Uit den Alkmaarschen Raad.
O
f
JCeck ói School
VRAAG EN AANBOD
Jeuilletm
EEN VEELBEWOGEN
VACANTIE
NOTITI
Een vergadering waarin meer voorgelezen dan
gedebatteerd werd.
Klanken uit den Muziektuin, die niet van een
harmonische samenwerking getuigen.
WOENSDAGS an ZATERDAG*
35 cent par vijf ragala,
Griep, Kou, Pijn. he^LhSbg
Infan
M. J. BRUSSE
Na
avoi
Hij
TWEEDE BLAD.
Een nieuwjaarsrede moet in het begin
van het jaar en zoo mogelijk, nog in
Januari worden gehouden, al komt dat er
bij de gemeente niet zoo erg op aan omdat
daar een begrooting voor het volgende
jaar wel eens in dat jaar zelf wordt be
sproken en het jaarverslag over 1938 pas
in 1940 is verschenen.
Maar het is voor de buitenwereld een
beetje eigenaardig om Kerstdag in Juni
of Oudejaarsavond in Februari te vieren
en dat is waarschijnlijk de reden, dat er
deze maand nog een raadsvergadering is
geweest.
Nu kon, hoewel de agenda slechts enkele
hamerstukken bevatte, de burgemeester
nog in Januari zijn jaarlijksch overzicht
geven en er zal in den raad wel niemand
zijn, die den man benijdt, die een klein
halfuur moet voorlezen hoeveel er in de
spaarbanken meer is ingelegd dan terug
betaald, hoeveel keeren er meer dan
vroeger getelefoneerd is en hoeveel pa-
tienten er in het neutrale Stads- of in het
r.k. Elisabeth-ziekenhuiswerden opge
nomen.
Toevallig waren dat er in beide geval
len precies evenveel. Als het bezoekers
van twee concurreerende schouwburgzalen
waren geweest, zou men onwillekeurig aan
het verstrekken van vrijkaartjes en het
kunstmatig vullen van de minst bezochte
zaal denken. Maar wij willen gaarne aan
nemen, dat er geen Alkmaarders bereid
gevonden zijn om tijdelijk haar een zieken
huis te worden gebracht teneinde het aan
tal patiënten aan beide zijden precies even
groot te maken en daardoor debatten over
ongeoorloofde concurrentie en andere ver
velende dingen te kunnen vermijden.
De meerderheid van den Raad had bij
de begrootingsbeschouwingen op het hou
den van avondvergaderingen aangedron
gen en B. en W. hadden beloofd daarmede
voor drie maanden een proef te zullen
nemen.
Dit was dan de allereerste en wij kun
nen niet zeggen, dat de proef ons uiter
mate geslaagd lijkt.
Het is waar, dat alle leden, voor zoover
re niet ziek of gemobiliseerd, aanwezig
waren, maar dat komt in middagvergade
ringen ook voor. Nu ging er een kostbare
avond verloren voor een agenda, die de
moeite van het vergaderen niet waard
was. En wat de publieke belangstelling
betrof, die was evenals de temperatuur
beneden nul. Op de eene tribune zat een
ambtenaar van het stadhuis, die blijkbaar
geen dringender besognes had en op de
andere een S.D.A.P.-er, die in de vorige
raadsperiode eenmaal zitting heeft gehad
en toen plechtig beëedigd is geworden.
Er zat nu een ander op zijn zetel en de
man, die aan zijn kleinkinderen kan ver
tellen, dat hij eenmaal Edelachtbaar is ge
weest, was helaas althans voor hem
helaas niets meer dan een eenzame toe
schouwer, die onwillekeurig gedreven
werd naar de plaats waar hij eens in de rij
der kopstukken uit onze gemeente heeft
gezeten en waar hij maar nu op de
publieke tribune het ,,Sic transit gloria
mundi" kon bepeinzen.
Men mag zich afvragen of men niet tijd
en geld tijd van de raadsleden en geld
voor den stenograaf zou kunnen be
f—aren wanneer men eon Nieuwjaarsrede
v >n dezen omvang voortaan liet drukken
en aan de plaatselijke dagbladen verstrek
te. Het is heel interessant om te hooren
hoveel varkens er dit jaar meer of minder
geslacht zijn dan een jaar tevoren, maar.
'men ziet den vooruitgang, of achteruit
gang, veel duidelijker als men de cijfers
niet hoort voorlezen, maar ze naast elkaar
op een papiertje kan krijgen.
Ook de tijd van een burgemeester is
kostbaar al heeft men zich dan in het
jaarlijksch overzicht al wat beperkt en
wordt niet meer, zooals vroeger, melding
gemaakt van het aantal kinine-tabletten,
dat de bevolking dit jaar meer of minder
geslikt heeft dan een jaar te voren, wat
natuurlijk ook op een allergelukkigst ver
schijnsel, namelijk het afnemen van de
eertijds zoo beruchte malaria kan wijzen.
Toch heeft een overzicht als thans weer
werd voorgelezen en dat men in verkorten
vorm in ons nummer van gister kan vin
den, zijn groote waarde.
Er wordt daarin o.a geconstateerd dat
Alkmaar dit jaar met niet minder dan
1082 personen is vermeerderd dank zij
waarschijnlijk ook de officieren en onder
officieren van het garnizoen en dat wij
ons inwonertal nu op bijna 33.00fl mogen
schatten.
Nadat de 30.000ste geboren was en een
stuk of tien wiegen, spaarbankboekjes,
paplepels enz. cadeau had gekregen, is er
eenige stagnatie geweest. Die 30.000ste zal
wel een flinke schooljongen zijn geworden,
maar als het zoo blijft gaan als het in 1989
het geval was, is er alle hoop, dat velen
van het tegenwoordige geslacht nog eens
het feest ter gelegenheid van den
5'O.OOOsten Alkmaarder zullen meemaken.
Onze kaasmarkt ging weer achteruit,
hoewel niet in bedenkelijke mate, maar
onze veemarkt vertoont een verblijdende
opleving, wat intusschen niet aan de Za-
terdagmarkt is te danken omdat er dan
a" n boeren verschijnen, die zich rondom
de eenige koe groepeeren, die bij vergis
sing wel eer.s op het Waagplein verschijnt
en na het dier aan alle kanten bekeken,
beknepen en becritiseerd te hebben, hun
wekelijksche sociëteitsmorgen in de open
lucht plegen te houden.
Verder was er, wat de agenda betreft,
bij de hamerstukken over grondverkoop
en commissiebenoemingen, slechts één
punt. dat eenige discussie uitlokte, name
lijk het voorstel om den pachter van de
Zes Wielen-sluis op de thans bestaande
zeer billijke voorwaarden in zijn functie
te handhaven.
De heer Grondsma informeerde belang
stellend naar de reden van de lage pacht
som, maar dat bleek ook al in verband
met een stagnatie in de scheepvaart te
staan. Niet dat er hier mijnen liggen of
onderzeeërs gesignaleerd zijn, maar de
toestand in den tuinbouw is zoodanig, dat
de koolschuitjes ook zonder die gevaren
vrijwel niet meer in de buurt van de sluis
komen, terwijl bovendien het gevaar
dreigt, dat in verband met de provinciale
werken de geheele sluis geamoveerd
wordt, welk vooruitzicht er evenmin
toe kan bijdragen om \an gemeentewege
een hooge pachtsom te gaan vragen.
Wat de sluispachter in uitzicht gesteld
werd, is dat hij gratis over riet en visch
kan beschikken, maar het riet schijnt
weinig waarde te hebben en de visch is in
dit gebied zoo achterlijk in den groei, dat
het niet de moeite loont om er verder over
te spreken.
Het eenige debat was dat tusschen den
heer Borsema en den heer Hoijtink, in
diens kwaliteit van redacteur of mede
redacteur de verschillende rangen en
graden zijn in die kleine blaadjes niet altijd
duidelijk van de Noord Hollander",
een Christelijk weekblad, dat over den
afloop van het electriciteitsproces had ge
schreven.
De heer Bonsema was terecht verheugd,
dat de gemeente, tegen zoo veler verwach
ting in, het electriciteitsproces had gewon
nen en men had mogen verwachten, dat de
geheele Alkmaarsche Raad die vreugde
zou deelen en ook de burgemeester het feit
als een blijde gebeurtenis zou memoreeren.
Maar de heer Hoijtink is nu een
maal een voorzichtig man, die blijk
baar van opvatting is, dat menschen van
verschillende politieke partijen niet op de
wereld zijn om elkaar complimentjes te
maken.
Bij de behandeling van de gemeente-
begrooting is hij altijd de zoogenaamde
financieele specialiteit, die precies weet
dat het ergens lekt, maar het opsporen
van de lekken en het repareeren daarvan
aan anderen overlaat.
In de algemeene voldoening over het in
eerste instantie winnen van het electrici
teitsproces waarover ook vanzelfspre
kend de Alkmaarsche dagbladen verheugd
zijn geweest was hij het die in de een
of andere redactioneele functie de op-
merking maakte, dat wij nu weliswaar
ons bedrijf zouden behouden, maar
dat de provincie ons nu wel eens zooveel
voor den stroom kan laten betalen, dat
alle winst daarmede zal verdwijnen.
Waarmede hij tevens bewees geen ken
nis te dragen van de door den minister ge
troffen regeling der tarieven, waardoor
men het uitgesloten mag achten, dat
Alkmaar in de toekomst meer dan in het
laatst verloopen jaar moet betalen.
Het was, wat de agenda betreft, een
zeer sobere vergadering en zoo stonden
we na drie kwartier weer op straat om
dat de burgemeester pers en publiek had
medegedeeld, dat er op den afloop van de
zoogenaamde geheime vergadering niet
I gewacht behoefde te worden wijl er niets
over te vertellen zou zijn.
j Dat was heel jammer, want wie de ge-
beurtenissen in onze gemeente nauwkeurig
volgt en op een dagblad moet dan van
zelfsprekend gebeuren had eigenlijk
verwacht, dat er nog wel eenige punten
waren waarover de Raad en de bevolking
wel eens wat meer zouden willen weten.
Men had misschien wel eens willen
hooren hoe het mogelijk was, dat op het
kantoor van den gemeenteontvanger die
jarenlang gemeente-controleur is ge
weest zoo weinig controle bestaat, dat
een jongmensch in twee jaar tijds duizen
den guldens kan verduisteren zoi.der dat
er iets van gemerkt wordt, nog daargela
ten wat ons inziens nog veel erger is
dat door onvoldoende toezicht en te groote
verleiding de toekomst van dat jonge
mensch volkomen verwoest is.
Of men had b.v. eens over de geschiede
nis van den Muziektuin kunnen praten, die
een der meest zonderlinge van den laat- I
sten tijd is en die allerminst van de nauw
gezetheid onzer gemeente-administratie
getuigt.
Nu de vroede vaderen daarover blijk
baar niet hebben gesproten is he'. wel goed
er onzen lezers een klein exposé van te
geven.
Bij de begrotingsbehandeling in de
vorige maand, hebben B. en W. uiteenge
zet, dat de Muziektuin een dood element
was geworden. Men begreep wel, dat deze
prachtige inrichting veel van zijn betee-
kenis had verloren, nu iedereen thuis een
knopje van zijn radio kan omdraaien en
dan in zijn gemakkelijken stoel via Men
gelberg naar Beethoven kan luisteren,
wat veel prettiger is dan door regen en
modder naar den Kennemerstraatweg te
moeten trekken en daar in een tochtig
hoekje den vooruitgang van een onzer
fanfarecorpsen te moeten constateeren.
Er waren verstandige raadsleden, die
betoogden, dat de Muziektuin het tegen
woordig niet van de muziek maar van
het verkeer moet hebben en dat de patiënt
dadelijk gezond zou blijken als men deze
verborgen sprookjestuin eens open maak
te naar den kant van den straatweg, zoo
dat de automobilisten er voortaan niet
meer onwetend voorbij racen.
Maar over het algemeen was men van
oordeel, dat deze rustpauze in de muziek
alleen aan den pachter was te wijten,
omdat hij geen geboren exploitant of or
ganisator was en men hem dus door een
ander zou moeten vervangen.
Men besloot dus een pachter van 800
te laten verdwijnen en er een van 200
in de plaats te nemen en men vergat
DER
daarbij heelemaal, dat men twee jaar ge
leden dezen zelfden pachter verzocht had
of hij alsjeblieft weer wilde inschrijven.
Met 1 Februari zou de muziektuin op
nieuw verpacht moeten worden en er zijn
dezer dagen in allerlei kranten adverten
ties verschenen waarin tuin en gebouw
voor 200 in pacht werden geboden.
Er schijnen vele sollictanten te zijn ge
weest wat wel te begrijpen is als men be
denkt, dat de pachter voor 200 een
prachtige woning krijgt en dan waar
schijnlijk minder betaalt dan hem nu de
huur van zijn huis kost. Maar van al deze
sollicitanten zal er geen een benoemd
worden omdat, thans gebleken is, dat de
tegenwoordige pachter niet 1 Februari
1940, maar eerst 1 Februari 1941 den
muziektuin zal verlaten.
Die pachter had al kwestie met de ge
meente gehad omdat er tien weken lang
in zijn paviljoen soldaten zijn gelegerd,
die niet alleen dat paviljoen, maar ook zijn
lampen en kachels gebruikten. Als huur
der van het gebouw had hij verwacht, dat
de baten, al zijn die nu niet zoo heel groot,
voor hem zouden zijn, maar de gemeente
heeft hem het vierde gedeelte en later
nadat hij zich van rechtskundige hulp had
verzekerd de helft gegeven en de an
dere helft eenvoudig in de gemeentekas
laten verdwijnen.
Wij zullen daarop momenteel niet in
gaan, want er is nog een veel interessan
ter geschiedenis te vermelden.
In den winter is er in den muziektuin
niets te doen en het valt den pachter
daarom moeilijk op 1 Februari het vierde
deel van zijn pacht te betalen. Ieder jaar
geeft de gemeente daarom uitstel tot
1 Mei, maar ditmaal had de gemeente aan
dat uitstel de voorwaarde verbonden, dat
de man van het laatste pachtjaar moest
afzien en dus op 1 Februari a.s. zou moe
ten verdwijnen.
Noodgedwongen heeft de pachter in die
voorwaarde toegestemd, totdat hij, bij de
bestudeering van zijn laatste contract, tot
de conclusie kwam, dat hij de pachtsom
altijd vooruit inplaats van na afloop van
het kwartaal betaalde. Het was dus geen
gunst van de gemeente, dat hij niet op
1 Februari maar op 1 Mei betaalde, maar
hij had daarop volkomen recht en het 's
vanzelfsprekend, dat hij in dit geval ook
geen enkele concessie had te doen en dus
niet meer bereid was, het laatste jaar van
zijn pacht te laten vervallen.
De advocaten, zoowel van de gemeente
als van den pachter, schijnen hierover een
onderhoud te hebben gehad, met het ge
volg, dat de gemeente zoo verstandig is
geweest den pachter rustig in den Muziek
tuin te laten. Men heeft nog getracht hem
te bewegen vrijwillig heen te gaan en hij
heeft daarop geantwoord met een finan
cieel aanbod waarin overname van het
meubilair was bedongen maar daarop
is de gemeente niet ingegaan en het eind
van de geschiedenis is, dus, dat de vele
sollicitanten de boodschap hebben gekre
gen of nog zullen krijgen dat de ver
pachting niet doorgaat en zij nog maar
een jaartje moeten wachten.
Het uitzoeken van een goeden pachter
voor den Muziektuin is altijd een moeilijk
vraagstuk geweest, omdat men er ook
tegen moet waken, dat de instelling in
NAGEKOMEN PREDIKBEURTEN.
ZONDAG 28 JANUARI 1940.
UIT DE OMGEVING.
UITGEEST, 10 uur, ds. Hanneman (jeugd-
dag).
Evangelisatiegebouw Sedeur, 10 uur, de
heer R. van Tuinen; 11.40 uur Zondagsschool.
Alléén 2d* htmdaeh gotdtrsa.
uitsluitend 6 contant
Dinsdags *n Vrijdags lns*»d*né
Het Naaimachine Huis. Gebr. Singer,
Veritas, Gritzner, Titan, enz. vanaf
22.50. Ook nog eenige vanaf 5.
met garantie. J. H. DE BOER,
Geestersingel 48, Alkmaar.
Te koop: Chevrolet vrachtwagen,
2 !4 ton. Te bevr. N. GUL, Voorstraat
105, Egmond aan Zee.
Prima haard te koop, absoluut zonder
gebreken, tevens 2 groote Salaman
derkachels als nieuw, een kleine
Salamander en Godinkachel 109.
S. Bakker, Smederij Achterstr. Alkmaar
Te koop gevraagd een in goeden staat
zijnde Baby-at nkieed-commode. Br.
met prijsopgaaf onder letter H 748
aan het bureau van dit blad.
Aangeboden: 1 divan. Gevraagd: een
haardkachel.
KENNEMERSTRAATWEG 179. Tel.
4382.
Naaimachines te koop: pracht inzink-
bare naaimachine (ringspoel) voor
lagen prijs. Singer handnaaimachine
met gar. 14 enz. DEKKER, Spoor
straat 5. Nergens zoo goedkoop.
Wegens plaatsgebrek te koop aange
boden een groote Palm.
Te bevragen ZOCHERSTRAAT 17.
altijd een poeder el cachet van Mljnhardb
Mijnhardt's Poeders per stuk 8 et. Dooi 45 Cf.
Cachets, genaamd „Mijnhardt jes'2 st. lOct. DcK»50ef
handen komt van den een of anderen
politicus, die er een soort partijhuis van
gaat maken.
De raadsleden, die de oproepen in
diverse bladen hebben gelezen, zullen na
tuurlijk verbaasd zijn, dat de tegenwoor
dige pachter „ijskoud", zooals men dat
hier noemt, in het gebouw blijft en het
was Donderdagavond, nu het toch zoo'n
korte raadsvergadering was, een mooi*
gelegenheid geweest om deze kwestie
eens met de vroedschap te bespreken.
Of zou dat misschien nog in d*
zoogenaamde geheime vergadering ge
beurd zijn?
(Van onzen i
De vraag op
beste te besche:
vijandelijken in
den op verschil
Tot het einde di
verdediging acl
tingwallen en f<
ste manier, daa
en meer veld, c
leger de een:
Sedert de invoe
den wereldoorlc
dedigjng het ve
is men weer gei
waarloosde ver
gekeerd en is tl
leger als aan i
eigen taak in
Ons veldleger o]
basis, tevens de
noodig, teruggel
Vesting Holland
Echter heeft c
stellingen verc
grondige wijzigi
ling der artiller
is door de verni
steil invallende
Iers onmogelijk
moet zoo onzich
de lucht) zoowe
door zwaar bel
inf<Tfiterie der
wijze (12 man)
leurs, in verspr
matten of bun!
Deze kazemattf
betonnen koepel
en 2 M. hoog, r
betonmuur pl.m.
boven, zóó dik, i
er niet doorheer
moet de betonw
scherven der i
en kan met rr
staan worden. S
den met stalen
latie-openingen
zijn in den achtt
latie (soort stc
door een koolstc
voeren; door de
ning) welke d
tevens binnend
door kieren der
komen.
De kazematter
plan verspreid,
tusschenruimte
kazematten in d
gen (gemiddeld
te sterker is de
zijn batterijsgev
achterwaarts ka
betondekkingen
ten moeten zo
desnoods geheel
terrein worden
verband bestaat
kabels (tegen sti
posten, uitkijkpoi
vuur en zicht. V
opstellingen beve
versperringen. 1
men slechts op d
want al onze ste
recht beveiligd
rivieren of kan;
datiën.
Deze inundatie
doen precies op
ten tijde van Pr
de ervaring de
grondige voorbe
bestudeering van
toestand hoofdza
juiste wijze stelli
gen. Men denke
de verschillende
eigen peil, gronc
enkele deelen va:
Naar 't Engelsch
van
Maxwell March.
60)
Het gesprek werd onderbroken door de
binnenkomst van inspecteur Winn. Toen
hij naar hem keek, voelde David zijn te
genzin voor dien man verdwijnen. Het suc
ces scheen inspecteur Winn goed gedaan te
hebben. Hij zag er heel anders uit en hij
was opgeruimd van humeur. Het gevoei
van er niet tegenop te kunnen, wat hem
tot zoo'n moeilijk persoon om mee samen
te werken had gemaakt, was van hem af
gevallen.
Hij kwam op David af en ging zitten.
„We hebben hem gevonden", zei hij.
„Tenminste, wat er nog van over was.
Geen erg prettig gezicht". Hij trok een vies
gezicht. „Maar ja, hij heeft het verdiend en
liet heeft den beul wat werk bespaard".
„De beul?" vroeg David verwonderd.
„Natuurlijk. O, dat weet je nog niet. Ja,
we hebben niet stil gezeten, mijn jongen.
Terwijl jij maar kalm afwachtte, hebben
wij hard gewerkt. Ik had een goed gefun
deerde aanklacht tegen Saxon Marsh als
moordenaar van Johnny Deane en we
hoefdc.i ora dus niet meer druk te maken
qm dien vcartvhichtigen sloeber van een
Birch".
David en Judy's vader keken elkaar eens
aan en David stond op.
„Inspecteur Winn", zei hij, „ik zou graag
in de kamer hiernaast een paar woorden
met u willen spreken als u er niets op tegen
hebt. Wilt u ook even meegaan, mijn
heer?"
In de bedompte kleine spreekkamer aan
den overkant van de gang hield David een
heele inleiding.
„Ik ben er vanmiddag pas achter geko
men", vervolgde David aarzelende, „en daar
de redding van juffrouw Wellington zoo
dringend was, heb ik de belofte van haar
vader aangenomen en zijn we er op afge
gaan".
Winn dacht even na. Toen lachte hij. Hij
scheen het nogal goed op te nemen.
„Och, kom, alles is op zijn pootjes terecht
gekomen, waar of niet?" zei hij. „U ?.ult nog
wel een boel lastige vragen te beantwoor
den krijgen, mijnheer Birch, dat begrijpt
u wel, maar ik kan u van te voren al zeg
gen, dat u niets te vreezen hebt".
Lionel Birch lachte.
„Mijn beste mijnheer", zei hij, „nu mijn
dochter in veiligheid is, maak ik mij over
niets meer bezorgd. Haar grootste vijand
is dood, een andere in de gevangenis en de
vrouw, die haar heeft willen vermoorden,
is gevlucht. Alleen nog hij wachtte
even en liet er zacht op volgen: „Thyn".
Winn keek op. „Sir Leo Thyn", zei hij
langzaam, „is vanavond om zes uur onder
arrest gesteld".
David keerde zich om, zijn oogen waren
een en al belangstelling.
„Gearresteerd? En op grond waarvan?"
Winn keek heel ernstig. „Ja, dat moest
wel", zei hij, „en ik vraag mij af, als zijn
zaak onderzocht is, of hij wel in conditie zal
zijn om zijn straf uit te zitten".
„Conditie?" Lionel Birch keek verrast
op. „Wat bedoelt u daarmee?"
Winn haalde zijn schouders op. „Zijn ze
nuwen zijn totaal kapot. Ik dacht het al,
toen ik hem gisterenmorgen bezocht. En
toen ik nog even bij den dokter van het
ziekenhuis was. voordat ik achter het jacht
aanging, heeft die me alles verteld. Hij had
niet veel hoop meer op genezing. Maar we
zullen zien".
„Bedoelt u daarmee" de stem van
Lionel Birch klonk erg verschrikt „dat
hij zijn verstand verloren heeft? Dat zou
zelfs voor hem een te groote straf zijn".
„Daar zou ik nu maar niet over inzitten,
mijnheer Birch", raadde Winn aan. „Denkt
u er nu maar alleen aan, dat hij uw doch
ter verder geen leed meer zal kunnen aan
doen".
De hierna volgende stilte werd verbro
ken door de waardin, die haar hoofd om
den hoek van de deur stak.
„Juffrouw Wellington wilde inspecteur
Biest even spreken", zei ze. „Ze schijnt
heel goed te zijn, mijnheer, maar ze had
erg graag dat u even bij haar kwam".
„Ga maar, mijn jongen. Ga maar direct".
Lionel Birch gaf hem een duwtje tegen
zijn schouder.
David ging. Hij vond haar rechtop in bed
zitten. Ze was nog erg bleek en er waren
diepe groeven om haar oogen. Maar ze was
zichzelf weer. Dank zij haar jeugd en haar
goede gezondheid was zij de manipulaties
van Webb en de gebeurtenissen van den
laatsten tijd goed te boven gekomen.
Ze strekte haar beide handen naar hem
uit. „David", zei ze.
Gedwee kwam hij naderbij en bleef voor
haar staan. „Wat is er, Judy?"
Nu hij er was, scheen haar moed haar
in den steek te laten.
„Ik wilde je bedanken", zei ze, „voor alles
wat je gedaan hebt. Je hebt mijn leven ge
red, David. Ik ben je erg dankbaar".
Hij wist niet wat hij doen moest. Hij had
haar dolgraag willen vertellen, hoeveel hij
van haar hield en hij had haar willen vra
gen of ze zijn vrouw wilde worden, maar
iets hield hem hiervan terug en dat iets
leek hem een onoverkomelijke muur.
„Mijn beste kind", zei nij, zich ertoe
dwingende zoo onverschillig mogelijk te
spreken, „ik had toch moeilijk anders kun
nen handelen, vind je niet? Je ziet er nog
erg vermoeid uit. Zou het niet beter zijn als
je nog wat ging slapen?"
Ze keek hém aan met oogen als van een
kind dat zich pijn gedaan heeft.
„Wat ben je van plan te doen?"
Hij lachte geforceerd. „Wel, zoo gauw als
Winn zoover is, zullen we ons rapport moe
ten maken en dan denk ik, dat ik wel weer
aan het werk zal moeten. Ik was hier met
vacantie, zie je".
„Vacantie!". zei Judy en beiden lachten ze.
Zij strekte haar hand uit en David moest
die wel aannemen.
„Moet dit een afscheid beteekenen?" vroeg
ze.
„Ik Ik denk van wel", zei hij onhan
dig en hij liet er vlug op volgen: „Ik zal je
nooit vergeten, Judy".
„Ik jou ook niet, David. Het ga je goed".
„Vaarwel Judy".
Die paar woorden kostten hem werkelijk
inspanning en haastig ging hij naar de deur.
Op den drempel wachtte hij even. Zij had
hem geroepen en heel zacht zijn naam over
haar lippen laten komen en het smeekené*
in haar stem hield hem terug.
„David!"
„O, David, is het is het om het geld?"
Hij keerde zich om en met een vuurrood
gezicht kwam hij weer naar haar toe.
„Ja", zei hij kortweg.
„Ben ik dan verplicht om het te accep
teeren?" Haar stem klonk heel kleintjes en
hij kwam nog dichterbij en viel op zijn
knieën bij haar bed.
„O, Judy, ik houd toch zooveel van je,
maar jij bent een vrouw met veel geld en
zelfs als ik de bons niet krijg, wat nog lang
niet zeker is, dan blijft nog het feit, dat een
inspecteur van politie niet zooveel ver
dient".
Judy sloeg haar armen om zijn hals.
„Ik heb nooit iets aan dat verwenschte
geld gehad" zei ze. „Het heeft mij nog niets
dan ellende en gevaar opgeieverd en ik ben
niet van plan om het liefste wat ik in de we
reld bezit, ervoor op te geven. Bovendien
hebben ze mij verteld, dat ze Marguerite
Ferney nog niet te pakken hebben. Je zult
me dus wel moeten trouwen, David. Eens
heb je mijn leven gered. Nu moet je er ook
verder voor zorgen. Je moet nooit dingen
half doen, vind ik".
David keek haar hulpeloos aan.
„Ik weet niet wat ik doen moet", zei hij.
„Ik weet alleen, dat ik zielsveel van je
houd".
Judy zuchtte gelukkig.
„Dan is alles in orde", zei ze.
EINDE.
Den ochtend na
vroeg kwam mijn
reus van een vent
jaar af had gevarei
al goed uit z'n oogi
den weg zou wijze
geleden zelf altijd
als z'n kameraads,
razend van drank,
dronken was, een
tapt bij al z'n mak
eerlijkheid en stoe
Don Juan van alle
van de waarden en
dronkenschap iedei
sloeg, wat hem in d
•Tot hij opeens vi
een braaf meisje,
hem z'n wonden h;
derde kleeren sdhc
een vechtpartij, we
had gelegen.
Sedert had hij g
willen drinken. Zij
bekeerd; ze waren
was him een jonge
