De roep vanlUNGLE PIMPERNEL
Tante Sabi
ne
isement
van Boenzel en Jonker Flonker
Bergen.
karspel.
naar
DE KRUISTOCHT VAN DE CATALINA P 85
Tjfomtimktffw&enl
De vreemdsie
dag in mijn
leven
Kostbare aanwinst voor
Gronings Museum
Collectie oude meesters
Pakistan viert zijn eerste
verjaardag
India een jaar
onafhankelijk
Ontploffing in Nevada
Puzzle-rubriek
Wij luisteren naar
grijpt in
van Ingen
rol van dr
teer naar de
illips, wiens
juist binnen
Verder zag
5ers van Lies
en een wat
wijl Henny
ïeg als Mary
viel bijzon-
zal in Alk-
enkele keren
aan 't slot
G
id
Arie de
>er. Ge-
Martinus
harina de
Cornells
Blanken-
de Jong
Joseph
Harmtje
jaar, won.
Emil Gold-
Johanna de
In Oud
twee hu-
'iet Köhler
Kampioen
een ver-
onmogelijke
echter zo
plekken in
Piet Köhler
jamfabri-
mie van zijn
bokser uit
kampioen.
van Kal-
us Wipper
en de zaal
ien.
was voorts
ins Bogaert
Van de
ils treuren-
traden op
ler, Gerard
ied spel te
een goede
ie Rhythm
afwisse-
Langedijk.
leeft weinig
Grote aan-
markt heb-
kan nietont-
verscheidene
ng intrad.
is nog
veilingen
;ens aange
prezen ont-
bewogen
ler tussen
m tomaten
jzen lagen
iets beter.
6.10, een
de kool
le moest
Groefex
en en al-
g bestond
prijs een
minimum
eveneens
van de
De gele
De rui-
(f 13—
ooi noteerde
aanvoer. De
een ge
en willen
onder f 3,
gele no-
EILING, 16
azie 522;
4—28; to-
6—12; ra-
ele kool 7
lruiven 92—
stok) 42-68;
per 100 kg.
•nkool I 35
komkom-
122, alles
22; selderie
ïr 100 bos.
kg.
Opgave van
ien en 2*
Ide voor de
Augustus,
erstelingen
6.50—7.50;
90; bintjes
a 6.90—7;
300 kg gele
kool 45;
23.000 kg.
ien 10.30
6.10; zilver
uien 1.60
ENTHALE,
irdappelen:
lingen 6,80
10,20; 34,000
uien 9,20
0; 5500 kg
mkool Si
Bij de eenzaamste J man ter wereld
Met afgezette motoren glijdt de
Catalina P 85, na geruime tijd langs
de hoge wanden, die de Wisselmeren
omsluiten, gevlogen te hebben, om
de gunstige positie tot landen te kie
zen, het water tegemoet. Suizend
jaagt de wind lang het toestel en het
klopt en hamert in m'n hoofd als zat
daarin een hels klokkespel.
We maken een mooie landing en
als een machtig-grote adelaar vliegt
het toestel laag over het meer. Nog
even en hij raakt het water. Als een
raket boort het zich erin en dan
duurt het nog een minuut. We liggen
stil. En het anker gaat uit en de
blister wordt geopend.
We liggen op een halve mijl af
stand van de kust. Ik zie ergens een
stukje steiger, of wat daarvoor door
gaat. Verder is het stil. Nergens is
enig leven te bespeuren.
Maar dan klimt Jean Victor de
Bruyn, de jonge bestuursambtenaar,
die hier leefde en werkte onder om
standigheden waarvan men in Hol
land geen besef heeft, uit de blister
en bovenop het toestel. Hij richt zich
op: een jonge, slanke kerel, bruin
verbrand, louter spieren en pezen.
Jean Victor de Bruyn, een der merk
waardigste mensen, die ik ooit ont
moette en van alle vreemde, zonder
lingen en vaak onbegrijpelijke Euro
peanen, die op Nieuw Guinea leven,
misschien de allervreemdste. Een
man, die beter dan wie ook de wilder
nis kent. Die er jaren in woonde, die
jarenlang als enig gezelschap bij zich
had de kinderen van dit land, de Pa
poea's. De Papoea's, die nog nimmer
een blanke hadden gezien. Die zich
rog in de wildste natuurstaat be
vinden. Die hun eigen inzichten heb
ben over leven en dood, die leven te
midden der demonen, die hun leven
richten en bepalen. Hier leefde Jean
Victor de Bruyn, de eerste rimboe
loper van het verloren rijk, dat Nieuw
Guineg. heet. De man, die als laatste
Nederlander daar bleef, in de oer
wouden en onbekende valleien, om
ringd door de Papoea's, die hem ver
eerden als hun aller vader,, als de
Grote Witte Man van Verre.
Een man, deze Jean Victor de
Bruyn, die leeft onder de hardste
Omstandigheden, pie de ontzaglijke
gevaren der wildernis feilloos kent,
die leeft als een Papoea onder de Pa
poea's, die slaapt in dit land van ma
laria en brandende hitte, zoals de
nomaden van dit land er leven. IJzer
sterk, met een enorme wil en met de
moed onder te gaan in jaren van vol
komen verlatenheid. Jean Victor de
Bruynde laatste Hollander op
Nw. Guinea, toen de Jappen er reeds
jaren zaten. Toen was hij, Jean Victor
de Bruyn, de enige en laatst overge
bleven Hollander in dit land van rim
boelopers en avonturiers, die de Ne
derlandse vlag hoog hield. Alles wat
Jap was op Nieuw Guinea maakte
jacht op hem. Hij was onvindbaar.
Hele bataljons werden deze „Neder
landse spion" achterna gezonden, lil
de wildernis. Het kostte de Jappen
honderden do<3en aan koorts en ont
bering. De Bruyn bleef ongrijpbaar.
Die zat altyd op een andere plaats.
En hjj was overal tegelijk. Hii was
Papoea onder de Papoea's. Hij was
een van hen. Hij verraade nooit een
Papoea. Daarom verraadden de Pa
poea's ook Jean Victor de Bruyn
niet.
Deze man is bij zijn léven reeds
legendarisch geworden in dit land.
Hij kreeg een naam. Een naam, waar
op een man trots kan zjjn: men
noemt hem hier „Jungle Pimpernel".
En zo een man ooit die naam ver
diende, dan zeker Jean Victor de
Bruyn.
Jungle Pimpernel staat op de blis
ter van de Catalina P 85, met de
benen wijd uit, het vuile en verscho
ten khaki wat flodderig om de beuige
leden. Ik kan wel huilen, dat Praff.
de fotograaf, niet mee is. Wat een op
name
Ik beleef een zeldzaam ogenblik.
Jungle Pimpernel weet wel, dat het
volk er is. Maar het waagt zich n"g
niet te vertonen. Er is een grote
vogel gekomen, gevallen uit de hemel,
maar wie zitten in het hart van die
vogel? Vrienden of vijanden?
Dan gaan de handen van Jungle
Pimpernel omhoog, ze komen bij de
mond, ze vormen een roeper en dan
davert de stem, met de kracht van
een bazuin, over de volkomen stilte
van het meer.
Vreemde klanken, zonderlinge
klanken. Half menselijk, half dierlijk.
De stem draagt vermoét ge
boord worden over het meer, tot daar
waar de groene wildernis zich sluit
boven het water.
En dit is het wat Jungle Pimpernel
roept over het meer:
Kora jamo!
Wado ebeo toda!
Merah merah meta!
Kontolulle mete!
En dat betekent:
Hé jullie daar ginds
Hé jullie daar boven op de
heuvels1
De Kontroieur is gekomen
de Kontroieur is gekomen!
Ik zie het wonder gebeuren. Twee
maal roept Jungle Pimpernel zijn
volk en dan komt het: donkere kop
pen duiken uit de wildernis. Mannen
en vrouwen en jongens rennen naai
de kant van het meer. Springen, dui
ken, tuimelen in kano's, die niets
meer zijn dan uitgeholde boomstam
men. En in razend tempo komen ze
aanschieten.
Het is een vreemd en uiterst sen
sationeel schouwspel. Van een onbe.-
schrijflijke wildheid. De mannen,
naakt tot op paar schelpen om armen
en benen na, en een uiterst kleine
schaambedekking. Met beschilderde
borsten en ruggen. Beschilderd met
rode en witte klei. Met pluimen in
het haar en de bogen tussen de
knieën geklemd. En in iedere prauw
zit een man, die wild slaat op de
tifa, de lange houten trom, overspan
nen met casuarishuid.
Ze zwermen om de Calatina en
iedere man en iedere jongen is in
volkomen opgewonden staat. Er ligt
een glans van begestering over ieder
der zwarte gezichten: de grote dag
is er dan: „Kontolulle is gekomen"...
de grote man, de Witte Vader der
Papoeas.
Ik ontmoet die dag nóg een blanke
man, die leeft onder de Ekari's, de
stam bii de Wisselmeren. Dat is Re-
verend Kenneth E. Troutman, zende
ling van de Christian and Missioning
Alliance, uit New York. Hij is 32
jaar. Een lange, slanke, vriendelijke
man. Hij woont in een hut van atap
op een heuvel. Hij is de eenzaamste
man ter wereld. Ik vraag hem die
avond, als de regen over de vallei der
meren jaagt, en de valwinden der
bergen kreunend tegen het wiegelend
dak slaan, waarom hij de wereld
verlaten heeft. Mr. Troutman zegt:
„om te dienen". Ik vraag hem wan
neer hij met verlof gaat? Hjj ant
woordt, dat zjjn werk geen verlof
l'.cnt. Ik vraag hem waar ergens in
de wereld zijn huis, zijn andere huis
staat. Mr. Troutman kijkt me lang en
niet-begrijpend aan en zegt dan:
„Dat huis staat hierboven, dat is nvin
huis". Hij bedoelt een huis, hoger
dan de hoogste berg van Nieuw Gui
nea, duizend mijlen boven de meest
barre sneeuwtop van de woeste Pla
teaux. Hij bedoelt het huis van God.
Ik vraag Mr. Troutman die avond,
o vreemdste aller avonden in mijn
leven, waar hij de kracht, de moed en
de wil vandaan haalt in deze barre
woestenij' van wilde Papoea's te
leven. Hij glimlachte mild. de jongt
Amerikaan, en hij zegt: „There where
is faith there is love": waar geloof is,
is liefde. „En ik geloof in dit volk en
in mijn werk. Ik d'b.n, ik doe mijn
taak. die mii gegeven is door mijn
vader in de Hemel. En ik wil hiei
blijven".
O vreemdste aller avonden in mijn
levenzulke mensen bestaan nog
in deze wereld. Daar zijn nog man
nen, die het leven in de maatschappij
vearwel zeggen en heengaan naar
oorden, zo ver achter de laatste
"in der beschaving, zo mateloos
ver weg van al datgene wat de wereld
ons geschonken heeft om „rustig en
comfortabel" te leven, dat voor hen
geen terug meer bestaat. Daar zijn
nog mannen, die in liefde dienen en
die zich geplaatst hebben op de een
zaamste post der wereld.
Die dag leerde ik twee helden ken
nen. De ene heet Jungle Pimpernel.
De andere Reverend Kenneth E.
Troutman.
Die nacht slaap ik niet. Ik nam een
deken mee de bergen in en het is om
3 uur in de morgen 2 graden onder
nul. Ik ben verstijfd van kou gn denk
te bevriezen. Buiten slaat de regen
neer. De wind giert door de vallei
en buiten liggien, onder de atap af
dakjes, de Papoea's. Heel de nacht
zingen en dansen ze door. Er is grote
blijdschap in de clan: Kontolulle ls
gekomen. Een grote dag voor de
stam der Ekari's. Ook een grote dag
voor Nederland. Vandaag is het ge
zag teruggekeerd aan de Wissel
meren. Vandaag is de vlag geplant in
deze vreemde, geheimzinnige uithoek
van de wereld en hij zal er blijven
waaien, in de koele bries van 2000
meter hoogte, zolang als de beste
krachten van ons volk de moed, de
wil en de geest hebben dit leven te
willen leven.
Rondom rokende vuren zitten de
Papoea's. Ze praten zacht. Soms
springt er een op en danst om het
vuur. En de anderen, rustend voor
hun grote oorlogsbogen, staren naar
de hut. Ik zie in de glans van het
vuur de ogen fonkelen in de zwarte
gezichten en ik weet dat daar grote
vreugde heerst aan 't vuur: Kontolulle
is teruggekomen.
In dat andere huis, op de heuvel,
slaapt Reverend Kenneth E. Trout
man. Hjj slaapt de rustigste slaap
van alle mensen op de aarde.
ANTHONY VAN KAMPEN.
Het Museum van Oudheden voor
provincie en stad Groningen is in het
bezit gekomen van een kostbare col
lectie oude meesters, waarop het te
recht trots kan zijn en die de Gronin
gers in de gelegenheid stelt te genieten
van de schilderkunst uit vroeger
eeuwen. Door het op 17 Juli 1948 over
lijden van mevrouw J. W. Bouman
Slingenberg, weduwe van wijlen prof.
dr. Klaas Hex-man Bouman (die op 8
Nov. 1947 o\ er leed) ontving het Mu
seum bij testament 22 schilderijen, Per
zische kleden en beeldhouwwerk (waar
onder van Tjipke Visser), welke schen
king als legaat Bouman—Slingenberg
in de collectie van het Museum zal
worden opgenomen.
verfris
U dan
met
Eau de Cologne
Pakistan heeft Zondag de eerste ver
jaardag van zijn onafhankelijkheid ge
vierd. In het met vlaggen getooide
Karatsji woonden meer dan 150.000
personen een troependefilé bij, dat
door minister-president Ali Chan werd
geschouwd. Hierop volgde een uitde
ling van klederen en voedingswaren
aan de armen.
Bij de plechtige opening van het
nieuwe radiostation, zeide de minister
president in een toespraak, dat de
strijdkrachten van Pakistan thans el
ke aanval het hoofd zouden kunnen
bieden.
In een proclamatie aan de bevolking
wijst gouverneur-generaal Djinnah op
do „gunstige economische evolutie se
dert de verwerving van de onafhanke
lijkheid".
India ging gisteren zijn tweede jaar
van onafhankelijkheid in. Men ver
wachtte geen herhaling van de geest
driftige volksbetogingen, die het vorig
jaar gehouden werden bij de machts
overdracht, daar de schaduw van
Gandhi's dood nog steeds over het land
hangt en de woelingen ontstaan na de
deling van Brits-Indië, voortduren.
Premier Pandit Nehroe heeft vele
gelukwensen ontvangen, o.a. van de
premiers van Engeland, Canada, Italië
enBirma en de president van de Repu
bliek Indonesië. In een boodschap aan
het volk spoort de gouverneur-generaal,
Tsjakrarvati Radja Gbpalatsjari, aan tot
betonen van de grootst mogelijke bur
gerzin en samenwerking met Pakistan.
In de zakenwijk van Reno (V.S.) zijn
vijf personen gedood en tenminste 113
gewond ten gevolge van een ontploffing,
die volgde op een brand.
De meeste gewonden waren toe
schouwers bij een brand in een han
delsgebouw waar zich op onverklaar
bare wijze een ontploffing voordeed.
VAN MABIJ
EN \/ERRE
Bij de fam. Alfring in De Krim
werd een kippenei geraapt, dat een
punaise bleek te bevatten.
Nederland zal met een officiële
inzending deelnemen aan de Praagse
najaarsbeurs.
Z.K.H. Prins Bernhard zal op
Woensdag 25 Augustus 1948 op de
Brink te Deventer namens H.M. de Ko
ningin decoraties uitreiken aan perso
neel van de scheepvaart, de Kon. Ma
rine en de Kon. Landmacht, dat zich
gedurende de oorlogsjaren 1940'45
heeft ondei-scheiden.
Op Woensdag 8 September a.s.
houdt de Algemene Nederlandse Zui-
velbond (F.N.Z.) in het Beursgebouw
te Leeuwarden zijn jaarlijkse algemene
vergadering.
De directeur van het Landbouw
Economisch Instituut, dr. J. Horring,
zal een inleiding houden over: „de
toekomstige landbouwpolitiek, mede
in verband met de Benelux".
Op 4 September zal het gerestau
reerde graf van zestien leden van het
Huis Nassau-Dietz in het voorportaal
van de Grote Kerk te Leeuwarden
aan H.M. de Koningin worden over
gedragen. Zoals bekend is deze over
dracht bedoeld als huldeblijk van de
Provincie Friesland ter gelegenheid
van het a.s. regeringsjubileum.
De nieuwe Poolse gezant, de heer
Ksawery Pruszynski, is Zaterdagmor
gen te 's Gravenhage gearriveerd.
De Tsjechoslowaakse regering
strekt haar belangstelling ook uit tot
hagedissen, salamanders, kikkers, ha-
zelwoi'men e.d. Deze dieren moeten
voor uitsterven worden behoed en er
zullen wetten worden uitgevaardigd,
c.ie de instandhouding van de soort
bevorderen.
Lord Harmsworth, de laatste der
drie broers, die de „Daily Mail" heb
ben grootgemaakt, is te Londen over
leden. Zijn broers waren lordNorth-
chff en lord Rothermere.
De Amerikaanse „American Ex
port Lines" laten (met bijna de helft
van de bouwkosten aan subsidie) twee
schepen bouwen van elk 25 millioen
dollar. Zij zullen dienst gaan doen op
de route naar de Middenllandse Zee
havens en plaats bicden aan 972 passa
giers.
In Egypte, waar 80 procent van
de bevolking niet kan lezen of schrij
ven, zullen practische maatregelen
genomen worden om analphabetisme
tegen te gaan. Er zal een aantal nieu
we scholen worden gebouwd.
In een groep van 50 Britse, Fran
se en Zwitserse geleerden zal deze
week in Zd.-Frnnk' ijk een aantal erot-
ten .onderzoeken. Frans legerpersoneel
zal tegelijkertijd oefeningen houden in
het zenden van radioberichten vanuit
ondergrondse posten.
Een van de hoofdpleinen van
Rio de Janeiro draagt thans de naam
Mahatma Gandhi. De nieuwe naam
werd gegeven op de dag van de vie
ring van India's eerste verjaardag.
Vw'Ceer vet
43. Toen Jonker Flonkei' in een rok-
costuum met een hoge strakke witte
boi-st uit de achterkamer kwam was
Boenzel helemaal opgetogen. „Hoera",
riep het trouwe dier, „wat ziet U er
schitterend uit, baas. Kon ik nou maar
weer gewoon naast U lopen en sprin
gen, net als een echte hond. Ik voel me
zo opgelaten
Jonker Flonker had zich even met
zichtbaar-welbehagen in de spiegel be
keken. „Goede vriend..", begon ie toen
minzaam tegen Gerardus, terwijl ie een
hand uitstakMaar verder kwam ie
niet, want Boenzel was langs hem heen
naar beneden geschoten en met een
dreunende smak op de vloer terecht ge
komen. De poppen links en rechts tegen
de wanden knipperden even met hun
ogen door de schok die dat gaf.
„Au.. M'n poten..", huilde Boenzel.
„Ik 'heb m'n gewicht weer tex-ug.Op
eens
„Dat komt natuurlijk door de warm
te", zei Gerax'dus rustig. „Die zweef-
klontjes blijven altijd gevaarlijk spul.
Ze worden veel gebruikt voor bruilof
ten en partijen. De gasten verstoppen
ze dan stilletjes in een stuk pudding of
zo iets. Het is natuurlijk wel leuk om
de bruid eens te laten vliegen. Maar )k
houd niet van dat soort nieuwigheidjes".
Ik ook niet", zuchtte Boenzel, terwijl
ie zich met een poot over een poot
wreef.
Enfin, we kunnen ons nou tenminste
allebei weer vertonen, baas. Het mu
seum is 's avonds tot tien uur geopend.
Misschien is dr. Scherf er nog. Zullen
we dan nu maar gaan
„Goed", zei Jonker Flonker
Eumle 45. De vier vergeten cijfers.
(Opl.)
Deze vergeten cijfers waren in de
volgorde van 1. naar r. 3 6 1 0.
Daardoor werd het deeltal:
473694869121048.
Gedeeld door 7193658 gaat de deling
precies op en geeft tot uitkomst:
65848956.
Vele van onze oplossers vonden de
opgave zeer interessant en verklaarden
dan ook met genoegen naar de opl. (die
zij dan ook prompt inzonden) te heb
ben gezocht. Diverse opl. waren keurig
verzorgd. Na loting onder de goede op
lossers is de wekelijkse prijs van 5.
d'tmaal ten deel gevallen aan de Heer
Dr. ir. J. C. de Ruyter de Wildt, Koe-
poortsweg 94, Hoorn. Gefeliciteerd! Deze
prijs zal worden toegezonden.
En nu onze nieuwe opgave.
Puzzle 46. Welke zin?
Er wordt gevraagd een zin van 7
woorden, die in deze tijd wel past....
maar niet altijd.
De eerste letter van elk der 7 woor
den is hieronder gegeven:
F z 1 d m n b
Behalve van deze letters moet men
nog gebruik maken van de volgende 29
letters, in alphabetische volgorde ge
geven:
a a a -— a e e e e e
e e i i k m n n n
o o r r r r s t t
u w.
Welke zin is bedoeld?
Oplossingen (per briefkaart) tot\ en
met Donderdag 19 Augustus aan de Re
dactie van dit blad. (Er wordt weer een
prijs van 5.— verloot).
PROGRAMMA VOOR HEDENAVOND
HILVERSUM II, 415 m Nieuwsberichten
om 6, 7,25 en ll uur AVRO: 6,20 Tom
Erich (piano) 6,30 Over de lëvensopvat-
tlng van primitieve volken 7,00 Les Gara
do Paris 7,30 Aansluiting met De
Royal Albert Hall" te Londen - 9 00
Gesprekken met dokters 9,15 Het Om-
roep-orkest 10,15 Buitenlands overzicht
10,30 De Kwintetspelers 11,15 Melo
dieën van Cole Porter
HILVERSUM I, 301 m Nieuwsberichten
cm 7, 8 en 11 uur KRO: 6,20 Sport-
pi aatje 6,30 Voor de Strijdkrachten
7,15 Gramofoonplaten 7,30 „Het spel met
de dood 7,45 Niwin-klanken 7,50 Ru
briek van de Wederopbouw 8,05' Koor
werken 8,12 Radio-CembaJo-gezelschap
8,45 Voordracht 9,00 Het Radio Phil-
harmonisch-orkest 10,25 Gramofoon-
muziek 10,37 Actualiteiten 10,45
Avondgebed 11,15 Europese "klanken
PROGRAMMA VOOR WOENSDAG
HILVERSUM II, 415 m Nieuwsberichten
7, 8, 1, 6, 8 en ll uur VARA: 8,18
Ambrose en zijn orkest 8,50 Voor de
huisvrouw 9,00 Gramofoonplaten 9,35
Strijkkwartet VPRO: 10,00 Morgenwij
ding VARA: 10,20 Onze keuken 10,30
Als de stofzuiger zwijgt 11,00 Populair
non-stop-programma 12,00 Orkest Frans
Wouters 12,38 Hawaiïanklanken 1,20
Kwartet Jan Corduwener 1,45 Gramo
foonplaten 2,00 Gesproken portretten
2,15 Omroep-Kamerorkest 3,00 Jane Eyre
3,30 De Regenboog 4,00 Raie Da Costa
(piano) 4,15 Weinig in de krant, veel in
het land 4,45 Vragen staat vrij 5,15
The Ramblers 5,45 Indische aquarellen
6,15 Vara-varia 6,20 Orgelspel door
Johan Jong 6,45 Silvestri -kwartet 7,00
Het Nederlands Volkstoneel in het ko
mende seizoen 7,15 Het nieuws uit In-
dië VPRO: 7,30 Voor de Jeugd 7,45
„Lezen in de Bijbel" VARA: 8,05 Din
gen van de dag 8,15 Dolf van der Linden
en zijn Metropole-orkest 9,00 De Zweed
se lucifer 9,45 Malando en zijn Tango-
Rumba-orkest 10,25 Omroepkoor 10,45
Musette-klanken 11,15 Dansmuziek
HILVERSUM I, 301 m Nieuwsberichten
om 7, 8, 1, 7, 8 en ll uur NCRV: 8,15
Gewijde muziek 8,30 Ochtendklanken
9,00 Ochtendbezoek bij onze jonge zieken
9,30 Symphonisch morgenconcert 10,30
Morgendienst 11,00 Muziek 11,30 Gra-
niofoonmuziek 12,00 Amati-trio 12,33
Commissie Geestelijke Werkgemeenschap
bank- en zakenwereld 1,15 Muziek
2,00 Busch-strijkorkest 2,30 Gramofoon
platen 3,00 Symphonie 3,30 Muziek
4,00 Een postzegelpraatje 4,15 Vocrr onze
jongens en meisjes 5,30 Egon Perti
(piano) 6,00 Onze Nederlandse koren en
korpsen 6,30 Voor de Strijdkrachten
7,15 Mr A Bouman bespeelt het klein
01 gel 7,30 De Nederlandse vrouw 7,45
Gramofoonmuziek 7,55 Het Bach-koraal
8,05 Programma-proloog 8,15 Resi
dentie-orkest 8,55 Gramofoonplaten
9,20 Socialisatie en publiek-rechtelijke be
drijfsorganisatie 9,40 NCRV-koor 10,00
Sans Souci 10,30 Nieuwe aanwinsten van
de discotheek 10,45 Avondoverdenking
11,15 Gramofoonplaten 11,35 Avond
klanken
ROMAN
VAN MARIA SAWERSKY-
23.
Na de maaltijd, die Beate zeex- be
scheiden had gehouden, keerden de
beide meisjes naar haar coupé terug,
waar Irene een sigarettenétui uit haar
tasje te voorschijn haalde.
„Ik geloof, dat je om te roken geen
tijd meer hebt", meende haar nicht
haar te moeten waarschuwen. „In Ec-
kernsund moeten we overstappen en
dat is het eerstvolgende station".
In Eckernsund waren de beidt meis
jes genoodzaakt op de aansluiting te
wachten. Het perron was vrijwel ge
heel verlaten. De enige, die opviel,
v/as een bejaarde varensgezel in een
korte, blauwe jekker, die op luide
toon een nogal opgewonden gesprek
voerde met een stationsambtenaar.
„Ik heb geen geld meer", zei de
oude man, wanhopig. „En ik kan toch
niet naar Hasselfeurde gaan lopgn! Ik
behoor tenslotte ook niet meer tot de
jongsten. Met een beetje goeie wil.."
,,'t Spijt me wel, maar Jaar kan ik
geen rekening mee houden", viel de
man van de spoorwegen hem onge
duldig in de rede. „U moet een toe
slagkaartje kopen".
De varensgezel had nu ook de beide
meisjes bemerkt; hij taxeerde nauw
keurig haar kleding en wendde zich
tenslotte tot Irene.
„Misschien wil de juffrouw zo goed
zijn om me wat reisgeld voor te schie
ten?" verzocht hij haar. ,In Hassel
feurde heb ik familie wonen en dan
krijgt u het direct terug".
„Ik denk er niet aan", antwoordde
juffrouw Larsen snibbig. ,.U zult toch
niet van me verlangen, dat ik een
spoorkaartje betaal voor een wild
vreemde man!"
„Maar het zijn toch maar een paar
dubbeltjes, juffrouw. Die hebt u toch
zeker nog wel over
..Dan vergis je je. Ik heb niets over"
„Nou, dan zal er wel niet veel an
ders opzitten dan met mijn ouwe bot
ten te gaan wandelen", zei de man met
een berustende zucht. „Maar een pret
je is dat niet voor iemand, die stijf is
van de rheumatiek. De andere juf
frouw kan me zeker ook niet helpen,
wel? Die heeft zeker ook niks?
Zijn slimme, grijze oogjes gleden
langs Beate's eenvoudige toiletje, wat
baar een gilmlach ontlokte. Zij maak
te haar tasje 'open en nam er een klein
bedrag uit.
„U behoeft niet te lopen", zei ze
eenvoudig. „Koopt u hier maar een
kaartje voor".
De man bedankte haar met een
stortvloed van woorden en strompelde
vervolgens naa. het bureau voor door
gaande reizigers, maar Irene meende
haar nicht ovex haar handelwijze te
moeten onderhouden.
„Je lijkt wel niet wijs, Beate! Waar
schijnlijk heeft die kerel al zijn geld
verdronken en zoekt hij eenvoudig 'n
gek die hem verder h"lpt".
„Beter niet wijs dan harteloos. Irene,
't Kan toch ook zó zijn. dat de man
werkeijjk door omstandigheden buiten
zijn schuld in moeilijkheden is ge
raakt".
„Nou, je bent me een schaap, hoor!"
Beate liet de onvriendelijke bejege
ning zwijgend langs zich heen gaan en
stapte in eexx coupé van de trein, die
juist binnen liep. Irene volgde haar
mopperend, omdat er geen kruier voor
haar koffer te ontdekken was. zodat ze
die nu alleen moest dragen.
Op het laatste ogenblik kwam de
oude varensgezel aandraven, voor zo
ver zijn stramme benen dat althans
toelieten, zwaaide verheugd met zijn
kaartje en klom bij de lelde meisjes
ir de coupé.
„Daar ben ik. En ik zal u tot Has
selfeurde gezelschap houden", grinnik
te hij.
„We zouden u anders heel niet ge
mist hebben,", bromde Irene, verre
van vriendelijk, maar de oude man
deed, alsof hij het niet hoorde, haalde
een pijpje voorschijn en stak er de
brand in.
„Ziet u niet, dat het hier vei-bodcn
is te roken?" viel Irene opnieuw hef
tig tegen hem uit. „Beate, wat zeg jij
wel van zo'n onhebbelijkheid? Maar 't
is jouw schuld; jij hebt je met hem
ingelaten!"
„Ik heb hem alleen maar wat 'ois-
ge'.d geleend", antwoordde Beate kalm
„Overigens hindert het me helemaal
niet, of hij rookt".
„De juffrouw is erg goed voor een
oud man", grijnsde de vreemde reis
genoot. „Maar het is ook niet nodig,
dat ik de lucht hier met mijn pijp be
derf. Als ik een hartig slokkie mag
nemen, gaat het ook wel".
En zonder verdere toestemming van
de beide meisjes af te wachten, nam
hij een platte fles uit de zak van zijn
jekker, schroefde er de stop af en nam
een fikse teug. Smakkend van genot
wreef hij daarna met de rug van zijn
behaarde hand zijn lippen droog, waar
bij hij Beate weer minzaam toegrijns
de.
Voor het eerst nam het meisje het
verweerde gezicht met de heldere
ogen, de smalle lippen en de hoekige
kin eens wat nauwkeuriger op. Een
herinnering scheen bij haar boven te
komen.
Die man leek beslist wel wat op
oom Jules. Maar dat verbeeldde ze
zich natuurlijk. Zeelui vertoonden vaak
veel gelijkenis met elkaar, voorals ais
ze wat ouder werden en de zilte zee
lucht haar spox-en op hun gezicht had
achter gelaten. Maar toch moest ze tel
kens weer tersluiks naar hem kijken,
wat de oude man echter niet scheen
op te vallen.
Irene wuifde zich intussen met een
sterk gepai-fumeerd, kanten zakdoekje
fi'isse lucht toe.
„Het stinkt hier afschuwelijk naar
goedkope tabak en alcohol, beklaagde
ze zich.
„Wat u stinken noemt!" protesteerde
de zeeman. „Die tabak is puik en de
cognac is nog beter".
„Ja, ja dat zal wel. U ziet er nogal
naar uit, dat u zich puike tabak zoudt
kunnen veroorloven
„Toch, schone jonkvrouw, dat kan
ik werkelijk. De schijn bedriegt ge
woonlijk dat zult u spoedig genoeg
bemerken. Zal ik de dames eens iets
van mijn veel bewogen leven vertel
len? Ik ben ettelijke malen de wereld
rondgedobberd, heb alle landen en ha
vensteden aangedaan (Wordt vervolgd)
