ill*.
11!
Lülii
Marion geloofde in het sprookje
üfUCBCËStTJE
Verloren Paradijs
Probeer dat eensMevrouw
Recepten van Kers,
de radüo-kookleraar
Eenvoudig meisje doei haar inirede
in Engelse hofkringen
Jurk mei doorlopende
knoopsluiiing
Vaartuig geraakte
in schietoefening
Hei Radioprogramma
Priester van de
Hoop
Ons kort verhaal
TEIT" versta
irlijke, het ab-
e. De zich wat
tist, het dorpg.
niet allereerst
allteit is geen
ïgel. Origineel
i, wat er alleen
in is en later
den blflkt, hoe.
Jiteit van alle
rderen. Zaken.
:ypt. Er is geen
schrijver verlo.
sopgave, die hfl
me letters van
Maar stelt U
brief van uw
liefdesbrieven
;etikt? Natuur,
irlangen we het
de persoon in
z'n handschrift
il is het slordig
t eigen hand-
en taal van de
wat leeft orl-
eenmaal be.
ooit weer terug
boombladen zijn
-lijk, geen twee
honden. Laat
rïoe vreemd het
en twee mensen
ïrafdruk. En de
;ze originaliteit
k te maken!
uitsluitend om-
aan het geheel
gineel is, volgt
ien we nu? Hoe
voortschrijdt en
irvolmaakt, hoe
die op de men-
gemaakt wordt,
e buitenkant bt-
oed, dat we be-
origineel. Het
een massafabri-
is het in veel
Met de huizen,
gebouwd dito. De
mannen, unifor-
En wat moe-
uniform, die
il alle indivl*
;duwt onder het-
uniformering la
ger. Het begint
rar een 40 origi-
:el doenlijk wor-
door een zelfde
lfde leerstof, die
persoonlij kheidje
altijd recht doet.
ipij verlangt nu
ie allemaal aai
is voldoen. Erger
zerne. Nog erger
ger kent de term
Dit woord is er
in mindere mate
ok uniformering,
met machines en
n dus uniforme
er mensen nog in
rjn, dreigen ze te
■lengstuk van de
ot een onderdeel
tanische fabrieks-
niformerende ten-
ral door de op-
•ne techniek sterk
een strijden voor
inaliteit, voor de
jonlijkheid van de
manitaire als om
en. Voor wie zich
ot het humanital-
op het verband
iriginaliteit. Waar
.deerd wordt tot
ïummer, wordt W
de levende na-
hij gelijk gescha-
irie.
et woord God een
id betekent, krijgt
veel dieper zin.
zelf door God ge-
betekent het in 't
m het originele,
is en wezen zal.
geroepen is om 'n
deze tijd-rulmtelijk
izelf te zijn. Want
did, zoals hij naar
ke wezen is. God
zelf te zijn en zich-
ken in een strik'
God roept
liteit! Want God
:o geschapen, niet
met deze defec-
hzelf zijn, zichzelf
levensroeping 't0*
r nauw verband te
>t. merkt pas hoe
-an onze technische
innerlijke van ons
nze technische tijd
deiiike originaliteit
ruimte. Misschien
fessor, de boer en
ms hebben om aan
;elijkschakeling 'e
Na de boterham en voor het naar
bed gaan wordt er voorgelezen. Dat is
een ijzeren principe waarvan mijn doch
ter niet wenst af te wijken. Ik kan dat
billijken. Waarom zou zij ook niet haar
portie romantiek opeisen ter versie
ring van haar weliswaar onbekommerd
maar toch ietwat eentonig bestaan?
En aangezien haar moeder zich gaar
ne als Alice In Wonderland, zo klein
maakt als de drie kleutertjes om nog
eens te kunnen ronddwalen tussen de
krekeltjes en de korenbloemen blauw
daarom onderwerpt zij zich met ge
noegen aan die dochterlijke eis. en
vraagt elke avond welwillend: En
wat zal 't wezen, dame?
Wij hebben namelijk, in de loop van
haar luttele jaren, een klein repertoire
opgebouwd. Het is begonnen met
Freddie Langeler, en wij beiden ken
nen de avonturen van haar guitig
beestenvolk van binnen en van buiten.
Zozeer, dat sommige dichtregels
spreekwoorden zijn geworden in de
huiselijke kring.
Daarna hebben wij ons hart verpand
aan Het verloren schaap van Han
Hoekstra, dat wij geestdriftig de on
sterfelijkheid van Van Alphen en zijn
„Kleine gedichten voor kinderen" toe
wensen. (Enige van die gedichten heb
ben zich trouwens eveneens een plaats
in het repertoire bevochten, en mis
staan daar gans en al niet. Hebt u wel
eens de proef genomen met: Welkom,
lieve kleine zus! en de historie van
Jan. die zo vurig een konijn begeer
de?) Wij hebben uitentreuren de vers
jes uit de oude doos gereciteerd, als
daar zijn de vermakelijke geschiedenis
van het mannetje, dat een gouden
vijfje in zijn stalletje vond, en het
droevig lot van de onverzadelijke Hol-
lebollegijs.
Wij stapten op het proza over en
lazen tot onze lering en vermaak alle
avonturen van Bolke de beer en des-
zelfs vrienden en magen. Wij verdiep
ten ons in de belevenissen van diverse
Daantjes en Harlekijntjes.
Maar geen van die alle kan in ons
beider schatting ooit stijgen tot de
hoogte van de vier kleine boekjes, die
nu al zo'n veertig jaar zich maar stil
letjes laten herdrukken. En onverdro
ten en blijmoedig, alhoewel Ik het
grondig kan dromen, sla ik maar tel
kens weer op dringend verzoek de
eerste bladzijde op van dat kleine
meesterwerk, waarvoor ergens in een
Haags park een monument staat opge
richt, en met ere: Ot en Sien.
Waarom, zo heb ik mij vaak afge
vraagd, zijn deze boekjes met hun kor
te lesjes in allersimpelste woorden zo
magisch aantrekkelijk? Waarom leest
de volwassene, tussen Galsworthy en
Couperus door, met zo warm en intens
genoegen de doodeenvoudige beleve
nissen van deze twee buurkinderen?
Hun wereld wordt afgepaald door een
huiskamer, een bleek en een stoep. Wat
daarbuiten ligt is de grote gevaarlijke
wereld, vol toeterende vrachtauto's en
omwaaiende bomen. Hun avontuurlijk
ste ervaringen zijn de ontmoetingen met
een spin, een kikker, een draaiorgel en
een kermisklant met een aap. Zij amu
seren zicH met een poppenwagen en
een paard zonder wagen.
Zij hinken en springen touwtje en
spelen met kastanjes en breien brod-
dellapjes. De volwassenen in hun we
reld zijn een vader die grapjes maakt
en zomaar een hele kachel de trap af
sjouwt. Een moeder met een degelijk
schort voor die altijd wel een minuut
je heeft voor een spelletje en een vers
ie en een lapje om een zere vinger.
Een opa-met. een baard die je boven
zijn hoofd kan tillen en een grootmoe
die weliswaar een beetje doof is maar
altijd een appel weet te vinden in de
lade van het kastje. Een zusje dat al
naar de grote school gaat en gratis de
spannendste verhalen over verdwaalde
vlinders en kinders mee naar huis
brengt.
Het is niets en het is alles. Het is
wat wij, volwassen geworden, nooit
meer terugvinden: het argeloze geluk.
Het geluk van een kleine zuivere we
reld. zonder geld, zonder eerzucht, zon
der hang naar macht of aanzien, zon
der driften en zonder twijfel.
Een geluk, dat zelfs voor menige Ot
en Sien van onze dagen niet meer is
weggelegd. Want hun moeder zit bij
de kapper of in de bioscooo en hun
vader zit te vloeken bij HollandBel-
gie en hun zusje is een kleine kribbe-
kat die om een ijsje jengelt.
Een bleek met gras en een hoop zand
laat me niet lachen. Drie hoog ach
ter met een familie boven en onder, en
hoogstens een platje met een kolenkist.
Zullen jullie binnenkort ook historie
zijn Ot en Sien? Een bezienswaardig
heid uit die goeie ouwe tijd. toen er
nog zoiets als een huisgezin bestond?
Wat zullen we vanavond eens lezen?
„Van Ot en Sien, dat ze in die ton
gingen zitten".
O wijze Diogenes
SASKIA.
A
voor huidverzorging
en teintverbetering
BLOEMKOOL SOEP
(Bordje vooraf)
Een restant gare bloemkool, het
bloemkool-kookwater, 60 gr. boter,
water, 80 gram bloem, 1 kop of
beker melk, 1 eidooier, wat fijne
nootmuscaat, zout en peper, 3 bouil
lonblokjes en wat gehakte peter
selie.
Wrijf de gare bloemkool door een
zeef, voeg dit bij het bloemkool-
vocht en vul dit met water aan :ot
1<4 liter.
Breng dit mengsel aan de kook,
maak van de helft melk en de
bloem een klontvrij papje en roer
dit bij het kokende groentenvocht,
laat de osep enige ogenblikken
zachtjes doorkoken.
Breng de soep op smaak met de
bouillonblokjes en wat zout en pe
per en vroeg er de boter aan toe.
Klop het eidooier flink luchtig,
roer er een weinig nootmuscaat en
de rest van de melk bij. Voeg kort
voor het opdienen het ei-melkmeng
sel bij de soep en strooi er wat ge
hakte peterselie in.
Dien deze soep vooral goed warm
op.
Om de soep wat krachtiger te
maken kan men, al vorens de soep
te binden, er pl.m. 100 gr. gehakt,
aan balletjes, er aan toevoegen.
HONGAARSE KABELJAUW.
Een kabeljauw, pl.m. I34 pond,
(zonder staart) zout, 1 theelepel pa
prika, 2 eetlepels tomaten ketchup,
gehakte peterselie, 1 kopje melk,
wat citroensap van citroen, wat
boter, een flinke scheut slaolie en
wat bloem.
Zout de vis, haal deze even door
de melk en daarna door de bloem.
Laat in een koekenpan de sla
olie en wat boter goed warm wor
den en bak hierin de vis vlug aan
beide kanten goud bruin van kleur,
besprenkel de vis met wat citroen
sap.
Maak van de rest melk, de pa
prika en van de tomaten ketchup
een sausje.
Giet dit sausje over de vis, laat
het geheel nu met gesloten pan on
geveer 10 min. zachtjes gaar sto
ven, doch de vis nu en dan met
saus overgieten.
Leg de vis op een schotel, giet er
het sausje over en wat gehakte
peterselie.
Geef er verse aardappelen en een
komkommer- of tomaten-sla bij.
PORTUGESE
GESTOOFDE KOMKOMMER.
Twee grote komkommers, 50 gr.
boter, 150 gr. spek, zout, 1 flinke
eetlepel kerry poeder, 2 sla-uities,
Y\ liter komkommer kookvocht,
wat soepen aroma, 20 gr. bloem,
wat gehakte peterselie en eventueel
1 hard gekookt ei.
Schil de komkommer, doch even
proeven of de uiteinden daarvan
niet bitter zijn, en schaaf de kom
kommers op een rauwkostschaaf
aan kleine stukjes.
Doe deze dan in een pan met een
weinig zout en laat ze zachtjes gaar
stoven in eigen vocht. Laat deze
groenten daarna op een vergiet goed
droog uitlekken, maar het kook
vocht opvangen.
Snijd het spek aan zeer kleine
stukjes bak deze stukjes goud
bruin van kleur en schep de stuk
jes uit het spekvet.
Snipper de ui fijn, fruit de helft
hiervan met de kerry in het spek
vet en werp het in een andere diepe
pan. Roer er de bloem en de boter
door, maak er met het komkommer
kookvocht een mooi gebonden saus
je van.
Breng het sausje goed op smaak,
eventueel met enkele druppels soe
penaroma.
Roer nu de gage komkommers,
de stukjes spek en wat gehakte pe
terselie door het sausje en dan de
rest van de gesnipperde sla-ui.
Doe de groenten op een schaal,
strooi er het gehakte harde ei en
wat gehakte peterselie over; geef
er varkenslapjes en verse aard
appelen bij.
(Van onze correspondent te Londen).
De Woensdag aangekondigde, door de
Koning goedgekeurde verloving van
zijn neef, graaf Harewood met de een
voudige 22-jarige te Wenen geboren
mej. Marion Stein, kwam hier als een
verfrissend nieuw onderwerp van ge
sprek na het monsterachtige proces-
Haigh.
Het huwelijk van het jonge paar, dat
in de vroege herfst in een Londcnse
kerk zal plaatsvinden, zal een der
hoogtepunten van het seizoen worden.
De slanke, zwartgelokte Marion heeft
met één slag meer persoonlijke plaats
ruimte in de Engelse bladen weten te
veroveren dan Attlee in een heel jaar
krijgt. In Engelse society-kringen heeft
deze verloving evenveel opschudding
en commentaar verwekt als het mor
ganatische huwelijk destijds van de
graaf's oom, Koning „Teddy" met de
Amerikaanse mevr. Wally Simpson.
De 26-jarige George, Earl of Hare
wood, de oudste zoon van de zuster
van de Koning, werd n.l al enige jaren
door vele rijke adellijke Engelse ma
ma's als prooi nummer één voor hun
debuterende dochters beschouwd. Dat
deze grootste vangst van het seizoen
aan de haak is geslagen door de vrij
wel onbemiddelde dochter van een uit
Wenen geëmigreerde „muzikant" is
voor deze mama's moeilijk te verkrop
pen, om van de stijve oudere garde
onder de Engelse hofkringen nog maar
te zwijgen! Deze laatsten troosten zich
dan ook maar met hun redenering, dat
men van de jonge graaf eigenlijk alles
had kunnen verwachten, sinds hij de
neef van de Koning enkele maanden
geleden een vaste baan aannam als mu
ziekrecensent van het uiterst linkse so
cialistische weekblad New Statesman
and Nation.
Het krantenverslindende Engelse pu
bliek verheugt zich echter over deze
democratische en romantische affaire en
geniet van alle bijzonderheden omtrent
het jonge paar. Hoe Marion bijv. op de
vooravond van haar verloving in een
slee van een hofauto van haar beschei
den ouderlijke woning werd afgehaald,
en naar het St. James Palace werd ge
reden om daar officieel te worden ont
vangen door de Princess Royal, de
moeder van haar verloofde. In kleuren
en geuren kon men lezen, dat Marion
hier een eenvoudig blauw linnen jurk
je met een bolero'tje voor had aange
trokken en maar blootshoofds gegaan
was omdat zij geen bijpassende hoed
had. Hoe de jonge graaf zich hierbij
in de tijd had vergist en nog in zijn
bad zat, toen zijn verloofde in het na-
leis arriveerde. Hoe op de dag der
verloving, 's Woensdags, Marion alleen
thee moest gaan drinken bij de oude
Queen Mary in het Marlborough House
en zij deze haar prachtige antieke ver
lovingsring niet kon tonen daar de
graaf een veel te grote maat had ge
kocht en hij hem 's ochtends naar de
juwelier had moeten terugzenden om
hem kleiner te laten maken.
In hun eenvoudige woning in Mel-
bury Road, Kensington, te Londen, ver
leenden de min of meer opgewonden
maar stralende Pa en Ma Stein een
soort audiëntie aan de pers. In hun ge
broken Engels vertelden zij hoe zij in
1937 met hun dochtertje Marion uit
Weenen naar Engeland waren geëmi
greerd. De heer Erwin Stein, die in
Wenen dirigent was geweest, had in
Londen werk gevonden bij een muziek
uitgeverij. Hij had de muzikale Marion
drie jaar lang piano laten studeren bij
de bekende Engelse pianist Kendall
Taylor en zij was reeds verscheidene
malen op concerten opgetreden.
Marion had graaf Harewood verleden
jaar voor het eerst tijdens een muziek
festival ontmoet In het Engelse dorpje
Aldeburgh, waar zij een pianovoor
dracht had gegeven. Zij werd aan hem
voorgesteld door de componist Benja
min Britten, die een vriend van de
oude heer Stein is. De graaf, die een
groot muziekliefhebber is, was de
directeur van Benjamin Britten's
„English Opera Group". Hun beider
hartstocht voor klassieke muziek had
hen al spoedig nader tot elkaar ge
bracht. Gedurende de afgelopen winter
kon men hen geregeld samen op Lon-
dense concerten en opera's aantreffen,
meestal op de goedkopere plaatsen.
Hoewel zij toen tegenover de pers
voorgaven slechts goede vrienden te
zijn, wisten de bewoners van Melbury
Road zo langzamerhand wel betèr.
Avond aan avond zagen zij de vóór
oorlogse grafelijke sportauto hun
enigszins vervallen straat inzwaaien en
parkeren voor no. 22, om dan even la
ter het jonge paar arm in arm naar
buiten te zien komen, nagewuifd door
Pa en Ma Stein.
Zaterdags zag „de buurt" graaf Ha
rewood geregeld met grote boodschap
pentassen van Ma Stein naar de win
kels trekken om zijn toekomstige
schoonouders behulpzaam te zijn, als
Marion nog niet van haar pianostudies
thuisgekomen was.Gedurende de
week-ends was hij dan meestal ge
kleed in een geribde fluwelen broek,
een open sporthemd en hel gekleurde
sokken. Van het vroege voorjaar af
kan Melbury Road zich ook maar niet
één avond herinneren, waarop Marion
niet door haar koninklijke vriend was
afgehaald.
Nadat Marion Woensdagmiddag ken
nis had gemaakt met Queen Mary,
heeft zij Donderdag, Koning George en
Koning Elizabeth de oom en tante
van haar verloofde ontmoet in Buc
kingham Palace. Pa en Ma Stein heb
ben tot dusver alleen nog maar ken
nis gemaakt met de moeder van de
graaf, de Princess Royal, zuster van
de Koning. Haar echtgenoot, de 6e
graaf Harewood, is in 1947 overleden.
Marion's verloofde erfde toen de titel
en is nu de' 7e graaf Harewood. Hier
mede staat hij nummer elf op de lijst
van Britse troonopvolgers.
Voor de dames, die houden van een
vlot, goed-zittend jurkje met doorlo
pende knoopssluiting, hebben we hier
een eenvoudig patroon, dat U zowel
in linnen of katoen als in een wollen
stofje kunt uitvoeren. Voor een boven
wijdte van 96 cm kunt U volstaan met
3 m. stof (zonder val of klim) van 90
cm breed.
U maakt eei'st de figuurnaadjes in
het voorpand elk met 3 cm stofver-
bruik, in de voorbaan 2 cm, in rugpand
en rugbaan ly2 cm, elk. Dan naait U
het beleg tegen de voorkanten en sluit
de zij- en de schoudernaden.
De rok met het lijfje verbinden. De
mouwen worden met de onderkant tus
sen de dubbele stof van de manchet
genaaid, die desgewenst ook kan ver
vallen en over de kop even ingehouden
in het armsgat gezet. De hals-rand naait
U tussen de dubbele stof van de
kraag. De knopen en knoopsgaten wor
den op de Imiddenvoorlijn aangebracht.
Heeft U bedrukte stof, dan is het
wel aardig, als U langs de kraag en op
de mouw een effen bandje stikt. Ook
een losse kraag en mancnetten van
smetteloos wit piqué staan altijd keu
rig. Bij een wollen jurkje kunt T) de
kraag, manchetten en ceintuur enige
keren doorstikken als garnering.
Voelt U niet voor een doorlopende
sluiting, dan maakt U in de rok mid
denvoor een naad. Wel moet U dan de
linkerzijnaad in de taille van eensplit-
je voorzien met drukknoop- of trek-
sluiting.
Het tweede modelletje toont U nog
een kleine variatie. De overslag aan
het voorpand vervalt, de beide voor
kanten worden met een flinke inslag
tegen elkaar op een reep stof geregen
en op 1^ a 2 cm breedte vastgestikt.
De reep stof vormt dus een vestje, dat
maar net te zien komt, en dat U zo
hoog of zo laag kunt nemen als U zelf
wilt. Bij een wollen jurkje kan dit heel
goed van donkerder tint fluweel zijn
met aan weerskanten een rijtje kleine
fluwelen knoopjes. In de rok maakt U
dan langs de middenvoornaad stiksels
op dezelfde breedte, of U stikt daar op
dezelfde manier een reep stof onder.
De hals maakt U 2 cm dieper of U
maakt het kraagpatroon vanaf demid-
denvouw 2 cm.
Tussen Vlieland en Texel
Het rij ksbetonnings vaartuig „Wad
denzee" was Donderdag in het Storte-
melk aan het peilen. Op een gegeven
ogenblik er zouden schietoefenin
gen gehouden worden en zodoende was
het gebied tussen Vlieland en Texel tot
gevaarlijk terrein verklaard vloog
een militair toestel, dat een sleepzak
achter zich had, recht over het schip.
Even later vloog ook een jager over en
schoot hoogstwaarschijnlijk op de zak.
De kogels vlogen de bemanning van de
„Waddenzee" om de oren en sloegen
vlak naast het schip in het water.
Nader vernemen wij, dat het Belgi
sche vliegers geweest zijn, die bij
slecht zicht er hing een laag wolken
dek waarschijnlijk „in de hitte van
het gevecht", de „Waddenzee" niet heb
ben opgemerkt.
AAH DÉ
POEPEN,
JONGEMS,
WAT EEH-
8i$ANö
VOOR HEDENAVOND
HILVERSUM I, 301 m. Nieuwsberichten
era 7, 8 en 11 uur. KRO: 6.15 Journalistiek
weekoverzicht. 6.30 Strijdkrachten. 7.15 Vraag
gesprek. 7.30 Guus Jansen, piano. 7.45 Voor
de Nederlanders in Duitsland. 8.05 Reportage.
8.20 Lichtbaken. 8;45 Philharmonisch-orkest.
9.00 Orkest zonder naam. 9.45 Kruisklank-
puzzle. 10.00 Omroep-Kamerokest. 10.30 Koor
zang. 11.20 Opera-orkest van Monte Carlo.
HILVERSUM II, 415 ra. Nieuwsberichten
om 7, 8 en 11 uur. VARA: 6.15 Liedjes
en melodietjes. 7.00 Artistieke staalkaart.
\PRO: 7.30 „Amsterdam ontvangt". VARA:
8.05 Dingen van de dag. 8.15 Metropole
orkest. 8.45 Vrolijk programma. 9.45 Socialis
tisch commentaar. 10.00 Vindobona schram-
mel'n 10,25 Flitsen. 10.40 Orgel-Ensemble.
11.15 Sfeer, en rhythme. 11.45 Bing Crosby
zingt.
VOOR ZONDAG
HILVERSUM I, 301 m. Nieuwsberichten
om 8, 1, 7.30 en 11 uur. KRO: 8.30 Hoog
mis. 12.40 Amusements-orkest. NCRV: 6.30
Strijdkrachten. 7.00 Kamerkoor. 7.15 Kent gij
uw Bijbel? KRO: 7.50 In 't Boeckhuys. 8.12
„Uit en Thuis". 10.37 Actualiteiten. 10.45
Avondgebed. 11.15 Avondconcert.
HILVERSUM II, 415 m. Nieuwsberichten
om 8, 1, 6, 8 en 11 uur. VARA: 8.40 Kin
derkoor. 11.15 Triangel. AVRO: 12.40 Pierre
Falla, orgel. 1.20 Zigeunermuziek. 2.30 Opera.
VARA: 6.15 ReportageTour de France.
VPRO: 6.30 „Amsterdam ontvangt". 7.00 Kin
derfeest. 7.30 Bijbelvertellingen. VPRO: 8.05
Actualiteiten. 8.15 Opera, vervolg van 2.30
uur. 9.20 Actueel nieuws uit de huiskamer.
9.30 Lucienne Boyer zingt. 9.55 Waltztime.
10.20 „Een avondje thuis, uit". 11.15 Dans
muziek.
VOOR MAANDAG
HILVERSUM I, 301 m. Nieuwsberichten
om 7, 8, 1, 6, 8 en 11 uur. - NCRV: 8.15
Te deum laudamus. 12.33 NCRV-koor. 1.15
Mandolinata. 6.00 Promenade-orkest. 6.15
Sportrubriek. 6.30 Strijdkrachten. 7.15 Onder
de NCRV-leeslamp. 7.30 Actueel geluid. 7.45
Landbouwrubriek. 8.05 Programma-proloog.
S.15 Kerkconcert. 9.00 Reisverhaal. 9.30 Met
band en plaat voor U paraat. 10.25 Sweelinck-
kwartet 10.45 Avondoverdenking. 11.15
George Gershwinconcert.
HILVERSUM II, 415 m. Nieuwsberichten
om 7, 8, 1, 6, 8 en 11 uur. - VARA: 8.18
Gevarieerd programma. 12.00 Accordeola.
12.38 The Kilima's. 1.20 Metropole-orkest. 6.20
Stafmuziek. 6.45 Parlementair overzicht. 7.00
Reportage. 7.30 Promenade-orkest. 8.10 Din
gen van de dag. 8.20 Italiaans opera-concert.
8.50 Het buurtleven in Amsterdam. 9.10 Ac
tuele kanttekeningen. 9.45 Lezing. 10.00 Viool
en piano. 10.25 Nederlands Kamerkoor. 10.45
Cor Steyn, orgel, 1L15 Dansmuziek,
IN EEN NEVEL van rood en goud
stijgt de zon op uit haar bed van
grillige wolken en heuvelkammen aan
de verre horizon. Zij wekt de weinige
planten, die in dit naakte deel van
China groeien; zij wékt de dieren, de
vossen, de hazen. Maar de vele koude
mensenlichamen, die als een uiteen
gerukte karavaan overal verspreid lig
gen, kan zij niet meer wekken. Die zijn
voor altijd ingeslapen. Hiin zielen hui
len hun klacht, als de stormwind over
de heuvels ziert. Oorlog in China....
TK ZIT NAAST het raam ineengedoken,
huiverend van de kou, die door alle
kieren van het kleine, vervallen ge
bouw naar binnen dringt.
Een granaat scheurt door de lucht,
knetterend als de bliksem, en doet een
wolk van zand en bloed opvliegen met
een droog ploffend geluid. Een machine
geweer ratelt in ironische regelmaat.
Achter me. liggend op een hoop vod
den, hijgt een stervende man. Toen ik
daarstraks binnenkwam, vroeg hij,
haast nog voor ik zijn nietige gestalte
in de hoek bemerkt had: „Komen ze
al?" „Het- zal niet lang meer duren",
antwoordde ik voorzichtig. „U moet
hier,weg. Ze gijn even door de rege
ringstroepen tegengehouden, maar het
granaatvuur komt nu weer dichterbij".
Even lag hij stil voor zich uit te kij
ken: alleen zijn schurende adem liet
Mijken dat hij nog leefde. Toen schudde
hij zijn hoofd en zei: „Neen, neen. Ik
bedoel onze bondgenoten. Waar zijn
ze? Zijn ze nog niet met de volkslegers
slaags geraakt?"
Ik weet niet, waarom ik in deze hel
gebleven ben, bij die stervende die
wachtte op de komst van de reddende
legers. Af en toe, als het kanonvuur
aazwol tot de kracht van een orkaan,
of als een vlakbij inslaande granaat
het hutje deed trillen, duwden zijn
benige armen het uitgeteerde lichaam
omhoog, en fluisterden zijn lippen:
„Daar zijn de onzen.. Daar zijn onze
Westerse bondgenoten. In de vorige
eeuwen hebben zij ons gedwongen,
onze grenzen te openen en vreemdelin
gen binnen te latenNu zijn de
vreemde invloeden in ons rijk ons te
machtig geworden. Ze zullen ons nu
zeker komen helpenZe zullen zeker
de gevolgen ervan aanvaardenEn
als dan het geschut even zweeg, gilde
hij met angst in zijn versleten stem:
„Ja, ze zullen zeker komen! Ze moeten
komen
Maar ik wist, dat ze niet zouden ko
men. Elke inslaande bom schreef in
bloed de ondergang van het Hemelse
Rijk Elke soldaat, die met een onder
drukte kreet of met de wilde schreeuw
van een dier de handen tegen de borst
klemde en zijn ziel zich voelde los
scheuren, riep de nederlaag naar het
zuiden. En elk bataljon, dat met witte
vlaggen naar de overzijde van het
front trok, trok een pijler weg uit het
bouwwerk van de Tijd.
De man, die bij me in de hut lag, wist
dit niet. Hij vertrouwde op het wonder,
dat nooit komen zou, omdat in
Washington „een generaal met een ver
moeid gebaar zijn opdracht aan de
Amerikaanse regering teruggegeven
had".
Vlak voor het gebouwtje sloeg een
projectiel in; de ruit brak in scherven
en ik trok me snel terug in een veili
gere hoek. Ik zag nu plotseling de
eerste communistische soldaten. Als
grauwe wormen kropen ze over de kale
grond om de weinige dekkingsmoge
lijkheden zo goed mogelijk te benutten.
Het was een angstaanjagend gezicht;
het gaf de indruk van iets onverzette
lijks, van een onafwendbaar noodlo*.
Ineens schenen de soldaten me in tie
gaten te hebben. Blijkbaar had ik me
te dicht aan het venster gewaagd.
Weer trok ik me ijlings terug, maar het
was al te laat. De explosies kwamen nu
vlak bij; een kogel verbrijzelde de
laatste vensterruiten. De oude was nu
rechtop gaan zitten; zijn ogen stonden
wijd open en met zijn uiterste krachten
probeerde hij op te staan. „Daar zijn
ze", stamelde zijn reeds verstijvende
mond. „Bidt tot Uw God en dank
Hem., ik wist dat zij komen zouden.."
Hij kroop haast naar de deur, die vlak
voor hem door een donderende ont
ploffing uit haar hengsels werd geslin
gerd en staarde wankelend en met
trillende lippen naar buiten. Ik trachtte
hem terug te trekken, maar hij klampte
zich met een wonderlijke taaiheid aan
de deurpost vast. „Laat me, laat
me..." smeekte hij.
Eerst toen een soldaat over de vlak
te snelde en zijn geweer op hem aan
legde, drong de waarheid tot hem door.
De kogel sloeg hem in de borst en ik
moest hem naar zijn bed terugsiepen.
Daar bleef hij liggen. In zijn ogen
brandde een vloek over het Westen.
Een nieuwe explosie dreunde; ik keek
op en zag door het versplinterde dak
een inktzwarte hemel, waaruit enige
niet te onderscheiden voorwerpen
dwarrelend naar beneden kwamen. Ik
bleef er naar staren; toen ze vlak bij
waren, voelde ik iets langs mijn arm
schuren en op hetzelfde ogenblik stort
te de hut om mij heen in puin. Maar
de oude man was al gestorven.
Toen ik later in een ziekenhuis bij
kwam, voelde ik duidelijker dan ooit,
dat China verloren was.
FRANS GROSFELD
