HIER WORDT EEN TOEKOMST GEBOREN, BOUWT VOORT WACHTEN DUURT LANG Een onhoudbare toestand TWEE WELDOENERS ONTMOETEN ELKAAR. Hoogheemraadschap in feestelijke herdenking bijeen Koninklijke Onderscheiding voor den Secretaris, den heer J. W. Boersma „Zwarte" handelaars Enkhuizen - Papiersiad 'ri Grote industrie in 'n kleine plaats WIERINGERMEER Een rondgang langs de bouwkampen in de Wieringermeer, waar arbeiders van heinde en verre meehelpen aan de wederopbouw Wachten kan men op tal van verschillende manieren doen. Men kan ges duldig in de rij staan voor het loket in het distributiebureau en dan rust men nu eens op de linkers, dan weer op de rechtervoet. Men kan wachten op een lief meisje, ergens onder een lantaarnpaal en dan drentelt men heen en weer van het licht in de schaduw en van de schaduw in het licht kijkt ieder halve minuut op de klok. Men kan ook wachten voor de geslos ten deur van de ziekenzaal, tot de dokter naar buiten komt om de geboors te van de eersteling aan te kondigen. Bij zulk wachten pleegt men kringes tjeste lopen, die al nauwer en nauwer worden, en men pleegt er bovenmas tig bij te transpireren En meestal is wachten niet aange» naam. Het duurt lang, zegt de volkss mond en in Alkmaar kent men nog een heel aparte manier van wachten. Daar wacht men in de open lucht, bij regen of zonneschijn, bij een vliegende storm of een zephyrtje, bij zomerweer of bij Strenge vorst. Men wacht op de bus Tot Alkmaar is alles prachtig gegaan, men heeft gezeten of gestaan in een warme trein en men is rechtstreeks vervoerd naar de plaats van bestems ming. Maar dan begint de ellende. Buslijnen zijn er genoeg. Ze lopen naar Akers sloot, naar Haarlem, naar den Helder, naar Leeuwarden, ze brengen U naar Langedijk, naar Schagen, naar Hoorn, maar, weet U, U zit er nog niet in Wachten Eerst moet U wachten tot er een bus komt. Dat duurt op de grote lijnen wel eens een uur. Rijdt er dan zo'n rood gevaarte vóór, dan kunt U instappen, voor zover er plaats is. Is de bus vol, dan blijft U staan en kunt wachten op de volgende. Dat zou nu zo heel erg niet zijn, maar er bestaat in Alkmaar geen ens kele beschutting voor de wachtens den. Er is geen wachtkamer, er zijn geen toiletten, er zijn geen banken. Alleen staat er een rij hekken daar voor het station, waartussen de vers schillende buslijnen voorrijden en de wachtende menigte stelt zich tus sen die hekken op en bezit zijn ziel in lijdzaamheid. Dit is een onhoudbare toestand en van gemeenteswege heeft men dit ook allang ingezien. Er werden nieuwe veis len papier op de tekenplanken gespans nen, punten aan de potloden geslepen en er werd een plan gemaakt voor een „busstation". Een groots plan! Een groots opgezet plan, dat voors ziet in alle behoeften. In Engeland en Amerika kent men deze „Terminus ses" reeds lang. Ze hebben daar de vorm van een compleet station, met perrons, wachtkamers en buffetten zelfs een chef. Weliswaar heeft het plan voor ons busstation niet die omvang, maar als het in de toekomst eenmaal zal zijn verwezenlijkt, zal er een grote verbes tering tot stand zijn gekomen. Zonder het overwinnen vin tal van moeilijkheden komt er echter nooit iets groots tot stand en ook hier zijn klippen te omzeilen en hindernissen te nemen zonder tal. De N.A.C.O., die de buslijnen exs ploitet^'t, is nauw verwant aan de Nes derlandse Spoorwegen en de gemeente Alkmaar heeft zich dus allereerst ges wend tot dit bedrijf, met de principiële vraag of de N.S. bereid zouden zijn tot medewerking. Een dergelijk omvangrijk plan kost namelijk een kapitaal en de gemeente gaat van dit standpunt uit, dat zij zes ker niet alléén voor de kosten behoeft op te draaien, maar' dat de N.S. wel degelijk hun steentje moeten bijdragen. De Spoorwegen hebben echter nog wel andere dingen aan hun hoofd vol cijfers en grafieken en zo kon het ges beuren, dat er tot nog toe op die vraag, van de zijde der gemeente gesteld, nog geen antwoord is binnengekomen. Toch lijkt ons dit vraagstuk voor ons ze provincie van eminent belang en hos pelijk komt er gauw een antwoord bins nen. Iedere reiziger kijkt met verlangen uit naar een verbetering in deze toes stand 'én het wordt hoog tijd, dat er maatregelen worden genomen. Veel zou er al verbeterd zijn, als er een paar banken en een afdak werden gemaakt, zodat de busreizigers tenminste enige bschutting 'hebben. Materiaalsgebrek Er kleven echter aan de reizen met de N.A.C.O.sbussen nog meer bes zwaren, fouten, die worden veroor» zaakt door het tekort aan materiaal. De onderneming heeft geen bussen genoeg. Wanneer men van Alkmaar naar den Helder of naar Leeuwarden reist, passeert men onderweg telkenmale mensen, die dolgraag zouden mees reizen, maar die langs de kant van de weg blijven staan, omdat de bus vol is. In Alkmaar worden alle plaats In de Waalhaven te Rotterdam wer den demonstraties gehouden met red dingsmiddelen. Een raket waaraan een lijn bevestigd is, wordt over het „in nood verkerende schip" geschoten. Centr. Fotop.bur. Onverwachts ontmoetten zij el kaar op dien killen December dag. Met welgevallen keek de grijze bisschop naar den omvang rijken zak, dien de Kerstman mee voerde. „Ja, ik krijg er weer plezier in, Sint", begon de Kerstman, „er is weer heel -wat voorhanden in dit goede land". „Inderdaad, vrind", antwoordde Sint en ik zie daar bekende kleuren en strepen in Uw zak. Als ik mij niet vergis, is mijn hofleverancier ook de Uwe!" „Ja Sint, alleen „En betere waar" komt in aanmerking enin dezen tijd is tien procent korting meer dan ooit van belapg". „Zeer goed gezien Chris en wat een geluk, dat alle huisvrouwen hiervan kunnen profiteren „Ze hebben het verdiend Sint", antwoordde de Kerstman en toen scheidden hun wegen tot het volgend jaar. (Ingezonden mededeling) sen al bezet met reizigers naar de eindstations en wie onderweg mee wil, krijgt de kous op de kop. Hiervoor bestaat maar één oplossing en dat is: twee bussen na elkaar laten lopen, de voorste voor doorgaand ver» keer, zonder stoppen van begin tot het eind en de tweede als „boemelsbus", dus stoppend bij iedere halte en alleen bestemd voor reizigers, die niet de hele weg meegaan. Maar, men zal begrijpen, daarvoor zijn meer autobussen nodig en meer au» tobussen heeft de N.A.C.O. niet. Men probeert dit bezwaar te ondervangen door het uitgeven van voorrangskaar» ten bij wijze van plaatsbespreking, maar in de praktijk blijkt deze regeling toch niet te voldoen. Zoals wij echter reeds zeiden, kan al» leen uitbreiding van het wagenpark hier uitkomst brengen. Hoe dit alles ook zij, het vraagstuk heeft de volle aandacht van de betrok» ken autoriteiten, en te zijner tijd zal er ongetwijfeld een oplossing tot stand komen, die tegemoet komt aan de rechtvaardige verlangens van de vele reizigers, die gebruik maken van de •wijdvertakte busdiensten in de kop van Noord»Holland. Ter herdenking van het 25-jarig be staan van het Hoogheemraadschap Noord-Hollands Noorderkwartier, wer den gisteren de Hoogheemraden, Hoofdingelanden en plaatsvervangend Hoofdingelanden, benevens vele geno digden in vergadering bijeen geroepen in het Gemeenlandshuis te Alkmaar De voorzitter, mr Kamp opende deze zeer druk bezóchte bijeenkomst met een woord van welkom, in het bijzonder ge richt aan den Commissaris der Koningin, Baron de Vos van Steenwijk, en den heer de Vries, lid der Gedeputeerde Sta ten, die namens het Provinciaal Bestuur bij deze feestelijke herdenking vertegen woordigd waren De gemeente Alkmaar, waar het Hoog heemraadschap sedert de oprichting zijn hoofdzetel heeft gevestigd, was vertegen woordigd door de heren Veendorp en van Slingerland De heer Kamp betreurde het dat de her*n Verfaille en Versteeg, oud- Hoogheemraden wegens ongesteldheid niet aanwezig konden zijn Definitieve oprichting 12 Dec 1921 Verder memoreerde mr Kamp in een interessante rede de oprichting van het Hoogheemraadschap, dat in den beginne op zeer veel tegenstand stuitte, waardoor eerst op 12 December 1921 de oprichting definitief tot stand kwam En wanneer men dan nu in het Ge denkboek, dat- werd samengesteld door den oud-medewerker van het Hoog heemraadschap, mr vd Flier, de gang van zakeh gedurende deze 25 jaren volgt, dan kan men daaruit concluderen, dat het Hoogheemraadschap geleidelijk aan het vertrouwen heeft gewonnen, en thans n onmisbaar apparatuur vormt in het N. Hollands Gewest Een exemplaar van dit keurig verzorg de Gedenkboek bood de voorzitter aan den Commissaris der Koningin aan De taak van het Hoogheemraadschap De voornaamste, taak van het Hoog heemraadschap ligt wel in de bescher ming van het land tegen het water, waar mede dan onafscheidbaar is verbonden het onderhoud van de dijken Daarnaast staat het bijdragen in rente en aflossing van de Waterschapskosten, terwijl bo vendien gedurende de laatste jaren steeds meer waterschappen de inning van de gelden aan het Hoogheemraad schap hebben overgedragen, en het Hoogheemraadschap heeft met veel am bitie ook deze werkzaamheid op zijn schouders genomen Ook het onderhoud van verschillende wegen is op het Hoog heemraadschap overgegaan Drooglegging Zuiderzee Toen In 1930 de Afsluitdijk werd vol tooid, en dus de Oostkust van Noord- Holland niet meer door het water werd bedreigd, werd deze voornaamste taak heel wat lichter, en allengs kon men meer zorg gaan besteden aan de Honds- bosse-zeewering En thans, nu een perio de 'van herstel en wederopbouw is aan gebroken, zrl het Hoogheemraadschap met man en macht werken aan de ver steviging van deze, zo belangrijke, veste tegen de zee De Commissaris van de Koningin sprak daarna een woord van dank-mit voor het hem aangeboden boekwerk Daarna richtte hij het woord tot den secretaris van het Hoogheemraadschap Koninklijke onderscheiding Hij deelde den heer Boersma mede dat het H M de Koningin heeft behaagd, den heer Boersma te benoemen tot Of ficier in de Orde van Oranje Nassau Deze mededeling werd door de aanwe zigen begroet met 'n enthousiast applaus De heer Boersma sprak zijn grote er kentelijkheid uit voor deze zo hoge on derscheiding, waarvan hij diep onder de indruk was Woensdag kwamen twee kleurlin gen omstreeks het middaguur een ju welierswinkel te Amsterdam binnen. Zij spjaken gebroken Frans en En gels en gaven als hun wens te ken nen een dasspeld uit de etalage te zien. De winkeljuffrouw maakte de etalagekast open om aan dit verzoek te voldoen. Op dat moment leidde de tweede bezoeker haar aandacht af naar de winkel, waarvan nummer één gebruik maakte om zich meester te maker, van een tableau met twee pla tina damesringen, elk bezet met een briljant resp. van 2 er. l)j karaat. Met hun buit ter waarde van f 20.000 wisten de heren zich uit de voeten te maken. De vermissing van de kleino diën is eerst later ontdekt. AANVRAGEN BRANDSTOFFEN KAMERVERHUURDERS. Het Centraal Distributiekantoor deelt ons mede, dat op plaatselijk nader te bepalen tijdstippen kamer huurders weer aanvrageh voor brandstoffen bij de distributie diensten kunnen indienen De uitreiking van de bonnen zal op nader te bepalen tijdstippen na 1 Januari a.s. geschieden. Als men de naam Enkhuizen hoort, dan denkt de niet-inwoner aan vis, aan zaad, aan zestiende- eeuwse schoonheid. Bij anderen dan winkeliers is het weinig bekend, dat de oude Ha- ringstad een moderne industrie binnen haar wallen herbergt, die de grootste op haar gebied in den lande is, namelijk de Papierwaren- fabriek van der Spruyt N V. De methode om allerlei waren in papier te verpakken moge al heel oud zijn, door de wijze waarop die sinds de laatste decennia is toege nomen en door de speciale verpak king, welke de hygiëne voor alle mogelijke artikelen eist, is een be drijfstak ontstaan, die in het he dendaagse leven onmisbaar gewor den is. 't Is met Van der Spruyt N V ge gaan als met zovele grote zaken: de Een barakkenkamp in aanbouw. schaarste zal dit materiaal de eerste jaren wel veel worden toegepast. „Hier werd een toekomst geboren, bouwt voort" staat op het voetstuk van het stand» beeld, dat voor het gebouw van de do» 's Avonds om 8 uur in de krib uit verveling. „We kenne niet eens een spelletje klaverjassen", roept er een. We behoeven niet te vragen, waar die vandaan komt. Dat is een geëikt Am» sterdams spelletje kaart. „Geef ons wat spelen; ons is beloofd een kamerbiljart, damborden enz., maar ik heb ze nog nooit gezien We zijn er van overtuigd, dat er gewerkt moet worden, maar laat ze ook zorgen, dat we in die lange, don» kere avonden wat te doen hebben". We geloven dat dit juist is. Reeds zijn er symptomen, dat men wil gaan moppe» ren. Laat de arbeiders vooral wat te doen hebben, dan blijven ze moreel in conditie en dat komt tot uiting in hun werk. Natuurlijk wordt er veel gedaan op cultureel gebied. Van de zomer werden (Dit artikel werd géschreven vóór dat de vorst inviel) Tussen de Rijksweg no. 7 in aanleg seinen staat Dit werd geplaatst in Oc. ^toneelsfaikjes opgevoerd, daar is men M en de Robbevaart verrijst een kamp, tober 1942 en was uit erkentelijkheid dankbaar voor. Leg uw oor te luisteren Toen de kleine Margret, heel vroeg piaats biedende aan 152 man. door de eerste bewoners van de Wie» en ge hoort een ondertoon, die wrevel die morgen, lang voor de zon over de Een veertigtal arbeiders van verschil* ringermeer, aangeboden aan de Wie* heek Wieringermeerdijk rees, bij de stal Jend ambacht krioelt hier door elkaar: nngermeerdirectie bij ha_ar afscheid op n loodgieters, stucadoors, timmerlieden, 39 september 1941. toen enige Duitsers zag, die metsfeIaarSj schiIders en'z. Zij allen wei, staat op die s kwam en „Bouwt voort" steen ingebeiteld. En men zeiden dat de polder onder water ging, ken samen onder hun uitvoerder, den bouwt voort, al gaat het langzamer hief zij een lange, angstige kreet: die» heer van Veizen, om binnen de gestel» dan men oorspronkelijk van plan was, ven moordenaars aan die over de tijd'van 60 werkdagen de barakken door vele moeilijkheden. We passeren ven... moordenaars... aan, cue over hebben En inderdaad wii hetgeen voorheen straten waren. Links ,Kfnwe,eK zelf de gehele buurt werd gehoord. Loven, dat ze Xt veel tbd méér zul» en rechts funderingen, waarop nog de klacht hebben, dan moet je die een dag Uit al de macht van haar kleine ion» Jen nodig hebben. (Tenzij de vorst nu houten vloeren. Ook de betonvloeren, an voren indienen „Hoe is t=ie. gen bleef zij gillen, tot haar vader, moe» vertraging veroorzaakt. Red.). Hier waarop nog die mooie tegels uit keu» De kok weet wat Een kleine stoere stucadoor schuift eens een bankje op en komt naast ons zitten. Plotseling fluistert hij ons in het oor: „Weet U wat de kok van de keu» ken van de week zei? „Als jullie een Maar gelukkig is de hoofdinspecteur der en broertjes en zusjes kwamen, en wordt"gewerkt in eensaamhorigheid, ken, hall of gang. Resten van wat eens gedaan ^Wff^dT^im^e^^ege» die elders veel te wensen overlaat Dit prachtiöe moderne bakkerij was. j j j- i i er veel buren waren. werk word^ Verder veel restanten van Huizen, die zefd' dat ze dlrect b« «ogen ko» Dan ging zij, tegen de staldeur ge» mingsmaatschappij Strijland, onder toe» nu zo goed en zo kwaad het gaat, weer M' „rt W dte „;t leund, droef staan schreien, terwijl zij zicht van den opzichter over de barak» v00r het overgebleven gedeelte be» vaderland Hs.rvm op met grote vragende ogen naar de om» kenkampen, den heer J. Leegwater uit woonbaar worden, gemaakt. Wierin» Het s een mo'o d f Heer»Hugowaard. Een man voortse» gerwerf, met de drie kerken, nu gestut 7 muoru- standers keek, alsof zij van hen een komen de praktyk, X hit werk en geschraagd tegen verder instorten, roePt een raSsechte Amsterdam» verklaring en troost verwachtte. buitengewoon goed aanvoelt. Onder was de trots van de bewoners. Toch H" Was het niet hun Meer? Van hun een dergelijke leiding moet het goed wordt hier gewerkt, mede aan die „XXdtTn "n klXert teaen steils meer dan van anderen? Haar grote gaan. Het onderhanden zijnde kamp is veel bestreden 95 woningen en juist als gn kdders 0 om et te bouwen", ogen zochten droef*vragend onder de ^an a^e gemakken voorzien. In een der we daar komen, is het schafttijd en MnntadpKmiw omstanders, als wisten die raad. Maar barakken is de centrale .keuken, waar» trekken wij mee met de groepen ar» Montagebouw niemand smak De mannen waren bii naast de woning van den kampbeheer» helders. Mensen, die van heinde en ver wordt ook in de Wieringermeer toege» de stellen de' vrluwen slhreiden en d«, dokterskamer, ziekenkamer, koks» komen. Uit Friesland, Amsterdam, Rot» past omdat hij de gewone bouwwijze klaagden. Allen zagen elkaar aan met afdeling, schilplaats, kolenhok enz. enz. terdam, Alkmaar enz., noemt U maar het tempo veel te langzaam is wegens blikken van schrik" en droefenis Dat Aan de overzijde komt de toneelzaal, °P- U kunt ze hier vinden. te kort aan geschoolde arbeidskrach» was op Dinsdag de 17e April 1945. ?n,nex cantine. Daarvóór het douche. ten en materialen, waarvan hout wel De Wieringermeer kwam onder wa» lokaal, waslokaal met voetbaden enz. „<n de Rimboe het voornaamste is. De montagebouw ter door die schennende hand en door Dan drie woonbarakken, respectievelijk vordert weinig hout en weinig geschool» de vele stormen en winden werden V00T 72- 48 en 32 man- ln welker mid» staat er op een van de schaftlokalen, de arbeidskrachten. De bedoelde wo» kerken, boerderijen en huizen in elkan» de.n™,oot een centrale plaats voor waar we nu binnentreden We merken ningen zijn vervaardigd uit z.g. schok» der gedrukt en bleef er maar zeer wei» W.C. s en waterplaatsen. De barakken d'«ct. hier is de saamhorigheid der beton en zijn gemakkelijk.hanteerbaar. nig staan Toen reeds werd er gewerkt beslaan tezamen een groot langwerpig arbeiders prima. Alles zit door elkaar, üe verschillende onderdelen sluiten aan de wederopbouw van de Meer. En terrein, in het midden waarvan een Een Fries naast een Amsterdammer, 'n nauwgezet aaneen en behoeven maar nu, ruim een jaar nadat het water weer plantsoen wordt aangelegd met ver» Brabander naast een Alkmaarder. De een paar man om te plaatsen, weg is wordt er gewerkt onder de harde paden. In t midden komen twee arbeiders zijn ondergebracht in ver» De bedoelde woningen worden ge» meest moeilijke omstandigheden. De frote booglampen, die het terrein ver» schillende kampen, o.a „de Terp" en plaatst op een vooraf gestorte beton» wederopbouw met te weinig hout. lichten. Aan mets gaat het hier ont» „Dostwijk het voormalige Jodenkamp vloer van circa 10 c.m. dikte. Als de Wij zijn eens een kijkje gaan nemen breken, hetgeen ook wel mag, omdat aan de Nieuwesluis. Grieven hebben ze woning klaar is, wordt deze vloer met en passeerden met onze auto het al* dit kamp elke communicatie mist met ook, deze mensen, die de gehele week een soort asfaltpapier bedekt, hetgeen oude vWrsdnrnip Knlhnrn F ven ver* omliggende dorpen. Deze barakken van buis zijn. Drie maanden werken ze tevens als vloer! edekking dienst kan der, tegrnideTOOrmalige^'eediJk ach» worden gebouwdLn oud hout, afkom» hier en ze hebben nog geen punt voor doen. ter de sluizen ligt het z.g. Lutjekolhom, stl£ van de vernielde of verder afge* textiel gekregen. Het schijnt steeds te lussen de buiten* en binnenwanden waar Wieringermeer's raadhuis staat,' broken woningen uit de Meer. Dit hout worden afgewezen. Twee maanden is stopt men een thermische isolatie, een weggedoken achter stapels dakpannen! '"S* °P §rote stapels op verschillende men al bezig om in de slaapafdeling z.g. fllaswol.deken, welke aan de stijlen voor breuk behoed door ze van de da» terreinen opgeslagen, waaruit de arbei» van de barak „de ierp een beetje wordt bevestigd. De binnenwanden ken in de Meer af te halen toen die ders ze^ het bruikbare hout moeten meer ventilatie te krijgen, maar tot he» bestaan uit een soort hard board en de onder water stond zoeken. den zonder resultaat. Steeds wordt er nlafonds uit zacht board. Het geheel We passeren de pontonbrug en dalen De arbeiders, die hier werkzaam zijn, gezegd: „het komt in orde", maar het biedt een solide indruk. De kasten zijn dan enioe meters de Meer in. In het ka» z9n ondergebracht in een kamp nabij komt niét in orde. Over het eten was van staalplaat gemaakt en komen zo naai trachten enige hengelaars een Medemblik Zij gaan elke morgen zin» men n" juist deze middag zeer slecht te uit Engeland. De indeling van deze baarsje te verschalken. Even' verder 2ende naar het werk en trekken des spreken Men had gekregen spercie» middenstandswoningen is: een gang, trekt een sleper moeizaam het volgela» avonds, nog luider zingende, op hun bonen met rank en kop er nog aan. rechts de keuken en bijkeuken, links den schip „Amicitia" voort. dagelijkse warme maaltijd af. Zo gaat "En smerig, >dat ze waren, mijnheer, twee slaapkamers, waarna de woonka» het goed hier... maar niet overal in ongelofelijk! 't Was geen eten. Zo ge» mer. Hiernaast is de grote slaapkamer En de boer... hij ploegde voort. de Meer is dat zo. plukt en in het vat gedaan" zegt een voor de'ouders, welke aansluit op de r„ dn i tegenover ons zittende Amsterdammer, hadkamer met douche. In de gang ach» Op het land trekken paarden de meinen an Zelfs de heer De Rooij, hoofdinspec» ter de badkamer bevindt zich de W.C. ploeg voort op kleine stukken. Op gro» zetelen de technici van de wederopbouw teur over de kampen, sprak er schande Als de woningen geheel gereed zijn, tere puft een rupstrekker een vierscha» Deze houden zich op de hoogte van van. Over het algemeen vond men de worden ze van buiten rondom gewit, rige ploeg door de glimmende klei. Met elk nieuw snufje, dat hout bezuinigen ligging goed. „Je bent niet thuis", zegt Ook de winkels, eerst in kleine nood» dit beeld passeren we Middenmeer om kan. Zo was er thans ook weer een bij» er eentje naast ons. „Men zegt overi» schuurtjes ondergebracht, komen al» langs het gedenkteken voor hen, die in eenkomst, waar een uiteenzetting werd gens wel, dat we vijf dekens hebben, weer meer tot hun recht. De étalages de bezettingstijd voor onze vrijheid gegeven over de toepassing van de maar er zijn er twee bij, die de grootte noden al weer tot kopen, vielen, aan de driesprong Westerterp» Perforasteen. Deze steen vervangt hebben van een dubbele moltondweil". Zo werkt men aan de wederopbouw, weg, naar Wieringerwerf te rijden, een houten of betonnen vloeren. Bekistln» „Maar dat is niet in „de Terp", maar in dank zij technici en arbeiders, van de meest getroffen dorpen uit de gen zijn niet nodig, terwijl ze goedkoper „Oostwijk", verbetert de man met een „Hier werd een toekomst geboren Meer. zijn dan hout. Door de grote hout» rode zakdoek over z'n blonde haren. bouwt voort"! stichter wiens naam de zaak draagt, begon als jong zakenmannetje een bedrijfje waar hij wat „in zagv. Het bedrijfje groeide uit tot een bedrijf en thans, nu in Augustus het veertigjarig bestaansjpbileum der vennootschap met grote luister is gevierd, mag het er zich op beroemen tot de belangrijk ste van ons continent te behoren! „Ik reisde in allerlei artikelen'', verteh de krasse directeur, de zes-en- zeventigjarige heer Van der Spruyt, „en ik had verpakkingsmateriaal daar voor nodig". Toen kwam ik op het idee het zelf te maken en ook zakken te verkopen aan de winkeliers, die ik uit anderen hoofde tooh bezocht. Er kwam een plakker bij me in dienst en de zakken bleken zo gewild, dat ik na enige tijd een machine aanschafte. Vijf keer moest het bedrijf verhuizen omdat het „uit zijn costuum" gegroeid was, maar hier aan de pakhuizen, zijn we ideaal geïnstalleerd, met alle mo gelijkheden om eventueel nog meer uit te breiden". De heer Van der Spruyt verhaalt over de moeilijke economische strijd die hij gevoerd' heeft, waarbij zijn richtsnoer, kwaliteit, altijd: juist bleek te zijn. Het was de Enkhuizer Papierwaren- fabriek, die altijd primeurs in haar branche had. De machines werden steeds sneller, doch de gewone inkten konden zich daarbij niet aanpassen: ze droogden te langzaam, waardoor vlekken ontstonden. Door lang experi menteren gelukte het om te drukken met anilineverven, verdund met alco hol, daardoor snel drogend en voor het fabricageproces uiterst geschikt. Nu worden bijna alle zakken met aniline bedrukt. Er waren meer, veel meer nieuwe snufjes, die Van der Spruyt op de markt bracht en die en hieruit blijkt wel dat ze goed waren ge meengoed geworden zijn. Het is wel typerend, dat er vele ver beteringen in fabricagemethoden uit initiatief van het personeel zijn ont staan. Dit wijst op een liefde voor het bedrijf, een liefde die voort moet komen uit goede sociale verhoudingen. Uit het personeel is een kerncom missie ingesteld^ die in een eigen, keurig ingerichte vergaderzaal, maan delijks met de directie de belangen van de zaak en van het personeel be spreekt. Deze zaal wordt tevens gebruikt als leslokaal voor de vertegenwoordigers, die hier regelmatig op de hoogte wor- wen gehouden met wat de fabriek maakt en hoe zij het maakt. Derhalve kunnen zij hun klanten een alleszins deskundig advies geven bij het kiezen van verpakkingsmateriaal. Men zit niet stil bij Van der Spruyt! Steeds wordt er gestreefd naar be- drijfsrationalisering, naar een doelma tig, maar ook een mooi product. Men legt zich in normale tijden vooral toe op verpakkingsmateriaal voor kwaliteits-artikelen en dan is een keurige, smaakvolle zak of wikkel van het allergrootste belang. Voor de oorlog exporteerde de fa briek bijna de helft van haar voort brengselen. De zakken, de wikkels en de dozen gingen naar Indië, naar Zuid- Amerika, Spanje, Brits-Indië, Egypte, Engeland, IJsland, ja schier overal heen. Nu Is dat anders, er wordt uit sluitend voor de binnenlandse afne mers gewerkt en ofschoon de fabriek volop draait met het ruim honderd man sterke personeel, kan toch nog niet aan de enorme vraag worden vol daan. Desondanks zal echter op uit drukkelijk verlangen van den Minister van Economische Zaken de export weer opengesteld worden terwille van de binnenlandse markt. De concurrentie op de buiten landse markt zal zeer moeilijk worden. Immers de grondstoffen voor de papier en de papierver- werkenoe industrieën worden bijna alle «geïmporteerd en het is logisch, dat leveranciers als Zweden en Noorwegen er voer bedanken Ne derland deze te verkopen met het perspectief straks tegen de in ons land daarvan vervaardigde pro ducten in Engeland, Zuid-Amerika of waar ook, te moeten concurre ren! Evenwel er zijn meer industrie ën in ons land die moeilijkheden van ongeveer gelijke aard onder- vinden en zeker zal de vaderland se handelsgeest wel een uitweg uit deze impasse weten te vinden!

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1946 | | pagina 5