een nacht
Albert Verwey
brengen
I
DE DICHTER
HERDACHT
In een houten barak OP
Vijf maanden hoogspanning
op het smokkelpad
Boier
en kruikjes
Schiedammer
De tocht begint
Bevroren Clivia
LOUIS DAVIDS,
Landen wij op Prestwick en La Guardia
JhtuzCeuédek
Sneeuw blokkeert
de wegen
Autoverkeer viijwel
onmogelijk
GE.HOEÖ AAN BOOtiö.
BESLUITEN &E VOL"
jEWONE KLEREN
GAAN MAAR,....
ar af en ontroerende mo-
:n, waarbij de kerkdienst
wel diepe indruk maakt,
i van lof zouden wij over
en schrijven, maar wij
>epcrken. Allereerst Green
schitterende vertolkster
rol, gevoelig, doch zonder
erdrijving. Walter Pidgeon,
als haar echtgenoot. Ri
cht j°nS en innemend als
Een bijzondere indruk
;a Wright als Carol. Een
creatie. En dan nog May
Lady Baldon en Henry
de rozenkweker Ballard,
rollen iets aparts maakten,
i inderdaad samengewerkt
eel moois te komen.
CTORIA THEATER
VEELING-BROERS
voor een spannende film
•oudig. Men neme een
fantasie b.v. Alexan-
een romantisch eiland
het tijdperk van onge-
d jaar geleden, toen er
oedige vechtersbazen nog
rmd dan geschoten werd,
twee vooraanstaande la
nder de invloed van ven-
i en gezworen hebben
e moorden en men nemo
en dat is een zeer be-
ictor enkele goeaa
zoals Ruth Warrinck,
roff en last not least
rbanks Jr.
zelfs, om het geheel nog
maken, tweemaal Dou-
iks nemen, b.v. door hem
>1 te laten spelen. Schudt
es goed door elkaar, aas
een film, die vrijwel
/redigen zal, omdat men
■indt wat men zal kunnen
rhoofdman Lucien -
ïsde zintuig, hij ziet a
;ijn broer ondergaat, ei
ter, die hem van de doe'
hen op hun 21e jaar A
stelt, blijkt dat Luclt
gedachten altijd gezies
1 Mario aan dit alles vei<
ndig is gebleven.
;rs die in alles op elkaat
één meisje, dat in hun
en dat zij beiden lief krij-..
t zover is moet de regis-
lijk zorgen, dat het met
van Fairbanks ten einde
de gedenkwaardige dag,
;n dat wil zeggen Lu-
rio wraak nemen op
na, die hun familie heeft
vindt Lucien de dood es
bruid.
in het laatste bedrijf nog
chten en prachtig ge-
wat trouwens in een
Dumas niette verwon-
npsokken, meneer i1
grossier P., hier ter stede
e gedaan van vermissing
klompsokken en 33 pas?
magazijn. De recherch?
•and hiermede aangehoude:
cnecht van den grossier,
welk tweetal de ha-'
tal bleek te hebben gehA
de buit werd nog bij
roffen, doch het grootst*
ds verkócht aan boeren i"
zijn in verzeker^
teld.
TERENKEURING
e stierenkeuring van de
tot bevordering van de
rij in Noord-Holland zal op
>ril in de Bergerhout te
gehouden
n
ko"1
irktberichten
itbond, 8 Maart 1947
17,50; 41000 kg Gele
:g D witte kool f 11,50,
f 5,40—f 5,00
Groentecentrale, 8 Maar' 0.
kool f 15,50, 1200 kg be
20; 11000 kg D witte
Uien (bevroren) f &-1
•OM HALF TWAALF maken w« ons
gereed voor het vertrek Ook Ik bind
mijn broekspijpen met touwtjes vast
Als non-combattant zal Ik maar liever
niets dragen, maar het gezelschap zou
het wel op Prijs stellen, wanneer ik
,o weinig mogelijk lawaai maak Die
kunst ls mij helemaal niet vreemd,
want ln de bezettingsjaren heb ik daar
meer dan eens reden toe gehad Als
wij buiten komen staat er een heldere
kou, sterren schitteren helder en de
grond is hard
D« helft van ons, waaronder de filmvamp,
gaat vooruit, die hebben al bij Willem
„geladen" Boter en kruikjes Schiedam-
n#r Het een in dozen, het ander in zak
ken met stroo ertussen Willem, Jan, twee
Belgen en ik gaan eerst nog naar een
ander adres, waar van Willem „nog iets
Itaat", dat vannacht de grens over moet
Wij halen het op een boerderij aan de
andere kant van het dorp, waar wij een
paar maal zacht aan de luiken kloppen
en dan naar de staldeur lopen Na korte
tijd wopdt open gedaan en glippen wij
naar binnen Daar brandt een vleermuis-
lantaarn en bij het licht daarvan wordt
vlug het spul over de meegebrachte zak
ken verdeeld De boer van deze boerderij
gaat ook mee en als hij de stallantaarn
heeft uitgeblazen sluit hij de deuren en
voegt zich buiten bij ons
Op een rijtje gaan wij nu de hei ach-
ter zijn woning op en kiezen een weg,
die op geen enkele kaart van KNAC
of ANWB staat uitgestippeld Als tk
naar de Grote Beer kijk, kan ik alleen
maar vaststellen, dat wij ons voor-
lopig In Zuid-Westelijke richting be
wegen, maar verder kan ik er geen
peil op trekken
Omdat leder der mannen gemiddeld een
veertig h vijftig kilo draagt, hebben zij
geen zin om veel omwegen te maken; de
weg ligt „as the cow flies" zoals de En
gelsen dat noemen rechttoe, rechtaan
Dwars over aardappel- en bietenland, dat
overigens alleen bestaat in de voorstelling
van de smokkelaars, die op een prik
weten, wat er komende lente uit elk dezer
akkers opschieten zal Het zijn allemaal
boeren of boerenzonen Nu is de grond
evenwel hard, kluitlg en levenloos en de
kleurloze bodem van een kleurloze we
reld, die alleen nog maar wordt gemar
keerd door de silhouten van bomen en
prikkeldraadpaaltjes tegen de lichtere
•terrenhemel
Smokkelende
kommiezen
Mij valt deze tocht niet zwaar, maar
het is mij een raadsel, hoe de smok
kelaars met rond vijftig küo op hun
schouders de kleine hindernissen nemen,
zonder onder hun vracht dubbel te vou
wen In die goede oude bezettingstijd was
het risico nog aanzienlijk groter, want
toen patrouilleerde aan de Belgische zijde
de Peldgendarmerie, die blij was, wan
neer er weer eens een levend doel ter be
schikking was
De verhouding tussen kommiezen en
smokkelaars is strict formeel zy ken
nen elkaar precies, evenals elkanders
strategie en topografische vindingrijk
heid Tegen het einde van de oorlog,
toen ook de jonge kommiezen zich niet
De nacht is gevallen
over 't Kempenland, waar
'n denkbeeldige lijn Hol
land van België scheidt.
Wij trekken de tennis
schoenen aan, binden on
ze broekspijpen dicht en
slaan een donker bospad
in, de grens tegemoet
Wij publiceren bier bet
twede deel der reportage
„Een nacht op bet smok
kelpad".
veilig meer voelden voor de Duitsers,
doken z« onder en verdienden hun
kost metsmokkelen! Nu liggen zü
weer in een schapenvacht gewikkeld
op klapbankjes in het grensland en
luisteren naar het mogelijk naderen
van smokkelaars De gapingen tussen
hun opstellingen worden aangevuld
door fietsende patrouilles, versterkt
met marechaussée Alles met elkaar
maken zij het smokkelen tot een
spannende bezigheid In deze streek
zijn het van onze kant echter maar
weinig beroepssmokkelaars Evenals
mijn vriend Willem zijn het voor het
merendeel jonge boeren en knechts, die
het eenvoudig als bijverdienste doen
Wij zijn nu in een begroeide streek aan
gekomen, hetgeen een betere dekking
biedt Onze voorloper die totnogtoe een
tachtig k honderd meter voor ons uit ging
komt nu dichterbij lopen; anders raken
wij hem kwijt Het is een eeuwenoude
voorzorgsmaatregel: mocht een onervaren
kommies of een zenuwachtige politiehond
zich een ogenblik vergeten, dan maakt de
voorloper zich met veel misbaar uit de
voeten en rijn de anderen gewaarschuwd
Op 't kantje af
SCHAP VAN NEDERLAND
BILJART CADRE 71/2
n deze wedstrijden in
De Leeuw vestigde r|
door een serie van 196
1 in zijn partij tegen Kobu3' j|
ef staan I
verrassing was de ne ,^1
tegen Jacobs Met
won de Brabander
van Kobus in 25 beur j
12; v d Pol won van Luba\J
(300—177) gem 15,78 °okva,
t v d Pol te winnen en 1
em 27,27) Verder won va.
n Lubach met 300—280 (£e
tegen Kobus behaalde
van 37,50
nog dat ook Van
heeft geleden, en wel teg
Toen deze hevige vorstperiode
aanving, had ik de clivia in de
serre laten staan.
's Morgens zag ik de verwoesting.
De bladen hingen voddig en slap
naar omlaag; zwaar van het bevro
ren vocht.
Ik kreeg het gevoel of ik een
moord begaan had.
„Je kunt hem wel weggooien",
rieden mijn huisgenoten.
Toen kwam mfln oude grootmoeder
van wie ik de plant gekregen had.
Ik behoefde haar niets te vertellen;
ze had het al gezien.
Zonder een woord te spreken nam
ze de schaar en knipte de zestien
bladen weg.
Vragend zag ik mijn grootmoeder
aan.
„Zet maar in een rustig hoekje",
zei ze. „Als er geen leven meer in
zit, merk je het wel..."
Ik gehoorzaamde met een schou-
dertrekken.
De eerstvolgende dagen kreeg IR
i«iel WSt te horen over mljn wonder
lijke plant. Wanneer er vrienden op
bezoek kwamen, vroegen ze of he*
een nieuwe kweekwijze was. Ik ge
neerde me.
Maar sinds de vorige week ls er
Iets veranderd. Bij het stof-afnemen
zag ik het.
Tussen de zielige stekels lachte
een knoppentros. Juist zoals drie vo
rige lentes; maar naar het scheen
ditmaal veel voller en rijker.
Even heb ik mijn ogen afgewend.
Was zoiets mogelijk...?
Ik dacht aan het vele leed, dat de
Matste jaren over de wereld ging.
waarvan overal de sporen terug
Finden zijn. Gekneusde levens, ver
minkte lichamen, bevroren harten.
Maar boven dat alles uit rees een
heerlijk visioen. Tussen de stobben,
tussen de overblijfselen van de grote
vriesnacht, die over de aarde wa»,
ontbloeide een knoppentros.
En de bloemen ontvouwden zich en
kwamen tot rijping.
Een stem zei: ,er zit nog leven
in..."
ttZM"
NU GAAN wij tussen struiken en lage
sparren langs een klein fietspad Dwars
door het terrein zou het hier teveel la
waai maken Maar het heeft het nadeel,
dat een fietspatrouille zonder licht plot
seling „bovenop je" kan zitten Een eind
verder kruist een straatweg ons pad
Daar legt Willem mij uit hebben de
kommiezen nog een andere truc Zij staan
er met hun fietsen in de hand te wach
ten, totdat zij ergens verderop smokke
laars de; weg horen oversteken Dan stap
pen zij op en in een korte spurt van een
honderd vijftig meter kunnen zij daar
soms sneller ter plaatse zijn, dan een
ongewaarschuwde smokkelaar zich uit de
voeten kan maken Daarom sluiten wij nu
dicht aaneen, wanneer wij de weg nade
ren, om dan (als bij de oefeningen in mi
litaire dienst) snel in één lijn de weg
over te steken
Maar als wij op het punt staan op de
weg te stappen dringen mijn metgezel
len plotseling vlug en geluidloos met hun
bepakking de dennetjes terzijde van het
fietspad binnen en als ik ze volg zie ik,
dat zij daar doodstil naast hun bagage
op de grond gehurkt zitten „D'r staan
kommiezen op de weg", zegt Willem
schier onhoorbaar in mijn oor Dan is
alles doorstil en in die stilte horen wij
zachte voetstappen op de bevroren weg
berm bonken en vernemen het suizen
van een free-wheelende torpedonaaf Te
gen het grijs van de weg zie ik nu vaag
twee donkere gestalten aan onze kant van
de weg lopen Zij staan stil en ik zie de
schemering van een aangezogen bran
dende pijp Plotseling hoor ik hen op
zachte, rustige toon spreken „Hier komen
ze meestal uit", zegt de een, doelende op
het heidepadi dat wij zojuist hebben ver-
laten „Jammer, dat we de hond van
avond niet mee konden krijgen", zegt- de
ander, „dan hadden we kunnen' merken,
of ze hier al langs gekomen zijn" Ze
staan wat te dralen, een steekt een ciga-
ret op Naar de lucht te oordelen is dit
een onomkoopbaar ambtenaar
(Slot volgt.)
Öfcze groote artist wist met zijn
gezellige^ levens ware liedjes* vol
humor een gevoelige snaar te tref-
fen. Hij bezong de zon, de liefde
en nog vele andere dingen die het
leven glans geven en den mensch
verkwikking kunnen brengen. Dat
hij daarbij ook een liedje wijdde
aan het „bakkie leut" kan moeilijk
verwondering wekken. V„LEUT"
beteekent letterlijk# „plezier'i» en
feitelijk is er geen treffender be
stempeling' te vinden voor een
goede kop koffie. Vooral als de
koffie zoo kostelijk en .verkwik
kend is als die van De Gruyter,
de koffie- en theezaak.
(Ingezonden mededeling)
Verschillende scholen in Engeland hebben een leerlingen-parlement, dat
een getrouwe nabootsing is van het Britse Lagerhuis. Men overweegt thans
plannen ook op Duitse scholen in de Engelse bezettingszone dit systeem in te
voeren, teneinde de jeugd in democratische geest op te voeden.
15 MEI 1865
8 MAART 1947
Het is vandaag tien jaar geleden dat de
dichter Albert Verwey in zijn Noordwijk-
ie duinwoning gestorven is. Enkele dagen
later, terwijl de windvlagen natte sneeuw
over de duinen joegen, stonden vrienden en
bewonderaars, kunstenaars en mannen
van wetenschap, van heinde en ver toe
gestroomd, tussen de Noordwijkse dor-
pelingen aan het graf om de laatste eer
te bewijzen aan den stillen, groten man,
die nooit rqem en. eer had gezpebt,maar
zich een mensenleven lang, in alle een
voud, aan de taak had gewijd, welke hij
zich als jongeling hartstochtelijk had ge
steld: dienaar te zijn van de poëzie, maar
van een poëzie, opgevat in zijn diepste
betekenis, als verbeelding van de levens-
idée.
Gesproken werd aan de groeve niet.
Maar ieder, die daar stond, besefte diep
welk een groot verlies ons land door dit
sterven geleden had en dat één der beste
en grootste Nederlanders van ons was
heengegaan. Een machtig man als dich
ter, een wijs man als denker, een boven
alle lof verheven goede man als mens.
De dood is hem genadig geweest. Zon
der de kwelling van een langdurig ziek
bed, dat zijn arbeidzame geest tot on
duldbare werkeloosheid zou hebben ge
doemd, kwam zijn sterven bliksemsnel, en
hij heeft de rampen, die de oorlog uitstor
ten zou over het land, dat hij zo innig
hef had, niet hoeven ondergaan. Ware
(fit wel het geval geweest, hij had er
getuige van moeten zijn dat de Duitse
legers juist op zijn vijf en-zeventigste
verjaardag zijn geboortestad binnenruk
ten, en de dichter, die het nattonaal-
socialisme zo scherp gehekeld heeft in de
verzen van „De Dichter en het Derde
Rijk", zou zijn leven buiten alle twijfel
geëindigd hebben in een concentratie
kamp of voor het vuurpeloton. Want
zeker zou hij strijdbaar zijn gebleven tot
zijn laatste ademtocht.
■*-0
Wij behoeven Verwey's onschatbare be
tekenis voor de Nederlandse cultuur hiei
niet opnieuw uiteen te zetten. Wij willen
slechts de woorden in herinnering bren
gen waarmede prof. Huizinga zijn voor-
maligen collega in de aula van de Leidse
Universiteit heeft herdacht:
„In zijn wezen de belichaming, in
zijn leven het voorbeeld van de beste
eigenschappen van ons volk, heeft hij
ook zijn scherpsten tegenstander zelfs
de gelegenheid niet gegeven ooit aan
de gaafheid van zijn persoon te twij
felen."
Tenslotte willen wij, bij dit herdenken
na tien jaar, een zijner gedichten uit zijn
laatste levensperiode aanhalen, een ge
dicht waaruit zijn liefde voor de mensen
in het algemeen, ook voor de eenvoudig-
sten, overtuigend blijkt. Het heet „I*
gedenk hen", en werd In zijn voorlaatste
bundel, „Het lachende Raadsel", die in
1935 verscheen, opgenomen.
Hoeveel doden zijn er die bijna
(niets zijn
Zij waren zo weinig in 't leven,
(toch hadden ze als and'ren
Ouders, een vrouw en kindren.
(vrienden, verwanten,
Spraken en deden, gebruikten
(de zon en de aarde,
En hun graf is niet kleiner dan dat
(van hun naasten
Ik gedenk hen somtijds als een blad
(van een boom, als een van de vele:
Het hing in het licht, en het dorde,
(en het woei naar omlaag en
Beroerde in t voorbijgaan mijn voet
(vóór de greppel het opving
Maar ik gedenk hen.
Flakkerde 't licht In hun ogen
(maar bevend, praatten
IJdele woorden hun monden,
(verrichtten hun handen
Zinloze daden,
Nochtans scheid ik hen niet van mijzelf,
(en niet van de grootsten.
Ik heb hen gezien en beleefd,
(heb hen opgenomen
In 't beeld van mijn wereld,
(en nu zij stierven
Leven zij voort in de duizendvormige
Stroom van gedachten die door
(mij zich uitstort,
Want ik gedenk hen.
Waren ze zelfs niet mensen,
(maar dieren, planten,
Stenen of zand van 't strand,
(ik bleef hen dragen,
Meê met de sterren, dat stralende
(web van onsterflijke doden,
Allen gevangen in 't web van
(mijn geest, die, levend,
Alles wat is in de ban van mijn
(kloppende hart vangt
Want ik gedenk hen.
- o
Aldus de dichter.
En wanneer deze grote mens aldus de
allergewoonsten zijner medemensen wilde
herdenken, zouden wij hem, die tot de
allergrootsten behoort, dan niet herden
ken met eerbied en ontzag?
MAURITS UYLDERT.
„Records" in de dieverij
Hier zijn een paar .records" van
Amerikaanse dieven:
Te Washington; stalen twee dieven
het kunstbeen van een één-benige.
In dit been was ruim 1600 dollar
verborgen.
In Newark kwamen twee mannen,
die een voorbijganger hadden be
roofd van zijn aktetas nog even te
rug om zijn parapluie te stelen,
want het was intussen gaan rege
nen!
In Richmond werd 'n rijke- Ame
rikaanse beroofd van haar gebit,
da, uit goud en platina vervaar
digd was.
BERGEN, 5 Maart 1947
Amice,
Afgelopen weekend heb ik met m«n
bemanning, als z g slip crew, wachtend
op de „Rotterdam" komende uit Zuid-
Amerika, te Lissabon doorgebracht
Blij eindelijk weer eens de koudste
winter sinds jaren een paar dagen
te kunnen ontvluchten en warmer
regionen op te zoeken Warmer was
het daar beslist, doch het humoristisch
stierengevecht hoe kan een stieren
gevecht in vredesnaam humoristisch
zijn t waar onze Schoorlse stewar
dess, juffrouw Klopper, beslist heen
wilde, ging wegens stromende regen
niet door, zodat we reeds vroeg in de
middag een schuilplaatsje moesten
zoeken in een typisch Portugees
kroegje achter een kopje koffie of een
glas Constantino
Maandag tegen middernacht vingen we
de PH—TAR op het vliegveld Portella op,
doch konden helaas, wegens dikke mist in
Holland, niet direct door Enfin om vijf
uur 's nachts vlogen we, al was het dan
in sneeuw en ijs, boven de Pyreneeën en
brachten zo de machine met enige uren
vertraging terug in het van de kou bib
berende Schipholt met passagiers die nog
geen vier-en-twintig uren geleden tussen
de keerkringen verkeerden Een mooie en
snelle verbinding En je bent toch een
beetje trots als, niet slechts uit pure be
leefdheid, een passagier - een Braziliaan
bestemd voor Londen aan de douane
balie vertelt hoe mooi de reis was, hoe
goed de verzorging door den steward en
stewardess en hoe goed de KLM er in het
Zuidwesten in komt!
En nu, Amice, zit ik heerlijk achter
een ouderwetse kachel, die nog snort ge
lukkig, na een autotocht met sneeuw-
hindernissen wat is Bergen toch moei
lijk te bereiken jou te schrijven
'k Ben oude-vroege-reserve geweest
Dit zegt je natuurlijk niets 't Is een
pracht baan! 't Is namelijk zo dat prac-
tisch dag en nacht een complete beman
ning op Schiphol aanwezig is om alle
eventualiteiten op te vangen Ieder op zijn
beurt is de pisang Je weet 's morgens
niet waar je 's avonds zit Mogelijk moet
je een Indië -machine te hulp, die ergens
storing heeft of er Is plotseling een extra
vlucht naar Praag, Eindhoven of Lissa
bon, maar meestentijds breng je je'tijd
door met je collega's, die beter af zijn,
die net thui-: komen of weg gaan;
en moet Je verhalen aanhoren van
Amerikanen nu in onze dienst
die de sterkste avonturen beleefden, en
daarbij drink je tot vervelens het beken
de KLM^kopje koffie met een koekje
Vandaag geen machine te hulp naar
Cairo, geen extra vlucht in Europa Ge
lukkig eigenlijk Ben blij eens thuis te zijn
en waren de wegen niet zo slecht dan had
ik je gebeld vanavond eens bij me te
komen
Vandaag ben ik eens „droog gaan zwem
men", „link trainen" noemen wij het
Puzzle 23. Welke plaatsen en welke
zin?
De 24 bedoelde plaatsen waren: 1.
Harlingen, 2. Emmen, 3. Tilburg, 4.
Leipzig, 5. Enkhuizen. 6. Vlissingen, 7.
Essen< 8. Nagasaki, 9. Irkoetsk, 10.
Smild'e, 11. Eindhoven, 12. Elburg, 13.
Nijmegen, 14. Verona, 15. Rotterdam, 16.
Ede, 17, Enschede, 18. Maastricht, 19.
Dordrecht^ 20. Eist, 21. Rangoon, 22.
Edam, 23. üpendam, 24. Sydney,
De eerste letters geven van boven
jiaar beneden te lezen:
Het leven is een vreemde reis.
Een puzzle, die nog al eens wat moei
lijkheden opleverde, maar toch tal van
goede oplossingen bracht.
Na loting viel de wekelijkse prijs van
5.ditmaal ten deel aan den Heer
G. Emmens, Prof, Zeemanstraat 23, Den
Helder. Gefeliciteerd!
Deze prijs zal worden toegezonden.
En nu volgt onze nieuwe opgave.
PUZZLE 24.
Een lettergreep-puzzle.
Hieronder vindt men in alphabetische
volgorde 44 lettergrepen, waarvan 10
woorden gevormd moeten worden en
wel 2 van drie lettergrepen, 4 van vier,
2 van vijf en 2 van 3 lettergrepen.
Lettergrepen.
aan baan be ce con con
da de den fe go in
kom kor las let lis me
mer na na - na 0 p£ ra
ren ri ri sa so sten
ster sto strlj te te tie
tie ting to to um van
wed.
Welke woorden zijn bedoeld?
Oplossingen tot en met Woensdag 12
Maart (uiterlijk) aan de Redactie van
Uw Courant, (briefkaart).
MANNEKE-PIS DOCTOR 4
„HONORIS CAUSA"
De Academische Orde van Sint Michael
zal, ter gelegenheid van haar lustrum
feest op Zaterdag 8 Maart het „Man
neke Pis'' te Brussel begiftigen met de
ere-toga.
Lollig werk Je kunt zeer veel oefenen m
heel kof te tijd Wü je met slecht weer
in Prestwick in Schotland, op La Guardia
bij New-York of op Schiphol binnen
komen, alles kan hier 't Is bijna niet te
geloven, maar waar!
Je gaat een van de barakken, rechts bij
de ingang, op Schiphol binnen Het num
mer weet ik niet, maar, gaat op het ge
luid van een zeer sterke ventilator af Je
komt binnen en ziet, tot je verbazing
wellicht, enige meestal in KLM-
kleuren geschilderde miniatuur vliegtuigjes
op een voetstuk staan Vleugels, roeren,
alles zit er aan Allen voorzien van één
zitplaats Je spreekt met Martin Henny,
een oud RAF- instructeur en vlieger, en
je zegt binnen te willen komen te Prest
wick Oké, zal hij antwoorden, een ogen
blik Hij wandelt naar de bij een van de
vliegtuigjes behorende tafel, tilt de gla
zen plaat, die over de gehele tafel ligt, op
en schuift er de kaart van Prestwick plus
omgeving onder en plaatst daar een
vreemdsoortig wagentje op drie wielen,
iets groter dan een strijkbout, door ons
vanwege zijn vorm krab genoemd, op
Waar dit wagentje, op mysterieuze elec-
trisehe wijze voortgedreven, rijdt, blijft
een dun rood lijntje achter Als je nu het
vliegtuigje bekijkt zul je een klein cock-
pitje zien, heel gezellig, met alles er in,
een stuurwiel, alle mogelijke instrumen
ten, gashandels en radio-telefonie Kortom
net echt En je weet, dat, wanneer Je in
een^Dakota, Skymaster of wat ook onder
het vliegen 'aan het stuurwiel trekt, je om-,
hoog gaat Dat is in deze linktrainer ook
het geval, alleen gaat de hoogtemeter
hoger aanwijzen en blijft het vliegtuigje
uiteraard op de grond Als je er eenmaal
in zit doe je net of je normaal blind
vliegt, uitkijken kun je niet want de cock
pit wordt door een kap boven je hoofd
afgesloten
Vlieg ik nu Noord op mijn kompas, dan
beweegt op de tafel van den instructeur
het wagentje, de krab, zich ook naar het
Noorden op de kaart, draai ik naar het
Oosten, dan volgt de krab al voortrol
lende op de kaart ook en laat daarop een
rood spoor achter, zodat later nagegaan
kan worden, hoe gevlogen is
Als je er nu ingaat en rustig op een
paar duizend voet gaat vliegen, zal de in
structeur je via de telefoon zeggen: Uw
positie is 30 mijl West van Prestwick, gaat
Uw g^ng
Nu ben je vergeten dat je slechts In
een linktrainer zit, je roept Prestwick
geïmiteerd door den instructeur op en
deze zegt dat je mag landen Je voert de
hele procedure, al vliegende, uit en als 3e
een kwartier later uitstapt, heeft je link-
trainmeester naast de rode lijn, die de
krab tekende, al zijn commentaar geschre
ven Zoveel te laag hier, te snel tijdens
het dalen, te hoog over dit baken en
naast de koers daar
Maar het is een mooie oefening geweest
en er is weer wat geleerd
Ondertussen zit Viruly in een andere
trainer en probeert te New York te lan
den, terwijl Postma net keurig de krab
boven de landingsbaan 23 van Schiphol
brengt
Hoe dit alles werkt? Hou mij dit ten
goede 'k Weet alleen dat het blaast en
lawaai maakt Maar dat het perfect werkt
is een feit" en dat we met deze wijze van
trainen de individuële geoefendheid van
den vlieger en de veiligheid van ons
luchtverkeer opvoeren is een feit
Naast dit „droog zwemmen" wordt er
In de lucht boven Schiphol zeer en zeer
veel geoefend met Dakota's, Skymasters
en Constellations Oefeningen voor „begin
ners" en „gevorderden" Geoefend als
nooit en nimmer te voren met het doel
om onze KLM de haar toekomende plaats
in het wereldluchtverkeer te geven
En dat we slagen, met onzen baas, dr
Plesman aan het stuur, hiervan zijn' we
overtuigd
Tot later,
TON
Naar de Koninklijke Nederlandse Au
tomobiel Club ons meldt, ls de weg
Amsterdam—Alkmaar nog voor het ver
keer gestremd. Tevens zijn de wegen
in het noordelijk deel van Noord-Hol
land, waaronder dus ook de toegangs
wegen naar de Afsluitdijk, onberijd
baar. Weliswaar is de Afsluitdijk door
het Waterstaatspersoneel in berijdbaren
staat gebracht, maar ook aan de Friese
zijde maakt de toestand der toegangs
wegen het vrijwel onmogelijk ook daar
de dijk te bereiken.
In Friesland is trouwens de toestand
het ongunstigst aangezien daar geen trams
en bussen rijden en alleen de route
Leeuwarden—Zwolle slechts met uiterste
voorzichtigheid berijdbaar is. In de an
dere noordelijke provincies zijn de hoofd
wegen glad, doch het verkeer vindt, zij
het ook met vertraging, doorgang. In
het midden des lands, zijn de wegen over
het algemeen met voorzichtigheid berijd
baar. Alleen de z.g. Zuiderzeestraatweg
Amersfoort—Zwolle is zeer slecht en het
verkeer is er dan ook zeer gering. Daar
entegen is de weg Amsterdam—Amers
foort goed berijdbaar, evenals de weg
Arnhem—Nijmegen. In de zuidelijke pro
vincies bevinden de hoofdwegen zich in
behoorlijken staat, met uitzondering van
Limburg, waar kans op gladde wegen niet
ls uitgesloten.
door T. M. ADEMA.
By had oen papleren gulden en twee kwartjes
de toonbanklade gehaald en maakte met zijn
hoofd een uitnoodigend gebaar naar de tusschen-
deur.
„Ga nou maar naar de keuken", zei hij, „en
hou je jatten thuis as je wat ziet, dat je zou
k«one gebruike. As je morgen nle terugkomt zal
ik j* wete te vinden. En dan zul je merke, dat
haae Govera poote aan zijn lijf heb."
Bans van Tin Echoten deed de tusschendeur
open en stapte in een klein kamertje waarachter
zich een keukentje bevond, waarin een vrouw
met een houten gezicht meelbeslag ln een koeke-
pan stond te gieten.
11x01 vroeg es allesbehalve vrien-
delflfc
„Ik ben de nieuwe Ober", legde Hans uit „De
baas zei, dat ik eens moest kijken of u misschien
nog wat stamppot met een stukjeeh
een stuk worst voor me had. Ik moest er maar
om vragen."
De keukenprinses, een vrouw van omstreeks
vflftig Jaar, trok haar bovenlip op en ontblootte
een eenzamen gelen tand, die als een door den
t(jd aangevreten gedenkteeken in het massagraf
van haar mond stond.
,,J» benne van deuse maand al de vijfde",
zei ze, „en stamppot is d'r nle meer, maar je
kenne een pannekoekie kriJge, as je d'r zin ln
heb."
„Graag", zei Hans, terwijl hfl begeerlg de
baklucht opsnoof.
Het meel ln de pan siste en toen de koek
aan den eenen kant bruin was, greep de vrouw
de pan bij den steel, wipte het baksel de lucht
ln, waar het als een acrobaat een salto mortale
maakte en ving het weer op om het ook aan
den anderen kant te laten roosteren.
„Het ruikt heerlijk", zei Hans oprecht.
De vrouw schonk hem een vermoeid glim
lachje. „Ik zal je'n dikke maken", zei ze goedig,
„en je mot maar groote happe neme want as
de baas binnen komt ls 't afgeloope."
„Is hetehik bedoel, is u de vrouw
van den baas?" vroeg Hans.
„Nee", zei de vrouw. „Hij is weduwnaar, ik
ben zooveel as de huishouwster, za'k maar
zegge."
Hans van LAnsehoten keek eens om zich heen.
Veel huls te houden was er hier niet, want be
halve een gascomfoor op drie pooten en wat
potten en pannen waa er van huisraad of keuken
gereedschap weinig te bespeuren.
Hij kreeg zijn pannckoek op een gebarsten
bordje en de huishoudster demonstreerde haar
ingenomenheid met den nieuwen buffetbedlende
door hem heimelijk wat suiker over het baksel
te strooien.
„Bik 't nou op", zei ae, „voor dat de baas
komt en brand je kakement niet, want 't ls nog
een tikkie warm."
„Wil je d'r nog eentje?" vroeg ze gul.
Hij accepteerde met graagte een tweede bak
sel en Het het laatste hapje daarvan in zijn mond
verdwijnen toen de baas zich in de deur naar
de gelagkamer vertoonde en hem met een hoofd
beweging te kennen gaf, dat het diner als ge
ëindigd kon worden beschouwd en de gast drin
gend verzocht werd te vertrekken.
„Denk er om", zei hij, „morgen om vier uur
en je zorgt d'r voor, dat je op tijd bent."
Hans van Linschoten knikte en schoof het
cafétje uit onder de gramofoondeclamatie v. d.
Ki-Ka-Kolonel.
Voorop ggat onze Kolonel.
KIKaKolonel
Daarachter komt het heele stel
Van onzen Kolonel
Hfl haastte zich naar het Vondelpark In de
hoop zijn vriend Dirk nog op het bankje te
zullen vinden. .(Wordt vervolgd)
