FLITSEN VAN
„Vadertje Langbeen"
HET WITTE DOEK.
c
Naar het bekende
boek van Jean Webster
Lily Bouwmeester
als Judy.
HET VERHAAL
Miniatuur-filmpjes.
ONZE BIOSCOPEN.
Zl
Een jong Oostenrijksch officier gaat
houden van de maitresse van een van zijn
meerderen. Zoodra hij hoort, dat deze
laatste haar speciaal voor zich mee uit
St.-Petersburg naar Weenen heeft geno
men, verbreekt hij de relatie. Dat duurt
echter niet lang; Nina Petrowna breekt
piet baron Engern en gaat terug naar
Franz Korff. Kapitein Engern hoort langs
e«n omweg, dat Nina Petrowna hem ver
DERDE BLAD.
Lily Bouwmeester, Emma Morel, Sara
Heyblom, Heieen Pimentel, Lau Ezer-
man, Aaf Bouber, Joke Busch, Paul
Storm, Gusta Chrispijn—Mulder, Lies de
Wind, Jan Retel, Herman Bouber, Con
stant v. Kerekhoven dertien bekende
namen, die we vinden in „Daddy long-
legs", in ons land beter bekend als
„Vadertje Langbeen".
En nu werd deze origineele Engelsche
„roman in brieven" verfilmd! De ver
wachtingen waren hoog gespannen. En
zij zijn, naar aller oordeel, niet teleur
gesteld.
Judy komt in een zeer deftig pension,
waar zij een gemeenschappelijke kamei
heeft met een nichtje van Albert van Wou
denberg Doris van Woudenberg en Ina
Donkers. Zij past zich al heel gauw aan dit
voor haar nieuwe milieu aan, doch omdat zij
al haar nieuwe ervaringen toch moeten uiten,
schrijft zij steeds aan Vadertje Langbeen,
waarbij zij zich omtrent den persoon van
haar voogd de meest wonderbaarlijke voor-
Donkers, die voor de charme van Judy
reeds vrijwel bezweken is.
De brieven, die Albert van Woudenberg
van Judy krijgt, interesseeren hem dusda
nig, dat hij een list bedenkt om haar eens
te bezoeken. De gelegenheid hiertoe doet
zich voor, als mevr. van Woudenberg, een
deftige en zich hevig aristocratisch voelen
de dame, haar dochter komt bezoeken.
Tot groote vreugde van Albert verklaart
Judy tegenover mevr. van Woudenberg, dat
haar heele familie reeds voor haar geboor
te door een aardbeving is opgeslokt, waar
op deze laatste van oordeel is, dat dit meis
je geen omgang voor haar dochter is. Slechts
het krachtig verzet van Albert en Doris
brengt haar tot andere gedachten.
Judy vertelt Albert, dat er 's avonds een
fuifje zal worden gegeven en verder, dat
zij voor haar vacantie te logeeren is ge
vraagd bij de familie Donkers. Albert wil
het feestje meemaken. Judy wordt door
Frits Donkers ten dans gevraagd, doch
Judy, die nog nooit gedanst heeft, doet als
of zij haar enkel verstuikt heeft. Albert
weet daar wel raad op, n.1. beweging, en
inderdaad gelukt het hem om Judy bewe
gingen te laten maken op de maat der mu
ziek, waarop zij tot haar groote verbazing
constateert, dat zij nu dansen kan. Frits
Donkers troost zich spoedig met Doris van
Woudenberg.
Dan krijgt Judy een telegram van „den
secretaris van den heer A. Smit", waarin
deze haar opdraagt, haar vacantie door te
brengen op de boerderij van Neeltje Bar-
tels in Brummen. Albert zegt, dat dit toe
vallig juist de boerderij is van een vroe
gere baker, die hij van tijd tot tijd nog wel
eens opzoekt.
Judy bedenkt, dat zij op deze boerderij
mooi de gelegenheid heeft, haar boek, waar
aan zij bezig is, (zij wil n.1. schrijfster wor
den), af te maken.
Albert van Woudenberg komt tot de ont
dekking, dat zijn gevoel voor Judy veel
dieper is, dan een interesse voor een pupil
en vraagt haar ten huwelijk.
Judy, die hem ook lief
heeft, meent toch zijn aan
zoek te moeten afwijzen. Al
bert kan de ware reden niet
vermoeden en gelooft, dat
zij van Frits Donkers houdt.
Hij springt in zijn wagen,
rijdt in wilde vaart weg,
blijft bij een scherpe bocht
geen meester meer van zijn
stuur, en krijgt een ongeluk.
Zijn zenuwen zijn tamelijk
sterk van streek, zoodat de
dokter hem voorschrijft, rust
te houden.
Zijn nichtje, Doris van
Woudenberg, kan hem
slechs benaderen, door den
ingang voor leveranciers te
gebruiken, daar de trouwe
Johan haar eenvoudigweg
bij den gewonen ingang den
toegang ontzegt.
Hoewel hij er weinig voor
voelt, met Doris te spreken,
bemerkt Albert, dat zij hem
iets komt vertellen, dat voor
hem van het grootste ge
wicht is, n.1. dat zij verliefd
is op Frits Donkers, hij op
haar, doch dat haar moeder
Frits niet van de standing
vindt, passend voor 'n meisje
van Woudenberg. Albert be
looft haar villa's, auto's,
bontmantels en alles, wat zij
maar wil, als zij er maar zoo
spoedig mogelijk met Frits Lily
van doorgaat.
Mevrouw van Dedum, die Albert is komen
bezoeken, vertelt, dat Judy (die inmiddels
haar boek door een uitgever heeft aange
nomen gekregen en haar voogd reeds pen
bedrag van 500 heeft gestuurd, omdat zij
al het geld, dat hij aan haar ten koste heeft
gelegd, wil terugbetalen) zeer veel verdriet
heeft. Zij twijfelt n.1., of zij er goed aan ge
daan heeft, Albert van Woudenberg af te
wijzen en wilde daar graag over spreken
met Vadertje Langbeen. Mevrouw van
Dedum verklaart, dat zij zich niet langer
aan de afspraak tot geheimhouding gebon
den acht, want op de brief van Judy had
hij behooren te antwoorden. Het blijkt ech
ter, dat Albert deze brief nooit gekregen
heeft, omdat de trouwe Johan de order van
den dokter: „vóór alles rust!" zoo consequent
heeft doorgevoerd, dat hij hem zelfs deze
brief niet heeft laten lezen. Mevrouw van
Dedum heeft Judy gevraagd, naar het huis
van „Vadertje Langbeen" te komen en de
ontknooping, waarbij Judy tot haar groote
verwondering merkt, dat Albert van Wou
denberg en Vadertje Langbeen een en de
zelfde persoon zijn, eindigt in de verloving
van Judy met Albert.
Lily Bouwmeester heeft hier als Judy
Aalders een goede creatie geleverd. Wij heb
ben in haar in ons land één van de aller
eerste krachten voor het witte doek en we
hebben in den loop der jaren moeten vast
stellen dat wij voor onze filmproductie
mochten beschikken over een aanzienlijke
keuze van de beste krachten, voor zoover
dit de acteurs betreft, terwijl wij in tegen
stelling tot het buitenland opvallend weinig
vrouwelijke krachten van hetzelfde formaat
hadden; thans is dit bezwaar glansrijk over
wonnen. Lily Bouwmeester grijpt in deze
film alle gelegenheden aan om een levende
creatie te brengen.
Maar het is niet Lily Bouwmeester alleen
die „Vadertje Langbeen" tot een onvergete
lijk werk heeft gemaakt. Men heeft voor de
verschillende rollen voortreffelijke typen
weten te vinden, die het geheel tot een in
teressante en origineele film maken.
Bouwmeester en Paul Storm.
Kay Francis in „Women in the
Wind".
Aanvang Augustus zullen Warner Bros
met de productie van „Women in the wind"
een aanvang maken. De beroemde actrice
Kay Francis speelt in deze film, die geba
seerd is op den zeer bekenden roman van
Francis Waltan, de hoofdrol. Na het be
ëindigen van deze film zal Kay Francis in
het huwelijk treden.
Filmdialoog inspireert race-vlieger.
De bekende Amerikaansche race-vlieger,
kapitein Roscoe Turner, zal, zooals men
weet, deelnemen aan de groote internatio
nale vliegwedstrijden in verband met de we
reldtentoonstelling 1939 in Amerika. Het
daartoe voor hem gebouwde vliegtuig heeft
hij thans gedoopt met den naam „Blue
Lady", naar aanleiding van den aangrijpen
den monoloog van Clark Gable, die in zijn
vliegtuig in de M.G.M.-film Test Pilot in be
wogen woorden spreekt over zijn liefde voor
qc „Blue Lady", den strakken blauwen he
mel boven hem.
Een nieuwe serie Show-films van
Metro-Goldwyn-Mayer.
Het ligt in de bedoeling van Metro-Gold
wyn-Mayer om een nieuw genre show-film
in het leven te roepen onder de naam Zieg-
feld Follies. Lee Shubert, die destijds onder
Florence Ziegfeld werkte en Billie Burke,
de weduwe van den grootsten show-man al
ler tijden hebben hun toestemming voor deze
titel gegeven. Reeds binnenkort zal een aan
vang worden gemaakt met de opname voor
de eerste film in deze serie welke dan ieder
jaar zal worden vervolgd.
Alle rechten voor de Ziegfeld Follies, zoo
wel film-, radio- en televisierechten, zijn
door Metro-Goldwyn-Mayer aangekoent.
De Stichting Wenselaer, een particulier
weeshuis, is misschien voor 100 of 200 jaar
een modelinrichting geweest, thans is zij
totaal verouderd en wordt slechts in stand
gehouden door de vrijgevigheid van een na
komeling van den stichter, die zich echter
tot nu toe weinig om de stichting heeft be
kommerd. Zooals het weeshuis is, zoo zijn
ook de regenten: een stelletje gewichtig-
doende dames en heeren, wier, regentschap
hoofdzakelijk bestaat uit de liefhebberij, die
zij zelf in dit baantje hebben, doch die zich
al heel weinig aan hun pupillen gelegen laten
liggen. Een uitzondering hierop vormt Me
vrouw van Dedum, een zeer lieve dame, die
het tenslotte heeft klaargespeeld, om den
man, door wiens geld de stichting in stand
wordt gehouden, den bankier Albert van
Woudenberg, wat meer interesse voor het
weeshuis bij te brengen. Zij haalt hem over
op een van de regenten-inspectiedagen (door
de kinderen zeer oneerbiedig „Lamme
Woensdag" genoemd) de stichting eens te
bezoeken. Zij wil n.1. trachten, een meisje
uit het weeshuis, Judy Aalders, een behoor
lijke opvoeding te bezorgen.
Deze Judy Aal
ders is eigenlijk
5 een weeskind,
maar een vonde
ling, die men op
een tamelijk ern
stige manier ex
ploiteert, door
haar z.g. wegens
de liefdadigheid
in het huis te
houden, doch
haar in feite het
werk van een
dienstbode te la
ten verrichten.
Deze blijkt zeer
begaafd te zijn
en het mag een
wonder heeten,
dat zij haar stu
dies in deze el
lendige omstan
digheden toch
nog kan volhou
den. Zij is de af
god van de kin
deren, doch de
zondebok van
de directrice,
Mevrouw Lippens, die alles, wat in het huis
gebeurt, dat niet geheel volgens de regelen
is, aan de misdragingen van Judy Aalders
wijt.
Even voor het bezoek der regenten is de
directrice in Judy's kamertjes geslopen en
heeft daar een gedicht gevonden, dat tot titel
draagt „De lamme Woensdag" en waarin op
een geestige, doch zeer oneerbiedige manier
dit gewichtig doende stelletje wordt gekarak
teriseerd. Als bovendien blijkt, dat de suiker
in de suikerpot voor zout is verwisseld en
dat een der regenten met een caricatuur van
Lily Bouwmeester als Judy.
zichzelf op zijn rug gespeld rondwandelt, is
Mevrouw Lippens' geduld ten einde, en zij
besluit, Judy weg te zenden, omdat die, vol
gens haar, van alles de schuld heeft. Albert
van Woudenberg verklaart niet van vivisectie
te houden en wenscht bij dat onderhoud niet
tegenwoordig te zijn. Doch, achter een zij
deur staande, hoort hij tot zijn groote vreug
de, dat deze Judy én de directrice én de
regenten op een stevige manier de waarheid
zegt. Hij roept Mevrouw' van Dedum ter zij
de en deelt haar mede, dat hij Judy Aalders
een behoorlijke opleiding wil geven. Zij mag
echter niet weten, wie deze bekostigt, zij
mag ook niet bedanken, zij mag wel schrij
ven, doch aan een neutraal persoon, d.w.z.
aan „den secretaris van den heer A. Smit".
Judy is door de mededeeling van Me
vrouw van Dedum verbluft en ontroerd.
Haar eerste opwelling is, den man te bedan
ken, die vanaf dit oogenblik haar voogd zal
zijn. Mevrouw van Dedum verklaart, dat
deze reeds vertrokken is en het eenige wat
Judy kan zien, is zijn schaduw in de schijn
werpers van een auto: een schaduw met een
paar ontzettend lange beenen, waardoor zij
plotseling weet, hoe zij haar voogd zal noe
men, n.1. „Vadertje Langbeen".
Een opname uit de film „Vadertje Lang been". Lily Bouw
meester als Judy Aalders.
Daddy Longlegs. (Paul Storm).
DE WERELD IN VLAMMEN.
Roxy-Theater.
Het hoofnummer van deze week is een
reeks oorlogsbeelden, welke reeks bedoelt
een propaganda te zijn voor den vrede,
't Is in hoofdzaak een film die de figuur
van maarschalk Foch op den voorgrond
stelt en den grooten oorlog van 1914 nog
eens doet beleven in een aantal opnamen
van belangrijke momenten uit den wereld
oorlog. Wie nog niet overtuigd mocht zijn
van de geweldige verschrikkingen van den
strijd tusschen de volken, zal hier zeker
overtuigd worden. De film eindigt met de
begrafenis van maarschalk Foch, die
onder buitengewone belangstelling plaats
vond.
Het voorprogramma bracht eerst een
zeer goed Wereldnieuws van Polygoon
(Éclair Journaal). Vervolgens een ge
kleurde teekenfilm, verder een aardige
muzikale tweeacter met zang en dans
waarin een gebeurtenis uit het Universi
teitsleven werd behandeld, een Hollandsch
Nieuws van Polygoon en een Fox Movie-
tone Nieuws. Alzoo heel wat actualiteiten
die zich echter steeds in groote belang
stelling mogen verheugen.
DE LEUGEN VAN NINA PETROWNA.
Theater Harmonie.
laten heeft voor zijn besten vriend Franz.
Gevolg: duel.
Twee uur vóór het fatale oogenblik
hoort Nina wat er gaande is. Ze gaat on
middellijk naar Engern en kan slechts
onder één voorwaarde het leven redden
van hem, dien ze liefheeft: terug naar
Engern En de ware liefde kiest het
middel, dat de veiligheid van den ander
waarborgt.
Als Franz dan terugkeert van het duel,
vroolijk door den goeden afloop de
ontgoocheling: „Het is nooit ernst ge
weest, slechts een spel, een tijdverdrijf".
Le mensonge de Nina Petrowna
De verplichtingen, die Nina op zich ge
nomen heeft, drukken haar te zwaar:
liever dan terug te gaan naar Engern, be
rooft ze zich van het leven.
Ziehier in het kort den ontwikkelings
gang van dit dramatisch verhaal. Men kan
zich de vraag stellen: Kan het zijn, dat
trouw aan een onder deze omstandigheden
afgedwongen belofte aan Engern Nina
Petrowna méér waard schijnt te zijn dan
de „groote leugen?" Met andere woorden:
was Nina door deze belofte gedwongen
zich er naderhand aan te houden? Was ze
verplicht het levensgeluk van den ander
èn haar eigen geluk op te offeren voor een
afgeperste verklaring? Was er bovendien
na afloop van dat duel geen andere uit
weg? En tenslotte: kan een vrouw zóó
koelbloedig alle illusies verscheuren, zóó
onbewogen tooneelspelen, zonder een en
kel woord van opheldering tot den man
dien ze liefheeft? We vatten samen: Is
Nina Petrowna's reactie voor gevoel en
verstand geheel aanvaardbaar en bestaan
baar in de practijk? En dan is het ant
woord: Inderdaad, Isa Miranda heeft door
haar overtuigend en dikwijls ontroerend
spel de rol van Nina Petrowna in dezen
vorm voldoende aannemelijk weten te
maken. Ondanks het feit, dat enkele vra
gen afzonderlijk hierbij onbeantwoord
blijven. Maar wat doen die vragen uit
onze eeuw van efficiency, onverbiddelijke
logica, koude berekening èn advocaterij,
die bij een keuze tusschen twee zoekt naar
een derde mogelijkheid, er hier ook feite
lijk toe? Het totaalbeeld van Nina Pe
trowna is voldoende levensecht. En dat is
van deze film een bizondere verdienste!
Uit het voorprogramma noemen we:
wereldnieuws en een paar filmpjes uit de
wildernis.
CITY THEATER.
Vrouwenclub.
De regisseur Jacques Deval heeft weder
om een voortreffelijke Fransche film ge
bracht, een van die charmante, gezellige
en gevoelige films, welke in den laatsten
tijd meer en meer de aandacht trekken.
Ditmaal heeft hij de geschiedenis van een
vrouwenclub verfilmd, een tehuis voor
jonge meisjes, gesticht door een mannen-
haatster, die onervaren meisjes in Parijs te
gen de verleiding wil beschermen. Het is
een tehuis met een kostschool-karakter. Men
eet er gezamenlijk en er is een directrice,
die er nauwlettend op toeziet, dat alle jonge
dames zich naar de voorschriften gedragen
en vooral, dat er geen enkele man in het
tehuis komt.
Zij is van goeden wille, maar zij kan de
natuur niet dwingen en het is te begrijpen,
dat een dertigtal jonge dames zoo tusschen
18 en 30 jaar, niet allemaal mannenhaatsters
zijn. Welke pogingen zij aanwenden om
een jongen man in het tehuis te smokkelen
en hoe dit een enkelen keer wel eens gelukt,
maar ook hoe het ontdekt wordt, het wordt
alles in deze alleraardigste film op het witte
doek gebrach. Liefde, hoop en haat zijn de
groote factoren, die zich in dit tehuis doen
gelden, macr ook de intrige, en de onbe
trouwbare telefoniste weet met haar amant
menig meisje in het verderf te storten tot
zij vergiftigd wordt door een exentrieke
jonge dame, die zelf geen kwaad ondervon
den heeft. Dat deze de telefoniste niet aan
klaagt maar haar zonder gewetenswroe
ging direct doodmaakt, is een der zwakke
plekken van deze geschiedenis ornaat het
voor de toeschouwers psychologisch onbe
grijpelijk is. Maar desondanks is er heel
veel goeds in deze film waarin mevrouw
Aubrey, de doctores, een alleraardigste rol
speelt. Danielle Darrieux heeft een vooraan
staande plaats gekregen al is zij dan ook
niet de ster waarom alles draait. Wie een
geestig stuk vol humoristische tooneeltjes,
maar ook met een zeer gevoeligen kant wil
zien, moet deze week eens in het City Thea
ter gaan kijken.
Een helderziende.
In de pauze treedt daar de heer To Rhama
op, di~ vrij goed Hollandsch spreekt, maar
waarschijnlijk een Duitscher is al heeft zijn
naam dan ook een Oostersch karakter.
Het doet er ten slotte niet toe wie hij is,
maar wel wat hij doet en dat is zeer interes
sant. Wanneer men hem een brief in de
handen geeft dien hij niet leest kan
hij door de aanraking met het papier een
karakterbeschrijving en ook een persoons
beschrijving van den afzender geven, waar
bij zelfs litteekens van verwondingen niet
worden vergeten. Noemt men hem een da
tum, een plaatsnaam, een straat en huis
nummer dan vertelt hij wat daar op dat
oogenblik gebeurd is. Tot groote verbazing
van het publiek heeft de heer To Rhama op
deze wijze een auto-ongeluk, een trouw
partij en een scène in een onzer ziekenhui
zen beschreven.
PETER DE GROOTE.
■p v x Victoria-theater.
Een historische film heeft altijd voor tal
van bioscoopbezoekers een bijzondere be
koring en daarom durven we voor deze
Russische film die de grootste wordt ge
noemd van den laatsten tijd gerust een
succes voorspellen. Zij vertelt van het Rus
land uit den tijd van omstreeks 1700, toen
daar de Westersche beschaving nog maar
nauwelijks merkbaar was, ruwheid en
drinkgelagen in alle standen aan de orde
van den dag waren en men zijn hartstoch
ten den vrijen teugel liet. Tsaar Peter de
Groote, de heerscher over het land in dien
tijd, maakte daarop geen uitzondering, °f"
schoon erkend moet v/orden dat hij in ver
schillende dingen vooruitstrevend was en
er naar streefde en met succes °|n
voor zijn land grootere mogelijkheden te
scheppen. Leerde hij in ons land niet den
scheepvaart alléén omdat hij overtuigd was
van het groote belang dat zijn uitgestreK
rijk zou hebben bij ce scheepvaart? Hij w
het ook, die Rusland door veroveringe
kustgebied verschafte (Lijfland, Estland c
Ingermanland) en tijdens den*oorlog
Karei XII van Zweden de stad Sint-Peters
burg bouwde
Van dit alles laat de film zien en zu
geeft een goeden kijk op het karakter v
Peter den Grooten, als blijkt dat de aanva"j
kelijke tegenslagen in den oorlog me
Zweden hem doen z'en wat aan zijn eig
leger ontbreekt.
Met ijzeren wil, niets en niemand o
ziende, bouwt hij aan de grootheid van z
rijk en bij de beoordeeling van den daa
gevolgden weg bedenke men, dat
leefde in een vrijwel onbeschaafd land
ruim 200 jaren geleden. m.
Voor de wijze waarop de filmis °P
bouwd door den regisseur Wladimir
kan men slechts respect hebben. In °"je.
scheidene sCènes is de massa-regie sc
rend. De spelers, van wie N. Simonov
titelrol vertolkt, hebben stuk voor stu ten
taak begrepen en zich uitstekende ar
getoond, die den moed en het verm
hebben gehad ook de fouten in het
hunner voorouders uit te beelden.
J AtS
Het voorprogramma geeft een gen
journaals en een klucht „Tarzan heelt
rok an".