N V, Mei JUNGLE PIMPERNEL bij de Eken EEN TROUW Tante Sabine Gefarceerde kip en zonnebrillen ieuws Heïloo. Obdam. Hensbroek. CDE KRUISTOCHT VAN DE CATALINA P 85^) J ,En nu is het vrede, mannen Geschenk van Engeland-vaarders voor 20 schelpen aan het meer is prijzig Welkom vreemdeling Geraffineerde smokkelmethoden Geschenk voor de „Willem Ruys'1 van Boemel en Jonker Flonker Wij luisteren naar grijpt in nrigeerd, ewolking ig, geldig van heden- agavond: inemende bewolking Zuiden van het land leest matige Zuid- Later wisselende be- selijke buien. Matige Westelijke richtingen oei weer. ;st op waardige Desloten op waardige wijze van pastoor J. van et de opvoering van een openluchtspel, rwachtingen te dien •rtroffen. Meerdere epetities hadden wij r het nodige grote en dit grootse spel 'n worden. Doch taai regisseur Jean Ro- oen zien wat tot worden. Het spel begin tot eind. Alles lede. Het was beide en pl.m. 1000 perso deaal weer voor het penluchtspel en in chter 't R. K. kerk- le gelegenheid ge raden van een der- in het eerste gedeel- uchtspel „Angelus 5 belofte aan Maria •dt voorgesteld, hoe wereld is gekomen: dam en Eva. De ge- ïdeval worden ten duivel (R. Morsch), en de verworpen ordt keurig uitge- mt de profeet Isaïas lent, die de voor de H. Maagd een zijn naam Emma- veede gedeelte geeft van de boodschap :iël aan Maria. In bijzonder de nadruk rheid van Maria, i gebed van het ge nheid in deze ver een climax eindigt tachtig Magnificiat. :lte brengt men de lisweg van haar le door de duivel en zij zoekt en vindt as aan het kruis. uitbeeldingen door irtolkers(sters) van de talrijke engelen het geheel. Ook de ■igen, ongelovigen, en ouden van da- haar spel tot de tal van dit openlucht pastoor J. v. Muij- ganisatoren van dit bracht voor de dik- imstandigheden ge- Doch nu kon hij en aan de regisseur c de verdere mede iet Groot met zijn iw Leven, de heer ijn corps St. Cae- chnische verzorgers en Kosters, hadden ontvangst te ne- ïd applaus door de deed het talrijke e afscheid nemen priester-jubileum, herinnering zal" UM-COMITé it het Jubileumco- i het regeringsjubi- van de nieuwe stende Jager om een. Aller opkomst omdat dit de rgadering is vóór kermis van Zondag tot .den, heeft een kalm ad Het aantal ver en kramen was ar, terwijl ook het chte kunnen neigen, in het algemeen gehad en meer en gaat behoren café's was gelegen- een druk ge hield het plaatse- uzieklust" zijn tra- >r het dorp, waarbij kasmiddelen ruim eerd imfeesten de Jubileumfeesten het programma wordt met een wagens, fietsen, enz me is de commissie rekening van de te kopen volks- en kinder- sport- lagere school wedstrijden ge- aarom het gewenst tijd aanwezig zijn elen worden prijzen om half acht is d in café Kossen erking worden ver de plaatselijke en de gym- Hedi, eveneens in optreden .i (Van onze correspondent) Die dagen spreek ik met Reverend Kenneth Troutman, met Jungle Pim pernel, en we sprexen met elkaar. We doorkruisen een klein stukje van de vallei, we doorwaden de moerassen en beklimmen de heuvels, die 'iet giote meer omzomen. Het is een kostelijk klimaat. Het is niet warm en het is, ook al staat de zon recht in de val'ei, niet warm. Het is het klimaat van het Zwitserse hooggebergte en ik voelde me in vier maanden niet zo fit, zo energiek, zo sterk als hier in de val lei der Ekari's. We willen te veel tegelijk doen, de ze paar dagen. We willen iets zien, iets leren van het leven van deze wil de stam, die zich nog in vrijwel onge repte natuurstaat bevindt, zij het dat Mr. Troutman via wegen van geleide lijkheid, poogt enkele der allerzonder lingste gebruiken en zeden van dit volk te wijzigen. Maar dit moet voor zichtig gebeuren en met zoveel tact dat men de bevolking niet tegen zich krijgt. Die middag zitten we voor de hut van de zendeling en er wordt recht ge sproken door Jungle Pimpernel. Dat is nodig want er zijn dingen gebeurd, in de twee jaar van afwezigheid van Kontolulle, die nodig uit de wereld moeten. Een paar leden van de clan hebben de Jappen eind '44 diensten bewezen. Ze hebben de Jappen ver scheidene malen zoete aardappelen en vis uit het meer gebracht, ofschoon Kontolulle dit strikt verboden had. De hoofdman van de clan komt hel vertellen. In dramatische bewoordin gen bezweert hij Jungle Pimpernel wat er gebeurd is. En met wanhopige gebaren besluit hij zijn eindeloos uit voerig betoogwat moet er met de ze mannen gebeuren? Er is, volgens hem, maar één oplossing: de dood. En zo snel mogelijk. Maar men heeft de dood niet willen laten komen, eer Kontolulle zelf recht gesproken heeft, als de alwijze Grote Witte Vader van Verre. Ik zie van terzijde Jungle Pimper nel aan. Het moet een Salomo-oor- deel worden, want Jungle Pimpernel dorst helemaal niet naar het bloed van deze paar Papoea's, die eens een keer zoete aardappelen en vis uit het meer aan de Jappen gegeven hebben. Ook al had hij het hun dan verboden. Daar staan ze, de „collaborateurs" Daar staan ze, een beetje beschaamd en volledig in het besef dat de dood straf zal volgen. Ze zullen wel ge- speerd worden, direct. Nudat is dan het einde en de demonen hebben het blijkbaar zo gewild. En als Konto lulle het zegt moet het ook recht vaardig zijn. Jungle Pimpernel denkt diep na. Hij staart somber en ernstig naar de grond. iirjaj De oud-Engelandvaarders "zullen H. M. de Koningin ter gelegenheid van haar gouden regeringsjubileum 'n geschenk aarbieden in de vorm van een penning. Aan de voorzijde is een afbeelding van de woning van H. M. in Londen met de tekst „Gij zijt de schakel tussen hen, die thuis bleven en mij - Juni 1942 - Nov. 1944. De achterzijde draagt de opdracht „Aan de Moeder van „Oranje-Haven". Een afvaardiging heeft de penning Maandag aan de Koningin op Het Loo overhandigd. Alle Papoea's zien toe. Wat zal de va der zeggen? Dan komt het oordeel: de mannen die de zoete aardappelen gaven en de vis uit het meer, weten dat ze ver keerd deden. Dat is een grote straf. Ze hebben geleden omdat ze het gedaan hebben en groter straf bestaat er ter wereld niet. Maar de clan, de mannen van het volk der Ekari's, moeten nu goed begrijpen dat de oorlog voorbij is. Het is vredealle mensen zijn weer goed en de aarde draait onge stoord verder. De mannen die zich het beste gedragen hebben zullen beloond worden, dat hebben ze verdiend. Ieder krijgt een bijl, ieder krijgt 20 .schel pen. En nu gaan we aan het werk, ieder kan weer rustig zijn eigen zoete aardappelen verbouwen en vis uit het meer halen. Het is vrede op aarde en de grote gele vijand van overzee be staat niet meer. Zo spreekt Jungle Pimpernel. Uit voerig, langzaam, met nadruk op vele woorden. En de mannen van de clan der Ekari's zien hem aan. Aandach tig, mee-knikkend, begrijpend. Ja, zo is er goed gesproken, het is vrede op gans de wereld. En ze gaan heen en morgen zullen ze hun zoete aardappe len planten en de vis -uit het meer ha len. x Wij zien het leven van de clan en het is een heel vreemd, een heel zonder ling leven. Daar kan men, als wester ling, niet zo goed bij, de eerste dagen. Hier koopt de man zich een vrouw voor 20 schelpen. Of voor 3 jonge ge zonde varkens. Dat i3 een dure prijs en het ergste is dat hij de familie van de vrouw ook moet onderhouden. De vrouwen hebben het niet zo gemakke- lijk aan de meren, waar de stam der Ekari's leeft! Het is zoals Jungle Pim- pernel het zei: de vrouw hier is alleen een lust- en lastdier. Zii moet werken. De man jaagt en vist. En rookt en voert oorlog. Oorloghet mag dan „vrede" zijn in het verre westen, op 8 dagmarsen van de meren is het oorlog. Al een he le tijd. De hoofdman van de Ekari's heeft het Kontolulle gezegd: hij moet er maar eens heengaan. Ik zie aan het gezicht van Jungle Pimpernel dat hij niets liever wil dan dat. maar hij kan niet. Hij heeft zijn werk in Biak. Hier, aan de meren, komt aan andere Kon tolulle: Meyer Ranneft. Hij zou met de Catalina meegevlogen zijn, tegelijk met zijn levensmiddelen en medicijnen. Maar Meyer Ranneft had eenzware aanval van dvcenteri» en hü moest thuisblijven Hij komt later. Maar het voedsel en de medicijnen en de werk tuigen en de wapens zijn gebracht. En die liggen te wachten in het huis van Kenneth Troutman. Wassenburg neemt honderden me ters film op, deze dagen. Hij is begees terd over alles wat hij voor het oog van de camera kan krijgen. Dat zijn vuurmakende Ekari's, dansende vrou wen. speergooiende mannen erj.sla pende Papoea's. Die slapen in een om heining van 3 bij 3 meter, met 35 mannen en vrouwen en kinderen sa men. Op en over en door elkaar. De regen klettert over het afdakje en de rook vult het verblijf tot stikkens toe. En de temperatuur daalt tot 1 of 2 gra den boven het vriespunt en kleren kent men niet aan de wisselmeren.. Enkele Europeanen waren hier vóór ling, een vliegenier, een enkele ont dekkingsreiziger die na het zien der meren gekomen is. Het is een zonder linge ervaring te weten dat men zich bevindt in een land, dat nauwelijks 10 jaar geleden nog volkomen onbekend was en dat wij hier zijn als eerste ca meraman en eerste vertegenwoordiger van haar, die men pleegt te noemen: de Koningin der aarde. x Jungle Pimpernel is vaak uren weg. Dan zit hij ergens te spreken met een man. Lang en ernstig. Of er zijn wat vrouwen om hem heengeschaard, die fluisterend vertellen. De dingen die ze vertellen zal niemand ooit horenZe zijn alleen bestemd voor Jungle Pim pernel. En voor niemand anders. Maar wat ik wèl hoor, die laatste avond en die laatste nacht, dat zijn de verhalen van de wildernis, verteld door Jean Victor de Bruyn. En wij zitten bij hem, aan de uit boomschors gesneden tafel en luisteren. Opnieuw regent het. Uur na uur. Heel de avond en heel de nacht door. En op nieuw zitten de mannen van de clan om de hut. We horen die nacht hoe vreemd dit land is, hoe vreemd dit volk. En ik hoor de verhalen van de demonen die rond en bij en in dit volk leven. En we zien iets van het onbeschrijflijk moei lijke werk dat rimboe-lopen heet. We zien een eenzame Hollandse jo'ngen de wildernis intrekken, zich schuilhou dend voor de Jappen, die maand na maand jagen op hem en eindelijk tot de conclusie komen dat Jungle Pim pernel niet bestaat. Dat hij alleen maar legende is, een sprookje van bijgelo vige Papoea's aan dat groten meer. Maar Jungle Pimpernel is geen le gende! Hij is de meest baarlijke reali teit en altijd is hij ergens, ergens in de ontzaglijke oerwouden van dit land, dat ligt aan het einde der wereld. En uit de modder van dit land, uit de koortsmoerassen, waaruit de malaria opwalmt, uit de ijzige kou der berg valleien en uit de stormwind van de hoogste toppen, draagt hij met zich mee dat armzalig stukje linnen, ge kleurd met drie banen: een rode, een witte en een blauwe. x Als we heengaan, de laatste dag, te rug naar de Catalina die drijft in het meer, volgt heel de clan ons. De man nen houden hun bogen geklemd en zien er somber en treurig uit. De vrou wen staan langs het smalle, modderi ge bospad en hun ogen drinken het beeld in van de mannen die langs kö1 men: maar die gezichten trillen en be ven als die éne langs komt: die mage re bruine man. met het flodderige khaki en de vriendelijke bruine ogen. Dat is Jungle Pimpernel, die terug gaat naar de Verre Wereld. ANTHONY VAN KAMPEN. J.JET LEVEN van de Frans man gaat niet over rozen. Vier jaar na de bevrijding toont zijn land nog diepe, gapende wonden, heel wat pijnlijker dan die in Neder- kwaliteit. Een goed kamga Parijs redding het meest nabij. En dat geldt dit jaar speciaal voor de hotelhouders, die, nadat sommigen hun poor- winkeliers anders geen ten al hadden gesloten, klanten krijgen. Radio's, fiet- thans een uitstekend seizoen sen, bontjassen en meubelen maken. Parijs wemelt n.l. koopt men weer voor zo- en van vreemdelingen, vooral land. Steden, zoals Brest, ren costuum kost gemiddeld zoveel per maand. Met de Amerikanen. Ook de winke- liggen volledig in puin en de 12.000 frs., dat is een dik hoge kamerhuren en de liers in de touristencentra wederopbouw stagneert nog maandloon van een typiste, zware belastingen souperen kunnen weer lachen, erger dan in Nederland. Ook Eenvoudige, katoenen jurk- de termijnen een aanzienlijk de voedselvoorziening laat jes eisen ongeveer f 40.-. En deel van de toch al geringe pRANKRIJK heeft sedert veel te wensen over en de meer nog dan onze Neder- inkomsten op. Het restant is. enkele dagen een tweede rasechte Parijzenaar geeft 'n landse meisjes drukt de Pa- te enenmale onvoldoende, Marshall-plannetje gekregen, mopperpartijtje weg, waar- risienne haar neusje plat te- men moet schulden maken, doordat de Amerikaanse op de Hollandse kankeraar gen de winkelruit en droomt kan zijn maandelijkse afbe- douane voortaan toestaat, jaloers mag zijn: hoort hem van de rijke prins. Maar talingen niet meer nakomen dat de van vacantie uit over zijn 275 gram brood omdat sprookjes ook in Pa per dag, dat inderdaad van rijs sprookjes blijven, zoekt bar slechte kwaliteit is, of ze thuis in haar lappen- over de 100 gram boter per mandje naar een strook maand! Inderdaad, het is 'n bruikbare stof. Een schaar, schijntje. Koffie drinken ze een naald, wat garen plus zwart, want het beetje melk een slapeloze nacht en de Frankrijk terugkerende Amerikanen voor maximum 300 dollars souvenirs mee brengen. Dat is geen beetje. Dat geeft moed! Want ook costuums, radio's, fietsen zijn.souvenirs. is voor kinderen en ouden andere ochtend komt zij op en.de mooie meubeltjes van dagen. Koffie, vet, sui- kantoor in de new look. worden weer terug gehaald. DUIZENDEN Nederlan- ker en kaas zijn op „tickets" De winkels staan vol met Vrijwel dagelijks eist het u ders die in Frankrijk zodat de zwarte handel we- radio's en meubelen, doch de afbetalingssysteem weer zijn vertoeven voor hun vacan- lig tiert. Sigaretten, aard- prijzen, die ongeveer even slachtoffers. tie, zijn inmiddels minder appelen, groenten en vlees hoog zijn als in Nederland, De Parijzenaar ontmoet gelukkig: zij volstaan in dit zijn vrij van bon, evenals schikken de Parijzenaar niet. veel doornen op zijn weg. opzicht met een Eiffeltoren- textiel. hoen de prijzen zijn De afstand tussen het te ont- Maar ondanks de pijn is hij tje van 100 frs. Want.onze niet te betalen. vangen loon en 't voor nor- gevoelig voor de rozen. Hij gulden is zacht, bar zacht. maal levensonderhoud nood- waardeert zijn goede, bon- En dat weten de Parijze- QP andere terreinen heeft zakelijke bedrag is aanmer- vrije sigaret, hij waardeert naars maar al te goed. Zo de schijnwelvaart haar in- kelijk groter dan in Neder- zijn fles rode Bordeaux a leeft Parijs in hoop en vrees, trede gedaan. De mode-ma- land, met alle gevolgen van raison van 70 Hollandse een- Vrees voor Thorez, vrees gazijnen hangen stampvol dien. ten, hij waardeert zijn me- voor De Gaulle, vrees voor met costuums en jassen, ja- tro. Het lachen is hij nog de armoede. Hoop op beter ponnen en mantels, over- ^OODGEDWONGEN keert niet verleerd. Trouwens hij brood, wat meer boter en hemden, lingerie en hoeden, het gehate afbetalingssy- kent het spreekwoord: als vooral op... veel Ameri- merendeels van uitstekende steem terug, aangezien de de nood het hoogst is, is de kaanse touristen. De Rijkspolitie te Diemen heeft in nauwe samenwerking met de recher che invoerrechten en accijnzen te Amsterdam, een uitgebreid smokkel- complot opgerold. Niet minder dan 15 personen zijn gearresteerd, ter wijl het onderzoek wordt voortgezet. De zwarte handel in de hoofdstad heeft door deze arrestaties een gevoe lige klap gekregen. Grote partijen na tuurzijden goederen, textiel, sigaretten, zonnebrillen, galanterieën enz. enz. werden de hoofdstad binnengesmok keld en via diverse malafide winke liers tegen zeer zwarte prijzen aan 't publiek te koop aangeboden. De be dragen, die bij deze handel gemoeid waren zijn met geen mogelijkheid te schatten. Eén der gearresteerden had bijvoorbeeld voor f 14.000 zonnebrillen gekocht. De goederen zijn afkomstig uit Bel gië, waar zjj met Nederlands geld werden gekocht. Dit geld werd op uiterst geraffineerde wijze over de grens gebracht, n.l. door twee kip- penhandelaren uit Culemborg, die 't geld verstopten in geslachte kippen, die zjj bij honderden tegelijk per vrachtauto en met de daarvoor be- nodig vergunningen, over de grens brachten. In België werden dan de goederen gekocht, waarna zij weer naar Neder land werden gesmokkeld. Het complot heeft zijn vertakkingen in Amsterdam, Roosendaal, Culemborg, Geldermalsen, Blaricum en Breda. De gearresteerden zijn inmiddels reeds voor de Officier van Justitie ge leid. Namens een tijdens de officiële proef tocht van de „Willem Ruys" het vorig jaar gevormd comité heeft de voorzit ter van de Kamer van Koophandel voor Zuid-Holland, gisteren aan de directie van de Koninklijke Rotterdamse Lloyd twee schilderijen aangeboden, konin gin Wilhelmina en prinses Juliana voorstellende, resp. geschilderd door Charles Eick en Paul Citroen. Spr. her innerde eraan, dat juist zes jaar gele den Willem Ruys zijn leven gaf voor het vaderland. „Zijn beeltenis", aldus spr., „kan niet beter worden geplaatst dan tussen deze beide schilderijen aan boord van het schip, dat naar hem wei d genoemd". 44. Toen Jonker Flonker en Boenzel afscheid hadden genomen van Gerardus en z'n poppen liepen ze snel 't grachtje af. Het was donker in het stadje. De maan was weggebleven, maar hier en daar brandde er nog een lantaarn. „Waf, waf waf..", blafte Boenzel uitge laten. „Wat is het leven mooi", en hij maakte allerlei rare sprongen om de voeten van z'n baas heen en hij deed schijnuitvallen naar dames en heren, die in z'n buurt kwamen en die zich dan een aap schrokken „De mensen hebben toch eigenlijk weinig gevoel voor humor", zei Boenzel ons. Bestuursambtenaren, een zende- toen ie wat gekalmeerd was en weer rustig naast z'n baas liep. Die zweef- klontjes zijn natuurlijk een uitvinding van professor Splitser. Wel gemakkelijk als je veel kinderen hebt. Je hoeft ze nooit meer in een box te zetten. Je laat ze maar rustig tegen het plafond aanspelen. Ze kunnen nooit omvallen of zich pijn doen of zo iets. Ik heb er na tuurlijk te veel van gegeten. Daarom was ik zo naar.Hier is het Museum van Oudheden Ze stonden voor een geweldig grauw gebouw met hoog oprijzende zuilen en een deur tot aan het dak. Door een deur in die deur liepen ze naar binnen. Het rokcostuum van Jonker Flonker maakte blijkbaar een enorme indruk. Twee suppoosten in uniform vlogen naar voren en sprongen in de houding. Ze waren oudgedienden van de veld tocht in Boeljoebasie. Ze zagen er een beetje verschrompeld uit, maar ze rin kelden van de medailles. „Excellen tiestamelde er een. „Mogen we U voorgaan.." Jonker Flonker's mond viel open van verbazing. Maar Boenzel beet hem in een dij. „Ze denken, dat U een minister bent of zo iets", fluisterde hij snel. „Zet Uw monocle in Uw oog en zeg even niets. „Goed" zei Jonker Flonker. PROGRAMMA. VOOR HEDENAVOND HILVERSUM II, 415 m Nieuwsberichten om 6, 8 en 11 uur VARA: 6,15 Vara- varia 6,20 Orgelspel 6,45 Silvestri- kwartet 7,00 Het Nederlandse Volksto neel in het komende seizoen 7,15 Het nieuws uit Indië VPRO: 7,30 Voor de jeugd - 7,45 „Lezen in de Bijbel" VA RA: 8,05 Dingen van de dag 8,15 Dolf van der Linden en zijn Metropole-orkest 9,00 De Zweedse lucifer 9,45 Malando 10,25 Omroep-koor 10,45 Musette-klan- ken 11,15 Dansmuziek HILVERSUM I, 301 m Nieuwsberichten om 7, 8 en 11 uur NCRV: 6,00 Onze Nederlandse koren en korpsen 6,30 Voor de Strijdkrachten 7,15 Mr A Bouman bespeelt het kleine orgel 7,30 De Ne derlandse vrouw van 1898—1948 7,45 Gra- mofoonmuziek 7,55 Bach-koraai' 8,05 Programma-proloog 8,15 Residentie orkest 8,55 Gramofoonplaten 9,20 So cialisatie 9,40 NCRV-koor 10,00 San» Souci 10,30 Nieuwe aanwinsten van de discotheek 10,45 Avondoverdenking 11,15 Gramofoonplaten 11,35 Avond klanken PROGRAMMA VOOR DONDERDAG HILVERSUM II, 415 m Nieuwsberichten om 7, 8, 1, 6, 8 en 11 uur AVRO.: 8,15 Monia Liter en zijn orkest (grpl) 8,45 Boston Symphonie-orkest 9,15 Morgen wijding 9,35 Arbeidsvitaminen 10,30 Van vrouw tot vrouw 10,35 Guerino en zijn Musette-orkest 10,50 Kleutertje luis ter 11,00 Orgelconcert 11,45 Gesprek ken met de Nederlands-Zweedse musico loog, dr Nicolai van Gilse 12,00 Gra mofoonplaten 12,38 Sandor Vidak speelt 1,20 Sidney Torch dirigeert 1,50 Char lie Kunz (piano) 2,00 „Van vreemde velden" 2,20 Solistenconcert 3,00 Voor zieken en gezonden 4,00 Assort! - niento'' 5,00 Gramofoonplaten 5,20 Welk dier deze week? 5,30 Russel Ben net en zijn orkest spelen filmmuziek 5,50 Wij slaan op de tong-tong 6,20 Sportpraatje 6,35 Een avond in Weenen »- 7,15 „De kastelen van Wouter en Jona than" 7,30 Muziek 8,05 Echo van de dag 8,15 Uitzending van het vierde con cert van de „Salzburger Festspiele" 10.00 De Koninklijke Marine in oorlogstijd 10,15 Gramofoonplaten 11,15 A London Symphonie HILVERSUM I, 301 m Nieuwsberichten om 7, 8, 1, 7, 8 en 11 uur KRO: 8,15 Pluk de dag 9,00 Voor de vrouw 9,05 Promenade-concert 9,45 Gramofoonpla ten NCRV: 10,00 Variaties 10,15 Mor gendienst 10,45 Simon C Jansen (orgel) KRO: 11,00 De Zonnebloem 11,45 Gra mofoonplaten 12,03 Muzikale melange door Arie Snoek 12,33 Orkest van Klaas van Beeck 1,20 Orkest van Klaas van Beeck (vervolg) 1,45 Hors d'Oeuvre NCRV: 2,00 Kamer-orkest 2,40 Causerie vocrr de vrouw 3,00 Piano en orgel 3,20 Amsterdams Kamermuziekgezelschap 4,00 Bijbellezing 4,45 Geestelijke lie deren 5,00 Een bezoek aan de Herden kingstentoonstelling van de Vrede van Munster 5,30 Columbia concert-orkest 5,45 „De Varianten" 6,15 Land- en tuinbouw 6,30 Voor de Strijdki'achten 715 Leger des Heils-kwartier 7,30 Het actueel geluid 7,45 De Regerings-Voor- lichtingsdienst antwoordt 8,05 Program- ma-proloog 8,15 Plaatvaria 9,00 Swee- linck-kwartet 9,30 In de bloeiende tui- neh van Hilversum 10,15 „De vaart der Volken 10,35 Gramofoonplaten 10,45 Avondoverdenking 11,15 Slot-accoord 24. ROMAN .VAN MARIASAWERSKY. „Waar u waarschijnlijk al uw geld wel zult hebben verdronken en op echte zeemansmanier alle mogelijke andere domme streken zult hebben uitgehaald", viel Irene hem scherp in de rede. „Wij stellen niet het minste belang in uw avonturen en ik verzoek u dringend ons nu verder maar met rust te laten, nietwaar Beate?" „O, ik hou wel van zeemansverha len". „Dat pleit dan niet voor je goede smaak!" „Streken!" grinnikte de zeeman. „Streken, ha, ha! De beste streek van mijn leven heb ik vandaag uitgehaald. Dat moet u toch nog van me horen, dames". „Houdt u nu alstublief uw mond", verzocht Irene nogmaals dringend. „Beate, heb jij misschien wat eau de cologne bij je? De mijne is op en er hangt hier een luchtin één woord onhoudbaar". Beate had geen eau de cologne bij zich, omdat ze aan dergelijke dingen nu eenmaal geen waarde hechtte. „Als oom Jules niet zo gierig was geweest, zouden we tenminste tweede klas en daarmee_ in wat beter gezel schap hebben kunnen reizen", mopper de Irene. Beate gaf geen antwoord. Ze keek naar buiten, waar nu het landschap gaandeweg veranderde. De trein ging door een bocht, langs groene weiden en met riet omzoomd water, waaruit kop pels wilde eenden opvlogen. „Kijk toch eens, Irene, hoe mooi hier alles is! Nu ben ik werkelijk blij, dat oom ons gevraagd heeft te komen. Ik houd zoveel van de natuur enen heb me de laatste jaren geen vacan tie kunnen veroorloven". Irene ging er niet op in, deels omdat Beate's openhartige mededeling haar niet in het minst interesseerde, voor een ander deel, omdat de trein juist een station binnen liep. „Hasselfeurde!" riep de conducteur. Beate en Irene stonden op. De va rensgezel tilde haar bagage uit het net en beduidde het tweetal uit te stap pen. Daarna volgde hij haar op zijn gemak en wenkte met een veldheers blik een kruier. „Jensen, breng die koffers eens naar de bestelde wagen!" „Jawel, kapitein!" antwoordde Jen sen. N De stationschef snelde naderbij en groette beleefd. „Goede dag, kapitein dat is maar een kort reisje geweest, zie ik Zijn blik gleed langs de onverzorg de kledij van de oude zeerob, die ech ter verdere opmerkingen voorkwam. „Ik ben m'n beide nichtjes tege moet gereisd om ze te verrassen, ha. ha!" De stationchef hoog voor de beide dames, die van louter verbazing geen woord konden uitbrengen. Jensen ging met de koffers vooruit. Mengelberg echter, de arme. oude va rensgezel, nam zijn beide nichten links en rechts onder de arm en lachte sma kelijk. „Ja, ja, daar staan jullie van te kij ken. kinderen, wat? Tja, ik ben toch werkelijk jullie oom, in eigen persoon! En die kleine comedie heb ik bedacht, omdat.... nou ja. omdat ik jullie nu eenmaal in lang niet gezien heb. En ik geloof, dat zij schitterend geslaagd is. wat?" Mengelberg bleek in de beste stem ming te zijn. De aankomst van zijn nichten, de poets, die hij het tweetal gebakken had de gehele situatie,waar in hij verkeerde, dat alles gaf zijn ge woonlijk zo sombere gemoedsgesteld heid een wending waarover hij zich zelf verwonderde. Hij stond maar stil in zichzelf te grinniken. Beate was veel te verbaasd om di rect een onderhoudend gesprek te kun nen beginnen. Ze verviel in een ver legen stilzwijgen, waardoor ze nogon- beholpener leek dan gewoonlijk. Irene daarentegen was heel wat vlot ter. Ze beheerste de. ongetwijfeld wat pijnlflke situatie onmiddellijk, viel Mengelberg om de hals en gaf hem. tot grote verbazing van Beate, een ste vige zoen op zijn verweerde wang. Ze begreep direct, dat dit haar enige kans was om de slechte indruk, die zij tij dens de reis moest hebben gemaakt, weer uit te wissen. Met een hartelijk gebaar stak ze haar arm door die van de oude zeebonk en keek hem met haar onschuldige, blauwe ogen stralend aan. „O, oompje, wat een denderend idee was dat om zo als u dat gedaan hebt de kennismaking te vernieuwen. Ge weldig origineel! Alleen 't zou me spijten als u daardoor een totaal ver keerde indruk van me zou hebben ge kregen. U denkt natuurlijk dat ik een bar egoistisch persoontje ben, maar dat is toch heus niet zo. Mama heeft me nu eenmaal zo opgevoed, dat ik er gewoon niet toe kan komen met vreemden op vertrouwelijke voet te geraken. Een meisje van goeden hui ze moet een beetje gereserveerd zijn, heeft ze me altijd voorgehouden. Daarom moet u er maar niet te veel waarde aan hechten, nee?" Jules Mengelberg keek naar het knappe gezichtje, waarop nu nog slechts toegenegenheid en stralende blijdschap te lezen stonden. Hij streek Irene over het blonde haar en mom pelde: ,,'t Is wel goed, meisje, ik be grijp het wel Daarna wendde hij zich tot Beate, die er nog steeds zwijgend bij stonden zich bepaald onbehaaglijk voelde, toen de scherpe ogen van de kapitein op haar gericht bleven. Het was weer diezelfde critische blik, welke scheen te zeggen: je bent nog steeds even le lijk, Beate! Ze wist maar al te goed, hoe ze met haar goedkope jurk, haar beide wan delschoenen en haar eenvoudig kap sel bij Irene afstak. Ze voelde zich gruwelijk verlegen, vermocht geen woord over haar lippen te brengen en bloosde tot in haar hals. „Nou, wat zeg jij wel van die streek, die ik heb uitgehaald?" lachte de ka pitein. „IkikBeate begon te stot teren. „Vond je het niet kostelijk, Beate?" viel Irene haar oom bij. „Zoiets ori gineels waar .haalt u 't vandaan?!!" Het compliment deed de kapitein zichtbaar goed. (Wordt vervolgd)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1948 | | pagina 3