VOOR ONZE KINDEREN.
Sproeten komen vroeg in
het voorjaar, koop tijdig een po
Sprutol. Bij alle Drogisten
RAADSELS.
ZIJPE
Verhaaltjes van kinderen
voor kinderen.
DERDE BLAD.
QemeentecadeK
Dinsdag vergaderde de raad onder lei'
ding van burgemeester mr. D. Breebaart.
Na de opening feliciteerde de voorzitter
den heer J. A. de Boer, gemeente-secretaris,
met het feit, dat deze kort geleden 25 jaar
in dienst van de gemeente werkzaam is ge
weest en liet daarop waardeerende woorden
volgen. De heer de Boer dankte voor de tot
hem gerichte woorden.
Werd o.m. medegedeeld, dat ten aanzien
van het verkrijgen van een betere verbid
ding met Oudesluis berichten zijn ingewon
nen van de Kamer van Koophandel en Fa
brieken te Alkmaar en van het Departement
Den Helder van de Nederl. Mij. tot bevor
dering van Nijverheid en Handel, die zich
hiervoor in verbinding zullen stellen met
den Spoorwegraad en met de directie van
de Nederlandsche Spoorwegen.
Op voorstel van B. en W. werd besloten
tot wijziging van het Ambtenarenreglement,
noodig wegens wijziging en vernummering
van den dienstplichtwet.
Een voorstel van B. en W. om het voor
schot op de gemeentelijke vergoeding voor
1939 vast te stellen voor de R.K. school te
't Zand op f 2679,21 en voor de R.K. school
te Burgerbrug op f 721,33, werd aangenomen.
Conform het voorstel van B. en W. be
sloot de raad tot het aanbrengen van een
redactiewijziging in de Instructie voor de
geneeskundigen en de vroedvrouw, belast
met de armenpraktijk.
Na eenige discussie werd afwijzend be
schikt op een verzoek van de plaatselijke
Landstormcommissie van den Bijz. Vrijwil-
ligen Landstorm om een subsidie.
Een voorstel van B. en W. om te wijzigen
en nader vast te stellen de tegemoetkoming
in de vervoerkosten van twee kinderen-Kort
naar de Christelijke school te Schagen werd
aangenomen uit overweging dat deze kin
deren 11 jaar of ouder geworden zijn, waar
door ingevolge art. 13 der Lager-onderwijs-
wet 1920, het bedrag der tegemoetkoming
mag worden gebaseerd op kosten van vervoer
per rijwiel.
Conform het voorstel van B. en W. werd
vervolgens besloten tot instelling van een
ouderraad, als bedoeld in art. 20 der Lager-
onderwijswet 1920.
Een voorstel van B. en W. tot onbewoon-
tbaarverklaring van de woning M 41, gelegen
te Petten, kad. bekend gem. Petten, sectie
B no. 16, eigenares-bewoonster mevr. wed.
K. van Dijk, werd aangenomen.
Eveneens werd aangenomen een voorstel
van B. en W. tot opnieuw vaststelling van
de Algemeene Poiltie-verordening.
Besloten werd voorts te wijzigen de ge-
meentebegrootingen, dienst 1938 en 1939.
Gunstig werd beschikt op een verzoek van
den heer Th. A. Smit te 't Zand, gedaan in
gevolge art. 13 der Lan-darbeiderswet, om
een bedrag van 2880 beschikbaar te stellen
ter verkrijging van een z.g. plaatsje (land
met woning) aan den Boschweg nabij 't
Zand, kad. bekend gem. Zijpe, sectie H
no. 894.
Overeenkomstig het voorstel van B. en W.
besloot de raad tot opheffing van de zeker
heid, gesteld door den gemeente-ontvanger.
De rondvraag leverde niets van beteeke-
nis op.
Naar aanleiding van in de vorige raads
vergadering gehouden besprekingen werd
nog medegedeeld: a. dat pogingen zullen
worden gedaan om de verbetering van de
algemeene begraafplaats te St. Maartens
brug in werkverschaffing te doen uitvoeren;
b. dat het uurloon van wegarbeider aan den
gemeenteweg in den Pettemerpolder is ge
bracht van 0,30 op 0,35.
Jiackt&ecUAten
DE KAASMARKT.
ALKMAAR, 3 Maart 1939. Op de heden
gehouden kaasmarkt waren in totaal 27 sta
pels, wegende 40000 K.G., Kleine fabrieks-
kaas met rijksmerk aangevoerd. Prijs 21.
Handel matig.
WARMENHUIZEN, 2 Maart 1939. 72600
K.G. Roode kool 4.40—6.70; 14600 K.G.
Gele kool 4.80—6; 20900 K.G. D. witte
kool 3.10—3.90; 1250 K.G. Uien 3.80—
4.40 en grove uien ƒ4.40; 425 K.G. Peen
2.20 en 1500 K.G. Bieten 2.30—3.30.
AMSTERDAM, 3 Maart 1939. Op de he
den gehouden aardappelenmarkt waren de
prijzen onveranderd. Aanvoer 136000 K.G.
LEEUWARDEN, 3 Maart '39. (Veemarkt).
Stieren: 41 Enter 60160, 44 Twenter
f 160330; 420 Vette koeien 120—260,
3866 cent per K.G.; 985 Melk- en kalf-
koeien 115270; 52 Pinken 50160;
16 Vette kalveren 2060; 1548 Nuchtere
kalveren 36; 1040 Vette schapen 9
21; 169 Weide schapen 915; 502
Vette varkens 40135, 3847 cent per
K.G.; 36 Magere varkens 2240 ct. per K.G.
120 Kleine biggen 7—15; 28 Bokken en
geiten en 62 Paarden, prijzen niet geno
teerd. Totaal aanvoer 5063 stuks.
NOORDSCHARWOUDE, 3 Maart 1939.
(Noordermarktbond). 82500 K.G. Roode kool
4.50—7.20; 47500 K.G. Gele kool 5.30—
6.40; 84900 K.G. D. witte kool 2.80—
4.10; 15400 K.G. Uien 3.203.70, grove
uien 3.304, drieling uien 1.602.20;
7500 K.G. Peen 2.804.10, kleine peen
1.90—2.20; 4300 K.G. Bieten 1.10—3.10
BROEK OP LANGENDIJK, 3 Maart '39.
(Langendijker Groentenveiling)38000 K.G.
Roode kool 4.707.20; 48000 K.G. Gele
kool 5.10—6.40; 26000 K.G. D. witte kool
2.90—3.80; 11000 K.G. Uien 3.60—4.10,
grove uien 2.40—3.40, drielingen 1.30—
1.70, stek 60—70 cent; 1350 K.G. Peen
2.403, kleine peen 1.30—2.10; 6200
K.G. Bieten 2.20—3.70.
KLAAS GING NAAR SCHOOL
door PUCK.
Het regende pijpestelen en Klaas, de dikke
boerenjongen, zat voor het raam te kijken.
Hij zat met volle aandacht te kijken naar
de dikke droppen, die langs de heldere rui
ten omlaag gleden.
Daar kwam een vliegje aan en ging op
zijn neus zitten. Klaas begon te lachen; hij
vond het wel leuk.
„Wat heb jij een pret, Klaas", zei zijn
moeder.
„Oh, moe, zei hij, er kwam zo maar
een vlieg op het puntje van mijn neus zitten.
Kijk! daar heb je hem weer; nu zit hij op
het raam. Daar nog één moe,ze gaan
tikkertje spelen, leuk hè?"
„Ja jongen, die vliegjes kunnen leuk
spelen. En ga jij maar vragen of Arie bij je
komt".
„Hè, ja", zei Klaas en weg was hij.
Even later kwam hij terug met Arie, zijn
vriendje.
Ze haalden de bouwdoos voor de dag en
gingen bouwen. Ze maakten allebei een
grote toren, en toen die af was, maakten ze
hem weer stuk en gingen een andere
bouwen.
Nu maakten ze samen een grote toren.
Daar kwam Bobbie, hij was blij, dat hij
zijn baasje zag, maar daar liep hij met een
vaart tegen de toren, de toren viel om en
de jongens schrokken vreselijk, want ze
hadden Bobbie niet zien binnenkomen.
Bobbie werd eventjes aangehaald en de
jongens gingen weer bouwen. Bobbie was
erg blij, want hij had gedacht, dat hij een
klap kreeg, maar inplaats daarvan werd hij
aangehaald.
Nu moest Arie naar huis en Klaas moest
eten.
Na het eten zei moeder tegen Klaas:
„Zeg jongen, ik heb nieuws voor je!"
„Gaan we soms naar Amsterdam?"
„Nee hoor, zei moeder weer, je moet
over een week naar school in de stad".
„Hè, fijn", zei Klaas.
Een week later ging Klaas met zijn
moeder naar de stad, een lei en een griffel
onder zijn arm. Hij stapte vlug naast moeder
voort. Hij zei niets.
Toen ze dicht bij school waren, vroeg hij:
„Moe, wanneer komt de school uit?"
„Om elf uur, Klaas".
„Oh", was het eenige antwoord.
„Wat is er jongen, vind je het niet
fijn?"
„Ja, maar", zei Klaas, „komt U mij dan
halen?"
„Ja, jongen, natuurlijk."
Nu keek Klaas weer blij en opgewekt.
Ze waren juist bij de school aangekomen.
De bel ging en de school ging aan.
Klaas nam afscheid van moeder.
Op school vroeg juffrouw eerst de namen,
daarna mochten ze tekenen.
Klaas tekende Bobbie. Hij was druk aan
het tekenen, toen de juffrouw voorbijging.
Ze vroeg, wie het worden moest. Hij zei
toen, „Bobbie".
Nu ging de juffrouw voorlezen. Ze las
over een jongetje, dat voor het eerst naar
school ging.
Nu was het elf uur en de school ging weer
uit. Moeder stond al op hem te wachten.
„En, hoe vond je het?", vroeg moeder.
„Oh, fijn", zei Klaas.
„En toen je heenging, vond je het
naar!", zei moeder. „Nu zie je wel, dat je
helemaal niet bang hoefde te zijn."
JAPANSE EN EUROPESE SPELEN.
Als je naar het plaatje kijkt, begrijp je
eerst niet of het kinderen of poppen zijn,
die kleine wezentjes met wonderlijke kleren
aan en platte deksels op hun hoofd. Het zijn
geen poppen, maar echte kinderen. Kleine
Japanse jongens zijn het. Ze zijn zo won
derlijk gekleed voor een nationale feest
dag in Japan, waarop ze in het costuum van
de Samoerai's moeten komen. Samoerai's
zijn oud-Japanse ridders. Ze leken wel een
beetje op de ridders uit de Middeleeuwen
en hoewel er veel in hun levenswijze is
veranderd leven ze toch nog steeds voort
onder de naam van Sjizokoe.
De Japansche kinderen dragen nog steeds
de kleren, zoals de Samoerai's die droegen,
maar natuurlijk alleen bij feestelijke gele
genheden. Verder zijn ze net als de kinde
ren uit Europa. Ze spelen allerlei spelletjes,
die wij hier ook goed kennen en de meesten
van hen worden Europees opgevoed. Toch
houden ze ook nog steeds hun oude Japanse
spelen en vele van de oude gewoonten in
ere.
Zo bestaat er een soort worstelwedstrijd
en dat betekent voor de Japanse kinderen
veel meer dan alleen een sportwedstrijd. Ze
beschouwen het als een heel ernstige zaak
en kijken dan ook al van tevoren zo ernstig,
alsof hun hele eer op het spel staat.
De jongens beginnen daar al mee, als ze
een jaar of zes zijn.
Hun vrienden kijken toe bij die worstel
strijd. De kleine „kemphanen" gaan tegen
over elkaar op een cocosmatje zitten en een
eindje van hen af zit de „scheidsrechter",
een jongen, die niet veel ouder is dan de
beide worstelaars. Deze twee houden hun
handen voor zich op de grond en wachten
op het teken van den scheidsrechter om op
elkaar aan te vliegen. Deze wedstrijd heet
de „sumo". De scheidsrechter kijkt nog
ernstiger dan de twee jongens want het gaal
er niet zozeer om om precies te zeggen wat
goed en verkeerd is bij de wedstrijd, maar
veel meer om heel scherp de verschillende
bewegingen te volgen en daarna een eer
lijk en beslissend oordeel uit te spreken.
De onderwijzer kiest een van de jongens
van de klas uit en leidt hem verder tot
scheidsrechter op.
De jongens moeten ook leren om met pijl
en boog om te gaan. Ook hierbij komt het er
niet eens zo erg op aan of het doel precies
geraakt wordt. Het is veel belangrijker als
de boogschieter goed met pijl en boog kan
omgaan en ze goed kan hanteren. De jon
gens moeten volgens een heel nauwkeurige
en speciale methode leren hoe ze de pijl aan
moeten leggen.
Dikwijls komen groepen van jonge Japan
ners naar Europa om hier aan de grote wed
strijden deel te nemen en de volgende
Olympische Spelen zouden zelfs in Japan
gehouden worden, als de Japanners niet
juist oorlog voerden met de Chineezen.
EEN GROTE GEBEURTENIS.
Hoe de radio haar intrede deed in het
dorpje End
door LIES HELGERS.
Wie het dorpje „End" op een landkaart
zou willen opzoeken, zou het zeker niet kun
nen vinden. Het is ook zó klein, dat het
werkelijk wel lijkt of daar het eind van de
wereld is en of er achter de velden niets
anders meer bestaat.
De bewoners van End waren allemaal
heel eenvoudige mensen, die de hele dag
hard moesten werken op het land. Ze gin
gen nooit uit. Eens in het jaar gingen de
vrouwen naar de stad, die een stuk verder
lag en kochten daar weer voor een hele tijd
in en soms brachten de mannen hun vee
naar de stad om het daar te verkopen. Maar
de kinderen bleven altijd in het dorp zelf
en de meesten kwamen voor hun zestiende
jaar niet in de stad. Als ze eenmaal zestien
jaar waren, werden ze groot en dan moch
ten de jongens mee met hun vader en de
meisjes mochten boodschappen doen. Maar
daarvóór speelden ze altijd in het dorp en
op het land buiten en hielpen hun ouders
met het werk.
Er was een klein schooltje in End. Een
school was het eigenlijk niet. Het was een
gewoon huis, waar de meester woonde, die
alle kinderen van het dorp les gaf. Nu zul
len jullie zeggen: Hoe kan nu één meester
alle kinderen les geven, maar je moet be
denken, dat er niet zo erg veel mensen in
HANNEKE MAG ALLEEN ETEN.
het dorp woonden, zodat er natuurlijk ook
niet veel kinderen waren en dat de kinde
ren na hun twaalfde jaar niet meer naar
school gingen.
Maar de meester was oud geworden en hij
kon niet langer les geven. Hij was ziek en
kon niet goed meer lopen. Daarom was hij
op een dag weggegaan uit het kleine dorpje
om in de stad te gaan wonen. En toen was
juffrouw Hoek gekomen.
Dat was iets heel bijzonders voor het
dorp, een juffrouw, die voortaan in het huis
van den meester zou wonen! Ze vonden het
allemaal een beetje gek. Altijd was er een
meester geweest, wat moest die juffrouw nu
ineens? Juffrouw Hoek kwam in de va-
cantie en liet het hele huis veranderen. Ze
bracht er gezellige, lichte meubels in en liet
de kamers nieuw behangen. In de kamers
waar ze les moest geven, zette ze bloemen
voor de ramen en hing frisse, witte gor
dijntjes op.
De kinderen vonden het een feest om na
de vacantie weer naar school te gaan. Alles
zeg er even vrolijk en fleurig uit. En ze
vonden de juffrouw allemaal erg aardig. Ze
kon zo leuk vertellen en ze liet zulke mooie
din m zien, die ze allemaal uit de stad had
me gebracht. Maar het allermooiste van al
les was de radio! De kinderen hadden nog
nooit een radio gezien of gehoord en toen
juffrouw Hoek dat hoorde, nam ze hen mee
naar een andere kamer en liet haar radio
zien. Natuurlijk hadden ze er wel eens van
gehoord, maar in het hele dorp was niet één
radio. De boerderijen lagen allemaal ver
van elkaar af en de boeren hadden er nooit
aan gedacht om radio te nemen. De grote
mensen hadden er natuurlijk wel eens een
gehoord, als ze in de stad kwamen, maar
voor de kinderen was deze radio iets
nieuws. Ze luisterden ademloos naar de
stemmen en de muziek, die uit de radio
kwamen en ze begrepen maar niet, hoe dat
allemaal mogelijk was.
Toen ze thuis kwamen vertelden ze aan
iedereen, die het maar horen wilde, dat de
juffrouw de radio voor hen had laten spe
len. Ook Kees vertelde het aan zijn zusje
Mieneke en toen zij de volgende morgen
ook naar school ging, vrtseg ze direct of zij
ook naar de radio mochten luisteren.
Zo gebeurde het dikwijls, dat de radio op
school werd aangezet, als er iets belangrijks
of iets erg leuks te horen was.
Op een keer luisterden ze weer en toen
werd er juist een kinderuurtje uitgezonden.
En toen zei die meneer door de radio, dat
er een prijsvraag werd uitgeschreven. Wie
van de kinderen het beste opstel maakte
over: „Een belangrijke gebeurtenis", kreeg
tot beloning een radio thuis.
De kinderen praatten allemaal door el
kaar en vroegen aan juffrouw Hoek of zij
ook mochten meedoen asn de prijsvraag
Juffrouw Hoek begon te lachen en zei: „Ja
hoor, jullie mogen wel meedoen. Het is heel
goed, als jullie een opstel moeten maken.
Jullie mogen er meteen mee beginnen'"
Een paar miniuten later zaten alle kinde
ren over een vel papier gebogen en schre
ven alsof hun leven er van afhing. Hun
pennen krasten over het papier. Ze wisten
allemaal wel iets belangrijks en ze deden
erg hun best om het opstel zo goed mogelij k
te maken. Toen ze eindelijk allemaal klaar
waren leverden ze het bij juffrouw Hoek in
Zij zou het verder voor hen versturen en dé
volgende week zou in het kinderuurtje de
uitslag bekend gemaakt worden.
Ieder begrijpt, hoe de kinderen de hele
week in spanning zaten. Ze konden de dag
bijna niet afwachten, dat de uitslag bekend
gemaakt zou worden.
Maar eindelijk was het dan toch zoover
Ze zaten allemaal om de radio heen en luis
terden aandachtig tot de uitslag bekend
gemaakt zou worden. En toen hoorden ze*
„Op de prijsvraag voor het beste opstel over
het onderwerp: „Een belangrijke gebeurte
nis" hebben we heel veel inzendingen ge.
kregen. We hebben alle opstellen met veel
plezier en belangstelling doorgelezen. Ik
moet zeggen: jullie kunnen uitstekend
schrijven allemaal. Natuurlijk was het ene
opstel een beetje beter dan het andere
maar dat kan ook niet anders. Het beste van
alles was een opstel van Mieneke Planten
uit End. Ze schreef over de grote gebeurte
nis van de eerste radio, die in haar dorp
kwam, de radio van de juffrouw op school."
Wat de man verder zei, hoorden de kinde
ren niet eens meer. Ze keken Mieneke alle
maal aan en zij had een kleur als vuur ge
kregen van verrassing. Dat had ze toch nooit
gedacht, dat zij het beste opstel zou maken.
Nu zou zij dus de prijs krijgen! En nü pas
drong het tot haar door, dat ze een radio zou
krijgen. Wat zouden ze thuis blij zijn! Ze
kon niet meer blijven zitten en een ogen
blik later dansten alle kinderen vrolijk om
Mieneke heen en zongen. „Onze Mieneke
heeft de radio gewonnen!" Ze waren er alle
maal een beetje trots op, dat een meisje uit
hun dorp gewonen had.
Je kunt je voorstellen, hoe verbaasd
Mieneke's ouders waren, toen' ze hoorden,
dat het beste opstel door hun dochter
was gemaakt en dat ze nu tot beloning een
radio zou krijgen. En toen de radio er een
maal was, werd de blijdschap nog groter.
Dat was het sein voor de andere boerde
rijen om ook een radio aan te schaffen. Za
zagen nu aan boer Planten hoe prettig het
was om naar muziek te kunnen luisteren in
huis en zo werd de radio in het kleine
plaatsje End ingevoerd. Want ieder weet
ook hoe het bekende spreekwoord luidt:
Als er één schaap over de dam is...
1. Kan Piet in straat zijn droeg en op eert
hand liep.
De woorden van deze zin zijn door elkaar
geraakt. Hoe is de goede zin?
2. Tien woorden elk van vier letters wor
den onder elkaar geplaatst.
De voorste letters van boven naar be
neden gelezen geven den naam van
de meest bekende vrouw in Nederland.
De achterste letters, eveneens van
boven naar beneden gelezen, geven
haar woonplaats aan.
Het le woord is iets, dat in zee wordt
gevonden.
Het 2e woord betekent een gedachte.
Het 3e woord is een meisjesnaam.
Het 4e woord is iets, dat als veevoer
wordt gebruikt.
Het 5e woord is een watervogel.
Het 6e woord is een meisjesnaam.
Het 7e woord is een hemellichaam.
Het 8e woord is iets, waarmee je kunt
schrijven.
Het 9e woord is de gebiedende wijs van
iets dat kleermakers en naaisters doen.
Het 10e woord is iemand die geeti geld
heeft.
3. Wat heeft 2 vleugels waarmee het niet
kan vliegen, een been, waarop het niet
kan staan en draagt een bril, waardoor
het niet kan kijken?
OPLOSSINGEN.
De oplossingen van de raadsels uit ons
vorig nummer zijn als volgt:
1. Jan de Witt, Prins Maurits, Willem van
Oranje, Jan Pieterszoon Coen, Michiel
de Ruyter.
2. Mol, aal, karper, aap, schildpad, eend,
arend.
3. Wanneer hij door een hond wordt ge
beten.
OPLOSSING KRUISWOORDRAADSEL.
Horizontaal.
1. noot, 4. pols, 8. alp, 10. pet, 11. Els, 13.
ra, 14. rol, 15. st, 17. p.f.. 18. al, 20. kas, 23.
ambt, 25. als, 27. koor, 28. oord, 30. om, 31.
kok, 32. de. Q
Verticaal.
1. na, 2. Olga, 3. op, 5. op, 6. leus, 7. St.,
9. vlot, 11. erf, 12. sla, 13. rok, 16. tot, 17.
p.s., 19. la, 21. alom, 22. el, 24. bord, 25. ark,
26. sok, 27. Ko, 29. de.
