II
FILMNIEUWS
Uitbreiding tuinbouwvoorlichting.
Stichting
van tuinbouwcultuurscholen.
KERK EN SCHOOL
ÜeuiMetw
[)E DR00H
li
ff
1
1
I
TWEEDE BLAD.
e inwoners
:omens van
iaar zouden
irca 86 inge-
:ouden zijn,
nsen, i.e. di-
m gevestigde
ihappijen en
ren. Om de-
voorberei-
r deze be-
sultaat, dat
ongeveer 186
rat de diver-
il aanmerke-
belastingbil-
12 Juli a.s.
'an de rijks-
Ie gemeente
van 500.000
Zaanlander)
Wethouders
SNCHOT,
Surgemeester.
Secretaris.
EDEELTE
HET
KEER.
ti WETHOU-
brengen ter
ter secretarie
Mei 1941 af
tder ter in-
idsbesluit van
►t onttrekking
:eer van het
het West-
i beslag ge
en Steewea,
gelegen tus-
eindpunt van
jetrokken op
tiden van en
Zuidelijken
is met vee-
ode van het
meente Alk-
i, zijnde dit
dit besluit,
Staten van
goedgekeurd
[941, nr. 152,
in rood aan-
FEN STOOK-
-1942.
n ALKMAAR
het begin van
ir de Poste-
jllen worden
ten Brandstof-
UITERLIJK
igevuld en on-
ngeleverd oij
itoren, Breed-
ht 168, ingang
1941.
er voornoemd,
KINSCHOT.
RAKOCZY-MARSCH.
City-theater.
Een aardige roman in beeld
geheel geïnspireerd op de bekende
Hongaarsche militaire marsch. De
ze film is zeer zeker een gang naar
het City-theater waard. De beel
den zijn duidelijk, meerendeels
zeer scherp zelfs, de interieurs en
de natuuropnamen zijn zeer mooi,
men krijgt een aardig wijnoogst
feest te zien en er zit tempo in
het spel.
Dat komt van 't escadron huza
ren, dat leven en beweging brengt
in het „nest", zooals de eerste lui
tenant Tarjan het dorpje noemt,
waar hij met den troep drie dagen
manoeuvres houdt. En in die drie
dagen maakt hij de grootste ver
overing, die een man kan maken:
hij wint het hart van een jonge
gravin, die de zuster van zijn com
mandant, Arpad Job, blijkt te zijn.
Toch gaat het nog niet zoo heel
•vlot: Tarjan moet zijn verovering
bijna met zijn leven betalen. Dat
kwam, omdat hij de haastige ver
loving verbrak op verlangen van
den vader, die, omdat hij arm was
geworden, zijn heele bezitting had
moeten verkoopen aan baron von
Merlin en nu vreesde dat Tarjan
de door weelde verwende Vilma
niet zou kunnen geven wat zij ge
woon was te genieten.
De baron zou een „betere partij"
zijn De ritmeester zag in het
terugtrekken van Tarjan een eer
loosheid: een officier, die een ver
loving verbrak, omdat zijn uitver
korene arm bleek te zijn kon geen
man van eer wezen, en het gevolg
was dat de beide vrienden duel
leerden. Tarjan schoot opzettelijk
mis, maar Arpad raakte secuur.
Méér vertellen we liever niet van
deze film; men ga haar zien en er
van genieten.
Tevens zal men dan het goede
spel kunnen bewonderen van Gus-
tav Fröhlich als Tarjan, Camilla
Hom als Vilma en Leopold Kra
mer, Paul Wagner en Tibor van
Halmay.
In het voorprogramma het Ufa-
nïeuws met vooral oorlogsbeelden,
het Hollandsch nieuws, een muzi
kale film met jeugdige excecutan-
ten die optreden voor gelijksoortig
publiek, en ten slotte nog een her
innering aan 10 Mei 1940.
treft een regeling met de schuld-
eischers, bezoekt de maitresse en
neemt daar de cadeaux van zijn
„schoonzoon" weer in beslag, zoodat
het huwelijk op nieuw geluk kan
worden opgebouwd.
Maar ook de tweede schoonvader
komt op bezoek en de misverstanden
stapelen zich op. Het wordt zoo'n
ontzettend dwaze geschiedenis, dat
de toeschouwers van de eene lach
bui in de andere vallen.
Hoe alles tenslotte tot een geluk
kig einde komt moet men bij deze
allergeestigste film maar eens zelf
gaan bekijken.
Hans Moser, Dorit Kreysler en
Hans Olden doen gezamenlijk hun
best de toeschouwers een allervroo-
lijksten avond te bezorgen.
Vooraf: een spannende Ufa-film,
veel Profilty-nieuws en een prach
tige natuuropnamen uit het duinge
bied.
SCHOONPAPA KNAPT HET OP.
Theater Harmonie.
Hans Moser is in deze alleraardig
ste film de figuur waarom alles
draait en hij toont dan ook in alle
opzichten over welk een groot ko
misch talent hij kan beschikken.
Als eigenaar van een kruideniers
winkel op een dorp een winkel
met de allures van een warenhuis
wil hij niets van zijn dochter weten
die van huis weggeloopen en ge
trouwd is. Zij smeekt per brief
kaart om den vaderlijken zegen
en als hij op die kaart ook de fraaie
auto ziet waarop zij achter haar
chauffeur zit, wordt hij tot tranen
toe bewogen en besluit plotseling op
reis te gaan om haar den lang ver
wachten vaderlijken zegen persoon
lijk te bezorgen.
Hij weet niet dat zijn c" :hter
slechts kamermeisje is van de vrouw
van een rijken fabrieksdirecteur en
dat de chauffeur zijn schoonzoon is.
Hij komt in het groote huis van den
schoonzoon dien hij niet kent op het
moment, dat deze, wegens zijn be
langstelling voor een actrice, zoo
groote ruzie met zijn vrouw had, dat
ze hem heeft verlaten om naar haar
ouders terug te keeren.
Toevallig is ook deze vrouw zon
der vaderlijken zegen van huis ge
gaan én getrouwd, toevallig is 'ook
haar vader directeur van een wa
renhuis en toevaUig heeft ook deze
schoonvader zijn schoonzoon nog
nimmer gezien.
Dank zij al deze toevalligheden,
wordt de vader van het kamermeisje
door den fabrieksdirecteur als zijn
eigen schoonvader geaccepteerd.
Schoonpapa pakt energiek aan,
DE DOCHTER VAN DEN
SAMOERAI.
Roxy-Theater.
Japan is eon land waar nog bij
zondere gebruiken en tradities
heerschen. Wanneer b.v. een voor
name familie een jongen adopteert
en deze laat studeeren, is die aan
genomen zoon zedelijk verplicht
met de dochter van zijn pleegva
der te trouwen. Zoo is het ook ge
gaan met den jongen Japanner
Teruo, die na acht jaren in Duitseh-
land op kosten van zijn pleegvader
Yamato heeft gestudeerd, naar Ja
pan terugkeert. De kennismaking
aan boord met de Duitsche journa
liste Gerda Storm heeft zijn ge
dachten van een huwelijk met Mit-
souko Yamato agevoerd. Bij de
eerste ontmoeting met zijn pleeg
vader deelt hij deze mede niet met
Mitsouko te zullen trouwen en ook
zijn eigen vader, een eenvoudigen
boer, deelt hij dit mede. Beide
mannen zijn ontmoedigd en ook
Teruo zelf is wanhopig. Zijn zuster
tracht hem weer geheel in de Ja-
pansche sfeer te brengen. Na tal
van bijzondere gebeurtenissen wil
Teruo op zijn besluit terug komen.
De teleurgestelde Mitsouko is reeds
op weg naar de vulkaan om zich
van het leven te berooven. Maar
Teruo weet haar op het laatste
moment te redden met alle gevol
gen daarvan.
Deze film is vervaardigd in
Duitsch-Japansche samenwerking
en waar behalve Ruth Eweler al
leen Japansche acteurs en actrices
medewerken, is een bijzondere
film ontstaan, die zeker de belang
stelling verdient. De Japansche
medewerkers toonen veel aanleg
voor het sobere filmspel en daar
door maakt het geheel, mede door
de fraaie opnamen, veel indruk.
Ook de liederen en de muziek trek
ken de aandacht.
Een zeer interessant voorpro
gramma gaat aan het hoofdnum
mer vooraf.
PARKSTRAAT 13.
Victoria-theater.
Het hoofdnummer in het Victoria-
Theater geeft deze week een zeer
interessant gegeven op boeiende
wijze uitgewerkt. Er is voortdurend
groote spanning en de toeschouwers
leven het geval geheel mee. Ten
slotte gaat het om de vraag: Wie is
de moordenaar van Radzin? Wij
geven U het antwoord natuurlijk
niet. Maar gij zult het toch willen
weten en daarom de uitmuntend ge
speelde film gaan zien.
Eveline Schratt is een jonge char
mante weduwe, wier gezelschap door
het sterke geslacht ijverig wordt ge
zocht. Jammer genoeg bracht zij
nog steeds ongeluk, aan wien zij
liefhad. Haar eerste man, een ont
dekkingsreiziger, stierf aan een
wond, die hij zich zou hebben toe
gebracht met een vergiftige pijl uit
zijn verzameling. Haar tweede man
stierf ook onder vreemde omstandig
heden.
En thans schijnt Radzin haar te
dwingen en te dreigen gebruik te
maken van een onvoorzichtig gedane
Medewerking der
belanghebbenden
vereischt.
De stichting van cultuur
scholen voor den tuinbouw en
de uitbreiding van de tuinbouw
voorlichting, zullen van groot
belang zijn voor den Noord-
holl. tuinbouw. Er kunnen ech
ter geen tuinbouwcultuurscho-
len worden gesticht zonder de
uitbreiding van de tuinbouw
voorlichting en het scheppen
van de gelegenheid tot het doen
van onderzoekingen. Aan dat
laatstei moeten de belangheb
bende medewerken om het
eerste te bereiken.
Aldus sprak de rijkstuinbouw-
ccnsulent voor Noordholland, ir. ,C.
Rietsema te Hoorn, in een perscon
ferentie, waarin hij een uiteenzet
ting heeft gegeven van de plannen
tot uitbreiding van de tuinbouw
voorlichting en de stichting van cul
tuurscholen voor den tuinbouw.
Want over deze cultuurscholen be
staan nog misverstanden, zoowel
ender de belanghebbenden als on
der buitenstaanders. De zaak is, dat
de tuinbouw in Noordholland be
hoefte heeft aan twee dingen: méér
onderwijs en voorlichting (verkre
gen door onderzoek).
Nu is het idee, dit meerdere on
derwijs te geven in den vorm van
cultuurscholen. In Hoorn bestaal
reeds een dergelijke school voor
fruitteelt. Deze cultuurscholen vor
deren 1 dag per week, een halve dag
theorie en een halve dag practiseh
-inderricht op een bedrijf. Toegela
ten worden jongens, die een cursus
(winteravondcursus) hebben be
zocht, of een lagere tuinbouwschool
of de tuinbouwschool te Hoom.
Deze jongelui gaan dan een jaar
om met den tuinbouwconsulent en
diens medewerkers en het is de be
doeling hen zooveel mogelijk klaar
te maken voor bedrijfsleiding,
't Spreekt vanzelf, dat er vele ex
cursies aan verbonden zijn, nu nog
in de omgeving, maar als de reisge
legenheid beter wordt, ook naar
vorder afgelegen plaatsen.
Aan cultuurscholen voor groen
ten - en bollsncultuur bestaat ook
bekentenis. Als het feest in haar villa
in vollen gang is, en elk der gasten
zich op zijne wijze uitstekend ver
maakt er wordt o.a. zeer mooi
viool gespeeld komt plotseling de
bediende Fedor met de ontstellende
tijding, dat Radzin vermoord is ge
vonden. De officier van Justitie,
Marquardt, die als gast aanwezig is,
neemt onmiddellijk de leiding. Nie
mand mag het huis verlaten. De ju-
weelen van een barones zijn ook
verdwenen. Tal van persoonen wor
den verhoord en de situatie wordt
steeds moeilijker en gecompliceerder.
Tot na tal van verrassende gebeur
tenissen, plotseling Marquardt met
onfeilbare zekerheid den moorde
naar aanwijst.
Wij zeiden reeds, dat de film bij
zonder goed werd gespeeld. En dan
noemen wij in de eerste plaats Ernst
Dumcke als Marquardt.
Dat was sober en boeiend. Verder
Olga Tschechowa als Eveline, even
charmant als altijd, Hilde Hildebrand
als de barones, Ivan Petrovich als de
toekomstige derde echtgenoot, Theo-
door Loos als dr. Eiken, Anton
Pointner als Radzin en Kurt Vesper-
mann als Mieke Zeer goed voldeed
ook Hans Brausewetter als de too-
neelspeler Nordau. Een fraai opge
nomen en door Jürgen von Alten
uitmuntend geregisseerde film, die
men niet zal verzuimen.
Het voorprogramma bracht een zeer
mooie film over den Duitschen her
dershond en een over het werk van
kinderen in de Kindergarten onder
den titel: Ijverige kinderhanden.
Verder een interessant Tobis-Nieuws,
uitgebracht door Polygoon en een
uitgebreid Ufa-Journaal.
behoefte, vooral om de jongelui (van
1820 jaar )te laten zien, wat er in
de wereld gebeurt, dat kan bijdra
gen tot den vooruitgang van den
tuinbouw.
Als wij voldoende jongens zullen
bereiken, zal men niet op één plaats
blijven.
De aanvankelijke plannen.
Aanvankelijk heeft men gedacht
te beginnen met een cultuurschool
aan den Langendjjk, in den proef -
polder, op het proefbedrijf van de
Provincie. Ook voor de Streeks zou
iets noodig zijn voor de bloembol
lencultuur.
Als de jongelui iets méér moet
worden geleerd dan de gewone
practische dingen, dan zullen ook
proeven moeten kunnen worden
genomen. Daartoe is men totnogtoe
ruim in de gelegenheid geweest,
vooral in de laatste 5 jaren, in be
langrijke mate in het proefbedrijf
te Oudkarspel, maar ook de mede
werking van de directie van den
Landbouw heeft niet ontbroken.
Niet de overheid alleen.
De directie van den Landbouw
stelt zich echter op het standpunt,
dat de belanghebbenden, de bou
wers, van hun belangstelling moe
ten doen blijken, door het offeren
van een financieele bijdrage. Daar
voor is de weg gekozen, dat de be
langhebbenden zich aansluiten bij
den Proeftuin te Hoorn, die wan
neer de bijdragen van voldoenden
aard zijn, zich zal kunnen ont
plooien tot een behoorlijke instel
ling. Dat is de quintessens van de
zaak, 'ook het middel om te komen
tot de cultuurscholen. Het een gaat
met het ander samen.
Nu rijzen vragen over deze aan
sluiting bij den proef
tuin. Dit kan op verschillende
manieren, door individueele aanslui
ting, maar ook door aansluiting van
de veilingen. Dit laatste heeft men
gekozen, omdat van individueele
aansluiting niet veel verwacht
wordt. De tuinbouwers zijn voor het
meerendeel eenvoudige menschen.
die niet begrijpen, wat het onder
zoek voor hun bedrijven beteekent,
al maken zij er dagelijks gebruik
van. Wat hebben wij aan de weten
schap, wordt veel gezegd, maar ze
strooien rustig kunstmest over hun
land.
De aansluiting bij den Proeftuin
is dus de weg om te komeji tot meer
onderzoek en daardoor zullen de
cultuurscholen behoorlijk geëxploi
teerd kunnen worden.
Een andere kwestie is: H e t be
drag, dat moet worden
opgebracht.
Definitieve cijfers zijn niet ge
noemd. Spr. heeft zich steeds in de
ruimte gehouden. Spr. kan echter
wel zeggen, dat als de veilingen te
zamen niet meer dan 1000 per jaar
bijeen kunnen brengen, men het er
beter bij kan laten zitten en niet
beginnen. Dat bedrag zou alleen a:
noodig zijn voor het uitgeven van
een jaarverslag, dat aan alle aange
slotenen' zou worden toegezon
den
Er is ook wel over het andere
uiterste gesproken: 1 pro mille van
den omzet van de veilingen, doch
dat dient te worden beschouwd als
een plafond. Het zal tusschen deze
beide bedragen komen te liggen.
Hoe hoog de kosten werkelijk zul
len zijn, zal afhangen van het pro
gramma, dat zal worden afgewerkt
van de bijdragen, die van andere
zijde zullen worden ontvangen.
Wat doet de voorlichtings
dienst en wat onderzoekt
hij?
Hierna heeft ir. Rietsema een
overzicht gegeven van de werkzaam
heden, welke de tuinbouwvoorlich-
tingsdienst verricht. Ten eerste het
maken van een bodemkundige kaart
van Noordholland boven het IJ.
Daarvoor beschikt men over onge
veer 3000 analyses van grond. Deze
kaart is reeds in een zeer ver ge
vorderd stadium. Ten tweede doet
de dienst economische en demogra
fische onderzoekingen (bevolkings
beschrijving). De spr. vestigde er de
aandacht op, dat de dienst mede
werking verleent aan eenige hon-
dèrden kleine tuinders bij het op
maken van de contracten volgens de
nieuwe pachtwet.
Ten derde neemt men v a r i ë-
teitenproeven, waarbij die
met vroege aardappelen zeer be
langrijk zijn. Daat gaat geruimen
tijd mee heen. Men controleert bij
deze proeven niet aUeen de op
brengst van het product, maar
houdt aanteekening van den groei
en vele andere omstandigheden;
tenslotte komt het kwaliteitsonder
zoek te Wageningen. Hierdoor kan
men, als een nieuwe aardappelsoort
op de markt komt, direct zeggen,
wat men er aan heeft, waardoor
voorkomen wordt, dat er stroppen
mee worden gehaald.
Verder zijn er variëteitenproeven
met landbouwerwten, die ook op
kwaliteit worden onderzocht, even
eens met landbouwboonen. De on
derzoekingen t.a.v. tuinbouwboonen
zijn nu gestaakt. Voorts is er het
belangrijke onderzoek dat tezamen
met ir. Van Beekom van de Uien-
federatie wordt gedaan. Deze neemt
proevenmetuien, die vóór
den winter gezaaid worden en
groeien tot het bolletje ongeveer
2 cm. is, daarna gerooid worden,
warm bewaard gedurende den win
ter en in het voorjaar uitgeplant,
zoodat men een vroege ui kan telen.
Men legt zich toe op het kweeken
van nieuwe boonenvariëteiten, in
verband met de mozaïekziekte en
de bacterieziekte.
Het zoeken naar een
nieuwe aardappelva
riëteit kost de regeering jaar
lijks ongeveer 500 plus de arbeids
kracht van een assistent. Elk jaar
worden, volgens ir. Rietsema pl.m.
3000 zaailingen gepoot, totdat men
er bij de selectie jaarlijks niets van
overhoudt
Daarbij wordt ook rekening ge
houden met een heele serie facto
ren, groei, opbrengt, verhouding
van groot, middelsoort en drieling,
kookkwaliteit en tenslotte, wat het
belangrijkste is, de vatbaarheid voor
de aardappelwratziekte. Dat laatste
onderdeel kost alleen al drie jaren.
De laatste jaren heeft men b e-
vredigende resultaten
ten aanzien van de vervanging van
de Eersteling, hetgeen noodig is in
verband met de vatbaarheid van die
aardappelsoort voor de aardappel
ziekte.
Ook wijdt men aandacht aan de
vruchtboomen; met sojaboonen zijn
proeven genomen, hetgeen niet de
oplossing van het voedingsvraag-
stuk heeft gebracht, zooals reeds
was beweerd.
Verder heeft men bemes
tingsproefvelden, waar
bij de aardappelen ook scheikundig
worden onderzocht. Daaraan zijn
kosten verbonden, maar het is noo
dig. Dat is gebleken.
Tenslotte vestigde spr. de aan
dacht op de proeven welke worden
genomen met het bewaren van
kool.
Dit alles wordt door den dienst
verricht, doch de bedoeling is, dat
de practijk hierin meewerkt, om te
komen tot verbetering. Zonder die
medewerking kan het onderzoek en
de voorlichting, die noodig is, niet
gegeven worden.
Hetprogramma van
ir. Rietsema luidt: 1. de stich
ting van cultuurscholen en wat
daarbij noodig is, terrein, waar
proeven kunnen worden geno
men, bewaar- en lesruimte in
gebouwen enz. Ten tweede het
uitgeven van een gids, waarin
jaarlijks de verslagen over de
proeven worden opgenomen.
Ten derde het inrichten van een
laboratorium.
Dit heeft de rijkstuinbouwconsu-
lent niet het eerst op het program,
omdat zooiets moet groeien. Watj
daar allemaal geschieden moet,
dient nog te worden uitgewerkt.
In Naaldwijk is ook een labora
torium, dat zeer goed werk ver
richt. Noordholland mag niet ach
ter blijven. Het laboratorium hier
moet echter niet hetzelfde geven
als dat te Naaldwijk. Daar is het
glas, hier vollegrondscultuur, dus
veel verschil in behoeften.
Naar aanleiding van deze uiteen
zetting werden een aantal
vragen gesteld.
In antwoord hierop zeide de heer
Rietsema, dat de stichting van meer
dere cultuurscholen nog toekomst
muziek is. Voor een school voor
Breezand zou men niet het gebouw
van de Rijkslandbouwwinterschool
te Schagen kunnen gebruiken, om
dat de school in het centrum van de
cultuur moet staan, in verband met
de grondsoort en het gemakkelijk
te bereiken zijn.
De reactie van de zijde der be
langhebbenden op de gevraagde bij
dragen is bedroevend slecht. Men is
gewend geworden, te krijgen in
plaats van te geven. Daaraan zullen
de tijdsomstandigheden niet vreemd
zijn geweest.
Of ook de Beemster binnenkort
zijn cultuurschool zal krijgen, is ook
en zaak voor de toekomst. Het
hangt er vanaf, uit welken hoek de
wind waait. De laatste vijf jaren
wordt er veel aan de tuinbouwvoor
lichting gedaan. Vijf jaar geleden
had spr. 4 assistenten, nu 23.
Of de proeven voor een bepaalde
groep van geen belang kunnen zijn,
beantwoordde ir. Rietsema ontken
nend. Het onderzoek is zoo veelom
vattend, dat geen tuinder kan zeg
gen: Ik heb er niet mee noodig.
Het is de bedoeling, dat alle vei
lingen boven het IJ, behalve Alk
maar, bij den Proeftuin aansluiten.
Ten aanzien van de perspectieven
voor de bloembollencultuur zeide
spr. van meening te zijn, dat deze
stellig perspectief heeft. Het is een
volksartikel geworden. De afloop
van den oorlog zal hierop natuur
lijk zijn invloed doen gelden.
Tenslotte deelde spr. mede, dat
het aantal leerlingen 15 per klas
zal zijn.
Hierna werd de proeftuin bezich
tigd, waar verschillende proeven,
zoowel bemestings- als veredelings-
proeven, in oógenschouw werden
genomen. Het was zeer interessant,
in een der kassen de ongeveer 4000
zaailingen van aardappelen, alle
maal in kleine potjes geplaatst, te
zien. Voorts werd daar een verede-
lingsproef met boonen bezichtigd.
Deze proef zou volgens deskundigen
negen jaar in beslag nemen. Nu men
dit onder glas doet, wordt tweemaal
per jaar geoogst en wordt de proef
dus met de helft verkort.
Uit het hovenstaande blijkt wel,
dat de proeftuin den steun van den
Noordhollandschen tuinbouw ver
dient. Het is te hopen, dat het initia
tief van den heer Rietsema, dat den
Noordhollandschen tuinbouw niet
anders dan ten goede komen, zal
slagen.
N GEKOMEN
PREDIKBEURTEN.
ZONDAG 18 MEI.
AKERSLOOOT, geen dienst.
GROOTSCHERMER, 10 uur, ds.
Bobeldijk; av. 7.30 uur, bijbel
avond.
MARKEN-BINNEN, 11 uur, ds.
van Mullem.
STOMPETOREN, evangelisatie, 10
uur, ds. Dijkstra, van Amsterdam.
Groote brand te Philadelphia.
(D.N.B.) - Door een grooten brand
zijn te Philadelphia dertig woonhui
ben vernield. Ook een houtzagerij
en een vrachtautofabriek werden
een prooi der vlammen. Op een
scheepswerf moest het werk ge
deeltelijk gestaakt worden. De scha
de bedraagt vele millioenen dollar.
10)
door
Eleanor Elliot Carroll.
VI.
Een verachtelijke streek.
Dien nacht waren er aan boord
twee slapelooze passagiers. In haar
kleine hut naast die van Inez' rui
me verblijf lag Gwynne met wijd
open oogen terug te denken aan
dat heerlijke moment van dien
avond, toen Robin haar zijn liefde
verklaard had. Hoe verrukkelijk
was toch het besef, dat hij evenveel
van haar hield, als zij van hem.
Zelfs de saaie avond, die er op ge
volgd was, kon geen afbreuk doen
aan het heerlijke oogenblik, dat ze
in zijn armen had gerust, voordat
ze zoo ruw tot de werkelijkheid te
ruggeroepen waren. Ze hadden
geen gelegenheid gekregen, elkaar
dien avond ook slechts één oogen
blik alleen te spreken. Inez had
eensklaps een zenuwaanval gekre
gen en Gwynne had tot heel laat
bij haar in haar hut moeten blij
ven. Ze had haar gewreven en ge
masseerd, tot haar armen er stijf
van waren en daarna tot midder
nacht zitten voorlezen.
Inez had door geen enkel woord
of gebaar laten bemerken, dat ze er
van afwist, hoe het tusschen Gwyn
ne en Robin Lee stond. En ten slot
te was de angst van Gwynne wat
gezakt. Misschien had ze ook niet
gezien, dat ze elkaar omhelsd had-
den. Het was zoo schemerig in den
salon geweest.
Vage plannen begonnen zich in
haar geest te vormen. Morgen
moest Robin tegen neef Ambrose
vertellen, dat ze zich verloofd had
den. Misschien konden ze wel in
New-York trouwen. Ze zou verlo
vingskaarten laten drukken en aan
haar vriendinnen in het St. Marga
ret's Hospitaal sturen. En op die
aan Sue Dalton zou ze schrijven:
„Je bent heusch een heks. Hij is
volgens jouw voorspelling gekomen
en hij is inderdaad een koninklijke
geliefde".
Mevrouw Robin LeeGwynne
Lee, geboren Cameron! Wat klonk
de nieuwe naam, dién ze spoedig
dragen zou, toch mooi! Neef Am
brose zou er net de geschikte man
voor zijn, om hun huwelijk aan te
kondigen. Wat was ze dien goeien
ouwen heer toch veel verschuldigd!
Door zijn vriendelijkheid was ze
met Robin in aanraking gekomen.
Maar ook door Inezdat mocht
ze vooral niet vergeten. Arme Inez
haar eigen geluk had na nau
welijks twee jaar schipbreuk gele
den. Maar misschien was er kans
op een nieuw geluk voor haar. Als
ze maar iets om dokter Faust gaf.
Hij was zoo zorgzaam, zoo gedistin
geerd. Ze zouden zoo'n mooi paar
vormen!
Gwynne nam het voornemen,
dubbel geduldig te zijn met de gril
len en eischen van haar teleurge
stelde nichtje. Dergelijke onaardig
heden kon je gemakkelijk over het
hoofd zien, als, je zelf zoo gelukkig
was. Ze nam het Inez zelfs niet
kwalijk meer, dat ze haar zoo'n
langen, saaien avond in haar hut
had bezorgd, al had ze met heel
haar wezen verlangd om bij den
man, dien ze aanbad, aan dek te
zijn
In de hut naast die van Gwynne
lag Inez ook wakker met gebalde
vuisten en opeengeklemde tanden,
om de kreten van woede te onder
drukken, die ze anders zeker uitge-
stooten zou hebben. Ze had Gwyn
ne in Robin's armen gezien. Ze was
er getuige van geweest, dat hij haar
gekust had. Hoe durfde dat brutale-
nest zich te stellen tusschen haar en
den man met wien ze voornemens
was té trouwen. Zoo'n onbetee-
kenend, roodharig schepsel zonder
eenige charme, die genadebrood
van haar vader at, hoe kon ze het
wagen, samen met Robin in den
vroegen morgen een tochtje door
een vreemde stad te gaan maken?
Hem te verleiden! Hem in te pal
men! Hem zóóver te brengen!
Slechts met de uiterste inspanning
van haar wilskracht was Inez erin
geslaagd, zich dien avond in be
dwang te houden. Het zou de zaak
misschien alleen maar verhaasten,
als ze dat meisje liet bemerken,
dat ze er meer van gezien had. En
haar ook maar één oogenblik uil
het oog verliezen zou noodlottig
kunnen worden. Robin was natuur
lijk door het dolle heen en in zoo'n
geestestoestand deed een man on
verantwoordelijke dingen. Liet hij
zich onontwarbaar verstrikken.
Hoe ver zouden ze al gegaan
zijn? Robin was dien middag zicht
baar ongedurig geweest. Hij had te
gen verlenging van hun uitstapje
voortdurend bezwaren gemaakt en
zich niet de minste moeite gegeven,
om gedienstig te zijn. En ze moest
toegeven, dat Gwynne er in dat
groene jurkje allersnoezigst had
uitgezien.
Dat meisje bezat het onwaar
deerbare voorrecht, jong te zijn. Ze
was nog pas negentien en Inez was
negen en twintig. Binnen een jaar
zou ze dertig zijn. Wat een ver
schrikkelijke gedachte! Inez was
opgestaan en had al haar licht aan
gedraaid, om zichzelf in den spiegel
te bekijken. Met schrik zag ze de
rimpels onder haar oogen, om haar
neus en mond, teekenen Van vroeg
oud worden, tengevolge van te
groote toegeeflijkheid voor zichzelf
en van overgeprikkeldheid.
„Ik zie er naast haar oud uit"
mompelde ze nijdig. „Maar ze
krijgt hem niet! Hij is van mij! Da',
heb ik besloten toen ik hem voor
o.en eersten keer zag en ik zal
niets ontzien, om het tusschen die
twee uit te maken!"
Woedend sloeg ze haar handen
ineen. Zoo bleef ze een vol uur
voor haar kaptafel zitten, om haar
plannen te beramen. Eindelijk
draaide ze het licht uit.
„Ik heb gelukkig Margaret aan
mijn zij staan", mompelde ze bij
het weer in bed stappen. „Morgen
ochtend moet ik allereerst met
haar praten. We zullen er samen
wel wat op vinden, om er een eind
aan te maken. Met vader praten
geeft geen snars. Hij is dol op die
meid en beschouwt het nauurlijk
als een verrukkelijke jonge liefde
Ik zou mijn tong wel kunnen af
bijten, als ik eraan denk, dat ik hen
zelf bij elkaar gebracht heb!"
Hoewel ze dien nacht niet gesla
pen had, was Inez den volgenden
morgen vroeger op dan alle ande
ren. Rachel werd wakker van haar
aanhoudend schellen en haastte zich
naar haar toe.
„U bent ziek, juffrouw Inez?"
vroeg ze angstig, bij het zien van
het vaalgrauwe gezicht van Inez en
van haar vreemd flikkerende oogen.
„Moet ik juffrouw Cameron soms
roepenof den dokter
„Schei uit, idioot!" was het vin
nige antwoord. „Laat me praten. Je
moet terstond mevrouw Maitland
gaan wekken. Vraag of ze dadelijk
hierheen komtnog voor het
ontbijt. Zeg maar, dat het van heel
veel belang is. En daarna roep je
juffrouw Cameron. Geef haar deze
kaarten en mijn adressenboekje".
Ze overhandigde haar kamenier 'n
stapeltje prentkaarten door haar in
Panama gekocht. „Zeg, dat ik graag
zou zien, dat ze aan iedereen, wiens
adres ze in dit boekje vindt, een
kaart stuurt en dat ze dit dadelijk
doet, nog voordat ze haar hut ver
laat. Ze krijgt haar ontbijt daar
wel gebracht".
Margaret Maitland gaf gevolg
aan den oproep en verscheen in 'n
ochtendjapon met een sleep. Ze
keek nog slaperig en verwonderd
uit haar oogen, maar haar loomheid
verdween op slag, toen ze naar het
verhaal van Inez luisterde. Robin
was voor de kinderlooze vrouw
zooveel als haar eigen zoon. Ze had
hem van jongsaf opgevoed en hoop
te, dat hij een schitterend huwelijk
zou doen in de hoogste kringen. In
geen geval zou ze stilzwijgend toe
laten, dat hij zichzelf en zijn for
tuin vergooide aan een onbekend,
doodarm verpleegstertje. Haar
blauwe oogen werden staalhard en
haar dunne lippen trokken strak bij
het verhaal van Inez over wat ze
in den salon gezien had.
(Wordt vervolgd.)
fffjfl
8 1
|Ij§P&
P
li!':!
lil
vjiiiiÉfl