Dr. v. Royen pleit in de Veiligheidsraad
ÉJfpSjv
li
De N.A.C.O. bestaat 25 jaar
NOODLOT
BEURTEN
„Daden zullen onze beloften staven"
Palar heeft geen ver
trouwen in Nederland
Het Radioprogramma
Met één bus begonnen, groeide het bedrijf
tot de grootste auto-onderneming
in de provincie
Wat zaken-initiatief
vermag
NI - I I
Stichter der N. A C. O.
patste N
ieuws
Levenslang voor
Woudenberg
Uitbreiding van de
militaire actie
Amerikaanse resolutie
door China gesteund
TUINBOUW
dag uit
JAAR.
25 DECEMBER
Kerstdag)
3te kerk, Vrijdagav.
ikomst m.m.v. Grooté
Kerstdag, 10 uur ds.
5 Kerstfeestviering
lat de Kinderen tot
ïpelkerk, 10 uur ds.
geref. gem., half ei£
ith. kerk (Oudegr.),
ur Kerstwijding met
spr. ds. Steenbeek
ie heer Schendelaar
Eerste Kerstdag half
Haarlem. Doops-
ur ds. Van der Sluis
Geref. kerk (art. 31
en Bidt, 9 uur ds.
Kerstcoll. diaconie),
(in N. Doelen), 10
ienst, evangelist Hof-
amenkomst. Oud
Luth. kerk, Oude-
Dec. 's nachts om
lingsdienst. Ned.
in W. en B., 's mor.
jding. Ned. Leger
aat, 6 uur engelen-
lingsdienst; 3 uur
8 uur openbare sa-
MGEVING.
i uur ds. Van San-
kerkv.. (koorzang),
einde Starnmeer.
:erk, 10 uur ds. Be
ll
EE, nam. 4.15 uur ds.
dienst).
,NGENDIJK, herv.
ijlsma; 5 uur Kerst-
jsschool. Geref.
uur ds. Van der
ienst. Chr. geref.
enstra. Doopsgez.
8 uur Kerstwijding
ing; eerste Kerstdag
met zang, da.
EE, Oud-kath. kerk,
nachts één uur,
N, 10 uur ds. Plug.
Is. De Jong.
;em. Vrijdagavond
g; eerste Kerstdag
hoff (Kerkkoor).
aan, 10.15 uur ds.
•dam; 4 uur Kerst-
Zondagsschool,
r de heer Slager,
ds. Bloemhoff.
'OUDE, herv. gem.,
0 uur ds. Schmidt
ds. Bosch,
r, herv. gem., av. 7
roet; av. 7 uur
kinderen.
Evangelisatie, 10
astveen van Alk-
ïeer Van Oostveen
ïst.
T, half 3 dr. Bijlsma
DECEMBER
Cerstdag)
1 kerk, 10 uur ds.
•stfeest, Vrijz. Zon-
igavond half 8 tot
he wijdingsavond,
pelkerk, 10 uur ds
n. geref. gem., geen
(Oudegr.), half 11
an Oegstgeest.
n dienst. Geref.
in Waakt en Bidt,
Van der Lingen,
Baptisten gem.,
ur evangelist Dam-
eest Zondagsschool,
in de Luth. kerk,
mst. Ned. Leger
3 uur Kerstfeest
uur openbare sa-
iruisersgenootschap
f 11, tempeldienst,
Goud. Vereni-
Harmonia, hotel
r. 7 uur, Kerstwij-
A. van Veelo uit
7 uur, Kerstfeest.
:erk, av. 7 uur,
ichool. Geref.
i. Telkamp. Ma-
Bremer
NGENDIJK, herv
ma; 3.30 u. dsVol-
eref. kerk (Art.31)
uur ds Van der
kerk, half 10 en
- Doopsgez. kerk,
ndagsschool (coll.
EE, herv. gem., 10
Oud.kath. kerk, 8
lur, dienst.
EN HOEF, 10 uur
kerstfeest Zondags-
st.
:m., 4 uur Kerst-
ie Kerklaan, 10 15
n Amsterdam.
D, herv. gem., 10
iur ds. Verdonk.
Kerstfeestviering
tfeest Zondagssch.
Kerstfeest met de
herv gem 10 uur
enst.
Evangelisatie, 10
i van Amsterdam.
Spaargaren.
6 uur Kerstfeest
!l Dec. 650 kg
5.40; bloemkool
stek 415, to-
ien, grof 6.60;
7—10.50; 20000
.50; 8000 kg gele
kg witte kool 6;
50 kg spruiten 39
stek 4; 150 kg
Gistermorgen is de Veiligheidsraad
te Parijs bijeen gekomen om zich te
verdiepen in de Indonesische kwestie.
De raad stond onder presidium van
de Belg van Langenhoven. Naast de
president was de adjunct-secretaris
generaal der V.N., onze landgenoot de
heer Pelt gezeten. Na de vaststelling
der agenda werden de vertegenwoor
digers van Australië, India, Nederland
de Philippjjnen en Indonesië verzocht
aan de conferentietafel plaats te ne
men. Aan het uiteinde ter rechterzijde
zette zich de heer Palar, aan het an
dere uiteinde tegenover hem dr. Van
Royen. Als eerste kreeg dr. Van Royen
gelegenheid een verklaring af te leg
gen.
Dr. van Royen begon zijn rede met
het ophelderen van een fundamenteel
misverstand, dat telkens opnieuw
iedere discussie over de Indonesische
kwestie heeft vertroebeld. Voor een
goed begrip van de zaak is het nood
zakelijk te beseffen, dat het dispuut
met de republiek Indonesia niet gaat
over de vraag of Nederland bereid is
Indonesia souverein en onafhankelijk
te maken," zo zeide dr. Van Royen.
„Deze vraag is definitief bevestigend
beantwoord. Telkens weer wordt het
voorgesteld alsof het ging om een
strijd voor de onafhankelijkheid van
het Indonesische volk tegen een land,
dat wenst vast te houden aan zijn
heerschappij en dat weigert deze on
afhankelijkheid te geven. Zulk een
voorstelling van feiten is even onjuist
als simpel.
Dr. v. Royen refereerde aan de
jongste verklaring van de Neder
landse minister-president, welke de
steun ontving van het 'gehele parle
ment met uitzondering alleen van de
communisten, waarin er opnieuw de
nadruk op werd gelegd, aldus dr. Van
Royen, dat het doel van de Neder
landse politiek in Indonesië is en
blijft: bevordering van de vrijheid van
Indonesië teneinde te komen tot op
richting van een souvereine federatie
van Indonesië, welke op voet van vrij
willigheid en gelijkheid verbonden is
met het Koninkrijk der Nederlanden
in een Nederlands-Indonesische Unie.
De Nederlandse regering is in haar
pogingen belemmerd, aldus betoogde
mr. Van Royen, door gebrek aan
medewerking van de zijde van zekere
extremistische groepen in de republiek.
Inmiddels heeft de Nederlandse re
gering, in samenwerking met de ver
tegenwoordigers van de verschillende
delen van Indonesië, energieke stap
pen gedaan naar de vorming van een
Indonesische Federale Interim-rege
ring.
Dr. Van Royen verklaarde, dat het
enige doel van de ondernomen actie
VOOR HEDENAVOND
HILVERSUM I, 301 m Nieuwsberichten
om 6, 8 en 11 uur AVRO: 6,15 Sport-
praatje 6,30 Voor de Strijdkrachten
7,00 Kobus Kwint 7,10 Avro's avond
school 7,45 De Regerings-Voorlichtings-
dienst antwoordt 8,05 West-Europees
commentaar 8,15 Vertellingen in woord
en muziek 9,35 Hilversums Vrouwen
koor 9,55 Pierre Palla speelt 10-10
Internationale vraagstukken 10.25 Me
lodie en rhythme 11,15 Artie Shaw en
zijn orkest 11,5o Reginald Foort speelt
HILVERSUM II, 415 n Nieuwsberichten
om 7, 8 en 11 uur NCRV: 6,15 Land
en tuinbouw 6,30 Piano-duo 6,45
Problemen voor pientere piekeraars
715 „Kerstklanken" 7,30 Het actueel
geluid 7,45 Nederlandse organisten
8.05 Het Kerstevangelie in Vlaanderen
9,15 Kerkconcert 9,45 Familie-competi
tie 10,15 „De vaart der Volken" 10,35
Variaties op de aria 10,45 Avondover
denking 11,15 Symphonie 11,45 Gra-
mofoonmuziek
VOOR VRIJDAG
HILVERSUM I, 301 m Nieuwsberichten
«I 7, 8, 1, 6, 8 en 11 upr VARA: 8,18
era-programma AVRO: 12,00 Frans
programma 1,20 Divertimento-orkest
8.30 Muziek en declamatie VARA: 9,00
Men vraagten wij draaien 9.30
Kerstmistletoebereidselen 10,00 Buiten
lands overzicht 10,15 Op vleug'len van
muziek VPRO: 10,40 Kerstboodschap
10,45 Avondwijding VARA: 11,15 „In
terra pax" NCRV: 12,Oo Kerstnacht-
dienst
HILVERSUM II, 415 m Nieuwsberichten
om 7, 8, 1, 7, 8 en 11 uur KRO: 8,15
Pluk de dag 12,03 Metropole-orkest
2,00 „The Messiah" 6.00 Promenade
orkest 6,30 Franse lyriek 7,15 Gra-
mofoonplaten 7,30 Pools arbeiderskoor
7,45 Avondgebed 0,05 De gewone
man 8,12 Viool en piano 8,30 Koor
concert 9,00 Amsterdams Kamermuziek
gezelschap 9,35 Utrechts Stedelijk Or
kest 10,37 Actualiteiten 10,45 „De
drie landen" 11,15 Kerstliederen
1140 Carillonbespeling 11,55 Kerstklok
ken luiden 12,00 Pontificale Nachtmis
in Indonesië is: het zuiveren van ze
kere gebieden in midden-Java en op
Sumatra van onverantwoordelijke en
extreme elementen.
Wjj zjjn tot deze beslissing met de
grootste weerzin gekomen en alleen
omdat allen zich realiseren, dat er
geen andere weg open stond. Nu wij
tot deze moeilijke beslissing zijn ge
komen, is mijn land vast besloten haar
uit te voeren, welke de kosten of con
sequenties ook z$jn mogen."
De Nederlandse regering is bereid
de Veiligheidsraad regelmatig op de
hoogte te houden van de voortgang,
welke wordt gemaakt naar de vorming
van souvereine en onafhankelijke Ver
enigde Staten van Indonesië.
Al hetgeen wij vragen is, dat de
Veiligheidsraad ons de gelegenheid
geeft te bewijzen, dat onze methode
zal leiden tot de verwezenlijking van
het gemeenschappelijke doel, waar
naar wij streven."
Dr. Van Royen bestreed vervolgens
de competentie van de Veiligheidsraad
om de Indonesische kwestie te behan-
delen.
Hij besloot zijn uitvoerige rede met
de opmerking, te weten, dat er cri-
tiek is op de actie, welke Nederland
thans ondernomen heeft en dat er twij
fel bestaat ten aanzien van de beweeg
redenen. Hij kan alleen zeggen, dat
„onze daden onze beloften zullen
staven" en dat niets ons van deze ge
dragslijn zal doen afwijken".
Beschuldigingen van Palar.
Nadat de rede van dr. Van Royen
in het Frans was vertaald, kreeg de
Republikleinse vertegenwoordiger, de
heer Palar het woord. Hij noemde de
Nederlandse actie de laatste stap in
een zorgvuldig uitgewerkt schema van
de Nederlandse regering. Het nege
ren van de V.N., culminerend in de
tweede oorlog in Indonesië, was van
het begin af aan de bedoeling van de
Nederlanders geweest, aldus zeide hij.
Het doel van de Nederlandse politiek,
verklaarde Palar, was geweest te po
gen de republiek Indonesia economi
sche en politiek te wurgen en de zaak
de beëindigen met een tweede militaire
actie. Palar zeide, dat het uitstel van
vijf maanden in de onderhandelingen
door de Nederlanders was veroorzaakt
Hij beschuldigde de Nederlanders er
van, dat hun communiqué's betreffen
de de infiltraties en incidenten nodig
waren als „een zorgvuldig opgestelde
zelfrechtvaardiging". Ten aanzien van
de politieke onderhandelingen zeide
Palar, dat de Nederlanders slechts
bereid zijn te onderhandelen, indien
de Republiek zich er absoluut toe ver
bindt de Nederlandse voorwaarden te
aanvaarden.
„Het is voor ons onmogelijk de Ne
derlanders te geloven of te vertrou
wen. Het schijnt, dat het voor hen
onmogelijk is bona fide onderhande
lingen te voeren." De Nederlandse be
schuldiging, dat de republiek plannen
zou hebben opgesteld om op 1 Jan.
a s. een offensieve oorlog te beginnen,
noemde Palar een belachelijke beschul
diging. Palar noemde deze vergade
ring het critieke ogenblik, beslissend
voor de toekomst van Indonesië en Ne
derland. „Nederland is nu bezig zijn
toekomst in Indonesië te verspelen,
evenals zijn economisch en politiek
welzijn en zijn internationaal prestige"
Deze militaire actie is bovendien nood
lottig voor het behoud van de stabi
liteit en de vrede in Azië. De houding
van de republiek, aldus Palar, zal niet
veranderen door het verlies van nog
meer grondgebied.
De grondslag van de strijd is een
totale guerilla, welke zal worden
voortgezet totdat de republiek haar
einddoel zal hebben bereikt.
„De politiek der verschroeide aarde,
die zal worden doorgezet met alle
bittere gevolgen van dien, is van deze
guerilla een ander aspect. Deze wijze
van oorlogvoering kan en zal jaren
lang worden voortgezet," zeide de heer
Palar. De strijd zal eveneens worden
gevoerd op het Nederlandse grond
gebied.
Palar besloot met de Veiligheidsraad te
verzoeken onmiddellijke en effectieve
stappen te ondernemen en om te ga
randeren, dat zijn beslissingen volle
dig tot uitvoering worden gebracht.
Een bevel tot het staken van het vu
ren zou niet afdoende zijn. De Com
missie van Goede Diensten dient de
beslissende macht te verkrijgen bij het
uitvoeren van deze terugtrekking der
troepen. „Wjj zjjn nog steeds van me
ning, dat, nuts daartoe door de Vei
ligheidsraad aan de C.v.G.D. een der
gelijke opdracht wordt gegeven, een
oplossing van het probleem alsnog mo
gelijk zal zijn," aldus beëindigde de
heer Palar zijn rede.
^LS HET NIEUWE JAAR zeven dagen oud zal zjjn is voor de „Naco" een heug
lijke dag aangebroken. Op 7 Januari namelijk bestaat deze naamloze vennoot
schap vjjf en twintig jaar. Vrijwel in geheel Noordholland waar geen trein- of
tramdiensten van de Nederlandse Spoorwegen lopen, kent een ieder de licht
groene bussen die gezamenlijk ongeveer 1100 km, dag in dag uit, Noordhollandse
wegen berijden. Dat betekent dat de 120 bussen die het wagenpark van dit be
drijf formeren maandelijks 720.000 buskilometers maken en in diezelfde periode
930.000 personen vervoeren waarvoor ongeveer 600 mannelijke en vrouwelijke
personeelleden dagelijks in touw zijn. Deze getallen geven wel duidelijk aan
welk een belangrijke plaats de Naco voor het personenvervoer in Noordholland
inneemt. Vooral ten aanzien van de verbinding tussen de provinciale steden en
dorpen. Vijf en twintig jaar geleden is de grondslag gelegd voor dit bedrijf door
twee ondernemende mensen met een busje dat berekend was op twintig perso
nen en een dienst van Hoorn, via Berkhout, Avenhorn, Beemster en Purmerend,
op Amsterdam moest onderhouden.
sloten tot de oprichting van de N.V. Ne
derlandse Auto Car Onderneming.
Na de Olympische Spelen traden de
heren Post en de Jong als aandeelhou
ders uit, zodat de heren de Raadt en
Kistemaker overbleven en gedurende
enige jaren twee bedrijven beheerden.
In die periode groeiden de ondernemin
gen tot een flink busbedrijf uit, daar
enkele nieuwe lijnen werden geopend
en een aantal reeds bestaande diensten
van kleinere bedrijven werd aange
kocht.
Het duurde niet lang of- de twee
ledige bedrijfsvoering werd te bezwaar
lijk zodat men het materiaal en
de vergunningen (die inmiddels wel
nodig waren geworden) van de firma
inbracht bij de N.V. NACO.
J^ET WAREN de heren F. A. de Raadt
en Jb. Kistemaker die in het najaar
yan 1923 dit initiatief namen. Met be
hulp van derden werd een „Ford"-
chassis gekocht waarop door de firma
„Fennick" een 20 persoons carosserie
werd gebouwd.
In die tijd kende men nog geen Rijks
verkeersinspectie, waren er geen series
vergunningen nodig en was het vol
doende om via advertenties en strooi
biljetten het publiek op de hoogte te
brengen dat op 7 Januari een busonder
neming tussen Hoorn en Amsterdam
v. v. ging rijden.
Dat er behoefte aan een dergelijke
verbinding bestond bleek al spoedig.
Meer dan eens gebeurde het dat de
bus een vijftig personen vervoerde. Men
nam het niet zo nauw, want als de bus
overbevolkt was gingen de deuren en
het noodluik open waardoor zitplaat
sen op het dak en de treeplank geïm
proviseerd werden.
De heer De Raadt als chauffeur en
de heer Kistemaker als conducteur
konden het met dit ene busje niet bol
werken en een tweede werd aange
schaft zodat beiden achter het stuur
wiel kropen. De dienst floreerde en er
kwam personeel in dienst waardoor het
mogelijk werd meerdere ritten per dag
te rijden dan de drie die oorspronkelijk
geprojecteerd waren. Kort hierop kwam
de lijn PurmerendZaandam in ex
ploitatie waarvoor meerdere en grotere
bussen aangeschaft werden, hetgeen
uiteraard gepaard ging met uitbreiding
van personeel.
Tot 1928 bleef de onderneming een
vennootschap onder firma. De Olympi
sche Spelen, die in dat jaar te Amster
dam werden gehouden, brachten hierin
verandering. De vennoten van deze
firma, de heren A. de Jong (secretaris
van de Nederlandse Bond van Autobus
ondernemers), J. B. Post, directeur van
de Waco, zagen in dat tijdens die Spe
len een enorme behoefte aan vervoer-
mogelijkheden zou bestaan. Dit was de
aanleiding dat genoemde vier heren oe-
5 O
Vier moderne
NACO-bussen
ssHi «tilt,.lil:-
Centralisatie.
De vele busbedrijven die Noord-Hol
land in de laatste jaren vóór de oorlog
rijk was, maakten de spoeling voor de
ondernemers dun. Voor een gezonde
exploitatie was het nodig dat men ging
centraliseren. Hier kon men niet on
deruit komen en de directeuren van de
Naco moesten zich vóór de oorlog dan
ook beraden voor een belangrijke stap.
Voor centralisatie was geld, veel geld
nodig en daar het bankwezen zich voor
busondernemingen niet interesseerde,
kwam men tot onderhandelingen met
de Nederlandse Spoorwegen.
Reeds eerder was er een contact met
de N.S. geweest. Dat was in de periode
van de wilde bussen-oorlog. In overleg
met de N.S. ging ook de Naco een wil
de dienst op Amsterdam rijden daar
men in Utrecht uitging van de gedachte
„Koe erger het wordt, hoe sneller is het
afgelopen".
Het gevolg van de onderhandelingen
met de N.S. was dat de N.V. Naco in
1940 een dochter-maatschappij van de
N.S. werd. Vijf moeilijke oorlogsjaren
volgden hierop doch deze konden niet
verhinderen dat de Naco spoedig het
grote bedrijf werd wat ze thans is.
De Waco, de Habo, de Zeemeeuw, de
Sturmvogels, de Atbonta en. de Noord-
Holland werden vlak na de oorlog aan
de Naco toegevoegd, zodat spoedig
bijna geheel Noord-Holland boven het
Noordzeekanaal van busdiensten kon
werden voorzien. Men had kans gezien
om veel materieel in de oorlog „te la
ten onderduiken" ondanks de pogingen
van de bezetters om ook de Naco uit te
kleden.
Met ongeveer 80 rijbaar gemaakte
oude wagens, die uit allerlei hoeken en
galen vandaan kwamen, ving men na
dc oorlog aan. Nog vijftig van deze
oudjes rijden thans door Noordhollands
groene dreven maar daarnaast nog ze
ventig nieuwe wagens.
Toekomstplannen'.
Deze geschiedenis van de Naco teken
den wij op uit de mond van de heer
Kistemaker, de enige overgeblevene
van de oude firma, daar de heer de
Raat in 1947 is uitgetreden. Het was
echter niet alleen geschiedenis wat de
heer Kistemaker ons vertelde. Hij ver
telde ons ook dat de Naco zo snel mo
gelijk tracht die 50 oude bussen plaats
te laten maken voor nieuwe. De plan
nen om het hoofdkantoor naar Alkmaar
te verplaatsen zijn ook nog niet opge-
De heer J. Kistemaker, West
fries van geboorte, was aanvan
kelijk werkzaam in het bouwbe
drijf van zijn vader te Berkhout.
Hoewel ook dit bedrijf in die
jaren een gunstig perspectief be
zat, moest hij, wegens gezond
heidsredenen, zijn eertijds geko
zen beroep vaarwel zeggen. Toen
alom in den lande het autobusbe
drijf toekomstmogelijkheden be
loofde, zag ook hij in 1923 de
mogelijkheid van een exploitatie.
Er werd gecijferd en nog eens ge
cijferd en met zijn vriend, de
heer F. A. de Raadt, toen even
eens wonende te Berkhout, werd
tenslotte besloten een autobus
onderneming op te richten.
De heer J. Kistemaker, een der
directieleden van de enkele jaren
nadien opgerichte N.V. „Naco",
is thans President-Direcieur van
de Vennootschap en werd in de
loop der jaren een bekende per
soonlijkheid in de kringen van
het personenvervoer. Hij be
kleedde functies in verschillende
organisaties, die door de laatste
wereldoorlog hun bestaan moes
ten verliezen. De jubilaris is
thans penningmeester van de
Vereniging van Dochteronder
nemingen der N.S.
De jubilaris zal 7 Januari a.s.,
des middags van half drie tot
vijf uur recipiëren in „De Rus
tende Jager" te Heiloo. Het zal
deze geziene directeur, onder
wiens leiding en de toewijding
van het personeel dit bedrijf tot
zulk een omvang is gegroeid,
zeker niet aan belangstelling
ontbreken.
geven, doch de moeilijkheden van be
huizing staan nog steeds in de weg.
Moeilijkheden blijken er ook steeds te
bestaan ten aanzien van het busstation
dat op het stationsplein te Alkmaar zou
worden ingericht. Natuurlijk kregen
wij ook iets te horen van de moeilijk
heden die een dergelijke onderneming
heeft bij het vaststellen van de dienst
regelingen. Begrijpelijk is, dat het on
mogelijk is om het iedereen naar de zin
te maken. Autobusen zijn nu eenmaal
geen taxi's. Wel verzekerde de heer
Kistemaker ons dat de Naco zoveel mo
gelijk zou trachten aan de wensen van
het publiek tegemoet te komen
en als wij zien wat in de afgelopen 25
jaar is bereikt kunnen wij aannemen
dat nog menige wens in vervulling zal
gaan.
UITSPRAKEN
MEERVOUDIGE KAMER
Gisteren werden door de Meervou
dige Kamer in Alkmaar, welke gepre
sideerd werd door mr. Van Regteren
Altena, de volgende uitspraken gedaan:
Haring C A J uit Castricum wegens
het aan zijn schuld te wijten hebben
dat een verkeersongeluk ontstond f 25
srbs. 15 dagen. Bovendien werd het
rijbewijs voor dé tijd van een jaar in
getrokken.
Jacob v. d. M. uit Heiloo wegens het
aan zijn schuld te wijten hebben, dat
een verkeersongeval ontstond, f 25
subs. 15 dagen.
Jacobus Hendrik Z uit Alkmaar, we
gens verduistering 5 maanden met af
trek, waardoor hij onmiddellijk, in
vrijheid komt.
Hendrik G. uit de Willibrordus-
stichting te Heiloo, wegens diefstal van
een fiets 3 maanden met aftrek en ter
beschikking stelling van de regering.
Petrus J M D uit de stichting te
Heiloo wegens diefstal, 4 maanden met
aftrek.
Ongecorrigeerd
De gewezen leider van het Neder
landse Arbeidsfront J. H. Woudenberg,
tegen wie op 13 December j.l. voor het
Amsterdamse Bijzonder Gerechtshof de
doodstraf Is geëist, is hedenochtend
veroordeeld tot levenslange gevange
nisstraf.
In de sententie wordt onder meer ge
zegd, dat het Hof zeer ernstig heeft
overwogen, de door de procureur-fis
caal geëiste doodstraf uit te spreken,
doch meent, dat gezien het feit, dat het
door verdachte gestelde doel in slechts
zeer geringe mate is verwezenlijkt te
kunnen volstaan met levenslange ge
vangenisstraf en ontzetting uit de open
bare rechten voor de duur van het
leven.
Van officiële zijde wordt gemeld, dat
Nederlandse troepen hedenochtend de
status quo-lijn in West-Java overschre
den in de richting Bantam, o.m. vanuit
de omgeving van Tangerang en ten
westen: van Buitenzorg. Balaradja, 25
km. ten westen van Tangerang, is
reeds door Nederlandse troepen bezet.
De mariniersbrigade rukte op uit Ba-
bat (25 km. ten zuidoosten van Toe-
ban) in zuidelijke riehting, waarbij
geen weerstand werd ondervonden. In
de omgeving van Fort de Koek werden
zuiveringsacties uitgevoerd. Hedenoch
tend landden Nederlandse troepen in
watervliegtuigen op het Tobameer na
bij Balige. De troepen werden bij deze
plaats aan land gezet, waarna het vlieg
veld van Siborong Borong werd bezet.
Hedenmorgen te 10.45 uur heeft de
Veiligheidsraad dc behandeling van de
Indonesische kwestie voortgezet.
De vertegenwoordiger van China,
Chiang, nam het eerst het woord. Hij
eiste een snelle actie van de Veilig
heidsraad en verklaarde, dat China zal
stemmen vóór de door Amerika c.s.
ingediende resolutie.
SANERING IN BLOEMBOLLENVAK
BLIJFT
De algemene vergadering van de
Vereniging voor Bloembollencultuur,
die te Haarlem werd gehouden, heeft
het voorstel vén het hoofdbestuur tot
afschaffing van de saneringsmaatrege
len met 200 tegen 144 stemmen ver
worpen.
39
door F. Coppersmith
Hoewel hij nog steeds niet de En
gelse taal volkomen machtig was en
Claire zijn verhaal af en toe moest
toelichten, luisterde men vol spanning
naar hem. Hussy en de sheriff, Brad
ley, Weber en Hilthy, de vrouwen en
kinderen uit Bedfort, ja zelfs de ne
gerslaven hingen aan zijn lippen. Al
leen Egilson ontbrak. Die zat in de
tent, welke Hussy een onderdak bood
en.... zweeg.
Bianchi vertelde eerst hoe Egilson
en hij de blokhut tot een ware vesting
hadden gemaakt. Het achtergebleven
vee was verzorgd en de eerste dagen
hadden zich driemaal Indianen ver
toond. Zij deden echter geen aanval,
daar zij de goedgerichte schoten var
Egilson klaarblijkelijk vreesden.
Zo verstreek de ene dag na de an
dere. Zij zagen hoe de Indianen de
farms in Bedfort in vlammen deden
opgaan. Pas op de zevende dag nader
de een troep Indianen de farm van
Egilson. Stellig hadden zij zich dagen
lang kunnen verdedigen als Bianchi
niet gewond was geworden toen hij
zich iets te ver uit het dakvenster
boog, daarbij de gewone voorzichtig
heid uit het oog verliezend, omdat hij
geen Indianen zag.
Egilson die gehoopt had de Rood
huiden zo lang op een afstand te hou
den totdat er hulptroepen uit het fort
kwamen had Bianchi snel verbonden
en toen het plan tot ontvluchting ge
maakt. De beide mannen hadden de
zwarte vos van Egilson gelukkig in de
blokhut. Daarop baseerde Egilson het
plan tot ontvluchting, en op het feit,
dat een gedeelte van de versterkte
omheining onbewaakt was.
Nancy liet geen blik van Bianchi af
tijdens zijn verhaal. Niemand viel hem
trouwens in de rede.
En Bianchi vertelde verder. Egilson
was in het zadel geklommen en had de
gewonde Bianchi achter zich plaats
laten nemen. Zo waren zij, dank zij
een koene sprong, aan de Indianen,
die de farm omsingelden, ontsnapt.
Maar spoedig hadden zij gemerkt, dat
de weg naar Fort Pitt volkomen afge
sneden was. Overal in de prairie ruk
ten de Indianen op, achtei hen brand
de Bedfort, ook Egilson's farm.
Na een paar uur struikelde het paard
in het donker over een boomwortel.
Het brak beide voorpoten en moest
worden afgemaakt. Te voet ging het nu
verder, soms lagen beide mannen uren
lang in het dichte gras, later een dag
lang zich in het bos verbergend. Ook
brachten zij een nacht door in een af
gebrande boerderij. Twee maal had
den de Indianen hun spoor gevolgd,
maar Egilson had hen op meesterlijke
wijze weten te verschalken. Zo nader-
cen de beide blanken steeds dichter
Fort Pitt en wisten uiteindelijk de
voorposten te bereiken. De laatste
kilometers hadden zij kruipend moe
ten afleggen, want overal brandden de
Wachtvuren der Indianen.
Ademloos luisterde iedereen naar
die sluiptocht dwars door de gelederen
uer Roodhuiden heen. En alle toe
hoorders zuchtten van opluchting toen
Bianchi de blijdschap schilderde bij
het ontwaren van de rode uniformen.
Nadat hij uitverteld was, werd er niet
veel gezegd. Bedfort was met de grond
gelijk gemaakt, de farms, het vee dat
achtergebleven was, de blokhutten, de
goedgevulde schuren, alles was ver
nietigd. Wat kon men dan nog zeggen?
Nancy bracht Bianchi een bord
vleessoep, het vijfde al, dat de toneel
speler, sinds hij zijn verhaal begon,
had verorberd. Nu pas voelde hij hoe
uitgehongerd hij was.
Het moment, dat hij zijn soep begon
te lepelen en niet vertelde, benutte
Claire om op zoek te gaan naar Egil
son. Zij vond hem vóór de tent op een
deken zitten, de onafscheidelijke pijp
in de mond.
„Heeft u al gegeten, mijnheer Egil
son?" informeerde zij.
„Ja, dank u", was het korte ant
woord.
„Wilt u niets horen over het vee.
dat wij meegenomen hebben naar het
ï'ort? Drie koeien leven nog en geven
zelfs een klein beetje melk. Twee
moesten er geslacht worden. De paar
den zijn nog in leven en de ossen ook.
Als u het vee wilt zien, de stallen zijn
daarginds. O ja, ook de kippen leven
nog. We kregen hier maïs en gerst....
Egilson gaf geen antwoord. Lang
zaam nam hij de pijp uit zijn mond,
klopte haar leeg, vulde haar opnieuw
met tabak en stak deze zorgvuldig aan.
„Wat doet het er eigenlijk toe? Het
resterende vee zal toch verkocht moe
ten worden nu Bedfort niet meer be
staat. We moeten weer helemaal op
nieuw gaan beginnen: bomen vellen,
een blokhut optrekken en stallen. Dan
pas kunnen wij er over gaan denken
weer vee te houden".
Hij had bij de laatste woorden de
ogen gesloten net alsof hij in de toe
komst zichzelf opnieuw zag beginnen.
„Wij", vroeg Claire, „wij?"
Vol keek hij het meisje in de ogen.
„Ja, wij" antwoordde hij met nadruk.
„Dat ben ik en Nancy, dat zijn de sla
ven, Weber en Hilthy, als ik hen be
talen kan. In elk geval juffrouw Mur-
ner zult u uw belachelijke pogingen
om uw landslieden vrij te krijgen
moeten staken. Ik zal ze bitter hard
nodig hebben enik heb hen be
taald. Voor u zal er geen plaats meer
Zijn. Nu vooral niet. Waar ik ergens
een nieuw bestaan zal willen opbou
wen zal het zaak ^zijn om nog taaier te
werken dan tot nu toe. Daarom zal
daar voor u geen plaats zijn, vooral
niet nu ik gezien heb waar u eigenlijk
thuis hoort!"
Claire wilde zich omdraaien en weg
gaan. Juist op dat moment hoorde zij
iemand aankomen. Het was Bradley,
die geen acht op het meisje sloeg.
Met dubbelslaande tong mompelde hij
onsamenhangende woorden en Claire
herinnerde zich ineens, hem, tijdens
het verhaal van Bianchi voortdurend
de whiskeyfles te hebben zien aan
spreken.
„Hoor je de kanonnen? Het fort
wordt ontzet. We zijn gered en jij bent
twee keer aan de dood ontsnapt. Twee
keer, Egilson, ouwe knaap!"
Hij reikte Egilson de whiskyfles.
„Drink ouwe jongen, is het nu niet
net tijd voor een slokje?"
Egilson pakte de fles aan. „Je hebt
gelijk, Tom, nü is het tijd om op de
goede afloop te drinken". Meteen zette
bij de fles aan zijn mond en nam een
stevige slok.
Claire, die dit toneeltje met grote
ogen had gevolgd, rilde. Langzaam
draaide zij zich om en liet, zonder nog
een woord te zeggen, de beide man
nen staan.
(Wordt vervolgd)
ll
