£auds rnJtU
£uchtuaact
Jeugdlectuur
KOEDIJK
UITGEEST
BINNENWIJZEND
HEILOO
"LTS "s
SMIRNOFF VERTELT!
DERDE BLAD.
Gegund.
Het maken van 60 meter betonnen
schoeiïng voor rekening van deze gemeente
waarvan Vrijdag j.1. de aanbesteding plaats
vond, is thans gegund aan den laagcten in
schrijver, den heer P. Oostwouder, alhier.
Uitvoering Onderlinge Oefening.
Zaterdagavond gaf de Harmonie-ver-
eeniging onder leiding van haar eminen-
ten directeur, den heer A. de Vries van
Zaandijk haar eerste uitvoering in dit sei
zoen in de groote zaal van het hotel de
Ooievaar.
De zaal, alsmede een groot gedeelte van
't balcon was geheel met belangstellenden
gevuld, toen de heer P. Roos, eere-voorzitter
der vereeniging, een woord van hartelijk
welkom sprak. Hierna werd een begin ge
maakt met het programma.
De gegeven muziek werd door het pu
bliek zeer geapprecieerd.
Vervolgens trad voor het voetlicht de ter
plaatse alom bekende heer Piet Roos die in
een humoristische toespraak publiek en
corps een volhouden toeriep.
Na een toepasselijk lied, waarvan het
refrein door het publiek uit volle borst
werd meegezongen, brak de pauze aan.
Na de pauze werd opgevoerd een too-
neelstuk van Justus van Maurik, getiteld
Roode Sander, klucht in 1 bedrijf.
Een gezellig bal met muziek van het ge
zelschap Willem Kabel, besloot dezen al
leszins geslaagden avond.
Inbraak in de lierv. kerk.
In den nacht van Vrijdag op Zaterdag is
er ingebroken in de herv. kerk alhier.
Onbekenden verschaften zich toegang tot
het kerkgebouw door middel van een val-
schen sleutel, waarmede ze de buitendeur
van de consistoriekamer openden. Een
maal binnen, braken de onverlaten ver
schillende kasten en laden open. Hun buit
was echter niet groot; slechts een klein
bedrag aan geld werd vermist. De politie
heeft de zaak in handen.
voorheen, dienen we ons krachtig te ver
zetten.
In dezen tijd hebben de vrouwen een
belangrijke taak gekregen. Spr. deed een
beroep op de aanwezige vrouwen om de
propaganda voor vrijheid en democratie
met kracht voort te zetten. Zij oogstte een
dankbaar aplaus. Door eenige leden van
de club werd hierna een propagandastukje
opgevoerd dat zeer in den smaak viel. Na
dat het orkest zich nogmaals had laten
hooren, sloot de presidente dezen geslaag
den avond.
St. Nicolaasfeest.
Allerwege worden voorbereidingen
getroffen om Sint Nicolaas in onze ge
meente te ontvangen. Ook B. en W. werken
gaarne mee. Voor de o. 1. school wordt een
collecte gehouden en voor de bijz. school is
toestemming gegeven voor een \erloting.
De komst van den kindervriend gaat met
groote kosten gepaard. Maar de Heiloo-
sche burgerij heeft daarvoor gaarne een
offertje over.
Soc. Dem. Vrouwenclub.
De S. D. V. C. heeft Maandagavond een
propaganda-avond gehouden. Toen de
presidente, mej. A. Eizer, de bijeenkomst
opende, sprak zij haai genoegen uit over
de groote opkomst (de kleine tooneelzaal
was geheel bezet). Met genoegen consta
teerde de spreekster dat het ledental is
toegenomen. Hierna zongen de leden van
het Heilooër salonorkest, onder leiding van
den heer Horst, eenige liederen.
Mej. K. Krul uit Scha gen schetste de
maatschappelke wanorde waaronder de
menschheid gebukt gaat en de moeilijke
positie waarin de vrouwen verkeeren. Zij
vergeleek de toestanden der arbeidersklas
se van 40 jaar geleden met die van nu. Er
is een groote verbetering gekomen. Tegen
de machten die de arbeidersklasse weer
terug willen dringen in den toestand van
NAAR VERPLICHTE STIEREN
KEURINGEN IN NOORD-HOLLAND?
Voorstel van Ged. Staten.
Het Provinciale bestuur van Noord-Hol
land is, naar het Hbld.. meldt, tot de conclu
sie gekomen, dat koeien, ingeschreven in de
registers eener erkende fok- en controle-
vereeniging, méér melk geven en van een
hooger vetgehalte, dan ander vee. En om
dat de afstamming dus klaarblijkelijk zoo'n
groote rol speelt, willen Ged. Staten gevor-
deren, dat uitsluitend goede dekstieren wor
den gebruikt.
Zij stellen daarom voor te voldoen aan
het verzoek der Prov. Commissie tot bevor
dering der veefokkerij in Noord-Holland, om
naar analogie van Gelderland, Limburg.
Noord-Brabant en Utrecht, een prov. ver
ordening vast te stellen, welke zal voor
schrijven, dat behalve de erkend ge
registreerde stieren, slechts goedgekeurde
stieren voor dekking mogen worden ge
bezigd.
De commissie had het betreurd, dat de
groote massa der veehouder nog geen ratio-
neele teelt in eigen bedrijf toepast en zich
niet aansluit bij de fokvereenigingen. Voor
een deel is dit wel verklaarbaar, omdat er
in Noord-Holland groote gebieden zijn, waar
uitsluitend voor de consumptie wordt ge
molken en het vetgehalte dus een bijkom
stigheid is, althans voor den boer. De aan
vulling van het veebeslag geschiedt daar
meest door aankoop, niet door eigen aanfok.
De overige niet-aangesloten hoeren trach
ten langs een omweg te profiteeren van de
geregistreerde fokkerij. Zij koopen voor ma
tigen prijs een pasgeboren of halfjarig stier
kalf uit een geregistreerd bedijf en gebrui
ken dit dier dan later als dekstier. Het klei
ne aantal (pl.m. 800) geregistreerde fokbe-
drijven heeft dus wel invloed op de verhoo
ging der melkopbrengst in de provincie.
Doch ten slotte is er nog een groote groep
boeren, die niets doen en dus in het wilde
weg fokken met stieren, waarvan zij de
melk- en vetopbrengst der moeders niet ken
nen (vooral in het Zuiden der provincie en
langs den duinkant). Zulke stieren dekken
vaak in wijden omtrek.
Ged. Staten hebben nu mede advies inge
wonnen bij den veterinairen inspecteur van
de Volksgezondheid en deze was het met de
commissie eens, zoodat thans wordt voorge
steld om een reglement te maken op den
voet van het Utrechtsche.
De Utrechtsche dekstier-verordening dateert,
van 15 December 1936 en» is dus aanstonds
twee jaren oud. Zij bepaalt, dat een boer vrij
blijft, om gebruik te maken van een eigen
dekstier, ongeacht of dit dier al of niet aan
een keuring onderworpen is geweest. Het is
echter verboden, om een niet officieel goed-
gekeurden of niet in een erkend register in
geschreven of niet gepremieerden stier tot
dekking toe te laten bii ander vee, dan dat
van den eigenaar van den stier.
Van eiken dekstier, die ook buiten eigen
bedrijf ter beschikking staat, moet dus een
goedkeurings- of toelatingsbewijs worden
overlegd door den stierhouder. Voor zoover
het dier in een erkend register is ingeschre
ven en een brandmerk op de horens draagt,
„gebeurt" er niets.
Wanneer de dekstieren-verordening door
Prov. Staten zal zijn aangenomen, zullen er
speciale stierenkeuringen worden georga
niseerd.
BONDS KEURINGSINSTITUUT VOOR
ZAAIZADEN - B.K.Z.
Donderdagmiddag werd in het Park te
Hoorn een ledenvergadering van het B. K.
Z. gehouden. Voorzitter was de heer A. van
der Have te Kapelle (Z.)
Uit het jaarverslag van den secretaris-
penningm., den heer N. J. Groot, bleek dat
gekeurd werd pl.m. 250 H.A. boonen bij de
tuinders-leden, wier aantal ongeveer 1100
bedroeg. De plombeeringen stegen tot on
geveer 600.000 K.G.
Conferenties om erkenning van het B.K.Z.
van de regeering te verkrijgen, werden ge
houden, maar leverden geen resultaat op.
De rekening over 1937 werd goedgekeurd,
terwijl eveneens de begrooting over 1938
aangenomen werd. De aftredende bestuurs
leden, de heeren H. R. Zwaan, Borst en
Steenwijk, werden bij acclamatie herbe
noemd.
Voor de B.-leden werden als candidaten
genoemd de heeren De Kok te Loosduinen
en Kool te Andijk. Laatstgenoemde werd
gekozen met 10 van de 22 stemmen. Besloten
werd, dat indien hij de benoeming niet aan
neemt, de heer De Kok voor de bestuurs
functie aangezocht zal worden.
Hierna hield de directeur van het B.K.Z.,
de heer ir. Th. Arts, een met lichtbeelden
verduidelijkte lezing, waarin hij eenige voor
de boonentelers belangrijke punten besprak.
Allereerst maakte hij duidelijk, dat het
zaaien van piksel en van kleine boonen geen
aanbeveling verdient. Spreker ried aan om
voortdurend te selecteeren.
Van belang zijn ook de selectiemethoden,
waarbij kennis van de wetenschappelijke
erfelijkheidsleer de zaadteelt van dienst kan
zijn.
In het tweede deel zijner lezing behandel
de ir. Arts de kiemkracht der boonen.
Aan de hand van de honderden kiem-
krachtsbepalingen van oogst 1937 toonde hij
aan, dat zelfs een klein gebied niet als één
geheel mag worden beschouwd. Zoo is
de kiemkracht in Andijk, Enkhuizen, Ven
huizen en omgeving hooger dan in de rest
van Westfriesland. Aangezien echter in 1937
de nauwgezette zaadtelers boonen met zeer
goede kiemkracht wisten af te leveren, blijkt
hier wel uit, dat voor het overgroote deel
het verkijgen van een goede kiemkracht aan
den teler ligt.
Tenslotte behandelde ir. Arts de ziekten
voor zoover die voor de keuring van belang
zijn. Het bleek wel, dat de kennis op dit punt
nog heel gering is.
Achtereenvolgens werden de vlekkenziek-
te, de roodneuzen, de bruine voetziekte, de
mozaiekziekte en bacterieziekte besproken,
waarbij spreker gelegenheid te over kreeg te
wijzen op het zeer groote belang, dat West
friesland heeft bij de bestudeering van deze
kwalen, die ten deele nog niet eens herkend
kunnen worden.
Bij de na de lezing gehouden besprekin
gen werden nog verschillende mededeelin-
gen gedaan t.a.v. de mozaikziekte.
Aan het einde der vergadering werden nog
een aantal fraaie kleurenfoto's vertoond van
proefvelden van de Kali-maatschappij,
welke een duidelijk beeld gaven van de ge
volgen van wel of geen kalibemesting.
Meisjes van onzen tijd, door T. Jager
Meursing, uitgave gebr. Kluitman te Alk
maar, is een van die papieren juweeltjes,
die de boekenkasten van onze jeugd sie
ren. En niet alleen zijn boeken als dit ge
schikt om een meisjeskamer te verfraaien,
allereerst is het boek zelf van beteekenis.
Het is de geschiedenis van drie vriendin
nen, Hemme, Tilly en Enna, die samen op
een gymnasium gestudeerd hebben en
daarna niet weten wat verder met hun le
ventje aan te vangen. Hemme is de eerste,
die begrijpt, dat de tijd voorbij is, dat meis
je op een man kunnen wachten en die ook
weet, dat er tegenwoordig zooveel meisjes
met middelbare diploma's zijn, dat de we
reld er geen extra behoefte aan heeft. Dus
neemt ze het besluit voor zichzelf te gaan
zorgen en, ondanks de tegenwerpingen van
haar deftige familieleden, huurt zij een
huisje bij de Loosdrechtsche plassen en
verhuurt haar zeilbootje aan vaarlustige
passagiers waarbij zij. als geroutineerde
zeilster, zelf als kapitein optreedt. De
jongen, die met Tilly zal trouwen vindt,
ondanks het feit, dat hij meester in de
rechten is, geen enkel baantje. Ook hij be
sluit zichzelf te helpen en niet werkeloos
rond te loopen. Hij wordt taxi-chauffeur op
hoop van beter en Tilly vindt dat in het
begin niet prettig, maar als ook haar ouders
kleiner moeten gaan wonen, maakt zij ge
bruik van haar teekentalent door zich op
een mode-atelier een plaatsje als ontwerp
ster van japonnen te verzekeren. Dan blijft
nog de trotsche Ena over, die gewend is
met Mama groote reizen te maken op kos
ten van Papa, die thuis blijft om het geld
daarvoor te verdienen. Helaas, of liever ge
zegd gelukkig, ook Ena's Papa wordt ge
ruïneerd als zijn compagnon er met de kas
vandoor gaat en dan groeit uit Ena een
pracht van een stewardes bij de K. L. M.
Alle meisjes beleven de noodige avontu
ren en vooral Hemme, die de hoofdpersoon
van het boek is vindt in haar leventje de
vriendin en daardoor den man, die haar
gelukkig kan maken. Er gaat van dit
mooie boek een ernstige waarschuwing
naar jonge meisje uit om de kansen, welke
het leven biedt aan te pakken
mogelijk zelfstandig te worden Z°° vll>g
Bij dezelfde uitgevers verschee
leen staat op de drempel, door a
Osinga, de geschiedenis 'van een
zeresje. Het is een boek voor oud°nderw^*
jes en het is dan ook een tusse^ meis-
tusschen een kinderboek en een VorTï*
tje. Madeleen is een wees, die r°manne-
zeres op een dorp wordt. Zy kan °nderwÜ-
houden en verhuurt zich als en866" 0rde
bij een kunstschilder waar zij de UVernante
een wispelturig en lastig meisje Z°rg Vo°r
moet nemen. Maar Madeleen 0ntHPi Zich
heel spoedig, dat dit kind niet zo al
keerd is als de opvoeding welke h V6r"
en
zijn
dusver gehad heeft. Zij
wen van dit kleine meisje te winnei,
dan is het leven op Beukenhof met
verschillende bewoners en gastp
groote vreugde. Er zijn veel aij's en
zy's, die niet alleen voor elkaar beswi
blijken maar elkaar ook werkelijk kr
en zoo gaat het ten slotte ook met Malf"
leen zelf, die den man harer droomen vinrtt
en met hem een nog onbekend, maar n»
..li 1«< rv** «ttaaI rf A! 11LL1 1
z(j zeker weet, gelukkig leven in
dische rimboe tegemoet gaat.
de In.
Voor de grootere jongens zorgde
eveneens bij Gebr. KluitmanW N
der Sluys Jr. die 1000 K. M. op een aroeT,
Jumbo heeft geschreven.
Wie iets van onze spoorwegen wil weten
welke locomotieven er zooal zijn, hoeveel
ze wegen, wat ze gekost hebben, welke
soorten treinen er loopen, hoe het met
wissels en seinen gaat enz., die moet dit
boek maar eens lezen. Hij kan zich dan in
de rol van Jan Waterman verplaatsen, den
jongen, die mee op de locomotief wordt
genomen en wien dit alles verteld wordt
H(j zal er op het oogenblik waarschijnlijk
evenveel of beter gezegd evenweinig
van weten als dat met dezen Jan het
geval is, maar hij zal aan het einde van
het boek zooveel wijze lessen hebben ge
kregen, dat hij vooreerst niets meer over
het onderwerp heeft te vragen.
Dezelfde schrijver schreef Hier HoUaai
Radio en dezelfde uitgevers maakten er'n
fraai boek van. Wat wij hierboven van de
spoorwegen hebben medegedeeld kunnen
we hier van de radio zeggen. Alles wat
met seinen en opnemen, en in het alge
meen met radio in verband staat wordt
hier door deskundigen aan denzelfden leer
gierigen Jan Waterman uitgelegd. Deze
boeken zijn volmaakte leerboeken voor
jeugdige belangstellenden. Het eenige on
natuurlijke is, dat jongens als deze Jan
Waterman blijkbaar nooit iets beleven, dat
niet direct op hun studie en ontwikkeling
betrekking heeft. Zij zijn eigenlijk een
soort stroopop voor den schrijver, welke
hij noodig heeft om vragen te stellen
waarop dan van deskundige zijde allerlei
wetenswaardigs ten antwoord kan worden
gegeven. Men kan dezen Jan Waterman hee-
lemaal uit dit boek laten verdwijnen en
het werk dan een populaire handleiding
noemen voor allen, die belangstellen in
radio. En daarom is het eigenlijk geen
jongensboek in de ware beteekenis van het
woord, maar het is natuurlijk wel een boek
waaruit voor de jeugd heel wat te leeren
valt en als zoodanig kunnen wij het zeer
zeker aanbevelen.
Uitgave Andr. Blitz, Amsterdam.
De reeks boeken over luchtvaart is weer
met een vermeerderd en het allernieuwste
werk, dat zoo juist in den handel is ge
bracht, is niet minder dan de levensgeschie
denis van een der meest populaire piloten
van de K.L.M.: Iwan Smirnoff.
Viruly moge over een vaardige pen en een
prettigen stijl beschikken, van Veenendaal
moge een paar zeer boeiende boeken ge
schreven hebben, andere K.L.M.-ers mogen
enthousiaste verhalen neergepend hebben,
Smirnoff heeft iets, dat hem boven al de
anderen stelt: zijn levensgeschiedenis! Smir
noff is in den wereldoorlog geweest, hij
heeft aan het front gestreden, hij is een ge
vreesd tegenstander geweest in de lucht
duels, hij heeft den dood meermalen voor
de oogen gehad, hy werd herhaaldelijk met
den hongersdood bedreigd en hij is tenslotte
na veel omzwervingen terecht gekomen bij
de K.L.M. en heeft daar zoo het een en an
der meegemaakt
„Ai, Mr. Blitz, als ik eens den tijd kon
vinden! Niet alleen om die herinnering (van
de Pelikaanvlucht) op te halen, maar ook
om van al de merkwaardige gebeurtenissen
te vertellen, die ik beleefd heb. Dat kon nog
weieens een boek worden, waar je plezier
van zou hebben. Vooral mijn Russischen tijd,
in den oorlog, en de moeilijkheden daarna,
toen je als vlieger niets meer kon.... Mijn
omzwervingen over de wereld armoede,
en wat al niet meer
Zoo sprak Smirnoff een paar jaar gele
den, toen het gesprek over de vliegersboe-
ken kwam. En Mr. Blitz antwoordde na
tuurlijk: Doen, doen, doen man! Als er één
reden tot spreken heeft, ben jij het!
En het is er van gekomen: Smirnoff is
gaan vertellen en zoo hebben wij thans de
geschiedenis van zijn ruim 3 millioen K.M.-
luchtreizen gekregen, de geschiedenis van
den tijd, toen vliegtuigen er uitzagen als
voor-historische vogels tot den tijd,
waarin luxueuze vliegtuigen de lucht door
kruisen met een snelheid van 300 K.M. per
uur.
Smirnoff vertelt! En wat hij vertelt, heb
ben wij niet gelezen, wij hebben het verslon
den met onze gretige oogen. Wij hebben een
deel van onze nachtrust opgeofferd, onge
merkt, omdat wij lazen, wat Smirnoff ver
telde, omdat wij niet moe werden, zijn ver
telling te lezen, omdat wij te geboeid waren,
om het verhaal af te breken. En de K.L.M.-
piloot had gelijk, toen hij zei, dat hij wat
beleefd hadZijn geschiedenis is rijk.
De lust bekruipt ons, om iets uit den lij-
vigen roman over te nemen; het is alleen
moeilijk, om een keuze te doen, omdat alles
zoo interessant is, omdat alles eigenlijk
waard was, om overgenomen te worden.
Moeten wij iets vertellen uit zijn oorlogs
jaren, toen hij zijn vijanden neerschoot?
Neen! Moeten wij verhalen van zijn om
zwervingen door Rusland tijdens de resolu
tie? Neen! Moeten wij hier passages over
nemen uit het hoofdstuk, waarin de zwerf
tocht naar Turkije, Frankrijk en Engeland
beschreven wordt? Neen. Want de krant
staat al vol genoeg met verhalen over ellen
de, over oorlog en wat dies meer zij.
Laten we iets vertellen uit het gedeelte,
waarin de beroemde Pelikaanvlucht be
schreven wordt.
Smirnoff dan vertelt:
Voor ons vertrek uit Batavia, om de Pe
likaan in recordvlucht naar Schiphol te
brengen de Nieuwjaarspost moest op tijd
thuis zijnkreeg ik telefonische door
verbinding met mijn huis in Amsterdam.
Toen ik mijn vrouw aan het toestel vroeg,
hoorde ik een mannenstem. Wellicht was
mijn vrouw uit en was er iemand van de
benedenbewoners aan het apparaat. Ik
vroeg hem of hij wist, wannaar mijn vrouw
thuis zou komen. Toen pas merkte ik, dat
de spreker in Holland zenuwachtig was en
nauwelijks kon ik hem verstaan, toen hij
zei: „Uw vrouw is geopereerd en ze is naar
omstandigheden redelijk wel".
Een minuut lang was ik te overblufd om
iets in het midden te kunnen brengen. Was
mijn vrouw dan ziek geweest? De man deed
zoo vreemd, dat ik het vermoeden kreeg,
dat hij iets voor mij wilde verbergen.
Ik was volkomen verpletterd door dit
nieuws. Ik vroeg hem waar ze geopereerd
was en wanneer en waar zij nu was. Het
antwoord hoorde ik niet, maar eensklaps
voelde ik de waarheid. Zij was dood of zoo
ernstig ziek, dat het einde gauw zou komen.
Ik hing de microfoon aan de haak en liet
mij in een stoel neervallen. Ik voelde de
krachten uit mijn lichaam wijken en kon
niet meer nadenken. Ik beleefde weer ons
afscheid op Schiphol, zag weer de tranen in
haar oogen, toen zij mij glimlachend na
wuifde en een zakdoekje in haar hand fijn-
kneep.
Ik wilde direct terug naar Holland, wilde
weten wat er gebeurd was.
De onzekerheid werd een marteling, op
het ergste zou ik voorbereid zijn, mits ik ze
kerheid had.
Wat had die man gezegd?
„Naar omstandigheden redelijk wel"
Dat zei men altijd, het beteekende alles of
niets, misschien was ze ernstig ziek en
vroeg nu naar mij. Ik moest weg: vliegen!
vliegen!
Ik moest mij beheerschen om kalm te
blijven, want myn kop diende ik er bij te
houden, bij de taak die mij wachtte en wel
ke mij geheel zou opeischen. Falen mocht
niet, daarvoor was het begin te fraai ge
weest. Maar ik zou een strijd uit te vechten
en al mijn wilskracht noodig hebben om alle
gedachten aan Holland voorloopig uit mijn
geest te bannen, tot ik weer thuis zou zijn.
Het zou mij er hoogstens op achteruit bren
gen, indien ik met die gedachten zou vlie
gen en per slot van rekening bracht het in
den toestand van mijn vrouw geen veran
dering, hoe wanhopig die ook mocht wezen.
Toen schoot er weer iets anders door mijn
hoofd. Zou ik het de anderen vertellen?
Neen, ik moest die moeilijkheden alleen ver
werken en hun niet bovendien met mijn
persoonlijke moeilijkheden lastig vallen.
Met de tanden op elkaar zou ik de komende
dagen mijn plicht doen mijn taak tot een
goed einde brengen, waarna ik mij geheel
aan Margot kon wijden. Pas thuis, ook zelfs
als het onvermijdelijke zou zijn gebeurd,
zou ik me geheel kunnen laten gaan.
Als ik met iets bezig was, of aan de ko
mende thuisvlucht dacht, lukte het mij de
situatie uit mijn gedachten te bannen, maar
wanneer ik rustte, wilden zij mij maar niet
met vrede laten. Dan dacht ik aan Margot.
Ik herinnerde mij onzen trouwdag, haar
trouwjurk, dien ik volgens haar niet genoeg
bewonderde, ik zag haar duidelijk voor mij,
iedere lijn van haar profiel projecteerde
zich in mijn brein, uit het verleden kwam
zij duidelijk naar voren. Margot had altijd
vreemde ideeën over den dood. Zij was niet
bang om te sterven, maar verafschuwde den
dood van anderen. Zij stond soms doods
angsten uit om mij uit, als ze wist dat er
ergens op de route slecht weer heerschte en
ze zag alléén op tegen den dood van ande
ren, die ze liefhad of die haar vrienden wa
ren.
Deze gedachten maakten het mij onmo
gelijk de slaap te vatten, toenR-r-ring!
Mijn wekker liep af. Nu moest ik flink
zijn en vooruit kijken. Ik vergat haar van
dat oogenblik af, omdat het werk dat eisch-
te Omdat de K.L.M., Holland, mijn collega's
verwachtten, dat dit werk goed zou worden.
Even nog zocht ik naar de realiteit van
het oogenblik. De lucht riep, de trouwe
Pelikaan stend reeds buiten, aan den slag,
nu, direct! Ik stond op, kleedde mij haastig
aan en begaf mij naar het veld, waar de
enthousiaste kreten der duizenden mij in de
ooren donderden:
SmirnoffSoer!
De Pelikaan tornde tegen den storm op
naar het Westen. Schiphol naderde hoe
levendig wordt de vlucht beschreven!
wij zien weer voor ons de landing in de mist
op dien kouden Decemberavond
Ik stapte uit zoo gaat Smirnoff verder
en ontwaardde de menschenzee voor mij
in het mat-bleeke licht van de schijnwer
pers. De menschen drongen op de Pelikaan
toe, maar tevergeefs zoch ik in de menigte
naar één bekend gezicht. Myn vrouw, die
ernstig ziek of misschien reeds dood was
ik herinnerde mij plotseling alles. Waar was
zij? Hoe maakte zij het? Het werd leeg in
my, terwijl ik met myn arm zwaaide naar
de menigte, waaruit een massaal gejubel
opsteeg. Ik deed het automatisch. Wist nie
mand dan iets van mijn vrouw af? Durfde
niemand my de waarheid te vertellen? Zou
de triomf van het welslagen voor mij pa
rallel gaan met een tragedie? Toen zag ik
Plesman met iemand spreken. Ik had hem
nog nooit gezien, hy kwam naar my toe en
begon tegen mij te praten. Ik kon hem niet
verstaan, wellicht was hy een Engelschman,
dien ik van vroeger kende en ik begon
oogenblikkelijk Engelsch te spreken. Maar
terwijl ik met hem sprak, keek ik hem niet
aan en zocht, zochtToen hoorde ik hem
de naam van mijn vrouw noemen.
„Mijn vrouw!" riep ik. „Wat is er met
haar? Vlug, zeg het me gauw, ik wil alles
weten!"
Plesman wendde zich tot mij: „Smirnoff,
dit is Dr. Engelkens!"
Dr. Engelkens nam zijn hoed af.
„Uw vrouw maakt het uitstekend", sprak
hij. „Zij heeft een ernstige operatie onder
gaan en ik zal u na de ontvangst hier, mee
nemen naar het ziekenhuis".
„Is ze buiten gevaar?" vroeg ik hem
voor alle zekerheid.
De dokter knikte.
„God zij dank", stamelde ik.
Toen voelde ik wat het zeggen wilde als
men ongestoord de vruchten kon plukken
van een moeilijk bevochten overwinning. Ik
was na de ontmoeting met Dr. Engelkens
een ander mensch geworden, ik nam myn
pet af en zwaaide ermee naar de menschen,
ik wilde laten zien, dat ook ik gelukkig
was. Ik keek Plesman recht in de oogen.
Hij, de ijzeren luchtvaartdirecteur, had ook
tranen in de oogen van blijdschap.
„Smirnoff, het was reusachtig", riep hij
boven de duizenden stemmen van de om
standers uit.
„Dit is prachtig", riep ik lachend uit.
Op een kleine houten tribune werden wij
begroet door de hooge regeerings- en post-
autoriteiten en wy stonden daar op die
tribune als bange schapen, die zonder op
houden de schijnwerpers op zich gericht
zagen.
Een vertegenwoordiger van de Koningin
bracht ons Haar gelukwenschen over en on
der de velen bevond zich ook weer generaal
Snijders, die ons in eenvoudige woorden
complimenteerde met het welslagen van de
vlucht. Toen moesten ook wij een paar
woorden spreken. Voor de microfoon werd
dien avond een ster ontdekt: Grosfeld, die
ditmaal zonder zwarte koffie k 1'improviste
een geestige toespraak hield, welke veel
byval oogstte. Er volgden meer sprekers
meer champagne, bloemen, telegrammen.'
Het was reeds na het middernachtelijke
uur, toen ik eindelijk kans zag met Dr. En
gelkens weg te komen om mijn vrouw in
het ziekenhuis te begroeten.
Voorzichtig, op mijn teenen loopend, ging
ik door de lange gangen, zenuwachtig als
een kind. Een ziekenhuis heeft figuurlijk,
zoowel als letterlijk, zoo een reine atmos
feer en men hoort het ruischen van de uni
formen als de zusters zich met haar frissche
gezichten en eerlijke oogen door de gangen
spoeden en troost en verlichting brengen,
waar geleden wordt.
Dr. Engelkens deed een deur open en noo-
digde mij uit naar binnen te gaan. Toen ik
in de kamer stond, sloot zich de deur zacht
jes achter mij. Margot lag in bed en rond
om dat bed waren bloemen.
Zij was bleek, maar haar oogen schitter
den en ze stak mij een witte hand toe. Ik
voelde dat ik alleen met haar was, kon myn
ontroering nauwelijks bedwingen.
Spreken kon ik niet. Later vertelde zy
mij, dat ik gezegd had: „Je ziet er gpe
uit, Margot!" Ik geloof, dat dit het moois
compliment was, dat ik haar had kunnen
maken.
Ik mocht niet lang blijven. Dr. Engelken
nam mij weer mee naar zijn huis, waar wy
nog eenige uren met enkele intieme v11®
den verbleven en men mij honderd tu
vroeg. Na het aanbreken van den dag von
ik thuis een bed, waarin ik vijftien ur
aan één stuk, zou slapen.
Pas later kwam ik alles te weten van
ziekte en de comedie die zij had ficsP®
teneinde het my bij het vervullen van
opdracht niet nog moeilijker te mskc"'hee.
was reeds dien morgen van het vertre
lemaal niet in orde, leed toen al Plin
werd reeds in het ziekenhuis opgeno
toen ik nauwelijks met de Pelikaan
lucht was. Plesman werd van deze ga"P
zaken op de hoogte gesteld en wilde, c
onmiddellijk teruggeroepen zou wol e
verzette zich tegen dit denkbeeld en
van allen een volkomen stilzwijgen-
terug zou zijn, was er volgens haar n
genoeg. Zij zou deze recordvluch ty.
gevaar brengen. Er is aan haar rheid
dens de Pelikaanvlucht geen rucn ggn
gegeven. Het is de geschiedenis v ^anieri
vrouw, die ook meewerkte, op haar zy
aan de ontwikkeling der luchtvaar
één woord gesproken had, zou men en.
ruggeroepen hebben. Neen. Zij wa wer.
gel, op wier vleugels de Pelikaan
kelijkheid gedreven werdboek
Het boek van Smirnoff is ecn boude0'
en zy, die van luchtvaartlectuur je.
zullen ongetwijfeld dezen roman tijd
zen. Zij zullen dan net als w'-'.,jlC,e ]eggen'
niet gunnen, om het boek terzy e jeVens*
omdat zij intens meeleven ™e, iandschen
geschiedenis van Iwan, den Ne
vlieger!
