\N ZIJL
brengen. I Succesvol concert van de Postharmonie
te toef
Lift Lief en Leed
iok te koop
t der vermisten
ctberichten
titeren van de bij*
ikelen, welke wij
eelgoedaf delingen
;eerd, dat U zeker
Nicolaas
r bij ons voor
ge geschenken
merkroonlampen,
Ganglantaarns,
ichting en Wand-
is compleet ge-
De spannende avonturen van Piepneus en Bibbersnoet
Alkmaar.
Het lied in ons huis
Hoe bewaren we onze
levensmiddelen
Schildersvereniging
„Doorwerken"
Nederlands-Vlaamse
Romanpr ij svraag.
Geen goed geweten
Het gevaar op de weg
Wie zal winnen
PUZZLE-RUBRIEK
ZUIVERING EN SMAAD
FEUILLETON
■„CHANTAGE'?
DAM RUBRIEK
m rmy.iph* bleek het eer- succes. Een lijst met aantrekkelijke
ATER,
lantrekkelijke film, deze
is. Sedert twee honderd
spook ln het Schotse
url's, waar Murdock Glour.l
let opgeloste familie-vete
spook moet rondwaren.
het kasteel de aandacht
Amerikaan, die vooral op
1 zijn lieftallige dochter,
pt, het geheel laat afbre-
Jkken laat inpakken en
Amerika overbrengt om
vol pracht weer te laten
ar ondanks de afbraak
ook ook meegekocht en dit
iieuwe kasteel aanwezig,
verrassing van den tegen-
ld Glouri, die meegegaan
i (de dochter van den ko-
grote attractie). Maar op
wijze kan het spook zijn
De familie vete wordt ln
Jet als verder gevolg een
onald met de charmante
geestig gespeeld. In de
lor Robert Donat ln de
durdock en Donald. Maar
loor Jane Parker als de
lugen Pallette ala haar
trekkelijke ontspannings-
-ig voorprogramma gaat
in bij zijn gitaar heel aar
kan ook paardrijden en
trcharmantst een meisje
Deze eigenschappen ge-
tantal ongure veefokkers,
bedoelingen op hun loe-
staat geschreven, garan-
kers een film van span-
int, waar ze dan ook, ge-
zaal, volop van hebben
Vermisten" brengt Char-
st een aantal anderen ln
geschiedenis van een
raarop aanslagen beraamd
tslagen misdadiger wordt
pgenomen, tegen den dl-
hij een vete heeft, doch
iraar dreigt en een laai-
gebouwen verwoest, een
>m de door hem zelf aan-
losieven te verwijderen,
de dood vindt
Nov 1946 (Alkm Export-
e f 6f 19,50; Spinazie
ekool f 13—f 34; wor-
Tomaten f 29—f 97,
f 14, Spruitkool f 22—
f 6,10f 15; Gele kool
f 10; Dien f 5,10—f 10,90,
,90; Druiven f 165—f 193,
40f 7,60; Bloemkool IA
f 45 en II f 15—f 24; Wlt-
Inolselderle f 3,80—f 9,10;
25; Selderie f 1,90—f 6,60
:n Sla f 1—f 6. Alles per
s en/of krop.
1WOUDE, 9 Nov 1846.
ld: 37ooo kg Rode kool
w f 4,40—f 3,10; 9000 kg
-f 630; 4000 kg D witte
ooo kg Groene kool f 11
Uien f 9,10—f 11,30,
>.10f 11,30 en drieling
15000 kg Andijvie I f 12
>0—f 14,20; 4000 kg Aard-
lizen f 7, Bevelanders
enheimers f 10,20 en witte
roenten Centrale; 12301)
(10—f 14,50; 41200 kg Gele
14000 kg Groene kool
kg Uien f 10,30—f 1140;
f 7,80—f 8,20, II f 4,10—
iloemkool f 58 2e s. f 25;
f 11,10—f 15,80.
5N, f' NOV 1946 25125 kg
■f 12,50; 9250 kg Gele kool
kg Bieten f 7,20 en 3025
19.
verchroomd, eorrrpl.
>rse uitvoeringen en
OF BIJZETTAFELS,
S in blank eiken en
wol.
EN ACTETASSEN.
eublle-
n huis-
likelen
Schagen
Tel. 402
5N U MEE, OMDAT
ELI ER KOMT.
ETALAGES!
m muzikaal opzicht bleek het eer
ste donateurs-concert van de Posthar-
rZnil een verrassing te zijn. Het was
namelijk het eerste concert waarop de
„„„...re Postfanfare thans als harmo
nie-corps concerteerde. Met genoegen
constateerden we dat de overgang van
consm naar de harmonie
de fanfare
harmonie bezetting uitnemend ge
slaagd bleek te zijn.
Er werd deze avond onder leiding
Van dirigent Anderson muzikaal en
goed gemusiceerd.
Niet alleen dat men blijkbaar serieus
heeft gestudeerd, maar er was nog 'n
andere factor, die het geheim van het
succes in zich sïoot, nl. het in tech
nisch opzicht eenvoudig programma.
Het veel voorkomend euvel boven z'n
kracht te willen musiceren, was hier
gelukkig afwezig, zodat de „muziek"
van het stuk overal tot volle recht
kon komen. Zoo vielen in de ouver
ture „Le Dimanche dux Champs" van
Burgers momenten van zeer mooi en
begaafd klankgehalte te waarderen.
Een Fantasie-Ballet van montagne
werd fijn genuinceerd en vitaal ge
speeld.
De Astarte Ouverture van Cerfon-
taine verdiende om de muzikale uit
voering wel een extra-compliment.
De gebruikelijke wals- en marsmu
ziek werd vitaal uitgevoerd.
Den heer C. den Das trad als solist
op in de polka Lucienne voor piston
van Housieau, met welverdiend suc
ces.
Het speciale nummertje van de tam
boers had veel succes. Over het mu
zikale gedeelte van deze avond kan
dus de „Postharmonie" volkomen te
vreden zijn en het als een verdiend'
succes beschouwen, met deze conclu
sie zullen de talrijke bezoekers het ze
ker eens zijn geweest.
Na de pauze kwam de toneelvereni
ging „Tante Pos" haar goede repu
tatie bevestigen, en oogste weer veel
„O, lied, o, lied, gij kunt de smart,
wanneer zij komt, verjagenDit
regeltje herinner ik mij uit één van
Gezelle's kleengedichtjes.
Een zingende moeder. In gedachten
zie ik haar voor de piano zitten om
haar kleuters de eerste kinderwijsjes
te leren. Of ik hoor haar tijdens haar
werk altijd weer nieuwe fantasietjes
neuriën.
Het Ued speelt een eigen rol in het
gezin. Hoe vaak gebeurt het niet, dat
we ons plotseling „een liedje van
thuis" herinnaren, en dan visioenen
zien van onbezorgde kinderjaren?
Jammer genoeg, er zijn nu niet
veel zingende moeders meer. „Het is
zo flauw, om bfj de piano te staan
balken", zei een kleine
in zijn ogen las je de honger naar
een familiekring juist als bij dat
vriendje, dat -„zulke kinderachtige
liedjes zong".
Vele huizen zijn hotels geworden,
waar je eet en slaapt en verder wei
nig imet elkaar te maken hebtOm
dat er geen binding is.
Misschien klinkt het vreemd, maar
in het lied, in de muziek, vinden men
senharten elkaar.
Lijkt het dwaas, om ln een gezin
met grote kinderen te zingen?
Maar als die kinderen dan eens een
groen vrienden uitnodigen, en bij gi
taarklanken hun liederen hoog doen
opklinken? Of een van hen geeft een
stuk goede pianomuziekoenkt U
dat het geluk dan niet Uw kamer bin
nenstroomt? Onze voorouders wisten
wel. wat ze deden, als ze hun ,,mu-
ziek-avondjes" hielden Daar vonden
ze nieuwe kracht om de prozaïsche
sleur van de dagelijkse drukte te weer
staan.
En waar het leven van onze voor
ouders oneindig minder gecompliceerd
was dan het onze, hebben we een
dergelijke geestpsverfrissing zéker zo
hard nodig als zij.
Nederland moet weer leren, het lied
Hef te hebben; maar niet alleen een
schlager als „Loulse, zit niet op je na
gels te bijten
Vreselijk ouderwets? Goed, dan
ouderwets Maar spreekt men niet van
de „goede" oude tijd? - En hoeveel kin
deren kunnen thans nog het ..Oost,
West. thuis best" onderstrepen?
Moeders! Het gezin is Uw „ko
ninkrijk" Maakt er iets moois van
Mede door het lied Kleine én grote
kinderen, ze zullen U zeer dan'-hsar
ziiT*' „ZIJ"
VIS is rauw zeer kort te bewaren,
gebakken iets langer.
Dek ook vis af en plaats het niet
bij gerechten, die de geur kunnen
overnemen.
Onaangenaam riekend vlees of vis is
niet meer voor consumptie geschikt
BROOD mag niet luchtdloht worden
bewaard. Een trommel met gaatjes is
e meest geschikt als bergplaats
oggebrood legt men open weg, daar
e\ anders gaat schimmelen. Verwerk
ouq brood in gerechten, geef het ge
weekt aan dieren, maar gooit het niet
weg.
melk moet na het kopen direct
°okt en snel afgekoeld woróep en
een droge plaats beschermd tegen
gen worden neergezet.
Tni.^a!3 geen sterk geurende lev
pasteurised m^Tr^me" T
koele Plaats w?g °P
ofKrileff m-e? oniier een kaai
moet «n ^haal maar
luchtcireularie. Eve^ll beach"
bewaarde kaaa gaat „zweten"
smaak lijdt er onder, doch de
niej schadelijk.
succes. Een lijst met aantrekkelijke
prijzen van de verloting stond op het
programma vermeld.
MUSICUS.
Najaarstentoonstelling.
De schildersvereniging „Doorwerken
heeft hedenmiddag in haar atelier hoek
Geest—Kanisstraat een kleine tentoon
stelling geopend van het werk harer le
den. Ondanks het beperkt aantal inzen
dingen er zijn er vijf-en-twintig biedt
deze najaars-expositie den bezoeker een
grote verscheidenheid en zij bewijst, dat
de vereniging zich niet slechts „doorwer
ken" tot beginsel heeft gesteld, maar
„goed werken" eveneens^
Van H Keertjes zijn er verscheidene
inzendingen Een „Spoorbaan", met
sneeuw, in gedempt licht, maar des
ondanks warm van kleur en mooi van
toon (17); een sneeuwlandschapje dat
eveneens een gevoelige stemming sug
gereert (12); een fris bloemstukje (1) en
een kleine impressie van de Langestraat,
uitzicht op raadhuis en kerk, nog zeer
schetsmatig maar juist daardoor levendig,
bewegelijk, en ruimte latend aan de
fantasie (2) Van W Koster zien wij een
.Stilleven" (13) dat zuiver van toon is en
dat de materie goed weergeeft, en een
„Gedroogde zonnebloem" (14), die minder
treft door kleur dan door grilligheid van
de vormen. Toch is ook de toon, juist
door het monotone, een factor die dit
werk boeiend maakt.
Wij kunnen helaas niet alle inzendin
gen vermelden. Ik noem nog J de Wolf
die o.a met een „Limburgs korenveld"
(4) en een veld met „Korenschoven" (6)
vertegenwoordigd is en- die vooral be
koort met een zonnig, kleurig „Door
kijkje" (7), dat Italiaans aandoet. Ook
Joh Plas heeft verscheidene werken in-*
gezonden, waaronder vooral zijn „Dood
geitje" (15) opvalt, door de sensitieve
observatie^ Voorts is er werk van mej.
Tulp, felblauwe „Riddersporen" (8) en
Joh. Groot is o.a vertegenwoordigd met
een „Limburgse boerderij" (18)
Al-met-al een expositie die zeker be
langstelling en druk bezoek verdient
U.'
De uitgeverij Gottmer te Haarlem
schrijft voor de tweede maal haar
vierjaarlijkse Nederlands-Vlaamse ro
manprijsvraag uit. De hieraan verbon
den prijzen zijn: hoofdprijs f 12,000, le
prijs f 7,500, 2e prijs f 5,000, aanmoe
digingsprijs f 2,000. Mocht de jury
geen termen aanwezig achten de
hoofdprijs en (of) de eerste prijs toe
te kennen, aan zal het daardoor vrij
gekomen bedrag gesplitst worden in
prijzen van hoogstens f 3,000 en min
stens f 2,500.
De jury is samengesteld uit Neder
landse en Vlaamse letterkundigen. Als
Nederlandse leden hebben zitting ge
nomen: P. W. Assman, Piet Bakker en
Jan H. de Groot; als Vlaamse leden:
dr. Andre Demedts en Karei Jonck-
heere.
Het prospectus met voorwaarden voor
deelneming sn nadere bijzonderheden
aan te vragen bij den secretaris der
jury, P. W Assman, Denijs van Hul-
lelaan 41, Overveen.
Door G TH. ROTMAN.
(Nadruk verboden.)
ge-
op
vlie»-
levens-
ge-
een
kaasstolp
men
voor
beschimmel-
of
69. Vervolgens gingen we, van Snorye^
baar vergezeld, naar het huis van mevr
Goudmuis. Neen maar, wat 'n toestand
v/as het me daar! Alle kasten en laden
waren opengetrokken en leeggestolen!
„Kijk me zo tets eens aan!" jammerde
mevrouw Goudmuis; „daar heb ik nou
m'n leven lang voor gespaard!"
Dikke tranen liepen langs haar snuit en
bleven in het verband hangen, dat ze nog
steeds om haar neus had
70. „Sufferd" dat Je bent!' piepte ze woe
dend tegen Snorrebaard, die verlegen aan
zijn snorharen stond te trekken. „Beta
len ze je daar je traktement voor, om
onschuldige kinderen op te sluiten en on
derwijl m'n huis leegt te laten plunderen-'
Als ik hier burgemeester was, bleef je hier
geen halve minuut meer in 't dorp!"
Maar wacht, daar ging me ineens 'n
licht op!
Milliarden guldens aan Japans bank
papier werden in Indonesië na 1 No
vember waardeloos verklaard. Voor
dien bestond er gelegenheid, ojn dit
betaalmiddel in te leveren bij de Repu
blikeinse Bank, om daar voor later
uieuwe republikeinse rupiah's terug te
krjjgen. Velen gaven er echter de voor
keur aan, om er op de zwarte markt
Nica-guldens voor te kopen. Chinese
geldkopers in Batavia oefenen hun
bloeiend bedryf uit. ANP P.
Er is al het een en ander gezegd en ge-
j chreven over het zg. „liften" Het meest
wel over liftende meisjes, en dan was de
critiek niet altijd even gunstig. Ik ben
ook een „liftend" meisfe geweest, 'k
Durf het ronduit te bekennen en schaam
ma niet,- want 't kwaad dat er soms mis
schien in zit, schuilt niet in 't feit zelf,
maar in de persoon die 't doet.
Waarom ik het deed? Wel louter om de
sleur van een dagelijkse treinreis van
tweemaal anderhalf uur te ontgaan. Wel
iswaar heeft ook 't liften z'n zwarte zij
de. De zwartste zijde is wel het staan
langs de weg, waarbij je voelt achter 1e
rug uitgelachen te worden door toeval
lige voorbijgangers en achter gordijntjes
glurende oude juffrouwen wanneer voor
de zoveelste maal een auto je passeert,
met een huichelachtig vriendelijk terug-
wuivenden chauffeur achter 't stuur 'X
Is misschien kinderachtig, want wie
kaatst moet de bal verwachten, maar
menigmaal heb ik een opkomende Im
puls om m'n tong uit te steken niet kun
nen weerstaan. In dit opzicht blijken
vaak chauffeurs van vrachtauto's beter
opgevoed te zijn dan menig heer in een
mooie luxe-wagen. Zouden dan toch niet
,,de kleren de man maken"?
Dit is dan ook de voornaamste reden
dat ik 't liefst vrachtauto's aanhield.
I Werkelijk, amusanter en gezelliger reis
genoten dan vrachtauto-chauffeurs zal
men niet licht treffen, 'k Weet niet of
iemand het met mij eens zal zijn, maar ik
prefereer het oorverdovend lawaai dat
veroorzaakt wordt door een Fordmotor
anno 1930 in combinatie met het gezellig
lachende gezicht van den besteller, ver
re boven de geruisloos voortglijdende Lin
coln Zephirt waarvan de eigenaar maar
eens zo welwillend is geweest dat meis
je mee te nemen.
Zo ben ik menigmaal de weg Alkmaar-
Amsterdam gegaan. Mij heugt nog een
gezellig ritje, toen tussen chauffeur en
besteller nog een plaatsje voor mij was
ingeruimd, en waarbij toen, sigaretten
rokend en snoepend, voor wat hoort wat,
vaderlandse liederen driestemmig ten
beste werden gegeven Ook werden mij
een enkele maal vertrouwelijke confi
denties gedaan, waarbij ik geprobeerd
heb naar m'n beste weten met raad te
steunen. Dit lijkt vreemd. Maar bijna ie
dereen weet wel hoe een verlichting het
vaak is, de dingen die je na aan het hart
liggen, te vertellen, en dan 't liefst aan
een vreemde, die men nooit zal weerzien.
Ook zal ik nooit die keer vergeten dat
ik, achter op een zware motor gezeten,
vriendelijk aan den man vóór mij vroeg
hoe groot de snelheid was, die wij op dat
moment hadden.
„Zeventig, juffrouw!"
„Nou, nou, da's heel wat", zei ik prij
zend, keek angstig naar het onder mij
wegschietende wegdek en deed de domste
vraag van mijn leven. „Kan de motor nog
harder?"
Dit werd dadelijk gedemonstreerd en
terwijl ik mij met trillende armen en be
nen aan de duo vastklemde en mijn ha
rer van m'n hoofd af leken te waaien,
vlogen wij met ongeveer 100 km de
hoofdstad binnen.
Het was na die rit, dat ik fatalistische
levensopvattingen gekregen heb
Amusanter, althans voor mij, was de
keer dat, toen ik mij juist op een wit
paaltje naast de weg had laten neerzak
ken met de bedoeling een kwartiertje
heerlijk van de zomerse zon te genieten,
mij door een trots uitziend heertje op een
motor werd aangeboden: „Meerijden,
juf?"
Ik kon niet weigeren, steeg achter op 't
vehikel en vernam ondertussen, dat dit
de „proefrit" was.
Terwijl ik mijzelf op de wankele duo
had gehesen, was de motor afgeslagen en
geen der verwoede pogingen van het
heertje, om hem met een krachtig been-
trappen weer tot leven te roepen, mocht
baten Na ongeveer een kwartier zei hij
moedeloos; ,,'k Zou het maar eens bij een
ander proberen, juf."
En ik kon werkelijk niet anders dan
met leedvermaak lachen, toen ik spoedit
daarna in een auto kon stijgen en hem
vriendelijk gedag wuifde
Alle ervaringen, die ik heb opgedaan te
vertellen, zou teveel plaatsruimte vergen
Het was een heel Interessante tijd Maar
toch ben ik blij, dat lk nu niet meer heen
en weer hoef te reizen.
ELS.
(Een waar verhaal)
7E staken de hoofden bijeen. Ver-
keersles! Natuurlijk was het niet zo
saai als rekenen, maar geen van allen
vertrouwde, dat er iets aón zou zijn, ,Je
moet él die borden uit je hoofd leren"
mopperde Tinie „Voorrangsweg par
keren verboden.... en de hele mikmak er
bij"Heb jij buiten ook zo'n krant
gekregen?" deed Rinus gewichtig. „Staat
een massa in". Op de achterste bank ver
hief Thijs zich „Weet je wat het alleen
is? De politie-agenten hebben het niet
druk genoeg. Déórom houden ze zo'n
verkeersweek. Het is het zoiets als - eh -
reclóme".... Miep Davelaar sprong ver
ontwaardigd op „Je bent niet goed wijs,
jij", bitste ze. „M'n vader is zélf agent,
en hij zegt dat het alleen is, omdat er
zoveel ongelukken gebeuren", „Nou ja",
suste Thijs, „Meisjes zijn nou eenmaal
heilige boontjes, die alles geloven"....
Toen kwam meneer de klas binnen.
„Voor we aan onze eerste les beginnen,
zal ik jullie vertellen wat mij de vorige
week overkwam", begon hij, en hij in
stalleerde zich gezellig op de lessenaar
van een leegstaande bank. „Kennen
jullie mijn fiets?" Er klonk hevig ge
proest Wie zpu die oude „hoestbui" van
meneer Koster nu niet kennen? 's Mor
gens kon je meneer al van verre horen
aankomen! Zelf lachte hij mee Ja,
goeie banden heb ik nog niet, zei hij en
er zit ook geen licht op mijn fiets. Het
was al laat in de avond, en ik kwam te
rug van een leerling, die ik bijlessen
geef 'k Was lang niet gerust op mijn
donker karretje, en daarom zocht ik maar
heel stille straatjes op. Plotseling hoorde
ik, dat er iets achter me aan kwam.
Fietswielen hobbelden over een ophaal
bruggetje, maar ik zag niets. Ik trapte
stevig door en meende juist dat mijn
achtervolger verdwenen was, toen ik een
zaklantaarn op mij gericht zag en een
barse stem „afstappen" gebood. Een
agent „Is die fiets van U?" vroeg hij.
Zeker" zei ik. „Waarom brandt Uw licht
dan niet?" Ik zei, dat ik bijna nooit in
donker reed, en dat ik anti-plof banden
had, en nog veel meer „Ik denk, dat U
812 doden, 4578 ernstig gewonden in
9 maanden.
Volgens de statistiek van het Cen
traal Bureau voor de Statistiek be
droeg het totaal aantal slachtoffers
tengevolge van verkeersongevallen
in de eerste negen maanden van dit
jaar 812 doden en 4578 ernstig ge
wonden, tegen resp. 524 en 3325 in de
overeenkomstige periode van 1938.
Boeken kan men in Amsterdam overal
kopen. In de winkels van de boekhande
laren op het Rokin, in Leidse- en Kalver-
straat, op het Damrak. Men kan ze ook
kopen aan dc kiosken, in uitdragerijen,
aan karretjes op de markt en binnenkort
krijgen we de boeken weer gratis voor
niets cadeau op Simon de Wit- of Albert
Hein-artikelen
Boeken kan men hier in Amsterdam op
tal van plaatsen kopen en dat is een goed
ding, want ik ben altijd nog van oordeel
dat men de culturele standing van een
bepaalde plaats voor een behoorlijke por
tie kan afmeten aan de hand van het. aan
tal boekhandels dat er is gevestigd
Het Mekka van den waarachtigen boe
kenminnaar (hetgeen een geheel ander
iemand is dan alleen maar een boeken
lezer!) was hier altijd de Óudemanhuis-
Poort. Daar, bij het groene lover van de
burgwallen, en letterlijk in de schaduw
van de hoofdstedelijke Alma Mater, be-
vond zich de eeg-der-boeken en de boe
kenwurm ln Vaals, in Anna Paulowna of
Oudehaske zst precies dat hij dóór moest
zijn voor een zeker boek als nóch de er
kende boekhandel noch het erkende anti
quariaat hem helpen konden en het ip-
gaven om een bepaald boek te leveren De
Oudemanhuis Poort wist dan altijd nog
raad en negen van de tien keren werd het
verlangde boek geleverd. Dat was vóór
de oorlog!
In de oorlog is er lelijk de klad tn deze
boekengalerij gekomen Dat kwam omdat
onze Kultur-dragende vrienden ln nazi-
Duitsland van mening waren dat Joden
niets met Kultur te maken mochten heb-
ben. Ze probeerden dus bij hun talrijke
kulturdaden k de jodenmannetjes in de
Poort de doodssteek te geven en ze zijn
daar vrij behoorlijk in geslaagd.
Dezer dagen liep ik door de Poort Het
bleek maar een schamel restant van de
vroegere boekenluister, maar ondanks deze
devaluatie kon ik het toch niet over m'n
hart krijgen -o maar door .te lopen lk
had er vroeger tè vaak en tè lang ge
staan, te veel zakcenten verwisseld met
boeken, te lang gekletst met de grijze en
grauwe mannetje die hun leven sleten
achter en tussen de oude boeken Nee.
er is duchtig de klad in gekomen en het
was een vrij pijnlijke ontmoeting Wel
aanschouwt men hier op leerzame wijze
hoe ontstellend nauw de Onsterfelijkheid
en de Vergankelijk id aan elkander gren
zen Onsterfelijk zijn en blijven boeken als
„De Woudloper" van Ferrey en Michael
Stpogoff, „De koerier van den Czaar"
want lk zag een jongetje grasduinen op
een zeker retje en ziph twee vuurrode
wangen en oren lezen aan die twee boe
ken, zó lang tot de verkopei opmerkte dat
hij geen openbare leeszaal exploiteerde
Onsterfelijk, een gevaarlijk woord, te vaak
gebruikt voor sterfelijke zaken en dingen
Maar Michael Strogoff en de koe. die Rèmi
aan Moeder Barbarin ln „Alleen op de
Wereld" cadeau geeft, en Oltmans' Perrol
met de rode Klauw", gezwegen van San-
cho Panza en schipper Bontekoe geef ik
een goede kans
Nee, het zijn voornamelijk sterfelijken,
die men hier naast en boven elkaar ziet
j liggen en het is hoogst pijnlijk te moeten
vaststellen dat velen dezer categorie bij
hun leven reeds overleden blijken te
zijn Het is te delicaat hier namen te noe
men.
Overigens doet men, ook nu nog, in de
ze boeken-catacombe, prettige genoeglijke
en verrassende ontmoetingen Men kan nog
zo gebeten zijn op de edel-germanen, de
Duitse romantiek en derzelver litteraire
vertegenwoordigers blijven voor mij iets
zeer verleidelijks behouden Marlitt en
Courts Mahler schijnen een verbijsterend
taai leyen te hebben en van hen kan ge
zegd worden dat men'ze dood moet slaón
willen ze doodgóón
De groten liggen naast de kleinen. Deel
II der Merljntje-cyclus van de Jong (A M)
ligt naast een romannetje van Eduard
Veterman Beiden zijn, kort geleden nog,
weggerukt uit het leven dat ze beiden zo
innig lief hadden Ze rusten ln de don
kere aarde van dit land en hun boeken
liggen hier in de duisternis van de Oude
manhuis Poort,
Wonderlijke stapelplaatsen van littera
tuur en chund Een boek met verouderde
Stellingen over mechanica lig* bovenop
Goethe's „Werters Leiden" en Dubbel
Boekhouden van Kreukniet blijkt te pas
sen bij het formaat van „De dode hand van
den Graaf de Monte Christo" Overigens
zijn er, in Mie soorten, kwaliteiten en
uitvoeringen boeken op teder gebied Van
sterrenkunde tot kraamverzorging, van
Voor den Vuist Weg Spreken tot Kun je
nog zingen, zing dan mee Oorlogsboeken,
vredesboeken, kookboeken, en boeken
waarin staat wat iedere jongeman behoort
te weten.
Er zijn ook gedichtenboeken van Ho
meros tot Clinge Doorenbos en van Shel
ley tot ,,100 Leuke Versjei en Pikante
Moppen".
Hoe dan ook, zelfs nu kan men een avon
tuur met het boek beleven, jn de Oude
manhuis Poort Want mep komt er altijd
vrienden uit z'n 1eugd tegen, vrienden die
je reeds jaar en dag dood en begraven
achtte en die nu opeens voor je staan.
Ik ontmoette er ook e paar, die laat
ste maal Ik schaam me niet hun namen
te noemen Het waren Sintbad. de zee
man, Old shatterhand en Baron von Münch
pausen
Met z'n drieën stonden ze in het voor
portaal der Onsterfelijken en ik verwed
er ieder bedrag met U om, dat ze er zul
len blijven ook nog eeuwen na vandaag
In leder geval zó lang als de mensheid
nog bezit haar liefste vriendin die ze op
aarde cadeau kreeg en wier naam is:
Fantasie.
ANTHONY VAN KAMPEN.
die flets gestolen hebt, meneer", meende
de agent. Ik schrok. „Hoe komt U er
bij?" Toen zagen we elkaar aan en ik
herkende den vader van Miep Davelaar.
Gelukkig zag hij ook, wie hij voor had
en we begonnen beiden te lachen. „U doet
onvoorzichtig zo, meneer", zei hij. „Er
kunnen ongelukken van komen. Ik ~ou
het laatste eind maar gaan lopen". En
jongens, nu zien jullie, dat ook een on
derwijzer ongehoorzaam kan zijn. Want
ik ging tóch fietsen Het regende, 't was
iaat, ik was moe, en er wachtten thuis
nog' stópels schriften.
Ik nam het risico en stapte op. Het was
nog een kwartier rijden en de weg was
zeer eenzaam Alleen hier en daar een
boerenhuis; 't zou gek zijn, als de politie
hier.... Ik zwenkte de hoek om bij 'n
oud cafétje, en.... werd verblind door de
koplampen van een luxe auto en toen..
„Aanrijding!", concludeerde Thijs bijde
hand. „Nee". Meester lachte. „De auto
stond stil Maar er achter vandaan spron
gen twee agenten met een revolver in de
hand „Halt" brulden ze. Jongens, ik ge
loof, dat ik van mijn fiets af viel „Ik.,
ik., ik.." begon ik te hakkelen. Toen
greep de agent mij vast en fluisterde
„doorrijden.... 't is niet om U te doen"..
Ik zag nog juist hoe twee mannen, die ik
in donker niet had zien aankomen, ge
grepen werden, en in de auto geduwd.
Kletsnat kwam ik thuis, want ik was zó
bang geworden, dat ik het hele eind ge
lopen heb. De volgende dag las ik in de
krant, dat de caféhouder en zijn maat,
twee beruchte zwarte handelaren, na een
suikerdiefstal gevat waren.... Ik begreep.
Maar jongens, de schrik! En dat kwam
nu alleen, doordat ik geen goed geweten
had. Je begrijpt dat ik de volgende dag
dadelijk naar een rijwielzaak ben gegaan
om het vehikel te laten opknappen.
Morgen mag ik hem terug halen"....
Toen begon de verkeersles. En het was
vreemd, maar de hele klas vond het reus
achtig! STEN.
In onze krant van Woensdag zul
len we de winnaars van de laatste
prijsvraag bekend maken. Je kunt
het stukje vinden naast Piepneus en
Bibbersnoet.
OPLOSSING PUZZLE 6.
De bedoelde plaatsnamen waren: 1 Ha
renkarspel; 2 Elburg; 3 Loosduinen; 4
Lonneker; 5 Ermelo; 6 Vinkeveen; 7 Oot-
marsum; 8 Ellecom; 9 Tegelen; 10 Stavo
ren; li Laren; 12 Uithuizen; 13 Ierseke;
4 Sappemeer
In deze volgorde vormen de eerste let
ters de naam Hellevoetsluia. Natuurlijk
kunnen 2, 6 en 8, of 3 en 4, of 10 en 14
omgewisseld worden. Dat doet aan een
goede oplossing niets af.
Zeer velen hebben deze puzzle met ge
noegen opgelost
Na loting onder de goede oplossers is
de wekelijkse prijs van f 5 gewonnen
door den heer J van Riessen Draaf singel
25 te Hoorn. De prijs zal worden toege
zonden.
En dan volgt nu onze nieuwe puzzle
met weer een prijs van vijf gulden.
PUZZLE 7, VAN LETTERS TOT
CIJFERS
Hieronder vindt ge in letters eerst de
optelling van twee getallen van TIEN
cijfers en daarna in letters de aftrekking
van diezelfde twee getallen. Dezelfde
letter stelt steeds hetzelfde cijfer voor.
Optelling:
RMFHS'CKEAM
CRKEPHSNRM
KERSMNNRRP
Aftrekking:
RMPHSCKEAM
CRKEPHSNRM
NSKARPESHA
Gevraagd wordt deze sommen geheel In
te zenden. Oplossingen vóór Woensdag
aan de redactie van uw courant.
De Centrale Ereraad voor de kunst te
's-Gravenhage heeft Joh de Meester, re
gisseur van het Residentie-Tonqel, die het
vorig jaar voor de tijd van twee maan
den was geschorst, vrijgesproken.
Het lid van de Ereraad, de heer P Soe-
ters (Hans van Meerten) weigerde voor
de Centrale Ereraad zijn bezwarende ver
klaringen, destijds voor de Ereraad afge
legd, t© herhalen, Joh de Meester zal
tegen den heer Soeters een klacht wegens
smaad indienen.
door J. S FLETCHER
27)
„Pratt", zei hij „Pratt, spreek er
niet ever Zeg er voora] niets over
tegen Pascoe Het is mijn schuld, ik
moet die vierhonderd pop bijpassen Ik
ben bang, dat dit het werk is van
Parrawhite. Ik kan je nu wel zeggen.
Jat hij al in moeilijkheden was ge
weest vóór hij hier kwam Ik wilde
hem nog eens een kans geven Jaren
geieden had ik hem gekend Ik dacht,
dat hij nu wel op de goede weg zou
blijven, maar ik vrees dat hij weer
voor de Fekoring is gezwicht Misschien,
heeft hij gezien dat ik dat geld liet
slingeren Was hij gisteravond nog in
mijn kamer?" Pratt wees op een stuk,
dat op Eldricks lessenaar lag
„Hij is dit voor u komen brengen,
om door te zien", zei hij „Hij was
hieralleeneen paar minuten
denk lk"
A] deze leugens kwamen vlot en
zonder aarzelen over Pratt's lippen
Ei c rick slikte ze, een voor een Hij
knikte
„Mijn schuld", zei hij „Helemaal
mijn schu'd Luister eens, je moet bet
stil houden. En weet je soms, waar
Parrawhite woonde?"
„Ik niet", antwoo-dde Pratt „Mis
schien een van de anderen".
Neen. alles kwam schitterend uit
Parrawihte's ongunstig verleden, El-
drick's slordigheid en verlangen om de
/aak in de doofpot te stoppen.
Van nu af zou het zijn alsof Parra
white nqoit bestaan had. Dat het lijk
ontdekt zou worden, daar was Pratt
niet in het minst bevreesd voor. Er
was al sprake van dat de gezondheids
dienst de poelen stilstaand water zou
opruimen door ze te dempen. Zelfs
als het lijk gevonden werd, wat dan?
Dan was de uitleg nog eenvoudig, De
dief was op zijn beurt weer beroofd,
waarschijnlijk door de lieden waarmee
hij gedronken had Die hadden hem
vermoord en het lijk geplunderd op
de koop toe, op hem zou geen ver
denking vallen. Hij had niets te vre
zen Niets.
Voor de vorm liep hij even aan bij
de vrouw, waar Parrawhite zijn ka
mers had gehad. Sinds de vorige
ochtend had zij niets van hem verno
men. De vrouw in het armelijke huis
je, zei, dat Parrawhite zoals altjjd was
weggegaan, hij had verder niets van
zich laten horen Pratt wilde zoveel
te weten komen als hij kon, en vroeg
of hij veel meubelen had, en veel kof
fers had achtergelaten Zoals hij ver
wachtte, was het een armzalig boeltje,
maar één pak kleren en verder niet
veel.
„Is er Iets aan de hand?" vroeg de
kostjuffrouw. „Komt u van waar hij
zijn werk had?"
„Juist", zei Pratt „Hij Is vanmorgen
niet komen opdagen, wij denken dat
hij met de Noorderzon vertrokken is.
Heeft hij nog schuld bij u?"
„Neen, niet veel", was haar ant
woord „Met een gulden of zes is het
betaald".
Pratt gaf haar een tientje, niet uit
consideratie voor Parrawhite's goeden
naam, maar om te voorkomen, dat zij
naar het kantoor zou gaan.
„Nou, ik denk, dat je hem niet meer
zien zal", zeide hij. „En ook. dat Je
er geen spijt van zult hebben".
Daarmee ging hij weg, maar de
vrouw riep hem terug voordat hij een
half dozijn passen gedaan had.
„Wat moet ik met zijn spullen doen,
mijnh«er7" vroeg zij.
(Wordt vervolgd.)
OPLOSSING PROBLEEM 6.
Stand. Zwart 10 ach op: 5, 7, 8, 9, 12, 43,
4, 18, 22, 26.
Wit 10 sch or: 15, 23, 25, 29, 30, 31, 39,
40, 47, 48.
Wit speelt: 1 40—35 (26 x 37); 2 48—42
37 x 48); 3 15—10 (48 x 34); 4 10 x 19 (13 x *3);
5 30 x 12 (18 x 29 gedw); 6 35—30 (12 x 21);
7 30—24 (20 X 20); 8 25 X 1,
Zet U nu nog even het volgende standje
op: Zwart 7 sch op: 8, 9, 17, 20, 22, 27 28
en dam op 46 Wit 9 sch op; 31, 33, 37, 38,
39, 40, 41, 45, 47 Wit speelt *39—34, waarop
zwart slaat 2f x 30 Nu zet wit 38—32.!!
Zwart kan ni? slaan 27 x 36 of 27 x 38
Op het eerate volgt 47—42 en op
liet tweede ook. Steeds komt schijf
27 weer op 27 terug. Als vierde zet
volgt dan 40—34 (zw. 46 x 40) en tot
slot 45 x 32!!
Ter oplossing
PROBLEEM 7
van J. A. Oosterling.
(Zie diagram)
Zwart 11 sch. op: 3, 8, 10, 11, 12.
13, 14, 17, 18, 19, 20.
Wit 11 sch. op: 26, 27, 28, 29. 83
35, 37, 39, 40, 44, 48.
Wit speelt en wint.