Een zoon van z'n Vader
ÜeuMeton
Verplichte werkloosheidsverzekering
gewenscht geacht.
Hooge Raad van Arbeid adviseert over voor-ontwerp.
Kleine zelfstandigen niet bij de
regeling.
OP ELKE BUS EEN BON VOOR GESCHENKEN
n Ideaal Laxeermiddel
FOSTERs MAAGPILLEN
Naar het Engelsch van
RIDGWELL CULLUM.
Door T. d. MADE.
De Hooge Raad van Arbeid heeft
advies uitgebracht over het vooront
werp wettelijke regelen inzake de ver
zekering tegen geldelijke gevolgen van
werkloosheid. Hij heeft daarbij gebruik
gemaakt van een prae-advies van een
commissie uit den raad, onder voorzit
terschap van mr. A. M. Joekes.
De raad beantwoordt de vraag, of 'n
regeling van de werkloosheidsverze
kering bij de wet aanbeveling verdient,
eenstemmig bevestigend.
Verplichte verzekering gewenscht.
Ook is de raad eenstemmig van oordeel,
dat instelling van een verplichte werkloos
heidsverzekering gewenscht is. Hoewel het
stelsel van vrijwillige verzekering, zooals
dit sinds 1917 in ons land bestaat, van groot
nut is, wordt langs dien weg met dezen be
langrijke tak van sociale verzekering slechts
een deel der daarvoor in aanmerking ko
mende arbeidskrachten bereikt, en het in
stituut ten onzent den breeden grondslag,
die voor de verzekering gewenscht is.
Het verdient daarom aanbeveling
ook in Nederland, evenals in tal van
andere landen reeds vroeger is geschied
en zooals bij de andere takken van so
ciale verzekering in ons land het geval
is, de deelneming aan de werkloos
heidsverzekering verplicht te stellen.
Wie onder de regeling moeten
vallen.
Ten aanzien van de vraag, of de kring
der verzekerden juist getrokken is, spreekt
de raad zich eenstemmig ervoor uit om het
overheids- en spoorwegpersoneel, voorzoo
ver dit niet uit anderen hoofde recht heeft
op uitkeering bij werkloosheid, onder de
verzekering te brengen.
De groote meerderheid van den raad is
van meening, dat ook de provisie-reiziger,
die voor meer dan één onderneming werkt,
niet bij voorbaat van de verzekering be
hoort te worden uitgesloten.
Een meerderheid van den raad is van
oordeel, dat eveneens een mogelijkheid
moet worden opengelaten om het huisper
soneel onder de verzekering te brengen. Zij
spreekt zich hiermede niet uit over de
vraag, of het wenschelijk geacht moet wor
den deze groep reeds thans bij de verzeke
ring te betrekken.
Hoewel eenige leden van meenigzijn
dat de mogelijkheid daartoe in de toe
komst geopend behoort te worden,
staat de groote meerderheid van den
raajl op het standpunt, dat het niet
gewenscht is de kleine zelfstandigen bij
de werkloosheidsverzekering te betrek
ken.
Het behoefte-element moet dan n.1. in aan
merking genomen wrden, zoodat men op
het gebied van den steun komt. Het ver
dient, naar de opvatting van enkele leden,
aanbeveling om de mogelijkheid tot een fa
cultatieve verzekering te openen voor groe
pen van peronen, die niet onder de ver
plichte verzekering vallen.
Loongrens noodzakelijk.
Wat het vaststellen van een loongrens be
treft, spreekt de meerderheid van den raad
zich uit voor het trekken van een loon
grens.
Sommige leden staan daarbij op het stand
punt, dat het stelsel van de Ziektewet moet
worden gevolgd waarbij zij, wier salaris
boven de 3000 ligt, buiten de verzekering
zouden vallen, terwijl andere leden de voor
keur geven aan dat van de Ongevallenwet,
waarbij inzake de hoogte der uitkeering een
bepaalde grens wordt in acht genomen.
De raad heeft zich uitvoerig bezig ge
houden met de vraag, of het grondbeginsel
van het voorontwerp, dat n.1. het voorwerp
der verzekering gevormd wordt door de
geldelijke gevolgen voor de werknemers,
verbonden aan de normale werkloosheid,
als juiste basis kan worden overgenomen.
De raad is daarbij vrijwel eenstemmig
tot de conclusie gekomen, dat deze vraag
ontkennend dient te worden beantwoord.
Het voorontwerp ziet blijkbaar het onder
scheid aldus, dat het bedrijfsleven de lasten
moet dragen van de „normale" werkloos
heid en dat uitsluitend daarop de verzeke
ring wordt gericht. Werkloosheidsverzeke
ring voorzoover de werkloosheid in het be
drijf het gevolg is van abnormale redenen,
beoogt het ontwerp niet te regelen.
De beperking van de verzekering tot
de normale werkloosheid kan niet tot
een bevredigenden toestand leiden. Het
ontwerp toch bepaalt terecht, dat alle
werknemers in den zin der ontworpen
regeling in geval van werkloosheid
onder de verzekering vallen. Een
scheiding tusschen arbeiders, die getrof
fen worden door normale werkloosheid
en andere, die als gevolg van abnormale
werkloosheid geen plaats vinden in het
bedrijfsleven, wordt niet gemaakt.
Verzekering tegen de geldelijke gevolgen
uitsluitend van normale werkloosheid zou
derhalve tengevolge hebben, dat in gevallen
van abnormale werkloosheid de middelen
der werkloozenkassen na korten tijd uitge
put zullen zijn.
De financiering.
De overgroote meerderheid van den raad
beantwoordt de vraag, of op grond van de
onderscheiding tusschen normale en abnor
male werkloosheid een splitsing kan ge
maakt worden tusschen de lasten, te dragen
door het bedrijfsleven eenerzijds en de
overheid anderzijds, in dien zin, dat het be
drijfsleven de volle kosten der normale
werkloosheid heeft te dragen, ontkennend.
De raad spreekt zich in overgroote
meerderheid uit voor een verdeeling
van de lasten tusschen werkgevers,
werknemers en overheid.
Eenstemmig is de raad van oordeel, dat
het voorontwerp terecht de mogelijkheid
openlaat, dat de helft van de premie, voor
zoover gedragen door het bedrijfsleven, door
de werkgevers op de arbeiders kan worden
verhaald.
Ten aanzien van de kosten spreekt de
raad als zijn overtuiging uit, dat deze be
langrijk grooter zullen zijn dan uit de
memorie van toelichting zou kimnen worden
opgemaakt.
De uitvoering.
Wat de uitvoering betreft spreekt de
raad met 2511 stemmen zijn voorkeur
uit voor een bedrijfsgewijze inrichting
en uitvoering van de werkloosheidsver
zekering.
Ten aanzien van de uitvoeringsorganen
overweegt de meerderheid van den raad,
dat nog niet zoover voortgeschreden is dat
men uit de drie voorgestelde organen, t.w.
bedrijfsraad, erkende bedrijfsvereeniging of
rijksorgaan, een definitieve keuze kan doen
van één orgaan, dat op bevredigende wijze
voor het geheele bedrijfsleven en met be
houd van de bedrijfsorganisatorische grond
gedachte van het ontwerp, de uitvoering der
verzekering ter hand kan nemen. Bedrijfs
organen moeten niet opgelegd worden, doch
groeien, willen zij levend blijven. Daarom
is voorshands een aan vullend orgaan nog
onmisbaar. De meerderheid verwacht, dat
het meervoudig stelsel een zuinig beheer
met zich zal brengen, terwijl de minderheid
een dribledige uitvoering niet gemotiveerd
acht.
Met 2017 stemmen aanvaardt de raad
bovendien de volgorde, waarin het voor
ontwerp de organen noemt, tevens als rang
orde.
Wat de organisatie van de uitvoering be
treft, is de meerderheid van den raad van
oordeel, dat de regeling van het vooront
werp in het algemeen aanvaardbaar is, zij
het dat het ontwerp op enkele punten aan
vulling behoeft.
De vakorganisaties en de uitvoering.
De vraag, in hoeverre het mogelijk en
gewenscht is om in aansluiting bij haar te
genwoordige positie de vakorganisaties der
arbeiders bij de uitvoering der wettelijk
geregelde werkloosheidsverzekering te be
trekken, bleek verschil van inzicht te be
staan.
Aan de eene zijde zijn er eenige leden,
die, ofschoon erkentelijk voor de verdien
sten van de vakorganisaties t. a. v. de be
staande werkloosheidsverzekering, meenen,
dat thans bij een geheel nieuwe regeling
dier verzekering slechts de objectief goede
middelen tot uitvoering gekozen moeten
worden. Hiertoe rekenen zij de medewer
king der vakorganisaties niet. Andere le
den staan ten opzichte van de wettelijke
werkloosheidsverzekering op het standpunt,
dat in de wet dient te worden opgenomen,
dat de controle op en de uitbetaling aan de
leden der vakorganisaties in handen die
nen te worden gelegd van deze organisaties
overal, waar dit mogelijk is dat hierover
de bedrijfsraden of de bedrijfsvereni
gingen, in handen waarvan de uitvoering
van de werkloosheidsverzekering voor be
paalde bedrijven is gelegd, hebben te be
slissen en de maatregelen hebben te tref
fen, die een en ander mogelijk maken.
De meerderheid van den raad echter
staat op het standpunt, dat het op den
grondslag van het ontwerp niet mogelijk
is, een wettelijke verplichting voor de be
drijfsorganen in het voorontwerp op te ne
men om de vakorganisaties met een deel
der uitvoering te belasten. Een deel dezer
meerderheid zou een dergelijke bevoegd
heid ook niet wenschelijk achten.
De meerderheid van den, raad acht
het gewenscht de bevoegdheid van de
bedrijfsorganen om zulks te doen uit
drukkelijk in het ontwerp op te nemen.
De raad spreekt zich tenslotte in meer
derheid uit voor een overgangsregeling
voor diegenen, die, hoewel aangesloten bij
de vrijwillige verzekering, op het oogen-
blik van de inwerkingtreding der wet
werkloos zyn en dus niet onder die ver
plichte verzekering zullen vallen.
RANGEERDER OVERREDEN EN OP
SLAG GEDOOD.
Gistermiddag is op het terrein van de
hoogovens te IJmuiden de gehuwde ran
geerder J. Jagters uit IJmuiden, toen hij
van een rangeertrein sprong, door de
locomotief overreden. De man was op slag
dood.
NATIONALE MODESHOW TE
AMSTERDAM.
In Bellevue is gistermiddag onder groote
belangstelling de nationale modeshow, geor
ganiseerd door de Nederlandsche Japonnen-
en Mantelfabrikanten, teneinde te toonen
hoe zeer zich in de laatste jaren de Neder
landsche damesconfectieindustrie heeft ont
plooid, officieel geopend namens het ge
meentebestuur door den wethouder van
financien, Jac. Rustige.
Er waren meer dan duizend bezoekers,
van wie uit tal van Europeesche hoofdsteden,
Australië en Zuid-Afrika.
vormen Foster's Maagpillen, doordat zij zoo
zacht en toch zoo afdoend werken. Geen
'last meer van verstopping en slechte spijs-
vertering, of van de- eruit voortkomende
hoofdpijn, humeurigheid, lusteloosheid, maag-
8toorniasen, enz. Alom verkrijgbaar a f 0.65
15-JARIGE JONGEN DOOR VRACHT
AUTO OVERREDEN
EN GEDOOD.
Gisteravond is de 1 o-jarige meubel
makersleerling R. van Veen, wonend te
Steenwyk, op den rijksstraatweg te Steen-
wijkerwold, nabij het gehucht De Witte
Paarden, door een vrachtauto overreden
en gedood.
De jongen wilde per fiets onverwachts
den weg oversteken. Voorbijgangers
maakten hem nog attent op de naderende
vrachtauto, doch dit heeft hij blijkbaar
niet begrepen, met het vermelde noodlot
tige gevolg.
BETALINGSCONTINGENTEN VOOR
UITVOER NAAR DUITSCHLAND.
3e kwartaal 1939.
De regeeringspersdienst meldt:
De Nederlandsche en de Duitsche regee-
ringscommissies hebben tijdens hun bij
eenkomst in Den Haag besprekingen ge
voerd over de vaststelling van de beta
lingscontingenten is tengevolge van den
Nederlandsche en Nederlandsch-Indische
producten naar Duitschland. Bij deze be
sprekingen heeft men, evenals bij vorige
gelegenheden, bijzondere aandacht ge
schonken aan den stand van de clearing-
rekening. Een vermindering van de beta
lingscontingent enis tengevolge van den
stand dezer rekening onvermijdelijk.
Het bleek echter mogelijk te zijn de
beperking der uitvoercontingenten binnen
matige grenzen te houden. Er zal n.1. een
bedrag naar de algemeene clearing-reke-
ning kunnen worden overgeboekt, afkom
stig van stortingen uit hoofde van den in
voer, die in de eerste plaats bestemd zijn
om daaruit den rentetrnasfer te dekken.
Deze stortingen blijken namelijk de bedra
gen, welke krachtens de bestaande over
eenkomst benoodigd zijn voor den rente
transfer te overtreffen.
De beide commissies zetten haar bespre
kingen over andere onderwerpen voort.
AVONTURIERS OP PAD.
Zoon verduisterde geld van zijn
vader.
Op 30 Mei moest een 17-jarige kantoor
bediende voor zijn vader voor 180 aan
kwitanties innen. Hij ging met de kwitanties
van huis, maar kwam niet terug. Bij on
derzoek bleek, dat de jongen het geld wel
geïnd had. Hij zelf was echter spoorloos
verdwenen, totdat hij een dezer dagen in
Roosendaal werd aangehouden.
Op den dag van zijn verdwijning was hij
met een 24-jarigen vriend naar Amsterdam
gegaan. Zij staken zich daar in nieuwe
kleeren en namen hun intrek in een kamer
tje. Na een week verlieten zij het pension,
evenwel zonder de huur te betalen, terwijl
zij daarenboven nog een geldtrommeltje
openden. De buit bedroeg slechts 69 cent.
Opnieuw in Den Haag zwierven zij een
tijdlang rond en toen rijpte het plan om
dienst te nemen in het vreemdelingen
legioen. Daartoe stalen zij in Voorburg twee
rijwiel, waarop zij zich naar Frankrijk be
gaven. De Nederlandsch-Belgische grens
passeerden zij zonder aangehouden te wor
den, bij de Fransche grens werden zij door
de grensbeambten onder handen genomen.
Zij mochten doorgaan naar Valenciennes
om dienst te nemen, doch de fietsen moes
ten achterblijven. Inderdaad meldden zij
zich bij het vreemdelingenlegioen. De sfeer
viel daar echter niet mee en zij teekenden
niet.
Inmiddels raakte het geld op, zoodat zij
zich teneinde raad vervoegden bij den Ne-
derlandschen consul te Rijssel. Deze gaf
hun kaartjes voor de terugreis met 40
francs zakgeld. De consul waarschuwde ook
de Haagsche politie.
Zoo konden zij te Roosendaal door de
marechaussée worden aangehouden. Onder
geleide werden zij naar den Haar overge
bracht, waar de politie hen in bewaring
stelde.
HELDERSCHE POLITIE BOEKT
SUCCES.
Een inbreker geknin»
Reeds sedert verscheidene m*T"
wordt Den Helder onveilig gemaakt
een of meer elementen, die zich hebbe
specialisëerd op het plegen van inhr ïP"
bij winkeliers, aldus het Hbld., zij n
ken" voornamelijk gedurende de weéiT"*
den. De politie deed al het mogelijk*
hand op de daders te leggen, maar
slaagde hierin aanvankelijk niet. Z1J
Twee weken geleden werd er ineebrM,
bij den groentenhandel van den heer V
Os op de Spoorgracht. In den nacht van 7
terdag op Zondag der vorige week wist h
bezoeker een buit te bemachtigen van
80, benevens een aantal gouden sieradw!'
Thans blijkt, dat een inbreker uit Den H l
der, dien nacht op bezoek geweest is nl
man wierp een deel der sieraden in h
buitenhaven en verkocht aan een marine1
man, die binnenkort naar Indië moet
trekken, een gouden vijfje. De kooper
heel onkundig van het feit, dat het g^tol
len waar was, «ond het aan de vrouw van
een caféhouder in Den Helder en deze deed
hiervan melding bij de poliie. De recherche
ging na wie het vijfje had gekocht en legde
n.1. Zaterdagmorgen de hand op verdachte
die Zaterdagavond door de mand viel en
toegaf deze inbraak gepleegd te hebben
Van de vele andere zegt hij niets te we-
ten. Hoe dan ook, een succes voor de Hel-
dersche recherche, die haar werk na langen
tijd bekroond ziet.
GEHEIME NACHTCLUB TE UTRECHT
ONTRUIMD.
Ontdekt in een kelder.
In den nacht van Zaterdag op Zondag
heeft commissaris mr. D. Hamoen te
Utrecht vergezeld van twee inspecteurs en
tien rechercheurs te twee uur een inval ge
daan in een perceel aan de Westerstraat,
aldus meldt het Hbld. Reeds geruimen tijd'
was de aandacht van de politie op dit pand
gevestigd, daar de buren klaagden over
nachtelijk rumoer in de kelderruimte. Toen
de politie verscheen bevond zich een groot
aantal jonge menschen in den kelder waar
clandestien alcohol werd verkocht. Eenige
bierpompen en flesschen met spiritualiën
zijn in beslag genomen. Dit nachtcafé werd
geëxploiteerd door een 27-jarigen man
waarbij zyn vrouw en minderjarige schoon
zuster assistentie verleenden. Het feest was
in vollen gang. Op gramofoonmuziek werd
gedanst. Langs de wanden bevonden zich
schandelijke opschriften, grootendeels ont
leend aan den Bijbel maar dan op de meest
perfide manier geparodieerd. Ook kleurige
doeken en platen maakten deel uit van de
stoffage.
Om nachtelijke wandelaars niet op het
spoor te brengen, had men de ramen van
den kelder met kranten en triplexplaten
afgeschermd. De gelegenheid werd bezocht
door een zeer gemengd publiek. Zoowel
jonge mannen en vrouwen uit eerste fami
lies als ook uit de lagere klassen der be
volking, maakte deel uit van de bezoekers.
Tal van auto's stonden in de omgeving ge
parkeerd. In hoeverre hier alleen sprake is
van overtreding der drankwet kon men ons
nog niet meedeelen. Het vermoeden bestaat
dat ook gelegenheid tot rendez-vous werd
gegeven en tot hazardspel. In ieder geval is
de politie erin geslaagd een broeinest van
ongerechtigheid te ontruimen, dat by ver
dere exploitatie voor vele jongeren funest
had kunnen worden.
Prof. dr. W. Schutter overleden. - Gis
termiddag is te zijnen huize te Groningen
op 85-jarigen leeftijd overleden prof. dr.
W. Schutter, oud-hoogleeraar in de neus-,
keel- en oorheelkunde aan de Rijksuniver
siteit te Groningen.
15)
Gordon luisterde geinteresseerd toe. Hij
merkte wel, dat de man graag praatte,
hetgeen een gevolg was van de algemeen
heerschende opwinding over de aanstaande
kolenboom. Daarom ging hy er op in.
„Het lijkt me, dat zoo'n stal onder deze
omstandigheden een mooie kans voor spe
culatie biedt", zei hij, waarop de scherpe,
grijze oogen van den stalhouder hem snel
aankeken; „daar zit vast kapitaal in", voeg-
ge hij er aan toe.
„Jaa'" antwoordde de stalhouder
eenigszins aarzelend, wat Gordon's nieuws
gierigheid gaande maakte.
,Is het niet?" vroeg hij.
„Er zitten wel dollars in, maar 't is niet
te zeggen hoeveel. Zie je, ik zou een hoop
tegelijk willen verdienen, en dat willen we
allemaal. Als de spoorweg besloten heeft,
weten we waar we aan toe zijn. Maar het
zou beter zijn, als je het voordien al wist.
Snap je. O, aan dezen stal mankeert niets,
daar gaat het niet om. Je zou de heele zaak
echter van me cadeau kunnen krijgen, als
je me een vraag zou kunnen beantwoor
den".
„Welke vraag?" vroeg Gordon.
„Waar ze in vredesnaam het depot zullen
zetten. Hier, of ginds in het Westen bij
Buffalo Point? Zoodra je me dit weet te
vertellen, kun je dit boeltje van me krij
gen".
Het mannetje zuchtte en Gordon begon
te begrijpen, hoe deze menschen in een af
wachtende spanning leefden, of het lukken
zou met één slag rijk te worden. Hij
schudde zijn hoofd.
„Zoo langzamerhand begin ik te merken,
dat ik het zelf ook wel zou willen weten.
Denk je, dat hier goed geld te maken is?
Jij twijfelt er niet meer aan, geloof ik?"
De man maakte veelbeteekenende geba
ren met zijn armen en zei op bijna belee-
digenden toon:
„Moet je dat nog vragen? Zeggen die
kolenaders je dan niets? Heb je dan geen
oogen of hersens in je hoofd? Er is zoo
veel, dat de hel ermee gestookt zou kun
nen worden tot Sint Juttemis en dan zou
den de aandeelen nog boven pari staan. Dat
is het 'em. We hebben geen aandeelen in
de corporatie, maar de beste manier om
aan dat geld te komen, waar we allemaal
om zitten te springen, is door het dorp
zelf. En", vervolgde hij spijtig, „eiken dag
komen er meer boeven by en elke nieuwe
maakt het maar moeilijker. We wachten
maar op dien verduivelden spoorweg en
die wacht, tot ie zich door het noodige ge
knoei een weg heeft gebaand".
„Hier ook al weer geknoei", lachte Gor
don.
„Ja zeker", zei de stalhouder hem ver
baasd aankijkend, „de leus niks voor "niks,
geldt speciaal voor spoorwegen. Ze zullen
dat depot bouwen, waar het hun het beste
uitkomt en wij kunnen blijven wachten,
tot zij hun zaakje voor elkaar hebben.
Dus dat zie je toch in".
„Ja, ik ben ook niet blind, ik mis alleen
alle ervaring op dit punt. Ik zal eens een
kijkje bij die kolenaders gaan nemen. Mal-
linsbee is zeker degeen, die het eerst inge
licht zal zijn. Van hem is al het land langs
den spoorweg, is het niet?"
De man wreef zijn handen in elkaar en
grinnikte eens.
„Ja. Hij zal het 't eerst weten en wy
door hem, als hij op den grond wordt toe
gelaten. Hij is een beste vent en zoo ver
standig. Zie je, hij en sommigen van ons,
die hier al lang woonden, voor dat er ko
len waren gevonden, zijn goede vrienden.
Sommigen hebben grond afgebakend zoo
wel bij Buffalo Point, als hier. Natuurlijk
ligt ons voordeel by Buffalo Point en we
hopen, dat hij den spoorweg in die richting
kan bewerken. Als ie dat voor elkaar krijgt
dan is hij een prachtvent".
Gordon kreeg een bijna koortsachtige
belangstelling terwijl hy luisterde. Hij
kreeg de gewenschte inlichtingen gemak
kelijker, dan hij gedacht had.
„Als alles goed gaat, zal het een klein
kunstje zijn honderd duizend dollar te ver
dienen, is het niet?"
„O, als het ons voor den wind gaat, dan
zijn honderd duizend dollar een peulen
schilletje", riep de man enthousiast uit.
„Die zou ik in een handomdraai met een
paar honderd dollar weten te verdienen
als het meeloopt. Maar als je er zoo vast
op rekent, loopen de zaken lang niet altijd
mee".
„Nee, dat is een kwestie van geluk. Het
geluk komt, en die het weet te pakken,
die heeft het".
„Zeker, het is enkel geluk, En als je het
hebt, houd het dan goed vast en knuffel
het, alsof het je liefste vriendinnetje was".
Gordon lachte; hij wierp intusschen een
blik in den schemerigen stal en zei: „Zoo
mag ik het graag hooren. Een dergelijk
gelukje heb ik getroffen. Ik moest eens
naar Mallinsbee's kolen gaan kijken. Kan
ik een span paarden bij je huren?"
„Ik heb een mooi opgetuigd span en een
wagentje klaar staan", riep de man actief,
nu het op zakendoen aankwam. „Tien dol
lar tot vanavond. Goed?" Gordon knikte en
de man verdween in den stal.
Toen hij alleen was, dacht hy na over
al het voorgevallene. Op zooveel geluk had
hy niet durven hopen. Misschien kwam het
door het enthousiasme, waarmee iedereen
in dit plaatsje was bezield, dat de heele
zaak hem zoo eenvoudig toescheen. Wat
zou zyn vader wel zeggen, als hij hier was.
Stel je voor, dat hy nog eerder dan over
zes maanden thuis zou komen met honderd
duizend dollar!
Vanuit den donkeren stal klonk het ge
luid van paardenhoeven.
Toen dwaalden zijn gedachten van dit
belangrijke onderwerp af naar iets heel
anders. Het was zyn aard niet, om lang be
zig te zijn met het maken van een fortuin,
welke gevolgen er ook aan verbonden
mochten zijn.
Hy begon weer te denken aan de ver
schijning in het bruine rycostuum. Dus
ze heette Hazel. En hoe nog meer? Wat
een mooie naam, die paste goed bij haar
Hazel. Die oogen en die prachtige massa
bruin haar! Hy zuchtte. Hy dacht er een
oogenblik aan den stalhouder naar achter
naam te vragen, maar hij schudde glim
lachend het hoofd en besloot dat voorloopig
maar in het duister te laten. Het maakte
haar des te romantischer. Maar een ding
was zeker: hij moest haar weer zien en
haar leeren kennen. Fortuin of geen fof"
tuin; al zou zijn vader hem zonder een
cent wegsturen als de ergste verkwister en
al zou hij zijn compagnonschap in een van
Amerika's grootste corporatie's verspelen,
dat meisje zou niet als een lentezonne
straal even in zijn leven schieten en dan
weer verdwijnen, omdat hij de fut niet ha
kennis met haar te gaan maken!
Hij had zooveel vrouwen gekend in ZD'J
eigen kring thuis. Hij had ze bewonder^
en vaak onschuldig geflirt; hij had ca-
deaux en fuifjes gegeven; maar onder a
die societyschoonheden was er niet
die te vergelijken was met deze wilde pr®1'
rieroos.
,,'t Is een mooi span, maar je moet er ee
beetje mee om kunnen gaan", zei de s
van den stalhouder een beetje twijfelend.
„Dat komt wel terecht", zei Gordon, u
zyn gedachten opschrikkend door het &e
nauwde stemmetje.
„Goed", zei de man opgelucht.
„Welke weg is het best?" .g
„Volg het spoor, dat naar het «ee
loopt, dan kun je het niet missen. Geel
de tien dollar maar vast".
Gordon betaalde, klom in het wa8e j
en een oogenblik later reed hij den s
uit.
(Wordt vervolgd)