FLITSEN VAN DO Sidney Toler, de nieuwe Charlie Chan. Welke detective kiest U Opvolger van Warner Oland ONZE BIOSCOPEN.— VIERDE BLAD. Opvolger is een moeilijke taak. Ieder is geneigd vergelijkingen te maken en te zeggen, dat de voorganger «iet beter heeft gedaan dan de opvolger. Men wil den voorganger niet nabootsen, maar tóch zijn voetsporen volgen. Het is een zeer on dankbaar werk. Eenigen tijd geleden is Warner Oland gestorven. Hij was saamgegroeid met de rol van Charlie Chan, waarvan hij een diepgaande studie had gemaakt, hij hield van deze figuur en hij heeft haar meer dan een dozijn malen uitgebeeld. Zijn dood scheen ook de dood van Charlie Chan te zijn, het leek onmogelijk, dat een ander Warner Oland zou kunnen opvolgen. Maar de 20th Century Fox-film Corp, had de ervaring, dat het publiek zeer op de Charlie Chan-serie gesteld was. Men kon deze filmreeks toch niet opgeven, zonder metterdaad geprobeerd te hebben een goeden opvolger te vinden! In de stu dio's werden vele en veelomvattende proe ven genomen. Onder anderen werd de be kende filmacteur Wal ter Conolly getest, en nog een reeks van andere bekende en bekwame spelers verscheen voor de lens, om Charlie Chan te doen herleven. Wat zij vertoon den, was verdienstelijk, was wellicht zelfs een prestatie, maar het was onvol doende. Het publiek zou daarmee op den duur geen genoegen hebben genomen, het zou zich na de eerste belangstelling teleurgesteld hebben afgewend. Sidney Toler was in Hollywood lang geen algemeen bekende figuur. Hij heeft in een veertigtal films kleine rollen vervuld en nimmer één hoofdrol gespeeld. Hij re kende er al niet meer op, dat hij er ooit een zou krijgen en had er vrede mee kleine rollertjes zoo goed mogelijk uit te beelden. Maar uit de vijf en dertig proefpersonen voor de rol van Charlie Chan werd hij ge kozen. Waarom? Niet omdat zijn uiterlijke gelij kenis met Warner Oland het grootst zou zijn. Sidney Toler heeft integendeel een eigen gezicht. U zult hem uit duizenden herkennen; wie hem éénmaal aanschouwd Warner Oland als Charlie Chan. heeft, vergeet hem niet meer. Maar boven al heeft hij persoonlijheid. Men neemt aan, wanneer men deze gestalte op het doek ziet verschijnen, dat hij inderdaad een ein deloos sluwe Chineesche detective zou kunnen zijn. En hier komen wij bij het groote markante verschil tusschen Oland en Toler. Oland was boven alles: de altijd hoffelijke Chinees, die met spreekwoorden en plichtplegingen in de weer was. Zijn hoffelijkheid scheen grooter dan zijn sluwheid. Sidney Toler is bovenal: speur hond en zijn beleefdheid is bijzaak. Hierin ligt een kenmerkend verschil. Zijn eerste film is: „Charlie Chan in Honoloeloe" en het is een merkwaardig debuut. Het scenario volgt geheel en al de traditie, het biedt een Charlie Chan-ver- ney Toler brengt een eigen persoonlijkheid haal, zooals we dit gewend zijn. Maar Sid- mee. Hij is geen slaafsche nabootser, maar een zelfstandige figuur. Het zou van weinig piëteit jegens War ner Oland getuigen, wanneer we hier gin gen neerschrijven, dat Sydney Toler zoo veel beter dan hij zou zijn. Deze on- kieschheid willen we hier dan ook niet begaan. Maar wel willen wij hier aandacht vragen voor deze nieuwe verschijning, die zijn zware opvolgerstaak op zoo uitsteken de wijze volbrengt! Geen goede moordzaak zonder moord! Wij denken daar nooit zoo diep over na, maar het is toch wel zeer belangrijk, dat éérst iemand vermoord is, voordat van een moordzaak sprake kan zijn. Dat is dus het voornaamste. Dan volgt de wenschelijk- heid van een dader (moordenaar). Maar om van den moord tot den moordenaar te kunnen komen, hebben we een speurder noodig. Dan is de serie der onontbeerlijk heden compleet. Maneschijn, een sehatrijke, beeldschoo- ne erfgename, een driftige oude boer, die gezien heeft, wie het gedaan heeft, maar het niet zeggen wil, een somber oud kasteel, of een spoorwegcoupé eerste klas se.... is allemaal bijzaak. Dat is de dra perie, de franje, het décor, de lokale kleur. Maar de moord, de moordenaar en de speurder, die alles uitvischt... dat is nu eenmaal onmisbaar. De speurder neemt een loupe ter hand en speurt. Maar wij onzerzijds mogen ook die speurder zelf weieens onder de loupe nemen; hij is immers net zoo belangrijk als de moordenaar! Want dien moorde naar ontdekken we pas heelemaal in het laatst. Een detectiveroman, of een detec tivefilm die zou beginnen met de ontdekking van den moordenaar, zou wei nig spannend zijn. Dat komt pas op het laatste nippertje en hem of haar, dien U nooit verdacht hadde argelooze kin derjuffrouw, de doodzieke neef, of de eerlijke drogist blijkt de dader, of daderes te zijn. Maar de detective is er van den aan vang af al. Hij loopt door heel dien roman, of heel die film en onderzoekt en speurt en spiedt. Hij kijkt door zijn vergrootglas en denkt na. Dus willen wij thans hém on der het vergrootglas bekijken en naden ken. Welk soort detective zoudt U kiezen, wanneer U het voor het kiezen hadt, na- demaal een lijk in Uw kamer op het met bloed bevlekte tapijt lag uitgestrekt? De vraag stellen, is het woord verleenen aan allerlei soort lezers, die allerlei soort ant woord geven. Een oude dame zei: Ik koos in zoo'n geval in de eerste plaats een bij uitstek betrouwbaar en degelijk persoon! Een romantisch jongmensch zei: Ik koos eentje, die niet bang is, die stevige vuisten aan zijn lijf heeft en ze te gebrui ken weet óók! Een efficiënt zakenman: Vóór alles vraag ik naar gezond verstand! Een jong meisje: Mijn detective moet een echte held zijn! U en ik zullen met gepaste overtuiging zeggen: Neem Charlie Chan! Want U en ik kennen hem sedert lange jaren. Wij wéten, wat wij aan hem heb ben. Ons vertrouwen heeft hij nog nooit ofte nimmer beschaamd en hij hééft toch DE NIEUWE CHARLIE CHAN. De 20th Century-Foxfilm heeft na den dood van Warner Oland een reeks van proefnemingen gedaan, om uit te maken, wie de beste opvolger zou kunnen zijn voor de rol van Charlie Chan, den Chineeschen detective. De keus is daarbij gevallen op Sidney Toller. Hierboven geven wij dezen acteur in eenige poses van de Charlie Chanrol, die hij nu gaat overnemen. Gail Patrick, de Paramountactrice, die wij binnenkort met Akim Tamiroff en Anna May W >ng zullen zien optreden in „De Machtige". voor heete vuren gestaan! Dus houden wij hem in eere. Lange, lange jaren heeft Charlie Chan, in dienst van 20th Century-Fox, zijn plicht gedaan, moorden geconstateerd en daders ontmaskerd. Hij heeft bewezen, wat hij waard is en hij heeft ons nooit in den steek gelaten. Een spreekwoord zegt: Met dieven vangt men dieven en misschien is dat weieens een keer gebeurd, maar zou men zóóiets regel mogen noemen? Wie Char lie Chan in zijn internationale avonturen gevolgd heeft, moet toegeven, dat hij dan toch de uitzondering op dien regel, dien absurden regel, zou moeten zijn. Niet alleen bewonderen wij Charlie Chan als vakman. Ook als mensch is hij een geschikte kerel, een zeer beleefde Chinees, die een reeks van hoffelijke spreekwoorden kent! En de oude, grijs harige dame voornoemd, zal hem zonder aarzelen een betrouwbaar en degelijk per soon vinden, het romantische jongmensch zal moeten erkennen, dat Charlie niet bang is, de efficiënte zakenman moet toe stemmen, dat deae zoon van het Hemel- sche Rijk over gezond verstand beschikt. En het goudgelokte jongemeisje zegt en thousiast: Mooi is hij misschien niet zoozeer, maar hij duürrrftü Gewéldig Neem nu eens het geval van Charlie Chan in Honoloeloe. Zonder hem zou de lieftallige Judy Hayes valsch verdacht en naar de gevangenis vervoerd zijn. En zelfs indien haar blanke onschuld achteraf ge bleken ware en haar medeplichtigheid, of uitsluitende verantwoordelijkheid voor het stelen van driehonderdduizend dollar later zou komen zijn te vervallen, dan zou zij toch in elk geval heel lang een onaan genaam avontuur hebben beleefd. Zooiets mag niet over het hoofd worden gezien. Kort en goed: het is een eerezaak, om moordenaars en dieven aan de ge rechtigheid over te leveren, om onschuldig verdachten het leven niet moeilijker te maken dan het al is en om onschadelijk uitziende personen op den keper te be schouwen. En dat is de verdienste van Charlie Chan! En dat beschouwt hij als de natuurlijkste zaak van de wereld. Onver stoorbaar verricht hij zijn onderzoek. Ook thans weer, juist thans, nu hij zoo'n be langrijke mijlpaal gepasseerd is, nu hij met zijn avontuur in Honoloeloe als het ware zijn tweede jeugd is aangevangen! Een valstrik wordt opgesteld Een beeld uit de nieuwe 20th Century- Foxfiltn CHARLIE CHAN IN HONOLOELOE, met Sidney Toler in de hoofdrol. ONDERZEE-PATROUILLE. Roxy-theater. Een bijzonder spannende film is deze week het hoofdnummer van het Paasch- programma in 't Roxy-theater, n.1. Onderzee patrouille. Vol afwisseling in opnamen is deze film, die een rykelui's zoontje laat zien, die wel erg teleurgesteld is, als hij, dienstnemende bij de marine, geplaatst wordt op een ouden torpedojager; die nooit zee kiest, 't Is daar een grappige geschiede nis aan boord, waar van discipline geen sprake is. Maar als dan een nieuwe kapitein, die wat heeft goed t- maken, wordt aange steld, verandert alles. Dat valt de half bakken matrozen niet mee. Maar dat ver andert wel als de boot werkelijk naar zee moet en in strijd gewikkeld wordt met een duikboot. De jonge millionnair heeft onder wijl een charmante schippersdochter leeren kennen en in de verovering van Susan, die geen gemakkelijke vader heeft, deinst hij evenmin voor gevaren terug, als in den strijd op zee. En wie volhoudt, wint. Men zal zeker deze film, die zoo vele spannende en komische tafreelen bevat met genoegen zien en tevens met sympathie kennis maken met Richard Green en Nancy Kelly, die hun rollen uitstekend vertolken. En ook zal men Slim Summerville met plezier terugzien. Richard Green is een zeer vlot type en Nancy Kelly's spel houdt groote beloften in. Dat George Bancroft als Susan's vader zeer goed is, zal niemand verwonderen. Een aardig voorprogramma gaat aan het hoofdnummer vooraf. Een mooi Poly goon-journaal, een aardige teekenfilm, een prettige komische twee-acter met een paar uitstekende dansers en een gekleurde na tuuropname van Celebes en Borneo bren gen veel variatie. Miss Broadway. Gedurende de Paaschweek wordt eiken middag een filmvoorstelling gegeven met als hoofdnummer één der laatste Shirley Temple-films: De kleine Miss Broadway. Hiervan kunnen de bewonderaars van d§.' lieftallige Shirley genieten, want zij is wejr uitstekend op dreef. Zij speelt, zingt en danst als een volleerde actrice en vooral haar dansen trekt in deze film bijzonder de aandacht. Als wees wordt zij geadopteerd door den exploitant van een Variété-Hotel, waarin artisten van verschillend genre een onderdak vinden. De oude zwartgallige dame, die eigenares is van dit hotel, ergert zich aan het leven en het lawaai en tracht aan alles een einde te maken, ook aan de idylle, die ontstaat tusschen haar neef Roger, vriend van Shirley en de dochter uit het Variété-Hotel. Maar de kleine Shirley versaagt niet en werkt op alle manieren met Roger samen om alles tot een goed einde te brengen. Een eenige film, waarin ieder terecht zal genieten. CIRCUSREIZIGERS. Theater Harmonie. Dit is met recht een romantische film, niet alleen omdat het leven van circusartis- ten op zichzelf al romantisch is, maar bo venal omdat er in het groote circus Barlev allerlei wonderbaarlijke en spannende ge beurtenissen voorkomen. Er is in de figuur van Hans Albers een ontsnapte boef, die na een levensge vaarlijke vlucht in een der voorbijrijdende circuswagens springt, omdat hij weet, dal daarin de door hem reeds lang verlaten vrouw woont, die als dierentemster in het circus optreedt. De vrouw verbergt hem, maar verzwijgt voor haar jongen, dat deze man zijn vader ij. Marcel, de zoon, heeft een verhouding met Yvonne, de dochter van den directeur en het is deze jonge liefde, die tenslotte tot de groote catastrofe zal leiden. De direc teur, die den ontsnapten boef die in wer kelijkheid een goed hart blijkt te bezitten zijn vertrouwen schenkt en hem in vasten dienst van het circus neemt, weigert den zoon van de dierentemster als schoonzoon te aanvaarden. De jonge menschen zullen vluchtgn, maar óp het laatste oogenbiik ontdekt de directeur het complot en stuurt zijn dochter naar een dansschool. Marcel trekt naar Parijs om haar te zoeken en in een moedelooze bui staat hij op het punt een contract van een ronselaar te teekenen als zijn vader, die hem naar Parijs gevolgd is, hem daarvan weerhoudt. Pepita, de dan seres, bij wie Marcel zich in Parijs heeft aangesloten, is de eenige die het geheim van Marcels vader kent. Zij verraadt dezen op een gemeene manier en de man, die door zijn liefde voor vrouw en zoon zijn misda den geboet heeft, wordt bij een achtervol ging doodgeschoten. Marcel keert naar het circus weer en vindt bij zijn moeder Frangoise Rosay Yvonne terug, die de dansschool ontvlucht is en zich in haar wa gen heeft verborgen. Het gevolg laat zich raden, want Yvonne is al moeder nog voor Marcel haar .terug gevonden heeft en aangezien de directeur, door zooveel jeugdliefde verteederd, geen enkel bezwaar meer maakt, neemt de toe schouwer afscheid van deze circusmenschen in de stellige verwachting, dat alle moeilijk heden hier opgelost zijn en ieder een onbe zorgde toekomst tegemoet gaat. De circussfeer, het rijden van de wagens in den nacht, het opslaan van de tent en het oefenen van de artisten, is hier bijzonder goed getroffen. Hans Albers is natuurlijk weer de figuur waarom alles draait en hij geeft in zijn spel blijkt, dat hij nog altijd een der beste acteurs van onzen tijd is. Vooraf gaat veel geïllustreerd nieuws en o.a. een alleraardigste screensong, waarin Poppey de held is van allerlei spannende avonturen. JONGENSSTAD. Victoria-theater. Voor de derde week geprolongeerd. En dat nog wel in de week van het lentefeest. Dit bewijst wel dat de Amerikaansche film: Jongensstad, in het Victoria-theater een groot succes is. Ieder, die deze film ook ziet, komt onder den indruk van dit mooie werk met zijn ernstige strekking en het prach tige spel van Spencer Tracy als Pater Flanagan, de edelen strijder voor het goede in de opgroeiende jeugd en van de jeug digen filmster Mickey Rooney, die den moeilijken en lastigsten van Flanagans dis cipelen uitbeldt en zoo precies dat type weet voor te stellen. Prachtig zijn de opnamen in de stad der jongens, het ideaal van pater Flanagan en men schenke eens aandacht aan de jeugdige acteurs, die de rollen van op den voorgrond tredende jongens in dit wereldje uitbeelden, schitterend gespeeld. Wie „Jongensstad" nog niet zag, heeft in de komende week nog ruimschoots gele genheid het spel van Spencer Tracy te be wonderen en onder den indruk te komen van de mooie gedachte, die aan de film ten grondslag ligt. Een goed verzorgd voorprogramma gaat aan het hoofdnummer vooraf. MORGEN GAAT HET BETER. City-theater. Annemarie Selinko heeft het scenario ge maakt. Dat is het minst belangrijke. Een vlot verhaal, maar niet méér. Géén „Pyg- malion zélfs geen „Vadertje Langbeen". Een amusant verhaal met weinig diepgang. De optimistische historie trouw aan de leus: ..Morgen gaat het beter" van de typiste-met-diploma's, die eindelijk werk krijgt, radio-ster wordt en zich met een an de employé s van de omroepmaatschap- py verlooft. Afgewisseld met origineele variaties, al met al een gezellige amuse mentsfilm. Lily Bouwmeester speelt de hoofdrol. Dat is veel belangrijker. Want zij maakt van deze rol iets bizonders, waardoor de film in waarde stijgt. Een film, die krachtens het scenario bestemd was zéker niet boven een goede middelmatigheid uit te komen, wordt vooral door Lily Bouwmeester een product, dat verschillende andere behoorlijke Neder- landsche films in de schaduw stelt. „Pygmalion" en ook „Vadertje Langbeen" n ie t. Maai- daar is Lily Bouwmeester zeker niet de oorzaak van. Selinko en Shaw zijn nu eenmaal twee onvergelijkbare groot heden. Evenwelmorgen gaat het beter! Voorprogramma: Fox-journaal, een film over rijpaarden en een komisch bedoeld geval „The jitters" getiteld

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1939 | | pagina 16