Vereeniging Ziekenhuisverpleging.
E©n sensationeele vcrgodsring.
Toenemende ontevredenheid in Duitschland.
Drie bestuursleden heengegaan.
Thans het heele bestuur
afgetreden.
De weermacht stelt te hooge eischen.
DE SCHATKIST IS LEEG.
DERDE BLAD.
ALKMAARSCHE COURANT VAN DONDERDAG 9 MAART 1939.
De algemeene vergaderingen van de
vereeniging Ziekenhuisverpieging drei
gen een vermaardheid te krijgen door
de portefeuillekwesties, welke er ge
steld worden. Verleden jaar in Feür.
ging het heele bestuur heen (in een in
Maart d.a.v. vergadering werd het we
der herkozen) en thans hebben de
voorzitter, de penningmeester en d.
heer dr. Schröder ter vergadering hun
functies neergelegd uit ontevredenheid
over de niet-herkiezing van mr. Moens,
die periodiek aftrad als bestuurslid, in
wiens plaats gekozen was de heer
J. Westerhof.
De algemeene ledenvergadering van de
vereeniging Ziekenhuisverpieging, gister
avond in de dancing van de Harmonie ge
houden, was zeer goed bezocht: de zaal
was behoorlijk bezet. Van het bestuur wa>
ren zeven leden aanwezig, ook was er de
controleerende geneesheer, de heer A. K
Dijkhuizen, directeur van het Centraal Zie
kenhuis.
De voorzitter, de heer W. van de
V a 11, heette de aanwezigen welkom. Wij
hebben, zoo vervolgde hij, een moeilijk
jaar gehad, maar de achteruitgang is tot
staan gekomen en er is weer een stijging
van het ledental waar te nemen. De finan-
cieele positie is, dank zij ook de propaganda
der boden, sterk vooruitgegaan in het af-
geloopen jaar, maar aandacht moet blijven
worden geschonken aan het groot aantal
opnamen in ziekenhuizen en den duur der
verpleging. Dank bracht spr. aan den heer
C. A. de Ruiter, administrateur van 't Cen
traal Ziekenhuis, voor de inlichtingen, wel
ke hij had gegeven in verband met deze
zaken.
Jaarverslag secretaris.
Aan het jaarverslag over 1938, uitge
bracht door den secretaris, den heer R. ter
Brugge, ontleenen wij het volgende:
Het ledental bedroeg op 1 Jan. van het
vorige jaar 11541 en op 1 Jan. j.1. 10655,
verminderde dus met 886. In den loop van
het jaar werden 856 nieuwe leden inge
schreven, terwijl 1729 leden werden afge
voerd, resp. wegens bedanken 968, verhui
zing 345, achterstand contributie 210, over
lijden 79 en wegens overschrijving naar an
dere vereenigingen 127. Het aantal niet-
betalende kinderen verminderde met 13.
Leden met TA ct. contributie waren er
op 1 Jan. LI. 7048, met 4 ct. 1888, met 11 ct.
553, met 5 ct. 137, met 14 ct. 779, met 7 ct.
143, 107 betaalden geen contributie. De
leden waren verdeeld over 4110 gezinnen,
In 1938 werden in een ziekenhuis opge
nomen 567 leden, waarvan in het Centraal
Ziekenhuis in klasse A 3 per dag 211 vr,
en 152 m.; klasse B 4.50 per dag 26 vr.
en 11 m.; klasse C 6 per dag 31 vr. en 13
m.; in het St. Elisabeth Ziekenhuis resp. 67
vr. en 33 m., 3 en 2, en 3 en 4; in zieken
huizen buiten Alkmaar resp. 3 en 4, 3 vr.
en 1 vr. Het aantal verpleegda^en was 10089,
waarvan in klasse A 8456, klasse B 700 en
klasse C 933. Aan verpleeggelden werd uit
gegeven 31.729.50, in de drie klassen resp.
f 23.447, 2852 en 5430.50.
Aan contributie werd totaal ontvangen
f 40.758.52, waarvan voor kl. A 31.398.52,
voor klasse B 3210 en voor klasse C
f 6150.
Voor amandelen werden opgenomen to
taal 99 patiënten, waarvan 79 in klasse A
met een kostenbedrag van 934, 11 in klas
se B 195.50 en 9 in klasse C f 201.
Voor roodvonk werden in barakverple-
ging genomen 16 patiënten: 12 in A 1606,
3 in B 460.50 en 1 in C 217.
Bij de afdeeling operatie waren aangeslo
ten 2145 leden, die samen 3217.50 contri
butie betaalden. Aan operaties werd betaald
2992.
Het jaar 1938 geeft omtrent den toestand
der vereeniging in groote lijnen aanleiding
tot tevredenheid. Wel liep het ledental iets
terug, doch veel minder dan gevreesd werd
na de contributie-verhooging. Het bestuur
aanvaardt dezen geringen terugloop als een
moedgevend verschjjnseL Herinnerd werd
aan het aftreden van het bestuur in een
buitengewone algemeene vergadering van
7 Febr. 1938, waarin een voorstel tot con-
tributieverhooging naar een basis van 1 cent
per lid per week voor de laagste klasse en
de vergoeding der amandeloperaties te stel
len op 5 werden verworpen.
Zooals men weet, kreeg een volgende al
gemeene vergadering cp 2 Maart te oordee-
len over enkele voorstellen, welke inmid
dels uit den boezem der vereeniging waren
opgekomen, met het gvolg, dat bij acclama
tie de contributie verhoogd werd naar een
basis van 1 cent per week. Bovendien zag
het bestuur zich bij acclamatie herkozen.
De toestand der vereeniging is thans zoo
danig, dat de reserve weer is gestegen tot
f 6393.85; niettemin blijft de aandacht van
het bestuur scherp gevestigd op het groot
aantal uitkeeringen en den gemiddelden
verpleegduur.
Dit jaarverslag werd zonder eenige be
spreking goedgekeurd.
Exploitatierekening over het jaar 1938.
Uit de mededeelingen van den heer A.
van der Elburg, penningmeester, bleek,
dat op 31 Dec. 1937 de middelen der veree
niging bedroegen 5725.34. De ontvangsten
waren totaal 47.075.56; de uitgaven waren
f 35.740.72.
Over 1938 is nog te betalen aan verpleeg-
Van het bestuur der vereeniging
ontvingen wij hedenmorgen het
het volgende communiqué:
Het Dagelijksch Bestuur van de
vereeniging „Ziekenhuisverpie
ging gevestigd te Alkmaar, maakt
hiermede bekend, dat de heeren
dr. R. G. C. Schröder, A. van der
Elburg en W. van de Vall staande
de vergadering van 8 Maart j.1.
hebben bedankt als bestuurslid,
aangezien zij er zich niet mee
kunnen vereenigen, dat een perio
diek aftredend bestuurslid, mede
oprichter der vereeniging, zonder
dat eenige kritiek op zijn beleid
is uitgeoefend, uit het bestuur
werd gedrongen.
Aangezien de overige bestuurs
leden in de mededeeling van den
heer Westerhof, dat hij in de eer
ste plaats de belangen der arbei
ders zal dienen, een zoodanige
aantasting zien van het algemeen
karakter der vereeniging, dat
voortaan groepsbelangen dreigen
te overheerschen, hebben zij be
sloten mede hun functie neer te
leggen.
De aftredende bestuursleden be
sloten de belangen van de veree
niging te behartigen, totdat de
eerstvolgende algemeene ledenver
gadering een nieuw bestuur zal
hebben gekozen.
en operatiekosten 3571.50, bodeloon
1049.77 en onkosten 319.72.
Namens de kascommissie bracht de heer
A. N o u w e n verslag uit. Het was haar
gebleken dat bij den penningmeester en
den administrateur alle boeken enz. uitste
kend in orde waren en voorts dat aan beide
functies zeer veel werk is verbonden. De
commissie adviseerde tot goedkeuring van
het jaarverslag.
De vergadering ging hiermee zonder meer
accoord.
Bestuursverkiezing met onver-
wachten afloop.
Aftredend waren de heeren mr. M.
Moens en R. ter Brugge. Het bestuur had
beide heeren weder gecandideerd en tevens
in de twee vacatures resp. de heeren A.
Eriks en P. W. Groot, terwijl door een tien
tal leden in de vacature-Moens nog was
candidaat gesteld de heer J. Westerhof.
De heer P. Dokter verdedigde deze
candidatuur, wijzende op de groote erva
ring van den heer Westerhof in sociaal-
economische zaken.
De heer Eriks verzocht geen stemmen
op hem uit te brengen, nu er twee candida-
ten waren, die ieder voor zich zeer zeker
véél méér dan hij in aanmerking kwamen;
hij had zich eigenlijk slechts als tel-candi-
daat beschouwd en trok zich terug, nu twee
ridders in het strijdperk traden.
Na het tellen van de stembriefjes
bleek de uitslag als volgt: Moens 32,
Westerhof 61, blanco 3; ter Brugge 63,
Groot 30, blanco 5; zoodat gekozen
waren de heeren Westerhof en ter
Brugge.
De heer Westerhof dankte voor de
op hem uitgebrachte stemmen en zegde toe
in de hem toegedachte functie te zullen
doen wat mogelijk is voor de belangen der
arbeidersklasse en in het belang van de
vereeniging.
Dr. Schröder keurde het af, dat in
de vacature-Moens, die eigenlijk geen vaca
ture was, een ander was gekozen dan de af
tredende en legde meteen zijn mandaat
neer. (Teekenen van afkeuring in de zaal).
De heer van der Elburg volgde dit
voorbeeld en de voorzitter deed even
zoo, er aan toevoegende, dat hij, na de ver
eeniging elf jaren te hebben gediend, in den
afloop van deze verkiezing aanleiding vond
om eveneens af te treden. (Gesis en gefluit
en geroep „kinderachtig").
Amandeloperaties.
Nadat de rust in de vergadering (althans
oogenschijnlijk) was teruggekeerd, stelde
de voorzitter aan de orde het be
stuursvoorstel om de vergoeding voor aman
deloperaties te stellen op 25.
De heer Torenvlied meende, dat, ge
zien het gebeurde, dit punt eigenlijk niet
meer in bespreking moest komen. De ver
gadering moest z.i. worden afgebroken en
na zoo kort mogelijken tijd worden hervat.
De voorzitter eischte voor het be
stuur het recht op om de orde van de ver
gadering te bepalen. Hij meende, dat de
agenda, ondanks het onverwacht aftreden
van drie bestuursleden, zeer goed kon wor
den afgewerkt, tenzij een voorstel van orde
zou worden gedaan en dit zou worden aan
genomen.
In antwoord op een vraag van den heer
A. Bakker zei spreker, dat met het be
drag van 25 alle kosten zijn bedoeld.
De heer Torenvlied deed een
(Van onzen Berlijnschen correspondent).
Volgt men, wat Duitsche ministers,
partijleiders en andere propagandisten
spreken en schrijven, wat Duitsche Ka
mers van Koophandel, vennootschappen,
firma's, fabrieken in hun jaaroverzichten
opmerken, wat de publicisten in hun
dag- en weekbladen over den nieuwen
nationaal-socialistischen eenheidsstaat
laten drukken dan zou men tot de
conclusie moeten komen, dat er op aarde
door alle eeuwen heen nimmer grooter
geluk denkbaar ware dan heden in
Groot-Duitschland te leven.
Alles is voortreffelijk, zeer veel geniaal,
alles wordt voor de eeuwen gedacht en uit-
ge\ oerd, de Duitsche soldaat is de beste, de
dapperste ter wereld, het materiaal waaruit
Duitsche machines en auto's vervaardigd
worden, met geen enkel uit andere landen
ook maar te vergelijken. De kunst, van Jood-
sche elementen „gezuiverd", bloeit op, een
cultureele hoogstand" is in aantocht, de
criminaliteit is geweldig afgenomen, de
weermacht de schrik van alle eventueele
tegenstanders, de volksvoeding krachtig en
overvloedig, de voorraad aan levensmiddelen
meer dan voldoende om een lang beleg te
kunnen uithouden, het verkeerswezen inter
nationaal voorbeeldig, de staatsweldadigheid
„noch nie dagewesen". Vertoont zich de
hoogste leider, krijgt het volk een minister,
een gouwleider te zien en te hooren, dan
groet de massa met kokende geestdrift, dan
„brandt het gejubel omhoog", dan barsten
„niet-eindigend-wiEende" ovaties los. Alle
ministers en overige partijleiders „leven met
het volk" en „zijn zoo eenvoudig gebleven als
in de tijden toen ze nog in de oppositie ston
den". Het Derde Rijk is „de eenige ware
democratie", en „het volk regeert".
Leest men, wat de tegen het Rijk van
Hitier gerichte buitenlandsche pers schrijft,
wat de democratische volksleiders in andere
staten over het Derde Rijk zeggen en schrij
ven, dan is alles van wit plotseling zwart
geworden. Hitier is een geweldenaar, een
dictator, een onderdrukker van de meerder
heid der Duitschers, een vrijdenker, die de
kerken onderdrukt en priesters en dominé's
achter slot zet. De arme Duitsche staatsbur
gers hebben geen rechten, alleen nog maar
plichten. Zij zuchten onder een schrikbe
wind, zijn ondervoed, smachten in concen
tratiekampen, wachten sidderend op een
vreeselijken oorlog, die hun nimmer te ver
zadigen leider wil uitlokken. In Duitsch
land ontbreekt het aan alles wat het leven
aanlokkelijk maakt. Spionnen luisteren in
de huiskamers door vernuftige manipulaties
aan de telefoontoesteUen. Persoonlijke vrij
heden zijn opgeheven, de pers is tot gehoor
zaam instrument van den Staat gemaakt. De
loonen en salarissen zijn bedenkelijk laag,
de belastingen drukkend. De Rijksschatkist
is zoo leeg, de vlottende schuld zoo enorm,
dat het ten slotte op een bankroet moet
uitloopen. Arm Duitschland. Wanneer komt
de verlossing?
Ja daar zit men dan tusschen twee vu
ren.
Hebben de Nazi's gelijk? Of hun tegen
standers? Is het werkelijk zoo mooi? Is het
inderdaad zoo verschrikkeUjk?
Nu de waarheid Egt ook hier in het
midden. En het domme generahseeren is
zelden zoo onverstandig en misleidend ge
weest als in dit bijzondere geval.
Voor onze lezers schijnt mij niet van over-
groote beteeken is wat fanatiek-anti-fascisti-
sche menschen buiten Duitschland dageUjks
ten beste geven; en evenmin, wat de even
fanatieke nationaal-socialisten het eigen volk
en het buitenland aan propaganda voor de
eigen experimenten voorzetten. Er is wel
het een en ander, in bepaalde gevaEen zelfs
véél juist, nu eens aan den eigen-roem, dan
weer aan de scherpe critiek. Maar er zijn
ook menschen (en zij vormen steEig een
groote meerderheid), die nuchtere waar
nemingen voorgelegd wElen hebben om op
grond daarvan hun eigen oordeel te vormen.
Voor hen wE ik hier vastleggen, dat, voor
zoover men ,in Duitschland wonend en de
toestanden dagelijks bestudeerend, tot een
eenigszins objectieve conclusie kan komen,
de stemming hier er niet beter op gewor
den is.
Niet voor niets hebben de laatste maanden
Hitier en zijn onderaanvoerders in woord en
geschrift hun leed geklaagd over de „kan
keraars", de „Meckerer", die naar hun mee
ning 'in hoofdzaak onder de onverbeterlijke
communisten en onder de niet meer te be-
keeren conservatieven gezocht moeten wor
den; de „één procent", die bij de laatste
volksstemmingen altijd nog weer met
„neen"-briefjes critiek heeft uitgeoefend. In
werkeEjkheid zijn de ontevredenen veel tal
rijker, neemt de spanning eerder toe dan af
en wel ondanks de groote successen, die
het nationaal-socialisme vooral in 1938 voor
Duitschland heeft weten te bereiken.
Welke politiek-sociale beteekenis deze
ontstemming heeft, valt uiterst moeilijk vast
te stellen. Haar ontbreekt elke mogelijkheid
tot organisatie, men kan ze, om zoo te zeg
gen, alleen maar ruiken en niet zien. En
daarom ook niet schatten.
Het is niet eens aan te nemen, dat ze
zich, kwam er morgen weer eens een
"plebisciet, in getallen zou uiten. Want
tallooze ontevredenen voelen zich toch
te goede Duitschers om als het op stem
men aankomt, de leiders van hun volk,
die toch ook zooveel bereikt hebben, in
den steek te laten.
Men moet de ontevredenheid, de met den
dag toenemende nervositeit, ook niet zoeken
in persoonlijke rancunes om het ontbreken
van zekere materialen, levens- en genotmid
delen, om gedwongen verhuizingen wegens
afbraak en onteigening, om steeds weer in
grijpende staatsbemoeiingen. De algemeene
onrust natuurlijk buiten de groote groep
der nieuwe bevoorrechten, die de bijzondere
bescherming van den Staat en de partij ge
nieten is nauweEjks te omschrijven, maar
zeker te wijten aan het levenstempo, dat het
eeuwig-onrustige nationaal-socialisme met
zich heeft gebracht.
Wat men hier overal kan waarnemen is:
overspanning. De menschen raken met de
maand meer overwerkt, en zakken ineen. De
Staat eischt zooveel arbeid, en neemt zoo
veel verdienste onmiddeEijk weer weg, dat
het zwoegen om bij te blijven, toeneemt. En
toch ziet men geen resultaat. Onder de in
r-~ r- werkende
leden der partij is die oververmoeidheid
reeds tot een bedenkeEjk symptoom gewor
den bedenkelijk symptoom geworden. De
artsen kunnen het werk niet meer af, de
menschen worden steeds meer geprikkeld,
het leven wordt steeds gejaagder, de zucht
tot afleiding tot eiken prijs met den dag
grooter. Het geld, waarvan men in stilte
overtuigd is, dat het straks, wanneer dan
ook, plots weinig of geen waarde meer zou
kunnen hebben, rolt en rolt. De schouwbur
gen, de bioscopen, de restaurants en aEe an
dere openbare lokalen zijn steeds propvol.
Men koopt, totdat er nauwelijks meer con
tanten voor de spaarkassen over zijn. Er zijn
dagen, waarop de plaatselijke bladen der
groote steden zes en meer zelfmoorden mel
den, en opvaEend vaak van zeer jonge men
schen, maar ook wel van geheele gezinnen.
De weermacht stelt aan de gemeenschap
eischen, geEjk zelden of nooit eenige Staat
ze in zulk een omvang aan zijn burgers in
„vredestijd" gesteld heeft. De jeugd lijdt
daar weinig onder. Aanleg en propaganda
zorgen er voor, dat jonge menschen gaarne
de uniform aantrekken. Maar de pEcht roept
ook de veel ouderen, tot boven de 50 jaren
en veel hooger. Men komt getrouw die plich
ten na, maar vraagt zich toch af, waar dat
alles heen moet. De menschen leven hier on
der een moreelen druk, die nog heel anders
werkt dan de druk der staatsplichten. Er is
een algemeen gevoel van gejaagdheid, dat
niet zelden tot overspanning voert, tot een
plotseling ineenzinken.
De menschen in Duitschland weten heel
goed, hoe het buitenland denkt, en het is niet
altijd een afdoende troost, dat er ook „be
vriende staten" zijn. Men voelt instinctief,
dat die vriendschap een politiek karakter
heeft, en plots ver te zoeken kan zijn als er
een andere wind waait.
Neen, het is hier niet zoo mooi als de
„booze nazi's" het wElen voorstellen; en niet,
lang niet zoo erg als de anti-fascisten in het
buitenland het ons dagelijks afschilderen.
Met de „onvrijheid" der Duitschers loopt het
nog al los. Duitschers voelen straffe dis
cipline en staatsgehoorzaamheid nauweEjks
als een beknotten van „persoorflijke vrij
heden". De Duitsche pers is al lang niet
meer zoo uniform als in 1933 en 1934. De be
lastingen drukken hier niet erger dan bijv.
in Nederland. Levensmiddelen zijn er nog
genoeg, al zijn ze niet van HoEandsche quali-
teit. Maar er is iets ergers: het bewustzijn,
steeds harder te moeten werken en toch dat
dreigende, dat niet te definieeren zwangere
in de atmosfeer te voelen toenemen, die
koortsachtige bedrijvigheid te moeten mee
maken en niet de zekerheid te hebben, dat
dit alles tot een toekomst van herademing,
van internationalen vrede en voorspoed zal
leiden. Maar misschien tot een nog grooter
catastrofe dan die van 1914.
voorstel van orde om de vergadering te
schorsen, welk voorstel hij weer introk,
nadat de heer T. B o n s e m a als zijn mee
ning had te kennen gegeven, dat over de
geconvoceerde voorsteden zeer zeker ge
sproken zou kunnen worden en dat in een
later te houden vergadering in de vacatu
res kon worden voorzien.
Het bestuursvoorstel ten aanzien van de
amandel-operaties werd hierna met op één
na algemeene stemmen aangenomen.
Aanvullingsfonds voor langeren ver
pleegduur.
Het bestuur vroeg het oordeel van de
vergadering omtrent de vraag of uitbrei
ding der bemoeiingen van de vereeniging
met een aanvullingsfonds voor langeren
duur aanbeveling verdient. Onder het oog
zou kunnen worden gezien de mogelijkheid
om bij een deelname van 1000 leden een
aanvullingsfonds te stichten, waaruit ver
goed wordt een verhooging van 42 ver-
pleegdagen tot 3 maanden, met uitsluiting
van chronische ziekten, tegen een contribu
tie van 2 Yi cent voor de laagste klasse.
De voorzitter, dit punt inleidend,
deelde mede, dat het onderzoek naar de
mogelijkheid in dezen nog niet is afgeloo-
pen. Het bestuur vroeg een mandaat, om,
als er 1000 leden zijn vóór de instelling van
bedoeld fonds, tot oprichting ervan over te
gaan.
De heer B o n s e m a vond de risico, wel
ke de vereeniging op zich zou nemen, wel
wat heel groot, als men berekent, dat de
bedoelde 1000 leden slechts 1300 per jaar
zullen betalen.
De heer Westerhof vond deze opmer
king wel juist. Hij had lof voor hen, die het
initiatief namen tot het voorstel. Spr. zou
gaarne gezien hebben, dat er een overzicht
ter tafel was gekomen van de vereenigin
gen, waar een langere verpleegduur dan 6
weken bestaat.
De secretaris deelde mede, dat in
verschillende plaatsen, o.a. Velsen en Pur-
merend, een nog veel langere verpleegduur
bestaat dan thans door het bestuur bedoeld,
eigenlijk zelfs onbeperkt, en dat men daar
financieel geen enkel bezwaar ondervindt.
Om méér zekerheid te hebben, wilde het
bestuur nog slechts gaan tot drie maanden
en chronische ziekten uitsluiten.
Na nog eenige besprekingen, waarbij
werd vastgelegd, dat het fonds geheel los
zal staan van de gewone middelen der ver
eeniging, werd het bestuur de gevraagde
machtiging verleend.
Goedgekeurd werd het voorstel van den
voorzitter om den heer G. W. Kloos
aan te wijzen als lid van de financieele
commissie, ter vervanging van den heer
van der PoL f
Aangezien voor de rondvraag door nie
mand meer het woord werd gevraagd,
volgde hierna sluiting.
N.V. EIERVEILING VOOR
HOLLANDS NOORDERKWARTIER.
Aan het jaarverslag van de N.V. Eier-
veiling voor HoEands Noorderkwartier te
Alkmaar ontleenen wij het volgende:
Het veertiende boekjaar van de veiling is
geëindigd.
Het vorig jaar werd de algemeene verga
dering op 15 Maart te Alkmaar gehouden.
Op deze vergadering werd de balans en de
winst- en verliesrekening goedgekeurd en
werd het bestuur gedechargeerd voor het
gehouden beheer.
De heer W. van Slooten werd als commis
saris herkozen, terwijl de heer P. Spaan te
Oterleek gekozen werd, ter vervulling van
de vacature van wijlen den heer D. de
Boer Dzn.
Het college van commissarissen kwam
viermaal bijeen. De belangrijkste besluiten
waren: algeheele aflossing van de hypotheek
en de toetreding als lid tot de Nederlandsche
Pluimvee Federatie.
Verder werd besloten het aantal putten
voor het kalken van eieren iets uit te brei
den.
De samenwerken tusschen bestuur en
directie was, evenals voorheen, uitstekend
en de gang van zaken van ons bedrijf, was,
niettegenstaande den voor de Pluimveeteelt
nog steeds moeilijken tijd, zeer bevredigend.
Ook de leverancier-pluimveehouders kunnen
tevreden zijn, daar de prijzen, die op de vei
ling betaald werden, regelmatig tot de hoog
ste in het land gerekend konden worden.
De uitvoer is wederom gestegen en be
droeg in totaal 10.862.400 eieren. De uitbe
taalde prijzen waren iets hooger dan in 1937,
n.1. 11 ets. per 100 voor kippeneieren en
21 ets per 100 voor eendeneieren.
Ter bevordering van meerdere en gelijk
matiger aanvoer van te veilen eieren heeft
de directie met goedkeuring van het bestuur
de veilingsvoorwaarden gewijzigd, onder-
welke, de veilingskosten worden vastgesteld
op 2 voor regelmatige aanvoerders en op
2 Vi voor onregelmatige aanvoerders,
zulks ingaande op 1 Januari 1939, waarvan
aan de pluimveehouders per circulaire is
kennis gegeven.
De prijzen van het kippenvoer waren on
geveer gelijk aan die in 1937, daar de schom
melingen op de wereldmarkt in ons land op
gevangen worden door de z.g. graanrechten,
de hoogere opbrengst is dus een werkelijk
voordeel voor de kippenhouders geweest,
ondanks de hooge graanrechten dus.
De z.g. teeltregeling voor de pluimvee
houderij bleef gehandhaafd, hoewel veel
pluimveehouders zich noode aan den dwang
en de beperking, die daaraan verbonden zijn
onderwerpen, wordt algemeen erkend, dat
deze regeerings-maatregelen een gunstigen
invloed hebben.
De kwaliteit van de pluimveestapel gaat
regelmatig vooruit, hetgeen afdoende blijkt
uit de stijgende broedresultaten, de afnemen
de kuikensterfte en de stijgende eier-pro-
ductie, vooral in de wintermaanden. Deze
productie-toename in de wintermaanden
blijkt ook sterk op onze veiling, in de laat
ste 4 maanden van 1938 was de aanvoer bijv.
een mElioen eieren grooter dan in het zelfde
tijdperk van 1937.
Het moeilijkste punt voor de pluimveehou
derij is nog steeds de uitvoer van eieren.
Weliswaar was deze in 1938 grooter, dan in
eenig jaar tevoren, zij beliep meer dan 1 mil-
liard eieren ,maar dat neemt niet weg, dat
die export, niettegenstaande er inderdaad
groote behoefte aan eieren is in het buiten
land, zeer veel moeilijkheden in den weg
worden gelegd.
Van Duitsche zijde worden die veroorzaakt
door schaarschte aan deviezen en door de
tegenwoordige prijzenpolitiek van dit land,
waardoor de inkoopprijzen sterk gedrukt
worden, in Engeland protesteeren de pluim
veehouders steeds over den grooten invoer
van eieren uit het buitenland, waardoor zjj
hun eigen bestaan bedreigd achten.
De uitvoer naar andere landen dan Enge
land en Duitschland was van weinig betea-
kenis.
De veiling te Alkmaar heeft betrekkelijk
weinig met de export uit te staan, het aEer-
grootste deel van onzen aanvoer wordt voor
binnenlandsche consumptie verkocht, een
vlotte export is echter en voor de pluimvee
houderij en voor de veiEng van het aller
grootste belang.
De winst- en verliesrekening geeft een
winst aan van 4481,13. Er wordt 5 divi
dend gegeven op 14800 aandeelen.
De balans geeft in debet en credit een be
drag van 42.297,95 aan.
De aftredende commissarissen, de heeren
Jb. Zuurbier te Alkmaar en P. G. Beekman
te Rijswijk werden herkozen.
Aangevoerd werden in 1936 8.956.450 stuks
eieren, gemiddelde prijs kipeieren f 3.12 per
100 stuks, gemiddelde prijs eendeieren 2.58
per 100 stuks; in 1937: 8.227.283 kipeieren,
1.393.220 eendeieren, gemiddelde prijs kip
eieren 3.58y2 per 100 stuks, gemiddelde
prijs eendeieren 2.82 per 100 stuks; in 1938:
8.906.500 kipeieren, 1.955.900 eendeieren, ge
middelde prijs kipeieren f 3.69 per 100 stuks,
gemiddelde prijs eendeieren i 3.01 per 100
stuks.
In totaal werden uitgevoerd 1.150.233.120
eieren, tegen 982.364.541 in 1937 en
830.203.970 in 1936.
Naar andere landen dan Duitschland wer
den uitgevoerd 635.402.830 versche kippen
eieren, benevens 70.944.120 stuks koelhuis-
en kalkkippeneieren; bovendien 43.843.500
stuks eendeneieren.
ONS DRUKWERK
ziet er ALTIJD goed uit!
DRUKKERIJ COSIER.
