DE JEUGDKOERIER
c
DE ZWARTE SCHADUW
DOBBER en KLIEKJE
D
Van poppen en tweelingen
Hallo, Jongens en Meisjes
Oplossing Prijsraadsel
Daar wordt men sterk van
Onze mededelingen
IN IEDER HANDJE
ÉÉN
IN ZUID-A FRIK A
Het is weer de tijd van de schoolreisjes Dat merk ik uit bijna alle brieven
die ik de laatste tjjd heb ontvangen Sommigen hebben het pleziertje al weer
achter de rug, maar voor anderen moet het nog komen Zo'n schoolreisje vergeet
je nooit meer Schrijf maar over alles wat jullie beleefd hebben
Nu mag ik mijn praatje ni</ te lang maken, want een grote stapel briefjes
ligt op antwoord te wachten Het eerste is van Corrie Harder Dat is een heel
goede tekening, die je mij hebt gestuurd, Corrie Jij hebt veel aanleg voor teke
nen Ga zo door, meisje Hartelijk dank voor je werk Zal ik je de tekening weer
terugzenden? Je ouders zullen dat kinderkopje ook zo mooi vinden Mag ik je oo'lc
Corrie noemen of blijf je liever voluit Cornelia heten? Schrijf het maar eens
Gerda Hart, gezellig dat je Nelie nu geregeld gaat schrijven Ik hoop dat jullie
veel aan elkaar zullen hebben Nellie Heystek, je hebt je inzending leuk ver
zorgd hoor Het is heel goed Ben je nog steeds zo'n klein huismoedertje? Piet
Kistemaker, nu is he boek zeker al in je bezit, is 't niet? Jl Zaterdag ben ilc
met de autobus door Wierlngerwerf gekomen Natuurlijk dacht ik aan jou en ik
heb de jongens, die ik zag, eens goed aangekeken Jammer, dat ik niet weet, hoe
jij er uit ziet Marijke van Lienen, ik ben inderdaad blij met je aardige brief
Sigarenbandjes heb ik voorlopig wel genoeg Marijke, maar als je postzegels voo'r
T B C-patiëntjes zou willen sparen, dan doe je daar een heel goed werk mee
Wil je ook helpen? Willy Pureveen, gefeliciteerd met je diplima's! Heb je ze
allebei op dezelfde dag behaald? Dat is erg flink hoor Een rebus kan ik niet veel
geven, want daar moet een cliché van gemaakt worden Toch komt er binnen
kort wel zoiets Gelukkig, dat het boek zo in de smaak valt Schrijf je nog eens
over het week-end? Trijnie Kaas, ik ben blij, dat je het boek ontvangen hebt
Wat heb je mij een gezellige brief geschreven Dat is weer zo'n echte ouderwets-
gezellige brief van Trijnie, dacht ik Nee, ik hield ook niet erg van repetities
maar je moet er toch doorheen, Trijnie Ik vind die kleur wol van je badpak heel
mooi Liesbeth Klingeier, ja, nu zal ik je onder de mededelingen plaatsen,
hoor meisje Wat aardig dat jij een foto kreeg omdat je op dezeflde dag ver
jaart als Prins Beml/ard Hartelijk gefeliciteerd, Liesbeth Ik hoop, dat je een
gezellige dag zult hebben Riet Barhorst, bedankt voor de aardige tekeningen
Jouw oom heeft 3e verwend met dat mooie tasje uit Port-Said Ik hoop voor
jou, dat het Woensdag heel mooi weer zal zijn Veel genoegen, Rietje! Jan
Joosten, welkom bij de Jeugd-Koerier Je hebt het uitstekend gedaan, jongen
Mary Vonk, jij gaat dus corresponderen met Dini Lingeman Dat lijkt mü aardig
Ik hoop, dat jullie trouwe correspondentie-vriendinnen worden Dinie Jonk
man, we zullen een vriendinnetje voor je zoeken hoor! Heb je een prttige kermis
gehad? Elly de Haas, ik dank je wel voor de sigarenbandjes De oplossing van
je raadseltje heb ik wel gevonden, denk ik Is het een tong, Elly? Nellie Nü-
veld, fijn dat het boek zo naar je zin is Ja, het was de vorige week Maandag
prachtig weer om te zwemmen Ik ben ook in het water gedoken, Nellie Het was
heerlijk Jenny de Meester, gezellig dat je ook met ons mee gaat doen Jan
Schipper, het is helemaal niet erg, als je eens keertje overslaat, hoor! Je bent
een trowe medewerker, Jan Vind jij het ook zo gezellig om eens met je Moeder
uit te gaan? Gerda Schouten, wat heb je mooi getekend! Bedankt hoor Ik hoop,
dat j een prettig reisje zult hebben en heel veel mooi weer Cor Visser, jij
bent een nieuweling in de Jeugd-Koerier Hartelijk welkom bij ons, Cor Ja, het
is heel mooi in Rhenen Je bent dan vlak bij de Grebbeberg Corrie Heeremans,
knap gedaan, meisje Je schrijft ook zo keurig Heerlijk dat je bijna iedere dag
mag zwemmen Is het water nu niet een beetje te koud? Het regent en waait
zo veel Tot de volgende week, Corrie Ada Veenstra ik wil jou eens een extra
complimentje maken over je mooie oplossingWat heb je daar een werk aan
gehad Het is jammer, dat je deze week nog geen prijs hebt, maar je moet vol
houden, Ada Je mooie tekeningetjes heb ik bewonderd Jettie Scheuer, dat
feisje naar het Muiderslot zal wel heel mooi worden, denk ik Neen, ik zie Ma
rion er niet meer bij, maar het gebeurt wel eens meer dat kinderen plotseling
niet meer schrijven Opeens zijn zij dan soms weer terug en doen ^eer trouw
mee Corrie Meyer, hartelijk dank voor de moo"ie sigarenbandjes Tafeltennis
is toch wel aardig, Corrie? Doe je best er nog maar eens op Je zult zien, dat je
het spoedig genoeg leert Natuurlyk kunnen je broers het dadelijk veel beter
dan jij, maar daardoor moet jij je niet uit het veld laten slaan hoor! Han
Gertenbach, ja, ik zal een correspondentie-vriend voor je zoeken, maar dat zal
dan wel een vriend in Noord-Holland worden Dat is toch ook wel leuk, Han Het
heeft ook het voordeel, dat jullie elkaar eens op kunnen zoeken Tineke Bos,
je bent hartelijk welkom bij ons Doe maar geregeld met ons mee, net als Ton-
neke en Corrie, die je zo aardig hebt getekend in je briefje Tot de volgende
week, meisje Tonneke Chrlstophersen, Tineke Bos zond mij een tekening van
de drie vriendinnetjes, maar bij Tonneke sta ik er ook nog op Weet je, hoe ik er
uit zie, Tonneke? Rietje Bakker, ik vind het prettig, dat je meedoet hoor! Je
hebt het bijna goed opgelost, meis..e Ria Scholts, ik ben blij, dat je het boek
mooi vindt Er zit een klein foutje in de meisjesnaam, maar verder is de oplossing
goed Marijke Faber, prettig dat je weer meedoet, meisje Beppie Faber, jij
hebt het gemakkelijk, is 't niet? Marijke schrijft mede voor jou Jullie mogen bei
den meeloten, hoor! Gerda Paans, dat was een aardig opstel van jou met een
mooie gekleurde tekening Nu heb ik tenminste een portretje van jullie Ben jij
zo'n blonde krullebol, Gerda? Wat jammer van de bal Gelukkig dat jullie maar
niet hebben geprobeerd om hem terug te krijgen De zee is zo onbetrouwbaar
Ab Kortman, neen hoor jongen, ik heb geen pech Sigarenbandjes heb ik voor
lopig nog voldoende om er heel wat zieke kinderen blij mee te maken Jullie heb
ben er heel goed voor gezorgd Nel van Oosten, Mary Vonk heeft al een cor
respondentievriendinnetje, maar ik zal voor jou een ander meisje vragen Kijk maar
onder de mededelingen Hartelijk dank voor de postzegels, meisje Thea Laan,
wil je Truusje zelf schrijven, dan zal ik het haar ook vertellen Wat gezellig heb
jij het thuis met zoveel zusjes Nou gefeliciteerd met je verjaardag. Thea Jij zult
wel eens verwend worden met een ijslollie, denk ik Als ik nu Laan's ijs eet, denk ik
aan jou Wim Gerssen, jij gaat dus in de vacantie naar Urk Ik zou best met je
mee willen, zeg! In de Noord-Oostpolder ben ik nog nooit geweest Ik hoop. dat
jij er eens veel over schrijft, als je terugkomt Bedankt voor de sigarenbandjes.
Wim Jopie Buitenkamp, ik kan begrijpen, dat .1e genoten hebt op Texel Zoek
jij ook een correspondentie-vriendinnetje?
Nu neem ik weer afscheid van jullie tot de volgende week
Dag allemaal! TANTE IET
PRIJSRAADSEL
Als Bob er kalm over doet kan hjj
In een kwartiertje thuis zijn.
Ik heb gezien hoe meester die som
men deed en ze leken mij helemaal niet
moeilijk.
Wij kwamen om half zes door Naar-
den en moesten toen nog op de fiets
naar Amersfoort.
Heb je gezien, dat Ineke- gisteren in
de dakgoot liep?
Ik heb nog niet gehoord aan welke
excursie ik mee moet doen.
In de bovenstaande vijf zinnen zit
ten de namen van bomen verborgen.
In iedere zin schuilt een bomennaam.
Wie kan ze vinden?
Onder de goede oplossers worden
weer boeken verloot. De brieven of
briefkaarten met oplossingen worden
vóór Maandag 28 Juni aan het bureau
van dit blad verwacht. Doe allemaal
mee; het is heel gemakkelijk deze
week.
EEN KUNSTJE
Columbus kon zogenaamd een ei op
zijn punt laten staan. We weten wel,
dat hij het zo hard neerzette, dat het
gedeukt werd. Toch kan het ook an
ders. Waarom kan een ei eigenlijk niet
op zijn kop staan? Omdat het geel,
dat het zwaarst is, zich in het midden
bevindt. Schudden we een rauw ei eens
een poosje flink, dan vermengt zich,
het geel met het wit. Daarna zakken
de zwaarste delen omlaag. En nu kan
men het ei met een beetje moeite zon
der meer op zijn kop laten staan.
Er zijn de vorige week nog heel wat
foutjes gemaakt en toch was 't prijs
raadsel niet zo moeilijk.
Hier volgt de oplossing:
m
i
s
t
i
e
n
e
s
n
O
r
t
e
r
P
De prijzen werden gewonnen door:
Akkie Boeder, K 191, Twisk.
Corrie Heeremans, Acacialaan 62,
Beverwijk.
Cornelia Harder, Kanaaldijk 27, Alk
maar.
Alie Ott, Breedstraat, Hoorn.
Alie Kiewiet, Schildereind 25, Den
Burg, Texel.
De vorige week was de naam van
Marietje Koopmans uit Den Helder
vergeten. Marietje had ook een boek
gewonnen en heeft deze week mis
schien wel een beetje vreemd opge
keken, toen zij een boek ontving waar
zij niets van af wist.
Allemaal gefeliciteerd met de prij
zen! Zij worden zo spoedig mogelijk
verzonden.
JLast. van aeimwen
Mij n hard t's Zenuwtabletten
helpen U er overheen.
door Jan Dirk van Exter
Copyright B.D.P.
96. Het rammeien van de deur le
verde al dadelijk succes op. Of het nu
kwam door de kracht die achter de
stormram gezet werd, óf doordat de
deur zo vermolmd was, is moeilijk uit
te maken. Zeker is het dat de drie
politie-mannen met balk en al door de
deur vlogen, het botenhuis in.
Nou, ze vonden er de Chef en de
Lange niet.... noch een bootjeer
was alleen maar water, maar daar za
ten ze dan ook tot hun nek toe in. En
het zou wel interressant zijn, hier eens
weer te geven wat Inspecteur Barend-
se zoal „zei", maar we zullen het maar
laten. Zijn stem was te horen tot op 't
midden van het meer, waar de Lange
er schande van sprak, tussen twee
mondjes water door.
En Rikki? Ze is nog steeds op de
oever van de Abbeveense plas aan
wezig. Ziekenverplegers dragen voor
zichtig Nelis weg van de plaats des
onheils, terwijl Rikki over zijn woor
den nadenkt: „Laat de Atlantis niet
vertrekken"en de Chef hechtte
de hoogste waarde aan die woorden.
„We beginnen weer ééns opnieuw",
zucht Rikki, „je zult het zien en be
leven!" En zo is het ook lezer. Maar
het zal toch wel een week of acht du
ren, eer U kunt zien en beleven wat
er alzo met die „Atlantis" aan de hand
is. Morgen krijgt U de eerste afleve
ring van een andere strip aangeboden,
die vijftig nummers telt en is ingelast
om Rikki even rust te gunnen.
Het klinkt mis
schien vreselijk
dom, maar werke
lijk, ik heb mijn
tweeling nichtjes
Tonny en Ankie
zij scheelden tien
belangrijke minu
ten in leeftijd, daar
de eerste vijf minu
ten vóór, de ander
vijf minuten na
middernacht gebo
ren was nooit
uit elkaar kunnen
houden, totdat ik
eindelijk op de
gelukkige gedachte kwam ieder een
pop te geven. Toen was ik er. Ik heb
het altijd moeilijk gevonden tweelingen
uit elkaar te houden; jullie niet? Al
tijd moest ik op hun ogen, haren of
handen letten om te zien, of hierin
ook iets te ontdekken viel, dat ver
schil opleverde. Gewoonlijk vond ik
dan na lang zoeken dan ook wel wat.
Maar met die nichtjes van mij kon ik
niet slagen. Steeds werd om mij ge
lachen als ik op bezoek kwam en hun
namen verwarde. Maar dat hield op,
toen ik hen met tweelingpoppen ge
lukkig maakte. Die waren werkelijk
allersnoezigst. Maar wat ik bij de
nichtjes niet had, bemerkte ik bij de
poppen. Een in 't oog lopend verschil
hielp mij onfeilbaar zeker. De een was
met, de ander zonder voorhoofdskrul
afgeleverd.
Ook de wenkbrauwen en de kraag
jes waren iets anders en daar Tonny
en Ankie steeds hun eigen pop pakten
was ik klaar.
Plotseling was ik geen domme tante
meer, maar ieder prees my, dat ik hen
dadelijk herkende. Ik hield mij van de
domme en peinsde, wat ik zou moeten
doen als ze te groot werden voor hun
nu onafscheidelijke poppenkinderen.
De sterke gelijkenis tussen Tonny en
Ankie bleef toch de jaren door be
staan. Ze waren gelukkig lang echt
verzot op hun lievelingen.
Toen ik de dag zag naderen, dat de
toegewijde liefde voor de poppenkin
deren het ging begeven, stapte ik van
dit leuke tweetal, over op ringetjes
met gekleurde steentjes, een roo.d
voor Tonny, een blauw voor Ankie.
Ze dragen ze nu nog, maar voor een
slimme tante houden ze me toch al
lang niet «meer sinds ze op een mor
gen merkten, dat ik de namen ver
warde.
Dat ging zo moet je weten. Ze wa
ren met de Paasvacantie bij mij gelo
geerd. Dat deden ze wel graag. Het
ruime huis met de vrije tuin bood
hun gelegenheid tot spelen, waarvoor
ze op hun bovenhuis in de drukke
zakenwijk geen kans kregen. Boven
dien waren er bij mij leuke buurkin
deren, zodat aan speelkameraadjes
geen gebrek was. Nu was het juist de
verjaardag van Ankie. Voor dag en
dauw hoorde ik ze al bezig en jawel
hoor, daar verschenen ze reeds om
tante goeden morgen te wensen. In
hun pyamajasjes leken ze als twee
druppels water op elkaar. Mijn red
middel was niet aanwezig. Hun rin
getjes lagen blijkbaar nog op de was
tafel. Daar stonden ze stil als stand
beeldjes op de drempel. Wie was de
jarige? Kwam eb nu maar één naar
voren; die zou het toch zeker wel
zijn. Maar niets gebeurde. Toen be
sloot ik op goed geluk maar een greep
te doen. „Kom eens hier, Ankie," zei
ik, „dan kan ik je gelukwensen met
je verjaardag." Maar daar kwamen
ze allebei naar voren. Wat nu te doen?
Ik stak mijn hand uit naar het pre
sentje, dat op mijn kaptafel gereed
lag en reikte het aan het dichtstbij
zijnde nichtje. „O tante, lieve tante,"
klonk het, „wees maar eerlijk. Beken
maar, dat U ons nog steeds niet uit
elkaar kunt houden; ik ben morgen
immers jarig."
De achterste, die natuurlijk de jarige
Ankie was, sloeg de arm om mijn
hals, terwijl ze zich met de andere van
het pakje meester maakte. Ik gaf me
gewonnen. Kom ik nu nog eens langs
een speelgoedwinkel en kijk ik naar
de poppen in de etalage, dan moet ik
telkens zachtjes lachen in mezelf en
voel ik me weer die domme tante, die
haar eigen nichtjes niet uit elkaar
kende.
Een zoon van een Franse familie,
die naar Noord-Amerika was getrok
ken, ging aan één der universiteiten
van de Verenigde Staten studeren. Na
enige tijd werd hij door één zijner me
destudenten aangeklaagd, dat hij in
strijd met regel en gebruik in zyn ka
mer een vaatje Franse landwijn in
voorraad had. Hij moest voor de pre
sident verschijnen, die hem vroeg:
„Ik heb vernomen, dat U in uw kamer
een vaatje wijn hebt, is dat zo?"
„Jawel mijnheer de president," was
het antwoord. „Mijn dokter heeft me
voorgeschreven elke dag als verster
kingsmiddel enkele glazen van deze
onschuldige Franse landwijn te drin
ken." En de olijke student voegde
hieraan toe: „Daar ik niet altijd wil
gaan, waar deze wijn te krijgen is,
heb ik maar een vaatje naar mijn ka
mer laten brengen."
„Zo, en voelt ge U daardoor reeds
wat versterkt?"
„O, ja, mijnheer de president. Toen
het vaatje een week geleden in mijn
kamer werd gebracht kon ik het nau
welijks optillen en nu kan ik het met
het grootste gemak dragen."
De kinderen van de Jeugd-Koerier
worden verzocht geen buitenlandse
postzegels meer naar Tante Iet te
zenden of aan haar te vragen.
Kinderen, die buitenlandse post
zegels willen ruilen kunnen hun adres
aan tante Iet opgeven, waarby zij dan
liefst ook moeten vermelden van wel
ke landen zij postzegels sparen. Al
deze bijzonderheden komen dan onder
de mededelingen, zodat de postzegel
verzamelaars elkaar dadelijk kunnen
schrijven.
Han Gertenbach, Zeestraat 377,
Wjjk aan Zee, zoekt een corresponden
tievriend. De leeftijd is dertien jaar.
Dinie Jonkman, Laagzljde B 35,
Schagen, zoekt een correspondentie
vriendinnetje van ongeveer 12 jaar.
Een correspondentie-adres wordt
gezocht door Liesbeth Klingeier, Scha-
penland 375, Broek op Langendijk.
Liesbeth is 12 jaar oud en houdt veel
van fietsen, zwemmen en gymnastiek.
Ook zwerft zij graag op het water.
Daar heeft zij in het land van de dui
zend eilanden gelegenheid voor.
Thea Laan, Badhuisstraat 1519,
Huisduinen, wil graag corresponderen
met Truusje Stegeman in Beverwijk.
Dat brengt een kind in ver
rukking: in ieder handje een
zuurtje, allebei even lekker en
verleidelijk. Zó lekker en ver
leidelijk dat ze maar allebei
tegelijk in de mond worden ge
stopt!
De Gruyter heeft deze week
zuurtjesweek: een enorme sor
tering verschillende vruchten-
smaken, waarvan er véél in een
ons gaan. Het kan dus deze
week: zelfs in ieder handje
twee!
Trouwens wat de snoepbon be
treft; U zult Uw ogen niet ge
lóven zoveel keuze De Gruyter
heeftgevulde bonbons, choco
lade en versnaperingen in méér
dan 20 soorten.
Van 25 Juni t/m 1 Juli 100
gram zuurtjes naar keuze van
20 voor 15 cent!
817
(Ingezonden Mededeling).
tsPOB&ER KLÏEIOE. BESLOTEN OM DE T?EÏS TE OW-
DERB«tKfcN £r» !N Hel D°RPJE- Tt "BLyVEN
Ht! WAS en ERG LEUK,Vonden ze. en HET NEGER-VoLK) 6.
u«.cmt setleh.o. Geweldig veel valt er hïer
te beleven/; had een neger jongetje hen verteld j
-—met 'dat negertje waren ze al tukke vrienden.
--PUPpr, zo heette het kereltje,was-ryna actjo
B'i dobber en kliekje te vinden.
H'i'l kon DRACHTIG. SCHILDEREN EN OP EEN GOEIE da<s
7 AT PuPPI WEER EENS EEN -SCHILDERj TE MAKEN.
•-= HM HAD EEN RUSTIG PLEKJE uirGEZoCHT ACHTER EEN
HEUVELTIÊ EEN EIND -BUiTEN HET DORp."" '1
--=■ HET «.CHiLDERij WAS NET GEREED GEKOMEN,To6N T>OB",
"BER EN KLl'EKIE VER-SCHENEN
J DAAR MOESTEN ZE EEN FILM
-'cv."'./ van maken/ Puppi ginq.
NAAST HET -SC.HiLDERjj ■STAAN.—
WAT WAS Hjj TROTS opz'N SL-.
■schïlderd hert dobber en1
kliekje zaten al achter, huns
pTlm-cameRa
nou moet je even glimlachen,
hoor Puppi riep Kliekje.
maar iNplaats dat puppi Gi'nS
GLIMLACHEN TROK IE PLOTSELING^
een vreeselj'k benauwd gezicht
£n z.ette het meteen op sen
LoPEN puppi had na-
meljk van achter het heuvel-,
Tie een grote leeuw zjen aankomen. —ïDortbeR en
KLIEK |E HADDEN DAT NI6T GEZIEN EN FILMDEN MAAR
—alex", zo heette 1>e leeuw,
ola&süavfcifsssiiaa«!,iafi!;! maakte -st6.6ds het dorp on
veilig en werd door iedereen
gevreesd.1— ALS HETDONKês
v/aS.dan sloor Alex -RotTD v
het dorp en af en toe. ook wel
eens door het zorp.—
niemand had hem nog kun-
nfn vangen al was er ook
EEN GROTE BELONING VOOFV
UiTSELooFD." DAAR ZAG
ALEX EENSKLAPS HET -SCHILDE
Rj EN NAI^ EEN GROTE spRoNft-
OOOP
TJEEDD ADEMA JHSi
„Omdat hij vrijwel op hetzelfde ogenblik in het kamertje bij meneer
Visser geweest is," zei de inspecteur. „Kunt U zich niet herinneren, dat hij
daar om vuur gevraagd heeft?"
„Toegegeven," zei de commissaris. „Hij heeft een alibi, maar over het
algemeen houd ik niet van alibi's, vooral niet als ze zo duidelijk gedemon
streerd worden."
„Resl dan nog het feit," zei inspecteur Beekman, dat de moord gepleegd
is nog vóór iemand hier kon weten, dat er een erfenis op komst was, zodat
daardoor het motiet vervalt."
Driemaal liep de commissaris zijn kamer op en neer voor hij hierop ant
woordde.
„.longeman," zei hij, „ik heb in mijn loopbaan ai heel wat legkaarten in
elkaai geprutst en ik wii eerlijk toegeven,- dat dit een van de moeilijkste
puzzles is. Maai ik voel, dat wat ik aan eikaar gepast héb niet helemaal
waardeloos is. Het belangrijkste stuk, dat mij ontbreekt is inderdaad wat je
zoeven gezegd hebt: hoe konden nummer twee, of zijn helpers, weten, dat
die meneer in Zuid-Frankrijk op het punt stond het hoekje om te gaan en
een kwart millioentje weg te geven?"
„Laten we die vraag dan maar dadelijk beantwoorden," zei de hoofd
inspecteur. „Dat konden ze alleen horen van iemand, die iets afwist van
dat testament."
„En die ook wist, dat die meneer in Nice niet lang meer zou leven," vulde
inspecteur Beekman aan.
„Volkomen logisch," zei de hoofdinspecteur.
„Best," zei de commissaris. „Nou, wie wisten daar iets van? De notaris
natuurlijk en die ouwe klerk daar in Nice, maar die kunnen we geloof ik
wel buiten beschouwing laten. Verdei de getuigen. Allereerst die meneer
Destournelles, maar die is over de tachtig en heeft zoveel geld, dat hij het
niet op kan. Trouwens, hij zou die erfenis immers toch niet kunnen krijgen.
Nou, dan blijft er nog alleen..."
„Die dokter," zei de hoofdinspecteur.
De commissaris knikte. „Inderdaad," zei hij, „maar die dokter is dood.
Die is bij een bombardement van Bremen omgekomen."
„Heeft U daar enig bewijs voor, commissaris?" informeerde de hoofd
inspecteur.
„Bewijsbewijsneen, natuurlijk niet. Dat is niet te bewijzen. We
moeten eenvoudig aannemen, dat de man dood is, omdat er nadien niets
meer van hem gehoord is."
„We kunnen met evenveel recht aannemen, dat hij niet dood is," zei de
hoofdinspecteur. „Stel, dat hij leeft en contact heeft gehouden met zijn
relaties in Nice, dan kon hy weten, dat de ziekte van meneer De Groot een
zodanig verloop had genomen, dat het einde binnen afzienbare tjjd te ver
wachten was. Hij kent het testament en weet dus wat er met het geld zal
gebeuren. Waarom zouden we de mogelijkheid uitsluiten, dat hij een seintje
heeft gegeven aan die meneer Lagerman of diens handlangers? Als U ver
band wilt zoeken tussen de moord en de erfenis dan heeft U hier mijns in
ziens de enige oplossing van de vraag hoe de moord gepleegd kon worden
vóór er hier schijnbaar iets van die erfenis bekend was!"
„Maar," bedacht inspecteur Beekman, „welk voordeel kon die dokter er
bij hebben, dat niet meneer De Vries, maar meneer Lagerman het geld
kreeg?"
„Wel," zei de commissaris, „omdat hij in een geval als dit waarschijnlijk
zelf een kleiner of groter deel van dat geld wi) hebben en omdat hy daarvoor
veel meer invloed op die stumper dan op die tandarts kon uitoefenen. Die
moeder was ziekelijk en zou niet lang meer leven. Daarom had hij destijds
dan ook liever, dat die meneer De Groot het aan die vrouw in plaats van
aan haar zoon vermaakte, omdat het in dat geval toch naar die
invalide zou gaan. Dat spoorloos verdwijnen van die kerel staat my trou
wens ook niet aan. Dat is al te gemakkelijk."
„Inderdaad," zei de hoofdinspecteur. „Ik zal eens in Bremen laten infor
meren of er daar iets van een doodgebombardeerde Hollandse dokter Bekend
is, maar het is te begrijpen, dat een dergelijk onderzoek waarschijnlijk toch
geen resultaat zal hebben. Ik vind Uw beschouwing heel logisch, commissaris.
Inderdaad, waarom zou de kerel niet leven? Waarom zou hij bijvoorbeeld niet
in verbinding met die meneer Dupois kunnen staan?"
„Maar dat staat hij ook!" riep inspecteur Beekman, die zich plotseling
fragmenten uit het verwarde verhaal van mevrouw Jansen herinnerde.
Toen hij de verbaasde gezichten van de beide mannen zag, haastte hij
zich een uitleg te geven. (Wordt vervolgd)
f
