FLITSEN VAN
DO
Sidney Toler,
de nieuwe Charlie Chan.
Welke detective kiest U
Opvolger van
Warner Oland
ONZE BIOSCOPEN.—
VIERDE BLAD.
Opvolger is een moeilijke taak. Ieder is
geneigd vergelijkingen te maken en te
zeggen, dat de voorganger «iet beter heeft
gedaan dan de opvolger. Men wil den
voorganger niet nabootsen, maar tóch zijn
voetsporen volgen. Het is een zeer on
dankbaar werk.
Eenigen tijd geleden is Warner Oland
gestorven. Hij was saamgegroeid met de
rol van Charlie Chan, waarvan hij een
diepgaande studie had gemaakt, hij hield
van deze figuur en hij heeft haar meer dan
een dozijn malen uitgebeeld. Zijn dood
scheen ook de dood van Charlie Chan te
zijn, het leek onmogelijk, dat een ander
Warner Oland zou kunnen opvolgen.
Maar de 20th Century Fox-film Corp,
had de ervaring, dat het publiek zeer op
de Charlie Chan-serie gesteld was. Men
kon deze filmreeks toch niet opgeven,
zonder metterdaad geprobeerd te hebben
een goeden opvolger te vinden! In de stu
dio's werden vele en veelomvattende proe
ven genomen. Onder anderen werd de be
kende filmacteur Wal ter Conolly getest, en
nog een reeks van andere bekende en
bekwame spelers verscheen voor de lens,
om Charlie Chan te doen herleven. Wat zij
vertoon den, was verdienstelijk, was wellicht
zelfs een prestatie, maar het was onvol
doende. Het publiek zou daarmee op den
duur geen genoegen hebben genomen, het
zou zich na de eerste belangstelling
teleurgesteld hebben afgewend.
Sidney Toler was in Hollywood lang
geen algemeen bekende figuur. Hij heeft in
een veertigtal films kleine rollen vervuld
en nimmer één hoofdrol gespeeld. Hij re
kende er al niet meer op, dat hij er ooit een
zou krijgen en had er vrede mee kleine
rollertjes zoo goed mogelijk uit te beelden.
Maar uit de vijf en dertig proefpersonen
voor de rol van Charlie Chan werd hij ge
kozen.
Waarom? Niet omdat zijn uiterlijke gelij
kenis met Warner Oland het grootst zou
zijn. Sidney Toler heeft integendeel een
eigen gezicht. U zult hem uit duizenden
herkennen; wie hem éénmaal aanschouwd
Warner Oland als Charlie Chan.
heeft, vergeet hem niet meer. Maar boven
al heeft hij persoonlijheid. Men neemt aan,
wanneer men deze gestalte op het doek
ziet verschijnen, dat hij inderdaad een ein
deloos sluwe Chineesche detective zou
kunnen zijn. En hier komen wij bij het
groote markante verschil tusschen Oland
en Toler. Oland was boven alles: de altijd
hoffelijke Chinees, die met spreekwoorden
en plichtplegingen in de weer was. Zijn
hoffelijkheid scheen grooter dan zijn
sluwheid. Sidney Toler is bovenal: speur
hond en zijn beleefdheid is bijzaak. Hierin
ligt een kenmerkend verschil.
Zijn eerste film is: „Charlie Chan in
Honoloeloe" en het is een merkwaardig
debuut. Het scenario volgt geheel en al de
traditie, het biedt een Charlie Chan-ver-
ney Toler brengt een eigen persoonlijkheid
haal, zooals we dit gewend zijn. Maar Sid-
mee. Hij is geen slaafsche nabootser, maar
een zelfstandige figuur.
Het zou van weinig piëteit jegens War
ner Oland getuigen, wanneer we hier gin
gen neerschrijven, dat Sydney Toler zoo
veel beter dan hij zou zijn. Deze on-
kieschheid willen we hier dan ook niet
begaan. Maar wel willen wij hier aandacht
vragen voor deze nieuwe verschijning, die
zijn zware opvolgerstaak op zoo uitsteken
de wijze volbrengt!
Geen goede moordzaak zonder moord!
Wij denken daar nooit zoo diep over na,
maar het is toch wel zeer belangrijk, dat
éérst iemand vermoord is, voordat van een
moordzaak sprake kan zijn. Dat is dus het
voornaamste. Dan volgt de wenschelijk-
heid van een dader (moordenaar). Maar
om van den moord tot den moordenaar te
kunnen komen, hebben we een speurder
noodig. Dan is de serie der onontbeerlijk
heden compleet.
Maneschijn, een sehatrijke, beeldschoo-
ne erfgename, een driftige oude boer, die
gezien heeft, wie het gedaan heeft, maar
het niet zeggen wil, een somber oud
kasteel, of een spoorwegcoupé eerste klas
se.... is allemaal bijzaak. Dat is de dra
perie, de franje, het décor, de lokale kleur.
Maar de moord, de moordenaar en de
speurder, die alles uitvischt... dat is nu
eenmaal onmisbaar.
De speurder neemt een loupe ter hand
en speurt. Maar wij onzerzijds mogen ook
die speurder zelf weieens onder de loupe
nemen; hij is immers net zoo belangrijk
als de moordenaar! Want dien moorde
naar ontdekken we pas heelemaal in het
laatst. Een detectiveroman, of een detec
tivefilm die zou beginnen met de
ontdekking van den moordenaar, zou wei
nig spannend zijn. Dat komt pas op het
laatste nippertje en hem of haar, dien U
nooit verdacht hadde argelooze kin
derjuffrouw, de doodzieke neef, of de
eerlijke drogist blijkt de dader, of daderes
te zijn.
Maar de detective is er van den aan
vang af al. Hij loopt door heel dien roman,
of heel die film en onderzoekt en speurt
en spiedt. Hij kijkt door zijn vergrootglas
en denkt na. Dus willen wij thans hém on
der het vergrootglas bekijken en naden
ken.
Welk soort detective zoudt U kiezen,
wanneer U het voor het kiezen hadt, na-
demaal een lijk in Uw kamer op het met
bloed bevlekte tapijt lag uitgestrekt? De
vraag stellen, is het woord verleenen aan
allerlei soort lezers, die allerlei soort ant
woord geven.
Een oude dame zei: Ik koos in zoo'n
geval in de eerste plaats een bij uitstek
betrouwbaar en degelijk persoon!
Een romantisch jongmensch zei: Ik
koos eentje, die niet bang is, die stevige
vuisten aan zijn lijf heeft en ze te gebrui
ken weet óók!
Een efficiënt zakenman: Vóór alles
vraag ik naar gezond verstand!
Een jong meisje: Mijn detective moet
een echte held zijn!
U en ik zullen met gepaste overtuiging
zeggen: Neem Charlie Chan!
Want U en ik kennen hem sedert lange
jaren. Wij wéten, wat wij aan hem heb
ben. Ons vertrouwen heeft hij nog nooit
ofte nimmer beschaamd en hij hééft toch
DE NIEUWE CHARLIE CHAN.
De 20th Century-Foxfilm heeft na den dood van Warner Oland een reeks van proefnemingen gedaan, om uit te maken, wie de beste
opvolger zou kunnen zijn voor de rol van Charlie Chan, den Chineeschen detective. De keus is daarbij gevallen op Sidney Toller.
Hierboven geven wij dezen acteur in eenige poses van de Charlie Chanrol, die hij nu gaat overnemen.
Gail Patrick, de Paramountactrice, die wij binnenkort met Akim Tamiroff en Anna
May W >ng zullen zien optreden in „De Machtige".
voor heete vuren gestaan! Dus houden wij
hem in eere.
Lange, lange jaren heeft Charlie Chan,
in dienst van 20th Century-Fox, zijn
plicht gedaan, moorden geconstateerd en
daders ontmaskerd. Hij heeft bewezen,
wat hij waard is en hij heeft ons nooit in
den steek gelaten.
Een spreekwoord zegt: Met dieven
vangt men dieven en misschien is dat
weieens een keer gebeurd, maar zou men
zóóiets regel mogen noemen? Wie Char
lie Chan in zijn internationale avonturen
gevolgd heeft, moet toegeven, dat hij dan
toch de uitzondering op dien regel,
dien absurden regel, zou moeten zijn.
Niet alleen bewonderen wij Charlie
Chan als vakman. Ook als mensch is hij
een geschikte kerel, een zeer beleefde
Chinees, die een reeks van hoffelijke
spreekwoorden kent! En de oude, grijs
harige dame voornoemd, zal hem zonder
aarzelen een betrouwbaar en degelijk per
soon vinden, het romantische jongmensch
zal moeten erkennen, dat Charlie niet
bang is, de efficiënte zakenman moet toe
stemmen, dat deae zoon van het Hemel-
sche Rijk over gezond verstand beschikt.
En het goudgelokte jongemeisje zegt en
thousiast: Mooi is hij misschien niet
zoozeer, maar hij duürrrftü Gewéldig
Neem nu eens het geval van Charlie
Chan in Honoloeloe. Zonder hem zou de
lieftallige Judy Hayes valsch verdacht en
naar de gevangenis vervoerd zijn. En zelfs
indien haar blanke onschuld achteraf ge
bleken ware en haar medeplichtigheid, of
uitsluitende verantwoordelijkheid voor
het stelen van driehonderdduizend dollar
later zou komen zijn te vervallen, dan zou
zij toch in elk geval heel lang een onaan
genaam avontuur hebben beleefd. Zooiets
mag niet over het hoofd worden gezien.
Kort en goed: het is een eerezaak,
om moordenaars en dieven aan de ge
rechtigheid over te leveren, om onschuldig
verdachten het leven niet moeilijker te
maken dan het al is en om onschadelijk
uitziende personen op den keper te be
schouwen. En dat is de verdienste van
Charlie Chan! En dat beschouwt hij als de
natuurlijkste zaak van de wereld. Onver
stoorbaar verricht hij zijn onderzoek. Ook
thans weer, juist thans, nu hij zoo'n be
langrijke mijlpaal gepasseerd is, nu hij
met zijn avontuur in Honoloeloe als het
ware zijn tweede jeugd is aangevangen!
Een valstrik wordt opgesteld
Een beeld uit de nieuwe 20th Century- Foxfiltn
CHARLIE CHAN IN HONOLOELOE,
met Sidney Toler in de hoofdrol.
ONDERZEE-PATROUILLE.
Roxy-theater.
Een bijzonder spannende film is deze
week het hoofdnummer van het Paasch-
programma in 't Roxy-theater, n.1. Onderzee
patrouille. Vol afwisseling in opnamen is
deze film, die een rykelui's zoontje laat
zien, die wel erg teleurgesteld is, als hij,
dienstnemende bij de marine, geplaatst
wordt op een ouden torpedojager; die nooit
zee kiest, 't Is daar een grappige geschiede
nis aan boord, waar van discipline geen
sprake is. Maar als dan een nieuwe kapitein,
die wat heeft goed t- maken, wordt aange
steld, verandert alles. Dat valt de half
bakken matrozen niet mee. Maar dat ver
andert wel als de boot werkelijk naar zee
moet en in strijd gewikkeld wordt met een
duikboot. De jonge millionnair heeft onder
wijl een charmante schippersdochter leeren
kennen en in de verovering van Susan, die
geen gemakkelijke vader heeft, deinst hij
evenmin voor gevaren terug, als in den
strijd op zee. En wie volhoudt, wint.
Men zal zeker deze film, die zoo
vele spannende en komische tafreelen bevat
met genoegen zien en tevens met sympathie
kennis maken met Richard Green en Nancy
Kelly, die hun rollen uitstekend vertolken.
En ook zal men Slim Summerville met
plezier terugzien. Richard Green is een zeer
vlot type en Nancy Kelly's spel houdt
groote beloften in. Dat George Bancroft als
Susan's vader zeer goed is, zal niemand
verwonderen.
Een aardig voorprogramma gaat aan
het hoofdnummer vooraf. Een mooi Poly
goon-journaal, een aardige teekenfilm, een
prettige komische twee-acter met een paar
uitstekende dansers en een gekleurde na
tuuropname van Celebes en Borneo bren
gen veel variatie.
Miss Broadway.
Gedurende de Paaschweek wordt eiken
middag een filmvoorstelling gegeven met
als hoofdnummer één der laatste Shirley
Temple-films: De kleine Miss Broadway.
Hiervan kunnen de bewonderaars van d§.'
lieftallige Shirley genieten, want zij is wejr
uitstekend op dreef. Zij speelt, zingt en
danst als een volleerde actrice en vooral
haar dansen trekt in deze film bijzonder de
aandacht. Als wees wordt zij geadopteerd
door den exploitant van een Variété-Hotel,
waarin artisten van verschillend genre een
onderdak vinden. De oude zwartgallige
dame, die eigenares is van dit hotel, ergert
zich aan het leven en het lawaai en tracht
aan alles een einde te maken, ook aan de
idylle, die ontstaat tusschen haar neef
Roger, vriend van Shirley en de dochter uit
het Variété-Hotel. Maar de kleine Shirley
versaagt niet en werkt op alle manieren met
Roger samen om alles tot een goed einde te
brengen.
Een eenige film, waarin ieder terecht zal
genieten.
CIRCUSREIZIGERS.
Theater Harmonie.
Dit is met recht een romantische film,
niet alleen omdat het leven van circusartis-
ten op zichzelf al romantisch is, maar bo
venal omdat er in het groote circus Barlev
allerlei wonderbaarlijke en spannende ge
beurtenissen voorkomen.
Er is in de figuur van Hans Albers
een ontsnapte boef, die na een levensge
vaarlijke vlucht in een der voorbijrijdende
circuswagens springt, omdat hij weet, dal
daarin de door hem reeds lang verlaten
vrouw woont, die als dierentemster in het
circus optreedt.
De vrouw verbergt hem, maar verzwijgt
voor haar jongen, dat deze man zijn vader
ij. Marcel, de zoon, heeft een verhouding
met Yvonne, de dochter van den directeur
en het is deze jonge liefde, die tenslotte tot
de groote catastrofe zal leiden. De direc
teur, die den ontsnapten boef die in wer
kelijkheid een goed hart blijkt te bezitten
zijn vertrouwen schenkt en hem in vasten
dienst van het circus neemt, weigert den
zoon van de dierentemster als schoonzoon
te aanvaarden. De jonge menschen zullen
vluchtgn, maar óp het laatste oogenbiik
ontdekt de directeur het complot en stuurt
zijn dochter naar een dansschool. Marcel
trekt naar Parijs om haar te zoeken en in
een moedelooze bui staat hij op het punt
een contract van een ronselaar te teekenen
als zijn vader, die hem naar Parijs gevolgd
is, hem daarvan weerhoudt. Pepita, de dan
seres, bij wie Marcel zich in Parijs heeft
aangesloten, is de eenige die het geheim van
Marcels vader kent. Zij verraadt dezen op
een gemeene manier en de man, die door
zijn liefde voor vrouw en zoon zijn misda
den geboet heeft, wordt bij een achtervol
ging doodgeschoten. Marcel keert naar het
circus weer en vindt bij zijn moeder
Frangoise Rosay Yvonne terug, die de
dansschool ontvlucht is en zich in haar wa
gen heeft verborgen.
Het gevolg laat zich raden, want Yvonne
is al moeder nog voor Marcel haar .terug
gevonden heeft en aangezien de directeur,
door zooveel jeugdliefde verteederd, geen
enkel bezwaar meer maakt, neemt de toe
schouwer afscheid van deze circusmenschen
in de stellige verwachting, dat alle moeilijk
heden hier opgelost zijn en ieder een onbe
zorgde toekomst tegemoet gaat.
De circussfeer, het rijden van de wagens
in den nacht, het opslaan van de tent en het
oefenen van de artisten, is hier bijzonder
goed getroffen. Hans Albers is natuurlijk
weer de figuur waarom alles draait en hij
geeft in zijn spel blijkt, dat hij nog altijd
een der beste acteurs van onzen tijd is.
Vooraf gaat veel geïllustreerd nieuws en
o.a. een alleraardigste screensong, waarin
Poppey de held is van allerlei spannende
avonturen.
JONGENSSTAD.
Victoria-theater.
Voor de derde week geprolongeerd. En
dat nog wel in de week van het lentefeest.
Dit bewijst wel dat de Amerikaansche film:
Jongensstad, in het Victoria-theater een
groot succes is. Ieder, die deze film ook ziet,
komt onder den indruk van dit mooie werk
met zijn ernstige strekking en het prach
tige spel van Spencer Tracy als Pater
Flanagan, de edelen strijder voor het goede
in de opgroeiende jeugd en van de jeug
digen filmster Mickey Rooney, die den
moeilijken en lastigsten van Flanagans dis
cipelen uitbeldt en zoo precies dat type weet
voor te stellen. Prachtig zijn de opnamen
in de stad der jongens, het ideaal van pater
Flanagan en men schenke eens aandacht
aan de jeugdige acteurs, die de rollen van
op den voorgrond tredende jongens in dit
wereldje uitbeelden, schitterend gespeeld.
Wie „Jongensstad" nog niet zag, heeft in
de komende week nog ruimschoots gele
genheid het spel van Spencer Tracy te be
wonderen en onder den indruk te komen
van de mooie gedachte, die aan de film ten
grondslag ligt.
Een goed verzorgd voorprogramma gaat
aan het hoofdnummer vooraf.
MORGEN GAAT HET BETER.
City-theater.
Annemarie Selinko heeft het scenario ge
maakt. Dat is het minst belangrijke. Een
vlot verhaal, maar niet méér. Géén „Pyg-
malion zélfs geen „Vadertje Langbeen".
Een amusant verhaal met weinig diepgang.
De optimistische historie trouw aan de
leus: ..Morgen gaat het beter" van de
typiste-met-diploma's, die eindelijk werk
krijgt, radio-ster wordt en zich met een
an de employé s van de omroepmaatschap-
py verlooft. Afgewisseld met origineele
variaties, al met al een gezellige amuse
mentsfilm.
Lily Bouwmeester speelt de hoofdrol. Dat
is veel belangrijker. Want zij maakt van
deze rol iets bizonders, waardoor de film in
waarde stijgt. Een film, die krachtens het
scenario bestemd was zéker niet boven een
goede middelmatigheid uit te komen, wordt
vooral door Lily Bouwmeester een product,
dat verschillende andere behoorlijke Neder-
landsche films in de schaduw stelt.
„Pygmalion" en ook „Vadertje Langbeen"
n ie t. Maai- daar is Lily Bouwmeester zeker
niet de oorzaak van. Selinko en Shaw zijn
nu eenmaal twee onvergelijkbare groot
heden. Evenwelmorgen gaat het beter!
Voorprogramma: Fox-journaal, een film
over rijpaarden en een komisch bedoeld
geval „The jitters" getiteld