\N ZIJL brengen. I Succesvol concert van de Postharmonie te toef Lift Lief en Leed iok te koop t der vermisten ctberichten titeren van de bij* ikelen, welke wij eelgoedaf delingen ;eerd, dat U zeker Nicolaas r bij ons voor ge geschenken merkroonlampen, Ganglantaarns, ichting en Wand- is compleet ge- De spannende avonturen van Piepneus en Bibbersnoet Alkmaar. Het lied in ons huis Hoe bewaren we onze levensmiddelen Schildersvereniging „Doorwerken" Nederlands-Vlaamse Romanpr ij svraag. Geen goed geweten Het gevaar op de weg Wie zal winnen PUZZLE-RUBRIEK ZUIVERING EN SMAAD FEUILLETON ■„CHANTAGE'? DAM RUBRIEK m rmy.iph* bleek het eer- succes. Een lijst met aantrekkelijke ATER, lantrekkelijke film, deze is. Sedert twee honderd spook ln het Schotse url's, waar Murdock Glour.l let opgeloste familie-vete spook moet rondwaren. het kasteel de aandacht Amerikaan, die vooral op 1 zijn lieftallige dochter, pt, het geheel laat afbre- Jkken laat inpakken en Amerika overbrengt om vol pracht weer te laten ar ondanks de afbraak ook ook meegekocht en dit iieuwe kasteel aanwezig, verrassing van den tegen- ld Glouri, die meegegaan i (de dochter van den ko- grote attractie). Maar op wijze kan het spook zijn De familie vete wordt ln Jet als verder gevolg een onald met de charmante geestig gespeeld. In de lor Robert Donat ln de durdock en Donald. Maar loor Jane Parker als de lugen Pallette ala haar trekkelijke ontspannings- -ig voorprogramma gaat in bij zijn gitaar heel aar kan ook paardrijden en trcharmantst een meisje Deze eigenschappen ge- tantal ongure veefokkers, bedoelingen op hun loe- staat geschreven, garan- kers een film van span- int, waar ze dan ook, ge- zaal, volop van hebben Vermisten" brengt Char- st een aantal anderen ln geschiedenis van een raarop aanslagen beraamd tslagen misdadiger wordt pgenomen, tegen den dl- hij een vete heeft, doch iraar dreigt en een laai- gebouwen verwoest, een >m de door hem zelf aan- losieven te verwijderen, de dood vindt Nov 1946 (Alkm Export- e f 6f 19,50; Spinazie ekool f 13—f 34; wor- Tomaten f 29—f 97, f 14, Spruitkool f 22— f 6,10f 15; Gele kool f 10; Dien f 5,10—f 10,90, ,90; Druiven f 165—f 193, 40f 7,60; Bloemkool IA f 45 en II f 15—f 24; Wlt- Inolselderle f 3,80—f 9,10; 25; Selderie f 1,90—f 6,60 :n Sla f 1—f 6. Alles per s en/of krop. 1WOUDE, 9 Nov 1846. ld: 37ooo kg Rode kool w f 4,40—f 3,10; 9000 kg -f 630; 4000 kg D witte ooo kg Groene kool f 11 Uien f 9,10—f 11,30, >.10f 11,30 en drieling 15000 kg Andijvie I f 12 >0—f 14,20; 4000 kg Aard- lizen f 7, Bevelanders enheimers f 10,20 en witte roenten Centrale; 12301) (10—f 14,50; 41200 kg Gele 14000 kg Groene kool kg Uien f 10,30—f 1140; f 7,80—f 8,20, II f 4,10— iloemkool f 58 2e s. f 25; f 11,10—f 15,80. 5N, f' NOV 1946 25125 kg ■f 12,50; 9250 kg Gele kool kg Bieten f 7,20 en 3025 19. verchroomd, eorrrpl. >rse uitvoeringen en OF BIJZETTAFELS, S in blank eiken en wol. EN ACTETASSEN. eublle- n huis- likelen Schagen Tel. 402 5N U MEE, OMDAT ELI ER KOMT. ETALAGES! m muzikaal opzicht bleek het eer ste donateurs-concert van de Posthar- rZnil een verrassing te zijn. Het was namelijk het eerste concert waarop de „„„...re Postfanfare thans als harmo nie-corps concerteerde. Met genoegen constateerden we dat de overgang van consm naar de harmonie de fanfare harmonie bezetting uitnemend ge slaagd bleek te zijn. Er werd deze avond onder leiding Van dirigent Anderson muzikaal en goed gemusiceerd. Niet alleen dat men blijkbaar serieus heeft gestudeerd, maar er was nog 'n andere factor, die het geheim van het succes in zich sïoot, nl. het in tech nisch opzicht eenvoudig programma. Het veel voorkomend euvel boven z'n kracht te willen musiceren, was hier gelukkig afwezig, zodat de „muziek" van het stuk overal tot volle recht kon komen. Zoo vielen in de ouver ture „Le Dimanche dux Champs" van Burgers momenten van zeer mooi en begaafd klankgehalte te waarderen. Een Fantasie-Ballet van montagne werd fijn genuinceerd en vitaal ge speeld. De Astarte Ouverture van Cerfon- taine verdiende om de muzikale uit voering wel een extra-compliment. De gebruikelijke wals- en marsmu ziek werd vitaal uitgevoerd. Den heer C. den Das trad als solist op in de polka Lucienne voor piston van Housieau, met welverdiend suc ces. Het speciale nummertje van de tam boers had veel succes. Over het mu zikale gedeelte van deze avond kan dus de „Postharmonie" volkomen te vreden zijn en het als een verdiend' succes beschouwen, met deze conclu sie zullen de talrijke bezoekers het ze ker eens zijn geweest. Na de pauze kwam de toneelvereni ging „Tante Pos" haar goede repu tatie bevestigen, en oogste weer veel „O, lied, o, lied, gij kunt de smart, wanneer zij komt, verjagenDit regeltje herinner ik mij uit één van Gezelle's kleengedichtjes. Een zingende moeder. In gedachten zie ik haar voor de piano zitten om haar kleuters de eerste kinderwijsjes te leren. Of ik hoor haar tijdens haar werk altijd weer nieuwe fantasietjes neuriën. Het Ued speelt een eigen rol in het gezin. Hoe vaak gebeurt het niet, dat we ons plotseling „een liedje van thuis" herinnaren, en dan visioenen zien van onbezorgde kinderjaren? Jammer genoeg, er zijn nu niet veel zingende moeders meer. „Het is zo flauw, om bfj de piano te staan balken", zei een kleine in zijn ogen las je de honger naar een familiekring juist als bij dat vriendje, dat -„zulke kinderachtige liedjes zong". Vele huizen zijn hotels geworden, waar je eet en slaapt en verder wei nig imet elkaar te maken hebtOm dat er geen binding is. Misschien klinkt het vreemd, maar in het lied, in de muziek, vinden men senharten elkaar. Lijkt het dwaas, om ln een gezin met grote kinderen te zingen? Maar als die kinderen dan eens een groen vrienden uitnodigen, en bij gi taarklanken hun liederen hoog doen opklinken? Of een van hen geeft een stuk goede pianomuziekoenkt U dat het geluk dan niet Uw kamer bin nenstroomt? Onze voorouders wisten wel. wat ze deden, als ze hun ,,mu- ziek-avondjes" hielden Daar vonden ze nieuwe kracht om de prozaïsche sleur van de dagelijkse drukte te weer staan. En waar het leven van onze voor ouders oneindig minder gecompliceerd was dan het onze, hebben we een dergelijke geestpsverfrissing zéker zo hard nodig als zij. Nederland moet weer leren, het lied Hef te hebben; maar niet alleen een schlager als „Loulse, zit niet op je na gels te bijten Vreselijk ouderwets? Goed, dan ouderwets Maar spreekt men niet van de „goede" oude tijd? - En hoeveel kin deren kunnen thans nog het ..Oost, West. thuis best" onderstrepen? Moeders! Het gezin is Uw „ko ninkrijk" Maakt er iets moois van Mede door het lied Kleine én grote kinderen, ze zullen U zeer dan'-hsar ziiT*' „ZIJ" VIS is rauw zeer kort te bewaren, gebakken iets langer. Dek ook vis af en plaats het niet bij gerechten, die de geur kunnen overnemen. Onaangenaam riekend vlees of vis is niet meer voor consumptie geschikt BROOD mag niet luchtdloht worden bewaard. Een trommel met gaatjes is e meest geschikt als bergplaats oggebrood legt men open weg, daar e\ anders gaat schimmelen. Verwerk ouq brood in gerechten, geef het ge weekt aan dieren, maar gooit het niet weg. melk moet na het kopen direct °okt en snel afgekoeld woróep en een droge plaats beschermd tegen gen worden neergezet. Tni.^a!3 geen sterk geurende lev pasteurised m^Tr^me" T koele Plaats w?g °P ofKrileff m-e? oniier een kaai moet «n ^haal maar luchtcireularie. Eve^ll beach" bewaarde kaaa gaat „zweten" smaak lijdt er onder, doch de niej schadelijk. succes. Een lijst met aantrekkelijke prijzen van de verloting stond op het programma vermeld. MUSICUS. Najaarstentoonstelling. De schildersvereniging „Doorwerken heeft hedenmiddag in haar atelier hoek Geest—Kanisstraat een kleine tentoon stelling geopend van het werk harer le den. Ondanks het beperkt aantal inzen dingen er zijn er vijf-en-twintig biedt deze najaars-expositie den bezoeker een grote verscheidenheid en zij bewijst, dat de vereniging zich niet slechts „doorwer ken" tot beginsel heeft gesteld, maar „goed werken" eveneens^ Van H Keertjes zijn er verscheidene inzendingen Een „Spoorbaan", met sneeuw, in gedempt licht, maar des ondanks warm van kleur en mooi van toon (17); een sneeuwlandschapje dat eveneens een gevoelige stemming sug gereert (12); een fris bloemstukje (1) en een kleine impressie van de Langestraat, uitzicht op raadhuis en kerk, nog zeer schetsmatig maar juist daardoor levendig, bewegelijk, en ruimte latend aan de fantasie (2) Van W Koster zien wij een .Stilleven" (13) dat zuiver van toon is en dat de materie goed weergeeft, en een „Gedroogde zonnebloem" (14), die minder treft door kleur dan door grilligheid van de vormen. Toch is ook de toon, juist door het monotone, een factor die dit werk boeiend maakt. Wij kunnen helaas niet alle inzendin gen vermelden. Ik noem nog J de Wolf die o.a met een „Limburgs korenveld" (4) en een veld met „Korenschoven" (6) vertegenwoordigd is en- die vooral be koort met een zonnig, kleurig „Door kijkje" (7), dat Italiaans aandoet. Ook Joh Plas heeft verscheidene werken in-* gezonden, waaronder vooral zijn „Dood geitje" (15) opvalt, door de sensitieve observatie^ Voorts is er werk van mej. Tulp, felblauwe „Riddersporen" (8) en Joh. Groot is o.a vertegenwoordigd met een „Limburgse boerderij" (18) Al-met-al een expositie die zeker be langstelling en druk bezoek verdient U.' De uitgeverij Gottmer te Haarlem schrijft voor de tweede maal haar vierjaarlijkse Nederlands-Vlaamse ro manprijsvraag uit. De hieraan verbon den prijzen zijn: hoofdprijs f 12,000, le prijs f 7,500, 2e prijs f 5,000, aanmoe digingsprijs f 2,000. Mocht de jury geen termen aanwezig achten de hoofdprijs en (of) de eerste prijs toe te kennen, aan zal het daardoor vrij gekomen bedrag gesplitst worden in prijzen van hoogstens f 3,000 en min stens f 2,500. De jury is samengesteld uit Neder landse en Vlaamse letterkundigen. Als Nederlandse leden hebben zitting ge nomen: P. W. Assman, Piet Bakker en Jan H. de Groot; als Vlaamse leden: dr. Andre Demedts en Karei Jonck- heere. Het prospectus met voorwaarden voor deelneming sn nadere bijzonderheden aan te vragen bij den secretaris der jury, P. W Assman, Denijs van Hul- lelaan 41, Overveen. Door G TH. ROTMAN. (Nadruk verboden.) ge- op vlie»- levens- ge- een kaasstolp men voor beschimmel- of 69. Vervolgens gingen we, van Snorye^ baar vergezeld, naar het huis van mevr Goudmuis. Neen maar, wat 'n toestand v/as het me daar! Alle kasten en laden waren opengetrokken en leeggestolen! „Kijk me zo tets eens aan!" jammerde mevrouw Goudmuis; „daar heb ik nou m'n leven lang voor gespaard!" Dikke tranen liepen langs haar snuit en bleven in het verband hangen, dat ze nog steeds om haar neus had 70. „Sufferd" dat Je bent!' piepte ze woe dend tegen Snorrebaard, die verlegen aan zijn snorharen stond te trekken. „Beta len ze je daar je traktement voor, om onschuldige kinderen op te sluiten en on derwijl m'n huis leegt te laten plunderen-' Als ik hier burgemeester was, bleef je hier geen halve minuut meer in 't dorp!" Maar wacht, daar ging me ineens 'n licht op! Milliarden guldens aan Japans bank papier werden in Indonesië na 1 No vember waardeloos verklaard. Voor dien bestond er gelegenheid, ojn dit betaalmiddel in te leveren bij de Repu blikeinse Bank, om daar voor later uieuwe republikeinse rupiah's terug te krjjgen. Velen gaven er echter de voor keur aan, om er op de zwarte markt Nica-guldens voor te kopen. Chinese geldkopers in Batavia oefenen hun bloeiend bedryf uit. ANP P. Er is al het een en ander gezegd en ge- j chreven over het zg. „liften" Het meest wel over liftende meisjes, en dan was de critiek niet altijd even gunstig. Ik ben ook een „liftend" meisfe geweest, 'k Durf het ronduit te bekennen en schaam ma niet,- want 't kwaad dat er soms mis schien in zit, schuilt niet in 't feit zelf, maar in de persoon die 't doet. Waarom ik het deed? Wel louter om de sleur van een dagelijkse treinreis van tweemaal anderhalf uur te ontgaan. Wel iswaar heeft ook 't liften z'n zwarte zij de. De zwartste zijde is wel het staan langs de weg, waarbij je voelt achter 1e rug uitgelachen te worden door toeval lige voorbijgangers en achter gordijntjes glurende oude juffrouwen wanneer voor de zoveelste maal een auto je passeert, met een huichelachtig vriendelijk terug- wuivenden chauffeur achter 't stuur 'X Is misschien kinderachtig, want wie kaatst moet de bal verwachten, maar menigmaal heb ik een opkomende Im puls om m'n tong uit te steken niet kun nen weerstaan. In dit opzicht blijken vaak chauffeurs van vrachtauto's beter opgevoed te zijn dan menig heer in een mooie luxe-wagen. Zouden dan toch niet ,,de kleren de man maken"? Dit is dan ook de voornaamste reden dat ik 't liefst vrachtauto's aanhield. I Werkelijk, amusanter en gezelliger reis genoten dan vrachtauto-chauffeurs zal men niet licht treffen, 'k Weet niet of iemand het met mij eens zal zijn, maar ik prefereer het oorverdovend lawaai dat veroorzaakt wordt door een Fordmotor anno 1930 in combinatie met het gezellig lachende gezicht van den besteller, ver re boven de geruisloos voortglijdende Lin coln Zephirt waarvan de eigenaar maar eens zo welwillend is geweest dat meis je mee te nemen. Zo ben ik menigmaal de weg Alkmaar- Amsterdam gegaan. Mij heugt nog een gezellig ritje, toen tussen chauffeur en besteller nog een plaatsje voor mij was ingeruimd, en waarbij toen, sigaretten rokend en snoepend, voor wat hoort wat, vaderlandse liederen driestemmig ten beste werden gegeven Ook werden mij een enkele maal vertrouwelijke confi denties gedaan, waarbij ik geprobeerd heb naar m'n beste weten met raad te steunen. Dit lijkt vreemd. Maar bijna ie dereen weet wel hoe een verlichting het vaak is, de dingen die je na aan het hart liggen, te vertellen, en dan 't liefst aan een vreemde, die men nooit zal weerzien. Ook zal ik nooit die keer vergeten dat ik, achter op een zware motor gezeten, vriendelijk aan den man vóór mij vroeg hoe groot de snelheid was, die wij op dat moment hadden. „Zeventig, juffrouw!" „Nou, nou, da's heel wat", zei ik prij zend, keek angstig naar het onder mij wegschietende wegdek en deed de domste vraag van mijn leven. „Kan de motor nog harder?" Dit werd dadelijk gedemonstreerd en terwijl ik mij met trillende armen en be nen aan de duo vastklemde en mijn ha rer van m'n hoofd af leken te waaien, vlogen wij met ongeveer 100 km de hoofdstad binnen. Het was na die rit, dat ik fatalistische levensopvattingen gekregen heb Amusanter, althans voor mij, was de keer dat, toen ik mij juist op een wit paaltje naast de weg had laten neerzak ken met de bedoeling een kwartiertje heerlijk van de zomerse zon te genieten, mij door een trots uitziend heertje op een motor werd aangeboden: „Meerijden, juf?" Ik kon niet weigeren, steeg achter op 't vehikel en vernam ondertussen, dat dit de „proefrit" was. Terwijl ik mijzelf op de wankele duo had gehesen, was de motor afgeslagen en geen der verwoede pogingen van het heertje, om hem met een krachtig been- trappen weer tot leven te roepen, mocht baten Na ongeveer een kwartier zei hij moedeloos; ,,'k Zou het maar eens bij een ander proberen, juf." En ik kon werkelijk niet anders dan met leedvermaak lachen, toen ik spoedit daarna in een auto kon stijgen en hem vriendelijk gedag wuifde Alle ervaringen, die ik heb opgedaan te vertellen, zou teveel plaatsruimte vergen Het was een heel Interessante tijd Maar toch ben ik blij, dat lk nu niet meer heen en weer hoef te reizen. ELS. (Een waar verhaal) 7E staken de hoofden bijeen. Ver- keersles! Natuurlijk was het niet zo saai als rekenen, maar geen van allen vertrouwde, dat er iets aón zou zijn, ,Je moet él die borden uit je hoofd leren" mopperde Tinie „Voorrangsweg par keren verboden.... en de hele mikmak er bij"Heb jij buiten ook zo'n krant gekregen?" deed Rinus gewichtig. „Staat een massa in". Op de achterste bank ver hief Thijs zich „Weet je wat het alleen is? De politie-agenten hebben het niet druk genoeg. Déórom houden ze zo'n verkeersweek. Het is het zoiets als - eh - reclóme".... Miep Davelaar sprong ver ontwaardigd op „Je bent niet goed wijs, jij", bitste ze. „M'n vader is zélf agent, en hij zegt dat het alleen is, omdat er zoveel ongelukken gebeuren", „Nou ja", suste Thijs, „Meisjes zijn nou eenmaal heilige boontjes, die alles geloven".... Toen kwam meneer de klas binnen. „Voor we aan onze eerste les beginnen, zal ik jullie vertellen wat mij de vorige week overkwam", begon hij, en hij in stalleerde zich gezellig op de lessenaar van een leegstaande bank. „Kennen jullie mijn fiets?" Er klonk hevig ge proest Wie zpu die oude „hoestbui" van meneer Koster nu niet kennen? 's Mor gens kon je meneer al van verre horen aankomen! Zelf lachte hij mee Ja, goeie banden heb ik nog niet, zei hij en er zit ook geen licht op mijn fiets. Het was al laat in de avond, en ik kwam te rug van een leerling, die ik bijlessen geef 'k Was lang niet gerust op mijn donker karretje, en daarom zocht ik maar heel stille straatjes op. Plotseling hoorde ik, dat er iets achter me aan kwam. Fietswielen hobbelden over een ophaal bruggetje, maar ik zag niets. Ik trapte stevig door en meende juist dat mijn achtervolger verdwenen was, toen ik een zaklantaarn op mij gericht zag en een barse stem „afstappen" gebood. Een agent „Is die fiets van U?" vroeg hij. Zeker" zei ik. „Waarom brandt Uw licht dan niet?" Ik zei, dat ik bijna nooit in donker reed, en dat ik anti-plof banden had, en nog veel meer „Ik denk, dat U 812 doden, 4578 ernstig gewonden in 9 maanden. Volgens de statistiek van het Cen traal Bureau voor de Statistiek be droeg het totaal aantal slachtoffers tengevolge van verkeersongevallen in de eerste negen maanden van dit jaar 812 doden en 4578 ernstig ge wonden, tegen resp. 524 en 3325 in de overeenkomstige periode van 1938. Boeken kan men in Amsterdam overal kopen. In de winkels van de boekhande laren op het Rokin, in Leidse- en Kalver- straat, op het Damrak. Men kan ze ook kopen aan dc kiosken, in uitdragerijen, aan karretjes op de markt en binnenkort krijgen we de boeken weer gratis voor niets cadeau op Simon de Wit- of Albert Hein-artikelen Boeken kan men hier in Amsterdam op tal van plaatsen kopen en dat is een goed ding, want ik ben altijd nog van oordeel dat men de culturele standing van een bepaalde plaats voor een behoorlijke por tie kan afmeten aan de hand van het. aan tal boekhandels dat er is gevestigd Het Mekka van den waarachtigen boe kenminnaar (hetgeen een geheel ander iemand is dan alleen maar een boeken lezer!) was hier altijd de Óudemanhuis- Poort. Daar, bij het groene lover van de burgwallen, en letterlijk in de schaduw van de hoofdstedelijke Alma Mater, be- vond zich de eeg-der-boeken en de boe kenwurm ln Vaals, in Anna Paulowna of Oudehaske zst precies dat hij dóór moest zijn voor een zeker boek als nóch de er kende boekhandel noch het erkende anti quariaat hem helpen konden en het ip- gaven om een bepaald boek te leveren De Oudemanhuis Poort wist dan altijd nog raad en negen van de tien keren werd het verlangde boek geleverd. Dat was vóór de oorlog! In de oorlog is er lelijk de klad tn deze boekengalerij gekomen Dat kwam omdat onze Kultur-dragende vrienden ln nazi- Duitsland van mening waren dat Joden niets met Kultur te maken mochten heb- ben. Ze probeerden dus bij hun talrijke kulturdaden k de jodenmannetjes in de Poort de doodssteek te geven en ze zijn daar vrij behoorlijk in geslaagd. Dezer dagen liep ik door de Poort Het bleek maar een schamel restant van de vroegere boekenluister, maar ondanks deze devaluatie kon ik het toch niet over m'n hart krijgen -o maar door .te lopen lk had er vroeger tè vaak en tè lang ge staan, te veel zakcenten verwisseld met boeken, te lang gekletst met de grijze en grauwe mannetje die hun leven sleten achter en tussen de oude boeken Nee. er is duchtig de klad in gekomen en het was een vrij pijnlijke ontmoeting Wel aanschouwt men hier op leerzame wijze hoe ontstellend nauw de Onsterfelijkheid en de Vergankelijk id aan elkander gren zen Onsterfelijk zijn en blijven boeken als „De Woudloper" van Ferrey en Michael Stpogoff, „De koerier van den Czaar" want lk zag een jongetje grasduinen op een zeker retje en ziph twee vuurrode wangen en oren lezen aan die twee boe ken, zó lang tot de verkopei opmerkte dat hij geen openbare leeszaal exploiteerde Onsterfelijk, een gevaarlijk woord, te vaak gebruikt voor sterfelijke zaken en dingen Maar Michael Strogoff en de koe. die Rèmi aan Moeder Barbarin ln „Alleen op de Wereld" cadeau geeft, en Oltmans' Perrol met de rode Klauw", gezwegen van San- cho Panza en schipper Bontekoe geef ik een goede kans Nee, het zijn voornamelijk sterfelijken, die men hier naast en boven elkaar ziet j liggen en het is hoogst pijnlijk te moeten vaststellen dat velen dezer categorie bij hun leven reeds overleden blijken te zijn Het is te delicaat hier namen te noe men. Overigens doet men, ook nu nog, in de ze boeken-catacombe, prettige genoeglijke en verrassende ontmoetingen Men kan nog zo gebeten zijn op de edel-germanen, de Duitse romantiek en derzelver litteraire vertegenwoordigers blijven voor mij iets zeer verleidelijks behouden Marlitt en Courts Mahler schijnen een verbijsterend taai leyen te hebben en van hen kan ge zegd worden dat men'ze dood moet slaón willen ze doodgóón De groten liggen naast de kleinen. Deel II der Merljntje-cyclus van de Jong (A M) ligt naast een romannetje van Eduard Veterman Beiden zijn, kort geleden nog, weggerukt uit het leven dat ze beiden zo innig lief hadden Ze rusten ln de don kere aarde van dit land en hun boeken liggen hier in de duisternis van de Oude manhuis Poort, Wonderlijke stapelplaatsen van littera tuur en chund Een boek met verouderde Stellingen over mechanica lig* bovenop Goethe's „Werters Leiden" en Dubbel Boekhouden van Kreukniet blijkt te pas sen bij het formaat van „De dode hand van den Graaf de Monte Christo" Overigens zijn er, in Mie soorten, kwaliteiten en uitvoeringen boeken op teder gebied Van sterrenkunde tot kraamverzorging, van Voor den Vuist Weg Spreken tot Kun je nog zingen, zing dan mee Oorlogsboeken, vredesboeken, kookboeken, en boeken waarin staat wat iedere jongeman behoort te weten. Er zijn ook gedichtenboeken van Ho meros tot Clinge Doorenbos en van Shel ley tot ,,100 Leuke Versjei en Pikante Moppen". Hoe dan ook, zelfs nu kan men een avon tuur met het boek beleven, jn de Oude manhuis Poort Want mep komt er altijd vrienden uit z'n 1eugd tegen, vrienden die je reeds jaar en dag dood en begraven achtte en die nu opeens voor je staan. Ik ontmoette er ook e paar, die laat ste maal Ik schaam me niet hun namen te noemen Het waren Sintbad. de zee man, Old shatterhand en Baron von Münch pausen Met z'n drieën stonden ze in het voor portaal der Onsterfelijken en ik verwed er ieder bedrag met U om, dat ze er zul len blijven ook nog eeuwen na vandaag In leder geval zó lang als de mensheid nog bezit haar liefste vriendin die ze op aarde cadeau kreeg en wier naam is: Fantasie. ANTHONY VAN KAMPEN. die flets gestolen hebt, meneer", meende de agent. Ik schrok. „Hoe komt U er bij?" Toen zagen we elkaar aan en ik herkende den vader van Miep Davelaar. Gelukkig zag hij ook, wie hij voor had en we begonnen beiden te lachen. „U doet onvoorzichtig zo, meneer", zei hij. „Er kunnen ongelukken van komen. Ik ~ou het laatste eind maar gaan lopen". En jongens, nu zien jullie, dat ook een on derwijzer ongehoorzaam kan zijn. Want ik ging tóch fietsen Het regende, 't was iaat, ik was moe, en er wachtten thuis nog' stópels schriften. Ik nam het risico en stapte op. Het was nog een kwartier rijden en de weg was zeer eenzaam Alleen hier en daar een boerenhuis; 't zou gek zijn, als de politie hier.... Ik zwenkte de hoek om bij 'n oud cafétje, en.... werd verblind door de koplampen van een luxe auto en toen.. „Aanrijding!", concludeerde Thijs bijde hand. „Nee". Meester lachte. „De auto stond stil Maar er achter vandaan spron gen twee agenten met een revolver in de hand „Halt" brulden ze. Jongens, ik ge loof, dat ik van mijn fiets af viel „Ik., ik., ik.." begon ik te hakkelen. Toen greep de agent mij vast en fluisterde „doorrijden.... 't is niet om U te doen".. Ik zag nog juist hoe twee mannen, die ik in donker niet had zien aankomen, ge grepen werden, en in de auto geduwd. Kletsnat kwam ik thuis, want ik was zó bang geworden, dat ik het hele eind ge lopen heb. De volgende dag las ik in de krant, dat de caféhouder en zijn maat, twee beruchte zwarte handelaren, na een suikerdiefstal gevat waren.... Ik begreep. Maar jongens, de schrik! En dat kwam nu alleen, doordat ik geen goed geweten had. Je begrijpt dat ik de volgende dag dadelijk naar een rijwielzaak ben gegaan om het vehikel te laten opknappen. Morgen mag ik hem terug halen".... Toen begon de verkeersles. En het was vreemd, maar de hele klas vond het reus achtig! STEN. In onze krant van Woensdag zul len we de winnaars van de laatste prijsvraag bekend maken. Je kunt het stukje vinden naast Piepneus en Bibbersnoet. OPLOSSING PUZZLE 6. De bedoelde plaatsnamen waren: 1 Ha renkarspel; 2 Elburg; 3 Loosduinen; 4 Lonneker; 5 Ermelo; 6 Vinkeveen; 7 Oot- marsum; 8 Ellecom; 9 Tegelen; 10 Stavo ren; li Laren; 12 Uithuizen; 13 Ierseke; 4 Sappemeer In deze volgorde vormen de eerste let ters de naam Hellevoetsluia. Natuurlijk kunnen 2, 6 en 8, of 3 en 4, of 10 en 14 omgewisseld worden. Dat doet aan een goede oplossing niets af. Zeer velen hebben deze puzzle met ge noegen opgelost Na loting onder de goede oplossers is de wekelijkse prijs van f 5 gewonnen door den heer J van Riessen Draaf singel 25 te Hoorn. De prijs zal worden toege zonden. En dan volgt nu onze nieuwe puzzle met weer een prijs van vijf gulden. PUZZLE 7, VAN LETTERS TOT CIJFERS Hieronder vindt ge in letters eerst de optelling van twee getallen van TIEN cijfers en daarna in letters de aftrekking van diezelfde twee getallen. Dezelfde letter stelt steeds hetzelfde cijfer voor. Optelling: RMFHS'CKEAM CRKEPHSNRM KERSMNNRRP Aftrekking: RMPHSCKEAM CRKEPHSNRM NSKARPESHA Gevraagd wordt deze sommen geheel In te zenden. Oplossingen vóór Woensdag aan de redactie van uw courant. De Centrale Ereraad voor de kunst te 's-Gravenhage heeft Joh de Meester, re gisseur van het Residentie-Tonqel, die het vorig jaar voor de tijd van twee maan den was geschorst, vrijgesproken. Het lid van de Ereraad, de heer P Soe- ters (Hans van Meerten) weigerde voor de Centrale Ereraad zijn bezwarende ver klaringen, destijds voor de Ereraad afge legd, t© herhalen, Joh de Meester zal tegen den heer Soeters een klacht wegens smaad indienen. door J. S FLETCHER 27) „Pratt", zei hij „Pratt, spreek er niet ever Zeg er voora] niets over tegen Pascoe Het is mijn schuld, ik moet die vierhonderd pop bijpassen Ik ben bang, dat dit het werk is van Parrawhite. Ik kan je nu wel zeggen. Jat hij al in moeilijkheden was ge weest vóór hij hier kwam Ik wilde hem nog eens een kans geven Jaren geieden had ik hem gekend Ik dacht, dat hij nu wel op de goede weg zou blijven, maar ik vrees dat hij weer voor de Fekoring is gezwicht Misschien, heeft hij gezien dat ik dat geld liet slingeren Was hij gisteravond nog in mijn kamer?" Pratt wees op een stuk, dat op Eldricks lessenaar lag „Hij is dit voor u komen brengen, om door te zien", zei hij „Hij was hieralleeneen paar minuten denk lk" A] deze leugens kwamen vlot en zonder aarzelen over Pratt's lippen Ei c rick slikte ze, een voor een Hij knikte „Mijn schuld", zei hij „Helemaal mijn schu'd Luister eens, je moet bet stil houden. En weet je soms, waar Parrawhite woonde?" „Ik niet", antwoo-dde Pratt „Mis schien een van de anderen". Neen. alles kwam schitterend uit Parrawihte's ongunstig verleden, El- drick's slordigheid en verlangen om de /aak in de doofpot te stoppen. Van nu af zou het zijn alsof Parra white nqoit bestaan had. Dat het lijk ontdekt zou worden, daar was Pratt niet in het minst bevreesd voor. Er was al sprake van dat de gezondheids dienst de poelen stilstaand water zou opruimen door ze te dempen. Zelfs als het lijk gevonden werd, wat dan? Dan was de uitleg nog eenvoudig, De dief was op zijn beurt weer beroofd, waarschijnlijk door de lieden waarmee hij gedronken had Die hadden hem vermoord en het lijk geplunderd op de koop toe, op hem zou geen ver denking vallen. Hij had niets te vre zen Niets. Voor de vorm liep hij even aan bij de vrouw, waar Parrawhite zijn ka mers had gehad. Sinds de vorige ochtend had zij niets van hem verno men. De vrouw in het armelijke huis je, zei, dat Parrawhite zoals altjjd was weggegaan, hij had verder niets van zich laten horen Pratt wilde zoveel te weten komen als hij kon, en vroeg of hij veel meubelen had, en veel kof fers had achtergelaten Zoals hij ver wachtte, was het een armzalig boeltje, maar één pak kleren en verder niet veel. „Is er Iets aan de hand?" vroeg de kostjuffrouw. „Komt u van waar hij zijn werk had?" „Juist", zei Pratt „Hij Is vanmorgen niet komen opdagen, wij denken dat hij met de Noorderzon vertrokken is. Heeft hij nog schuld bij u?" „Neen, niet veel", was haar ant woord „Met een gulden of zes is het betaald". Pratt gaf haar een tientje, niet uit consideratie voor Parrawhite's goeden naam, maar om te voorkomen, dat zij naar het kantoor zou gaan. „Nou, ik denk, dat je hem niet meer zien zal", zeide hij. „En ook. dat Je er geen spijt van zult hebben". Daarmee ging hij weg, maar de vrouw riep hem terug voordat hij een half dozijn passen gedaan had. „Wat moet ik met zijn spullen doen, mijnh«er7" vroeg zij. (Wordt vervolgd.) OPLOSSING PROBLEEM 6. Stand. Zwart 10 ach op: 5, 7, 8, 9, 12, 43, 4, 18, 22, 26. Wit 10 sch or: 15, 23, 25, 29, 30, 31, 39, 40, 47, 48. Wit speelt: 1 40—35 (26 x 37); 2 48—42 37 x 48); 3 15—10 (48 x 34); 4 10 x 19 (13 x *3); 5 30 x 12 (18 x 29 gedw); 6 35—30 (12 x 21); 7 30—24 (20 X 20); 8 25 X 1, Zet U nu nog even het volgende standje op: Zwart 7 sch op: 8, 9, 17, 20, 22, 27 28 en dam op 46 Wit 9 sch op; 31, 33, 37, 38, 39, 40, 41, 45, 47 Wit speelt *39—34, waarop zwart slaat 2f x 30 Nu zet wit 38—32.!! Zwart kan ni? slaan 27 x 36 of 27 x 38 Op het eerate volgt 47—42 en op liet tweede ook. Steeds komt schijf 27 weer op 27 terug. Als vierde zet volgt dan 40—34 (zw. 46 x 40) en tot slot 45 x 32!! Ter oplossing PROBLEEM 7 van J. A. Oosterling. (Zie diagram) Zwart 11 sch. op: 3, 8, 10, 11, 12. 13, 14, 17, 18, 19, 20. Wit 11 sch. op: 26, 27, 28, 29. 83 35, 37, 39, 40, 44, 48. Wit speelt en wint.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1946 | | pagina 3