SPORT EN WEDSTRIJDEN.
VOETBAL
HET
DE HOOFDSCHOTELVAN
OLYMPISCH MENU.
Verrassend spel van onze voetballers
De Zuid-Slaviërs verdiend met 4-1 geklopt.
Osendarp en Fanny Koen
athletieksterren.
Derksen wint een sprint
Hoe het begon.
Nederland speelde den besten wedstrijd
van het seizoen.
Zuid-Slaviërs stelden
teleur.
De resultaten.
Dead heat op de 1500 meter.
Nieuwe ster op de 400 M.
h. B. S. en D. F. C. blijven
eerste klasser.
Limburgia promoveert.
DERDE BLAD
ALKMAARSCHE COURANT VAN MAANDAG 12 JUNI 1939.
be-
Voor de eerste maal sinds het
staan van den Olympischen Dag was
het weer niet de zoo onmisbare mede
werker. Het regende den geheelen dag
en hoewel de neerslag niet groot was,
kon er van het wielrennen op de klets
natte wielerbaan niets komen. Dat on
derdeel van het welverzorgde menn
werd dus afgelast; echter niet geheel en
al, want tegen het einde van den mid
dag klaarde de lncht op, de baan werd
drooggemaakt en zoo konden we tóch
nog één sprintnummer zien, alsmede
een tandem-race.
Natuurlijk had ook de athletiek te lijden
van den regen, want de sintelbaan was be
zaaid met plassen. De recordpoging van de
Ruiter op de 1500 meter was dus al bij
voorbaat tot mislukking ge-'oemd, terwijl
de sprintnummers evenmin een verrassing
verborgen konden houden wat betreft de te
maken tijden.
Maar wie den regen hartelijk verwelkom
den, dat waren de Nederlandsche voetbal
lers, die zich op het gladde veld uitstekend
thuis voelden, veel beter dan hun Z.-Sla-
vische tegenstanders, die op een droog veld
misschien de onzen een lesje hadden kun
nen geven.
De hippische sport, aan het einde van den
middag gehouden, g?f eenige foutlooze par-
coursen te zien; daarentegen stelden een
paar goede ruiters teleur.
Echter al met al is het een goede sport
dag geweest en het N.O.C. kan tevreden
zijn, want en dat is toch de oorspronke
lijke opzet geweest van dezen dag! het
publiek heeft zijn guldentjes entree betaald
en dus is de N.O.C.-kas flink versterkt. Want
het stadion was vrijwel uitverkocht, zoodat
tusschen de 50.000 en 60.000 menschen hun
steentje hebben bijgedragen voor de Neder
landsche sportwereld, die de driekleur hoog
zal moeten houden op de aanstaande Olym
pische Spelen in Zweden.
Na deze algemeene inleiding mogen
dan hier onze indrukken volgen van
den dag zelve. Het vorige jaar werd het
programma geopend met een massale
turndemonstratie van een duizendtal
turnsters; deze keer waren de heeren
aan de beurt, om het zoo talrijke pu
bliek de bondsoefeningen van het K.N.
G.V., gehouden op de met de Pinkste
ren te Arnhem georganiseerden bonds-
feesten, te demonstreeren.
Ongeveer 1100 turners waren voor deze
demonstratie aangezocht en zij hebben voor
een klinkend openingsnummer gezorgd. Na
een zeer vlotte opmarsch van twee kanten
een deel marcheerde van onder de eere
tribune, een ander deel vanonder de Mara
thon-tribune het veld op volgde de
vaandelgroet, die zeer correct werd ge
bracht, terwijl het bondslied gespeeld werd.
Onder leiding van den heer J. H. F. Sommer
werden vervolgens de oefeningen afge
werkt, waarbij opviel, dat alle deelnemers
de oefenstof uitstekend kenden. Het was een
machtig gezicht, het groote groene veld van
het Stadion te zien bezet met turners, die
zich geheel gaven en die van hun oefeningen
iets aparts maakten. Het succes was dan ook
overweldigend, doch de verrassing, die de
turners hadden, werd misschien nog méér
gewaardeerd. Terwijl waarschijnlijk 't over-
groote deel van het publiek dacht, dat de
afmarsch begonnen was, ontdekte men plot
seling, dat de turners zich in nieuwe forma
ties op het veld hadden opgesteld en wel
zoo, dat drie groote, massale letters ge
vormd werden: N.O.C.! Een onverwachte,
maar welgemeende hulde aan het Neder-
landsch Olympisch Comité!
Hoe het eindigde.
De regen was spelbreker, zeiden we reeds
in den aanvang. Maar tegen 5 uur braken de
wolken en zoo kon het slot van den feest
middag onder meer normale weersom
standigheden verwerkt worden.
Officieel bestond dat slot uit het spring
concours. Natuurlijk .varen ruiters en paar
den eenigszins gehandicapt door het nog
altijd vrij gladde veld, maar gelukkig heeft
dat geen afbreuk gedaan aan het geheel. Het
publiek was dezen keer minder rustig dan
vroeger en vergat telkens, dat rust een al~
lereerste vereischte is, om goede ruitersport
te geven. Nu waren sommige paarden iets te
nerveus en het gevolg was, dat een der deel
nemers zelfs moest worden uitgebeld we
gens het driemaal weigeren voor een hin
dernis.
Ritmeester Pahud de Mortagnes was de
eerste, die met „Madel wie Du" het par
cours het eerst foutloos aflegde en langen
tijd bleef hij leider. Totdat luitenant Grep
pelaar aan de beurt kwam. Het uitstekende
springpaard Peter Pan luisterde correct
naar den ruiter, die alle hindernissen fout
loos nam en bovendien den snelsten tijd
maakte. Gezegd moet worden, dat hij een
keer bofte: wel werd toen de hindernis ge
raakt, maar ze bleef nog net intact.
Ritmeester v. d. Voort van Zijp maakten
met Present eveneens een foutloos par
cours, doch deed het kalmer aan, zoodat hij
de derde plaats veroverde.
Intusschen was het gebodene een goede
propaganda voor de paardensport en heb
ben de ruiters weer getoond, dat zij uit het
goede hout gesneden zijn en met hun paar-
denmateriaal weer gevaarlijke tegenstanders
zijn voor de buitenlandsche ruiters. Hoé ge
vaarlijk, dat zal pas blijken op het interna
tionale springconcours, dat eind dezer maand
in het Stadion gehouden wordt.
De wielerwedstrijd.
Was de hippische sport officieel het slot,
de organiseerende N.O.C.-leden besloten als
nog één sprintnummer en een tandemrace
te laten houden.
In den sprint startten Derksen, Smit, Men
sen, Wing en Astolfi. Natuurlijk was een
veld van vijf sprinters veel te veel, doch de
beschikbare tijd liet geen andere mogelijk
heid open. Nieuwsgierig was men het
spreekt vanzelf naar het duel Derksen
Astolfi, omdat men deze twee renners be
schouwde als de sterkste amateurs, als de
twee favorieten voor den wereldtitel. Tot
een zuiveren strijd is het echter niet geko
men, omdat Derksen er wel voor zorgden,
nog vóór de bel in goede, veilige positie te
liggen, terwijl Astolfi toen nog te kampen
had met Smit. Zonder moeite won Jan
Derksen dan ook in 12.4 sec. met Smit aan
zijn wiel en Astolfi als derde.
De tandemrace over 2000 meter bracht
een verdiende zege aan OomsLeene, welk
paar er juist op tijd al léék het iets te
vroeg demarreerde en toen zoo'n voor
sprong nam, dat PronkEvers hen niet
meer konden inhalen. De overige tandem
koppels waren veel zwakker; wat zuivere
snelheid betreft, waren PronkEvers wel
licht de besten, maar hun ontbrak het aan
routine en taktiek.
Zoo eindigde de sportmiddag dus en tegen
zessen stroomde het Stadion leeg.
En het huiswaarts keerende publiek sprak
daarna hoofdzakelijk nog over den voetbal
wedstrijd, die de clou van den middag
werd.
Laten wij dien voetbalwedstrijd en ook
het athletiekgedeelte in twee aparte ver
slagjes memoreer en.
Zuid-Slavië heeft het bestaan, om het
sterke Engeland een paar weken gele
den een nederlaag toe te brengen.
Daarna verloor het hoewel niet ver
diend van Italië.
En nu zou het Nederlandsche bonds-
elftal tegen dit zeer sterke team een
wedstrijd spelen. Hoe zouden de Neder
landsche voetballers dat klaar spelen?
Met hoeveel zouden ze verliezen?
Want dat is zeker, het Nederlandsche elf
tal kwam in het veld met de algemeene
publieke gedachte van te zullen verliezen.
Echter, dat publiek vergat, dat Nederland
nimmer zoo gevaarlijk is als tegen een
land, dat bij voorbaat al als de sterkste ge
acht wordt. En zoo was het ook hier.
Het seizoen was over 't algemeen niet
slecht geweest voor ons land en de balans
was in evenwicht gehouden in de gespeelde
wedstrijden. Maar heel erg tevreden kon men
over de verrichtingen van het Oranje-team
toch niet zijn: er ontbrak steeds wat aan.
In de achterhoede was men niet zoo safe
als vroeger, de middenlinie was iets achter
uitgegaan in krachten, toen van Heel van
het strijdtooneel verdween, en de voorhoede
was ook al een tikje minder gevaarlijk ge
worden.
Echter, heel erg was dat allemaal niet,
omdat de vervangers jonge spelers waren,
die nog slechts routine hadden op te doen,
om de opengevallen plaatsen geheel vol
doende te kunnen bezetten. En nog is men
er niet; nog zocht de T.C. En zoo was dan
Wilders weer als back, Stam weer als rechts-
midden en Lemstra, een debutant als rechts
binnen opgesteld.
Deze ploeg ze speelden dus in de reeds
gepubliceerde opstelling heeft uitstekend
voldaan, heeft zelfs voor een groote verras
sing gezorgd, want ze won zeer verdiend
met overtuigende cijfers van Zuid-Slavië,
dat zeker minder goed speelde, dan ver
wacht werd.
Of lag den Zuid-Slaviërs het Nederland
sche spel niet? Het leek er veel op. Onze
zeer snelle vleugelspelers passeerden keer
op keer hun tegenstanders en gaven dan
goede voorzetten en onze binnenspelers en
midvoor kogelden van afstanden, die men
waarschijnlijk niet verwacht had. En had
niet de Zuid-Slavische doelman eenige won
derlijke safes verricht, de nederlaag was
nog grooter geweest.
Het samenspel der Zuid-Slaviërs was
goed, maar over het algemeen te kort. Zoo
dat onze verdediging en middenlinie keer
op keer gelegenheid kregen, om in te grij
pen. Dat bleek vooral een kolfje naar de
hand van Wilders, die dezen keer beter was
dan Caldenhove. Al was de D.W.S.-er lang
niet onvoldoende.
Och, onvoldoende was geen der elf. Wel
maakte Dijkstra een fout, dat ons een doel
punt (het eenige) kostte, maar daar vóór en
daarna was hij zoo goed als maar te wen-
schen was.
In de middenlinie schitterden Anderies-
sen en Paauwe. De Amsterdammer was
rustig, bekeek de zaak goed, Paauwe was
sneller en deed van Heel op die plaats ge
heel vergeten. Alleen Stam was minder; niet
zoozeer in het verdedigen, al moest Ande-
riesen hem nog wel eens te hulp komen,
maar vooral in het plaatsen. Dat was eigen
lijk iets te zwak.
De voorhoede was een verrassing. Reeds
memoreerden wij het snelle spel der vleu
gelspelers: Drager en de Harder. Laatstge
noemde was wellicht de beste van het veld.
Zijn geheel uitgebreid repertoire handig
heidjes heeft de Harder afgewerkt en keer
op keer was hij winnaar in de talrijke duels.
En op zijn snelheid had geen der Zuid-Sla
viërs eenigen kijk.
Drager was iets minder, maar na de Har
der de beste. Ook hij bracht telkens weer
verwarring in de Zuid-Slavische defensie.
Vente was actief als altijd en bovendien
goed op schot en men weet, wat dat zeggen
wil. En anders zal de Zuid-Slavische doel
man wel een afdoende verklaring willen
geven!
Rest dan nog de beide binnenspelers. Het
viel op, dat Smit niet de zwerver van voor
heen was. Wel hielp hij zoo nu en dan in
de verdediging, maar meestal was hij in de
voorste lijn te vinden. Zijn aangeven was
weer perfect, zijn schot mocht er ook al
zijn en daardoor was hij een voortdurend
gevaar voor de tegenpartij. En de debutant
Lemstra begon zeer fraai: de eerste voorzet
van de Harder kopte hij, enorm hoog op
springend, onhoudbaar in en dat beteeken-
de voor hem een moreelen stoot in de goede
richting. Hij voelde zich dan ook geheel thuis
in deze voorhoede, combineerde uitstekend
met zijn buren, kortom, hij veroverde wel
licht een vaste plaats in het team.
Na de rust, die al met 41 inging, deed
Nederland het veel kalmer aan, maar dat
was begrijpelijk, omdat de tegenstander
toen al geslagen was.
Zooals gezegd, de Zuid-Slaviërs combi
neerden niet slecht, maar ze hielden het spel
te kort. Bovendien schoten ze lang niet ge
noeg en dan vaak nog zeer onzuiver, zoodat
de bal heel wat keeren ver naast ons doel
terecht kwam.
De achterhoede leek ons niet al te be
trouwbaar; of kwamen de missers tengevol
ge van het razendsnelle spel der Nederlan
ders?
Merkwaardig was, hoe vaak de voor
hoede in de buitenspel-val liep. Dat hadden
Wilders en Caldenhove goed bekeken!
Scheidsrechter Welzenes deed het niet
slecht. Wel maakte hij een paar fouten,
maar daar dupeerde hij eerder den Ne
derlanders mee dan de bezoekers en hoogst
waarschijnlijk werd dat ook nog veroorzaakt
door een zekere galantheid: anders waren
de bezoekers er vast niet zonder een straf
schop afgekomen!
De wedstrijd.
De gasten bleken zich in den aanvang
lang niet thuis te gevoelen op het gladde
veld en zoo gebeurde het, dat Neder
land na negen minuten spelens een
voorsprong van twee doelpunten had.
Het eerste werd reeds na drie minuten
met een fraaien kopbal gescoord door
Lemstra, uit een goeden voorzet van de
Harder. Het tweede ontstond uit een
prachtig, ver en hard schot van Smit,
dat de Zuid-Slavische verdediging vol
komen verraste.
Zoo had de ontmoeting al na korten tijd
een onverwacht aspect gekregen: de gasten
zouden zich zeer moeten inspannen om een
nederlaag te ontgaan. Maar Nederland bleef
in de meerderheid. De aanvallen der onzen
waren veel gevaarlijker, doordat er steeds
een schot uit verwacht kon worden. De ge-
heele Nederlandsche voorhoede speelde een
goede partij. Op de vleugels waren de Har
der en Drager zeer actief. Snel brachten zij
op en ook hun voorzetten mochten er zijn.
Vente was snel en gevaarlijk en, een be
langrijk ding: hij schoot veel en goed. Smit
spaarde zijn kruit ook al niet en zoo was
het een voorhoede zonder zwakke plekken,
die de Zuid-Slavische verdediging het vuur
na aan de schenen legde. En aangezien die
verdediging niet al te veilig was, ontston
den er voor Nederland vele kansen.
Toch werd Dijkstra er waren 26 mi
nuten in de eerste helft gespeeld daarna
het eerst gepasseerd: hij had een bal, die
hard door Petrowitsj was ingeschoten, niet
klemvast te pakken, zoodat Perlitsj den
stand op 21 kon brengen.
Verder bracht de voorhoede der gasten
het niet. De beide buitenspelers Perlitsj en
Glisowitsj, waren de besten in deze voor
hoede. Meermalen verschaften zij hun bin-
nentrio kansen, die, zooals gezegd, verloren
gingen door een gebrek aan schotvaardig
heid. Bovendien volhardden de Zuid-Slaven
in hun kort samenspel, waarmede zü tegen
onze verdediging weinig kans hadden.
Van een der fouten in de Z.-Slavische mid
denlinie wist daarna Vente te profiteeren
toen er 32 minuten gespeeld waren. Door
een missen van een der Zuid-Slaven kreeg
hij den bal op grooten afstand van het doel
vrij. Even liep hij door, men verwachtte,
dat hij naar den meesnellenden Drager zou
overgeven, doch hij loste een kolossaal schot,
dat in den uitersten hoek van het Zuid-Sla
vische doel verdween. Zeven minuten later
kwam de Harder voor Lowritsj te staan. Hij
schoot tegen den doelverdediger, doch toen
de bal van diens lichaam terugsprong, scoor
de onze linksbuiten. Zoo ging de rust in met
Wielrennen.
Sprint: 1. Derksen, laatste 200 meter in
12.4 sec.; 2. Smit; 3. Astolfi; 4. Mensen; 5.
Wing.
Tandems: 1. H. OomsB. Leene, laatste
200 meter in 12 sec.; 2. P. J. EversJ.
Pronk; 3. P. W. SmitsM. van Gelder; 4.
O. MoekeJ. P. van der Heyden.
Athletiek.
Eerste serie 100 meter: 1. Osendarp 10.9
sec.; 2. Houtman 11,2 sec.; 3. Boersma 11,2
sec.
Tweede serie: 1. H. Baumgarten 10,9 sec.;
2. Geul 11,1 sec.; 3. Heyn 11,4 sec.
Finale: 1. M. B. Osendarp (Trekvogel)
10.8 sec.; 2. H. Baumgarten (Trekvogels)
10.9 sec.; 3. Chr. Berger (A.A.C.) 11,2 sec.
Finale 400 meter: 1. K. Baumgarten
(Trekvogels) 49.1 sec.; 2. H. Butselaar (Hel
las) 49,3 sec.; 3. Chr. Nauta (Trekvogels)
51.7 sec.
Finale 1500 meter: 1. de Bruyn (Trekvo
gels 3 min. 56.9 sec. met 85 meter voorgift;
2. G. Kamps (A.V.G. '26) 3 min. 57.1 sec.
met 85 m. voorgift; 3. H. Kalkman (Trek
vogels) 3 min. 57.9 sec. met 75 m. voorgift,
de Ruyter en Emery beiden 4 min. 1,1 sec.
van meet af.
4 x 100 meter estafette: 1. Trekvogels
(den Haag) 43.6 sec.; 2. A.A.C. (Amsterdam)
43.9 sec.; 3. Vlug en Lenig (den Haag); 4.
Hellas (Utrecht).
100 meter dames: 1. Fanny Koen (Sagitta)
12.2 sec.; 2. K. ter Braake (A.D.A.) 13 sec.;
3. L. Koning (Sagitta) 13,2 sec.
200 meter dames: 1. Fanny Koen (Sagitta)
25.5 sec.; 2. A. de Vries (A.D.A.) 27,5 sec.;
3. N. Knuyt (A.D.A.) 28.1 sec.
4 x 100 meter estafette dames: 1. Sagitta
(Amsterdam) 50.7 sec.; 2. A.D.A. 1 (Amster
dam) 52.3 sec.; 3. A.D.A. 2 (Amsterdam)
52.4 sec.
Paarden.
Springconcours: 1. Luit. J. J. Gruppelaar
met „Peter Pan" 0 fouten, 1 min. 14.1 sec.;
2. ritm. C. F. Pahud de Mortanges met
„Madel wie du" 0 fouten, 1 min. 20,2 sec.;
3. ritm. A. D. C. van der Voort van Zijp
met „Qresent" 0 fouten, 1 min. 21 sec.; 4.
ritm. G. P. de Kruyff met „Giovenezza" 4
fouten, 1 min. 18 sec.; 5. kapt. J. J. Greter
met „Carina" 4 fouten, 1 min. 21,2 sec.; 6. P.
Leeuwenburg met „Pacha" (eig. D. H. Pas
man) 8 fouten, 1 min. 14,1 sec.; 7. kapt. J. A.
de Bruine met „Taubouret" 12 fouten, 1
min. 18.2 sec.
een stand 41 voor Nederland. Een veilige
voorsprong.
Na de rust bleken de gasten op het gladde
veld ingespeeld te zijn en toen kon men ook
zien, dat zij wel weten, wat voetbal is. Toen
kon men goede spelstaaltjes bewonderen,
een handig samenspel, een behoorlijke bal
controle, uithoudingsvermogen en geest
drift. Maar toen ook kon men zien, dat ook
zonder het voordeel van weers- en terrein
omstandigheden het Nederlandsch elftal
deze ploeg partij zou kunnen geven. Want
hoe handig ook vaak de bal werd opge
bracht, het samenspel bleef klein en kort en
doorzichtig. En hoewel het spel in de tweede
helft meer verdeeld was, het bondselftal
kreeg de beste kansen. Kansen waren er na
tuurlijk aan beide zijden, maar doelpunten
werden er niet meer gemaakt.
Tegen het einde was er zelfs een periode,
dat de Zuid-Slaven vrijwel voortdurend op
de Nederlandsche helft speelden. Dijkstra
verviel toen enkele malen in zijn oude fout:
een onzekerheid in het uitloopen. Eenmaal
moest Caldenhove, op de doellijn staande,
redding brengen, toen Dijkstra zijn doel ver
laten had.
Terwijl de tijd verstreek, werkte Neder
land zich weer los, zoodat in een periode
van gelijk opgaand spel het signaal klonk,
dat een einde maakte aan een zeer goeden
wedstrijd van het bondselftal.
De opstelling der ploegen luidde als
volgt:
Bondselftal:
doel: Dijkstra (APGS);
achter: Wilders (Blauw-Wit), Caldenhove
(DWS);
midden: Stam (VUC), Anderiesen (Ajax),
Paauwe (Feijenoord);
voor: Drager (DWS), Lemstra (Heeren
veen), Vente (Feijenoord), Smit (Haarlem),
de Harder (VUC).
Zuid-Slavië:
doel: Lowritsj;
achter: Andielkowitsj en Pozega;
midden: Manola, Dragtsjewitsj en Lechner;
voor: Glisowitsj, Petrowitsj, Ziwkowitsj,
Matositsj en Perlitsj.
Jammer, heel jammer was het, dat de
regen de sintelbaan zoo slecht gemaakt
had. Overal lagen plassen en de z.g.
droge plekken waren natuurlijk geheel
doorweekt. Zoodat men geen top-presta-
ties kon verwachten.
Top-prestaties werden dan ook niet
verricht, verrassingen kwamen nog wel
voor.
Natuurlijk niet op de 100 meter. Bij de
heeren was Osendarp ver-uit de sterkste.
In zijn serie had hij niet de minste moeite
met zijn concurrenten; hij liep zeker 4 tot 5
meter uit. De tweede serie bracht meer
spanning. Wel bleek Baumgarten de snelste,
maar achter hem werd hard gestreden om
de plaatsen. Berger, de man-die-terug-kwam,
had een zeer slechte start, lag 10 meter voor
de finish nog in de achterhoede, doch kwam
toen formidabel snel opzetten. Wel kon hij
Geul niet meer bereiken, doch Heyn werd
terzijde gestreefd. De jury van aankomst
klasseerde Berger weliswaar vierde, maar
gelukkig plaatste men hem toch in de finale.
Deze werd geloopen door Osendarp, Baum
garten, Houtman, Boersma, Geul, Heyn en
Berger.
De twee clubgenooten Osendarp en Baum
garten waren de sterksten. Baumgarten
startte het snelst, viel als 't ware in het
schot, maar halverwege de baan lag Osen
darp al naast hem en toen was de strijd na
tuurlijk beslist. De nationale kampioen werd
eerste in 10.8 sec.
Berger had nu een veel beteren start en
dat er nog altijd rekening met hem gehou
den moet worden, blee! wel uit zijn loopen.
Op keurige wijze plaatste hij zich derde,
ongeveer 3 meter achter Baumgarten.
De 400 meter bracht een verrassing. Wel
was Baumgarten favoriet cn won de Hage
naar in den zeer fraaien tijd van 49.1 sec.,
maar hij had een grooten concurrent, die
hem dwong, zich geheel te geven. Dat was
Butselaar, die „ontdekt" werd. Butselaar
hield het tempo van Baumgarten uitstekend
bij en als deze laatste niet over een bete e
eindspurt had beschikt, wellicht was de on
bekende winnaar geworden!
Butselaar zal spoedig meer van zich doen
spreken en heel spoedig de groote concur
rent van Baumgarten worden.
Tenslotte de 4 x 100 M. Oef, wat was d«
wisseltechniek slecht! Wat werd bij het over
nemen van de stok een tijd verloren! Des
ondanks wonnen de Trekvogels, maar de
tijd was niet erg fraai (43.6 sec.)
Bij de dames was Fanny Koen de sterkste.
Ze won de 100 M. op haar gemak en had op
dezen afstand eigenlijk geen concurrenten.
En op de 200 meter behaalde zij eveneens de
zege zonder dat een der anderen haar ook
maar kon benaderen. En dat nog wel, ter
wijl ze een der slechtste banen lootte. Op
vallend was, dat op dezen afstand de res.-
loopster mej. Boumans, tweede werd met
ruim een halve seconde voorsprong op nr.
drie!
Ook hier deugde de wisseltechniek niet bij
de 4 x 100 M. Sagetta was de beste ploeg,
die dan ook vrijwel onbedreigd won, dank
zij mej. Koen, die op de laatste 100 M. een
veiligen voorsprong kon veroveren.
De 1500 M.
En last but not least de 1500 M.
Het werd een duel tusschen de Ruyter
en den Engelschman Emery. En hoe
fraai werd dit duel!
Terwijl de andere loopers een groote
voorgift hadden gekregen, liepen deze
twee van meet af. De Engelschman ging
„trekken", maar het tempo was de eerste
ronde niet hoog, zoodat niets op de an
dere loopers werd ingehaald.
In de tweede ronde ging het beter. Nog
steeds trok Emery en zonder moeite hield
de Ruyter hem bij. Om de overigen bekom
merde niemand zich meer. Ook niet in de
volgende ronde, die nog steeds geloopen
werd met Emery voorop. Maar toen de laat
ste ronde was ingegaan, waagde de Ruyter
zich naar voren. Bij de Marathon-tribune
ging hij Emery voorbij in een kleine spurt.
En nu ging Emery achter den Nederlander
„hangen", om 125 M. voor de finish weer
naar voren te gaan. Toen kwam de hoog
spanning, want de Ruyter spurtte opnieuw
en hoe Emery ook vocht, naast elkaar ging
het de laatste 20 meter en naast elkaar
gingen de twee door de finish! Dead heat!
Maar het record was niet gebroken. Dat
gebeurt natuurlijk in de komende weken.
39 landen hebben reeds
ingeschreven.
De volgende 39 landen hebben tot dusver
de uitnoodiging tot deelneming aan de
Olympische Spelen in 1940 aangenomen:
Engeland, Denemarken, Noorwegen, Ita
lië, Roemenië, Palestina, Zwitserland, Bel
gië, Joegoslavië, Costa Rica, Zweden, Liech
tenstein, Luxemburg, Portugal, Griekenland,
Nederland, Tsjechoslowakije, Duitsch-
land, Ver. Staten, Hongarije, Argentinië,
Estland, Australië, Brazilië, Haïti, Indië, IJs
land, Letland, Malta, Bolivië, Canada, Cuba,
Polen, Bulgarije, Zuid-Afrika, Frankrijk,
Ceylon, Mexico en Finland.
Voetbal
Er werd gisteren behalve in het Sta
dion, ook nog op andere sportvelden
gevoetbald en gelukkig zijn drie beslis
singen gevallen: H.B.S. en D.F.C. blij
ven eerste-klasser en Limburgia pro
moveert. En nu resten nog twee wed
strijden: een beslissingswedstrijd tus
schen Bleijerheide en Helmond en een
beslissingswedstrijd tusschen G.R.C. en
W.V.V.
H.B.S. won van E.D.O. na een ongezellir
gen wedstrijd en D.F.C. won van U.V.V., ook
al na een ongezellige anderhalf uur. En
daarmee was in het Westen alles in kannen
en kruiken.
De eindstanden zijn:
afd. I:
H.B.S. 4 3 10 11—4 7
E.D.O. 3 111 5—4 3
Hilversum 3 0 0 3 19 0
afd. H:
D.F.C. 4 3 1 0 9—3 7
U.V.V. 4 112 3—5 3
S.V.V. 4 1 0 3 5—9 2
In het Zuiden speelden Bleijerheide en
Limburgia gelijk, zoodat laatstgenoemde
promoveerde. Waar Helmond korte metten
maakte met Middelburg, kreeg Helmond ook
nog een kans, zooals de stand laat zien:
Limburgia 6 2 4 0 95 8
Helmond 6 2 3 1 107 7
Bleijerheide 6 2 3 1 1011 7
Middelburg 6 10 5 1016 1
PROMOTIE DERDE KLASSERS.
De tweede klassen handhaven
zich!
West Frisia had bezoek van Zaandijk en
het was overbekend, dat een nederlaag van
de Enkhuizenaren, een serie wedstrijden op
neutraal terrein tot gevolg zouden hebben;
metterdaad was dus een gelijk spel noodig,
om zich in de tweede klasse te doen hand
haven.
De rood gelen hebben het echter zoo ver
nit laten komen, ze namen geen halve
maatregelen het noodige gelijke spel
doch boekte een mooien 20 overwinning
Zoo zullen dus én de Zaandijkers én de
Bloemendalers het volgend seizoen weer
