Drie dagen langs onze grenzen,
IN REGEN EN WIND.
De verjaardag van Prinses
Juliana.
TWEEDE BLAD.
De derde dag van de excursie was
wel anders dan de twee vorige dagen.
Toen een stralende zon en weldadige
warmte en nu...
Een grauwe morgen, die weinig goeds
voorspelde. Een harde wind, die weldra
tot een halven storm zou aanwakkeren.
Zware luchten, die een al te spoedigen
regen voorspelden.
Wij zijn vandaag in een geheel ander deel
van het land, aan een geheel andere grens.
We zijn in een land van hei en zand; het
eerste moge voor ons, die in het dagelij ksch
leven zoo weinig hei zien, welkom zijn, het
tweede is wel buitengewoon onaangenaam.
Want nauwelijks zyn we buiten de stad, of
gryze zandwolken zwiepen ons aan alle
VL
Niet ver er vandaan staat de keukenwagen,
want hier wordt niet in een keuken gekookt.
De twee koks zijn vroolijke klanten en zij
bieden gul de stamppot van aardappelen met
bieten aan Die officieel geproefd wordt
door den kapitein van de week...
Inmiddels heeft de officier van den dag
een tafel en twee stoelen laten aanrukken
en is hij met den administrateur der com
pagnie bezig, kleine stapeltjes geld op de
tafel neer te zetten... Een belangrijke ge
beurtenis is op komst: tractement beuren,
beter nog: soldij in ontvangst nemen.
De eerste sectie staat aangetreden, wordt
present gemeld bij den luitenant van den
dag. En na het „Op de plaatsrust!"
roept de sergeant-administrateur een voor
een de namen af van de mannen.
Met een „Present" komt de opgeroepene
uit de sectie te voorschijn, nadert het tafeltje,
groet met het militaire saluut en strijkt dan
met het zekere, maar niet te beschrijven
gebaar met de eene hand zijn stapeltje over
Een der belangrijkste factoren,
waarmee de legerleiding rekening
moet honden, om de troepen strijd
vaardig te houden en de geest te
bewaren, is de legering. Een toch
tige, koude schuur is niet geschikt
voor huisvesting!
Waar wallen en heggen in wille
keurige rangschikking bij duizen
den te vinden zijn, daar profiteert
de verdediger van het „coulissen-
stelsel".
den rand van de tafel en laat het in de lin
kerhand vallen. Weer salueert hij, maakt
rechts-omkeert op de plaats en verdwijnt.
Och lezer, U kent het tafreeltje wel. En
't gaat hier net als overal; ook hier wordt
van sommigen vijf cent ingehouden: „voor
die gebroken ruit, hè?"Waarop de
stereotype grijns op 's mans aangezicht
verschijnt
Een stuk 6-veld op den brink.
Ik weet niet, of het pleintje, midden in
het dorp, hier in deze provincie ook brink
heet, maar met dat eene woord is de situatie
precies geteekend.
Op dien brink dan staat de muziekkoepel,
onder welks gewelf de plaatselijke muziek-
vereeniging wellicht gepoogd heeft de
zooveelste symphonie van Beethoven te ver
tolken.
Blijkbaar is de brink een strategisch punt,
want de muziekkoepel wordt beschermd
door een stuk 6-veld. Het is gericht op de
Bij de foto's: boven de opstelling van een
lichte mitrailleur. Boven het betonnen „dak"
is een camouflage aangebracht met behulp
van gaas. Links onder de opstelling van een
stuk 4,7, eveneens uit beton opgetrokken en
voorzien van een groote schietsleuf.
kanten voorbij en door de naden van de
carrosserie stuift het zand in onzen wagen,
die toch van goede kwaliteit is
Zandverstuivingen! Een eenzame wiel
rijder tornt tegen den storm op, een stof
bril voor de oogen. Een enkele wandelaar
zwoegt met gekromden rug voorwaarts, de
hand schuin tegen het voorhoofd geplaatst,
om zoo zijn oogen te beschermen.
Zoo arriveeren wij na een tocht van een
uur ergens in een dorp, dat gelukkig in de
luwte der bosschen ligt. Hier ligt een batal
jon onder commando van een majoor. Een
school is de huisvesting van een der com
pagnieën, een volksgebouw voor de andere
compagnie.
De jongens hebben het best en hun stem
ming laat niets te wenschen over.
Op het schoolplein zit een man of vijf
aardappelen te jassen, 't Gaat vlot, omdat
men over een schilmachientje beschikt.
Een der jongens bedient het machientje,
de anderen pikken met hun mes de „oogen"
uit de geschilde aardappelen en mikken deze
dan in de tobbe Om de zooveel tellen een
plons, watergespat en gelachEen on
schuldig vermaak, dat een aparte bekoring
heeft, als men de uniform heeft aange
trokken!
straat, die van de grens komt en bestrijkt
het plaveisel tusschen de huizij ry en tot de
bocht, een goede 500 meter verderop. Na
tuurlijk ligt daar bij die bocht de traditio-
neele versperring.
Er staat slechts een man op post; de rest
is nergens te zien. Maar als op ons verzoek
de stelling bezet zal worden, dan komen op
het eerste signaal van alle kanten de
jongens aansnellen en eer een halve minuut
verstreken is, ligt de bediening van het
stuk gereed achter de borst- en zij weringen
van gevulde zandbakken.
In het open veld.
Tot nog toe hebben we niet al te veel
hinder gehad van de zandwolken, maar
weldra zal het anders worden.
We gaan namelijk naar een stelling
ergens in het open veld in de buurt van
een brug, die over een smal beekje ligt.
Hier is geen bescherming van huizen
rijen of van een bosch, hoogstens kan
men bij een enkele boerderij even be
schutting vinden.
Bij de versperring zien we al, dat 't hier
vandaag geen pretje is: de schildwacht staat
in het open veld en heeft zijn overjas aan,
de kraag opgezet. Hij heeft het koud.
En als wij uit den wagen stappen, rillen
wij. En binnen een minuut zitten onze
jassen, onze nek, onze oogen vol zand
Een stelling zien we niet. Merkwaardig;
onbegrijpelijk. Maar als we een paar hon
derd meter terug gaan, blijkt, dat we ons
leelijk vergist hebben. Hier ligt zelfs een
zeer groote stelling, een aaneenschakeling
van verbindingsloopgraven, een gansche rij
van mitrailleuropstellingen. Maar de camou
flage is zoo verbluffend goed, van de na
tuurlijke heggen, struiken en ander laag
hout is een zoo handig gebruik gemaakt, dat
de geheele stelling van grenszijde volkomen
onzichtbaar geworden is!
Dan zoeken wij het detachement op. Het
blijkt dat de jongens in een groote schuur
zijn ingekwartierd. Blauwe pannen vormen
de dakbedekking en de boer kan met een
eerlijk gezicht zeggen, dat het nergens lekt.
Maar verder zwijgt hij
Overal tocht het; het stroo, dat op de
vloer ligt en waarop de jongens moeten
slapen, waait telkens omhoog. Erg te spreken
is men dan ook niet en wij kunnen het be
grijpen. Wanneer wij de inkwartiering op de
deel bij den keuterboer vergelijken met de
huisvesting hier bij den welgestelden boer,
dan
strtjkt
dw h«t
niet te be-
schrijven
gebaar het
reld zijn
hand.^
Gelukkig weten wij, dat de jongens thane
beter gehuisvest zijn. Omdat onze WT
leiding een open oog heeft voor de legering
en gezonde soldaten met een goeden ge®.*
prefereert boven een boer, die slechts aan
zich zeiven denkt.
Lezer, wy zijn bij honderd en een stellin»
geweest; wy hebben bij alle geïnformeerd
naar de legering en huisvesting van de
jongens; we hebben overal zeer tevreden,
vaak zelfs enthousiaste antwoorden ge»
kregen. Hier en hier alleen was helaas de
uitzondering
Laten wij U maar niet vertellen, wat w«
over dezen boer gezegd hebben, toen wy
weer in onze auto zaten, op weg naar een
volgende plaats
Achter de coulissen.
Het grensland, waarin wy ons thans be
vinden en dat wij spoedig zullen verlaten,
om dan de kust op te zoeken, is rijk aan
natuurschoon, maar die schoonheid is na
tuurlijk vandaag bijzaak. Trouwens de zon
heeft zich nog niet laten zien vandaag; de
regen echter plenst op de geasfalteerde
wegen neer...
Dit land is voor Defensie een ideaal ter
rein. Het is bezaaid met begroeide wallen
langs de akkers; het telt zijn dichte hagen
bij duizenden; het heeft zijn onoogelijke
stroompjes bij honderdtallen en hun loop
is altyd even grillig.
Hoe moet een eventueele invaller hier
naderen? Achter elke heg, achter elke wal,
kan een mitrailleur in stelling staan. Maar
achter wélke ligt het zoo gevaarlijke schiet
wapen? Achter deze haag of achter die,
50 meter verder? Of achter die andere, daar
links van die tweede, zoo naar schatting
op dezelgde hoogte, of misschien nog iets
verder terug of iets dichterbij.
Hier ligt een groote serie „coulissen" en
achter elke „coulisse" kan een stelling,
althans een mitrailleurnest liggen.
De aanvaller zal altyd in de groote, on
behagelijke onzekerheid blijven en dat
maakt voor hem een snellen opmarsch schier
onmogelijk.
Defensie heeft dit ideale terrein ten volle
uitgebuit!...
(Wordt vervolgd).
(I, II, III, IV en V in de nummers van
25, 26, 27, 28 en 29 April).
Défilé en bloemenhulde.
Ingezetenen van Baarn en Soest, maar
daarnaast ook vele andere landgenooten,
die daartoe al vroeg naar Soestdijk waren
gekomen, hebben Zaterdag voor prinses j
Juliana gedefileerd en haar een bloemen
hulde gebracht. Te elf uur verscheen het
prinselijk paar voor een der ramen van de
benedenverdieping vlak bij den Paleisin
gang.
De prinses nam plaats op een stoel voor
het raam, de kleine prinses werd in de
vensterbank gezet en de prins plaatste zich
achter de kleine. Hierna begon het voor
bijtrekken van den schier eindeloozen
stoet. Voorop een vijftigtal landelijke rui
ters uit alle deelen van het land en ge
volgd door de beide besturen der Baarn-
sche oranjevereenigingen, die twee mooie
bloemenmanden als eerste van de grootsche
bloemenhulde op het bordes plaatsten. De
harmonie „Crescendo" uit Baarn zette het
Wilhelmus in, hetwelk door de aanwezigen
werd medegezongen. In lange rij defileer
den de menschen langs het paleis, juichen
de en hun bloem of bloemen op de trappen
van den paleisingang deponeerende.
Het voorbij trekken van den stoet duur
de meer dan een uur, waarbij de prinses
niet moede werd te wuiven. Het kleine
prinsesje stond te trappelen van plezier bij
het zien van dit voor haar nog ongewoon
gebeuren.
Na afloop van het défilé werden de bur
gemeesters van Baarn en Soest, benevens
uit elke gemeente 3 leden van de organi-
seerende vereenigingen, ten paleize ont
vangen.
Rijtoer door Baarn en Soest.
De rijtoer welke het prinselijk gezin
gistermorgen ter gelegenheid van den
jaardag van prinses Juliana door Baarn
en Soest heeft gemaakt, als dank voor de
hulde, welke de bevolking van beide ge
meenten het gisteren heeft gebracht, is
een groote zegetocht geworden.
Te half twaalf, het uur waarop deze
officieele rijtoer zou aanvangen, heerschte
er vóór het paleis groote drukte van be
langstellenden, zóó zelfs dat slechts met
groote moeite de rijweg kon worden vrij
gehouden.
Toen de prinselijke auto het hek kwam
uitrijden, kon deze slechts langzaam vor
deren, zóó dicht naderde het publiek de
gesloten auto. De prins tilde telkens zijn
dochtertje in de hoogte, opdat de omstan
ders de kleine goed zouden kunnen zien.
Ten slotte verdween de auto in de richting
Baarn.
In deze gemeente was eveneens de be
langstelling groot en in de verschillende
lanen en straten stonden de menschen soms
rijen dik. De auto reed heel langzaam door
het dorp.
Van Baarn reed men naar Soest en ook
hier was, ondanks het regenweer, veel
publiek op de been, dat het prinselijk ge
zin bij het passeeren hartelijk toejuichte.
Via de Vredenhof-straat bereikte men ten
slotte te 12.50 het paleis weer.
Alvorens de rijtoer aanving, hadden de
prinses en de prins eerst de godsdienst
oefening bijgewoond in de hervormde kerk
te Baarn, waar ds. E. H. Blaauwendraad in
den dienst voorging.
In de residentie.
Gisteren was in Den Haag bijna huis aan
huis de vlag uitgestoken. Tusschen de
nationale vlaggen wapperden de vlaggen
van vreemde landen van de verschillende
legaties. Ook vandaag wordt nog druk ge
vlagd, zij het iets minder dan gisteren.
Vooral vanmiddag was het druk in de stad,
omdat de scholen en ministeries gesloten
waren. Op het Lange Voorhout waren
tusschen de boomen de gebruikelijke
wimpels gehangen. Ook de trams reden
met een versiering van wimpels. Ten pa
leize Noordeinde was er gelegenheid tot
het teekenen van een felicitatieregitser,
waarvan druk gebruik werd gemaakt.
Het Haagsche comité voor volksfeesten
had weer allerlei feestelijkheden voorbe
reid, alsmede een vuurwerk, dat vanavond
op het Malieveld ongetwijfeld velen zal
bezig houden.
Verder zal er een uitvoering in het
théater Seinpost zijn met medewerking van
mandoline-, accordeon- en gymnastiek-
vereenigingen en een muziekuitvoering op
het Lange Voorhout en tenslotte in de
Groote kerk een Oranjeavond.
Het prinselijk gezin voor het raam van het paleis Soestdijk, tijdens het défilé
VERGETEN DE SPOORWEGBOOMEN
NEER TE LATEN.
Ingrijpen van blokwachter voor
komt ernstig ongeluk.
Gistermorgen is op den spoorwegovergang
aan de Weesperzijde bij den Omval te Am
sterdam bijna een hoogst ernstig ongeval
gebeurd. De sneltrein uit de richting Utrecht,
die om 9.49 uur aan het Centraal Station
aankomt, de z.g. Parijsche trein, passeerde
den overweg, terwijl de overwegwachter
verzuimd had de boomen te sluiten. Per
soonlijke ongevallen zijn gelukkig niet voor
gekomen.
Op het gewone uur naderde de sneltrein
den drukken overweg. Een paar honderd
meter vóór de spoorweg den straatweg
kruist, ligt naar den kant van Utrecht een
spoorbrug over de Keulsche vaart. De
spoor brugwachter, die tevens blokwachter
is, zag den Parijschen trein aankomen. Op
hetzelfde oogenblik nyerkte hij tot zijn
schrik, dat de overwegwachter verzuimd
had de boomen te sluiten. De man zette
vlug het signaal op onveilig. De trein was
dit signaal echter reeds gepasseerd. De
spoorbrugwachter greep een roode vlag en
hiermede zwaaiende rende hij den trein
tegemoet. De machinist merkte hem geluk
kig tijdig op en remde zoo krachtig moge
lijk, terwijl hij tegelijkertijd met de stoom
fluit noodsignalen gaf.
Het gelukte hem niet den trein nog vóór
den overweg tot staan te brengen. De loco
motief was reeds de helft van den overweg
gepasseerd, toen de trein tot stilstand kwam.
Door de noodsignalen gewaarschuwd, had
het publiek zich gelukkig tydig in veiligheid
kunnen stellen.
Uit het onderzoek is gebleken, dat het
gewone signaal, dat den wachter waar
schuwt, dat een trein in aantocht is en de
boomen gesloten moeten worden, tijdig is
gegeven.
Bovendien was hier geen sprake van een
extra-trein, maar van een sneltrein, die
ieder en dag op denzelfden tyd passeert.
