Johnny Belinda In Amerika tuimelt een koninkrijk 's Werelds groofsfe bokspromotor freki zich ierug Sluwe practijken van een oude rot Eén-en-zestig zenders bombarderen de Russische propaganda 99 Hef nieuwe boek (Van onze correspondent te New York) •p! MIDDEN VAN HET STEMGEROES dat zich verheft over de opheffing van de blokkade van Berlijn, de vredesgeruchten uit Indonesië, de wapenleveran- ttes aan West-Europa, de nieuwe problemen in het Verre Oosten, is het geraas, waarmee een Amerikaans koninkrijk ineengetuimeld is, op de achtergrond ge raakt Zelfs de Amerikaanse pers heeft slechts enkele kolommen van zjjn 96 pagtaa's-per-dag gewijd aan het einde van het rijk van Koning Mike Jacobs, •s werelds machtigste bokspromotor tot vóór enkele dagen. meer te veranderen. De strijd in Chi cago staat zo vast als Joe Louis op z'n beide benen staat (hetgeenaltijd nog ruimte laat voor een verandering van de plannen op het allerlaatste ogen blik). Want zelfs al zou James Norris al is het slechts uit prestige-over- wegingen de grote strijd het liefst in zijn eigen Chicago Stadion doen plaats vinden, de inkomsten van een dergelijk gevecht in de Garden in New York zijn altijd aanzienlijk hoger New York, de stad waar de bokspromotor Mike Jacobs millioenen in de ban van de Brown Bomber bracht. ..nOM MIKE", DIE THANS 69 JAAR IS, heeft het de laatste drie jaar rustigjes aan moeten doen, nadat een hartaanval in 1946 zijn ijzeren energie had gebroken; hij zat in naam nog steeds op de troon van het elegant ge meubileerde kantoor op de eerste ver dieping van Madison Square Garden; maar stjn regenten regeerden voor hem. En toen het oog van de meester niet langer dag-in, dag-uit alle de tails naging, begon het zaak je te verlopen. Er kwamen ka pers op de kust, die zo handig profiteerden, dat „Uncle Mike" weinig andere keus had dan zich Ijlings terug te trek ken, toen er nog voldoende kas middelen waren om hem een slordige 100.000 dollars te kun nen uitbetalen. Mike Jacobs behoorde tot de vele boks-ma- nagers en pro motors, die de ene na de an dere kampioen zien gaan en voldoende aan hen verdienen om net geen bestaan van de hand in de tand te behoeven lijden. In 1937 ont dekte hij geholpen door een scherp advocaat een maas in het net van contractuele voorwaarden, waaronder de toenmalige zwaargewichtkampioen Jimmy Braddock zijn titel moest ver dedigen tegen Max Schmeling in Ma dison Square Gardens, waar ongeveer 2000 enthousiasten hun kelen schor zouden schreeuwen raison van ette lijke dollars per keel. Op juridische gronden wist Jacobs, die in zijn 22 jaar lange carrière tot een sluwe oude rot in het vak was gegroeid, Jimmy Braddock mee te krijgen naar Chica go en zijn titel te verdedigen tegen een betrekkelijke nieuwlichter, Joe Louis. De uitslag is bekend. Van die datum tot enkele maanden geleden is het zwaargewicht kampioenschap bij Joe Louis een soort monopolie geweest. Mike Jacobs had daarbij alle exclusie ve promotors-rechten verworven van Louis en Madison Square Gardens had een organisatie in 't leven geroepen, de Twentieth Century Sporting Club, die het exclusieve optreden van Louis in Madison Square Garden garandeerde. Men zou dit een kartel kunnen qoe- men; maar wat de naam ook moge zijn er was geen bokshandschoen tussen te krijgen. Nieuwe sterren. JOEN LOUIS VERLEDEN JAAR bij na door Welcott voor het eerst ont troond was, begon dit koninkrijk ech ter te wankelen. Want wat is het nut van een exclusief contract, dat op Louis' kampioenschap is gebaseerd, als een ieder kan zien aankomen, dat Louis zijn langste tijd in de ring heeft doorlopen? Dus begonnen anderen plan nen te maken, nieuwe boksclubs op te richten, nieuwe exclusieve contracten te maken met pugilisten, die meenden aanspraak te kunnen maken op Louis' positie. De krachtigste van de nieuwe orga nisatie was, een tijd lang, naar het scheen 't „Tournament of Champions"- syndicaat. dat verleden jaar in de openlucht een aantal boksers van for maat in de ring bracht. Maar deze or ganisatie is al weer de ondergang na bij, want de klap op de vuurpijl kwam enkele maanden geleden, toen Joe Louis hoogst persoonlijk aankondigde, dat hij van zijn kampioens-troon afstand deed omzelf als promotor op te treden. De benodigde kasmiddelen waren prompt aanwezig. Rijke graanhande laren uit Chicago als James Norris die tevens eigenaar is van een aantal stadions in dat gebied grepen met beide handen de gelegenheid aan om met Louis een deelgenootschap aan te gaan, waarbij Arthur Wirtz zich aan sloot. Dit drietal besloot op eigen hout je het kampioenschap zwaargewicht boksen te laten beslissen tussen Jersey Joe Walcott en Ezzard Charles in Chi cago, in Juni a.s. Toen de officiële in stanties om bedenktijd vroegen om na te gaan of dit zo wel kon. kregen zij te horen, dat zij konden nadenken zo veel zij wilden, maar dat het gevecht toch zou doorgaan. Waarop de officiële instanties er hun goedkeuring aan ga ven De „Garden" gepasseerd. Voor het eerst in meer dan 12 jaar zou een kampioensstrijd de „Garden" derhalve voorbijgaan. En aan het be ëindigen van deze traditie valt niets genoeg om zich voor deze koop goed te laten betalen. „Denken jullie dat ik mijn vrouw of mijn kind zou verko pen?" vroeg hij de persvertegenwoor digers. En hij schrok een beetje van het antwoord, dat een der collega's gaf; „Wat graag". Excelsior. Joe Louis, als bokser al de spil, waar om het monopolie draaide, is inmid dels een trapje hoger op de ladder ge klommen. Zijn combinatie heeft nu de strijdbijl met de Garden begraven. Meer nog: de Garden en de Chicagose belangen hebben hun hulpbronnen sa mengevoegd in een nieuwe organisatie, die een groter monopolie dreigt te wor den, dan er op dit gebied nog ooit heeft bestaan. En wat zal het einde vau „Koning Uncle Mike" betreftde zaak zit zo: Madison Square Garden is 's we- Het bestuur van de Garden realiseer de zich spoedig, dat men met deze nieuwe combinatie beter in vrede kon leven dan op voet van boks-oorlog. waarbij een knock-out niet uitgesloten zou zijn. Weshalve generaal Reed Kil- patrick, de zakelijke leider van de Garden „Uncle Mike" vroeg om met spoed uit Miami, in Florida, naar New York over te komen. In het bijzijn van de pers hebben zij elkaar in New York met veel schoudergeklop begroet. Maar toen „Uncle Mike" verklaarde, dat hij de stellige verzekering kon ge ven. dat hij zijn aandelen in de ver schillende monopolies onder geen voor waarde zou verkopen, wistiedereen hoe laat het was: Uncle Mike was vief relds grootste sportgebouw. Willie Slijkhuis vierde er deze winter triom fen Sonja Henie werd er toegejuicht met haar ijsballet beroeps-tennis spelers bestrijden er elkaar zwem wedstrijden vinden er plaats op de middag nadat er een concours hippique is geweest. En op het ogenblik slinge ren „daring young men" en meisjes zich op de vliegende trapezen,, ter wijl de tijgers en olifanten' van het circus onder hen op de begane grond paraderen. Ge ziet dus, in dit gebouw betekent een enkele tuimeling niet zo heel veel, of het nu de juffrouw aan het zwevende rek betreft of de grote man, die voor zijn tuimeling 100.000 in het handje krijgt.... Een romance in Halie, maar géén scheiding Vier maanden geleden kwam de film regisseur Roberto Rossellini in Holly wood aan, en bracht een uitnodiging voor de blonde Zweedse filmactrice Ingrid Bergman om op Stromboli, de vulkaan in de Tyrrheense zee, een film te maken. Aan deze uitnodiging was een voorgeschiedenis verbonden, die haar oorsprong vond in Bergmans ver langen, nu eens iets nieuws te maken. Haar laatste twee films, „Are de Tri omphe" en Jeanne d'Arc" beantwoord den niet ten volle aan haar opvattin gen over filmkunst. De weergaloos snelle carrière, die de thans 34-jarige actrice achter de rug heeft, ten spijt. Toen zij eenmaal de Italiaanse films „Rome, open stad" en „Paisa" had ge zien, werd haar gevoel van onbehagen nog sterker en zij schreef een brief aan Roberto Rossellini, waarin zij hem ver telde, te zijner beschikking te staan, zodra hij meende, haar nodig te heb ben. Zo kon het gebeuren, dat Bergman en Rossellini samen van Rome via Ca pri naar Stromboli reisden, Stromboli l'isola nera, het zwarte eiland, vijftig mijl ten Noorden van Sicilië. En daar verkenden zij de streek hand in hand, de 43-jarige man, wat kaalhoofdig al, met een van hem vervreemdende vrouw en een zoontje van vijf jaar en Bergman, in sweater, lange broek en gemakkelijke schoenen, haar trotse ge zicht gebruind door de subtropische zon. Maar thuis, in Hollywood, in een prachtige woning, wachtte ïngrids echt genoot, de chirurg dr. Peter Lindstrom met zijn tienjarig dochtertje. En de schrijver van de schandaalrubriekjes van Rome tot San Francisco wreven zich de handen. Zou dit op een schei ding uitlopen? Tot plotseling dr. Lindstrom naar Italië vloog, zijn vrouw opzocht en met haar en Rosselini een onderhoud had dat tot in de vroege morgenuren duurde. „Ik heb mijn man hier ont moet en met hem de toestand bespro ken en de zaak uitgelegd", zei Ingrid Bergman de volgende dag en zij keerde met Rossellini terug naar Stromboli om de film af te maken, waaraan zij werkten'. En toen dr. Peter Lindstrom terug vloog naar zijn home in Hollywood en zijn, tienjarig dochtertje, zei hij: „Er zal geen scheiding zijn" en deed daarmee de hoop van de sensatiejournalisten in rook vervliegen. Radio-oorlog v/cedt met alle felheid (Van onze correspondent te Londen) OOEZEER MOSKOU BEVREESD is, dat de nieuwsuitzendingen der Westerse landen het Russische publiek zullen bereiken, blijkt wel duidelijk uit de Russisch-Westerse „radio-oorlog", die deze week zijn hoogtepunt heeft bereikt. Technici der BBC hebben nu vastgesteld, dat Rusland sinds enige dagen zijn radio-blokkade verdubbeld heeft en dat nu ruim 200 Sow jetzendstations gebruikt worden om te trachten de Britse en Amerikaanse nieuwsuitzendingen in de Russische taal te storen. Ondanks deze verwoede poging om te verhinderen, dat het Westerse nieuws door het Russische publiek opgevangen zal worden, drin gen er echter vier van elke tien Westerse uitzendingen in Rusland door. Het aantal Britse en Amerikaanse zenders, dat zich speciaal met voor Rusland be stemde nieuwsbulletins bezig houdt, bedraagt ondertussen niet minder dan 01. pjET BRITSE HOOFDKWARTIER de zer uitzendingen is gevestigd in de Oosteuropese sectie der BBC te Bush House in Londen. Hier, in studio 18, verzorgen twaalf Russisch sprekende Britse omroepers dagelijks de naar Rusland gerichte bulletins, die tot doel hebben het Russische publiek voor te lichten omtrent de ware stand van za ken op het politieke wereldfront. Vijf maal per dag wordt er een half uur lang het Westerse nieuws uitgezonden. De uitzendingen, die geheel in het Russisch geschieden, beginnen met 'n aankondiging over de nieuwste taktie- ken van de Russische radio-blokkade en geven advies, hoe men het beste 't Westerse nieuws kan beluisteren. Met nadruk wordt er bij vermeld, dat Moskou's uitzendingen in de Engelse taal overal volkomen vrij in Engeland opgepikt kunnen worden, daar deze hier nooit .'.geblokkeerd" worden. Het nieuwsbulletin, dat hier op volgt, is meestal een woordelijks vertaling van het gewone BBC-nieuws, maar wordt- gevolgd door een speciaal commen taar. Herhaaldelijk wijzen deze Britse zenders er op, dat alle Russisch-Wes terse moeilijkheden opgelost zouden kunnen worden, als van Russische zij de slechts de wil hiertoe aanwezig zou zijn. Als voorbeeld wordt aange haald het opheffen der Berlijnse blok kade. Duidelijk wordt aan de Russi sche luisteraars uitgelegd, dat deze overeenkomst reeds verleden jaar in de Veiligheidsraad bereikt had kun- r.en worden, daar dezelfde voorwaar den destijds door de Westerse mogend heden in principe waren aangenomen en dat m.a.w. de hele Berlijnse blok kade vermeden had kunnen worden, indien Rusland „zijn goede wil eerder getoond had". In even duidelijke woorden wordt er voorts aan toege voegd, dat Moskou er destijds op gere kend had de Westerse mogendheden uit Berlijn te verdrijven, maar dat deze plannen geheel en al verijdeld werden door de Westerse luchtbrug. Radioblokkade J|ET IS GEEN WONDER, dat Moskou alles in het werk stelt om het door dringen van dit Westerse radionieuws te verhinderen. De ruim 200 Russische storingszenders waaronder 90 bij zonder krachtige doen de hele dag niet anders dan fluitsignalen doorge ven op de golflengten, die de BBC en de stem van Amerika voor hun Rus sische uitzendingen gebruiken. De contra-radioblokkade van de BBC is echter eveneens dag en nacht in de weer, met het resultaat dat 40 procent der Westerse uitzendingen het Rus sische publiek bereiken. Deze contra blokkade, die de Russische uitzendin gen van Bush House uit mogelijk maakt, heeft haar technische hoofd kwartier in Tatsfield,, even buiten Londen. Een speciale „radio-blokkade" staf der BBC registreert hier alle Russische storingszenders. Deze wor den aangeduid door blauwe en groene lichtlijnen die verschijnen op de spe ciale, van kompassen voorziene detec- tie-apparaten in een ondergronds labo ratorium. Men heeft kunnen vaststel len dat de Russische storingszenders zich over de gehele lengte van Rus land bevinden, van het hoge Noorden af tot aan de Kaukasus toe. Van de ruim 200 zenders heeft de BBC er nu 59 precies op de kaart kunnen vast leggen, aan de hand van de morse-sig nalen die deze zenders moeten gebrui ken om zich ten opzichte van hun eigen Russische „storingscentrale" te kunnen identificeren! Film van de maand Een kunstwerk van grote schoonheidJ J)K ONTWIKKELENG VAN DE FILM in Amerika is, meer dan in welk ander land ook, afhankelijk gesteld van en bepaald door commerciële factoren. Hollywood, het centrum van de Amerikaanse filmproductie, werd een industrie, een complex van fabrieken, waar men zich toelegde op het vervaardigen van illusies. Marktverkenning bepaalde de productie: men fa briceerde die films, waarnaar de. vraag het grootst was, wild west-stories, kluchten, drama's, gangsterfilms, musicals, erotisch prikkelende films, avon tuur en romantiek in veile variaties en in steeds weer nieuwe superlatieven. Opzet was slechts een zo groot mogelijk commerciëel succes te bereiken» door de publieke smaak te bevredigen. Het gehalte van het product deedi daarbij maar weinig ter zake. Het zou onrechtvaardig en onjuist zijn te be weren, dat de Amerikaanse filmindustrie sedert haar ontstaan (tussen 1908' en 1914) niets waardevollers heeft opgeleverd aan de Amerikaanse film zijn voor ons ook nog de namen verbonden van mannen als b.v. Griffith, Ford, Chaplin, Capra, regisseurs, wie het allereerst in hun werk om eerlijkheid begonnen was, om een zuivere verhouding van vorm en inhoud en vooral om een oprecht menselijk uitgangspunt. Het merendeel der Amerikaanse films echter bekreunt zich niet hierom; wanneer zij al pretenties hebben, verzan den deze in de Kitsch, of worden bepaald door groteske stijlelementen, de wild-westtraditie, een neiging tot mateloze overdadigheid, verwringing der verhoudingen en een protserige voorkeur voor praal. Van de Amerikaanse jaarproductie die thans een gemiddelde van 500 films heeft, waarvan wij hier uiteraard nauwelijks een tiende te zien krijgen heeft slechts een uiterst gering percentage rolprenten werkelijk waarde als film. Daarom is de verschijning van een rolprent als „Johnny Belinda" een uit zonderlijke verrassing. Want deze film is van karakter zo tegenstrijdig aan: alles wat wij van Hollywood gewend zijn, dat zij een bijzondere verademing betekent. In deze film blijkt namelijk een streven naar eerlijkheid, naar on opgesmukte eenvoud, naar authenticiteit en naar zuiverheid ook in de vorm geving. De hoofdrollen: Jane Wyman en Lew Ayres „JOHNNY BELINDA" is het verhaal van een doofstom meisje op een boerderij in het Amerikaanse achter land van Nova Scotia ten oosten van Canada. Een dokter uit een naburig vissersplaatsje brengt haar opnieuw tot leven doordat hij haar leert lip- lezen en de vingertaai beheersen. Be linda en de wereld komen zo nader tot elkaar. Haar isolement is doorbroken en zij leeft op in een teer en onge kend geluk, dat verstoord wordt wan neer een dronkeman, geprikkeld door haar frisheid, haar overweldigt. Wanneer Belinda's kind geboren wordt, wijst de gretige dorpsroddel de dokter vreemdeling in een gesloten gemeenschap als de vader aan. Het drama ontwikkelt zich dan snel en he vig. De dokter verdwijnt, het werken is hem onmogelijk gemaakt. Belinda's vader wordt gedood wanneer hij de bruut, die zich aan Belinda vergreep, achtervolgt en verantwoording eist. De dorpsgemeenschap, door de wraak zuchtige bruut geïnspireerd, besluit Belinda haar kind te ontnemen, daar zij het slechts in schande zou opvoe- geweld toegang verschaft tot de ka mer, waarin Belinda haar kind voor hem heeft weggesloten, schiet zij hem neer. Er volgt een proces en een happy end, waarin ook de inmid dels teruggekeerde dokter zijn aandeel heeft. J-JOEWEL DIT VERHAAL dus in 't laatste deel, met zijn opeenstape ling van dramatische effecten, be denkelijk naar de ordinaire stuivers- romantiek zweemt, is „Johnny Belin da" toch een zuivere en grootse film geworden. Dank zij Jane Wyman en dank zij Jean Negulesco. Jane Wyman speelt de hoofdfiguur Belinda en zij doet dit met een ontroerende over gave en weet het geluk voelbaar te maken, dat een doofstomme moet er varen, wanneer het gebaar een taal gaat spreken, die contact legt met de buitenwereld. Zelden is er voor de filmcamera's zo zuiver en zo essen tieel geacteerd als hier door Jane Wy man. Woorden, dialogen heeft zij niet nodig om zich uit te drukken, zij vol den Het kind wordt aan de imperator staat slechts met een heel simpele en van de hetze toegewezen; wanneer hij het echter komt vorderen en zich met beheerste mimiek, een bijzonder ge voelige oogopslag en verder de ontroerend schone expressieve be wegingen van vingers en handen. Een hoogtepunt van haar acteren levert de scène op, waarin Belinda bij het lijk van haar vader in gebarentaal het Onze Vader voorbidt en de buren murmelend de woorden naspreken. Ondanks het wat geforceerde en pa thetische karakter van deze scène wordt men hier diep ontroerd door de oprechte sfeer van ongereptheid, die Jane Wyman in de Belinda-figuur heeft gelegd. JN NEDERLAND kreeg „Johnny Be linda" de eretitel Film van de Maand. De film verdient dit, want de regisseur Jean Negulesco heeft hier afgezien nog van het feit, dat hij ten slotte ook voor Jane Wyman's creatie verantwoordelijk is - met bij zondere beheersing het milieu geka rakteriseerd en de sfeer opgebouwd, waarin de figuur van Belinda tot le ven kon komen. Met een bijna docu mentair realisme schilderde hij de at mosfeer van het vissersplaatsje. De opening van de film bijvoorbeeld het lossen der vissersschuiten in het haventje, de drukte op de kaden, het werk in de conservenfabriek is uiterst suggestief en vormt, doordat zij zich concentreert op de twee bij figuren (de brute visser en de dokter) die de polen vormen van Belinda's le ven, een sublieme inleiding tot de ge schiedenis van het doofstomme meisje zelf. Indrukwekkend realiseerde Ne gulesco ook de vlucht van de bruut, die door Belinda's vader achtervolgd wordt. Hier kreeg de film een climax van bijzonder sterke werking, want Negulesco schiep een uiterst dreigende sfeer van naderend onheil. Onheil dat men nog nergens ervaart, maar waar van men bij voorbaat aanvoelt in wel ke richting het Zal uitwerken. Negulesco wist vrijwel steeds de gevaren van het senario met zijn wat conventionele en goedkoop-dramatische ontwikkeling te ontgaan; slechts het slot beheerste hij niet en aan de zui vere sfeer van de film wordt daardoor enigszins tekort gedaan. Desondanks blijft „Johnny Belinda" een opmerke lijke, krachtige en eerlijke film van 'n dikwijls treffende schoonheid, ontroe rend door haar sfeer en (door de al even ongerepte schoonheid en gees- ■telke onaantastbaarheid van de su bliem gecreëerde hoofdfiguur, Belinda. LONG-SHOT. „Zwitserland", harmonie der contrasten" door dr. C. Mensch. Uitgave J. A. Boom Zoon, Meppol. Het aantal boeken, dat in de loop der jaren ook in ons land, vooral sinds de dagen, dat Zwitserland als terrein voor groottourisme in trek kwam, over het Alpenland verscheen is groot. De schrijvers en illustrators hielden zich daarbij voornamelijk bezig met het beschrijven van de grote rijkdom aan natuur- en landschapsschoon, die dit land van bergen, meren, wouden en brede rivierdalen biedt. Anderen beschreven de pogingen, door ver schillende alpinisten ondernomen om de ongenaakbare toppen te beklim men. Geheel anders en daarom temeer in teressant is het onlangs verschenen werk van dr. Mensch. In een tiental hoofdstukken belicht de auteur prac- tisch elk facet van de mensenmaat schappij zoals die in Zwitserland is gegroeid, leeft, werkt en denkt. Hjj bedient zich daarbij van zeer actuele gegevens en heeft zijn betoog mede daardoor een waarde gegeven, die aan zeer hoog gestelde eisen voldoet. Dit werk zal daardoor niet alleen voor de geïnteresseerde leek, maar ook voor hen, die zich in de sociografie van land en volk willen verdiepen, een belangrijk bezit zijn. De duidelijke en prettige taal, waarin Dr. Mensch zich heeft uitgedrukt, maken het lezen van zijn boek mede tot een genot, evenals de vele mooie foto's het doen. Degene, die zich daarenboven op een behandeld onderwerp dieper wil in werken, vindt aan het slot van elk hoofdstuk een zorgvuldig samengesteld literatuurlijstje. De Terra-bibliotheek, die opende met „De republiek Turkije" van dr. W. E. Noordman, heeft de met dat boek gestelde verwachtingen niet te leurgesteld. Het initiatief tot het brengen van deze boeken is fris en goed gebleken, Grote belangstelling er voor zal een verdiend succes zijn. Met die belangstelling zien wij daar om ook de verschijning van het boek „Japan" van prof. dr. H. N. ter Veen tegemoet. „De lijdensweg van Europa" door B. de Jouvenel. De bekende Franse geleerde en pu blicist Bertrand de Jouvenel, van wiens hand een groot aantal werken over het internationale politieke leven verscheen, deed onlangs bij de Librai- rie Pion te Parijs een boek „L'Ameri- que en Europa" uitkomen. Een deel van dit werk werd vertaald en op genomen in bovengenoemde brochure. De schrijver geeft een beschouwing over de ernstige economische moeilijk heden, waarin Europa is geraakt. Oor zaak, gevolg en richtlijnen, die tot 'n oplossing zouden moeten leiden, wor den door de zeker begaafde auteur in forse taal belicht. Het boekje verscheen in een serie „Vraagstukken van heden en morgen" en is een uitgave van het „Comité ter bestudering van Ordeningsvraagstuk ken", secretariaat Parkweg 219, Voorburg/" „Leger en Volk", uitgave van de Legervoorlichtingsdienst. Gevat in een aardige omslag bevat dit boekje een aantal toespraken, wel ke werd uitgezonden in het program ma voor de Nederlandse Strijdkrach ten over het probleem „Leger en Volk". Deze verhouding heeft in de loop der jaren door de gebeurtenissen binnen en buiten onze grenzen een andere inhoud gekregen. Die gegroei de belangstelling is helaas nodig ge worden en moet zoals het voorwoord van de brochure zegt „levend gehou den worden om de mogelijkheid te scheppen samen met de Westerse de mocratieën een wereld op te bouwen, waarin wij vrij van vrees kunnen le ven". De afgedrukte toespraken zijn van Generaal Mr. H. J. Kruis; Drs. A. C. Noordegraaf, vertegenwoordiger van de Nederlandse Jeugdgemeen schap; Pater Henri de Greeve; Mevr. D. Ch. Sjollema's Jacob, lid van het Ned. Vrouwencomité; Prof. Dr. A. A. Ruler, hoogleraar in de godgeleerd heid te Utrecht en J. G. Suurhof, be stuurder van het N.V.V. Het adres van de Voorlichtingsdienst is: Bazarstraat 7, Den Haag.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1949 | | pagina 5