dagblad voor alkmaar
en omstreken.
De „wereld" wenscht, het conclaaf kiest.
Centrum-Hotel zondag
VASTENAVOND BAL.
Deze Courant wordt ELKEN AVOND, behalve Zon
en Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per
3 maanden bij vooruitbetaling voor Alkmaar 2.—,
franco door het geheele Rijk 2.50.
Losse nummers 5 cents.
PRIJS PER GEWONE ADVERTENTEEN:
Van 15 regels 1.25, elke regel meer f 0.25, groote
contracten rabat. Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdruk
kerij v/h. HERMS. COSTER ZOON, Voordam C 9,
postgiro 37060. Telef. 3320, redactie 3330.
No. 42 Dit nummer bestaat uit drie bladen.
Directeur: C. KRAK.
Zaterdag 18 Februari 1939
Hoofdredacteur: Tj. N. ADEMA.
Kardinalen, wier keuze ongewenscht is!
Le patiënt in het Vaticaan.
De algemeene toestand.
Aanslag in nabijheid van
Mussolini's villa.
Politiebeambte door schot gewond.
Waarom Jaspar moest falen
Hij kende den nieuwen geest niet
141e Jaargang
ALKMAARSCHE
COURANT.
Kardinaal Marchetti Salvaggiani heeft
een voet gebroken bij een ongeval in
Zwitserland. Hij wil echter deel uitma
ken van het conclave en voor hem en
voor andere eventueele zieke kardinalen
is een speciale procedure uitgedacht.
Een stembus wordt door drie daartoe
aangewezen kardinalen naar zijn (huis)
,cel" gebracht, nadat ten overstaan van alle
andere kardinalen' gebleken is, dat de bus
leeg was.
Wanneer de zieke kardinaal niet in staat
is een stembriefje in te vullen en van zijn
zegel te voorzien, wordt dat gedaan door
iemand, die zijn vertrouwen heeft en die
gezworen heeft het geheim nooit te verra
den. De stembus der zieke kardinalen wordt
vervolgens door de stemmentellers geopend.
De huidige titel capierlengo van kardinaal
Pacelli is afkomstig van het Duitsche woord
„Kammerling", ons „kamerling", den schat
bewaarder van een paus of keizer. Gedu
rende het interregnum is hij de hoogste
autoriteit der kerk. Nadat hij officiëel den
dood van den paus heeft geconstateerd,
krijgt hij een uitvoerende macht, door de
besluiten van het kardinaalscollege in daden
om te zetten. Hij wordt hierbij geholpen
door een algemeenen ,auditore" en twaalf
„chierici" van de apostolische kamer. Tot
Pius VII had de camerlengo een zeer uitge
breide macht, maar later werd zijn bevoegd
heid ingekrompen.
De functie van camerlengo behoorde tot
het jaar 1000 aan Romeinsche magnaten, en
van oudsher was het een privilege der keur
vorsten o.a. vari den keurvorst van Bran
denburg.
Het is heel moeilijk dat een camerlengo
paus wordt, maar niet onmogelijk. In het
conclaaf van 1878 werd de camerlengo Pecci
gekozen, dus paus Leo XIII.
De Vaticaansche grotten.
Paus Pius XI is bijgezet in de z.g. Vati
caansche grotten. De huidige basiliek is ge
bouwd boven de origineele oude basiliek.
De eerste pausen werden begraven rond
om het graf van Sint Pieter, aan de Via
Cornelia en na Constantijn den Groote werd
een'basiliek gebouwd boven deze graven.
De eerste paus, die sinds vele eeuwen in
deze Vaticaansche grotten wenschte begra
ven te zijn was Pius X. De laatste paus
vóór hem was Gregorius XIV. Pius X. wiens
graf steeds met bloemen wordt bedekt door
een internationale menigte, wenschte te
rusten dicht bij den apostel Petrus. Ook
Benedictus XV, de oorlogs-paus, wilde hier
rusten,
Pius XI slaapt op de plek waar eens de
laatste Stuarts werden bijgezet.
Men betreedt de „grotten" langs een
kleine trap in de eerste kolom van de vier
waarop de kolossale koepel van de Sint Pie
ter steunt en men betreedt deze ruimte niet
zonder huivering. Pausen gestorven sinds
vele eeuwen rusten hier en ook de Duitsche
keizer Otto, die lang als hij was (2 meter 30)
een kolossale tombe in beslag neemt, waarin
ook zijn schatten zijn geborgen.
De kardinalen.
De oudste kardinaal is Granito di Belmonte,
die 88 jaar oud is, daarop volgen: Sbarretti,
Italiaan 83; Cattani, Italiaan 83; Baudrillart,
Franschman 80; O'Connel, U.S.A. 78; Ber-
tram, Duitscher 80; Sihilia, Italiaan 78; Mac
Rory, Ier 78; Mariani, Italiaan 76; Boggiani,
Italiaan 76; Lauri, Italiaan 75; Verdier,
Franschman 75; Verde, Italiaan 74; Hinsley,
Engelschman 74; Dougherthy, U.S.A. 74;
Mercati, Italiaan 73; Cremonesi, Italiaan 73;
Jorio, Italiaan 72; Dolci, Italiaan 72; VidalY
Barraquer, Spanjaard 71; Goma Y Thomas,
Spanjaard 70; Faulhaber, Duitscher 70;
Salotti, Italiaan 69; Kaspar, Tsjecho-Slo-
waak 69; Gasparri, Italiaan 68; Marchetti-
Selvaggiani, Italiaan 68: Schulte, Duitscher
68; Boetto, Italiaan 68; Ascalesi, Italiaan 67,
Nasalli-Rocca, Italiaan 67; Mundelein, U.S.A.
67; Dalla Costa, Italiaan 67; Fumasoni-
Biondi, Italiaan 67; Tedeschini, Italiaan 66,
Suhard, Franschman 65; Canali, Italiaan 65,
Lavitrano, Italiaan 65; Van Roey, Belg 65;
Lapuma, Italiaan 65; Innitzer, Duitscher, 64;
Rossi, Italiaan 63; Marmaggi, Italiaan 63;
Fossati, Italiaan 63; Pellegrinetti, Italiaan 63;
Pacelli, Italiaan 63; Caccia-Dominioni, Ita
liaan 62; Pizzarda, Italiaan 62; Maglione,
Italiaan 62; Massimi, Italiaan 62; Tappouni,
Syriër 60; Copello, Argentijn 59; Gerlier,
Franschman 59; Schuster, Italiaan 59; Se-
gura Y Saenz, Spanjaard 59; Hlond, Pool
68; Leme Da Silveira Cintra, Braziliaan 57;
Villeneuve, Canadees 56; Seredi, Hongaar
65; Lienart, Franschman 55; Tisserant,
Franschman 55; Piazza, Italiaan 55; Goncal-
ves-Cerejeira, Portugees 51.
Niet genoemde candidaten.
Met de heftigheid, die de laatste
maanden de Italiaansche pers ken
merkt, is thans een campagne begonnen
in verband met de verkiezing van den
toekomstigen paus. Het eerste veto
werd in enkele kleine bladen gelan
ceerd tegen kardinaal Pacelli, die, zoo
zegt men, ongetwijfeld het werk van
Pius XI zou voortzetten en dus als to
taal ongewenscht moet worden be
schouwd.
Doch het te Livorne verschijnende orgaan
der familie Ciano de Telegrafo, gaat verder
en verklaart onomwonden, die tot paus kan
gekozen worden en wie niet. In de eerste
plaats moeten alle niet-Italiaansche pausen
a priori worden uitgesloten. De Angel-
Saksers hoeven dus volstrekt niet te reke
nen op kardinaal Villeneuve, aartsbisschop
van Montreal, een Canadees. Evenmin als
op andere candidaten uit Noord-Amerika,
die zich al te zeer, volgens de Telegrafo
„gecompromitteerd hebben in den strijd te
gen Duitschland". De Zuid-Amerikaansche
kardinalen hebben het al evenzeer verkor
ven, omdat zij de Spaansche bisschoppen
niet voldoende hebben gesteund bjj hun
collectief optreden voor Burgos.
Niettemin, aldus de Telegrafo, zullen de
vreemde kardinalen een grooten invloed
kunnen uitoefenen op het conclaaf, omdat
zij geld meebrengen (hier worden de Ame
rikanen bedoeld); de anderen wegens hun
persoonlijke waarde -t- dit een compliment
voor de Franschen.
„De' kardinalen Verdier en Gerlier zijn
ongetwijfeld mannen van groot gezag,
welke ook het oordeel zij over hun houding
in de binnenlandsche Fransche politiek".
Tegelijkertijd dus: eerbied en afkeuring.
Doch ook niet alle Italiaansche kardinalen
bieden de vereischte waarborgen voor het
fascistisch regiem. De paus moet n.1. een
nieuwe Pius, X zijn, een man van de kerk
en slechts dit, pausen als Benedictus XV
en Pius XI die wel eens de stem verhieven
tegen dingen als onrecht, zijn niet meer te
tolereeren. „De meerderheid der Italiaan
sche kardinalen is het met de buitenland-
sche volledig eens om tot de noodige uit
sluitingen over te gaan", aldus Telegrafo.
Van kloosterlingen, die vergroeid zijn met
hun kloosteroord en van diplomaten, die de
aandacht op zich vestigden bij de laatste
Europeesche crisis, kan ook al geen sprake
zijn!
Het blad citeert alsdan namen: en wel
Wat zal Del Vayo
doen
Van de Spaansche gevechtsfronten wordt
weinig of tenminste weinig positiefs nieuws
gemeld. Alleen dit: Madrid wordt dag en
nacht door 't geschut van Franco beschoten
en Valencia'wordt herhaaldelijk door de
Francovliegtuigen gebombardeerd. Beide
steden hebben al veel te lijden gehad van
de beschietingen en men kan het dus be
grijpen, dat er stemmen opgaan, om een
einde te maken aan den burgeroorlog, te
meer, waar de strijd ongelijk is en geen
perspectieven biedt voor de regeering.
De grootste aandacht vragen dan ook
niet de gevechten, maar de meeste belang
stelling gaat uit naar wat er buiten Spanje
voorvalt, met name in Parijs, waar Del
Vayo en Azana gedebatteerd hebben over
oorlog of vrede.
Del Vayo wil den oorlog voortzetten,
zulks in opdracht van Negrin. En Azana
wil vrede. Hij heeft geen vertrouwen in de
poging, verder tegenstand te bieden aan
Franco.
Twee meeningen dus in één kamp! Dat
beteekent, dat we elk oogenblik een beslis
sing kunnen verwachten.
Buitengewone bedrijvigheid heerscht in
en om de Spaansche gezantschappen te
Parijs en te Brussel. Talrijke gesprekken
werden de laatste 24 uur in de omgeving
van Azana gevoerd. Men wilde hem ervan
overtuigen, dat zijn plaats eigenlijk te
Madrid is en niet te Parijs. Negrin wil nog
steeds tot het uiterste tegenstand bieden,
hoewel sommige vrienden van hem reeds
in contact zijn getreden met de nationa
listen. Azana snakt naar het einde van den
oorlog en oordeelt, dat aan den uitslag
niet meer kan getwijfeld worden. Eén ding
is than. nog maar van belang: het sparen
van menschenlevens.
kardinaal - Pacelli als den „grooten vriend
van. Frankrijk en. dus 100 ongewenscht";
dan de kardinalen Marmaggi, Tedeschini
en Maglione, welke laatste nutius te Parijs
is geweest, kardinaal Bottochi staat ook op
de zwarte lijst; hij is Jezuiet, dus behoo-
rende tot een orde waarvan de totalitaire
staten niet veel houden.
Kardinaal Schuster, aartsbisschop van
Milaan, die vroeger persona grata was,
heeft zich in December tegen het rassisme
uitgesproken en wordt dus ook meteen uit
gesloten.
De candidaten van de familie Ciano zijn
de kardinalen Fossati (Torino) Nasalli,
Rocca (Bologna), Ascalesi (Napels) Elia
Dalla Costa (Floreno) en Massimi. Allen
schenken echter niet op gelijke wijze
„voldoening". De uitblinker is kardinaal
Dalla Costa, die voorgesteld wordt als de
pastor angelicus, die van het aardsche en
inzonderheid van de binnenlandsche poli
tiek „niets afweet" en daarom stellig de
man is die wordt aangewezen door de fa
meuze voorspellingen van Malachius.
Groot ongetwijfeld zou de verlegenheid
van de „Telegrafo" zijn, indien een der
kardinalen die zich zoogenaamd met da
democratieën gecompromitteerd heeft, tot
paus zal worden gekozen. Tóen na het
overlijden van paus Leo XIII in 1903, Pius
X werd gekozen, heeft Italië door tusschen-
komst van Oostenrijk een veto uitgespro
ken' tegen kardinaal Rampolla, onder voor
wendsel, dat deze een vriend van Frankrijk
was. Dit optreden wekte algemeene mis
noegdheid zoowel bij de vergaderde kardi
nalen als in de gansche wereld.
De kardinalen hebben toen na een waar
dig protest tegen den keizer van Oosten
rijk, door een unaniem votum het recht
van veto der Habsburgers definitief afge
schaft. De leden van het college van kar
dinalen zullen zich thans waarschijnlijk ook
heel weinig bekommeren over wat de Te
legrafo wil of niet wil.
Gisteravond werd te Rome officieel be
kend gemaakt dat op 14 dezer om 2 uur
's middags, een geheime politiebeamb
te aan de Via Nomentan een nog jeug
dig individu opmerkte, die door eigen
aardige handelingen en wild ge
schreeuw sterk de aandacht op zich
vestigde; De beambte vroeg den man
naar zijn documenten, welke iedere
Italiaan verplicht is bij zich te dragen.
Daarop trok de man een revolver en
schoot den politieman in de buik. De
dader werd gearresteerd en bleek te
'zijn een 38-jarige machine-bankwer
ker, Bruno Simoni, geboren te San
Giorgio del Piano, in de provincie
Bologna.
De tweespalt tusschen Azana en de
regeering van Madrid was gisteren zóó
verscherpt, dat de president der republiek
ontslag wilde nemen. Toen hij dit vernam,
zond Negrin hem een dringend telegram
om hem te smeeken naar zijn post te Ma
drid terug te keeren. Volgens de Spaansche
grondwet moet een president, die wil af
treden, zijn ontslagbrief overhandigen aan
den voorzitter der Cortes. Doch ook deze,
Martinez Barrio, bevindt zich in de Fan-
sche hoofdstad. Die toestand is voor Ne
grin een bestendig gevaar, want zijn gezag
gaat verloren, wanneer Azana zijn voor
nemens uitvoert.
Dit was de reden van het bezoek van
Del Vayo, die 24 uur te Parijs vertoefde en
daarna naar Madrid vertrok. Zijn doel was,
een compromis te krijgen tusschen de
politieke posities van Azana en die van
Negrin. Het laatste onderhoud in het
Spaansche gezantschap duurde tot laat in
d> n nacht. Del Vayo was vergezeld van
den Spaanschen gezant te Loncer. en de
generaals Rojo, Jirado en Cisneros, die
met den Spaanschen gezant te Parijs,
Bastia. hun krachten vereenden, om Azana
te overreden. Zijn plicht is hetaldus rede
neerden zij, te Madrid een nieuwe regee
ring te vormen, die met de nationalisten
een wapenstilstand zou voorbere'den,
terwijl inmiddels de militaire actie zou
voortgezet worden.
Del Vayo overhandigde een rapport van
generaal Miaja, betoogende, dat Madrid en
Valencia wel degelijk kunnen worden ver
dedigd, indien de soldaten slechts van
voedsel en oorlogsmateriaal voorzien
worden. Azana antwoordde, dat een kind
kan weten, dat wapen- of levensmiddelen
transporten thans niet meer met de noo
dige veiligheid kunnen worden aange
voerd. Het gevaar, getorpedeerd te worden
is werkelijk voor de schepen te groot.
Azana zou besluiteloos zijn; hij zal
waarschijnlijk te Parijs blijven, doch wie
weet wat er morgen geschiedt? De argu
menten van Negrin zijn zeker niet waar
deloos.
Verscheiden Britsche bladen, o.a. de
Het blijkt, zoo meldt de Hbld.-correspon
dent, dat de man reeds twee maal in een
krankzinnigengesticht verpleegd werd,
eenige jaren geleden te Napels en daarna
te Rome. Hij werd kort na Nieuwjaar uit
het gesticht te Rome ontslagen.
Tot zoover het officieele communiqué.
Het publiek te Rome fluisterde gister
middag reeds dat er een aanslag op Mus
solini zou zijn gepleegd. De plaats, waar
het incident voorviel is in de onmiddellijke
nabijheid van de Villa Torlonia, waar de
Duce verblijf houdt en het is dan ook wel
zeker dat de gewonde beambte een der ge
heime politiemannen is, die met de bewa
king van den Duce is belast.
De lezing onder het publiek, die echter
voor een heel groot deel op fantasie berust,
is deze, dat de aanslagpleger een vreemde
ling zou zijn en dat de politie reeds eenige
weken was gewaarschuwd dat iemand de
grens had overschreden met de bedoeling
een aanslag te plegen op Mussolini. Daar
om zou men den vreemdeling, die zich op
verdachte wijze in de nabijheid van de Villa
Torlonia ophield, naar zijn papieren heb
ben gevraagd, waarop deze den politiebe
ambte. zou hebben neergeschoten.
Daar het communiqué echter naam en
toenaam geeft en bovendien de geboorte
plaats, een zoo klein gehucht, dat het zon
der meer voor de bewoners van die streek
mogelijk moet zijn de waarheid van het
bericht na te gaan, is er geenerlei twijfel
dat men hier niet met een vreemdeling te
doen heeft, maar wel degelijk met een
Italiaan.
Het zal ook wel juist zijn dat de man han
delde in een vlaag van waanzin. Doch dat
het zijn bedoeling is geweest op Mussolini
een aanslag te plegen, ook al wordt dit in
het officieele communiqué niet gezegd,
lijkt wel bijna zeker.
(Van onzen Vlaamschen briefschrijver).
Staatsminister Henri Jaspar, die
verleden week nog door den Koning
belast werd met het vormen van een
nieuw ministerie en daarin niet
slaagde is Woensdag op het onver
wachtst overleden. Oververmoeidheid
in verband met zijn laatste opdracht
schijnt de voornaamste oorzaak van
zijn dood te zijn geweest. De heer
Jaspar werd geboren te Schaarbeek, op
28 Juli 1870 en hij was dus 69 jaar
oud. Hij behoorde tot de katholieke
partij.
Dat zijn poging om een nieuw minis
terie te vormen, tot mislukking ge
doemd was, stond feitelijk van tevoren
vast. Het Gentsche dablad „Vooruit"
schreef b.v.: „Wie aan onzen Vorst den
raad gegeven heeft, dien man weer op
het voorplan te brengen, heeft aan bei-
Times, berichten uit Parijs, dat Azana op
nieuw geweigerd heeft, naar Madrid terug
te keeren.
De Daily Telegraph voegt hieraan toe,
dat Del Vayo op het punt staat, naar Ma
drid terug te vliegen, teneinde met de
republikeinsche leiders te spreken over de
beste wijze om een einde te maken aan den
oorlog. Het schijnt, dat hijzelf van meening
is, dat men met Franco tot een overeen
stemming moet geraken.
Generaal Miaja is te Cartagena aange
komen en heeft zich onmiddellijk in ver
binding gesteld met het commando van
de vloot.
De „Giornale d'Italia" publiceert een
onderhoud, dat zijn correspondent te
Lissabon heeft gehad met Nicolaas Franco,
een broeder van het hoofd der rechtsche
regeering, Nicolas Franco zeide, dat den
republikeinen niets anders overblijft dan
zich over te geven, onvoorwaardelijk en
hopende op de clementie van den genera
lissimus. Met Italië, aldus vervolgde hij,
heeft zich een broederschap van het bloed
gevormd. Wij moeten voortaan trachten
deze broederschap van het bloed en van
de wapenen nog hechter te maken door de
nationale belangen van beide landen te
doen samenvallen. Wees er van overtuigd,
dat Spanje de nobele houding van het
Italië van Mussolini niet zal vergeten. Wij
zullen streven naar vreedzame betrek
kingen met andere landen, mits die vrede
vereenigbaar is met ons bestaan als vrije
en onafhankelijke natie."
Ten aanzien van de binnenlandsche po
litiek herinnerde Franco aan de 26 punten
van de Phalanx. Hij zeide verder: „Een
terugkeer ott de monarchie of een tota
litaire republiek? Het oogenblik is nog
niet gekomen om over dit moeilijke en be
langrijke probleem een uitspraak te doen."
Op een vraag ten aanzien van den gods
dienst antwoordde Nicolas Franco: „Spanje
is een roomsch-katholiek en apostolisch
land. De nieuwe verhoudingen zullen op
deze stellige verklaring van den Caudillo
gebaseerd zijn."
den een zeer slechten dienst bewezen.
De heer Jaspar is juist degene, aanwien
niet mocht worden gedacht, vooral
niet in de huidige omstandigheden".
Wie met onze binnenlandsche politieke
omstandigheden eenigszins vertrouwd is,
wist, dat hij niet kon slagen en zulks om
verschillende redenen. De Fransche schrij
ver Henri Bataille heeft eens gezegd: „Het
verleden is niet achter ons, zooals men
meestal denkt, maar vóór ons. De schaduw
van wat was, loopt altijd voor ons uit".
Deze waarheid schijnt de heer Jaspar
niet te hebben begrepen, toen hij eenigen
tijd geleden verklaarde, dat, zoo hij ooit een
nieuw ministerie zou samenstellen, hij een
nieuwe formule daarvoor gevonden had, en
dat hij met een lijst van ministers reeds op
zak liep.
Zijn anti-Vlaamsch verleden en de af
keer der socialisten hadden hem, als hij in
de gedachten van onzen tijd en niet in die
van 20 jaar geleden geleefd had moeten doen
begrijpen, dat hij minder dan iemand anders
voor de opvolging van mr. Spaak in aan
merking kon komen. Zeer onlangs nog is
de heer Jaspar op een feestmaaltijd met
buitengewone heftigheid te keer gegaan
tegen de „slechte Belgen" die de benoeming
van dr. Martens tot lid der Vlaamsche aca
demie durfden verdedigen. Zijn bekende
uitspraak: „Ik betreur het in België te le
ven en niet in de Congo-kolonië, waar
men de verraders ten minste nog niet ver
heerlijkt", had hem voorgoed onmogelijk
gemaakt bij de Vlamingen. En zonder hun
medewerking is het onmogelijk een regee
ring te vormen.
In het kabinet, dat de heer Jaspar meen
de te kunnen vormen, wilde hij de groote
toegeving doen, één, misschien zelfs wel
twee Vlamingen op te nemen. Meer hoe
ven wij er ongetwijfeld niet van te zeggen.
Het geval-Martens.
De heer minister van staat Frans van
Cauwelaert en de heerKamiel Huysmans,
gewezen minister en voorziter der Kamer,
hebben, in samenwerking met verschillen
de andere vooraanstaande Belgen (waaron
der ook de bekende professor aan de hoo-
geschool te Gent, oud-leermeester van Ko
ning Leopold, prof. August Vermeylen) een
manifest uitgegeven, over de opwinding
rond het geval-Martens, dat in de Vlaam
sche gouwen groote instemming heeft ver
worven, en dat blijk heeft gegeven van
meer zorg voor de Belgische eenheid dan
al het geschreeuw der verdeeldheid bevor
derende ophitsingen der anti-Vlamingen.
Het zou te veel plaats vergen, dit prach
tige staatsstuk hier in zijn geheel weer te
geven, hoewel het dat ruimschoots ver
diende. Bepalen wij ons echter tot een en
kelen greep er uit:
„De inwendige en uitwendige rust is
slechts te verzekeren door de spons te
vegen over een verleden, dat bepaald werd
door motieven, welke heden niet meer be
staan
„Bij uitblijven van een loyale en inte
grale toepassing van de amnestie, wordt het
kwaad, dat de amtnestiewet diende te hee-
len, opnieuw gesticht en de Natie weer te
gen zichzelf verdeeld
„De oorlogsfeiten hebben aanleiding ge
geven tot vonnissen. In vele gevallen wer
den betwistbare vonnissen uitgesproken,
zoowel wat betreft hun strengheid als hun
rechtvaardigheid
„Het Vlaamsche volk leeft in de diepe
overtuiging, dat het activisme slechts het
uitvloeisel is geweest van een eeuw onder
drukking van Vlaanderen
„De Vlamingen stellen vast, dat, zoo er
dossiers bestaan ten laste van Vlamingen,
welke in opstand zijn gekomen tegen deze
verdrukking, er een niet minder indruk
wekkend dossier bestaat tegen Belgen, wel
ke de zwaarste fouten bedreven hebben te
gen het Vlaamsche volk. Dit dossier is ge
vuld met volstrekt onbetwistbare feiten van
verdrukking en rechtskrenking
Zooals te voorzien was, heeft dit mani
fest, na een eerste oogenblik van verpoo-
zing, de Franskiljonsche gazetten stof tot
het schrijven van vinnige beschouwingen
bezorgd. De „Nation Beige" b.v. is zoo
woest als een stier voor een rooden lap.
Zelfs „Duitsche bajonetten" werden er
weer eens bijgesleept. Den zachtzinnigen
August Vermeylen en den rondborstigen
Willem Eekeiers wordt het woord „wol
ven" toegevoegd. Wie het allemaal leest,
zonder er kippenvel (of, zooals wij Vla
mingen zeggen: „kiekenvleesch") bij te
krijgen, moet van een heel bijzonder maak
sel z(jn.
De heer Jaspar, die zijn verleden tegen
zich had, was gedoemd te mislukken, daar
hij zich, ondanks al zijn bekwaamheden,
toch te weinig heeft ingedacht in den nieu-
weren geest, die thans in België tegenover
de Vlamingen heerscht.
