Johnny Belinda
In Amerika tuimelt een koninkrijk
's Werelds groofsfe bokspromotor
freki zich ierug
Sluwe practijken van een
oude rot
Eén-en-zestig zenders bombarderen
de Russische propaganda
99
Hef nieuwe boek
(Van onze correspondent te New York)
•p! MIDDEN VAN HET STEMGEROES dat zich verheft over de opheffing van
de blokkade van Berlijn, de vredesgeruchten uit Indonesië, de wapenleveran-
ttes aan West-Europa, de nieuwe problemen in het Verre Oosten, is het geraas,
waarmee een Amerikaans koninkrijk ineengetuimeld is, op de achtergrond ge
raakt Zelfs de Amerikaanse pers heeft slechts enkele kolommen van zjjn 96
pagtaa's-per-dag gewijd aan het einde van het rijk van Koning Mike Jacobs,
•s werelds machtigste bokspromotor tot vóór enkele dagen.
meer te veranderen. De strijd in Chi
cago staat zo vast als Joe Louis op z'n
beide benen staat (hetgeenaltijd nog
ruimte laat voor een verandering van
de plannen op het allerlaatste ogen
blik). Want zelfs al zou James Norris
al is het slechts uit prestige-over-
wegingen de grote strijd het liefst
in zijn eigen Chicago Stadion doen
plaats vinden, de inkomsten van een
dergelijk gevecht in de Garden in New
York zijn altijd aanzienlijk hoger
New York, de stad waar de bokspromotor Mike Jacobs millioenen in de ban van de Brown
Bomber bracht.
..nOM MIKE", DIE THANS 69 JAAR
IS, heeft het de laatste drie jaar
rustigjes aan moeten doen, nadat een
hartaanval in 1946 zijn ijzeren energie
had gebroken; hij zat in naam nog
steeds op de troon van het elegant ge
meubileerde kantoor op de eerste ver
dieping van
Madison Square
Garden; maar
stjn regenten
regeerden voor
hem. En toen
het oog van de
meester niet
langer dag-in,
dag-uit alle de
tails naging,
begon het zaak
je te verlopen.
Er kwamen ka
pers op de kust,
die zo handig
profiteerden,
dat „Uncle
Mike" weinig
andere keus had
dan zich Ijlings
terug te trek
ken, toen er nog
voldoende kas
middelen waren
om hem een
slordige 100.000
dollars te kun
nen uitbetalen.
Mike Jacobs
behoorde tot de
vele boks-ma-
nagers en pro
motors, die de
ene na de an
dere kampioen
zien gaan en
voldoende aan
hen verdienen
om net geen bestaan van de hand in de
tand te behoeven lijden. In 1937 ont
dekte hij geholpen door een scherp
advocaat een maas in het net van
contractuele voorwaarden, waaronder
de toenmalige zwaargewichtkampioen
Jimmy Braddock zijn titel moest ver
dedigen tegen Max Schmeling in Ma
dison Square Gardens, waar ongeveer
2000 enthousiasten hun kelen schor
zouden schreeuwen raison van ette
lijke dollars per keel. Op juridische
gronden wist Jacobs, die in zijn 22
jaar lange carrière tot een sluwe oude
rot in het vak was gegroeid, Jimmy
Braddock mee te krijgen naar Chica
go en zijn titel te verdedigen tegen een
betrekkelijke nieuwlichter, Joe Louis.
De uitslag is bekend. Van die datum
tot enkele maanden geleden is het
zwaargewicht kampioenschap bij Joe
Louis een soort monopolie geweest.
Mike Jacobs had daarbij alle exclusie
ve promotors-rechten verworven van
Louis en Madison Square Gardens had
een organisatie in 't leven geroepen, de
Twentieth Century Sporting Club, die
het exclusieve optreden van Louis in
Madison Square Garden garandeerde.
Men zou dit een kartel kunnen qoe-
men; maar wat de naam ook moge zijn
er was geen bokshandschoen tussen
te krijgen.
Nieuwe sterren.
JOEN LOUIS VERLEDEN JAAR bij
na door Welcott voor het eerst ont
troond was, begon dit koninkrijk ech
ter te wankelen. Want wat is het nut
van een exclusief contract, dat op
Louis' kampioenschap is gebaseerd, als
een ieder kan zien aankomen, dat
Louis zijn langste tijd in de ring heeft
doorlopen? Dus begonnen anderen plan
nen te maken, nieuwe boksclubs op te
richten, nieuwe exclusieve contracten
te maken met pugilisten, die meenden
aanspraak te kunnen maken op Louis'
positie.
De krachtigste van de nieuwe orga
nisatie was, een tijd lang, naar het
scheen 't „Tournament of Champions"-
syndicaat. dat verleden jaar in de
openlucht een aantal boksers van for
maat in de ring bracht. Maar deze or
ganisatie is al weer de ondergang na
bij, want de klap op de vuurpijl kwam
enkele maanden geleden, toen Joe Louis
hoogst persoonlijk aankondigde, dat hij
van zijn kampioens-troon afstand deed
omzelf als promotor op te treden.
De benodigde kasmiddelen waren
prompt aanwezig. Rijke graanhande
laren uit Chicago als James Norris
die tevens eigenaar is van een aantal
stadions in dat gebied grepen met
beide handen de gelegenheid aan om
met Louis een deelgenootschap aan te
gaan, waarbij Arthur Wirtz zich aan
sloot. Dit drietal besloot op eigen hout
je het kampioenschap zwaargewicht
boksen te laten beslissen tussen Jersey
Joe Walcott en Ezzard Charles in Chi
cago, in Juni a.s. Toen de officiële in
stanties om bedenktijd vroegen om na
te gaan of dit zo wel kon. kregen zij
te horen, dat zij konden nadenken zo
veel zij wilden, maar dat het gevecht
toch zou doorgaan. Waarop de officiële
instanties er hun goedkeuring aan ga
ven
De „Garden" gepasseerd.
Voor het eerst in meer dan 12 jaar
zou een kampioensstrijd de „Garden"
derhalve voorbijgaan. En aan het be
ëindigen van deze traditie valt niets
genoeg om zich voor deze koop goed
te laten betalen. „Denken jullie dat ik
mijn vrouw of mijn kind zou verko
pen?" vroeg hij de persvertegenwoor
digers. En hij schrok een beetje van
het antwoord, dat een der collega's gaf;
„Wat graag".
Excelsior.
Joe Louis, als bokser al de spil, waar
om het monopolie draaide, is inmid
dels een trapje hoger op de ladder ge
klommen. Zijn combinatie heeft nu de
strijdbijl met de Garden begraven.
Meer nog: de Garden en de Chicagose
belangen hebben hun hulpbronnen sa
mengevoegd in een nieuwe organisatie,
die een groter monopolie dreigt te wor
den, dan er op dit gebied nog ooit
heeft bestaan.
En wat zal het einde vau „Koning
Uncle Mike" betreftde zaak zit
zo: Madison Square Garden is 's we-
Het bestuur van de Garden realiseer
de zich spoedig, dat men met deze
nieuwe combinatie beter in vrede kon
leven dan op voet van boks-oorlog.
waarbij een knock-out niet uitgesloten
zou zijn. Weshalve generaal Reed Kil-
patrick, de zakelijke leider van de
Garden „Uncle Mike" vroeg om met
spoed uit Miami, in Florida, naar New
York over te komen. In het bijzijn
van de pers hebben zij elkaar in New
York met veel schoudergeklop begroet.
Maar toen „Uncle Mike" verklaarde,
dat hij de stellige verzekering kon ge
ven. dat hij zijn aandelen in de ver
schillende monopolies onder geen voor
waarde zou verkopen, wistiedereen
hoe laat het was: Uncle Mike was vief
relds grootste sportgebouw. Willie
Slijkhuis vierde er deze winter triom
fen Sonja Henie werd er toegejuicht
met haar ijsballet beroeps-tennis
spelers bestrijden er elkaar zwem
wedstrijden vinden er plaats op de
middag nadat er een concours hippique
is geweest. En op het ogenblik slinge
ren „daring young men" en meisjes
zich op de vliegende trapezen,, ter
wijl de tijgers en olifanten' van het
circus onder hen op de begane grond
paraderen. Ge ziet dus, in dit gebouw
betekent een enkele tuimeling niet zo
heel veel, of het nu de juffrouw aan
het zwevende rek betreft of de grote
man, die voor zijn tuimeling 100.000
in het handje krijgt....
Een romance in Halie, maar
géén scheiding
Vier maanden geleden kwam de film
regisseur Roberto Rossellini in Holly
wood aan, en bracht een uitnodiging
voor de blonde Zweedse filmactrice
Ingrid Bergman om op Stromboli, de
vulkaan in de Tyrrheense zee, een film
te maken. Aan deze uitnodiging was
een voorgeschiedenis verbonden, die
haar oorsprong vond in Bergmans ver
langen, nu eens iets nieuws te maken.
Haar laatste twee films, „Are de Tri
omphe" en Jeanne d'Arc" beantwoord
den niet ten volle aan haar opvattin
gen over filmkunst. De weergaloos
snelle carrière, die de thans 34-jarige
actrice achter de rug heeft, ten spijt.
Toen zij eenmaal de Italiaanse films
„Rome, open stad" en „Paisa" had ge
zien, werd haar gevoel van onbehagen
nog sterker en zij schreef een brief aan
Roberto Rossellini, waarin zij hem ver
telde, te zijner beschikking te staan,
zodra hij meende, haar nodig te heb
ben.
Zo kon het gebeuren, dat Bergman
en Rossellini samen van Rome via Ca
pri naar Stromboli reisden, Stromboli
l'isola nera, het zwarte eiland, vijftig
mijl ten Noorden van Sicilië. En daar
verkenden zij de streek hand in hand,
de 43-jarige man, wat kaalhoofdig al,
met een van hem vervreemdende
vrouw en een zoontje van vijf jaar en
Bergman, in sweater, lange broek en
gemakkelijke schoenen, haar trotse ge
zicht gebruind door de subtropische
zon.
Maar thuis, in Hollywood, in een
prachtige woning, wachtte ïngrids echt
genoot, de chirurg dr. Peter Lindstrom
met zijn tienjarig dochtertje. En de
schrijver van de schandaalrubriekjes
van Rome tot San Francisco wreven
zich de handen. Zou dit op een schei
ding uitlopen?
Tot plotseling dr. Lindstrom naar
Italië vloog, zijn vrouw opzocht en
met haar en Rosselini een onderhoud
had dat tot in de vroege morgenuren
duurde. „Ik heb mijn man hier ont
moet en met hem de toestand bespro
ken en de zaak uitgelegd", zei Ingrid
Bergman de volgende dag en zij keerde
met Rossellini terug naar Stromboli om
de film af te maken, waaraan zij
werkten'.
En toen dr. Peter Lindstrom terug
vloog naar zijn home in Hollywood en
zijn, tienjarig dochtertje, zei hij: „Er zal
geen scheiding zijn" en deed daarmee
de hoop van de sensatiejournalisten in
rook vervliegen.
Radio-oorlog v/cedt met alle felheid
(Van onze correspondent te Londen)
OOEZEER MOSKOU BEVREESD is, dat de nieuwsuitzendingen der Westerse
landen het Russische publiek zullen bereiken, blijkt wel duidelijk uit de
Russisch-Westerse „radio-oorlog", die deze week zijn hoogtepunt heeft bereikt.
Technici der BBC hebben nu vastgesteld, dat Rusland sinds enige dagen zijn
radio-blokkade verdubbeld heeft en dat nu ruim 200 Sow jetzendstations gebruikt
worden om te trachten de Britse en Amerikaanse nieuwsuitzendingen in de
Russische taal te storen. Ondanks deze verwoede poging om te verhinderen, dat
het Westerse nieuws door het Russische publiek opgevangen zal worden, drin
gen er echter vier van elke tien Westerse uitzendingen in Rusland door. Het
aantal Britse en Amerikaanse zenders, dat zich speciaal met voor Rusland be
stemde nieuwsbulletins bezig houdt, bedraagt ondertussen niet minder dan 01.
pjET BRITSE HOOFDKWARTIER de
zer uitzendingen is gevestigd in de
Oosteuropese sectie der BBC te Bush
House in Londen. Hier, in studio 18,
verzorgen twaalf Russisch sprekende
Britse omroepers dagelijks de naar
Rusland gerichte bulletins, die tot doel
hebben het Russische publiek voor te
lichten omtrent de ware stand van za
ken op het politieke wereldfront. Vijf
maal per dag wordt er een half uur
lang het Westerse nieuws uitgezonden.
De uitzendingen, die geheel in het
Russisch geschieden, beginnen met 'n
aankondiging over de nieuwste taktie-
ken van de Russische radio-blokkade
en geven advies, hoe men het beste 't
Westerse nieuws kan beluisteren.
Met nadruk wordt er bij vermeld, dat
Moskou's uitzendingen in de Engelse
taal overal volkomen vrij in Engeland
opgepikt kunnen worden, daar deze
hier nooit .'.geblokkeerd" worden. Het
nieuwsbulletin, dat hier op volgt, is
meestal een woordelijks vertaling van
het gewone BBC-nieuws, maar wordt-
gevolgd door een speciaal commen
taar.
Herhaaldelijk wijzen deze Britse
zenders er op, dat alle Russisch-Wes
terse moeilijkheden opgelost zouden
kunnen worden, als van Russische zij
de slechts de wil hiertoe aanwezig zou
zijn. Als voorbeeld wordt aange
haald het opheffen der Berlijnse blok
kade. Duidelijk wordt aan de Russi
sche luisteraars uitgelegd, dat deze
overeenkomst reeds verleden jaar in
de Veiligheidsraad bereikt had kun-
r.en worden, daar dezelfde voorwaar
den destijds door de Westerse mogend
heden in principe waren aangenomen
en dat m.a.w. de hele Berlijnse blok
kade vermeden had kunnen worden,
indien Rusland „zijn goede wil eerder
getoond had". In even duidelijke
woorden wordt er voorts aan toege
voegd, dat Moskou er destijds op gere
kend had de Westerse mogendheden
uit Berlijn te verdrijven, maar dat deze
plannen geheel en al verijdeld werden
door de Westerse luchtbrug.
Radioblokkade
J|ET IS GEEN WONDER, dat Moskou
alles in het werk stelt om het door
dringen van dit Westerse radionieuws
te verhinderen. De ruim 200 Russische
storingszenders waaronder 90 bij
zonder krachtige doen de hele dag
niet anders dan fluitsignalen doorge
ven op de golflengten, die de BBC en
de stem van Amerika voor hun Rus
sische uitzendingen gebruiken.
De contra-radioblokkade van de BBC
is echter eveneens dag en nacht in de
weer, met het resultaat dat 40 procent
der Westerse uitzendingen het Rus
sische publiek bereiken. Deze contra
blokkade, die de Russische uitzendin
gen van Bush House uit mogelijk
maakt, heeft haar technische hoofd
kwartier in Tatsfield,, even buiten
Londen. Een speciale „radio-blokkade"
staf der BBC registreert hier alle
Russische storingszenders. Deze wor
den aangeduid door blauwe en groene
lichtlijnen die verschijnen op de spe
ciale, van kompassen voorziene detec-
tie-apparaten in een ondergronds labo
ratorium. Men heeft kunnen vaststel
len dat de Russische storingszenders
zich over de gehele lengte van Rus
land bevinden, van het hoge Noorden
af tot aan de Kaukasus toe. Van de
ruim 200 zenders heeft de BBC er nu
59 precies op de kaart kunnen vast
leggen, aan de hand van de morse-sig
nalen die deze zenders moeten gebrui
ken om zich ten opzichte van hun eigen
Russische „storingscentrale" te kunnen
identificeren!
Film van de maand
Een kunstwerk
van grote schoonheidJ
J)K ONTWIKKELENG VAN DE FILM in Amerika is, meer dan in welk
ander land ook, afhankelijk gesteld van en bepaald door commerciële
factoren. Hollywood, het centrum van de Amerikaanse filmproductie, werd
een industrie, een complex van fabrieken, waar men zich toelegde op het
vervaardigen van illusies. Marktverkenning bepaalde de productie: men fa
briceerde die films, waarnaar de. vraag het grootst was, wild west-stories,
kluchten, drama's, gangsterfilms, musicals, erotisch prikkelende films, avon
tuur en romantiek in veile variaties en in steeds weer nieuwe superlatieven.
Opzet was slechts een zo groot mogelijk commerciëel succes te bereiken»
door de publieke smaak te bevredigen. Het gehalte van het product deedi
daarbij maar weinig ter zake. Het zou onrechtvaardig en onjuist zijn te be
weren, dat de Amerikaanse filmindustrie sedert haar ontstaan (tussen 1908'
en 1914) niets waardevollers heeft opgeleverd aan de Amerikaanse film
zijn voor ons ook nog de namen verbonden van mannen als b.v. Griffith, Ford,
Chaplin, Capra, regisseurs, wie het allereerst in hun werk om eerlijkheid
begonnen was, om een zuivere verhouding van vorm en inhoud en vooral om
een oprecht menselijk uitgangspunt. Het merendeel der Amerikaanse films
echter bekreunt zich niet hierom; wanneer zij al pretenties hebben, verzan
den deze in de Kitsch, of worden bepaald door groteske stijlelementen, de
wild-westtraditie, een neiging tot mateloze overdadigheid, verwringing der
verhoudingen en een protserige voorkeur voor praal. Van de Amerikaanse
jaarproductie die thans een gemiddelde van 500 films heeft, waarvan wij
hier uiteraard nauwelijks een tiende te zien krijgen heeft slechts een
uiterst gering percentage rolprenten werkelijk waarde als film.
Daarom is de verschijning van een rolprent als „Johnny Belinda" een uit
zonderlijke verrassing. Want deze film is van karakter zo tegenstrijdig aan:
alles wat wij van Hollywood gewend zijn, dat zij een bijzondere verademing
betekent. In deze film blijkt namelijk een streven naar eerlijkheid, naar on
opgesmukte eenvoud, naar authenticiteit en naar zuiverheid ook in de vorm
geving.
De hoofdrollen: Jane Wyman en Lew Ayres
„JOHNNY BELINDA" is het verhaal
van een doofstom meisje op een
boerderij in het Amerikaanse achter
land van Nova Scotia ten oosten van
Canada. Een dokter uit een naburig
vissersplaatsje brengt haar opnieuw
tot leven doordat hij haar leert lip-
lezen en de vingertaai beheersen. Be
linda en de wereld komen zo nader tot
elkaar. Haar isolement is doorbroken
en zij leeft op in een teer en onge
kend geluk, dat verstoord wordt wan
neer een dronkeman, geprikkeld door
haar frisheid, haar overweldigt.
Wanneer Belinda's kind geboren
wordt, wijst de gretige dorpsroddel de
dokter vreemdeling in een gesloten
gemeenschap als de vader aan. Het
drama ontwikkelt zich dan snel en he
vig. De dokter verdwijnt, het werken
is hem onmogelijk gemaakt. Belinda's
vader wordt gedood wanneer hij de
bruut, die zich aan Belinda vergreep,
achtervolgt en verantwoording eist.
De dorpsgemeenschap, door de wraak
zuchtige bruut geïnspireerd, besluit
Belinda haar kind te ontnemen, daar
zij het slechts in schande zou opvoe-
geweld toegang verschaft tot de ka
mer, waarin Belinda haar kind voor
hem heeft weggesloten, schiet zij hem
neer. Er volgt een proces en een
happy end, waarin ook de inmid
dels teruggekeerde dokter zijn aandeel
heeft.
J-JOEWEL DIT VERHAAL dus in 't
laatste deel, met zijn opeenstape
ling van dramatische effecten, be
denkelijk naar de ordinaire stuivers-
romantiek zweemt, is „Johnny Belin
da" toch een zuivere en grootse film
geworden. Dank zij Jane Wyman en
dank zij Jean Negulesco. Jane Wyman
speelt de hoofdfiguur Belinda en zij
doet dit met een ontroerende over
gave en weet het geluk voelbaar te
maken, dat een doofstomme moet er
varen, wanneer het gebaar een taal
gaat spreken, die contact legt met de
buitenwereld. Zelden is er voor de
filmcamera's zo zuiver en zo essen
tieel geacteerd als hier door Jane Wy
man. Woorden, dialogen heeft zij niet
nodig om zich uit te drukken, zij vol
den Het kind wordt aan de imperator staat slechts met een heel simpele en
van de hetze toegewezen; wanneer hij
het echter komt vorderen en zich met
beheerste mimiek, een bijzonder ge
voelige oogopslag en verder de
ontroerend schone expressieve be
wegingen van vingers en handen. Een
hoogtepunt van haar acteren levert de
scène op, waarin Belinda bij het lijk
van haar vader in gebarentaal het
Onze Vader voorbidt en de buren
murmelend de woorden naspreken.
Ondanks het wat geforceerde en pa
thetische karakter van deze scène
wordt men hier diep ontroerd door de
oprechte sfeer van ongereptheid, die
Jane Wyman in de Belinda-figuur
heeft gelegd.
JN NEDERLAND kreeg „Johnny Be
linda" de eretitel Film van de
Maand. De film verdient dit, want de
regisseur Jean Negulesco heeft hier
afgezien nog van het feit, dat hij
ten slotte ook voor Jane Wyman's
creatie verantwoordelijk is - met bij
zondere beheersing het milieu geka
rakteriseerd en de sfeer opgebouwd,
waarin de figuur van Belinda tot le
ven kon komen. Met een bijna docu
mentair realisme schilderde hij de at
mosfeer van het vissersplaatsje. De
opening van de film bijvoorbeeld
het lossen der vissersschuiten in het
haventje, de drukte op de kaden, het
werk in de conservenfabriek is
uiterst suggestief en vormt, doordat
zij zich concentreert op de twee bij
figuren (de brute visser en de dokter)
die de polen vormen van Belinda's le
ven, een sublieme inleiding tot de ge
schiedenis van het doofstomme meisje
zelf. Indrukwekkend realiseerde Ne
gulesco ook de vlucht van de bruut,
die door Belinda's vader achtervolgd
wordt. Hier kreeg de film een climax
van bijzonder sterke werking, want
Negulesco schiep een uiterst dreigende
sfeer van naderend onheil. Onheil dat
men nog nergens ervaart, maar waar
van men bij voorbaat aanvoelt in wel
ke richting het Zal uitwerken.
Negulesco wist vrijwel steeds de
gevaren van het senario met zijn wat
conventionele en goedkoop-dramatische
ontwikkeling te ontgaan; slechts het
slot beheerste hij niet en aan de zui
vere sfeer van de film wordt daardoor
enigszins tekort gedaan. Desondanks
blijft „Johnny Belinda" een opmerke
lijke, krachtige en eerlijke film van 'n
dikwijls treffende schoonheid, ontroe
rend door haar sfeer en (door de al
even ongerepte schoonheid en gees-
■telke onaantastbaarheid van de su
bliem gecreëerde hoofdfiguur, Belinda.
LONG-SHOT.
„Zwitserland", harmonie der
contrasten" door dr. C.
Mensch. Uitgave J. A. Boom
Zoon, Meppol.
Het aantal boeken, dat in de loop
der jaren ook in ons land, vooral sinds
de dagen, dat Zwitserland als terrein
voor groottourisme in trek kwam,
over het Alpenland verscheen is groot.
De schrijvers en illustrators hielden
zich daarbij voornamelijk bezig met
het beschrijven van de grote rijkdom
aan natuur- en landschapsschoon, die
dit land van bergen, meren, wouden
en brede rivierdalen biedt. Anderen
beschreven de pogingen, door ver
schillende alpinisten ondernomen om
de ongenaakbare toppen te beklim
men.
Geheel anders en daarom temeer in
teressant is het onlangs verschenen
werk van dr. Mensch. In een tiental
hoofdstukken belicht de auteur prac-
tisch elk facet van de mensenmaat
schappij zoals die in Zwitserland is
gegroeid, leeft, werkt en denkt. Hjj
bedient zich daarbij van zeer actuele
gegevens en heeft zijn betoog mede
daardoor een waarde gegeven, die aan
zeer hoog gestelde eisen voldoet.
Dit werk zal daardoor niet alleen
voor de geïnteresseerde leek, maar ook
voor hen, die zich in de sociografie
van land en volk willen verdiepen, een
belangrijk bezit zijn. De duidelijke en
prettige taal, waarin Dr. Mensch zich
heeft uitgedrukt, maken het lezen
van zijn boek mede tot een genot,
evenals de vele mooie foto's het doen.
Degene, die zich daarenboven op een
behandeld onderwerp dieper wil in
werken, vindt aan het slot van elk
hoofdstuk een zorgvuldig samengesteld
literatuurlijstje.
De Terra-bibliotheek, die opende
met „De republiek Turkije" van dr.
W. E. Noordman, heeft de met dat
boek gestelde verwachtingen niet te
leurgesteld. Het initiatief tot het
brengen van deze boeken is fris en
goed gebleken, Grote belangstelling
er voor zal een verdiend succes zijn.
Met die belangstelling zien wij daar
om ook de verschijning van het boek
„Japan" van prof. dr. H. N. ter Veen
tegemoet.
„De lijdensweg van Europa"
door B. de Jouvenel.
De bekende Franse geleerde en pu
blicist Bertrand de Jouvenel, van
wiens hand een groot aantal werken
over het internationale politieke leven
verscheen, deed onlangs bij de Librai-
rie Pion te Parijs een boek „L'Ameri-
que en Europa" uitkomen. Een deel
van dit werk werd vertaald en op
genomen in bovengenoemde brochure.
De schrijver geeft een beschouwing
over de ernstige economische moeilijk
heden, waarin Europa is geraakt. Oor
zaak, gevolg en richtlijnen, die tot 'n
oplossing zouden moeten leiden, wor
den door de zeker begaafde auteur in
forse taal belicht.
Het boekje verscheen in een serie
„Vraagstukken van heden en morgen"
en is een uitgave van het „Comité ter
bestudering van Ordeningsvraagstuk
ken", secretariaat Parkweg 219,
Voorburg/"
„Leger en Volk", uitgave van
de Legervoorlichtingsdienst.
Gevat in een aardige omslag bevat
dit boekje een aantal toespraken, wel
ke werd uitgezonden in het program
ma voor de Nederlandse Strijdkrach
ten over het probleem „Leger en
Volk". Deze verhouding heeft in de
loop der jaren door de gebeurtenissen
binnen en buiten onze grenzen een
andere inhoud gekregen. Die gegroei
de belangstelling is helaas nodig ge
worden en moet zoals het voorwoord
van de brochure zegt „levend gehou
den worden om de mogelijkheid te
scheppen samen met de Westerse de
mocratieën een wereld op te bouwen,
waarin wij vrij van vrees kunnen le
ven". De afgedrukte toespraken zijn
van Generaal Mr. H. J. Kruis; Drs. A.
C. Noordegraaf, vertegenwoordiger
van de Nederlandse Jeugdgemeen
schap; Pater Henri de Greeve; Mevr.
D. Ch. Sjollema's Jacob, lid van het
Ned. Vrouwencomité; Prof. Dr. A. A.
Ruler, hoogleraar in de godgeleerd
heid te Utrecht en J. G. Suurhof, be
stuurder van het N.V.V. Het adres van
de Voorlichtingsdienst is: Bazarstraat
7, Den Haag.