FLITSEN VAN HET "WITTE DO
Het meisje van het draaiboek vertelt.
Voorspellingen omtrent „Sneeuwwitje"
De carrière van Rita Oehmen.
De rolbezetting in „Vadertje Langbeen"
ONZE BIOSCOPEN.
Films maken een riskant bedrijf.
„Opletten, er wordt gedraaid
Overdracht vari de Jubileumfilm.
EEN POLYGOON FILM:
VEERTIG JAREN KONINGIN
Op een dans met Cary Grant
volgde een contract.
TWEEDE BLAD.
„Het maken van films is een riskant
bedrijf. Zij kosten geweldige sommen en
vóór ze vertoond worden weet men
niet, of ze succes zullen hebben. En toch
gooien de producenten, al hoort men dit
dikwijls vertellen, niet het geld met
volle handen op straat; integendeel, zij
trachten zooveel mogelijk te besparen.
Daarom worden, alvorens een film ge
maakt wordt, tal van voorbereidingen ge
maakt, berekeningen gemaakt en een be
grooting ontworpen, die evenwel meestal
toch nog overschreden wordt. En dit is na
genoeg onvermijdelijk, daar ze veroorzaakt
worden door tal van kleine en onverwachte
voorvallen.
De duurste das van de wereld.
Wanneer de voorbereidingen voor een
film voltooid zijn, d.w.z., wanneer het draai
boek, de bezetting, de costuums, de decora
ties en de muziek vaststaan, dan wordt de
volgorde van de opnamen bepaald. Want een
film wordt, zooals bekend, niet gedraaid, zoo
als hij vertoond wordt, doch naar gelang van
de omgeving, waarin hij speelt. Wanneer men
dan klaar is met de opnamen in een bepaal
de omgeving, bijvoorbeeld een kamer, dan
worden alle coulissen en dergelijke afgebro
ken om door andere vervangen te worden.
De taak van het meisje, dat het draaiboek
in handen heeft, is nu er op te letten, dat de
acteurs en actrices bij de verschillende scè
nes de juiste kleeding aan hebben. Niets,
maar dan ook niets mag er aan de kleeding
gedurende deze zelfde scènes veranderd
worden. Het haar, de opmaking, de sieraden,
alles moet hetzelfde zijn. Zoo mag het bij
voorbeeld niet voorkomen, dat de held van
het stuk den eenen keer met een gestreepte
en de andere maal met een gestippelde das
ten tooneele verschijnt
Bij de Metro Goldwyn Mayer kwam het
eens voor, dat door de ziekte van een
„script-girl", zooals deze meisjes genoemd
worden, Robert Taylor een verkeerde das
Bij de film kost iedere meter
veel geld. En kleine ongevallen, die
veroorzaken dat eenige meters film
waardeloos worden, hebben dik
wijls ongedachte gevolgen. Een
meisje, dat, met het draaiboek in de
hand, nauwkeurig moet opletten,
dat precies het manuscript gevolgd
wordt, vertelt in dit artikel het een
en ander over haar ervaringen.
droeg. Dit werd veel te laat ontdekt, want
de decoraties waren al afgebroken. Opnieuw
moest alles opgebouwd worden, wat 8000
dollar kostte en daar Robert Taylor intus-
schen de bewuste das verloren had, moest
zijn verzorger ijlings naar New-York gaan
om daar dezelfde das te bestellen.
Wie betaalt de schoenen?
Een bekende regisseur nam eens in San
Antonio, in Texas, een film: „De wilde rui
ters", op. De slag van Blody Bend moest ge
draaid worden. Daartoe waren 3600 figuran
ten aangenomen, waaronder 2000 voormalige
soldaten. Iedere figurant moest de juiste
historische kleeding aanhebben, wat op zich
zelf reeds een enorme hoeveelheid geld ver
slond. Het hoogtepunt van de scène bestond
in een stormaanval van de Amerikaansche
soldaten door de rivier onder het vuur van
de Spanjaarden op den anderen oever. De
figuranten waren aangekleed, zooals het
moest, bewapend en ingelicht, zoodat het
spel beginnen kon. Toen verhief echter plot
seling een der figuranten zijn stem en riep:
„Even wachten, alstublieft! Het kan ons niet
schelen of we in deze costuums de rivier
doorwaden moeten. Die behooren aan jullie.
Maar hoe staat het met de schoenen? Die zijn
van ons". De andere 3599 figuranten gaven
door luide kreten te kennen, dat ze het hier
volkomen mee eens waren en de opnamen
moesten gestaakt worden. Er moest nu lang
durig onderhandeld worden. Intusschen be
gon het te regenen, te onweeren en werd
De zeven dwergen vinden Sneeuwwitje
(uit Disney's geteekende hoofdfilm).
Arthur Jarratt, de man die Disney's
„Sneeuwwitje" in Engeland importeer
de, heeft berekend dat de bioscoopbe
zoekers over de geheele wereld vijf en
twintig millioen gulden zullen opbren
gen om de eerste geteekende hoofdfilm
met eigen oogen te aanschouwen.
Van die vijf en twintig millioen krijgt,
volgens Jarrat's berekening alweer, Walt
Disney tien millioen voor zijn moeite. Een
bedrag waar menigeen niet ontevreden over
zou zijn.
In elf talen vraagt de booze koningin aan
het spiegeltje aan den wand wie de schoon
ste in het land is. In elf talen, het Hin-
doestansch inbegrepen, zal Sneeuwwitje in de
komende maanden den jager om genade
smeeken. In Londen doet ze het zelfs zes
keer per dag ('s Zondags twee keer), zoo
dat half September in de Engelsche hoofd
stad de duizend voorstellingen bereikt zullen
zijn.
Jarratt twijfelt er geen oogenblik aan dat
h(j in zijn Londensche theaters de duizend
haalt. „Sneeuwwitje" loopt jaren, verzekert
hij. Alle volgende kindergeneraties zullen
de film immers eveneens willen zien!
Overigens zijn de kinderen maar een
kleine minderheid onder de toeschouwers.
Jarratt's boeken wijzen uit, dat 82 pet. van de
plaatsbewijzen aan volwassenen zijn uitge
reikt. Dag-in, dag-uit staan lange rijen men-
schen voor het theater te wachten, begeerig
hun aandeel bij te dragen in de zeshonderd
duizend pond sterling, die volgens Jarratt's
berekening het Engelsche aandeel vormen
in Disney's tien millioen. Twintig percent
van alle volwassen toeschouwers willen de
film vier keer zien, een mededeeling, die ons
niet meer verbaast uit den mond van een
man die profeet is van millioenen.
liet zulk slecht weer, dat er gedurende drie
dagen niet gewerkt kon worden. De film
maatschappij moest 3600 paar schoenen koo-
pen en de figuranten gedurende vier dagen
verzorgen, onderdak geven en loon uitbeta
len, zonder dat er ook maar één opname ge
maakt kon worden.
Een olifant is er tegen.
Toen wij de buitenopnamen van dc- be
roemde film „Het leven van de Bengaalsche
lanciers" maakten, gaf de regisseur opdracht,
voor een olifant te zorgen. En hoewel Chats-
worth, waar de opnamen gemaakt werden,
100 mijl van Hollywood verwijderd ligt, was
de olifant op tijd aanwezig, toen het spel be
ginnen moest. Duizend „Afghanen" lagen in
de bergen op de loer, klaar, om de 200 Ben
gaalsche lanciers, die door het dal moesten
trekken met munitiewagens, lastdieren en
veldartillerie, te overrompelen. Wel een do
zijn filmoperateurs stonden met hun toestel
len op verschillende punten opgesteld en
daar de olifant eveneens klaar stond, had
Hathaway het sein om te beginnen kunnen
geven. Maar de olifant wilde niet. Hij had
zijn slurf om een boomstam geslagen cn wei
gerde beslist weg te gaan. Alle pogingen
hem met suiker, wortelen, bedreigingen of
smeekbeden weg te lokken, mislukten. Hij
stond daar, met zijn slurf om den boom, als
of hij uit graniet gehouden was. Tenslotte
gaf Hathaway wanhopig opdracht, den boom
meer om te hakken. Toen dit gebeurd was,
verloor de olifant zijn belangstelling voor
het speelgoed en was hij bereid aan de op
namen mee te werken. Intusschen was het
echter donker geworden, zoodat het te laat
voor de opnamen was. De boom heeft de Pa-
ramount 10.000 dollar gekost.
Contract is contract.
Eenigen tijd geleden draaiden we een kleu
renfilm met Richard Dix. Het propaganda-
bureau had al in de couranten laten mee-
deelen, dat aan de film 400 Acoma-Indianen
zouden meewerken. De buiten-opnamen von
den in Nieuw-Meixco in Galloèp plaats. De
Indianen waren daar al aanwezig en wacht
ten tot ze hun rollen zouden kunnen spelen.
Om de een of andere reden had men hen
echter vergeten mee te deelen, dat ze eerst
een week later aanwezig behoefden te zijn.
Het contract, dat de filmmaatschappij met
het hoofd der Indianen gesloten had, bepaal
de echter, dat de Indianen met hun paarden
van den eersten dag af, dat ze hun mede
werking zouden verleenen, betaald en ver
zorgd zouden worden. Dit contract werd ge
sloten door middel van vingertaai en allerlei
teekens, daar de Indianen geen Engelsch en
de menschen van de filmmaatschappij niet
de taal van de Indianen kenden. Reeds den
volgenden dag kwam er een fotograaf, wier
taak het was, allerlei verschillende foto's van
de Indianen te maken. Hij was een oude
filmoperateur, die gewend was, zelfstandig
te werken en niemand bekommerde zich dan
ook om hem. Toen hij de prachtig uitgedoste
Indianen zag greep hij onmiddellijk zijn
toestel en begon opnamen te maken voor het
propagandabureau. Hij had het goed ge
meend, maar het kostte de filmmaatschappij
loon en verzorging voor 400 Indianen gedu
rende een week, ofschoon ze niets gedaar.
hadden. Het was evenwel onmogelijk, dit aan
de Indianen uit te leggen, zij waren van mee
ning, dat het stilstaan voor foto-opnamen
hetzelfde was als werken voor filmopnamen!
Gisteren heeft in een eenvoudige bijeen
komst, welke een intiem karakter droeg, te
den Haag de overdracht plaats gehad van
de „Jubileumfilm 18981938". Deze film
werd door den productieleider, den heer
Guus Ostwalt, namens de werkcommissie
aan het eere-comité overgedragen.
De voorzitter van het eerecomité, jhr. ir.
O. C. A. van Lidth de Jeude, oud-minister
van waterstaat, hield een korte toespraak,
waarin hij woorden van groote waardeering
sprak tot allen die aan het totstandkomen
van de film hadden meegewerkt.
In het bijzonder richtte de heer vad Lidth
de Jeude zich tot den regisseur, Gréville, tot
den productieleider, tot den heer van Stave
ren en tot den schrijver van het scenario,
den heer van Eijsselsteijn, die zich uilen op
bijzondere wijze verdienstelijk hebben ge
maakt voor dit nationale werk.
De voorzitter aanvaardde gaarne de film
en beschouwde deze als een symbool van de
Nederlandsche eenheid, die aldus spr.
onder het regeeringsbeleid van koningin
Wilhelmina herhaaldelijk op zoo treffende
wijze tot uiting is gekomen". Spr. was over
tuigd, dat het Nederlandsche publiek deze
film ook als zoodanig zou aanvaarden.
De filmfabriek Polygoon heeft gemeend,
haar deel te moeten bijdragen tot de alge-
meene feestvreugde ter gelegenheid van
het regeeringsjubileum van H.M. de
koningin.
Zij zal dat doen op haar wijze: Zij heeft
een film gemaakt, die uiteraard in vrij kort
bestek een overzicht geeft van wat er ge
durende de laatste veertig jaar, onder het
zegenrijk bewind van onze koningin in het
Rijk der Nederlanden bereikt is. Deze film
draagt de naam van Veertig jaren koningin
en heeft een streng documentair karakter.
Pandro S. Berman zag kortgeleden in
een film Cary Grant dansen met een meisje
dat in sterke mate de aandacht trok door
haar natuurlijke charme en sterke per
soonlijkheid. Bovendien fotografeerde de
jeugdige figurante zoo opvallend goed dat
Pandro S. Berman zonder aarzelen Anne
Evers één van de belangrijke figuren in de
nieuwe Stanwyck-film „The Mad Miss
Manton" maakte.
Miss Evers is pas drie en twintig jaar,
werd geboren in Clarksville. Zij deed haar
eindexamen voor de American Academy of
Dramatic Arts te New-York en trad op in
een stuk „When Ladies Meet" dat deze
tooneelschool ten beste gaf.
Het moet van zeer groot belang geacht
worden dat Miss Evers naast Barbara
Stanwyck en Henry Fonda de grootste rol
kreeg in „The Mad Miss Manton", te meer
daar de bijrollen bezet worden door drie
prominente RKO-actrices, die ieder reeds
in verschillende hoofdrollen films hebben
gedragen, met name Frances Merces die o.a.
optrad in „Crime Ring" en „Smashing the
Rackets", Whitney Bourne, ster uit „Blind
Alibi" en Vicki Lester, die in „This Mar-
riage Business" speelde.
Verfilming op 1 Augustus begonnen.
De „Neerlandia" filmproductie-maalschappjj
deelt mede, dat voor de Nederlandsche film
„Vadertje Langbeen" thans vrijwel alle ar
tisten zijn geëngageerd.
De hoofdrollen worden vervuld door Lily
Bouwmeester en Paul Storm, den bekenden
tooneelspeler, die laatst als regisseur va., het
Jan Klaassenspel, opgevoerd door het Delft-
sche studententooneel, groot succes geoogst
heeft. Voor de overige rollen zijn contracten
afgesloten met de volgende artisten (alpha-
bethische volgorde) Aaf Boubcr, Gusta Chris-
pijn—Mulder, Lau Ezerman, Sara Heyblom,
Emma Morel, Heieen Pimentel, Jan Retel en
Lies de Wind.
Zoo men weet, vervulden behalve Lily
Bouwmeester ook Emma Morel, Sara Hey
blom en Lies de Wind rollen in „Pygmalion",
van welke film de productieleiding, evenals
thans, in handen was van Rudolf Meijer.
Regisseur is Friedrich Zelnik; manuscript:
Rudolf Bernauer; draaiboek: Jaap v. d. Poll
en Cor Hermus; architect: A. H. Wegeriff;
geluidsingenieur: I. J. Citroen.
De decorbouw is op 1 Augustus in de Cine-
tone-studio's te Amsterdam begonnen, de op-
namen volgen ongeveer acht dagen later.
Indien deze, evenals de voorbereidingen,
naar wensch verloopen, dan kan de Neder
landsche première in de maand October wor
den verwacht.
De distributie in Nederland en de Neder
landsche koloniën wordt, evenals bij „Pyg-
malion" verzorgd door de N.V. Filmex Am
sterdam.
MINIATUUR-FILMPJE.
Adolphe Engers schrijft scenario van
Mistinguett.
De heer Adolphe Engers deelt mede, dat
cle bekende Parijsche revuester Mistinguett,
die op het oogenblik weer triomphen viert
in het Casino de Paris, hem verzocht heeft,
het scenario te schrijven voor een film, wel
ke een groote filmfirma met haar wil maken
en die de kroon op haar werk moet vormen.
De heer Adolphe Engers heeft deze op
dracht aanvaard en werkt reeds aan het
scenario van de film, welke den titel zal dra
gen „La Batteuse".
Rita Oehmen's bio-
graphie lijkt eenigs-
zins op die van haai
kunstzuster Barbara
Stanwyck. Ofschoon
zij als kind het ideaal
had zendelinge te wor
den en naar China te
gaan, werd Rita Oeh
men danseres.
En nu is zij hard op
weg een beroemde
filmactrice te worden
sinds zij naast George
O'Brien in een hoofd
rol debuteerde in de
film „Gun Law", een
RKO Western die het
komend seizoen in
Nederland onder den
titel „Een Mensch On
der Schot" uitgebracht
zal worden.
In Chicago op 24
Juni geboren bleek
het dat Rita Oehmen
reeds als klein kind
bijzonder danstalenten
aan den dag legde.
Haar vader, een ge
wezen voordrachts
kunstenaar, leerde
haar de grondbegin
selen van het metier
en op vijfjarigen leef
tijd traden Rita en
haar broer reeds in een bekend theater
Chicago op.
Toen zij ouder werd, nam zij naast haar
danslessen een cursus in tooneelspeelkunst
aan de Chicago College for Drama en de
Mundellein College for Women, waar zij
vele prijen behaalde voor declamatie. Nadat
zij haar studie beëindigd had, maakte zij een
tournee beurtelings alleen of met haar broer
in het Oosten van de Vereenigde Staten,
waar zij in talrijke variété's en cabarets op
trad.
Zoo kon het gebeuren dat in de Biltmore
Browl te los Angeles Miss Oehmen die
daar met haar broer optrad ontdekt werd
te
door een talentspeurder van RKO Radio.
Zoo goed viel de filmproef, die hierop van
haar gemaakt werd, uit, dat zij onmiddellijk
een contract met RKO sloot en in „Gun Law"
haar filmdebuut maakte, het begin van een
veelbelovende filmcarrière, naar men zegt.
Rita Oehmen vertoont een opmerkelijke
gelijkenis met Viola Dana, een beroemde
ster ten tijde van de stomme film. Zij is een
allround sportswoman, beoefent vlijtig de
athletiek, rijdt paard, tennist, zwemt en rijdt
schaatsen om zich lenig te houden voor den
tijd dat RKO haar een rol als danseres
een nieuwe film zal geven.
in
HONDERD MANNEN EN EEN MEISJE.
City-theater.
Een vrouw is in deze film meer waard
dan honderd mannen en als men gezien
heeft wie die vrouw eigenlijk is, dan mag
men er zich nog over verwonderen, dat
er maar over honderd en niet over dui
zend mannen wordt gesproken.
Het is een buitengewoon goede gedach
te geweest om de bekoorlijke Deanne
Durbin in een alleraardigste film als deze
de hoofdrol te laten spelen en naast haar
een man van de oude garde, Adolphe
Menjou, te zetten, die in deze rolprent be
ter is dan in vele, die nog uit zijn jeugd
dateeren.
Wij behoeven na de uitvoerige recensie
in de courant van Zaterdag j.1. deze film
niet meer in den breede te bespreken.
Trouwens, onze filmredacteur heeft er
nog geleden een groot deel van zijn weke-
lijksche pagina aan gewijd en dat is het
beste bewijs, dat deze film bijzonder goed
is. Er zijn vrouwen, als Deanne, die door
de goden in alle opzichten bevoorrecht
worden. Zij zijn jong en dat voorrecht
bezitten ze natuurlijk niet alleen omdat
alle vrouwen jong zijn of jong geweest
zijn maar wat ze wel boven vele harer
zusteren voor hebben, is een allerliefst
gezichtje en bovenal een schitterende
stem, een prachtig en geschoold geluid,
dat een betrekkelijk jong meisje als in de
ze film op den voorgrond treedt een
zangeres van meer dan gewone beteekenis
doet zijn.
De derde ster in deze film is niemand
minder dan Leopold Stokowsky, de veel
besprokene, de man, die naar men zegt
nog eens de groote diva Greta Garbo
zal trouwen. Hij is een opmerkelijke fi
guur, maar wat hem in deze film in het
bijzonder interessant maakt is zijn orkest,
dat hij op meesterlijke wijze weet te diri-
geeren.
Al met al is deze film iets zeer bijzon
ders en wie haar nog niet zag, mag deze
week de gelegenheid niet verzuimen.
Vooraf een prettige screensong, veel
wereldnieuws en een éénacter, die niet
alleen als humoristisch wordt aangekon
digd, maar het ook werkelijk blijkt te
wezen.
„HOLLYWOOD-HOTEL".
Roxy-theater.
Dit hoofdnummer in het Roxy-theater
brengt de filmliefhebber deze week één
van de bekende show-films van de War
ner Bros waarin muziek, zang en dans
hoogtij vieren, en waarbij men telkens
verwonderd staat over de kostbare opna
men. Het filmleven in Hollywood met
humeurige filmsterren vormt mede één
der attracties, evenals het optreden van
de beroemde band van Benny Goodman.
Deze band neemt bij 't begin der film
op het vliegveld van Kansas City af
scheid van Ronnie Bowers den saxofonist
die naar Hollywood vertrekt. Deze Ronnie
beleeft in de filmstad allerlei avonturen
door de temperamentvolle filmster Hanz
Marshall. Als zij weigert een première bij
te wonen, moet haar „doublé" Virginia
Stanton er heen en Ronnie vergezelt haar.
Dit leidt tot allerlei conflicten en 't
kost Ronnie heel wat moeite voor hij
eindelijk de plaats in filmland krijgt, dio
hem door zijn muzikale capaciteiten toe
komt.
Voor de liefhebbers is het repetitie
nummer in Goodmans Band met den
wonderbaarlijken drummer iets heel bij
zonders.
Prachtig is de uitvoering van de para-
phrase over het lied „Zwarte Oogen",
door koor en orkest, terwijl een kostbare
soiree in de zaal in het Holywood-Hotel
de film beslist en Ronnie en Virginia ge
lukkig maakt.
Dick Powell vervult de rol van Rounie
op uitstekende wijze, Rosemary Lane is
niet minder goed, terwijl voor tal van ko
mische scènes bekende krachten hun beste
beentje voorzetten. Een film vol variatie,
waar de liefhebbers ten volle genieten.
Het voorprogramma bracht een uitge
breid journaal, een teekenfilm en een op
name van diverse artisten in het cabaret
genre in de film Een avond in Hawaiï,
met zang, muziek en dans.
DE STERVENDE ZWAAN".
Theater Harmonie.
Van dit filmwerk, dat eenige weken hier
óók in Alkmaar draaide, wordt deze week
door theater Harmonie een reprise ge
geven.
Dat zal hen, die deze knappe Fransche
film zagen, niet verwonderen. Zij is het
waard, door velen gezien te worden. En
daarom is het goed, dat degenen, die „La
mort du cygne" de vorige maal niet zagen,
thans alsnog in de gelegenheid worden
gesteld.
De bekende regisseur Jean Benoit-Levy,
die reeds eerder grooten naam heeft ver
worven met „De Bewaarschool", een be
werking voor de film van het bekende
boek „La Maternelle" van Leon Frapié,
heeft in deze film eens te meer getoond
een bizonder talent te bezitten met kinde
ren verbluffende resultaten te bereiken.
Want niet alleen Yvette Chauvire en Mia
avenska, ook, ja vooral, de kinderen van
de „balletschool (Janine Charrat!) geven
verwonderlijk goed spel te zien. „Goed"
beteekent ï.c.: natuurlijk en levensecht.
1 ,ms''e een z°° hoogen graad van deze
natuurlijkheid en levensechtheid juist
by kinderen! bereiken, worden slechts
zelden geproduceerd. Alleen een film als
„De Bewaarschool" kan hiermee verge
leken worden zij het in een geheel
ander genre.
Maar al te vaak worden kinderen tot
groote menschen gebombardeerd, worden
ze gedwongen in allerlei dwaze, onkinder-
Uke, dus onnatuurlijke situaties hun rol
van „filmster" te spelen. En dat is hier
juist, zoo veel dat mogelijk is, voorkomen.
Met alle respect voor de zang- en tap-
ance-prestaties, de coquette maniertjes en
Ueve glimlachjes van Shirley Temple c.s.
deze film met déze „acteurs" óók
ansende kinderen, maar door het typische
milieu minder onnatuurlijk, meer werke-
ij '"deren is ons honderdmaal
liever!
Vooraf: een als griezelig bedoeld filmpje
met een onverwacht slot, Paramount
und News en geestig teekenfilmpje.
