Mevrouw Mary Musch-Smithuijzen
Spoct
Ivorol-tandpasta (oranje-verpakking met blauwe band(
DERDE BLAD.
Vrouwen van
bekende Nederlanders.
echtgenoote van Jan Musch.
Een harde jeugd vol avontuur in Amerika.
Schulte wintde derde étappe
van de Ronde van Frankrijk.
Wat en waar i6 Raboes? was onze eerste
vraag, toen wij om één uur bij kennissen
kv Hilversum binnen stoven.
Is dat een poetsmiddel of een nieuwe
dans? was de wedervraag.
Ben poetsmiddelBen je wijs! Het is
•en straèt in Laren.
Hmwat moet jij daar? vroeg onze
gastheer.
De vrouw van Jan Musch interviewen
O nouals je eerst naar het station
«•at, dan kan je daar de tram nemen naar
Laren, die gaat om het kwartier. En als je
in Laren komt, dan vraag je....
Neem een taxi, ried de gastvrouw
Dien raad hebben wij opgevolgd en wij
ebben er geen spijt van gehad. Wij had-
het loopende nóóit gevonden!
Eerst een dorpsstraat, dan een zijweg,
dan een zandweg en nog een zandweg, dan
een landelijk zijweggetje en daarvan een
dwarslaantjeen dan staan we voor
het Musschennest.
Met koeien van letters staat het op het
rustieke houten hek: Het Musschennest.
Dat klopt.
We zijn dus terecht.
Het Musschennest ligt als een echt nest
heelemaal verscholen in dicht struweel,
Ëen zandpaadje voert er heen.
Het is wit, warm crème wit met een
bruin rieten dak. Het heeft zware deuren
met ijzerbeslag en die deuren zijn gelukkig
ftiet geverfd, maar alleen gevernist.
Een dame komt uit het huis.
Mevrouw Musch? informeeren wij.
Neen, ik ben mevrouw Smithuijzen, de
moeder van mevrouw Musch.
Komt U binnen.
Wat een aardig huis! bewonderen wij.
j I>e achterkant is veel mooier!
En dan staan wij in een ruime lage
kamer, een van die zeldzame kamers met
sfeer. Een vleugel, een breede divan onder
•en onverwacht smal zijraam met een
heerlijk uitzicht over verre korenvelden
omlijst door hoog opgaand geboomte. Rus
tige lichte muren, rustige kleuren, veel
boeken, een enkel fraai antiek meubel.
Een glazen deur geeft toegang tot een
diepe beschutte loggia met een rooden
tegelvloer.
De kamerdeur gaat open.
Dit is mijn dochter, zegt mevrouw Smit
huijzen en een jong elegant meisjesachtig
■lank figuurtje treedt op ons toe.
Al pratend begeven wij ons naar het
ierras.
Hier is weer het mooie uitzicht. Hier is
ook de tuin, een groot glooiend grasveld
omzoomd door een fleurige, kleurige
bloeiende border. Wij loopen over het gras
en kijken van het einde van den tuin- op
ttear het huis.
De wind ritselt door het dorre blad.
In een struik vlak voor het terrasje hipt
•en winterkoninkje van tak naar tak.
Kijk, zegt mevrouw Musch, ziet U dat
winterkoninkje?
Wij hadden een bloemenmand gekregen
met een heeleboel mos er in en die hadden
wij hier buiten gezet. Dat kreeg hij in de
gaten en toen is hij die mand aan het
plunderen gegaan en heeft er een heel
groot nest van gebouwd hier onder de
Veranda!
Inderdaad hangt er een prachtig groot
pest geheel van mos»
Een wielewaal vliegt haastig het struik'
gewas in, een merel fluit, een vink slaat.
Hier is de zongestoofde rust, hier is de
stilte, die alleen verbroken wordt door
boschgeluiden, hier zijn bloemen en vogels
en gonzende insecten.
En, mevrouw Musch, vragen wij als wij
gezeten zijn, vertelt U eens een beetje.
Wat wilt U dat ik vertel?
Heeft U een druk speelseizoen achter
den rug? In welke rollen is U opgetreden?
In.la's kijken in de Vrek en in
Nathan de Wijze..en in Lodewyk XI.
Hoofdrollen?
Neen ik heb nog geen echt groot werk
gedaan.
Is U eigenlijk vroeger ook al actrice ge
weest, of was U iets anders?
Uw naam lijkt zoo bekend.
Ik was danseres en ik gaf lessen voor ik
trouwde.
Hoe lang, eigenlijk bedoelen wij hoe
kort, is U al getrouwd?
Tien jaar, klinkt het verrassende ant
woord.
Maar dan moet U als schoolmeisje ge
trouwd zijn!
Mevrouw Musch lacht.
En dan lijkt ze nog veel jonger.
Bent U in Amsterdam geboren?
Ja, op een van de oude Amsterdamsche
grachten ben ik geboren. Als de jongste
van drie kinderen. Ik heb nog een broer en
een zuster.
Was het een artistiek huishouden bij U
thuis? Zijn er nog meerdere artist?
Neen, o neen, heelemaal niet! Mijn
Vader was in zaken, mijn broer is bij de
Bataafsche en mijn zuster is in Indië, ge
trouwd. TT TT
En dan komt de gewone vraag: Hoe is U
eigenlijk tot dansen gekomen?
O, ik ben altijd do" op dansen geweest,
van mijn zesde of zevende jaar af. Het
was zoowat op mijn twaalfde, dat ik mij
echt ernstig voornam om danseres te
worden.
Ondervond U geen tegenwerking van
thuis?
Neen, heelemaal niet. Ik danste zoo maar
voor liefhebberij.
En toen?,
Bereid volgens nieuw recept. Elke poetsing is een ware mondwassching. Geeft een frissche mond en witte tanden. Tube 60, 40 en 25 ct.
Mevr. Musch
in
Toen ik zestien was, was ik op een
Duitsche kostschool. Toen verloor mjjn
vader zijn fortuin en ja, toen was het uit
met het kostschoolleventje. Toen was het
thuiskomen en een baantje zoeken.
Vond U het erg?
N.neenik had van die jongensach
tige flinke ideeën: de wijde wereld intrek
ken en zoo.
Daar zal wel niets van gekomen zijn!
Toch wel! U moet denken: wat kon ik
als kind van zestien jaar beginnen om geld
te verdienen? En toen begonnen ze thuis
te praten over Arbeid Adelt en Tesselscha
de en ik zag mezelf al zitten handwerkjes
maken! Ik ga nog net zoo lief ergens de
stoep schrobben, verkondigde ik en toen
vatte ik het plan op om naar Amerika te
gaan.
Wist U iets van Amerika af?
Niets.
Hoe kwam U daar dan toe?
Tja, ik had er een neef wonen en Ame
rika is ver en wat je daar doet, daar be
moeien de menschen, die je hier kennen
zich niet mee en in Amerika is immers al
les mogelijk? Dat heette toen ook al zoo
te zijn.
En ging U heusch naar Amerika?
Ja zeker.
Mijn vader correspondeerde met dien
neef. Hy was ongetrouwd en woonde in
een hotel, maar die had vrienden, een
advocaat, rechter was hij, en daar zou ik
heen gaan. Die rechter schreef zulke beel
dige roerende brieven naar huis, dat hij
overgelukkig was een lief dochtertje in
huis te krijgen. Mijn ouders vonden het
toen goed en iedereen vond het natuurlijk
idioot en onverantwoordelijk.
Wat dacht U zelf wel?
Ik? ik dacht, als ik maar eenmaal hier
weg ben, word ik beroepsdanseres.
Maar bezat U dan zooveel geld om
Amerika binnen te kunnen komen?
Neen heelemaal niet, maar de vesti
gingswet was toen nog anders en het grap
pige is, dat de nieuwe wet juist zou in
gaan, toen ik aankwam. Het was gewoon
een race van allerlei schepen met emi
granten om nog juist precies voor een be
paald uur op een bepaalden datum binnen
te zijn.
En lukte het?
Ja, het lukte. Ik kwam toen bij dien
rechter in de buurt van St. Louis en daar
hoorde ik al na een paar dagen, dat het
heelemaal niet de bedoeling was, dat ik
daar zou blijven, maar dat ik naar de ge
trouwde dochter moest, die ergens heele
maal buitenaf op een ranch woonde. Die
jonge vrouw lag in een kliniek en ver
wachtte een baby en de jonge man deed
zonder verdere hulp met zijn vader het
werk.
Wat moest U daar dan?
Van alles: Koeien melken, melkemmers
schrobben, dweilen, stoffen, eten koken,
de auto afspuiten.
Verdiende U daar veel?
Niet bepaald veel, hoewel ik toen in
mijn onwetendheid dacht, dat het heel wat
was! Ik kreeg 12 dollar.
In de week?
Néén in de maand! Mijn vader en moe
der hadden mij geld meegegeven, maar ik
dacht ik was zoo heel erg „flink"
ziezoo ik heb nu kost en inwoning en 30
per maand, dus dat geld heb ik niet noodig
en toen stuurde ik het terug.
Dat zal U wel heel gauw gespeten heb
ben!
En of! Maar terugvragen deed ik het
natuurlijk niet.
Twee maanden, toen begon het mij zoo
zwaar te vallen, want ik zag wel, dat ik
op deze manier nooit en te nimmer tot
dansen zou komen. Ik schreef toen een
brief aan Willem van Hoogstraaten, dien ik
kende. U weet wel de man van Elly Ney
en vroeg hem mij te helpen en te raden,
wat ik zou beginnen.
Door zijn toedoen kwam ik toen in
Chicago bij een familie met een blinde
moeder, waarvoor zij hulp moest hebben.
Correspondeerde U eerst met die men
schen of informeerde U naar hen?
Wel neen, ik stapte op den trein, ging er
heen en meldde mij aan.
Zij namen mij direct en waren heel blij,
dat er iemand was voor die oude dame.
Maar zooals dat heel vaak gaat in het
buitenland, opeens ging daar het perso
neel weg: Eerst de waschvrouw en toen de
meid en dat werd niet vervangen, zoodat
ik langzamerhand alles alleen moest doen.
Maar ik was nu tenminste in een groote
stad en op mijn vrije avonden trok ik op
informatie uit naar een dansinstituut.
Zoo kwam ik bij den balletmeester van
de groote opera terecht en liet mij in
schrijven voor een les per week. Na een
poosje zeide men my, dat als ik ooit iets
wilde bereiken, dat ik dan iederen morgen
een paar uren de oefeningen van de be
roepsklasse mee moest maken.
Toen ging ik ander werk zoeken en
kwam bij de administratie van de Tele
foóncentraie. Daar waren ongeregelde uren
en zoodoende kon.ik de danslessen volgen.
Wat verdiende U bij de telefooncentrale?
Zestig dollar in de maand, maar na-
tuuH-lijk zonder kost en inwoning, maar ik
spaarde liet uit op het eten natuurlijk.
Ik had lés van A-dokf Bolm, een Rus, een
van de eerste partners van Pavlova. Hij
was reuze aardig voor me en gaf mij iede
ren dag les. Al gauw vertrouwde hij mij
een klas-je met beginnelingen toe, omdat
rf-ij zelf nooit aan begin nel inget-jes les gaf
Woonde U toen alteen op kamers?
J,a.
Én toen?
Tóen mocht ik eens met een dansgroep
ipce op een heel klein tour-neetje, dat vond'
ik natuurlijk geweldig.
Bleef U lang by de telefooncentrale?
Neen, want het dansen nam toch te veel
tijd in beslag en toen kwam ik by een
lunchroom, een soort cafetaria, waar je als
bedienster per uur kwam en betaald werd.
Dat was erg praktisch en gemakkelijk
voor my.
Vond U het werk prettig?
Het was erg vermoeiend. Vooral in de
spitsuren. En het lawaai was eigenlijk nog
erger dan de lichamelijke inspanning.
Daar in die lunchroom leerde ik een
meisje kennen, waarmede ik bevriend ge
raakte.
Wij vatten het plan op om samen een
wandeltocht door Amerika te ondernemen.
We hadden achttien dollar.
Elk?
Nee samen en wy vonden ons schatrijk!
Hoe lang duurde die wandeling?
Van Mei tot October zoowat.
maar hoe ver kwam U dan wel?
Het plan was om naar Los Angeles te
gaan en wy dachten heusch, dat het mo
gelijk zou zijn.
(Van Chicago naar Los Angelos is dwars
de Ver. Satten door!)
Ik was er zoo zeker van, dat ik mijn
suitcase maar vast vooruit zond naar Los
Angeles.
Is U daar ooit aangekomen?
Wel neen! Moet U hooren: wij liepen
zoowat 35 km. per dag, 6 a 7 uur. Heel
vaak liepen wy ook des nachts, omdat het
overdag zoo gloeiend heet was. Wij sliepen
in de Mission Houses, waar het goedkoop
en goed was en soms sliepen wij onder den
blooten hemel en verfrischten ons bij het
eerstvolgende tankstation, waar wy langs
kwamen.
Toen wy nog maar enkele dollars over
hadden, kampeerden wij op een nacht in
een automobielkamp, waar rondtrekkende
kampeerders met woonwagen-auto's
stonden.
Toen ik den volgenden morgen wakker
werd, was mijn vriendin er van door. Zij
had een briefje achtergelaten, dat zij met
een jongen man was meegegaan.
Dat bleek dus geen al tefatsoenlijke
jonge dame te zijn! Neen allesbehalve,
maar het ergste was, dat zij het laatste
geld had meegenomen en mij zonder een
cent in den steek had gelaten!
Wat deed U toen wel?
Wij waren in Cody Wyoming, dat is de
laatste halte voor Yellow stone Park. In
Cody zaten de menschen allergezelligst
voor hun winkels op de stoep in de dorps
straat. Ik ben er toen maar bij gaan zit
ten. Een cowboy kwam een praatje met
me maken en ik vertelde hem mijn weder
varen en hoe ik absoluut zonder 'n cent
hier was achtergebleven.
Ga maar mee, zei hy, ik heb hier vlak
by een kennis, die een hotel heeft. Mis
schien kan je daar wel wat werken.
Argeloos en goedgeloovig ben ik dade
lijk meegegaan. Achteraf vind ik, dat ik
overal zeldzaam gelukkig doorgerold ben,
want het had net zoo goed anders en ver
keerd kunnen afloopen.
De eigenaressen van het hotel waren
twee alleraardigste hartelijke vrouwen. Ik
kon dadelijk als kamermeisje aan den
gang voor 40 dollar in de maand.
Bleef U daar lang?
Wel neen! Toen ik mijn veertig dollar
had, vond ik mezelf weer zoo rijk, dat ik
er naar verlangde verder te wandelen naar
Los Angeles.
En lieten zij U gaan?
Wel ja. Zij gaven mij allerlei goeden raad
en ik kreeg ook een revolver! Dat vond ik
reuze gewichtig! En daar ging ik alleen
verder in mijn rijbroek met mijn revolver
en mijn linnen tasch aan een riem om mijn
schouder.
Maar alleen is het toch lang zoo aardig
niet. Het is net of je veel gauwer moe
wordt.
Een echtpaar in een auto, die my ach
terop reed, vroeg of ik een „lift" wou heb
ben. Ik zei dadelijk: ja graag!
Toen zij hoorden, dat ik naar Los Ange
les wou, lachten zij mij hartelijk uit.
Ga nu maar eens eerst met ons naar
huis, daar zullen wij verder praten, zei
den zij.
Ik stapte in en viel bijna onmiddellijk in
slaap, zóó oververmoeid was ik. Midden in
den nacht kwamen wij in Denver, in Colo-
rado, aan. Gelukkig hadden ook die men
schen het allerbeste met mij voor. Het
waren allerliefste menschen en ik ben er
een jaar gebleven als hulp van de huis
vrouw.
Zij hielpen mij aan adressen en intro
ducties en zoo kreeg ik verschillende dans
lessen, zoowel kinderen als volwassenen.
Dank zij hun hulp kon ik ook een dans
avond geven en al weer met hun hulp heb
ik toen bij twee groote bioscopen gesolli
citeerd om tusschen het programma een
nummer te mogen geven.
Ook dat lukte, maar toen ben ik leelijk
gevallen en heb een been gebroken. Dat
bracht heel wat kosten mee en toen moest
ik wel naar huis schrijven om geld.
Het geld kwam dadelijk, maar ook een
brief van thuis, dat ik als ik weer loopen
kon maar gauw naar huis moest komen.
Nu daar had ik heelemaal geen zin in!
Telkens verzon i-L weer een andere uit
vlucht om maar in Amerika te kunnen
blijven, maar toen kwam er een brief met
bevel onmiddellijk terug te komenen
m dien brief zat het passagebiljet!
En bent U toen gegaan?
Ik moest wel! maar ik vond het vreese-
■lijk.
Hoe oud was U toen U terug kwam?
Negentien.
En wat deed U toen in Holland?
Door relaties is het my mogelijk ge
maakt een matine te geven in de Stads
schouwburg en al vrij gauw kreeg ik leer-
gen. Ik ben toen gaan adverteeren in
Ëërlei bladen en toen heb ik een school
or plastische dansen opgericht.
Met iemand samen of alleen?
Nee, alleen.
En toen?
Toen kreeg ik na een poosje een aan
vraag van het Schouwtooneel om in Peer
Gynt de Anitra-rol te spelen en bij die ge
legenheid heb ik mijn man leeren kennen,
daarna heb ik nog eens een klein rolletje
gespeeld. Ik vond het zalig! maar...,
moeilijk.
Vindt U, zoo vroegen wij, tooneelspelen
meer bevrediging geven dan dansen?
Weet U, als tooneelspeelster kan je je
in verschillende richtingen meer uiten.
M.m.ja, peinzend kijkt de jonge
vrouw voor zich uit.
Heeft U wel eens voor de film gespeeld?
Éénmaal in „De Familie van mijn
Vrouw". Ik kan er eigenlijk dus niet over
oordeelen.
Een onbescheiden vraag mevrouw
Musch: speelt U rustiger als Uw man regie
geeft of als een vreemde het doet?
Mevrouw Musch lacht. Eigenlijk het
laatste.
Zou dat komen, vragen wij, omdat de
aanmerkingen die de actrice krijgt gevoeld
worden doorde vrouw en echtgenoote?
Misschien
Woont U des winters ook hier?
Neen, dat zou niet gaan. Des winters
wonen wij op kamers in Amsterdam.
En wat zy'n Uw plannen voor de naaste
toekomst?
Vacantie Heerlyk, zalig, verrukke
lijke vacantie! Morgen gaan wij. Dól! Myn
man is al naar Amsterdam. Straks ga ik
ook.
En morgen vertrekken we samen naar
Frankrijk.
Wij staan op. Mevrouw Muscheen
heel prettige vacantie en goede reis! O ja
nog gauw even een onbescheiden vraag:
Vindt U het nooit moeilijk als vrouw van
den directeur?
Als men zooveel vóór heeftUw
jeugdUw uiterlijk
Weer die jolige schelmsche lach.
Neen, klinkt het dan, ik heb het nooit
moeilijk gevonden, ook nooit moeilijkheden
gehad, maar, voegde de jonge vrouw er
lief bescheiden aan toe, dat komt zeker
omdat ik altyd met zulke prettige aardige
menschen te maken heb gehad.
Als wij in den stroomenden gietregen van
een flinke onweersbui naar het station
rijden, nemen wij de herinnering mee aan
een goed verscholen idyllisch musschen
nest, een haven van rust en ontspanning
en aan een pittige jonge actrice, die met
haar vroolijken lach en haar levensdurf
zich ongetwijfeld onder de leiding van
haar beroemden echtgenoot tot een voor
aanstaande kunstenaresse zal weten te
ontplooien.
Schulte
Wielrennen
Middelkamp vijfde.
Schulte, de grootste en zwaarste deel
nemer aan de Ronde van Frankrijk,
heeft revanche genomen voor de pech,
welke hem Woensdag in de tweede etap
pe vervolgde.
Gisteren heeft hij de derde etappe,
welke over een afstand van 238 K.M.
van Saint Brieuc naar Nantes voerde,
gewonnen.
Met vijf seconden voorsprong ging
onze landgenoot als eerste over de eind
streep en was daarmede de tweede Ne
derlander, wien het gelukt is een etappe
van de Ronde van Frankrijk te winnen.
Twee jaar geleden had Middelkamp de
primeur gehad. Ook gisteren weer was Mid
delkamp een der beste renners, hetgeen dui
delijk tot uitdrukking komt in de vijfde
plaats, welke hy veroverde.
Er werd vroeger gestart gistermorgen te
St. Brieuc, maar gedurende de geheele etap
pe stond er zulk een felle tegenwind, dat
Schulte toch nog een uur later dan verwacht
werd de wielerbaan te Nantes opstoof om
een fraaie zege te behalen.
Na 19 K.M. kreeg Majerus, de Luxemburg-
sche drager van de gele trui, een lekken
band, maar zijn ploeggenooten wachtten hem
op en gezamenlijk werd het peleton weer
ingehaald. Een groep van acht renners
trachtte toen den kop te nemen, maar ook
dat mislukte.
Nogmaals kreeg Majerus een lekken band,
maar hij wist zijn achterstand weer geheel
weg te werken. De Nederlamdsehe renners
zaten voortdurend in de voorhoede en hiel
den zich uitstekend.
Een vijftigtal kilometers voor Nantes lie
pen de Bretonsche rijders Yvon Marie en
Goasmat uit, tezamen met den Duitscher
Weckerling, aangevuurd door de Bretonsche
bevolking wisten zy een flinken voorsprong
te verkrijgen, maar de tegenwind was ooft
hun te machtig en langzaam werden zij weer
bijgetrokken.
Gourlon en Galateau probeerden het nog
eens, geruimen tijd hielden zij vol, totdat
Magne het peleton in een achtervolging mee
voerde en spoedig waren zij weer in de lange
slang opgenomen.
Toen zal een tiental kilometers voor
Nantes Schulte zijn kans. Tezamen met
Galateau sprong hij weg, de Franschman
bleef even aan het wiel van den sterken
Hollander hangen, maar Schulte haalde
weer een van zijn krachttoeren uit en
reed Galateau los en dat nog wel met
een harden wind tegen. Schulte reed
prachtig en gaf geen krimp, alhoewel
een groote groep hem op de hielen zat,
aangevoerd door den wereldkampioen
op den weg, den Belg Eloi Meulenberg,
In een hoog tempo kwamen de achter
volgers nader, maar ook Schulte hield
er een stevige vaart in. Onze landgenoot
ging onder luide toejuichingen van de
uitverkochte wielerbaan te Nantes als
winnaar over de eindstreep.
Meulenberg had nog kans gezien eenige
tientallen meters uit te loopen en kwam als
tweede over de eindstreep met een voor
sprong van vier seconden op een groote
groep renners.
De Zwitser Egli werd derde met gering
verschil op den Duitscher Wengler en on
zen landgenoot Middelkamp, die eveneens
een uitstekenden indruk maakte. Achter
Middelkamp kwam een peleton van meer
dan veertig renners, waarin ook de Neder
landers Anton van Schendel en Hellemons
reden. Dominicus kwam negen minuten na
Schulte als 71ste binnen, terwijl ook van
Nek, die in de beide voorgaande etappes zoo
uitstekend had gereden, vandaag met pech
te kampen had en met ruim drie kwartier
achterstand als 88ste eindigde. Van Nek was
gevallen en had last van een gewonden arm.
In het algemeen klassement is er weinig
veranderd.
De Luxemburger Majerus behield de lei
ding en kan dus ook heden weer de gele
trui aantrekken.
Middelkamp neemt thans van de Neder
landers de beste plaats in, hij ging van de
68ste naar de 33ste plaats.
Ook Anton van Schendel boekte een aan
zienlijken vooruitgang, n.L van de 55ste naar
de 39ste plaats. Ook Hellemons kroop acht
plaatsen op en staat thans 68ste, evepals
Schulte, die van de 79ste naar de 71ste plaats
ging. Dominicus kwam slechts 1 plaats naar
voren, terwijl alleen de positie van yan Nek
aanmerkelijk verslechterde. Hij viel van de
15de naar de 64ste plaats.
De uitslag.
De uitslag van de 3e etappe (St. Brieuc
Nantes, 238 K.M.) luidt:
1. Schulte (Nederland) 7 uur 38 min.
1 sec. (1 minuut tydsvergoeding inbegre
pen); 2. Meulenberg (België) 7 uur 39 min.
6 sec.; 3. Egli (Zwitserland) 7 uur 39 min.
10 sec.; 4. Wengler (Duitschland); 5. Mid
delkamp (Nederland); 6. Servadei (Ita
lië); 7. Vissers (België); 8. Simonini (Italië);
9. ex aequo 38 renners, onder wie Anton
van Schendel en Hellemons (Ne
derland), allen in denzelfden tijd; 71. D o m i-
n i c u s (Nederland) 7 uur 48 min. 15 sec.;
88. van Nek (Nederland) 7 uur 55 min. 51
sec.
Algemeen klassement: 1. Majerus (Luxem
burg) 21 uur Ï8 min. 20 sec.; 2. Weckerling
(Duitschland) 21 uur 18 min. 52 sec.; 3. Le-
ducq (Frankrijk) 21 uur 19 min. 12 sec.; 4.
Goasmat (Frankrijk); 5. Magne (Frankrijk);
6. Matthias Clemens (Luxemburg) allen 21
uur 19 min. 20 sec.; 7. Wengler (Duitsch
land); 8. Lowie (België); 9. Speicher (Frank
rijk) allen 21 uur 19 min. 38 sec.; 33. Mid
delkamp (Nederland) 21 uur 26 min. 24
sec.; 39. Anton van Schendel (Neder
land) 21 uur 27 min. 42 sec.; 64. Van Nek
(Nederland) 21 uur 39 min. 32 sec.; 68, Hel
lemons (Nederland) 21 uur 43 min. 21
sec.; 71. Schulte (Nederland) 21 uur 45
min. 44 sec.; 83. Dominicus (Nederland)
22 uur 3 sec.