II FILMNIEUWS Uitbreiding tuinbouwvoorlichting. Stichting van tuinbouwcultuurscholen. KERK EN SCHOOL ÜeuiMetw [)E DR00H li ff 1 1 I TWEEDE BLAD. e inwoners :omens van iaar zouden irca 86 inge- :ouden zijn, nsen, i.e. di- m gevestigde ihappijen en ren. Om de- voorberei- r deze be- sultaat, dat ongeveer 186 rat de diver- il aanmerke- belastingbil- 12 Juli a.s. 'an de rijks- Ie gemeente van 500.000 Zaanlander) Wethouders SNCHOT, Surgemeester. Secretaris. EDEELTE HET KEER. ti WETHOU- brengen ter ter secretarie Mei 1941 af tder ter in- idsbesluit van ►t onttrekking :eer van het het West- i beslag ge en Steewea, gelegen tus- eindpunt van jetrokken op tiden van en Zuidelijken is met vee- ode van het meente Alk- i, zijnde dit dit besluit, Staten van goedgekeurd [941, nr. 152, in rood aan- FEN STOOK- -1942. n ALKMAAR het begin van ir de Poste- jllen worden ten Brandstof- UITERLIJK igevuld en on- ngeleverd oij itoren, Breed- ht 168, ingang 1941. er voornoemd, KINSCHOT. RAKOCZY-MARSCH. City-theater. Een aardige roman in beeld geheel geïnspireerd op de bekende Hongaarsche militaire marsch. De ze film is zeer zeker een gang naar het City-theater waard. De beel den zijn duidelijk, meerendeels zeer scherp zelfs, de interieurs en de natuuropnamen zijn zeer mooi, men krijgt een aardig wijnoogst feest te zien en er zit tempo in het spel. Dat komt van 't escadron huza ren, dat leven en beweging brengt in het „nest", zooals de eerste lui tenant Tarjan het dorpje noemt, waar hij met den troep drie dagen manoeuvres houdt. En in die drie dagen maakt hij de grootste ver overing, die een man kan maken: hij wint het hart van een jonge gravin, die de zuster van zijn com mandant, Arpad Job, blijkt te zijn. Toch gaat het nog niet zoo heel •vlot: Tarjan moet zijn verovering bijna met zijn leven betalen. Dat kwam, omdat hij de haastige ver loving verbrak op verlangen van den vader, die, omdat hij arm was geworden, zijn heele bezitting had moeten verkoopen aan baron von Merlin en nu vreesde dat Tarjan de door weelde verwende Vilma niet zou kunnen geven wat zij ge woon was te genieten. De baron zou een „betere partij" zijn De ritmeester zag in het terugtrekken van Tarjan een eer loosheid: een officier, die een ver loving verbrak, omdat zijn uitver korene arm bleek te zijn kon geen man van eer wezen, en het gevolg was dat de beide vrienden duel leerden. Tarjan schoot opzettelijk mis, maar Arpad raakte secuur. Méér vertellen we liever niet van deze film; men ga haar zien en er van genieten. Tevens zal men dan het goede spel kunnen bewonderen van Gus- tav Fröhlich als Tarjan, Camilla Hom als Vilma en Leopold Kra mer, Paul Wagner en Tibor van Halmay. In het voorprogramma het Ufa- nïeuws met vooral oorlogsbeelden, het Hollandsch nieuws, een muzi kale film met jeugdige excecutan- ten die optreden voor gelijksoortig publiek, en ten slotte nog een her innering aan 10 Mei 1940. treft een regeling met de schuld- eischers, bezoekt de maitresse en neemt daar de cadeaux van zijn „schoonzoon" weer in beslag, zoodat het huwelijk op nieuw geluk kan worden opgebouwd. Maar ook de tweede schoonvader komt op bezoek en de misverstanden stapelen zich op. Het wordt zoo'n ontzettend dwaze geschiedenis, dat de toeschouwers van de eene lach bui in de andere vallen. Hoe alles tenslotte tot een geluk kig einde komt moet men bij deze allergeestigste film maar eens zelf gaan bekijken. Hans Moser, Dorit Kreysler en Hans Olden doen gezamenlijk hun best de toeschouwers een allervroo- lijksten avond te bezorgen. Vooraf: een spannende Ufa-film, veel Profilty-nieuws en een prach tige natuuropnamen uit het duinge bied. SCHOONPAPA KNAPT HET OP. Theater Harmonie. Hans Moser is in deze alleraardig ste film de figuur waarom alles draait en hij toont dan ook in alle opzichten over welk een groot ko misch talent hij kan beschikken. Als eigenaar van een kruideniers winkel op een dorp een winkel met de allures van een warenhuis wil hij niets van zijn dochter weten die van huis weggeloopen en ge trouwd is. Zij smeekt per brief kaart om den vaderlijken zegen en als hij op die kaart ook de fraaie auto ziet waarop zij achter haar chauffeur zit, wordt hij tot tranen toe bewogen en besluit plotseling op reis te gaan om haar den lang ver wachten vaderlijken zegen persoon lijk te bezorgen. Hij weet niet dat zijn c" :hter slechts kamermeisje is van de vrouw van een rijken fabrieksdirecteur en dat de chauffeur zijn schoonzoon is. Hij komt in het groote huis van den schoonzoon dien hij niet kent op het moment, dat deze, wegens zijn be langstelling voor een actrice, zoo groote ruzie met zijn vrouw had, dat ze hem heeft verlaten om naar haar ouders terug te keeren. Toevallig is ook deze vrouw zon der vaderlijken zegen van huis ge gaan én getrouwd, toevallig is 'ook haar vader directeur van een wa renhuis en toevaUig heeft ook deze schoonvader zijn schoonzoon nog nimmer gezien. Dank zij al deze toevalligheden, wordt de vader van het kamermeisje door den fabrieksdirecteur als zijn eigen schoonvader geaccepteerd. Schoonpapa pakt energiek aan, DE DOCHTER VAN DEN SAMOERAI. Roxy-Theater. Japan is eon land waar nog bij zondere gebruiken en tradities heerschen. Wanneer b.v. een voor name familie een jongen adopteert en deze laat studeeren, is die aan genomen zoon zedelijk verplicht met de dochter van zijn pleegva der te trouwen. Zoo is het ook ge gaan met den jongen Japanner Teruo, die na acht jaren in Duitseh- land op kosten van zijn pleegvader Yamato heeft gestudeerd, naar Ja pan terugkeert. De kennismaking aan boord met de Duitsche journa liste Gerda Storm heeft zijn ge dachten van een huwelijk met Mit- souko Yamato agevoerd. Bij de eerste ontmoeting met zijn pleeg vader deelt hij deze mede niet met Mitsouko te zullen trouwen en ook zijn eigen vader, een eenvoudigen boer, deelt hij dit mede. Beide mannen zijn ontmoedigd en ook Teruo zelf is wanhopig. Zijn zuster tracht hem weer geheel in de Ja- pansche sfeer te brengen. Na tal van bijzondere gebeurtenissen wil Teruo op zijn besluit terug komen. De teleurgestelde Mitsouko is reeds op weg naar de vulkaan om zich van het leven te berooven. Maar Teruo weet haar op het laatste moment te redden met alle gevol gen daarvan. Deze film is vervaardigd in Duitsch-Japansche samenwerking en waar behalve Ruth Eweler al leen Japansche acteurs en actrices medewerken, is een bijzondere film ontstaan, die zeker de belang stelling verdient. De Japansche medewerkers toonen veel aanleg voor het sobere filmspel en daar door maakt het geheel, mede door de fraaie opnamen, veel indruk. Ook de liederen en de muziek trek ken de aandacht. Een zeer interessant voorpro gramma gaat aan het hoofdnum mer vooraf. PARKSTRAAT 13. Victoria-theater. Het hoofdnummer in het Victoria- Theater geeft deze week een zeer interessant gegeven op boeiende wijze uitgewerkt. Er is voortdurend groote spanning en de toeschouwers leven het geval geheel mee. Ten slotte gaat het om de vraag: Wie is de moordenaar van Radzin? Wij geven U het antwoord natuurlijk niet. Maar gij zult het toch willen weten en daarom de uitmuntend ge speelde film gaan zien. Eveline Schratt is een jonge char mante weduwe, wier gezelschap door het sterke geslacht ijverig wordt ge zocht. Jammer genoeg bracht zij nog steeds ongeluk, aan wien zij liefhad. Haar eerste man, een ont dekkingsreiziger, stierf aan een wond, die hij zich zou hebben toe gebracht met een vergiftige pijl uit zijn verzameling. Haar tweede man stierf ook onder vreemde omstandig heden. En thans schijnt Radzin haar te dwingen en te dreigen gebruik te maken van een onvoorzichtig gedane Medewerking der belanghebbenden vereischt. De stichting van cultuur scholen voor den tuinbouw en de uitbreiding van de tuinbouw voorlichting, zullen van groot belang zijn voor den Noord- holl. tuinbouw. Er kunnen ech ter geen tuinbouwcultuurscho- len worden gesticht zonder de uitbreiding van de tuinbouw voorlichting en het scheppen van de gelegenheid tot het doen van onderzoekingen. Aan dat laatstei moeten de belangheb bende medewerken om het eerste te bereiken. Aldus sprak de rijkstuinbouw- ccnsulent voor Noordholland, ir. ,C. Rietsema te Hoorn, in een perscon ferentie, waarin hij een uiteenzet ting heeft gegeven van de plannen tot uitbreiding van de tuinbouw voorlichting en de stichting van cul tuurscholen voor den tuinbouw. Want over deze cultuurscholen be staan nog misverstanden, zoowel ender de belanghebbenden als on der buitenstaanders. De zaak is, dat de tuinbouw in Noordholland be hoefte heeft aan twee dingen: méér onderwijs en voorlichting (verkre gen door onderzoek). Nu is het idee, dit meerdere on derwijs te geven in den vorm van cultuurscholen. In Hoorn bestaal reeds een dergelijke school voor fruitteelt. Deze cultuurscholen vor deren 1 dag per week, een halve dag theorie en een halve dag practiseh -inderricht op een bedrijf. Toegela ten worden jongens, die een cursus (winteravondcursus) hebben be zocht, of een lagere tuinbouwschool of de tuinbouwschool te Hoom. Deze jongelui gaan dan een jaar om met den tuinbouwconsulent en diens medewerkers en het is de be doeling hen zooveel mogelijk klaar te maken voor bedrijfsleiding, 't Spreekt vanzelf, dat er vele ex cursies aan verbonden zijn, nu nog in de omgeving, maar als de reisge legenheid beter wordt, ook naar vorder afgelegen plaatsen. Aan cultuurscholen voor groen ten - en bollsncultuur bestaat ook bekentenis. Als het feest in haar villa in vollen gang is, en elk der gasten zich op zijne wijze uitstekend ver maakt er wordt o.a. zeer mooi viool gespeeld komt plotseling de bediende Fedor met de ontstellende tijding, dat Radzin vermoord is ge vonden. De officier van Justitie, Marquardt, die als gast aanwezig is, neemt onmiddellijk de leiding. Nie mand mag het huis verlaten. De ju- weelen van een barones zijn ook verdwenen. Tal van persoonen wor den verhoord en de situatie wordt steeds moeilijker en gecompliceerder. Tot na tal van verrassende gebeur tenissen, plotseling Marquardt met onfeilbare zekerheid den moorde naar aanwijst. Wij zeiden reeds, dat de film bij zonder goed werd gespeeld. En dan noemen wij in de eerste plaats Ernst Dumcke als Marquardt. Dat was sober en boeiend. Verder Olga Tschechowa als Eveline, even charmant als altijd, Hilde Hildebrand als de barones, Ivan Petrovich als de toekomstige derde echtgenoot, Theo- door Loos als dr. Eiken, Anton Pointner als Radzin en Kurt Vesper- mann als Mieke Zeer goed voldeed ook Hans Brausewetter als de too- neelspeler Nordau. Een fraai opge nomen en door Jürgen von Alten uitmuntend geregisseerde film, die men niet zal verzuimen. Het voorprogramma bracht een zeer mooie film over den Duitschen her dershond en een over het werk van kinderen in de Kindergarten onder den titel: Ijverige kinderhanden. Verder een interessant Tobis-Nieuws, uitgebracht door Polygoon en een uitgebreid Ufa-Journaal. behoefte, vooral om de jongelui (van 1820 jaar )te laten zien, wat er in de wereld gebeurt, dat kan bijdra gen tot den vooruitgang van den tuinbouw. Als wij voldoende jongens zullen bereiken, zal men niet op één plaats blijven. De aanvankelijke plannen. Aanvankelijk heeft men gedacht te beginnen met een cultuurschool aan den Langendjjk, in den proef - polder, op het proefbedrijf van de Provincie. Ook voor de Streeks zou iets noodig zijn voor de bloembol lencultuur. Als de jongelui iets méér moet worden geleerd dan de gewone practische dingen, dan zullen ook proeven moeten kunnen worden genomen. Daartoe is men totnogtoe ruim in de gelegenheid geweest, vooral in de laatste 5 jaren, in be langrijke mate in het proefbedrijf te Oudkarspel, maar ook de mede werking van de directie van den Landbouw heeft niet ontbroken. Niet de overheid alleen. De directie van den Landbouw stelt zich echter op het standpunt, dat de belanghebbenden, de bou wers, van hun belangstelling moe ten doen blijken, door het offeren van een financieele bijdrage. Daar voor is de weg gekozen, dat de be langhebbenden zich aansluiten bij den Proeftuin te Hoorn, die wan neer de bijdragen van voldoenden aard zijn, zich zal kunnen ont plooien tot een behoorlijke instel ling. Dat is de quintessens van de zaak, 'ook het middel om te komen tot de cultuurscholen. Het een gaat met het ander samen. Nu rijzen vragen over deze aan sluiting bij den proef tuin. Dit kan op verschillende manieren, door individueele aanslui ting, maar ook door aansluiting van de veilingen. Dit laatste heeft men gekozen, omdat van individueele aansluiting niet veel verwacht wordt. De tuinbouwers zijn voor het meerendeel eenvoudige menschen. die niet begrijpen, wat het onder zoek voor hun bedrijven beteekent, al maken zij er dagelijks gebruik van. Wat hebben wij aan de weten schap, wordt veel gezegd, maar ze strooien rustig kunstmest over hun land. De aansluiting bij den Proeftuin is dus de weg om te komeji tot meer onderzoek en daardoor zullen de cultuurscholen behoorlijk geëxploi teerd kunnen worden. Een andere kwestie is: H e t be drag, dat moet worden opgebracht. Definitieve cijfers zijn niet ge noemd. Spr. heeft zich steeds in de ruimte gehouden. Spr. kan echter wel zeggen, dat als de veilingen te zamen niet meer dan 1000 per jaar bijeen kunnen brengen, men het er beter bij kan laten zitten en niet beginnen. Dat bedrag zou alleen a: noodig zijn voor het uitgeven van een jaarverslag, dat aan alle aange slotenen' zou worden toegezon den Er is ook wel over het andere uiterste gesproken: 1 pro mille van den omzet van de veilingen, doch dat dient te worden beschouwd als een plafond. Het zal tusschen deze beide bedragen komen te liggen. Hoe hoog de kosten werkelijk zul len zijn, zal afhangen van het pro gramma, dat zal worden afgewerkt van de bijdragen, die van andere zijde zullen worden ontvangen. Wat doet de voorlichtings dienst en wat onderzoekt hij? Hierna heeft ir. Rietsema een overzicht gegeven van de werkzaam heden, welke de tuinbouwvoorlich- tingsdienst verricht. Ten eerste het maken van een bodemkundige kaart van Noordholland boven het IJ. Daarvoor beschikt men over onge veer 3000 analyses van grond. Deze kaart is reeds in een zeer ver ge vorderd stadium. Ten tweede doet de dienst economische en demogra fische onderzoekingen (bevolkings beschrijving). De spr. vestigde er de aandacht op, dat de dienst mede werking verleent aan eenige hon- dèrden kleine tuinders bij het op maken van de contracten volgens de nieuwe pachtwet. Ten derde neemt men v a r i ë- teitenproeven, waarbij die met vroege aardappelen zeer be langrijk zijn. Daat gaat geruimen tijd mee heen. Men controleert bij deze proeven niet aUeen de op brengst van het product, maar houdt aanteekening van den groei en vele andere omstandigheden; tenslotte komt het kwaliteitsonder zoek te Wageningen. Hierdoor kan men, als een nieuwe aardappelsoort op de markt komt, direct zeggen, wat men er aan heeft, waardoor voorkomen wordt, dat er stroppen mee worden gehaald. Verder zijn er variëteitenproeven met landbouwerwten, die ook op kwaliteit worden onderzocht, even eens met landbouwboonen. De on derzoekingen t.a.v. tuinbouwboonen zijn nu gestaakt. Voorts is er het belangrijke onderzoek dat tezamen met ir. Van Beekom van de Uien- federatie wordt gedaan. Deze neemt proevenmetuien, die vóór den winter gezaaid worden en groeien tot het bolletje ongeveer 2 cm. is, daarna gerooid worden, warm bewaard gedurende den win ter en in het voorjaar uitgeplant, zoodat men een vroege ui kan telen. Men legt zich toe op het kweeken van nieuwe boonenvariëteiten, in verband met de mozaïekziekte en de bacterieziekte. Het zoeken naar een nieuwe aardappelva riëteit kost de regeering jaar lijks ongeveer 500 plus de arbeids kracht van een assistent. Elk jaar worden, volgens ir. Rietsema pl.m. 3000 zaailingen gepoot, totdat men er bij de selectie jaarlijks niets van overhoudt Daarbij wordt ook rekening ge houden met een heele serie facto ren, groei, opbrengt, verhouding van groot, middelsoort en drieling, kookkwaliteit en tenslotte, wat het belangrijkste is, de vatbaarheid voor de aardappelwratziekte. Dat laatste onderdeel kost alleen al drie jaren. De laatste jaren heeft men b e- vredigende resultaten ten aanzien van de vervanging van de Eersteling, hetgeen noodig is in verband met de vatbaarheid van die aardappelsoort voor de aardappel ziekte. Ook wijdt men aandacht aan de vruchtboomen; met sojaboonen zijn proeven genomen, hetgeen niet de oplossing van het voedingsvraag- stuk heeft gebracht, zooals reeds was beweerd. Verder heeft men bemes tingsproefvelden, waar bij de aardappelen ook scheikundig worden onderzocht. Daaraan zijn kosten verbonden, maar het is noo dig. Dat is gebleken. Tenslotte vestigde spr. de aan dacht op de proeven welke worden genomen met het bewaren van kool. Dit alles wordt door den dienst verricht, doch de bedoeling is, dat de practijk hierin meewerkt, om te komen tot verbetering. Zonder die medewerking kan het onderzoek en de voorlichting, die noodig is, niet gegeven worden. Hetprogramma van ir. Rietsema luidt: 1. de stich ting van cultuurscholen en wat daarbij noodig is, terrein, waar proeven kunnen worden geno men, bewaar- en lesruimte in gebouwen enz. Ten tweede het uitgeven van een gids, waarin jaarlijks de verslagen over de proeven worden opgenomen. Ten derde het inrichten van een laboratorium. Dit heeft de rijkstuinbouwconsu- lent niet het eerst op het program, omdat zooiets moet groeien. Watj daar allemaal geschieden moet, dient nog te worden uitgewerkt. In Naaldwijk is ook een labora torium, dat zeer goed werk ver richt. Noordholland mag niet ach ter blijven. Het laboratorium hier moet echter niet hetzelfde geven als dat te Naaldwijk. Daar is het glas, hier vollegrondscultuur, dus veel verschil in behoeften. Naar aanleiding van deze uiteen zetting werden een aantal vragen gesteld. In antwoord hierop zeide de heer Rietsema, dat de stichting van meer dere cultuurscholen nog toekomst muziek is. Voor een school voor Breezand zou men niet het gebouw van de Rijkslandbouwwinterschool te Schagen kunnen gebruiken, om dat de school in het centrum van de cultuur moet staan, in verband met de grondsoort en het gemakkelijk te bereiken zijn. De reactie van de zijde der be langhebbenden op de gevraagde bij dragen is bedroevend slecht. Men is gewend geworden, te krijgen in plaats van te geven. Daaraan zullen de tijdsomstandigheden niet vreemd zijn geweest. Of ook de Beemster binnenkort zijn cultuurschool zal krijgen, is ook en zaak voor de toekomst. Het hangt er vanaf, uit welken hoek de wind waait. De laatste vijf jaren wordt er veel aan de tuinbouwvoor lichting gedaan. Vijf jaar geleden had spr. 4 assistenten, nu 23. Of de proeven voor een bepaalde groep van geen belang kunnen zijn, beantwoordde ir. Rietsema ontken nend. Het onderzoek is zoo veelom vattend, dat geen tuinder kan zeg gen: Ik heb er niet mee noodig. Het is de bedoeling, dat alle vei lingen boven het IJ, behalve Alk maar, bij den Proeftuin aansluiten. Ten aanzien van de perspectieven voor de bloembollencultuur zeide spr. van meening te zijn, dat deze stellig perspectief heeft. Het is een volksartikel geworden. De afloop van den oorlog zal hierop natuur lijk zijn invloed doen gelden. Tenslotte deelde spr. mede, dat het aantal leerlingen 15 per klas zal zijn. Hierna werd de proeftuin bezich tigd, waar verschillende proeven, zoowel bemestings- als veredelings- proeven, in oógenschouw werden genomen. Het was zeer interessant, in een der kassen de ongeveer 4000 zaailingen van aardappelen, alle maal in kleine potjes geplaatst, te zien. Voorts werd daar een verede- lingsproef met boonen bezichtigd. Deze proef zou volgens deskundigen negen jaar in beslag nemen. Nu men dit onder glas doet, wordt tweemaal per jaar geoogst en wordt de proef dus met de helft verkort. Uit het hovenstaande blijkt wel, dat de proeftuin den steun van den Noordhollandschen tuinbouw ver dient. Het is te hopen, dat het initia tief van den heer Rietsema, dat den Noordhollandschen tuinbouw niet anders dan ten goede komen, zal slagen. N GEKOMEN PREDIKBEURTEN. ZONDAG 18 MEI. AKERSLOOOT, geen dienst. GROOTSCHERMER, 10 uur, ds. Bobeldijk; av. 7.30 uur, bijbel avond. MARKEN-BINNEN, 11 uur, ds. van Mullem. STOMPETOREN, evangelisatie, 10 uur, ds. Dijkstra, van Amsterdam. Groote brand te Philadelphia. (D.N.B.) - Door een grooten brand zijn te Philadelphia dertig woonhui ben vernield. Ook een houtzagerij en een vrachtautofabriek werden een prooi der vlammen. Op een scheepswerf moest het werk ge deeltelijk gestaakt worden. De scha de bedraagt vele millioenen dollar. 10) door Eleanor Elliot Carroll. VI. Een verachtelijke streek. Dien nacht waren er aan boord twee slapelooze passagiers. In haar kleine hut naast die van Inez' rui me verblijf lag Gwynne met wijd open oogen terug te denken aan dat heerlijke moment van dien avond, toen Robin haar zijn liefde verklaard had. Hoe verrukkelijk was toch het besef, dat hij evenveel van haar hield, als zij van hem. Zelfs de saaie avond, die er op ge volgd was, kon geen afbreuk doen aan het heerlijke oogenblik, dat ze in zijn armen had gerust, voordat ze zoo ruw tot de werkelijkheid te ruggeroepen waren. Ze hadden geen gelegenheid gekregen, elkaar dien avond ook slechts één oogen blik alleen te spreken. Inez had eensklaps een zenuwaanval gekre gen en Gwynne had tot heel laat bij haar in haar hut moeten blij ven. Ze had haar gewreven en ge masseerd, tot haar armen er stijf van waren en daarna tot midder nacht zitten voorlezen. Inez had door geen enkel woord of gebaar laten bemerken, dat ze er van afwist, hoe het tusschen Gwyn ne en Robin Lee stond. En ten slot te was de angst van Gwynne wat gezakt. Misschien had ze ook niet gezien, dat ze elkaar omhelsd had- den. Het was zoo schemerig in den salon geweest. Vage plannen begonnen zich in haar geest te vormen. Morgen moest Robin tegen neef Ambrose vertellen, dat ze zich verloofd had den. Misschien konden ze wel in New-York trouwen. Ze zou verlo vingskaarten laten drukken en aan haar vriendinnen in het St. Marga ret's Hospitaal sturen. En op die aan Sue Dalton zou ze schrijven: „Je bent heusch een heks. Hij is volgens jouw voorspelling gekomen en hij is inderdaad een koninklijke geliefde". Mevrouw Robin LeeGwynne Lee, geboren Cameron! Wat klonk de nieuwe naam, dién ze spoedig dragen zou, toch mooi! Neef Am brose zou er net de geschikte man voor zijn, om hun huwelijk aan te kondigen. Wat was ze dien goeien ouwen heer toch veel verschuldigd! Door zijn vriendelijkheid was ze met Robin in aanraking gekomen. Maar ook door Inezdat mocht ze vooral niet vergeten. Arme Inez haar eigen geluk had na nau welijks twee jaar schipbreuk gele den. Maar misschien was er kans op een nieuw geluk voor haar. Als ze maar iets om dokter Faust gaf. Hij was zoo zorgzaam, zoo gedistin geerd. Ze zouden zoo'n mooi paar vormen! Gwynne nam het voornemen, dubbel geduldig te zijn met de gril len en eischen van haar teleurge stelde nichtje. Dergelijke onaardig heden kon je gemakkelijk over het hoofd zien, als, je zelf zoo gelukkig was. Ze nam het Inez zelfs niet kwalijk meer, dat ze haar zoo'n langen, saaien avond in haar hut had bezorgd, al had ze met heel haar wezen verlangd om bij den man, dien ze aanbad, aan dek te zijn In de hut naast die van Gwynne lag Inez ook wakker met gebalde vuisten en opeengeklemde tanden, om de kreten van woede te onder drukken, die ze anders zeker uitge- stooten zou hebben. Ze had Gwyn ne in Robin's armen gezien. Ze was er getuige van geweest, dat hij haar gekust had. Hoe durfde dat brutale- nest zich te stellen tusschen haar en den man met wien ze voornemens was té trouwen. Zoo'n onbetee- kenend, roodharig schepsel zonder eenige charme, die genadebrood van haar vader at, hoe kon ze het wagen, samen met Robin in den vroegen morgen een tochtje door een vreemde stad te gaan maken? Hem te verleiden! Hem in te pal men! Hem zóóver te brengen! Slechts met de uiterste inspanning van haar wilskracht was Inez erin geslaagd, zich dien avond in be dwang te houden. Het zou de zaak misschien alleen maar verhaasten, als ze dat meisje liet bemerken, dat ze er meer van gezien had. En haar ook maar één oogenblik uil het oog verliezen zou noodlottig kunnen worden. Robin was natuur lijk door het dolle heen en in zoo'n geestestoestand deed een man on verantwoordelijke dingen. Liet hij zich onontwarbaar verstrikken. Hoe ver zouden ze al gegaan zijn? Robin was dien middag zicht baar ongedurig geweest. Hij had te gen verlenging van hun uitstapje voortdurend bezwaren gemaakt en zich niet de minste moeite gegeven, om gedienstig te zijn. En ze moest toegeven, dat Gwynne er in dat groene jurkje allersnoezigst had uitgezien. Dat meisje bezat het onwaar deerbare voorrecht, jong te zijn. Ze was nog pas negentien en Inez was negen en twintig. Binnen een jaar zou ze dertig zijn. Wat een ver schrikkelijke gedachte! Inez was opgestaan en had al haar licht aan gedraaid, om zichzelf in den spiegel te bekijken. Met schrik zag ze de rimpels onder haar oogen, om haar neus en mond, teekenen Van vroeg oud worden, tengevolge van te groote toegeeflijkheid voor zichzelf en van overgeprikkeldheid. „Ik zie er naast haar oud uit" mompelde ze nijdig. „Maar ze krijgt hem niet! Hij is van mij! Da', heb ik besloten toen ik hem voor o.en eersten keer zag en ik zal niets ontzien, om het tusschen die twee uit te maken!" Woedend sloeg ze haar handen ineen. Zoo bleef ze een vol uur voor haar kaptafel zitten, om haar plannen te beramen. Eindelijk draaide ze het licht uit. „Ik heb gelukkig Margaret aan mijn zij staan", mompelde ze bij het weer in bed stappen. „Morgen ochtend moet ik allereerst met haar praten. We zullen er samen wel wat op vinden, om er een eind aan te maken. Met vader praten geeft geen snars. Hij is dol op die meid en beschouwt het nauurlijk als een verrukkelijke jonge liefde Ik zou mijn tong wel kunnen af bijten, als ik eraan denk, dat ik hen zelf bij elkaar gebracht heb!" Hoewel ze dien nacht niet gesla pen had, was Inez den volgenden morgen vroeger op dan alle ande ren. Rachel werd wakker van haar aanhoudend schellen en haastte zich naar haar toe. „U bent ziek, juffrouw Inez?" vroeg ze angstig, bij het zien van het vaalgrauwe gezicht van Inez en van haar vreemd flikkerende oogen. „Moet ik juffrouw Cameron soms roepenof den dokter „Schei uit, idioot!" was het vin nige antwoord. „Laat me praten. Je moet terstond mevrouw Maitland gaan wekken. Vraag of ze dadelijk hierheen komtnog voor het ontbijt. Zeg maar, dat het van heel veel belang is. En daarna roep je juffrouw Cameron. Geef haar deze kaarten en mijn adressenboekje". Ze overhandigde haar kamenier 'n stapeltje prentkaarten door haar in Panama gekocht. „Zeg, dat ik graag zou zien, dat ze aan iedereen, wiens adres ze in dit boekje vindt, een kaart stuurt en dat ze dit dadelijk doet, nog voordat ze haar hut ver laat. Ze krijgt haar ontbijt daar wel gebracht". Margaret Maitland gaf gevolg aan den oproep en verscheen in 'n ochtendjapon met een sleep. Ze keek nog slaperig en verwonderd uit haar oogen, maar haar loomheid verdween op slag, toen ze naar het verhaal van Inez luisterde. Robin was voor de kinderlooze vrouw zooveel als haar eigen zoon. Ze had hem van jongsaf opgevoed en hoop te, dat hij een schitterend huwelijk zou doen in de hoogste kringen. In geen geval zou ze stilzwijgend toe laten, dat hij zichzelf en zijn for tuin vergooide aan een onbekend, doodarm verpleegstertje. Haar blauwe oogen werden staalhard en haar dunne lippen trokken strak bij het verhaal van Inez over wat ze in den salon gezien had. (Wordt vervolgd.) fffjfl 8 1 |Ij§P& P li!':! lil vjiiiiÉfl

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1941 | | pagina 7