DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
Uit den Alkmaarschen Raad.
Deze Courant wordt ELKEN AVOND, behalve Zon
en Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per
3 maanden bij vooruitbetaling voor Alkmaar 2.—,
franco door het geheele Rijk 2.50.
Losse nummers 5 cents.
PRIJS PER GEWONE ADVERTENTIEN
Van 1—5 regels 1.25, elke regel meer 0.25, groote
contracten rabat. Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdruk
kerij v/h. HERMS. COSTER ZOON, Voordam C 9,
postgiro 37060. Telef. 3320, redactie 3330.
No. 153 Dit nummer bestaat uit drie bladen. Directeur: C. KRAK.
Zaterdag 2 Juli 1938
Hoofdredacteur: Tj. N. ADEMA.
140e Jaargang
De boomen van den Hout zijn veel meer waard dan het
hout van de boomen.
Dat er nu al een aanval op onze schatkist gedaan werd,
bewijst wel, dat het luchtgevaar niet denkbeeldig is.
Dinsdagsmiddags zullen de kappers zich alleen met de
natuurlijke watergolven mogen bemoeien.
Nieuws in 't kort.
ALKMAARSCHE COURANT.
In vroeger jaren was een gemeente een
zelfstandig onderdeel van den Staat met
een eigen bestuur. Tegenwoordig is die
zelfstandigheid grootendeels verdwenen,
maar er is nog altijd een bestuur, dat beslui
ten mag nemen, welke eerst van kracht
worden als andere autoriteiten er hun hooge
goedkeuring aan gehecht hebben.
Men heeft langzamerhand geleerd een ge
meente niet alleen meer als een onderdeel
van den Staat te beschouwen, maar als een
onderneming. Immers, elke gemeente voor
ziet voor een groot deel in eigen onderhoud
door het exploiteeren van winstgevende be
drijven, door het propaganda maken voor
vreemdelingenverkeer, door het lokken van
nieuwe en liefst goed gesitueerde bewoners
door middel van diverse scholen, villa-ter
reinen en plantsoenen. „Vestigt U in deze
gemeente", zeggen diverse stadsbesturen in
fraai geïllustreerde folders en zij sommen
dan allerlei dingen op, welke die vestiging
aantrekkelijk maken, waarbij vroeger ook
nog wel eens naar voren gebracht werd, dat
er lage belastingen werden geheven, maar
die tijd is helaas voorbij.
In zekeren zin zijn de B. en W.'s en de ge
meenteraden dus bestuurders van onderne
mingen geworden en deze voeren naast el
kaar in heel den lande een heftigen concur
rentiestrijd. Wie het aantrekkelijkste bod
doet heeft kans op vestiging van de meeste
nieuwe bewoners en het kleedje van groen
en bruin waarin een gemeente zich heeft ge
stoken, haar bezit aan bosschen en plantsoe
nen, is als het ware de etalage waarin zij
zich naar buiten aan de belangstellenden
komt presenteeren.
De exploitanten van Alkmaar hebben in
dit opzicht niet te klagen. Nog afgezien van
bijzondere attracties als de kaasmarkt
waartegen geen andere gemeente kan con-
curreeren hebben wij hier een Heilooër
bosch om den hoek van de deur en een zeer
fraaien Hout met diverse attracties. Plant
soenen zijn wel eens de longen van een stad
genoemd en wij hebben eigenlijk meer lon
gen dan voor onze ademhaling noodig is.
Wij hebben fraaie stadswallen, diverse
plantsoentjes en onzen onvolprezen Hout en
wij hebben er een aparten directeur voor
om dat alles zoo goed te onderhouden, dat
men er van alle kanten met pleizier naar
komt kijken.
Dat is onze etalage en als wij er de kijkers
mee getrokken hebben, probeeren wij er
koopers van te maken. Kijken is koopen,
niet alleen bij Cloeck, maar ook bij de ge
meente. Komen er menschen die een plaats
van vestiging zoeken op Alkmaar af, dan
toonen wij onze kerken en scholen, ons gas
en onze electriciteit, onze kaasmarkt, onze
boschplannen, onze nieuwe woonwijken en
alles wat een goeden indruk zal kunnen ma
ken.
Dan zijn we eigenlijk winkeliers en nu is
het maar de groote vraag wat we zullen doen
als de klant eens niet iets uit den winkel
maar uit de etalage zal willen hebben.
Wat doet een middenstander in zoo'n
geval?
Hij zal dat waarschijnlijk liever niet ver-
koopen, want hij vermindert de aantrekke
lijkheid van zijn etalage. Maar we stellen
ons voor dat zouden we althans als mid
denstander doen dat wanneer de klant
niet te veel vraagt en wanneer die klant
iemand blijkt te zijn van wien in de toekomst
veel voordeel is te verwachten, dat wij toch
bereid zouden zijn al het mogelijke te doen
om hem niet los te laten en bij een concur
rent te laten koopen.
En wanneer dus de Noord-Hollandsche Le
vensverzekering van 1891 ons niet alleen het
behoud van een onzer mooiste gebouwen wil
waarborgen, maar bovendien een stichting
wil bouwen waardoor vele goed gesitueer
den de gedunde rijen van de Alkmaarsche
belastingplichtigen komen versterken en tal
van bouwvakarbeiders een belegde boterham
kunnen verdienen, op voorwaarde, dat wij
een klein stukje van onze plantsoenen wil
len afstaan, dan zullen wij als verstandige
zakenmenschen daarin moeten toestemmen.
Dan zullen wij zij het met het bekende
bloedende hart een offertje moeten bren
gen en wij zullen moeten zorgen wat wij
hier aan etalagemateriaal verliezen elders
door het maken van nieuwe etalages weer
te winnen.
Er zijn in onzen Raad menschen, die zich
met hand en tand verzetten tegen het uit
dunnen van struikgewas en het rooien van
een boom en het maakt den indruk, dat elk
struikje dat wij verliezen nimmer meer te
vervangen zal zijn. Het nageslacht heeft
de heer Van de Vall gezegd zal ons ver
wijten, dat wij Alkmaar stelselmatig ont
luisterd hebben, maar er is een nog veel
grooter gevaar, namelijk, dat het nageslacht
ons zal verwijten, dat een kortzichtig ge
meentebestuur het met schulden heeft over
laden. Wanneer wij er in slagen hier rendee
rende ondernemingen en fabrieken en goed
gesitueerde bewoners te krijgen, dan is het
niet zoo erg, dat er hier en daar en boompje
verdwijnt en een plantsoentje verkleind
wordt, want boomen zijn opnieuw te plan
ten en er is geen enkele reden waarom wij
bij stadsuitbreiding niet voor meerdere par
ken en plantsoenen zouden zorgen.
Er is een bekend Engelsch spreekwoord
waarin gezegd wordt, dat het de fout van de
handeldrijvende Hollanders is, dat zij te
veel vragen en te weinig geven. Er komen
hier geen fabrieken als de industrieelen den
grond zoo duur moeten betalen, dat zij el
ders goedkooper terecht kunnen en men
schijnt hier nooit te hebben begrepen, dat
zelfs gratis afgestaan industrieterrein in de
toekomst een groot financieel voordeel voor
de gemeente kan beteekenen.
Hoe groot is de verontwaardiging van som
mige raadsleden geweest toen de pachter
van den Muziektuin wat struikgewas uitdun
de om zijn zaak beter te kunnen exploitee
ren, hoe steekt men nog altijd den draak met
de bewoners van Westerlicht als deze oude
menschen hinder van het bladgewemel heb
ben en tevergeefs om het snoeien van enkele
boomen en struiken vragen.
En geen oogenblik wordt daarbij bedacht,
dat een gebouw als Westerlicht een sieraad
van den Hout en een attractie voor alle be
zoekers van Alkmaar is en dat de honder
den bewoners van zeer groote beteekenis
zijn voor onzen middenstand en onze stede-
lijke financiën.
Er schuilen maar weinig goede kooplieden
onder onze Alkmaarsche Edelachtbaren en
het is voor een groot deel de schuld van de
kortzichtigen als onze financiën door het
vertrek of het wegblijven van goed gesi
tueerde bewoners in deplorabelen toestand
verkeeren.
Gelukkig hebben wij bij en W. ditmaal
een koersverandering kunnen constateeren.
Men was daar niet ongenegen een klein
stukje van onzen Hout af te staan om de ze
kerheid te hebben, dat de Levensverzeke
ringmaatschappij hier een onderneming zou
stichten waarvan het gebouw niet alleen een
sieraad voor onze stad zou zijn, maar die
tevens, door de vestiging van vele goed ge
situeerden van groot financieel voordeel zou
blijken.
Het ging slechts om 80 M2. grond, een nie
tig onderdeeltje van ons plantsoen, dat, door
het iets omleggen van een wandelpad, geen
schade van beteekenis zou ondervinden en
waarbij de omgeving door de stichting van
een groot en fraai bouwwerk meer in aan
zien zou winnen dan verliezen.
Maar om deze 80 vierkante Meter heeft de
Raad uren gedebatteerd. Schoonheids- en
andere commissies brachten negatieve advie
zen uit en toen het bekend werd, dat er
enkele boomen zouden verdwijnen was al te
voorspellen wie er in wanhoop de armen ten
hemel zouden heffen en zich uit overwegin
gen van misplaatste natuurbescherming
tegen een in hun oogen verderfelijk vanda
lisme zouden verzetten.
Men wenschte aanhouding om den archi-
teR te bewegen een ander bouwplan te ma
ken, maar B. en W. hadden in diverse con
ferenties al vernomen, dat op grond van
techniek en exploitatie geen ander bouw
plan mogelijk was. Wanneer de Raad dit af
wees was er alle kans, dat de aanvrage werd
ingetrokken en het te stichten rusthuis niet
in Alkmaar zou worden gevestigd.
Nadat een voorstel tot doellooze aanhou
ding met 14 tegen 7 stemmen was verwor
pen heeft de Raad gelukkig met 17 tegen 4
stemmen die van de heeren Van de Vall,
Leesberg, Appel en Stoutjesdijk den ver
koop van het stukje grond in den Hout goed
gekeurd na de uitdrukkelijke toezegging
van het college, dat er buiten den thans ver
kochten grond geen boom en geen struik
gesnoeid zal worden om de bewoners van de
nieuwe stichting wat zon of wat uitzicht te
kunnen geven.
Wanneer Huize Voorhout, als belangrijk
onderdeel van de nieuwe stichting er niet
reeds gestaan had, zou de gemeentelijke
kortzichtigheid er ongetwijfeld toe geleid
htben, dat de exploitanten Alkmaar den rug
toegekeerd hadden en hun voordeel bren
gende onderneming in Bergen of in Heiloo
hadden gevestigd.
Wy hebben een gemeentelijken luchtbe
schermingsdienst, althans een in den Haag
goedgekeurd plan voor een dergelijken
dienst en de voorbereiding is in een verge
vorderd stadium gekomen. Dat danken wy
aan den commissaris van Politie, die, daarbij
krachtig gesteund door den inspecteur Lan-
gendijk, tot dusver alle maatregelen heeft
genomen welke tot een zoo doeltreffend mo
gelijke bescherming der burgerbevolking
kunnen leiden.
Niemand kan voorspellen in hoeverre deze
bescherming van eenige beteekenis kan zijn,
maar evenmin als men de brandweer zou
willen missen omdat deze toch niet alle
brandschade kan verhinderen, evenmin zou
het verstandig zijn geen voorbereidingen
tegen luchtbescherming te treffen uit de
overweging, dat men by een aanval toch niet
in staat zou zyn alle daaraan verbonden on
heilen te voorkomen.
Het is vanzelfsprekend, dat wy moeten
trachten een paniek te voorkomen en het
aantal slachtoffers zoo klein mogelijk te ma
ken en het is in onze Raadszaal alleen de
heer Appel, die geen man en geen cent wil
afstaan omdat wij door de bescherming van
ons leven en ons eigendom eigenlijk daad
werkelijk zouden deelnemen aan het mili
tairisme.
De politie had een goedgekeurd plan en
wy zouden de uitwerking daarvan graag in
handen van den commissaris hebben gelaten
als deze functionnaris niet meegedeeld had.
dat hij in tyd van oorlog zoo vele politio-
neele beslommeringen had, dat hij zich niet
ten volle aan de bescherming der bevolking
tegen luchtaanvallen zou kunnen geven.
Dus moest er een andere leider gezocht
worden en de burgemeester, die dezen moet
benoemen, heeft daarvoor den heer Goettsch
uitgekozen, een leeraar van de H.B.S., die,
als oud-reserve-officier reeds commandant
van de Burgerwacht is en blijkbaar voldoen
de tijd en gelegenheid kan vinden de lucht
bescherming er nog by te nemen.
We hebben ook in onzen Raad een reserve
kapitein, namelijk den heer Woldendorp,
maar die is van de militaire administratie en
heeft meer verstand van het aankoopen van
fourage en het inkwartieren van manschap
pen dan van de bescherming tegen mosterd
gas en brisantgranaten. Dat weet de heer
Woldendorp, die een bescheiden man is, zelf
het allerbeste, maar hij vestigde de aandacht
van den Raad op de officieren van het hier
komende regiment luchtdoelartillerie, die bij
uitstek deskundig zouden wezen en zijn ad
vies zou alleszins de overdenking waard zijn,
als er niet de zekerheid was, dat deze artil
lerie-officieren in tijd van oorlog de handen
vol aan hun eigen werk zullen hebben.
Zoo is het ook met diverse reserve-offi
cieren en den heer Van Drunen, die een
werkloozen kapitein zou willen benoemen,
werd duidelijk gemaakt, dat er wel veel
werkloozen zijn, maar helaas geen werk-
looze officieren. We zouden dan naar een
gepensionneerden beroepsmilitair moeten
zoeken en die was er blijkbaar wel, maar de
burgemeester had nu eenmaal zijn zinnen op
den leeraar gezet in de verwachting, dat de
correctie van de schoolschriften niet zooveel
tijd in beslag zou nemen of hij zou zich ook
nog voor de luchtbescherming kunnen in
teresseeren. De burgemeester heeft het recht
van benoeming, dus behoefde er over de
geschiktheid van den candidaat niet lang
gedebatteerd te worden en had de Raad al
leen maar te besluiten of men dezen func
tionaris al dan niet een douceurtje van 500
per jaar met 100 voor assistentie zou
geven.
Er waren raadsleden, die dat veel te veel
vonden en die nu het plan er eenmaal
was met een kleine vergoeding volstaan
wilden om in tyd van oorlogsgevaar de
werkzaamheden met een veel hoogere be
zoldiging te honoreeren.
Ten slotte heeft men met de stem van
den heer Appel tegen de vergoeding
goedgekeurd, maar de heef Woldendorp
wees er op, dat de benoemde momenteel
niets anders te doen had dan in de voet
stappen van zijn voorganger te treden en
dat het ten slotte de commissaris van Politie
geweest is, die, geheel vrijwillig en afge
scheiden van zijn eigenlijke taak, het be
staande plan had ontworpen en daarvoor
nimmer eenige vergoeding heeft gekregen.
Hem zou daarom allereerst een financieel
blijk van belangstelling toekomen en de
burgemeester, die daarmee volkomen ac-
coord kon gaan, had onmiddellijk aan die
gedachte uitvoering gegeven als diverse
raadsleden zich niet herinnerd hadden, dat
er nog zooiets als een financiëele commissie
bestaat, die gewoon is de noodzakelijkheid
van dergelijke gratificaties van alle kanten
te bekijken en na te gaan welk bedrag dar-
voor in uitzicht mag gesteld worden.
Dus is er een nader voorstel te verwach
ten en het lykt ons alleszins billijk, dat
wanneer bewezen diensten betaald worden,
zij, die vrijwillig hun tijd en hun werkkracht
hebben gegeven, daarbij niet over het hoofd
gezien worden.
Van de luchtbescherming naar de barbiers
is maar een klein stapje, althans op de
raadsagenda, waar de betreffende voorstel
len vlak onder elkaar stonden.
Men heeft deze barbiers in het grijs ver
leden wel eens baardschrappers genoemd,
maar dat is een kleineerende benaming, die
in dezen tijd niet-meer te pas komt. Want de
vroegere baardschrapper, die het gezicht
van zijn klanten bij het puntje van den neus
omhoog trok, is uitgegroeid tot een schoon
heidskunstenaar.
Hij styleert golven op bekoorlijke vrou
wenhoofden, watergolven, electrische golven
en soms ook radiogolven, die niet te zien
zyn. Hy permanent niet een garantie van
een week tot een half jaar, dat het geper
manente ook permanent zal blijven, hij ma
nicuurt en hy pedicuurt, hy trekt haren uit
en zet ze ergens anders weer in al zyn
dat dan ook niet dezelfde haren hy verft
en hy grimeert, hy masseert en hy electri-
ceert, hy haalt rimpels op en toovert kuil
tjes in wangen en hij kan in een half uur
tyds van een bejaarde dame een backfischje
van achttien maken.
Dat is levende kunst, althans kunst met
levend materiaal en de kappers van tegen
woordig zetten dan ook niet meer „Barbier"
en „Haarknippen" op hun ramen, maar
„Coiffeur" en „Ondulation Marcelle".
Er zijn hier en daar natuurlijk ook nog
wel kappers, die tegen bescheiden tarief op
ouderwetsche wijze knippen en scheren,
maar een kapper, die niet minstens één
Fransch woord op zyn ruiten heeft staan,
is een man, die den polsslag van den tyd
niet gevoeld heeft.
Men vergeve ons deze kleine afdwaling,
wij komen nu weer tot de kwestie, welke in
den Raad is besproken, namelijk het voor
stel van B. en W. om, op verzoek van den
Raad, voor de kappers en barbiers-salons op
een bepaalden dag van de week een ver
plichte middagsluiting voor te schrijven.
De Raad is daar al eens meer mee bezig
geweest, maar de organisaties hebben zich
met de kwestie bezig gehouden en men had
het gevoel, dat de vereenigingsbesturen
tegen sluiting waren en daartoe ook de niet-
aangesloten vakgenooten wilden dwingen.
En omdat ieder ten slotte een eigen vrije
meening moet kunnen uiten, heeft het col
lege een speciale kappersvolkstemming uit
geschreven en hebben op 9 Juni alle sche
rende en knippende broeders van het gilde
op het stadhuis een gesloten biljetje kunnen
inleveren, waarin zij konden mededeelen, of
zij op een Dinsdag zouden willen sluiten en
zoo ja of dat dan op een Dinsdagmiddag of
op een Dinsdagmorgen zou moeten wezen.
Er stemden 45 patroons voor den Dinsdag
middag, 13 voor den Dinsdagmorgen, één
voor den geheelen dag, er waren er twee,
die hun stembiljet verkeerd invulden en
vijf, die liever bleven werken.
De Raad werd dus niet voor een moeilijk
probleem gesteld en men had eenvoudig te
bepalen, dat, met het oog op den veelal ver-
moeienden arbeid, welke ook den Zaterdag
middag eischt, het zoowel voor de patroons
als voor de bedienden noodzakelijk was op
Dinsdagmiddag te sluiten.
Maar zoo eenvoudig bleek de zaak niet te
wezen.
De heer Keysper had een onderzoek inge
steld waarom men eigenlijk elke week een
middag vacantie zou willen hebben en was
daarbij tot verrassende resultaten gekomen.
Er waren kappers, die wel eens wilden
gaan zwemmen of visschen, en er waren er,
die met hun vrouw door het bosch wilden
wandelen. Vrouwen en visschen waren de
voornaamste drijfveren tot de sluiting ge
weest en dat vond de heer Keysper nu
eigenlijk geen belangrijke objecten om er
extra vacantie voor te geven.
Hij kwam als een tweede Henlein op voor
de verdrukte minderheden en wees er op,
dat de dertien voorstemmers voor de mor
gensluiting toch ook recht op vervulling van
hun verlangens hebben, zoodat hij voorstel
de een verordening in den geest van „vrij
heid, blijheid" samen te stellen en ieder ge
legenheid te geven vacantie te nemen op
het oogenblik, dat hy dat zelf wenschte.
Dat laatste werd krachtig ondersteund
door het nieuwe raadslid den heer Mak,
die zich, in navolging van den heer Van de
Vall, statig uit zijn zetel verhief en met de
handen in zijn zakken zijn maidenspeech
heeft gehouden.
Fruitwinkels zei hij en hij had er nog
wel sigarenwinkels en banketbakkerijen bij
kunnen noemen mogen des Zondags
kiezen welke uren zij geopend willen zyn
en zy krijgen een door de politie afgestem
pelde kaart voor de ramen waarop die uren
vermeld staan. Zoodoende zoekt ieder den
tyd uit, welke hem het beste past en zoo
doende voorkomt men ook, dat het pu
bliek op bepaalde uren van den Zondag
nergens meer terecht kan.
Wij zyn den heer Mak dankbaar, dat hij
dit argument naar voren gebracht heeft,
want inderdaad wordt bij het vaststellen
van verordeningen als deze het belang van
de consumenten geheel over het hoofd ge
zien.
Er zyn sommige dagen in het jaar, dat de
schoenmakers gezamenlijk op reis gaan en
niemand zal deze nijvere werkers hun va-
cantie-uitstapje misgunnen, maar de tal-
loozen, die juist in dien tyd een schoen
reparatie noodig hebben staan vaak voor
onoplosbare problemen.
Er zijn menschen, die op bezoek of naar
een conferentie moeten en zich nog even
willen laten scheren en zy vinden zelfs in
onze hoofdstad alle salons tegelijkertijd ge
sloten en moeten zich met een baard als die
van de apostelen bij hun gastheer presen
teeren.
Dat alles, zegt men, komt door de concur
rentie, want een barbier wil niet sluiten als
zijn buurman het ook niet doet uit vrees,
dat zijn klanten anders van den een naar
den ander zullen loopen. Maar dat is een
nietszeggend argument, omdat een goede
barbier zyn klanten wel houden zal, ook al
worden zij, noodgedwongen, eens een keer
met een vreemd mes geschoren en omdat
wanneer de eene groep 's morgens en de
andere 's middags sluit, de mogelijkheid van
winst en verlies van klanten aan beide zijden
precies gelyk blijft.
Een amendement-Keysper om zaken in de
buurt van belangrijke verkeerscentra ont
heffing te verleenen, werd gelukkig niet
voldoende ondersteund om in stemming
gebracht te worden. Alleen al de vraag wat
een belangrijk verkeerscentrum is en wie er
al dan niet in aanmerking zouden komen,
zou ongetwijfeld tot groote onzekerheid en
willekeur hebben geleid.
Slechts bleken B. en W. bereid vóór of na
de officieele en officieuse feestdagen het
sluitingsverbod op te heffen. Op alle andere
Dinsdagen van het jaar zal men de kappers-
patroon met hengel en schepnet langs de
oevers van het Noordhollandsch Kanaal en
in den verboden vischtijd op een bankje in
den Hout kunnen vinden, waar zij gezellig
met hun vrouwen naar de hertjes zitten te
kijken.
De Valera eerste minister. - De Iersche
dail heeft de Valera met 75 tegen 45 stem
men tot minister-president van Eire geko
zen. De labourafgevaardigden en de onaf-
hankelijken hebben zich van stemming ont
houden. De samenstelling der regeerir.g
blijft geheel ongewijzigd.
Vier kinderen onder oogen van hun
moeder verdronken. - Op de Styr in Polesie
bij Pinsk zijn vier kinderen gaan spelevaren
met een boot, die lek was. Midden in de
rivier liep de boot vol water en zonk. De
kinderen verdronken. Hun moeder, die aan
den kant van de rivier stond, onmachtig om
hulp te verleenen, werd waanzinnig. Zij is
in een zenuwinrichting opgenomen.
Versterking van de vloot. - Het Ameri-
gaansche departement van marine heeft de
marinewerf opdracht gegeven drie onder
zeeërs te bouwen en heeft een contract ge-
teekend met de Electric Boat Company voor
het bouwen van drie andere onderzeeërs.
De kosten van deze zes schepen zullen
meer dan dertig millioen dollar bedragen.
De emigratie naar Australië. - Inzake
de aanbeveling van de Londensche emigra
tieautoriteiten, dat Australië in verband met
de weinige Britsche emigranten, in andere
landen moet zoeken, vooral in de Noorde
lijke landen, heeft gisteren minister-presi
dent Lyons te Canberra verklaard, dat
Australië emigranten uit andere landen
wel geen financieelen steun voor de reis zal
verschaffen, doch hen wel met vreugde zal
begroeten.
Evenwel zullen steeds de belangen van de
Australische werklieden op de eerste plaats
worden behartigd.
De onrustige toestand. - De autoriteiten
hebben te Jeruzalem en te Tel Aviv de be
paling opgeheven, dat des avonds na een
bepaald uur niemand zich meer op straat
mag begeven. Intusschen hebben zich nieu
we incidenten voorgedaan. Bij Jaffa zijn
twee joden door schoten gewond. Te Haïfa
zyn joodsche inrichtingen overvallen. Poli-
tiehulp werd ingeroepen. De politie vuurde
op de aanvallers. Verder zyn wederom da
den van sabotage gepleegd op de olieleiding
en is een trein overvallen. Ten slotte is bij
Bethlehem een mijn ontploft, waardoor drie
personen gewond werden.
Gisteravond is te Jeruzalem een Britsch
soldaat gewond door onbekenden, vermoe
delijk Arabieren, die schoten op hem losten
uit een dondere laan nabij het postkantoor te
Jaffa.
4*
