BOOTSMAN LAKEVELD, Martin Bormann, Hitiers plaatsvervanger leeft! Bij het ver tr< goedheilig man Eerlijk zullen we alle delen „Stad zonder naam" Het avontuur Het standje van St. Nicolaas in de winkel Per vliegtuig naar de gevangenis Ik ontmoette hem in Berlijn door Kurth Koiser-Blufh Twee-landendorp als smokkelcentrum EEN PUZZLE VOOR JULLIE! Dagorder van Nederlandse waarnemer I Neurenberg Conferentie van Denpasse uitgesteld Weerbericht [NEW-YORK—AMSTERDA! IN 12 UUR! Voetbaluitsh De gestolen Rembrandt Een zilt Sinterklaas-verhaal EG toch niet te mieren' iel bootsman Lakeveld, .jullie doen niks as zani- f ten over dat het gauw I Sinterklaas is en datte we dan niet thuis zijn. Wat mot je nou thuis doen met Sinterklaas.. Ik zeg maar zo, een zee man hoort op zee en an de wal voel je Je toch maar als een koe op een gebor duurd kusse „Hoor hem'es" smaalde de timmer man, „hij voelt z'n eige niet thuis an de wal. Moet je hem maar es zien holle. Koud liggen we ergens vast, of hij is verdwene ae een wolk in de mist „Nee baas, je snapt me niet" zei La keveld, „ik heb het niet over het bui tenland. 'Tuurlijk mag ik daar graag eris een deur gaan intrappen. Nee, ik heb het over Rotjeknor. As ik daar an- kom, staat het ouwe mens al op me te Wachten, en dan is het: Klaas, draai de was es effe voor me door, of: Klaas, de piepers moete nog geschild, of: Klaas, ga je mee een straatje om? Nou moet je je mij voorstelle, as ik met Moeder een endje om ga en je komt langs allerlei bierwinkels, met meziek en een fris wijf achter de kist. Nee, je doet niks as je eige opvrete. Geef mij maar een losse haven hier of daar op de wereld en laat me dan asjeblieft in me dooie eentje rondschaatse. Maar Hou je het toch over die ouwe Sint heb wil ik jullie wel een- verhaaltje ver tellen over een Sinterklaas in Mar seille Lakeveld stopte een vers pruimpje achter z'n kiezen, legde z'n benen een beetje makkelijker op z'n tafeltje en wiegde behagelijk mee met het rollen Van het schip, „Moet je horen", zei hij, toen we al lemaal een beetje dichterbij waren ge schoven, „ik liep op een avond in Mar seille met de dood in, want ik was los. Geen rooie cent had ik meer. Ik was daar op het Beursplein geweest, jullie weten wel, dat de Franse het Plas dul- !e boers noeme en 'waar je die twee tente recht tegenover mekaar heb. Ik had daar een paar biertjes gekocht en zo en van pure ellende, omdat de cente op ware, liep ik te darre in de buurt Van de ouwe haven, vlak bij die gekke brug, die an een paar eindjes staal draad boven het water bungelt. Ik was net van plan maar weer naar boord te rug te gaan en een beetje te gaan pie pen, toen er een vent op me afkwam, die begon te koeterwalen, half Frans en half Hollands. Bezjoer mesjeu, zei-die, lukkig ging die kerel voor mij uit naar binnen, en dat vond ik een goed teken. Laat ik me daar nou in een grote ka mer een stuk of twintig mensen aan treffen, allemaal Hollanders, van drie verschillende boten, die gekome ware om Sinterklaas te zien optrede. Het hele zaakje was boonefiede, zoas dat op z'n latijns heet. Ik kreeg een stoel en daar zat ik te wachten op het begin van de voorstelling. D'r was een meneer bij, die voor schele monie meester speelde, dat was ook al een Hollander. Hij had een of ander baantje bij de consul, of misschien was hij het wel zelf. Die gezant begon te spietsen en hij zei, dat we nou wel Sinterklaas gin gen vieren, maar dat er nog geen ac teur was. Wat hij daar precies mee be doelde, snapte ik niet, maar het bleek de vent te zijn, die voor Sint moest spelen. Dat kwam, omdat die Fransen van Sinterklaas geen kaas hebben ge geten. En toen vroeg die consul, of ik dat wou doen, omdat ik 'zo'n mooie baard had.Mijn baard is toch niet wit, zei ik, maar dat gaf niet, want het was toch maar voor de aardigheid. Ik liet me lijme en ging mee door een deur, zogezegd achter de koeliesse. Daar kreeg ik een lange, witte jurk an en me baard plooiden ze er overheen. Net een rippetiesfe voor m'n begrafe nis. Een zwarte piet was er ook niet, maar dat was niet erg, zei de gezant. Een paar recepten voor Sinterklaas-avond. Toen ik weer in de kamer terug was, ware d'r nog een paar jongens bijge- kome, die ik niet kende, en die hadde net één borreltje teveel op. Dat kon ik wel an d'rlui rooie koppe zien. En terwijl ik nog naar m'n woorde an het grabbele was, smoesden die knapen een beetje met elkander en ze zaten zo'n beetje te ginnegappen en ineens kwam er één naar voren. „Hee, ouwe", zei-die, „is die baard echt?" Ik dacht dat het een lolletje was, zette m'n Sinterklaas-gezicht voor en bromde in m'n keel. „Natuurlijk ventje, ik ben zogezeid de goede man uit Spanje!" „Geloof ik niks van" zei die slemiel, „effe voele" en voordat ik d'r erg in had, had ik een ruk an me baard te pakke, dat de tranen me in m'n ogen sprongen en ik zeven sterren en het Noorderlicht tegelijk zag. En al die an dere flinke jongens zaten er nog om te lachen ook. Nou, toen zat de kat in.de gordijnen, dat snap 'je, hè? Ze hadden een stoel bij me neergezet, om op te gaan zitten als ik moe werd van het spietsen en toen ben ik met die stoel an het rammelen gegaan. De hele tent zwarte pietjes. 25 gram biscuits, 15 gram (1 eet lepel) suiker, 20 gram (1 eetlepel) vloeibare kunsthoning, 10 gram (plm. IV. eetlepel) cacao, 10 gram vet, zout. Het vet, de suiker, de kunstho ning, de cacao en het zout verwar men in een kopje, in warm water of boven stoom. De biscuits fijnrollen en toevoegen. De massa op een plank of een bord uitstrijken tot een plak van A cm. dikte, deze laten opstijven en in vierkante blokjes snijden pepernoten. (60 k 90 stuks.) 100 gram (plm. 2 kopjes) zelfrij zend bakmeel of 50 gram zelfrijzend bakmeel en 50 gram fijngemalen havermout, 10 gram (plm. y2 eetle pel) boter of margarine, 40 gr. (plm. 3 eetlepels) suiker, 1 eetlepel stroop, 1 eetlepel water, zout, kaneel (sur rogaat), nootmuskaat (surrogaat), zo mogelijk wat anijs of koekkrui- den. Alle droge bestanddelen goed door elkaar mengen. De boter of margarine, de stroop en het water toevoegen en het geheel tot een sa menhangende, stevige massa kne den. Van het deeg balletjes vormen, deze op een vetgemaakt bakblik leggen en in een hete oven bruin en gaar bakken. Baktijd ruim 10 k 15' min. Of de pepernoten in een vet gemaakte koekenpan leggen en ze zachtjes gaar bakken met het dek sel op de pan. De pepernoten gere geld omleggen. De Britse en Duitse functionarissen te Hamburg houden zich" thans bezig met de. bestudering van woongelegen heid iri een geheel en al verlaten „stad" ongeveer 75 km van de kel derwoningen te Hamburg. In deze stad, bekend als de „stad zonder naam", kunnen 30 000 personen wor den gehuisvest, zij is op geen enkele kaart aangegeven en werd op bevel vap Hitier gebouwd als centrum voor Duitse militairen. De stad is geheel modern uitgerust en ook meubelen zijn aanwezig. - De Bond van Christelijke Jeugdver enigingen „Oranje Garde" heeft zich in een schrijven tot den minister-president gericht „om uiting te geven aan zijn stijgende onrust inzake het beleid ten opzichte van Indië" „LEUKE winkel hier»», dacht Zwarte Plet, terwUl hy het achthonderd, zes-en-dertigste jongetje een taaipop gaf. „ik zou hier best eens willen rondneuzen." Het was de tweede middag dat Sint Nicolaas zitting hield ln het grote warenhuis. Op de trappen stonden lange ryen moeders met bange of vroiyk© kinderen en het was een ge schreeuw, dat horen en zien je ver ging. „JU bent Jantje Prnimboom, hè," knikte Sint naar het Jongetje„Maar je mag geen korstjes meer laten staan. Er zUn heel wat kinderen die niet go- noeg te eten hebben" „Ja Sint", zei Jantje gehoorzaam. Toen was er een klein meisje aan de beurt. Ze zong van Sinterklaas Kapoentje en begon toen ineens te huilen. Piet trok een paar malle gezichten maar daar werd het kind nog banger van. „Ja, het is hier leuk", dacht Plet nogmaals. „In Marokko zie Je zulke winkels niet". De middag verstreek en toen het donker werd, begonnen een paar winkeldames de vloer te vegen. Sinterklaas had inmiddels zijn zitting opgeheven en schreed waardig naar de kamer van den directeur. Toen zag Piet zijn kans schoon. „Ik laat mij vannacht insluiten", dacht hij. „Sinterklaas weet toch niet beter of ik ben al weggegaan' En als een haas kroop Piet in de kast waar hij gezien had, dat een juffrouw zojuist een bezem en een reusachtig stof- blik had neergezet. Eindelijk bemerkte Piet dat alles stil was geworden.... TOEN begon zijn snuffeltocht Het eerst bezocht hij de grote rommel- zolder waar^ muizen ritselend wegschoven tussen stapels papier. Allerlei beschadig de voorwerpen lagen er opgetast. Poppen zonder benen, kapotte theeserviesjes en au to tj es van vóór de oorlog waar geen veer meer Inzat.... Op de damesmode-afdeling had Plet eerst recht plezier. Hij ging de stands met hoeden langs en paste vóór de spiegel al lerlei hoofddeksels op zijn zwarte pruik. „Haha", grinnikte hij. „Daar zie ik mijn moeder al mee lopen" En hij dacht aan de dikke zwarte vrouw, die alleen maar een doek om het hoofd knoopte tegen de felle zon. Een hoed had ze nog nooit ge zien. Vrolijk snuffelde Piet verder. Dan liep hij naar de lift. Deuren dicht en daar ging hy. Heerlijk installeerde hij zich op de bank en keek naar de vele étages die naar beneden leken te tuimelen. Toen hij boven was wilde hij uitstap- pen Maar mensen.... hoe Het Je zo 'n ding eigenlijk stoppen? Tegelijk voelde Plet dat hij weer naar beneden ging. „Oh, hemeltje"en Piet voelde zich wit worden „Ik kan er niet meer uit." Hij morrelde aan alle mogelijke knopjes, maar het lukte niet. Voor de zestiende keer was de lift van plan om naar beneden te gaan toen Piet de oplossing had gevonden. Je moet t^yee knopjes tegelijk indrukken! Terwijl hij uitstapte beefde „hy over zijn gehele lichaam. Hij liep te zwaaien alsof hij dronken was. Op een ledikant met een mooie gele sprei liet hij zich neervallen. „Even", dacht hij, en hij vleide zijn hoofd op het nieuw-geurende kussen neer. „Even een oogje vol", mompelde hij nog eens. Maar dat ene oogje werd een stevig slaapje dat duurde totdat het bulten reeds lang licht gewor den was. En ook toen ontwaakte Piet nog niet HET werd negen uur. In de garderobe klonken vrolijke stemmen van winkel meisjes. Er was een leerlingetje dat 's morgens op de meubelafdeling moest stof-afne- zat en verschrikt naar het gillende meis.S blikte. „Wat is er, zus? Ben je niet goc^ vroeg hij Maar toen optdekte hij dat hij in het wa'renhuis zat, en dat het al volop dag was. Hals over kop vluchtte hij de gang in, en wist door een achterdeurtje ongezien de straat te bereiken Het standje van Sinterklaas was ver schrikkelijk „Als er nog eens zo iets gebeurt", zei hij, „neem ik voor het vol gend jaar een andere knecht" Voor geen enkel kind had Plet dien middag een grapje Hij stond maar ang. stig te kijken, of dat meisje, dat hem betrapt had, er niet aankwam En dan zou hij vast bij den directeur mceten komen, en dan.... Het meisje kwam Maar zonder den di recteur Ze stapte regelrecht op Plet a en zei. „Je behoeft niet zo agnstig t' kijken, hoor Piet Ik heb aan niemani iets verteld" Met open mond staarde hij het meisje aan „Wa-wat?" En van loi ter plezier sprong hij een gat in de lucht „Hiep-hiep hoera", schreeuwde hij Ds moeders keken verwonderd wie daar zo blij was, maar de kinderen begonnen mee te schreeuwen „Hoera voor Sinter klaas", riepen ze in koor, want ze dach ten dat Piet dat wel had bedoeld „Zus, je bent een beste", lachte Piet door al het rumoer van de kinderen heen „Ben jej morgen vrij? Dan gaan we samen poffertjes eten!" STEN men. Ze ging naar boven en zocht de stofmand uit de kast. Handig begon ze de meublementen af té stoffen. De sprei en van de ledikanten in de toonzaal zou ze vanmorgen maar eens uitkloppen. Toen stond ze stokstijf. Daar vóór haar, in dat bedOh, moeder", gilde Greta. „Dat is...." Ja, dat was Zwarte Piet ln eigen persoon die met een ruk rechtop fij ben toch hollandès, nessepa? Ja hoor, ik was hollandès. Saaveevoe, welke jour we vandaag hadden, wou die gast ook al weten. 'Tuurlijk, zei ik, vijf December. En toen schoot het in eens door me heen, dat dat Sinter klaasavond is. Maar ik snapte nog steeds niet, wat die kerel eigenlijk wou. Mesjeu, zei-die toen, venee avek mwa, wij organisere een feest voor alle hollandès in Marselje, pour le Sinter klaas. Nou weten jullie net zo goed as ik, dat zulke ventjes in Marselje nooit zuivere koffie zijn. Ik heb het niet op van die kleverige ventjes, die je aller lei moois beloven, vooral niet as ze er zo glibberig uitzien als dit nummer. Meestal zijn het van die halve Grieken of Armeniërs en wat ze je voor je neus draaien is na al die mooie belof ten meestal niet veel zaaks. Maar ja, ik had toch niks meer te doen, want as ik me hand in m'n zak stak, kwam ik alleen maar een stuk krijt en een paar tabaksvezeltjes tegen, dus, weet je wat, denk ik, ik sjouw mee, licht loop ik nog een maat tegen het lijf van een andere boot, want d'r lagen nog meer Hollanders in de haven „Effe wachte, jonges..." De benen kwamen van het tafeltje en Lakeveld slofte naar de deur en mikte een prach tige straal tabakssap precies tussen de railing door. Toen sjokte hij weer terug ging weer horizontaal staan en kamde met zijn vingers z'n lange baard een beetje terecht. „Schiet op nou" bedelde de scheeps jongen, die, als er wat te leren valt, al tijd haantje de voorste is ,(KaIm an, broer, dan breke de tros- se niet! Afijn, ik met die pisang mee. We manoeuvreerden door allerlei rare straatjes en ik had moeite om m'n po sitie te blijven bepalen. En toen kwa men we op een pleintje voor een óud huis op een hoek. Het zag er een beet je goor uit van buiten, met uitgesleten stoeptreden en een deur, die hard no dig een kwastje lak moest hebben. Nou heb ik altijd een boksbeugeltje in m'n zak, en ik had dat endje welsprekend heid al stevig vastgepakt, want dat huis zag er niks gastvrij uit. Maar ge- heb ik leeggeslagen, en in de gauwig heid nog een paar spiegels en zo ook meegenomen. Toen ik uitgepraat was, kwam er zo'n sjendarm met een grote keep om, net zo'n perreplu en mee moest ik, naar 't bero. De kaptein heeft me moeten loskopen. Toen ik tien da gen later in Rotterdam terug was, en de was stond te doen, heb ik het ver haal aan 't ouwe mens verteld en die moest er waarachtig om grinniken, maar de volgende morgen gingen we afmonsteren en toen lachte ze niet meer, want de betaalmeester hield tachtig gulden van me in, voor de scha de, zei-die. Maar een lollige Sinter- klaas-avond was het tóch En nou as de gesmeerde bliksem an je werk, het is allang weer torn-toe O. Een internationaal misdadiger is gister middag op Schiphol aangekomen. Op comfortabele wijze heeft hij zijn reis naar de gevangenschap ondernomen, n.L per KLM Constallation „Friesland", d^e hem in Curagao aan boord heeft geno men. Het is de 23-jarige Belg Jongbloed, die onder de hoede van de vreemdelin gendienst van de Amsterdamse recher che is gesteld en'die ook reeds door de Belgische recherche wordt gezocht. ZJjti activiteit strekte hij o.m. uit tot Vene zuela. BERLIJN, November (Unicos Press). Martin Bormann, de plaatsvervanger van den Führer", boezemvriend van den satan Himmler en initiator, te zamen met Joseph Göbbels, van tal loze nazigruwelen ln de Duitse con centratiekampen (zoals b.v de perverse wreedheid van de kunstmatige be vruchting van „rassisch unreine" menselijke proefkonijntjes), is hij nog in leven? Is hij dood? Van tijd tot tijd duiken berichten op, dat men Bormann in deze of gene stad gezien zou hebben. Berichten, die nooit te controleren zijn Zekere weerwolf symptomen ln de buurt van Berchtesga- den, een kwade, arglistige propaganda rondom het Neurenberger proces, wer den vermoed van hem afkomstig te zijn. Enige weken geleden verscheen ln de pers een mededeling, afkomstig uit een officiële, Amerikaanse bron, volgens wel ke Bormann ln Mtlnchen zou zijn opge doken; onlangs wees het spoor weer naar Stuttgart Ik zelf hoorde van een Zwit sers journalist, die reeds vóór 1933 ln Berlijn woonde, dat hij meende, gegronde redenen te hebben om aan te nemen, dat Bormann in Berlijn is.... Het schot in de spiegel Ik ken Bormann, dezen beroepsmoor denaar en gangster Ik ken hem maar aly te goed' Ik had eeri ontmoeting met hem, welke een onuitwisbare indruk op mij heeft achtergelaten. Dit gezicht, waarop koude wreedheid, gepaard aan een zieke lijke perversiteit, te lezen staat, waarop zich het ene ogenblik een oneindig cynis me en het andere moment het bijna naïeve fanatisme van den „gelovige" kan afspiegelen, heeft zich diep in mijn her innering gegrift Bormann werd dikwijls den „man met de twee gezichten" ge noemd Zijn zedenschandalen waren spreekwoordelijk geworden „Zijn leven bestaat uit een verplaatsbaar bordeel", placht Göbbels van hem te zeggen Hetgeen niet verhinderde, dat de hinkende radio- en propagandaduivel goede maatjes met hem was en zo me nige schurkenstreek met hem samen uit broedde. De auteur van dit artikel, onze cor respondent K Kaiser-Bluth, is een in de Westeuropese pers niet onbekend journalist en oa. constant medewer ker van 't grote Zwitserse weekblad „Die Nation". In verband met de steeds toenemen de geruchten rondom Martin Bor mann, schijnen ors zijn uiteenzettin gen van bizonder belang. Wij geven deze, zonder op sensatie te zijn belust, hieronder weer. Ik kende Bormann van politieke bij eenkomsten Hij was specialist in het organiseren* van vergaderingstumulten. Ook was hij Hitiers expert voor de pro paganda van Duitsland in het buitenland. Hij sprak perfect Engels en had voorna melijk de touwtjes in handen van de internationale nazistische spionnage- organisatie. In 1933 Maar persoonlijk leerde ik Bormann pas in April 1933 kennen.... Het was in de dagen der illegaliteit, na de machtsverovering door de bruine gangsters, toen de terreur in de woon huizen woédde, toen onze woningen uit geplunderd en afgetakeld werden entoen wij vogelvrij verklaard iedere nacht een ander onderkomen bij bevrien de relaties moesten zoeken In een klein café had ik toen een rendéz vous met een vriend, even opgejaagd als ik, een op recht anti-fascist, die voor de gerechts hoven als advocaat de tegenstanders van de dictatuur in talloze processen had verdedigd Zijn naam alleen al werkte op de nazi's als de rode lap op den stier. Het noodlot wilde, dat een troep nazi-bonzen dit klein cafétje binnendrong'. Bormann aan het hoofd Zij waren allen beschonken, zoals zo dikwijls het geval was. Wij beiden waren geen „Ariërs" Onmiskenbaar „We gaan ervan door", fluisterde ik mijn vriend toe, „dat loopt verkeerd af met dat dronken tuig daar aan dat ta feltje hiernaast...."' „Neen", zei mijn vriend koppig, „hen laten geloven, dat we bang zijn? Nooit!" Dat was moedig, maar pure waanzin. De anderen begonnen reeds te chicane ren Onder hen herkende ik nu pas Bor mann „Niet antwoorden", drong ik aan, „moet het dan beslist o^ een ruzie uitdraaien met naderhand Identificeren bij de poli tie? Je demonstreert niet, als je illegaal bent...." Plotseling stond Bormann op Hij zwaaide op zijn benen. Zijn glazige ogen stonden troebel van* de alcochol Hij fixeerde ons misschien een minuut lang Toen zei hij met zijn onaangename, vreemde stem: „Mijne heren, partijgeno ten, ik laat U thans zien, hoe men het Jodenvraagstuk practisch oplost.." Nau welijks had hij dit gezegd, of hij trok zijn revolver uit zijn zak en schoot op ons! Tot ons geluk zag hij niet alleen dubbel, maar ook scheef! De kogel ging dwars door de monumentale spiegel, de trots van het café, en legde deze in scher ven Na deze topprestatie kreeg de hele bende de angst te pakken en maakte zich uit de voeten; natuurlijk zonder te beta len.... Buiten werden twee auto's aan gezet De wanhopige caféhouder maakte geen aanstalten, hen tegen te houden De Hitler-uniformen drongen hem respect op „En 'je kunt ze nog niet eens bij de poUtle aanklagen", jammerde hij, „je weet nooit, wat Je morgen kan gebeu ren". Een weerzien na dertien Jaar De geschiedenis ls nog niet ten einde Gisteren heb ik Bormann weergezien. Aan het Ringbahnhof Halensee in Berlin. Na meer dan 13 jaar. Maar ik had die tronie niet vergeten Ik bots btf een straathoek tegen hem op. Hy springt op een juist passerende tram. Ik ook. Ken kwestie van een paar seconden. Alles in my trilt Ik heb slechts één gedachte: ik moét hem zien te pakken! Onderweg alarmeer ik een Engelsen MP. wy doorzoeken samen de wagen. Bormann is onvindbaar Is hy opgelost als de duivel in het klas sieke sprookje? Is hy ongemerkt uitgestapt? Over het al gemeen pleeg ik NIET aan hallucinaties te lijden! En ik heb een uitstekend ge heugen. En gezicht, als dit van Bormann, vergeet men niet licht, als men het weer ziet. Voor mij Hjdt het geen twijfel meer: Bormann leeft! Gisteren in Berlijn. En vandaag? (Nadruk verboden) Alles is er te kust en te keur (Van onzen specialen verslaggever). Baarle Nassau Baarle Hertog! Wie kent niet de naam van dit eigenaardige half Nederlandse, half Belgische dorp in Noord-Brabant, dat de laatste tyd xzo- veel van zich heeft doen spreken? Im mers, wi© Baarle Nassau zegt, zegt shag, om daarby vooral het aanverwante ar tikel vloeitjes niet te vergeten. Want dit was en Is ln het Belgische deel van het dorp, waar ledereen „in de handel" schynt, te kust en te keur te koop. deze rebus stelt een versje voor, dat wij misschien niets maar onze vader en moedel zeker nog wel kennen. kun je het uitvinden? :=T) Geen wonder dan ook, dat Baarle zich steeds in de bijzondere belangstelling van smokkelaars en dergelijke lieden ver heugt. Hoewel de vraag naar shag en vloeitjes enigszins schijnt te verminde ren, zijn er nu namelijk andere begerens waardige zaken waarvoor in ons berooi de land veel animo ia. Men neme daar van maar alleen de wol en de breikatoen van vooroorlogse kwaliteit, waarmee alle winkeltjes van boven tot onder volge propt zitten en die zonder punten voor do prijs van respectievelijk f6 en fl.50 per knot te koop zijn. Deze zijn, naast de hand- en theedoeken ad f 4.50, de mooie lappen stof, het elastiek van f0.50 per meter, en de kousen f 10.— per paarJ en corsetten, in pry zen variërend van f 33 'tot f 45, momenteel wel de meest ge vraagde artikelen. Wat de lappen wollen en andere stoffen betreft, deze zijn heel dikwyis afkomstig uit Nederlandse fa brieken en langs officiële weg aan het buitenland verkocht om aan de zo nodige deviezen te komen.. Elke dag weer voeren o.a. de grote BBA-autobussen talrijke kooplustigen aan, die op Belgisch gebied halen wat in eigen land nog steeds niet voorradig is Het behoeft dan ook geen betoog, dat in de vaak onaanzienlijke zaakjes dagelijks voor honderden Nederlandse guldens wordt omgezet Want was het enige tijd geleden nog nodig, dat men eerst „dure' francs ad f0.12 of f0.13 moest hebben om wat te kunnen bemachtigen francs te gen de vastgestelde koers van f 0.06 had vanzelfsprekend geen enkele Belg over nu kan men met het Nederlandse geld overal terecht. Baart het kopen dan ook geen moei' lijkheden meer, voor de invoer naar ons I land zyn deze des te groter, omdat het z.g. aangeven van goederen bij de douane J oiet meer mogelijk Is. Iedere dag con troleert een leger van ambtenaren d» bussen en andere voertuigen, die de greru passeren, op zoek naar contrabande Dl' gebeurt zo intensief, dat menige smo!' keiaar zijn waar eerder uit handen mof' geven dan hem lief is en er in plaats N& een zoet winstje te maken op de Neder- j landse zwarte markt, nog flink voor b®* j talen moet bovendien. Men steekt het straatje maar over.... In het dorp zelf is het voor de kommie zen of marechaussee's lastiger iemand te bekeuren. Want staan de overtreders op Belgisch grondgebied dan zijn ze voor den Nederlandsen ambtenaar onbereikbaar moet deze het werk overlaten aan dén Belgischen beambte. En aangezien dik wijls de linkerkant van een straatje Hol lands is, terwijl de rechterhelft tot Baarle Hertog behoort, of omgekeerd, hoeft zo iemand, als hij een man-in-uniform ziet naderen, maar even over te steken en hij is voor het moment gered. Zo wonen in dit gemoedelijke dorp Bel gen en Nederlanders vriendschappelijk door elkaar. Zij varen er wel bij, dat hun dorp aan twee verschillende landen toe behoort! bureau: voordam 9, alkmaar telefoon adm. 3320 redactie 3902 Giro 187294 Dir.: J. Byisma Batavia, 1 Dec. (Aneta) - Heden van Mook, in een uagorder o m „De beëindiging van het gealli: bei sluit een periode af, welke 1 steld. Aan het einde van deze pe: geallieerden de zeer ongewone taak mogen vervuld hebben, totdat wij Wij zijn als vrienden en wapenbroei gescheiden en zullen de Britse en Bi Indische soldaten, die voor dit land i ter wille van ons gevallen zijn, pli miüe gedenken. ffl Onze troepen zijn hier om de zv ken te beschermen, de vrede te hen ■Hlen en de wet te handhaven. Wij 1 ■.ben getracht dit alles te doer, tezai ^■met hen, die tot dusver tegenover ■hebben gestaan, doch in wezen deze wens koesteren. Niemand kan onti nen, dat uw en onze taak uiterst m lijk is. Zij eist veel moed, volharding discipline Indien wij er in slagen sen de twee volkeren een verhoui tot stand te brengen, gebaseerd op o we en duurzame grondvesten, dan dit een groot succes zijn, waaraan een belangrijk en onmisbaar aan hebt. Ik ben er van overtuigd, dat uw taak zult vervullen" Deze dagorder was geekend: de li gouverneur-generaal, opperbevelhel van leger en vloot in Ned.-Indië. De commissie-genei De commissie-generaal heeft een w ontwerp naar Nederland medege.io bestaande uit twee delen: primo de gi keuring van de ontwerp-overeenkc van Linggadjati, secundo het verlt van een opdracht aan de commissie Ingevolge ontvangen uitnodiging h Ide Nederl. regering mr. A. M B: Jvan Tuyll van Serooskerken aangew Bls Waarnemer bij de serie proce o m. tegen 23 Duitse artsen, welke T mende week in het paleis van justiti .Neurenberg zal aanvangen. Mr. A. baron van Tuyll van Serooskerken ook, zoals bekend, als Nederlands tegenwoordiger aanwezig geweest 1 het proces tegen de leidende n figuren. De opening van de conferentie Denpassar is uitgesteld tot een na vast te stellen datum, in verb met het feit, dat de aanwezig! van Dr. v. Mook te Batavia n< zakelijk is. LOSSE BUIÏE Wisselende bewolking met los buien. Vrij koude, buiïge, tijdeli krachtige, Westelijke wind. Een KLM--machine heeft een re non-stopvlucht over de Oceaan, New —Amsterdam volbracht Om 12 min over 7 Zaterdagavond Amsterdams* startte de Constellation PHTDA, „Arnhem" van de New Yorkse luchth *n precies Zondagmorgen 12 min over 7 zette gezagvoerder Dill de mac met vracht, post en 23 passagiers Schiphol op Nederlandse grond. In verband met de diefstal van schilderij van Rembrandt, dat een waar de van twee en half millioen guldenvel tegenwoordigd, is een arrestatie ver richt Naam en nationaliteit van den ar restant zijn nog niet bekend gemaakt Het schilderij is gesolen uit het Keuls museum, waarheen het uit de Ameri kaanse zone was gebracht als bij drag6 tot een tentoonstelling HS eerste klasse. (District L VSV-Gooi 4-1 EDO— DWS 2—9 Hermes DVS—Ajax 3—1 REC—Sparta 2—0 Emma—ADO 2—3 I District U. HBSHaarlem 2—1 1 NeptunusExcelsior 00 De Volew— DOS 6—1 Blauw-W itStormv. 1—Z Xerxes—DHC 1—1 District III. Ensch Boys—AGOW 4—' t Wagenlngen—Quick 1— Be Quick—Go Ahead 1—3 VitesseHeracles 2 I NECEnschede 2 District IV NAC—RKTW 3—2 LongaHelmond 1o BVV-VW 4_0 HelmondlaNO AD o Willem II—Vlissingen 4—i District V. Leeuwarden—Frlsia 3— AchillesHeerenveen 3—' Velocitas- -Be Quick 1—3 Sneek—Emmen 4j HSC—Veendam 2—J District VI. Brabantia—Sitt. Boys 1—2 MVVD Eindhov Limburg Maurits- 2do ki Hilversu ZFCAi Zeeburg De Spar RCHD« 2de kl SDWH TOG-D' Watergr, Velsen— Volendai 3de kl De Mee: KWH De Gen Ahrends Bloemer 3d© kl NEA—Pi QSCTc Rapidita DTS Alw. Ft 3de kl; Aalsmee Ripperdi

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1946 | | pagina 6