Stuurt Churchill aan up een crisis
hoogspanning
I
Truman ontvangt de pers
r
Conferentie waar elk
woord NIEUWS is
pܣ
Amsjerdammerl Jes]
v
Dirkshor"!
„Mr. President
Wij luisteren morgen
naar
Goud in Nederlandse bodem?
Nieuws uit Engeland
Deserteurs naar de
onderwereld
Met lijn 24 naar „Santfoort''
.J
Textiel zonder punten
Levenslang voor 'n kopstoot
Wij spelen Bridge
Feuilleton
5 maanden
'II
rtig jaar geleden heeft on.
ioot, de heer A. Jonker i
ijl ter hand genomen oijj-
:n aan het vak van koper.!
3-jarige jongen trad hij i„|
firma Beekman en toen!
skamp deze zaak overnam
Jonker zijn beste !- .ohterjy
ruwen pr'roon. Zijn vak-l
en nauwgezetheid hebben!
■ijke mate toe bijgedragen!
alwarenfabriek van de ;a'|
ch op het gebied van heil
i van zuivelapparaten eetj
naam heeft verworven. 38l
et bedrijf van 4 man per.[
personeelsleden mag hier.l
wijs zijn. De heer Jonkerl
rich gisteren bij de harte!
ing tot een eer rekenen!
aan heeft medegewerkt enl
zijn verdiensten voor del
k waardeert. Voor dezel
aren directie en personeel!
van den heer J. Sleutel!
en, waar de heer J. Wah-I
de directie den jubilarijl
en de wens uitsprak, datl
in lengte van dagen zijiJ
ten aan het bedrijf zojl
amens het personeel sprs!
n Kuiper en Zwemmer. D.l
gingen vergezeld van ól
van een radiotoestel en )l
spraken betuigde men zij'l
ver het plotseling verscheiT
n zeer geachten directeur,!
ulskamp, die de herdenking!
ileum nog had voorbereid.1
nevr. Huigkamp sprak de|
»ner.
heer Jonker woorden van!
ken had. bleef men nog ge!
gezellig bijeen, waarbij hel
oma door verschillende lel
t personeel werd verzorgd|
BESTAAT 25 JAAR
naarse Damclub W.D.O.L
•avond in haar clublokaal!
Ceres aan de Heldersewegl
ie wijze haar vijfentwintig!
an herdacht. Een speciale!
sie had op uitnemende!
i programma samengesteld
zang en voordracht en el
•telijke woorden gesproker
;n herinneringg aan de il
jaar. De aanwezigen weel
ttige wijze onthaald en
vas uitstekend. Het ensem-
TwuyverKesselaar ver-
vreugde door zijn optredei
euwe moed gaat W.D.O. de
■ijfentwintig jaar in.
:t snelverkeer.
en is het ons opgevallen, del
bouwde kom met grote snel
gereden, zowel door auto
ijders. De heer G. Heijm
iroor in de Vrijdagavond ?e
meenteraadsvergadering sllt
ran B. en W. Vooral wees
smalle gedeelte van de "Wes-
ïaf Schuine Hondsbossche-
m de Kerkelaan. Een geluk
deze weg overzichtelijk Is
de vele zijwegen kunnen dt
ïgelukken veroorzaakt wor-
erheugt ons dan ook, dat B
en onderzoeken of het niet
een maximum-snelheid li
de kom in werking te doer,
t zal voor vele huismoederl
stelling zijn!
JRGERLIJKE STAND
n Anthonius C V/, zoon vu
en G Duimmeljer. AIM
r van J Duinmeijer en C Ap«
ohannes G N. zoon van H 1
D M Hermes. Jozef, zo<
zing en M Bednarz.
rouwd Gerardus Baltus i
Groot Nicolaas M Vrou«j
P Weel Wilhelmus Adirj
incisca Chr M Stet. John
eer {te Wormer) en Anna Tel
den: Johanna C A Hof J
OMEN EN VERTROKKEN
PERSONEN
.men: Jfeltfe Aukes, 4
Th C M Langen, van Oud«|
C Bakker, van Heiloo
g van Heiloo.
k k e n G Apeldoorn,
de Goede, naar Heiloo;
r—Duinmeijer, naar Lange*I
m, naar Alkmaar; L J I
voud; P H Huiberts, naar^'J
3Uthem; G C .de Wifc, i*l
A M Houtenbos, naar Alknja'j
r, naar Haarlem; wed. D
\an, naar Castricum,
P. J. MIJKSENAAR NAAÏj
AMERIKA.
fgelopen week heeft mf-
ïaar te Amsterdam voor
en lezing met lichtbeel
rika gehouden,
llige wijze wist hij, ons
per K.L.M. over Ierland n8L
i Wereld. Vele bijzonderbe^l
ons te vertellen over
Washington, het Haagje
werd op levendige wijze
de pauze werden J*cl
jrtoond over dit grote rijM
al niet vroeg meer,
mr, Mijksenaar harte»|
ht voor het gebodene.
;VERGADERING VAN D®
5FOKVERENIGING „DE I
iFT EN OMSTREKEN"
veefokvereniging De
ken hield haar jaarvergadei
ramer.
over 1946 sluit met een
De maand September k°!
g voor de voorkeuring.
werden herkozen de
tuursleden, de heren s 5
dijk- mix
een mededeling van starV_
iddelkoop, zijn 50
en in het NRS.
(Van een U.P.-correspondent).
Bet grootste evenement in de Washingtonse perswereld is iedere week
weer de persconferentie van den President der Verenigde Staten. Daar
krijgt het Amerikaanse volk telkens de kans door middel van de pers aan
den leider van de Staat te vragen: „Hoe staan de zaken?"
De President is niet verplicht deze conferenties te houden. Maar sinds
de dagen van Theodore Roosevelt hebben de elkaar opvolgende Presidenten
slch onderworpen aan het kruisvuur der persvragen.
Wie zulk een persconferentie op het Witte Huis bijwoont, gevoelt direct
waarom die bijeenkomsten zo belangrijk zijn. In de opeenvolging van vra
gen: „Waarom, meneer de President? Hebt U, meneer de President? Zult
U, meneer de President? Hoe? Wanneer? Wie?" klinkt de weetgierigheid
van het Amerikaanse volk.
De persconferenties worden gehouden
in 'n lichte, ovale kamer van den Pre
sident, die uitziet op 't grasveld achter
het Witte Huis. De verslaggevers ver
zamelen zich van te voren in de wacht
kamer. Zij gooien hun hoeden en jas
sen op de grote mahoniehouten tafel,
die daar in het midden staat. En op de
vastgestelde tijd, gewoonlijk 's morgens
om half elf of 's middags om vier uur,
opent een bode de deur, die naar de
ovale kamer voert. De journalisten, ge
woonlijk een honderdtal, dringen naar
binnen. Bodes van het Witte Huis hou
den een oogje in het zeil en letten er
op, dat geen onbevoegden met de stroom
meekomen.
De President zit achter zijn bureau
an de verslaggevers stellen zich daar
vóór op. Ztj maken 'n praatje met den
„baas", totdat alle collega's binnen zijn.
Dan roept een bode het traditionele
Allen binnen".
De President staat op, de tegenwoor
dige, Harry Truman, altijd glimlachend
en kijkend of hij zo'n persconferentie
vreselijk prettig vindt. Soms heeft hij
eerst enkele mededelingen te doen,
soms laat hij direct vragen stellen. Het
Vuur wordt geopend: „Mr. President.
Vaak antwoordt de President den
Vragensteller bij zijn naam. En de re
porters schrijven maar aantekeningen,
soms in de onmogelijkste houdingen,
leunende op de rug van den collega, die
voor hen staat. Een kwartier duurt dat
vraag- en antwoordenspel meestal. Dan
ls het doorgaans genoeg. De naar an
ciënniteit oudste persvertegenwoordiger,
Merriman Smith van de United Press,
roept dan: „Dank U, mr. President".
Dat is het sein voor de ren naar de
Hilversum I geeft nieuws om 7 u.—
u.1 u.8 u.8 u—11 u.
A.V.R.O.: 7.30 u. Ochtendrythme
8.15 u. Opera-selecties 9.15 u. Mor
genwijding 9.30 Arbeidsvitaminen
10.30 Van vrouw tot vrouw
10.50 Kleutertje luister 11.20 u. Het
virtuose sextet 3 u. Voor zieken en
gezonden 4.05 Reprises 5 u. A.V.
R.O. Kaleidoscoop 5.20 u. Welk
dier deze week? 5.30 u. fhe Sky-
mastera 6.15 u. Sportpraatje
6.30 u. Progr. Ned. Strijdkr. 7.45 u.
Regeringsvoorlichtingsdienst - 9.15 u.
„Een demonisch gedrevene" - 10.10 u.
Pierre Palla 10.20 u. „Hij en Zij" -
11.15 u. Orkesten v. Michel Emer.
Hilversum H geeft nieuws om 7-8-
1-7-8 en 10 uur. K.R.O. 7.45 Ochtend
gloren 8.45 Pluk de dag 9.50 Ed
dy Peabody en zijn banjo N.C.R.V.
10.Leger des Heils-kwartier - 10.15
Morgendienst K.R.O. 11.De Zon
nebloem 11.45 Reginald Dixon
12.30 Lunchconcert - 1.45 Van de hak
op de tak N.C.R.V. 2.— Metropole
orkest 3.Fluit-recital 4.Bij
bellezing 5.30 Nederl. Radio-kwin
tet 6.Orgelconcert 6.45 Mede
delingen voor ex-gedeporteerden
7.15 De productie-factor bij ons fok-
vee 7.40 De vaart der volken - 8.05
Ontspanning na inspanning 10.30
Met band en plaat voor U paraat
11.30 Tegen middernacht.
Voor het eerst werd in Engeland
tarwe vanuit de lucht gezaaid op de
landerijen van den hoer Tomkins
te Blatherwjcke in Northampton
shire. Deze proefneming, welke
heter resultaten afwierp dan men
verwacht had, vond plaats In ver
band met de doorweekte grond en
de reeds grote vertraging in
zaai-programma van dit jaar,
Miles „Aerovan"-vliegtuig i
laag over de grond vliegend
zaaigoed uit.
het
Het
werpt,
het
deur. In een stormloop snellen de ver
slaggevers met hun copy via de wacht
kamer naar de perskamer.
De President glimlacht altijd.
Het gaat gewoonlijk opgeruimd toe op
deze conferenties. De journalisten ma
ken er een sport van listige vragen te
stellen en de President, die even listig
te beantwoorden. De President glim-
HIEO.
lacht altijd breed, in afwachting van de
volgende vraag en de journalisten
lachen graag om een grapje, dat hij
maakt.
Men heeft een goede kans op zijn
tenen getrapt te worden tijdens een
persconferentie. Vrouwelijke journa
listen behoeven geen hoffelijkheid te
verwachten. Zij worden net zo hard
op zij gedrongen en met de elle
bogen bewerkt als hun mannelijke
collega's. Een paar journalisten staan
blasé in een hoekje endoen alsof
zij het niet erg vinden, dat zij den
President niet kunnen zien. Maar al
gauw dringen zij ook naar voren,
want zy kunnen zich, net zo min
als de anderen, permitteren een
woord te missen van wat de Pre
sident zegt. Want ieder woord van
den President der Verenigde Staten
is „nieuws".
(Van een bijzondere briefschrijver)
Het gehele Engelse Lagerhuis stond
op zijn achterste benen vanwege de
laatste socialistische goocheltoer met
betrekking tot de militaire dienst
plicht, In één van mijn vorige brieven
vertelde ik U reeds' dat de socialisten
in de boezem van de Partij moeilijk
heden hadden over de dienstplichtwet.
Alvorens het wetsontwerp ter tafel te
brengen, riep Mij ister Attlee eerst zijn
partijgenoten bij elkaar om in eigen
kring de moeilijkheden uit de weg te
ruimen, teneinde later in het Lager
huis eensgezind te stemmen. Dit is mis
lukt. Met behulp van de conservatie
ven en liberalen (minister Churchill
was het ditmaal met zijn opvolger
Attlee eens) werd het wetsontwerp
aangenomen, waarbij een dienstplicht
voor jonge mannen van 18 tót 25 jaar
werd ingesteld van 18 maanden. Dit
voorlopig voor de duur van 5 jaar. Een
derde gedeelte van socialistische leden
stemde echter tegen of onthield
zich van stemmen. Bij elkaar ongeveer
140 man. Had de oppositie tegenge
stemd, dan was het wetsontwerp ver
moedelijk gevallen.
Wie schetst echter de verontwaardi
ging van Churchill en zijn trawanten
toen de minister van defensie 2 dagen
later aankondigde dat het wetsontwerp
gewijzigd zou worden en de dienst
plicht van 18 maanden tot één jaar zou
worden bekort, hiermede gehoor ge
vende aan de eis van de tegenstem
mers uit de Labour Partij.
Churchill verweet in de heftigste
bewoordingen zijn opvolger, dat nu
toch wel duidelijk bleek hoe het hui
dige gouvernement partijbelang boven
's landsbelang stelde en dat het een
schande was dat een minister twee
dagen tevoren kon
thans geen tijden zijn om nog verder
door te gaan met vermindering van
leger en vloot" en dat „na overleg met
de bevelhebbers van léger en vloot dit
het uiterste minimum betekende" om
48 uur daarna „gezien de stemming in
het Lagerhuis" wederom na raadple
ging van de bevelhebbers dit uiterste
minimum te overschrijden en van 18
op 12 maanden terug te brengen. Voor
den politiek voelenden Engelsman was
dit uiterst krenkend. De conservatie
ven hebben dan ook reeds hunne me
dewerking en steun aan het wetsont
werp opgezegd. Het zou ons dan ook
niets verwonderen als de conservatieve
partij ditmaal op een kabinetscrisis
aanstuurde. Zij zit in ieder geval op
het vinketouw. Reeds verschijnen
pamfletten voor de ramen: „Klaag niet
i
I- --NK g§¥
r
Bij het graven van grond in de omgeving van Doornspijk werden
door den heer J. v. d. Zwart stukken steen gevonden, welke gouddeeltjes
bleken te bevatten. De plaats, waar de stenen gevonden werden.
alleen over de Labour-regering, maar
doe iets! Sluit U aan bij de conserva
tieven!"
Zodra minister Churchill voelt dat
zijn partij kans van slagen heeft zal
hij zeker op een crisis met tussentijdse
verkiezingen aansturen.
Er lopen nog steeds 18.000 deserteurs
van leger, vloot en luchtmacht als
ambteloos burger in Engeland rond en
voornamelijk in Londen. Zij zijn de
oorzaak van de grote criminaliteit in
de Londense onderwereld, beschikken
over wapens en maken het de politie
en Scotland Yard danig lastig.
Ook al om aan de grote vraag naar
werkkrachten tegemoet te komen heeft
de regering clemente behandeling be
loofd aan allen die zich vóór 1 April
Hoe zalig als de
jongenskiel
Op een Zaterdagmiddag
stapte ik in lijn 24 bij het
Centraal Station.
De Kamer van Koophandel en Fa
brieken voor Noord-Holland te Am
sterdam maakt bekend, dat zij, met
goedkeuring van het Rijksbureau voor
Textiel (sectie Distex), aan te Am
sterdam gevestigde kleinhandelaren in
textielgoederen heeft toegestaan van
14 tot en met 26 April 1947, onder aan
duiding „opruiming" puntenvrije in
courante textielgoederen te verkopen.
Eigenlijk was het weer
te mooi om te trammen,
doch ik moest naar het
eindpunt en mijn dunne
zolen lieten zo'n verre wan
deling niet ongestraft toe.
Op één der dwarsbanken
had lk een zitplaats be
machtigd; 't zonnetje
scheen heerlijk door de
ruiten; d© mensen blikten
met opgeruimde gezichten
naar buiten, kortom het
was lente, wie weet zo
iets niet te waarderen.
Het was tamelijk rustig
in de wagen, de conduc-
teur deed zijn plicht; af-
ypcrffpn- dat h<?t bellen, knippen, stempelen,
zeggen, aai WiS8eien, maar bepaala
spraakzaam was hij niet,
Doch onze rust was niet
van blij venden aard. Bij
de halte Munt kwamen 9
jongens binnen, ïjeefttijd
10—12 jaar, gewapend met
opgerolde zwembroeken,
geklemd in groezelige han
den.
Eén der jongens kon nog
naast mij zitten. Deze Jon
gens waren slecht gekleed,
wat men noemt onverzorgd,
en als het waar is, dat alle
Jordaners zwarte handela.
ren zijn geweest, dan moet
toch één uitzondering ge
maakt worden voor de
ouders van deze jongens,
want hun gezichten waren
mager en in-wit.
Hoe gaarne zag ik deze
„schoffies" voor minstens
3 maanden opgeborgen bij
Deense boeren. Wat zouden
ze smikkelen in bekers
volle melk; grote verse
eieren (in één hap naar
binnen gewerkt); met z'n
allen op een boerenwagen
bovenop een baal hooi, zin
gende: „Ouwe Taaje, Jip-
pie, jippie, jee-hee-hee
enz."
Doch gelukkig, die jon
gens dachten daar niet aan
ze zouden even goed een
„moord"-dag hebben, want
ze gingen zwemmen
in Santfoort, een watertje
gelegen bij het Stadion. Ik
had nog nimmer van dit
meertje gehoord, doch uit
hun gesprekken bleek wel
dat het iets geweldigs
moest zijn.
Ik schreef reeds, dat on
ze rust verstoord was. De
jongens kwetterden als
brutale mussen in een dak
goot. Eep. en ander tot gro
te ergernis van den con
ducteur, die met een grog
stem vermaande: „Koppe
dicht hé,.», en een beetje
gauw."
De jongens hoorden niets
of dachten(nu, ja,
vult U zelf maar in).
Een keurige oude dame
kwam binnen en één der
jongens zei tot mijn buur
jongen; „Jen. sta op, laattie
frou sitte." (Deze attentie
deed ons allen goed, want
men verwacht zo iets niet,
doch menige H B S-er kan
hieraan een voorbeeld
nemen.) Het zoëveh ge
bruikte woord „schoffies"
neem ik daarom onmiddel
lijk terug.
„Dank je wel, vent", zei
de dame en een vriende
lijk knipoogje was zijn wei-
verdiende beloning.
De jongens kwebbelden
verder over zwemmen,
voetballen, van alles door
elkaar. Het hard© jongens
geluid schetterde in onze
oren, doch de mensen ge
noten zichtbaar (dachten
nog even terug aan hun-
eigen jeugd).
Alleen de conducteur, die
had 'm zitten en ge-ergerd
snauwde hij de jongens toe:
„en nou houwe jullie je
waffels dicht, begrepe
en anders gana jullie d'r
uit."
Doch dit was niet tegen
dove-mans-oren gezegd.
Wit van woede keek Jan
den conducteur uitdagend
aan en zei: „Vijf jaar lang
hebbe we onze mond
moeten houwe, voor jou
late we het zeker niet!"
Daar kon ons conduo
teurtje het mee doen en
nijdig trok hij af, zowel
letterlijk als figuurlijk.
Inmiddels naderden we
het eindpunt. We stapten
uit en lk liet de jongens
voorgaan. Nog even moest
de conducteur zijn gal
uitspuwen met de woor
den: „Gelukkig, dat vuiltje
ben ik kwijt", waarop Jan
antwoordde: „,As je nog-
gls op de wereld komt,
mot je doodbidder worre"
Zij vervolgden hun weg
en enige seconden liep ik
achter hen.
Hun pas versnelden ze,
daarna een looppas, het
incident waren ze alweer
vergeten, ze waren op weg
naar hun paradijs; het wa
ter en de vrijheid
Hoe zalig als de jon
genskiel nog om de schou
ders glijdt. DRIES.
bij de autoriteiten aanmelden. Maar
deze oproep is vrijwel vergeefs. Van de
18.000 gaven zich 1300 vrijwillig aan.
De rest prefereerde een ondergronds,
soms misdadig bestaan, boven terug
keer naar het normale leven. De groot
opgezette diefstallen van auto's, juwe
len en bontjassen, gepaard aan moord
en doodslag zullen voortgang blijven
vinden. Dagelijks geeft het aanleiding
tot sensationele berichten in de cou
rant, over wilde jachten 's nachts in
Londeifts straten. Copy zit er zeker in.
Hoewel de regen steeds teleurstel
ling brengt, is, sedert het milder wor
den van het klimaat, het sportleven
weer opgebloeid Roeien, paarden- en
windhondenrennen, voetbal, rugby
hielden de afgelopen Zaterdagen de
sportliefhebbers (en ook de Pool-gok-
kers) bezig.
Holland—België 2—1. Wij Nederlan
ders zaten hier 2e Paasdag natuurlijk
achter de radio en genoten van Berg
man's doelpunten. Onze gedachten gin
gen daarbij terug naar de oorlogsjaren
toen beide landen traditie-getrouw met
Pasen een elftal tegen elkaar in het
veld brachten hier in Londen. Hoe
hoopten wij toen steeds dat het de laat
ste wedstrijd in Engeland zou zijn en
de volgende weer op het Continent
gespeeld zou kunnen worden. Een
woord van lof voor Karei Lotsy en zijn
mannen die in een zo kort tijdsbestek
weer een winnende ploeg tegen onze
felste voetbaltegenstanders in het veld
wist te brengen.
Onlangs is de Zutphense voetballer
A. H. van O door de KNVB. voor het
leven uitgesloten van het uitkomen in
wedstrijden. Op 29 December had hij
in een wedstrijd van zijn club „Zut-
phania" tegen AZC een speler van de
tegenpartij, P. Luijken, een kopstoot
gegeven, tengevolge waarvan L. een
hersenkwetsing opliep. Voor de be
handeling van deze strafzaak voor de
Zutphense rechtbank bestond grote
belangstelling bij het voetbalüevend
publiek van Zutphen. Als getuigen
verklaarden een vijftal wedstrijdbe
zoekers, dat zij gezien hadden dat Van
O. de kopstoot gaf, toen de belde spe
lers dicht bij elkaar voor het doel
stonden, omdat juist een hoekschop
genomen zou worden. De Officier van
Justitie achtte het feit bewezen en
eiste een half jaar gevangenisstraf.
De verdediger, mr James, meende dat
bet politie-onderzoek onvolledig was
geweest. Hij vroeg terugwijzing der
zaak naar den rechter-commissaris
Daartoe heeft de rechtbank tenslotte
besloten.
XIX.
De invloed van het uitkomen.
Elke bridgespeler weet van hoeveel
belang de eerste uitkomst van de te
genpartij soms is, voor het al of niet
halen van een spel.
Vooral bij wedstrijden blijkt dat heel
duidelijk. Zes Zuidspelers bieden b.v.
met hun maat op 'n bepaald spel alle
maal 3 sans-atout. En ziet men dan later
de kaart met de resultaten, dan blijkt
het soms, dat drie spelers het spel heb
ben gemaakt en de drie andere zijn
down gegaan. Of soms ook, dat 3 spe
lers precies de 3 sans hebben gemaakt
en de 3 andere een trek meer hebben
hebben gehaald. En meestal blijkt dit
dan te zitten in de uitkomst. Driemaal
werd er b.v. uitgekomen met ruiten
boer en dan is de 3 sans altijd gemaakt.
De drie andere keren werd er uitgeko
men met sch. 7 en dan is het spel nooit
te maken. Zulke spellen zijn voor een
wedstrijd een handicap. Mooi zou het
zijn als er voor zulke spellen de moge
lijkheid bestond een verplichte uit
komst voor te schrijven. Maar dat is
alleen mogelijk met uitgezochte pel
len.
En nu het volgende spel ter overden
king.
De kaartverdeling is als volgt:
S. b - 7 - 4
H. v - 7 - 8 - 3
R. b - 5
KL - T - b - S
S. h - v - 10 -3 -5 -2 S. 8
H. 8 H. b - 10 - 6
K.a-v-3 B. 10-9-8-7
KI. 7-6-2 KI. h - 8-6-4
S. s - 8
H. a - h - 9 - J5-4
R.h-6-4-2
KL 10 - 3
Zuid moet op dit spel een contract
van vier harten spelen.
West komt op met sch. heer. Hoe
zoudt gij verder spelen?
Volgende maal komen wij op dit spel
terug.
HOUDT UW KLUWENS
NETJES.
De meeste vrouwen weten maar
al te goed, dat kluwens wol e.d.
tezamen in een zak bewaard een
warwinkel vormen.
Een elastiekje om de kluwen, zo
dat het eind op zijn plaats blijft
en de zaak ziet er netter en over
zichtelijker uit,
door Tjeerd Adema
40)
De man bleek van aanpakken te we
ten en op het kantoor van het waren
huis werd den klerken dagelijks voor
gehouden, dat het er niet zozeer op aan
komt wat men doet, als wel hoe
men het doet.
Hier was een levend voorbeeld van
een man, die, om zo te zeggen, de of
ficierssterren al op zijn kraag had en
door de een of andere oorzaak tot sol
daat gedegradeerd was, maar zich
niet liet ontmoedigen en zich door
ijver en plichtsbetrachting opnieuw een
pad naar de hogere regionen baande.
Zulke mensen waren te gebruiken en
de heer Protsinger besloot er geen gras
over te laten groeien, maar den man,
zo spoedig mogelijk, een voor hem
beter passende bezigheid op het kan
toor te verschaffen.
„Kom om elf uur even bij me", zei
hij, waarna hij zijn expeditie naar het
restaurantgebied voortzette en op
aanwijzing van Adriaan met het baard
je den chef in het rayon van de be
legde broodjes ging opsporen.
Om kwart over elf dien morgen was
Hans van Linschoten gepromoveerd
van manusje van alles uit de keuken
afdeling tot correspondent-boekhouder
en het klerkje bij de glazen deur, dat
hem bij zijn vorig bezoek roet een
„saluut" en het opstekeq van de vin
gers van z(jn rechterhand begroet had,
noemde hem thans „meneer" en leidde
hem, op bevel van den heer Protsinger,
dopr verschillende verkoopafdelingen,
waar hij kennis kon maken met di
verse chefs, die hem beleefd de hand
drukten en „aangenaam" zeiden, waar
na hij in een der bovenverdiepingen
voor een grote schrijftafel in een
bureaustoel gepoot werd en door den
boekhouder Sanders werd ingewijd in
de beginselen der magazijn-contróle,
welke bezigheid niet zozeer grote gees
tesgaven als wel routine en nauwkeu
righeid vereiste.
Behalve den heer Sanders, trof hij
hier nog drie jeugdige kantoorbedien
den aan, benevens een tweetal jonge
dames, juffrouw Giesela, die de loon-
staten bijhield en de boetekas beheer
de een ietwat koude schoonheid, die
hem een hooghartig knikje had gege
ven en juffrouw Irma, een vriende
lijk meisje, dat stenogrammen op het
papier wierp en een schrijfmachine be
speelde en die hem een stevige hand
druk gaf met de mededeling, dat ze
gaarne genegen was, hem bij zijn eer
ste wankele schreden op het moeilijke
pad de nodige steun te verlenen.
Ze zei het natuurlijk in minder ro
mantische vorm, maar het kwam er op"
neer, dat hij zich niet eenzaam en on
zeker gevoelde en de overtuiging bij
hem post vatte, dat hij het hier op de
duur best zou klaarspelen.
Zijn werkzaamheden waren dien
eerste morgen van eenvoudige aard en
om twaalf uur toen hij tot twee uur
vrjjaf kreeg vond hij gelegenheid
naar de keukenafdeling over te wip
pen en zijn-vroegeren patroon en diens
onderhorigen met de gelukkige omme
keer in zijn maatschappelijke en fi
nanciële positie op de hoogte te stellen.
Mr Samson bleek met de promotie
bijzonder ingenomen en schudde hem
zo hartelijk de hand. dat Hans het ge
voel kreeg, dat zijn arm uit het lid
werd getrokken.
Voor den chef-kok was deze oplos
sing van een kwestie, welke hem da
genlang had bezig gehouden, een ware
opluchting. Janus Pleizier zou de vol
gende morgen weer in dienst kunnen
treden en over de gevoelens van de
blonde Venus uit het roomtaartenkabi
net behoefde hij zich niet langer onge
rust te maken. Die zou zich natuurlijk
in de promotie van haar bescherme
ling verheugen en hij kon zelfs de
schijn aannemen, dat hij, door zijn re
laties in kantoorkringen, in beduidende
mate aan deze positieverbetering zijn
medewerking verleend had.
In de middag, toen hij wat rustiger
zijn bezigheden overzien kon, kwam
Hans al spoedig tot de overtuiging, dat
de kantoorsfeer een geheel andere was
dan die, welke in de keuken heerste.
Van grollen en grappen was hier
geen sprake. Hier werd alleen maar ge
lachen als de heer Sanders zich een
quasi geestige opmerking veroorloofde
en de min of meer ambtelijke reactie
de toehoorders was maar al te duide
lijk 'n kunstproduct, een surrogaat, dat
het middenhield tusen een grijnsje en
een lachje en vergezeld ging van enig
geluid, dat een zeer zwakke echo van
een schaterlach kon genoemd worden.
Hier waren geen vrouwen, die zich
kronkelden als de chef een mop van
bedenkelijk gehalte debiteerde nog
afgezien van het feit, dat de chef zo
iets in zijn hoofd zou krijgen hier
waren alleen maar dames in moderne
toiletjes, die beleefd werden toege
sproken en zelfs in keurige bewoor
dingen attent werden gemaakt op
eventuele vergissingen.
Het mannelijke gedeelte van deze af
deling bestond behalve uit de nieu
we boekhouder-correspondent uit
vier heren, waarvan er één in een kaal
jasje met versleten kraag en een broek
in de vorm van twee kachelpijpen
rondliep. Dat was de chef, de heer San
ders, die reeds zijn vijf-en-dertig jarig
jubilé gevierd had en zich dus de
weelde kon permitteren, te verschijnen
in het pakje waarin hij zich thuis voel
de.
De drie klerken waren keurig ver
zorgde heertjes met scherpe vouwen in
hun broekspijpen, bruin-rode molières,
uithangende pochettes en glacé-leren
handschoenen. Twee Hepen er Zondags
met een wandelstok en de derde, die
verloofd was met een verkoopstertje
uit de baby-afdeilng, dat wil zeggen
de afdeling waar men sluitlakens, hos
pitaallinnen, luiers en talk verkocht
paradeerde dan, met zijn dulcinea aan
de arm, in het Vondelpark en zat
's avonds In de binnenstad op een ter
rasje met een biertje en een glaasje
Samos, die, met de fooi mee, niet meer
dan zestig centen mochten kosten.
De beide „dames" waren van geheel
verschillende uiterlijk en karakter.
(Wordt vervolgd.)
li
