeg kan
brengen, waarbij de burgeroorlog tot een
zuiver Spaansch probleem zal worden terug
gebracht en de kans op nieuwe interna
tionale incidenten is uitgesloten.
[J
De „Hungarian Quarterley" brengt jn zijn
zomernummer een uitvoerige beschouwing
van graaf Bethlen over de nieuwe situatie
van Hongarije in verband met Oostenrijks
vereeniging met het Duitsche rijk. Zeer
scherp onderscheidt de Hongaarsche staats
man, wiens invloed in de politiek van zijn
land op dit oogenblik weer bijzonder groot
is, tusschen de binnenlandsche en de buiten
landsche politiek. Van een navolging der
Duitsche politieke methoden in Hongarije
wil hij niets weten. Hitier heeft groote din
gen gedaan voor zijn eigen volk, zoo schrijft
hij, maar de Hongaren kunnen alleen naar
eigen Hongaarsche traditie goed geregeerd
worden. Wie de Duitsche politiek in Hon
garije aanbeveelt, zal stellig geen gehoor
vinden, maar dreigt ook nog de goede ver
standhouding tusschen Boedapest en Berlijn
te verstoren.
En dat zou Bethlen ten zeerste betreuren.
Hij is n.1. geenszins de meening toegedaan
van die Hongaren, die beweren, dat de Duit
sche macht nu een ernstige bedreiging ge
worden is voor Hongarije. Natuurlijk is men
op economisch gebied wel zeer afhankelijk
geworden van Duitschland, maar dit leven
geen enkel gevaar op zoolang beide volken
goed bevriend blijven met elkaar. Er zijn
trouwens ook heel wat voordeelen aan den
nieuwen toestand verbonden. De ring, dien
de kleine Entente rondom Hongarije ge
smeed had, is verbroken. De macht der
kleine buren is thans geen overmacht meer
tegenover Hongarije. Tsjecho-Slowakije,
dat leiding had in de anti-Hongaarsche po'i-
tiek is thans zelf in het net gevangen. Er is
voor goed een einde gekomen aan Praag's
maskerade als groote mogendheid, schrijft
Bethlen in zijn anti-Tsjechische verbitte
ring. Door Duitschlands steun kan Boedapest
nu weer de plaats innemen in de rij der
volken, waar het recht op heeft.
Te Berlijn zal men dat alles wel begrijpen
meent de Hongaarsche oud-minister. Er
mogen hier en daar in Duitschland wel eens
anti-Hongaarsche stemmen oppgaan of stem
men, die voor een vereeniging van Hon
garije met het ry-k pleiten, de officieele
Duitsche politiek is stellig anders gericht en
wel op een goede verstandhouding met de
Hongaren. Deze hebben toch ook gedurende
twintig jaar aan alle verleidingen weerstand
geboden. Wanneer zij bereid waren geweest
tot een anti-Duitsche Donaufederatie toe te
treden, dan zouden zij ongetwijfeld eenige
voordeelen gekregen hebben. Zij hebber,
echter stand gehouden, omdat zij hun heele
recht wilden en niet tevreden waren met
eenige kleine concessies. Thans zijn zij be
reid samen met Duitschland een krachtig
halt toe te roepen aan het opdringende
Slavendom.
De Japansche 'roepen zijn thans Tsjeng
tsjou zoo dicht genaderd, dat zij tot den
aanval kunnen overgaan.
Volgens een telegram uit Kaifeng zouden
de Chineezen in wanorde uit Tsjengtsjou
vluchten in Westelijke en Zuidwestelijke
richting.
De Japanners concentreeren 42 oorlogs
schepen op de Jangtse ten Oosten van Woe-
hoe om van de rivier uit een aanval op
Hankou te doen. Chineesche vliegers, die
waren uitgezonden om deze schepen te bom
bardeeren, zijn er in geslaagd één ernstig te
beschadigen.
Het Chineesche ministerie van buiten
landsche zaken ontkent de geruchten, vol
gens welke het binnenkort van Hankou
naar Joenanfoe zou worden overgebracht.
Het zal zoo lang mogelijk te Hankou blijven
en eventueel het la: tste oogenblik naar
Tsjoengking worden verplaatst.
China's hulpbronnen nog niet uitgeput.
Luitenant-generaal Katsoeki, de aanvoer
der van de Japansche troepen in Noord-
China, is heden te S imoroseki jearriveerd
op weg naar Tokio, waar hy een ander
ambt krijgt. Ir een persinterview verklaar
de Katsoeki, dat iet verijdelen van den
aanvoer van wapenen en munitie voor
Tsjiang Kai-sjek de genadeslag zal beteeke-
nen voor diens bewind. Hij wees er echter
op, dat de anti-Japansche gevoelens in
China hecht zijn gevestigd door de regee
ring van Tsjiang Kai-sjek en dat de hulp
bronnen van China nog niet uitgeput zijn.
Zoolang er nog wapenen en munitie uit het
buitenland China binnenkomen, zal de
tegenstand van China voortduren. Katsoeki
vermoedde, dat nog voor het uitbreken van
het conflict Tsjiang Kai-sjek tot een verge
lijk of een. schikking was.gekomen met
sommige buitenlandsche. mogendheden óver
de levering van wapenen. Hij was van mèe-
ning, dat er reeds een militaire overeen
komst was gesloten tusschen China en de
Sowjetunie. De werkelijke uitputtingsoorlog
was nog maar pas aangevangen. Daarom
waarschuwde Katsoeki de natie ervoor zich
op alle mogelijke verrassingen voor te
bereiden.
De Tsjecho-Slowaaksche regeering, al
dus berichten van Havas en van Reuter
uit Praag, heeft besloten het op 8 Juni
door Kundt, Peters en Rosche optre
dende als vertegenwoordigers van Hen
lein aan Hodza overhandigde memo
randum in beginsel te aanvaarden als
grondslag voor de besprekingen.
De besprekingen, aldus Havas, zullen de
volgende week beginnen tusschen Hodza en
de afgevaardigden van de party van Hen
lein; eenerzyds over het memorandum van
de Sudeten-Duitsche party, anderzijds over
het door de regeering opgestelde nationali
teiten-statuut.
Het nationaliteiten-statuut.
Naar Havas voorts uit Praag bericht, meldt
de Narodni Politika het volgende;
„De beperkte commissie van de politieke
ministers heeft gisteren beraadslaagd over
eenige punten van het nationaliteiten-sta
tuut. In politieke kringen stelt men zich op
het standpunt, dat het mogelyk zou zyn het
publiek na het begin van de volgende wee Ie
mededeelingen te verstrekken omtrent de
hoofdpunten. Dat wil echter niet zeggen, dat
het statuut de volgende week aan het parle
ment zal worden voorgelegd.
Er is nog geen enkel besluit over de her
vatting van de parlementaire werkzaamhe
den genomen en men gelooft dat de Kamers
eerst in Juli zullen bijeen komen.
Aangenomen wordt, dat het niettegen
staande den spoed, welke door de regeering
met de onderhandelingen wordt betracht,
toch niet mogelyk zal zyn het nationalitei
ten-statuut bij het parlement in te dienen
voor het congres van de Sokols.
Standpunt der Duitsche socialisten.
De leider van de Duitsche sociaal-demo
cratische partij, Jaksch, heeft tijdens een
verkiezingsbijeenkomt o.a. verklaard: De
Duitsche socialisten eischen gelijkheid van
rechten voor alle nationaliteiten. De 21e Mei
was een waarschuwing voor de Duitschers.
De Sudeten-Duitsche gebieden zouden, in
dien de oorlog uitbrak, het slagveld worden»
Indien het Duitsche volk wil strijden voor
rechtsgelijkheid zal het door de geheele we
reld gesteund worden, doch indien het voor
de hegomonie wil strijden, zal het vernie
tigd worden.
