MONICA HET HUIS IN DE RIJ INEKE EN DE KABOUTER DE PAMPÜS-PIRAAT d00r J. Verloofd. straf voor er Spek Bonte rij Alkmaarders voor het Tribunaal Heüoo. Schoorl. aan den Hoef. kerkje. Langedijk. erichten Prov. Staten van Noord-Holland in zomerzitting bijeen Waar eens „de D. VAN EXTER FEUILLETON leider" woonde li werd door het Bijz. iet Alkmaarse Ge- zaak tegen Van der s gewezen leider van n West-Friesland. Spek, chef van be- i Mayer. Alders en beul van Hoorn" ge nder dan zes mensen den direct of indirect pen. :aal van het Amster- toen in Alkmaar zit- b doodstraf, lie het laatste woord doodstraf voor hem :h alleen voor zijn Gerechtshof te Am- ms uitspraak gedaan onform de eis tot de eld. TEDING. te Zaandam had lesteding plaats van Zaandam Volks et bouwen van 81 ng was f 940.400. De noteerde f 1076.200, :n, alhier, schreef in rwijl de hoogste in- voor f 1.560.000. Er ingen. t. K. LTCEUM. rlingen uit onze ge- gelaten tot de le c. Lyceum: Fr. Beu- Hessels, Jac. Sengers, 3mit. AAGD. Trigt slaagde te electro-monteur. [JKE STAND. >a Jannie, d. v. Jo- n Gijsbertha Broek- v. Quirinus Tiene- imhout. Antonius hard Morsch en Jo- e. [endrik Schenke, oud van Anna Marga- lmus Antonius Hoog- iter. Petrus Jaco- ia Catharina Johan- IKE STAND. is Cornelis, zoon van t. Rozendaal. A. Scheltema en C. W. Verboom en G. gelegen N. H. kerk- de Hoef mag zich verheugen van zijn ramen, welke me- t de le helft der 17e erkje ten geschenke de Prins van Oranje west Holland (1634) arlem (1633), Alk- n, Purmerend, Me en door de streek oorderkwartier, n, dat de kleuren namen, die van Gou- ertreffen. seizoenstreek ver- ng de zomergasten zienswaardigheid te de stijl en de be kje maken in het uit van de schoon- iit verband lijkt het le aanwezigheid in graf van Nicolaas er Amsterdam uit van het kerkje J. de Geus, Juliana aan den Hoef. STEDING 10 arbeiderswonin- -ente Langedijk was wen: Jb Vroegop,. k, f 115.260,—; J Hen- :woude, f 118.230,—; A 116.000,—; J Marke- 500,C de Geus, f 114.152,—; Klaver dijk, f 114.750,—; W angendijk, f 115.031, roek op Langendijk, tngh, Zrid-Scharwoh- is, Oudorp, f 120.760,— f 107,900,— De gun- 1947. (Alkm. Ex- 1 f 2f 8; Spinazie 2f 8; Worteltjes f 117—f 125; Spits- rdbeien f 133—f 184; !9; Doppers f 26 1 130; Uien (bos) f 6 f 4f 12; Spercie- Bloemkool: IA f 20 n f 5—f 8; Kom- Worteltjes f 11— 5; Selie f 7—f 8; ppelen: grote f 9.50 6.50f 8. Alles per ï/of krop. 50ND, 3 Juli. 138.000 rstellngen 10,20—12,80, Jrielingen 8,60—10,80, rode Schotten 13,00 et 0,00; 75 kg tuln- 2 Juli. Aardap- 13,60—16,90 en Idem ÏENDIJK, 3 Juli. eerstelingen 10,50 10,80, rode Schotse 706,10; 350 kg rode groene kool 11,30; 200 stuks bloem- De eerste kamer van het Tribunaal onder voorzitterschap van mr. A. veld had gisteren een groot aantal Alkmaarders te berechten. Schenke- Als eerste verscheen Cornelis Jac. H. voor het hekje. Hij had zich nog in 1943 aangesloten bij de Landstorm Neder land- Hij kreeg een korte militaire op leiding, maar werd op zijn verzoek In gedeeld bij een rodekruisafdeling. Mr. C. Smal als raadsman optredend releveerde de moeilijkheden waarmede de jongen te kampen heeft gehad. Hij liep verscheidene keren bij zijn afde ling vandaan, maar werd steeds weer opgeroepen. In September '44 dook hij voorgoed onder. De Feldgendarmerie had met het zoeken geen succes meer. Ruim twee jaar is hij thans gedeti neerd. Spr. bepleitte de uiterste cle mentie. HANDELAAR IN REVOLVERS Willem P. had eerst een tijd in Bak- kum aan Zee gewerkt en kwam toen onder een zekere dwang als huisknecht in dienst bij de Grenzschutszdienst in het Kennemerpark. Hij wist een revol ver te kopen en verkocht die weer aan een andere Duitse beambte. De Feldgendarmerie kreeg er lucht van en ik werd naar de Euterpestraat ge bracht. Later verhuisde ik naar de Weteringschans. Na een verblijf van twaalf dagen werd ik vrijgelaten en ging weer terug naar het Kennemer park, zo doet beschuldigde zijn verhaal. Ik kreeg echter ontslag, het werk kon wel door een vrouw gedaan worden. De Feldgendarmerie pikte mij weer op en begon weer over de revolvers. In derdaad had ik een revolver aan een illegaal werker in Amsterdam ver kocht. Men stelde mij voor de keuze of weer naar de Euterpestraat of dienstnemen bij een afdeling van de weermacht. P. koos de NSKK en diende in Bel gië en Frankrijk. Eenmaal kwam hij met verlof, toen zijn vrouw ziek lag. Hij durfde in verband met haar toe stand niet over ontvluchten praten. Later dook hij in België onder en was daar o.a. lid van de illegale Witte Bri gade. In September '44 keerde hij weer naar Alkmaar terug. Pleegde er „uit nood" een inbraak. Thans is hij als ge detineerde in mijnen werkzaam. De rapporten over hem luiden gunstig. Bij vrijlating zal het voor hem mogelijk zijn in de mijnen te blijven werken. Mr. C. Berkhouwer meende, dat P wat ongelukkig door de bezettingsjaren is heengerold. Ik hoop, dat het tribu naal de tijd in detentie doorgebracht voldoende zal achten en zou gaarne om bijzondere redenen vandaag nog een uitspraak horen. Het tribunaal voldeed aan dat ver zoek en veroordeelde P. 's middags tot een internering voor de tijd van 1 jaar en 9 maanden, dus tot 23 September '47. Verder ontzetting uit de kiesrechten en het recht enig openbaar ambt te be kleden. DRIE GEBROEDERS. Achtereenvolgens hadden zich nu drie gebroeders H. te verantwoorden. Als eerste werd W. A. M. gehoord. Hij was vanaf 1934 lid van de N.S.B. ge weest, doch bedankte volgens eigen verklaringen kort na de inval van de Duitsers, dus in 1940. Getuige Swidde, voormalig kringleider van de N.S.B., beweerde, dat H. pas in 1943 bedankte als lid. Willem bleef echter bij zijn verklaring. Verder had hij geldelijke steun ver leend aan de N.S. Volkswohlfahrt. Hij was reeds vrijgelaten, maar kreeg een boete van f 2500. Hij kan dit niet be talen en kwam hiertegen in protest. Mr. C. Berkhouwer verzocht de uiter ste clementie. VOOR DE ARBEIDSINZET? De tweede broer C. H. H. had meer op zijn geweten. Naast het lidmaat schap der N.S.B. en het steunen van de Volkswohlfahrt, had hij in de dagen van de arbeidsinzet verschillende be drijven en winkels gecontroleerd op omzet en wat erger was op de perso neelssterkte. Daardoor kregen verschei dene personen een oproep om naar Duitsland te worden gezonden. Carel beweerde, dat hij daaraan nooit ge dacht had. Als laatste van de drie verscheen Gerrit H. voor het hekje. Ook hem werd ten laste gelegd het lidmaatschap van de N.S.B. van 1934 tot 1942, waar bij hij de functie van kringpropaganda leider had vervuld. Bovendien was hij als „blockwalter" werkzaam geweest bij „National Sozialistische Volkswohl fahrt"; ook hij had zich schuldig ge maakt aan onderzoek bij de fa.'s Kerre- bijn en Brouwer, hier ter stede, naar hij zelf beweerde met het doel tot concentratie van bedrijven te komen, doch niet voor uitzending van arbei ders. Op deze tenlastelegging had Gerrit nogal enige aanmerkingen. Kringpro- pagandeleider was hij nooit geweest. „Wèl heb ik vóór de oorlog al de col portage van Vova in Alkmaar ver zorgd. Asse ze dat nou kringpropagan daleider noemen!", zei beschuldigde schamper. „Lid van N.S.V. ben ik wèl geweest, maar ik heb d'r nooit wat voor ge daan." Gerrit gaf toe inderdaad h(j de fa. Kerrebijn te zijn geweest. „Bij Brouwer ben ik nooit geweest", zei hij pertinent. De bediende van de heer Brouwer, de heer Schats, die een week na het bezoek van H. naar Duitsland was uit gezonden, herkende hem stellig. Gerrit bleef bij zijn ontkenning en zijn broer Carel, als getuige gehoord, zeide, dat niet Gerrit doch hij zelf bij Brouwer geweest was. Onder algemeen gelach zei getuige Schats: „Die lui lijken ook zo op elkaar". Voor een nader onderzoek naar de werkelijke motieven van Carel en Ger rit H. en wijziging van de aanklachten, besloot het tribunaal deze zaken aan te hou»n. In het openluchttheater te Diever in Drente, temidden van de geurende dennen, heeft de eerste van een reeks opvoeringen van Shakespeare's „Mid- zomernachtsdroom" plaats gevonden. Deze uitvoeringen worden door ama teurs, inwoners van het dorp, verzorgd. Een der scènes. Ir. W. Mensert gaat heen Goedkeuring waterschaps keuren. Op de zomerzitting van de Provin ciale Staten van Noord-Holland te Haarlem gehouden,werd opgave ver strekt van de goedgekeurde water schapskeuren van de polder Eijerland op Texel, de polder Geestmerambacht, de polder Lagehoek onder Hoogwoud en Opmeer, de banne Oudendijk, het Hoogheemraadschap der Strijkmolens van de Schagerkogge en de banne Warmenhuizen. Eervol ontslag Ir. Mensert. Aan Ir. W. Mensert, directeur van het Provinciaal Waterleidingbedrijf van Noord-Holland, zal op zijn ver zoek met ingang van 1 September 1947 op meest eervolle wijze ontslag worden verleend, onder dankbetuiging voor de meer dan 27 jaren aan de Provincie bewezen diensten. Rekening 1944. De rekening wegens de provinciale inkomsten en uitgaven van de pro vincie over het dienstjaar 1944 werd vastgesteld met een nadelig saldo van 1.475.935.06, gesplitst in een nadelig slot van de gewone dienst ten bedrage van 165.778.87, hetwelk op de begroting 1947 wordt geregeld, dat van de buitengewone dienst 1310.156.19 wordt naar de dienst 1945 overgebracht. Annexatie van polders. Goedgekeurd werd het ontwerpbe sluit om per 1 Januari 1948 de Lage- landspolder, Nederlands polder en de Oosterlandspolder op te heffen en deze samen te voegen met de Ooster- polder onder Winkel en Nieuwe Nie- dorp. Aan de Vereniging van Algemene Scheepvaartbelangen te Amsterdam zal voor de tijd van 4 jaar de jaar lijkse bijdrage worden gegeven van 13.500 voor de vaste kosten der vereniging, zolang deze, tot genoegen van Gedeputeerde Staten, de nodige middelen aanwendt om het Noordzee kanaal in de winter bevaarbaar te houden en de bijdrage van ten hoog ste 7500.'s jaars gelijk aan een derde gedeelte der exploitatiekosten gedurende de winter, zoals deze kos ten ieder jaar bij een door Gedepu teerde Staten goed te keuren reke ning worden vastgesteld. Voor een nieuwe ysbreker. Ten behoeve van de bouw van een nieuwe ijsbreker zal voor de tijd van 20 jaar een derde gedeelte van de rente en aflossing worden gegaran deerd, als blijkt, dat de gemeente Amsterdam en het Rijk over het jaar tenminste gelijke bedragen uitkeren. Aankoop duinterrein. Besloten werd van de N.B. Bouw Exploitatie Maatschappij Bergen aan Zee, resp. de heer J. van Reenen aan te kopen een duinterrein groot onge veer 810 H.A. gelegen in de ge meente Bergen, voor de prijs van ƒ450.000.Het aan te kopen terrein heeft betekenis zowel voor de water voorziening als voor recreatie, terwijl bovendien een belangrijk stuk na tuurschoon op deze wijze behouden blijft. Subsidie kerkgebouw. Ten behoeve van de restauratie van het kerkgebouw der Nederduits Her vormde gemeente te De Rijp zal een subsidie worden toegekend van 779.—, uitmakende 20% van het be drag, dat nodig is om de restauratie volgens de plannen te vlotooien, on der voorwaarde, dat de gemeente De Rijp 5% en het Rijk 70% voor haar rekening neemt en het restant door de Nederduits Hervormde Gemeente te De Rijp bijeengebracht zal worden. Bijdrage restauratie perceel te Hoorn. Aan de Vereniging' „Hendrick de Keijser" te Amsterdam zal voor de restauratie van het haar in eigendom toebehorende perceel Munnickenveld 2 te Hoorn, een bijdrage worden toege kend van 20% tot een maximum van 1125, onder voorwaarde, dat het Rijk en de gemeente Hoorn respect. 50 en 30% der kosten beschikbaar stellen. Subsidie koorkerk te Bergen. Onder bijna gelijke voorwaarden als voor het kerkgebouw te De Rijp, met dit verschil, dat hier de percenten voor Rijk en gemeente gezamenlijk 40% zullen bedragen en de rest door het kerkgenootschap zelf wordt ge dragen, wordt voor de restauratie van koorkerk in Bergen een subsidie verleend van 15% tot een maximum van 264. In het „Nieuw Utrechts Dagblad" vinden wij het volgende interessante relaas over het huis, waar eens de „lei der" der NSB, Mussert, woonde. De student in de medicijnen, Brand, woont: Pr. Bernhardlaan 4, in Utrecht. In „oorlogstijd" woonde in hetzelfde huis ir. A. A. Mussert, die door een lijfwacht beschermd moest worden. Het is geen indrukwekkend kasteel, maar een huis in de rij, waar profes soren en doctoren wonen: klein voor tuintje, kamer en suite, keuken en hal beneden, slaapkamers boven, achter 'n wat royaler lapje grond. De heer Brand vond het wel grappig, toen hem de kans werd geboden met zijn Engelse vrouw en zijn kleine hummel bezit te nemen van Musserts huis. Hij zelf was direct na de Meidagen naar Engeland ontsnapt en de gehele oorlog door heeft hij gevlogen. Van de 53 man, met wie hij uit Vlissingen overstak, zijn er nog drie in leven. Al le anderen zijn bij het vervullen van hun moeilijke taak gevallen. Na de bevrijding hebben eerst de Canadezen hun intrek in het huis ge nomen; daarna hebben de Jagers er een tijd gebivakkeerd; zo nu en dan logeerden er Engelsen. Onder hen wa ren er, die wel eens aan het snuffelen gingen en zo gebeurde het captain Gilbert, dat hij drukte op de veer van 'n geheim laatje in Musserts bureau, en ineens hele stapels vlees- en andere bonnen vond, maar ook de acte waarbij aan Mussert toestemming werd ver leend met zijn tante te trouwen. Cap tain Gilbert heeft de verleiding niet Heel lang geleden, in de tijd dat de kabouters nog wel eens voor een zieke of vermoeide moeder 's nachts het werk kwamen doen, woonde er in een huisje aan de rand van een bot, een aardig meisje. Ze woonde er niet alleen, hoor! Wie dat denkt, heeft het helemaal mis. Want behalve Vader en Moeder en Ineke zo heette ze woonden er nog drie broertjes en drie zusjes van haar in liet lage huisje. Je begrijpt, dat er altijd een hele drukte heerste. Maar op een morgen was er toch zo iets vreemds gebeurd. Ineke was weg! Gisteravond was ze nog, net als Voor de jeugd altijd, op haar gewpne plaatsje naast Tonnie gaan liggen, en nu was ze nergens te vinden. Dat gaf me een opschudding in het kleine huisje! Vre selijk gewoon! Vader en de jongens gingen direct het bos in om haar te zoeken; moeder en de meisjes keken overal in huis, tot zelfs onder de bed den toe om te zien of ze zich daar soms verstopt had, maar niks hoor! Geen Ineke! O, o, wat nu? vroegen ze zich af en keken elkaar radeloos aan. Elk plekje in huis was doorzocht en nog was ze niet gevonden. Als vader en de broers haar nu maar ergens ontdekten. Hoelang waren ze nu al weg? Tien minuten, een kwartier? Met' de hand boven de ogen stond moeder, naar buiten turend, hun komst af te wachten. En toen...... juist op het moment dat het oudste zusje voor de .oveelste keer onder tafel keek of ze daar soms zat, ging langzaam de achter-deur open en voor hen stondIneke", juichte Moe der en „Ineke" riepen ook de zusjes blij. „Waar kom je vandaan? We heb ben zo in angst gezeten". Terwijl een van de meisjes het bos inholde om Vader en de broers te roepen, vertelde Ineke opgewonden, dat ze vanmorgen, toen het nog maar nauwelijks licht was, een „heuse ka bouter" had gezien met een rode puntmuts op. Hij was voorbij het raam van de slaapkamer gekomen en had haar olijk toegelachen. „En toen ben ik m'n bed uitgegaan en hem nagelopen het bos in", zei Ineke. „Kijk maar, 'k heb m'n pyama nog aan. Maar ik heb hem niet meer gezien. Hij was al weg". „Hè, wat jammer", riepen de zus jes teleurgesteld. Even later deed Ineke Vader en de broers hetzelfde verhaal. De jongens geloofden haar niet, de dommerds. Maar Vader zei: „Waarom zouden andere mensen wel eens kabouters tegen komen en onze Ineke niet? Maar één ding moet je Moeder en mij toch beloven", ver volgde hij ernstig, „dat je nooit meer het huis uitloopt zonder ons te waar schuwen. Zul je daaraan denken." Ineke beloofde het direct. En dat ze woord hield, spreekt van zelf. Coovneht R P P DE geheimzinnige AAWAU-E&HEEPT ZICH, GEBRUIKMAKENDE VAM DE VERWARRIN6, MEESTER GEMAAKT VAN T HOOG-EXPUDSI EVE KISTJEJ500R.DE DICHTE ROOKWOLKEN IS HET VOOR. DE SOLDATEN BVZ0NDERM0EJ- liiK. OM DE GEMASKERDE MAN TE VATTEN. TERWIJL Z'J MENEN, DAT ZU HEM IN EEN HOEK GEDREVEN HEBBEN, BLilKT B'J HET OPTREKKEN VAN DE RpOKDAT DE GEMAS KERDE AANVALLER SPOORLOOS IS VERDWENEN DE INVLOED VAN INTELLECTUEEL. EEN Mr. Schenkeveld informeerde, hoe hij er toch toe gekomen was bij de N.S.B. te gaan. „Opdat het Nederlandse volk er beter van zou worden", zei besch. „Maar hoe kwam U er toe zo iets te veronderstellen?", was de wedervraag van de president. „Met mr. van Leeuwen sprak ik er wel over", luidde Gerrit's bescheid. SPREKENDE GELIJKENIS BRENGT VERWARRING. Hierna wilde mr. Schenkeveld eens weten, hoe het met die bezoeken aan d* firma's Kenebgn en Broujrcr aat> is NAAR HET ENGELS VAN BERTA RUCK DOOR: J. JORISSEN 17) Het kwam er wat kort en ongedul dig uit. „Het zou vreemd lijken, zoals u het eens uitdrukte, als ik u geen cadeaux gaf". „Cadeaux", zei ik, werkelijk ver ontwaardigd, omdat ttij zo onnozel was, „zijn heel wat anders". Die zou ik ten eerste niet behoeven te hou den. Die gaan weer naar u terug op het eind van het jaar, zodra dat pa pier van u, dat ik ondertekend heb, verscheurd is. Maar meisjes nemen nooit kleren aan als cadeau". „Ik zie niet in waarom niet", zei hij koppig, „en het is ook zo niet, want een nichtje van mij", (stel je voor, dat hij een nichtje heeft) „dat verleden winter bij ons logeerde, had een prachtig bont en een mof van een luipaard, die door haar aanstaande 88K&S&P was". „Ja, dat was bont, bont maakt een verschil", legde ik uit, „Een heleboel dingen schijnen an ders te zijn dan ik mij voorgesteld had", zei hij bijna knorrig. Ik had veel lust om te zeggen: „Ja, u verbeeldde u, dat u, omdat u op kantooruren even onfeilbaar bent als een schrijfmachine, buiten het kan toor ook geen fouten zoudt kunnen maken". Sydney Vandeleur die niet in zaken is, zou nooit de faux pas gemaakt hebben, die deze man gemaakt had. Het was zo ontzettend dom van hem, het niet in te zien. Hij scheen het punt nu nog te willen betwisten ook. „Veren dan", zei hij een beetje sa tiriek. „Zou een meisje niet een paar werkelijk mooie, kostbare struisve ren, of wat u ze noemen mïiogt, mo gen aannemen, als de man, die ze haar zond, in de gelegenheid was, ze rechtstreeks uit Zuid-Afrika te la ten komen?" „O ja", zei ik en voelde daarbij, of ik aan 't beantwoorden was van een vragenrubriek over Etiquette. „Veren mogen ook gegeven worden evengoed als bont". „Al zouden ze nog zo kostbaar zijn, bijvoorbeeld vijfmaal zo duur als de rest van de garderobe van de jonge dame?" „Het heeft niets met de prijs te ma' mag gerust een bontstel van twintig pond aannemen, maar een japon al kostte die maar vier pond, mag men haar niet geven". „Ik moet eerlijk bekennen, dat ik het verschil niet zie", zei meneer Wa ters wel wat afgetrokken. „Maar ieder meisje ziet het wel". „Het is mogelijk, maar wat ik zeg gen wou, is, dat ik altijd dacht, dat Franse meisjes veel stijver waren in dat opzicht dan Engelse. Toch ken ik een Frans meisje (Lieve tijd, hij kent een meisje!) „haar vader is een kennis van mij, in zaken, bedoel ik" O, dat verklaart het „en noch haar vader, noch de jongedame sche nen iets bijzonders er aan te vinden, toen ik na een weddenschap, ter ge legenheid van een vliegdemonstratie haar een grote doos met handschoe nen kocht". „O, handschoenen! Iedereen kan handschoenen aan iemand geven", zei ik weer. Handschoenen zijn niet het zelfde als kleren". „Neen, maar tegenwoordig zie je anders wel kleren, die heel veel van handschoenen hebben!" Kon het onze baas zijn, die dat half luid tegen zichzelf zei? Neen, ik moet het zelf gedacht heb ben en ik meende, dat ik het hem hoorde zeggen. Onze taxi, die gedurende het groot ste gedeelte van ons gesprek stil had aai ft geduldig. «Eea m^slaJLctasfeia. ategg 1$ m kreeg eindelijk weer vergunning van de verkeersagent, om door te rijden. Wij hadden geen verder oponthoud en praatten evenmin, totdat wij ein delijk de indrukwekkende ingang van de kantoren van de N. O. bereikt hadden. Ik merkte.' op, dat de Baas zijn wenkbrauwen even optrok, toen hij zag, hoe weinig hij maar te betalen had aan de man. Ik ben er zeker van, dat bijna nooit iemand een rit, tienmaal zo lang als de onze zo lang gevallen is, als ons kleine ritje mij geduurd had. Ik hoop alleen maar,dat het hem even einde loos mag toegeschenen hebben! Juist toen ik mij omkeerde, ver- rastte mijn chef mij door kortaf, maar heel beleefd te zeggen: „Juffrouw Trant, u moet net doen, zoals u wilt wat betreft de zaak die wij besproken hebben. Het was mijn bedoeling niet uw gevoelens te kwetsen. Het zou mij spijten, als ik het gedaan had. Dat begrijpt u wei, nietwaar?" „O, natuurlijk", zei ik, weer zo ge dwee mogelijk. Toen klemde ik mijn tanden op el kaar, voor ik naar boven naar de kleedkamer van typisten ging en mij voorbereidde, om mijn drie vriendin nen, juffrouw Robinson, juffrouw Holt en jufffrouw Smith onder de ogen te komen. kunnen weerstaan en de acte als sou- vernir mee naar huis genomen. Het wonderlijkste van alles was, dat het gehele huis van binnen knalrood en zwart geschilderd was. Deuren, ko zijnen, de ombouw van de centrale ver warming, alles in de kleuren van de beweging. Voor het overige had de heer Brand deindruk gekregen, dat de dingen voor een koopje hadden moeten gebeuren. Waarschijnlijk waren alle nodige werkzaamheden door welwil lende kameraden en kameraadskes uit gevoerd. Het vloerzeil in de huiskamer was op vele plaatsen gerepareerd; waar een plek versleten was, was met kop- spijkertjes een nieuw stukje wegge sneden onder het vloerkleed inge zet. De muren waren overal met vloe- ba behandeld. De enige luxe was de geluiddichte werkkamer op de boven verdieping; een luxe, waarvan de te genwoordige bewoner nog dagelijks profiteert. ARCHIEF ONDER DE VLOER MATEN Voor de heer Brand het huis betrok, waren er heel wat voetstappen over de matten gegaan, maar toen hij begon op te ruimen, ontdekte hij toch nog van allerlei. Onder de matten waren foto's verborgen van grootscheepse festijnen en diners. Tijdens de oorlog kregen de kranten op een dag het uit drukkelijke bevel, dat er voortaan geen foto's en berichten meer mochten wor den gepubliceerd over diners en fees telijke bijeenkomsten van de NSB, want dat zou pijnlijk zijn voor het Ne derlandse volk. Dat wilde natuurlijk helemaal niet zeggen, dat die feesten niet meer gehouden werden, zelfs niet, dat er geen foto's van werden gemaakt. Wat de heer Brand vond, bewijst het tegendeel. Men ziet er de kopstukken van de beweging met hun Duitse vriendjes achter enorme bokalen, op de tafels staan rijen flessen en het ziet er naar uit. dat de drank diende ter ver hoging van het genot van niet direct simDele spijzen. Maar weerzinwekkender dan deze foto's achtte de huidige bewoner toch nog andere, die hij onder de matten vond: hele reeksen foto's van baby's door fiere Germaanse moeders aan de leider gestuurd, baby's die heel vaak naar die leider vernoemd werden. Eén kameraadske stuurde een foto met de mededeling, dat haar raszuivere spruit de namen droeg van Anton, Adolf, Be nito. Wij luisteren morgen naar HILVERSUM I. 301 m. Nieuwsberichten cm 7, 8, 1, 8 en 10,30 uur. NCRV: 7.45 Woord van de dag 8,15 Kerkorgelcon cert 9 uur Muzikale grabbelton 10, Vioolrecital 10,30 Morgendienst 11,— Amatio-trio 12,Stafmuziek Am sterdamse politie 1,15 Ned. Kamerkoor 1,45 The Masqueraders —2,— Piano duo 2,20 Oude en nieuwe schrijvers 2.40 Fagotkwartet 3,— Bij een kopje thee 3,50 declamatie 4,20 Hotterdams Strijkkwartet 5,— Harprecital 5,20 Orgelconcert 6,— Mandolinata 6,30 Ned. Strijdkrachten 7,16 Babel en bij; bel 7,45 Loon- en prijspolitiek 8,15 Kurhaus 9,10 Streptomyclne 9,30 Platenconcert 9,50 NCRV:-vocaal-kwar- tet 11,— Lyrisch Stüclce 11,15 Strausz. HILVERSUM II, 415 m. Nieuwsberichten om 7, 8, 1, 6, 8 en 11 uur. VARA: 8,15 Op naar het licht 8,50 Voor de huis vrouw 9,— Platen 9,50 Sonate Mar cello 10,20 De regenboog 10,45 Plano 11,15 Voor de vrouw 11,30 Orgel 4 30 Tussen twaalf en zestien 5,— Ac cordeon-orkest 6,15 De Vara felici teert 6,30 Dansorkest 7,— Praat U rustig verder. 7,15 Appèl ex-polttleke gevangenen 9,— Men vraagt 9,30 Bui tenlands weekoverzicht 9,45 Amateurs 10,15 Swing 11,15 Symphonisch con cert. AVRO: 12,Rossini-concert 12,35 Ra dio dansconcert 1,15 Renova Septet 1.45 Zang 2,— Kookkunst 2,20 Ka merorkest 3,10 Poëzie 3,30 Piano. VPRO: 10,— Morgenwijding 7,30 We- reldtragiek en christelijk geloof 7,50 V P-nieuws 8,05 Kwartet 8,30 Tot het hart van ons volk (Prof Schemerhorn) 10,— Avondwijding. Bij de te Kopenhagen gehouden wielerwedstrijden om de Grand Prix voor amateurs wist onze landgenoot, Cor Bijster, beslag te leggen op de trofee. Hjj won in een harde strjjd van de Deen Axel Schandorff en de Engelsman Reginald Harris.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1947 | | pagina 3