De verkiezingsuitslag in Oost-Duitsland De Tsjechische Kolchozen zijn maar weinig populair >f als jak is vermoedelijk Russische manoeuvre Moskou wil vinger in de pap houden Ze zijn er weer! Cultureel Nieuws Galgen De boer wordt slaaf Ze heeiie Ali en was achttien Sven Hedin op het politieke pad GROND ischutting in verbergt de Eigen zelf- een groter achten ovc-r niet in eigen Want de ge denkt en godsdien sa. van het werd God volk, van de nu de Baby godsdienst se of de Is- u hetzelfde is staats- het volk dezelfde re- aanbidt geen Israëliet aan- ïwe. Wanne r chent hü niot zijn volk. s schuil n de traditie, en houd n beslist, er Alle zekr - n de stam. De enkele volksgenoot Dit albs kerheid, een eigen ver- ;ls is opgr - „men", da' onpersoonliik het heilig- bben we een enkeling in wd in het na- politiek was aatsgodsdienst, van nature te zijn. Wie zijne aan- automatisch socialisme de godsdienst lover de zo ng heeft dit Niet alleen maatschappe- Renaissance ualisme heeft iditionele col- eologisch! En :r. Nieuwe Xcs- van Jezus, dat Jezus in aatsgodsdienst i. Integendeel! enkeling los- anele banden, zus stelde dé lakte hem als ran volk, van enkele mens idicale en ib- enkele mens, ïuld verzonk us wist niets mens door old strikt de ivaatzaak. In eken van het gelooft de geldt het een oog in oog zaak van het van de staat, oersoonli'ik. rivé-aangele- is de spreuk: door en door ilde eigenlijk weren uit de ische of poll- teloven wilde, als hij een lastig viel! rn! olslagen een- lor enige tra- omt daarmee !s der liefde. heeft, kan die hü heeft wereld waar- >etekent los- ereld, om be- oor geen en- isiasme. weer ig te keren, iheid van de den heeft, zal terugkeren, ie boven dit 1st, maar an- nt een geloof in daden, is iniiiniiiinmiHnHiiiiiniimniniiiiiiiiiiiiiiiniiiniiiiniiiiiiumniiiniiiinniiiiiaiiiHwiiiiiiiiiiiiin 'en door een ker gehaald man te ver- Ik volkomen sn de hand, eken was gn ies. i heer Van lig mogelijk m maar aan dat ik een Heeft u mü er?" edacht", zei ilan de cam- 't enige dat gen biedt?" ei mr. Van iei'5 zijn, te te bevrijden, e dik en de zou ik ook pende man- verrassing sn. t vervolgd) Hel Westen zal zijn bezettingstroepen onder geen beding uit Duitsland terugtrekken (VAN ONZE DIPLOMATIEKE MEDEWERKER). yOORZICHTIGE WESTERSE POLITICI weigeren het optimisme te delen van hen, die in de resultaten van de op 15 en 16 Mei in Oost-Duitsland en de Russische sector van Berlijn gehouden verkiezingen voor het zogenaamde „Duitse Volkscongres", een gevoelige klap voor de Sowjets willen zien. Zjj beschouwen de gehele vertoning veeleer als een doorgestoken kaart. Inder daad is het waar, dat verkiezingen in de achter het nog niet opgetrokken IJzeren Gordijn gelegen landen, altijd tot resultaat hebben, dat tussen de 90 en 100 procent van de kiezers zich uitspreekt voor een door de communisten beheerst „democratisch", „vaderlands-" of „volksfront". Op deze regel vor men de Oostduitse verkiezingen een uitzondering. Hier werden op de door de communisten opgestelde eenheldsljjst slechts iets meer dan 60 procent der stemmen uitgebracht. Aan de andere kant echter is het duidelijk, dat het ook voor de organisatoren van deze verkiezingen een klein kunstje moest zijn geweest, de gebruikelijke overwinning met een minimum van 90 procent uit de bus te toveren. A/IEN MOET WEL met blindheid ge slagen zijn, indien men aanneemt, dat werkelijk een zij het ook niet/ indrukwekkende meerderheid der Oost-Duitsers zich voor de Russische politiek zou hebben uitgesproken. De rapporten uit de Sowjet-zone en in het bijzonder ook de verhalen van de onafgebroken stroom vluchtelingen, welke nu reeds lange tijd van het Oos ten naar het Westen vloeit, spreken een geheel andere taal. Waarmee slechts gezegd wil zijn, dat ruim 60 procent der kiezers de communistische candidaten „koos", omdat de organi satoren dit wensten. Hadden zij een overwinning van 70, 80 of 90 procent gewild, dan zou het een overwinning van 70, 80 of 90 procent geworden zijn. Welke bedoeling hadden de Russen er mee, het Westen in Oost-Duitsland een kleine communistische overwin ning voor te spiegelen? Voor de hand ligt, dat zij op deze wijze aan de ver kiezingen een schijn van rechtmatig heid hebben willen geven. Er zijn aan wijzingen, dat de Russen van plan zijn' de vorming van een Oostduitse parle ment en dat wordt het „Volks congres" verondersteld te zijn uit te spelen als de Westerse mogend heden op de Parijse conferentie het Westduitse parlement en de door dit lichaam goedgekeurde grondwet naar voren schuiven. Klaarblijkelijk willen de Russen trachten op die mapier nog iets van hun ideeën binnen te smok kelen in het door hen gewenste ver enigde Duitsland een Duitsland, waaruit Moskou het liefst alle bezet tingstroepen teruggetrokken zou zien, omdat daarin dan de „volkspolitie" 't machtigste lichaam zou zijn. Een overwinning van bijna 100 procent zou, als volkomen ongeloofwaardig, aan dit doel niet hebben beantwoord. Zes tig procent doet het beter, maar waar schijnlijk toch niet goed genoeg om er het Westen zand mee in de ogen te kunnen strooien. Het Westen bljjft. Want en dit verneem ik uit goede bron welke concessies het Westen in Parjjs ook bereid is te doen in ruil voor Russische tegemoetkom' "ren, terugtrekking der bezettingst pen behoort daar zeker niet toe. Immers zoals mijn zegsman het uitdrukte, de Westelijke geallieerden gingen naar Duitsland, om zich tegen de Duitsers te beschermen, maar nu zijn zij er om zichzelf èn de Duitsers tegen de Rus sen te beschermen. De Duitsers in West-Berlijn hebben zich dit gereali seerd; vandaar de opmerkelijke vast beslotenheid, waarmede zij aan de strijd tegen de Berlijnse blokkade deel- Lied van de week Vrienden, 'k laat me thans verleiden Eventjes een lied te wijden Aan het allernieuwste, dat Men weer ziet in dorp en stad. 't Is geen plastic of atoombom, Nylon of een nieuw soort kauwgom, Niet een Siameese tweeling, Of een dergelijke speling, Ook geen middel voor ontharing, Maar de eerste nieuwe haring, Die, met ingang van vandaag, Weer de weg zoekt naar uw maag. Nieuwe haring, Hollands glorie, Echte maatjes!, hè, verdorie, 'k Sta te watertanden, vrinden, Om zo'n malse te verslinden. Haring, heerlijk zeebanket, Zacht als zij en moddervet. 'k Pak hem tussen duim en vinger, Geeft hem eventjes een slinger Gooi mijn hoofd, zonder beraden, In een hoek van veertig graden, Sper mijn kaken van elkaar En daar gaat ie.... Wonderbaar! „Nieuwe haring!", allerwegen Klinkt die roep je nu weer tegen. In Buiksloot en Spijkenisse, Kerkerade. Stiens en Lisse, Boerenkoolstronkeradeel, Gorredijk en weet ik veel. Bakkers, bakers, professoren, Putjesscheppers en doctoren, (Zelfs mijn vriend de filosoof), Zijn voor deze roep niet doof. Ja, ze zijn er weer de maatjes, Heerlijk vers, zó uit de vaatjes. Nu de zorgen aan de kant, Haring, feest in Nederland! JABSON namen. Ook tot de Duitse politici, die in Bonn de nieuwe grondwet moesten opstellen, schijnt het te zijn doorge drongen; vandaar het snelle tempo in de laatste stadia van hun werk, dat reeds een constitutie op democratische grondslag, goedgekeurd door hun grootste partijen en aanvaard door de Westelijke mogendheden, heeft opgele verd. Achter deze grondwet en deze po ging, een democratisch Duitsland op te bouwen, zal het Westen blijven staan. Indien immers Duitsland de vrijheid moet leren, om ten slotte zijn deel te kunnen krijgen in de ontwik keling van de vrije beschaving, kan 't slechts langs deze weg geschieden. Daarvan zijn de politieke leiders in Washington, Londen en Parijs over tuigd. Te trachten een democratie in Duitsland te vestigen, indien Rusland in West-Duitsland een vinger in de pap krijgt in ruil voor wat conces sies in Oost-Duitsland, ware een ho peloze onderneming. De opbouw van een democratie voor de 75 procent van de Duitsers, die in de Westelijke zones wonen, ligt thans in ieder geval bin nen het bereik van het mogelijke. En wanneer dat gelukt is, moet men er maar op hopen, dat de Russen, wan- reer zp het nu al niet doen, in de toekomst gedwongen zullen worden tot een andere, redelijker gedragslijn. Het laatste wat het Westen zich zou kunnen veroorloven op de conferentie der ministers van Buitenlandse Zaken zou het plegen van verraad tegenover de Duitse democraten zijn. HONDERD PERSONEN IN OOST BENGALEN VERDRONKEN Op de Meghna-rivier in Oost-Benga len, is een veerboot met 200 mensen aan boord omgeslagen. Ongeveer hon derd personen zijn verdronken. NAAST TALRIJKE ANDERE plech tigheden zal ter gelegenheid van de Johann Straussfeesten van 4 Juni tot eind September in het stadhuis van Weenen een grote tentoonstelling worden gehouden. Behalve het leven en de werken van Johann Strauss, va der en zoon, zullen ook Josef Lanner en andere belangrijke tijdgenoten wor den herdacht. Naast voorwerpen uit het bezit van de stad Wenen, zullen de rijke verzameling van de familie Strauss en de „Strauss-Simon-Samm- lung" te zien zijn. Daaronder behoren instrumenten uit het orkest van Strauss, zijn vleugel, zijn schrijftafel, waaraan hij componeerde en zijn huisorgel. Een belangrijke plaats ne men handschriften en oorspronkelijke partituren in. De tentoonstelling wordt geopend met 't grote ..Johann Strauss bal". Tijdens de feesten zullen ook de grote Weense zangverenigingen op treden. Achthonderd zangers van de Wiener Mannergesangverein" en van de „Schubertbund" zullen in het Kon- zerthaus de Donauwalsen ten gehore brengen. WIJ MELDDEN REEDS, dat Frank rijk op grootse wijze de honderd en vijftigste geboortedag van zijn grote zoon de schrijver Honoré de Balzac gaat herdenken. En terecht, want hij heeft de mensheid in zijn wer ken heel wat schoons gegeven. Wij noemen slechts ziin bekende ro manserie ..La Comedie Humaine". De Balzac 'n. groot deel van zijn leven jaar tiids schreef hij 43 boeken. En dat deed hij voornamelijk 's nachts. Om wakker te blijven, dronk hij soms dertig koppen koffie per nacht. Toen dit te erg werd, zette hp een bus met koffiebonen naast zich op ziin schrijf tafel. Koffiebonen eten is echter ook niet goed voor een mens en men ver moedt, dat dit mede tot zijn nog vrij vroegtijdige dood heeft bijgedragen. Hij stierf op 51-jarige leeftijd. Hoewel De balzae 'n groot deel van zpn leven in Parijs (Passy) werkte, zullen de herdenkingsfeesten beginnen in zijn geboorteplaats Tours 'n aanwezigheid van de president van de Republiek en vooraanstaande politiek? en lite raire persoonlijkheden. Er worden oorts in het land overal tentoonstel lingen en artistieke avonden georga niseerd. Op deze wijze zal men trach ten te naderen tot de bronnen van in spiratie van dit universele genie. WAT KLEIN NIEUWS tot slot. In Warszawa, Polens hoofdstad, draait op het ogenblik Joris Ivens' film: „Hier spreekt Indonesië". In New York, Amerika's grootste stad zijn thans on geveer 33.000 onderwijzers werkzaam in fröbelscholen en in scholen voor la ger onderwijs. Er is een nieuwe Fran se expeditie op weg naar Groenland Deze tocht, waaraan 32 onderzoekers deelnemen, staat onder leiding van Michel Perez er. Gaston Rouillon. De dag vóór de bevrijding van Dedemsvaart bliezen terugtrekkende Duitse troepen de spoorbrug over de Dedemsvaart op. Al gauw had men een nood brug aangelegd met enkel spoor. Aan de bouw van een nieuwe brug werd ook spoedig begonnen. Door de grote frequentie van het spoorwegverkeer op die lijn (bijna ieder kwartier een treinkonden de werkzaamheden aan de brug slechts langzaam, vorderen. Nu nadert zij echter haar vol tooiing en zal spoedig in gebruik worden genomen. De bijna gereed geko men brug, die een grote verlichting van het spoorverkeer over de Dedemsvaart betekent. Met zware kettingen aan de voor- en achterpoten worden wilde olifanten in Gangala na Bodio (Belgische Congo) afgericht. De olifanten, die langs één lijn staan opgesteld, hebben ieder hun eigen cornac. Gangala na Bodio is de enige plaats in Afrika waar het is gelukt wilde olifanten te vangen en af te richten. Nadat de olifanten eerst afzonderlijk werden afgericht, besloot men in 1947 de beesten bijeen te brengen, teneinde een volkomen uitputting van de weidegrond te vermijden. (Van onze correspondent te Praag) yOEN IN 1945 dus vier jaar geleden het Sowjetleger grote gebieden van Tsjecho-Slowakije ging bezetten, haastte zich een aantal communis ten in het noorden van Bohemen een kolchos getrouw naar het voorbeeld van Sowjet-Rusland op te richten. De communistische minister van Landbouw, Durisch, zwaaide hun voor dit initiatief heel wat lof toe. Later verschenen in de communistische bladen geestdriftige verslagen over de „kolchosnici", de voor beeldige werkverdeling, de discipline en ware boljeswistische geest, die in deze eerste kolchos heerste. boer, die „vergeet" zich aan te melden of die zelfs weigert om lid te worden of wat nog erger is over wiens aanvraag afwijzend beschikt wordt, kan er zeker van zijn, dat hij voorgoed in het verdoemboekje staat en geen kans meer krijgt om er ooit weer bovenop te komen. En wie wel lid wordt, of als lid wordt toegelaten, kan op zijn beurt verzekerd zpn, dat hij zpn zelfstandig heid kwijt is. De grote boerderijen zijn al lang geliquideerd, d.w.z. genationa liseerd en verdeeld. Nu zijn de mid delbare en kleine boerderpen aan de Het duurde geen anderhalf iaar, of deze zelfde kolchos ging, ondanks de subsidies, die hem in het geheim wer den toegestopt, failliet. Het spreekt vanzelf dat de communistische bladen over deze mislukking niet verder rep ten. Slechts door de bladen van de op positie kwam het publiek in Tslecho- Slowakiie het te we*en. De nract'ik had aangetoond, dat een dergelijk bedrijf op zichzelf niet levensvatbaar is en ten hoogste door dwangmaatregelen, zoals in Sovjet-Rusland zelf, staande wordt gehouden Nu heeft enkele dagen geleden de „Zemedelske Noviny" (het blad voor de landbouw) de oprichting van een eenheids-coöperatie aangekondigd en tevens de statuten bekend gemaakt. Er is, hoe zou het ook anders, weer eens sprake van „vrpwillige aanslui ting crp democratische basis", maar in werkelijkheid gaat het om de oprich ting van kolchosen in het groot. Er is n.edegedeeld, dat de coöperaties het gehele aanwezige machinepark in be slag zouden nemen; de landbouw in Tsiecho-Slowakije zou in alle details in plannen worden vastgelegd; in het kader van de betrokken wetten zouden de grondstukken worden samenge voegd. Verder zou er een „zaadplan" worden opgesteld: alle soorten zaad zouden na de oogst verzameld worden om te zijner tijd door de leider van de coöperaties weer te worden verdeeld Er worden merkwaardigerwijze geen doekjes om gewonden, dat de staats- boerderpen de voorkeur genieten. Gedwongen vrijwilligheid. Het lidmaatschap van de eenheids coöperatie is „vrijwillig", maar een Het papieren rechthoekje, dat ir. F. den Hollander zijn clientele ver strekt ten bewijze dat het plaatsengeld voldaan is, werd mij bij de controle uit de hand gelopen door een met enige kubieke meters koffer beladen dikkerd. ,(Legt u het daar maar even neer", sneerde ik. Het effect van dit hatelijkheidje ging echter verloren, want de landverhuizer was al verdwe nen. De oefening nummer zeven uit het boekje „Hoe blijf ik fit", buigen door de knieën met de handen voor de voeten, bracht de kartonnen kwi tantie weer in mijn bezit. Maar ik be taalde er een hoge prijs voor, want het schielijke bukken bleek te veel voor de wrakke bretels. Met een doffe zinking in het achterhoofd voel de ik hoe de zes knopen het tegelijk begaven. De galgen sprongen omhoog tot de schouderbladen. V kent die sensatieeen wee gevoel rond de heupen, terwijl het belang rijkste kledingstuk van de garderobe op het punt staat te bewijzen dat de wet der zwaartekracht nog altijd op geld doet. Slechts brede, schaatsende schreden kunnen dan een ramp voor- komen. Alsof ik het nou eens leuk vond zo te lopen, samba'de ik het per son op. Een klein jongetje zag mij aankomen. Ik trachtte de aandacht van mijn benen af te leiden door gruwe lijk scheelkijken, maar voelde dat slechts een aardbeving in staat zou zijn het kind er toe te brengen zijn blikken af te wenden van die vent, die twee kanten tegelijk opliep. „Kijk die meneer mammie", riep het loeder tot de dame, die met een stapel dozen naast hem strompelde. Mammie keeken wel zó smartelijk, dat ik wel verplicht was aan te bieden mijn deel bij te dragen in het torsen van de ballast. c Nouik hèb de wachtkamer ge haald. Maar sinds vanochtend draag ik twee riemen. BEREND. beurt. Door de eenheidscoöperatie wordt de gang van zaken bespoedigd. Het merendeel van de Tsjechische en vooral de Slowaakse boeren is katho liek en behoudend van geest. Zij zijn clan ook niet bepaald ingenomen met de communistische „vooruitgang" in hun land. Het verzet van de boeren moet nu door de instelling van kol chosen worden gebroken. Men mag verwachten, dat het verzet daardoor slechts wordt aangewakkerd, maar dat neemt niet weg, dat de Tsjechische boeren en met hen het hele volk nog zwaardere tijden tegemoet gaan dan zij reeds hebben meegemaakt. Gesprekken met Nazi-leiders §VEN HEDIN, DIE IN ZIJN BOEK cresnrekUen nvt Hitier, Görin-., Göbbels, van Ribbentrop, Keitel, Weizsacker en andere Nazi-leiders aanhaalt, schrijft namelijk niet alleen, dat hij een grote sympathie voor de Duitsers gevoelt, maar ook, dat hij Hitier als een genie beschouwt. Von Weizsacker noemt hij een van de nobelste mensen die hij ontmoet heeft. In een persgesprek deelde hjj reeds QP een partijtje bij kennissen brengt de gastvrouw mij b(j een echtpaar, dat zich wat lusteloos van de ande ren heeft afgescheiden. Hij is een kleine man met een bril op, ambte naar van een departement, zij is een forse vrouw, die in haar jeugd knap moet geweest zijn. Wellicht hebben jaren van teleurstelling en verveling haar voor de tijd verouderd. Er zijn rimpeltjes om haar ogen en haar mondlijn is verstrakt. „Misschien kennen jullie elkaar al," zegt de gastvrouw hartelijk „Jullie hebben beiden in X gewoond en dat is toch maar een klein stadje." De vrouw en ik kijken elkaar aan en als de gastvrouw ons beider na men noemt, weet ik ineens, dat ik na vele jaren weer een jeugdvriendin ont moet heb. Wij zitten drie H.B.S.-ers op het terras van een café in een oud provinciestadje. Wij roken sigaretten en wij drinken bier en zijn onder de indruk van het naderend eindexamen. De gehele avond hebben we op mijn kamer geblokt, mechanica en trigono metrie, maar de lentelucht, die door de wjjd-open ramen naar binnen kwam, heeft alle lust tot verder wer ken verdreven. Wij hebben de boeken dichtgeslagen en nu zitten we op het ruime marktplein en kijken naar de meisjes. We zijn achttien jaar en we zien het leven door een rose glaasje. Van der Linden, die leraar wil wor den, houdt een beschouwing over de verhouding tussen de seksen en wij luisteren zwijgend. Het leven, dat langs ons gaat, boeit ons meer dan alle theorie en als een brutaal zwart kopje voor de derde keer voorbijkomt en lachend omkijkt, staakt Van der Linden zijn voordracht „Een aardig meisje en die vriendin is ook niet kwaad. We hebben ze slechter in ons kladboekje. We zullen dat zwart kopje wel noteren." Dan komt Z ij voorbij. Zij heeft een licht japonnetje en draagt een klein valiesje. Op haar blonde kopje prijkt een witte muts met een kwastje. Zij knikt en wij rijzen half uit onze rie ten stoelen in buigend groeten. „Vooruit Van der Linden, daar heb je ze weer." Maar Van der Linden heeft bezwa ren. Hij heeft haar al eens gesproken en 't is hem niet meegevallen. Ze is lang niet zo aardig als we dachten. John Beunder geeft me een duwtje met z'n knie We weten het beiden en we hebben er heimelijk pret over. Van der Linden heeft een blauwtje gelopen. Parmantig is het kleine ke reltje op een avond naar het meisje toegestapt en hij heeft al zijn bewon derenswaardige flux de bouche te hulp geroepen, maar Ali -— we weten nu haar naam heetf zich van hem af gemaakt. „Ze is ongenaakbaar," zegt Van der linden en hij neemt zün lorgnet af spelling: ze komt niet. om de glazen op te poetsen. We zien haar op het achterbalcon van de tram stappen en onze harten kloppen even vlugger als zij in onze richting kijkt. „Waag jij een kansje," zegt John. Ik weifel, maar hij dringt aan: „Vooruit dan, vlug!" Bellend komt de stoomtram In be weging en onder het rijden klim ik op het achterbalcon en wuif een groet naar twee gezichten, die in gespan nen verwachting naar mij kijken. Wij rijden langzaam en het meisje neemt niet de minste notitie van mij Wij zijn de eerste halte voorbij als ik mijn kans krijg. Haar zakdoek valt. „achter haar gelopen", maar ze vond hem een engerd. „Hij is toch wel aardig," zeg ik om mijn vriend te verdedigen, maar ze heeft liever een grote jongen. Ze lacht tegen me en ik mag de zware koffer dragen als de tram aan het eindpunt is. Ik sjouw, maar ik ben gelukkig en we raken op steeds vertrouwelijker voet als we haar huis naderen. Dan moet ik terug, want Pa is niet voor de poes en die heeft gezegd, dat ze nog veel te jong is om met jongens te lopen. We lachen er om en ik spreek af: morgenavond om acht uur bij de fontein De vrienden zitten er nog en ik ver tel een beetje opgewonden van mijn succes. „Een verduiveld leuke meid," zeg ik en John beaamt het, maar Van der Linden is stil en doet een voor- Een alleraardigst meisje in het wit is de volgende avond precies acht uur bij de fontein. Wat is ze mooi en hoe heerlijk is het leven als je achttien jaar bent. We lopen netjes naast el kaar tot we de huizen voorbij zijn en dan krijg ik een arm. Twee uur later bij het afscheid krijg ik meer. Ik ben zwaar verliefd en ik ga naar mijn kamer om haar een grote brief te schrijven, want ik zal haar morgen niet kunnen spreken. Ali heeft een vriendin en een week later gaan we met z'n vieren uit, maai (Van onze correspondent te Stockholm) JJITLER HEEFT MET OPZET en tegen de wil van de generaals de terugtocht der Engelsen uit Duinkerken naar hun eiland niet belemmerd, om op deze wijze tot een overeenkomst met de Britten te geraken. Deze verbluffende be- wering kan men lezen in het boek „Vtan uppdrag in Berlin" (Zonder opdracht in Berlijn), dat in 1945 door de bekende Zweedse ontdekkingsreiziger Sven Hedin werd geschreven en eerst thans zal worden uitgegeven, omdat de publi catie destijds de gemoederen teveel in beweging zou hebben gebracht. mede, dat ook de Amerikanen heb ben ingezien, dat de tegen deze nazi man uitgesproken straf herzien moet worden Aanleiding voor zijn bezoek aan Berlijn zou zijn geweest, de nazi's de vraag voor te leggen, of zij ten op zichte van Zweden neutraal zouden blijven, indien de Zweden de Finnen in hun strijd tegen Rusland zouden steunen. Op deze vraag kreeg hij het was kort na de ondertekening van het DuitsRussisch verdrag van vriendschap steeds een bevestigend antwoord. Toen waren er nog geen Joden deportaties, vertelt Sven Hedin. En toen ik Himmler eens op enkele af schuwwekkende daden wees en hem vertelde, dat dit de Duitse zaak scha de zou berokkenen, noemde Himmler deze geruchten overdreven. En met dit kjuitje heeft de geleerde zich dan in 't riet laten sturen. Voorlopig, zo vertelde ons de heer Hedin, hebben nog geen buitenlandse uitgevers om de publicatie-rechten van zijn boek verzocht. Derde oorlog. £)EZE ZWEED, DIE AL de derde wereldoorlog ziet ontbranden, zal weldra een ander politiek boek af leveren, waarin de gesprekken, die hij met vooraanstaande persoonlijkheden heeft gehad, zijn neergelegd. De tsaar, de keizer, de mikado, Poincaré, lord Curzon, lord Kitchener en nog vele anderen laat hij daarin de revue pas seren. Maar deze politieke gesprekken blijven voor de thans 84-jarige geleer de (gelukkig) bijzaak. Op aardrijks kundig gebied ontwikkelt hij nog steeds grote activiteit. En wie na middernacht langs zijn prachtig gele gen woning aan Norr Malarstrand in Stockholm loopt, zal er steeds licht zien branden, want Sven Hedin werkt steeds tot vier uur 's nachts, zoals hjj ons verzekerde. Hij staat dan te gen een uur of 1 's middags op en begint met z'n dagelijkse wandeling... op zijn 50 meter lange balcon. waait op de treeplank en ik haal het de vriendin interesseert John niet. Hij er af. Ik krijg een dankbaar woordje en we praten over het weer, over de tram, over haar koffer en over haar reis. Als we het eindpunt naderen praten we over haar zelf Ze heet Ali en ze is twee dagen bij een tante ge weest Ze kent mij wel, tenminste mijn gezicht wel. Ik ben een jongen van de H.B.S. en die kleine, die bij me was kent ze ook wel. Die heeft nog eens iaat die alleen weg gaan en we bren gen samen Ali thuis. Ze stapt tussen ons in en we zijn alle drie even vro lijk. Dicht bij haar huis wordt Pa ge signaleerd en John en ik maken pre cies op tjjd rechtsomkeert, want Pa is een mannetjesputter. Hoeveel keer, blonde Ali heb ik je tot dicht bij je huis gebracht! Weet je nog hoe meesterlijk we co medie speelden, toen we samen in de tram stapten en je moeder daar zat? Weet je nog hoe dik mijn brief was als antwoord op die van jou, waarin je me schreef „dat ze wat gemerkt hadden en dat je niet meer uit mocht" Hoe is het eigenlijk uitgeraakt? Ik weet het niet meer. Er waren veel vrienden op het marktplein en er zijn altijd veel meisjes voorbij gekomen. „Ali," zo heeft John later eens ge schreven, „is naar Den Haag. Zij is verpleegster geworden." En tien jaar later stuurde hij een ernstige en bjj zijn patiënten zeer geziene dokter mij een brief met een post scriptum. „P.S. kijk eens in de burgerlijke stand van de X-se courant. Ali van Esch doorn is ondertrouwd met een meneer Beer. Jammer, jammer, dat die beer haar in zijn hol zal slepen Het is wonderlijk hoeveel gedachten en herinneringen in enkele seconden door een hoofd kunnen gaan. Ik heb dat alles weer voor me gezien in het ogenblik van herkenning en ik zie in de ogen van de 'vrouw, die tegenover mij staat, dat ook zij op dit moment dit alles weer doorleefd heeft. „Wat is zij veranderd," denk ik, „waar is haar charme gebleven" en dan zie ik in die ogen een onuitgespro ken bede. Haar man staat achter haar Hij is het type van de klein-burger- lijlce jaloerse echtgenoot. „Hebben jullie elkaar nooit eerder ontmoet?" vraagt de gastvrouw „Ik geloof," zeg ik aarzelend, „dat wij elkaar eens op een uitvoering van een toneelciubje „Pardon," zegt de vrouw gedeci deerd, „het was op een concertavond van de zangvereniging. Toen was u er met mijn neef en toen heb ik u een keer gesproken." „Inderdaad, mevrouw, u heeft ge lijk, ik bewonder uw geheugen." Onze handen liggen in elkaar, iets te lang, maar onopvallend en daarna schud ik die van de kleine heer, die achter haar staat, terwijl wij beiden „aangenaam" zeggen. TJEERD ADEMA. Mij. Nederland schenkt een reddingboot Naar wij van de Noord- en Zuidhol landse Redding Maatschappij vernemen heeft de N.V. Stoomvaart Maatschap pij „Nederland" te \msterdam aan H. K. H. Prinse: Wilhelmina een mo torreddingboot ten geschenke aangebo den H. K. H Prinses Wilhelmina heeft te kennen gegeven, dat zü er prijs op stelt, dat aan deze nieuwe motorred dingboot de naam wordt gegeven van haar overleden gemaal, „Prins Hen drik", die steeds een bijzondere belang stelling voor het reddingswerk heeft getoond.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1949 | | pagina 7