Tvteli k BIJ ovebschie.
Over Amerikaarische koetjes eri kalfjes.
Het vijfde kabinet-Colijn heeft uitgediend.
spfi or£trm«d - "le;gi;f
ars» - ss Snd
Brieven uii Amerika.
Candidaten voor het presidentschap; de warmte;
radioreclame en de practijk
van de service.
DE
WERELDTENTOONSTELLING
GEEN MELKKOETJE.
PARLEMENT
Ministers voor de laatste maal voor de kamer.
Wijziging der dienstplichtwet
aangenomen.
S dldring^S lïf edde toc.h nog
Glimlachje
iiiiin"pl/U)
vEBKEEHSONGE^ at reed B
35-iar'' Delft—Kc 0verschie kreeg
P lage" een 1 „I de parkeerbaan en
Ie den wagen P zakdoek te zwaaien
^ogde d°°r een voorbijkomende auto-
p aandacht J k teneinde hulp te ver
bist te treiww- a„ 27-iarige bestuur-
rïn Hierop stopte de 27 )a g Na
"i rtób«n ».»P.e bij
de" to«tanMedezc vóór den defecten wa-
in rün a narkeerbaan te zetten,
gen OP de P t do 46-jariee motorrijder
Blijkbaar heer 40_jarige echtgenoote
1P3 d",v««n' richting Delft
f J een verboden plaau - den
k*31" Stilstaande auto niet gezien, zoo-
di ac"terzijde van de auto van
dat h'J °P t te De bestuurder en zyn
Van d8r Ve werden over den weg ge-
echtgenoote een gecompijCeerde
süngerd- Bei terwijl dP motorrijder
rechterbe b]oedende hoofdwonde en 'n
bovendie ^ad gekomen. Beide
heIS?«ers zijn naar het ziekenhuis aan
slaChCoolsingel te Rotterdam vervoerd. Hun
Stand baart zorg.
heT EEUWFEEST DEK SPOORWEGEN.
Het geschenk van het personeel.
Het personeel der Nederlandsche Spoor-
Z zal de directie ter gelegenheid van
w eeuwfeest een beeldhouwwerk, te plant
on in de groote hal van het Centraal Sta
tion te Utrecht aanbieden. Het gedenktee-
fen zal symboliseeren de welvaart die de
spoorweg in het land brengt en den steun,
die de ijzeren weg aan den handel ver
leent. Het zal bsetaan uit een staande
vrouwenfiguur, met beide handen boven het
hoofd heffend een gevleugeld wiel. Aan de
rugzijde van deze figuur en met het hoofd
steunend tegen den rug van de vrouw, een
knaap met staf, voorstellend Mercurius.
Beide figuren, staande op een aardbol, zijn
geflankeerd door een hoorn des overvloeds.
EEN BELASTINGPLAATJESTRAGEDIE.
Man heeft er geen en springt In het
water.
Het rijk heeft fietsend Nederland een
week respijt gegeven, maar gister was het
dan ook definitief gedaan met het rijden
zonder belastingplaatje. De belastingambte
naren hebben gister reeds vroeg de controle
ter hand genomen.
Ook op het Alexanderplein te Amsterdam
speurde zoo'n ambtenaar naar overtreders,
aan zijn argusoog ontsnapte er geen. Een
jongeman, een jeugdig werklooze, die zonder
plaatje reed, werd verzocht af te stappen.
Hij gaf, uiterlijk kalm, aan dit verzoek ge
hoor. Doch toen hij zijn naam had opge
geven, werd het hem plotseling te veel. Hij
kreeg het blijkbaar met zijn zenuwen te
kwaad, liep van den verbijsterden ambte
naar weg en tot ontzetting van de omstan
ders rende hij op de Plantage Muidergracht
toe en sprong pardoes te water.
Onmiddellijk echter was een agent ter
plaatse om den man kalmeerend toe te
spreken en hem door handreiking weer op
den wal te trekken. De man, die in hoogst
opgewonden toestand verkeerde, werd per
ambulancewagen van den G.G. en G.D. naar
huis gebracht.
(Van onzen parlementairen medewerker).
Nog zelden is de Senaat oneer dermate
zonderlinge omstandigheden bijeenge
komen als hedenochtend en -middag!
Terwijl jhr. De Geer in het departement
van binnenlandsche zaken bezig was, het
kortstondige vijfde Kabinet-Colijn te ver
vangen door een nieuw ministerie, waarin
slechts de heer Van Boeyen de „blijver"
was (deze excellentie blijkt alle „stor
men" te kunnen overleven!) zaten achter
de halvemaan-vormige groene ministers
tafel in de Eerste Kamer enkele van de
..oude" ministers, wier politieke dood. bin
nen enkele uren voltrokken zou worden!
De welhaast oud-premier-Colijn (aan dat
..oud-" zal men nog wat moeten wennen)
alsmede dr. van Dijk en de heer Boden-
hausen moesten namelijk plichtshalve nog
enkele spoedontwerpen komen afdoen.
Laatstgenoemde kreeg de unieke gelegen
heid. zjjn eerste redevoering als minister
•evensde laatste te doen zijn. Nu, de
wlJze, waarop Z. (ex) Excellentie met
enkele woorden eenige opmerkingen in 't
midden bracht was wel zoo „tam", dat
men z'ch onwillekeurig afvroeg: als dat
zijn gewone manier van redevoeren is, dan
zyn heengaan in elk geval geen „ora
torisch verlies"!
*r'bunes was er heel wat belang-
war'n®i men keek naar de ministers als
dat!)1 cur|ositeiten! Ondanks het feit,
an Dijk weldra het ministerieele
lusten Z°U kggen' bleek er toch genoeg
over l Cen'.ge uren met hem te boomen
het nnÜ W1jz'§in2 der Dienstplichtwet en
Püchtigen wapenen houden van dienst-
Va^apr,0V€r bebben gesproken de heeren
Kri'iH Van Embden (v.d.),
De Bruvn ,W'ardl B^man (s.d.) en
ken mr n l Voor de n-sb- kwam al-
fractie tegen was meedeelen' dat z^n
Wees" del ledev°eringen trok wel het
°mdathiitHuldie Van prof' Embden-
keerig tP ans 1Jk gaf veel minder af-
digin5 d"aan tegenover de landsverde-
minister VanD?)^' een feit' waar°P
ook weec \t ln ZIjn antwoord-rede
gemeen'het°alS wf.rd duideliJk- dat men
wkdsman Kei aftreden van dezen be
kritiseerde zelfs de Mr't Vn Rappard
de Tweede tc, rnotie-Deckers in
neming H.a~mer e" verklaarde de aan-
te achten omdaf "onverantwoordelijk",
nister van dof ™en "een ^kwame mi-
naOokhUiS Stuit!\e Spannende da2en
heen8aalr"v^1ydi„Beckman noemde het
De heer Kolff 'cJ3^ Dijk "een verlies".
°en hy 2ei dat k een waar w°ord
mmister weit;„ et °verle2gen met dezen
Desniettemin Wa, a zai sorteeren.
een kwartiertio v€Z€ senator er toch
De heeren v spaechen aan!
ar v°oral od HPpard en Kolff waren
^,aken- dat n?et "Sering duidelijk te
erWegingen te zeer financieele
Een defetlsie-verstelif'eiden tot
Roemde heerPn rkingen- Zo° Pleitte
nenn^b°UWei1 van '<\*°T u het onverwijld
fcS«d,t wel bil laf,fhepen- "wij kun-
verzekerde mr.
noori V€üdedi§ing 'ten ?"Jzerde' dat de
próf bee^- slotte alle krachten
fc geeft tot luUi Vreesde' dat zü aan-
thans l de senator "hmT lanterfanten-
hebho r mannen b Dyken, dat men
schril al Waarschuwddeude waP€nen wil
vaü 'de.n van redeh^ U voor het over"
dere helangen v®"26" ten koste
Van slagschepen
verwachtte de heer Van Embden niet da
delijk veel nut; hy vreesde n financieelen
ondergang, als ons land dergelyke peper
dure bootjes gaat bouwen, terwyl er z.i.
toch nimmer zekerheid te verkrygen is
wat de veiligheid aangaat. Zoo vroeg de
senator om de grootst-moge!i;ke sober- j
heid, ja, om bezuinigingen op defensie,
wat te bereiken zou zyn door de aanhan- I
gige wet slechts beperkt toe te passen.
De heer Beekman achtte het voorstel
„de beste oplossing"; een andere achtte hij
thans onmogelyk. Voorts vroeg hy, of met
September een deel der opgeroepenen naar i
huis zal kunnen gaan? En een andere
kostwinnersvergoeding-regeling. En mid
delen tegen het gevaar, dat opgeroepenen
hun betrekking verliezen. Ten slotte plei
tend voor zuinigheid by de defensie
maatregelen, voor het inschakelen van de
Nederlandsche industrie zooveel als 't
maar kan.
De heer De Bruyn gaf eveneens sug
gesties in de door den vorigen spreker j
aangegeven richting.
Ministe van Dyk zingt zyn
„zwanenzang".
Minister Van Dijk was even frisch en
krachtig als anders op dreef, toen hy van
antwoord diende; tot het laatst wenschte
hy met volle energie zyn plicht te doen,
gelyk een goed krijgsman (al is Z.Exc. dan
een „burgerlyk" hoofd der landsverdedi
ging!) betaamt!
Dr. Van Dyk wees er dan aanstonds op,
dat de regeering met haar defensiever
sterkingen niet verder gaat dan onze
financieele draagkracht gedoogt. De ver
lenging van den eersten oefentijd dient ter
versterking der mobiele krachten en
werkt vlugger en doelmatigei dan alle
andere methodes (b.v. uitbreiding contin
gent). Eerst wanneer men niet anders
kan, zullen andere middelen te baat ge
nomen dienen te worden. Intusschen
zal de nieuwe regeering naar bevind van
zaken moeten optreden! Z.Exc. heeft zelfs
hoop, dat op 1 September een deel der
opgeroepenen van thans naar huis zal
kunnen gaan, „als de omstandigheden
zulks toelaten" voegde de minister er be
grijpelijkerwijs by. De bewindsman be
sefte volkomen den socialen druk, welke
wordt gelegd op de gemobiliseerden en
daarom werd met spoed gewerkt aan
vervanging door dienstplichtige werkloo-
zen, een 8000 ongeveer. Ook werd veel
z.g. klein verlof gegeven.
De heer Van Dijk zei verder, dat de
luchtverdediging thans geheel gemombili-
seerd is; hier zal hard gewerkt moeten
worden om alles te doen kloppen.
De minister had op zyn inspectietochten
een bevredigenden indruk verkregen wat
betreft het bezighouden der militairen en
in deze wordt steeds het noodige gedaan.
Aangaande de kostwinnersvergoeding zei
de minister, dat in overweging is het
maximum-bedrag van 2.50 per dag te
verhoogen. Doch er zijn nog tal van moei
lijkheden met de gemeenten.
Aan de Nederlandsche industrie wordt
natuurlijk steeds allereerst gedacht, maar
onze producten staan nu eenmaal niet
steeds aan de spits. Wel kregen de
Fokker-fabrieken mooie orders, doch die
kunnen ook niet steeds alles tydig afleve
ren. In een paar jaar tyds zyn een °3
millioen besteed!
De slagschepen: Z.Exc. achtte dit vraag
stuk zeker van het allergrootste belang.
Een commissie van onderzoek is doende
om de financieele mogelijkheden na te
gaan.
Ten slotte behandelde de heer Van Dijk
,de zuinigheid". Z. Exc. vond, dat men bij
klachten steeds met „kleinigheden" voor
den dag kwam. Intusschen wordt alles
gedaan, om geldvermorsen te vermijden;
er zijn bezuinigmgs-inspecteurs. Geleide
lijk wordt het eigen motorpark uitgebreid.
(Van onzen correspondent te New-York).
Wanneer u er eenig begrip van
had hoe warm het in New-York kan
zyn en hoe verschrikkelijk warm
het op dit oogenblik is, dan zou u
het mij niet kwalyk nemen, dat ik
zoo onbeleefd ben om dezen brief
in hemdsmouwen te zitten schrij
ven, terwyl het drie uur in den na
middag is en dan zult u het bil
lijken, dat ik er nu eens zin in heb,
u over koetjes en kalfjes te
schrijven.
De thermometer staat op 89 in de scha
duw en naar men zegt is het vochtigheids
gehalte 80 Ik ben erg onklimaatkundig
aangelegd en die cijfers op zich zelf zeggen
my niets, doch ik ondervind 't zelfs in
hemdsmouwen aan den lijve wat 89 en
80 in dit verband beteekenen. Ik waag my
niet op straat en wanneer ik alleen maar
aan de ondergrondsche denk, waar de be
nauwdheid je op de keel slaat en waar de
hitte je op den schedel davert dat je in-
stantelyk hoofdpijn krijgt, zoodra ge u tus-
schen de opeengepakte, transpireerende
mede-reizigers hebt gedrongen, dan loopt
hst me met en zonder uw permissie al
met straaltjes van het voorhoofd. Vier keer
per dag onder de koude douche en twintig
keer per dag met de handen onder de koude
kraan en tien keer per dag een fleschje ijs
koude coca-cola, dat geeft telkens voor vijf
minuten schijn-van-opluchting. En wanneer
u dan nog wilt bedenken, dat de auto's, die
onafgebroken van zeven uur 's morgens tot
twee uur na middernacht langs mijn raam
stroomen mijn kamer vullen met benzine
damp, dan kunt u zeker wel begrijpen dat
ik liever tusschen de koetjes en kalfjes op
de malsche weide van het alledaagsche leven
ronddartel, dan dat ik mij nog warmer ga
maken over hoog-politieke zaken, waar we
overigens heelemaal midden-in-zitten. Juist
vandaag heeft Cordell Huil het handels
verdrag tusschen de Vereenigde Staten en
Japan opgezegd. En dat is geen kleinigheid.
De consequenties ervan zijn nog niet te
overzien. Behalve deze eene: dat de Ame-
rikaansche pers deze daad algemeen goed
keurt onder het motio: „Wanneer ze in
Europa hun vuist niet ballen dan zullen
wy het doen". Amerika voelt zich heel
sterk. En wanneer u het my vraagt dan ge
loof ik dat dit overigens zoo vredelievende
Amerikaansche volk het plezierig zou vin
den, wanneer de vloot in Azië eens een
flink en luid geluid zou doen hooren.
Het is trouwens voor een Europeaan, die
van huis uit zoo zijn denkbeelden over de
Vereenigde Staten heeft meegekregen, heel
verrassend om te ervaren, hoe geweldig-
nationalistisch. ge zoudt wel kunnen zeggen:
chauvinistisch de Amerikanen zyn.
Dat vaderlandslievende gevoel uit zich op
bijzonder verheffende wyze. Bijvoorbeeld
in den altijd en overal duidelijk-blijkenden
eerbied voor Lincoln, Washington en derge-
lenke nationale figuren, of uit het feit dat er
geen Amerikaan is, die zal nalaten het hoofd
te ontblooten, wanneer de wapperende ster
ren en strepen worden langj-gedragen. Maar
het uit zich ook wel eens op heel kinderlijke
wijze: wanneer men de superlatieven zoekt
om alles wat Amerikaansch is te onder
scheiden van alles wat n i e t-Amerikaansch
is; u kent dat weL,- alles is het mooiste, het
duurste, het grootste, het hoogste, het
langste en het vlugste ter wereld. (Vandaag
ben ik gaarne geneigd te zeggen, dat New-
York de heetste en vochtigste stad ter
wereld is). Dit sterke nationalisme waar
uit een verheffende liefde en een heel zui
ver idealisme spreken en deze superla
tieven-manie die het gevolg is van voor
Europeanen ongekende kinderlijkheid
leiden ook tot een groot nationaal zelf
vertrouwen.
En dit zelfvertrouwen brengt dan weer
mee, dat men het hier best zou vinden,
wanneer nu de vloot maar eindelijk eens
den Stillen Oceaan op zou varen om de Ja
panners mores te leeren. Maar zoover is het
gelukkig nog lang niet en laten wij
maar vurig hopen dat het zoover ook nooit
zal komen.
De presidentsverkiezing.
Een tweede belangwekende politieke zaak,
die nu reeds de gemoederen in drukke be
weging houdt is de aanstaande presidents
verkiezing. Daarover schreef ik u alreeds
een brief en van de namen die ik daarin heb
genoemd komen er nu verscheidene op den
voorgrond. Maar deze gansche, zoo buiten
gewoon belangrijke materie, staat nog in
het (vraag)teeken van Roosevelts al- of niet-
begeerigheid naar een derden presidentieelen
termyn en daarom is er eigenlijk nog niets
van te zeggen. De journalisten zijn ijverig
aan het visschen, maar het eenige wat zij te
hooren krijgen wanneer ze een meneer on
dervragen, die als democratisch can-
didaat voor het presidentschap wordt ge
doodverfd is: ik kan u nog niets zeg
gen, het eenige wat ik zeker weet is, dat de
Democratische Partij zal overwinnen", en
wanneer ze een republikeinschen
hoogeheer interviewen:ik mag en kan
me nog niet uitlaten, maar het staat natuur
lijk wel vast dat er een republikein
zal worden gekozen". En intusschen begin
nen er plaatjes en levensbeschrijvingen in
de kranten te verschijnen van de gedood-
verfden: senator Taft en senator van den
Berg, de conservatiefte en meest anti-
Rooseveltsche elementen der Republikein-
sche Partij; Thomas Dewey preek uit
„Djoewie"), de jonge New-Yorksche offi
cier van Justitie, die een dapperen strijd
voert om de laatste resten van de Tamany-
corruptie weg te bezemen, die pas 38 jaar is
en die (dat speelt hier ook een rol) een
aardig gezicht heeft. Een, iets minder beeld-
schoone Anthony Eden, maai dan met een
wipneus. Hy is ook republikein, maar toch
een paar graden minder hard dan de beide
vorigen. Van de democraten krijgen we den
zeventig-jarigen „cactus-Jim" Garner, die
op het oogenblik vice-president is, maar die
Roosevelt nog al eens dwars zit. Hij heeft
roode wangen, wit haar, bruine gebrokkelde
tanden en een klein krom neusje. Hij zou
best cowboy kunnen zijn en zooals zyn bij
naam aanduidt, is hij een stekelig, puntig en
zelden bloemrijk mannetje; dan is er de heer
Farley, die hoofd van de posterijen is en
wiens vleezige gelaat zou kunnen toebehoo-
ren aan een deftigen butler, een dominé of
een bankier. Hij heeft met zijn post een
braaf winstje gemaakt en dat strekt hier in
Amerika altijd tot voordeel. En de derde
democraat, die behalve dan Roosevelt
zelf aan het opkomen is, is de bruinver
brande ambitieuze, handige en populariteit-
najagende heer Mc. Nutt. Tusschen de par
tyen in zweeft dan nog de deftige, diploma
tieke en keurige Cordell Huil, de eenige
van deze allen, die ik mij niet kan voor
stellen zonder boord en in z'n overhemd, wat
hem natuurlijk heel wat minder populair
maakt dan die andere oolykerds. Het zal
niet zoo heel lang meer duren of wij weten
wie hun hoed in de arena zullen gaan wer
pen. Dan zal het praten, overreden en flink
doen, in den letterlijken zin van dat woord,
niet van de lucht zijn. Want de heeren-
candidaten zullen in de microfoon klimmen
en hun klemmende betoogen en pleizierige
voornemens zullen in onze huiskamers bin
nen daveren.
Radioreclame.
Die microfoons hebben trouwens
ook vóór den verkiezingsstrijd wat
te verduren. De heer Vogt mag bly
zyn, dat hy en zijn collega's niet
iedere vijf minuten behoeven op zij
te gaan voor een of andere recla
me-maker. Want zooals die radio
reclame hier overdreven wordt,
tart alle beschrijving.
Daar komt bij dat die reclame-radioten
zoo verschrikkelijk dynamisch zijn. Men
heeft hier wel eens de veronderstelling uit
gesproken, dat zy hun microfoon-manieren
bewust of onbewust hebben afgeluisterd
van sommige Europeesche staatslieden, die
aan de microfoon zooveel te danken heb
ben.
In ieder geval werken deze radiorators
met wagonladingen nadruk en emphase.
Bijna ieder woord dat zij zeggen is twee
maal onderstreept, cursief gedrukt en ge
spatieerd. De stem die ons tracht *e
dwingen de verdiensten van moutstout,
het nieuwe kant-en-klaar ontbijtvoer,
te beproeven is gelijk die van den
Psalmist, bulderend uit de diepten.
De stem die de hiedanigheden van
Rinsux, de nieuwe wonderzeep voor
biljarters, accountants en presidenten van
gerechtshoven tot hoogten tracht op te
voeren, heeft een snik in elk zijner
woorden. Het algemeene effect dat deze
voortdurende en voordurend opgewonden
en schier-buiten-zich-zelf-verkeerende loft
uitingen op den in wezen onwilligen luis
teraar maken, is alsof Handels Largo ware
opgedragen aan de vereenigde havermout-
en haarwaterfabrikanten der Vereenigde
Staten. Ongetwijfeld kennen die radio-re
clamemakers hun vak uitstekend, maar toch
durven wy zeer schoorvoetend en aarze
lend de mogelijkheid onder het oog te zien
dat deze heeren willen bedenken, dat sinds
onheugelijke tijden alle overdaad schaadt.
In een stem overkropt van tranen werke
lijk op den duur het beste middel om soep-
in-blik te verkoopen? „Waarheid in de re
clame" dat Is een zin en een beginsel die
wij in Europa hebben geleerd van Amerika.
Maar de leerling heeft zich beter gedragen
dan de leeraar
Service
Dat is trouwens iets, dat ook op een an
der gebied in New York opvalt; dat men
zich hier niet altijd gedraagt naar de zelf-
opgestelde gulden, regels die wy van Ame-
rike hebben geleerd en waarnaar wij ons
wel gedragen. Daar is bijvoorbeeld die be
faamde service. Ik heb mij voorgenomen
nooit meer over gebrek aan service in Ne
derland te klagen, want wat u daarvan
hier dikwijls in de practijk ziet.... Het
is mij reeds eenige malen overkomen, dat
men my in een winkel eenvoudig liet
staan en dat, toen ik dan maar wegging
zonder iets gekocht te hebben, niemand
zich er iets van aantrok. Het is mij vele
malen overkomen dat myn bank mij be
loofde me Dinsdagmorgen, eenige,
voor mij belangrijke, inlichtingen te geven
en dat ik Vrijdagmorgen zelf moest
opbellen om te vragen hoe het er mee zat.
En de bediening en bestelling der heel
groote zaken (Macy is de grootste winkel
ter wereld met... 16.000 bedienden!) laat
heel veel te wenschen over en leidt her
haaldelijk tot verzuim en misverstand.
Neen, wat de theoretici als typisch-
Amerikaansche service hebben geschilderd,
dat komt zeker niet uit New York. U be
hoeft alleen maar de New Yorksche post
met de Nederlandsche te vergelijken. Er
zijn in deze wereldstad 3 postbestellingen
per dag: om 8 uur, om 10 uur en om 15 uur
Zaterdags vervalt de derde bestelling en
Zondags is er heelemaal geen. Bovendien
komt het drukwerk nooit met de eerste
post. Wanneer er hier bijvoorbeeld Vrij
dagmorgen om 10 uur een boot uit Europa
aankomt dan mag ik de kranten, die deze
voor my meebrengt niet eerder verwachten
dan op z'n vroegst Maandag om halfelf.
Maar u moet wel goed in het oog houden,
dat Amerikanen veel geduldiger en lang
niet zoo veel-eischend zijn als Europeanen.
Het bovengrondsche verkeer bijvoorbeeld
is hier zoo traag als wy het ons nauwelijks
kunnen voorstellen. Natuurlijk ligt dit
voor het grootste deel aan de bouworde
van Manhattan, die heelemaal uit vierkan
te blokken bestaat: gisteren heb ik „voor
de statistiek" eens getramd. Over Broad-
way En ik heb heel goed geteld. Over een
afstand van anderhalven kilometer heb ik
op den kop af 35 minuten getramd. En we
hebben53 maal stilgehouden. Heeren
directeuren van Nederlandsche tramweg
maatschappijen, ik zal nooit meer klagen!
De wereldtentoonstelling.
Na deze koetjes en kalfjes van vandaag,
nog even het koetje uit de wereld van mor
gen doen opdraven (het kalfje is reeds ver
dronken in de befaamde sloot). Dat koetje
die tentoonstelling, die wereldtentoon
stelling is geen melkkoetje. Toen New
York's best gekleede man Grover Aloysius
Whalen, zyn tentoonstelling van 157 mil
lioen dollar opende in Mei, vertelde hij
dat de vreemdelingen van buiten New York
de poorten zouden gaan bestormen, zoodra
het 1 Juli was. In stede daarvan ls het be
zoek van 1 Juli af in die mate gedaald, dat
er allerlei maatregelen moesten worden
genomen om de menschen binnen te lok
ken en om de kosten te verlagen. Gedu
rende de eerste twaalf weken van de ten
toonstelling zyn er 11 millioen betalende
bezoekers geweest Ongeveer de helft van
wat men had gehoopt. Zooals de zaken er
nu voor staan zal men dus blij moeten zijn
wanneer de 30 millioen worden gehaald in
stede van de verwachte 60 millioen. Men
had uitgerekend dat, wanneer er 50 mil
lioen menschen zouden komen er een winst
zou worden gemaakt van 1 millioen en dat
wanner er 40 milioen bezoekers zouden
zyn het verlies 4 millioen dollar zou be
dragen.
Grover Aloysius Whalen zal het nog wel
warmer hebben dan de andere New
Yorkers vandaag
M. E. ELLAS.
Ten slotte werd nog even gepraat over j
de ontwerpen ncpens het onder de wape
nen houden van dienstplichtigen. De heer
Fleskens (r.k.) had klachten over de
langzaamheid by de afdoening van ver
zoeken om vervanging. Tevens bepleitte
hij de belangen van de kleine zelfstandige
boeren en tuinders, die onder de wapenen
geroepen zijn. Zij kunnen in het oogstsei-
zoen zoo moeilyk worden „emist! Wel
werd reeds aan 20 van hen verlof toe
gezegd, doch wil de minister een spoedige
afdoening bevorderen? Later sloot mr.
Van Rappard zich bij dezs wrorden aan.
De heer Schoemaker (r.k.) nam het op
voor de werkloozen, welke weinig animo
hebben om in dienst te gaan. Men moet
alle omstandigheden kennen aldus de se
nator. Ook vroeg hij om klaarheid ter
zake van het verschiinsel, dat opgeroepen
werkloozen plotseling werk vinden. Eerst
dan zal men kunnen oordeelen, vond de
heer Schoemaker.
Minister Van Dijk wees erop, dat niet
alleen de boeren en tuinders verlof hard
noodig hebben; intusschen werd een paar
dagen geleden al bepaald, dat 30
„oogst-verloven" zullen worden gegeven.
En het verschijnsel van de werkloozen, die
ineens werk vinden zou de minister onder
de aandacht brengen van den minister van
sociale zaken. Wat in deze dan beteekende,
dat de heer Van Dijk misschien nog gele
genheid vindt, zijn straks mede-aftreden
den collega ir. Da mme in te lichten, terwyl
die er weer voor zal moeten zorgen, dat
„minister Van den Tempel" (wat klinkt
dat not vreemd) ervan hoort.
Zooals hierboven reeds wer>. opgemerkt,
kwamen ook na de z. h. s. aanneming van
laatstgenoemde wetsontwerpen (de n.s.b.
was eveneens tegen) nog een reeks klei
nere ontwerpjes ter tafel, die echter even
eens onder den hamer doorglipten.
Toen was het Kabinet-Colijn V parle
mentair „uitgediend!"
DE POSTVLUCHTEN.
De positie der postvliegtuigen was gister:
Uitreis: Nandoe te Singapore; Gier te Bas-
ra.
Thuisreis: Valk te Rangoon; Oehoe te
Athene.
O juffrouw Kruize ik hou
welverdraaid, is het al zeven
over vijf?!"
