Een zeestraat... 50 meter breed!
Naar het nieuwe Amstelveld
Een pakje High Way in 1%uur
achthonden
NIJPEND WONINGGEBREK
vraagt radicale maatregelen
Engeland is ons ver voor
Violen en Cymbalen zingen liederen
van vrijheid, hartstocht en liefde
Per korvet „Morotai"
terug naar Priok
van de Archipel
Wij spelen Bridge
Een herinnering
aan Cocadorus
K.L.M. hervat diensten
op Palestina
Wat kost
een zonnebril?
Avond aan avond
spelen de zigeuners
IN de ongeveer 14 dagen, dat ik mij aan boord bevond van Hr. Ms. R.P. 133,
voeren we door brede baaien, brede zeestraten en door bruine wateren
van vele rivier-delta's. Maar eenmaal voeren we door een allernauwst
straatje. Een echte zeestraat, daarom behorende tot ons patrouillegebied.
Maar zo smal dat men zich in het Noord-Hollands Kanaal zou kunnen
wanen, als zich niet aan weerszijden het oerwoud bevond. Over deze vaart
zou ik U veel meer kunnen schrijven dan de paar regels in dit artikel. Laat
ik U eerlijk zeggen dat ik dat straatje benauwend smal vond en dat ik
rustiger tijden gekend heb dan de minuten die we door het oerwoud voeren.
Smal en nauwen héét! Met zwermen horzels, die een pleziertochtje met
de 133 wilden maken, met onmogelijk grote libellen over het dek sidderend
en met wegvluchtende apen van de modderige oevers.
Anderhalf uur volledige waakzaamheid. Het is er niet helemaal veilig, weet
U. Er gaan geruchten dat zekere lieden er alles voor voelen de hier patrouil
lerende R.P.-boten eens behoorlijk onder vuur te nemen. Dat wordt gefluis
terd door Chinezen en de mensen die wat arang (houtskool) leveren aan
deze scheepjes.
Dat straatje zal ik niet zo spoedig
vergeten. Ik heb daar zeker een vol
doosje High Way leeggerookt en niet
omdat High Way zulk een beste siga
ret isIk heb gekeken naar de
jongens aan dek, die óók rookten,
maar tegelijk opvallend dicht bij de
Lewis-mitrailleurs stonden, opvallend
dicht bij het kanon vooruit, opvallend
dicht bij de geladen Lanchesters
Ik heb de Luitenant ter Zee der
derde klasse Dankelman, de comman
dant, gevraagd of hij iets verwachtte.
Hij heeft zijn schouders opgehaald en
gezegd: „Verwachten kun je alles,
maar er zal wel niks gebeuren." Er
is ook niets gebeurd, maar ik heb
daar aan de lijve de benauwenis ge
voeld van het varen in laat ons
zeggen niet geheel veilig gebied.
De stilte daar is geen weldadige
stilte. Daar zit dreiging in die stilte.
De K.P. 133 schroeft zich vooruit in
het troebele water en 9 paar scherpe
ogen pogen de wildernis aan beide zij
den te doorboren. Ik realiseer me dat
snipers (sluipschutters) hier onge
looflijk mooie kansen hebben.
Achter iedere mangrove, achter
iedere palm kunnen zich lieden be
vinden, die zich niet aan Bestands
bepalingen houden.
De R.P. 133 is hier en daar maar
een meter of 15, hoog uit 20, uit de
kant. Dat is niet veelhet is zelfs
bar weinigen daarom rook ik
High Way en staan de j.ongens naast
de mitrailleurs.
Er gebeurt niets en als eindelijk de
Straat zich verbreedt voel ik, dat er
een last van me afglijdt. De druk, de
benauwenis wijkt. Het gaat regenen
en tegelijk komen de hoezen om de
wapens. Het leven op de 133 gaat nor
en de wachten worden regelmatig ge
lopen. Dit schip is de beschaving. Ik
slaap en ter hoogte van mjjn hoofd
bevindt zich een geopende patrijspoort.
Ik kan de zee en duizend eilanden
voorbij zien trekken en met de volle
maan meedrijvend, als een gouden
toverbal voel ik de moeheid van 14
dagen R.P.-boot-spanning wegzakken.
Het is een onbeschrijvelijke zalig
heid zo te varen! Maar het is moei
lijk de herinnering weg te bannen aan
de jongens op de R.P.-boten in de In
dische archipel. De herinnering aan
hen, die onder de moeilijkste omstan
digheden werken, sloven, zwoegen en
ploeteren. En dóórpersen!
De herinnering blijft als een brok
harde realiteit staan tussen de com
fortabele en gevaarloze vaart naar
Tandjong Priok, bij Batavia.
Antli. van Kampen
a
maal door. Er zijn nauwelijks 10 woor
den gewisseld, vt'aarom ookze
passeren die straat wel meer.
DE laatste dag van mijn verblijf aan
boord is vol heimelijke spijt van
het komende afscheid. We zijn, de
commandant, zijn jongens en ik, vrien
den geworden in die twee weken en
wóór wordt vriendschap beter be
proefd dan in het gemeenschappelijk
ondergaan van ontbering?
De laatste nacht varen we terug.
Van het bruine kaliwater naar het
blauwe, maandoorglansde water van
de Riouw-Archipel. In de duisternis
verrijst Singapore als een berg van
licht.
De Bolle is bezig zijn arangvuurtje
aan te blazen, want er is al om koffie
geschreeuwd. Wee de Bolle als er geen
koffie zal zijn! Hij kijkt mij aan en
zegt: „Dat was een kort rukkie me
neerwe zoue verwend rake!"
Een kort rukkiemaar de R.P.
133 zal 3 dagen binnen blijven en
daarna komt de nieuwe ruk. Weer van
2 of 3 weken. En zo zal het doorgaan,
maand na maand. Een paar dagen op
de wal, een paar weken op controle.
Vroeg in de morgen lopen we Tand
jong Oeban binnen en ik word harte
lijk en gastvrij ontvangen door de
Oudst Aanwezend Zee-officier, de Lui
tenant ter Zee der eerste klasse KMR
taak van de Kon. Marine is veelomvattend. Hier geeft Ltz. Dankelman,
commandant van de R.P. 133, medische verzorging aan enige kleine
Indonesiërtjes.
XXXV
GEMAAKT OF NIET-GEMAAKT.
Soms kan het van één juiste trek
afhangen of een spel gemaakt wordt
of niet. Bekijkt U eens het volgende
interessante spel.
S 5-3
H b-8-4-2
R 8-3
KI 10-7-6-4-3
S v-9 S 10-6-4-2
H h-v-7-5 H a-10-9-6-3
R b-9-4-2 R
KI b-8-5 KI a-v-9-2
S a-h-b-8-7
H
R a-h-v-10-7-6-5
KI h
Zuid was met zijn partner op dit spel
gekomen tot het mooie contract van
C ruiten. Tegen dit contract kwam
West uit met harten heer. De eerste
vier slagen gingen als volgt:
1. West h. heer - 2 - 3 ruiten 5
2e slag Zuid sch. a - 9 - 3 - 2. 3e slag
Zuid sch. heer - v - 5 - 4. 4e slag Zuid
ruiten aas - 2 - 3 - harten 6. Zuid
weet nu, dat West maar twee schop
pen had (v-9) en Oost dus 4 en dat
bij West nu nog b-9-4 van troef zit.
De vijfde slag was nu voor Zuid de
beslissende. Hadt gij de juiste kaart
gespeeld? Zuid deed het niet. Hij
speelde sch. 7, West troef 9, Noord
een klaver en Oost sch. 6. West speel
de nu klaver 5 na! Oost kwam aan
slag met het aas en speelde sch. 10
na, waardoor Zuid altijd nog een
troefslag moet verliezen. Neen, Zuid
had in de vijfde slag eerst klaver
heer moeten spelen. Dit is n.l. de
enige kaart, waardoor er nog een
kans is, dat Oost aan de slag komt.
Speelt Zuid in slag 5 de klaver heer,
dan komt Oost met klaver aas aan
de slag en speelt sch. 6 na, Zuid de
7, West troef 9 en Noord klaver.
V/at West nu ook in de 6e slag na
speelt, het spel is altijd gemaakt.
Wilt U dat voor U zelf even nagaan!
H. J. van der Weyde. Hij neemt me
mee en in het uur, dat dan volgt, vol
trekt zich een zee van luxe over me;
ik scheer me, ik kan me mandiën in
koel water, ik voel schoon wit goed
om mijn body en als ik zit, achter een
koiïwe pijp waarin een formidabel stuk
ijs drijft, met een fan loeiend boven
mijn hoofd, weet ik, dat ik weer
„mens" ben en een paar weken ont
bering achter me heb.
En als ik zoiets zeg, in een plotse
ling opkomende bui van tevredenheid,
merkt Dankelman nogal ironisch op:
„Ja, jij wel
Ik welen wat betekenen nauwe
lijks 2 weken varen in dit gebied! De
jongens zitten hier een jaar en lan
ger en ze hebben dezelfde behoefte
aan een koudbiertje, schoon 'goed en
een loeiende fan als ieder ander levend
wezen. Maar zy zijn 3 dagen binnen.
Over 3 dagen zitten ze weer op de
133 en op al die andere scheepjes van
de Kleine Vaartuigen Dienst der Ko
ninklijke Marine. Met uitgewaaide
houtskoolvuurtjes, met warm drink
water en de wit-hete foltering van de
equatoriale zon pal op hun koppen.
Zonder vers voedsel en in een gebied
dat keer op keer uitgesproken vijan
dig doet.
Hun werk is uitermate belangrijk:
controle over de wateren van Neder-
lands-Indië. Waren zij er niet, er wer
den voor millioenen en millioenen aan
goud, rubber, copra en rijst wegge-
smokkeld. Direct ten nadele van Ne
derland en van de bevolking van deze
eilanden, direct ten voordele van Sin
gapore's linke jongens, die de kans
van hun leven krijgen door te vissen
in dit „troebele" water.
Hier, aan Sumatra's Oostkust,
werkt, zwoegt, ploetert de Koninklijke
Marine. En niet alleen hier, maar op
tal van andere plaatsen is de Kleine
Vaartuigen Dienst actief.
Ik besluit met de hartelijke wens,
dat Nederland begrip zal krijgen voor
dit werk, verricht door jonge kerels
op eenzame buitenposten. Dat men in
het Moederland tenminste enige aan
dacht zal besteden aan die onbekende
varende stukjes Holland, boven op de
evenaar.
De andere dag vaar ik terug naar
Batavia. Aan boord van' Hr. Ms. kor
vet „Morotai" is een hut, er is een
kooi, er is een helder wit gesteven
laken. Er is koud water, de hofmees
ter brengt ongevraagd koffie en thee
Een tongkang wordt onderzocht. De commandant van de R.P. 133 stapt aan
boord, terwyi Je jongens gc .vagend met een mitrailleur een oogje in het
zeil houden.
(Van onze correspondent).
AMSTERDAM, 14 Juni
H*T oude Amstelveld!
Er is welhaast geen Amsterdammer
of hij heeft aan dit bekende Marktplein
van vóór de oorlog de aangenaamste
herinneringen. Als jongens zwierven en
snuffelden wij er elke vrije Maandag
tussen de kramen met gloednieuw
gereedschap of met oude boeken en
snuisterijen; wij scharrelden bij open
luchtstands met oude kettingen en snoe
ren een cent wat je er uit haalt
wij luisterden met gepaste eerbied naar
de talrijke standwerkers, of liepen tus
sen de honden, kippen, duiven in de
hoek bij de Amstelkerk. Wij luisterden
naar Japie Hollander of naar de heer
Baas, de evangelist, maar als Professor
Cocadorus op de markt was dan.wa
ren wij niet van z'n stand weg te slaan.
Oók even een herinnering?
Cocadorus wou inpakken, hij deelde
mede, dat de zaak was gesloten en ver
zocht ons, jongens, die om z'n schavotje
bleven staan, heen te gaan. „Ga naar
je moeder", was het eerst, vervolgens:
,,sméér hem nou". Het hielp de goede
man niet. Wij bleven, belust op nieuwe
grappen.
„Zouden de heren wèg willen gaan?
Er zijn vier uitgangen: één hoofd
uitgang twee zij-uitgangen en dan
met een breed gebaar naar de Prinsen
gracht: „één nood-uitgang!"
Er is een poging gedaan, het oude
Amstelveld nieuw leven in te blazen.
En zo op het eerste gezicht is deze po
ging wel geslaagd. Het was er 't oude,
drukke vertier van vroeger dagen. Er
was méér: „Take it away.take it
away!'" Heel toepasselijk schetterden
de geweldige luidsprekers om het her
leefde Amstelveld dit liedje uit; met
lange slierten oranjevlaggetjes hadden
de kooplieden aan het veld een feeste
lijk aanzien gegeven en er was op deze
warme Maandagmorgen geen stand
werker, oie niet beweerde, dat hij bij
de herleving van de oude markt geen
cadeau, of, op z'n minst, .iets extra's
gaf. Het was alles weer nieuw. Die
standwerkers deden hun uiterste best
en dichte drommen stonden naar hun
verkooppraat te luisteren. Het was dan
ook hun sectie van de Centrale Ver
eniging van Marktkooplieden in zon
derheid de werkers Ceurvers en Ver
steeg die de markt in haar oude glo
rie wilde herstellen en daarbij de volle
medewerking der gemeente had.
Zullen de Amsterdammers de loop
naar deze Maandagse-markt-voor-man-
nen er weer inbrengen? Of zal deze
goedbedoelde poging ten dode zijn ge
doemd?
Men zal met vele moeilijkheden te
kampen krijgen. Inzonderheid het ge
brek aan vlot-verkoopbare marktarti-
kelen zal zich doen gelden, maar het
zou jammer zijn, als het Amstelveld
zich niet meer zou handhaven.
De heer C. G. dg Vries van het
marktwezen, die met een korte toe
spraak de markt opende, verzekerde
ons, dat de kooplieden die eerste dag
niet ontevreden waren en dat het over
grote meerendeel reeds plaats had be
sproken voor aanstaande Maandag.
De 78-jarige Jaap Pels, Koek-Jaap,
gaf ter opluistering een stand-nummer
tje weg. Hij heeft geen luidspreker no
dig. en smakelijk hebben de boeren,
burgers en buitenlui om z'n gekke ver
halen gelachen. Doch ook voor de
ernst was er deze eerste Maandag
plaats. Met enige ogenblikken stilte
werden de mensen herdacht, die door
de Nazi-terreur nimmer meer zullen
terugkeren.
Met ingang van Zondag 20 Juni zal
de KLM haar C' nst op Palestina her
vatten. Deze twee maal wekelijkse
dienst zal worden uitgevoerd van Am
sterdam naar Haifa, via Marseille,
Rome en Athene. Het vertrek uit Am
sterdam is gesteld in de nacht van Don
derdagen op Vrijdagen en in de nacht
van Zondagen op Maandagen. De aan
komst te Haifa is gesteld op Vrijdagen
en Maandagen in de middag. De ver
trekdagen uit Haifa zijn vastgesteld op
Woensdagen en Zondagen. De passa
giers komen dan nog dezelfde dag op
Schiphol aan.
Men is er bovendien in geslaagd een
KLM-busverbinding tussen Haifa en
Tel Aviv tot stand te brengen.
(Van onze Haagse redacteur).
DEN HAAG, Juni. Engeland
bouwt meer dan 240.000 huizen per
jaar en zal zijn eerste opzet van een
kwart millioen in October bereiken.
Elke maand worden 27.000 gezinnen
weer van een woning voorzien.
„Geen enkel land in de wereld
zelfs het rijkste niet is tot een der
gelijke prestatie in staat. Wij lossen
ons woningprobleem radicaler op dan
welk land ook. En wat meer zegt: wij
bouwen goede huizen," aldus heeft de
Britse minister van Gezondheid A. Be-
van dezer dagen verklaard.
Dit zijn verheugende mededelingen.,
voor de Engelsen. Hier te lande gaat
het niet zo van een leien dakje. Men
zou jaloers worden, als men van het
Engelse opbouwprogramma en van het
tempo, waarin het wordt uitgevoerd
kennis neemt, vooral als men er de
Nederlandse cijfers naast_ legt.
De laatste bekend geworden gege
vens over de wederopbouw in Enge
land tonen aan, dat het aantal perma
nente woningen, afgebouwd gedurende
April, het op één na hoogste maande
lijkse aantal was sinds de oorlog. Het
totale aantal nieuwe huizen, dat tot
dusver gereed gekomen is, bedraagt
417.739. Het aantal gezinnen, dat door
dit na-oorlogse opbouwprogramma
weer gehuisvest kan worden, is reeds
tot meer dan 680.000 gestegen.
Toch mogen ook wij, in aanmerking
genomen de grote moeilijkheden waar
mede ons land te kampen heeft, zoals
materialenschaarste en gebrek aan ar
beidskrachten, niet mopperen. Dat wil
zeggen, we mogen niet mopperen, als
de mooie plannen, ook inderdaad tot
uitvoering komen.
Voor 1948 heeft men zich nog moe
ten beperken tot een bouwvolume van
30.000 woningen. Wanneer dit volume
werkelijk bereikt wordt, kan niet ge
sproken worden van een verdere ach
teruitgang van de woningpositie, daar
een gedeelte hiervan voor dubbele be
woning wordt ingericht, terwijl daar
naast door splitsing van bestaande en
herstel van beschadigde panden, eni
ge duizenden woningen aan de wo
ningvoorraad zullen worden toege
voegd.
Maar we zijn er nog lang niet! Het
huidige tekort bedraagt in Nederland
ruim 250.000 woningen. Liefst zouden
we het maar zo gauw mogelijk hebben
aangevuld, bijvoorbeeld in tien jaar.
Dit zou dan betekenen, dat een jaar
lijkse productie van 60.000 a 70.000 wo
ningen noodzakelijk zou zijn. Want er
moet niet alleen rekening gehouden
worden met 't bestaande tekort, maar
ook met de jaarlijks toenemende be
hoefte aan huizen.
We zullen er wel langer over doen
dan tien jaar om weer „bij te komen".
In 1949 wil men proberen in elk ge
val 37.500 nieuwe huizen te bouwen.
Dat zijn er nog lang geen 60.000 of
70.000.
Engeland mag er ruim 400.000 per
manente woningen bij gekregen heb
ben, in ons land zijn er sedert de be
vrijding 15.000 verrezen. Doch bovén-
dien werden 13.000 noodwoningen en
noodboerderijen gebouwd en werden
36.500 zwaar beschadigde huizen her
steld.
Nederland is voorts een kleine 300
montagewoningen rijk en het .hoopt
in 1949 op een totaal van 10.000. In
Engeland is de montagebouw wel heel
krachtig aangepakt. Er zijn er reeds
meer dan 151.000 verrezen van de
156.000, waarin de Engelse noodwo
ning-campagne zal voorzien. De laat
ste noodwoning van het na-oorlogse
wederopbouwprogram zal er deze zo
mer gereed komen.
Inderdaad, zo lang in Nederland nog
mensen erbarmelijk gehuisvest zijn is
't om jaloers op de Engelsen te wor
den. Maar niet om ons te laten ont
moedigen. Ook in ons land zal met
kracht naar een spoedige oplossing
van het nijpende woning-vraagstuk ge
streefd moeten worden.
F 120.000 VOOR
BIO-VACANTIE-OORD
Blijkens de juist geëindigde telling
bedraagt de opbrengst van de Paas-
collecte in de bioscooptheaters ten ba
te van de stichting Bio-Vacantie-oord
f 119.887,89.
Lage prijs alleen
voor „bazargoed"
Naar aanleiding van het door ons
uit de Nieuwe Rotterdamsche Cou
rant overgenomen bericht betreffen
de de contróle op de verkoopprijzen
van zonnebrillen, waarin werd ge
meld, dat de controledienst tot de
conclusie is gekomen, dat de aange
troffen prijzen gewoonlijk 300 tot 500
procent boven het geoorloofde bedrag
lagen, deelt men ons van opticiens
zijde mede, dat:
le. gereedgemaakte goedkope zonne
brillen niet geïmporteerd worden, om
dat er geen deviezen voor beschik
baar gesteld worden;
2e. de voor-oorlogse Japanse dum
ping-brillen nauwelijks tegen de door
de prijsbeheersing vermelde prijzen
met een redelijke bestaansmogelijk
heid voor de middenstand verkocht
konden worden, waarbij nog komt,
dat een bona fide opticien deze niet
wilde verkopen;
3e. de vastgestelde verkoopprijs van
zonnebrilglazen alleen bedraagt
reeds evenveel en méér dan de opge
geven verkoopprijzen voor gemon
teerde brillen;
4e. de betreffende ambtelijke instan
tie zal geen binnen- of buitenlands
adres kunnen opgeven, waar tegen een
enige inkoopprijs brillen gekocht
kunnen worden, dat tegen de genoem
de verkoopprijzen kan worden ver
kocht.
Bij overneming van bedoeld be
richt, dat kennelijk afkomstig is van
de prijzencontröledienst, hebben wij
allerminst vermoed, dat het on
juistheden zou kunnen bevatten of
onvolledig zou zijn, vandaar dat wij
hier gaarne de betreffende tak van
de middenstand aan het woord la
ten.
Wij hebben ons hierover in ver
binding gesteld met het Ministerie
van Economische Zaken, waar ons
direct werd medegedeeld, dat de
opticien s-prijzen hoger liggen
dan die in bedoeld bericht genoemd.
Het bericht had dan ook, zoals men
ons verzekerde, géén betrekking
cp de opticiensbrillen, welke goed
zijn afgewerkt en van een goed mon
tuur zijn voorzien, doch u i ts 1 u i-
t e n d op hetgeen men bazargoed
noemt. Deze laatste soort zonne
brillen is bij tienduizenden uit België
ons land binnengesmokkeld; zij zijn
van inferieure kwaliteit, zodat dóór-
voor de lage prijs berekend moet
v/orden, welke in het bericht is ge
noemd.
Ziehier de Juiste uitleg van het
bericht van gisteravond, dat inder
daad de indruk heeft gewekt, dat
alle zonnebrillen te hoog in prijs
waren; wij betreuren dit en stellen
het op prijs deze nadere uitleg, na
onderzoek bij de bevoegde instantie,
te kunnen geven. Het publiek ge
lieve dus een bona fide handelaar,
die een goed product verkoopt, niet
te wijzen op de in dat bericht ver
melde toelaatbare prijs, daar deze
alléén slaat op bazargoed.
verukking wegebbend uit de zorgen
van de dag. Later sprak hij weer over
aankopen en invoervergunningen.
Nu moet ik ook weer denken aan
die andere primas, Rigo Joszl (Jozef
Dan komt er nog een derde en een Morel) in de verrukkelijke tuin van
vierde en de zangerige geluiden vul- het eethuis „De vier grijze paarden",
len de gehele ruimte onder de ar- waar wij tegen middernacht zaten te
kade, die versierd is met primitieve dineren. Toen ons gesprek even ver-
wandschilderijen van een fazant bij stilde en wij in zijn richting keken,
een boom. Steeds dezelfde fazant bij stond hij meteen naast onze tafel.
MISKOLO, Juni. - Als de twee dezelfde boom. En dansende meisjes Ziende, dat wij alle aandacht aan de
auto's, die mijn reisgenoten en my bonte kledij en treurende jongelin- muziek besteedden, kwam weldra ook
van Boedapest naar het Oosten Sen> kennelijk bedrogen in de liefde, de tweede man en de derde en daarna
voeren, even stoppen voor de borozó Nooit hebben deze vier gebruinde óe cellist. Alleen de cymbalist kon
(wijnhuis) „Facan" in het stadje donkerogige slechtgeklede jongens zich moeilijk verplaatsen en bleef
Miskolo en de czarda de karaf en met hun glanzÈnd-zwarte haren een eenzaam in de verte achter,
de glazen op de tafel heeft ge- notenbalk gezien, nimmer hebben zij
(Van onze reizende redacteur)
Oude vrouw viel in
waterput
Gisteren begaf de 64-jarige vrouw
Neissen te Nieuw-Vennep zich naar de
waterput achter haar woning om wa
ter te scheppen. Vermoedelijk is zij
duizelig geworden. Ze viel over de lage
rand van de put heen in het water en
verdronk.
Toen haar man na verloop van enige
tijó water wilde gaan scheppen vond hij
zijn vrouw in de put.
- En dan die andere tuin ergens In
plaatst onder de arkade van de ^an gis of bes gehoord, maar spelen, een oud straatje van het stille Buda,
oude „Trombitas",
waar de primas kans zag om de be
zoekers aan het zingen te brengen,
L'ederen over de vrijheid, de liefde,
de hartstocht, de nacht, de sterren...,
in een
binnenplaats van zijn woning, waar 11 'd* z9 kunnen! Een goddelijke gave,
wij hebben plaatsgenomen, weet d'e van geslacht op geslacht wordt
meteen het hele plein, dat er tn ergeërfd. Overal zijn zij in Hon-
vreemdelingen zijn afgestapt. Bui- SarÖe' deze z'geurners met hun vio-
tenlanders komen zelden in deze 'en en cymbalen. Een volledig orkest
contreien aan de voet van de Slo- bestaat uit vijf man, drie violen, een vol welluidende melodieën
waakse bergen. Het duurt dan ook ^e''o en een cymbaal. De besten trek- klankrijke taal.
geen minuut of Mihaly, de elfjarige ,ke" naar de hoofdstad om daar op
b— - Gp honderd plaatsen in Boedapest,
zigeurnerprimas (die zegt, dat hij treden ln de £rote restaurants. De op duizend plaatsen in Hongarije
veertien is), staat naast mij en Hongaren zijn er verzot op; avond zingen avond aan avond de violen en
streelt mijn oor met de even melo- aan aVOa ""n.eD Z1J er, naar lui®te" cymbalen der zigeuners. Zij vormen
rteuse als melancholieke klanken 1 hotel, waar ik logeer, heb een intregerend deel van het bonte
uit zijn viool. lk het meegemaakt, dat een zaken
man plotseling zijn bespreking onder-
Ik lach hem aanmoedigend toe en brak, de primas wenkte met zijn ogen
zijn grote ogen beginnen weemoedig en neuriënd de wijzen aangaf. Zo
te glanzen. Wij heffen ons glas. maar dde hij drie kwartier lang het helt
nog voor wij het aan de mond heb- orkest, soms luidkeels zingen'd, dan
ben gezet, is er een tweede jeugdige weer dirigerend met zijn handen, vol-
violist uit het niet te voorschijn ge- komen opgaand in de vervoering van
aehoten om zijn primas by te vallen, de muziek, zijn gast vergetend, in
volksleven, dat zo vol van weemoed
en melancholie is om een eeuwen ge
leden verloren gegane vrijheid, die
het vo'k der Magyaren zo dikwijls
heeft trachten te herwinnen, steeds
weer tevergeefs
(Nadruk verboden)
V
