Michael Redgrave.
Dichter Schoolmeester Filmacteur
ONZE BIOSCOPEN.
Een interview met Elisabeth Bergner's
partner in „G E S T O L E N LEVEN"
DEANNA DURBIN HAAR DAGTAAK EN HAAR
LIEFHEBBERIJEN.
Deanna Durbin's privé-leven
kan, wordt den heer TsjroJ„uwna
zonden. De formulieren zijn in drie t?®~
gedrukt, n.1. in het Engelsch, Fransch
Spaansch, welke laatste taal voornam
ten behoeve van de Zuid-Amerika^
staten gebezigd wordt. ""««sein
Nu is het zeer wel mogelijk dat de gP
driftige heer Tsjrojkowna de hem to
zonden gegevens niet ontcijferen kan d t"
zoo redeneert het brein dat Deanna's' intÜ
nationale relaties bestiert, in dat geval
hij, als vurig Durbinvolgeling, niet eeJal
rusten alvorens hij iemand gevonden he t
die in staat is de hièrogliefen voor hem
leesbaar schrift om te zetten en geen dom"1
geen gehucht of er woont wel iemand
een wereldtaal machtig is.
Wat, zult U vragen, staat er zooal in d
geheimzinnig formulier? Welnu, hierond
volgt een bloemlezing van wetenswaardi
heden, aan genoemd formulier ontleend
het antwoord vormen op datgene, wat'mo*
menteel voor velen nog een vraagteeken
1. Deanna Durbin woont niet in HoIn'"
wood, noch in de Beverley Hills. Zij resj~
deert in een district, genaamd Los pejjz"
hetwelk is gelegen ten Oosten van
stad.
2. Deanna is heusch 16 jaar oud; 4
cember 1939 wordt zij 17.
3. Deanna Durbin denkt niet aan trouwen
en is er overigens veel te jong voor; aue
geruchten betreffende een verloving met
Vangu Paul zijn uit de lucht gegrepen.
4. Deanna belijdt den Roomsch-Katholie-
ken godsdienst.
5. Zij krijgt zanglessen van den conser-
vatoriumleeraar Andreas de Segurola.
ö.Deanna is geboren in Winnipeg, Cana
da en wel om 4 uur 's morgens.
7. Zij verdient 2400 per week en ont
vangt bovendien voor iedere film 16000
extra.
8. Zij is dol op dieren. Zij heeft een hond,
genaamd Tippy en een parkietje dat naar
den naam Ferdinand luistert. Verder be-
hooren drie duiven, Penny, Kay en Eddie
Cantor tot *haar persoonlijke diergaarde.
9. Deanna's werkdagen zijn als volgt in
gedeeld: 7 uur: Opstaan; 7.45: Ontbijt;
8 uur: Naar den studiokapper; 8.30 uur-
Naar de Make-up afdeeling; 9 uur: Kanten
klaar voor de lens; 12 uur: Lunch in de stu
dio; 1 uur: Weer aan het werk; 5 uur:
Huistoe; 6.30 uur: Diner; 8 uur: Muziekles-
10 uur: Bedtijd.
10. Deanna heeft twee auto's; een De Soto
en een Buick.
11. Deanna speelt graag ping-pong. Ook
luistert zij gaarne naar de radio en prefe
reert klassieke muziek. Zij heeft een prach
tige gramophoon, een kolossale collectie
platen en is bijzonder gehecht aan een serie
records van Leopold Stokowski, haar door
den maestro geschonken. Zij verzamelt ook
postzegels.
12. Deanna's vader was kassier; thans
treedt hij voornamelijk op als secretaris van
zijn beroemde dochter. Haar manager heet
Jack Sherill.
13. De boezemvriendinnen van Deanna
zijn Judy Garland en Barbara Read.
Dit zijn dan een serie antwoorden die o.a.
den heer Tsjrojkowna uit Irkoetsk, en met
hem vele andereen, gelukkig hebben ge
maakt. Hoe dan ook, zij vormen tezamen
een betrouwbaren graadmeter ten opzichte
van de groote populariteit der jeugdige ster,
die men binnenkort weer in „Drie schattige
meisjes groeien op" zal kunnen bewonderen.
pagina's.
„Een paar weken later," vervolgde Mi
chael Redgrave, „kreeg mijn vrouw een
baby. Bijna in alle kranten stond dit feit
vermeld, met de toevoeging dat 't Michael
Redgrave was die onlangs Laurence Oliver
verwond had in het „Old Vic".
Het is opmerkelijk hoe zoo'n kranten
bericht je kan helpen in je carrière. Mijn
naam kreeg bekendheid in het West End
en voordat ik het goed wist speelde ik in
„As You Like It" met Edith Evans. Maar
al ben je nog zoo'n goed tooneelspeler,
voor een filmacteur moet je heel andere
kwaliteiten bezitten. Daarom was ik ver
baasd toen ik een brief ontving waarin ik
uitgenoodigd werd om een proefopname
te komen maken die 5 minuten duurde."
En Redgrave was zoo'n groot succes in
die rol, dat voordat de film in de bioscopen
vertoond werd, Jessie Matthews, Elisabeth
Bergner en Gracie Fields hem reeds als
tegenspeler wilden hebben voor hun vol
gende film. „Climbing High" en „Gesto
len Leven" volgden en de jonge man die
eerst voorbestemd scheen om onderwijzer
te zijn, is nu een van de meest gezochte
Engelsche filmacteurs.
door Japansche spionnen overvallen en<
verwond. Hij vlucht in het theehuis, waar
Kohana de papieren van hem overneemt
om ze naar het naderende Russische fregat
te brengen, maar ook zij wordt over-
•meesterd, de papieren worden haar afge
nomen en zij wordt ter dood veroordeeld.
Zij kan haar luitenant alleen redden door
hem valsche documenten te geven en zij
doet dat. Onbewust van wat Kohana te
wachten staat, gaat Serge met de ver-
valschte papieren aan boord, maar de koelie
Isamo zwemt het schip achterna en waar
schuwt hem wat er met Kohana gaat ge-
beuren. Serge sprint overboord, hij bereikt
het land, maar hij komt te laat. Kohana
wordt op datzelfde oogenblik gefusileerd
en Serge sterft aan zijn verwondingen in de
Russische kapel, waar zijn vrienden hem
vinden en waar hij zich in zijn laatste
oogenblikken in gedachten met Kohana
voor het altaar ziet staen.
Een film vol geheimzinnige gebeurtenis
sen in de raadselachtige sfeer van het Oos
ten, maar een film vol prachtig spel met
Pierre Richard Willm als Serge Poleneff,
met Michiko Tanaka als Kohana en Sessue
Hayakawa als de koelie Isamo.
Vooraf: veel nieuws uit binnen- en bui
tenland, een musicale film, een prachtop-
name van het vellen van reuzenboomen en
een alleraardigste screensong, waarin de
bekende zeeman met zijn enorme basstem
buitengewoon op dreef is.
-4^
steliea
VIERDE BLAD
MARIE ANTOINETTE.
Victoria-Theater.
De schitterende jubileumfilm van de
Metro Goldwyn-Mayer, een film, waaraan
kosten noch moeiten zijn gespaard, heeft
reeds dadelijk in Alkmaar een buitenge
wone entree gemaakt, want het Victoria-
theater was gisteravond bij de premiere van
Marie Antoinette prachtig bezet. Vol be
wondering heeft men het fantastische vi
sioen van regisseur van Dijk tot het einde
gevolgd, geboeid door enorme enscenee-
ring, goed verhaal en zeer steik spel. De M.
G. M. heeft inderdaad met deze film veel
eer ingelegd en zij zal over haar jubileum
succes zeker meer dan tevreden zijn.
Marie Antoinette, de Fransche koningin
der revolutie heeft steeds in het middelpunt
der belangstelling gestaan en men had geen
beter historisch persoon als middelpunt
voor een romantische film kunnen kiezen.
Vol blijdschap over de groote eer en over
alles wat haar in de Fransche hoofdstad zal
wachten, aanvaardt de jeugdige Oostenrijk-
sche prinses de reis naar haar echtgenoot,
den dauphin van Frankrijk, den lateien
Louis XVI. Meesterlijk weet de levenslusti
ge prinses haar teleurstelling over de ken
nismaking met haar toekomstigen echtge
noot te verbergen. Want het optreden van
den Dauphin (prachtig gespeeld door Ro
bert Morley) was inderdaad doodend voor
alle illusies van Marie Antoinette. Het kind
rijpt tot vrouw en gaat deelnemen aan het
Parijsche leven, laat zich leiden door den
hertog van Orleans en treedt op tegen 's ko-
nings favoriete Madame Dubarry.
Dan volgt de onverwachte ontmoeting met
den Zweedschen graaf Axel Fersen, een ont
moeting, die leidt tot de groote liefdes
idylle in het leven van de vorstin.
Als Lodewijk XV sterft en Marie Antoi
nette en haar echtgenoot regeerende vorsten
van Frankrijk worden, moet deze liefde
wijken voor den grooten plicht 'n goede ko
ningin te zijn voor haar volk. Een dochter
en zoon worden geboren, maar dan vertoo-
nen zich langzamerhand de teekenen van
de naderende groote revolutie. En weldra
breekt deze in al haar felheid uit met de
rampspoedige gevolgen voor het Fransche
koningshuis. Wel tracht Graaf Axel Fersen
het koninklijk gezin te redden, maar de on
derneming mislukt en men kent het einde.
Regisseur van Dijk heeft den toeschou
wers het Fransche hofleven van het laatste
kwart der 18e eeuw op grootsche wijze doen
aanschouwen. Maar groote bewondering
gaat tevens uit naar de vertolkers.
Norma Shearer heeft de mooiste rol van
haar carrière op schitterende wijze ge
speeld. Als levenslustige prinses, als dau-
phine en als vrouw, minnares en koningin,
gaf zij fraai overtuigend spel. Sober, edel
en ingetogen was Tyrone Power als Axel
Fersen. Bijzondere creaties leverden verder
goed kon eten, leek het of ik een minder
waardigheidscomplex had gekregen eri ten
einde raad besloot ik een baantje als on
derwijzer in Cranleigh aan te nemen. Spoe
dig werd ik daar in de tooneelvereeniging
geïntroduceerd en daardoor werd mijn
onderdrukt verlangen om acteur te zijn
mij weer de baas. Op een avond schreef ik
brieven aan verschillende tooneelgezel-
schappen, maar in de eerste weken ge
beurde er niets. Toen ontving ik een onbe-
duidenden brief van de Liverpool Reperto-
ry Company om te komen voor 'n proef. Ik
wist niet precies wat ik doen zou, maar
besloot te gaan en vertrok naar Liverpool.
Aangezien ik via Lpnden moest, ging ik
daar even mijn Moeder bezoeken. Tijdens
het bezoek werd ik opgebeld door een
collega, die mij vertelde dat er een tele
gram in Cranleigh was aangekomen, waar
in mij gevraagd werd onmiddeiijk voor een
proef naar het „Old Vic" te komen.
In een geweldig goed humeur ging ik
op weg naar het theater, onderweg beden
kende wat ik zou voordragen. Ik besloot
om de proloog van het tweede gedeelte
van „Henry IV" voor te dragen.
Het ging allesbehalve vlot en ik voelde
mij absoluut niet safe. Eindelijk had ik dat
de reeds genoemde Robert Morley als Louis
XVI, Joseph Schildkraut als de hertog van
Orleans en John Barrymore als Louis XV.
Het succes van de film als geheel was
groot en welverdiend. Niemand mag verzui
men dit jubileum werk te zien.
Het voorprogramma bracht eenige mooie
journaals: Fox Movietone Nieuws, Ufa-jour-
naal en Hollandsch Nieuws van Polygoon,
benevens een teekenfilm.
YOSHIWARA.
Theater Harmonie.
Een buitengewoon spannende film wordt
deze week in het Theater Harmonie ver
toond. Het is de Japansche film Ycshiwara,
waarin de Oostersche sfeer, de romantiek
van een spionnagegeschiedenis en de dra
matische afloop een zeldzaam boeiend ge
heel vormen.
Yoshiwara is een aparate wijk van het
Tokio uit omstreeks 1860. Het is de stads
wijk waar de Japansche theehuizen zijn en
waar de geisha's vertoeven. In dien tijd was
Tokio nog een der weinige Japansche ha
vens, welke voor vreemde schepen openge
steld waren en in de theehuizen werden de
bekoorlijke geisha's dan ook opgeleid om
vreemdelingen op gepaste wijze te ontvan
gen. Zij kregen lessen in vreemde talen en
verder in alle ceremoniën, welke Japan
sche dansmeisjes bij het bezoek van vreem
delingen te pas konden komen. In werke
lijkheid waren deze lever.de Japansche pop
pen niet anders dan blanke, of in dit geval
wanhopige stuk doorgeworsteld en kwam
wijlen Miss Baylis, eigenaresse van het
„Old Vic", op mij toe en zei: „Goed, je kunt
komen, je zult een succes zijn als dood
graver!" Met dit contract in mijn zak, ging
ik door naar Liverpool waar ik aangeno
men werd voor een stuk. Het was tenslotte
nog in Liverpool ook dat Tyrone Guthrie
mij ontdekte, en mij een rol aanbood voor
een stuk dat in het „Old Vic" zou gaan
spelen. Ik speelde voor proef de rol van
Laertes in Hamlet. Ik kende deze rol toe
vallig zeer goed, daar ik hem reeds eenige
keeren in schooluitvoeringen had gespeeld
en ook voor mijn eindexamen had gestu
deerd. Guthrie was zoo onder den indruk
van deze vertolking gekomen, dat hij mij
zonder eenige aarzeling deze rol gaf."
Het was op dit tijdstip dat ik er onbe
wust aan meehielp om zijn carrière een
goede wending te geven, 's Avonds ging ik
naar „Old Vic" om „Hamlet" te zien. Tij
dens het duel van Hamlet en Laertes ge
beurde er een klein ongeluk op het too-
neel. Redgrave (Laertes) ging zoo in zijn
spel op dat hij Hamlet (gespeeld door
Laurence Oliver) werkelijk verwondde. Ik
gaf dit feit door aan eenige kranten en den
volgenden dag stond het op alle voor
gele, slavinnen. Zij werden door arme fami
lieleden aan de eigenaars der theehuizen
verkocht en zij verkochten ook wel eens
zichzelf als zij daardoor een geliefd familie
lid van den ondergang konden redden.
Een van die vrijwilligers is Kohana, die
zich voor haar broertje opofferde, maar als
er een Russisch schip in de haven ver
schijnt en de jonge officieren zich allen per
ricksha naar de stadswijk van het vermaak
laten rijden, staat Kohana op het punt zelf
moord te plegen met de ponjaard van een
dronken Russischen officier als diens collesa
Serge Polonoff zich over het meisje ont
fermt. Hij weet den eigenaar van het thee
huis te bewegen geen anderen man bij
Kohana toe te laten zoolang hij in Tokio ver
toeft en dat zal enkele weken duren, want
terwijl het schip weer vertrekt, blijft hij
achter om een geheime Russische opdracht
uit te voeren.
De koelie Isamo, die Kohana lief heeft,
maar te arm is om haar los te koopen. kan
het niet verdragen, dat de jonge officier
haar dagelijks bezoekt en wanneer het uit
gelekt is, dat deze een geheime opdracht
heeft, belooft hij als spion te zullen optre
den mits hem Kohana als prijs wordt toege
wezen.
Serge wordt verliefd op het bekoorlijke
Japansche meisje en belooft haar te zullen
trouwen, zoodra hij uit Rusland terug is. Hij
ontvangt de voor hem bestemde stukken
van een Chineeschen spion, maar op 't mo
ment, dat hij Kohana verlaat, wordt hij
niet als een
„Mijn leven is tot
nu toe eigenlijk zeer
kalm verloopen," zei
Michael Redgrave, „ik
ben nog nooit bijna van
honger omgekomen en
heb ook nooit kranten
verkocht of zooiets
dergelijks."
„Maar hoe staat het
met die gedichten die
U vroeger dikwijls
schreef?" informeerde
ik, „vindt U het niet
opwindend om een
dichter te zijn?"
„Hoe minder daar
over gezegd wordt hoe
beter," antwoordde hij,
„per slot van rekening
was ik slechts de min
ste van de minder goe
de dichters en ik ben
bang dat de gedichten
die i'k schreef alleen
maar mijzelf interes
seerden."
„In ieder geval vind
ik er toch wel iets op
windends in," vertelde
ik hem. „Ik ken dozij
nen flimsterren die als
huisschilder, matroos
of sinaasappelkoopman
begonnen zijn en die
weken lang van een
paar korsten brood
moesten leven, maar ik
heb er nog nooit een
ontmoet die zijn leven
als dichter begon zelfs
slechte dichter."
Wij zaten in een bar, vlak bij Piccadilly
Circus. Twee jaai geleden hadden wij
daar ook eens gezeten, maar toen was
Michael Redgrave hoofdzakelijk bekend
(tenminste zoover men het bekend kon
noemen) door eer. aantal gedichten die in
verscheidene bloemlezingen waren opge
nomen. Maar poëzie is nu eenmaal slecht
te verkoopen. Redgrave was tamelijk arm
en had juist een baan gekregen als acteur
in het bekende theater „Old Vic". In de
drie jaren die sedert dien voorbijgegaan
zijn is hij steeds hoogerop gekomen en
staat op het oogenblik in de eerste rijen
van de Engelsche tooneel- er, filmwereld.
Zijn naam staat op affiche's naast die van
één der grootste dramatische actrices,
Elisabeth Bergner.
„Ik acteer werkelijk beter dan ik
schrijf", verkondigde Redgrave, „ik ben
tot de conclusie gekomen dat ik niet het
juiste temperament heb om de conflicten
van het leven goed te kunnen beschrijven.
Eens maakte ik voor mij zelf uit dat
tooneelspelen mijn werkelijke roeping was;
ik heb sindsdien volgehouden en ben op
dit oogenblik in een positie, die ik drie
jaar geleden nooit had gedacht te bereiken.
Toen ik Elisabeth Bergner zag in
„Escape me never" scheen me niets on
waarschijnlijker dan dat ik spoedig met
haar zou samenspelen in een film.
Mijn ouders waren alle twee verbonden
aan 't tooneel. Tijdens een tournee die zij
door de provincie maakten, werd ik gebo
ren en op driejarigen leeftijd deed ik mijt;
allereerste tooneelervaring op. Sinds dien
tijd heb ik nooit kracht genoeg gehad om
mij geheel en al aan den invloed van het
tooneel te onttrekken.
Verscheidend keeren heb ik geprobeerd
mijn brood te verdienen met ernstig schrij
ven, met moderne journalistiek en met les
geven op school maar ik ben steeds
weer teruggetrokken naar het theater.
Zooals de meeste acteurs wilde mijn vader
niet dat ik zijn voetstappen zou volgen en
daarom zond hij mij naar Clifon College.
Daar leerde ik veel, maar het eenige vak
waar ik hooge cijfers voor kreeg was de
Shakespeare-literatuur. Het duurde dan
ook niet lang of ik speelde mee in Sha-
kespeare's tooneelstukken, die wij in het
College opvoerden.
iViicliaei Redgrave met Elisabeth Bergner in ee;i sct.ie uit
hun nieuwe Paramountfilm „Gestolen Leven."
Daarna in Cambridge liet ik het heele
tooneel in den steek en bracht mijn vrijen
tijd door met schrijven en met het redac-
tioneele werk van een universiteits-
krantje. Maar het theater trok mij nog
steeds, temeer daar al mijn vrienden over
gegaan waren naar het tooneel. Mijn beste
vriend en ik spraken af om als wij klaar
waren op de Universiteit, samen een baan
tje te gaan zoeken bij een tooneelgezel-
schap. Zoo kwamen we dan samen in Lon
den en mijn vriend veroverde dadelijk een
behoorlijke rol in een tooneelstuk dat in
het West End werd opgevoerd.
Ik kon echter niet aan het werk komen
en dit ontmoedigde mij zoo, dat ik het op
het laatst zelfs niet meer probeerde. Ik
trachtte met schrijven iets .e verdienen;
mijn gedichten brachten mij echter niets
op. Na een paar teleurstellende maanden',
waarin ik gelukkig op mijn vader's kosten
Michael Redgrave treedt in Elisabeth Berg
ner's nieuwe film, „Gestolen Leven", als
tegenspeler van de beroemde actrice op.
In Irkoetsk zit mijnheer Tsjrojkowna en
schrijft een brief. Mijnheer Tsjrojkowna
heeft in- zijn stambioscoop een film van zijn
favorite Deanna Durbin gezien en brandt
van verlangen iets meer te weten omtrent
het privé-leven van de jeugdige ster. Dies
volgt hij den aangegeven weg en stuurt zijn
epistel, geschreven in zijn landstaal, naar de
Universal studio's Hollywood. Vervolgens
maakt hij een glas wodka soldaat en staart
met nietsziende oogen naar zijn harige pels
muts op tafel. Hij denkt aan zijn brief, die
reeds onderweg is en spoedig, tezamen met
een immense hoeveelheid andere geschrif
ten van filmfans uit alle landen der aarde
op de sorteertafel van Universal's zonnig
studiocomplex zal belanden.
En de brief komt, dank zij de goede zor
gen van de wijdvertakte familie van tante
Pos, prachtig terecht. Zij be'andt in handen
van een vertaler, wordt dan naar het land
huis van Deanna Durbin verzonden en door
een secretaresse geopend. Deze juffrouw
heeft, evenais alle menschenkinderen, slechts
tien vingers in totaal. Wat door den heer
Tsjrojkowna uit Irkoetsk gevraagd wordt
heeft vrijwel uitsluitend betrekking op in
formaties die door anderen ook worden ver
langd en het meisje zou door den duivel be
zeten moeten zijn indien zij ook maar een
minimaal deel van de respectabele hoeveel
heid correspondentie op haar schrijfmachine
kon beantwoorden.
Zij doet iets anders. Een keurig gedrukt
formulier, bevattende het antwoord op alle
vragen die een mensch ten aanzien van
Deanna Durbin (midden) in haar eerstvolgende film
„Drie schattige meisjes groeien op"