Lectuur die perfide speculatie is ,op de natuurlijke deugden Weer of blijft vliec Korpsen Marine-Officieren worden gereorganiseerd N.-Holland door Amerikaanse bril De besie stieren, de beste dijken NOODLOT Regering, verbiedt de beeldromans! Verwoestend voor het zieleleven van de opgroeiende jeugd r Gif voor de Jeugd Sr qaat niets boven Zwitsers op Highbury verpletterd Begrip en interesse Nieuwe avonturen van Pim, Pam en Pom ''W. Het Radioprogramma IAAR- WAARSCHUWINC VAN DE LUCHT ER GEV Grote misrekenim Russische politii Is .De Emmausgan toch van Ver me Weerbericht JREK DE HOND niet aan zijn staart; dat leren wij de kinderen. En wjj zijn kwaad als zij met andermans speel goed thuiskomen. Het kind, volledig afhankelijk van ónze luimen en nog zonder eigen ervaringsfeiten, zal goed deels uitsluitend van de ouders verne men wat wèl en wat niet mag. Van de ouders 6f van andere, vol wassen mensen. De volwassene stelt 't kind zich voor als de uiteindelijke wre ker van goed en kwaad. Als vader lacht is het goed. Daarom werden de beeldromannetjes in Amerika met 'n geel strookje dicht geplakt: Adults Only, staat er op, „Uit sluitend voor volwassenen!" Een der gelijke perfide vorm van reclame be hoeft geen commentaar. De jeugd, die nu de lectuur dubbel begerenswaardig vindt, maakt kennis met de wereld der volwassenen en twee problemen boeien de opgroeiende jongen en het dito meisje: het probleem van het bezit, hoe dan ook verkregen; en het probleem van de onderlinge ver houding tussen man en vrouw. Ten koste van alles moet een inzicht verkregen worden in die twee kern problemen. De studerende jongen (om het duidelijk te zeggen) zoekt naar het middel om „zijn" meisje te veroveren en bemerkt dat hij met geld al aardig ver komt; het meisje wil „haar" jon gen behagen en ziet dat daartoe geld voor jurken en make-up nodig is. Zó wordt dan een poging gedaan om door middel van de fascinerende beeld roman een inzicht te krijgen in het hoe en waarom van de schrijnende wel- standsverschillen in de vreemde grote mensen-wereld. Onderzoek. Het kind en de wereld staan tegen over elkaar als volkomen vreemden. Een sociale orde, een soort van drage lijke samenleving en onderlinge vrede, die onze relaties met anderen ken merkt, is voor het opgroeiende indivi du nog slechts een vage en ongrijpba re schijn. Voor het kind bestaan de concrete dingen, de harde feiten en de zelf-be- leefde voorvallen. Een sociaal inleven, een tasten van de omringende samen leving ook in haar vijandige en af stotende kanten komt pas met de jaren, dat de ouderlijke bescherming minder tastbaar is en de jonge mens op kamers, in den vreemde of op kan toor en in het baantje merkt dat het zich met „de anderen" móet verstaan, ook al ontvlucht hij hen veel liever. Dit alles draagt dus het kenmerk van aftasten en kennismaken, ontdek ken en achterhalen. Liefst door eigen ervaring. De kinderen van een bekend en beroemd arts werden voor de rech ter gebracht; zij hadden een beeldro man nagespeeld en een vriendinnetje onder tafel gesleurd. Daarna had de jongen met zijn vulpen een diepe snede in de arm van het kind getrokken en vervolgens de voorraad inkt in de won de gespoten. Waarom dergelijke mon- sterachtige waanzin? Omdat wij lazen dat men met in jecties van cocaïne en andere verdo vende giffen de slachtoffers snel be dwelmen kan. Wij hadden geen injec tienaald Toen zijn we op dat idee ge komen! Geen volwassene tenzij gevaarlijk geestesziek zou ooit op dit afschu welijke denkbeeld zijn gekomen. Analogie. 1V/1AAR VOOR KINDEREN ligt het ge- heel anders. Zij zien een aantrek kelijke uiterlijke gelijkenis der voor werpen. Daarom boet het kind dubbel voor zijn pogingen om inzicht in oorzaak en gevolg te krijgen. Want alleen aan de „volleerde" volwassene bleef het voor behouden om langs kostbare en geraf fineerde weg die middelen te beden ken, waardoor het hoogst mogelijke ef fect op zo snel en pijnloos mogelijke wijze wordt bereikt. Niemand zal tot roofmoord overgaan als die moord niet strikt noodzakelijk schijnt om ontdek king of nederlaag te voorkomen. Maar die ervaring óf die middelen mist het kind. Zo is het dan ook te verklaren dat de meeste gevallen uitsluitend roof ten doel hebben; immers: bezit is de sleu tel tot verdere mogelijke onderzoekin gen en maakt ervaringen op hejt twee de terrein, dat der verhouding man vrouw, gemakkelijker. Zelden zullen kinderen derhalve tot misdrijven geraken tenzij per acci- dens die aan de zedenpolitie voorge houden zijn. Moord en diefstal, dat leert de beeldroman, zijn fundamen ten van het „slagen" op elk terrein, want slechts die leveren bezit. LIET ANDERE boeiende onderzoekings- veld, dat der wederzijdse aantrek kingskracht der sexen, wordt eveneens door de beeldroman verwrongen en op misdadige wijze vervalst. Het meisje, dat niet over dezelfde opvallende aantrekkelijkheden weet te beschikken als de heldinnen der boekjes, voelt steeds sterker en de- primerender dat het niet mee kan; voor haar blijft slechts een slavinnen- rol over; zij hoopt tóch mee te mogen doen in het opwindende gebeuren door zich voor alle soort werkjes te lenen. Slechts zó kan zij nog indruk maken op de held. Het meisje, dat daarente gen wèl meent te bunnen concurreren met de idealen der romanhelden zal mannelijke daden eisen bij het dingen om haar gunsten. Voor haar is de ech te man hij, die zonder pardon zijn doel, macht en bezit, weet te bereiken. De jongens zien derhalve in het meisje óf de onderdanige en verachte lijke werkslavin, zonder eigen wil of rechten öf de ideale roman-leegloop ster, de mondaine, aanbeden beauty en heerseres. Zo ligt afgezien van de stof, die de beeldroman gemeenlijk brengt het grootste morele kwaad in de perfecte en perfide speculatie op de natuurlijke en goede deugden van het opgroeiende In het derde artikel over de beeldromans vervolgt onze mede werker zijn beschouwingen naar aanleiding van de onderzoekin gen van de Amerikaanse kinder psychiater dr. Frederick Wertham. Vandaag komt hij tot de conclusie dat een der ernstigste gevolgen van de beeldromans is dat de drang tot onderzoek in fatale richting wordt omgebogen. kind: de drang tot onderzoek, zelfstan dig oordelen en tot zelfstandigheid. Een vals en misdadig heldendom voor de „man"; een vals en corrupt levens ideaal voor de physiek-aantrekkelijke „vrouw"; 'n ongebreideld minderwaar digheidscomplex voor de physiek-min- derbedeelde „sloof". CUSTARD-MAÏZENA CP 16-027 Het Engelse elftal, dat Donderdag middag op Highbury voor 48.000 toe schouwers een wedstrijd speelde tegen Zwitserland, heeft de gasten een 60 nederlaag bezorgd. De nieuwe Engelse aanvalslinie, waartegenover sommigen sceptisch hadden gestaan, was verrassend goed op dreef. Stan Matthews heeft wellicht nooit beter gespeeld in de vele wedstrijden waarin hij als rechtsbuiten voor Enge land uitkwam; Rowley, die Mortensen op de rechtsbinnenplaats verving, maak te een zeldzaam fraai doelpunt; mid denvoor Milburn bleek over benijdens waardig veel uithoudingsvermogen te beschikken, terwijl de nieuwe inter nationals, Haines en Hancocks een uit stekend debuut maakten door gezamen lijk vier van de zes doelpunten te ma ken. Voorts kan de Engelse verdediging met aanvoerder Wright als uit uitblin ker, op een puike wedstrijd terugzien. In het elftal van de gasten kon alleen rechtsback Gijger zich tot het peil van de tegenpartij opwerken. Overigens faalde het systeem van de Helveten, dat zij ook tegen Nederland toepasten, volkomen. Met deze overwinning heb ben de Engelsen wel zeer duidelijk re vanche genomen op de 10 nederlaag die vorig jaar in Zurich werd geleden. De Nederlandse scheidsrechter Karei v. d. Meer floot een uitstekende, doch niet lastige wedstrijd. Massagraf bij Bondowoso In Tasnan, ongeveer tien kilometer van Bondowoso, is een massagraf open gelegd door de OCO. In het graf be vonden zich de stoffelijke overschotten van 38 mannen en 2 vrouwen van Europese landaard, die in 1942 door de Kempeitai werden geëxcuteerd. Zij zullen op het ereveld Kembang Koe- ning in Soerabaja worden bijgezet. VERTROUWENSVOTUM VOOR SPAAK De nieuwe Belgische coalitie-rege ring van Paul Henri Spaak heeft Don derdagavond met 107 tegen 20 stemmen, bij 8 onthoudingen, een vertrouwens votum van de senaat verkregen. Reeds geruime tijd was de wenselijk heid geblëken om alle officieren voor speciale diensten behorende tot de verschillende korpsen van officieren der zeemacht, onder te brengen in een afzonderlijk korps van officieren van speciale diensten, met uitzondering van de officieren van gezondheid voor speciale diensten en van de zeeofficie ren voor speciale diensten (chiffreer- dienst)Laatstgenoemde categorieën zouden worden ondergebracht in nieu we korpsen. Bovendien werd het wen selijk geacht om de benamingen van enkele korpsen van officieren der zee macht aan te passen aan de moderne upvattingen en om in de rang-aandui dingen der verschillende korpsen meer eenheid te brengen. Op 1 Januari 1949 treedt 'n Konink lijk besluit in werking, waarbij de ge hele vorenbedoelde materie opnieuw wordt geregeld en waarbij het bestaan van de volgende korpsen officieren bij de Kon. Marine en bij de Kon. marine reserve wordt vastgesteld: zee-officie- ren, officieren-vlieger, officieren-waar nemer, officieren der mariniers, officie ren van de technische dienst, officieren van administratie, officieren-arts, offi cieren-tandarts, officieren-apotheker, officieren van vakdiensten en officie ren van speciale diensten en bij de Kon. marinereserve bovendien nog het korps officieren van de codedienst. De voornaamste verschillen met de huidige toeostand zijn, dat de korpsen officieren van de marine-stoomvaart dienst en officieren van gezondheid an dere benamingen krijgen n.l. onder scheidenlijk officieren van de techni sche dienst en officieren-arts, terwijl de officieren van gezondheid voor spe ciale diensten worden ondergebracht in de korpsen officieren-tandarts en offi cieren-apotheker. Een belangrijke wij ziging is voorts, dat alle marine-offi cieren dezelfde rang-aanduidingen zul len krijgen en wel de rang-aanduidin gen zoals deze thans bij de zee-officie ren bestaan onder toevoeging van het dienstvak. Dit betekent bijvoorbeeld, dat een officier van de marine-stoom- In het Hotel Smit te Middcnmeer zitten ze aan de maaltijd vereend, twee dozijn boeren uit het Middenwesten van Amerika en ze hebben de mond vol niet alleen van de uitstekend verz.rgde lunch, maar van al, wat ze gezien hebben in ons kleine land. Want de indruk, die onze landbouwbedrijven en wat daar mee verband houdt, op deze farmers maakte, is overweldigend. Zij komen er niet over uitgepraat. En wat mij vooral opviel, was de bewondering, die zij hebben voor onze intensivering van dc lan >uw. Zij zien onze bedrijven en het valt hen op, hoe elk hoekje van het land benut wordt, hoe geen strook braak blijft liggen en hoe nergens roofbouw wordt toegepast. van mr. E. T. Johnson: „Gek, wij doen wat wij kunnen, om iedere druppel re gen op te vangen en jullie weet niet wat je moet verzinnen, om het kwijt te raken". En dat is dan weer een on- Dan staan ze voor 't Domeinkantoor in Wieringerwerf en kijken naar de in gemetselde steen, die het N.A.P. aan- eeft, en die juist door de wilde water oppervlakte werd geraakt in die ramp maanden *an 1945. Kijk, dat zegt hen iets, die ramp. Want nog steeds spreekt men in hun vaderland over The Great Blizzard van 1891, toen een onmetelijke kudde vee van 200 mijl breed op de vlucht sloeg voor het naderend geweld van de sneeuwstorm en vanuit Dakota honderden mijlen ver naar het Zuiden stormde in een niet te stuiten stampede. Deze farmers komen voort uit het ras van cowboys, dat in de negentiger ja ren met lasso en geweer door de savan nen zwierf, dat de „Blizzard" mee maakte en er vaak het leven liet. De ramp van de Wieringermeer raakt hen diep. En ook in onze boeren zien zij de pioniers, die hun voorvaderen waren. Ir. Ozinga vertelt hen op het Domeinkantoor van die jaren der ver schrikking en weer knikken zij begrij pend en hun mompelende stemmen ru moeren vol ontzag. Later trekt een rode bus van Cook- Wagon Lits uit Amsterdam door de polders van Noordholland, wringt zich een weg over de smalle dijken. Vijf en twintig paar'ogen staren door de be slagen raampjes tegpn de wand van mist, die naast de wagen staat. „Hoe zit dat hier in Holland?" De stem van mr. Conway E. Morris uit Dallas Cen tre in Iowa heeft een vragende toon. „Hebben jullie hier altijd mist? 'Drie dagen zijn we bij jullie te gast en drie dagen hebben we niets anders van het landschap gezien dan nevel. Dat eeuwige water. Ja, ze verlangen ernaar, deze Ame rikanen, om onze polders te zien. onze molens, onze sloten en dijken. Want dat probleem van het water laat hen niet los. Achter mij klinkt het geluid derwerp voor een lang gesprek. Mal Hansen, Farm Service Director van 't radiostation WOW, doet een duit in 't zakje en op een gegeven ogenblik klin ken alle stemmen door elkaar. Daar is Bob Skinner en Ralph Raikes, daar zijn nog vele anderen. Het is een kruisvuur van vragen en uitroepen. „Hebben jullie hier ook vakbladen voor de boer" vraagt er één. Natuur lijk hebben ze die. Onze Landbouw- voorliehtingsdienst is er niet voor niets. .,\Vij ook" komt de flegmatieke stem van mr. MacMillan, die redacteur is van het „Farm Journal". Oplage? Twee millioen zevenhonderd duizend exemplaren. Neen, niet per jaar, maar per maand. „Toch kunnen jullie ook wel wat" Is dan als troost de volgende opmerking. En dat „wat" is onze Afsluitdijk. Er zijn vijfentwintig Amerikanen in deze bus en vijfentwintig camera's In die camera's zitten minstens honderd op namen van „the dyke". Zoiets hebben ze nog nooit gezien. Over de Boulder- dam heb ik wijselijk m'n mond ge houden. Ondertussen kruipt de zware bus verder. Oosterblokker is het doel. De stierenfokkerij van gebr. Ruiter mag niet ontbreken op dit programma. De chauffeur heeft grote moeite zijn weg te vinden in de dike nevel, maar hij vindt wat hij zoekt. Een kwartier krij gen de farmers, om te gaan zien naar Neerland's beste stier, Adema 21 van de Woudhoeve en naar Adema 7 en naar de moeder en de afstammelingen. De heer Verschuil van het Ministerie van Landbouw geeft uitleg en een der broers, A. Ruiter, staat er trots bij. Maar voort gaat het weer. Vijftien mi nuten zijn in een oogwenk voorbij. En de heer Bruin van de RVD kan te vreden zijn en de heer P. K. Kistema- ker, de voorzitter van de drie land- bouwkringen in de Haarlemmermeer en de heer De Vrieze van Cook, die de tocht door Nrd-Holland zo uitste- "iv.1 v.: - •fci Bk 45. Teleurgesteld zitten Pim, Pam en Pom even later op een boomstam. „Kom, kop op", zegt Wetsnavel troos tend. „Er zijn ook nog dieren, die het wél zullen waarderen, als je hen een handje helpt. Alle begin is nu een maal moeilijk. De volgende maal zal het wel beter gaan". „Maar daar heb ben we nu niets aan", roept Pam. „En straks moeten we ook nog alles beta len", zucht Pim. 46. „Jullie zitten maar over die verf te zeuren", roept Pom eensklaps kla gend. „Maar wie denkt er om mij? Ik zit ook helemaal onder de verf. Zo kan ik me nergens meer vertonen". „Nu wacht maar eens even, dan zal ik wat terpentijn voor je halen", zegt Wetsnavel, die medelijden met de ar me Pom heeft. „Als we je daarmee af wrijven, ben je zo weer de oude". kend heeft geleid. Om dan van de men sen van de Wereldomroep PCJ nog maar te zwijgen. Want ook die zijn op het appèl. Waar de bus rijdt, rijdt ook de radiowagen. Want de farmers hebben hun bezoek op z'n Amerikaans georganiseerd. Zij maken gramofoon- platen van alle gebeurtenissen, die ze beleven, sturen deze platen met een vliegtuig naar de overkant en de luis teraars op hun verspreide boerderijen in de wijde uitgestrektheden van het Middenwesten van Amerika kunnen iedere avond horen, wat hun vaders en broers in Holland doen. Zo trekt de bus weer Zuidwaarts, in de richting van Amsterdam. Hoorn wordt gepasseerd en Purmerend en op een smalle weg richten zich enkele camera-ogen door de voorruit. Want zo smalle dijken met dan nog aan iede re kant een rij bomen, dat vinden deze mannen uit de „wide open spaces" een fenomeen. Je kunt, niet eens twee fatsoenlijke auto's langs elkaar ma noeuvreren Nog meer vragen komen los. Van hun kant, maar ook van de mijne. Zo interesseert het mij. wat de Ameri kaanse farmers in Frankfurt gaan doen. „Well" zegt mr. Wiseman, die voor sta tion WOW de perszaken behartigt, informeren, wat de bezettings-auto- riteiten van nlan zijn te doen met het herstel van de Duitse landbouw". Het klinkt zo eenvoudig, maar welk een intensieve zucht naar kennis, welk een belangstelling in de problemen van ons oude werelddeel! ..En in Zwitser land dan?" „In Zwitserland gaan we een kaasfabriek zien en naar Italië alleen maar een beetje sight-seeën". Maar tot dusver hebben de heren het nergens zo naar hun zin gehad als in Holland. Nergens ook hebben ze gastvrijheid genoten bij collega's land bouwers zoals dat hier het geval was Propaganda van de beste soort. Amerikanen reizen zoals Amerika nen dat doen. Dus stopt de bus om kwart vóór vijf voor het Centraal Sta tion in de hoofdstad en om kwart over vijf vertrekt de trein naar Brussel. Er is alleen nog maar tijd voor een plaatje voor United Press. Dan ver dwijnen ze door de ingang. Vijfen twintig Amerikaanse farmers, die bi! hun bezoek aan Europa het kleine Holland leerden kennen en daarvoor een grote belangstelling toonden. En als zij half December weer in Dakota en Iowa en Nebraska en Kansas ziin weergekeerd, zal de faam van ons pol derland, van onze dijken en van ons fokvee opnieuw verbreid worden in 't land van de onbegrensde mogelijkhe den, dat Amerika heet. vaartdienst der eerste klasse na I J». nuari 1949 genoemd zal worden: „luite nant ter zee van de technische dienst der eerste klasse" en dat een hoofd officier van administratie der tweede klasse nadien zal heten: „kapitein-luite nant ter zee van administratie". Ook voor het korps officieren-vlieger is deze hervorming doorgevoerd; een offi cier-vlieger der derde klasse wordt nu „luitenant ter zee vlieger der derde klasse". De hiermede tot stand gekomen uniformiteit zal er veel toe bijdragen, dat de onbekendheid en verwarring, die op dit gebied bij het publiek be staan, worden weggenomen, aldus ver namen wij van de zijde van het minis terie van Marine. De bovenstaande wijzigingen bren gen met zich mede, dat ook in de dis tinctieven van de verschillende corp sen officieren wijzigingen worden aan gebracht. De voornaamste verandering is, dat alle marine-officieren en ook de vlootgeestelijken hetzelfde embleem in goud op de pet gaan dragen, n.l. het onklaar anker gedekt door een kroon, alles omgeven door eikenloof, dit is het oude embleem van de zee-officieren. Het onderscheid tussen de verschil lende korpsen is dan slechts zichtbaar op de kraag (revers) van de uniform jas, met die verstande, dat de korpsen zeeofficieren, officieren van speciale diensten en officieren van de code- dienst het anker met kroon in goud blijven dragen en de officieren van ad ministratie in zilver; de officieren-vlie ger en -waarnemer houden het vlieger- embleem (propeller met kroon) in goud, de officieren van de technische dienst houden het embleem van de marinestoomvaartdienst (gekruiste pij len en flambouw met kroon) in goud. de officieren-arts houden 't aesculaap- teken met kroon in goud. Het nieuwe korps officieren-tandarts evenwel zal het aesculaapteken met kroon in zilver dragen en de officieren apotheker krijgen een nieuw embleem, bestaande uit een dubbel aesculaap teken met kroon in zilver. Voor het onlangs ingestelde korps of ficieren van vakdiensten is eveneens 'n nieuw embleem vastgesteld, bestaande uit 2 gekruiste onklare ankers met kroon in goud. De officieren van speciale diensten en van de codedienst zullen zich van de zeeofficieren onderschei den, doordat zij tussen de galons, die hun rang aangeven, groene banden dra gen; dit treedt dus in de plaats van de tot dusver gebruikelijke „driehoekige krul", die nu ook voor deze officieren rond wordt. De officieren van 't korps mariniers vallen buiten de beschreven wijzigin gen; bij hen blijft alles voorshands bij het oude. VOOR HEDENAVOND HILVERSUM I, 301 m Nieuwsberichten om 6, 8 en 11 uur VARA: 6,15 De Vara feliciteert 6,30 Voor de Strijdkrachten 7,00 Denk om de bocht 7,15 Accor- deola VPRO: 7,30 Nederland en zijn gewesten 7,5o Tien voor acht —805 Muziek 8,30 „Midden in de wereld" VARA: 9,00 Men vraagt.... en wij draaien 9,30 Kermis der IJdelheid 10,00 Bui- tenlands weekoverzicht 10,15 Swing and sweet VPRO: 10,40 „Vandaag" 10,45 Avondwijding VARA: 11,15 Sympho- nlsch concert HILVERSUM II, 415 m Nieuwsberichten om 7 8 en li uur NCRV: 6,00 Zes solo suites 6,30 „Van appelmoes bouwt men geen toren" 6,45 Geestelijke liederen - 7,15 „Stem wettig gezag" 7,30 Het actueel geluid 7,45 CWV-kwartier - 8,05 Programma-proloog 8,15 NCRV- kwartet 8,30 Het kostbare kledingstuk - 9,20 Omroep-orkest 10,00 Gesprekken voor de NCRV-microfoon 10,30 „Diverti mento io,45 Avondoverdenking 1115 Gramofoonmuziek 11,47 Gramofoonplatèn VOOR ZATERDAG HILVERSUM i, 301 m Nieuwsberichten om 7, 8, 1, 6, 8 en 11 uur VARA: 8,18 Lichte morgenklanken 1,00 Voor de Strijdkrachten 1,30 Metropole-orkest 4,15 Malando 6,15 Johan Jong (orgel) C,39 Voor de Strijdkrachten 7,00 Ar tistieke staalkaart VPRO: 7,30 Wat doet de kerk?" 7,45 Uitzending voor de Nederlanders in Duitsland VARA: 8,05 Dingen var de dag 8,15 Vol ver wachting klopt ons hart 8,20 Omroep orkest 9,oo Socialistisch commentaar 9,13 Het ABC-cabaret 10,15 Stradiva- sextet 10,40 The Ramblers 1115 Kwartet Jan Corduwener 11,35 Piano- en orgelspel HILVERSUM II, 415 m Nieuwsberichten om 7, 8, 1, 7, 8 en 11 uur KRO* 8,15 Pluk de dag 10,15 Muziek houdt fit 12,15 Amusements-orkest 2,20 Engelse les 4,00 Promenade-orkest —'6,00 Kareol septet 6,30 Journalistiek weekoverzicht - 6,45 „Wie weet hoe deze plaat heet?" - 7,15 Mannenkoor 7,33 Gramofoon platèn 7,5o „Zie ginds komt de stoom boot" 8,05 De gewone man 8,12 Con- certwals 8,20 Lichtbaken 8,50 Slavi sche mars 9,00 Negen heit de klok 9.45 „Wie neemt de handschoen op?" 10.00 Weekend-serenade 10,30 Actuali teiten 10,45 Avondgebed 11,15 Diver timento 24 door F. Coppersmith Claire zag Egilson pas toen deze reeds voor haar stond. Waar bij uit de hoog opgeschoten maïsplanten te voorschijn was gekomen, wist Claire r.iet. Plotseling zag zij hem staan; hij droeg geen schoenen en kousen en evenmin een hoed. Zijn haar hing ver ward voor zijn ogen. vochtig van het transpireren. Slechts even keek, hij naar Claire en de kinderen, toen verdween hij weer iï: de groene zee van maïs. Claire poogde op te staan: zij voelde zich be schaamd bij de gedachte hier te zitten terwiil dc anderen doorzwoegden Maar juist toen zij zich behoedzaam los mac'-*' van d" kinderen, klonk een schril fluitje. Dat was het sein om even te pauseren. Iedereen liet zich vallen op de plaats waar hij of zij zich bevond. Lang duurde de rust echter niet. Slechts een half uur werd de arbeid gestaakt. Aan eten dacht niemand. Toen begon men opnieuw. Niet vóór de zon ter kimme neigde werd de strijd tegen de rupsen die dag gestaakt. Alleen de kinderen werden door Egilson en Hussy een paar uur eerder naar huis gestuurd. Toen Claire die avond op het smalle en harde bed zonk, dat zij bovendien nog met Nancy moest delen, voelde zij haar armen en benen niet. Zodra haar hoofd het kussen raakte sliep zij in, een loodzware slaap, waarin haar ge marteld lichaam verkwikking zocht. 's Morgens herhaalde zich de marte ling van de vorige dag. Het werk viel alleen nog zwaarder, omdat Claire de dag tevoren te veel van haar krachten had gevergd. Steeds langzamer werden haar be wegingen in de brandende zon. Op sommige ogenblikkon was zij er zeker van in elkaar te zullen zakken. Slechts tén ding verheugde haar: de kinderen had men ditmaal thuis gelaten. En na de tweede dag kwam er een derdena de derde nog een vier deEn elke dag bracht nieuwe kwellingen voor een gemarteld li chaam. Maar tenslotte waren alle rup sen verdelgd! Twee dagen na de overwinning op de rupsen ging Claire met Hussy naar Fort Pitt. De farmer kwam haar met paard en wagen halen, want hij wilde deze gelegenheid tevens benutten om proviand en kruit in te slaan. Achter in de wagen hurkte een negerslaaf bij de kisten, die vol mee terug moesten. Claire kreeg een plaatsje naast Hussy, die een paar leren kussens meege bracht had. Een geweer, dat Claire niet zonder verwondering bekeek, lag voor het grijpen. Lang vóór zonsopgang vertrokken zij uit Bedfort voor een reis, die zon der bijzondere voorvallen tot diep in de middag duurde. Eenmaal onderweg was Claire heel erg geschrokken. Zij reden juist door 'n bos toen het meisje in de verte een troep ruiters zag naderen: voorop zag zij Indianen, met veren getooid. Hussy bad haar snel gerust gesteld: „Solda ten van Fort Pitt, voorafgegaan door Indiaanse verspieders!" En ja, achter de Indianen, die de wagen met geen blik verwaardigden, zag Claire al spoedig de blauwe uni formen der soldalen, die onder leiding van een sergeant, in gesloten gelederen achter hun spionnen voortreden. Enkele uren later bereikte de wa gen de Ohio, een stroom, die wel hon derd meter breed was. Het water ALS DE KATOEN RIJPT is de verzameltitel van de grote nieuwe trilogie in dejGultuur-serie: Midzomer. Blanke Slaven en Nieuwe Adel van Gwen Bristow evenknie van de beroemde Margaret Mitchell. Ook volgens Uw boekverkoper een prachtwerk! de bruiste langs en tussen de rotsen, die hoog boven de waterspiegel uitstaken. Nog enkele mijlen reden zij langs de cever van de Ohio, af en toe blokhut ten passerend. Toen waren ze einde lijk aan hun doel: Fort Pitt, vlak aan ae stroom gebouwd. Ja, Fort Pitt toonde duidelijk de sporen van een beginnende menselij ke beschaving. Huizen en blokhutten omgaven het fort, er was een hoofd straat, waarin zich een stroom van voetgangers en wagens voortbewoog. Hussy stopte voor een stevig gebouwd huis van twee verdiepingen: de facto ry van de Ohiocompagnie! de winkel, waarin alles werd verkocht wat de kolonisten in het Westen nodig kon den hebben en tevens de verzamel plaats van alles wat pelsjagers verko pen. Hier ook kwamen alle farmers die zaken af te wikkelen hadden. Claire zag toen ze hier afstapte bergen kostbare pelsen die gesorteerd werden. Er heerste een grote bedrijvigheid. Hussy vroeg haar of zij binnen een kijkje wilde nemen en even uitrusten, doch zij schudde vastberaden 't hoofd: „Eerst naar het fort!" was haar ant woord. Claire moest eerst een smalle brug over een gracht passeren, alvorens zij zich voor de ingang van het fort be vond. De beide schildwachten hielden echter niemand tegen die naar binnen wilde. Claire informeerde naar de officier van de wacht. De schildwacht wees naar het wachtlokaal, waar zij haar vraag herhaalde tegen een - sergeant. Een officier, die verderop in 't wacht lokaal achter een bureau rapporten zat door te bladeren, keek op toen hij de stem van het meisje hoorde. Hij was nog erg jong en bloosde toen hij zich tot Claire wendde en haar ogen op zich gevestigd zag. Het meisje leek hem een verschij ning uit een andere wereld, zo te zien een dame uit dezelfde kringen waar in hij tot voor kort zelf verkeerde, een dame uit een wereld, waarin men vreugde betoonde over een goed zit tend costuum. waarin men kon spre ken over de dingen van de dag. over een concert of een bal kortom een wereld heel anders dan hier het ruwe Westen. (Wordt vervolgd BUREAU ADMINISTRATIE Voordam 9 - Tel. 3320 REDACTIE Achterdam 20 - Telef. 2274 Postgiro 187294 Directie: J. BIJLSMA en C. KRAK (VAN ONZE DI1 UET WESTEN HEEFT ZICI niet bijzonder druk gemaak eens de nadruk opgelegd, dat den maar al te duidelijk bewij Kremlin niet te praten valt, h ljjk geheel overbodig geïnf< met z(jn goedkeuring hebben n het belangrijkste via een b voorzitter van de Veiligheids] schuwd, dat zij, wanneer zij i de Westerse positie in Berljj rekenen op gewapend verzet. UET IS NIET MOEILIJK te pen, waarop deze waarsi slaat. De Russen hebben afge; tuurlijk van het stellen van ei van oorlog, maar één moge om Amerikanen, Britten en Fra Berlijn weg te werken: het oi ken van het verkeer over de brug". Inderdaad hebben zij onlangs een zij het betrekki scheiden poging ondernomer nota dreigde het Russische i commando in Berlijn, dat Ame: en Britse vliegtuigen tot lanc dwongen zouden worden, indii kentekens niet duidelijk zichtt den zijn (dat moesten de Rusi tuurlijk uitmaken), of indien ook maar een centimeter buite kilometer brede luchtcorridors bevinden. De generaals Clay bertson protesteerden onm krachtig tegen dit Russische sindsdien is alles bij het oudi ven: de Anglo-Amerikaanse gen vertrokken met de regelm van een klok naar en van Berl gehinderd door Russische ja; luchtdoel-artillerie. Daar staat tegenover, dat de Sovjets nog niet te kennen hebben gegever van hun uiterst gevaarlijke vo hebben afgezien. De in de nota aan Bramuglia vervatte schuwing] is daarom maar al van pas. Ongetwijfeld is de luchtb grootste misrekening geweest, de Russen in hun Berlijnse hebben gemaakt en hun geb op de slagader van de Westei tie in de voormalige Duitse 1 is daarom maar al te gemak! begrijpen. Toen de Sovjets t de stad te blokkeren, voorz: klaarblijkelijk niet, dat het de se mogendheden mogelijk zou 2 lijn door de lucht van voedse hoeveelheid brandstoffen te v De Belgische kunstexpert 1 heeft tegenover een verslaggi het ANP verklaard, dat het z tuiging is, dat de „Emmaus geen vervalsing van de schil Meegeren is, doch, een echte Binnenkort hoopt hij een m< zen gestaafd rapport te kunn< ceren, op grond waarvan hij tonen, dat dit schilderij 01 door Van Meegeren geschild zijn en de conclusies van de c deskundigen, waarop de falsi bewezen geacht, niet zijn 1 haven. Aan dit rapport wordt doo landers en Belgen gewerkt. De Coen betoogde, dat hij er procent van overtuigd is aan van bewijzen en gegronde ar tie te kunnen aantonen, dat mausgangers" een Vermeer is te maken heeft met Van Mee; Belg behoort tot een van de kunstexperts in Europa, zoda gelijkheid bestaat, dat de to algemeen geaccepteerde opva betrekking tot de vervalsir Van Meegeren geheel zal moi den herzien. BUSONGELUK IN ZUID-/ In de buurt van Johanm een trein op een autobus waardoor een achttal Afrikar gedood en een zestigtal gev Meer dan tweehonderd stelden zich beschikbaar 1 voor bloedtransfusie op de Afrikaners. Weersverwachting, geldig t< dagavond: Koudere nacht ir en daar vorming van ne mist. Overdag gedeeltelij] wolkt en overwegend droof maar iets minder zacht dar daag. Zwakke tot matige westelijke wind, later ve: lijke wind.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1948 | | pagina 6