VOOR ONZE KINDEREN.
IJS ONDER EEN LAVASTROOM
LEGPUZZLE.
ROCOCO.
Verhaaltjes van kinderen
voor kinderen.
DERDE BLAD.
CHINEESCH-INDONESISCHE
CULTUUR-AVOND.
Het Chineesche volk heeft geen
rustig bestaan. Vele malen hebben na'
tuur-rampen het land geteisterd, tal
van overstroomingen hebben hun ver'
woestend werk gedaan en doen dit bi;
tijd en wijle nog.
Maar is er meer. Er is een ramp, zoo
mogelijk nog erger dan overstrooming
of hongersnood: er is oorlog en oor
log is ménschenwerk.
Het Chineesche volk vecht voor zijn
zelfstandigheid tegen een Japansche inva
sie. En naar de strategen en militaire waar
nemers verklaren: niet zonder succes. Maar
de mensch wéét ten koste van wat. Ten
koste van veel leed en namelooze ellende.
Vooral voor de zwakken, de vrouwen en
kinderen, die zich in dezen harden strijd
om het zelfstandig bestaan maar al te vaak
niet staande weten te houden
En in zulke gevallen blijkt toch altijd
nog iets over van de naastenliefde, die den
mensch dwingt om de geslagenen en ver
drukten te helpen.
Hoe weinig daarvan in het algemeen ook
tot uiting komt er blijken tóch nog ge
vallen te zijn, die het wereldgeweten een
oogenblik wakker kunnen schudden. We
zagen het bij Abessinië, bij Spanje, na de
Jodenvervolgingen en we zien het weer bi;
de ellende van de Chineesche burgerbevol
king.
In ons land is gevormd het „Comité voor
hulpverleening aan de burgerbevolking in
China", onder voorzitterschap van den
bekenden sinoloog prof. dr. J. J. H. Duy-
vendak.
Voorts zijn tal van plaatselijke comité's
gevormd. Ook in Alkmaar en het was
dit comité dat gisteravond in de Harmonie
een Chineesch-Indonesischen cultuur-avond
organiseerde, waarvan de opbrengst ten
bate kwam van China's burgerbevolking.
De voorzitter van het Alkmaarsche co
mité, de heer A. Visser, heeft in zijn
openingswoord in het kort uiteenge
zet wat het comité tot nu toe heeft
gedaan om den nood in China te helpen
lenigen. Voor vijf en dertig duizend gul
dens aan verbandmiddelen, vaccines en
kinine is reeds naar China verzonden, ter
wijl eveneens geld verstuurd is, bestemd
voor het aankoopen van levensmiddelen.
Voorts zette hij uiteen, hoe men tegen
woordig voor drie gulden per maand het
„peetvaderschap" over één Chineesche kind
op zich kan nemen. Geld kan gestort wor
den op girorekening: Lissa en Kann 2040
den Haag (China-Hulp).
De voorzitter heette in het bizonder wel
kom burgemeester van Kinschot en den
Chineeschen gezant Wunsz King met zijn
eersten secretaris Juan Tih. Deze laatste
heeft namens den gezant, enkele woorden
van dank gesproken voor de materieele
hulp van het Nederlandsche aan het Chi
neesche volk.
Er was een afwisselend programma sa
mengesteld bestaande uit Chineesche mu
ziek en Javaansche dansen, voordracht van
enkele Chineesche gedichten door mej. M.
Ponstijn in vertalingen van J. Eekhout en
Helène Swarth, een Chineesche drakendans
en een oud-Chineesche huwelijksceremonie.
Hun medewerking verleenden de Studen-
tenvereeniging ter bevordering van de In
donesische kunst te Leiden en de Chinee
sche vereeniging „Hua Chiao Hwee Kuan"
te Rotterdam.
Allen hebben het hunne bijgedragen tot
het succes, dat deze avond is geworden. In
de eerste plaats materieel: de avond heeft
het zijne bijgedragen tot het bereiken van
het doel: zooveel mogelijk materieele hulp
aan China. In de tweede plaats cultureel:
deze avond heeft laten zien hoe belangrijk
China als oud cultuurland is en nog beter
doen beseffen welke kostbare cultuur-goe
deren het Chineesche volk tegen vreemde
indringers met hand en tand verdedigt.
ONS DRUKWERK
ziet er ALTIJD goed uit!
DRUKKERIJ COSTER.
ALKMAARSCHE COURANT. TEL. 3320.
RUZIE IN DE BADKAMER
door Nachtegaaltje.
„Ru opstaan!", riep Elsje, Rudi's zusje
aan de deur die de beide kamertjes van
elkaar scheide:
„Ik ga het eerst baden". Vlug stond
Rudi op en kleedde zich haastig aan.
Ze deden altijd wie het eerst in de bad
kamer was. Ru was vlug klaar en ging
naar de kamer boven op het portaal. Bijna
gelijk kwrmen zij binnen.
„Ik eerst, toe Els mag ik eerst". „Nee ik
was eerder". „Niet ik, ik, ik", riepen ze
door elkaar.
Elsje pakte de spons, doopte die in het
water en gooide hem Ru in het gezicht.
„Toe, niet doen Els, dat is flauw".
Hij pakte de handdoek en sloeg haar
daarmee tegen haar benen.
„Au, dat zal ik je betaald zetten", zei
Els en greep naar het wasdoekje en gooide
het kletsnat in zijn gezicht.
Op het lawaai kwam moeder haastig toe-
Ioopen. Ze dacht dat er heel wat aan de
hand was.
„Wat moet dat", riep moeder verschrikt.
Snikkend vertelde Elsje het verhaal hoe
onrechtvaardig Ru wel was.
„Is dat alles om ruzie om te maken, foei
kinderen jullie moeten je schamen", zei
pioeder. „Ru gaat mee naar beneden en
Elsje gaat baden".
Ru ging mee naar beneden maar hy
yond het „echt gemeen", zoals hij later aan
Elsje vertelde.
Moeder had al voor de ontbijt-tafel ge
tergd. Aan tafel waren ze weer de beste
maatjes en je zou niet zeggen dat ze zo
kort geleden grote ruzie gehad hadden.
ONS EIGEN POSTPAPIER.
„We gaan nu eens iets heel nieuws te
kenen", zei meneer. „We zijn allemaal met
de vorige tekening klaar en ik heb nu iets
leuks bedacht. Wie van jullie heeft eigen
postpapier?" Bijna alle vingers gingen
omhoog.
„Ik heb het al gezien. De meesten heb
ben eigen postpapier. De anderen lenen
misschien een velletje van een broer of
zuster of van vader of moeder, maar ook
voor hen is, wat we nu gaan doen, heel
aardig. We zullen initialen gaan tekenen.
Jullie weten allemaal wat initialen zijn: de
beginletters van je naam. Allemaal hebben
jullie wel eens een stempel gezien, dat op
een brief of in een boek stond en waarin
de beginletters stonden afgebeeld van den-
gene, van wien het boek was. Maar het is
helemaal niet nodig om daarvoor een stem
pel te hebben of de letters door een druk
ker op je postpapier te laten zetten. Je
kunt het net zogoed zelf tekenen. Natuur
lijk vraagt dat werkje veel tijd en moet je
het ook heel nauwkeurig doen, want an
ders is het niet mooi.
Maar het kan heel goed! In de eerste
plaats moeten we natuurlijk bedenken, hoe
we de letters zullen tekenen. Ik neem bij
voorbeeld Jan Trekker. Jij zou het toch
niet leuk vinden, Jan, om je letters J. T.
eenvoudig naast elkaar op het papier te
zetten, alsof ze door een schrijfmachine er
op gedrukt waren. Je moet er een aardig
motief van maken. De J en de T op een be
paalde manier in elkaar strengelen of door
elkaar zetten of een schild, net zoals je
zelf wilt. Natuurlijk moet het geheel niet
te groot worden, want dat staat niet mooi.
Je zult misschien niet direct iets aardigs
vinden, maar daarom moeten we nu juist
gaan oefenen. Ieder krijgt een groot teken-
vel en dan gaan jullie maar eens proberen.
Op alle mogelijke manieren kan je de let
ters samenbrengen. Je kunt alleen twee
voorletters nemen of ook de letters van je
andere namen. Jij bijvoorbeeld, Marietje,
hoe heet jij voluit?"
„Maria Johanna Kersvelt".
„Juist. Jij kunt dus als initialen nemen
M. K. of M. J. K. Je moet zelf maar eens
zien, wat het mooiste staat. Als jullie dan
iets hebben gevonden, wat je leuk vindt,
moet je dat heel netjes op papier uitwer
ken en dan kan je het mee naar huis nemen,
om het in Oost-Indische inkt, rode inkt of
inkt van een andere kleur, keurig op je
postpapier te tekenen. Vinden jullie het 'n
goed idee? Ja? Dan zal ik om jullie
te helpen een paar voorbeelden op het
bord tekenen en dan gaan jullie allemaal
zelf aan de slag!"
Een minuut of tien later bogen alle hoof
den zich over het papier heen en probeer
den de .kinderen op welke manier ze hun
voorletters het mooiste konden tekenen.
DE EERSTE TOCHT IN HET JAAR.
door L. H. P. v. Z.
Toen vader den kleinen jongen in slaap
moest lezen: Mama, mama, Pappie slaapt al.
IJs onder een lavastroom, waar
van de oppervlakte zo warm is, dat
je er niet met blote voeten op kuni
lopen, dat is toch wel iets heel bij
zonders. We hadden gehoord, dat er
toch een ijslaag bestond, die onder
een verstarde lavastroom lag en
wel in de Noord-Amerikaanse staac
New-Mexico op het kruispunt van
de 108ste graad Westerlengte en de
35 ste graad Noorderbreedte. Daar
zou een dikke laag van lava zijn.
gloeiend heet door de zon en onder
die laag zou ijs zijn!
Nu hadden we daar al wel meer
van gehoord, maar omdat we wisten, dat de
Amerikanen graag een beetje opscheppen,
hadden we nooit veel geloof aan die ver
halen geschonken. Het was toch ook niet
mogelijk. We weten allemaal, dat ijs direct
smelt als het met warmte in aanraking
komt, dus dit was wel een beetje vreemd.
Toen we dan ook in de buurt van die merk
waardige ijspartij waren, besloten we er
eens naar toe te gaan. En zo gingen we op
een dag, in gezelschap van een paar men
sen, waarvan één zeer veel verstand van al
dit soort dingen had, op weg. Het was een
geluk, dat meneer Barks ons alles kon uit
leggen.
Overal stonden richtingwijzers, die de
weg aangaven, naar het 30 meter diepe
ravijn, dat op sommige plaatsen op een
tunnel lijkt. Dat komt omdat toen de lava
over het dal stroomde, het eerst de opper
vlakte van de stroom vast werd. De onder
kant bleef nog door stromen, verder naar het
dal. Zo ontstonden die geweldige natuurlijke
tunnels op een hoogte van ongeveer 2200
meter boven de zeespiegel.
Over grauwe blokken steen klommen we
naar beneden. De hete lucht, die zich in het
open ravijn had verzameld, sloeg ons als de
hitte van een geweldig vuur tegemoet. Het
is niet te begrijpen, hoe ijs die geweldige
hitte kan verdragen. Een paar mensen van
ons gezelschap zeiden dan ook al direct:
„Het is natuurlijk een truc! Ze willen de
goedgelovige bezoekers voor de gek
houden om daar geld mee te verdienen".
Maar nergens hoefde je entreegeld te be
talen, nergens was zelfs een gids te zien, die
de mensen tegen betaling langs het ijs zou
brengen. Nee, we merkten al gauw, dat het
hier niet om geld te doen was. De enige
wegwijzers waren de borden langs de kant.
Zogauw we op plaatsen kwamen, waar we
door de natuurlijke hellingen en door de
tunnels werden ingesloten, voelden we, dat
het veel koeler werd. We klauterden over
rotsblokken en daarna keken we in de
diepte, waar de koude lucht vandaan kwam.
Wat we daar zagen, was heus de moeite
waard. Een ijsblok, van ongeveer 35 c.M. dik
en 15 meter breed met een prachtige blauw
groene kleur, door stenen omgeven! We
daalden dieper af en raakten voorzichtig
het ijs aan, want we konden het nog niet
helemaal geloven. Maar het was werkelijk
ijs niet bergkristal of iets, dat erop leek.
We voelden en zagen, dat het ijs was. Als dit
blok ijs de hitte van de zomer kon trot
seren, kunnen we gerust spreken over
„eeuwig ijs" zoals we ook spreken over
„eeuwige sneeuw".
Vreemde donkere lijnen liepen horizon
taal door het ijs. Aan de voet van het ijs
zagen we een beetje water, dat een tempe
ratuur van werkelijk 0 graden Celsius had
ongeveer 20 meter verder, was het zo warm,
dat het aardig op de temperatuur in de
Sahara begon te lijken.
Nu hoort lava tot de beste natuurlijke
isoleerstoffen. Er zitten veel kleine lucht-
blaasjes in het gesteente en die isoleren de
warmte. Als de dikke lagen van lava
eindelijk een beetje zijn afgekoeld, dringt
de warmte van de zon er niet meer toe
door. Het ijs had zich daar gevormd,TH*
de lucht, die diep uit de tunnel stroomde T
aanraking kwam met de vochtigheid, dié
heel dunne straaltjes of liever in enkeh
druppels van boven naar beneden door
siepelde. Men vermoedt, dat heel m J"
jionto nne resten moeten ziin van rU
-• - ui
diepte nog resten moeten zijn van de Ee.
weldig grote gletschers uit de ijstijd, ~j,"
zelfs door de kokende lavastroom niet hel#!
irA*irlen nnsmelten.
De enige warmte, die bij dit geïsoleerd»
gebied kan komen, komt door de winden
die nu en dan door het warme dal blazen*
Maar deze winden zijn alleen in staat om de
uiteinden te laten smelten.
Dit alles vertelde meneer Bark ons en
ook, dat de blauwgroene kleur van het
waarschijnlijk kwam, doordat het stof V1
de bloesems van de pijnbomen die 0p dg
oppervlakte van de lava groeiden, naar be.
neden was gewaaid en in de tijd, dat de ijs.
laag werd gevormd, daardoor heen was ge,
zakt. De donkere strepen bestaan uit stof,
dat op dezelfde manier in het ijs is gekomen!
Men heeft wel eens gedacht, dat men dié
strepen als jaarringen moest beschouwen
waaraan men dus kon zien, hoeveel jaar die
ijslaag al oud was, maar dat schijnt helemaal
niet waar te zijn.
Men is van mening, dat de lavastroom
nog vrij jong moet zijn. Maar archaëologen
verstaan onder „jong" iets anders dan wijt
Op de lava groeien prachtige pijnbomen eé
sommige stammen zijn meer dan een meter
dik. Nu groeien pijnbomen heel langzaam
als ze niet op vochtige bodem staan en bo.
vendien moet het een flinke tijd geduurd
hebben, voor er een laag op de lava was
gekomen, waar de bomen in konden
groeien.
Ook wordt in de oude Indiaanse ver»
halen niets gezegd over een lavauitbarsting
in deze streken, dus die lavastroom, moet er
al veel eerder zijn gekomen, want ook is het
bekend, dat al sinds duizenden jaren mensen
in deze streken gewoond moeten hebben.
We waren blij, dat we al die bijzonder
heden over dit wonderlijke verschijnsel
konden horen en toen we naar huis gingen,
waren we er allemaal van overtuigd, dat we
iets heel bijzonders hadden gezien.
KRUISWOORDRAADSEL.
Horizontaal
1. nijdig, uit zijn humeur.
3. een vogel, die niet moeilijk te radenis.
5. toestand van iets, dat gespannen is.
6. bakt de bakker brood van.
Verticaal:
2. bekend Ned. dichter, die omstreeks
1800 leefde.
3. heeft ieder, die naar het buitenland
gaat.
4. een veelvoorkomende woorduitgang.
LENTE.
RAADSELS.
1. In de volgende zin zijn de medeklinkers
uit de woorden weggelaten. Hoe luidt
deze zin?
e. i. ,e .o.ei ,a. .e ..e.e
i.e.e oeiijijee aa
•a. ,u..e. .o..e.
2. Wij hebben kort geleden een vermenig
vuldiging gegeven, waarvan alleen de
cijfers 1 en 3 waren gegeven.
Probeer nu eens de cijfers van de vol
gende deling in te vullen, waarvan
weer alleen alle voorkomende cijfers
1 en 3 zijn gegeven.
3 1 1 3
1 1 3.
1 3
3
3. Welk dier lijkt het meest op een kat?
OPLOSSINGEN.
De oplossingen van de raadsels in ons
vor'g nummer zijn als volgt:
1. De raadsels van de Alkmaarse Courant
worden elke week door duizenden
kinderen opgelost.
2. Panter, eland, otter, arend, uiver, stier.
3. Een leeuw, want hy is nog een 1 (e^
langer.
Hoeveel fouten zijn erin?
Op deze legpuzzle zijn een paar mensen
uit de Rococotijd afgebeeld. Die Rococotijd
was ongeveer in het midden van de 18e
eeuw. Krullen, versierselen en allerlei tier-
lantijntjes kwamen toen in de mode. Stoe
len en tafels werden alleen nog met krul
len en slingerd gemaakt. De mensen kleedden
zich in prachtige kleren, waar veel strikjes,
kanten en linten aanzaten. Iedereen heeft
wel eens afbeeldingen gezien van die kle
ren. Er bestaan ook veel porseleinen beeld
jes in Rococostijl en als je de stukken van
deze legkaart aan elkaar hebt gelegd zal
je de drie figuren, die erop staan, direct
als Rococomensen herkennen. Maar daar
mee ben je nog niet klaar. Er zitten ver
schillende fouten in dit plaatje. Een
zie je direct, maar er zijn er ook een pa31"'
waar je goed voor moet nadenken en die
L-o„niR het eerste gezicht zult ontdek*
icen. Begin maar eerst met de legpuzzle i»
e r.aar te leggen, en probeer dan eens wel-
paar 1 ke fouten je kunt vinden.
