VOOR ONZE KINDEREN.
derde blad.
Een gevaarlijk avontuur.
Hoe een poes het leven van
Treesje redde.
Verhaaltjes van kinderen
voor kinderen.
meene stemmen herkozen tot lid van het
burgerlijk armbestuur.
De aftredende leden van de commissie
tot wering van schoolverzuim werden
herkofzen.
Aan het bestuur van de bijzondere school
werd een voorschot voor 1939 verleend
van 3000. De voorzitter deelde mede, dat
de schoolgelden bij wijze van proef sinds
het begin van dit jaar door de gemeente
worden geïnd.
Op voorstel van B. en W. werd het re
glement van het burgerlijk armbestuur
gewijzigd. In het reglement werden opge
nomen de bedragen, welke de armvoogden
en de boekhouder als vergoeding genieten.
Bij de behandeling van deze aanvulling
vroeg de heer Van der Molen of het niet
gewenscht was, het burgerlijk armbestuur
nu eens om te vormen in een instelling
voor maatschappelijk hulpbetoon, daar de
werkzaamheden van het B. A. zeer zijn
toegenomen.
De voorzitter zeide, dat naar zijn mee
ning, B. en W. de wenschelijkheid hiervan
niet inzien. Men zou alleen een meer amb
telijke behandeling krijgen. Men is over
het werk van het burg. armbestuur te
vreden.
De heer Van der Molen zou wel gaarne
zien, dat de naam armbestuur verdween,
al maakte hij er geen voorstel van.
De heer Ooijevaar vond het slechts een
naamsverandering. Het zal niet bevorder
lijk zijn, dat meerderen deel uitmaken van
het college.
Op voorstel van B. en W. besloot men
toe te treden tot den vóór- en nazorgdienst
voor geesteszieken, welke wordt georga
niseerd door de afd. Noordholland van de
Ver. v. Ned. Gemeenten. Hiervan zullen de
kosten 2y2 cent per inwoner zijn.
Aan den heer Bonnet werd op zijn ver
zoek de helft van zijn aanslag 1938 in de
straatbelasting kwijtgescholden, omdat
zijn woning leeg staat.
Naar aanleiding van het verzoek van de
commissie voor de vaste lasten om be
vriezing en kwijtschelding van eenige cre-
dieten meenden B. en W., dat de Boeren
leenbank voor diende te gaan, daar zij toch
de geldgeefster is en de gemeente borg. De
gemeente wil er wel iets aan doen, maar
men dient te weten, wat de bank wil doen.
Dit zal afgewacht worden.
Aan het verzoek van de Boerenleenbank
om betaling der rente van eenige voor
schotten zal worden voldaan, ."lenige cre-
dietnemers zullen nog verzocht worden de
rente te betalen.
De gemeenschappelijke regeling voor de
gasfabriek der Langendijker gemeenten en
Sint Pancras, waarvan het concept op de
gezamenlijke raadsvergadering te Zuid-
scharwoude is vastgesteld, werd aldus
vastgesteld, nadat de heer Koolaard nog
had opgemerkt, dat hij niet voldaan was
met deze regeling.
De Langendijker Groenten Centrale
zond een verzoek aan de gemeenteraad om
borg te willen zijn voor een leening van
50.000, welke de L.G.C. tegen een rente
van 3 en af te lossen in 10 jaren, kan
afsluiten ten behoeve van den aanleg van
een parkeerterrein.
De bank instelling wenscht echter de
borgstelling van een publiekrechtelijk
lichaam.
De voorzitter zeide, dat de L. G. C. niet
kan wachten de uitvoering met behulp
van het werkfonds, doordat dit te veel tijd
zal vorderen. De financieele positie van de
L. G. C. is kerngezond en de borgstelling
geeft heelemaal geen risico volgens de
voorzitter daar er van de veilings-
omzet voor beschikbaar is.
De heer Van Zuidam zou gaarne zien
dat ook de andere gemeenten, die geïnte
resseerd zijn bij de veiling, hun bijdrage
leveren. Moet alles van Broek alleen
komen?
De voorzitter zeide, dat de andere ge
meenten er niet zoo voor staan als Broek.
Wij moeten de markt, die de gemeente
voordeelen biedt, zooveel mogelijk hel
pen. Het gemeentebestuur heeft ook in
vloed op het beheer van de L. G. C. door
dat de voorzitter voorzitter is van het
marktbestuur. Hierover werd nog wat
over en weer gepraat.
De heer van der Molen meende, dat men
het als een algemeen belang moet zien.
De heer Stammes was er voor, als het
veilingspercentage niet verhoogd werd.
Het voorstel van B. en W. om de borg
stelling te verleenen, werd z. h. st. aan
genomen.
Besloten werd de begrooting 1939 te
wijzigen. Ook het ambtenarenreglement
werd gewijzigd.
Bij de rondvraag vroeg de heer Stam
mes of men geen moeilijkheden zou krijgen
als aanstonds het parkeerterrein klaar is.
De voorzitter antwoordde ontkennend.
De menschen zullen straks vanzelf niet
meer op de straat laden (wat verboden zal
worden) en naar het parkeerterrein gaan.
De heer van der Molen bracht de werk
verschaffing ter sprake. Spr. vroeg of het
systeem der Heide Mij. niet gewijzigd kon
worden. Er lijkt geen verschil te worden
gemaakt tusschen de verschillende soorten
grond.
De voorzitter antwoordde, dat de lage
loonen een gevolg zijn van de geringe
prestatie der tewerkgestelden. Daarover
zijn alle deskundigen, die spr. gevraagd
heeft, het eens. Zij spitten in een week
ongeveer een snees (twee steken diep). Bij
gewoon spitten kan iemand in een week
25 snees klaar krijgen. In het vrije bedrijf,
tegen hetzelfde tarief dat nu geldt, zouden
de menschen volgens den tuinder voor
wien het weik gedaan wordt, het dubbele
kunnen verdienen van hetgeen zij nu ver
dienen.
De heer van der Molen vroeg of het niet
ir, het systeem, zat. Wordt er wel voldoen
de rekening gehouden met de kwaliteit
van den grond?
De voorzitter antwoordde, dat bij min
der goeden grond het loon hooger is. Het
gemeentebestuur wil dat de menschen bil
lijk behandeld worden. Zoo niet, dan zal
ij-gegrepen worden. Deze werkverschaf
fing zal spoedig beëindigd worden.
DE EERSTE BAMBOEBEER IN EUROPA.
Een bamboebeer wie heeft daar wel
eens van gehoord? Gehóórd misschien we),
maar gezién heeft nog niemand van jullie
hem. Dat is ook onmogelijk, want tot voor
kort was er nog nooit een bamboebeer in
Europa geweest.
De bamboebeer, het „nachtspook" zoals hij
ook wel eens genoemd wordt, komt uit Tibet
en heeft eigenlijk alleen de naam met den
bruinen beer gemeen. Hij is een planteneter
en voedt zich alleen met de zachte bamboe-
door Lies Helgers.
Zoals altijd, wanneer het mooi weer
was, speelde Trees ook die middag weer in
de tuin. Ze had haar zandschepje en de
vormpjes buiten gehaald en speelde nu bij
de zandbak. Snoetje, de poes, draaide om
haar heen en zo nu en dan aaide Trees hem
eens. Maar na een poosje begon het haar
te vervelen. Ze stond op en dribbelde op
haar kleine beentjes door de tuin. Haar lie
velingsplaatsje was aan het eind van de
tuin, waar het struikgewas een haag vorm
de en waarachter de beek lag. Ze wist heel
goed, dat ze niet bij die beek mocht komen.
Dat was heel gevaarlijk werd haar altijd
verteld en ze mocht nooit proberen of ze
door het struikgewas kon klimmen.
Maar vandaag was Treesje in een erg
waaghalzerige stemming en ze besloot om
toch eens een kijkje aan de andere kant te
nemen. Ze moest toch eens zien, wat er zo
gevaarlijk was bij die beek. Ze was toch al
flink genoeg. Niemand lette op haar, want
ze speelde dikwijls alleen in de zandbak en
moeder had het veel te druk in huis. Die
kwam zo nu en dan maar eens kijken. De
jongens waren naar school en Hanna zat in
de kamer te werken.
Treesje bedacht zich niet lang en begon
zich door het struikgewas heen te werken.
Snoetje werd er een beetje onrustig van en
streek telkens zacht miauwend langs Trees-
je's benen. Maar Trees lette niet op hem.
Hijgende wrong ze zich tussen de tak
ken door en ze liep overal schrammen op.
Maar ook daar lette ze niet op. Ze had het
veel te druk en ze was erg benieuwd, hoe
het er aan de andere kant van het bosje zou
uitzien.
Daar zag ze het water al. Nog een paar
passen en dan was ze erbij. Maar die paar
passen waren het nu juist! Treesje wisc
niet, dat de laatste struiken al helemaal
aan de rand van het water stonden, haar
voetje gleed uit, ze probeerde zich nog vast
te grijpen, maar met een plons viel ze iti
het waterHelemaal kopje onder ging
ze en toen stak ze haar nat, druipend hoofd
je weer boven het water uit en begon te
roepen. Maar telkens kwam er water in
haar mond en ze kon bijna geen geluid uit
haar keel krijgen. Ze greep zich aan een
overhangende tak vast, maar ze had geen
kracht om zich uit het water te trekken.
Snoetje stond met grote ogen aan de
kant te kijken. Zoiets had hij nog nooit ge
zien. Wat deed het vrouwtje daar nu? Hij
streek met een hoge rug langs de stamme
tjes van het kreupelhout en miauwde zacht
jes. Treesje begon te huilen, maar het hielp
allemaal niets. Niemand kon haar horen.
„Snoetje!" riep ze, „Snoetje roep moeder
eens! Snoetje ga naar huis!"
Snoetje keek haar eens aan en kramde
zijn poten in de grond. Hij voelde zich hele
maal niet op zijn gemak. Treesje's hand
gieed telkens een stukje lager, het zou niet
lang duren dan kon ze de tak niet meer
vasthouden. Toen kreeg Snoetje een idee.
Hij draaide zich om, werkte zich in een
paar seconden door het dichte kreupelhout
heen en rende door de tuin naar huis. Hij
ging op de vensterbank zitten en krabde
tegen het raam.
Hanna zat aan tafel te werken,
keek even op, knikte tegen Snoet-
je en werkte toen weer verder.
Maar toen Snoetje steeds door
bleef krabben en miauwen, stond
ze op en liet hem binnen. De poes
streek met een hoge rug langs
haar benen en piepte klagelijk.
Hanna dacht er verder niet bij
na, en ging door met haar werk.
Maar zó gauw gaf Snoetje het niet
op. Hij sprong op tafel en zette
zijn pootjes op Hanna's boek. Toen
sprong hij weer op de grond en
ging voor de tuindeuren zitten,
terwijl hij Hanna strak aankeek.
Nu vond Hanna het toch wel een
beetje vreemd worden. „Wat heo I
je, Snoet?" vroeg ze. „Wil je er nu
alweer uit? Wat is er dan?"
Snoetje zette weer een hoge rug
bij het horen van zijn naam en
begon weer te miauwen. Nu stond
Hanna op en deed de deur open
Meteen holde Snoetje naar bui
ten, maar toen bleef hij staan e<-
keek achterom om te zien of
Hanna wel meekwam. En nu b-
sloot Hanna om maar eens te i
ken, wat de poes toch wil
takjes. Met zijn grijsachtig witte vacht, zwar
te kraag en zwarte poten en bovendien nog de
zwarte ringen om zijn ogen, maakt hij vooral
in het donker een spookachtige indruk. De
bewoners van Tibet zijn dan ook echt bang
voor dit dier, dat ook een beetje op een
marter lijkt, en dat helemaal geen kwaad
doet. Een volwassen bamboebeer kan wel
300 kilo wegen.
Hoe hij gevangen werd.
Het is de moeite waard om te weten, hoe
de eerste bamboebeer gevangen werd. De
allereerste bamboebeer werd in 1928 door
familieleden van president Roosevelt gevan
gen, maar het lukte dezen jager niet den
beer levend in handen te krijgen. Ze konden
alleen het dode dier meenemen.
In het jaar 1934 maakte een Duitse student,
Ernst Schafer, een ontdekkingstocht langs
het brongebied van de rivier de Jangtse
en behalve vele andere dieren en voorwer
pen, slaagde hij er ook in een bamboebeer te
schieten. Maar met dat al was het nog nooit
gelukt om een levenden bamboebeer te van
gen.
Nu trok de Amerikaan William Harkness
naar het Centraal-Aziatische hoogland met
het doel een bamboebeer te vangen. Maar
ook aan hem lukte het niet. Hij stierf voor
hij zijn doel bereikt had. En nu gebeurde het
wonderlijke. Hij had aantekeningen van zijn
tocht gemaakt en daarin vertelde hij aan
zijn vrouw, hoe jammer hij het vond, dat hij
den beer niet had kunnen vangen en dat nu
aan anderen te moeten overlaten. Nu vatte
zijn vrouw het plan op om te proberen wat
haar man niet gelukt was en het voor hem te
volbrengen.
Met twee mensen om haar te begeleiden
ging ze naar het binnenland van Tibet en
daar zagen ze, midden in het oerwoud een
heel grote bamboebeer. Het dier liep lang
zaam achteruit en daardoor was het moge
lijk om het te volgen. Maar ineens was de
beer weg. Mevrouw Harkness en haar bege
leiders volgden het spoor en zagen toen
boven in een boom een jong beertje, dat nau
welijks 5 weken oud kon zijn.
Ze vingen het diertje, dat door de moeder
in de steek gelaten was en gingen ermee
naar de bewoonde wereld. Het beertje werd
in een vliegtuig naar Shanghai verstuurd en
vandaar ging het op een boot naar Amerika.
Onderweg werd het met gecondenseerde
melk en met bananen gevoed, omdat het de
bamboestokken nog niet kon verdragen. In
de Vereenigde Staten werd het beertje door
een grote troep zoölogen opgewacht en als
een wassen beeldje verzorgd.
Het beertje op reis.
Nu is het beertje enige tijd geleden in de
dierentuin in Berlijn aangekomen en zal
daar een paar weken blijven. Van daaruit
gaat het weer op reis om ook de andere
grote plaatsen van Europa te bezoeken. Het
maakt dus een echte wereldreis en overal
wordt het met grote spanning verwacht.
Geen dier kan beter behandeld worden dan
deze eerste levende bamboebeer, die zo plot
seling uit het oerwoud naar de beschaafde
wereld is overgebracht,
Snoetje holde voor haar uit naar het struik
gewas, bleef daar nog even staan en op dat
ogenblik hoorde Hanna roepen: „Help, moe
der, Hanna, help!"
En toen begreep Hanna opeens alles. Ze
brak de takken, die haar in de weg zaten
door en stond even later aan de oever, nog
juist op tijd om Treesje's handje te pakken,
voor ze weer onder water gleed.
Een minuut later lag Trees op de kant.
Ze had haar ogen dicht en hijgde van angst
en van het vele water, dat ze naar binnen
gekregen had. Snoetje streek spinnend
langs haar arm en gaf Hanna een kopje. Het
was net of hij nu weer tevreden was.
Hanna was zo geschrokken, dat ze nog
niet eens helemaal begreep, wat er gebeurd
was. Maar toen ze naar het bleke gezichtje
van Trees keek, tilde ze haar op, hield de
takken opzij en droeg haar naar huis. Het
had maar heel even gescheeld of Treesje
was in de beek verdronken. Je kunt begrij
pen, hoe haar moeder schrok toen ze het
hoorde. Treesje wérd direct met een warme
kruik in bed gestopt en Hanna bleef bij haar
op de kamer zitten, alsof ze nog niet hele
maal vertrouwde, dat haar zusje werkelijk
veilig in bed lag. Maar toen ineens stond
ze op, liep naar beneden en zocht Snoetje,
die juist melk gedronken had en een paar
stukjes worst gekregen tot beloning.
Hanna nam Snoetje mee naar boven naar
de kamer van Treesje en bleef daar, met de
poes op haar schoot de wacht houden.
Snoetje ging rustig liggen en kromde zijn
nageltjes in Hanna's arm. Hij begreep
wel, dat alles nog goed was afgelopen en
Hanna begreep, dat Trees voortaan niet
meer zou proberen om door het kreupel
hout te kruipen en naar „het gevaarlijke"
van de beek te kijken.
ANKE'S DROOM
door
ELLY.
Anke was het enige kindje van de familie
van 't Wal. En nu lag Anke in het zieken
huis met een gebroken beentje. Ze was met
haar autoped van het fietspad afgeweken en
onder een bakfiets geraakt. Nu lag ze in de
heldere zaal van het grote kinderziekenhuis
en werd overladen met fruit, speelgoed en
vele andere dingen, gekregen van moeder
en vader, buurvrouwen, kennissen enz., die
zo'n medelijden met het mooie, blonde
kindje hadden.
Op een goede dag kwam zuster Dina bij
haar en vroeg of ze ook wat van de vele
vruchten die ze pas gekregen had, aan de
andere kinderen, die niets kregen, geven
zou. „Nee", zei Anke, „ik hou 't liever zelf".
De zuster schrok erg. Ze wist niet, dat
gierigheid de lelijkste trek van Anke was.
„Foei, Anke", zei zuster Dina, „dat had ik
niet van je gedacht". Toen ging ze weg.
Anke sliep in en had een wonderlijke
droom.
Ze zag een arm gezin, vader werkloos,
moeder verdiende een karig loon door voor
anderen te strijken. Nu zat ze aan tafel te
huilen, omdat ze Mia, haar dochtertje, geen
stukje lekkers geven kon, want Mia lag ook
op de zaal bij Anke, die altijd 't meest van
allen kreeg. En nu had ze geweigerd om
haar fruit uit te delen. Bah, ze schaamde
zich voor zich zelf.
Hé, waar was ze, o, ja, ze lag nu wakker
in 't ziekenhuis en zuster Dina stond bij
haar bed. „Zuster", fluisterde ze, „wilt u
morgen mijn fruit uitdelen?"
„Ja, graag", zei zuster, „maar hoe ben je zo
ineens tot dat besluit gekomen?"
Anke vertelde haar droom en ging toen
rustig slapen. De volgende morgen kwam
moeder en Anke vertelde haar alles. Moeder
was dolblij, dat haar kindje van haar gierig
heid genezen was en stuurde de andere dag
voor elk kind fruit en speelgoed. Zo was
Anke door een droom genezen van haar
slechtste trek en waren vele andere kinde
ren gelukkig gemaakt.
OPLOSSINGEN.
De oplossingen van de raadsels uit ons
vorig nummer zijn als volgt:
1. Roos, sering, tulp, dahlia, margriet.
2. B
den
slaap
kasteel
korst
tin
x
3. Zeven.
RAADSELS.
1. We zullen nu eens proberen of jullie de
vaderlandse geschiedenis kennen.
Hier volgen vijf namen van mannen,
die in onze geschiedenis een grote rol
hebben gespeeld. De letters van elke
naam zijn een beetje in de war ge
raakt, maar die moeten natuurlijk
weer in de goede volgorde gezet
worden.
Om de opgave niet al te moeilijk te
maken, hebben wij achter elke naam
gezet, in welk jaar deze bekende
figuur overleden is.
Twan Jidet (1672).
Stins Parumir (1625).
Loran Wamel Jevin (1584).
Cazon Porsetien Joen (1629).
Riely Ficher Deum (1676).
2. Verborgen dieren.
De molenaar maalt het graan (2 stuks).
Hij liet de kar per ongeluk op straat
staan.
Raap dat boek eens op, jongen.
Koopt U mij een pij] en boog en een
schild, pa. Dat wil ik zo graag.
Een dergelijke crisis kan jaren duren
(2 stuks).
3. Wanneer doen een haas de tanden pijn?
DE HOGE HOED.
Mr. Hopkins was enige tijd in Londen
maar voor hij naar Amerika terugging, zocht
hij alle winkels in Londen af naar een hoge
hoed. Het moest geen gewone hoge hoed
zijn, maar een, zoals in het jaar 1910 werd
gedragen. Die was een beetje hoger dan de
tegenwoordige en de randen daarvan waren
opgeslagen. Deze cylinderhoed moest het
hoofd sieren van een medicijnman in de
oerwouden bij de Amazone.
Dat kwam zo. In het voorjaar van 1919
deed meneer Hopkins mee aan een expedi
tie door het oerwoud bij de Amazonerivier.
Ze gingen met zijn vijven op weg. Twee
van hen werden ziek en stierven, de derde
verdronk en de beide anderen werden op
een dag door een inboorlingenstam gevan
gen genomen. Ze bevonden zich in een heel
gevaarlijke positie en het zou met hen ge
daan zijn geweest, als nieteen hoge hoed
hen gered had. Hopkins weet nog steeds
niet, hoe die hoed tussen de bagage kwam,
maar hij was er in ieder geval, dat was de
hoofdzaak. De hoed zat in een trommel, die
afgesloten was.
Toen kreeg Hopkins een idee. Onder veel
wonderlijke gebaren opende Hopkins het
slot en vertelde toen, dat hij een pikzwarte
kroon voor „den grootsten medicijnman"
kwam brengen om hem en zijn stam geluk
aan te brengen. Dit eerbewijs maakte grote
indruk, vooral ook omdat aan de binnen
kant van de hoed een gouden kroon op de
voering was geborduurd als fabrieks
merk. Daarna werden Hopkins en zijn be
geleider gastvrij onthaald en in een boot de
stroom afgebracht. Lange tijd werkte de
„toverkracht" van de hoed, maar nu had
Hopkins gehoord, dat er veel ongelukken in
de stam voorkwamen en de inboorlingen
dachten, dat het alleen kwam, omdat de
hoed helemaal kapot was. Daarom zocht
Hopkins nu een nieuwe „kroon" voor de
stam!
EEN GROENTENTUIN OP DE
VENSTERBANK.
Wisten jullie wel, dat het heel gemakkelijk
is om een eigen groententuin aan te leggen?
Als je geen tuin bij huis hebt, kan je er een
in de vensterbank maken. Natuurlijk kan je
dan geen kool en bonen in die tuin laten
groeien, maar toch wel een paar heel nuttige
dingen, die moeder dikwijls bij het eten
nodig heeft: peterselie en bieslook. Deze ge
wassen groeien heel goed in een bloempot en
het is erg gemakkelijk om ze altijd bij de
hand te hebben.
Je kunt nu wel de dunne peterseliewortels
nemen en er alle bladen afhalen, op de hart-
blaadjes na. Daarna moet je de lange wortels
een stuk inkorten en dan kan je ze in een bak
of bloempot planten. Je moet de plant nu
goed begieten en ze in de warme keuken
laten staan, dan zal het niet lang duren of je
ziet, hoe de plant uitschiet.
Bij bieslook gaat het nog eenvoudiger. Je
plant de hele kluit van wortels en aarde in
de pot, zet die in een warme kamer, liefst
natuurlijk ook weer de keuken en dan zal
de plant vanzelf flink beginnen te groeien.
Proberen jullie het maar eens. Je zult er
veel plezier van hebben!
KRUISWOORDRAADSEL.
Horizontaal.
1. een vrucht met een harde schil
deel van de onderarm
een berg
een hoofddeksel
een meisjesnaam
lang hout aan een mast
iets, dat opgerold is
een uitroep om stilte
een afkorting voor: per felicitatie
een ander woord voor: reeds
20. een bewaarplaats voor geld
23. het hoofd van een abdij
een ander woord voor: indien
een groep mensen, die zingen
een plaats of plek
een voorzetsel
iemand, die eten kookt
een lidwoord.
4.
8.
10.
11.
13.
14.
15.
17.
18.
25.
27.
28.
30.
31.
32.
goed
Verticaal.
1. een voorzetsel
een meisjesnaam
een voorzetsel
een afkorting voor: opgebruikt
een wachtwoord of parool
een afkorting van Sint
een klein diertje, dat heel
springen kan
een tuin
een groentesoort
een kledingstuk
een voorzetsel
een afkorting, die in brieven gebruikt
wordt om nog iets aan de brief toe te
voegen
zit in een tafel of een kast
een ander woord voor: overal
een lengtemaat
een schaal waarvan men eet
het vaartuig van Noach
een kledingstuk
een afgekorte jongensnaam
een lidwoord
2.
3.
5.
6.
7.
9.
11.
12.
13.
16.
17.
19.
21.
22.
24.
25.
26.
27.
29.
