Mevrouw Hilly Albarda-Tibo.
Het schoolfeest vari Volksonderwijs.
HEILOO
ZUIDSCHARWOUDE
OTERLEEK
SCHAGERBRUG
ZUIDSCHARWOUDE
't ZAND
LANGENDIJK
Vrouwen van
bekende Nederlanders.
Echtgenoote van Ir. J. W. Albarda, leider der S.D.A.P.
Tusschen haar en arbeidersvrouwen bestaat een
hechte band van vriendschap en
wederheerig begrijpen.
Het was een vroolijke kindergroep, die in
Schoorldam na een wat koud maar voor
spoedig reisje gister in Schoorldam aan
land stapte en achter de muziek van
Excelsior naar het terrein van de Roode
Leeuw marcheerde.
Die tocht is, vooral voor de jongste klas
sen, wel wat vermoeiend, maar eenmaal in
Schoorl kan er gerust worden. Dan worden
er in het duin allerlei spelletjes gedaan en
dat is, naast den boottocht, natuurlijk de
groote vreugde van dezen feestdag.
Op het terrein van de Roode Leeuw was
alles keurig in orde. Er waren tractaties in
allerlei vorm, er was een Eerste Hulp
dienst en er was zelfs een controleur om
toezicht te houden op de deugdelijkheid van
de consumptie, die natuurlijk prima in orde
Was.
En toen er in de duinen naar hartelust
gespeeld, gestoeid en geravot was, smaakte
de tweede tractatie nog beter dan de eerste.
Er dreigden wat grauwe wolken, maar
het zonnetje schroeide er zoo nu en dan
vurige tandjes aan, het joeg ze telkens weer
op de vlucht en zorgde er voor dat het
droog bleef en dat dit kinderfeest in alle
opzichten een mooien, zij het dan wat kou
den, zomerdag heeft gekregen.
Met de muziek voorop ging het weer
bootwaarts en weldra stevende de drie
dekker met zijn vroolijken en kostbaren
last weer huistoe.
Langs het Kanaal en voornamelijk langs
de Bierkade heerschte gisteravond tegen
negen uur een gezellige drukte.
Honderden vaders en moeders met en
zonder kroost, broertjes en zusjes stonden
gereed om de feestelingen welkom te heeten
en te luisteren naar den enthousiaste ver
halen over den geslaagden boottocht en het
gezellige spel in de duinen.
Vele meisjes en jongens, die de boot van
af Schoorldam per fiets hadden „bijgehou
den", legden het laatste stuk van het traject
in race-tempo af om aan de wachtende me
nigte te verkondigen „dat hij er aan
kwam".
En werkelijk daar kwam hij aan, of liever
daar kwam zij aan. Statig en majestueus,
zooals deze trotsche driedekker vertrokken
was, gleed hij met zijn hoogen kop weer
stadwaarts en de brugwachters hoorden
reeds van verre de vroolijke klanken van
Excelsior en draaiden de bruggen open
zoodat het drijvend gevaarte ongehinderd
zijn weg kon vervolgen.
Fragmenten van „In de blauw geruite
kiel", „Piet Hein" en andere zeemanslied
jes die bij een boottocht een passende mu
zikale illustratie vormen, werden door den
wind naar de Bierkade gedreven en weldra
boden de wallekanten weer denzelfden
aanblik van 's morgens, familieleden, die
wuifden naar de honderden blijde kinderen,
die zingend langs de reelingen van het
vaartuig stonden en riepen en schreeuwden
en met mutsen en petten zwaaiden naar al
les wat er langs den kant stond.
De loopplank werd uitgelegd en de vaD
de boot komende kinderen werden overal
opgevangen door hun familieleden die op
den tocht naar huis naar enthousiaste ver
halen moesten luisteren.
Excelsior maakte met een hossenden troep
bewonderaars nog een muzikale wandeling
over de Laat, waar bij de Ridderstraat de
stoet werd ontbonden, waarmee het school
feest voor de grootere kinderen dit jaar
definitief was geëindigd.
Het bestuur van Volksonderwijs, begelei
ders en begeleidsters en allen, die dezen dag
tot een vreugde voor de jeugd gemaakt
hebben, kunnen met groote vo'.doening op
het alleszins geslaagde schoolfeest terugzien.
Op een desbetreffende vraag van den heer
Laan antwoordde de voorzitter, dat B. en
W. nog geen bepaalde school op 't oog heb
ben, naar welks voorbeeld de school zal
worden gebouwd.
De heer Leering achtte het een goed idee,
dat B. en W. een aantal scholen zouden gaan
bezoeken, doch wat de aanwijzing van een
architect betrof, wilde hij deze bevoegdheid
liever aan den raad overlaten. Hij sprak zich
uit voor een flink schoolgebouw.
Besloten werd, dat B. en W. een aantal
scholen zouden gaan bezoeken en daarna
met een voorstel in den raad te komen.
JkcvUtciaal Tlieuws
Heilooër salonorkest.
In de vergadering van 't soc.-dem.-muziek
gezelschap zijn tot voorzitter-secretaris be
noemd de heer N. Majolée en tot penning
meester de heer Jb. Avis. Ook is besloten
de naam te wijzigen en het gezelschap te
noemen „Heilooër Salonorkest".
Steun aan kleine tuinders.
Dinsdagavond is, haar wij vernemen, de
eerste uitbetaling gedaan van den steun aan
kleine tuinders. Met terugwerkende kracht
vanaf 1 Juni j.L werd deze steun uitgekeerd.
De steunbedragen varieeren van 1.505
per week. Dit betrof de tuinders welke zijn
ondergebracht in groep B. Zij die in groep A
zjjn ingedeeld krijgen volgens deze regeling
geen uitkeering, doch komen in aanmerking
voor steunverleening en werkverschaffing.
De C-tuinders zullen ter zijner tijd een uit
keering krijgen in den vorm van bons,
welke zij kunnen besteden bij leveranciers.
De tuinders, zoowel van A, B als C-groep
komen ook in aanmerking voor de verstrek
king van goedkoope boter, blikvleesch en de
spaarregeling.
Werkverschaffing.
Naar wij vernemen, is de stopzetting
van de werkverschaffing en steunverleening
in de gemeenten Zuidscharwoude en Noord-
scharwoude, welke eigenlijk Maandag moest
ingaan, een week uitgesteld.
Jaarlijksch uitstapje.
Zaterdag en Zondag maakte de Reis-
vereeniging „Reislust" haar jaarlijksch
uitstapje per reiswagen van den heer J.
Kieft. Het doel van de reis was Brussel.
Waren er enkelen die tegen dit lange tra
ject opzagen, door het gunstige weer en de
bijzonder goede stemming is dit bezwaar
geheel weggevallen. Natuurlijk stonden de
meesten vreemd tegenover het logeeren in
een groot hotel en verscheidenen hebben,
door het drukke stadsleven weinig of in
't geheel geen slaap genoten. Brussel is rijk
aan bezienswaardigheden en daar heeft
men veel van gezien.
Om van alle schoons te genieten was er
echter tijd tekort. Terug is er in Antwer
pen nog even gepauzeerd en maakte men
nog een wandeling door de tunnel onder
de Schelde. Als men dit heeft gedaan kan
men zich een idee vormen welk een mach
tig werk men thans in Rotterdam onder
handen heeft. Met aangename herinnerin
gen verlieten we België in de richting
Gorkum, waar we ons van de overtollige
francs ontdeden en ging het op Amsterdam
aan, waar in de Beursbengel nog een
uurtje werd vertoefd. In groote tevreden
heid over het gebodene bereikten we om
2 uur onze woonplaats met de vo'doening
een mooi uitstapje gemaakt te hebben,
Uitvoering.
Het Jeugdorkest van Schagerbrug, on
der leiding van den heer P. Kroonenburg
alhier, gaf Zaterdagavond een uitvoering in
zaal-Langedijk te Burgerbrug, waarbij me
dewerking werd verleend door de dames
Truus Kistemaker, fluitiste en Annie Koste
lijk, accordeoniste
Jammer, dat zoo weinigen op dezen
mooien avond aanwezig waren, want wat
geboden werd, was zeer goed. Het is de
moeite waard om naar de prestaties van het
jeugdorkest met zijn voortreffelijken leider
te luisteren. Ook de fluitsoli van mej. Kiste
maker en de accordeonmuzii k van mej.
Kostelijk vielen, blijkens het daverend ap
plaus, bijzonder in den smaak. Een onver
wachte voordracht in Brabantsch dialect
werd zeer gewaardeerd. De dames Kistema
ker en Kostelijk ontvingen voor hun wel
willende medewerking bloemen. Tot slot
volgde een geanimeerd bal.
Vergadering Oranje-Comité.
Het Oranje-comité vergaderde Maan
dagavond ten raadhuize.
De voorzitter, de heer S. de Boer Kz.,
heeft in zijn openingswoord het a.s. regee-
ringsjubileum van H. M. de koningin be
sproken. Hetgeen in die 40 jaren is geschied,
liet hij de revue passeeren. Er is alle reden
om straks feest te vieren.
De heer J. Kramer legde rekening en ver
antwoording af van zijn beheer. Ontvangen
was 259.55, uitgegeven 248.14, zoodat er
in kas was 11.41. Men was begonnen met
een nadeelig saldo van 13.90. Deze reke
ning werd in de beste orde bevonden en den
penningmeester décharge verleend.
Hierna werden de ter gelegenheid van
het 40-jarig regeeringsjubileum van de ko
ningin te houden feestelijkheden besproken.
Verschillende ideeën voor te houden attrac
ties werden naar voren gebracht. Men nam
echter nog geen besluiten. Afgewacht zal
moeten worden hoe de financiëele resulta
ten zullen zijn van het circuleeren der lijs
ten in de gemeente. Eerst dan kan men zien
wat men kan doen. Ook werd de datum
nog niet vastgesteld.
Geslaagd.
De heer C. A. J. Kager is te Hilversum
geslaagd voor de onderwjjzers-akte.
Hoewel de vroege aardappelen niet zoo
duur meer zijn als in de daaraan vooraf
gaande week, hebben ze in de afgeloopen
week behoorlijke prijzen kunnen opbren
gen. In het begin noteerden wij nog 12
13 per 100 K.G., doch dit was spoedig ge
daan. Dinsdag daalden de prijzen tot bene
den 10. De mooie en lekkere aardappelen,
de z.g. binnenlandsche, hebben in de rest
van de week vrijwel voortdurend boven 9
per 100 K.G. opgebracht tot f 9.509.80
maximum. Voor de exportaardappelen wer
den ook goede prijzen betaald. Hiervoor no
teerden wij vanaf 8.20 per 100 K.G. tot
8.60 en 8.70. Zaterdag gingen alle export
aardappelen van de hand voor 8.208.50.
Voor degenen, die thans een flink beschot
kunnen rooien, zijn dit goede prijzen. Er
zijn er echter nog een heeleboel, die slechts
weinig kilogrammen van hun land kunnen
halen, zoodat het hun goed van p'as komt,
dat de prijzen hoog blijven.
Er is in de afgeloopen week al heel wat
geëxporteerd. Zoowel naar Duitschland als
naar België, terwijl Engeland ook aan de
markt is.
De drielingen-prijzen zijn tegelijk met de
groote aardappelen naar omlaag gegaan.
Was het verschil tusschen de prijzen van
deze beide sorteeringen tot nog toe niet
groot, dit wordt iets grooter. Maandag werd
nog 10—12.50 per 100 K.G. betaald. La
ter was het 5.50—7.50 en een enkele
maal 8 per 100 K.G. De kriel is eveneens
goedkooper geworden en niet zoo n klein
beetje ook. Hiervoor werd tenslotte 2—f 5
per 100 K.G. gemaakt. Er zijn er nog ver
handeld voor 1.40.
De prijzen van de bloemkool blijven aan
den lagen kant. Voornamelijk ging het om
noteeringen van f 57. Een enkel partij
tje ging iets hooger. De eerste snijboonen
brachten 31, de eerste spercieboonen 34
en de eerste zilvernep 12.20 per 100 K.G.
op. Aardbeien, te Broek op Langendijk aan
gevoerd, werden verhandeld voor 73 77
cent per slofje.
Boswortelen gingen van de hand voor f 6
"7 per 100 bos; later werd dit f 4.50—
5.80. De tomatenprijzen, welke gedurende
drie veilingdagen goed prijs hadden kunnen
houden, daalden Zaterdag beduidend. Wij
noteerden van 17 tot ruim 18 voor A, B
en C.
Weest voorzichtig met vuur
In bosch en heide.
Neen, schreef mevrouw Albarda terug, ik t
doe het liever niet, want dat interviewen
van vrouwen van bekende mannen is uit
eindelijk toch begonnen om iets over den
man te weten te komen.
Och, och die vrouwen van die beken
de Nederlanders!
Mevrouw, schreven wij prompt retour,
het gaat heelemaal niet om meneer Albarda,
maar over mevrouw Albarda. Wij zullen
niet over Uw man spreken, wij zullen niets
over hem vragen, wij willen heelemaal
niet over hem praten.
En toen mocht het.
Maar toen kon het niet, want wij werden
ziek.
En na weken schreven wjj opnieuw.
En toen mocht het.
Maar het kon weer niet, want mevrouw
Albarda was verhinderd.
Drie maal is scheepsrecht en de derde
maal lukte het.
En zoo togen wij op een zonnigen dag in
Mei naar den Haag om mevrouw Albarda
te zoeken in het vriendelijke Belgische Park,
waar alle straten, die bij het Belgische Plein
beginnen en straalsgewijs ergens eindigen,
op elkaar lijken.
Hier rechtuit en dan ziet Uwe 't wel van
zelf, verkondigde een hulpvaardige slagers
jongen.
Wij dwaalden door de Antwerpsche, de
Luiksche, de Gentsche en de Ypersche
straat en wij kwamen terecht in de Leu-
venschestraat en ziet daar was opeens om
de hoek de Brugsche straat!
En dan zitten wij even later tegenover 'n
vriendelijke gastvrouw, die achter een laag
theetafeltje troont, waarop fleurige bloemen
een vroolijke toets aanbrengen.
Het onvoorbereid in contact komen met
ons geheel vreemde persoonlijkheden heeft
ongetwijfeld zijn verrassende bekoring. Hoe
vaak echter is het beeld, dat wij ons min of
meer bewust gevormd hebben in strijd met
de werkelijkheid.
Indien wij vermoed zouden hebben een
propagandiste te ontmoeten, die haar strijd
voor de verdrukten middels een opzettelijke
nonchalance in haar uiterlijk en kleeding
zou hebben willen manifesteeren, dan zou
den wij bedrogen zijn uitgekomen. Niets in
de lieve welverzorgde verschijning van de
ze smaakvol gekleede vrouw doet denken
aan de fanatieke strijdsters, die meenen een
goede zaak te dienen met een slechts ver
zorgd uiterlijk.
Wij drinken thee. Wij praten over de
koude Meimaand, over de verwarming, die
niet meer aan is, over menschen, die griep
hebben en over de voorkeur van sommigen
voor lage gemakkelijke stoelen.
Dan denken wij opeens aan het inter
view.
Da's waar ook.
Hoe heet U eigenlijk precies? vragen wij.
Mijn meisjesnaam is Hilly Tibo, vertelt
mevrouw Albarda en onder dien naam ben
ik vroeger als zangeres opgetreden. Eigen
lijk ben ik een Friesche, want ik ben in
Leeuwarden geboren, maar heelemaal
zuiver Friesch ben ik niet, want mijn Vader
kwam uit Holland. En mijn man is ook een
Fries. Is dat niet toevallig? Want ik ben
al op mijn derde jaar verhuisd naar
Utrecht.
U vindt het wel goed als ik brei onder de
hand hè? vraagt mevrouw Albarda huise
lijk en neemt een gezellig hemelsblauw
breiseltje ter hand. Voor mijn kleinkind.
Heeft U al zulke groote kinderen?
Het zijn niet mijn eigen kinderen, het
zijn de kinderen uit het eerste huwelijk van
mijn man.
Voor zijn vrouw gestorven was, waren
wij als bijna-buren reeds zeer bevriend;
Zoodoende ken ik de kinderen reeds van
hun 5e en 7e jaar af.
Heeft U in Utrecht zang gestudeerd?
Ja, bij juffrouw Zeegers Veeckens. Ik
was 17 toen ik mijn eerste les kreeg en op
mijn 21e trad ik al in het publiek op.
Christine Doorman, U weet wel de
schrijfster, was de groote vriendin van juf
frouw Zeegers Veeckens en zij was het, die
toen mijn leerares overleden was, zoo'n
beetje m'n geestelijke leiding op zich nam.
Door haar toedoen is het mij mogelijk ge
maakt naar Berlijn te gaan om te studee-
ren.
In Berlijn heb ik gestudeerd bij Jean-
nette de Jong.
Hoe stonden Uw ouders tegenover Uw
muziekstudie?
O, dat mocht heelemaal niet! Kunst was
ondegelijk en zooiets bood geen toekomst.
Het liefst hadden zé gezien dat ik bij het
onderwijs ging.
Weet U, zegt mevrouw Albarda, ik heb
veel geluk gehad. Ik kreeg al heel gauw
een leerling zoo jong als ik was. En toen
mevrouw Noordewier eens door plotselinge
ziekte vervangen moest worden, koos men
mij daarvoor. Bij die gelegenheid heb ik
Schoonderbek leeren kennen en daardoor
kreeg ik verschillende engagementen.
En wat zei men wel bij U thuis, toen het
succes kwam?
Toen was het natuurlijk in orde! lacht
mevrouw Albarda. Mijn vader liep later
met mijn mooie kritieken in zijn zak en die
liet hij wat graag anderen lezen!
Had U geen last van plankenkoorts, toen
U zoo heel jong optrad in het publiek!
Toen nog niet, klinkt het resoluut.
Peinzend kijkt onze zegsvrouw voor zich
uit als blikt zij in het verleden.
Oh, ik herinner het mij nog als gisteren,
zegt zij, dat ik voor moest zingen bij Viotta,
de groote Viotta, die zoo streng kon doen.
Ik was toen twee en twintig. Het ging om
een proeve van bekwaamheid voor het
verkrijgen van een rol in Parsifal als een
van de zes bloemenmeisjes. U begrijpt, dat
ik in spanning zat of ik mee zou mogen
doen. Maar bang was ik heelemaal niet en
zenuwachtig eigenlijk ook niet. Ik wist dat
ik een mooie stem had en dat ik ernstig
gestudeerd had. Nu, dacht ik, wat kan me
gebeuren?
En hoe liep het toen af?
Nu, het ging goed en toen opeens vroeg
hij me; kunt U van het blad zingen? En
toen moest ik Wagner van het blad zingen!
Toen ik een paar maten gezongen had, zei
hij: het is goed. U krijgt een rol. U be
grijpt hoe opgewonden ik was! En weet U
wat zoo heel toevallig was? Tijdens een der
repetities hoorde ik een stem uit het koor,
een altstem, die mij op heel bijzondere wij
ze ontroerde. Die stem behoorde aan freule
Repelaer en toen ik in Berlijn was kwam
z'j het zelfde pension waar ik woonde.
Wij zijn toen zeer bevriend geworden en
hebben samen veel concertreizen gemaakt.
Wij zijn zoowat even oud. Zes jaren heb ik
in Berlijn gewoond. Het was een heerlijke
tijd! Wij zongen duetten, z(j alt en ik so
praan.
Waarom is U er weggegaan? vragen wij.
Met het uitbreken van den oorlog in '14
was ik met vacantie in Holland en toen
schreven mij na een maand zóóvéél leer-
Dr. H. VAN MANEN,
die ontslag vroeg uit zijn functie van direc
teur der Ned. Spoorwegen.
Dr. van Manen werd in 1874 te Winkel
geboren.
(Voor bijzonderheden leze men Tweede
blad, pag. 2).
lingen af, dat ik besloot mij in Den Haag te
vestigen als' zangpaedagoge.
Onze blikken dwalen af naar het blauwe
breiwerk in de nijvere handen.
Is dat het baby-manteltje, waarbij-je-
met-de-kraag-begint-en-alles-aan-mekaar-
breit-tot-onderdaan-toe-op-twee-pennen?
vragen wij geïnteresseerd, met die schuine
open randjes aan de raglan mouwtjes?
Ja, zegt mevrouw Albarda, ik heb er hier
een teekening met beschrijving van.
Wij hebben hetzelfde manteltje in ver
schillende kleuren en draaddikten gebreid.
Wij missen op de teekening de openge
werkte driehoeken in de voorpandjes. Dat
staat juist zoo leuk en het is heel gemak
kelijk. Kijk dat gaat zóó
Er ontspint zich ëen heel gesprek over 't
breien van babykleertjes, over patroontjes,
die gemakkelijk of ingewikkeld zijn, over
verschillende manieren van breien.
Gegeven: Twee brei-enthousiasten, een
baby-manteltje-in-wording en een genoe-
gelijke theetafel.
Vraag: waar blijft de tijd?!!
Dan valt onze blik op de neergebrabbel-
de notities.
Vestiging in Den Haag: 1914, is het laat
ste.
En kreeg U al gauw leerlingen, toen U
zich in Den Haag gevestigd had? vervolgen
wij het interview.
Ja dat ging best. Ik wijdde mij toen hee
lemaal aan het lesgeven. Freule Repelaer
en ik woonden samen. Nog steeds geef ik
met enthousiasme mijn zanglessen, al heeft
nu ook veel ander werk mijn volle belang
stelling.
Is U ook lid van de S. D. A. P.? beden
ken wij opeens.
Ja en of! met hart en ziel! lacht me
vrouw Albarda.
Wij kijken eens in het vriendelijke vroo
lijke gezicht.
Hmmeer artistiek dan politiek is on
zen indruk.
Was U vroeger ook al lid van de Bewe
ging?
Neen, dat was ik niet en mijn man heeft
nooit ook maar de minste invloed uitgeoe
fend op mijn overtuiging. Wel heeft hij mij
altijd van zijn werk verteld en mij vaak
voorgelezen wat hij geschreven heeft en
zoo. Kijk, het is eigenlijk zóó gekomen:
Ik heb een clubje van twintig arbeiders
vrouwen, die onder mijn leiding zingen in
vergaderingen van de vrouwenclub hier in
Den Haag. Zoo langzamerhand is er een
band ontstaan, het zijn echte vriendinnen
van pij geworden. U weet niet hoeveel
goeds en liefs er in die eenvoudige harte
lijke zielen leeft! En dan hooren wij hoe
mevrouw Albarda met haar clubje mee
leeft, hoe zij op bezoek gaat in de verschil
lende huisgezinnen, hoe zij door het contact
met deze ongekunstelde volksvrouwen er
toe gekomen is uit volle overtuiging lid van
de Partij te worden.
U begrijpt, zegt zij, dat was een heerlijke
dag voor mijn man, toen ik hem zeggen
kon, dat ik niet om hem, maar uit eigen
persoonlijke overtuiging lid wou worden.
Weet u, herneemt mevr. Albarda, door de
vriendschap met mijn koorleden ontstaan
er dikwijls ernstige gesprekken, waardoor
ik zie hoeveel geestelijke nood er dikwijls
onder deze vrouwen is en het maakt mij
gelukkig dat ze' zich voor mij openen. Een
poos geleden werd mij opgedragen een in
ventaris-onderzoek te houden in verschil
lende arbeidersgezinnen. Als U wist wat
een armoede en ontbering ik daar gezien
heb! en tevens zooveel levensdurf!
O, het leven is heerlijk, het is zoo vol,
zoo ontzaglijk rijk! Ik ben zoo dankbaar,
dat ik dit alles heb, dat ik dit alles beleven
mag. Je weet soms niet aan welke kant je
het eerste beginnen moet.
Er is zooveelzooveel
Opmerkzaam kijken wij naar het ^ezie.
de gelaat. De vrouw, die hier voor ons 21
is een begaafde kunstenares, maar zij 141 on~
eindig meer dan een hoog begaafde muzi
kale artieste. Zij is levens-kunstenares.
Zij is een van de weinige levens-en iou^
siasten die de kunst verstaan van °c lc
nende naastenliefde in de volste betee eins
van het woord.
De dienende naastenliefde, die groei en
bloeit in en door het geluk van anderen
die door hare zuivere ideëele opofferings-
gezindheid het leven van degene, die naar
belijdt, vermooit, verdiept en vei innig
zooals geen enkele andere liefde dit ver-
mag.
Als vrouw van den drager van een hoog
ideaal heeft deze vrouw haar plaats gevon
den; door haar groot warm hart, door haar
spontane liefde voor de verdrukten en niet
het minst door haar heerlijk gaaf enthou
siasme is zij de rechte vrouw op de rechte
plaats!
