DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN. 1 1 Uit den Alkmaarschen Raad. |i Stad m Omgeving- i| h No. 267 Dit nummer bestaat uit drie bladen. Directeur: C. KRAK.. Zaterdag 12 November 1938 140e Jaargang Ook zonder dat er concerten worden gegeven, schijnt er nog wel „muziek" in den stedelijken tuin te zitten. In het kleinste huisje kan men oud worden en gelukkig zijn. Gasprijsverlaging voor de buitengemeenten. ALKMAARSCHE COURANT. Deze Courant wordt ELKEN AVOND, behalve Zon en Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per 3 maanden bij vooruitbetaling voor Alkmaar 2. franco door bet geheele Rijk 2.50. Losse nummerr 5 cents. PRIJS PER GEWONE ADVERTENTIEN: Van 15 regels 1.25, elke regel meer f 0 25, groote contracten rabat. Groote letters naar plaatsruimte. Brieven francr aan de N. V. Boek- en Handelsdruk kerij v/h. HF.RMS. COSTER ZOON, Voordam C 9, postgiro 37060. Telei 3320, redactie 3330. Hoofdredacteur: Tj. N. ADEMA. Het grootste probleem waartegenover een schrijver van raadsoverzichten zich kan geplaatst zien, is het maken van een over zicht als er eigenlijk niets bijzonders ge beurd is. Als er niets van beteekenis voorvalt, kan men er ook geen beschouwing over houden en wij kunnen onze plaatsruimte beter ge bruiken dan voor het houden van bespiege lingen over de wenschelijkheid van den verkoop van een stukje grond aan de Nieuwpoortslaan, de verhuring van een dienstwoning te Warmenhuizen, het aan gaan van een kasgeldleening of de benoe ming van een lid van een commissie van toezicht tot wering van schoolverzuim. Dat is heel belangrijk voor de menschen, die er onmiddellijk bij betrokken zijn, maar het behoort in den Raad allemaal tot het zoogenaamde kleine goed, dat in den regel zonder eenige discussie den hamer van den voorzitter passeert Een der agendapunten, dat een bijzon dere bespreking verdient, was de opheffing der Commissie van toezicht op het Stedelijk Muziekpark, waaraan wij in ons nummer van Woensdag al een uitvoerige beschou wing gewijd hebben. Wij hebben er ons kruit dus al zoo'n beetje op verschoten zonder resultaat na tuurlijk, want waar het den muziektuin be treft schijnen de meeste raadsleden kogel vrije vesten te dragen maar, al heeft het edelachtbare gezelschap er niet veel van gezegd, er zijn toch enkele opmerkingen ge maakt, die het wenschelijk maken de kwes tie nog even nader te bekijken. In den brief waarin de commissie collec tief ontslag vraagt, deelt deze mede, dat er voor haar geen voldoende taak meer is te vervullen. Wel wordt nog een enkele maal haar oordeel gevraagd, doch de daarop volgende besluiten toonen aan, dat met het advies der comissie vrijwel geen rekening wordt gehouden. „Is er", zoo vroeg de heer Venneker aan het College, „den laatsten tijd eenig conflict geweest, dat oorzaak kan zijn, dat de com missie zoo plotseling het bijltje er bij neer legt?" De burgemeester wist van geen conflict af of het zou moeten zijn, dat de commissie met den MuZiektuin een heel anderen kant Uit wil dan B. en W. en de meerderheid van den Raad, wat men dan geen conflict be hoeft te noemen, maar wat toch oorzaak kan zijn, dat de commissie bij de eerste de beste gelegenheid haar overbodigheid gaat demonstreeren. Er was, volgens den burge meester, alleen maar een kwestie van her benoeming en het betrokken commissielid stelde op die herbenoeming geen prijs met het gevolg, dat de andere leden hadden medegedeeld, dat ook zij voor de eer van het lidmaatschap bedankten. Het was eigenlijk een commissie van toe zicht op de muziek, vertelde de heer Lees berg en wat dat betreft is het een wonder dat de commissie al niet veel eerder bedankt heeft, want wanneer er geen muziek meer is, behoeft er ook geen commissie te zijn. die er op toekijkt, of beter gezegd, op toe luistert. Maar intusschen schijnt deze commissie ook nog oog en oor voor andere dingen dan de muziek te hebben gehad en het aller eerste wat zij vanzelfsprekend tot haar taak achtte, is den fraaien stedelijken tuin, die aan haar directe zorgen was toever trouwd, een zoodanige verjongingskuur te laten ondergaan, dat al het daaraan besteede f>eld en al de daaraan gegeven arbeid niet tevergeefs zouden zijn. En toen het dan ook met de muziek, de tentoonstellingen, de congressen en de openluchtvoorstellingen niet lukken wilde, heeft allereerst deze commissie begrepen, at er met den tuin iets heel anders zou "meten gebeuren. Eat deze verborgen sprookjestuin eens den straatweg af moest zichtbaar ge- ®*fkt worden, dat men hier gelegenheid ee®s het lang verbeide voor ieder toe- «■^"Kelyke café-terras te krijgen op een der -f en drukste punten en dat men den m daardoor niet alleen tot een attractie 0 ?r stadgenooten zou kunnen maken, maar voor talrijke toeristen, die er onbewust snei]ZOmers dagelijks in hun auto's voorbij Maar de commissie had daarbij niet op de zoogenaamde natuurbeschermers in onzen Raad gerekend, die in de zaal der vroed schap eenmaal woedend tegen den armen pachter te keer gingen toen hij, in de hoop iets te kunnen verdienen, een boompje ge rooid en een paar struikjes verplaatst had en evenmin met de caféhouders, die in den breede betoogd hebben, dat zij hunnerzijds geen enkele behoefte aan gemeentelijke concurrentie hebben. Wij willen gaarne toegeven, dat er in dezen moeilijken tijd voor de consumptie- schenkende middenstanders geen reden is om zich over een dergelijke concurrentie te verheugen en wanneer de gemeente thans een soort stadscafé ging exploiteeren, zouden wij de eersten zijn om ons daartegen te verzetten. Maar zoo is de toestand niet. De gemeente opent hier geen café-restaurant, de ge meente heeft hier een café-restaurant en nu kan men er twee dingen mee doen, men kan het laten uitsterven of men kan het zulke levenskansen geven, dat er iets in verdiend wordt. En waar de gemeente het verpacht heeft en er dus eenerzijds een man is, die elk jaar weer aan de stad de huur voor het gebouw en den tuin betaalt, daar heeft an derzijds de gemeente den plicht alles te doen om den pachter gelegenheid te geven iets te verdienen. Dat eischt de wederzijd- sche goede trouw waarop dergelijke over eenkomsten gebaseerd dienen te zijn en de officieuze tegenwerking, welke de tegen woordige pachter van velerlei zijden heeft ondervonden, kunnen hem niet anders dan den indruk geven, dat een te goeder naam en faam bekend staande gemeente hem zooals men dat noemt „een kat in den zak" verkocht heeft. Al hebben wij bij de thans gehouden korte beschouwingen wel den indruk gekregen, dat er in de behandeling van dit gemeente lijke stiefkindje waarmee wij natuurlijk den tuin en niet den pachter bedoelen een kleine verandering ten goede valt te constateeren, in zooverre dan, dat men er blijkbaar belang in gaat stellen wat er met den tuin zal moeten gebeuren, toch is het vraagstuk nog geenszins tot een oplossing gekomen. De heer Van de Vall zou dezen halven Hectare zoo spoedig mogelijk weer bij den gemeentelijken Hout willen voegen, maar er zijn andere leden in den Raad, die het vraagstuk nog wel eens nader willen be kijken. Men besloot in allen gevalle de verdere discussies tot de algemeene beschouwingen over de gemeentebegrooting uit te stellen, de commissie van toezicht op haar verzoek eer vol ontslag te verleenen met dankbetuiging voor de bewezen diensten al waren het noodgedwongen helaas dan ook geen be langrijke diensten en het toezicht op den tuin voorshands toe te vertrouwen aan de commissie voor de Plantsoenen, die zoo als de heer Van de Vall het poëtisch uit drukte haar breede vleugelen over dit zieke kindje zal kunnen uitstrekken. In een huisje in de Lindenlaan woont de heer Pannekeet. En terwijl wij dit mededeelen, krijgen wij onwillekeurig het gevoel, dat wij dat al eens meer hebben geschreven. Wij hebben er onze oude leggers nog eens op nagekeken en inderdaad, ook verleden jaar hebben wy geschreven, dat er in een huisje in de Lindenlaan een mijnheer Pan nekeet woont. En niet alleen toen, maar ook het jaar daarvoor en nog meerdere jaren geleden. Het gaat er mee als met de geschiedenis van Saïdja en Adinda, waarin Saïdja's vader zoo vele jaren een buffel wordt af genomen, dat de schrijver zelf moet beken nen, dat zijn verhaal eentonig dreigt te worden. En om ook hier niet al te eentonig te wor den, zullen we niet verder dan twee jaren terug gaan en er aan herinneren, dat er in 1936 in een huisje aan de Lindelaan een zekere mijnheer Pannekeet woonde. Wij weten niet meer of de heer Pannekeet naar zijn huisje of dat het huisje naar hem genoemd is, maar het is in werkelijkheid niets anders dan een met pannen afgedekte keet, een scheefgezakt woninkje waarvoor alle jongens van de wat verderaf gelegen school omhoogspringen, omdat zij dan met de vingertoppen de dakgoot kunnen be reiken. De heer Pannekeet heeft bij testamentaire beschikking het recht van bewoning van dit perceel gekregen en dat is natuurlijk zeer verheugend, althans voor den heer Pan nekeet maar de bouwpolitie heeft al jaren geleden geconstateerd, dat het perceel een zoogenaamde krotwoning is en dat het ten spoedigste ontruimd zou moeten wor den. Maar de heer Pannekeet, in het miniatuur huisje met de scheeve raampjes, is wat men noemt een nette bewoner. Hij heeft zijn huisje wit gekalkt en al zakt het dan ook een beetje uit de ry, zooals een tand, die in een gaaf gebit vooruit begint te groeien, het is nog niet zoovere, dat het in elkaar valt. Er hangen keurige gordijntjes voor de ra men en al is het van binnen dan ook minder geschikt om er een bal te organiseeren, de bewoner is een man, die weinig eischen aan het leven stelt en de opvatting huldigt, dat men in het kleinste hutje ook gelukkig kan wezen. Eigenlijk moet het huisje ontruimd wor den, hebben B. en W. al lang geleden ge zegd, maar ja, wat zal er dan met den heer Pannekeet moeten gebeuren? En omdat er zooals de officieele bijlagen steeds vermel den op de wijze van bewoning geen aan merking is te maken, hebben de raadsleden elk jaar weer de handen over hun edelacht bare harten gestreken en goedgevonden, dat er voor meneer Pannekeet dan maar een uitzondering moest gemaakt worden en de ontruimingstermijn een jaar moest worden verschoven. „De bewoner is thans 76 jaar", hebben B. en W. er twee jaar geleden ter verduidelijking aan toegevoegd en dat was voor de raads leden wel geruststellend, maar voor den heer Pannekeet zelf een minder prettige mede- deeling, want er zat de onuitgesproken ge dachte in: „laat het nog maar een jaartje loopen, want de ouwe heer zal binnenkort zelf wel voor een practische oplossing zor gen". „De heer Pannekeet is thans 77 jaar", stond er het vorig jaar in het voorstel van B. en W. om den ontruimingstermijn nogmaals te verlengen en de Raad kreeg onwillekeurig den indruk, dat het college er zich over ver ontschuldigde, dat de bewoner in dit scheef gezakte huisje tegen aller verwachting in nog zoo oud had kunnen worden. En nu was er alweer een voorstel om den ontruimingstermijn met een jaar te verlen gen. De heer Pannekeet is in verloop van jaren met zijn huisje scheef gegroeid, hij is een stokoude man geworden, maar hij is de gelukkige bewoner van een perceel, waarin hij bij testamentaire beschikking zijn heele leven zal mogen blijven. En om te voorkomen, dat het vanuit den Raad weer gevraagd zou worden, hadden B. en W. het zelf al in de officieele bijlage laten opnemen: „de heer Pannekeet is thans 78 jaren". „Hoelang nog?" was de vraag, die in een oogenblik van stilte onhoorbaar werd uitge sproken. Maar de ontruimingstermijn werd zij het dan ook met een stil verwijt aan den heer Pannekeet weer met een jaar ver lengd en wij hopen van harte, dat er nog vele jaren in den Raad over zijn leeftijd zal worden gesproken. Alkmaar, Zaterdag. Blijkens de begrooting van de gasfabriek zal met ingang van 1 Januari a.s. de gasprijs voor de verbruikers in de ge meenten Heiloo, Bergen en Koedijk met 1 cent per M3. worden verlaagd en op 10 cent worden gebracht, gelijk aan den prijs voor de Alkmaarsche afnemers. B. en W. doen daartoe het voorstel bij de begrooting, gehoord de commissie voor de lichtbedrijven die voor 1939 de afname in de drie genoemde gemeenten raamt op 704.000 M3. en de gasafname in drie ge meenten in het belang van het bedrijf wil bevorderen. Tot nog toe was Bergen de grootste afnemer. Tengevolge van de snelle uit breiding van Heiloo zal dit het volgend jaar anders zijn. De afname in Heiloo wordt nl. van 1939 geraamd op 360.000 M3., voor Bergen op 304.000 M3. en voor Koe dijk op 40.000 M3. Volgens contract met de buitengemeen ten had Alkmaar het recht de gasprijs in de drie genoemde gemeenten 2 cent hooger te stellen dan die voor de Alkmaarsche afnemers. Alkmaar berekende het vorig en dit jaar slechts 1 cent hooger en schafte ook in die gemeenten de meterhuur af. De afnemers in deze gemeenten hebben zeker reden om over de loyale wijze, waarop zij door het Alkmaarsche gasbe drijf behandeld worden, tevreden te zijn. EEN SPONTANE ACTIE TEN BATE VAN HET PRINSES BEATRIX-FONDS. In het Victoria-Theater. In het Victoria-Theater is gisteravond, ter gelegenheid van de opvoering van de film „De Geluksvogel", in welke film een aantal stoelen een zeer bijzondere plaats innemen, een spontane actie ten bate van het Prinses Beatrix-Fonds gehouden. De directeur, de heer Weber, had van de vertooning van deze film een groote gala feest-voorstelling gemaakt en de bedoeling was, dat een drietal fauteuils ten bate van het fonds op Amerikaansche wijze verkocht zouden worden, waarbij verschillende be kende persoonlijkheden hun medewerking zouden verleenen. Alvorens de hoofdfilm gedraaid werd ver scheen de heer Schiferli van de Ufa op het tooneel om de beteekenis van dezen avond uiteen te zetten en dank te brengen aan allen, die aan de voorbereiding daarvan op eenigerlei wijze hadden mede gewerkt. Hij werd opgevolgd door niemand minder dan Jacob Hamel in eigen persoon, die na tuurlijk eveneens met een hartelijk applaus werd ontvangen. Waar Jacob Hamel ver schijnt daar wordt natuurlijk gezongen en de directie van het Victoria Theater had 's middags een zestigtal kinderen boven de tien jaar aan het theater verzocht, met het gevolg, dat er zooveel kleine zangers arri veerden, dat het zestigtal verre overschre den werd en het aanbod ook toen nog de vraag verre heeft overtroffen. Met deze Alkmaarsche kinderen heeft de heer Hamel even gerepeteerd en, dank zij het feit, dat zijn liedjes door de radio meer dan popu lair zijn geworden, had hij gisteravond de beschikking over een zangkoor, dat in ent housiasme en ook in zangtalent voor zijn radiogroepje niet onder behoeft te doen. Frisch en krachtig klonken de bekende liedjes door de zaal en twee meisjes en een jongetje zijn daarna nog als solisten opge treden wat er natuurlijk niet weinig toe bij droeg de feestvreugde te verhoogen. De heer Gustav Czopp, de bekende AVRO- reporter, heeft daarna een drietal fauteuils te koop geboden, welke voor deze gelegen heid gratis door het Kofa-magazijn waren afgestaan en die bovendien elk nog van een enveloppe voorzien waren waarin waarde bonnen van 12.50, van f 7.50 en van 5 waren verborgen. Op alleraardigste wijze heeft de heer Czopp den verkoop geleid, er werd met kwartjes tegelijk opgeboden en alhoewel het publiek in den beginne nog wat vreemd tegenover deze wijze van ver koop bleek te staan, kwam al spoedig de ware stemming en vooral tegen den tijd als ieder bod zoo hoog werd, dat men voor een enkel kwartje een stoel plus verrassing zou kunnen bemachtigen, werd er zoo enthou siast geboden, dat het eigenlijk jammer was er een eind aan te maken. Maar de heer Czopp had nu eenmaal van te voren uitge maakt wat elke stoel zou moeten opbren gen en weldra zaten er drie gelukkige dames in hun eigen fauteuils op het tooneel en werden onder groote belangstelling van de zeer vele toeschouwers de enveloppen met de waardebons geopend. Bij de inzameling der geboden bedragen hebben de Alkmaarsche padvinders hun goede diensten bewezen en het resultaat van deze alleraardigste actie is geweest, dat een flink bedrag aan het Prinses Beatrix- Fonds kan worden afgedragen. De Jacob Hamel-kindertjes mochten als belooning de geheele film zien en zelden zal de gulle lach zoo vrooi ijk hebben ge klonken als gisteravond in het Victoria- Theater. CONCERT TOONKUNST. Woensdagavond e.k. zal de najaarsuit voering plaats vinden van de afdeeling Toonkunst hier ter stede. Eenige kleine koorwerken zullen worden ten gehoore ge bracht, namelijk „Der Sturm" van Haydn, een in den trant der Jahreszeiten gehouden natuurschildering en een „Ode aan de Vriendschap" van Johan Wagenaar, die met de aan dezen componist eigen geestig heid een gedicht van wijlen den School meester vertolkt. De dirigent, de heer Röntgen, zal zich als pianosolist doen hooren in de sonata Appassionata van Beethoven, terwijl een viertal solisten, bestaande uit de dames Röntgen en Blooker en de heeren Bach en Wulff, vocale kwartetten van Haydn zullen voordragen. Na de pauze zal het publiek dan nog ver gast worden op het charmante herderspel van Mozart „Bastien und Bastienne", in costuum en begeleid door strijkkwartet en twee fluiten. Voor deze uitvoering, waartoe de leden van Toonkunst vryen toegang hebben met recht op één introductie tegen betaling der sted. belasting, zijn voor niet-leden kaarten in voorverkoop verkrijgbaar a 1 in het sigarenmagazijn Ooyevaar, Ritsevoort 1. SCHOORL NOODLIJDEND! 1 De raad der gemeente Schoorl is tegen Dinsdag 15 November a.s. in openbare vergadering bijeen geroepen. De zeer lijvige agenda dezer vergadering vangt aan met de vaststelling der rekeningen van de gemeente en de bedryven over 1937. De gemeenterekening voor den dienst sluit met een nadeelig saldc van 15.953.27. Wel het belangrijkste punt op de agen da is de aanbieding van de begrootingen voor de bedrijven en de gemeente voor het dienstjaar 1939. De gemeente-begrooting beloopt in in- en uitgaaf tot een totaalbedrag van 162.995.27. Echter is in deze begrooting geraamd een rijksbijdrage in de kosten der gemeentehuishouding ad 14.484.20. B. en W. lichten toe dat het ramen van deze rijksbijdrage een gevolg ic van het feit, dat in de begrooting moest worden opgenomen het nadeelig saldo van 1937 zijnde het bedrag van 15.953.27. Voorts is de extra-bijdrage uit het werkloosheidssubsidiefonds geraamd op 5460, terwijl de belasting-bijdrage uiter aard tct het maximum is geraamd op 9649.41. B. en W. deelen nog mede, dat het sub sidie voor Maatschappelijk Hulpbetoon weer hooger is geraamd, dan in 1938 en thans gebracht op f 11.500.in de be grooting 1938 was een subsidie geraamd van 85.00. Wel duidelijk blijkt, dat indien de na- deelige saldi van vorige dienstjaren niet in de begrooting behoefden te worden op genomen, ook de begrooting in Schoorl op eenvoudiger wijze sluitend was te krijgen. OPBRENGST COLLECTE. De collecte gehouden in October, voor de arbeid van het Leger des Heils, heeft 220.96 opgebracht. ALCMARIA EN ROOKEN. De tegenwoordige spil van Alcmaria, Kees de Grand, zal zijn geluk zoeken in de sigarenbranche, zooals meer actieve voetballers hun bestaan zoeken (en vin den) in de rookerij. In de Boterstraat heeft hij beslag gelegd op den bekenden winkel van den heer Kuiper, waar ruimte in overvloed is en waar de Grand de be schikking heeft over een groote étalage. Kees de Grand heeft gezorgd voor een groote sorteering tabak, sigaren en siga retten. Kees de Grand zal bovendien het spreekt vanzelf! zorgen voor het voetbalnieuws en alles wijst er op, dat de spil van Alcmaria in de Boterstraat voor een Alcmaria-centrum zal zorgen, omdat hij een geziene en populaire voetballer is. Moge het Kees de Grand en Alcmaria beide goed gaan. DE „VENERSBORG" VLOT. De sleepbooten „Utrecht" en „Stentor" van Wijsmuller hebben gistermiddag om streeks half vijf het benoorden IJmuiden gestrande Zweedsche stoomschip „Veners- borg" vlot gesleept. De „Nestor" bevond zich eveneens ter plaatse. De „Venersborg" is op eigen kracht naar IJmuiden opgestoomd, vanwaar het op vaart naar Amsterdam. Hier zal door duikersonderzoek worden vastgesteld of het schip schade heeft opgeloopen. DE VERKEERSPUZZLE. De verkeerspuzzle's, door zoovele onzer jeugdige lezers ingezonden, hebben wij alle aan het bureau van de K.N.A.C. toegezon den. Het was een zeer groot pak vol envelop pen en brieven en de secretaris van de K.N. A.C. deelde ons hedenmorgen mede, dat na loting met andere goede oplossers de jeugdi ge Cor Linden, Uitenboschstraat 25, geluk kige winnaar van een prys van 5 is ge worden. De K.N.A.C. zal zich verder met hem in verbinding stellen over de keuze van een cadeautje. WIE MIST EEN KANARIE? Aan het adres Jan van Scorelkade 31 is heden een kanarie komen aanvliegen. fllll - f |l11 j 1 1

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1938 | | pagina 1