e K.L.M.
Vloten hebben leren „wandelen"
Honderden Duitse emigranten zijn in
Italië als bedelaar gestrand
Nederlandse voorschotten verstrekt
aan de regering van Sukarno?
R
Is bruin-worden
heus gezond?
Vrijstelling wegens
broederdienst
AVONTUUR
ESIDENTIE
Karaisji onlkei
de Franeker U
Haar K.L.M. heef!
gevraagd om oph
41 slachtoffers ve
Franeker gebon
Operation Verify" is
uitnemend geslaagd
(Van onze speciale verslaggever b(j
de vloot).
£)E VLOOTMANOEUVRES der Wes
telijke mogendheden behoren tot
het verleden. De oorlogsschepen liggen
verzameld in de baai van Weymouth
en voor het laatst is aan boord van
het vlaggesehip, de ontzagwekkende
„Implacable", een conferentie gehou
den, bedoeld als een gedaehtenwisse-
ling tussen de honderden marine-offi
cieren, die allen in een min of meer
leidende positie de oefeningen hebben
bijgewoond. En zonder voorbehoud kan
worden gezegd, dat het plan, dat uit
ging van de Britse Admiraliteit, in
pile opzichten is geslaagd niet alleen,
maar dat de uitkomsten de verwach
tingen verre, hebben overtroffen. Do
oorspronkelijk geuite vrees, dat er
iets zou kunnen mislopen door een
gebrek aan wederzijds begrip, is niet
bewaarheid geworden en de operatie-
Verity, die sommen gelds heeft ver
slonden, zal in de toekomst ongetwij
feld blijken van zeer groot nut te zjjn
geweest.
De bijeenkomst aan boord van het
23.000 ton metende vliegkampschip
„Implacable", waar de admiraalsvlag
nog altijd trots van de mast woei,
stond als steeds onder leiding van de
commander-in-chief Home Fleest, ad
miraal Sir Rhoderick McGrigor.
Er bleef feitelijk niet veel anders
over dan de balans op te maken. Daar
bij moet worden vastgesteld, dat 't
bier een oefening gold, waarbij de
(rerkeljjkheid weliswaar zo dicht mo
gelijk werd benaderd, doch waarbij
men toch verre bleef van de onbarm
hartige oorlogstoestand. Dit betekent,
dat de aanvallende partijen, soms
schepen, soms motortorpedoboten of
vliegtuigen, alle voordelen aan hun
kant hadden. Als zij werden ontdekt,
en dat gebeurde dank zij de oplettend
heid van de convooibemanningen her
haaldelijk, was er toch niets, dat hen
weerhield hun aanval door te zetten
en tot midden in het convooi door te
dringen. Zo is het dus verklaarbaar,
dat de „verliezen" hoog waren; zo
valt het licht te begrijpen, dat een
■chip als H.M.S. Maidstone, het moe
derschip voor onderzeeboten, dat deel
uitmaakte van de buitenste colonne
van het convooi, zes maal getorpe-
teerd kon worden. De verwachtingen
waren, dat er veel meer schepen tot
zinken gebracht zouden worden, dan
in werkelijkheid in een convooi ooit
zou kunnen gebeuren.
Het convooi hield koers en vaart,
wat er ook gebeurde en nam geen
enkele tegenmaatregel, althans niet
op de uitreis. Ware dit wel het geval
geweest, dan zouden de aanvallers
buiten twijfel met zware verliezen
zijn afgeslagen. Op de thuisreis werd
radar gebruikt en uitwijkmanoeuvres
werden uitgevoerd, zodra de vlieg
tuigen, de onderzeeboten en de motor
torpedoboten tot de aanval overgin
gen. Daardoor werden de aanvallers
reeds ontdekt, nog vóór zij het buiten
ste „screen" hadden bereikt. In oor
logstijd zou dat betekend hebben, dat
het escorte naar de plaats des on-
heils zou zijn gesneld om op zijn beurt
de aanvallers te ljjf te gaan.
Ook het laatste deel der oefenin
gen, waarbij de vloot een mijnenveld
passeerde, heeft groot nut afgewor
pen. Opzettelijk werd een deel der
schepen door een niet-geveegd gebied
geleid, vol „dummy"-mijnen. Niet
minder dan drie schepen zijn op mij
nen gelopen, de carriers Implacable
en Theseus en de Franse lichte krui
ser „Le Fantasque". Daardoor is de
belangrijkheid van het openhouden der
havens in oorlogstijd wel heel duide
lijk in het licht gesteld.
Eén der vijfhonderd officieren, die
de conferentie bijwoonden, de com
mandant van het Britse slagschip
„Anson", captain D. Orr-Ewing D.S.O.
zeide in een kort sgesprek, dat wij
met hem mochten hebben, dat deze
manoeuvres geslaagd zijn, omdat
„de vloten der Westelijke landen leer
den lopen, voor zij beginnen te ren
nen op hun doel af".
Met deze uitspraak is de waarde
van operation Verity wel heel dui
delijk in het licht gesteld.
De plaatswaar de binnenvallende Duitse troepen in de sombere Mei'
dagen van 1940 de meeste weerstand ondervonden, was ongetwijfeld Rhenen.
Op de Grebbeberg werden de felste gevechten geleverd, vaak van man tegen
man. Zoals in heel veel plaatsen van ons land was ook in Rhenen de
materiële schade aanzienlijk. De spoorbrug over de Lek, die op 13 Mei 1940
door de Nederlandse troepen werd opgeblazen, is de enige spoorbrug, die
nog niet is hersteld. Een kijkje van de Grebbeberg op de Lek met de
vernielde brug.
Overal ter wereld liever
Er komt een centrale voor
autonummers
(Van onze Haagse redacteur)
Naar wij vernemen, zijn er thans
plannen in voorbereiding voor de op
richting van een centrale voor de uit
gifte van autonummerplaten.
Tot nu toe verstrekken de provinciale
griffies de autonummers, doch daaron
der bevinden zich langzamerhand tal
rijke dode nummers, dat wil zeggen
nummers, die in de practijk niet meer
door auto's gevoerd worden. Het is tot
dusver heel gemakkelijk een autonum-
mer te krijgen; het gevolg daarvan is
echter, dat verscheidene automobilisten
over meer dan één nummer beschik
ken en het dus gemakkelijk kunnen
verwisselen. Dat werkt niet alleen dief
stal in de hand, doch bemoeilijkt ook
de opsporing van wagens, die bijvoor
beeld na een ongeval zijn doorgereden.
Teneinde aan deze nadelen te ontko
men en dus onmogelijk te maken, dat
automobilisten op meer dan één num
mer rijden, wil men nu een centrale
voor de uitgifte ervan oprichten. Het is
de 'bedoeling, dat voortaan bij iedere
wagen slechts één nummer wordt uit
gegeven, zodat men na verkoop van 'r
auto ook dit nummer weer moet inle
veren
dan in de Heimat
(Van onze correspondent te Rome).
£R ZIJN IN DUITSLAND op het
ogenblik heel wat mensen, die om
verschillende redenen wensen te emi
greren. Deze Duitsers zien in hun eigen
land geen toekomst meer. Aangezien
de grenzen hermetisch gesloten z||n is
de enige manier om in het buitenland
te komen: illegaal. Stromen Duitsers
trekken naar Italië om te proberen
vandaar uit naar Bolivia, Argentinië of
Uruguay f» komen. Men neemt aan,
dat sinds het einde van de oorlog in
Italic ongeveer 10.000 Duitsers z|jn
bl|jven steken.
Het is moeil|jk te schatten hoeveel
Duitsers in de na-oorlogse jaren de te
benauwd geworden „Heimat" probeer
den te ontvluchten. Het doel, dat z|]
voor ogen hadden, hebben slechts zeer
weinigen bereikt, hetgeen bljjkt uit de
ondervindingen in Italië.
Avonturiers sloegen er zich tot Ge
nua door, om dan via deze poort naar
de vrijheid als kolentremmer, borden
wasser of als verstekeling weg te ko
men. Het woord „Duitser" staat sinds
1948 in een kwade reuk. Er is geen
kapitein, die een Duitsers aan boord
durft te nemen en gebeurt het onver
hoopt toch, dat er één kans ziet als
verstekeling op een schip te komen,
dan wordt hij enige dagen later weer
in Genua afgeleverd en overgegeven
aan de Italiaanse carabinieri. Zeven
Duitsers, die zich als verstekelingen
achter een berg kolen in het ruim
hadden verstopt, zijn gestikt, toen de
kolenberg door het deinen van het
schip uit elkaar viel. Enkele anderen
sloten zich aan bij Italiaanse emi
granten, die naar Argentinië gingen.
Zij waren de eersten en de laatsten.
die Argentinië oogluikend toeliet.
Inmiddels is de weg naar Rome ste
vig gebarricadeerd. De Oostenrijkse
gendarmen brengen in principe iedere
illegale grensganger naar de Franse
politieposten, die hen voor minstens 14
dagen in de vesting Kufstein vasthou
den. Hier zitten doorlopend 40 S. 50
Duitsers. Wie de vesting en de daar
op volgende terugzending wil vermij
den, kan zich melden bij het vreem
delingenlegioen. Wie door de Italianen
gepakt wordt, komt, na maanden in
gevangenissen te hebben gezeten, in
een van de gevreesde internerings
kampen terecht. Hier kunnen zij ja
ren wachten, aangezien de geailleerden
in principe tegen wedertoelating in
Duitsland zijn. Het aantal Duitsers,
dat inmiddels in deze internerings
kampen terecht is gekomen, loopt in
de honderden, waarondere vele men
sen, die al sinds 1945 vastzitten.
Passeurlinies.
B|j de barricaden hebben zich duis
tere elementen opgesteld, die de naar
het Zuiden trekkende Duitsers al hun
hebben en houden afhandig maken.
Degene, die welgesteld is, kan zich be
dienen van een soort kettingsysteem,
dat in het leven geroepen is door de
„displaced persons" in Duitsland. Dit
kettingsysteem werkt hetzelfde, als
in de oorlogsjaren in Nederland, toen
iemand die van Nederland, via Partu-
ga1 naar Engeland wilde uitwijken,
van plaats tot plaats werd getrans
porteerd.
De moeilijkheden voor de illegale
Duitsers in Italië zijn legio. Zonder
materiële middelen kunnen zij op het
ogenblik het hoofd vrijwel niet meer
boven water houden. Hoewel de Ita
lianen weer wat meer Duitsgezind
worden, is het voor hen toch moeilijk
om hun spaghetti te delen met dé vele
„bedelaars", want als „bedelaars"
worden deze Duitse zwervers be
schouwd.
Pim, Pam en Pom en het Afrikaanse avontuur
In Rome rennen honderden dagelijks
van consulaat naar consulaat. De
nacht brengen zij door op de vloer
van een klooster, toegedekt met een
deken. Daar wisselen ze van gedach
ten en schelden op de hele wereld. Al
hun in Duitsland zo zorgvuldig opge
stelde plannen zijn in rook opgegaan.
Kunnen zij niet naar Argentinië, dan
maar naar Bolivia, Peru, Vuurland,
Syrië of Australië. Waar deze staten
liggen, of hoe men daar leeft en werkt
weet b|jna niemand. Hijn enige doel ls
weg te komen. Weg van de dagelijks
door de nonnen uitgedeelde soep, weg
van de voortdurende angst door de ca-
ribinieri gepakt te worden.
In de vele consulaten wordt hun
steeds weer dezelfde vraag gesteld:
„Bent u vakman?" De wil om weg te
komen dwingt ieder om „ja" te zeg
gen. Maar er moeten proeven van be
kwaamheid afgelegd worden en velen
zakken dan door de mand. Het buiten
land wil hoofdzakelijk landarbeiders en
de Duitse technici, kooplieden enz. te
kenen blindelings een contract voor
werk op een suikerplantage in één of
ander warm land onder de evenaar.
In betere omstandigheden verkeren
500 van de 4000 Duitse krijgsgevange
nen, die enkele jaren geleden uit de in
terneringskampen gevlucht zijn. Deze
500 hebben zich metterwoon gevestigd
in Triest, Napels, Genua, Milaan en
andere plaatsen. Het zijn over het al
gemeen handwerklieden, wier arbeid
door de Italianen naar waarde wordt
geschat. Met minachting spreekt men
daarentegen over een bepaalde groep,,
die door manipulaties met de partisa-
nen vóór de Duitse capitulatie hun
have en goed uit aan hen toevertrouw
de legergoederen achterover gedrukt
hebben. Het in Milaan verschijnende
economische blad „24 Ore" had enige
tijd geleden felle critiek op de bevoor
rechte positie van zekere, door het
Duits-Italiaanse handelsverkeer, rijk
geworden kooplieden.
De tragiek van deze drie groepen
komt aan het licht in de onderlinge
onwaardige en hardnekkige strijd om
de macht. In de strijd om het dagelijks
brood gaan heel gemakkelijk de goede
eigenschappen ten onder. In gedachten
zoeken velen de weg terug, maar er
zijn er maar heel weinig, die hem wer
kelijk vinden. Het einde ligt meestal
in de steppen van Syrië, Noord-Afrika
of de Rimboe van IndorChina.
Vragen van Gerbrandy
over opzienbarend
pamflet
(Van onze Haagse redacteur)
Naar w|j vernemen heeft oud-minis
ter prof. mr. P. S. Gerbrandy, lid van
de Tweede Kamer voor de A.R.-part|j,
schriftelijke vragen gericht tot de mi
nister van Overzeese Gebiedsdelen met
betrekking tot de sinds enige dagen in
Den Haag lopende geruchten als zou
de Nederlandse regering aan Sukarno's
regering te Djokja niet alleen wapens,
vervoermiddelen en munitie hebben
verstrekt, maar bovendien een lening
van 50 millioen gulden. Eén der eerste
handelingen, die de opnieuw geïnstal
leerde overheid te Djokja met dit geld
zou hebben verricht, zou z|jn geweest
het uitbetalen van een extra maand
salaris aan alle ambtenaren, die niet
met het Nederlandse militaire bestuur
hebben samengewerkt, en wel in Nica-
guldens, waarvan het bezit vóór de val
van de republiek aan bewoners van 't
gebied van Djokja verboden was.
Deze geruchten zijn thans in druk
verspreid in de vorm van een vragen
derwijs gesteld manifest, ondertekend
door de gep. kolonel dr. W. K. H.
Feuilletau de Bruyn, waaraan wij het
volgende ontlenen:
Sukarno is terug in Djokja en de Ne
derlandse regering heeft hem voorzien
van wapens, vrachtauto's en militaire
uitrustingstukken. Is het waar dat zij
hem ook 50 millioen gulden heeft voor
geschoten voor het tweede halfjaar
1949, om hem in de gelegenheid te stel
len zijn op terreur gevestigd gezag
weer over Djokja te herstellen? Is het
waar, dat grote gebieden, op Java cn
Sumatra weer aan de republiek zullen
worden teruggegeven? Is het waar, lat
wederom duizenden loyale Indonesiërs
aan de wraak van de republikeinen
zullen worden overgeleverd? Is het
waar, dat de Nederlandse regering nog
maals 200 millioen gulden voor het
tweede halfjaar 1949 beschikbaar zal
om Sukarno's gezag in de gebieden
buiten Djokja - te herstellen? Is het
v/aar, dat wij als gewillige dienaren
van de Commissie van de Verenigde
Naties, getracht hebben de vriend
schap van kwaadwillige en onbe
trouwbaar gebleken Indonesiërs, di;
talloze Nederlanders en loyale Indone
siërs op de meest wreedaardige wijze
hebben vermoord, te kopen? Dan is
antwoord op onze houding, dat de on-
der-vcorzitV-r van het werkcomité van
het Republikeinse Parlement in Djokja
heeft gegeven, toen hij verklaarde, dat
ae strijd met de Nederlanders nu eigen
lijk pas begint, wel zeer duidelijk ge
weest. Is het waar, dat de regering
tienduizenden Indische Nederlanders
op genade en ongenade aan de Indone
siërs wil overleveren als dank voor de
loyaliteit, die zij tijdens de oorlog aan
de Nederlandse zaak hebben betoond?
Het pamflet, dat op grote schaal in
politieke kringen verspreid is en daar
veel opzièn heeft gebaard, eindigt met
de woorden: weg met de tegenwoordi
ge regering!
Toen wij ons ter zake tot het minis
terie van Overzeese gebiedsdelen
wendden, antwoordde de woordvoerder
ons aanvankelijk, dat het hem „erg
fantastisch en onwaarschijnlijk" voor
kwam. Later op de dag was hem terza
ke zwijgplicht opgelegd, aangezien de
schriftelijke vragen uit het parlement
inmiddels aangekondigd waren, zodat
bij niet op het antwoord van de minis
ter-zelf kon vooruitlopen. Volgens in
lichtingen van andere zijde zou het be
drag van 250 millioen gulden uitgetrok
ken zijn op de lopende begroting van
de regering te Batavia. De teruggave
van gebieden zou betrekking hebben
op de z.g. „pockets", waar het Neder
landse gezag, bij gebrek aan voldoende
manschappen, steeds moeilijk te hand
haven is geweest.
111. Pim zit heerlijk te kluiven aan
het malse kippeboutje. „Kom, tast
toe", roept hij vrolijk tegen twee
broertjes. „Wie weet, hoe lang het
duurt voor je weer wat krijgt". Ja,
daar heeft Pim gelijk in. Er zijn nu
eenmaal geen winkels in een oerwoud.
Pam en Pom laten zich dan ook niet
langer noden en doen ook een stevige
hap in het malse boutje. Boven hun
hoofden klingelt vrolijk dt bel. Buiten
de kooi staan de negers elkaar ver
baasd enook een beetje bang aan
te kijken. De hoofdman, die een prach
tige pet op heeft, ziet de zaak somber
in. „Mannen", roept hij tot zijn vol
gelingen, „jullie hoort het!" Hij is nog
verschrikkelijker dan verschrikkelijk,
die oude tijger! In het aanzien des
doods zit hij nog rustig op een kippe
boutje te kluiven". De andere negers
knikken met een angstig gezicht. En
waar is Pepi? Die zit boven in een
palmboom en kijkt bewonderend toe.
Vanuit het hoge topje kan hij juist in
de kooi kijken en hij knikt goedkeu
rend als hij ziet dat Pim, Pam en Pom
rustig zitten te kluiven.
Charles Eyck daagt zijn
critici uit
In verband met de critiek, die zowel
door kunstcritici als in sommige schil
derskringen is gemaakt op het kro-
ningsschilderii, dat door de kunstschil
der Charles Eyck in opdracht van de
regering is vervaardigc|, heeft Eyck
een open brief tot de Nederlandse
kunstcritici gericht, waarin hij 4000
gulden beschikbaar stelt voor een
ieder, hetzij kunstenaar of criticus, die
een beter schilderij weet te leveren,
dan hetgeen hij vervaardigde.
LUCHTBRUGVLIEGTUIG
VERONGELUKT
Een Amerikaanse Douglas Skymas-
ter van de luchtbrug is op ongeveer
tachtig kilometer ten Noordwesten
van Berlijn in de Sowjetzone neerge
stort. Het vliegtuig is, volgens rapport
van de piloot, in de lucht ontploft en
in brand gevlogen toen het de grond
raakte.
Gewoonlijk is een gezonde, kern
achtig bruine teint een teken van een
langdurig verblijf in de vrije lucht en
zon.
Daar deze kleur zich alleen ha
blootstelling onder zon vertoont, hou
den we het voor gezond en vragen ons
niet af of het werkelijk wel een uit
eb ukking van een juiste levensstijl is.
Zoals overal, wreken zich ook hier
alle leugens en overdrijving. Wat voor
de arbeider op het platteland werke
lijk een teken van gezondheid is, kan
voor de van frisse lucht en licht af-
geslotenen onzer grote steden, tot de
ernstigste gezondheids-stoornissen lei
den. We mogen niet vergeten, dat het
bruin van de huid eigenlijk een ver-
dedigingskleur is, tegen al te sterke
stralingsinwerking van buiten. Wie
zich aan deze straling blootstelt om
mogelijk snel te bruinen, verwisselt
oorzaak en gevolg en, kan het niet uit
blijven dat er in plaats van de ver-
dedigingskleur, gevaarlijke sporen zich
gaan vertonen. Er kunnen verbran
dingen van ernstige aard uit voort
spruiten, zelfs met dodelijke afloop.
Men moet zich eerst aan het lichtbad
wennen, totdat de huid in staat is, de
verdedigingspigmenten te vormen.
Men mag niet teleurgesteld zijn, dat
het bij velen in het geheel niet zover
komt. Wie door langzame inwerking
egaal en diep bruint heeft dan wer
kelijk bereikt met wat bij het bruinen
primair vooropgesteld is. Hij heeft
zichzelf en zijn huid steeds weer aan
de vrije lucht en de inwerking van
het licht blootgesteld en daardoor
maar niet door de bruining wer
kelijk zijn gezondheid gediend. Een
dagelijks zonnebad van 10 minuten is
veel effectiever dan één enkele gedu
rende 70 minuten in de week.
Inzake vrijstelling wegens broeder-
dienst voor de lichting 1950 is een re
geling vastgesteld, waaraan het volgen
de i£l ontleend:
De vrijstelling wordt verleend aan
de ingeschrevene, die ten minste drie
broeders heeft of gehad heeft, die die
nen of gediend hebben b|j de land
macht, bij de zeemacht of b|j de over
zeese krijgsmacht.
In één van deze gevallen wordt ge
acht te verkeren de broeder, die vóór
1 November 1949:
a. ten minste 30 dagen in werkelijke
dienst is geweest, of
b. ten gevolge van een na 31 Decem
ber 1945 verleend uitstel van eerste
oefening nog niet of nog geen 30 dagen
in werkelijke dienst is geweest, of
c. in het genot van militair pensioen
is gesteld, of
d. gedurende zijn verblijf in werke
lijke dienst is overleden.
Als broederdienst blijft buiten aan
merking:
a. dienst als vrijwilliger bij de natio
nale reserve;
b. dienst als vrijwilliger bij de reser
ve grensbewaking.
Voor vrijstelling wegens broeder
dienst worden onder broeders verstaan
wettige broeders en wettige halfbroe
ders. Door of vanwege de ingeschreve
ne, die voor vrijstelling in aanmerking
wenst te komen, wordt daartoe aan
vraag gedaan bij de burgemeester van
de gemeente, voor welke hij voor de
dienstplicht is ingeschreven. Deze aar-
vraag moet gedaan worden vóór 15
Augustus 1949. Ontstaat het recht eerst
na 14 Augustus 1949 dan moet de aan
vraag binnen veertien dagen na 't ont
staan worden gedaan.
TWEE MINISTERS ZIEK
Naar wij vernemen z|jn de heren
mr. J. R. H. van Schaik, vice-voorzit-
ter van de ministerraad, en L. Göt-
zen, minister zonder portefeuille, we
gens ziekte niet in staat hun ambts
bezigheden te verrichten.
BUREAU
ADMINISTRATIE
Voordam 9, Tel 3320
Postgiro 187294
REDACTIE
Achterdam 20, Tel 2274
Directie:
J. BIJLSMA en C. KRAK
Hoofdredacteur:
A KAPTEIN
de
▼lief
Kille
I Dc
XLR
Het Radioprogramma
VOOR HEDENAVOND
HILVERSUM. I, 301 m. Nieuwsberichten
o:n 7, 8 en 11 uur. NCRV: 6.00 Onze Ne
derlandse koren en korpsen. 6.30 Strijdkrach
ten. 7.15 Reginald Foort, orgel. 7.30 Actueel
geluid. 8.05 Programma-proloog. 8.10 Orato
rium „Samson". 10.45 Avondoverdenking. 11.15
Populair avondconcert.
HILVERSUM II, 415 m. Nieuwsberichten
cm 6, 8 en 11 uur. VARA: 6.20 Piano-duo.
6.40 Gramofoonplaten. 7.00 Lezing. 7.15 Nieuws!
uit Indonesië. VPRO: 7.30 Voor de jeugd.fl
VARA: 8.05 Dingen van de dag. 8.20 Pro-|
menade-orkest. 9.00 Reportage bijeenkomst van
het NW. 10.00 King Cole trio. 10.45 Lezing, j
11.15 Gramofoonmuziek.
VOOR DONDERDAG
HILVERSUM I, 301 m. Nieuwsberichten!
om 7, 8, 1, 7, 8 en 11 uur. - KRO: 8.15 Pluk H
de dag. NCRV: 12,33 „De Zevenklapper". N
J.20 Septet Johnny Ombach. 6.15 CNV- |1
kwartier. 6.30 Strijdkrachten. 7.15 Nederlandse
organisten. 7.30 Actueel geluid. 7.45 De Rege- kl
rings-Voorlichtingsdienst antwoordt. 8.05 Pro-1
gramma-proloog. 8.15 Plaatvaria. 9.00 Reisver*
halen. 9.30 „Vrij en Blij". 10.15 De Vaart
der Volken. 10.35 Gramofoonplaten. 10.451
Avondoverdenking. 11.15 Beroemde concerten.
HILVERSUM II, 415 m. Nieuwsberichten!]
om 7, 8, 1, 6, 8 en 11 uur. AVRO: 8.15
Peter Yorke en Phil Green. 12,34 „De Papa
vers". 1.15 Musicorda. 6.15 Reportage Tour|
De France. 6.45 Successen uit Amerika. 7.15
Lezing. 7.30 Les Gars de Paris. 8.05 In het
Radio-Zoeklicht. 8.15 Holland-festival. 10.30
The Skymasters. 11.15 Lys Gauty zingt. 11.45
Gramofoonplaten.
143
IN DE
DOOR
TJEERD
A D E M A
„De zuster is juist in uw kamer,
meneer Van Waardenburg", zei hij
„Kunt u de weg nog vinden?"
„Die vergeet ik nooit", zei Steensma.
Hij ging Astrid voor en klopte even
later op de deur van de ziekenkamer.
„Binnen!" riep een vriendelijke stem.
Steensma deed de deur open en
bleef glimlachend op de drempel staan
„Neen, maar, meneer Van Waarden
burg!" riep zuster Blanca. „Dat is nog
eens een prettige verrassing!"
„Zuster", zei Steensma, nadat hij
Astrid aan haar had voorgesteld, „ik
heb beloofd, dat ik nog eens bij u zou
komen. Ik wilde u graag nogmaals
verzekeren, dat ik het bijzonder op
prijs stel, wat u voor mij gedaan heeft.
Ik hoop, dat deze bloemen
Hij bood haar zijn verzameling ro
zen aan, die de zuster blij-verrast van
hem overnam.
„De regels van het huis zeggen, dat
wij van onze patiënten in geen enkele
vorm enig geschenk mogen accepte
ren", zei ze lachend, „maar deze bloe
men, meneer Van Waardenburg, wil ik
heel graag van u aannemen in de
hoop, dat u mij zult toestaan, dat ik
er ten behoeve van mijn derde klas
patiënten een zo dankbaar mogelijk
gebruik van maak".
„Ze zijn van u, zuster", zei Steens
ma. „U kunt er naar vrije verkiezing
over beschikken".
Zuster Blanca keek met blijkbare
ingenomenheid naar het blijde ge
zicht van het meisje.
„Ik begrijp het nog niet helemaal",
zei ze. „Toen uw meisje u hier op
zocht
„Dat was mijn meisje niet", legde
Steensma uit.
Zuster Blanca keek hem belang
stellend aan.
„Hoe was dat dan mogelijk, mijn-
lieer Van Waardenburg".
„Tja", zei Steensma, „ik was het
zelf trouwens ook niet. Dat wil zeg
gen ik was mezelf natuurlijk wel,
maar ik was meneer Van Waarden
burg niet. Mijn naam is Steensma en
ik draagi ook geen bril meer".
Zuster'Blanca lachte en keek As
trid aan.
„Mannen zijn vaak net grote kin
deren", zei ze. „Er is heel wat tact
en geduld nodig om ze te begrijpen
en er pleizier van te beleven. U zult
wel denken, juffrouw De Leeuw, dat
ik niet uit ondervinding kan spreken,
maar ik moet op mijn afdeling elke
dag moeder spelen over alleen maar
mannelijke patiënten".
„Heeft u zich anders over mijn ver
loofde niet te beklagen gehad, zuster?"
vroeg Astrid.
„Helemaal niet", zei zuster Blanca.
„Als ze allemaal zo gemakkelijk wa
ren, zouden we geen reden tot klagen
hebben".
Steensma keek eens rond zich in de
hem zo vertrouwde omgeving.
„Is de kamer weer vrij, zuster?"
„Ja, zeker, meneer", zei zuster
Blanca opkijkend. „Had u misschien
weer idee..7"
„Dank u, zuster. Er zijn vele goede
dingen, maar er zijn er daaronder
ook, die men zich niet meer terug-
wenst".
„Er wordt zo dadelijk een jonge
architect binnengebracht, die zijn
been heeft gebroken. Ik denk er over,
hem deze kamer te geven", zei zuster
Blanca.
„We zullen u niet langer van uw
werk houden, zuster", zei Steensma.
„Wilt u zo vriendelijk zijn mijn be
leefde groeten over te brengen aan
de Moeder-oversteaan de rector
en aan allen, dia...."
„Ik zal het niet vergeten, meneer",
zei zuster Blanca. „Uw heengaan
heeft destijds nogal opzien verwekt,
maar ik geloof wel, dat ik er in ge
slaagd ben een aannemelijke reden
voor uw plotseling vertrek te beden
ken. U was juist vertrokken, toen uw
bediende hier uw kleren bracht. Ik
heb gezegd, dat u er niet was. maar
dat u misschien wel terug zou komen,
zodat hij ze maar hier moest laten.
Toen heb ik ze naar het politiebureau
laten brengen, omdat ik wel begreep,
dat u ze nodig had. Zuster Angelica..."
„Voor haar zijn mijn groeten niet
bestemd, zuster", zei Steensma.
„Die zou ik ook niet kunnen over
brengen, mijnheer", zei zuster Blanca.
„Zuster Angelica is naar een gesticht
in Den Bosch vertrokken en zal hier
waarschijnlijk niet meer terugkomen".
Zij geleidde haar bezoekers naar
de trap en nam daar hartelijk af
scheid. Op weg naar de buitendeur
passeerden Steensma en Astrid het
mannenzaaltje van zuster Veronica.
„Astrid", zei hij, „laat mij hier nog
eens even om de hoek kijken".
Hij deed de deur open én keek naar
binnen.
Zuster Veronica zat midden in het
zonnige vertrek en breidde aan een
zwarte kous, die eindeloos lang leek.
Om haar heen, als grote kinderen,
die naar bed zijn gestuurd, zaten en
lagen een tiental mannen, sommigen
in een pyamajasje, anderen in eer.
baaien hemd of een wollen borstrok.
„Nee, maar!" schreeuwde de oude
Jacobus Bos enthousiast, „kijk daar
eens!"
De man in het roodbaaien hemd,
die in zijn slaap juist hoorbaar bezig
was een knoestige eik door te zagen,
schrok wakker en keek met nog gla
zige ogen naar de bezoeker.
„De beberonstamelde hij
ongelovig.
„Welkom, welkom in deez' dre
ven.." zong de patiënt Van Hamel
met een zware basstem.
„Als je je mond niet houdt, Caru
so!" dreigde zuster Veronica.
Ze keek van haar breiwerk op en
staarde een ogenblik nieuwsgierig
naar de man, die in de opening van
de deur stond.
„Nee, maar, meneer Van Waarden
burg!" riep ze, naar hem toekomend
„Ik zag zo gauw niet, dat u het was.
Draagt u geen bril meer?"
Steensma stapte naar binnen, stel
de haar zijn meisje voor en keel!
glimlachend naar al de hem ver
heugd aanstarende gezichten. Hier en
daar zat een nieuweling, die hem ver-
baasd opnam. Een oude man met een I
slaapmuts op keek hem verwijtend
aan en keerde hem daarna demonstra
tief de rug toe.
„Hoe gaat het hier?" informeerde j
Steensma.
(Wordt vervolgd'.
T^( KARATSJI IS AANGEKO
territoir van Pakistan door 1
de regering van Pakistan is al
Bij informatie bij de KLM we
gedeelte over de algemene op
territoir van Pakistan- Indones
de route AmsterdamCairo—
dat het vliegverbod nog niet h
EEN WOORDVOERDER var
Mstanse departement van buil
■■ken heeft te Karatsji het
j persbericht, dat Pakistan g
had de „Franeker" te Karatsji
landen, tegengesproken.
«(Volgens dit bericht moest c
lier op het Bombayse vliegvel
©mdat Pakistan het sinds de
politionele actie in Indonesië
de landingsverbod voor Ne
Vliegtuigen niet voor de Fran
prillen opheffen).
De woordvoerder verklaard,
tlM de Pakistanse regering
had verzocht om toestemmin
landen van de Franeker te Ke
dat de regering van Pakistar
had geantwoord, dat de noi
«temming zeker gegeven zou
Dit verzoek is hierop echter
ficieel herhaald, aldus de w
der.
NAAR WIJ van de zijde van
hernemen, is er geen sprake
van een weigering om het
verbod voor de Franeker op 1
Nader wordt gemeld, dat
schouwer heeft toegestemd in
zoek van de Nederlandse i
om de begrafenis van de Ne
sli chtoffers te doen uitstellen
Gister zijn nog acht lich:
Slachtoffers geborgen; dit mi
men met de drie-en-dertig, w
naar Bombay zijn overgebrae
taal een en veertig. Naar de
-Sèlen van vier der omgekome
nog gezocht.
Loy Henderson, de Amerik
fcassadeur te New Delhi, hee
33 reeds naar Bombay gebrac
men er tien geïdentificeerd,
kt acht van Amerikaanse jo
I Het stoffelijk overschot va:
Inalisten Knickerbocker en i
na een kerkelijke rouwdiei
«begraafplaats te Bombay, ter
itelcL Volgens Timberlake, A
lonsul te Bombay, is het on:
loffelijk overschot van de c
nen per vliegtuig naar de
te brengen.
In verband met de verw;
:omst van een aantal desku
.msterdam en New Delhi t
:catie der slachtoffers heei
ihouwer er in toegestemd 't vi
:de stoffelijke resten der N
slachtoffers uit het ziekenhu
bay uit te stellen.
Ley Henderson, de Ameril
assadeyr te New Delhi, we
bij de pogingen tot identific
staan door drie Amerikaanse
ten uit New Delhi.
Naar Bombay
De heer mr. B. J. Slinge:
assaderaad bij de Nederl:
iassade in India, te New I
verband met.het verongelu
de „Franeker" naar Bomba
ken.
Betuigingen van
De zaakgelastigde van 2
de heer J. K. Uys, heeft de
se minister van Buitenlar
z|jn deelneming betuigd me
K De federatie van Ned.
heeft aan de American
Guild het volgende telegran
Diep geschokt door het lo
Amerikaanse collega's, die
van de ramp van de Frane
leven kwamen, betuigen wi
zeer ernstige verlies onze
innige deelneming.
Rouwbeklag van de I
Koningin Juliana' heeft 'h.
telegram gezonden aan de f
van de omgekomen Amerik
nalisten: „Ik zend u dit blij
diepstgevoeld medeleven me
verlies. Uw echtgenoot en
raden zijn gestorven bij de
van de nobele taak om
te geven aan de verwarde -
en hun heengaan betekent
verlies voor hun beroep c
gehele wereld".
WEERBERICHT
Verwachting tot Vrije
annacht op verschillen
sen tijdelijk mist. Morg
dag wisselende bewolkii
wegend droog weer. Zv
matige wind tussen West
Weinig verandering van
tuur.
-I
