De verkiezingsuitslag in Oost-Duitsland
De Tsjechische Kolchozen zijn
maar weinig populair
>f als
jak
is vermoedelijk Russische manoeuvre
Moskou wil vinger in
de pap houden
Ze zijn er weer!
Cultureel Nieuws
Galgen
De boer wordt slaaf
Ze heeiie Ali en was achttien
Sven Hedin op het politieke pad
GROND
ischutting in
verbergt de
Eigen zelf-
een groter
achten ovc-r
niet in eigen
Want de ge
denkt en
godsdien
sa. van het
werd God
volk, van de
nu de Baby
godsdienst
se of de Is-
u hetzelfde
is staats-
het volk
dezelfde re-
aanbidt geen
Israëliet aan-
ïwe. Wanne r
chent hü niot
zijn volk.
s schuil n
de traditie,
en houd n
beslist, er
Alle zekr -
n de stam.
De enkele
volksgenoot
Dit albs
kerheid, een
eigen ver-
;ls is opgr -
„men", da'
onpersoonliik
het heilig-
bben we een
enkeling in
wd in het na-
politiek was
aatsgodsdienst,
van nature
te zijn. Wie
zijne aan-
automatisch
socialisme de
godsdienst
lover de zo
ng heeft dit
Niet alleen
maatschappe-
Renaissance
ualisme heeft
iditionele col-
eologisch! En
:r.
Nieuwe Xcs-
van Jezus,
dat Jezus in
aatsgodsdienst
i. Integendeel!
enkeling los-
anele banden,
zus stelde dé
lakte hem als
ran volk, van
enkele mens
idicale en ib-
enkele mens,
ïuld verzonk
us wist niets
mens door
old strikt de
ivaatzaak. In
eken van het
gelooft de
geldt het een
oog in oog
zaak van het
van de staat,
oersoonli'ik.
rivé-aangele-
is de spreuk:
door en door
ilde eigenlijk
weren uit de
ische of poll-
teloven wilde,
als hij een
lastig viel!
rn!
olslagen een-
lor enige tra-
omt daarmee
!s der liefde.
heeft, kan
die hü heeft
wereld waar-
>etekent los-
ereld, om be-
oor geen en-
isiasme. weer
ig te keren,
iheid van de
den heeft, zal
terugkeren,
ie boven dit
1st, maar an-
nt een geloof
in daden, is
iniiiniiiinmiHnHiiiiiniimniniiiiiiiiiiiiiiiniiiniiiiniiiiiiumniiiniiiinniiiiiaiiiHwiiiiiiiiiiiiin
'en door een
ker gehaald
man te ver-
Ik volkomen
sn de hand,
eken was gn
ies.
i heer Van
lig mogelijk
m maar aan
dat ik een
Heeft u mü
er?"
edacht", zei
ilan de cam-
't enige dat
gen biedt?"
ei mr. Van
iei'5 zijn, te
te bevrijden,
e dik en de
zou ik ook
pende man-
verrassing
sn.
t vervolgd)
Hel Westen zal zijn bezettingstroepen onder geen
beding uit Duitsland terugtrekken
(VAN ONZE DIPLOMATIEKE MEDEWERKER).
yOORZICHTIGE WESTERSE POLITICI weigeren het optimisme te delen
van hen, die in de resultaten van de op 15 en 16 Mei in Oost-Duitsland en de
Russische sector van Berlijn gehouden verkiezingen voor het zogenaamde
„Duitse Volkscongres", een gevoelige klap voor de Sowjets willen zien. Zjj
beschouwen de gehele vertoning veeleer als een doorgestoken kaart. Inder
daad is het waar, dat verkiezingen in de achter het nog niet opgetrokken
IJzeren Gordijn gelegen landen, altijd tot resultaat hebben, dat tussen de 90
en 100 procent van de kiezers zich uitspreekt voor een door de communisten
beheerst „democratisch", „vaderlands-" of „volksfront". Op deze regel vor
men de Oostduitse verkiezingen een uitzondering. Hier werden op de door
de communisten opgestelde eenheldsljjst slechts iets meer dan 60 procent
der stemmen uitgebracht. Aan de andere kant echter is het duidelijk, dat
het ook voor de organisatoren van deze verkiezingen een klein kunstje
moest zijn geweest, de gebruikelijke overwinning met een minimum van 90
procent uit de bus te toveren.
A/IEN MOET WEL met blindheid ge
slagen zijn, indien men aanneemt,
dat werkelijk een zij het ook niet/
indrukwekkende meerderheid der
Oost-Duitsers zich voor de Russische
politiek zou hebben uitgesproken. De
rapporten uit de Sowjet-zone en in
het bijzonder ook de verhalen van de
onafgebroken stroom vluchtelingen,
welke nu reeds lange tijd van het Oos
ten naar het Westen vloeit, spreken
een geheel andere taal. Waarmee
slechts gezegd wil zijn, dat ruim 60
procent der kiezers de communistische
candidaten „koos", omdat de organi
satoren dit wensten. Hadden zij een
overwinning van 70, 80 of 90 procent
gewild, dan zou het een overwinning
van 70, 80 of 90 procent geworden
zijn.
Welke bedoeling hadden de Russen
er mee, het Westen in Oost-Duitsland
een kleine communistische overwin
ning voor te spiegelen? Voor de hand
ligt, dat zij op deze wijze aan de ver
kiezingen een schijn van rechtmatig
heid hebben willen geven. Er zijn aan
wijzingen, dat de Russen van plan zijn'
de vorming van een Oostduitse parle
ment en dat wordt het „Volks
congres" verondersteld te zijn uit
te spelen als de Westerse mogend
heden op de Parijse conferentie het
Westduitse parlement en de door dit
lichaam goedgekeurde grondwet naar
voren schuiven. Klaarblijkelijk willen
de Russen trachten op die mapier nog
iets van hun ideeën binnen te smok
kelen in het door hen gewenste ver
enigde Duitsland een Duitsland,
waaruit Moskou het liefst alle bezet
tingstroepen teruggetrokken zou zien,
omdat daarin dan de „volkspolitie" 't
machtigste lichaam zou zijn. Een
overwinning van bijna 100 procent zou,
als volkomen ongeloofwaardig, aan
dit doel niet hebben beantwoord. Zes
tig procent doet het beter, maar waar
schijnlijk toch niet goed genoeg om er
het Westen zand mee in de ogen te
kunnen strooien.
Het Westen bljjft.
Want en dit verneem ik uit goede
bron welke concessies het Westen
in Parjjs ook bereid is te doen in ruil
voor Russische tegemoetkom' "ren,
terugtrekking der bezettingst pen
behoort daar zeker niet toe. Immers
zoals mijn zegsman het uitdrukte, de
Westelijke geallieerden gingen naar
Duitsland, om zich tegen de Duitsers
te beschermen, maar nu zijn zij er om
zichzelf èn de Duitsers tegen de Rus
sen te beschermen. De Duitsers in
West-Berlijn hebben zich dit gereali
seerd; vandaar de opmerkelijke vast
beslotenheid, waarmede zij aan de
strijd tegen de Berlijnse blokkade deel-
Lied van de week
Vrienden, 'k laat me thans
verleiden
Eventjes een lied te wijden
Aan het allernieuwste, dat
Men weer ziet in dorp en stad.
't Is geen plastic of atoombom,
Nylon of een nieuw soort
kauwgom,
Niet een Siameese tweeling,
Of een dergelijke speling,
Ook geen middel voor ontharing,
Maar de eerste nieuwe haring,
Die, met ingang van vandaag,
Weer de weg zoekt naar
uw maag.
Nieuwe haring, Hollands glorie,
Echte maatjes!, hè, verdorie,
'k Sta te watertanden, vrinden,
Om zo'n malse te verslinden.
Haring, heerlijk zeebanket,
Zacht als zij en moddervet.
'k Pak hem tussen duim en
vinger,
Geeft hem eventjes een slinger
Gooi mijn hoofd, zonder beraden,
In een hoek van veertig graden,
Sper mijn kaken van elkaar
En daar gaat ie.... Wonderbaar!
„Nieuwe haring!", allerwegen
Klinkt die roep je nu weer tegen.
In Buiksloot en Spijkenisse,
Kerkerade. Stiens en Lisse,
Boerenkoolstronkeradeel,
Gorredijk en weet ik veel.
Bakkers, bakers, professoren,
Putjesscheppers en doctoren,
(Zelfs mijn vriend de filosoof),
Zijn voor deze roep niet doof.
Ja, ze zijn er weer de maatjes,
Heerlijk vers, zó uit de vaatjes.
Nu de zorgen aan de kant,
Haring, feest in Nederland!
JABSON
namen. Ook tot de Duitse politici, die
in Bonn de nieuwe grondwet moesten
opstellen, schijnt het te zijn doorge
drongen; vandaar het snelle tempo in
de laatste stadia van hun werk, dat
reeds een constitutie op democratische
grondslag, goedgekeurd door hun
grootste partijen en aanvaard door de
Westelijke mogendheden, heeft opgele
verd.
Achter deze grondwet en deze po
ging, een democratisch Duitsland op
te bouwen, zal het Westen blijven
staan. Indien immers Duitsland de
vrijheid moet leren, om ten slotte zijn
deel te kunnen krijgen in de ontwik
keling van de vrije beschaving, kan 't
slechts langs deze weg geschieden.
Daarvan zijn de politieke leiders in
Washington, Londen en Parijs over
tuigd. Te trachten een democratie in
Duitsland te vestigen, indien Rusland
in West-Duitsland een vinger in de
pap krijgt in ruil voor wat conces
sies in Oost-Duitsland, ware een ho
peloze onderneming. De opbouw van
een democratie voor de 75 procent van
de Duitsers, die in de Westelijke zones
wonen, ligt thans in ieder geval bin
nen het bereik van het mogelijke. En
wanneer dat gelukt is, moet men er
maar op hopen, dat de Russen, wan-
reer zp het nu al niet doen, in de
toekomst gedwongen zullen worden
tot een andere, redelijker gedragslijn.
Het laatste wat het Westen zich zou
kunnen veroorloven op de conferentie
der ministers van Buitenlandse Zaken
zou het plegen van verraad tegenover
de Duitse democraten zijn.
HONDERD PERSONEN IN OOST
BENGALEN VERDRONKEN
Op de Meghna-rivier in Oost-Benga
len, is een veerboot met 200 mensen
aan boord omgeslagen. Ongeveer hon
derd personen zijn verdronken.
NAAST TALRIJKE ANDERE plech
tigheden zal ter gelegenheid van de
Johann Straussfeesten van 4 Juni tot
eind September in het stadhuis van
Weenen een grote tentoonstelling
worden gehouden. Behalve het leven
en de werken van Johann Strauss, va
der en zoon, zullen ook Josef Lanner
en andere belangrijke tijdgenoten wor
den herdacht. Naast voorwerpen uit
het bezit van de stad Wenen, zullen
de rijke verzameling van de familie
Strauss en de „Strauss-Simon-Samm-
lung" te zien zijn. Daaronder behoren
instrumenten uit het orkest van
Strauss, zijn vleugel, zijn schrijftafel,
waaraan hij componeerde en zijn
huisorgel. Een belangrijke plaats ne
men handschriften en oorspronkelijke
partituren in. De tentoonstelling wordt
geopend met 't grote ..Johann Strauss
bal". Tijdens de feesten zullen ook
de grote Weense zangverenigingen op
treden. Achthonderd zangers van de
Wiener Mannergesangverein" en van
de „Schubertbund" zullen in het Kon-
zerthaus de Donauwalsen ten gehore
brengen.
WIJ MELDDEN REEDS, dat Frank
rijk op grootse wijze de honderd en
vijftigste geboortedag van zijn grote
zoon de schrijver Honoré de Balzac
gaat herdenken. En terecht, want hij
heeft de mensheid in zijn wer
ken heel wat schoons gegeven.
Wij noemen slechts ziin bekende ro
manserie ..La Comedie Humaine".
De Balzac 'n. groot deel van zijn leven
jaar tiids schreef hij 43 boeken. En
dat deed hij voornamelijk 's nachts. Om
wakker te blijven, dronk hij soms
dertig koppen koffie per nacht. Toen
dit te erg werd, zette hp een bus met
koffiebonen naast zich op ziin schrijf
tafel. Koffiebonen eten is echter ook
niet goed voor een mens en men ver
moedt, dat dit mede tot zijn nog vrij
vroegtijdige dood heeft bijgedragen.
Hij stierf op 51-jarige leeftijd. Hoewel
De balzae 'n groot deel van zpn leven
in Parijs (Passy) werkte, zullen de
herdenkingsfeesten beginnen in zijn
geboorteplaats Tours 'n aanwezigheid
van de president van de Republiek
en vooraanstaande politiek? en lite
raire persoonlijkheden. Er worden
oorts in het land overal tentoonstel
lingen en artistieke avonden georga
niseerd. Op deze wijze zal men trach
ten te naderen tot de bronnen van in
spiratie van dit universele genie.
WAT KLEIN NIEUWS tot slot. In
Warszawa, Polens hoofdstad, draait op
het ogenblik Joris Ivens' film: „Hier
spreekt Indonesië". In New York,
Amerika's grootste stad zijn thans on
geveer 33.000 onderwijzers werkzaam
in fröbelscholen en in scholen voor la
ger onderwijs. Er is een nieuwe Fran
se expeditie op weg naar Groenland
Deze tocht, waaraan 32 onderzoekers
deelnemen, staat onder leiding van
Michel Perez er. Gaston Rouillon.
De dag vóór de bevrijding van Dedemsvaart bliezen terugtrekkende Duitse
troepen de spoorbrug over de Dedemsvaart op. Al gauw had men een nood
brug aangelegd met enkel spoor. Aan de bouw van een nieuwe brug werd
ook spoedig begonnen. Door de grote frequentie van het spoorwegverkeer
op die lijn (bijna ieder kwartier een treinkonden de werkzaamheden
aan de brug slechts langzaam, vorderen. Nu nadert zij echter haar vol
tooiing en zal spoedig in gebruik worden genomen. De bijna gereed geko
men brug, die een grote verlichting van het spoorverkeer over de
Dedemsvaart betekent.
Met zware kettingen aan de voor- en achterpoten worden wilde olifanten
in Gangala na Bodio (Belgische Congo) afgericht. De olifanten, die langs
één lijn staan opgesteld, hebben ieder hun eigen cornac. Gangala na Bodio
is de enige plaats in Afrika waar het is gelukt wilde olifanten te vangen
en af te richten. Nadat de olifanten eerst afzonderlijk werden afgericht,
besloot men in 1947 de beesten bijeen te brengen, teneinde een volkomen
uitputting van de weidegrond te vermijden.
(Van onze correspondent te Praag)
yOEN IN 1945 dus vier jaar geleden het Sowjetleger grote gebieden
van Tsjecho-Slowakije ging bezetten, haastte zich een aantal communis
ten in het noorden van Bohemen een kolchos getrouw naar het voorbeeld van
Sowjet-Rusland op te richten. De communistische minister van Landbouw,
Durisch, zwaaide hun voor dit initiatief heel wat lof toe. Later verschenen in de
communistische bladen geestdriftige verslagen over de „kolchosnici", de voor
beeldige werkverdeling, de discipline en ware boljeswistische geest, die in
deze eerste kolchos heerste.
boer, die „vergeet" zich aan te melden
of die zelfs weigert om lid te worden
of wat nog erger is over wiens
aanvraag afwijzend beschikt wordt,
kan er zeker van zijn, dat hij voorgoed
in het verdoemboekje staat en geen
kans meer krijgt om er ooit weer
bovenop te komen.
En wie wel lid wordt, of als lid
wordt toegelaten, kan op zijn beurt
verzekerd zpn, dat hij zpn zelfstandig
heid kwijt is. De grote boerderijen zijn
al lang geliquideerd, d.w.z. genationa
liseerd en verdeeld. Nu zijn de mid
delbare en kleine boerderpen aan de
Het duurde geen anderhalf iaar, of
deze zelfde kolchos ging, ondanks de
subsidies, die hem in het geheim wer
den toegestopt, failliet. Het spreekt
vanzelf dat de communistische bladen
over deze mislukking niet verder rep
ten. Slechts door de bladen van de op
positie kwam het publiek in Tslecho-
Slowakiie het te we*en. De nract'ik had
aangetoond, dat een dergelijk bedrijf
op zichzelf niet levensvatbaar is en ten
hoogste door dwangmaatregelen, zoals
in Sovjet-Rusland zelf, staande wordt
gehouden
Nu heeft enkele dagen geleden de
„Zemedelske Noviny" (het blad voor
de landbouw) de oprichting van een
eenheids-coöperatie aangekondigd en
tevens de statuten bekend gemaakt.
Er is, hoe zou het ook anders, weer
eens sprake van „vrpwillige aanslui
ting crp democratische basis", maar in
werkelijkheid gaat het om de oprich
ting van kolchosen in het groot. Er is
n.edegedeeld, dat de coöperaties het
gehele aanwezige machinepark in be
slag zouden nemen; de landbouw in
Tsiecho-Slowakije zou in alle details
in plannen worden vastgelegd; in het
kader van de betrokken wetten zouden
de grondstukken worden samenge
voegd. Verder zou er een „zaadplan"
worden opgesteld: alle soorten zaad
zouden na de oogst verzameld worden
om te zijner tijd door de leider van de
coöperaties weer te worden verdeeld
Er worden merkwaardigerwijze geen
doekjes om gewonden, dat de staats-
boerderpen de voorkeur genieten.
Gedwongen vrijwilligheid.
Het lidmaatschap van de eenheids
coöperatie is „vrijwillig", maar een
Het papieren rechthoekje, dat ir. F.
den Hollander zijn clientele ver
strekt ten bewijze dat het plaatsengeld
voldaan is, werd mij bij de controle
uit de hand gelopen door een met
enige kubieke meters koffer beladen
dikkerd. ,(Legt u het daar maar even
neer", sneerde ik. Het effect van dit
hatelijkheidje ging echter verloren,
want de landverhuizer was al verdwe
nen. De oefening nummer zeven uit
het boekje „Hoe blijf ik fit", buigen
door de knieën met de handen voor
de voeten, bracht de kartonnen kwi
tantie weer in mijn bezit. Maar ik be
taalde er een hoge prijs voor, want
het schielijke bukken bleek te veel
voor de wrakke bretels. Met een
doffe zinking in het achterhoofd voel
de ik hoe de zes knopen het tegelijk
begaven. De galgen sprongen omhoog
tot de schouderbladen.
V kent die sensatieeen wee gevoel
rond de heupen, terwijl het belang
rijkste kledingstuk van de garderobe
op het punt staat te bewijzen dat de
wet der zwaartekracht nog altijd op
geld doet. Slechts brede, schaatsende
schreden kunnen dan een ramp voor-
komen. Alsof ik het nou eens leuk
vond zo te lopen, samba'de ik het per
son op. Een klein jongetje zag mij
aankomen. Ik trachtte de aandacht van
mijn benen af te leiden door gruwe
lijk scheelkijken, maar voelde dat
slechts een aardbeving in staat zou
zijn het kind er toe te brengen zijn
blikken af te wenden van die vent,
die twee kanten tegelijk opliep.
„Kijk die meneer mammie", riep het
loeder tot de dame, die met een stapel
dozen naast hem strompelde. Mammie
keeken wel zó smartelijk, dat ik
wel verplicht was aan te bieden mijn
deel bij te dragen in het torsen van
de ballast. c
Nouik hèb de wachtkamer ge
haald. Maar sinds vanochtend draag
ik twee riemen.
BEREND.
beurt. Door de eenheidscoöperatie
wordt de gang van zaken bespoedigd.
Het merendeel van de Tsjechische en
vooral de Slowaakse boeren is katho
liek en behoudend van geest. Zij zijn
clan ook niet bepaald ingenomen met
de communistische „vooruitgang" in
hun land. Het verzet van de boeren
moet nu door de instelling van kol
chosen worden gebroken. Men mag
verwachten, dat het verzet daardoor
slechts wordt aangewakkerd, maar dat
neemt niet weg, dat de Tsjechische
boeren en met hen het hele volk nog
zwaardere tijden tegemoet gaan dan zij
reeds hebben meegemaakt.
Gesprekken met
Nazi-leiders
§VEN HEDIN, DIE IN ZIJN BOEK
cresnrekUen nvt Hitier, Görin-.,
Göbbels, van Ribbentrop, Keitel,
Weizsacker en andere Nazi-leiders
aanhaalt, schrijft namelijk niet alleen,
dat hij een grote sympathie voor de
Duitsers gevoelt, maar ook, dat hij
Hitier als een genie beschouwt. Von
Weizsacker noemt hij een van de
nobelste mensen die hij ontmoet heeft.
In een persgesprek deelde hjj reeds
QP een partijtje bij kennissen brengt
de gastvrouw mij b(j een echtpaar,
dat zich wat lusteloos van de ande
ren heeft afgescheiden. Hij is een
kleine man met een bril op, ambte
naar van een departement, zij is een
forse vrouw, die in haar jeugd knap
moet geweest zijn. Wellicht hebben
jaren van teleurstelling en verveling
haar voor de tijd verouderd. Er zijn
rimpeltjes om haar ogen en haar
mondlijn is verstrakt.
„Misschien kennen jullie elkaar al,"
zegt de gastvrouw hartelijk „Jullie
hebben beiden in X gewoond en dat
is toch maar een klein stadje."
De vrouw en ik kijken elkaar aan
en als de gastvrouw ons beider na
men noemt, weet ik ineens, dat ik na
vele jaren weer een jeugdvriendin ont
moet heb.
Wij zitten drie H.B.S.-ers op
het terras van een café in een oud
provinciestadje. Wij roken sigaretten
en wij drinken bier en zijn onder de
indruk van het naderend eindexamen.
De gehele avond hebben we op mijn
kamer geblokt, mechanica en trigono
metrie, maar de lentelucht, die door
de wjjd-open ramen naar binnen
kwam, heeft alle lust tot verder wer
ken verdreven. Wij hebben de boeken
dichtgeslagen en nu zitten we op het
ruime marktplein en kijken naar de
meisjes. We zijn achttien jaar en we
zien het leven door een rose glaasje.
Van der Linden, die leraar wil wor
den, houdt een beschouwing over de
verhouding tussen de seksen en wij
luisteren zwijgend. Het leven, dat
langs ons gaat, boeit ons meer dan
alle theorie en als een brutaal zwart
kopje voor de derde keer voorbijkomt
en lachend omkijkt, staakt Van der
Linden zijn voordracht „Een aardig
meisje en die vriendin is ook niet
kwaad. We hebben ze slechter in ons
kladboekje. We zullen dat zwart
kopje wel noteren."
Dan komt Z ij voorbij. Zij heeft een
licht japonnetje en draagt een klein
valiesje. Op haar blonde kopje prijkt
een witte muts met een kwastje. Zij
knikt en wij rijzen half uit onze rie
ten stoelen in buigend groeten.
„Vooruit Van der Linden, daar heb
je ze weer."
Maar Van der Linden heeft bezwa
ren. Hij heeft haar al eens gesproken
en 't is hem niet meegevallen. Ze is
lang niet zo aardig als we dachten.
John Beunder geeft me een duwtje
met z'n knie We weten het beiden
en we hebben er heimelijk pret over.
Van der Linden heeft een blauwtje
gelopen. Parmantig is het kleine ke
reltje op een avond naar het meisje
toegestapt en hij heeft al zijn bewon
derenswaardige flux de bouche te hulp
geroepen, maar Ali -— we weten nu
haar naam heetf zich van hem af
gemaakt.
„Ze is ongenaakbaar," zegt Van der
linden en hij neemt zün lorgnet af spelling: ze komt niet.
om de glazen op te poetsen.
We zien haar op het achterbalcon
van de tram stappen en onze harten
kloppen even vlugger als zij in onze
richting kijkt.
„Waag jij een kansje," zegt John.
Ik weifel, maar hij dringt aan:
„Vooruit dan, vlug!"
Bellend komt de stoomtram In be
weging en onder het rijden klim ik op
het achterbalcon en wuif een groet
naar twee gezichten, die in gespan
nen verwachting naar mij kijken.
Wij rijden langzaam en het meisje
neemt niet de minste notitie van mij
Wij zijn de eerste halte voorbij als ik
mijn kans krijg. Haar zakdoek valt.
„achter haar gelopen", maar ze vond
hem een engerd.
„Hij is toch wel aardig," zeg ik om
mijn vriend te verdedigen, maar ze
heeft liever een grote jongen. Ze lacht
tegen me en ik mag de zware koffer
dragen als de tram aan het eindpunt
is. Ik sjouw, maar ik ben gelukkig en
we raken op steeds vertrouwelijker
voet als we haar huis naderen. Dan
moet ik terug, want Pa is niet voor
de poes en die heeft gezegd, dat ze nog
veel te jong is om met jongens te
lopen. We lachen er om en ik spreek
af: morgenavond om acht uur bij de
fontein
De vrienden zitten er nog en ik ver
tel een beetje opgewonden van mijn
succes. „Een verduiveld leuke meid,"
zeg ik en John beaamt het, maar Van
der Linden is stil en doet een voor-
Een alleraardigst meisje in het wit
is de volgende avond precies acht uur
bij de fontein. Wat is ze mooi en hoe
heerlijk is het leven als je achttien
jaar bent. We lopen netjes naast el
kaar tot we de huizen voorbij zijn en
dan krijg ik een arm. Twee uur later
bij het afscheid krijg ik meer. Ik ben
zwaar verliefd en ik ga naar mijn
kamer om haar een grote brief te
schrijven, want ik zal haar morgen
niet kunnen spreken.
Ali heeft een vriendin en een week
later gaan we met z'n vieren uit, maai
(Van onze correspondent te Stockholm)
JJITLER HEEFT MET OPZET en tegen de wil van de generaals de terugtocht
der Engelsen uit Duinkerken naar hun eiland niet belemmerd, om op deze
wijze tot een overeenkomst met de Britten te geraken. Deze verbluffende be-
wering kan men lezen in het boek „Vtan uppdrag in Berlin" (Zonder opdracht
in Berlijn), dat in 1945 door de bekende Zweedse ontdekkingsreiziger Sven
Hedin werd geschreven en eerst thans zal worden uitgegeven, omdat de publi
catie destijds de gemoederen teveel in beweging zou hebben gebracht.
mede, dat ook de Amerikanen heb
ben ingezien, dat de tegen deze nazi
man uitgesproken straf herzien moet
worden
Aanleiding voor zijn bezoek aan
Berlijn zou zijn geweest, de nazi's de
vraag voor te leggen, of zij ten op
zichte van Zweden neutraal zouden
blijven, indien de Zweden de Finnen
in hun strijd tegen Rusland zouden
steunen. Op deze vraag kreeg hij
het was kort na de ondertekening van
het DuitsRussisch verdrag van
vriendschap steeds een bevestigend
antwoord.
Toen waren er nog geen Joden
deportaties, vertelt Sven Hedin. En
toen ik Himmler eens op enkele af
schuwwekkende daden wees en hem
vertelde, dat dit de Duitse zaak scha
de zou berokkenen, noemde Himmler
deze geruchten overdreven. En met
dit kjuitje heeft de geleerde zich dan
in 't riet laten sturen.
Voorlopig, zo vertelde ons de heer
Hedin, hebben nog geen buitenlandse
uitgevers om de publicatie-rechten
van zijn boek verzocht.
Derde oorlog.
£)EZE ZWEED, DIE AL de derde
wereldoorlog ziet ontbranden, zal
weldra een ander politiek boek af
leveren, waarin de gesprekken, die hij
met vooraanstaande persoonlijkheden
heeft gehad, zijn neergelegd. De tsaar,
de keizer, de mikado, Poincaré, lord
Curzon, lord Kitchener en nog vele
anderen laat hij daarin de revue pas
seren.
Maar deze politieke gesprekken
blijven voor de thans 84-jarige geleer
de (gelukkig) bijzaak. Op aardrijks
kundig gebied ontwikkelt hij nog
steeds grote activiteit. En wie na
middernacht langs zijn prachtig gele
gen woning aan Norr Malarstrand in
Stockholm loopt, zal er steeds licht
zien branden, want Sven Hedin werkt
steeds tot vier uur 's nachts, zoals
hjj ons verzekerde. Hij staat dan te
gen een uur of 1 's middags op en
begint met z'n dagelijkse wandeling...
op zijn 50 meter lange balcon.
waait op de treeplank en ik haal het de vriendin interesseert John niet. Hij
er af. Ik krijg een dankbaar woordje
en we praten over het weer, over de
tram, over haar koffer en over haar
reis. Als we het eindpunt naderen
praten we over haar zelf Ze heet Ali
en ze is twee dagen bij een tante ge
weest Ze kent mij wel, tenminste mijn
gezicht wel. Ik ben een jongen van de
H.B.S. en die kleine, die bij me was
kent ze ook wel. Die heeft nog eens
iaat die alleen weg gaan en we bren
gen samen Ali thuis. Ze stapt tussen
ons in en we zijn alle drie even vro
lijk. Dicht bij haar huis wordt Pa ge
signaleerd en John en ik maken pre
cies op tjjd rechtsomkeert, want Pa
is een mannetjesputter.
Hoeveel keer, blonde Ali heb ik je
tot dicht bij je huis gebracht!
Weet je nog hoe meesterlijk we co
medie speelden, toen we samen in de
tram stapten en je moeder daar zat?
Weet je nog hoe dik mijn brief was
als antwoord op die van jou, waarin
je me schreef „dat ze wat gemerkt
hadden en dat je niet meer uit mocht"
Hoe is het eigenlijk uitgeraakt? Ik
weet het niet meer. Er waren veel
vrienden op het marktplein en er zijn
altijd veel meisjes voorbij gekomen.
„Ali," zo heeft John later eens ge
schreven, „is naar Den Haag. Zij is
verpleegster geworden." En tien jaar
later stuurde hij een ernstige en bjj
zijn patiënten zeer geziene dokter
mij een brief met een post scriptum.
„P.S. kijk eens in de burgerlijke stand
van de X-se courant. Ali van Esch
doorn is ondertrouwd met een meneer
Beer. Jammer, jammer, dat die beer
haar in zijn hol zal slepen
Het is wonderlijk hoeveel gedachten
en herinneringen in enkele seconden
door een hoofd kunnen gaan. Ik heb
dat alles weer voor me gezien in het
ogenblik van herkenning en ik zie in
de ogen van de 'vrouw, die tegenover
mij staat, dat ook zij op dit moment
dit alles weer doorleefd heeft.
„Wat is zij veranderd," denk ik,
„waar is haar charme gebleven" en
dan zie ik in die ogen een onuitgespro
ken bede. Haar man staat achter haar
Hij is het type van de klein-burger-
lijlce jaloerse echtgenoot.
„Hebben jullie elkaar nooit eerder
ontmoet?" vraagt de gastvrouw
„Ik geloof," zeg ik aarzelend, „dat
wij elkaar eens op een uitvoering van
een toneelciubje
„Pardon," zegt de vrouw gedeci
deerd, „het was op een concertavond
van de zangvereniging. Toen was u
er met mijn neef en toen heb ik u een
keer gesproken."
„Inderdaad, mevrouw, u heeft ge
lijk, ik bewonder uw geheugen."
Onze handen liggen in elkaar, iets
te lang, maar onopvallend en daarna
schud ik die van de kleine heer, die
achter haar staat, terwijl wij beiden
„aangenaam" zeggen.
TJEERD ADEMA.
Mij. Nederland schenkt
een reddingboot
Naar wij van de Noord- en Zuidhol
landse Redding Maatschappij vernemen
heeft de N.V. Stoomvaart Maatschap
pij „Nederland" te \msterdam aan
H. K. H. Prinse: Wilhelmina een mo
torreddingboot ten geschenke aangebo
den H. K. H Prinses Wilhelmina heeft
te kennen gegeven, dat zü er prijs op
stelt, dat aan deze nieuwe motorred
dingboot de naam wordt gegeven van
haar overleden gemaal, „Prins Hen
drik", die steeds een bijzondere belang
stelling voor het reddingswerk heeft
getoond.