De Vreugde van
de Haai
De Pluimveehouder
Sartre overdenkt het Joodse vraagstuk
DE HALFBROER VAN HITLER:
Eerste Kamer heeft weinig critiek
Liefdadigheidsvereniging werkte
te eigen bate
over wijlen Adolf
Sportprogramma
Het nieuwe boek
DONDERDAG I MAART
EAN PAUL SARTRE is een van de existentialistische Franse filosofen, die zich
door zijn wijsgerig en litterair werk na de oorlog een snelle beroemdheid
heeft verworven. Men moge over het gehalte van dit werk oordelen zo men
wil; vast staat echter dat zijn gedachen ingeslagen zijn bij duizenden. Het eigen
lijke van het mens-zijn ziet hij in de vrije daad. De mens wordt niet gemaakt
door aanleg en omstandigheden. Neen, de mens die werkelijk mens is, maakt
zich zelf. Iedere maal opnieuw kiest hij vanuit de toestand, vanuit de staat
waarin hij zich op dat moment bevindt. Wie aait deze keus wil ontlopen, is geen
mens meer. Hij heeft zijn humaniteit verloren.
Nu berust de aantrekkingskracht van deze abstracte gedachten daarin, dat
Sartre erin geslaagd is in zijn romans en toneelstukken aan de vrijheid van de
mens, en aan zijn vlucht voor de vrijheid een zeer concrete inhoud te geven.
Daardoor wordt zijn vrijheidsfilosofie benauwend realistisch. Sartre spreekt de
mensen direct aan. Het is alsof hij naar zijn lezers wijst: Juist u bedoel ik!
Deze bewogen, realistische vrijheidsfilosofie vinden we nu ook terug in zijn
„Overdenkingen over het Joodse vraagstuk", een werkje dat in het Nederlands
vertaald is onder de wat onjuiste titel „Portret van een antisemiet (uitg. A. A.
M. Stols, Den Haag). Dit artikel bedoelt over dit werkje iets naders te zeggen.
£EN ANTISEMIET is iemand, die het
ongeluk van zijn land of zijn eigen
ongeluk geheel of gedeeltelijk toe
schrijft aan de tegenwoordigheid van
Joodse elementen in de gemeenschap.
Hij wil in deze toestand verbetering
brengen, door de Joden enkele van
hun rechten te ontnemen, door be
paalde functies voor hen te sluiten,
door ze uit het land te verwijderen, of
door ze kortweg uit te'roeien.
Mag men nu zeggen, zo vraagt
Sartre zich af, dat dit een opinie is,
een mening waarin men kan verschil
len met een ander? Kan iemand zich
van de moeilijkheden, die hier liggen,
almaken, omdat over opinies, evenmin
als over smaken, te twisten valt?
Neen, dit is onmogelijk. Wie anti
semiet is, heeft met zijn hele persoon
een definitieve keuze gemaakt. Een
keuze, die hem, naar wij zullen zien,
stempelt tot misdadiger, tot een on
mens, een niet-mens.
Hoe komt de antisemiet tot zijn
keus? Zijn het historische gegevens,
die zijn keus bepalen? Neen! Want
geen enkel historisch gegeven, dat de
antisemiet aanvoert, houdt stand voor
de critiek. Het is onmogelijk licha
melijke kenmerken op te sommen, die
voor alle Joden gelden. Het is onmo
gelijk karakterkenmerken te noemen,
die met zekerheid bij iedere Jood zou
den zijn aan te treffen. De antisemiet
gaat niet af op feiten, maar op ge
voelsargumenten. Hij wil haten. In de
haat heeft hij een vreugde. Het is de
idee Jood. die hem tot antisemitisme
brengt. Als de Jood niet bestond, zou
het antisemitisme hem uitvinden.
Het antisemitisme is de haat van de
burgerman, die op de vlucht is voor
zijn eigen zelfbewustwording. Hij ziet
in de Jood altijd en onder alle om
standigheden de geest van het kwaad.
Daarom wil hij met de Jood, die hij
zelf schept, nooit samenwerken. Hij
wii hem slechts vernietigen. Op deze
wijze strijdt de antisemiet -niet voor
het goede; hij wil slechts het kwade
uitroeien. De antisemiet is voor ieder
een bang, behalve voor de Jood. Hij
vlucht voor ieder; maar hij durft sa
men met anderen wel een Jood af te
ranselen in een stille straat. Eigenlijk
is de antisemiet bang om mens te
zijn. Hij vlucht in de haat.
Het is nog erger. De antisemiet
wordt bekoord door al het gemene en
lage, dat hij aan de door hem ge
maakte Joden toeschrijft. Hij is een
sadist. Een misdadiger. Maar omdat hij
in de maatschappij getolereerd wordt,
en zelfs een beetje ontzien, is hij een
witte misdadiger. Om al deze redenen
is het antisemitisme geen opinie, maar
een levenshouding. Het is de levens
houding van een lafaard, die aan een
door hem zelf geschapen mensengroep
al het gemene verwijt, dat in zijn
eigen hart leeft.
Wat is een joocP
We zinspeelden er al op: een Jood is
niet iemand van een bepaald ras.
Stellig, er zijn bepaalde erfelijke li
chamelijke ëigenaardigheden, die we
bij Joden vaker, maar niet altijd
aantreffen. Maar bovendien is het on
mogelijk aan een vaag biologisch be
grip een reeks negatieve karakter
trekken met stelligheid te verbinden.
Zo min als een Jood Jood is door
zijn lichamelijke kenmerken zo hij
ze heeft zo min is hij dat door de
godsdienstige of sociale gemeenschap,
waarin hij zou leven. Deze beide vor
men van gemeenschap zijn in zijn 25
eeuwen van martelaarschap reeds lang
verloren geraakt. De Jood heeft geen
geschiedenis, hoewel het Joodse volk
een van de oudste volken is.
Noch lichamelijke kenmerken, noch
de een of andere vorm van gemeen
schap maakt de Jood tot Jood. Neen:
Jood is ieder, die door een ander voor
Jood wordt gehouden. Zo leeft een
Jood in de toestand van het Jood-zijn.
Het in de toestand van het Jood-zijn
verkeren is het enige, wat de Joden
samenbindt. Men vindt bij de Jood een
bepaalde wijze van zijn terug: hij eet
ais Jood, slaapt als Jood, spreekt als
Jood. Als Jood wordt hem een be
paalde reputatie toegekend. Alle Joden
worden aangepast aan het portret
Jood, dat men al heeft, aan de idee
Jood. Men ontzegt de Jood de typisch
nationale waarden- zo heeft hij b.v
geen deel van de geestescultuur van
„onze gouden eeuw. Hij is een vreem
deling, die niet geassimileerd kan
worden.
Zo is een Jood ieder, die in de toe
stand van het Jood-zijn gedrongen
wordt.
Waarachtigheid of
onwaarachtigheid?
Hiermee is de absurde toestand van
de Jood getekend. Hoe zal de Jood zelf
nu vanuit deze hem opgedrongen toe-
stahd handelen? Daarbij staan hem
twee wegen open. de onwaarachtig
heid en de waarachtigheid.
JEAN PAUL SARTRE
De onwaarachtige Joden proberen te
ontsnappen aan hun toestand van
Jood-zijn. Sartre tekent nu drie wegen
ter ontsnapping, die vaak gebruikt
worden. De eerste ontsnappingspoging
is de weg der intellectuele analyse. De
Jood is bang om Jood te schijnen, zo
dra hij met niet-Joden samen is. Hij
bekijkt daartoe zichzelf als het ware
van buiten. Hij objectiveert zichzelf.
Hij wil niet meer Jood zijn, maar
mens, mens onder de anderen. Uit
angst voor zijn Jood-zijn wordt hij
tot antisemiet. Hij speurt naar de
Jood in zich zelf. Maar juist door dit
voortdurend naar zichzelf op zoek zijn,
door dit steeds weer zoeken van het
Joodse in hem dat hij ontvluchten
wil, maakt hij zichzelf tot Jood. De
onwaarachtige Jood maakt in zijn in
tellectuele zelfanalyse zichzelf. Zo
bindt deze weg ter ontsnapping hem
nog vaster aan Zijn Jood-zijn.
Vele Joden zien de absurditeit van
hun toestand. Daarom kiezen sommi
gen een andere weg, die van het maso
chisme, het zichzelf als ding zien en
als ding laten behandelen. Zij zijn het
vechten mee. Zij willen vrijgesteld
zijn van de strijd en de verantwoor
delijkheid. Zij worden het willoos
object van de progroms Zo vlucht de
een voor zijn Jood-zijn door mens te
willen worden, de ander door ding te
willen worden.
Er is nog een derde weg, die van
het rationalisme, van de redelijkheid
De rede is het best verdeelde ding ter
wereld. De rede is universeel. De rede
kent alleen maar het abstracte en het
algemene.
De rede kent geen Nederlandse en
Joodse~waarheden, maar slechts alge
meen geldende waarheden. Dit alge
mene, abstracte, zuiver menseiiike
zoekt de Jood. De rede wordt hem het
instrument, om het algemeen mense
lijke te vinden, om daarin zijn Jood
zijn te verliezen.
En de weg der waarachtigheid?
Deze weg betekent het bewust leven
in en vanuit de toestand van het Jood
zijn. Dit is de koninklijke, maar uiterst
moeilijke weg van de vrijheid. Juist
omdat dit de weg van de vrijheid is,
kan hij niet beschreven worden. Maar
kiest een Jood om Jood te zijn. dan
is dat in onze, van antisemitisme door
trokken maatschappij, de weg van het
martelaarschap. Maar desondanks, zegt
Sartre, zijn er meer waarachtige Jo
den, dan waarachtige Christenen.
Een oplossing?
Zo hebben de „Christenen" de Jood
gedwongen tot zijn absurde dilemma
tussen waarachtigheid en onwaar
achtigheid. Want de „Christenen" heb
ben de Jood gemaakt, en nem deze
keus opgedrongen. Is er een oplossing
van dit complex van absurditeiten?
Sartre ziet de oplossing in een con
creet liberalisme Dit houdt in dat de
Joden als Jood worden opgenomen in
de natie. Dus niet als mens, maar als
Jood! Hun eventuele lichamelijke of
geestelijke kenmerken moeten oprecht
worden aanvaard.
Nog scherper geformuleerd: het
Joodse vraagstuk is niet een vraag
stuk van de Joden, maar van de
Christenen". Wij hebben de Jood ge
maakt. Zodra wij deze misdadige hou
ding laten varen, zal het Joodse pro
bleem zijn opgelost.
De heer B. S. te V. - Neen, huisvesten
van kippen in een met stro gedekt
tochtvrij verblijf waarin ook koeien en
varkens zijn ondergebracht, is 's win
ters niet goed. De ruimte, waar de
kippen zich bevinden moet zó zijn, dat
de stallucht geen invloed op ze kan uit
oefenen. U schrijft dat uw kippen 15
tot 20 ons wegen, maar niet welk ras
u houdt, zodat wij niet kunnen zeggen
of ze het juiste gewicht hebben. Als u
wilt weten of uw dieren te vet zijn,
kunt u ze het beste van achter betas
ten. Als het daar hard en stijf aanvoelt,
zijn ze inderdaad te vet. Het moet daar
soepel wezen.
De heer W. D. H. te W. Aan een
electrische broedmachine zijn vele
voordelen verbonden: 1. Men kan de
machine zelfs in een vertrek plaatsen,
waar levensmiddelen bewaard worden.
2. De temperatuur blijft gelijkmatiger,
omdat men geen gepruts heeft met
korsten op katoentjes. 3. de electrische
lamp walmt niet, dus een veel meer
propere gang van zaken.
Mevr. H. v. d. W.-B. te Z. Reeds
enkele keren schreef ik over kalk-
poten bij pluimvee. Soms krijgen de
kippen ze ook, doordat ze een kloek
met kalkpoten tot moeder hebben ge
had. Als de gele poten van uw leg
horns er gaan uitzien alsof er grijze
slik aanzit, kunt u die poten eens in
smeren met pure vruchtboom-carboli-
neum. Dit steeds herhalen tot de po
ten volkomen geel en zuiver zijn. Herts
hoornolie is wel goed, maar minder
aan te bevelen door de vieze boel, die
het veroorzaakt.
Langzamerhand is het verse groen
voer, dat onze hoenders zo nodig heb
ben, zeer schaars geworden en moe
ten zij zich behelpen met suikerbieten,
wortelen, knolrapen e.a. Wel niet te
versmaden doch zeker niet zo goed als
geschoten haver of gerst. Karnemelk
is een uitstekende drank voor volwas
sen hoenders en ook voor kuikens.
Ernstige kuikenziekten kunnen juist
met karnemelk worden bestreden. Kar
nemelk verzuurt ook niet. En de die
ren nemen er in tegenstelling met volle
melk niet te veel van.
Kellner die van tuinieren houdt
Niet best te spreken
(Van een medewerker in Duitsland)
In Hamburg: staat een kleine villa
met een tuintje voor de groene deur.
Voor het raam hangen witte gordij
nen, staan bloempotten vol geraniums.
In de tuin staat een hondenhok. Kin
deren spelen in een zandbak. De bel
gaat over. De deur wordt geopend en
een vrouw van middelbare leeftijd
vraagt: Wie bent U, wat wenst U?
Ik zou graag Alois Hitler spreken.
Even later zit ik tegenover hem, de
halfbroer van de „Führer". Hij doet
wat verontrust en -toont zijn papieren:
zijn certificaat van zuiverheid, zijn
.pas" voor Hamburg, zijn toestemming
om de naam te veranderen
Zelfs Prof.
rema
gematigd
(Van onze parlementaire redacteur)
Dc regering, die met tien ministers
in de Eerste Kamer was aangetreden
om de politieke beschouwingen over
de Rijksbegroting voor 1949 aan te
horen, kan dubbel en dwars tevreden
zijn. Met uitzondering van de CPN is
gèen van de sprekers, die tot nu toe
aan het woord kwamen haar afgeval
len, zelfs de AR prof. mr. A. Anema
niet.
Doch ook prof. mr. A. N. Molenaar,
buitengewoon hoogleraar in de sociale
wetgeving, lid van de VVD; mr. G. J.
D. Kropman (KVP) oud-wethouder
van Amsterdam, en mr. dr. G. Kolff
(CH) hebben het dr. Drees en zijn
mannen niet lastig gemaakt.
Er waren natuurlijk gradaties; voor
al bij de bespreking van het Indonesisch
beleid kwam dat tot uiting. Prof. Ane
ma stemde het tot voldoening, dat we
thans een nationaal kabinet hebben,
iets dat de A.R. partij altijd gewenst
heeft. Hij hield echter nog een slag
om de arm, toen hij zeide. dat hij nog
geen definitief oordeel wilde uitspre
ken. Als voorzichtig Nederlander
wacht hij at wat de ministers nog
presteren zullen
Gemeenschappelijk vergaderen
Hoe de P. v. d. A. zal 'reageggn op
het kleine stekeligheidje van mr. Krop
man. dat deze partij zich ontwikkeld
heeft tot een progressieve groep, waar
mede het prettig is samen te werken,
moeten we nog afwachten. Trouwens
ook zijn bewering, dat de P.v.d.A.
thans wel heel andere geluiden laat
horen dan toen zij door dik en dun
ijverde voor een kabinet „op smalle
bhsis" zal de socialistische afgevaardig
den niet prettig in de oren geklonken
hebben. Veel waars school in zijn op
merking, dat de regering haar belang
rijke verklaringen alleen aflegt in de
Tweede Kamer en dus de Eerste Ka
mer negeert. Zijn suggestie om in der
gelijke geval/en de Kamers bijeen te
roepen, is zeker de overweging waard.
Het minst was uiteraard prof Anema
tevreden. Op 20 December van het vo
rige jaar hebben de Anti-Revolution-
nairen de hoop uitgesproken, dat in de
naaste toekomst geen oppositie meer
gevoerd behoefde te worden, maar de
ze hoop is de bodem ingeslagen. Men
wist, dat men de Veiligheidsraad te
gen zich zou krijgen en dat men de
Republiek blijvend op zijn weg zou
vinden. Daarom had de regering een
vaste lijn dienen uit te stippelen, vond
hij. waarmede alle leden zich vereni
gen konden.
Prof. Molenaar (VVD) die de rege
ring toewenste, dat zij de goede weg
zal kunnen vinden, voer in het kielzog
van zijn partijgenoot minister Stikker,
want ook hij was van oordeel, dat we
weinig opschieten met de flinkheid
van hen die de resoluties van de Vei
ligheidsraad willen afwijzen.
Zich rekenschap gevend van de ver
antwoordelijkheid, waarmede het ka
binet is belast, was mr. Kropman ma
tig in zijn critiek. Hij was van mening
dat de felle bestrijders van het beleid
van het kabinet de billijkheid wel eens
uit het oog verliezen.
De heer Schalk er (CPN) betoog
de dat deze regering de democratie en
de rechten van het werkende volk
ondermijnt» en in de afgrond voert,
liet kabinet is een groot gevaar door
zijn oorlogsophitsing jegens de Sowjet-
unie. Zijn fractie zal zich met alle
kracht verzetten tegen aansluiting van
Nederland bij het Atlantisch Pact.
Dr. Drees antwoordt
Met groter openhartigheid dan in de
Tweede Kamer heeft de minister-pre
sident dr. W. Drees, Woensdagmiddag
uiteengezet, waarom de minister van
Overzeese Gebiedsdelen, mr. E-. M. J.
A. Sassen, is afgetreden.
Ook onthulde minister Drees, dat de
Hoge Vertegenwoordiger van de Kroon
in Indonesië, dr. L. J. M. Beel, nadat
deze de federalisten over zijn plan om
op korte termijn de souvereiniteit over
te dragen en daarna overeenkomsten
af te sluiten over de rechten en ver
plichtingen, die uit deze souvereini
teit voortvloeien, geraadpleegd had
zijn plan werd niet ongunstig door de
heren ontvangen aan de regering
gevraagd had, hem zo spoedig moge
lijk telefonisch te berichten of zij met
zijn plan accoord kon gaan. Dr. Beel
wilde het ijzer smeden, toen het heet
was. Het kabinet begreep dat en hoe
wel men enige bedenkingen had, werd
aan de H.V.K. medegedeeld, dat hij
maar moest zien, wat hij bereiken kon.
Over wat gaat gebeuren, nu de
U.N.C.I. aan de Veiligheidsraad heeft
gerapporteerd, dat Nederland de reso
lutie niet heeft uitgevoerd, liet dr.
Drees zich niet uit. Dr. Drees moest
volstaan met de algemene opmerking,
dat Nederland blijft streven naar de
vorming van een vrij en onafhanke
lijk Indonesië, dat op voet van gelijk
heid met Nederland zal samenwerken.
.Hitler" klinkt niet meer in Duits
land. In vloeiend Engels staat hij mij
te woord. Dan komt zijn vraag: Wat
wilt U eigenlijk.
Ik ben journalist en ik ben alleen
maar nieuwsgierig, zoals wij allen
nieuwsgierig zijn. Ik zou willen weten
wat u doet dagelijks misschien pra
ten we dan later eens over het verle
den.
Hij glimlacht begrijpend. Nou, ik
teel op het ogenblik sla en augurken.
Maar eigenlijk ben ik kellner. Ik had
destijds een restaurant in Berlijn en
de zaak liep goed.
Natuurlijk zeg ik, het bord „Hit
ler's koffiehuis" zal toen wel de aan
dacht getrokken hebben. Het is, ten
slotte, een eer om bij de broer van
Hitier op de koffie te komen.
Hij interrumpeert heftig: Bitte, half
broer. Adolf en ik hadden dezelfde va
der. Maar u vergist zich als u denkt,
dat de naam .Hitier" de trekpleister
was. Mijn restaurant was „überhaupt"
het beste in de stad en ook als ik Mül-
ler of Schneider geheten had, zou ik
steeds een volle tent hebben gehad.
Niet de naam maar de kwaliteit, doet
bet hem. Dat zie je ook bij groente en
fruit. Ik heb de beste appels van de
omgeving en ik ga er prat op. ook als
tuinder een goed figuur te slaan. Ik
zal u straks mijn kwekerij eens laten
zien.
Ik bied hem een sigaret aan. Hoewel
hij niet rookt, accepteerde hij er een om
er wat voor te kunnen ruilen. Wel,
meneer Hitler, u was dus kellner. Maar
hoe hebt u Engels geleerd?
Ik was 15 jaren in het buitenland:
Engeland en Frankrijk. Ik wou wat
zien van de wereld en veel leren
op een andere manier dan Adolf na
tuurlijk!
Daarmee bijt hij het spit af van mijn
vraaggesprek: Apropos, hoe was uw
verhouding tot uw broer, vraag ik.
Al vroeg heerser.
Ik zag hem nooit en had ook niet
het verlangen hem te zien. Sinds zijn
15e jaar heb ik hem een enkele keer
maar ontmoet.
Hoe kwam dat?
Heel eenvoudig, omdat ik van
kindsbeen af al het land aan hem had.
Hij was eigenwijs en heerszuchtig en
zijn stiefmoeder liet hem begaan. Kreeg
hij zijn zin niet, dan werd hij ontzet
tend kwaad en terroriseerde het huis!
Hij had geen vrienden en kon om het
geringste uitbarsten. Als kleine jongen
heeft Adolf me eens gekrabd en gebe
tenIk kwam tegen de avond thuis
en snuffelde in zijn spaarpot! Het ding
viel uit mijn handen en hij ontplofte.
Was u lid van de „Partei"?
Hemeltje nee Politiek interesseer
de me weinig en zeker niet die poli
tiek van mijn broer. Daarom ben ik
ook betrekkelijk gauw door de Engel
sen gezuiverd.
Zag u hem gedurende zijn führer-
tijd?
Ja, minstens tweemaal per week.
In de bioscoop! Maar nooit van aange
zicht tot aangezicht.
Heeft hij u ooit financieel ge
steund?
Nooit. Alois antwoordt beslist. Hij
heeft mij nooit iets aangeboden en ik
heb nooit zijn gunsten gevraagd. Ook
mijn koffie-huis heb ik met eigen mid
delen ingericht. Van mijn half-broer
had ik alleen maar ellende en verdriet.
Daarom heet ik nu Hitier. Daarom
stierf mijn oudste zoon aan het Ooste
lijk front. Ik kreeg er zelfs thuis, met
mijn vrouw, herrie om. Haar
steeg de Hitler-roem wel naar het
hoofd. Ze bezocht met mijn oudste
zoon zijn „paleis" en daar zag zij din-
De Regionale Automobielsport Club „R.A.C.-West" organiseert van 2630
April a.s. een Internationale Tulpen Rallye naar ons land. Het kaartje laat
zien, welke routes de voor het merendeel buitenlandse deelnemers, die uit
een tiental plaatsen in West-Europa een non stop-rit van circa 2800 km. ma
ken, naar Noordwijk en onze bollenvelden zullen volgen.
Vijf-en-twintigjarige Chief-President" in arrest
Robert begon reeds als
elfjarige knaap
Nadat enige tijd geleden de grote
fantast en oplichter „professor" Ros-
sum werd gearresteerd, heeft de poli
tie thans weer de hand gelegd op een
wellicht nog groter fantast, die velen
door zekere voorspiegelingen ook fi
nancieel dupeerde. Het betreft hier de
25-jarige Robert Lombert, chef-presi
dent van de Vereniging Particulier Ini
tiatief tot het doen van liefdadig werk.
De man is opgesloten in het Huis van
Bewaring te Rotterdam.
„Vivat Robert!"
Reeds in zijn prille kinderjaren bleek
de chief-president te beschikken over
een grote fantasie. Het clubje vriend
jes, waarmede hij 11 jaar oud
solclaatje speelde, wilde hij, gesteund
door zijn vader, van wie hij zijn nei
ging tot sociaal werk schijnt te hebben,
maken tot een grote vereniging. Dat
lukte toen niet. Eerst in 1943 kwam in
's-Gravenhage een dergelijke jeugdver
eniging tot stand. De leden heetten
naar hun leider „Robertisten", „Vivat
Robert!" was hun strijdkreet. De fa
milie van R. speelde de eerste viool.
Zij organiseerde, gesteund door de
St. Vincentiusvereniging, engie St. Ni-
colaas- en Kerstvoorstellingen voor
kinderen. Ook werden kinderen uitge
zonden naar een jeugdkamp in Helden-
Panningen. Na allerhande strubbelin
gen werd de vereniging in 1944 ont
bonden.
In die tijd liep Robert in priester
kleding rond. Hij had daarvoor toe
stemming verkregen, om aan de ar
beidsinzet te ontkomen. Deze kleding
beviel hem echter zo goed, dat hij er
Eerste klasse, district 1, Blauw Wit
Haarlem, StormvogelsVolewijckers.
SVV—Xerxe." ADO—'t Gooi.
District II. DFC—Hermes DVC, KFC
Feyenoord.
District III: HeraclesHengelo, Be
QuickEnschedese Boys, NECQuick,
EnschedeWageningen. Go Ahead
Zwolse Boys
District IV: Willem II—BW, TSC—
Limburgia, MVVJuliana, De Spéch-
ten—VVV.
District V: EmmenHeereuveen,
HSCSneek, LeeuwardenGVAV.
VelocitasAchilles. Friesland—Be
Quick.
District VI: PSV—NOAD, Kerkrade
Maurits, Sportclub EmmaHelmon-
dia, Sittardse BoysBleyerheide, Ba
ronie DNLLonga.
.Distriet I Tweede klasse A: Vrien
denschaarElinckwijk, De Spartaan-
Zaandijk, VeloxHilversum, HVC
DWV, Volendam—AFC.
Tweede klasse B: Alcmaria Victrix
Watergraafsmeer, West FrisiaZFC,
De KennemersRapiditas, Hercules
OSV, TOG—UW.
Derde klasse A: ADO '20Succes
(terrein HRC).
Vierde klasse A: SchoorlVrone,
WatervogelsWieringerwaard, Ran-
dersZeevogels, N. NiedorpBerdos.
Vierde klasse B: BergenWW,
Zouaven—Westfriezen, St. George—
Oudesluis, de RijpSporters, Andijk
Grashoppers.
Vierde klasse C: DRCY-boys, Mon
nikendam—USVU, .ODIZ—HSV.
Vierde klasse E: OntwaaktDSS,
Madjoe—DVAV, IEV—SDZ, BDK
DCO, Wilskracht—ASV.
na de bevrijding niet van kon schei
den. Hij besloot priester te worden,
niet een „doodgewone" doch een als
Henri de Greeve. Toen een zodanige
opleiding niet bleek te bestaan, besloot
hij een privé-opleiding te volgen. Hij
verhuisde naar Helden-Panningen, waar
een geestelijke hem eenmaal per week
les gaf. De burgemeester van dit Lim
burgse dorp beloofde hij en passant
een kindertehuis, dat nooit tot stand
is gekomen.
Ondertussen hadden zijn familie
leden hun sociaal werk niet gestaakt.
Verschillende acties werden georgani
seerd en men verzamelde o.m. aarde
werk en dekens om onder oorlogs
slachtoffers te verdelen. De politie on
derzoekt thans, waar de toen ingeza
melde voorwerpen zijn gebleven. De
studie van Robert ging niet naar wens.
Van kerkelijke zijde kreeg hij bevel
de priesterkleding af te leggen. Hij
kwam in contact met notaris G. te
Maastricht, die hij door zijn fantasti
sche verhalen warm wist te maken
voor zijn sociaal werk. Mede door deze
notaris kwam in korte tijd de Konink
lijke goedkeuring af voor een vereni
ging ten behoeve van dat werk, welke
Particulier Initiatief werd genaamd.
Robert werd als chef-president voor
het leven benoemd en kreeg dictatoriale
bevoegdheden.
Dertig April 1948 ging in de Konink
lijke Schouwburg te 's-Gravenhage de
revue „Drie Eeuwen". De familie L.
en enkele kennissen waren de uitvoe
renden. De revue werd geen succes, al
stuurden de opvoerenden zichzelf een
felicitatie-telegram.
Een nieuw plan.
In Roberts brein was ondertussen
weer een ander fantastisch plan gerijpt.
Curagao moest door P.I. bewerkt wor
den. Verschillende personen en instan
ties werden bewerkt. Hij kreeg o.m.
medewerking van het ministerie van
Overzeese Gebiedsdelen en van dr. Da
Costa Gomez, en de heer Eman, ver
tegenwoordigers van de Nederlandse
Antillen bij de Nederlandse regering.
Alles scheen goed te gaan. Notaris B.
uit Overschie, die als secretaris optrad
van P. I., was er nog in geslaagd dokter
Hoffmann uit Nijmegen voor de plan
nen te winnen. Deze dokter verkocht
zijn practijk, de familie L. de kleerma
kerij en enige andere personen, die als
chauffeur of administratieve krachten
mede zouden gaan, hun persoonlijke
bezittingen. Ieder stortte een deel van
zijn geld in een gemeenschappelijke
pot als een renteloze lening. Dit geld
zou later worden terugbetaald. «Het is
nooit gebeurd. Men vertrok per KLM
naar Curagao. Notaris G. was op het
laatste moment verhinderd daar er we
gens een belastingschuld van 295.000
conservatoir beslag op zijn vermogen
was gelegd.
Curagao werd gewaarschuwd met
het gevolg dat men begin Juni weer
thuis was. Op het vliegveld Schiphol
werd notaris B. wegens malversaties
in zijn eigen practijk gearresteerd.
Dokter Hoffmann diende een aanklacht
wegens oplichting in. Na een zeer
langdurig onderzoek is men thans tot
de arrestatie van de chief-presiident
overgegaan.
gen, die ik niet bezat. Enfin, ze is nu
genezen.
Ik sta op het punt weg te gaan.
Wacht, zegt Alois met een glimlach,
ik zal u eerst „mijn Reich" nog laten
zien, mijn kwekerij.. Hij gaat me voor
en praat over zijn koolraap, zijn bomen
en bloemen.
Hij bluft een beetje, maar blijft in
alles binnen de grenzen van zijn tuin.
In tegenstelling tot de man, voor wie
hij zijn naam moest veranderen.
„Balkonplanten" door A. Fiet.
Tweede druk. Uitgave „De
Torenlaan", Assen.
Van bovengenoemd boekje ver
scheen een door G. Kromdijk herzie
ne druk. Het boekje, dat met aardi
ge foto's is geillustreerd, geeft naast
een hoofdstuk met talrijke practische
aanwijzingen over plaatsing en behan
deling van planten in het algemeen
een ruime bespreking van éénjarige
zaadplanten voor balkonbeplanting,
eenjarige zomerbloemen en klimplan
ten als gevelversiering.
Een voor liefhebbers interessant
hoofdstuk is dat over gemetselde
bloembakken, die thans op vele plaat
sen houten balkonbakken vervangen.
Achterin vinden we een index met
Latijnse en Nederlandse plantenna
men.
Liefhebbers van het kweken en hou
den van dit soort planten worden in
dit boekje op prettige wijze voorge
licht.