MONICA
HET HUIS
IN DE RIJ
INEKE EN DE KABOUTER
DE PAMPÜS-PIRAAT d00r J.
Verloofd.
straf voor
er Spek
Bonte rij Alkmaarders voor het
Tribunaal
Heüoo.
Schoorl.
aan den Hoef.
kerkje.
Langedijk.
erichten
Prov. Staten van Noord-Holland in
zomerzitting bijeen
Waar eens „de
D. VAN EXTER
FEUILLETON
leider" woonde
li werd door het Bijz.
iet Alkmaarse Ge-
zaak tegen Van der
s gewezen leider van
n West-Friesland.
Spek, chef van be-
i Mayer. Alders en
beul van Hoorn" ge
nder dan zes mensen
den direct of indirect
pen.
:aal van het Amster-
toen in Alkmaar zit-
b doodstraf,
lie het laatste woord
doodstraf voor hem
:h alleen voor zijn
Gerechtshof te Am-
ms uitspraak gedaan
onform de eis tot de
eld.
TEDING.
te Zaandam had
lesteding plaats van
Zaandam Volks
et bouwen van 81
ng was f 940.400. De
noteerde f 1076.200,
:n, alhier, schreef in
rwijl de hoogste in-
voor f 1.560.000. Er
ingen.
t. K. LTCEUM.
rlingen uit onze ge-
gelaten tot de le
c. Lyceum: Fr. Beu-
Hessels, Jac. Sengers,
3mit.
AAGD.
Trigt slaagde te
electro-monteur.
[JKE STAND.
>a Jannie, d. v. Jo-
n Gijsbertha Broek-
v. Quirinus Tiene-
imhout. Antonius
hard Morsch en Jo-
e.
[endrik Schenke, oud
van Anna Marga-
lmus Antonius Hoog-
iter. Petrus Jaco-
ia Catharina Johan-
IKE STAND.
is Cornelis, zoon van
t. Rozendaal.
A. Scheltema en C.
W. Verboom en G.
gelegen N. H. kerk-
de Hoef mag zich
verheugen van zijn
ramen, welke me-
t de le helft der 17e
erkje ten geschenke
de Prins van Oranje
west Holland (1634)
arlem (1633), Alk-
n, Purmerend, Me
en door de streek
oorderkwartier,
n, dat de kleuren
namen, die van Gou-
ertreffen.
seizoenstreek ver-
ng de zomergasten
zienswaardigheid te
de stijl en de be
kje maken in het
uit van de schoon-
iit verband lijkt het
le aanwezigheid in
graf van Nicolaas
er Amsterdam uit
van het kerkje
J. de Geus, Juliana
aan den Hoef.
STEDING
10 arbeiderswonin-
-ente Langedijk was
wen: Jb Vroegop,.
k, f 115.260,—; J Hen-
:woude, f 118.230,—; A
116.000,—; J Marke-
500,C de Geus,
f 114.152,—; Klaver
dijk, f 114.750,—; W
angendijk, f 115.031,
roek op Langendijk,
tngh, Zrid-Scharwoh-
is, Oudorp, f 120.760,—
f 107,900,— De gun-
1947. (Alkm. Ex-
1 f 2f 8; Spinazie
2f 8; Worteltjes
f 117—f 125; Spits-
rdbeien f 133—f 184;
!9; Doppers f 26
1 130; Uien (bos) f 6
f 4f 12; Spercie-
Bloemkool: IA f 20
n f 5—f 8; Kom-
Worteltjes f 11—
5; Selie f 7—f 8;
ppelen: grote f 9.50
6.50f 8. Alles per
ï/of krop.
50ND, 3 Juli. 138.000
rstellngen 10,20—12,80,
Jrielingen 8,60—10,80,
rode Schotten 13,00
et 0,00; 75 kg tuln-
2 Juli. Aardap-
13,60—16,90 en Idem
ÏENDIJK, 3 Juli.
eerstelingen 10,50
10,80, rode Schotse
706,10; 350 kg rode
groene kool 11,30;
200 stuks bloem-
De eerste kamer van het Tribunaal onder voorzitterschap van mr. A.
veld had gisteren een groot aantal Alkmaarders te berechten.
Schenke-
Als eerste verscheen Cornelis Jac. H.
voor het hekje. Hij had zich nog in 1943
aangesloten bij de Landstorm Neder
land- Hij kreeg een korte militaire op
leiding, maar werd op zijn verzoek In
gedeeld bij een rodekruisafdeling.
Mr. C. Smal als raadsman optredend
releveerde de moeilijkheden waarmede
de jongen te kampen heeft gehad. Hij
liep verscheidene keren bij zijn afde
ling vandaan, maar werd steeds weer
opgeroepen. In September '44 dook hij
voorgoed onder. De Feldgendarmerie
had met het zoeken geen succes meer.
Ruim twee jaar is hij thans gedeti
neerd. Spr. bepleitte de uiterste cle
mentie.
HANDELAAR IN REVOLVERS
Willem P. had eerst een tijd in Bak-
kum aan Zee gewerkt en kwam toen
onder een zekere dwang als huisknecht
in dienst bij de Grenzschutszdienst in
het Kennemerpark. Hij wist een revol
ver te kopen en verkocht die weer
aan een andere Duitse beambte. De
Feldgendarmerie kreeg er lucht van
en ik werd naar de Euterpestraat ge
bracht. Later verhuisde ik naar de
Weteringschans. Na een verblijf van
twaalf dagen werd ik vrijgelaten en
ging weer terug naar het Kennemer
park, zo doet beschuldigde zijn verhaal.
Ik kreeg echter ontslag, het werk kon
wel door een vrouw gedaan worden.
De Feldgendarmerie pikte mij weer op
en begon weer over de revolvers. In
derdaad had ik een revolver aan een
illegaal werker in Amsterdam ver
kocht. Men stelde mij voor de keuze
of weer naar de Euterpestraat of
dienstnemen bij een afdeling van de
weermacht.
P. koos de NSKK en diende in Bel
gië en Frankrijk. Eenmaal kwam hij
met verlof, toen zijn vrouw ziek lag.
Hij durfde in verband met haar toe
stand niet over ontvluchten praten.
Later dook hij in België onder en was
daar o.a. lid van de illegale Witte Bri
gade. In September '44 keerde hij weer
naar Alkmaar terug. Pleegde er „uit
nood" een inbraak. Thans is hij als ge
detineerde in mijnen werkzaam. De
rapporten over hem luiden gunstig. Bij
vrijlating zal het voor hem mogelijk
zijn in de mijnen te blijven werken.
Mr. C. Berkhouwer meende, dat P
wat ongelukkig door de bezettingsjaren
is heengerold. Ik hoop, dat het tribu
naal de tijd in detentie doorgebracht
voldoende zal achten en zou gaarne om
bijzondere redenen vandaag nog een
uitspraak horen.
Het tribunaal voldeed aan dat ver
zoek en veroordeelde P. 's middags tot
een internering voor de tijd van 1 jaar
en 9 maanden, dus tot 23 September '47.
Verder ontzetting uit de kiesrechten en
het recht enig openbaar ambt te be
kleden.
DRIE GEBROEDERS.
Achtereenvolgens hadden zich nu
drie gebroeders H. te verantwoorden.
Als eerste werd W. A. M. gehoord. Hij
was vanaf 1934 lid van de N.S.B. ge
weest, doch bedankte volgens eigen
verklaringen kort na de inval van de
Duitsers, dus in 1940. Getuige Swidde,
voormalig kringleider van de N.S.B.,
beweerde, dat H. pas in 1943 bedankte
als lid. Willem bleef echter bij zijn
verklaring.
Verder had hij geldelijke steun ver
leend aan de N.S. Volkswohlfahrt. Hij
was reeds vrijgelaten, maar kreeg een
boete van f 2500. Hij kan dit niet be
talen en kwam hiertegen in protest.
Mr. C. Berkhouwer verzocht de uiter
ste clementie.
VOOR DE ARBEIDSINZET?
De tweede broer C. H. H. had meer
op zijn geweten. Naast het lidmaat
schap der N.S.B. en het steunen van
de Volkswohlfahrt, had hij in de dagen
van de arbeidsinzet verschillende be
drijven en winkels gecontroleerd op
omzet en wat erger was op de perso
neelssterkte. Daardoor kregen verschei
dene personen een oproep om naar
Duitsland te worden gezonden. Carel
beweerde, dat hij daaraan nooit ge
dacht had.
Als laatste van de drie verscheen
Gerrit H. voor het hekje. Ook hem
werd ten laste gelegd het lidmaatschap
van de N.S.B. van 1934 tot 1942, waar
bij hij de functie van kringpropaganda
leider had vervuld. Bovendien was hij
als „blockwalter" werkzaam geweest
bij „National Sozialistische Volkswohl
fahrt"; ook hij had zich schuldig ge
maakt aan onderzoek bij de fa.'s Kerre-
bijn en Brouwer, hier ter stede, naar
hij zelf beweerde met het doel tot
concentratie van bedrijven te komen,
doch niet voor uitzending van arbei
ders.
Op deze tenlastelegging had Gerrit
nogal enige aanmerkingen. Kringpro-
pagandeleider was hij nooit geweest.
„Wèl heb ik vóór de oorlog al de col
portage van Vova in Alkmaar ver
zorgd. Asse ze dat nou kringpropagan
daleider noemen!", zei beschuldigde
schamper.
„Lid van N.S.V. ben ik wèl geweest,
maar ik heb d'r nooit wat voor ge
daan."
Gerrit gaf toe inderdaad h(j de fa.
Kerrebijn te zijn geweest.
„Bij Brouwer ben ik nooit geweest",
zei hij pertinent.
De bediende van de heer Brouwer,
de heer Schats, die een week na het
bezoek van H. naar Duitsland was uit
gezonden, herkende hem stellig. Gerrit
bleef bij zijn ontkenning en zijn broer
Carel, als getuige gehoord, zeide, dat
niet Gerrit doch hij zelf bij Brouwer
geweest was.
Onder algemeen gelach zei getuige
Schats: „Die lui lijken ook zo op
elkaar".
Voor een nader onderzoek naar de
werkelijke motieven van Carel en Ger
rit H. en wijziging van de aanklachten,
besloot het tribunaal deze zaken aan
te hou»n.
In het openluchttheater te Diever in Drente, temidden van de geurende
dennen, heeft de eerste van een reeks opvoeringen van Shakespeare's „Mid-
zomernachtsdroom" plaats gevonden. Deze uitvoeringen worden door ama
teurs, inwoners van het dorp, verzorgd. Een der scènes.
Ir. W. Mensert gaat heen
Goedkeuring waterschaps
keuren.
Op de zomerzitting van de Provin
ciale Staten van Noord-Holland te
Haarlem gehouden,werd opgave ver
strekt van de goedgekeurde water
schapskeuren van de polder Eijerland
op Texel, de polder Geestmerambacht,
de polder Lagehoek onder Hoogwoud
en Opmeer, de banne Oudendijk, het
Hoogheemraadschap der Strijkmolens
van de Schagerkogge en de banne
Warmenhuizen.
Eervol ontslag Ir. Mensert.
Aan Ir. W. Mensert, directeur van
het Provinciaal Waterleidingbedrijf
van Noord-Holland, zal op zijn ver
zoek met ingang van 1 September
1947 op meest eervolle wijze ontslag
worden verleend, onder dankbetuiging
voor de meer dan 27 jaren aan de
Provincie bewezen diensten.
Rekening 1944.
De rekening wegens de provinciale
inkomsten en uitgaven van de pro
vincie over het dienstjaar 1944 werd
vastgesteld met een nadelig saldo
van 1.475.935.06, gesplitst in een
nadelig slot van de gewone dienst ten
bedrage van 165.778.87, hetwelk
op de begroting 1947 wordt geregeld,
dat van de buitengewone dienst
1310.156.19 wordt naar de dienst
1945 overgebracht.
Annexatie van polders.
Goedgekeurd werd het ontwerpbe
sluit om per 1 Januari 1948 de Lage-
landspolder, Nederlands polder en de
Oosterlandspolder op te heffen en
deze samen te voegen met de Ooster-
polder onder Winkel en Nieuwe Nie-
dorp.
Aan de Vereniging van Algemene
Scheepvaartbelangen te Amsterdam
zal voor de tijd van 4 jaar de jaar
lijkse bijdrage worden gegeven van
13.500 voor de vaste kosten der
vereniging, zolang deze, tot genoegen
van Gedeputeerde Staten, de nodige
middelen aanwendt om het Noordzee
kanaal in de winter bevaarbaar te
houden en de bijdrage van ten hoog
ste 7500.'s jaars gelijk aan een
derde gedeelte der exploitatiekosten
gedurende de winter, zoals deze kos
ten ieder jaar bij een door Gedepu
teerde Staten goed te keuren reke
ning worden vastgesteld.
Voor een nieuwe ysbreker.
Ten behoeve van de bouw van een
nieuwe ijsbreker zal voor de tijd van
20 jaar een derde gedeelte van de
rente en aflossing worden gegaran
deerd, als blijkt, dat de gemeente
Amsterdam en het Rijk over het jaar
tenminste gelijke bedragen uitkeren.
Aankoop duinterrein.
Besloten werd van de N.B. Bouw
Exploitatie Maatschappij Bergen aan
Zee, resp. de heer J. van Reenen aan
te kopen een duinterrein groot onge
veer 810 H.A. gelegen in de ge
meente Bergen, voor de prijs van
ƒ450.000.Het aan te kopen terrein
heeft betekenis zowel voor de water
voorziening als voor recreatie, terwijl
bovendien een belangrijk stuk na
tuurschoon op deze wijze behouden
blijft.
Subsidie kerkgebouw.
Ten behoeve van de restauratie van
het kerkgebouw der Nederduits Her
vormde gemeente te De Rijp zal een
subsidie worden toegekend van
779.—, uitmakende 20% van het be
drag, dat nodig is om de restauratie
volgens de plannen te vlotooien, on
der voorwaarde, dat de gemeente De
Rijp 5% en het Rijk 70% voor haar
rekening neemt en het restant door
de Nederduits Hervormde Gemeente
te De Rijp bijeengebracht zal worden.
Bijdrage restauratie perceel
te Hoorn.
Aan de Vereniging' „Hendrick de
Keijser" te Amsterdam zal voor de
restauratie van het haar in eigendom
toebehorende perceel Munnickenveld 2
te Hoorn, een bijdrage worden toege
kend van 20% tot een maximum van
1125, onder voorwaarde, dat het
Rijk en de gemeente Hoorn respect.
50 en 30% der kosten beschikbaar
stellen.
Subsidie koorkerk te Bergen.
Onder bijna gelijke voorwaarden als
voor het kerkgebouw te De Rijp, met
dit verschil, dat hier de percenten
voor Rijk en gemeente gezamenlijk
40% zullen bedragen en de rest door
het kerkgenootschap zelf wordt ge
dragen, wordt voor de restauratie
van koorkerk in Bergen een subsidie
verleend van 15% tot een maximum
van 264.
In het „Nieuw Utrechts Dagblad"
vinden wij het volgende interessante
relaas over het huis, waar eens de „lei
der" der NSB, Mussert, woonde.
De student in de medicijnen, Brand,
woont: Pr. Bernhardlaan 4, in Utrecht.
In „oorlogstijd" woonde in hetzelfde
huis ir. A. A. Mussert, die door een
lijfwacht beschermd moest worden.
Het is geen indrukwekkend kasteel,
maar een huis in de rij, waar profes
soren en doctoren wonen: klein voor
tuintje, kamer en suite, keuken en hal
beneden, slaapkamers boven, achter 'n
wat royaler lapje grond. De heer Brand
vond het wel grappig, toen hem de
kans werd geboden met zijn Engelse
vrouw en zijn kleine hummel bezit te
nemen van Musserts huis.
Hij zelf was direct na de Meidagen
naar Engeland ontsnapt en de gehele
oorlog door heeft hij gevlogen. Van de
53 man, met wie hij uit Vlissingen
overstak, zijn er nog drie in leven. Al
le anderen zijn bij het vervullen van
hun moeilijke taak gevallen.
Na de bevrijding hebben eerst de
Canadezen hun intrek in het huis ge
nomen; daarna hebben de Jagers er
een tijd gebivakkeerd; zo nu en dan
logeerden er Engelsen. Onder hen wa
ren er, die wel eens aan het snuffelen
gingen en zo gebeurde het captain
Gilbert, dat hij drukte op de veer van
'n geheim laatje in Musserts bureau, en
ineens hele stapels vlees- en andere
bonnen vond, maar ook de acte waarbij
aan Mussert toestemming werd ver
leend met zijn tante te trouwen. Cap
tain Gilbert heeft de verleiding niet
Heel lang geleden, in de tijd dat de
kabouters nog wel eens voor een
zieke of vermoeide moeder 's nachts
het werk kwamen doen, woonde er in
een huisje aan de rand van een bot,
een aardig meisje. Ze woonde er niet
alleen, hoor! Wie dat denkt, heeft het
helemaal mis. Want behalve Vader
en Moeder en Ineke zo heette ze
woonden er nog drie broertjes en drie
zusjes van haar in liet lage huisje.
Je begrijpt, dat er altijd een hele
drukte heerste.
Maar op een morgen was er toch
zo iets vreemds gebeurd. Ineke was
weg! Gisteravond was ze nog, net als
Voor de jeugd
altijd, op haar gewpne plaatsje naast
Tonnie gaan liggen, en nu was ze
nergens te vinden. Dat gaf me een
opschudding in het kleine huisje! Vre
selijk gewoon! Vader en de jongens
gingen direct het bos in om haar te
zoeken; moeder en de meisjes keken
overal in huis, tot zelfs onder de bed
den toe om te zien of ze zich daar
soms verstopt had, maar niks hoor!
Geen Ineke! O, o, wat nu? vroegen ze
zich af en keken elkaar radeloos aan.
Elk plekje in huis was doorzocht en
nog was ze niet gevonden. Als vader
en de broers haar nu maar ergens
ontdekten. Hoelang waren ze nu al
weg? Tien minuten, een kwartier?
Met' de hand boven de ogen stond
moeder, naar buiten turend, hun
komst af te wachten. En toen......
juist op het moment dat het oudste
zusje voor de .oveelste keer onder
tafel keek of ze daar soms zat, ging
langzaam de achter-deur open en voor
hen stondIneke", juichte Moe
der en „Ineke" riepen ook de zusjes
blij. „Waar kom je vandaan? We heb
ben zo in angst gezeten".
Terwijl een van de meisjes het bos
inholde om Vader en de broers te
roepen, vertelde Ineke opgewonden,
dat ze vanmorgen, toen het nog maar
nauwelijks licht was, een „heuse ka
bouter" had gezien met een rode
puntmuts op. Hij was voorbij het
raam van de slaapkamer gekomen en
had haar olijk toegelachen. „En toen
ben ik m'n bed uitgegaan en hem
nagelopen het bos in", zei Ineke. „Kijk
maar, 'k heb m'n pyama nog aan.
Maar ik heb hem niet meer gezien.
Hij was al weg".
„Hè, wat jammer", riepen de zus
jes teleurgesteld. Even later deed
Ineke Vader en de broers hetzelfde
verhaal. De jongens geloofden haar
niet, de dommerds. Maar Vader zei:
„Waarom zouden andere mensen wel
eens kabouters tegen komen en onze
Ineke niet? Maar één ding moet je
Moeder en mij toch beloven", ver
volgde hij ernstig, „dat je nooit meer
het huis uitloopt zonder ons te waar
schuwen. Zul je daaraan denken."
Ineke beloofde het direct. En dat ze
woord hield, spreekt van zelf.
Coovneht R P P
DE geheimzinnige AAWAU-E&HEEPT ZICH,
GEBRUIKMAKENDE VAM DE VERWARRIN6,
MEESTER GEMAAKT VAN T HOOG-EXPUDSI EVE
KISTJEJ500R.DE DICHTE ROOKWOLKEN IS
HET VOOR. DE SOLDATEN BVZ0NDERM0EJ-
liiK. OM DE GEMASKERDE MAN TE VATTEN.
TERWIJL Z'J MENEN, DAT ZU HEM IN EEN
HOEK GEDREVEN HEBBEN, BLilKT B'J HET
OPTREKKEN VAN DE RpOKDAT DE GEMAS
KERDE AANVALLER SPOORLOOS IS VERDWENEN
DE INVLOED VAN
INTELLECTUEEL.
EEN
Mr. Schenkeveld informeerde, hoe
hij er toch toe gekomen was bij de
N.S.B. te gaan.
„Opdat het Nederlandse volk er beter
van zou worden", zei besch.
„Maar hoe kwam U er toe zo iets te
veronderstellen?", was de wedervraag
van de president.
„Met mr. van Leeuwen sprak ik er
wel over", luidde Gerrit's bescheid.
SPREKENDE GELIJKENIS
BRENGT VERWARRING.
Hierna wilde mr. Schenkeveld eens
weten, hoe het met die bezoeken aan
d* firma's Kenebgn en Broujrcr aat>
is
NAAR HET ENGELS
VAN BERTA RUCK
DOOR: J. JORISSEN
17)
Het kwam er wat kort en ongedul
dig uit. „Het zou vreemd lijken, zoals
u het eens uitdrukte, als ik u geen
cadeaux gaf".
„Cadeaux", zei ik, werkelijk ver
ontwaardigd, omdat ttij zo onnozel
was, „zijn heel wat anders". Die zou
ik ten eerste niet behoeven te hou
den. Die gaan weer naar u terug op
het eind van het jaar, zodra dat pa
pier van u, dat ik ondertekend heb,
verscheurd is. Maar meisjes nemen
nooit kleren aan als cadeau".
„Ik zie niet in waarom niet", zei
hij koppig, „en het is ook zo niet,
want een nichtje van mij", (stel je
voor, dat hij een nichtje heeft) „dat
verleden winter bij ons logeerde, had
een prachtig bont en een mof van een
luipaard, die door haar aanstaande
88K&S&P was".
„Ja, dat was bont, bont maakt een
verschil", legde ik uit,
„Een heleboel dingen schijnen an
ders te zijn dan ik mij voorgesteld
had", zei hij bijna knorrig.
Ik had veel lust om te zeggen: „Ja,
u verbeeldde u, dat u, omdat u op
kantooruren even onfeilbaar bent als
een schrijfmachine, buiten het kan
toor ook geen fouten zoudt kunnen
maken".
Sydney Vandeleur die niet in zaken
is, zou nooit de faux pas gemaakt
hebben, die deze man gemaakt had.
Het was zo ontzettend dom van
hem, het niet in te zien. Hij scheen
het punt nu nog te willen betwisten
ook.
„Veren dan", zei hij een beetje sa
tiriek. „Zou een meisje niet een paar
werkelijk mooie, kostbare struisve
ren, of wat u ze noemen mïiogt, mo
gen aannemen, als de man, die ze
haar zond, in de gelegenheid was,
ze rechtstreeks uit Zuid-Afrika te la
ten komen?"
„O ja", zei ik en voelde daarbij,
of ik aan 't beantwoorden was van
een vragenrubriek over Etiquette.
„Veren mogen ook gegeven worden
evengoed als bont".
„Al zouden ze nog zo kostbaar zijn,
bijvoorbeeld vijfmaal zo duur als de
rest van de garderobe van de jonge
dame?"
„Het heeft niets met de prijs te ma'
mag gerust een bontstel van twintig
pond aannemen, maar een japon al
kostte die maar vier pond, mag men
haar niet geven".
„Ik moet eerlijk bekennen, dat ik
het verschil niet zie", zei meneer Wa
ters wel wat afgetrokken.
„Maar ieder meisje ziet het wel".
„Het is mogelijk, maar wat ik zeg
gen wou, is, dat ik altijd dacht, dat
Franse meisjes veel stijver waren in
dat opzicht dan Engelse. Toch ken ik
een Frans meisje (Lieve tijd, hij
kent een meisje!) „haar vader is een
kennis van mij, in zaken, bedoel ik"
O, dat verklaart het „en noch
haar vader, noch de jongedame sche
nen iets bijzonders er aan te vinden,
toen ik na een weddenschap, ter ge
legenheid van een vliegdemonstratie
haar een grote doos met handschoe
nen kocht".
„O, handschoenen! Iedereen kan
handschoenen aan iemand geven", zei
ik weer. Handschoenen zijn niet het
zelfde als kleren".
„Neen, maar tegenwoordig zie je
anders wel kleren, die heel veel van
handschoenen hebben!"
Kon het onze baas zijn, die dat half
luid tegen zichzelf zei?
Neen, ik moet het zelf gedacht heb
ben en ik meende, dat ik het hem
hoorde zeggen.
Onze taxi, die gedurende het groot
ste gedeelte van ons gesprek stil had
aai ft geduldig. «Eea m^slaJLctasfeia. ategg 1$ m
kreeg eindelijk weer vergunning van
de verkeersagent, om door te rijden.
Wij hadden geen verder oponthoud
en praatten evenmin, totdat wij ein
delijk de indrukwekkende ingang van
de kantoren van de N. O. bereikt
hadden.
Ik merkte.' op, dat de Baas zijn
wenkbrauwen even optrok, toen hij
zag, hoe weinig hij maar te betalen
had aan de man.
Ik ben er zeker van, dat bijna nooit
iemand een rit, tienmaal zo lang als
de onze zo lang gevallen is, als ons
kleine ritje mij geduurd had. Ik hoop
alleen maar,dat het hem even einde
loos mag toegeschenen hebben!
Juist toen ik mij omkeerde, ver-
rastte mijn chef mij door kortaf, maar
heel beleefd te zeggen:
„Juffrouw Trant, u moet net doen,
zoals u wilt wat betreft de zaak
die wij besproken hebben. Het was
mijn bedoeling niet uw gevoelens te
kwetsen. Het zou mij spijten, als ik
het gedaan had. Dat begrijpt u wei,
nietwaar?"
„O, natuurlijk", zei ik, weer zo ge
dwee mogelijk.
Toen klemde ik mijn tanden op el
kaar, voor ik naar boven naar de
kleedkamer van typisten ging en mij
voorbereidde, om mijn drie vriendin
nen, juffrouw Robinson, juffrouw Holt
en jufffrouw Smith onder de ogen te
komen.
kunnen weerstaan en de acte als sou-
vernir mee naar huis genomen.
Het wonderlijkste van alles was, dat
het gehele huis van binnen knalrood
en zwart geschilderd was. Deuren, ko
zijnen, de ombouw van de centrale ver
warming, alles in de kleuren van de
beweging. Voor het overige had de
heer Brand deindruk gekregen, dat de
dingen voor een koopje hadden moeten
gebeuren. Waarschijnlijk waren alle
nodige werkzaamheden door welwil
lende kameraden en kameraadskes uit
gevoerd. Het vloerzeil in de huiskamer
was op vele plaatsen gerepareerd; waar
een plek versleten was, was met kop-
spijkertjes een nieuw stukje wegge
sneden onder het vloerkleed inge
zet. De muren waren overal met vloe-
ba behandeld. De enige luxe was de
geluiddichte werkkamer op de boven
verdieping; een luxe, waarvan de te
genwoordige bewoner nog dagelijks
profiteert.
ARCHIEF ONDER DE VLOER
MATEN
Voor de heer Brand het huis betrok,
waren er heel wat voetstappen over
de matten gegaan, maar toen hij begon
op te ruimen, ontdekte hij toch nog
van allerlei. Onder de matten waren
foto's verborgen van grootscheepse
festijnen en diners. Tijdens de oorlog
kregen de kranten op een dag het uit
drukkelijke bevel, dat er voortaan geen
foto's en berichten meer mochten wor
den gepubliceerd over diners en fees
telijke bijeenkomsten van de NSB,
want dat zou pijnlijk zijn voor het Ne
derlandse volk. Dat wilde natuurlijk
helemaal niet zeggen, dat die feesten
niet meer gehouden werden, zelfs niet,
dat er geen foto's van werden gemaakt.
Wat de heer Brand vond, bewijst het
tegendeel. Men ziet er de kopstukken
van de beweging met hun Duitse
vriendjes achter enorme bokalen, op de
tafels staan rijen flessen en het ziet er
naar uit. dat de drank diende ter ver
hoging van het genot van niet direct
simDele spijzen.
Maar weerzinwekkender dan deze
foto's achtte de huidige bewoner toch
nog andere, die hij onder de matten
vond: hele reeksen foto's van baby's
door fiere Germaanse moeders aan de
leider gestuurd, baby's die heel vaak
naar die leider vernoemd werden. Eén
kameraadske stuurde een foto met de
mededeling, dat haar raszuivere spruit
de namen droeg van Anton, Adolf, Be
nito.
Wij luisteren morgen
naar
HILVERSUM I. 301 m. Nieuwsberichten
cm 7, 8, 1, 8 en 10,30 uur. NCRV: 7.45
Woord van de dag 8,15 Kerkorgelcon
cert 9 uur Muzikale grabbelton 10,
Vioolrecital 10,30 Morgendienst 11,—
Amatio-trio 12,Stafmuziek Am
sterdamse politie 1,15 Ned. Kamerkoor
1,45 The Masqueraders —2,— Piano
duo 2,20 Oude en nieuwe schrijvers
2.40 Fagotkwartet 3,— Bij een kopje
thee 3,50 declamatie 4,20 Hotterdams
Strijkkwartet 5,— Harprecital 5,20
Orgelconcert 6,— Mandolinata 6,30
Ned. Strijdkrachten 7,16 Babel en bij;
bel 7,45 Loon- en prijspolitiek 8,15
Kurhaus 9,10 Streptomyclne 9,30
Platenconcert 9,50 NCRV:-vocaal-kwar-
tet 11,— Lyrisch Stüclce 11,15
Strausz.
HILVERSUM II, 415 m. Nieuwsberichten
om 7, 8, 1, 6, 8 en 11 uur. VARA: 8,15
Op naar het licht 8,50 Voor de huis
vrouw 9,— Platen 9,50 Sonate Mar
cello 10,20 De regenboog 10,45 Plano
11,15 Voor de vrouw 11,30 Orgel
4 30 Tussen twaalf en zestien 5,— Ac
cordeon-orkest 6,15 De Vara felici
teert 6,30 Dansorkest 7,— Praat U
rustig verder. 7,15 Appèl ex-polttleke
gevangenen 9,— Men vraagt 9,30 Bui
tenlands weekoverzicht 9,45 Amateurs
10,15 Swing 11,15 Symphonisch con
cert.
AVRO: 12,Rossini-concert 12,35 Ra
dio dansconcert 1,15 Renova Septet
1.45 Zang 2,— Kookkunst 2,20 Ka
merorkest 3,10 Poëzie 3,30 Piano.
VPRO: 10,— Morgenwijding 7,30 We-
reldtragiek en christelijk geloof 7,50
V P-nieuws 8,05 Kwartet 8,30 Tot het
hart van ons volk (Prof Schemerhorn)
10,— Avondwijding.
Bij de te Kopenhagen gehouden
wielerwedstrijden om de Grand
Prix voor amateurs wist onze
landgenoot, Cor Bijster, beslag te
leggen op de trofee. Hjj won in een
harde strjjd van de Deen Axel
Schandorff en de Engelsman
Reginald Harris.