VOOR ONZE KINDEREN.
tyuadméciek
Zomer op het land.
DE GEBROKEN VAAS
DERDE BLAD.
Verhaaltjes van kinderen
voor kinderen.
Plaatjes zonder praatje.
RAADSELS.
Mooie combinaties.
Hieronder een prachtige stand van 9
om 9.
denken. Ze had haar zo aangekeken van
morgen, alsof ze toch wel vermoedde, dat
Nel het gedaan had. En nu begon Nelleke
toch heus te huilen. Ze had zich de hele
dag goed gehouden, maar nu kon ze het
niet meer uithouden en met haar armen op
tafel snikte ze het uit. Toen, ineens, stond
ze op, veegde haar tranen af, nam een stukje
postpapier en begon te schrijven:
„Lieve Juffrouw, ik heb de vaas gebroken.
Ik durfde het vanmorgen niet te zeggen,
want ik vond het zo naar, dat u dan boos op
me zou worden. Maar ik vind het zo vrese
lijk, dat ik het niet gezegd heb, dat ik nu
helemaal geen zin in de vacantie heb. Is u
erg böos op me? Dag juffrouw, wilt u het
me vergeven? Nelleke".
Ze vroeg een postzegel aan vader en
bracht de brief toen gauw naar de bus. Ze
zuchtte diep, toen ze de enveloppe hoorde
vallen. Daarna rende ze naar huis. Ze ging
meteen naar de huiskamer en toen ze zag,
Zw. 0 sch. op: 8, 9, 16, 18, 20, 28, 29, 30,
35 en dam op 45.
W. 10 sch. op: 26, 31, 38/44, 46.
In onze volgende rubriek geven wij de
oplossing.
Onze Vierde Juni-Opgave.
Letters toevoegen.
De oplossing was als volgt:
1. kas-t-deur
2. ko-r-aal
3. lok-a-as
4. men-a-ge
5. rivier-o-ever
6. schip-b-rug
7. stil-l-even
8. zei-s-port
De volgelnaam uit de toegevoegde letters
te vormen is: Albatros.
Toekenning Juniprijs.
Bij 't controleeren der lijst bleek dat de
Juniprijs a 2.50 is gewonnen door den
heer C. J. Hoeben, Schoutenstraat 24, al
hier, met 138 p. en 4 goede Juni-oplossin-
gen. Deze prijs is vanaf Maandag bij onze
Administratie af te halen.
Stand der hoogstgeplaatsten volgende
rubriek.
Onze Nieuwe Opgave. (No. 1 der Juli-
aerie).
Optellen en aftrekken.
Hieronder vindt men in letters de op
telling en de aftrekking van twee getallen
van tien cijfers. Dezelfde letter stelt steeds
hetzelfde cijfer voor.
ABHKLMNRSZ
RLKBMNKLHA
opt.
NZMMHMAAHK
ABHKLMNRSZ
RLKBMNKLHA
aftr.
LKSHHARSLK
Gevraagd wordt deze sommen geheel in
cijfers in te zenden.
Oplossingen (2 p.) liefst zoo vroegtijdig
mogelijk doch uiterlijk tot Vrijdag 8 Juli
12 uur aan den Puzzle-Redacteur van de
Alkmaarsche Courant.
Nel werd bleek van schrik. O wat ver
schrikkelijk! Daar lag de mooie grote vaas
van de juffrouw in scherven op de grond.
Ze had er met haar hand tegenaan gestoten,
toen ze zich uitrekte. Wat moest ze nu doen?
Wat zou de juffrouw vreselijk boos zijn,
want ze had die vaas op haar verjaardag
gekregen en zei altijd, dat ze er zo veel van
hield! Nelleke kon wel huilen. Ze keek
gauw om zich heen, maar er was niemand in
de buurt, dus niemand had het gezien. Zou
ze alle scherven opruimen en het dan
morgen tegen de juffrouw zeggen? Maar de
juffrouw was vast en zeker woedend en
dat vond Nel vreselijk, want ze hield veel
van haar en ze vond het erg naar, als de
juffrouw boos op haar was. Zou ze dan
Nee, dat was niet eerlijk en de juffrouw
zou tóch heus wel begrijpen, dat zij de vaas
gebroken had. Niemand anders kon het toch
gedaan hebben? Alleen de werksters, maar
de juffrouw kwam het toch wel te weten.
Met tranen in haar ogen keek Nelleke naar
de scherven. Wat moest ze nu toch doen?
Kon iemand haar maar helpen. Ze vond het
zo vreselijk, als de juffrouw echt boos op
haar werd en dat nog wel vlak voor de
vacantie.
Ze besloot om eerst maar naar huis te
gaan. Morgen zou ze wel verder zien. Ze
liet alle scherven liggen, deed de deur dicht
en ging naar huis.
Ze kon bijna niet in slaap komen, die
nacht. Ze had niets aan haar vader en
moeder verteld, want dan zouden zij v na
tuurlijk ook nog boos worden en het was
al erg genoeg, dat ze van de juffrouw mor
gen zo'n standje krijgen zou. Ze draaide in
haar bed heen en weer, maar eindelijk sliep
ze toch in.
De volgende morgen treuzelde ze erg
aan het ontbijt. Ze wilde het zo lang moge
lijk uit stellen om naar school te gaan.
„Kindje, maak toch een beetje voort", zei
moeder. „Je komt anders op de laatste dag
nog te laat. Vind je het niet heerlijk, dat je
vacantie krijgt?"
„Ja", antwoordde Nelleke met een zacht
stemmetje. Moeder keek haar eens even
aan. Ze begreep niet, waaroh Nel zo stil was.
Het zou om twaalf uur wel over zijn.
Toen Nelleke in de klas kwam, stond daar
al een heel troepje kinderen om de juffrouw
heen. De scherven lagen nog steeds op de
grond.
Nel was nog maar net binnen, toen de bel
ging en ze op hun plaats moesten gaan
zitten.
Zw. 7 sch. op: 4, 8, 9, 10, 18, 22, 37 en
dam op 21.
W. 9 sch. op: 20, 24, 20, 30, 32, 33, 38,
40, 41.
Zwart heeft vermoedelijk als laatsten zet
313 gespeeld. Het valt nu niet mee de
slagwending te zien, waarmee wit finaal
aan alles een einde maakt, n.1.:
1. 3228. De zwarte dam moet 4 sch.
slaan van 21 naar 32 over 43, 25 en 14. Wit
speelt dan 2923!! Opnieuw moet de
zwarte dam 4 sch. slaan nu van 32 naar 28
over 19, 35 en 44.
Wit besluit met 41 5!!
Ter oplossing voor deze week:
Probleem 1548 van I. Weiss (Tribune
'des Damistes).
dat moeder helemaal alleen was, kwam ze
bij haar zitten en vertelde haar alles.
Moeder streek haar eens over het haar en
zei: „Ik ben heel blij, dat je geschreven
hebt". Meer zei ze niet, maar Nel vond het
al genoeg. Ze sliep die avond direct in, nu
was er toch niets meer om wakker voor te
liggen.
De volgende avond kwam er een briefje
voor Nel. Het was van de juffrouw en er
stond in: „Lieve Nelleke, ik was erg blij met
je briefje en ik ben niet meer boos op je. Ik
begrijp wel, dat je het niet expres hebt ge
daan. Als je 't niet had verteld, was ik wel
boos geweest, want ik wist heel goed, dat
jij de vaas had laten vallen. Niemand anders
is na jou meer in de klas geweest. Maar nu
is alles voorbü en ik heb het je allang weer
vergeven.
Prettige vacantie verder en tot September!
Het leek net, alsof de vacantie nu eigen
lijk pas begonnen was.
WITVOET EN TILLIE
door
D1NA GROOT. N
n I i i
Boer Klaasen had een prachtige boerderij.
Ook had hij daarom heen prachtige wei
landen.
In één van die weilanden liep een prach
tig jong paard en het hield veel van Tillie
C., het dochtertje van boer Klaasen. Boer
Klaasen hield veel van Witvoet en zou haar
aan geen mens afstaan.
Het was hooitijd en de boer en de werk
lieden waren al een week bezig. Het hooi
lag in grote hopen op elkaar. Eiken middag
bracht Tillie het eten en drinken aan haar
vader en de werklieden. Zij was zeer ge
zien bij de mannen.
„Vader", vroeg ze op een keer, „mag ik
wat in 't hooi spelen?"
„Jawel kind, maar gooi het niet uit el
kaar".
Weg was Tillie! Ze stoeide en ravotte zo
lang totdat ze niet meer kon. Even rustte
ze uit. Plotseling kwam er een gedachte in
haar op. Ze zou een hol gaan graven in 't
hooi. Ze had al een hele gang af toen het
inzakte. Een paar zachte kreten onder 't
hooi en toen was het stil. Niemand had
iets gezien.
Tegen half zes spande de boer Witvoet
uit en riep Tillie. Geen gehoor, nog eens
geroepen geen resultaat. De boer deelde het
de knechten mede en ieder ging aan het
zoeken.
Plotseling hoorden ze gehinnik van Wit
voet, en, omkijkende, zagen ze dat
Witvoet by een hooihoop stond te snuffe
len In een ommezien waren ze er. De hele
hoop werd omver gegooid en daar lag
Tillie: dood of bewusteloos.
Ze werd direct van het hooi bevrijd en
de boer liet direct een dokter komen. Deze
paste kunstmatige ademhaling toe, en wer
kelijk, na een half uur sloeg Tillie de oogen
op en keek om zich heen. Doch zy sloot di
rect weer de oogen.
„Naar bed", zei de dokter, en dat gebeur
de.
Witvoet kreeg extra lekker voer en werd
in de weide gestuurd.
De familie Klaasen doorleefde een ang
stige week en eindelijk sloeg het meisje de
oogen op en prevelde: hooi, gang maken,
wat ben ik moe.
Tillie ging vanaf die tijd vooruit. Einde
lijk mocht zy weer wat buiten. Direct kwam
Witvoet aanlopen en hinnikte van blijd
schap toen hij zijn kleine meesteres weer
zag. De band tussen Witvoet en Tillie werd
nog vaster gemaakt. Zag men Tillie, dan
zag men haar onafscheidelijke vriendin ook.
Toen ze groter was leerde ze paardrijden
en galopeerden zy over velden en wegen.
Zo ging een tijd voorbij. Totdat op een
dag Witvoet niet zo lustig was als anders.
Ze bleef maar liggen en had geen lust.
„Vader", zei Tillie, „Witvoet beeft geen
lust om met me te spelen, ze blijft maar
liggen".
Toen had vader haar ondeugend aangeke
ken maar gezwegen.
Doch de volgende dag wist Tillie wat het
was geweest!
Naast Witvoet in 't strooi lag een veulen
tje donker van kleur en oog.
Wat was Tillie blij. Ze verzorgde het veu-
Zwart is aan zet en speelt 18—23. Schijn
baar een heel goede zet. Maar wit toonde
duidelijk dat het dit niet was, want hij
vervolgde met:
1. 22—18
1.
23 21
2. 33—28
2.
13 33
3. 38 20
3.
14 25
4. 35 11
Bijzonder is de volgende combinatie van
Boissinot:
door
LIES HELGERS.
Om de week hadden de meisjes van de
klas de beurt. Ze moesten dan nablijven als
de anderen al weg waren en zorgen, dat de
hele klas netjes was. Het bord moest
schoongemaakt worden, de bloemen kregen
fris water, de banken werden afgeveegd, ze
moesten kijken of er geen boeken en
schriften rond slingerden en die anders in
de kast bergen. De meeste meisjes vonden
het vervelend om de beurt te hebben, want
dikwijls bleef je dan wel twintig minuten
langer dan de anderen op school. Maar er
was ook wel iets leuks bij. De klas zag er
zo heel anders uit, als alle kinderen weg
waren en als je er helemaal alleen in rond
kon lopen en precies doen, waar je zin in
had. Met het kleine gietertje besproeide je
de planten. De bloemen, die in vazen ston
den, moesten eruit gehaald worden, de vaas
moest goed schoon gemaakt worden en ten
slotte moest er vers water in.
De laatste week voor de vacantie had
Nelleke de beurt. Het was geen hele week
meer, want ze kregen Vrijdags al vacantie.
Zingend veegde ze de borden schoon, raapte
de boeken op, die een paar kinderen ver
geten hadden mee te nemen en begon toen
met de planten. Wat een gek idee was het,
dat ze in een andere klas zou zitten als ze
weer op school kwam. Wel leuk, maar toch
was dit wel een erg prettige klas. De
platen aan de muur waren zo mooi en de
zon kon de hele dag naar binnen schijnen,
omdat de klas precies op een hoek lag en
dus aan twee kanten ramen had.
Nelleke dacht eraan, dat ze in de vacantie
bij haar vriendinnetje zou gaan logeren. Wat
zouden ze weer een plezier maken! Het was
altijd zo leuk bij Ans. Het was toch wel
heerlijk om vacantie te hebben! Nelleke
strekte haar armen eens uit van plezier en
bamü!
„Kinderen", zei de juffrouw, „jullie weten
niet, hoe ik schrok, toen ik vanmorgen in de
klas kwam en mijn mooie vaas in stukken
op de grond zag liggen! Wie weet er iets
van?"
Niemand gaf antwoord. Ze keken elkaar
aan, maar niemand kon zeggen wie het
gedaan had. Alleen Nel wist het, maar ze
durfde het nu plotseling helemaal niet meer
te zeggen.
„Nel, weet jij er niets van? Jij hebt toch
de beurt deze week en blijft het langst in de
klas".
Nel keek naar haar bank en zei toen: „Ik
weet het niet,, juffrouw, gisteren was hij
nog heel". O, hoe kon ze zo jokken! Ze
schrok er zelf van, ze wilde helemaal niet
jokken en nu had ze het ineens gezegd. „Ik
vind .het erg verdrietig", zei de juffrouw,
„ik heb het al aan de werksters gevraagd,
maar die wisten er ook niets van, want ze
hebben gisteren de klas niet gedaan. Ik
denk, dat één van jullie een beetje jokt".
Het was doodstil in de klas. Nel durfde
niet om zich heen te kijken. Maar nü kon ze.
het toch niet meer zeggen?
„We zullen er nu niet meer over spreken,
degene, die het gedaan heeft moet om
twaalf uur maar even bij me komen." Ze
sloegen,hun boeken open en begonnen te
lezen, want ze hoefden niet meer echt te
werken vandaag. Nel kon niet opletten. Zou
ze het zeggen? Ze durfde nu niet meer.
Om twaalf uur kwam er niemand by de
juffrouw en om vier uur ook niet. Ze sprak
er niet meer over, maar alle meisjes merk
ten, dat ze er nog wel aan dacht.
Toen Nel thuis kwam, was ze lang niet zo
vrolijk als anders. Ze ging stil naar haar
kamertje en probeerde een beetje te lezen,
maar het ging niet. Ze moest maar aldoor
aan de juffrouw denken. Nu was haar hele
vacantie bedorven! Aan tafel vroeg moeder:
„Je bent toch niet ziek, Nelleke?" Verder
vroeg ze niets. Nel zou het haar toch wel
vertellen, dacht ze.
Na het eten ging Nel direct naar haar
kamer. Ze moest steeds aan de juffrouw
len als ware het een kind. Witvoet ver
trouwde „Zwartje" alleen aan haar toe.
„Zwartje" hechte zich al heel gauw aan
haar en zij leerde het ook aan de teugel
lopen.
Zo ontstond een vriendschap tussen hun
drieën als nooit tevoren.
1. Vul de ontbrekende letters in en ge
krijgt een bekend Hollands spreekwoord.
.1. .e. .a.f v.r.r.n.e,
i eped« .Ua
2. Hoe kan men bewijzen, dat een gans
zes koppen heeft?
3. Een woord van 16 letters geeft iets aan
waarover tegenwoordig in alle cowranten
wordt geschreven.
Een 8 9 10 11 5 8 is een kort ver
haal.
Een 8 S 4 2 5 5 11 12 was vroe
ger een ordebewaarder in de gemeente.,
16 11 11 1 is een kleur.
6 14 7 12 is een volksdrank.
Ieder heeft het reebt er een eigen W, M
15 14 15 16 op na te houden.
«k
DE OPLOSSINGEN.
De oplossingen van de raadsels uit een
vorig nummer zyn.
1. Ahorn
p opulier
palm
e ik
1 inde
b euk
olijf
o lm
m oerbeiboom
2. Haarlem Odoorn Gorkum
Edam Blokzijl Oirschot Muiden
Ede Naarden Vorden Alkmaar
Neede Gouda Epe Noord-
wijk Venlo Egmond Eerbeek
Landsmeer Woerden Imbosch
Nootdorp Dokkum.
Hooge bomen vangen veel wind.
3. De bovenmeester liep op de vlonder
en de onderwijzer liep achter hem>-
met een stopfles onder de arm.
