SPORT EN WEDSTRIJDEN Nederl. elftal heeft zich gerehabiliteerd. België met 4-2 overwonnen. Prinselijk paar op de eeretribune. Een goede revanche voor de Antwerpsche debacle. ALKMAARSLHE COURANT VAN MAANDAG 22 APRIL 1940. DEhDt BI.AU Voetbal In tegenwoordigheid van H.K.H.H. prin ses Juliana en prins Bernhard, alsmede van den Belgischen gezant, Leon C. Nemxy, en de ministers van Kleffens, Steenberghe, Dijxhoorn, van den Tempel en Weiter, heeft het Nederlandsch elftal gistermiddag in het Olympisch Stadion een welverdiende over winning behaald op de Belgen. Met 42 bleven onze landgenooten in de meerderheid, nadat de rust fnet 30 was ingegaan. Na de debacle in Antwerpen on geveer een maand geleden, toen de onzen met 71 verloren en de daarop volgende smadelijke nederlaag in het Feijenoord- stadion tegen Luxemburg, stemt de over winning, welke gistermiddag is behaald tot groote blijdschap. - Temeer, omdat zij be vochten werd na zwaren strijd ten aan- schouwe van 42.000 belangstellenden, waar uit moge blijken, dat het groote legioen van Nederlandsehe voetballiefhebbers zijn ver trouwen in de capaciteiten van het natio nale elftal nog niet verloren had. Het uitgezochte voorjaarsweer het had niet mooier kunnen zijn lokte de dui zenden toeschouwers reeds vroeg in den middag naar het stadion, waar de Amster- damsche verkeerspolitie, zooals steeds, voor een voortreffelijke regeling had gezorgd. In het Stadion zplf maakte het muziekcorps van de Amsterdamsche post van twee uur af menig rondje, waarbij pittige marschen ten gehoore werden gebracht. Precies kwart over twee, een kwartier voor den aanvang van den wedstrijd dus, verschenen prinses Juliana en prins Bernhard op de eeretribu ne. Naast prinses Juliana zat de voorzitter van den K.N.V.B., dr. D. J. van Prooye, en naast prins Bernhard, de gezant van België, de heer Nemry. Behalve de reeds genoemde ministers zagen we op de eeretribune o.m. nog staatsraad mr. J. B. Kan, den voorzitter van de Tweede Kamer, mr. J. R. H. van Schaik, den commissaris der koningin in de provincie Utrecht, jhr. mr. dr. L. H. N. Bosch Ridder van Rosenthal, den burgemeester van Rotterdam, mr. P. J. Oud, den burge meester van 's-Gravenhage, mr. S. J. R. de Monchy, den burgemeester van Utrecht, mr. dr. G. A. W. ter Pelkwijk, den wethouder van onderwijs te Amsterdam, dr. E. Boek man en den voorzitter van den Kon. Bel gischen voetbalbond, mr. O. Vankesbeeck. De wedstrijd. Precies half drie komen de Belgen door een eerehaag van Blauw-Wit-adspiranten op het veld. Zij worden begroet met een hartelijk applaus. Een stralend blauwe lucht overkoepelt het stadion, dat op circa 3000 open "plaatsen na geheel is gevuld en waarin op dat moment de klanken van de Brabansonne galmen. Even later verschij nen onze landgenooten, die met het Wilhel mus worden begroet. Als altijd een even prettig als treffend oogenblik. De militai ren, die in het stadion zijn ingekwartierd, en die op banken aan den rand van het speelveld een plaats hebben gevonden, staan stram in de houding. De toss is in het voordeel der Belgen; Hun aanvoerder, Paverick, besluit om voor de rust tegen de zon in te spelen. Onder leiding van den Italiaanschen scheidsrechter Barlassina stellen de elftallen zich als volgt op in de bekende samenstel ling. Vier minuten over half drie- trapt Vente af. Beide voorhoedes gaan voorloopig slechts op verkenning uit. De eerste serieuze aanval wordt op het Belgische doel ondernomen. Van Spaandonck besluit dezen aanval met een goed schot, dat even onberispelijk wordt gestopt. Onze landgenooten behouden den eersten tijd het initiatief. Onze voor hoede, waarin van Spaandonck als zwerver fungeert, is zeer agressief en meermalen komt het Belgische doel in gevaar. Het zijn snelle, goed opgezette aanvallen, waarmede onze voorhoede onder leiding van Vente steeds op de Belgische verdediging afgaat. Van den aanvang af, spelen onze landge nooten een systeem, waarbij de midden linie zich voornamelijk op de verdediging concentreert en waarbij dus de voorhoede vrijwel geheel op haar zelve is aangewe zen.^ Het resultaat is: verrassend en overrom pelend aanvalsspel, waarop de Belgen moei lijk vat kunnen krijgen.' Vooral onze rech tervleugel van den Engelvan Spaandonck is zeer gevaarlijk. Aan den anderen kant is het eveneens de rechterwing van de Belgi sche voorhoede, die het gevaarlijkste ope reert. Ook deze combinatie vlot uitstekend. De Vroet en van der Heyden slaan zich echter goed door de moeilijkheden heen. Het Belgisch aanvalsspel wordt te kort ge houden in tegenstelling met dat van onze landgenooten. Nederland neemt de leiding. In de elfde minuut, wanneer onze voor hoede snel en overrompelend is doorgebro ken plaatst de Harder den bal keurig voor het Belgische doel. Op dat moment, dat hij wil inschieten komt Vente met twee Belgi sche verdedigers in botsing. Het trio valt, de bal komt bij den naar binnen geloopen van den Engel, die als debutant in het na tionale team het groote voorrecht geniet Nederland de leiding te geven. Met alleen den Belgischen doelman de Raedt voor zich kost het hem geen moeite den bal in het Belgische doel te deponeeren, 10. Aangemoedigd door dit succes, blijven de Oranjehemden het meest in het offensief. Van den Engel ontsnapt voortdurend aan de waakzaamheid van den Belgischen links half, waardoor hij herhaaldelijk goede voorzetten kan geven. De Harder scoort. Zoo ook in de veertiende minuut, wan neer hij met den bal naar de hoekvlag is gesneld en zich daar met moeite van een toegeloopen Belg weet vrij te maken. Zijn voorzet met den linkervoet voor het Belgi sche doel geplaatst een keurig staaltje voetbal wordt goed door de Harder op gevangen, die niet aarzelt en onhoudbaar inschiet (20). De Belgen antwoordén met een serie aan vallen, die niet veel gevaar opleveren. Het spel wordt voortdurend te kort gehouden. Het is te peuterig. De combinatie wordt te ver doorgevoerd, hetgeen Wilders en van der Heyden niet onwelkom is, want er is steeds gelegenheid een gemaake fqut te her stellen. De Belgen stuiten met hun aanval len óp de Nederlandsehe defensie. Onze middenlinie we schreven het reeds heeft daarbij een zeer werkzaam aandeel. De robuste gestalte van den nieuwen spil de Vries is overal, waar gevaar dreigt en ook Paauwe en de Vroet weren zich dapper. Zij laten den Belgen in de nabijheid van het Nederlandsehe doel geen oogenblik vrij spel. Daarom wellicht probeeren onze gas ten na eenigen tijd met verre schoten resul taten te bereiken. De Belgische linksbinnen Nelis vooral schiet herhaalde malen van grooten afstand en al maakt van Male al lerminst een betrouwbaren indruk hij laat den bal steeds' vallen toch houdt hij zijn doel schoon. Weer een doelpunt van de Harder. Na een kwartier krijgen de duizenden op de tribunes voor de derde maal reden tot juichen. Weer is het een goede voorzet van van den Engel, waardoor de bal voor den Belgischen doelmond komt. Van Spaan donck, die is toegeloopen, mist, maar de Harder doet het beter. Via de paal ver dwijnt de bal voor dê derde maal in het Belgische doel (30). Er zijn dan 29 minuten gespeeld. Onze landgenooten blijven sterker. De eene ver rassende aanval volgt op den anderen en van menig spannend moment voor het Bel gische doel valt te genieten. Het slot van de eerste helft speelt zich echter af in de na bijheid van het Nederlandsehe doel, waar kort voor de pauze door fouten van van Male gevaarlijke situaties ontstaan. Bij een dezer Belgische aanvallen heeft onze ver dediging waarlijk niet over geluk te klagen. Uit een voorzet van den Belgischen rechts buiten komt de bal hoog voor het Neder landsehe doel. Van Male, die is uitgeloopen, vangt den bal niet goed. Hij laat het leder vallen, juist voor de voeten van den Belgi schen linksbinnen Nelis, die keihardte gen den paal schiet, waarna de bal wordt weggewerkt en het gevaar is geweken. Dat was pech voor de Belgen. Een minuut later is het rusten. De tweede helft. De Belgen beginnen de tweede helft beter dan de eerste. Zij bouwen direct een serie aanvallen op, waardoor onze voorhoede voorloopig op non-actief wordt gesteld en onze middenlinie en verdediging daarente gen bergen werk geeft. De Belgische voor hoede maakt e^jjter dezelfde fout als in de eerste helft: veel te kort gehouden spel met als gevolg doodloopen op een rij verdedi gers, die stand houden en door een goede opstelling geen gelegenheid'geven tot schie ten. De Belgen forceeren enkele corners, maar ook deze leveren niet het gewenschte resuf- taat op. De aanvallen van onze landgenooten zijn minder talrijk, maar veel gevaarlijker dan die der Belgen. De stand wordt 40. Na elf minuten brengt Vente den stand op 40. In de zestiende minuut scoren de Belgen een buitenspeldoelpunt, dat terecht wordt geannuleerd. Belgen verkleinen achterstand. Maar ruim 10 minuten later doen onze Zuiderburen het beter. De Belgische rechts buiten, een kwiek spelertje, ziet dan een van vele goede voorzetten eindelijk met succes bekroond. De bal komt terecht bij v. Craen, die 'n gat in de Nederlandscne verdediging ziende hard inschiet, on houdbaar voor van Male (41). De Belgen, moreel gesteund door dit suc ces, blijven aanvallen. Van Male maakt fout na fout. Telkens laat hij den bal vallen. Even zooveel malen beleven de duizenden toeschouwers angstige momenten. Met de productiviteit van onze voorhoe de is het intusschen afgeloopen. Het aantal malen, dat zij tot in de nabijheid van het Belgische doel weet door te dringen, wordt naarmate het einde nadert ook steeds min der. Onze landgenooten raken uitgespeeld. Aan de meeste spelers is dat duidelijk te bemerken. De stand 42. Tien minuten voor het einde moet het spel eenige oogenblikken worden onderbro ken. Bij een aanval op het Nederlandsehe doel is van Male aan een knie geraakt. De Rotterdammer besluit edhter door te spelen. Nauwelijks is het spel hervat of Voorhoof brengt den stand met een prachtig ver en hoog schot op 4—2. Het mooiste doelpunt van den wedstrijd. Van Male kan het toch niet volhouden. Hij staat zijn plaats af aan Wille van E.D.O., die de nog resteerende acht minuten het Nederlandsehe doel zal verdedigen. De Belgen zetten alles op alles. Hun voor hoede en middenlinie opereeren voortdu rend bij het Nederlandsehe doel, doch ver der dan eenige corners, brengen zij het niet. Vente krijgt nog een prachtige kans, wanneer hij alleen is doorgebroken en slechts den Belgischen doelman nog voor zich heeft. Het schot gaat evenwel naast. Wanneer het eindsignaal klinkt, heeft Nederland met 42 gewonnen. De meest productieve ploeg zegeviert. Sterke maar toch ook zwakke punten in net Ne a en and sen eutai. De delgen teleurgesteld. De traditie uer laatste jaren, namelijk dat België in Nederland het maar. niet tot een overwinning kan brengen,, is. op dezen zo- merschen Aprü-Zondag voortgezet: de laat ste maal, dat de Roode Duivels in ons land zegevierden, was in. 1933, daarna bleef steeds de Oranjeploeg in de meerderheid. Wanneer wij de lactoren, welke.aan de zege van het Oranje-ëlftai ten grondslag liggen, nagaan, dan constateeren wij in de eerste plaats, dat het moreel van het Ne derlandsch elftal op een veel hooger plan stond dan in Antwerpen en Rotterdam het geval was. De spelers wierpen zich van den beginne vol energie in den strijd, er was de wil om te toonen, dat de gevreesde Bel gische ploeg niet onoverwinnelijk was. Aan deze ontmoeting was eqr te behalen, het prestige dat een flinken knauw had gekre gen, moest worden hersteld. Mocht men in dit opzicht dus reeds van een belangrijken vooruitgang spreken, het Nederlandsch elf tal is er voor een groot deel in geslaagd de grove fouten, die er in tactisch en technisch opzicht in de laatste wedstrijden te notee- ren vielen, te verbeteren. Zoo is men er in geslaagd de gaten, welke er in de verdedi ging waren, aan te vullen, er stond ditmaal ten minste weer een spil in het veld, die niet zoo gemakkelijk te passeeren was, het dekken van de Belgische voorhoede-spelers was beter verzorgd en ook in de voorhoede zagen wij verscheidene keeren flitsen van subliem spel, welke deden denken aan den grooten tijd van Bakhuys en Smit. Men ver sta ons goed, wij schreven opzettelijk „voor een belangrijk deel" zijn spelers en de ver antwoordelijke leiders er in geslaagd de grove fouten te verbeteren. Maar er zat nu tenminste systeem in het spel, systeem in de ploeg. De voorhoede was mans genoeg om zelf voor de doelpunten te zorgen. Vente speelde aanvankelijk in sterk vooruitge schoven positie en de binnenspelers ope reerden daarachter. Aan de buitenspelers was het consigne gegeven: weest er bij, als de bal op den anderen vleugel is. Zorgt voor het doel te zijn, want juist de vleugel spelers krygen de meeste schietkansen. Zoo is het inderdaad met de eerste drie doelpunten gegaan. Zoowel van den Engel die een zeer behoorlijk debuut maakte, als de Harder werden door Vente, die heel wat beter het spel verdeelde dan Vroomen, aan het werk gezet. Alles was gebaseerd op snelheid en doortastenheid en daardoor werd de Belgische verdediging uit elkaar getrokken met het gevolg: drie doelpunten en alle drie van den voet der buitenspelers. Deze factoren, het versterken van de ver dediging, mede door goed dekken en sterk defensief spel der middenlinie, en het flit sende aanvalsspel onzer voorhoede vorm den de basis der overwinning. Men mag wel constateeren, dat wij wat de internationale representatie betreft, over het dieptepunt heen zijn. Doch laat men de oogen niet sluiten voor de vele tekortko mingen, die er ook in dit elftal nog waren. Het-spel van doelverdediger van Male was zeer zwak, het wegtrappen van Wilders, vooral in de eerste helft, matig, de samen werking tusschen van der Heyden en de Vroet liet nogal wat te wenschen over, en wil men tenslotte ontkennen, dat er een kwartier na de rust een ongelooflijke ver slapping zich in het Oranje-elftal voordeed, waarvan een betere ploeg ongetwijfeld meer geprofiteerd had dan de twee tegen- punten, waartoe de Belgen thans kwamen? He Belgische elftal is over het algemeen meer in den aanval geweest, hetgeen overi gens geen verwondering behoefde te wek ken, omdat de Nederlandsehe middenlinie het nu eenmaal meer zocht in defensieve kracht. Over het algemeen is de Oranje- ploeg minder in den aanval geweest, maar het spreekt voor zich zelf, indien men con stateert, dat het aantal kansen van Neder land heel wat grooter was dan die onzer tegenstanders. De groote productiviteit, door de Belgische 1 voorhoede te Antwerpen getoond, was uitsluitend mogelijk door het zwakke spel onzer verdediging. Nu dit on derdeel beter verzorgd was, bleef er van de productiviteit van Voorhoof c.s. niet veel meer over. De spelers. Doelman van Male heeft gefaald. Hij was de zwakste van het veld. Vroeger le verden lage ballen voor hem nog wel eens moeilijkheden op, doch op hooge schoten was hij safe. Ook dit is uit, zoodat het zeker wenschelijk is, dat hij voor den wedstrijd tegen Luxemburg wordt vervangen. Onge veer tien minuten voor het einde kreeg hij een lichte' spierverrekking in de knieholte, zcodat hij zich moest laten vervangen door Wille van E.D.O., die tekort heeft medege- speeld om een oordeel over zijn capacitei ten te vellen. Rechtsback Wilders stelde zich goed op, zijn kop werk -Was voortreffelijk, doch het wegwerken laat nog steeds veel 'te wen schen over. In de tweede helft bleek hij met meer zelfvertrouwen te spelen en over het algemeen heeft de Blauw-Wit-speler wel voldaan. Zijn partner, van der Heyden, greep minder snel en zeker in, doch hij bracht het er veel beter af dan Choufoerj Vooral zijn wegtrappen is, in tegenstelling met Wilders, goed verzorgd. Overigens wekte het eenige bevreemding, dat de samenwerking tus schen hem en linksmidden de Vroet niet zoo goed was als verwacht mocht worden. Men liep elkaar soms in den weg, viel tege lijkertijd aan, zoodat verwarring ontstond, waarvan de snelle van de Wouwer heel goed profiteerde. De Vroet heeft zijn taak om dezen snellen en gevaarlijken rechts buiten te dekken, goed volbracht, doch dit vergde zooveel van hem, dat hij zich niet kon wijden aan het voeden van den aanval. Menigeen zal nieuwsgierig zijn over het debuut van spil d e V r i e s. De V.S.V.-er heeft het er goed afgebracht. Dit zij op den voorgrond gesteld. In tegenstelling met Pou- ius en btam viel er dit keer geen gat op het middenterrein te constateeren. De stoe re spil stond zijn mannetje, was zeer moei lijk te passeeren en bleef voortdurend bij ae achterhoede, zonder dat wij zouden wil len beweren, dat hij als stopperspii fun geerde. Het optreden van de Vries deed denken aan de eerste wedstrijden van An- deriessen. Toen was men ook niet bepaald verrukt van den Ajaxied, maar de techni ci en de leden van de Keuzecommissie za gen iets in hem. Rn men weet wat er uit ge worden is. Zoo denkt men ook over de Vries: falen zal hij nooit en wie wèet wat er nog van hem te maken is. Paauwe was de beste van de midden linie. Hij gaf het voorbeeld door zijn ent housiast spel en hij was eigenlijk de eenige, die naast de verdediging ook nog aandacht schonk aan zijn aanvallende taak. Onge twijfeld is het juist gezien, dat men heni het aanvoerderschap heelt opgedragen en met van Male. De Harder speelde een van zijn beste wedstrijden. Keer op keer verschalkte hij van de Kerckhove en het was jammer, dat het binnentrio niet meer van zijn voorzet ten heeft kunnen proliteeren. En als de bal op rechts was, was hij voor doel te vinden om van eventueele kansen te profiteeren. Tweemaal slaagdehij er in nadat rechts buiten van den Engel het voorbeeld had gegeven. De invaller voor Drager heeft verrast door goed spel'. In de eerste helft was hij snel, zette goed voor en zijn doel punt mocht er zijn. Het wekte eenige ver bazing, dat een debutant zoo uitstekend den eersten den besten keer van een kans wist te profiteeren. Naast hem stond van Spaandonck, o.i. de beste van het Oranje-elftal. Zijn werk ik niet zoo spectaculair, zooals dat b.v. bij Smit het geval was. Maar hij verricht nut tigen arbeid, bouwt de aanvallen zorgvuldig op, met veel tactisch inzicht. Het was zijn beste wedstrijd, welke hij ooit voor het Ne derlandsch elftal heeft gespeeld. Vente moeten wij toch beslist hooger stellen dan Vroomen. De Feijenoorder is bewegelijker, verdeelt het spel beter, fac toren, die tpch van zeer groot belang zijn op de midvoorplaats. Het was jammer, dat hij in de tweede helft wat te veel alleen wilde spelen. En ook zijn schotvaardigheid liet te wenschen over, enkele gemakkelijke kansen heeft hij helaas verknoeid. Lenstra was de minste van het vijf tal. In het veld deed hij wel opbouwend werk, maar voor doel was hij nergens. De Belgische achterhoede heeft het thans heel wat zwaarder gehad dan in Antwer pen. De problemen, waarvoor de Raedt, Paverick. en van Caelenberg wer den gesteld, waren zoo talrijk, dat het be grijpelijk was, dat zij enkele keeren het hoofd voor de Nederlandsehe voorhoede moesten buigen. Teleurstellend was het optreden der mid- denlinie. De vleugelhalfs van de Kerck hove en Henry waren maar matig. En ook spil Henriet vermocht niet op te vallen. Nu de verdediging van Nederland zoo veel sterker was geworden, bleek het, hoe moeilijk het voor de Belgische voorhoede was daar doorheen te komen. Midvoor van Craen viel niet op, het schot van Nelis was zoek. De vleugel van der Wouwer- Voorhoof was de gevaarlijkste, maar van dit tweetal kon het niet alleen komen. De bezetting van de linksbuitenplaats Eeckeman was bepaald zwak. Scheidsrechter Barlassina leidde uit stekend dezen fairen wedstrijd. De Belgen waren stil, maar zij droegen het verlies, zooals goede „sportsmen" dat plegen te dragen. „Nederland" aldus oor deelde de voorzitter van den Belgischen voetbalbond, mr. O. Vankesbeeck, „heeft gedaan, wat wij hebben nagelaten. Ons spel was te kort en te peuterig, dat der Nederlanders open, snel en overrompelend. Tegenover de vijf Belgische aanvallen met als resultaat nul komma nul, stelden de Ne derlanders één aanval met als resultaat een doelpunt. Nederland heeft verdiend gewon nen. Het was een prettige, sportievé en geestdriftige wedstrijd. Vente en van den Engel waren uitstekend". Ook de trainer van de Belgische ploeg, de heer G o e t i n c k, was van meening, dat het best-spelende team had gewonnen, al zou de verhouding naar zijn meening beter zijn weergegeven in een uitslag, met één doelpunt verschil. De aanvoerder van het Belgische elftal, Paverick, was dezelfde meening toege daan. „Volgenden keer winnen wij mis schien wel weer" zoo voegde hij er lachend aan toe. In het algemeen hadden de Belgische spelers diep respect voor het karaker van de Nederlandsehe aanvallen. Men gaf vol mondig toe, dat zij overrompeld waren ge weest. Mr. O. VANKESBEECK ONDER SCHEIDEN. Het heeft H.M. de koningin behaagd den president van den Koninklijken Belgischen Voetbalbond, mr. O. Vankesbeeck, te be noemen tot officier in de orde van Oranje Nassau. Voor den aanvang van den wedstrijd in het Stadion vond in een der zalen een klei ne plechtigheid plaats. De bestuurderen van de beide voetbalbonden waren daar teza men gekomen. Het was de minister van bui- tenlandsche zaken, mr. E. N. van Kleffens, die tot den voorzitter van den Belgischen Voetbalbond het woord richtte, waarbij hij wees op het vele, dat de heer Vankesbeeck voor de 'Sport in het algemeen en voor de relaties tusschen België en Nederland heeft gedaan. De heer van Kleffens deelde ten slotte mede, dat het H.M. de koningin had behaagd den heer Vankesbeeck te benoe men tot officier in de orde van Oranje Nas sau. De minister overhandigde de versierse len dezer onderscheiding aan mr. Vankes beeck, die ontroerd dankte. LUXEMBURG—NEDERLAND. Het Nederlandsch elftal zal niet gewijzigd worden. Naar wij vernemen, ligt het in de bedoe ling van de Keuzecommissie van den K.N. V.B. om het Nederlandsch elftal, dat op zoo succesvolle wijze den landenwedstrijd tegen België met 4—2 won, in dezelfde samen stelling tegen Luxemburg, welke ontmoe ting op Zondag 12 Mei te Luxemburg plaats vindt, te laten spelen. Een voorbehoud moet worden gemaakt ten aanzien van doelverdediger van Male, die gisteren een spierverrekking in de knie holte opliep en wiens lichamelijke conditie nader onder het oog zal worden gezien. ALKM. BOYS VETERANEN—HOOGE HUYS BOYS. Na een spannenden strijd is het de Hooge Huys Boys Zaterdagmiddag gelukt hun eersten wedstrijd op verdiende wijze met 52 te winnen, nadat de rust met een 00 stand was ingegaan. Olympische Spele n. HELSINKI 1940 DEFINITIEF VAN DE BAAN. DE MEtNING VAN ANDEREN. ue gaten van Antwerpen en Koaeruam zijn gestopt, aldus de voorzitter van de Keu zecommissie, de heer H. W. Herberts, toen wij ons na afloop in de kleedkamer van het Uranje-elftai lieten zien. Eerst moest weer geleerd worden den tegenstan ders te beletten doelpunten te maken, dus zwaar dekken. Daarin is de achterhoede en ook de middenlmie wel geslaagd.' Zoo zag ook de voorzitter van de tech nische commissie het, de heer O. de Vries, die het zwaartepunt legde op het in teruggetrokken positie spelen van den centerhail'. Het tempo was anders zeer zwaar, vooral indien men de zomersche temperatuur in aanmerking neemt. Na tuurlijk kon spil de Vries niet tweemaal drie kwartier alles geven en hij zal ook zelf wel zien, dat een landenwedstrijd nog heel iets anders is dan een ontmoeting voor de com petitie. Maar voor een debutant was zijn spel alleszins voldoende. Ook de heer E. Mundt, lid van de Keu zecommissie, liet zich waardeerend over een nieuweling uit. Hij vond het spel van van den Engel heel'goed. De wijze, waarop hij het eerste doelpunt maakt, had een gerouti neerd internationaal hem niet verbeterd. Dat schonk hem zelfvertrouwen. Deze officials waren het er allen over eens, dat het resultaat, 42, heel wat beter de verhouding weergaf dan een 40-zege, waar het aanvankelijk naar uitzag. Men was tevreden over het hoogere tempo, dat het Nederlandsch elftal in dezen wedstrijd in vergelijking met de vorige ontmoetingen in dit seizoen heeft laten zien. En die eer ste drie doelpunten, dat waren nu juist goals,' zooals wij dat zoo graag van een Ne derlandsch elftal zien: snel, verrassend' en doortastend. De bestuurderen kwamen de spelers en officials gelukwenschen en de sportieve president van den Belgischen voetbalbond, Oscar Vankesbeeck, kwam ook al verschil lende handen drukken. En tot Vente zei hij: „Ik heb je wat verketterd, toen je voor de rust zoo vaak daarhenen snelde". Waarop Vente binnensmonds liet hooren: „Maar geen doelpunten kon maken". Bij de Belgen. In de kleedkamer der Belgen heerschte na afloop van den wedstrijd een gedrukte stemming. De spelers zwegen en kropen zoo snel mogelijk onder de douches. Zij waren den wedstrijd zoo hoopvol begonnen en ten ten aanzien van den uitslag zoo optimis tisch geweest. Dat was begrijpelijk: de her innering aan de glorieuze overwinning in Antwerpen lag nog zoo frisch in het geheu gen. Erik von Frenckel, lid van het organisa tiecomité der spelen van de twaalfde Olym piade, heeft verklaard, dat de Olym pische Spelen Helsinki 1940 definitief van de baan zijn. Von Frenckel voegde er nog aan toe, dat Finland er wel op zou aandringen, dat de volgende Olympische Spelen, wanneer de ze ook zullen worden gehouden, te Helsinki worden georganiseerd. Zwemmen. INTERNATIONALE ZWEMWEDSTRIJDEN IN BELGIE. Uitstekende prestatie van Tony Bijland. Gistermiddag zijn te St. Josse ten Noode bij Brussel internationale zwemwedstrijden gehouden, welke buitengewoon geslaagd zijn en waaraan door Tony Bijland en Rie van Veen werd deelgenomen. Op de 100 meter borstcrawl won Rie van Veen voor de Belgische kampioene, Nonó Marien, in 1 min. 9.2 sec. De Nederlandsehe leidde van het begin af en ondanks de po gingen van haar Belgische tegenstandsters, wist zij haar voorsprong te behouden. Op de 200 meter schoolslag moest Tony Bijland de meerderheid erkennen van Yvonne van de Kerkhove. Direct na den start wist de Belgische een kleinen voor sprong te nemen, gevolgd door de Hilver- sumsche. Yvonne bleef echter voor en won in 2 min. 58.8 sec. Dank zij den feilen strijd slaagde de Belgische zwemster er in het Belgisch record, dat op haar naam stond met 3 minuten precies, met 1.2 sec. te ver beteren. Tony Bijland noteerde 2 min. 59.8 sec. en bleef 0.1 sec. onder haar beste per soonlijke prestatie. Rie van Veen kwam nog eens aan den start, ditmaal voor de 400 meter borst crawl tegen Fernande Caroen. Het werd een weinig interessante wedstrijd, want „Caroentje" bleek veel sterker en won met een voorsprong van ruim 10 sec. op de Rotterdamsche. Met haar tijd van 5 min. 14.4 sec. verbe terde Fernande Caroen het Belgisch record dat in haar bezit was met 5 min. 16.4 sec., De uitslagen luiden: 100 meter borstcrawl: 1 Rie van Veen, Nederland, 1 min. 9.2 sec.; 2 Nono Marien, België, 1 min. 12 sec.; 3 Marie van de Brande, België, 1 min. 16.6 sec. 200 meter schoolslag: 1 Yvonne van de Kerkhove, België, 2 min. 58.8 sec. (nieuw Belgisch record); 2 Tony Bijland, Neder land, 2 min. 59.8 sec. 400 meter borstcrawl: 1 Fernande Caroen. België, 5 mjn. 14.4 sec. (nieuw Belgisch record); 2 Rie van Veen, Nederland, 5 min. 25 sec.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1940 | | pagina 9