prodent
LEUGEN
.en WAARHEID!
MONICA
Cement ten koste van cultuur
DE PAMPUS-PIRAAT door J. D. VAN EXTER
ieuws
rbericht
eden
et
kampioenschap
en Omstreken
m
KOE OP DE LIJN.
Vreemde badgast
te Vlissingen
Wij spelen Bridge
Gebrek aan straatklinkers
FEUILLETON
Verloofd
Wij luisteren morgen
naar
f
aantal doften
ewonden
hedenmiddag «it-
verliezen aan
ert het begin
23 gewonden
bU Palembang
•landse troepen
er dan honderd
doorgedrongen,
emoeli bezet,
rten de Neder-
en, Krawang en
us rond 80 kilo-
gerekend van Ba
in Noordelijke
telijke richting
ïerang Jaeret en
jn Buitenzorg-
onder Neder-
ht.
Semarang wer-
igen achtereenvol-
itang met het wa-
arawa en Salati-
zijn Westwaarts
Pandakan en
van de gisteren
bij Banjoewangi
plaatsen beoosten
goLoemadjang, n.l.
idjang, Pasirian, Be-
Dj ember en Banjoe-
gebied rond Medan
Arnhemia bezet.
rond Padang is
twee dagen bezet,
in het algemeen
akend, dat slechts
van enige be-
onden, waardoor
mfeen vlot verlo-
van verwarring
Aangenomen kan
strooien van pam-
gerustgesteld.
Vlaar en J P Over-
dochter van A Talsma
Cornelis J, zoon van
en A Oud Anna
Mul en M Verwer
van G Jonker en C
zoon van A C Sijs
arina M M, dochter
Jaspers; Teetje Gr,
lijk en A Bruyn
j J de Wit en C M
ochter van J den Har-
Petrus C, zoon van A
Zuurbier Gerardus
Ntlman en T Stapel.
A van Konings-
D Veldhuis (Z.-
Bas N Konijn en
jaspers (Harenkarspel)
Ntc. Zuiker (Haren-
Jong S Sprenke-
Danenberg en A Kar
en en T E Knip T
Schilstra Th Kuil-
Aagtje Otto, 81 jaar
rouw Anna C Kwan-
genote van D Wiering
67 jaar, echtgenote
Johannes N Oudeman
Gerbrand Groot,
van G Boots.
an Watersport
ieder, die de genoe-
het wedstrijdzeilen,
ïge wedstrijden, voor
jemde vier zeilvereni-
eorganiseerd voor alle
rin kunnen uitkomen
aanklasse, 16 m2 klas-
s, Gemengde open en
rdekte klasse. Boven-
zeilers van ongeacht
niging hier te lande
de op Zondag 24 en
houden Groeps-wed-
in de 12-voets jollen,
cisklasse en de Valken,
actie zal ook dit jaar
benauwde" halfuurtje
or bekende figuren en
rs, wanneer zij eikaars
meten in de bij uit-
12-voeta jolletjes, een
de stuurlui aan de
ogenblikken aan ple-
rijden om bovengenoemd
lopen ten einde. Maan-
len in „Het Wapen van
afgebroken partijen ult-
pelers, die no. 1 en 2 in
iigen, komen in de finale,
lit een vierkamp voor de
rste klasse en voor de
uit een tweekamp,
de 5e ronde is als volgt:
se A: De Waal 3Vi pn«.
ewald 2'/i, 2 hp; v de Veen
rendig 2; Beemsterboer l!
s e B; Appel Jr 4'/«; Kay-
Cwak l'/i, 2 hp; Boon VI.
r 1; Groenewoudt '/i-
s s e A: Huiberts en Hol-
pjeterse en De Lange
i/j plus 2 hp.
as se B; Maats 3; Hak-
Leusink en Joatmeyer
1 a s s e; Woutersen 3
2; Bosch en De Ruyter 1-
Vergroting der binnenlandse productie betekent
snellere afgraving van de St. Pietersberg
in
(Van onze speciale verslaggever.)
Voor elke ton cement, die de Enci
bereidt, ie een hoeveelheid van 1800
kg. mergel nodig. De berg wordt der
halve elke dag vele malen 1800 kg
kleiner. Duizenden kubieke meters val
len er wekelijks ten offer aan de
springstofaanvallen der arbeiders, die
men geregeld tegen de bergwand bezig
kan zien, steeds verder gaand, steeds
meer afknabbelend van het cultuur- en
natuur-monument, dat daar ten zuiden
van Limburgs hoofdstad, op dat kleine
gebied tussen de Maas en de rijksgrens,
oprijst in het schoonste landschap, dat
ons grondgebied kent. De Enci, of
schoon uiteraard een volkomen com
merciële instelling, louter economisch
denkend dit is niet als een verwijt
bedoeld voelt dat ook wel en zij is
bereid zoveel mogelijk goed te maken
wat zij bederft. De natuur, die ten
slotte het element der zelfvernietiging
in zich draagt, pleegt alle wonden, die
zij slaat, op de duur te herstellen en
zij is ook in staat, de wonden, die an
deren slaan, ongedaan te maken.
En men kan haar daarbij gemakke
lijk te hulp komen. De Enci wil haar
te hulp komen; het zij tot haar eer
nadrukkelijk opgemerkt.
Maar als ik de bedrijfsingenieur
vraag hoe men dat zou willen doen,
zwijgt hij. Er is pas een artikel over
verschenen in het Limburgs Dagblad,
dat vertelt van een meer ter opper
vlakte van 1600 bij 800 meter, ter
diepte van 215 meter. Dat betekent
een gat in de berg, dat acht maal zo
groot is als het tegenwoordige. De steile
hellingen rondom zouden weer beplant
worden en er zouden hotels, restau
rants, villa's, botenhuizen, zwembaden
en allerlei andere vermaaksinrichtin-
gen komen. Het blad schildert ons
weelderig begroeide rotspartijen, een
geheel nieuw landschap vol aantrek
kelijkheden. „Laat ons eerlijk zijn", al
dus onze Maastrichtse collega, „het
natuurschoon zal, als deze uitermate
Schilderachtige aanleg eenmaal vol
tooid is, er niet op achteruit gaan".
Tenslotte vernemen wij, afgezien van
Een wetenschappelijk
opgebouwd product
SNEL BRUIN
VETVRIJ, AFWASBAAR
VEILIG DOOR LICHTFILTERS
KOEL OP DE HUID
ZONNEBRAND CRÈME
F 1.15 per tube
N.V. Koninklijke Pharmaceatlsche Fabrieken
»/k BROCADES.STHEEMAN PHARMACIA
allerlei bijzonderheden, dat de uitvoe
ring van dit plan 150 jaar zal vor
deren.
Is deze uiteenzetting juist? wil
ik weten.
Ik mag mij er niet over uitlaten,
is het antwoord. Geen ontkenning dus,
maar ook geen bevestiging.
Waarom zo geheimzinnig?
Wij willen niet de indruk wek
ken onze belangen te verdedigen ten
koste van andere.
Ik vraag U slechts om gegevens
om Uw plannen zelfstandig te kunnen
beoordelen.
Het spijt mij
Wie beslist er uiteindelijk over
de vraag of de beoogde uitbreiding
van Uw bedrijf en de aanleg van dit
ontspanningscentrum zullen doorgaan?
Onze plannen berusten bij de
Rijksdienst voor het Nationale Plan in
Den Haag. Al geruime tijd.
En heeft die het laatste woord?
U zult wel begrijpen, dat de mi
nisters van Economische Zaken en van
Wederopbouw en Volkshuisvesting ook
een woordje meespreken. Als ik mü
nie* bedrieg zal het gehele kabinet er
in gekend worden.
Als U toestemming voor uitbrei
ding krijgt, waar komt dan de nieuwe
fabriek? vraag ik, op een ander onder
werp overstappend.
In de kuil, vertelt mijn zegsman
en hij legt mij de situatie uit. (En ik
denk: er zal dus ook een fabriek aan
het meer in de berg komen
O ja, daar is natuurlijk voldoende
plaats.
Alleen, zegt hij, moeten wij dan
nog een toegang tot het kanaal maken.
Waar zal die komen?
Daarvoor zullen de coulissen over
een lengte van 200 a 300 meter moeten
verdwijnen.
Zo, zo, antwoord ik in gepeinzen
en ik stel mij voor hoe de berg er dan
zal uitzien. Nu is het nog zo, dat men
gaande van de stad naar het Zuiden
eerst het dorp St. Pieter passeert, ver
volgens de fabriek en dan de steile
wild begroeide berghelling krijgt, die
doorloopt langs het kanaal tot waar in
de verte de sluis van klein Ternaaien
ligt. Maar als men bovenop de berg
staat, ziet men, dat die fraaie helling
voor een groot deel uit coulissen be
staat, waarachter de diepe mergel
groeve zich als een gapende wonde
uitstrekt. Het behoud van die coulissen
was indertijd een concessie aan de tjg-
tuurvrienden, die op deze wijze ten
minste nog iets zouden behouden van
hetgeen hen zo dierbaar is. Zullen die
nu, althans voor een deel, ook opge
offerd worden? Het voorstel is ge
daan; de beslissing evenwel nog niet
gevallen.
Copyright R D P
Generaal Soedirman, de 32-jarige opperbevelhebber der Indonische republikeinse
strijdkrachten, bestudeert met een stafofficier een kaart.
stop zegt de trein
Het gebeurde dezer dagen in de
vlakten van de Zuidermeer, dat de
Hoorn-Alkmaar-express (stroom
lij" type 135 km per uur) door
een zelfde obstakel als het boemel-
tje van Purmerend gedwongen
werd te stoppen.
Een kudde koeien bleek name
lijk uit de omheinde Zuidermeer-
prairiën te zijn losgebroken en
van haar clandestien verkregen
vrijheid misbruik te maken om
ten ongerieve van de N.S. de
spoorbaan als wandelweg te occu
peren.
De machinist deed de fluit flui
ten en de stoker van „boe"- en
„ksst" schreeuwen, maar het
resultaat was slechts, dat de run
deren met wapperende staarten en
slordig slingerende uiers voor de
trein uit renden en van geen op
zijgaan wilden weten.
Een cowboy op klompen, mits
gaders de eigenaar van de dieren
verschenen amechtig hijgend ten
onele doch z(i konden weinig
positiefs verrichten; de koeien
renden, de mensen schreeuwden
en de trein reed er hortend en
stotend achteraan.
In den beginne kwam er geen
verandering in de volgorde, maar
licht bij een overweg ging de
kudde rechts uit de flank. Dar.k
zij 't feit, dat de express daarna
net een vaart van honderdtach
tig gereden heeft in Sint Pan-
cras dacht men dat er een V 3 pas
seerde arriveerden de reizigers
toch nog vrij goed op ti.id in Alk
maar.
"t ligt nu in de bedoeling var
de N.S. de treinen op dit baanvak
'an Amerikaanse ..koevangers"
•e voorzien.
Drie wekep geleden vonden jongens
in de Vlissingse Spuiboezem, die bij
laag water bijna droog valt, een zee
hondenbaby, een klein, onooglijk dier
tje, nauwelijks in staat om zich te be
wegen. Ze brachten het dier naar het
politiebureau en daar wist eigenlijk
niemand, wat men ermee moest aan
vangen. Dit kwam een Vlissingse die-
renvriendin, mevrouw J. Sissingh, ter
ore en deze haastte zich om het zee
hondje onder haar hoede te nemen.
Daarbij stond zij voor een lastig pro
bleem: Wat eet een jonge zeehond?
Zij won raad in van enkele dierenart
sen en van dr. A, J. F. Portielje uit
Amsterdam en experimenteerde ver
volgens met gecondenseerde meJk en
geklutste eieren. Het resultaat was
afschuwelijk.
De zeehondenbaby, die toen een
week oud was, hetgeen geconstateerd
kon worden aan het feit, dat het dier
de navelstreng nog niet had verloren,
kreeg plotseling een hevige darm-
catharr. Zeehondenbabys kunnen te
zwaar voedsel evenmin verdragen als
menselijke borelingen. Twee dagen
lag dan ook de baby voor „lijk". Men
heeft het toen geprobeerd met ver
dunde koemelk, die met een slang in
de keel werd gegoten. Het lukte zo
waar! De zeehond begon te groeien.
Hij verloor zijn navelstreng en baadde
zich met welbehagen in een badkuip,
die ijlings in de tuin was ingegraven.
Maar waar moesten de hoeveelheden
koemelk vandaan komen, die „Snoet
je" allengs begon te verzwelgen? Ook
dit is opgelost. Vrienden van mevr. S.,
die melkgevende geiten bezaten, ble
ken bereid dagelijks de geitenmelk te
leveren, welke „Snoetje" nu even-
graag tot zich neemt als de koemelk.
Het dier groeit om zo te zeggen als
kool. Op het ogenblik is de baby drie
weken oud en heeft danig in omvang
en kracht gewonnen. Het aardige is,
dat „Snoetje" zich geheel gev-end
heeft aan zijn verzorgster. Elke dag
gaat het dier mee naar het strand en
duikt daar met mevr. S. of haar doch
ter weg in de golven. Het zwemt on
der haar door en over haar heen, het
spartelt en ploetert, maar het ver
liest haar verzorgster geen seconde uit
het oog, verwijdert zich geen neter
uit haar nabijheid en als de zwemster
het water verlaat, waggelt ook de
jonge zeehond het strand weer op en
haast zich zoveel mogelijk om haar te
volgen.
Wat is de toekomst van deze zee
hond? Het dier groeit en zal spoedig
vis kunnen eten. In Artis is echter al
XXXIII.
Na hetgeen wij in onze vorige ru
briek schreven over het niet meer
spelen van robbers, hoorden wij van
verschillende zijden, dat op tal van
plaatsen reeds lang de robbers zijn
afgeschaft.
Elk spel staat op zich zelf met even
tuele manche-beloning (300 of 500) en
bij contracten onder de manche 50 p.
voor het behalen voor het contract.
Dus 2 sch. geboden en gemaakt 110 p.
Vier schoppen gedoubleerd kwestbaar
3 down 800 verliespunten voor de spe
lende partij. Alles dus precies als bij
het wedstrijdspel.
Wat de kwetsbaarheid betreft zijn
er twee manieren:
een plaatsje besproken en als de hoe
veelheden vis niet meer om aan te
dragen zijn, zal dr. Portielje zich over
deze Vlissingse curiositeit ontfermen
en haar voegen bij de kleine zeehon
denkudde. in welker bezit Artis zich
reeds mag verheugen. Maar voorlopig
blijft Vlissingen onder zijn bewoners
nog een zeehond tellen.
A. van elke 16 spellen
spel 1, 5, 9 en 18 niemand kwetsbaar,
spel 2, 6, 10, 14 N.-Z. kwetsbaar,
spel 3, 7, 11, 15 O.-W. kwetsbaar,
spel 4, 8, 12, 16 allen kwetsbaar.
B van elke 16 spellen
spel 1, 8, 11, 14 niemand kwetsbaar,
spel 2, 5, 12, 15 N.-Z. kwetsbaar,
spel 3, 6, 9, 16 O.-W. kwetsbaar,
spel 4, 7, 10, 13 allen kwetsbaar.
Deze tweede manier is volgens de
wedstrijdborden.
Soms wordt er na een bepaald aan
tal spellen van partner gewisseld en
begint een nieuwe serie (b.v. na 8 of
12 spellen).
Een klein probleempje (ter oplossing).
De kaartverdeling is;
Noord: Sch. heer-8-2, H. aas, R. 4, KI.
aas-7.
Oost: Sch. 5-4-3, H. 10, R. aas, Kl.5-8.
Zuid: Sch. 9, H. 9-4, R. vrouw, 18.
10-9-4.
West: Sch. 10-6, H. 8-5, R. 10, KI.
beer-6.
Harten is troef. Zuid is aan de slag
en moet met Noord samen alle slagen
maken. Volgende week de oplossing.
Probeert U vooral eerst zelf!
Flinke
tub, 10 Ct.. zee a'oo*"
tube 45 e*.
De KNAC meldt, dat niet alleen het
gebrek aan fondsen de oorzaak is, dat
het wegnet niet snel genoeg aan de
verkeersbehoeften kan worden aange
past, maar ook de grote moeilijkheden
bij het verkrijgen van materialen. Zo
blijkt de straatklinkerpositie wel bij
zonder moeilijk te zijn. Het is weinig
waarschijnlijk, dat hierin op korte ter
mijn verbetering komt. De verwachting
bestaat, dat de gehele rijkswaterstaats-
behoefte voor 1947 slechts voor 1/9 ge
deelte kan worden gedekt.
Wij lezen in „Wapenbroeders":
Er is angst in de bevrijde gebieden,
angst voor verraad, angst vooral voor
de Nederlandse officieren. Ontzaglijk
moeilijk is het contact met de inheemse
bevolking te krijgen. Men durft niet
meer oprecht te spreken. Er zijn er (het
zijn vooral de ouderen) die niet weten
wat er gebeurt, als een Europeaan, een
soldaat nog wel, hun vriendelijk aan
spreekt. Er zijn er vol slaafse onder
worpenheid, die zeker niet door de
Jappen ingegoten is. Maar je ziet ook
vele stoere, en niets verradende gezich
ten. Gezichten, die niet meer gedwee
zjjn, met ogen, waarachter de haat
gloeit. Jonge mensen, die niet meer
buigen of groeten.
.Machtsvertoon", dat ie het wacht
woord der officieren en iedere dag
wordt er in de kampongs gepatrouil
leerd. Wat zal echter ons machtsver
toon helpen? De TRI is uitstekend be
wapend. Zij heeft ook mortieren en
tommyguns, zij heeft betere machine
geweren en wapens dan wij. Als het tot
vechtèn komt, dan betekent dit:
Begin van het einde van de „7 Dec.
Divisie".
Is het niet zeer betreurenswaardig
dat tussen al die duizenden jonge sol
daten, waarop Nederland en het Neder
landse volk trots zijn, zulke elementen
zitten, die zoiets demoraliserends schrij
ven? En waarde lezer wat denkt gij er
van als ge zoiets leest? Een nuchter en
weldoordenkend mens zal zoiets met
.„onzin" betitelen, maar wat moeten de
mensen in kleine dorpjes, die niets we
ten van de toestand hier, wel denken,
wanneer zij zulke dingen onder de
ogen krijgen?
En vooral als ze een zoon bezitten die
hier vertoeft in het belang van Neder
land? Juist voor deze categorie van ons
volk wil ik hier het tegendeel bewij
zen! Hiervoor diene mijn persoonlijke
ervaring.
Wij allen kennen dit soort brie
ven. „Wapenbroeders" krijgt ook
vele brieven uit de troep, hetgeen
misschien juist de reden is, waar
op wij bij het lezen van deze
brief geen soldaat, maar wel
een redactiebureau zien.
Göbbels leerde: Een grote leu
gen wordt eerder geloofd dan een
kleine en daarom juist sluiten wij
ons geheel aan bij Gelof, wanneer
hij nogmaals op de verderfelijke
invloed van dergelijke publicaties
als onderstaand wijst.
was alles, wat we kregen. Ze durfden
het zelfs te presteren om zich op enige
afstand tot ons te keren en ons het
weinig vriendelijke „Andjing Belanda"
naar het hoofd te slingeren. „Andjing
Belanda" is in het Hollands uitgedrukt:
„Blanke Hond". Wij hebben dit geslikt
en het hun niet kwalijk genomen. Im
mers dit was een uitvloeisel van de
„Merdeka" propaganda! Wij zijn begon
nen met te trachten de bevolking tot
andere gedachten over ons te brengen.
Niet door middel van wapens, maar wel
als volgt: Als we op wacht stonden en
er kwam een Indonesiër langs, die een
zweer aan zijn been had, of waar je
aan zag, dat hij liep te rillen van de
malaria, riepen wij hem aan! Wij stuur
den hem naar onze Hospitaalsoldaat, die
dan de wond verzorgde of enige mala-
riapillen beschikbaar stelde. Wij moes
ten zelf de bevolking aanhouden, an
ders liepen zij door en de zweer ver-
Later kwamen er wat meer en eer
we een maand verder waren, kwam de
hele kampong, groot en klein, toege
stroomd, om wat voedsel te bemachti
gen! Zo hadden wij eer van ons werk.
Nu hoor je weer uit iedere mond „Tabeh
Toean" enz. Komen ze nu langs, dan
geven ze ons vruchten.
Ze bieden nu aan om klappers voor
ons uit de bomen te halen.
Kortom ze tonen hun dankbaarheid
en van angst voor de „Belanda's" is
geen sprake meerWaarom ook?
Ze hebben gezien, dat wij niet komen
om te moorden of te onderdrukken.
Zo is het contact met de Inheemse
bevolking totaal niet moeilijk te ver
krijgen! Als je maar toont, wat je wilt.
En zo zagen wij ook vele „stoere en
niets verradende gezichten, waaruit we
de haat zagen gloeien". Maar wij heb
ben getoond anders te zijn, dan men
over ons verteld had. En die „gloeiende
Wij kwamen als eerste Hollandse troe
pen na de Japanse overheersing te Pa
dang aan op 26 November '46. Onze
voorgangers (Brits-Indische troepen),
lieten de „Medeka" hetze jegens ons
welig tieren. Het was hier dan ook een
chaos! In Padang zelf kon geen mili
taire auto of patrouille zich voortbe
wegen of enkele handgranaten werden
in hun richting geslingerd. Natuurlijk
moest er ingegrepen worden en dat is
ook gebeurd. Momenteel is Padang zo
gezuiverd, dat ieder militair 's avonds
gerust ongewapend door de stad kan
Iepen, zonder dat hij angstig behoeft te
zijn om beschoten te worden.
Maar typerend is de houding der be
volking. Wjj kwamen met ons peleton
bij een brug, die zich aan de weg van
Padang naar de Emmahaven bevindt.
Even over de brug bevindt zich een
kampong. De bevolking hiervan nam
in de beginne een vijandige houding
tegen ons aan. Wij werden niet begroet
met het gebruikelijke „Tabeh Toean",
zoals we dat van de doorsnee Javaan
gewend zijn. Integendeel, de mensen
waren gesloten en een vijandige blik
ergerde! Ik herinner mij nog hoe de
eerste Minangkabauer uit zichzelf
kwam vragen om malariatabletten voor
zijn zieke vrouw en kind. Er jubelde
iets in ons binnenste Immers onze po
gingen voerden tot succes. Later kwa
men er steeds meer Onze Hospitaalsol
daat kon het niet meer af en er werd
een polikliniek opgericht, waarin iedere
dag een dokter en een verpleegster uit
het Mil. Hospitaal aan de arbeid waren
om de meestal stinkende en rottende
wonden te herstellen.
Een ander voorbeeld van ons „Moor
denaarswerk" geef ik hiei. De bevol
king leed honger. Wij zetten des mid
dags en 's avonds de gamellen met eten
op de weg, om deze onder de bevolking
te verdelen.
Eerst kwam er niemand. Tot op een
goede dag twee kleine jongetjes met
een blikken busje om eten kwamen.
Wij deden het busje vol en aten er
eerst zelf wat van, als bewijs dat het
niet vergiftigd was.
ogen" veranderden in „vriendelijk glin
sterende", waarin je hun dank las!
Het begrip van het einde
Wij weten als O.V.W.ers nu uit één
jaar ervaring ook wat de tegenpartij
voor wapens heeft. Ook wat hun moreel
en hun gevechtswaarde is. Wij hebben
al eens onder vijandelijk mortiervuur
gelegen.
Zeker, onze tegenstanders bezitten die
ook. Maar van de twaalf bommen, die
ze eens op ons afvuurden, ontploften
er drie op zodanige afstand, dat ze geen
gevaar opleverden. De andere negen
deden niets en kwamen als een steen
uit de lucht. Ook hebben wij eens een
Japanse mitrailleur buit gemaakt, waar
op het vizier met papier vastgeklemd
zat. Moet dan met zulke wapens een
hele Divisie ten onder gebracht worden?
L/Cpl. J. Gelof (O.V.W.er)
Nr. 211126002.
IS
NAAR HET ENGELS
VAN BERTA RUCK
DOOR: J. JORISSEN
33)
Een arme typiste moet schoenen
hebben. Luxe, zoals flacons met
zwart zilveren dop, heeft zij niet meer
nodig, meende ik toen in mijn ver
driet.
Wat ben ik blij, dat ik er toch de
moed niet voor had, toen het er op
aan kwam, maar mijn schoenen nog
eens liet verzolen, en dat mijn eigen
borstels, met mijn monogram er op,
weerkaatst worden door de ovale
spiegel tegelijk met die lustre vaas
met donkere muurbloemen, die zo
echt bil de omgeving passen. Ik
denk, dat de meisjes die daar neer
gezet hebben. Ja, die zusters van
hem! Wie had kunnen denken, dat
hij zusters zou hebben en zulke
zusters!
Er werd aan de deur geklopt.
„Binnen!" riep ik.
En daar kwam als een stormwind
de kleine, witte hond naar binnen
stuiven, gevolgd door een grote,
blinkende, koperen kan en de ogen
van Theodora. Die ogen vielen mij
nu ook weer het eerste op.
„Ik kom je wat warm water bren
gen" heel zacht en bedeesd klonk
het. „Wij eten om acht uur. (Af
blijven Cariad! Hij weet heel goed
dat hij geen pantoffels mag opeten)
Ik eet nog niet mee aan tafel".
Hier keken de grote bruine ogen
treurig naar mijn nieuwe avond
japon, die ik even te voren over het
voeteinde van mijn bed gehangen
had.
Ik begreep, wat de bedoeling was
Zij verlangde heel, heel erg, om te
zien hoe die mij staan zou.
Waarom zou ik niet mijn best
doen. om goede maatjes met het kind
te worden?
„Zal ik je dan nu maar goedenacht
wensen, Theo?" vroeg ik. „Of wil je
mij even zeggen, waar je kamer is, en
dat ik dan bij je kom, eer ik naar be
neden ga?"
„O, fijn!" riep Theo. Het klonk als
een klok. Toen weer al haar best
doende, om zacht te praten, vervolgde
zij: „Daar aan de overkant van de
gang tussen het gangraam en dat
schilderij van Delia in Arcadië is de
leerkamer. Ik vind het heerlijk, Nan
cy. (Kom Cariad, je moet mee)."
Lang niet ieder geëngageerd meisje
treft het zo met de familie van haar
aanstaande! Ik denk, dat Theo me
v»el als schoonzuster zou willen heb
ben, als het zo uitkwam. Ik zou het
met haar ook best kunnen schikken.
Ik weet eigenlijk niet, of ik wel zo
blij ben. dat ze allemaal zo lief en
vriendelijk en hartelijk zijn, zo an
ders dan ik het verwacht had.
Zou het eigenlijk niet in sommige
opzichten gemakkelijker voor mij ge
weest zijn, als zijn moeder en zusters
meer op ijsbergen geleken hadden?
Daar had ik op gerekend, daar was ik
op voorbereid.
O, waarom had hij nu juist zulke
zusters, die zulke geschikte zusters
voor mij hadden kunnen zijn?
Waarom was zijn moeder zo lief te
gen me geweest en had ze niet laten
blijken, dat een typiste nu niet juist
was, wat ze voor haar zoon zou uit
gekozen hebben? Ik wed, dat zij er
eigenliik niet eens aan gedacht heeft,
wie ik was. behalve dat ik het
meisje van haar zoon ben. Ik weet
niet, wat ik beginnen moet!
Voor het eerst sedert dit zogenaam
de engagement voel ik iets, dat ik niet
"oelde. toen ik mitn mede-tvpisteu, de
Vandeleurs en Cicely 't grote nieuws
meedeelde, dat ik mij met meneer
Waters geëngageerd had. Ik voelde
het zelfs niet, toen ik die ring met
fonkelende diamanten aan mijn vin
ger schoof, ook niet, toen ik die hon
derd pond aan Jack zond en evenmin,
toen ik aan Sydney schreef.
Ik voel, dat het min van mij is, om
tegenover zjjn familie als zijn meisje
te fungeren. Een ander woord weet ik
er niet voor.
Hoe houdt ik het een hele veertien
dagen vol tegenover die vriendelijke
niets kwaads vermoedende mevrouw
Waters? Ais het lady Vandeleur was
geweest, dan had ik wel geweten hoe
mij er uit te redden
Pas op. Ik mag niet meer aan de
naam Vandeleur denken, anders raak
ik weer in de put en verspreek me
nog aan tafel in tegenwoordigheid
van de hele familie
Dus, Monica Trant, Nancy bedoel
ik natuurlijk, (ik hoop, dat ik er aan
zal denken om te antwoorden, als
ik die naam hoor noemen en niet zal
menen, dat het de kleine witte hond
is) houd je dapper en trek je mooie
avondjapon aan wat een genot zal
het zijn, dat bil goed licht en een gro
te spiegel te doen ga dan naar de
leerkamer en laat je bekijken door
die kleine meid met de grote, vragen
de ogen en dan naar beneden, het
hoort bij je extra werk.
(wordt vervolgd)
HILVERSUM I, 301 m., geeft nieuws om
7, 8, 1, 7, 8 en 10.30 uur KRO: 7,45 Koor
werken van Bach 9,00 Russische orkest
werken NCRV: 10,00 Nieuwe eigen
opnamen 10,15 Morgendienst KRO
11.00 De Zonnebloem 12,03 Cello en pia.
nu 12,30 Ensemble Fantasia 1,20 Welk
boek? 1,45 Vrouwen-varia 2,00 Hol-
landia-sextet 2,40 Voor de vrouw
3,00 Muzikale biskwietjes 3,30 Piano
recital 4,00 Bijbellezing 5,00 Omroep,
koor 5,30 Omroeporkest 6,30 Ned.
Strijdkrachten 8,15 Vierdaagse 9,00
Orgel 9,50 Met band en plaat 10,45
Avondoverdenking 11,00 Viool en pia
no 11,15 Schaaktournool Hilversum
11,25 strijkorkest.
HILVERSUM II, 415 m«, geeft nieuws
om 7, 8, 1, 6, 8 en 11 uur AVRO: 8,15
Gramofoonmuziek 8,45 Strijkorkest
9,15 Morgenwijding 9,35 Arbeidsvltaml-
nen 11,00 Luchtig programma 11,20
Opera en operette 12,35 Plano 1,15
Musette-orkest 1,45 Bioscooporgel
2,20 Brahms-concert 3,00 Voor aleken
en gezonden 5,00 Avro-kaleldoscoop
5,30 The Skymasters 8,15 Sportpraatje
6,30 Anrdé de Raaff en Jacques Schut
te 7,30 Hij en zij 8,15 Kamer-orkest
9,30 Hoorspel 10,30 Metropole-orkest
—11,15 Gramofoonmuziek,
