FLITSEN - INGER ROGERS, DAAR HAD DE BIENNALE NIET OP GEREKEND! VAN VARIÉTÉ- TOT f— ONZE BIOSCOPEN. Het uitstekende spel van het bekende G GINGER ROGERS IN „VIVACIOUS LADY". Elf jaar geleden verwierf een vijftien jarige, roodharige jongedame den eer sten prijs op den danswedstrijd te or Worth in Texas. Dit was Virgmia Ro- gers, die er niet in het minst idee van had, dat zij eens toegejuicht zou WO als een der grootste sterren van o y wood en de filmfavorite van millioenen menschen over de geheele wereld. Sinds dien langvervlogen gelukkigen dag zijn er al heel wat jaren voorbij Het Texas-danskampioenschap had to g volg dat Ginger weken lang de ster wa van het Interstate variété-gezelschap, a engagement trad zij in de grootere s en van Zuid-Amerika op in een solo zan8" en dansnummer. Na een groot succes in Mem- phis, begaf Ginger zich naar St. Louis, waar zij 32 weken lang de hoofdrol vervulde in een revue met Ed. Lowry. Toen bood Paul Ash het pittige jonge- meisje een rol aan in zijn revue te New York. In het bewustzijn dat zij nog niet zoo ver was om dit groote aanbod te acceptee ren, weigerde de practische Ginger en trad inplaats daarvan op in het Oriental Theatre te Chicago in een speciaal nummer. Toen zij later opnieuw een aanbod van Ash kreeg, kwam dit haar meer gelegen en trad zij met den beroemden bandleider in het Paramount Theatre te New York op. Daar zag Ruby Kalmar haar, die Ginger Rogers een hoofd rol in de operette „Top Speed" aanbood. Tijdens haar optreden in deze succes pro ductie, maakte Ginger haar filmdebuut als vamp in „Young Man of Manhattan". Hierop volgde haar optreden in de films „The Sap From Syracuse", „Queen High" en „Honor Among Lovers", die destijds nog in New York geproduceerd werden. Al dien tijd bleef Ginger echter het tooneel trouw en zij behaalde een enorm succes in de hoofdrol van de sensationeele schlager „Girl Crazy". Toen dit stuk van het programma afge- voerd werd en de naam Ginger Rogers een bekenden klank in de theaterwereld had begaf zij zich naar Hollywood. Nauwelijks was zij daar aangekomen, of de hoofdrol in de Pathé film „The Tip Off" werd haar toe gewezen. Meerdere films met steeds belang rijker rollen volgden en toen kwam „I lying Down to Rio", de eerste der talrijke musi cals waarin de levendige Ginger Rogers sa men met Fred Astaire optrad. De grootste vondst" die ooit in filmland werd gedaan, was wel de „teaming" van dit zoo bij uitstek op elkaar ingestelde filmdanspaar. „The Gay Divorce", „Follow the Fleet", „Top Hat. „Roberta", „Swing Time" en „Shall We Dance" volgden en in alle landen over de geheele wereld glansden aan de theater gevels de namen van Fred Astaire en Gin ger Rogers namen die zoo langzamerhand het symbool zijn geworden van het modems dansrhythme. „Vivacious Lady", Ginger Rogers nieuw film, waarin zij met James Stewart de hoofdrol vervult, is haar tweede belangrijke speelfilm sinds het succes dat zij verwierf door haar prachtig spel in „Stage Door". In deze film heeft men Ginger Rogers opnieuw ontdekt, maar van een geheel andere zijde. Niet meer als onverbreekbaar verbonden met den naam Fred Astaire, maar nu als in- dividueele figuur, met een machtige inner- lijke bewogenheid, die haar in staat stelt tot de meest veelzijdige uitbeelding die men van een filmtalent van formaat mag ver wachten. Gingers Rogers is niet alleen de dansster zij is nu ook een groote actrice of beter nog' een groote persoonlijkheid van de film en niet voor een gering deel is de bekroning om haar artistieke waarde van „Vivacious Lady" te danken aan de artiste Ginger R0. gers. En dat zij kunstenaresse is in den ruimsten zin van het woord, mag ook blij ken uit het feit dat zij een zeer grootsche opvatting heeft van haar taak in Holly. wood, die Ginger Rogers stempelt tot de hardstwerkende van alle groote filmfigureBi Gable's naam op de officieele stemp^ der Amerikaansche posterijen. Elke brief, die voortaan verzonden zjj worden uit de Amerikaansche stad Cadiz, Ohio, draagt de officieele stempel met een teekening van den populairen filmster en de inscriptie „Cadiz, Ohio de stad, waar Clark Gable geboren is". Voor de eerste maal wordt hiermede op officieele wijze een filmster geëerd. Under: (links; mei BroadwayIn Diggers of 1933" Boven: (links n. rechts: De baby GingerSchoolkind Char leston danseres(links) Jong meisje Haar eerste film. Hier is een zeldzame verzameling van foto's van de RKO filmster Ginger Rogers, die wij rechts on deraan zien zooals zij samen met James Stewart in „Vivacious Lady" optreedt en die binnenkort opnieuw met Fred Astaire te zien zal zijn in „Carefree". Toen de Biennale-jury Disney's geteekends hoofdfilm „Sneeuwwitje en de Zeven Dwergen' moest beoordeelen zat men verstomd en tegelijk beduusd te kijken, want op zooiets was niet gerekend! De maatstaf die men had aangelegd bij de be oordeeling van de andere films, bleek hier volkomen waardeloos. Deze film bracht zoowel artistiek als technisch iets wat voorheen onbekend was, iets zóó origineels en geniaals, dat de commissie van beoordeeling zich niet bij machte voelde de film te classificeeren. Men kwam tot de conclusie dat een classificatie van deze film onjuist geweest zou zijn. Tenslotte oordeelde men het de eenig juiste oplossing om een prij® voor „Sneeuwwitje te creëeren en zoo werd deze film hors concours bekroond. DJS VROUW IN HET ROOD. Victoria-Theater. Joan Crawford, nog steeds één der eerste krachten van de Metro-Goldwyn- Mayer-Corporation is in de film „De vrouw in het rood" de groote hoofdfiguur. Zij speelt in dit werk, dat vervaardigd is naar een stuk van Fr. Molnar, de rol van Anni het zangeresje uit de havenwijk van Triëst, dat door de gril van een rijken zon derling de gelegenheid krijgt voor veer tien dagen uit haar sombere omgeving te verdwijnen en deze in één der elegante berghotels als „dame" door te brengen. Natuurlijk grijpt de temperamentvolle An ni de haar geboden kans aan. Als Anni Vi- valdi maakt zij haar entree in Terrano, waar de postbode, die zoo'n belangrijke rol in haar leven zal spelen, haar naar 't hotel brengt. Daar trekt zij al spoedig de aandacht van den jongen en rijken Rudi Arn, die verloofd met Maddalena, weldra al zijn tijd aan Anni, besteedt. Deze ziet met angst de veertien dagen voorbijsnel len. Tal van moeilijkheden weet zij schit terend te overwinnen: de prachtige na tuuropnamen van het Alpenland maken de liefdesgeschiedenis van het trio Anni- Rudi-Postbode boeiend, evenals de aardi ge scenes der vroolijke dorpsfeesten. En toch blijft bij den toeschouwer de hoop bestaan, dat zij aan 't slot het geluk zal vinden bij den eenvoudigen en tevreden postman. drietal Joan Crawford, Robert Young en Franchot Tone, bewijst zijn groote waarde weer eens in deze film, die erdoor gedra gen wordt. Het voorprogramma bracht een mooi journaal, een aardige gekleurde teeken- film, een bijzondere muzikale film met zang van Judy Garland en Deanne Dur- bin, een uitgebreide reportage van de be langrijkste gebeurtenissen uit de jubi- leumweek en een zeer geslaagde aankon digingsfilm van de werkwijze en de nieu we productie van de Metro-Goldwyn- Mayer. DE FILM DER OLYMPISCHE SPELEN. Theater Harmonie. In de Harmonie wordt deze week het eerste deel vertoond van de wereldberoem de film der Olympische spelen van Leni Riefenstahl, een document van historische beteekenis en een der beste opnamen welke ooit op het witte doek zijn verschenen. Kosten noch moeite zijn gespaard om deze film tot iets heel bijzonders te maken en het is begrijpelijk, dat men in alle landen welke deelnemers naar de spelen hebben afgevaardigd in deze opnamen belang stelt. De allesoverheerschende indruk, die men bij het aanschouwen van deze film krijgt, is die van voldoening over het feit, dat Duitschland hier wel den strijd met andere landen heeft aangebonden, maar dat het een faire en openlijke strijd is, welke geheel in het teeken van de sport staat. Hier juichen duizenden en duizenden bij elke mooie prestatie en al begrijpt men heel goed, dat de toeschouwers overwegend Duitschers zijn en een Duitsche overwin ning dus het meeste enthousiasme ontke tent, ontkend kan niet worden, dat er eveneens belangstelling en bewondering is voor de prestaties van andere landen. Hier ziet men 's werelds beste athleten elkaar bestrijden en elkaar een faire kans geven en het geheel is zoo spannend, dat de toeschouwers tot het einde geboeid blijven. Leni Riefenstahl symboliseert de Olym pische gedachte door een projectie van het oude landschap met zijn ruïnes waar eens deze spelen in de oudheid hebben plaats gevonden. Dan ziet men op den Olympus het vuur aan een fakkel ontsteken waar mee een looper naar Berlijn zal trekken en later zijn aankomst in het geweldige sta dion waar het vuur op Duitschen bodem wordt overgebracht. Men ziet Hitier in spanning de spelen volgen en men hoort en ziet telkens weer de duizenden die juichen' en met nationale vlaggen zwaaien als hun landgenoot de overwinning heeft behaald. Discuswerpen, speerwerpen, hordenloo- pen, hardloopen, estafetteloop en mara thonloop verschijnen achtereenvolgens op het doek. Hoogspringen, polsstokspringen en verspringen houden de toeschouwers in spanning. De sterkste en snelste mannen e:i vrouwen ter wereld meten hier hun krachten en na vaak langdurigen en span- nenden strijd gaan de vlaggen naar boven en worden de overwinnaars gehuldigd. Prachtig van belichting en zuiver van opname zijn al deze beelden en voor wie zich voor de sport interesseert is deze film van bijzondere beteekenis. Het eerste deel wordt deze week vertoond en al hebben wij reeds enkele Hollandsche namen ge boord, toch zijn onze landgenooten nog niet op den voorgrond getreden. Zij zullen on getwijfeld in het tweede deel de bijzondere aandacht trekken en onze dames-zwem sters, die er zoo'n groot aandeel in hadden dat ook Hollands vlag als eerste naar boven is gegaan, zullen de volgende week niet onopgemerkt blijven. In tal van landen is de film der Olympi sche spelen met groot succes vertoond en hier zal de belangstelling zeker niet minder blijken. Vooraf wordt er wat wereldnieuws en een alleraardigste gekleurde screensong gedraaid. „DE GEVANGENE VAN ZENDA." City-théater. „Het was in den tijd, dat de historie nog romantisch waszegt deze film in haar inleiding ja, het is al lang gele den. Het was bovendien nog in den tijd, dat de plichten van het koningschap soms gebroken harten op hun geweten had den.... inderdaad, deze tijd ligt al ver achter ons. Ons, moderne toeschouwers, die inmiddels o.m. beleefd hebben, hoe een Engelsch koning zijn heele rijk offerde om het breken van bovengenoemde harten te voorkomen. Het is dan ook waarschijnlijk hierdoor, dat de supporters van de schoone prinses Flavia haar feitelijk graag een huwelijk met den sympathieken en met tal van voorbeeldige deugden begiftigden Rudolf Rassendyll hadden willen laten aangaan, inplaats van met den rechtmati ger! eigenaar van den troon. Helaas! Het heeft niet zoo mogen zijn en prinses Fla via, haar aandeel in de drukkende plichten en zware lasten van het koningschap aan vaardend, zal mét het bovengenoemde gebroken hart de rest van haar leven moeten slijten aan de zijde van den man, dien zij niet lief heeft. Tenzij en waar om zou het, den tijd, dat de historie im mers nog romantisch is in aanmerking ge nomen, niet het geval zijn tenzij het romantisch en grillig lot de twee gelieven hierna tóch nog weer vereenigd heeft. En na alles, wat de onbevredigde toeschouwer, die een gelukkiger slot verwacht had, aan het einde gezien heeft, komt hem dit zeker niet minder mogelijk voor als zoo véél episoden in de film. Hij trooste zich daar mee Een verhaal vol romantiek en spanning, met tegelijk een flinke dosis humor, een historie met een voortreffelijken Ronald Colman in de dubbele hoofdrol, een be koorlijke rol van Madeleine Carroll prinses Flavia, Douglas Fairbanks als de avonturier Rupert vor Hentzau, Raymond Massey als de afgunstige broeder Michael van den koning, Aubrey Smith, Mary Astor en nog vele andere goede creaties, dat is „The prisoner of Zenda". Bizonder dient wel vermeld de goede fotografie en het geestig dialoog, dat we in deze film vin den, die onder de beproefde regie stond van David O. Selznick. Vooraf: Fox Movietone wereldnieuws, een gekleurde teekenfilm met Mickey Mouse in de „hoofdrol" en een korte ko- mische film „Van reclame moet je 't hebben."

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1938 | | pagina 12