Een zoon van z'n Vader ÜeuMeton Verplichte werkloosheidsverzekering gewenscht geacht. Hooge Raad van Arbeid adviseert over voor-ontwerp. Kleine zelfstandigen niet bij de regeling. OP ELKE BUS EEN BON VOOR GESCHENKEN n Ideaal Laxeermiddel FOSTERs MAAGPILLEN Naar het Engelsch van RIDGWELL CULLUM. Door T. d. MADE. De Hooge Raad van Arbeid heeft advies uitgebracht over het vooront werp wettelijke regelen inzake de ver zekering tegen geldelijke gevolgen van werkloosheid. Hij heeft daarbij gebruik gemaakt van een prae-advies van een commissie uit den raad, onder voorzit terschap van mr. A. M. Joekes. De raad beantwoordt de vraag, of 'n regeling van de werkloosheidsverze kering bij de wet aanbeveling verdient, eenstemmig bevestigend. Verplichte verzekering gewenscht. Ook is de raad eenstemmig van oordeel, dat instelling van een verplichte werkloos heidsverzekering gewenscht is. Hoewel het stelsel van vrijwillige verzekering, zooals dit sinds 1917 in ons land bestaat, van groot nut is, wordt langs dien weg met dezen be langrijke tak van sociale verzekering slechts een deel der daarvoor in aanmerking ko mende arbeidskrachten bereikt, en het in stituut ten onzent den breeden grondslag, die voor de verzekering gewenscht is. Het verdient daarom aanbeveling ook in Nederland, evenals in tal van andere landen reeds vroeger is geschied en zooals bij de andere takken van so ciale verzekering in ons land het geval is, de deelneming aan de werkloos heidsverzekering verplicht te stellen. Wie onder de regeling moeten vallen. Ten aanzien van de vraag, of de kring der verzekerden juist getrokken is, spreekt de raad zich eenstemmig ervoor uit om het overheids- en spoorwegpersoneel, voorzoo ver dit niet uit anderen hoofde recht heeft op uitkeering bij werkloosheid, onder de verzekering te brengen. De groote meerderheid van den raad is van meening, dat ook de provisie-reiziger, die voor meer dan één onderneming werkt, niet bij voorbaat van de verzekering be hoort te worden uitgesloten. Een meerderheid van den raad is van oordeel, dat eveneens een mogelijkheid moet worden opengelaten om het huisper soneel onder de verzekering te brengen. Zij spreekt zich hiermede niet uit over de vraag, of het wenschelijk geacht moet wor den deze groep reeds thans bij de verzeke ring te betrekken. Hoewel eenige leden van meenigzijn dat de mogelijkheid daartoe in de toe komst geopend behoort te worden, staat de groote meerderheid van den raajl op het standpunt, dat het niet gewenscht is de kleine zelfstandigen bij de werkloosheidsverzekering te betrek ken. Het behoefte-element moet dan n.1. in aan merking genomen wrden, zoodat men op het gebied van den steun komt. Het ver dient, naar de opvatting van enkele leden, aanbeveling om de mogelijkheid tot een fa cultatieve verzekering te openen voor groe pen van peronen, die niet onder de ver plichte verzekering vallen. Loongrens noodzakelijk. Wat het vaststellen van een loongrens be treft, spreekt de meerderheid van den raad zich uit voor het trekken van een loon grens. Sommige leden staan daarbij op het stand punt, dat het stelsel van de Ziektewet moet worden gevolgd waarbij zij, wier salaris boven de 3000 ligt, buiten de verzekering zouden vallen, terwijl andere leden de voor keur geven aan dat van de Ongevallenwet, waarbij inzake de hoogte der uitkeering een bepaalde grens wordt in acht genomen. De raad heeft zich uitvoerig bezig ge houden met de vraag, of het grondbeginsel van het voorontwerp, dat n.1. het voorwerp der verzekering gevormd wordt door de geldelijke gevolgen voor de werknemers, verbonden aan de normale werkloosheid, als juiste basis kan worden overgenomen. De raad is daarbij vrijwel eenstemmig tot de conclusie gekomen, dat deze vraag ontkennend dient te worden beantwoord. Het voorontwerp ziet blijkbaar het onder scheid aldus, dat het bedrijfsleven de lasten moet dragen van de „normale" werkloos heid en dat uitsluitend daarop de verzeke ring wordt gericht. Werkloosheidsverzeke ring voorzoover de werkloosheid in het be drijf het gevolg is van abnormale redenen, beoogt het ontwerp niet te regelen. De beperking van de verzekering tot de normale werkloosheid kan niet tot een bevredigenden toestand leiden. Het ontwerp toch bepaalt terecht, dat alle werknemers in den zin der ontworpen regeling in geval van werkloosheid onder de verzekering vallen. Een scheiding tusschen arbeiders, die getrof fen worden door normale werkloosheid en andere, die als gevolg van abnormale werkloosheid geen plaats vinden in het bedrijfsleven, wordt niet gemaakt. Verzekering tegen de geldelijke gevolgen uitsluitend van normale werkloosheid zou derhalve tengevolge hebben, dat in gevallen van abnormale werkloosheid de middelen der werkloozenkassen na korten tijd uitge put zullen zijn. De financiering. De overgroote meerderheid van den raad beantwoordt de vraag, of op grond van de onderscheiding tusschen normale en abnor male werkloosheid een splitsing kan ge maakt worden tusschen de lasten, te dragen door het bedrijfsleven eenerzijds en de overheid anderzijds, in dien zin, dat het be drijfsleven de volle kosten der normale werkloosheid heeft te dragen, ontkennend. De raad spreekt zich in overgroote meerderheid uit voor een verdeeling van de lasten tusschen werkgevers, werknemers en overheid. Eenstemmig is de raad van oordeel, dat het voorontwerp terecht de mogelijkheid openlaat, dat de helft van de premie, voor zoover gedragen door het bedrijfsleven, door de werkgevers op de arbeiders kan worden verhaald. Ten aanzien van de kosten spreekt de raad als zijn overtuiging uit, dat deze be langrijk grooter zullen zijn dan uit de memorie van toelichting zou kimnen worden opgemaakt. De uitvoering. Wat de uitvoering betreft spreekt de raad met 2511 stemmen zijn voorkeur uit voor een bedrijfsgewijze inrichting en uitvoering van de werkloosheidsver zekering. Ten aanzien van de uitvoeringsorganen overweegt de meerderheid van den raad, dat nog niet zoover voortgeschreden is dat men uit de drie voorgestelde organen, t.w. bedrijfsraad, erkende bedrijfsvereeniging of rijksorgaan, een definitieve keuze kan doen van één orgaan, dat op bevredigende wijze voor het geheele bedrijfsleven en met be houd van de bedrijfsorganisatorische grond gedachte van het ontwerp, de uitvoering der verzekering ter hand kan nemen. Bedrijfs organen moeten niet opgelegd worden, doch groeien, willen zij levend blijven. Daarom is voorshands een aan vullend orgaan nog onmisbaar. De meerderheid verwacht, dat het meervoudig stelsel een zuinig beheer met zich zal brengen, terwijl de minderheid een dribledige uitvoering niet gemotiveerd acht. Met 2017 stemmen aanvaardt de raad bovendien de volgorde, waarin het voor ontwerp de organen noemt, tevens als rang orde. Wat de organisatie van de uitvoering be treft, is de meerderheid van den raad van oordeel, dat de regeling van het vooront werp in het algemeen aanvaardbaar is, zij het dat het ontwerp op enkele punten aan vulling behoeft. De vakorganisaties en de uitvoering. De vraag, in hoeverre het mogelijk en gewenscht is om in aansluiting bij haar te genwoordige positie de vakorganisaties der arbeiders bij de uitvoering der wettelijk geregelde werkloosheidsverzekering te be trekken, bleek verschil van inzicht te be staan. Aan de eene zijde zijn er eenige leden, die, ofschoon erkentelijk voor de verdien sten van de vakorganisaties t. a. v. de be staande werkloosheidsverzekering, meenen, dat thans bij een geheel nieuwe regeling dier verzekering slechts de objectief goede middelen tot uitvoering gekozen moeten worden. Hiertoe rekenen zij de medewer king der vakorganisaties niet. Andere le den staan ten opzichte van de wettelijke werkloosheidsverzekering op het standpunt, dat in de wet dient te worden opgenomen, dat de controle op en de uitbetaling aan de leden der vakorganisaties in handen die nen te worden gelegd van deze organisaties overal, waar dit mogelijk is dat hierover de bedrijfsraden of de bedrijfsvereni gingen, in handen waarvan de uitvoering van de werkloosheidsverzekering voor be paalde bedrijven is gelegd, hebben te be slissen en de maatregelen hebben te tref fen, die een en ander mogelijk maken. De meerderheid van den raad echter staat op het standpunt, dat het op den grondslag van het ontwerp niet mogelijk is, een wettelijke verplichting voor de be drijfsorganen in het voorontwerp op te ne men om de vakorganisaties met een deel der uitvoering te belasten. Een deel dezer meerderheid zou een dergelijke bevoegd heid ook niet wenschelijk achten. De meerderheid van den, raad acht het gewenscht de bevoegdheid van de bedrijfsorganen om zulks te doen uit drukkelijk in het ontwerp op te nemen. De raad spreekt zich tenslotte in meer derheid uit voor een overgangsregeling voor diegenen, die, hoewel aangesloten bij de vrijwillige verzekering, op het oogen- blik van de inwerkingtreding der wet werkloos zyn en dus niet onder die ver plichte verzekering zullen vallen. RANGEERDER OVERREDEN EN OP SLAG GEDOOD. Gistermiddag is op het terrein van de hoogovens te IJmuiden de gehuwde ran geerder J. Jagters uit IJmuiden, toen hij van een rangeertrein sprong, door de locomotief overreden. De man was op slag dood. NATIONALE MODESHOW TE AMSTERDAM. In Bellevue is gistermiddag onder groote belangstelling de nationale modeshow, geor ganiseerd door de Nederlandsche Japonnen- en Mantelfabrikanten, teneinde te toonen hoe zeer zich in de laatste jaren de Neder landsche damesconfectieindustrie heeft ont plooid, officieel geopend namens het ge meentebestuur door den wethouder van financien, Jac. Rustige. Er waren meer dan duizend bezoekers, van wie uit tal van Europeesche hoofdsteden, Australië en Zuid-Afrika. vormen Foster's Maagpillen, doordat zij zoo zacht en toch zoo afdoend werken. Geen 'last meer van verstopping en slechte spijs- vertering, of van de- eruit voortkomende hoofdpijn, humeurigheid, lusteloosheid, maag- 8toorniasen, enz. Alom verkrijgbaar a f 0.65 15-JARIGE JONGEN DOOR VRACHT AUTO OVERREDEN EN GEDOOD. Gisteravond is de 1 o-jarige meubel makersleerling R. van Veen, wonend te Steenwyk, op den rijksstraatweg te Steen- wijkerwold, nabij het gehucht De Witte Paarden, door een vrachtauto overreden en gedood. De jongen wilde per fiets onverwachts den weg oversteken. Voorbijgangers maakten hem nog attent op de naderende vrachtauto, doch dit heeft hij blijkbaar niet begrepen, met het vermelde noodlot tige gevolg. BETALINGSCONTINGENTEN VOOR UITVOER NAAR DUITSCHLAND. 3e kwartaal 1939. De regeeringspersdienst meldt: De Nederlandsche en de Duitsche regee- ringscommissies hebben tijdens hun bij eenkomst in Den Haag besprekingen ge voerd over de vaststelling van de beta lingscontingenten is tengevolge van den Nederlandsche en Nederlandsch-Indische producten naar Duitschland. Bij deze be sprekingen heeft men, evenals bij vorige gelegenheden, bijzondere aandacht ge schonken aan den stand van de clearing- rekening. Een vermindering van de beta lingscontingent enis tengevolge van den stand dezer rekening onvermijdelijk. Het bleek echter mogelijk te zijn de beperking der uitvoercontingenten binnen matige grenzen te houden. Er zal n.1. een bedrag naar de algemeene clearing-reke- ning kunnen worden overgeboekt, afkom stig van stortingen uit hoofde van den in voer, die in de eerste plaats bestemd zijn om daaruit den rentetrnasfer te dekken. Deze stortingen blijken namelijk de bedra gen, welke krachtens de bestaande over eenkomst benoodigd zijn voor den rente transfer te overtreffen. De beide commissies zetten haar bespre kingen over andere onderwerpen voort. AVONTURIERS OP PAD. Zoon verduisterde geld van zijn vader. Op 30 Mei moest een 17-jarige kantoor bediende voor zijn vader voor 180 aan kwitanties innen. Hij ging met de kwitanties van huis, maar kwam niet terug. Bij on derzoek bleek, dat de jongen het geld wel geïnd had. Hij zelf was echter spoorloos verdwenen, totdat hij een dezer dagen in Roosendaal werd aangehouden. Op den dag van zijn verdwijning was hij met een 24-jarigen vriend naar Amsterdam gegaan. Zij staken zich daar in nieuwe kleeren en namen hun intrek in een kamer tje. Na een week verlieten zij het pension, evenwel zonder de huur te betalen, terwijl zij daarenboven nog een geldtrommeltje openden. De buit bedroeg slechts 69 cent. Opnieuw in Den Haag zwierven zij een tijdlang rond en toen rijpte het plan om dienst te nemen in het vreemdelingen legioen. Daartoe stalen zij in Voorburg twee rijwiel, waarop zij zich naar Frankrijk be gaven. De Nederlandsch-Belgische grens passeerden zij zonder aangehouden te wor den, bij de Fransche grens werden zij door de grensbeambten onder handen genomen. Zij mochten doorgaan naar Valenciennes om dienst te nemen, doch de fietsen moes ten achterblijven. Inderdaad meldden zij zich bij het vreemdelingenlegioen. De sfeer viel daar echter niet mee en zij teekenden niet. Inmiddels raakte het geld op, zoodat zij zich teneinde raad vervoegden bij den Ne- derlandschen consul te Rijssel. Deze gaf hun kaartjes voor de terugreis met 40 francs zakgeld. De consul waarschuwde ook de Haagsche politie. Zoo konden zij te Roosendaal door de marechaussée worden aangehouden. Onder geleide werden zij naar den Haar overge bracht, waar de politie hen in bewaring stelde. HELDERSCHE POLITIE BOEKT SUCCES. Een inbreker geknin» Reeds sedert verscheidene m*T" wordt Den Helder onveilig gemaakt een of meer elementen, die zich hebbe specialisëerd op het plegen van inhr ïP" bij winkeliers, aldus het Hbld., zij n ken" voornamelijk gedurende de weéiT"* den. De politie deed al het mogelijk* hand op de daders te leggen, maar slaagde hierin aanvankelijk niet. Z1J Twee weken geleden werd er ineebrM, bij den groentenhandel van den heer V Os op de Spoorgracht. In den nacht van 7 terdag op Zondag der vorige week wist h bezoeker een buit te bemachtigen van 80, benevens een aantal gouden sieradw!' Thans blijkt, dat een inbreker uit Den H l der, dien nacht op bezoek geweest is nl man wierp een deel der sieraden in h buitenhaven en verkocht aan een marine1 man, die binnenkort naar Indië moet trekken, een gouden vijfje. De kooper heel onkundig van het feit, dat het g^tol len waar was, «ond het aan de vrouw van een caféhouder in Den Helder en deze deed hiervan melding bij de poliie. De recherche ging na wie het vijfje had gekocht en legde n.1. Zaterdagmorgen de hand op verdachte die Zaterdagavond door de mand viel en toegaf deze inbraak gepleegd te hebben Van de vele andere zegt hij niets te we- ten. Hoe dan ook, een succes voor de Hel- dersche recherche, die haar werk na langen tijd bekroond ziet. GEHEIME NACHTCLUB TE UTRECHT ONTRUIMD. Ontdekt in een kelder. In den nacht van Zaterdag op Zondag heeft commissaris mr. D. Hamoen te Utrecht vergezeld van twee inspecteurs en tien rechercheurs te twee uur een inval ge daan in een perceel aan de Westerstraat, aldus meldt het Hbld. Reeds geruimen tijd' was de aandacht van de politie op dit pand gevestigd, daar de buren klaagden over nachtelijk rumoer in de kelderruimte. Toen de politie verscheen bevond zich een groot aantal jonge menschen in den kelder waar clandestien alcohol werd verkocht. Eenige bierpompen en flesschen met spiritualiën zijn in beslag genomen. Dit nachtcafé werd geëxploiteerd door een 27-jarigen man waarbij zyn vrouw en minderjarige schoon zuster assistentie verleenden. Het feest was in vollen gang. Op gramofoonmuziek werd gedanst. Langs de wanden bevonden zich schandelijke opschriften, grootendeels ont leend aan den Bijbel maar dan op de meest perfide manier geparodieerd. Ook kleurige doeken en platen maakten deel uit van de stoffage. Om nachtelijke wandelaars niet op het spoor te brengen, had men de ramen van den kelder met kranten en triplexplaten afgeschermd. De gelegenheid werd bezocht door een zeer gemengd publiek. Zoowel jonge mannen en vrouwen uit eerste fami lies als ook uit de lagere klassen der be volking, maakte deel uit van de bezoekers. Tal van auto's stonden in de omgeving ge parkeerd. In hoeverre hier alleen sprake is van overtreding der drankwet kon men ons nog niet meedeelen. Het vermoeden bestaat dat ook gelegenheid tot rendez-vous werd gegeven en tot hazardspel. In ieder geval is de politie erin geslaagd een broeinest van ongerechtigheid te ontruimen, dat by ver dere exploitatie voor vele jongeren funest had kunnen worden. Prof. dr. W. Schutter overleden. - Gis termiddag is te zijnen huize te Groningen op 85-jarigen leeftijd overleden prof. dr. W. Schutter, oud-hoogleeraar in de neus-, keel- en oorheelkunde aan de Rijksuniver siteit te Groningen. 15) Gordon luisterde geinteresseerd toe. Hij merkte wel, dat de man graag praatte, hetgeen een gevolg was van de algemeen heerschende opwinding over de aanstaande kolenboom. Daarom ging hy er op in. „Het lijkt me, dat zoo'n stal onder deze omstandigheden een mooie kans voor spe culatie biedt", zei hij, waarop de scherpe, grijze oogen van den stalhouder hem snel aankeken; „daar zit vast kapitaal in", voeg- ge hij er aan toe. „Jaa'" antwoordde de stalhouder eenigszins aarzelend, wat Gordon's nieuws gierigheid gaande maakte. ,Is het niet?" vroeg hij. „Er zitten wel dollars in, maar 't is niet te zeggen hoeveel. Zie je, ik zou een hoop tegelijk willen verdienen, en dat willen we allemaal. Als de spoorweg besloten heeft, weten we waar we aan toe zijn. Maar het zou beter zijn, als je het voordien al wist. Snap je. O, aan dezen stal mankeert niets, daar gaat het niet om. Je zou de heele zaak echter van me cadeau kunnen krijgen, als je me een vraag zou kunnen beantwoor den". „Welke vraag?" vroeg Gordon. „Waar ze in vredesnaam het depot zullen zetten. Hier, of ginds in het Westen bij Buffalo Point? Zoodra je me dit weet te vertellen, kun je dit boeltje van me krij gen". Het mannetje zuchtte en Gordon begon te begrijpen, hoe deze menschen in een af wachtende spanning leefden, of het lukken zou met één slag rijk te worden. Hij schudde zijn hoofd. „Zoo langzamerhand begin ik te merken, dat ik het zelf ook wel zou willen weten. Denk je, dat hier goed geld te maken is? Jij twijfelt er niet meer aan, geloof ik?" De man maakte veelbeteekenende geba ren met zijn armen en zei op bijna belee- digenden toon: „Moet je dat nog vragen? Zeggen die kolenaders je dan niets? Heb je dan geen oogen of hersens in je hoofd? Er is zoo veel, dat de hel ermee gestookt zou kun nen worden tot Sint Juttemis en dan zou den de aandeelen nog boven pari staan. Dat is het 'em. We hebben geen aandeelen in de corporatie, maar de beste manier om aan dat geld te komen, waar we allemaal om zitten te springen, is door het dorp zelf. En", vervolgde hij spijtig, „eiken dag komen er meer boeven by en elke nieuwe maakt het maar moeilijker. We wachten maar op dien verduivelden spoorweg en die wacht, tot ie zich door het noodige ge knoei een weg heeft gebaand". „Hier ook al weer geknoei", lachte Gor don. „Ja zeker", zei de stalhouder hem ver baasd aankijkend, „de leus niks voor "niks, geldt speciaal voor spoorwegen. Ze zullen dat depot bouwen, waar het hun het beste uitkomt en wij kunnen blijven wachten, tot zij hun zaakje voor elkaar hebben. Dus dat zie je toch in". „Ja, ik ben ook niet blind, ik mis alleen alle ervaring op dit punt. Ik zal eens een kijkje bij die kolenaders gaan nemen. Mal- linsbee is zeker degeen, die het eerst inge licht zal zijn. Van hem is al het land langs den spoorweg, is het niet?" De man wreef zijn handen in elkaar en grinnikte eens. „Ja. Hij zal het 't eerst weten en wy door hem, als hij op den grond wordt toe gelaten. Hij is een beste vent en zoo ver standig. Zie je, hij en sommigen van ons, die hier al lang woonden, voor dat er ko len waren gevonden, zijn goede vrienden. Sommigen hebben grond afgebakend zoo wel bij Buffalo Point, als hier. Natuurlijk ligt ons voordeel by Buffalo Point en we hopen, dat hij den spoorweg in die richting kan bewerken. Als ie dat voor elkaar krijgt dan is hij een prachtvent". Gordon kreeg een bijna koortsachtige belangstelling terwijl hy luisterde. Hij kreeg de gewenschte inlichtingen gemak kelijker, dan hij gedacht had. „Als alles goed gaat, zal het een klein kunstje zijn honderd duizend dollar te ver dienen, is het niet?" „O, als het ons voor den wind gaat, dan zijn honderd duizend dollar een peulen schilletje", riep de man enthousiast uit. „Die zou ik in een handomdraai met een paar honderd dollar weten te verdienen als het meeloopt. Maar als je er zoo vast op rekent, loopen de zaken lang niet altijd mee". „Nee, dat is een kwestie van geluk. Het geluk komt, en die het weet te pakken, die heeft het". „Zeker, het is enkel geluk, En als je het hebt, houd het dan goed vast en knuffel het, alsof het je liefste vriendinnetje was". Gordon lachte; hij wierp intusschen een blik in den schemerigen stal en zei: „Zoo mag ik het graag hooren. Een dergelijk gelukje heb ik getroffen. Ik moest eens naar Mallinsbee's kolen gaan kijken. Kan ik een span paarden bij je huren?" „Ik heb een mooi opgetuigd span en een wagentje klaar staan", riep de man actief, nu het op zakendoen aankwam. „Tien dol lar tot vanavond. Goed?" Gordon knikte en de man verdween in den stal. Toen hij alleen was, dacht hy na over al het voorgevallene. Op zooveel geluk had hy niet durven hopen. Misschien kwam het door het enthousiasme, waarmee iedereen in dit plaatsje was bezield, dat de heele zaak hem zoo eenvoudig toescheen. Wat zou zyn vader wel zeggen, als hij hier was. Stel je voor, dat hy nog eerder dan over zes maanden thuis zou komen met honderd duizend dollar! Vanuit den donkeren stal klonk het ge luid van paardenhoeven. Toen dwaalden zijn gedachten van dit belangrijke onderwerp af naar iets heel anders. Het was zyn aard niet, om lang be zig te zijn met het maken van een fortuin, welke gevolgen er ook aan verbonden mochten zijn. Hy begon weer te denken aan de ver schijning in het bruine rycostuum. Dus ze heette Hazel. En hoe nog meer? Wat een mooie naam, die paste goed bij haar Hazel. Die oogen en die prachtige massa bruin haar! Hy zuchtte. Hy dacht er een oogenblik aan den stalhouder naar achter naam te vragen, maar hij schudde glim lachend het hoofd en besloot dat voorloopig maar in het duister te laten. Het maakte haar des te romantischer. Maar een ding was zeker: hij moest haar weer zien en haar leeren kennen. Fortuin of geen fof" tuin; al zou zijn vader hem zonder een cent wegsturen als de ergste verkwister en al zou hij zijn compagnonschap in een van Amerika's grootste corporatie's verspelen, dat meisje zou niet als een lentezonne straal even in zijn leven schieten en dan weer verdwijnen, omdat hij de fut niet ha kennis met haar te gaan maken! Hij had zooveel vrouwen gekend in ZD'J eigen kring thuis. Hij had ze bewonder^ en vaak onschuldig geflirt; hij had ca- deaux en fuifjes gegeven; maar onder a die societyschoonheden was er niet die te vergelijken was met deze wilde pr®1' rieroos. ,,'t Is een mooi span, maar je moet er ee beetje mee om kunnen gaan", zei de s van den stalhouder een beetje twijfelend. „Dat komt wel terecht", zei Gordon, u zyn gedachten opschrikkend door het &e nauwde stemmetje. „Goed", zei de man opgelucht. „Welke weg is het best?" .g „Volg het spoor, dat naar het «ee loopt, dan kun je het niet missen. Geel de tien dollar maar vast". Gordon betaalde, klom in het wa8e j en een oogenblik later reed hij den s uit. (Wordt vervolgd)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1939 | | pagina 6