AKKERTJE
Er gaapt een diepe kloof tussen Juan en Evita Perón
In Tegelen laai men de baard weer slaan
Passiespelen in de Meimaand van 1950
We gaan weer „azen'' om een
kansrijk „stekkie" te maken
Machiswellusi drijft Argentinie's sterkste vrouw\
Haat en nijd tussen presidentspaar
De wederkeer
der filomelen
De strijd is in volle gang
REGELEN, HET FABRIEKSDORP AAN DE MAAS by Venlo stond dezer
dagen weer in de belangstelling van kunstminnend Nederland. In het
Nederlandse Ober-Ammergau werden nameiyk dé rollen verdeeld voor de
passie-spelen van het volgend jaar. Dat was een gebeurtenis voor de bewo
ners van het nijvere plaatsje, waarvan er eirea 500 aan het spel meedoen, de
meesten als figuranten, een vijftigtal spelende en een negentig sprekende
rollen. In Mei 195jp zullen Christus, Judas en de andere apostelen weer door
Tegelen schrijden om in 25 opvoeringen het oude spel van het Bijbelverhaal,
onder beproefde regie van de heer A. Thijssen, op tekst van pater Jacq.
Schreurs, gestalte te geven.
^LLEN ZIJN LEKENSPELERS. Oeh-
ler de man, die de Christus-figuur
zal uitbeelden is schilder van zijn vak.
Franssen, de Petrus-figuur, handelt in
eieren en jonge hanen en de Judas,
J. Verstegen, reist in tabak.
Die roluitreiking is altijd een ge
beurtenis voor de bewoners. Het is
éen soort sollicitatie, waarbij op een
avond een commissie bepaalt, wie er
mee speelt en wie uitbeeldt. Dat geeft
soms teleurstelling, soms vreugde bij
de bewoners, die elk hun favorieten
hebben. Maar allen zijn het er over
eens, dat Oehler de beste Christus is
hij speelt deze rol dan ook voor de
derde keer en ook over de aposte
len is men tevreden. Zodra de rollen
zijn verdeeld, ontvangt ieder een oor
konde en verplicht zich voor zo
ver nodig in het stuk de baard en
het hoofdhaar te laten groeien.
Grote animo
In Tegelen was altijd grote animo
voor het amateur-toneel, zo vertelt
ons de regisseur, de heer A Thijssen,
een fabrikant, maar bepaalde succes
sen buiten de voldoening leverde deze
kunstnijverheid nooit op. Totdat in
1930 door de regisseur en enkele
plaatsgenoten de Passie-spelen te
Ober-Ammergan werden bezocht. Toen
besloot men eenparig eenzelfde spel
te creëren. Pastoor van Delft schreef
de tekst en in 1931 werd het spel voor
het eerst gegeven en in 1932 met suc
ces herhaald.
Er kwam een stichting, die het stre
ven coördineerde en vaststelde dat de
spelen eens in de vijf jaar zouden
plaats hebben. Het initiatief werd een
succes, zowel bij de bewoners, waar
van elk gezin wel een lid meewerkt,
als bij de bezoekers, waarvan er in
1946 125.000 de voorstellingen bezoch
ten. Zelfs uit het buitenland kwamen
er vele toeristen kijken. Volgend jaar
verwacht men nog een groter bezoek,
waarvoor luchtvaart, busondernemin
gen en spoorwegen extra-diensten zul
len inlassen.
De spelers worden niet gegrimeerd
maar spelen „natuurlijk". Wie nu in
Tegelen komt herkent al verschillen
de medespelers, doordat er dons op de
kin zit. Week in week uit wordt de
eenvoudige tekst van pater Scheurs
gerepeteerd, totdat deze hen volko
men eigen is. Oehler rookt niet meer
om zijn stem gaaf te houden en allen
leven zich in hun rol in. Men zegt ook
na een poosje niet meer: daar gaat
Fransen of Verstegen. Neen, daar gaat
Petrus en daar Judas. Tegelen ziet er
na een paar maanden dan ook uit als
een galerij van een levend museum.
Het theater, dat in de oorlog werd
vernield is herbouwd. Het kan 5 k
6000 mensen bergen. De Joodse en Ro
meinse costuums zijn weer hersteld.
In de Meidagen van liet volgend jaar
zal het theater van Tegelen weer her
schapen zijn in het plein, waar het
laatste avondmaal wordt gegeven en
waar het volk te hoop loopt. Op een
heuvel zullen weer drie kruisen staan,
het paleis van Pilatus daarnaast, de
vergaderzaal van het Sanhedrin, het
paleis van Herodus.
Dan zullen bewoners en toeschou
wers weer de indrukwekkendste ge
beurtenissen onzer Christelijke ge
schiedenis beleven.
Chinese Joean zoekt huip
bij V.N.
De wetgevende Joean heeft het Chi
nese kabinet verzocht te pogen bemid
deling van de VN te verkrijgen in ver
band met de strijd met de communisten.
De Joean beschuldigde de Sowjet-
Unie ervan- het ChineesSowjetrussi-
sche vriendschapsverdrag geschonden te
hebben. De communisten hadden hun
overwinning in Mandsjoerije behaald
door hulp van de Sowjet-Unie.
Bevin naar Parijs vertrokken
Ernest Bevin, de Britse minister van
buitenlandse zaken, is Vrijdagochtend
per trein uit Londen naar Parijs ver
trokken, waar hij zal deelnemen aan de
conferentie van ministers der Grote
Vier.
Peter Oehler tn de rol van
ChristU3
IK BEZWEER het u:
wanneer ge nog nooit
een nachtegaal gehoord
hebt, sta er dan niet
expres voor op In het
midden van de nacht.
Want het zal u berou
wen en ge zult, danig
uit uw humeur, vragen:
Is dat nu het hoogge
roemde nachtegalen-lied?
Want nu deze konink
lijke zangers weer terug
gekeerd zijn uit de Abes-
sijnse wildernissen en
weer in de duinbebos
sing zingen, wordt me
nigeen de verleiding te
machtig en trekt men er
op uit om ook de nachte
gaal gehoord te hebben.
Maar het is met het
nachtegalen-lied als met
de eerste tomaat, men
moet het leren waar
deren.
yOGELS ZINGEN nooit
om alleen maar te
zingen, óók de nachte
gaal niet. Zij zingen om
motieven, die voor hen
van het grootste belang
zijn De nachtegaal be
oogt met zijn zang
tweeërlei doel. Het eer
ste is: het wijfje lokken
en het tweede: rivalen
keren. Elke vogel heeft
een bepaald gebied, dat
hij als het zijne be
schouwt. Het nachtega
len-lied heeft dus een
soortgelijke strekking als
sommige redevoeringen
in de Veiligheidsraad: de
één paaien en de ander
bedreigen. De vrouwe
lijke nachtegaal zingt
dan ook niet, het zijn de
mannetjes, die er de
fleur aan brengen.
Het schijnt, dat de wijf
jes hier in de nacht arri
veren. Wanneer dus de
dames, geleid door een
wonderlijk instinct, hun
geboorteplaats bereiken,
zitten de heren in de
struiken het hoogste lied
te zingen. Wat de wijfjes
de zekerheid schenkt,
dat zij welkom zijn.
Met het bovenstaande
kunt U nu ook verkla
ren, waarom de nachte
gaal op zulk een voor
een vogel ongewone tijd
zijn soli ten beste
geeft Zo omstreeks eind
April, begin Mei zingt de
vogel ongeveer de hele
nacht. Tussen elf en drie
's nachts is hij dan de
enige zanger, die niet
met de kop tussen de
veren gedoken de zorgen
van het aardse bestaan
vergeten heeft, maar zijn
„kunst" hartstochtelijk
beoefent.
Zo is de nachtegalen-
zang gelijktijdig de
uiting van een Don Juan
en van een Roelant. De
laatste drift is zelfs zo
sterk, dat wanneer er
meerdere nachtegalen bij
elkaar zijn hele wedstrij
den gehouden worden,
wie het meest geluid
kan produceren.
yOORAL LANGS de
duinkant en dan spe
ciaal daar waar het duin
bebost is, kunt u de
nachtegaal vinden. Maar
overal waar bebossing is,
voelt de nachtegaal zich
thuis. In Heiloo zult u
ze kunnen vinden, maar
ook in de Bangert.
Vóór de oorlog waren de
nachtegalen vooral in
Bergen te vinden. Zij wa
ren van de seizoengasten
niet de minst-geziene en
gelukkig schijnen de
nachtelijke zangers weer
neigingen te koesteren
om zich in Bergen te
vestigen. Want door de
oorlogsomstandigheden
waren de filomelen in
Bergen in verdrukking
geraakt en genoodzaakt
hun tenten elders op te
slaan.
Maar wanneer ergens
een vogelsoort verdreven
wordt, keren ze er niet
zo gemakkelijk terug.
Gelukkig blijkt er in ons
land nog geen onmid
dellijk gevaar te be
staan, dat de nachtegaal
uit het landschap zou
verdwijnen.
TN HET KREUPEL
HOUT flonkert weer
het lied der filomelen.
Wanneer U een poging
zoudt willen wagen om
het te horen, wanhoop
dan niet dadelijk. En ge
loof niet het fabeltje, dat
de filomeel alleen maar
zingt als de kippen al
lang op stok zijn, want
hij laat zich ook wel
overdag horen.
Voor ieder, die hem ho
ren wil.
1 Juni: opening van hel hengelseizoen
Deskundige beschouwing
van ir. Ferd. Vulsma
De eerste Juni is in aantocht! Voor
velen een vurig verwachte datum die
een eind maakt aan een periode van
twee-en-een-halve maand gedwongen
wachten: de opening van het hengel
seizoen'. In menig huisgezin heeft zich
de laatste tijd een merkbare onrust
meester gemaakt van de mannelijke
leden: allerlei spullen worden voor de
dag gehaald en nog eens extra nage
keken; met behulp van handboeken
worden zeer speciale tuigjes samenge
steld en met zorg afgesteld in een em
mer of in de badkuip; plannen worden
gesmeed om met verschrikkelijk vroe
ge treinen of bussen naar hijzonder
visrijke plekken te gaan, waar soms
reeds dagen van te voren moet worden
„geaasd", om een kansrijk „stekkie" te
maken.
Een ieder weet uit ervaring, dat de
voorbereidingen tot een feestelijke ge
beurtenis soms prettiger en aangena
mer zijn dan het feest zelf en zo is
het ook in de hengelsport: de voorbe
reidingen vormen voor de hengelaar
een aangenaam onderdeel van zijn zo
geliefde sport.
De wetgever heeft in wijs beleid er
voor gezorgd, dat in de periode van
15 Maart tot 1 Juni elk jaar de natuur
in ons land gelegenheid krijgt, om
zich ongestoord te kunnen herstellen
van de verliezen, die wij in beroep en
in sport aanbrengen aan de visstand.
In die periode is het vangen van vis
verboden, behalve dan van zeevis en
van aal, die feitelijk ook een zeevis is.
Natuurlijk zal geen rechtgeaard sport
visser er aan denken, om in die geslo
ten tijd te gaan vissen, maar de roof
vissen, vooral ook de meergenoemde
aal, storen zich aan geen wetten en
doen zich smakkend te goed aan de
rijpe kuit van hun soortgenoten en
verorberen zodoende meer vis, dan
alle hengelaars in het hele jaar kun
nen vangen!
Gezonde sport.
Maar eindelijk is daii toch de eerste
Juni gekomen en de hengelaar wordt
weer in de gelegenheid gesteld, zich
naar hartelust te wijden aan zijn zo
gezonde en opwindende sport, die te
gelijkertijd een kunst is. Een kunst, die
men zich alléén eigen kan maken door
veel oefening of door lang toekijken
(of door beide!) en die waard is, door
een verstandig man gekend en be
oefend te worden. Dat hengelen gezond
is, zal wel niemand willen ontkennen.
De tocht naar en het verblijf aan de
waterkant, te midden van de stille en
frisse natuur, is Voor iedereen en voor
al voor de stadsbewoner, de gezondste
en vaak ook goedkoopste tijdpassering,
die hij zich kan wensen. Het is een
grote hatelijkheid, te veronderstellen
dat presidenten en andere staatslieden
zich zo graag laten fotograferen met
hun vangst „omdat iedere man er zo
goed uitziet naast een vis".
Neen, dat zal het wel niet zijn. Maar
juist deze mannen weten de hengel
sport te waarderen als een gezonde en
rustgevende sport, die de afgematte
zenuwen verfrist en versterkt.
Ook opwindend.
Dat de hengelsport ook opwindend
kan zijn, is voor de buitenstaander
moeilijk te begrijpen. Als men aan
een niet-hengelaar voorstelt eens een
dagje mee te gaan, dan is meestal het
antwoord, dat hij niet kan begrijpen,
wat daar nou aan is, urenlang te wach
ten op iets dat je nog nooit gezien
hebt! Maar zó is het volstrekt niet. Een
goed hengelaar behoeft onder geen
enkele omstandigheid urenlang te
wachten, voordat hij een „stootje"
krijgt. Maar wèl is hij urenlang geïn
teresseerd en aangenaam bezig, zonder
zich ook maar een seconde te verve
len, terwijl, vooral bij het hengelen op
voorn of baars, zich toch zeker onder
normale omstandigheden om de 10
minuten een „beet" kenbaar maakt.
Dat wil nog niet zeggen, dat elke vis
die zich meldt, ook gevangen is. Neen,
hengelen blijft een kunst, maar wel
geeft elke „beet" aangename sensatie
en elke aangeslagen vis geeft een spor
tieve en variërende strijd op leven en
dood, ten minste van het standpunt
van de vis gezien.
Het is ondoenlijk om in een kort ar
tikel de voor- en nadelen van licht
tuig op te sommen en te verduidelij
ken, maar één ding staat vast: licht
vissen is kansrijk vissen en het ver
plicht de hengelaar tot voorzichtig
en beleidvol manoeuvreren, waardoor
de strijd, ook met het kleinste visje,
wel degelijk opwindend is.
Het is niet de bedoeling de henge
laar op te wekken, zich weer aan zijn
sport te gaan wijden: die heeft geen
opwekking nodig en telt reeds elk
uur, dat hem nog scheidt van de eer
ste Juni!
Maar wèl willen wij nlet-hengelaara
wijzen op een aangenaam en goedkoop
tijdverdrijf, dat reeds duizenden in
den lande jarenlang gezonde en spor.
tieve ontspanning heeft gegeven en
hopenlijk nog zal geven.
Li
Een B-45 bommen
werper van de
luchtmacht der
V.S. verlaat zijn
basis op Muroc irt
California. Bij de
Start wordt ge
bruik gemaakt
van twee special»
installaties, een
onder elke vleugel
die tijdens het
vertrek een extra-
druk van 8000 En
gelse ponden toe
voegen aan de
20.000 pond druk-
vermogen van de
vier straalmotoren
van het vliegtuig.
De bommenwerper
heeft een snelheid
van 550 mijl, d.t.
885 km. per uur.
HET IS VOORAL HET VERSCHIL jn achtergrond geweest, dat de kloof tus
sen de Argentijnse dictator Perón en zijn vrouw Evita steeds dieper en breder
gemaakt heeft. Evita is afkomstig uit een van de armste bevolkingslagen. Ze was
de jongste van, 'n vijftal kinderen en haar vader Juan Duarte, de tweede esposo,
echtgenoot, van haar moeder, stierf reeds spoedig na haar geboorte. Zonder mid
delen achter gebleven moest moeder Duarte door 't houden van pensiongasten
in het gezinsonderhoud voorzjen. Het was een hard leven en Evita had er dan
ook al spoedig genoeg van. Nauwelijks zestien jaar oud verliet zij het kleine
provincie-plaatsje Los Toldos en ging haar geluk in Buenos Aires beproeven.
Eerst op het toneel, daarna als radio-ster, foto-model en, filmspeelster. Haar talent
was maar middelmatig, zodat speurders naar nieuwe talenten voor Hollywoods
studio's achteloos aan haar voorbijgingen. Dat ze toch nog vrij snel omhoog
kon klimmen was te danken aan het feit, dat ze haar verschillende mannelijke
kennissen uitstekend wist te gebruiken om haar carrière te bevorderen.
kampen. Evita uiteraard wel. Het is
vooral dit verschil dat tot enkele van
hun scherpste conflicten geleid heeft.
ZO vond ze. na zich moeizaam stap
je voor stapje omhoog gewerkt te
hebben, in 1944 Juan Perón. Het pleit
voor Evita's politieke inzicht, dat zij
een van de weinigen was, die hem
trouw bleven toen Peróns regering in
October '45 gedurende korte tijd het
veld moest ruimen. Ze trouwde die
maand met hem en stond hem met
raad en daad terzijde bij het voorberei
den van de „goed-georganiseerde" pre-
sidents-verkiezingen, die Perón in Fe
bruari van het volgende jaar weer aan
het bewind brachten. Spoedig daarop
richtte Evita, die zich tot dat tijdstip
slechts voor toneel, film en radio ge
ïnteresseerd had, haar belangstelling
op het politieke terrein.
Perón is uit geheel andere kringen
afkomstig, hij is een telg uit 'n mach
tige veeboeren-familie, die in directe
lijn terug gaat naar de eerste Engelse
en Corsieaanse kolonisten, die zich
eeuwen geleden in Argentinië vestig
den. Pruisische gouverneurs leerden
hem zes talen en trainden hem licha
melijk zo goed, dat hij eenmaal in het
leger opgenomen zich spoedig boks- en
schermkampioen van het Argentijnse
officierscorps mocht noemen. Tijdens
zijn opvoeding werd Perón door zijn
leermeesters met de totalitaire ideeën,
die hij later tot uitvoering zou brengen,
besmet.
Juan had nooit met geldgebrek te
Rekeningen als beledigingen
EEN ervan vond plaats ongeveer
een maand voordat Evita gehoor gaf
aan Franco's vererende uitnodiging,
het oude Europa eens met een bezoek
te vereren.
De leidende modezaken, bonthandela
ren en juweliers, kregen orders hun
beste spullen onmiddellijk op zicht te
sturen, 'n uitnodiging, waaraan allen zo
snel ais 'maar mogelijk was gehoor ga
ven. Evita zocht genoeg uit om haar
speciale eigen vliegtuig mee te vullen
en liet daarna niets meer van zich ho
ren. De firma's stuurden him reke
ningen in. De volgende dag 's morgens
vroeg werden ze wredelijk in hun hof-
leveranciers-dromen gestoord door de
schrille stem van Argentinie's leading
lady, die hen over de telefoon toe
schreeuwde, of ze met de reclame, die
zij op deze manier voor hen maakte
dan ai niet rijkelijk voldaan waren?
Een volgende maal zou een dergelijk
affront niet zo licht vergeven worden!
Weinigen slechts durfden aanhouden.
Toen dictator Perón deze laatste
stunt van zijn echtgenote ter ore kwam
stikte hij bijna van woede.
Peso's! Peso's!
Terwijl Perón aldus door diepgewor
telde totalitaire principes gedreven
slechtswenst Argentinie's sterke
man te zijn en als een ware Vader des
Vaderlands de geschiedenis in wenst
te gaan, wordt Evita door geheel an
dere motieven geleid. Eerst was het
een verlangen naar eenzaamheid, daar
na wraak en tenslotte werden het geld
en de macht over haar medemensen
die Evita voortdreven.
Spoedig nadat het paar de presiden
tiële woning betrokken had kwam
Evita er achter, dat onder een dictato
riaal bewind voor een ieder, die in de
geheimen van zulk een staatsbestel is
ingewijd en die daarbij over voldoende
connecties beschikt, een bijkans onuit
puttelijk aantal peso's te „verdienen"
is. Perón daarentegen heeft alleen in
teresse voor de groei en ontwikkeling
van zijn land en zijn leger.
Teneinde deze opbouw zoveel moge-
Ijjk te coördineren werd een Vijfjaren
plan opgezet dat o.m. voorzag in de
bouw van stuwdammen, wegen-aanleg,
sluizenbouw en een verregaande in
dustrialisatie. „Desnoods", aldus Perón,
„zullen we er vijftien jaar de tijd voor
nemen". De dictator benoemde een be
kende koek-fabrikant Miguel Miranda
tot leider van dit plan en gaf deze zo
veel bevoegdheden en volmachten als
nodig was.
Beleggingen in Zwitserland en
Panama.
Een van de eerste stappen die Miran
da deed was het zoeken van contact
metEvita! Gezamenlijk met haar
richtte hij een nieuwe N. V. de A. L.
E. A. op en Evita werd daarvan de be
langrijkste aandeelhoudster. Deze on
derneming begon haar werkzaamheden
met de import en verkoop van weten
schappelijke instrumenten en verbood
elke invoer hiervan door anderen.
Spoedig breidde men het terrein uiten
tegenwoordig is dit lichaam met een
respectabel aantal monopolies uitge
rust, o.a. voor de invoer van graan
zakken, agrarische werktuigen en
staalproducten. De grote winsten die
Evita door middel van deze N. V. in de
schoot vielen, belegde zij volgens zeer
betrouwbare bronnen in Panama en
Zwitserland. Hoe groot deze bedragen
zijn is niet na te gaan, daar Evita ook
in de Staats-handelsraad de I. A. P. I.
een dominerende positie heeft weten
te veroveren. Deze instelling die o.m.
de omwisseling van vreemde valuta's
en het buitenlandse betalingsverkeer
regelt stelt ook de inkoopsprijzen voor
granen vast. Zo is het herhaaldelijk
voorgekomen dat deze om ll/2 dollar
gefixeerd werden, terwijl de verkoop
prijs waarvoor dit belangrijke voedsel
naar Europa werd verkocht vaak 5 1/4
dollar bedroeg! De bedoeling was dat
deze enorme winsten aan de uitvoering
van Perón's plannen ten goede zouden
komen doch de I. A. P. I. heeft nog
nooit een uitgewerkte balans of ver
lies- en winstrekening overlegd! Een
bekend Argentijns bankier drukte het
als volgt uit:
„Evita strijkt het „leeuwinnen-
aandeel" op maar zorgt er voor dat ook
haar satellieten er zóveel van krijgen
dat niemand er ook maar over piekert
deze kip die gouden eieren legt te
slachten".
Effectieve censuur.
Bovendien controleert deze handels-
raad de papier-import, een feit waar
van Eva handig gebruik heeft weten
te maken om kranten die haar kwalijk
gezind waren het zwijgen op te leggen;
een zeer doeltreffende vorm van cen
suur. De ijzeren controle, die op de pers
wordt uitgeoefend, gepaard aan de
voortdurende rivaliteit tussen het dic
tator-echtpaar, heeft vaak tot gevolg,
dat het verbaasde Argentijnse publiek
in een van Evita's kranten berichten
leest, die in lijnrechte tegenstelling
zijn met wat Perón's pers beweert.
Jongstleden November kreeg een van
Evita's naaste medewerkers van haar
de opdracht met een inkoop-commissie
naar de Verenigde Staten te gaan. Deze
functionaris, de staatssecretaris voor de
Industrie, belegde een persconferentie
waarin hij zijn plannen bekend maak
te. De volgende dag publiceerden de
pro-Perón-gezinde dagbladen een be
richt waarin gezegd werd dat Lago-
marsino geen enkele officiële functie
'bekleedde en niemand vertegen woor-^
de. Elke andere mededeling moest vol
gens deze bladen als volkomen uit de
lucht gegrepen worden beschouwd.
Evita bleef rustig doch enkele we
ken later wist zij de rollen om te
draaien. Een van haar meest verbeten
vijanden, de zeer gevreesde politie-chef
van het district Buenos Aires die een
grote invloed op Perón had, José Ve-
lasco, werd vakkundig gewipt. Een aan
tal van Evita's meest toegewijde tra
wanten verborg een enorme hoeveel
heid wapens in de buurt van het hoofd
bureau van politie. Vervolgens „ont
dekte" zij een complot tegen het leven
van haar geliefde gemaal en wist deze
te overreden Velasco te ontslaan. Later
toen Perón achterdochtig begon te wor
den werd Velasco weer in genade aan
genomen.
Twee regeringen.
Gebeurt dit alles vrij openlijk en
tracht geen van beiden zijn afkeer voor
de aanhangers van de ander te verber
gen, de middelen waarmee zij elkaar be
strijden zijn iets subtieler van aard.
Het gezamenlijk ontbijt is nu afge
schaft. Perón begeeft zich 's morgens
vroeg naar het Casa Rosada, Evita
rijdt naar haar regeringszetel, het mi
nisterie van Arbeid en Sociale Zaken.
Evita en Juan houden ongeveer
de gehele morgen audiëntie en ont
vangen een groot aantal bezoekers, de
legaties, ministers en ambassadeurs.
Perón probeert het altijd met soepel
heid en is er toe in staat om ontevre
den arbeiders loonsverhoging toe te
zeggen en nauwelijks een half uur la
ter een delegatie van werkgevers te
verzekeren dat hij de lonen drastisch
zal verlagen. Evita daarentegen vindt
scherpe antwoorden en hatelijke op
merkingen de juiste methode. En zijn
kranten brengen uitgebreide verslagen
van de morgenzittingen van de dicta
tor, hèar kranten zoeken het in foto's
(een speciaal nummer bevatte er niet
minder dan 20 en op elk van deze af
beeldingen droeg Evita een ander ge
waad!)
Een diplomaat in verwarring.
Deze drukke werkzaamheden en de
voortdurende strijd om de macht zijn
natuurlijk niet bevorderlijk voor de
huiselijkheid en het is slechts zelden
dat de Perón's een gezamenlijk week
end in hun landhuis even buiten de
hoofdstad kunnen doorbrengen. Een
diplomaat die voor een van deze week
ends hun gast was vertelde echter dat
het echtpaar een dusdanige ruzie had
gekregen dat hij werkelijk niet wist
wat te doen: gaan of blijven!
Om op de hoogte te blijven van de
plannen die in Peróns hoofdkwartier
worden uitgebroed heeft Evita er voor
gezorgd dat haar broer een van de
hoogste posten op het secretariaat van
haar echtgenoot bekleedt. Haar oudste
zuster is de baas in de provincie Jurén.
Twee zwagers hebben belangrijke po
litieke baantjes met de daarbij beho
rende salarissen gekregen. Een van de
beste kennissen van moeder Duarte
werd tot hoofd van het departement
voor Radio-, Post- en Telegraafzaken
benoemd, doch naderhand door Perón,
die het maar matig vond dat de tegen
partij op die manier een uitgebreid
spionnage-systeem kon opzetten, weer
ontslagen. Tenslotte heeft Evita een
soort Argentijnse „Winterhulp" opge
richt die jaarlijks enorme bedragen
uitkeert.
Om de grote invloed die Evita door
dit super-weggeefprogramma bleek te
krijgen weer gedeeltelijk teniet te doen
heeft de dictator zelf zijn kracht ge
zocht in het leger. Zijn meest betrouw
bare troepen zijn dicht bij de hoofdstad
gelegerd en jonge ambitieuze officie
ren worden bevorderd of overgeplaatst
naar de uithoeken van het land waar
ze weinig kwaad kunnen doen. Boven
dien beschikt Perón over de sterk
anti-semitische „Alianca Nacional".
Strijd om de „hemdlozen".
Het hevigst is de strijd echter om de
in het vorige artikel reeds genoemde
groep der „Descamisato's". Deze groep
was het die Perón's ster deed rijzen.
Tot nu toe is het echter geen van
belden gelukt deze groep geheel in de
macht te krijgen. Het zou zeer wel
kunnen zijn, dat juist dit feit hen nog
lange tijd tezamen zal houden.
Bovendien wijst men er in Argenti
nië op dat Eva bij een verdwijnen van
Perón niets te winnen zou hebben inte
gendeel velen zijn de overtuiging
toegedaan dat, indien de dictator ge
dood zou worden of zelfs indien hij een
natuurlijke dood zou sterven, Evita het
niet alleen zou kunnen opknappen. Uit
eindelijk is volgens deze lieden al haar
macht en invloed, hoe groot ook, af
komstig van hem.
Hoe het ook zij één ding Is zeker:
noch Perón noch Evita, noch de Ar
gentijnen zullen voorlopig over verve
ling te klagen hebben, de strijd is nog
in volle gang!