DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN
Frankr
ébacle.
Nieuw oorlogskabinet in Engeland gevormd.
Het aftreden van Chamberlain.
Oe Engelsche bomaanvallen
NIEUWE BONNEN.
DE GEVOLGEN DER VOLKSFRONTPOLITIEK.
ALKMAARSCHE
Deze Courant wordt ELKEN AVOND, behalve Zon
en Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs per
3 maanden bij voaruitbetaling voor Alkmaar 2.
franco door het geheele Rijk 2.50.
Losse nummers 5 cents.
PRIJS DER GEWONE ADVERTENTIEN:
Van 15 regels 1.25, elke regel meer 0.25, groote
contracten rabat. Groote letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de N. V. Boek- en Handelsdruk
kerij v/h. HERMS. COSTER ZOON, Voordam C 9,
postgiro 37060. Telef. 3320, redactie 3330.
No. 235 Dit nummer bestaat uit twee bladen. Directeur: C. KRAK.
Vrijdag 4 October 1940
Hoofdredacteur: Tj. N. ADEMA.
142e Jaargang
De indruk in Duitschland.
Londen, 3 Oct. (D. N. B.) Officieel
wordt bekend gemaakt, dat Cham
berlain is afgetreden als lord presi
dent of the council in het kabinet
van Churchill. De koning heeft zijn
ontslag aanvaard.
Churchill heeft den minister van
Financiën, Kingsley Wood, ontboden
en hem, evenals den minister van
arbeid Bevin, uitgenoodigd zitting
te nemen in het oorlogskabinet.
Chamberlain wordt vervangen
door Sir John Anderson, die minister
voor de binnenlandsche veiligheid
was. In zijn plaats wordt Herbert
Morrison, tot dusver minister voor de
voorziening, minister voor de bin
nenlandsche veiligheid.
Viscount Cranborne, tot dusver
controleur der betalingen, wordt
staatssecretaris der dominions ter
vervanging van Viscount Caldecote.
Sir Andrew W. Duncan is benoemd
tot minister voor de voorziening. Hij
was tot dusverre minister van Han
del, in welke functie thans Capt.
Olliver Lyttleton is benoemd.
Sir John Reith, tot dusverre minis
ter voor het transportwezen, wordt
belast met de portefeuille van open
bare werken. In zijn vorige functie
is benoemd kol. Brabazon.
Het oorlogskabinet zal met de be
noeming van Bevin en Sir Kingsley
Wood bestaan uit zeven leden. Be
halve deze twee hebben nog zitting
Churchill, Halifax, Greenwood,
Attlee en Lord Beaverbrook.
Stockholm, 3 Oct. (D. N. B.) Naar Reuter
nog meldt, zal ook Sir John Anderson, de
opvolger van Chamberlain als Lord-
president, een zetel krijgen in het oorlogs
kabinet. Daardoor stijgt het aantal leden
van het oorlogskabinet van zes op acht. Daar
de nieuwe minister van Handel, Lyttleton,
geen lid van het Lagerhuis is, moet hij pro-
beeren bij een tusschentijdsche verkiezing
een zetel in het Lagerhuis te verkrijgen.
Chamberlain ook als partijleider
afgetreden.
Londen, 3 Oct. (D. N. B.)' Eerst thans
wordt bekend, dat Chamberlain ook zijn
ambt als leider van de conservatieve partij
ter beschikking gesteld heeft. Men neemt
algemeen aan, dat Churchill zijn opvolger
als zoodanig zal worden.
De indruk in Duitschland.
Berlijn, 3 Oct. (D N. B.) Van semi-
officieele zijde wordt medegedeeld:
In Duitsche politieke kringeij verwacht
men als gevolg van de reorganisatie van het
Engelsche kabinet, die hier in het geheel
geen verrassing heeft gewekt, geen enkele
verandering hoe dan ook van den aard van
de huidige Engelsche regeeringspolitiek, in
ieder geval niet op het gebied van de bui-
tenlandsche politiek. Men herinnert er in
Berlijn aan, dat het hier een reeds lang
verwachte consequentie van een feitelijken
toestand betreft, die tot uiting is gekomen
in de in der. laatsten tijd steeds meer toe
genomen kritiek van de Engelsche bevol
king op de ontoereikende maatregelen en
op de Engelsche oorlogsvoering, vooral na
het fiasco van de jongste Engelsche actie
tegen Dakar. Duitschland heeft, zoo ver
klaart men in deze Berlijnsche kringen, voor
de reorganisatie der Engelsche regeering
nauwelijks eenige belangstelling. Het Duit
sche standpunt beteekent: Churchill heeft
een zondebok willen hebben.
De Duitsche pers en het aftreden
van Chamberlain.
Berlijn, 3 Oct- (D. N. B.) Met opschriften
als „Chamberlain over boord gezet", „Be
klagenswaardig vertrek van een marionet
van Churchill", „Churchil. neemt een verscn
paaA''iéidden in den wedren", neemt de
Duitsche pers notitie van de nieuwste ver
anderingen in het Engelsche kabinet. De
bladen zijn van meering, dat aan het af
treden van Chamberlain geen bijzondere
politieke beteekenis kan worden gehecht.
De Deutsche Allgemei \e Zeitung schrijft: Op
hem is het woord van toepassing, dat Talley
rand bij den dood van Napoleon zeide, n.l.
dit is, zes jaar na den val van Bonaparte, op
politiek gebied, geen gebeurtenis meer, doch
slechts een bericht. Chamberlain was reeds
sedert den tienden Mei, toen hij de functie
van minister-president aan Churchill over
droeg, politiek een gestorven man. Het blad
vestigt er voorts de aandacht op, dat Cham
berlain de historie is binnen gegaan als
schuldige aan deze oorlog. De historische
schuld aan Europa, dezen tweeden oorlog
tegen Duitschland te hebben veroorzaakt,
aldus schrijft het blad verder, is onmetelijk.
Zij is ook een schuld aan het Britsche volk
zelve. Ook wat betreft de militaire en poli
tieke leiding van den oorlog is hij volledig
mislukt. Ook'de andere bladen leggen den
nadruk op Chamberlains schuld aan den
oorlog.
De Lokal Anzeiger constateert in dit ver
band, dat Chamberlain niet afgezet is als
gevolg van zijn schuld aan den oorlog
zoover is men in Engeland nog niet doch
als gevolg van. zijn tot dusver geleden
nederlagen en door de toenemende ver
warring van het leven in Engeland door de
Duitsche offensieven in de lucht.
De Italiaansche pers over Chamberlain.
Rome, 3 Oct. (Stefani). Chamberlain, die
leider was van de regeering, welke den
oorlog verklaarde en zich na de nederlaag
van Frankrijk terugtrok om benoemd te
worden tot Lord Privy Seal, heeft zoojuist
ontslag genomen, zoogenaamd om gezond
heidsredenen, maar aldus merkt het
Giornale d' Italia op het is duidelijk, dat
dit ontslag een gevolg is van de steeds
ernstiger situatie in Engeland.
De Italiaansche bladen sommen in het
kort de reeks nederlagen op, die Groot-
Britannië het laatste jaar geleden heeft om
dan tot den huidigen toestand te komen.
Engeland zoo schrijft de Lavoro Fascista
moet na een jaar oorlog een kabinetscrisis
overwinnen en dat op zichzelf zou al vol
doende zijn om te bewijzen, dat de zaken vrij
slecht gaan voor de vijanden van de as.
De meeste aanvallen hadden
geen practisch resultaat.
Berlijn, 4 Oct. (D.N.B.) Volgens een bere
kening, door bevoegde Duitsche instanties
opgemaakt, heeft de Britsche luchtmacht
bij de 1471 vluchten, welke zij gedurende
de maand September boven Duitschland
heeft ondernomen, 7542 bommen laten val
len. 84 pet. der aanvallen hadden geen re
sultaat, doordat de bommen in het vrije
veld vielen, 50.4 pet. der aanvallen waren
gericht op burgerlijke doelen, zooals arbei
derswijken, scholen, kerken, ziekenhuizen,
enz. en eischten daar talrijke slachtoffers.
De vertegenwoordigers der buitenland-
sche pers in Duitschland hebben zich te
Berlijn, Hamburg, Hannover en in West-
Duitschland vaak kunnen overtuigen van
BLOEM EN MEEL OP BON 78.
De secretaris-generaal, waarnemend hoofd
van het departement van landbouw en vis-
scherij maakt bekend, dat gedurende het
tijdvak van Zaterdag 5 October tot en met
Vrijdag 1 November a.s. de met „78" ge
nummerde bon van het algemeen distri
butiebonboekje recht geeft op het koopen
van 2 '/2 ons tarwebloem of tarwemeel of
roggebloem of roggemeel of zelfrijzend
bakmeel of boekweitmeel of gruttenmeel
(z.g. gemengd meel).
GRUTTERSWAREN OP BON 78.
De secretaris-generaal, waarnemend hoofd
van het departement van landbouw en vis-
scherij maakt bekend, dat gedurende het
tijdvak van Zaterdag 5 October tot en met
Vrijdag 1 November a.s. de met „76" ge
nummerde bon van het algemeen distribu
tiebonboekje recht geeft op het koopen van
250 gram rijst of rijstemeel of rijstebloem.
HAVERMOUT E.D. OP BON 77.
Voorts geeft gedurende bovengenoemd
tijdvak de met „77" genummerde bon van
het algemeen distributiebonboekje recht op
het koopen van 250 gram havermout of ha-
vervloken of gort of grutten.
VLEESCH EN VLEESCHWAREN
OP BON 03.
De secretaris-generaal, waarnemend hoofd
van het departement van landbouw en vis-,
scherij maakt het volgende bekend:
Gedurende het tijdvak van Maandag 7
October tot en met Zondag 13 October a.s.
geeft elk der vier met „03. vleesch" ge
merkte bonnen van de vleeschkaart recht
op het koopen van 100 gram vleesch, been
inbegrepen, of een rantsoen vleeschwaren.
De met „03. worst, vleeschwaren" gemerkte
bon geeft uitsluitend recht op het koopen
van een rantsoen vleeschwaren. De bonnen,
welke op 13 October a.s. nog niet gebruikt
zijn, blijven nog geldig tot en met Zondag
20 October a.s. met dien verstande, dat zij
gedurende de week van 14 tot en met 20
October a.s. niet gebruikt zullen mogen
worden voor het betrekken van vleesch of
vleeschwaren in hotels, restaurants e.d.
Het rantsoen vleeschwaren, dat per bon
kan worden gekocht bedraagt 75 gram
voor gerookt of gekookt varkens-, rund-,
of kalfsvleesch en voor gerookte worstsoor
ten, 100 gram voor gekootke worstsoorten,
rolpens en knakworst, 125 gram voor le
verartikelen, tongenworst en nierbrood
en 150 gram voor bloedworst.
BROOD OP BON 9.
De secretaris-generaal, waarnemend hoofd
van het departement van landbouw en vis-
scherij maakt bekend, dat gedurende het
tijdvak van Maandag 7 October tot en met
Zondag 13 October a.s. de met „9" genum
merde bonnen van het broodbonboekje
tezamen recht geven op het koopen van
2500 gramsroggebrood of 2000 gram ander
brood. Elk der bonnen geeft derhalve recht
op het koopen van 125 gram roggebrood of
100 gram ander brood.
De bonnen, welke 13 October nog niet
gebruikt zijn, zullen voorts nog geldig zijn
tot en met Dinsdag 15 October a.s. met
dien verstande, dat zij op 14 en 15 October
a.s. niet gebruikt zullen mogen worden
voor het betrekken van brood in hotels,
restaurants e.d.
de nutteloosheid der nachtelijke Britsche
aanvallen op Duitsch gebied. Bij slechts 1.6
pet. van alle aanvallen immers werden mi
litaire objecten getrolfen.
De Daily Sketch eischt vernietiging
van Berlijn.
Londen, 3 Oct. (D.N.B.) De Daily Sketch
eischt opnieuw een ongenadig optreden te
gen de Tuitsche burgerbevolking. Het blad
schrijft: Wat de beschaafde wereld noodig
heeft is een grondig vernietigd Berlijn. Dat
had de wereld in 1918 noodig gehad en zoo
had het ook moeten zijn. Voortdurende
aanvallen van de Royal Airforce op de na
zi-hoofdstad kunnen overtuigend werken.
Dus Londen, sla Berlijn kort en klein.
Een actie boven Denemarken.
Berlijn, 3 Oct. (D.N.B.) Verscheidene
Britsche bommenwerpers hebben naar het
D.N.B. van bevoegde zijde verneemt, in den
nacht van 2 op 3 October getracht tot aan
de Sont en de Belt door te driegen. Alle
vliegtuigen, op een uitzondering na, werden
nog ver ten westen van Kopenhagen door
de luchtdoelartillerie tot omdraaien ge
dwongen. Het laatste vliegtuig wist op
groote hoogte aan het vuren der luchtdoel
artillerie te ontkomen. Het heeft daarna op
Zweedsch gebied bommen geworpen. Een
bom viel in het park van het kasteel te
Malmö, terwijl de andere bommen in de
Zweedsche territoriale wateren terecht
kwamen.
De bommen op Malmö.
Stockholm, 4 Oct. (D.N.B.) Bommen, die
te Malmö terecht zijn gekomen, zijn thans
door de bevoegde Zweedsche instanties on-
omstootelijk als Engelsche herkend.
Naar het Zweedsche ministerie van bui-
tenlandsche zaken mededeelt, heeft de ge
zant te Londen opdracht gekregen een
krachtig protest bij de Britsche regeering
in te dienen. Hij zal verder doeltreffende
maatregelen ter voorkoming van een her
haling, alsmede vergoeding van de aange
richte schade verlangen.
Dévaluatie en duurte, werk
stakingen en kaüinetscrises.
In dit artikel onderwerpt onze Parij-
sche correspondent, aan de hand van
de politieke geschiedenis der laatste
jaren, de voornaamste oorzaken van
de Fransche débacle aan een nadere
beschouwing, oorzaken welke men
dient te kennen, om de huidige situatie
in Frankrijk te kunnen begrijpen.
De verzwakte positie in Frankrijk, aldus
hebben wij in ons vorig artikel betoogd, be
stond reeds lang voor het uitbreken van den
oorlog. Die hoogst ongunstige positie was een
gevolg van vele en velerlei oorzaken, welke
we aan de hand van een stukje politieke his
torie van Frankrijk, wat nader willen be
lichten.
Men rekent de politieke „insolventie" met
haar kapitaal vlucht eenerzij ds en weinige
credietwaardigheid anderzijds, te beginnen
bij de opkomst van het volksfront in Frank
rijk. Heelemaal juist is dit niet, ook voor
dien was het allerminst botertje tot den
booöm, doch toen het volksfront aan het be
wind kwam, ging het met Frankrijk in ver
sneld tempo naar den afgrond, dat kan niet
worden ontkend.
Het volksfront, dat de „Pierre philosophale",
de steen der wijzen, heette te zijn, werd ge
vormd op 15 Juni 1936 en steunde in de
Fransche Kamer op 390 van de ruim zes-hon
derd stemmen. Het stond aanvankelijk on
der socialistische leiding, met Léon Blum
aan het hoofd, Blum, die het de eerste maal
tot 21 Juni 1937 heeft volgehouden. Men
vrage echter niet ten koste waarvan. Reeds
in September 1936 moest tot dévaluatie van
den franc worden overgegaan, de befaamde
franc van Auriol was geboren. In Maart 1937,
na negen maanden van dure experimenten,
zag de .listische premier zich wel ge-
dwongr om een „adempauze" te procla-
neeren.
Een defensieleening werd tegelijker
tijd uitgeschreven, waarvan de op
brengst, circa acht millioen, door Vin
cent Auriol gedeeltelijk voor andere
doeleinden werd aangewend. Het is nu
voornamelijk deze daad, waarvoor de
oud-minister van Financiën zich thans
tegenover de rechters van Riom te ver
antwoorden zal hebben.
Een paar maanden later viel Blum toch
over de gevraagde volmachten, die de Senaat
hem vierkant weigerde. Er gaapte reeds een
diepe klove tusschen Kamer en Senaat en
Léon Blum ijverde voortaan voor de ophef
fing van den stijfhoofdigen Senaat.
Er werd een nieuw volksfrontministerie
gevormd, thans onder radicaal-socialistisch
bestuur met Chautemps als minister-presi
dent en Bonnet als minister van Financiën.
Welnu, Bonnet, die zich later als minister
van Buitenlandsche Zaken tot de laatste mi
nuut tegen den oorlog is blijven verzetten,
besloot tot een nieuwe dévaluatie, althans
iets, dat er verdacht veel op geleek. Er kwam
een „vlottende" franc, die elf maanden lang
tusschen een waarde van tien en elf centi
mes gouds zweefde, hetgeen alweer een paar
centimes minder was dan de waarde van den
franc-Auriol.
In dien tusschentijd was het met de Fran
sche politiek verder bergafwaarts gegaan.
Midden Januari gaf het kabinet-Chau-
temps den geest, waarbij zich het vreemde
geval voordeed, dat een deel der oppositie
aan de zijde der toenmalige regeerders stond
terwijl een deel van den regeeringsaanhang
met name de communisten, in de oppositie
ging. Om de figuur nog fraaier te maken,
was het wederom Chautemps, die, nadat
Daladier had bedankt en Bonnet en Blum
niet slaagden, het nieuwe kabinet formeerde.
Ondanks zijn volksfrontprogram was dit een
minderheidskabinet, onmachtig om te re-
geeren, althans zonder volmachten. Alleen
het gerucht, dat Chautemps ook al „pleins
pouvoirs" zou verzoeken en een leening van
vijftien milliard voor de landsverdediging
noodzakelijk achtte, deed den franc op een
dag in Maart in een half uur met tien pun
ten kelderen. Voorts verklaarde Chautemps
onbewimpeld, dat slechts een politieke wa
penstilstand en sociale vrede ter stimulee
ring van het Fransche bedrijfsleven het land
nog konden redden. Het antwoord kwam
even prompt, de socialisten verklaarden bij
monde van Sérol, dat zij de regeering niet
langer wenschten te steunen, waarop het
tweede kabinet-Chautemps op 9 Maart dé-
missioneerde.
Volgens regel en ritus was thans de beurt
weer aan Bl'óm om een regeering, tenmin
ste een ministerie samen te stellen. Hij zag
tal van mogelijkheden; welke slechts even-
zoovele onmogelijkheden bleken te wezen,
maar ten slotte slaagde de leider der socia
listen tóch, zulks met medewerking der com
munisten en zonder eenig regeeringspro-
gram. Dat maakte al dadelijk een slechten
indruk; toen Blum zijn ministerie van van
daag gereed had, praatte men in de couloirs
der Kamer reeds over het kabinet van mor
gen. Het leven van dit vierde volksfrontmi
nisterie kon men dan ook bij dagen tellen,
het legde het loodje binnen een maand.
Practisch gesproken was toen het volks
front dood, in fictie bestond het weliswaar
nog tot Augustus, maar niet in feite.
Wat had het gebracht? Dévaluatie en
duurte, stakingen en sluitingen. Er bestond
een status in statu, het vakverbond, dat elk
oogenblik bereid was om het algemeen be
lang aan het groepsbelang op te offeren, de
vijf-dagige werkweek eischte en als vanouds
met het beproefde middel der staking dreig
de. De diverse regeeringen hadden de macht
over haar aanhangers verloren,Blum werd in
eigen partij schaakmat gezet, zooals het
George Bonnet verging in de zijne, met het
vanzelfsprekend gevolg, dat men in den
boezem der regeeringon eveneens aan het
kijven en krakeelen sloeg. Partijgeest
heerschte overal, de menschen maakten het
hun zelfverkozen regeering dermate lastig,
dat bijvoorbeeld de transportarbeiders eens
op hun eigen houtje gingen staken, en daar
mede het einde van het volksfront zelve
verhaastten. Chautemps had nog zooveel
ruggegraat om te weigeren zich de wet te
laten voorschrijven, de socialistische minis
ter Dormoy daarentegen was soepeler, voel
de voor concessies en zocht onderwijl com
pensatie in de arrestatie van aanhangers der
uiterst rechtsche partijen, welke „cagou-
lards", waaronder zich vele bekende en ver
dienstelijke lieden bevonden, hij te vuur en
te zwaard vervolgde, een feit, waarvoor het
Hof van Riom hem thans ter verantwoor
ding roept.
De schuld van de algemeene ontreddering
wierp men op de andersdenkenden, die men
gemakshalve maar fascisten noemde, hoewel
die evenmin zijde sponnen bij den treuri-
gen gang van zaken. Onderwijl wees de
curve van den wisselkoers van den franc als
een vliegertouw naar boven, het economisch
leven was volkomen ontwricht. Daar men
nog wilde redden, wat er te reddei viel,
kreeg Blum gedaan, dat de Kamer voor rond
negen milliard inflatie stemde, schoon met
geringer meerderheid, dan ooit bij de volks-
frontregeering was voorgekomen. En de Se
naat knabbelde er voorzichtelijk nog een
paar milliarden af.
Waarlijk, bet was een faillieten boedel,
dien Daladier op 8 April 1938 te beredderen
kreeg, en de toestand bleef onzeker, ook na
dien. In Augustus hield de nieuwe premier
een rede, tengevolge waarvan de ministers
1 Frossard en Ramadier hun ontslag indien-
den; in September, midden in de' moeilijk
heden, begonnen de bouwvakarbeiders een
j staking; begin November brak er een nieuwe
kabinetscrisis uit, die overigens slechts tien
minuten duurde en Paul Reynaud van Jus-
titie aan Financiën bracht. Daladier regeerde
met volmachten, doch moest wel blijven la-
veeren, de begrooting voor 1939 wees 'n te
kort aan van dertig milliard; November zag
een algemeene werkstaking, die, hoewel
geen succes, den boel zoo mogelijk nog meer
in het ongereede bracht.
Het is tenminste de verdienste van Chau
temps en Daladier, later van Reynaud ge
weest, dat zij de wonde plekken hebben
blootgelegd. Men kan evenwel de schrikba
rende dénataliteit van jaren niet opheffen
door verhooging van den kindertoeslag en
het instellen van een huwelijksleening, men
kan de schade van jaren partij-politiek niet
herstellen door een hervorming van het
kiesstelsel, men kan niet verwachten de ban
den met Italië, door Blum verbroken, te heb
ben aangeknoopt door Franco in Spanje te
erkennen, men kan den armen, veelgeplaag-
den franc niet redden door hem nogmaals
Mei 1939 een aderlating te doen onder
gaan.
Als Daladier en later Reynaud hernieuw
de volmachten kregen, was het meer onder
den drang der omstandigheden dan door
dien de politieke partijen van de dwalingen
haars weegs waren teruggekeerd. Ook de
lawine van nieuwe wetsdecreten, al dan niet
bevorderlijx voor het heil van het Fransche
volk, heeft in de korte spanne tijds, die nog
restte, weinig kunnen uitwerken.
Midden Maart 1940, toen Frankrijk al
zeven maanden oorlog voerde over
die oorlogsverklaring aan Duitschland,
zonder raadpleging van het parlement
worden Daladier en Reynaud thans ter
verantwoording geroepen werd het
kabinet-Daladier vervangen door een
ministerie-Reynaud, dat vervolgens nog
structuurswijzigingen heeft ondergaan
en Daladier aan den dijk zette.
Tot het, zooals men weet, kort voor het
sluiten van den wapenstilstand door een re
geering onder leiding van den 84-jarigen
maarschalk Pétain werd vervangen, de uit de
berichten in de dagbladen bekende Fran
sche regeering te Vichy.
De verzwakte positie van Frankrijk. Zij
deed lang tevoren de Fransche débacle
voorzien al had men de ineenstorting
niet zoo spoedig verwacht wijl zij al
le oorzaken samenvatte en er het droe
ve resultaat van was. Als wij van moraal-
prediking hielden, en Nederland het noo
dig had, zouden wij zeggen: ziedaar,
waartoe verdeeldheid leidt.
Voor Frankrijk is een nieuwe taak weg
gelegd. Het straffen der schuldigen is slechts
een negatieve zaak en in wezen, waar het
om een volk gaat, van weinig beteekenis. De
belangrijke positieve taak is de wederop
bouw van de Fransche gemeenschap. Men
zal terug moeten gaan naar gezonde verhou
dingen, terug naar het gezin, terug naar den
grond, terug naar den arbeid. Een volk als
het Fransche heeft zeker recht op een plaats
onder de zon, maar even stellig den plicht,
om zich die plaats te veroveren. Voor we
deropbouw is niet een verzwakt en verdeeld,
doch een sterk cn eendrachtig vollj noodig.
Dit heeft het avontuur van het volksfront
tenminste geleerd. En de historie heeft be
wezen, dat die waarheid geldt voor alle vol
keren.
T. O.
ij
