Indië als toeristenland.
BARBARA REA»
n onze bioscopen.
Iedere stad bezit haar eigen geluiden.
Hollywood heeft de geluiden ter plaatse op
gramofoonplaten opgenomen.
De heer Mol over zijn
gekleurde geluidsfilm.
Glimlachje
TWEEDE BLAD
LOVE-AFFAIR.
City-Theater.
Wie deze prachtig gespeelde en soms ont
roerend mooie film van de liefde van twee
menschen, heeft gezien, zal moeten erken
nen, dat dit werk in velerlei opzichten be
hoort tot de beste, die hij tot nu toe zag,
Mooier filmgedeelte, dan b.v. in Love-
Affair het bezoek van Michel en Terry aan
de grootmoeder op Madeira kan men niet
wenschen en doet den regisseur Leo Mc
Cartey alle eer aan. Zoo ook de tafreelen
van den bij zonderen kinderzang.
Verder wordt de film geheel beheerscht
door het spel van Irene Dunne en Charles
Boyer, die hun rollen inderdaad beleven.
Michel en Terry maken kennis met el
kaar op een grooten oceaanstoomer van
Europa naar New-York. Michel zal daar
trouwen met Lois Clark en Terry met haar
chef Bradley. Doch op de boot komen deze
twee menschen zoo nauw tot elkaar, dat zij
elkaar bij aankomst in Amerika's groote
havenstad beloven precies over- een half
jaar om vijf uur aanwezig te zullen zijn op
de hoogste verdieping van New-Yorks hoog
ste gebouw, om, als hun gevoelens dan niet
veranderd zijn, samen gelukkig te worden,
De belangrijke datum nadert. Beiden be
geven zich op 1 Juli naar de afgesproken
plaats. Michel wacht tevergeefs. Terry krijgt
n.1. vlak voor het gebouw een ongeluk en
blijkt later kreupel te zullen blijven.
Alzoo geen gelukkig einde? Ja toch, maar
de afloop moet gij zelf gaan zien.
Op wonderlijke wijze is in deze film de
sfeer getroffen en de beide hoofdvertolkers
speelden als nimmer tevoren. De groot
moeder gaf zulk doorvoeld spel, dat men er
van onder den indruk kwam. „Plaisir d'
amour" is toch een zeldzaam nummer.
Voelt gij iets voor een mooie film, dan
moogt gij deze Love-Affair niet verzuimen.
Het voorprogramma bracht een interes
sant journaal, een zeer geslaagde gekleurde
teekenfilm van Paul Terry, een belangrijke
éénacter van de serie: De loop der dingen
en ten slotte een natuuropname van Noor
wegen, een Fox-Intellect-film, gefotogra
feerd op de meest kunstzinnige wijze.
HET DRAMA IN SJANGHAI.
Harmonie.
SjanghaiInternationaal centrum in het
Verre Oosten. Chineezen, Japanners, Engel-
schen, Franschen, Amerikanen. Een chaos
van tegenstrijdige belangen, waarin dikwijls
de revolver de eenige waarborg is voor wat
veiligheid en levensruimte. Niet alleen strijd
tusschen de diverse bevolkingsgroepen, óók
tusschen de Chineezen onderling. Een strijd,
die zich het verborgene afspeelt, waarvan
de buitenstaander slechts zelden méér ver
neemt, dan dat er wèèr hier of daar een
Chinees is vermoord. Niet wetend, dat het
wellicht een lid was van een geheim genoot
schap, dat niet voldoende betrouwbaar was
of te veel wist.
Deze achtergrond biedt alles, wat een be
kwaam regisseur noodig heeft om een span
nende, sensationeele film te maken. Maar
voor een film, die méér beteekent dan een
serie schietpartijen, gelascht in een meer of
minder chaotisch verhaal voor een film,
die karakters wil geven, een verhaal, dat de
realiteit niet al te zeer uit het oog verliest en
dat, ondanks het chaotisch gegeven, vlot te
volgen is voor een dergelijke film zijn
bovendien noodig: een goed scenario, voor
treffelijke acteurs en een regisseur, die uit
beide weet te halen wat erin zit. En dit is
inderdaad het geval bij „Drame in Sjanghai".
Hoe zou dat bij een regisseur als G. W.
Pabst ook anders kunnen? Er staan vele
voortreffelijke filmwerken op zijn naam
„drama de Sjanghai" is een van de films,
die dit aantoont. De Fransche acteurs en
actrices (Louis Jouvet, Christiane Mardayne)
bewijzen hoeveel uitstekende krachten de
Fransche filmindustrie op dit moment bezit.
Onder de regie van Pabst hebben zij van
het werk van O. P. Gilbert „Shanghai,
Chambard en Cie" een film-vertaling ge
geven, die behoort tot de beste films, die in
dit genre zij geproduceerd. En dat zegt
voldoende omdat het leven in de groote
steden met zijn sterk gemengde, internatio
nale bevolking al heel wat keeren als décor
is gebruikt.
De film speelt in den tijd, dat de Chi-'
neesche nationale beweging opkomt en on
der leiding van den jongen student Tcheng
den strijd aanbindt tegen het genootschap
van den „zwarten draak". Een strijd, die
het genootschap ten slotte verliest maar
niet zonder slachtoffers te hebben gemaakt.
Uit het voorprogramma noemen we spe
ciaal de Profilti-reportage over het groote
bloemencorso te Bergen. Voorts bestaat het
uit het Paramount „Sound News", een
filmpje over het jagen op visch bij Mexico
en een teekenfilm met in de „hoofdrol"
Popeye the Sailor.
JONGENS VAN DE MARINE.
Victoria-xhcater.
Wie Mickey Rooney de vorige week in
dit theater als de belhamel van Jongensstad
heeft gezien, kan hem nu weer in een ge
heel andere creatie aanschouwen. Hier is
hij weer een onderdeel van een groote jon-
gensgroep, maar hij is niet de onhandelbare
boy, die de orde verstoort, maar het toon
beeld van correctheid en kameraadschap.
Het is ditmaal niemand minder dan Freddie
Bartholomew, die in deze alleraardigste
film de rol van dwarsdrijver speelt en in
haar opzet doet deze film onwillekeurig aan
Jongensstad denken, ook al omdat er hier
weer een der kleinste en trouwhartigste
jongens op den voorgrond treedt, die den
onhandelbaren rustverstoorder door dik en
dun vriendschappelijk gezind blijft.
Een jonge lord logeert in een groot hotel
waar het geheele personeel zich naar zijn
nukken moet schikken. Hij bezoekt met zijn
gouvernante een juweliers winkel, maar na
hun vertrek blijkt er op onverklaarbare
wyze een kostbaar collier verdwenen. De
lord wordt verdacht, gevangen genomer. en
ontmaskerd. Hij is geen lord maar een ge
willig werktuig van een tweetal geraffi
neerde juweelendieven, een man en een
vrouw.
Hij wordt naar een opleidingsschool voor
geclaxon van de Parijsche taxi's te imitee-
ren. Een ieder, die in Parijs is geweest, zou
dit onmiddellijk opvallen. De straat-geluiden
te Parijs, verzameld in de bibliotheek, zjjn
stuk voor stuk authentieke opnamen.
Het rumoer, veroorzaakt door het gerij
en gedruisch in de straten van Londen, het
slaan van de Big Ben en de verschillende
fluit-signalen van de Engelsche locomotieven
zijn netjes gecatalogiseerd en in voornoemde
bibliotheek voorradig.
De muziek, waarmede elk schip te Hono-
lulu verwelkomd wordt, is eveneens op gra-
mofoon-platen vastgelegd en is te hooren,
wanneer Olivia de Havilland in de Warner
Bros. film „Wings of the Navy" aldaar arri
veert.
De „geluids-menschen" houden er een be
paalde meening op na, wat het geluid van
het verzamelde rumoer der steden betreft.
In Philadelphia domineeren bellen. Pitts-
burg is duidelijk te herkennen aan rinke
lende geluiden. Boston, voor overgevoelige
ooren, een gillende stad veroorzaakt door
het nemen van oer-scherpe bochten der
auto's. Washington, stad der gedempte ge
luiden, precies iemand, die op zijn teenen
loopt. Detroit is onmiddellijk aan het ma
chine-lawaai te herkennen. Hollywood zelf,
aldus deze „autoriteiten" is vol scherpe ge
luiden het geklik van hooge hakken op
het asfalt, stemmen van ambitieuse jonge
lui, die elkander tevergeefs trachten te over
tuigen, vreemde accenten en het gebots van
autobumpers. Los Angelos kunnen wij be
schrijven als een provincie-hoofdstad op
Zaterdag, een kleine stad, een beetje uit
zijn kracht gegroeid, vol rumoer.
New-England, de bellen van arren-slede,
het geknerp der voeten en het geknars der
schaatsen en ski's in de sneeuw, opnamen
van eenige jaren geleden, kwamen goed van
pas in Bette Davis' nieuwste Warner Bros.
film „Dark Victory".
Het herkauwen van vee op de film is
eveneens uit voorraad leverbaar en vindt
men ingelascht in „Oklahoma Kid", een film
met James Cagney in de hoofdrol.
Iedere stad en bijna iedere staat of land
heeft zijn geluiden. En het zijn juist die ge
luiden, welke de „geluidsmenschen" zorg
vuldig hebben opgenomen, die de film reali
teit schenken.
Iedere stad heeft zijn individueele merk
waardigheden, zijn bijzondere geluiden en
eigenaardige luchtjes.
De filmstudio's komen langzamerhand in
het bezit van een bruikbare geluids-biblio-
theek van de twee eerstgenoemde.
Luchtjes kan men op gramofoon-platen
niet opnemen en hebben daarom voor de
film-producenten geen interesse.
De typische geluiden van bepaalde steden
zijn echter opgenomen, gecatalogiseerd en
netjes opgeborgen in de geluids-bibliotheek
van de Warner Bros. studio's.
Een paar maanden geleden vertrok van
Hollywood naar New-York een opname-ge
zelschap om o.a. aldaar het sirene-geloei van
groote Oceaan-stoomers op te nemen. At-
lantische-Oceaan reuzen hebben een dieper,
doffer geluid dan hun kleinere collega's van
de Pacific Coast.
In films komt het sirene-geloei regelmatig
voor, o.a. bij de nieuwe Warner Bros. film
„Blackwell's Island", waarin men herhaal
de malen opgeschrikt wordt door dat doffe
naargeestige geluid.
't Geraas van den ondergrondsche iets
specifiek New-Yorks, was ook een dankbaar
object voor de opname-staf. Het rumoer uit
„East-Side", zooals het venter- en kinder-
geschreeuw, het geratel van karren-wielen
en het met accent gesproken Engelsch van
immigranten werd tegelijkertijd opgenomen
en later bij een paar gedeelten van „Angels
With Dirty Faces" ingelascht.
San Francisco heeft natuurlijk ook zijn
bijzondere geluiden. De trolley-bussen ver
oorzaken een knerpend geluid, dat werd
reeds jaren geleden opgenomen voor „Een
Kreet In Den Nacht", één van Bette Davis'
vroegere successen.
De golfslag tegen de kaden, het doffe een
tonige gemompel in Chinatown, al deze ge
luiden werden stuk voor stuk „gere
gistreerd".
Bepaalde geluiden op de film zullen de
toeschouwer in Chicago de illusie schenken,
dat de opname daarvan in Chicago plaats
vond, o.a. het geluid van politie-fluitjes, dat
geheel afwijkt bij dat van andere steden,
het geraas van den luchtspoorweg en het
typische gehuil van den wind op de Michi-
gan Boulevard.
Het behoort tot de onmogelijkheden het
Het Soerabayasch Handelsblad vertelt het
volgende:
In het Oranje Hotel vertoefde gisteren de
heer J. C. Mol, directeur van de filmfabriek
Multifilm" te Haarlem, met zijn echtge-
noote. De heer Mol maakt, zooals bekend,
in opdracht van de Rotterdamsche Lloyd
éen reis door Java, Bali en Sumatra om een
gekleurde geluidsfilm op te nemen van
Indië als touristenland. Het wordt een 16
m.m. smalfilm van circa 1000 meter lang
(vertooning circa anderhalf uur), welke
niet is bedoeld als propagandamiddel voor
de Rotterdamsche Lloyd, doch als propagan
da voor Indië als uitgelezen oord voor tou-
risten en daarnaast als middel om de Ne-
derlandsche tropen in het moederland een
betere bekendheid te geven, waaraan, zoo
als de heer Mol ons zeide, nog steeds veel
ontbreekt.
Het echtpaar Mol arriveerde eind Juni te
Batavia. Gedurende de heele maand Juli
maakte men tochten door Batavia, Buiten
zorg en de Preanger. Maandagmiddag j.1.
vlogen zij met het Knilm-toestel van Ban-
doeng naar Soerabaja, van waaruit zij gis
terenmiddag verder vlogen naar Bali. Het
bezoek aan Bali heeft de heer Mol op het
programma vooruitgeschoven, omdat hij
vernomen heeft, dat daar op 5 of 6 Aug. een
zeer belangrijke lijkverbranding zal plaats
vinden, van welk buitenkansje hij natuur
lijk gebruik moet maken. Hierna zal Oost
en Midden-Java bezocht worden, waarna
zal worden overgestoken naar Sumatra,
waar in het bijzonder het Toba-meer en de
Gajo-landen op het programma staan. De
heele tocht, welke 3 maanden of zoo noodig
langer zal duren wordt georganiseerd door
de Nitour.
Wgt gefilmd werd.
Het echtpaar Mol is nooit tevoren in
Indië geweest. Beiden zijn enthousiast over
de schoonheid van Java, waarvan zij nu
het westelijk deel voor een belangrijk deel
gezien en de interessantste plekjes gefilmd
hebben. Zoo woonden zij in de Preanger
een groot rammengevecht in een kampong
bij. Ook stadsbeelden werden naast natuur
opnamen op de film vastgelegd. Verder
v/erd speeiale aandacht besteed aan het
volksleven, de diverse soorten van huisvlijt
en het „Indische leven van allen dag". Gis
termorgen zwierf de heer Mol met zijn ca
mera door de Chineesche wijken van Soera
baja. „Ik was er haast niet weg te slaan",
vertelde hij. Wanneer hij uit Bali terug
komt zal hij weer in Soerabaja gaan filmen,
terwijl als er tijd voor overschiet ook
nog een uitstapje naar Madoera in zijn
voornemen ligt. Met het Knilm-vliegtuig
werd een prachtige tocht gemaakt over
heel Java.
Opgenomen materiaal naar Londen.
Geregeld wordt het opgenomen filmma
teriaal opgestuurd naar Londen, waar het
bewerkt wordt. Men is in Nederland nog
niet in staat om in eigen bedrijf kleurenfilm
tc bewerken. Na de bewerking in Londen
wordt het materiaal naar Haarlem gezon
den om nagesynchroniseerd te worden. Hier
zal uit de 4 tot 5000 meters film onder lei
ding van den heer Mol één geheel van on
geveer 1000 meters worden samengesteld.
De film wordt voorzien van gesproken toe
lichtingen, terwijl de bijpassende muziek er
speciaal voor zal worden gecomponeerd.
Volgens den heer Mol bestaan er nog niet
veel goede films over Ned.-Indië, hetgeen
hij opmerkte, toen hij zich vóór zijn vertrek
uit Nederland al het bestaande materiaal
hieromtrent liet toonen.
„Ik hoop, dat wij verder goed weer zul
len treffen", besloot de heer Mol het on
derhoud. „Tot dusver hebben wij hieraan
wel gebrek gehad. Iedereen bezwoer ons,
dat dit zeer abnormaal was en dat Indië
werkelijk een zonnig land is, maar daar
schiet ik weinig mee op. Het zonnige moet
ook op de film over Indië tot uiting ko
men".
Barbara Read is den 29sten December
1917 te Port Athur, Ontario, geboren. Op
haar vijfde jaar verhuisde zij met haar
ouders naar Los Angeles, waar zij school
ging. Later bezocht zij de middelbare school
te Laguna Beach.
Als kind reeds stond bij Barbara vast, dat
zii actrice wilde worden en verdiepte zij
zich in alles wat maar met de tooneelwe-
reld te maken had. Zij trad toen reeds op
voor talrijke tooneelclubs, die de schoolwe
reld telde. Een talentscout van Columbia
Pictures was getuige van Barbara's optre
den in een der schoolstukken en gaf haar
een filmcontract voor zes maanden. Dat was
in 1933. Echter kreeg zij geen rol te spelen
en werd er van een optie op haar verdere
diensten geen gebruik gemaakt.
Inmiddels had zij veel geleerd van wat zij
in en om de filmstudio's zag en besloot vol
te houden. Barbara keerde naar Laguna
Beach terug, alwaar zij geëngageerd werd
bij het Laguna Beach Community Theatre,
bij welk tooneelgezelschap zij drie jaar
bleef.
Op een dag werd Miss Read weer „ont
dekt". Ditmaal door een talentspeurder van
Universal. Zij trad in 8 films voor deze
maatschappij op, waaronder „Three Smart
Girls".
Voorts speelde zij in „Make Way for To.
morrow" en kortgeleden voor RKO in So-
rority House". Haar optreden in laatstge
noemde film had een belangrijk contract
met RKO Radio Pictures tengevolge. Bar
bara heeft vele hobbies. Zij is een uitstekend
amateurfotografe. Buiten haar mimische
talenten heeft zij nog andere artistieke be
gaafdheden. Zij boetseert en schildert na
melijk in haar vrijen tijd. Zij heeft een ate
lier in de Hollywood Studio Club, een te
huis voor jonge actrices. Vroeger was zjj
getrouwd met William Paul, een huwelijk
dat slechts zes maanden stand hield.
Barbara Read trad respectievelijk op in
de volgende films: The Mighty Treve; Three
Smart Girls, Make Way for Tomorrow, The
Road Back, The Man Who Cried Wolf, Mer-
ry-Go-Round of 1938, The Crime of Dr. Hal-
let, Midnight Intruder, Sorority House en
The Spellbinder.
matrozen gezonden, maar de overgang van
het hotelleven naar deze ruwe kostschool is
te groot en hij zint op middelen om te
vluchten. Op een nacht breekt hij uit, maar
zijn kameraad Mickey achterhaalt
hem en brengt hem na een hevige vecht
partij terug omdat hij weet, dat de vluchte
ling anders naar een verbeteringsgesticht
zal worden gezonden. Mickey wordt gesnapt
als hij midden in den nacht de slaapzaal
binnenkomt en moet zich verantwoorden.
Hij wil zijn kameraad niet verraden en dat
kost hem niet alleen zijn strepen maar ook
zijn kans om op de Queen Mary geplaatst
te worden. De jongens, die de waarheid
vermoeden, besluiten Braemer Freddie
dood te verklaren, maar de bootsman
kiest hem als stuurman bij een roeiwed-
strijd en hij vuurt zijn roeiers zoo aan, dat
zijn school den prijs wint.
Daarna bekent hij vrijwillig zijn ontsnap
pingspoging met het gevolg, dat Mickey zijn
strepen terug krijgt. De juweelendieven we
ten met de jongens van de matrozenschool
in contact te komen en als zjj hooren, dat
Freddy met de Queen Mary zal meevaren
besluiten zij het kostbare snoer in de voe
ring van de jas van den jongen te naaien
zoodat hij het voor hen zal overbrengen Op
school wordt het snoer ontdekt en Freddie
verzekert zijn onschuld. Hij dreigt zijn
plaats op de Queen Mary te verliezen, maar
het dievenpaar wordt op het laatste moment
gesnapt en Freddie springt nog aan boord
terwijl de loopplank al wordt ingetrokken.
Als een zeeman van goeden wille gaat hij
het leven tegemoet.
Een alleraardigste film waarin de beide
jongens buitengewoon goed spel geven en
waarin heerlijke typen als de bootsman
voor het humoristische gedeelte zorgen.
Vooraf gaat veel nieuws uit binnen- en
buitenland, een gezellige screensong en een
van de aantrekkelijke films waarin de be
kende Alfafa weer voor een prettige sen
satie zorgt.
Mr. MOTO. DE GEHEIMZINNIGE EN
DE AANHOUDER WINT.
Roxy-Theater.
Peter Lorre, in zijn bekende creatie van
Mr. Moto den internationalen en Japan-
schen detective, bleek ook gisteravond
weer een groote attractie voor het Roxy-
Theater want velen waren opgekomen om
hem te zien in de film: De Geheimzinnige.
Inderdaad een knap acteur deze Peter
Lorre. En hoe uitmuntend verstaat hij de
kunst zich te vermommen, 't zij als ont
snapte gevangene, als Japansche bediende,
als detective, als ontevreden tentoonstel
lingbezoeker. Hoe handig weet hij er in te
slagen het hoofd van het Verbond der
Moordenaars te ontdekken en Scotland
Yard mocht hem wel dankbaar zijn. Hij
heeft zich een speciaal Japansche vecht
methode eigen gemaakt, die hem voor de
De jongste foto van Johnny Weissmüller, bekend uit vele Tarzanfilms. Zijn vierde
film, „Tarzan finds a Son", is zoojuist voltooid.
grootste booswichten een uiterst gevaarlijk
bestrijder doet zijn.
In groote spanning heeft men ziin
avonturen in Londen gevolgd en het sen
sationeele slot was terecht een slot dat
pakte. De acteurs en actrices die naast Mr.
Moto in deze film optreden, bleken uit
stekend voor hun taak geschikt
Een alleraardigst hoofdnummer met
Olivia de Havilland en Dick Powell in do
voornaamste rollen, ging aan Mr. Moto
vooraf. Ohvia. als de rijke dochter, toont
zich zeer opstandig. Zij wil haar eigen zin
volgen doch komt in moeilijkheden bij het
benzindepot en Dick kent voor haar geen
medelijden en zij besluit zich te wreken
Maar men weet wel hoe het in zoo'n ge-
va gaat. Van de wraak komt niet veel of
utLT wTlen W?Zen dat zoover
brengt, dat hij volgaarne de niet gemak
kelijke juffrouw als echtgenoote accep-
teeit. Tal van kostelijke tafreeltjes ver-
leenen de film een eigenaardige bekoring
Z0° eJUSS°uhen den "Jken vader en'
zyn butler. Maar het groote plan van Dick
waar de groote heeren eerst niets van
willen weten, wordt ten slotte toch maar
uitgevoerd en de een gunt het succes zelfs
den ander niet. zeiIS
Een aardige vlot gespeelde film
Een uitgebreid Polygoon-Nieuws om
over de geboorteweek van prinses Irene
en een gekleurde teekenfilm openden dit
zeer geslaagde programma.
Nu ben ik gelukkig
deren af de volgende we
trouwen!
VERFRAAI UW BIBLIOTHEEK- t (Jtf
Onze binder« %a |lieuW|
oude b o e k/j)0-
BINDERIJ N.V. IIERMS EO»* W
ALKMAARSCI1E COURANT.
