Waar het recht zijn loop heeft
Vraag en Aanbod
Een avonturier van den aether.
I
Alhmaarsche Politierechter
vï LWOgnUm ,Wf"s iSSSeS
Z fevce!d h6bben n°g heel wat meer
Arrondissement* Rechtbank
te Alkmaar.
Alléén tweede handsch goederen.
35 cent per vijf regels, uitsluitend a contant.
(DINSDAGS EN VRIJDAGS INZENDEN).
l
ft
derde blad.
ALKMAARSCIE COURANT VAN WOENSDAG 22 FEBRUARI 1939.
Herinneringen aan de eerste radioverbindingen
tusschen Nederland en de overzeesche gewesten
In het heroïeke tijdperk der kortegolf zen-
ders speelde ieder programma in verre
vreemde landen nog een heel bijzondere
rol. Het lykt my niet noodig lang uit te
weiden over de zakken vol brieven, die uit
Australië, Britsch-Indië of Madagaskar, uit
Griekenland en de Vereenigde Staten' uit
Argentinië, Canada, Zuid-Amerika, Janan
en Afrika kwamen.
De microfoon vanPCjJwas een magisch
poortje, dat toegang gaf tot de heele wereld
Dit magische poortje zelf bestond niet uit
bijzonder materiaal. Een beetje marmer
wat metaaldraad, wat houtskool en nog een
en ander, maar daar achter lag de modula
tiekamer van „Sunny Home", daarachter
weer de zender en dan de eindelooze aether
waardoor de klanken hun weg vonden.
Een microfoon is een wonderlijk ding ook
in zijn prestaties. Hy betoovert stemmen en
klanken. Stemmen, die mooi in de zaal ziin
komen vaak niet tot haar recht, terwyl on
opvallende stemmen vaak goed doorkomen.
De kraai van de eene is de zangvogel van de
andere.
Suggestie.
Er schijnt van iedere persoonlijkheid voor
een wereldmicrophoon een veel grootere
suggestie uit te gaan, dan men mag ver
wachten, zelfs als de spreker onbeteeke-
nende dingen zegt. Men komt zonder dat
men het beseft, spoedig in een persoonlijke
verhouding tot de allerverste luisteraars. De
microphoon in Sunny Home maakte van mij
een geestelijken kortegolf avonturier. Daar
was b.v. een Fransch onderofficier, die in
een woestijnpost van Zuid-Marokko zat en
die ook een Nederlandsch soldaat mee liet
luisteren.
Eens liet ik voor hem speciaal de liede
ren van Mont-Martre zingen door een
Antwerpsch zanger, die zich onverwachts
aanmeldde» Toevallig hoorde hij mij, na
dat ze dagen niet geluisterd hadden door
zware gevechten. Onder zijn dankbrief
stonden een paar Hollandsche woorden
van den landgenoot.
Hy prefereerde natuurlijk Hollandsche
liedjes, maar ze gaven hem heimwee, zeide
hy. En dan mag ik den ontdekkingsreiziger
niet vergeten, die in een Britsch-Indische
jungle zat en geen afleiding had omdat er
alleen koelies met hem meegegaan waren.
Hij scheen geen geluk te hebben met andere
zenders en hy vond het heerlijk toegespro
ken te worden, vooral stipt op hetzelfde uur,
zoodat hij er op rekenen kon. Ook het
spreken tot Byrd aan de Noordpool werkte
sterk op mijn fantasie. Nu heb ik eigenlijk
nooit aan een gemis aan romantiek en fan
tasie geleden. Kreeg ik b.v. een elegant smal
couvert uit New-York, vaak met onnoozele
phrasen en gemeenplaatsen, zooals jonge en
ook oude vrouwen wel aan announcers zen
den, dan maakte de inhoud geen diepen
indruk op my. Stond ik echter met dien brief
in de hand voor den microfoon en sprak tot
New-York, dan zag ik de stad. Ik zag
Broadway met zijn geel, blauw, rood, blin
kend en bliksemend en fonkelend licht. Ik
zag stralen, sterren, py'len draaien, schieten,
springen, sterven en weer opkomen. Ik rook
de atmospheer van New-York, zag de ge
weldige winkelventers met kreeften, ham
men, kippen, compöteglazen, de winkels met
heerenhoeden en wandelstokken, zijden
hemden en lakschoenen. De Italiaansche
wijk, Chinatown en Harlem rezen voor mijn
geest. In Harlem was er een negermeisje, dat
tny brieven schreef en om eenige concerten
van negerliederen vroeg. Ik zorgde voor de
„spirituals" en het was erg jammer, dat zij
een portret zond als dank. Het brak een il
lusie. Myn microphoon clair voyant had mij
een veel mooiere voorstelling van haar ge
geven.
De microfoon maakte my in mijn eigen
gevoel tot een soort wonderlijke figuur. Ik
schoolmeesterde nooit en blufte nooit, maar
ik voelde my den aangewezen dienaar van
de machtige wereld, die daar buiten lag. Ik
voelde my een kleinen orgeldraaier aan den
weg des levens, die de kinderen toelachte
over zijn orgeltje heen. Men was clown en
ernstig mensch en philosoof tegelijk. Groote
tooneelspelers had ik nooit goed begrepen.
Hoe konden ze eigenlyk de meest wonder
lijke gestalten uit hun onderbewustzijn op
halen. Voor den microphoon voelde men
opeens hoeveel verschillende kanten de
menschelyke ziel heeft. Het wonderlijke
Was, dat ik er altijd aan geloofde, dat de
menschen, die ik toesprak, mij altijd hoor
den en dat was ook inderdaad heel veel het
geval en als ze op een bepaald tijdstip eens
niet konden, dan hadden ze een remplacant
gesteld, die opteekende wat ik gezegd had.
Bemiddelaar.
De heele omgeving en de Hilversumsche
straatjeugd hadden kristalletjes en omdat ze
vlak onder den zender woonden konden ze
alles goed hooren. Menigmaal hoorde ik den
spottenden roep: Hallo, hallo, hier is P C J J!
Op een dag ontdekte ik een langen, mageren
schildersknecht, die mij altijd met zijn oogen
volgde. Ik wist niet wat hij wilde, maar het
bleek, dat hij een aanloopje nam. Op ner-
Veuzen toon zeide hy, dat hij een oude
moeder had. Zyn oudere broer was voor vele
jaren naar Amerika gegaan en daar was het
hem wel voor den wind gegaan. Tot voor
drie jaren had hij trouw geschreven. Hij
was de bezitter van een groote wasscherij
in een voorstad van Hollywood. Juist voor
drie jaren was een groote orkaan over Hol
lywood gekomen en het plaatsje en de was
scherij waren verdwenen, zooals er gemeld
was en sindsdien had men van hem nooit
meer taal of teeken ontvangen. Nu woelde
het nog in de oude moeder of de jongen
dood was of leefde. Ik vroeg onmiddellijk
eea S. O, S. aan, maar niet geloovende in de
Wanneer wij 's avonds ons radio
toestel aanzetten, en heel de wereld
onder ons bereik is, denken wij er in
het geheel niet aan, welk een tech
nisch wonder hier in enkele jaren
tot stand gekomen is. Hoe kort is
het nog maar geleden, dat de trot-
sche radio-bezitter, een van de wei
nige uitverkorenen, urenlang voor
zijn toestel, een ingewikkeld appa
raat, bezaaid met knoppen, spoelen
en handles, doorbracht en tenslotte,
na veel gepruts, eenig geluid wist
te produceeren.
En ook de zenders hebben dezen
ontwikkelingstijd moeten doorma
ken.
Eén der pioniers, de eerste om
roeper van den Philips-proefzender
P.CJJ. en Phohi, haalt in een drie
tal artikelen herinneringen op aan
de eerste kortegolfverbindingen tus
schen Nederland en de Overzeesche
gewesten.
De schrijver, die voor en tijdens
den wereldoorlog als journalist door
de geheele wereld gezworven heeft,
interesseerde zich bijzonder voorde
mogelijkheden der radiotechniek.
Zijn eerste kennismaking hiermede
was tijdens den oorlog, toen hij als
oorlogscorrespondent den Duitschen
inlichtingendienst er mee zag wer
ken.
Na den oorlog begaf hij zich in de
practjjk van de radiotoestellen en
werkte hij als omroeper voor de uit
zendingen naar het buitenland. Van
zyn ervaringen met den kortegolf-
zender, in de villa Sunny Home te
Laren opgesteld, kan hij veel amu
sante herinneringen ophalen. Eenige
ervan geeft hij in 3 bijdragen, waar
van de eerste hier volgt.
snelle afwikkeling van den heiligen bureau-
kratius begon ik mijn actie. Opeens had ik
zeven brieven uit Hollywood uit de nieuwe
mail gevischt. Die zeven ging ik toespreken
en ik stelde ze successievelijk de gewetens
vraag over den wasscherij bezitter. Ik kreeg
drie of vier antwoorden, waaruit bleek dat
dorp en wasscherij vernield waren, maar
over den persoon van den Hollander kon
niemand iets zeggen. Mijn stem bleef die van
een roepende in de woestijn, ofschoon hij de
verre luisteraars bereikt had.
Tragiek.
Wanneer ik eenmaal met de tragiek van
den kortegolfzender begin, zou er wel eens
geen eind aan kunnen komen. Des middags
begon ik in den regel met een Europeesch
programma. Dat was tendeele gunstig voor
de Noorsche landen, maar ook voor Zwit
serland. De ultrakortegolven zijn merk
waardige heertjes. Ze sprongen n.L net als
skiloopers tusschen de bergen door, waar de
lange golf versaagde. Het duurde dus niet
heel lang of de zieken van Davos, Arosa en
Leysin werden goede vrienden, die spoedig
niets beters te doen hadden dan hun wen-
schen te uiten. Daar was de Beiersche
reserve-luitenant, die in den grooten oorlog
nog in November gas geslikt had, op het
Westfront weinige dagen voor het einde van
den oorlog. Korten tijd later naar Arosa ge
transporteerd had hij dat oord nooit meer
verlaten. Ik nam een vasten dag voor de
zieken en de doktoren, die begrepen, dat het
een goede reclame voor hun respectieve
sanatoria was, stimuleerden de goede rela
ties zeer en ook enkele van hen schreven
trouw.
Ik herinner me ook dat ik regelmatig
te doen had met een jongen Fries. Hij had
verschillende muzikale wenschen en
vroeg of ik niet het Friesche volkslied
voor hem kon spelen. Dit duurde eenigen
tijd voor ik het inderdaad in een behoor
lijke uitvoering ten beste kon geven. Om
stipt vijf uur in den middag speelde ik
het. Te laat. Des morgens van denzelfden
dag was hij overleden. Toen ik hem vrien
delijk toesprak in mijn onwetendheid
moet het sanatorium diep onder den in
druk geweest zijn.
Ik herinner me eigenlijk niet meer precies,
hoevele malen wij den heer Ph. Visser en
echtgenoote in de Karakoroum toegespro
ken hebben. De ondernemende dappere
figuren hebben ons heel vaak gehoord. En
natuurlijk nam P.C.J.J, ook deel aan het
groote Noordpool-arama van Generaal
Nobile, die met zijn luchtschip verongelukte.
Generaal Nobile had bij zijn expeditie-uit
rusting ook zendlampen van de firma
Philips. Kon hij dus nog seinen geven, dan
moest dit te hooren zijn. Ik stond dus voor
de moeilijke taak zoo snel mogelijk de
expeditie te praaien en haar te animeeren
zoo mogelyk te antwoorden. Ofschoon het
weinig zin had de stem voor den zender
sterk te verheffen, brulde ik als een ra
zende. Ik had eenigen zorg over de uitspraak
van het Italiaansch, maar deskundigen stel
den mij telefonisch gerust. Ik liet gewijde
muziek geven en telkens riep ik duidelijk,
dat tijdens de muziek de luisterpost toehoor
de en dat generaal Nobile te allen tijde
seinen kon laten geven, daar men voortdu
rend aan de ontvangtoestellen bleef dag en
nacht. Mijn fanatisme kende geen grenzen.
Dit werd in zooverre niet beloond, doordat
men in Noord-Amerika en in Dresden
Nobile het eerst hoorde. Toch geloof ik, dat
de expeditie ons meerdere malen hoorde.
Ik heb het Nobile eigenlijk nooit vergeven,
dat hy tegenover zijn tochtgenooten niet zoo
heel ridderlijk was. Ook heb ik later een
Zitting van Maandag 20 Februari.
**6t bler wordt duur betaald.
Gelyk bekend, werd de om
Medemblik den laatsten tyd geplaagd door
ben^i? opgeschoten iongelui die soms
bende-allures aannemen en stalen wat tos
en vast zat. Vooral de bioscoop te Medem
bl.kh.rf, eens een keer erg „„.SS."
Een aantal van dergelijke jongelui had
r£htT g VT d6n Alkmaarschen politie
rechter te verantwoorden. Twee er van ha/t
van het vorig aar uit een door de plaatse
lijke caféhouders geëxploiteerde consumptie
tent in een onbewaakte oogenblik een vat
weten weg te halen, waarin nog een flinke
hoeveelheid bier zat. Het vat werd naar Me!
demblik vervoerd, waar de inhoud met nog
vyf andere kornuiten werd opgemaakt.
Beide verdachten, S. de B. en K L wo
nende te Sijbekarspel en Wadway erkenden
feite». Het bleek, dat de liieS
meerdere diefstallen op hun kerfstok had-
De reclasseeringsambtenaar, de heer Wig
gers, was in zyn oordeel niet bepaald gun
stig. De knapen zouden nog voor galg en rad
opgroeien, wanneer er niet spoedig verande
ring kwam. Alle kermissen gingen ze af en
ze spookten weinig goeds uit. Alleen moest
gezegd worden, dat hun patroons nogal te-
vreden waren.
De officier achtte een strenge straf op
haar plaats en vroeg 1 maand gevangenis
straf voor beiden. s
De B. vond dat er met twee maten ge
meten werd. Anderen hadden ock meege-
stolen en die kregen geen straf!
Dat maakte den officier zeer boos en het
had weinig gescheeld of de eisch was ver
hoogd geworden.
Het vonnis was conform.
wad!!n StTdf? de Vljf kornuiten, die het
mee hadden opgedronken terecht
wegens heling. Het waren S. de J C V K
de G.; J. M. De heeren ontkenden,'zeggende'
at ze niet wisten, dat het bier was uit Me
demblik en door T. N. gestolen
De rechter geloofde zulks niet. Waarom
had men dan het biervaatje, toen het leeg
gedronken was, met steenen gevuld en in de
haven van Medemblik gegooid?
„Omdat het zoo stonk", zei een van de vyf.
„Och, kom", zei de rechter.
°£ficjfr; Dat ontkennen is afgesproken
S. de B., die nu als getuige moest optreden,
bevestigde hetgeen het vijftal geliefde te be
weren. Men kwam dus zoo niet verder, maar
omdat men er ook niets voor voelde de hee
ren zoo maar vrij te spreken, werd op voor
stel van den officier de zaak aangehouden
voor een ander onderzoek.
De broer wist van niets.
De Alkmaarder K. B. had eenigen tijd ge
leden terecht gestaan, omdat hij op een Zon
dagavond bij den ingang van het café Lon
den den portier J. Brinkhof op een zeer
kwetsbare plaats een schop had gegeven
welke leehjk was aangekomen. Hij ontkende
toen en zei, dat hy niet bij London was
geweest en dat men misschien met zijn broer
in de war was. De zaak werd toen aange
houden voor een nader onderzoek en zoo
kregen we het geval nog eens.
Het bleek, dat K. B. nu had bekend, nadat
hem het vuur zeer na aan de schenen was
gelegd.
De officier keek hem niet erg vriendelijk
aan. De justitie om niets zoo aan het werk te
zetten en zich bovendien nog te verschuilen
achter een broer, dat leek nergens op. Om
dat verdachte goed was voor het geld, vor
derde de officier 60 of 30 dagen.
Het vonnis was conform.
Gestolen goed gedijt niet.
De 24-jarige mejuffrouw H. K. uit Hoorn,
thans werkster te Amsterdam, had, toen zij
nog als verkoopster bij V. en D. te Hoorn in
dienst was, allerlei winkelgoederen als zeep,
kousen, lepeltjes en dergelijke ontvreemd,
terwijl zij, ten nadeele van haar collega's, uit
de garderobe tal van kleine geldsommen
stal. Van het geld ging ze naar de bioscoop,
kocht ze odeur en geschenken voor familie.
Het meisje bekende volledig en scheen voi
berouw.
Over het meisje waren twee reclassee-
ringsrapporten uitgebracht: één door de
Kath. Ver. te Hoorn, dat vry gunstig was en
een van de Kath. Ver. te Utrecht waar het
meisje by verschillende families in dienst
was geweest dat ongunstig luidde. Het
laatste rapport scheen echter niet zoo goed
gedocumenteerd.
De officier vond hetgeen het meisje had
gedaan heel erg en vorderde een half jaar
gevangenisstraf, waarvan drie maanden
voorwaardelijk met 2 proefjaren en opleg
ging van bijzondere voorwaarden.
Het vonnis was: een half jaar, waarvan
vier maanden voorwaardelijk met drie
proefjaren.
Hij wou nog niet naar huis.
In zyn wekelijksche dronken bui had de
tuinder K. uit Zuidscharwoude het op 15
Januari wel heel bont gemaakt. Hy verzette
z:ch door schoppen, slaan en bijten geweldig
tegen de veldwachters Leegwater en Prins,
die hem thuis wilden brengen. Het was een
herrie van belang.
De officier vorderde tegen dezen opstandi-
gen tuinder, die thans aan den Langendijk op
de zwarte lijst staat, 1 maand gevangenis
straf. Het vonnis was zes weken, omdat de
politierechter den eisch te clement vond.
Hij drukte zich niet parlementair uit.
De den politierechter zeer bekende S. uit
Den Helder stond weer eens terecht, omdat
en ander gehoord van misstanden en over
het proces, dat in Oslo met gesloten deuren
gevoerd is en dat daarop betrekking had.
Het is dus wel niet twijfelachtig, dat in het
j leven van een kortegolfavonturier de won-
derlykste mogelijkheden bestaan.
hy den politie-agent P. Stam zwaar had be-
leedigd. Woorden als „schurk, ik schiet je
voor je en ik zal mijn me-, in je d
steken" waren door hem gebruikt en wel
naar aanleiding van een fuikengeschiedenis,
waarbij S. een proces-verbaal opliep.
S. vond, dat de agent vreeselijk immoreel
had gehandeld en dat er dus alle reden was
geweest om zoo te keer te gaan.
De officier zei, dat bij al de veroordee
lingen van S. nog wel een wegens beleedi-
ging kon gevoegd worden. Een maand was
de eisch en het vonnis was evenzoo.
Zitting van Dinsdag 21 Febr. 1939.
Mishandeling te Limmen.
Voor de Alkmaarsche rechtbank stond
Dinsdagmorgen terecht de te Limmen wo
nende P. P. K., die op 2 September in ge
zelschap van zyn broer zyn plaatsgenoot Y.
B. op het land was gaan opzoeken om hem
eens af te rossen. Toen' de aanval werd in
gezet, verweerde B. zich met 'n juk, hetwelk
hem echter door K. werd ontfutseld. K.
schopte en trapte B. als een razende en
sloeg hem zoo hard met het juk tegen een
der beenen, dat dit op twee plaatsen brak.
K. erkende de feiten, al wist hy zich niet
alles precies meer te herinneren.
Er was over hem door de Kath. Reclas
seeringsvereeniging te Alkmaar een gun
stig rapport uitgebracht, waarin tot een
voorwaardelijke veroordeeling werd gead
viseerd.
De psychiater, dr. Engelman uit Heiloo,
verklaarde, dat K. leed aan vervolgings
denkbeelden. Zoo meende hij door B. ver
volgd te worden, hetgeen hem tot genoem
de daad had gevoerd. K. moest als niet ge
heel toerekenbaar worden beschouwd. Ge
tuige adviseerde eveneens tot een voor
waardelijke straf met oplegging van bijzon
dere voorwaarden.
De officier vond de feiten heel erg. Voor
een algeheele voorwaardelijke veroordee
ling voelde spr. niet veel, omdat daarmee
de maatschappij niet voldoende beschermd
zou worden. Spr. eischte daarom 9 maan
den gevangenisstraf, waarvan 5 maanden
voorwaardelijk, met drie proefjaren en op
legging van bijzondere voorwaarden.
Mr. Wynne, de verdediger, bepleitte een
voorwaardelijke veroordeeling, omdat z.i.
de gevangenis voor K. funest zou zyn.
Een beleedigingszaak aan den
Langendijk.
De directeur-redacteur en uitgever van
de Nieuwe Langedijker Courant, J. K., had
zich te verantwoorden, omdat hij in zijn
blad de heeren J. v. d. Abeele en R. Rijke-
boer zou hebben beleedigd.
De beleediging geschiedde in een onder
schrift onder een verslagje van een verga
dering van den Fabrieksarbeidersbond. In
dat onderschrift werd geprotesteerd tegen
het feit, dat de Langendijker Courant, niet
tegenstaande er om was gevraagd, niet voor
deze vergadering was uitgenoodigd. Ge
schreven was o.a. „Wat te zeggen van men
schen, die zitting hebben als raadslid of
een vooraanstaande bestuursfunctie beklee-
den, en de arbeidersbelangen gebruiken
voor hun persoonlijke belangen. Het fat
soen van deze lieden is hier wel erg zoek.
Arme volgelingen, die zulke leiders heb
ben".
K. verklaarde, dat hij genoemde passage,
waarom het hoofdzakelijk ging, niet als een
beleediging had bedoeld en dat ze ook niet
speciaal aan het adres van v. d. Abeele en
Rijkeboer was gericht. De president vond
de passage, zelfs in haar algemeene strek
king nogal beleedigend.
De heeren v. d. Abeele en Rijkeboer
achtten zich door de passage beleedigd,
naar zij verklaarden. Wat er stond kon, al
was er nog een geringe andere mogelijk
heid, haast niet anders dan op hen gemunt
zyn.
De president: Uw naam staat er anders
niet bij. U had toch beter uw schouders
kunnen ophalen en denken: laat maar
schrijven? Dat zou een schooner manuaal
geweest zijn.
De officier, mr. v. d. Feen de Lille, stelde
vast, dat aan het beleedigende karakter
van de passage niet getwijfeld hoefde te
worden. Dat het op de heeren v. d. Abeele,
raadslid en voorzitter van den Langendij
ker Bestuurdersbond en Rijkeboer, be
stuurslid van den Fabrieksarbeidersbond,
sloeg, was ook duidelijk. Er kwamen maar
weinig menschen voor de beleediging in
aanmerking en bovendien had verdachts
het blaadje bij de twee in de bus laten du
wen, hoewel ze geen abonné waren.
De houding van K. kon spr. allesbehalve
bewonderen. Inplaats van royaal te erken
nen, dat het niet goed was wat hij deed,
trachtte hy er, heel onmannelijk, onder uit
te komen. Het was een kinderachtige ge
schiedenis. Dat de „slachtoffers" een klacht
hadden ingediend, vond spr. ook niet ver
standig. Hooge boomen vangen nu eenmaal
veel wind en op deze manier maakte ver
dachte maar reclame. Spr. vorderde, na een
beetje gespot te hebben over de gewichtig
doenerij van verdachte met zyn klein dorps-
krantje, 75 of 30 dagen.
K. verdedigde zich met een heel uitvoe
rig pleidooi. De officier had hem beleedigd,
maar hij wilde groot zyn en geen aanklacht
tegen den officier indienen. De boete was
veel te hoog, maar overigens had hij in zijn
krant toch het laatste woord, ook na deze
rechtszaak.
Verdacht van meineed.
Tenslotte kwam de administrateur R. uit
Oterleek voor de heeren^ omdat hij tijdens
een zitting voor den Alkmaarschen kanton
rechter in een civiele zaak een meineed zou
hebben afgelegd. Hy zou toen hebben ge
zworen, dat hij. tijdens een conferentie met
het toestuur der Boerenleenbank te Alk
maar over een schuldenkwestie door een
zekeren Seheringe te Zuid- en Noordscher
mer was verzocht als gemachtigde op te tre
den, hetgeen hij had gedaan. S. beweerde
later, dat van eenige volmacht geen sprake
was geweest.
R. handhaafde ook nu, wat hij vroeger had
verklaard.
Duidelijk werd de zaak door hetgeen de
heer H. Klaver, voorzitter van genoemde
bank, verklaarde. Er was een man, die schul
den had en drie borgen. De man kreeg een
doodelijk ongeluk aan de weduwe zat voor
de schulden. Gelukkig mocht ze een uitkee-
ring van de verzekering verwachten, naar
schatting ruim 3000, op naam van de min
derjarige kinderen. De vrouw stelde een
accoord voor, waaraan de borgen en de bank
ook moesten medewerken. In een vergade
ring, waarin R. als gemachtigde van Sch.
verscheen en niemand twijfelde aan de
machtiging, omdat S. die als borg aanwezig
behoorde te zijn, niet was verschenen
werd de zaak besproken en in zekeren zin
tot een einde gebracht. S. zou b.v. slechts
100 hebben te betalen. Later bleek, dat niet
ruim 3000, maar goed 8000 zou worden
uitgekeerd door de verzekering en toen
mopperden de borgen, terwijl S. toen kwam
met de bewering, dat R. niet als gemachtig
de door hem naar de vergadering was ge
zonden, maar slechts om te hooren wat er
werd gezegd. S. wilde niets betalen.
S., die ook als getuige werd gehoord, hield
vol, dat R. alleen maar moest gaan luisteren,
doch niet mocht gaan praten. Wat er gedaan
was, was allemaal leugen en bedrog.
Te koop mooi zw. geëm. haardkachel-
tje met pi. 6.50, Godinkachel 4.
3 w. kinderfietsje a. n. 2.zw. eik.
theemeubel 3, gas- en oliestellen.
Verdronkenoord C 88. Koopjes.
Welke heer heeft voor net persoon
op leeftijd een lakensch vest en jas
ter overname (maat 48)? Br. letter
E 651 bureau van dit blad.
Te koop gevraagd: modern wandel
wagentje.
Adres SCHOUTENSTRAAT 12.
Te koop: 1 tennisracket z. g. a. nieuw
1.50, 1 groote roodzijden hanglamp
2.30, 2 wandlampen, massief bron
zen plaat met zijden kapjes p. st.
1.75, 1 zeer mooie bronzen Fransche
pendule met coupes, gekost 52, thans
7.50, 3 groote Keulsche inmaakpotten
p. st. 0.40. Adres
LEEUWERIKKADE 21, Alkmaar.
Calimax sproeimachine te koop, wei
nig gebruikt, goed werkend.
STOUTJESDIJK, Voordam 5, Alkmaar
Oude Mahonie stoelen alsook ronde
tafel en groote vergulde spiegel te
koop gevraagd voor pension te ge
bruiken.
DEFECT GEEN BEZWAAR.
Brieven onder letter L 634 aan het
bureau van dit blad.
Te koop: Motor 3)4 P.K. Motosacoche
t. e. a. b.
Rijksstraatweg A 189, Heiloo.
Jb. Korver, Koningsweg 40 B. Inkoop
van alle soorten 2e handsch Meubelen,
zolderopruimingen, enz.
Singernaaimach. in luxe salonkast,
z. g. a. n. 45, handmach. 5-10-15
gulden, dames- en heerenrijw. 10,
compl. naaim. rep.-inrichting.
GUUS KLUNNEN, Hofdijkstraat 13.
Te koop: Chevrolet 2 deurs, prima
100, D.K.W. bestelauto open laadbak
125.
v. d. WOUDESTRAAT 19 Alkmaar.
Te koop uit netten inboedel: beste
Duitsche kruissnarige piano, gebouwd
in metaal, vollen toon voor 48,
Deventer vloerkleed 3x 2H M. 10,
Prima Pfaff handnaaimachine 15,
gewoon model handmachine 4.50,
pracht moderne Singer trapnaaima-
chine 38, wijnroode haardkachel als
nieuw 15, Lips brandkast.
DEKKER, Spoorstraat 5.
Te koop: Racefiets 11, eenige jon
gensfietsen 9 en 11 en Meisjesfiets
11.50. Te bevragen bij Jaap Schipper,
Verdronkenoord 65, Alkmaar.
Te koop: z. g. a. nieuwe martel, maat
44 en gebr. avondjapon, maat 40,
Adres te bevragen bureau v. d. blad.
Koopje. Een 1ste klas Dames-rijwiel
(gebruikte) met Torpedonaaf, voor
17,25 bij R. GEUS, Rijwielhandel
Koorstraat 13, Alkmaar, Tel. No. 3604.
n
y
