HIER WORDT EEN TOEKOMST
GEBOREN, BOUWT VOORT
WACHTEN DUURT LANG
Een onhoudbare toestand
TWEE WELDOENERS
ONTMOETEN ELKAAR.
Hoogheemraadschap in feestelijke
herdenking bijeen
Koninklijke Onderscheiding voor
den Secretaris, den heer
J. W. Boersma
„Zwarte" handelaars
Enkhuizen - Papiersiad
'ri Grote industrie in 'n kleine plaats
WIERINGERMEER
Een rondgang langs de bouwkampen in de
Wieringermeer, waar arbeiders van heinde
en verre meehelpen aan de wederopbouw
Wachten kan men op tal van verschillende manieren doen. Men kan ges
duldig in de rij staan voor het loket in het distributiebureau en dan rust
men nu eens op de linkers, dan weer op de rechtervoet. Men kan wachten
op een lief meisje, ergens onder een lantaarnpaal en dan drentelt men
heen en weer van het licht in de schaduw en van de schaduw in het licht
kijkt ieder halve minuut op de klok. Men kan ook wachten voor de geslos
ten deur van de ziekenzaal, tot de dokter naar buiten komt om de geboors
te van de eersteling aan te kondigen. Bij zulk wachten pleegt men kringes
tjeste lopen, die al nauwer en nauwer worden, en men pleegt er bovenmas
tig bij te transpireren
En meestal is wachten niet aange»
naam. Het duurt lang, zegt de volkss
mond en in Alkmaar kent men nog een
heel aparte manier van wachten. Daar
wacht men in de open lucht, bij regen
of zonneschijn, bij een vliegende storm
of een zephyrtje, bij zomerweer of bij
Strenge vorst. Men wacht op de bus
Tot Alkmaar is alles prachtig gegaan,
men heeft gezeten of gestaan in een
warme trein en men is rechtstreeks
vervoerd naar de plaats van bestems
ming.
Maar dan begint de ellende. Buslijnen
zijn er genoeg. Ze lopen naar Akers
sloot, naar Haarlem, naar den Helder,
naar Leeuwarden, ze brengen U naar
Langedijk, naar Schagen, naar Hoorn,
maar, weet U, U zit er nog niet in
Wachten
Eerst moet U wachten tot er een bus
komt. Dat duurt op de grote lijnen wel
eens een uur. Rijdt er dan zo'n rood
gevaarte vóór, dan kunt U instappen,
voor zover er plaats is. Is de bus vol,
dan blijft U staan en kunt wachten op
de volgende.
Dat zou nu zo heel erg niet zijn,
maar er bestaat in Alkmaar geen ens
kele beschutting voor de wachtens
den. Er is geen wachtkamer, er zijn
geen toiletten, er zijn geen banken.
Alleen staat er een rij hekken daar
voor het station, waartussen de vers
schillende buslijnen voorrijden en
de wachtende menigte stelt zich tus
sen die hekken op en bezit zijn ziel
in lijdzaamheid.
Dit is een onhoudbare toestand en
van gemeenteswege heeft men dit ook
allang ingezien. Er werden nieuwe veis
len papier op de tekenplanken gespans
nen, punten aan de potloden geslepen
en er werd een plan gemaakt voor een
„busstation".
Een groots plan!
Een groots opgezet plan, dat voors
ziet in alle behoeften. In Engeland en
Amerika kent men deze „Terminus
ses" reeds lang. Ze hebben daar de
vorm van een compleet station, met
perrons, wachtkamers en buffetten
zelfs een chef.
Weliswaar heeft het plan voor ons
busstation niet die omvang, maar als
het in de toekomst eenmaal zal zijn
verwezenlijkt, zal er een grote verbes
tering tot stand zijn gekomen.
Zonder het overwinnen vin tal van
moeilijkheden komt er echter nooit
iets groots tot stand en ook hier zijn
klippen te omzeilen en hindernissen
te nemen zonder tal.
De N.A.C.O., die de buslijnen exs
ploitet^'t, is nauw verwant aan de Nes
derlandse Spoorwegen en de gemeente
Alkmaar heeft zich dus allereerst ges
wend tot dit bedrijf, met de principiële
vraag of de N.S. bereid zouden zijn tot
medewerking.
Een dergelijk omvangrijk plan kost
namelijk een kapitaal en de gemeente
gaat van dit standpunt uit, dat zij zes
ker niet alléén voor de kosten behoeft
op te draaien, maar' dat de N.S. wel
degelijk hun steentje moeten bijdragen.
De Spoorwegen hebben echter nog
wel andere dingen aan hun hoofd vol
cijfers en grafieken en zo kon het ges
beuren, dat er tot nog toe op die vraag,
van de zijde der gemeente gesteld, nog
geen antwoord is binnengekomen.
Toch lijkt ons dit vraagstuk voor ons
ze provincie van eminent belang en hos
pelijk komt er gauw een antwoord bins
nen.
Iedere reiziger kijkt met verlangen
uit naar een verbetering in deze toes
stand 'én het wordt hoog tijd, dat er
maatregelen worden genomen. Veel
zou er al verbeterd zijn, als er een paar
banken en een afdak werden gemaakt,
zodat de busreizigers tenminste enige
bschutting 'hebben.
Materiaalsgebrek
Er kleven echter aan de reizen met
de N.A.C.O.sbussen nog meer bes
zwaren, fouten, die worden veroor»
zaakt door het tekort aan materiaal.
De onderneming heeft geen bussen
genoeg.
Wanneer men van Alkmaar naar
den Helder of naar Leeuwarden reist,
passeert men onderweg telkenmale
mensen, die dolgraag zouden mees
reizen, maar die langs de kant van
de weg blijven staan, omdat de bus
vol is. In Alkmaar worden alle plaats
In de Waalhaven te Rotterdam wer
den demonstraties gehouden met red
dingsmiddelen. Een raket waaraan een
lijn bevestigd is, wordt over het „in
nood verkerende schip" geschoten.
Centr. Fotop.bur.
Onverwachts ontmoetten zij el
kaar op dien killen December
dag. Met welgevallen keek de
grijze bisschop naar den omvang
rijken zak, dien de Kerstman mee
voerde.
„Ja, ik krijg er weer plezier in,
Sint", begon de Kerstman, „er is
weer heel -wat voorhanden in
dit goede land".
„Inderdaad, vrind", antwoordde
Sint en ik zie daar bekende
kleuren en strepen in Uw zak.
Als ik mij niet vergis, is mijn
hofleverancier ook de Uwe!"
„Ja Sint, alleen „En betere waar"
komt in aanmerking enin
dezen tijd is tien procent korting
meer dan ooit van belapg".
„Zeer goed gezien Chris en wat
een geluk, dat alle huisvrouwen
hiervan kunnen profiteren
„Ze hebben het verdiend Sint",
antwoordde de Kerstman en toen
scheidden hun wegen tot het
volgend jaar.
(Ingezonden mededeling)
sen al bezet met reizigers naar de
eindstations en wie onderweg mee
wil, krijgt de kous op de kop.
Hiervoor bestaat maar één oplossing
en dat is: twee bussen na elkaar laten
lopen, de voorste voor doorgaand ver»
keer, zonder stoppen van begin tot het
eind en de tweede als „boemelsbus",
dus stoppend bij iedere halte en alleen
bestemd voor reizigers, die niet de hele
weg meegaan.
Maar, men zal begrijpen, daarvoor
zijn meer autobussen nodig en meer au»
tobussen heeft de N.A.C.O. niet. Men
probeert dit bezwaar te ondervangen
door het uitgeven van voorrangskaar»
ten bij wijze van plaatsbespreking, maar
in de praktijk blijkt deze regeling toch
niet te voldoen.
Zoals wij echter reeds zeiden, kan al»
leen uitbreiding van het wagenpark hier
uitkomst brengen.
Hoe dit alles ook zij, het vraagstuk
heeft de volle aandacht van de betrok»
ken autoriteiten, en te zijner tijd zal
er ongetwijfeld een oplossing tot stand
komen, die tegemoet komt aan de
rechtvaardige verlangens van de vele
reizigers, die gebruik maken van de
•wijdvertakte busdiensten in de kop van
Noord»Holland.
Ter herdenking van het 25-jarig be
staan van het Hoogheemraadschap
Noord-Hollands Noorderkwartier, wer
den gisteren de Hoogheemraden,
Hoofdingelanden en plaatsvervangend
Hoofdingelanden, benevens vele geno
digden in vergadering bijeen geroepen
in het Gemeenlandshuis te Alkmaar
De voorzitter, mr Kamp opende deze
zeer druk bezóchte bijeenkomst met een
woord van welkom, in het bijzonder ge
richt aan den Commissaris der Koningin,
Baron de Vos van Steenwijk, en den
heer de Vries, lid der Gedeputeerde Sta
ten, die namens het Provinciaal Bestuur
bij deze feestelijke herdenking vertegen
woordigd waren
De gemeente Alkmaar, waar het Hoog
heemraadschap sedert de oprichting zijn
hoofdzetel heeft gevestigd, was vertegen
woordigd door de heren Veendorp en van
Slingerland De heer Kamp betreurde het
dat de her*n Verfaille en Versteeg, oud-
Hoogheemraden wegens ongesteldheid
niet aanwezig konden zijn
Definitieve oprichting 12 Dec 1921
Verder memoreerde mr Kamp in een
interessante rede de oprichting van het
Hoogheemraadschap, dat in den beginne
op zeer veel tegenstand stuitte, waardoor
eerst op 12 December 1921 de oprichting
definitief tot stand kwam
En wanneer men dan nu in het Ge
denkboek, dat- werd samengesteld door
den oud-medewerker van het Hoog
heemraadschap, mr vd Flier, de gang van
zakeh gedurende deze 25 jaren volgt, dan
kan men daaruit concluderen, dat het
Hoogheemraadschap geleidelijk aan het
vertrouwen heeft gewonnen, en thans n
onmisbaar apparatuur vormt in het N.
Hollands Gewest
Een exemplaar van dit keurig verzorg
de Gedenkboek bood de voorzitter aan
den Commissaris der Koningin aan
De taak van het Hoogheemraadschap
De voornaamste, taak van het Hoog
heemraadschap ligt wel in de bescher
ming van het land tegen het water, waar
mede dan onafscheidbaar is verbonden
het onderhoud van de dijken Daarnaast
staat het bijdragen in rente en aflossing
van de Waterschapskosten, terwijl bo
vendien gedurende de laatste jaren
steeds meer waterschappen de inning
van de gelden aan het Hoogheemraad
schap hebben overgedragen, en het
Hoogheemraadschap heeft met veel am
bitie ook deze werkzaamheid op zijn
schouders genomen Ook het onderhoud
van verschillende wegen is op het Hoog
heemraadschap overgegaan
Drooglegging Zuiderzee
Toen In 1930 de Afsluitdijk werd vol
tooid, en dus de Oostkust van Noord-
Holland niet meer door het water werd
bedreigd, werd deze voornaamste taak
heel wat lichter, en allengs kon men
meer zorg gaan besteden aan de Honds-
bosse-zeewering En thans, nu een perio
de 'van herstel en wederopbouw is aan
gebroken, zrl het Hoogheemraadschap
met man en macht werken aan de ver
steviging van deze, zo belangrijke, veste
tegen de zee
De Commissaris van de Koningin
sprak daarna een woord van dank-mit
voor het hem aangeboden boekwerk
Daarna richtte hij het woord tot den
secretaris van het Hoogheemraadschap
Koninklijke onderscheiding
Hij deelde den heer Boersma mede dat
het H M de Koningin heeft behaagd,
den heer Boersma te benoemen tot Of
ficier in de Orde van Oranje Nassau
Deze mededeling werd door de aanwe
zigen begroet met 'n enthousiast applaus
De heer Boersma sprak zijn grote er
kentelijkheid uit voor deze zo hoge on
derscheiding, waarvan hij diep onder de
indruk was
Woensdag kwamen twee kleurlin
gen omstreeks het middaguur een ju
welierswinkel te Amsterdam binnen.
Zij spjaken gebroken Frans en En
gels en gaven als hun wens te ken
nen een dasspeld uit de etalage te
zien. De winkeljuffrouw maakte de
etalagekast open om aan dit verzoek
te voldoen. Op dat moment leidde
de tweede bezoeker haar aandacht af
naar de winkel, waarvan nummer één
gebruik maakte om zich meester te
maker, van een tableau met twee pla
tina damesringen, elk bezet met een
briljant resp. van 2 er. l)j karaat.
Met hun buit ter waarde van f 20.000
wisten de heren zich uit de voeten te
maken. De vermissing van de kleino
diën is eerst later ontdekt.
AANVRAGEN
BRANDSTOFFEN
KAMERVERHUURDERS.
Het Centraal Distributiekantoor
deelt ons mede, dat op plaatselijk
nader te bepalen tijdstippen kamer
huurders weer aanvrageh voor
brandstoffen bij de distributie
diensten kunnen indienen
De uitreiking van de bonnen zal
op nader te bepalen tijdstippen na
1 Januari a.s. geschieden.
Als men de naam Enkhuizen
hoort, dan denkt de niet-inwoner
aan vis, aan zaad, aan zestiende-
eeuwse schoonheid.
Bij anderen dan winkeliers is het
weinig bekend, dat de oude Ha-
ringstad een moderne industrie
binnen haar wallen herbergt, die
de grootste op haar gebied in den
lande is, namelijk de Papierwaren-
fabriek van der Spruyt N V.
De methode om allerlei waren in
papier te verpakken moge al heel
oud zijn, door de wijze waarop die
sinds de laatste decennia is toege
nomen en door de speciale verpak
king, welke de hygiëne voor alle
mogelijke artikelen eist, is een be
drijfstak ontstaan, die in het he
dendaagse leven onmisbaar gewor
den is.
't Is met Van der Spruyt N V ge
gaan als met zovele grote zaken: de
Een barakkenkamp in aanbouw.
schaarste zal dit materiaal de eerste
jaren wel veel worden toegepast.
„Hier werd een toekomst geboren,
bouwt voort"
staat op het voetstuk van het stand»
beeld, dat voor het gebouw van de do»
's Avonds om 8 uur in de krib
uit verveling. „We kenne niet eens een
spelletje klaverjassen", roept er een.
We behoeven niet te vragen, waar die
vandaan komt. Dat is een geëikt Am»
sterdams spelletje kaart. „Geef ons wat
spelen; ons is beloofd een kamerbiljart,
damborden enz., maar ik heb ze nog
nooit gezien We zijn er van overtuigd,
dat er gewerkt moet worden, maar laat
ze ook zorgen, dat we in die lange, don»
kere avonden wat te doen hebben". We
geloven dat dit juist is. Reeds zijn er
symptomen, dat men wil gaan moppe»
ren. Laat de arbeiders vooral wat te
doen hebben, dan blijven ze moreel in
conditie en dat komt tot uiting in hun
werk.
Natuurlijk wordt er veel gedaan op
cultureel gebied. Van de zomer werden
(Dit artikel werd géschreven vóór dat
de vorst inviel) Tussen de Rijksweg no. 7 in aanleg seinen staat Dit werd geplaatst in Oc. ^toneelsfaikjes opgevoerd, daar is men
M en de Robbevaart verrijst een kamp, tober 1942 en was uit erkentelijkheid dankbaar voor. Leg uw oor te luisteren
Toen de kleine Margret, heel vroeg piaats biedende aan 152 man. door de eerste bewoners van de Wie» en ge hoort een ondertoon, die wrevel
die morgen, lang voor de zon over de Een veertigtal arbeiders van verschil* ringermeer, aangeboden aan de Wie* heek
Wieringermeerdijk rees, bij de stal Jend ambacht krioelt hier door elkaar: nngermeerdirectie bij ha_ar afscheid op
n loodgieters, stucadoors, timmerlieden, 39 september 1941.
toen enige Duitsers zag, die metsfeIaarSj schiIders en'z. Zij allen wei, staat op die s
kwam en
„Bouwt voort"
steen ingebeiteld. En men
zeiden dat de polder onder water ging, ken samen onder hun uitvoerder, den bouwt voort, al gaat het langzamer
hief zij een lange, angstige kreet: die» heer van Veizen, om binnen de gestel» dan men oorspronkelijk van plan was,
ven moordenaars aan die over de tijd'van 60 werkdagen de barakken door vele moeilijkheden. We passeren
ven... moordenaars... aan, cue over hebben En inderdaad wii hetgeen voorheen straten waren. Links ,Kfnwe,eK zelf
de gehele buurt werd gehoord. Loven, dat ze Xt veel tbd méér zul» en rechts funderingen, waarop nog de klacht hebben, dan moet je die een dag
Uit al de macht van haar kleine ion» Jen nodig hebben. (Tenzij de vorst nu houten vloeren. Ook de betonvloeren, an voren indienen „Hoe is t=ie.
gen bleef zij gillen, tot haar vader, moe» vertraging veroorzaakt. Red.). Hier waarop nog die mooie tegels uit keu»
De kok weet wat
Een kleine stoere stucadoor schuift
eens een bankje op en komt naast ons
zitten. Plotseling fluistert hij ons in het
oor: „Weet U wat de kok van de keu»
ken van de week zei? „Als jullie een
Maar gelukkig is de hoofdinspecteur
der en broertjes en zusjes kwamen, en wordt"gewerkt in eensaamhorigheid, ken, hall of gang. Resten van wat eens gedaan ^Wff^dT^im^e^^ege»
die elders veel te wensen overlaat Dit prachtiöe moderne bakkerij was. j j j- i i
er veel buren waren. werk word^ Verder veel restanten van Huizen, die zefd' dat ze dlrect b« «ogen ko»
Dan ging zij, tegen de staldeur ge» mingsmaatschappij Strijland, onder toe» nu zo goed en zo kwaad het gaat, weer M' „rt W dte „;t
leund, droef staan schreien, terwijl zij zicht van den opzichter over de barak» v00r het overgebleven gedeelte be» vaderland Hs.rvm op
met grote vragende ogen naar de om» kenkampen, den heer J. Leegwater uit woonbaar worden, gemaakt. Wierin» Het s een mo'o d
f Heer»Hugowaard. Een man voortse» gerwerf, met de drie kerken, nu gestut 7 muoru-
standers keek, alsof zij van hen een komen de praktyk, X hit werk en geschraagd tegen verder instorten, roePt een raSsechte Amsterdam»
verklaring en troost verwachtte. buitengewoon goed aanvoelt. Onder was de trots van de bewoners. Toch H"
Was het niet hun Meer? Van hun een dergelijke leiding moet het goed wordt hier gewerkt, mede aan die „XXdtTn "n klXert teaen steils
meer dan van anderen? Haar grote gaan. Het onderhanden zijnde kamp is veel bestreden 95 woningen en juist als gn kdders 0 om et te bouwen",
ogen zochten droef*vragend onder de ^an a^e gemakken voorzien. In een der we daar komen, is het schafttijd en MnntadpKmiw
omstanders, als wisten die raad. Maar barakken is de centrale .keuken, waar» trekken wij mee met de groepen ar» Montagebouw
niemand smak De mannen waren bii naast de woning van den kampbeheer» helders. Mensen, die van heinde en ver wordt ook in de Wieringermeer toege»
de stellen de' vrluwen slhreiden en d«, dokterskamer, ziekenkamer, koks» komen. Uit Friesland, Amsterdam, Rot» past omdat hij de gewone bouwwijze
klaagden. Allen zagen elkaar aan met afdeling, schilplaats, kolenhok enz. enz. terdam, Alkmaar enz., noemt U maar het tempo veel te langzaam is wegens
blikken van schrik" en droefenis Dat Aan de overzijde komt de toneelzaal, °P- U kunt ze hier vinden. te kort aan geschoolde arbeidskrach»
was op Dinsdag de 17e April 1945. ?n,nex cantine. Daarvóór het douche. ten en materialen, waarvan hout wel
De Wieringermeer kwam onder wa» lokaal, waslokaal met voetbaden enz. „<n de Rimboe het voornaamste is. De montagebouw
ter door die schennende hand en door Dan drie woonbarakken, respectievelijk vordert weinig hout en weinig geschool»
de vele stormen en winden werden V00T 72- 48 en 32 man- ln welker mid» staat er op een van de schaftlokalen, de arbeidskrachten. De bedoelde wo»
kerken, boerderijen en huizen in elkan» de.n™,oot een centrale plaats voor waar we nu binnentreden We merken ningen zijn vervaardigd uit z.g. schok»
der gedrukt en bleef er maar zeer wei» W.C. s en waterplaatsen. De barakken d'«ct. hier is de saamhorigheid der beton en zijn gemakkelijk.hanteerbaar.
nig staan Toen reeds werd er gewerkt beslaan tezamen een groot langwerpig arbeiders prima. Alles zit door elkaar, üe verschillende onderdelen sluiten
aan de wederopbouw van de Meer. En terrein, in het midden waarvan een Een Fries naast een Amsterdammer, 'n nauwgezet aaneen en behoeven maar
nu, ruim een jaar nadat het water weer plantsoen wordt aangelegd met ver» Brabander naast een Alkmaarder. De een paar man om te plaatsen,
weg is wordt er gewerkt onder de harde paden. In t midden komen twee arbeiders zijn ondergebracht in ver» De bedoelde woningen worden ge»
meest moeilijke omstandigheden. De frote booglampen, die het terrein ver» schillende kampen, o.a „de Terp" en plaatst op een vooraf gestorte beton»
wederopbouw met te weinig hout. lichten. Aan mets gaat het hier ont» „Dostwijk het voormalige Jodenkamp vloer van circa 10 c.m. dikte. Als de
Wij zijn eens een kijkje gaan nemen breken, hetgeen ook wel mag, omdat aan de Nieuwesluis. Grieven hebben ze woning klaar is, wordt deze vloer met
en passeerden met onze auto het al* dit kamp elke communicatie mist met ook, deze mensen, die de gehele week een soort asfaltpapier bedekt, hetgeen
oude vWrsdnrnip Knlhnrn F ven ver* omliggende dorpen. Deze barakken van buis zijn. Drie maanden werken ze tevens als vloer! edekking dienst kan
der, tegrnideTOOrmalige^'eediJk ach» worden gebouwdLn oud hout, afkom» hier en ze hebben nog geen punt voor doen.
ter de sluizen ligt het z.g. Lutjekolhom, stl£ van de vernielde of verder afge* textiel gekregen. Het schijnt steeds te lussen de buiten* en binnenwanden
waar Wieringermeer's raadhuis staat,' broken woningen uit de Meer. Dit hout worden afgewezen. Twee maanden is stopt men een thermische isolatie, een
weggedoken achter stapels dakpannen! '"S* °P §rote stapels op verschillende men al bezig om in de slaapafdeling z.g. fllaswol.deken, welke aan de stijlen
voor breuk behoed door ze van de da» terreinen opgeslagen, waaruit de arbei» van de barak „de ierp een beetje wordt bevestigd. De binnenwanden
ken in de Meer af te halen toen die ders ze^ het bruikbare hout moeten meer ventilatie te krijgen, maar tot he» bestaan uit een soort hard board en de
onder water stond zoeken. den zonder resultaat. Steeds wordt er nlafonds uit zacht board. Het geheel
We passeren de pontonbrug en dalen De arbeiders, die hier werkzaam zijn, gezegd: „het komt in orde", maar het biedt een solide indruk. De kasten zijn
dan enioe meters de Meer in. In het ka» z9n ondergebracht in een kamp nabij komt niét in orde. Over het eten was van staalplaat gemaakt en komen zo
naai trachten enige hengelaars een Medemblik Zij gaan elke morgen zin» men n" juist deze middag zeer slecht te uit Engeland. De indeling van deze
baarsje te verschalken. Even' verder 2ende naar het werk en trekken des spreken Men had gekregen spercie» middenstandswoningen is: een gang,
trekt een sleper moeizaam het volgela» avonds, nog luider zingende, op hun bonen met rank en kop er nog aan. rechts de keuken en bijkeuken, links
den schip „Amicitia" voort. dagelijkse warme maaltijd af. Zo gaat "En smerig, >dat ze waren, mijnheer, twee slaapkamers, waarna de woonka»
het goed hier... maar niet overal in ongelofelijk! 't Was geen eten. Zo ge» mer. Hiernaast is de grote slaapkamer
En de boer... hij ploegde voort. de Meer is dat zo. plukt en in het vat gedaan" zegt een voor de'ouders, welke aansluit op de
r„ dn i tegenover ons zittende Amsterdammer, hadkamer met douche. In de gang ach»
Op het land trekken paarden de meinen an Zelfs de heer De Rooij, hoofdinspec» ter de badkamer bevindt zich de W.C.
ploeg voort op kleine stukken. Op gro» zetelen de technici van de wederopbouw teur over de kampen, sprak er schande Als de woningen geheel gereed zijn,
tere puft een rupstrekker een vierscha» Deze houden zich op de hoogte van van. Over het algemeen vond men de worden ze van buiten rondom gewit,
rige ploeg door de glimmende klei. Met elk nieuw snufje, dat hout bezuinigen ligging goed. „Je bent niet thuis", zegt Ook de winkels, eerst in kleine nood»
dit beeld passeren we Middenmeer om kan. Zo was er thans ook weer een bij» er eentje naast ons. „Men zegt overi» schuurtjes ondergebracht, komen al»
langs het gedenkteken voor hen, die in eenkomst, waar een uiteenzetting werd gens wel, dat we vijf dekens hebben, weer meer tot hun recht. De étalages
de bezettingstijd voor onze vrijheid gegeven over de toepassing van de maar er zijn er twee bij, die de grootte noden al weer tot kopen,
vielen, aan de driesprong Westerterp» Perforasteen. Deze steen vervangt hebben van een dubbele moltondweil". Zo werkt men aan de wederopbouw,
weg, naar Wieringerwerf te rijden, een houten of betonnen vloeren. Bekistln» „Maar dat is niet in „de Terp", maar in dank zij technici en arbeiders,
van de meest getroffen dorpen uit de gen zijn niet nodig, terwijl ze goedkoper „Oostwijk", verbetert de man met een „Hier werd een toekomst geboren
Meer. zijn dan hout. Door de grote hout» rode zakdoek over z'n blonde haren. bouwt voort"!
stichter wiens naam de zaak draagt,
begon als jong zakenmannetje een
bedrijfje waar hij wat „in zagv. Het
bedrijfje groeide uit tot een bedrijf en
thans, nu in Augustus het veertigjarig
bestaansjpbileum der vennootschap
met grote luister is gevierd, mag het
er zich op beroemen tot de belangrijk
ste van ons continent te behoren!
„Ik reisde in allerlei artikelen'',
verteh de krasse directeur, de zes-en-
zeventigjarige heer Van der Spruyt,
„en ik had verpakkingsmateriaal daar
voor nodig". Toen kwam ik op het
idee het zelf te maken en ook zakken
te verkopen aan de winkeliers, die ik
uit anderen hoofde tooh bezocht. Er
kwam een plakker bij me in dienst en
de zakken bleken zo gewild, dat ik na
enige tijd een machine aanschafte.
Vijf keer moest het bedrijf verhuizen
omdat het „uit zijn costuum" gegroeid
was, maar hier aan de pakhuizen, zijn
we ideaal geïnstalleerd, met alle mo
gelijkheden om eventueel nog meer uit
te breiden".
De heer Van der Spruyt verhaalt
over de moeilijke economische strijd
die hij gevoerd' heeft, waarbij zijn
richtsnoer, kwaliteit, altijd: juist bleek
te zijn.
Het was de Enkhuizer Papierwaren-
fabriek, die altijd primeurs in haar
branche had. De machines werden
steeds sneller, doch de gewone inkten
konden zich daarbij niet aanpassen:
ze droogden te langzaam, waardoor
vlekken ontstonden. Door lang experi
menteren gelukte het om te drukken
met anilineverven, verdund met alco
hol, daardoor snel drogend en voor het
fabricageproces uiterst geschikt. Nu
worden bijna alle zakken met aniline
bedrukt.
Er waren meer, veel meer nieuwe
snufjes, die Van der Spruyt op de
markt bracht en die en hieruit
blijkt wel dat ze goed waren ge
meengoed geworden zijn.
Het is wel typerend, dat er vele ver
beteringen in fabricagemethoden uit
initiatief van het personeel zijn ont
staan. Dit wijst op een liefde voor
het bedrijf, een liefde die voort moet
komen uit goede sociale verhoudingen.
Uit het personeel is een kerncom
missie ingesteld^ die in een eigen,
keurig ingerichte vergaderzaal, maan
delijks met de directie de belangen
van de zaak en van het personeel be
spreekt.
Deze zaal wordt tevens gebruikt als
leslokaal voor de vertegenwoordigers,
die hier regelmatig op de hoogte wor-
wen gehouden met wat de fabriek
maakt en hoe zij het maakt. Derhalve
kunnen zij hun klanten een alleszins
deskundig advies geven bij het kiezen
van verpakkingsmateriaal.
Men zit niet stil bij Van der Spruyt!
Steeds wordt er gestreefd naar be-
drijfsrationalisering, naar een doelma
tig, maar ook een mooi product.
Men legt zich in normale tijden
vooral toe op verpakkingsmateriaal
voor kwaliteits-artikelen en dan is een
keurige, smaakvolle zak of wikkel van
het allergrootste belang.
Voor de oorlog exporteerde de fa
briek bijna de helft van haar voort
brengselen. De zakken, de wikkels en
de dozen gingen naar Indië, naar Zuid-
Amerika, Spanje, Brits-Indië, Egypte,
Engeland, IJsland, ja schier overal
heen. Nu Is dat anders, er wordt uit
sluitend voor de binnenlandse afne
mers gewerkt en ofschoon de fabriek
volop draait met het ruim honderd
man sterke personeel, kan toch nog
niet aan de enorme vraag worden vol
daan. Desondanks zal echter op uit
drukkelijk verlangen van den Minister
van Economische Zaken de export weer
opengesteld worden terwille van
de binnenlandse markt.
De concurrentie op de buiten
landse markt zal zeer moeilijk
worden. Immers de grondstoffen
voor de papier en de papierver-
werkenoe industrieën worden bijna
alle «geïmporteerd en het is logisch,
dat leveranciers als Zweden en
Noorwegen er voer bedanken Ne
derland deze te verkopen met het
perspectief straks tegen de in ons
land daarvan vervaardigde pro
ducten in Engeland, Zuid-Amerika
of waar ook, te moeten concurre
ren!
Evenwel er zijn meer industrie
ën in ons land die moeilijkheden
van ongeveer gelijke aard onder-
vinden en zeker zal de vaderland
se handelsgeest wel een uitweg uit
deze impasse weten te vinden!