N
V,
Mei JUNGLE PIMPERNEL bij de Eken
EEN TROUW
Tante Sabine
Gefarceerde kip en zonnebrillen
ieuws
Heïloo.
Obdam.
Hensbroek.
CDE KRUISTOCHT VAN DE CATALINA P 85^)
J
,En nu is het vrede,
mannen
Geschenk van
Engeland-vaarders
voor 20 schelpen
aan
het
meer
is prijzig
Welkom vreemdeling
Geraffineerde
smokkelmethoden
Geschenk voor de „Willem Ruys'1
van Boemel en Jonker Flonker
Wij luisteren naar
grijpt in
nrigeerd,
ewolking
ig, geldig van heden-
agavond:
inemende bewolking
Zuiden van het land
leest matige Zuid-
Later wisselende be-
selijke buien. Matige
Westelijke richtingen
oei weer.
;st op waardige
Desloten
op waardige wijze
van pastoor J. van
et de opvoering van
een openluchtspel,
rwachtingen te dien
•rtroffen. Meerdere
epetities hadden wij
r het nodige grote
en dit grootse spel 'n
worden. Doch taai
regisseur Jean Ro-
oen zien wat tot
worden. Het spel
begin tot eind. Alles
lede. Het was beide
en pl.m. 1000 perso
deaal weer voor het
penluchtspel en in
chter 't R. K. kerk-
le gelegenheid ge
raden van een der-
in het eerste gedeel-
uchtspel „Angelus
5 belofte aan Maria
•dt voorgesteld, hoe
wereld is gekomen:
dam en Eva. De ge-
ïdeval worden ten
duivel (R. Morsch),
en de verworpen
ordt keurig uitge-
mt de profeet Isaïas
lent, die de voor
de H. Maagd een
zijn naam Emma-
veede gedeelte geeft
van de boodschap
:iël aan Maria. In
bijzonder de nadruk
rheid van Maria,
i gebed van het ge
nheid in deze ver
een climax eindigt
tachtig Magnificiat.
:lte brengt men de
lisweg van haar le
door de duivel en
zij zoekt en vindt
as aan het kruis.
uitbeeldingen door
irtolkers(sters) van
de talrijke engelen
het geheel. Ook de
■igen, ongelovigen,
en ouden van da-
haar spel tot de tal
van dit openlucht
pastoor J. v. Muij-
ganisatoren van dit
bracht voor de dik-
imstandigheden ge-
Doch nu kon hij
en aan de regisseur
c de verdere mede
iet Groot met zijn
iw Leven, de heer
ijn corps St. Cae-
chnische verzorgers
en Kosters, hadden
ontvangst te ne-
ïd applaus door de
deed het talrijke
e afscheid nemen
priester-jubileum,
herinnering zal"
UM-COMITé
it het Jubileumco-
i het regeringsjubi-
van de nieuwe
stende Jager om
een. Aller opkomst
omdat dit de
rgadering is vóór
kermis
van Zondag tot
.den, heeft een kalm
ad Het aantal ver
en kramen was
ar, terwijl ook het
chte kunnen neigen,
in het algemeen
gehad en meer en
gaat behoren
café's was gelegen-
een druk ge
hield het plaatse-
uzieklust" zijn tra-
>r het dorp, waarbij
kasmiddelen ruim
eerd
imfeesten
de Jubileumfeesten
het programma
wordt met een
wagens, fietsen, enz
me is de commissie
rekening van de
te kopen
volks- en kinder-
sport-
lagere school
wedstrijden ge-
aarom het gewenst
tijd aanwezig zijn
elen worden prijzen
om half acht is
d in café Kossen
erking worden ver
de plaatselijke
en de gym-
Hedi, eveneens in
optreden
.i
(Van onze correspondent)
Die dagen spreek ik met Reverend
Kenneth Troutman, met Jungle Pim
pernel, en we sprexen met elkaar. We
doorkruisen een klein stukje van de
vallei, we doorwaden de moerassen en
beklimmen de heuvels, die 'iet giote
meer omzomen. Het is een kostelijk
klimaat. Het is niet warm en het is,
ook al staat de zon recht in de val'ei,
niet warm. Het is het klimaat van het
Zwitserse hooggebergte en ik voelde
me in vier maanden niet zo fit, zo
energiek, zo sterk als hier in de val
lei der Ekari's.
We willen te veel tegelijk doen, de
ze paar dagen. We willen iets zien,
iets leren van het leven van deze wil
de stam, die zich nog in vrijwel onge
repte natuurstaat bevindt, zij het dat
Mr. Troutman via wegen van geleide
lijkheid, poogt enkele der allerzonder
lingste gebruiken en zeden van dit
volk te wijzigen. Maar dit moet voor
zichtig gebeuren en met zoveel tact
dat men de bevolking niet tegen zich
krijgt.
Die middag zitten we voor de hut
van de zendeling en er wordt recht ge
sproken door Jungle Pimpernel. Dat
is nodig want er zijn dingen gebeurd,
in de twee jaar van afwezigheid van
Kontolulle, die nodig uit de wereld
moeten. Een paar leden van de clan
hebben de Jappen eind '44 diensten
bewezen. Ze hebben de Jappen ver
scheidene malen zoete aardappelen en
vis uit het meer gebracht, ofschoon
Kontolulle dit strikt verboden had.
De hoofdman van de clan komt hel
vertellen. In dramatische bewoordin
gen bezweert hij Jungle Pimpernel
wat er gebeurd is. En met wanhopige
gebaren besluit hij zijn eindeloos uit
voerig betoogwat moet er met de
ze mannen gebeuren? Er is, volgens
hem, maar één oplossing: de dood. En
zo snel mogelijk. Maar men heeft de
dood niet willen laten komen, eer
Kontolulle zelf recht gesproken heeft,
als de alwijze Grote Witte Vader van
Verre.
Ik zie van terzijde Jungle Pimper
nel aan. Het moet een Salomo-oor-
deel worden, want Jungle Pimpernel
dorst helemaal niet naar het bloed
van deze paar Papoea's, die eens een
keer zoete aardappelen en vis uit het
meer aan de Jappen gegeven hebben.
Ook al had hij het hun dan verboden.
Daar staan ze, de „collaborateurs"
Daar staan ze, een beetje beschaamd
en volledig in het besef dat de dood
straf zal volgen. Ze zullen wel ge-
speerd worden, direct. Nudat is
dan het einde en de demonen hebben
het blijkbaar zo gewild. En als Konto
lulle het zegt moet het ook recht
vaardig zijn.
Jungle Pimpernel denkt diep na. Hij
staart somber en ernstig naar de grond.
iirjaj
De oud-Engelandvaarders "zullen
H. M. de Koningin ter gelegenheid
van haar gouden regeringsjubileum
'n geschenk aarbieden in de vorm
van een penning. Aan de voorzijde
is een afbeelding van de woning
van H. M. in Londen met de tekst
„Gij zijt de schakel tussen hen, die
thuis bleven en mij - Juni 1942 -
Nov. 1944. De achterzijde draagt
de opdracht „Aan de Moeder van
„Oranje-Haven". Een afvaardiging
heeft de penning Maandag aan de
Koningin op Het Loo overhandigd.
Alle Papoea's zien toe. Wat zal de va
der zeggen?
Dan komt het oordeel: de mannen
die de zoete aardappelen gaven en de
vis uit het meer, weten dat ze ver
keerd deden. Dat is een grote straf. Ze
hebben geleden omdat ze het gedaan
hebben en groter straf bestaat er ter
wereld niet. Maar de clan, de mannen
van het volk der Ekari's, moeten nu
goed begrijpen dat de oorlog voorbij
is. Het is vredealle mensen zijn
weer goed en de aarde draait onge
stoord verder. De mannen die zich het
beste gedragen hebben zullen beloond
worden, dat hebben ze verdiend. Ieder
krijgt een bijl, ieder krijgt 20 .schel
pen. En nu gaan we aan het werk,
ieder kan weer rustig zijn eigen zoete
aardappelen verbouwen en vis uit het
meer halen. Het is vrede op aarde en
de grote gele vijand van overzee be
staat niet meer.
Zo spreekt Jungle Pimpernel. Uit
voerig, langzaam, met nadruk op vele
woorden. En de mannen van de clan
der Ekari's zien hem aan. Aandach
tig, mee-knikkend, begrijpend. Ja, zo
is er goed gesproken, het is vrede op
gans de wereld. En ze gaan heen en
morgen zullen ze hun zoete aardappe
len planten en de vis -uit het meer ha
len.
x
Wij zien het leven van de clan en het
is een heel vreemd, een heel zonder
ling leven. Daar kan men, als wester
ling, niet zo goed bij, de eerste dagen.
Hier koopt de man zich een vrouw
voor 20 schelpen. Of voor 3 jonge ge
zonde varkens. Dat i3 een dure prijs
en het ergste is dat hij de familie van
de vrouw ook moet onderhouden. De
vrouwen hebben het niet zo gemakke-
lijk aan de meren, waar de stam der
Ekari's leeft! Het is zoals Jungle Pim-
pernel het zei: de vrouw hier is alleen
een lust- en lastdier. Zii moet werken.
De man jaagt en vist. En rookt en
voert oorlog.
Oorloghet mag dan „vrede" zijn
in het verre westen, op 8 dagmarsen
van de meren is het oorlog. Al een he
le tijd. De hoofdman van de Ekari's
heeft het Kontolulle gezegd: hij moet
er maar eens heengaan. Ik zie aan het
gezicht van Jungle Pimpernel dat hij
niets liever wil dan dat. maar hij kan
niet. Hij heeft zijn werk in Biak. Hier,
aan de meren, komt aan andere Kon
tolulle: Meyer Ranneft. Hij zou met de
Catalina meegevlogen zijn, tegelijk met
zijn levensmiddelen en medicijnen.
Maar Meyer Ranneft had eenzware
aanval van dvcenteri» en hü moest
thuisblijven Hij komt later. Maar het
voedsel en de medicijnen en de werk
tuigen en de wapens zijn gebracht. En
die liggen te wachten in het huis van
Kenneth Troutman.
Wassenburg neemt honderden me
ters film op, deze dagen. Hij is begees
terd over alles wat hij voor het oog
van de camera kan krijgen. Dat zijn
vuurmakende Ekari's, dansende vrou
wen. speergooiende mannen erj.sla
pende Papoea's. Die slapen in een om
heining van 3 bij 3 meter, met 35
mannen en vrouwen en kinderen sa
men. Op en over en door elkaar. De
regen klettert over het afdakje en de
rook vult het verblijf tot stikkens toe.
En de temperatuur daalt tot 1 of 2 gra
den boven het vriespunt en kleren
kent men niet aan de wisselmeren..
Enkele Europeanen waren hier vóór
ling, een vliegenier, een enkele ont
dekkingsreiziger die na het zien der
meren gekomen is. Het is een zonder
linge ervaring te weten dat men zich
bevindt in een land, dat nauwelijks 10
jaar geleden nog volkomen onbekend
was en dat wij hier zijn als eerste ca
meraman en eerste vertegenwoordiger
van haar, die men pleegt te noemen:
de Koningin der aarde.
x
Jungle Pimpernel is vaak uren weg.
Dan zit hij ergens te spreken met een
man. Lang en ernstig. Of er zijn wat
vrouwen om hem heengeschaard, die
fluisterend vertellen. De dingen die ze
vertellen zal niemand ooit horenZe
zijn alleen bestemd voor Jungle Pim
pernel. En voor niemand anders.
Maar wat ik wèl hoor, die laatste
avond en die laatste nacht, dat zijn de
verhalen van de wildernis, verteld
door Jean Victor de Bruyn. En wij
zitten bij hem, aan de uit boomschors
gesneden tafel en luisteren. Opnieuw
regent het. Uur na uur. Heel de
avond en heel de nacht door. En op
nieuw zitten de mannen van de clan
om de hut.
We horen die nacht hoe vreemd dit
land is, hoe vreemd dit volk. En ik
hoor de verhalen van de demonen die
rond en bij en in dit volk leven. En we
zien iets van het onbeschrijflijk moei
lijke werk dat rimboe-lopen heet. We
zien een eenzame Hollandse jo'ngen de
wildernis intrekken, zich schuilhou
dend voor de Jappen, die maand na
maand jagen op hem en eindelijk tot
de conclusie komen dat Jungle Pim
pernel niet bestaat. Dat hij alleen maar
legende is, een sprookje van bijgelo
vige Papoea's aan dat groten meer.
Maar Jungle Pimpernel is geen le
gende! Hij is de meest baarlijke reali
teit en altijd is hij ergens, ergens in
de ontzaglijke oerwouden van dit land,
dat ligt aan het einde der wereld. En
uit de modder van dit land, uit de
koortsmoerassen, waaruit de malaria
opwalmt, uit de ijzige kou der berg
valleien en uit de stormwind van de
hoogste toppen, draagt hij met zich
mee dat armzalig stukje linnen, ge
kleurd met drie banen: een rode, een
witte en een blauwe.
x
Als we heengaan, de laatste dag, te
rug naar de Catalina die drijft in het
meer, volgt heel de clan ons. De man
nen houden hun bogen geklemd en
zien er somber en treurig uit. De vrou
wen staan langs het smalle, modderi
ge bospad en hun ogen drinken het
beeld in van de mannen die langs kö1
men: maar die gezichten trillen en be
ven als die éne langs komt: die mage
re bruine man. met het flodderige
khaki en de vriendelijke bruine ogen.
Dat is Jungle Pimpernel, die terug
gaat naar de Verre Wereld.
ANTHONY VAN KAMPEN.
J.JET LEVEN van de Frans
man gaat niet over rozen.
Vier jaar na de bevrijding
toont zijn land nog diepe,
gapende wonden, heel wat
pijnlijker dan die in Neder- kwaliteit. Een goed kamga
Parijs
redding het meest nabij. En
dat geldt dit jaar speciaal
voor de hotelhouders, die,
nadat sommigen hun poor-
winkeliers anders geen ten al hadden gesloten,
klanten krijgen. Radio's, fiet- thans een uitstekend seizoen
sen, bontjassen en meubelen maken. Parijs wemelt n.l.
koopt men weer voor zo- en van vreemdelingen, vooral
land. Steden, zoals Brest, ren costuum kost gemiddeld zoveel per maand. Met de Amerikanen. Ook de winke-
liggen volledig in puin en de 12.000 frs., dat is een dik hoge kamerhuren en de liers in de touristencentra
wederopbouw stagneert nog maandloon van een typiste, zware belastingen souperen kunnen weer lachen,
erger dan in Nederland. Ook Eenvoudige, katoenen jurk- de termijnen een aanzienlijk
de voedselvoorziening laat jes eisen ongeveer f 40.-. En deel van de toch al geringe pRANKRIJK heeft sedert
veel te wensen over en de meer nog dan onze Neder- inkomsten op. Het restant is. enkele dagen een tweede
rasechte Parijzenaar geeft 'n landse meisjes drukt de Pa- te enenmale onvoldoende, Marshall-plannetje gekregen,
mopperpartijtje weg, waar- risienne haar neusje plat te- men moet schulden maken, doordat de Amerikaanse
op de Hollandse kankeraar gen de winkelruit en droomt kan zijn maandelijkse afbe- douane voortaan toestaat,
jaloers mag zijn: hoort hem van de rijke prins. Maar talingen niet meer nakomen dat de van vacantie uit
over zijn 275 gram brood omdat sprookjes ook in Pa
per dag, dat inderdaad van rijs sprookjes blijven, zoekt
bar slechte kwaliteit is, of ze thuis in haar lappen-
over de 100 gram boter per mandje naar een strook
maand! Inderdaad, het is 'n bruikbare stof. Een schaar,
schijntje. Koffie drinken ze een naald, wat garen plus
zwart, want het beetje melk een slapeloze nacht en de
Frankrijk terugkerende
Amerikanen voor maximum
300 dollars souvenirs mee
brengen. Dat is geen beetje.
Dat geeft moed! Want ook
costuums, radio's, fietsen
zijn.souvenirs.
is voor kinderen en ouden andere ochtend komt zij op en.de mooie meubeltjes
van dagen. Koffie, vet, sui- kantoor in de new look. worden weer terug gehaald. DUIZENDEN Nederlan-
ker en kaas zijn op „tickets" De winkels staan vol met Vrijwel dagelijks eist het u ders die in Frankrijk
zodat de zwarte handel we- radio's en meubelen, doch de afbetalingssysteem weer zijn vertoeven voor hun vacan-
lig tiert. Sigaretten, aard- prijzen, die ongeveer even slachtoffers. tie, zijn inmiddels minder
appelen, groenten en vlees hoog zijn als in Nederland, De Parijzenaar ontmoet gelukkig: zij volstaan in dit
zijn vrij van bon, evenals schikken de Parijzenaar niet. veel doornen op zijn weg. opzicht met een Eiffeltoren-
textiel. hoen de prijzen zijn De afstand tussen het te ont- Maar ondanks de pijn is hij tje van 100 frs. Want.onze
niet te betalen. vangen loon en 't voor nor- gevoelig voor de rozen. Hij gulden is zacht, bar zacht.
maal levensonderhoud nood- waardeert zijn goede, bon- En dat weten de Parijze-
QP andere terreinen heeft zakelijke bedrag is aanmer- vrije sigaret, hij waardeert naars maar al te goed. Zo
de schijnwelvaart haar in- kelijk groter dan in Neder- zijn fles rode Bordeaux a leeft Parijs in hoop en vrees,
trede gedaan. De mode-ma- land, met alle gevolgen van raison van 70 Hollandse een- Vrees voor Thorez, vrees
gazijnen hangen stampvol dien. ten, hij waardeert zijn me- voor De Gaulle, vrees voor
met costuums en jassen, ja- tro. Het lachen is hij nog de armoede. Hoop op beter
ponnen en mantels, over- ^OODGEDWONGEN keert niet verleerd. Trouwens hij brood, wat meer boter en
hemden, lingerie en hoeden, het gehate afbetalingssy- kent het spreekwoord: als vooral op... veel Ameri-
merendeels van uitstekende steem terug, aangezien de de nood het hoogst is, is de kaanse touristen.
De Rijkspolitie te Diemen heeft in
nauwe samenwerking met de recher
che invoerrechten en accijnzen te
Amsterdam, een uitgebreid smokkel-
complot opgerold. Niet minder dan
15 personen zijn gearresteerd, ter
wijl het onderzoek wordt voortgezet.
De zwarte handel in de hoofdstad
heeft door deze arrestaties een gevoe
lige klap gekregen. Grote partijen na
tuurzijden goederen, textiel, sigaretten,
zonnebrillen, galanterieën enz. enz.
werden de hoofdstad binnengesmok
keld en via diverse malafide winke
liers tegen zeer zwarte prijzen aan 't
publiek te koop aangeboden. De be
dragen, die bij deze handel gemoeid
waren zijn met geen mogelijkheid te
schatten. Eén der gearresteerden had
bijvoorbeeld voor f 14.000 zonnebrillen
gekocht.
De goederen zijn afkomstig uit Bel
gië, waar zjj met Nederlands geld
werden gekocht. Dit geld werd op
uiterst geraffineerde wijze over de
grens gebracht, n.l. door twee kip-
penhandelaren uit Culemborg, die 't
geld verstopten in geslachte kippen,
die zjj bij honderden tegelijk per
vrachtauto en met de daarvoor be-
nodig vergunningen, over de grens
brachten.
In België werden dan de goederen
gekocht, waarna zij weer naar Neder
land werden gesmokkeld. Het complot
heeft zijn vertakkingen in Amsterdam,
Roosendaal, Culemborg, Geldermalsen,
Blaricum en Breda.
De gearresteerden zijn inmiddels
reeds voor de Officier van Justitie ge
leid.
Namens een tijdens de officiële proef
tocht van de „Willem Ruys" het vorig
jaar gevormd comité heeft de voorzit
ter van de Kamer van Koophandel voor
Zuid-Holland, gisteren aan de directie
van de Koninklijke Rotterdamse Lloyd
twee schilderijen aangeboden, konin
gin Wilhelmina en prinses Juliana
voorstellende, resp. geschilderd door
Charles Eick en Paul Citroen. Spr. her
innerde eraan, dat juist zes jaar gele
den Willem Ruys zijn leven gaf voor
het vaderland. „Zijn beeltenis", aldus
spr., „kan niet beter worden geplaatst
dan tussen deze beide schilderijen aan
boord van het schip, dat naar hem wei d
genoemd".
44. Toen Jonker Flonker en Boenzel
afscheid hadden genomen van Gerardus
en z'n poppen liepen ze snel 't grachtje
af. Het was donker in het stadje. De
maan was weggebleven, maar hier en
daar brandde er nog een lantaarn.
„Waf, waf waf..", blafte Boenzel uitge
laten. „Wat is het leven mooi", en hij
maakte allerlei rare sprongen om de
voeten van z'n baas heen en hij deed
schijnuitvallen naar dames en heren,
die in z'n buurt kwamen en die zich
dan een aap schrokken
„De mensen hebben toch eigenlijk
weinig gevoel voor humor", zei Boenzel
ons. Bestuursambtenaren, een zende- toen ie wat gekalmeerd was en weer
rustig naast z'n baas liep. Die zweef-
klontjes zijn natuurlijk een uitvinding
van professor Splitser. Wel gemakkelijk
als je veel kinderen hebt. Je hoeft ze
nooit meer in een box te zetten. Je
laat ze maar rustig tegen het plafond
aanspelen. Ze kunnen nooit omvallen of
zich pijn doen of zo iets. Ik heb er na
tuurlijk te veel van gegeten. Daarom
was ik zo naar.Hier is het Museum
van Oudheden
Ze stonden voor een geweldig grauw
gebouw met hoog oprijzende zuilen en
een deur tot aan het dak. Door een deur
in die deur liepen ze naar binnen.
Het rokcostuum van Jonker Flonker
maakte blijkbaar een enorme indruk.
Twee suppoosten in uniform vlogen
naar voren en sprongen in de houding.
Ze waren oudgedienden van de veld
tocht in Boeljoebasie. Ze zagen er een
beetje verschrompeld uit, maar ze rin
kelden van de medailles. „Excellen
tiestamelde er een. „Mogen we
U voorgaan.."
Jonker Flonker's mond viel open van
verbazing. Maar Boenzel beet hem in
een dij. „Ze denken, dat U een minister
bent of zo iets", fluisterde hij snel. „Zet
Uw monocle in Uw oog en zeg even
niets.
„Goed" zei Jonker Flonker.
PROGRAMMA. VOOR HEDENAVOND
HILVERSUM II, 415 m Nieuwsberichten
om 6, 8 en 11 uur VARA: 6,15 Vara-
varia 6,20 Orgelspel 6,45 Silvestri-
kwartet 7,00 Het Nederlandse Volksto
neel in het komende seizoen 7,15 Het
nieuws uit Indië VPRO: 7,30 Voor de
jeugd - 7,45 „Lezen in de Bijbel" VA
RA: 8,05 Dingen van de dag 8,15 Dolf
van der Linden en zijn Metropole-orkest
9,00 De Zweedse lucifer 9,45 Malando
10,25 Omroep-koor 10,45 Musette-klan-
ken 11,15 Dansmuziek
HILVERSUM I, 301 m Nieuwsberichten
om 7, 8 en 11 uur NCRV: 6,00 Onze
Nederlandse koren en korpsen 6,30 Voor
de Strijdkrachten 7,15 Mr A Bouman
bespeelt het kleine orgel 7,30 De Ne
derlandse vrouw van 1898—1948 7,45 Gra-
mofoonmuziek 7,55 Bach-koraai' 8,05
Programma-proloog 8,15 Residentie
orkest 8,55 Gramofoonplaten 9,20 So
cialisatie 9,40 NCRV-koor 10,00 San»
Souci 10,30 Nieuwe aanwinsten van de
discotheek 10,45 Avondoverdenking
11,15 Gramofoonplaten 11,35 Avond
klanken
PROGRAMMA VOOR DONDERDAG
HILVERSUM II, 415 m Nieuwsberichten
om 7, 8, 1, 6, 8 en 11 uur AVRO.: 8,15
Monia Liter en zijn orkest (grpl) 8,45
Boston Symphonie-orkest 9,15 Morgen
wijding 9,35 Arbeidsvitaminen 10,30
Van vrouw tot vrouw 10,35 Guerino en
zijn Musette-orkest 10,50 Kleutertje luis
ter 11,00 Orgelconcert 11,45 Gesprek
ken met de Nederlands-Zweedse musico
loog, dr Nicolai van Gilse 12,00 Gra
mofoonplaten 12,38 Sandor Vidak speelt
1,20 Sidney Torch dirigeert 1,50 Char
lie Kunz (piano) 2,00 „Van vreemde
velden" 2,20 Solistenconcert 3,00
Voor zieken en gezonden 4,00 Assort! -
niento'' 5,00 Gramofoonplaten 5,20
Welk dier deze week? 5,30 Russel Ben
net en zijn orkest spelen filmmuziek
5,50 Wij slaan op de tong-tong 6,20
Sportpraatje 6,35 Een avond in Weenen
»- 7,15 „De kastelen van Wouter en Jona
than" 7,30 Muziek 8,05 Echo van de
dag 8,15 Uitzending van het vierde con
cert van de „Salzburger Festspiele"
10.00 De Koninklijke Marine in oorlogstijd
10,15 Gramofoonplaten 11,15 A London
Symphonie
HILVERSUM I, 301 m Nieuwsberichten
om 7, 8, 1, 7, 8 en 11 uur KRO: 8,15
Pluk de dag 9,00 Voor de vrouw 9,05
Promenade-concert 9,45 Gramofoonpla
ten NCRV: 10,00 Variaties 10,15 Mor
gendienst 10,45 Simon C Jansen (orgel)
KRO: 11,00 De Zonnebloem 11,45 Gra
mofoonplaten 12,03 Muzikale melange
door Arie Snoek 12,33 Orkest van Klaas
van Beeck 1,20 Orkest van Klaas van
Beeck (vervolg) 1,45 Hors d'Oeuvre
NCRV: 2,00 Kamer-orkest 2,40 Causerie
vocrr de vrouw 3,00 Piano en orgel
3,20 Amsterdams Kamermuziekgezelschap
4,00 Bijbellezing 4,45 Geestelijke lie
deren 5,00 Een bezoek aan de Herden
kingstentoonstelling van de Vrede van
Munster 5,30 Columbia concert-orkest
5,45 „De Varianten" 6,15 Land- en
tuinbouw 6,30 Voor de Strijdki'achten
715 Leger des Heils-kwartier 7,30 Het
actueel geluid 7,45 De Regerings-Voor-
lichtingsdienst antwoordt 8,05 Program-
ma-proloog 8,15 Plaatvaria 9,00 Swee-
linck-kwartet 9,30 In de bloeiende tui-
neh van Hilversum 10,15 „De vaart der
Volken 10,35 Gramofoonplaten 10,45
Avondoverdenking 11,15 Slot-accoord
24.
ROMAN
.VAN MARIASAWERSKY.
„Waar u waarschijnlijk al uw geld
wel zult hebben verdronken en op
echte zeemansmanier alle mogelijke
andere domme streken zult hebben
uitgehaald", viel Irene hem scherp in
de rede. „Wij stellen niet het minste
belang in uw avonturen en ik verzoek
u dringend ons nu verder maar met
rust te laten, nietwaar Beate?"
„O, ik hou wel van zeemansverha
len".
„Dat pleit dan niet voor je goede
smaak!"
„Streken!" grinnikte de zeeman.
„Streken, ha, ha! De beste streek van
mijn leven heb ik vandaag uitgehaald.
Dat moet u toch nog van me horen,
dames".
„Houdt u nu alstublief uw mond",
verzocht Irene nogmaals dringend.
„Beate, heb jij misschien wat eau
de cologne bij je? De mijne is op en
er hangt hier een luchtin één
woord onhoudbaar".
Beate had geen eau de cologne bij
zich, omdat ze aan dergelijke dingen
nu eenmaal geen waarde hechtte.
„Als oom Jules niet zo gierig was
geweest, zouden we tenminste tweede
klas en daarmee_ in wat beter gezel
schap hebben kunnen reizen", mopper
de Irene.
Beate gaf geen antwoord. Ze keek
naar buiten, waar nu het landschap
gaandeweg veranderde. De trein ging
door een bocht, langs groene weiden en
met riet omzoomd water, waaruit kop
pels wilde eenden opvlogen.
„Kijk toch eens, Irene, hoe mooi hier
alles is! Nu ben ik werkelijk blij, dat
oom ons gevraagd heeft te komen. Ik
houd zoveel van de natuur enen
heb me de laatste jaren geen vacan
tie kunnen veroorloven".
Irene ging er niet op in, deels omdat
Beate's openhartige mededeling haar
niet in het minst interesseerde, voor
een ander deel, omdat de trein juist een
station binnen liep.
„Hasselfeurde!" riep de conducteur.
Beate en Irene stonden op. De va
rensgezel tilde haar bagage uit het net
en beduidde het tweetal uit te stap
pen. Daarna volgde hij haar op zijn
gemak en wenkte met een veldheers
blik een kruier.
„Jensen, breng die koffers eens naar
de bestelde wagen!"
„Jawel, kapitein!" antwoordde Jen
sen. N
De stationschef snelde naderbij en
groette beleefd. „Goede dag, kapitein
dat is maar een kort reisje geweest,
zie ik
Zijn blik gleed langs de onverzorg
de kledij van de oude zeerob, die ech
ter verdere opmerkingen voorkwam.
„Ik ben m'n beide nichtjes tege
moet gereisd om ze te verrassen,
ha. ha!"
De stationchef hoog voor de beide
dames, die van louter verbazing geen
woord konden uitbrengen.
Jensen ging met de koffers vooruit.
Mengelberg echter, de arme. oude va
rensgezel, nam zijn beide nichten links
en rechts onder de arm en lachte sma
kelijk.
„Ja, ja, daar staan jullie van te kij
ken. kinderen, wat? Tja, ik ben toch
werkelijk jullie oom, in eigen persoon!
En die kleine comedie heb ik bedacht,
omdat.... nou ja. omdat ik jullie nu
eenmaal in lang niet gezien heb. En ik
geloof, dat zij schitterend geslaagd is.
wat?"
Mengelberg bleek in de beste stem
ming te zijn. De aankomst van zijn
nichten, de poets, die hij het tweetal
gebakken had de gehele situatie,waar
in hij verkeerde, dat alles gaf zijn ge
woonlijk zo sombere gemoedsgesteld
heid een wending waarover hij zich
zelf verwonderde. Hij stond maar stil
in zichzelf te grinniken.
Beate was veel te verbaasd om di
rect een onderhoudend gesprek te kun
nen beginnen. Ze verviel in een ver
legen stilzwijgen, waardoor ze nogon-
beholpener leek dan gewoonlijk.
Irene daarentegen was heel wat vlot
ter. Ze beheerste de. ongetwijfeld wat
pijnlflke situatie onmiddellijk, viel
Mengelberg om de hals en gaf hem.
tot grote verbazing van Beate, een ste
vige zoen op zijn verweerde wang. Ze
begreep direct, dat dit haar enige kans
was om de slechte indruk, die zij tij
dens de reis moest hebben gemaakt,
weer uit te wissen. Met een hartelijk
gebaar stak ze haar arm door die van
de oude zeebonk en keek hem met
haar onschuldige, blauwe ogen stralend
aan.
„O, oompje, wat een denderend idee
was dat om zo als u dat gedaan hebt
de kennismaking te vernieuwen. Ge
weldig origineel! Alleen 't zou me
spijten als u daardoor een totaal ver
keerde indruk van me zou hebben ge
kregen. U denkt natuurlijk dat ik een
bar egoistisch persoontje ben, maar
dat is toch heus niet zo. Mama heeft
me nu eenmaal zo opgevoed, dat ik
er gewoon niet toe kan komen met
vreemden op vertrouwelijke voet te
geraken. Een meisje van goeden hui
ze moet een beetje gereserveerd zijn,
heeft ze me altijd voorgehouden.
Daarom moet u er maar niet te veel
waarde aan hechten, nee?"
Jules Mengelberg keek naar het
knappe gezichtje, waarop nu nog
slechts toegenegenheid en stralende
blijdschap te lezen stonden. Hij streek
Irene over het blonde haar en mom
pelde: ,,'t Is wel goed, meisje, ik be
grijp het wel
Daarna wendde hij zich tot Beate,
die er nog steeds zwijgend bij stonden
zich bepaald onbehaaglijk voelde, toen
de scherpe ogen van de kapitein op
haar gericht bleven. Het was weer
diezelfde critische blik, welke scheen
te zeggen: je bent nog steeds even le
lijk, Beate!
Ze wist maar al te goed, hoe ze met
haar goedkope jurk, haar beide wan
delschoenen en haar eenvoudig kap
sel bij Irene afstak. Ze voelde zich
gruwelijk verlegen, vermocht geen
woord over haar lippen te brengen en
bloosde tot in haar hals.
„Nou, wat zeg jij wel van die streek,
die ik heb uitgehaald?" lachte de ka
pitein.
„IkikBeate begon te stot
teren.
„Vond je het niet kostelijk, Beate?"
viel Irene haar oom bij. „Zoiets ori
gineels waar .haalt u 't vandaan?!!"
Het compliment deed de kapitein
zichtbaar goed. (Wordt vervolgd)