Sjahrir, de komende man in de RepubÜek
De Zwarte fi
rchidee
r
I^aatsie ^%jieuws
Heiloo
DOVES-sucessen
Indonesiër deelt het pessimisme van Dr. Van
Mook en Knickerbocker
Het Radioprogramma
Koedijk
Pim, Pam en Pom en het Afrikaanse avontuur
Heer-Hugov/aard
De Rijp
scheid bij de tram
twintigste Mei van 't
■de de heer A. Broekhuizei I
ur, zijn veertigjarig jubiW j|
ederlandse Spoorwegen. TW 1
enblik van afscheid nemen aac'
en gaat de conducteur,
Alkmaar en Bergen en ook L
en Warmenhuizen misschim!
naam, maar zo veel te bete
cht kennen, met pensioen. r
en twintig jaar was de hee
izen conducteur op de tratü
voor 't laati
■tZwolle. Ook in Goes en
oven knipte hij een aantal
kaartjes. Toen werd hij over.
t naar Alkmaar,
rste nacht, dat hij in de kaai-
>p, kwamen de Duitsers het
d bombarderen. „Een mooi
aldus de heer Broekhuizen. Ja,
tsers, die hij in de oorlog zo
vervoeren kreeg, waren geen
van hem.
erinneren ons nog, dat conduc-
oekhuizen in de dagen van de
op de Italiaanse kust en de
volgende verrassende gebeurta.
n dat land, een stuk carton ga.
aakte, met het passende op.
„Alleen voor Amerikaanse en
weermacht" als tegenhanger
hatelijke gele papiertjes „Nur
hrmacht"
ig reed onze snaakse conduc.
altijd zo laconiek voor de dag
nen, voor 't laatst op de tram.
'indt in de 2de klas wachtkamer
ciële afscheid plaats.
:er Broekhuizen, die helemaal
indruk maakt van in de zestig
U moest eens zien met welk
plesse hij altijd op de rijdende
j de overweg van de Breêlaan
wensen wij nog vele jaren
Iverdiende rust toe!
dental DOVES-athleten is Zon
ar Den Helder geweest, waar
haar wedstrijden hield,
ilechte weer beïnvloedde de
es ongunstig, zodat geen top-
en verwacht konden worden,
[eilooërs hielden zich goed,
;e kwamen met vijf 1ste, twee
twee 3e prijzen thuis,
esultaten waren:
;ns B: M. Meyer le p. 600 m.j
la 3e p. 600 m.
ins A: C. Meijer le p. hoog-
n; C. v. d. Horst 2e pr. hoog-
n.
a: KI. Blokker (als junior) 2e
m klasse B; R. Stam le pr.
i. klasse D; J. v. d. Horst (als
le pr. polshoog klasse C.
es: N. Kareis 3e p. 100 m klasse
de Groot le p. hoogspringen
C.
AVOND-VIERDAAGSE
ladere controle is gebleken, dat
■nevrouw Bruul-Bakker, doch
tw Schouten-Groot uit Ede de
deelnemende dame was. Hasr
eneens een souvenir worden
ien.
:ns de sluitingsavond is een
ïonnaie met inhoud gevonden,
te bekomen bij de heer J. v. d.
er Jr., Holleweg 21, Heiloo.
Marktberichten
IAAR, 1 Augustus. Opgave van bet
vee: 47 stuks vette koeien, 47
kalveren en 252 vette schapen; alk'
Centrale,
1 Augustus. Aardappel^111
muizen 6-9; slahonen 60-36; «tok-
n 52—72; stamsnijbonen 12—42; pronk-
38; tuinbonen 4—6; doperwten 12—28;
14—22; komkommers 6—
A 24-35 en bonken 20-23;
ol: IA 28-50, I 15-22 enfII 6-12;
ol 6—9; savoye kool 7,20; groene kool
8—22; postelein 6—22; sla 1,50—7;
8—22,50; rabarber 4—10; rode bieten
>een 7—23; waspeen 6—14; uien 6-8;
'nten 2—6; selie 3—7; augurken 12;
Ibessen 40—52; klapbessen 12—28; Ver'
-20; frambozen 38 per doos; druiven:
thalers 1,16—1,46; meloenen: net 16—70
GENDTJKER GROENTENCENTRALE,
stus: 40.000 kg aardappelen: eerstelin-
0-8, drielingen 4,30-5,60 en bi. eigen-
6,90—7,50; 5000 kg rode kool 5—5,70;
slahonen 34-35,90; 1200 kg tomaten:
B 33 en C 30; 1700 kg witte kool
)RDERMARKTBOND, 2 Augustus.
kg aardappelen: eerstelingen 7,50-
ode eerstelingen 9—9,80, eigenheimers
80, hl. eigenheimers 6,50—7,90, bintje*
90, Koopmans blauwe 6,70—6,80 en
ders 7,40; 1000 kg rode kool 5; 11.0°°
e kool 9,60-11,60; 900 kg gele kool
1600 kg slaboncn 31-36; 400 kg zd*
25-26.
2 Augustus. Aan*
55.500 kg aardappelen: Schotse mui'
8,50, grove idem 7,20—7,40, drielingen
ode Schotse muizen 8,90-9,50, eigen.'
6,50-7,00, bintjes 6,50-7,10 en &oV*
7,20; 250 kg slabonen 29—31»
g rode kool 6-6,10; 200 kg bieten 6-'
g witte kool 10.
|V ZIJN LAATSTE op gramofoonplaten bewaarde woorden, noemde de bjj
jcraneker"-ramp omgekomen Amerikaanse journalist Knickerbocker
twee namen: Dr. Van Mook en Sutan Sjahrir. Deze beide staatslieden zou
den naar de mening van de Amerikaanse persman nog een grote rol ver
vullen in de ontwikkelingsgang van Indonesië.
Knickerbockers zienswijze was pessimistisch. Hetzelfde geldt \an Br. \an
Mook wiens meningen door de dagbladpers in ruime kring bekend werden.
Maar hoe denkt Sjahrir? En wat weten we eigenlijk van deze merk
waardige man? Hat is zijn huidige rol? Hierover schrijft Noel Buckley,
correspondent van Reuter in Batavia, het volgende:
Een der grootste dienaars
van de Republiek
r>p 6 JUNI j.l. arriveerde per vlieg-'
tuig van de Commissie der Verenig-
da Naties, Sukarno weer in Djokja
karta. Hij is opnieuw president van
de Indonesische Republiek, waarvan
het grondgebied kleiner is geworden,
maar waarbinnen toch nog altijd ette
lijke millioenen mensen wonen. Op het
moment dat Sukarno terugkeerde naar
,jjn residentie in het hart van Java,
ontbrak er één belangrijke figuur on
der de velen, die hem verwelkomden:
Sutan Sjahrir was niet aanwezig.
Sutan Sjahrir staat niet tegenover
het huidige republikeinse bewind. Men
verwacht, dat hij binnen niet al te lange
tijd opnieuw tot een hoge functie ge
roepen zal worden. Voor het moment
evenwel beschouwt hij d- politiek van
Sukarno en Hatta als te weinig wijd-
blikkend in haar doelstellingen. Hij
was op die befaamde 6 Juli thuis in
zijn eenvoudige woning aan de Java-
weg in Batavia en met zijn karakte
ristieke jongensachtige lach zal hij ge
praat hebben over de vreugdevolle
plechtigheid die zich op dat ogenblik
in Djokjakarta afspeelde. Hij, die de
eerste minister-president van de Re
publiek is geweest, verkoos liever
thuis te blijven.
In November 1945 werd hij tot mi-
nister-president gekozen, drie maan-
Door NOEL BUCKLEY
Reu ter-correspondent
in Baiavia
den nadat de Republiek was gepro
clameerd. Sjahrir trad op de voorgrond
als de verdediger van de Republikein
se zaak tegenover de geallieerden, die
nog wantrouwig stonden tegenover het
met behulp van Japanse wapenen aan
de macht gekomen nationalisme, door
zijn kennis van de Westerse opvattin
gen. zijn begrip van de Westerse be
schaving, zijn bekwaamheid ais diplo
maat, zijn humor, zijn gemakkelijke
manieren en aangename persoonlijk
heid, won hij het respect van de Hol
landers, de Britten, de Amerikanen en
van de Australiërs in gelijke mate.
In de jaren die sindsdien zijn voor
bijgegaan is dit respect verdiept, on
danks crisis en conflict, zelfs bij de
Nederlanders.
Dienaar der Republiek
CUTAN SJAHRIR is nu precies veer
tig jaar oud. Hij studeerde in Lei
den. Twee jaar na zijn terugkeer in
Indonesië, in 1934, werd hij door de
Hollanders gearresteerd als politiek
verdacht, en hij verbleef in gevangen
schap tot aan de Japanse inval in 1942.
Gedurende de Japanse bezetting
bleef hij in contact met de nationalis
tische beweging, maar hij liet zich in
geen enkel opzicht en in geen enkele
functie door de Japanners gebruiken.
Hij verzamelde een kleine kring van
jonge intellectuelen om zich heen, tot
wie hij sprak over nationalisme, socia
lisme en economische onderwerpen,
over de problemen waarmee hij zich
had beziggehouden en over de denk
beelden. die hij had verworven in de
acht jaren van internering, die hij
hoofdzakelijk had gevuld met lezen en
denken.
Bewaakt door de Japanse bezetters,
maar in voortdurend nauw contact met
zijn geestverwanten, was Sjahrir een
SJAHRIR
nog afzijdig
der eersten, zo niet de eerste van de
leidende nationalisten, die de mogelijk
heden zag toen de Japanse ineenstor
ting naderde.
Onder zijn invloed, in directe samen
werking met president Sukarno en dr.
Hatta, nu vice-president en minister
president, en met zijn studentengroep,
werd de onafhankelijkheidsverklaring
voorbereid. Deze zou, naar hij vertelt
in zijn kortelings vertaalde boek „Uit
de Verbanning" zuiver revolutionnair
en anti-Japans van opzet zijn geweest,
maar de gebeurtenissen in de laatste
stadia ontsnapten aan zijn controle.
Niettemin toen in Augustus 1945 Su
karno en dr. Hatta de verklaring van
de Indonesische onafhankelijkheid af
kondigen, deed Sjahrir alles wat hij
vermocht om de eenheid der nationa
listische beweging te bewaren. Door
deze proclamatie, hoewel ze afweek
van het oorspronkelijke ontwerp, was
de Republiek althans van stapel gelo
pen en zijn hoop was, en is nog
steeds verbonden met de Republiek.
Sjahrir ging mee met de Republiek,
hij aanvaardde zijn hoge post en ge
durende achttien maanden worstelde
hij met haar binnen- en buitenlandse
problemen. Toen, in Juni 1947, acht
tien dagen voor de eerste Hollandse
politionele regering, legde Sjahrir zijn
functie als minister-president neer.
Toen de politionele actie begon, begaf
hij zich naar het buitenland en trad op
als reizende ambassadeur van de Repu
bliek in India en de Verenigde Staten.
Sjahrir een gematigd politicus?
SJAHRIR wordt dikwijls beschreven
als een gematigd politicus, maar dat
is feitelijk onjuist. Hij is gematigd in
de humanistische zin van het woord
en hij begeert elke destructieve kracht
te vermijden. Maar hij is even vast
besloten als wie ook om het Republi
keinse ideaal van een souvereine, on
afhankelijke Indonesische natie te ver
wezenlijken. Toen op 18 December
1948 Nederlandse parachutisten Djok
jakarta veroverden, was Sjahrir spe
ciale adviseur van "ukarno; samen
met deze en met de vroegere minister
van buitenlandse zaken Hadji Agoe
Salim, werd Sjahrir overgebracht naar
Brastagi in Noord-Sumatra. Hij was
de eerste dér leidende Republikeinen
aan wie enige vrijheid van beweging
werd toegestaan en in midden Januari
1949 bracht men hem naar Batavia,
teneinde daar dr. Willem Drees te ont
moeten, de Nederlandse minister-pre
sident, die destijds een bezoek aan In
donesië bracht.
Sindsdien heeft de deelneming van
Sjahrir aan de zaken der Republiek
zich beperkt tot enkele bezoeken aan
het eiland Banka, toen de daar ge-
interneerde president Sukarno en dr.
Hatta zijn advies begeerden in te win
nen. Tijdens de onderhandelingen tus
sen de Indonesiërs en de Nederlanders,
prijkte Sjahrirs naam onder de leden
van de Republikeinse delegatie. Maai
bij heeft aan geen enkele bespreking
deelgenomen. Hiermee betuigde hij het
niet eens te zijn met de gang van za
ken, hoewel hij in geen enkel ander
opzicht hiervan openlijk blijk gaf.
„Ik hoop dat ik ongelijk krijg!"
P VEN ALS Knickerbocker en Van
Mook ziet Sjahrir de naaste toe
komst donker in. Sutan Sjahrir is een
idealist. Maar hij is tevens een gesle
pen staatsman en zijn acht jaren in
ternering hebben hem geduld geleerd.
Hij ziet in Gandhi een lichtend voor
beeld. Zijn politiek is op de toekomst
gericht en hij vreest, dat de huidige
koers der Republikeinse regering te
zeer naar dichtbij-liggende successen
streeft. In de huidige restauratie van
het Republikeinse bestel op een klein
gebied, ziet hij een gevaar: hij vreest
dat de wereld dit nerstel als een uit
eindelijk resultaat van de Nederlands-
Indonesische onderhandelingen zal
gaan beschouwen in plaats van slechts
een eerste stap op de weg naar een
definitieve overeenkomst. Ook ziet hij
de moeiijkheden bij het verwerkelij
ken van de „staakt het vuren" order,
waarbij hij een eventuele splitsing in
de T.N.I., het regulaire Republikeinse
leger, als een grote ramp voor de Re
publiek zou beschouwen.
Sjahrir is pessimistisch ten aanzien
van de huidige besprekingen, maar hij
verklaart in een oprechtheid, die door
niemand in twijfel wordt getrokken:
„Ik hoop dat ik ongelijk krijg!"
Wat ook het resultaat van de Neder
lands-Indonesische besprekingen en
hoe ook de uitslag van de Ronde Tafel
conferentie in Den Haag zal zijn, Sjah
rir zal zijn rustige, systematische actie
voortzetten, met het geduld van een
Fabius, ter verwezenlijking van zijn
politieke idealen. Zijn politieke over
tuiging is een ruim opgevat socialis
me, waarbij hij bijzondere nadruk legt
op de waarde van de persoonlijkheid.
,De mensheid", aldus zijn betekenis
volle formulering, „is niet samenge
steld uit massa's en klassen, maar uit
millioenen van mensen!"
VOOR HEDENAVOND
HILVERSUM I, 301 m. Nieuwsberichten
om 7, 8 en 11 uur. - 6.30 Strijdkrachten
7.15 Sonate. 8.05 De gewone man. 8.12 Can
late. 9.15 Vragen van deze tijd. 9.30 Concert
10.45 Avondgebed. 11.15 Avondconcert.
HILVERSUM II, 415 m. Nieuwsberichten
cm 6, 8 en 11 uur. 6.15 Tom Erich, piano.
0.30 China, lezing. 7.05 Zierikzee 1100 jaar.
7.30 Maria Zamora. 8.15 Maak je eigen pro
gramma. 10.45 Buitenlands overzicht. 11.15
Gramofoonmuziek.
VOOR WOENSDAG
HILVERSUM I, 301 m. Nieuwsberichten
om 8, 1, 7, 8 en 11 uur. 8.15 Te deum
laudamus. 8.45 Werken van Handel. 9.00 Och
tendbezoek. 9.30 Sextet Jonny Kroon. 10.00
Symphonie. 10.30 Jongensdag. 11.30 Alfred
Cortot, piano. 12.00 Harmonie-muziek. 12.30
Mededelingen voor Land- en Tuinbouw. 12.33
Metropole-orkest. 1.15 Orgelconcert. 2.00 BBC
Svmphonie-orkest. 3.20 Busch strijkorkest. 4.15
Voor onze jongens en meisjes. 5.30 NCRV-
kwartet. 6.00 Onze Nederlandse koren en korp
sen. 6.30 Strijdkrachten. 7.15 Piano-duo. 7.30
Actueel geluid. 8.05 Programma-proloog. 8.15
Populaire orgelbespeling. 8.45 Trio-Fantasia.
9.10 1100 jaar Zierikzee. 9.30 Kurhaus-con-
cert. 11.15 Der Bettelstudent.
HILVERSUM II, 415 m. Nieuwsberichten
om 8, 1, 6, 8 en 11 uur. 8.18 Gramo
foonmuziek. 9.00 Mozart-Haynd concert. 10.20
Onze keuken. 10.35 Als de stofzuiger zwijgt.
11.00 Populair Nonstop-programma. 12.00 Cor
Steyn, solo-fox. 12.30 Mededelingen voor
Land- en Tuinbouw. 12.38 The Kilima Ha-
waiïans. 1.20 De jonge Flierefluiters. 2.00
Gesproken portretten. 2.15 Franse Kamer
muziek. 3.00 De regenboog. 3.30 Gramofoon
muziek. 3.50 Waar zwerven wij. 4.00 Het or
kest van de week. 4,30 Gramofoonmuziek. 5.15
Miller sextet. 6.20 Amsterdamse Politie-kapel.
7.15 Het nieuws uit Indonesië. 8.20 Kurhaus-
concert. 9.10 De Pauweveer. 10.25 Kwartet
Jan Corduwener. 11.15 Geraldo en zijn orkest.
RADIO-DISTRIBUTIE
LIJN III: 7.05 Gram. 7.30 Kron. 7.40
Gymn. 7.50 Gram. 8.05 Conc. 9.05 Gram.
10.00 Eng. L.P.: Bioscooporgel. 10.30 Ens.
Denis. 10.45 Voordracht. 11.00 Licht orkest.
1145 Voordracht. 12.00 VI. Br.: Zang. 12,32
Omroeporkest. 1.15 Gram. 2.00 Orkest fanta
sieën. 2.30 Gram. 3.00 Eng. L.P.: Kwintet
Stevens, (Ev. v. 3.15—3.45 PGJ roept het schip
van de week). 3.30 Mil.-orkest. 4.00 NWDR:
Sol.concert. 4,30 Eng. H.S.: Gram. 5.00 Koot
wijk: Batavia. 6.00 Fr. Br.: Voor de soldaten.
(3.30 VI. Bd., Voor de soldaten. 7.00 Fr. Br.:
Piano. 7.30 Eng. L.P.: „Stand easy" 8.00
VI. Br.: Omroeporkest. 9.00 Actueel. 9.15
10.15 en 10.55 Gram. 11.00 Diversen.
tegen doorzitten bij
wielrljden en stuklopen
„GROTE BEER" ONDERWEG NAAR
NEDERLAND.
Het hospitaalschip „Grote Beer" is
Zaterdagmiddag uit Batavia naar Ne
derland vertrokken met ruim 1000 mi
litairen van de K.L., het K.N.I.L., de
Kon. Marine en de mariniers. In de
ziekenzalen zijn liggende patiënten op
genomen, die in Nederland verder zul-
len worden behandeld.
BOERDERIJBRAND
IN ROSMALEN
Door onbekende oorzaak brak Zater
dagavond brand uit in een landbouw-
schuur te Rosmalen. Onmiddellijk werd
de brandweer uit 's Hertogenbos ge
alarmeerd, die in de kortst mogelijke
tijd aanwezig was. De brand was in
middels overgeslagen naar het woon
huis. Het woonhuis en de landbouw-
schuur werden 'n prooi der vlammen.
Nagenoeg niets kon worden gered. De
schade wordt gedeeltelijk door verze
kering gedekt.
NOORD-SCHARWOUDE, 1 Aug. '49.
50.000 kg Aardappelen: Eerstelingen
6.608.10, rode eerstelingen 8.709,
eigenheimers 6.507.40, bi. eigenhei
mers 6.107, bevelanders 6.807. bintje
6.30, Koopmansblauwe 6.30; 7000 kg
witte kool 8.9010.50; 450 kg slabonen
3133; 700 kg bieten I 5; 400 stuks
bloemkool 1726.
Plezierreisjes van
schooljeugd
De kinderen der lagere klasse maak
ten een reisje naar Schoorl en Bergen
naar bos en zee.
De kinderen der hoogste klassen zijn
voor 2 dagen naar Friesland geweest,
met als uitgangspunt en verblijfplaats
het bekende Oranjewoud. In een boer
derij vonden ze hun nachtverblijf waar
ze heerlijk hebben geslapen. Bij thuis
komst stonden de monden niet stil over
allerlei belevennissen op reis opgedaan.
Mej. de Haan, onderwijzeres aan de
Kleuterschool, trok met haar oudste
door een tweetal geleidsters, naar
leerlingetjes, 18 in getal, bijgestaan
Bergen. Zij bezochten daar de beken
de Bedriegertjes, er was spel en dans
en alles jool wat de klok sloeg. Ook
zij keerden hoogst voldaan huiswaarts.
Het is een week van feest der school
jeugd geweest, waar met vreugde op
kan worden terug gezien. Ook voor het
schoolpersoneel en de resp. commissa
rissen van het Schoolverband. Een
woord van dank aan deze dames en
heren is zeker op zijn plaats.
Biljartwedstrijd
Zaterdagavond had een wedstrijd
plaats in café D. Butter tussen prof.
Koehof en onze plaatsgenoot Jac. de
Graaf (400 tegen 100 caramboles). Hier
voor was grote belangstelling. Met
grote aandacht werd het spel gevolgd
zodat men niet anders hoorde dan het
tikken der ballen en het tellen. In 14
beurten was de partij beslist. Koehof
196 punten met hoogste serie 67 p. Jac.
de Graaf 100 punten, hoogste serie 22
punten, waardoor de partij door Jac.
de Graaf werd gewonnen.
Beiden besloten tot een 2e partij
over te gaan. In 20 beurten na een
laatste serie van 105 punten stond Koe
hof op 399 p. De laatste stoot miste,
waarna Jac. de Graaf zijn 100 punten
vol maakte en opnieuw als winnaar
zegevierde. Zijn hoogste serie was 13
punten. Hierna demonstreerde de heer
Koehof voor de aanwezigen enige fan
tasie- en kunststoten en vervolgens 'n
partij met de „lachende biljartballen",
wat danig de lachspieren in werking
bracht om de allerzotste capriolen en
stuurloosheid der ballen. Het was voor
deze sportliefhebbers een mooie avond.
Hugo Boys herdacht 15-jarig
bestaan
Zondag was het voor Hugo-Boys een
grote feestdag. Zij bestond 15 jaar en
had bovendien het Gouden Kruis ver
overd.
De dag werd geopend met een H.
Mis voor de levende en overleden le
den van Hugo-Boys, waarna men ge
zamenlijk hét ontbijt in de zaal van
de heer Jac. Groenland gebruikte.
s Middags om 12 uur werd onder het
genot van een motregentje de wed
strijd H.-B. 3Duinranders 2 gespeeld,
welke eindigde in een 10 overwin
ning voor de bezoekers. Dien tengevol
ge ging de uitgeloofde medaille naar
Schoorl.
Het tweede deed het beter en wist
het vrij sterke Spanbroek I met 21
Le kloppen en hierdoor moesten de
gasten met lege handen naar huis te
rugkeren. De beschikbaar gestelde
lauwertak bleef in Noord.
Na 3 kwartier pauze begon om kwart
voor vier de grote match B.-B.VZV.
Het werd een spannende wedstrijd,
welke door Hugo-Boys met 54 werd
gewonnen. De sportiviteit heeft in de
ze wedstrijd zeker hoogtij gevierd en
het was jammer dat het slechte weer
zo van invloed is geweest op dit feest.
's Avonds werden de feesten in de
zaal van de heer Groenland voortgezet.
128. De opperhof-honden-uitlater
die met de speciale zorg voor Pim,
Pam en Pom is belast, heeft zich door
Fepi laten overhalen om het grote
nieuws aan koning Boko mee te de
len. Want de koning heeft een premie
uitgeloofd voor diegene, die het eerst
met goed nieuws over de tijger aan
komt! En Pepi zal zolang op de gou
den kooi met de hofhonden passen!
In een minimum van tijd is het hele
hof in rep en roer. Een speciale loper
is naar de tijgerkooi gestuurd en komt
inderdaad met het grote nieuws terug
dat Pepi de waarheid heeft gespro
ken. Nu wordt alles in orde gemaakt
om de oude vijand van de koning te
overmeesteren. En voordat er een uur
verstreken is, vertrekt koning Boko
aan het hoofd van zijn legermacht
naar de tijgerkooi! Pepi blijft alleen
achter met de hofhonden.
(Ongecorrigeerd)
Gedood door draaiende
winch
Vanmorgen heeft bij het Staatavis-
sersbavenbedrijf een ongeluk met do
delijke afloop plaats gehad. De ruim
50-jarige W. Bron uit de Casembrooi-
straat te ÏJmujden-Oost is bij het
overstappen van het ene schip op het
andere, tussen de draaiende winch van
een kotter geraakt. De man was vrij
wel op slag dood.
Het deerlijk verminkte lijk is naar
het hoofdbureau van politie overge
bracht.
Siciliaanse bandiet
Guiliano gevlucht?
De Sicilaanse bandiet Giulano zow
zich, volgens het blad „La Liberta",
niet meer in de streek van Montele-
pre, waar hij zijn meeste misdrijven
pleegde, bevinden. Het blad voegt er
aan toe, dat hij zich klaar maakt om
per vliegtuig naar het buitenland te
vluchten en dat de politie met dez»
mogelijkheid rekening houdt.
VERDERE BESPREKINGEN TE
PREGNY.
Volgens de „Derniere Heure" heeft
koning Leopold de wens uitgesproken
ook een katholieke en een liberale de
legatie te Pregny te ontvangen.
Het blad voegt er aan toe, dat de
delegaties hedenmiddag van het vlieg
veld Meisbroek (nabij Brussel) naar
Zwitserland zullen vertrekken.
Volgens het departement van ar-
beidsstatistieken is het aantal werk
lozen in de BritsAmerikaanse zone
van Duitsland in Juni met 22.078 ge
stegen tot 1.237.712.
OBDAM, 1 Aug. 1949. 18000 kg Eer
stelingen 67.70, Bonken 5.407.10;
4000 kg Blauwe eigenheimers 5.206.90;
2300 kg Zilvernep 23—29, drielingen 4
5; Slabonen 2329.
De ronde van de Beemster
H. Faanhof le van de amateurs in de
100 km met een tijd van 3.2.9; J. Zie-
leman le van de nieuwelingen in de 60
km met een tijd van 1.40.08.
De Beemster kermisweek, die onder
auspiciën van de „Beemster Gemeen
schap" in een feestweek werd omgezet
en door samenwerking en medewerking
van diverse sportverenigingen mede lot
een sportweek is geworden, zette, van
wege het weer, uitermate slecht in.
Het programma van Zondag moest ge
heel worden uitgesteld en zal over
enkele weken, zo mogelijk, worden af
gewerkt.
De tweede dag is echter beter gewor
den, hoewel de belangstelling van de
toeschouwers niet zo groot was als ver
wacht werd. Toen burgemeester J. A.
Pesman 's morgens om 10 uur het start
schot loste, kromden 70 renners hun
ruggen en ving de strijd voor de nieu
welingen over 60 km aan. Het was een
mooie strijd die veel spannende mo
menten bracht. Er werd met een ge
middelde snelheid van rond 36 km per
uur gereden. De uitslag was: 1. J.'Zie-
leman uit Amsterdam in de tijd van
1.40.08; 2. J. Tiemstra, Halfweg! 3. G.
Meijer, Amsterdam; 4. A. Voorting,
Haarlem; 5. D. Kemp, Amsterdam.
De belangstelling voor de amateurs
was groter. Deze wedstrijd, die over
100 km werd gereden, eiste al spoedig
door het hoge tempo enkele slacht
offers. De bel voor de laatste ronde
bracht de grootste spanning. Band aan
band vlogen de favorieten van deze
ronde van de Beemster door de finish.
Het waren H Faanhof en F. Petrie,
met als eerste Faanhof in de tijd van
3.29.; 3 was W. Snijders; 4. J. v. d.
Veen; 5. P. v. Roon. Na afloop werden
de prijzen uitgereikt in hotel Beemster
waar door de voorzitter van de Am
sterdamse Rennersclub „Ulysses" een
woord van dank werd gesproken. Hij
hoopte dat meerdere ronden in de
Beemster zouden volgen: De voorzitter
van Beemster Gemeenschap reikte de
prijzen uit met een hartelijke felicitatie
aan de winnaars.
Burgerlijke Stand
Geboren: Bernardus N., z. van B.
Bakker en G. de Lange.
Overleden: Petronella M. A.
Huijsman, 9 mnd., d. van G. C. Huijs-
man en J. C. Groot te Wieringermeer.
DOOR
12
ALLAN SWINTON
De aard van het terrein werd an
ders, ruwer en meer met rotsblokken
bezaaid, werd minder een vallei dan
wel een soort van terreinzadel in de
heuvels, dat langzaam begon af te da
len en zich weer in de jungle oploste.
Zij hadden een met hoog dun gras be
groeid stuk grond verlaten, toen het
terrein plotseling scheen af te breken.
Voorbij de scherpe daling in het ter
rein en op een belangrijk lager niveau,
zodat zij op hun toppen neerkeken,
zagen zij een uitgestrekt bos van ca-
chimbo-bomen in de volle pracht van
hun bloei. Deze bomen in de vorm
van een parapluie groeien gewoonlijk
alleen, maar hier stonden er honder
den. De top van elke boom was één
grote massa bloemen, die op deze
wijze samen een zeer uitgestrekt veld
vormden van de prachtigste kleuren.
Verrukt haastten zij zich naar de
rand, om het goed te kunnen zien
Naar het Westen liep het terrein,
waarop zij stonden, uit voor een muur
van rotsblokken van wel tien voet
hoogte en vormde op deze wijze een
ideale uitkijkplaats. Zij gingen daar
heen en stonden verrukt te kijken bo
ven een vloer van rode en oranje
bloemen, die de lucht met een soort
muskusachtig parfum vervulde.
Toen zij naar hun zin genoeg geke
ken hadden, keerden zij zich met eni
ge tegenzin om en wilden'de muildie
ren weer gaan inhalen. Plotseling bleef
Sam staan en wees: „Kijk dat eens!"
Tegen de rotsen was een soort ge
raamte van staken gebouwd, die met
rottan bij elkaar gehouden, blijkbaar
het zeildoek hadden gedragen van een
bivak. Er vóór lag een stookplaats van
stenen, waar door de hitte stukken
waren afgesprongen. Ofschoon het
kamp van oude datum was, was de
aanwijzing er van onmiskenbaar.
„Wie hier ook gekampeerd heeft,
moet wel een goed oog voor de schoon
heid van de omgeving hebben gehad",
zei Sam. „Hé! Kijk dat eens! Inlanders
roken die niet".
Wat hij opgepikt had, was een ge
broken pijp van Amerikaans model,
waaruit gerookt was tot de kop ge
heel scheef gebrand was en door het
schoonmaken zo dun als eierschaal.
Bij het schoonmaken was zij ten slotte
gesneuveld. De houtsplinter, waarmee
men haar had willen schoonmaken,
stak nog in het gat.
Na een ongelovige blik ev op en met
een verwijtende en tegelijk opgeluch
te klank 'in haar stem, barstte Mary
los: „Ik wist wel, dat Hugh niet doen
zou, wat je beweerde Mijn grootva
der is hier geweest. Dat is zijn oude
pijp".
Verschrikt en een beetje verward
stond Sam op de lippen te bijten en
vroeg: „Ben je er zeker van?"
„Natuurlijk ben ik er zeker van. Die
afschuwelijke pijp zou ik uit duizend
andere herkennen. We hebben al jaren
lang geprobeerd, om hem een nieuwe
te laten kopen." Zij bleef even naden
kend staan en zei toen: „Ik dacht ook
al, dat deze plaats mij aan iets herin
nerde. Ik zal je bewijzen, dat ik gelijk
heb. Ga mee."
Met snelle schreden ging zij de muil
dieren achterna, van wie één haar
bagage droeg. Onder haar verschil
lende bezittingen had zij een paar
boeken. Snel bladerde zij er een door,
keek een bepaalde passage even door
en duwde hem toen het boek toe:
„Lees dat eens."
Het boek was een van Don Arturo's
reisbeschrijvingen van zijn tochten
door de jungle, en' naar het heldere
groen van het bergbos „Een Raadsel
in Smaragdgroen" genoemd. Zoals al
zijn boeken was het soms een beetje
vreemd, maar het zat vol met scherp
gestelde feiten. Bovendien getrouw aan
zijn gewoonte, om altijd zijn spoor te
camoufleren, werden er geen plaatsen
in genoemd. Op de plaats, die zij aan
wees, las Sam:
In een inzinking van het terrein
onder een lage klip stuitte ik op 'n
merkwaardige groei van cachimbo-
bomen in volle bloei; 'n schitterend
gezicht. De klip vormde een prach
tige uitkijkpost Daar ik rust nodig
had, kampeerde ik hier twee dagen
en was er verrukt over. Hier brak
ik ook mijn goede oude pijp, die
mij een beter vriend was geweest
dan menig mens. Gelukkig was ik
er op geprepareerd en had een
nieuwe bij mij.
Triomfantelijk zei Mary: „Zie je! Je
hebt het helemaal mis. Hugh heeft niet
gelogen. Grootvader is hier geweest.
En Cattleya, in ieder geval zwarte
Cattleya groeien boven de vijfduizend
voet."
Gedurende enige tijd bleef Sam een
beetje ontsteld staan kijken, zich voort
durend op zijn lippen bijtend. Toen
gingen zijn wenkbrauwen omhoog. Hij
sloeg het boek op het titelblad open
en zei toen: „Je hebt gelijk, wat be
treft het feit dat je grootvader hier
geweest is. Maar niet, naar ik geloof,
betreffende Hugh en de orcnldee."
Bijna boos gaf zij ten antwoord: „Ik
moeten zien vóór je het gelooft."
geloof, dat je die zwarte orchidee zult
Rustig vroeg Sam haar: „Wanneer
werd „Een Raadsel in Smaragd
groen" gepubliceerd?"
„Wel, inZij zweeg en keek ver
schrikt op. „Dat is eigenaardig. Het
was, toen hij de laatste keer thuis was
vóór hij in 1942 naar het zuiden terug
ging."
„Juist. Dat is eigenvardig. En heel
eigenaardig ook. Dat kamp werd niet
op zijn laatste tocht gemaakt, maar op
zijn vorige. En als hij toen een zwarte
crchidee had gevonden, zou hij het
dan niet gezegd' hebben? Het was op
zijn laatste tocht, dat Hulpé beweer
de, dat hij die gevonden had en van
die tocht is hij nog niet terug."'
Met bedrukte stem zei zij: „Ik De-
grijp hier niets van. Wat kan" dat be
tekenen?"
„Dat weet ik niet. Het staat vast. dat
je grootvader hier geweest is, ofschoon
het was vóór je hem het laatst gezien
hebt. Ik heb sommige van zijn boeken
gelezen, maar dit niet. Ik vraag me af,
of er nog meer in staat, wat ophelde
ring zou kunnen geven. Weet Hugh,
dat je het meegebracht hebt?"
„Ik denk van niet. Ik heb het
meegegrepen, omdat ik voelde, dat ik
crp die manier misschien iets van
grootvaders' geest meebracht. Hij is
eig dapper en ofschoon kort aange
bonden en tot op zekere hoogte een
maniak, is hij werkelijk een schat van
een man. Maar mijn tijd is zo bezet
geweest, dat ik nog in het geheel geen
tijd heb kunnen vinden, om het te
lezen."
„Juist. Misschien wil je het mij le
nen. Ik zal het doorlezen en zien, of
er nog iets meer in zit, dat hierop be
trekking heeft."
Voordat de nacht inviel waren zij op
oneffen terrein gekomen. Zij kampeer
den tussen de rotsblokken bij de bron
met achter hen een hoge klip, waaruit
die ontsprong, terwijl de open ruimte,
waarin zij zich bevonden, aan de andere
zijde door de dichte jungle werd afge
sloten.
Semple was op jacht geweest en een
stevig maal van haché met bonen en ge
volgd door wilde bessen en bananen
ha" hun een gevoel van ongewoon wel
behagen gegeven. Na de maaltijd zaten
zij voldaan uit te rusten in het flak
kerend licht van het vuur.
Gedurende de gehele tocht had Sem
ple nooit over zichzelf gesproken; een
stilzwijgendheid, die door de anderen
gerespecteerd was. Maar deze avond
besloot Sam hem eens te ondervragen.
Begrijpende dat zulk een ondervraging
de grootste tact zou vereisen had hij er
Semple toe gebracht eerst over het land
te praten, waarbij hij hem vragen stel
de over verschillende dingen en nauw
keurig luisterde naar hetgeen hij op
grond van zijn in harde leerschool op
gedane ervaringen antwoordde.
Na een half uur probeerde Sam zijn
doel wat meer te benaderen. „Je weet
heel wat van het land af. Hoe lang is
er voor nodig, om zoveel te weten te
komen?"
Semple haalde zijn mondharmonica
uit zijn heupzak. Toen hij die uit zijn
peau de suède omhulsel haalde, zei hij:
„Daar had ik twaalf jaar voor nodig
met drie er tussen uit genomen, om
mijn aandacht te wijden aan dat gedu
vel in Europa. Maar ik zou geen tiende
geleerd hebben, van wat ik nu weet,
als ik niet genoodzaakt was geweest,
om onder het volk te leven."
Ofschoon hij wist, dat hij met zo
iemand riskeerde, om flink afge
snauwd te worden, waagde Sam het
er op en zei zo achteloos mogelijk:
„Waarom kwam je eigenlijk hier
heen?"
Een ogenblik dacht hij, dat de vraag
hem kwalijk genomen zou worden.
Semple verstrakte even; zijn wenk
brauwen trokken zich samen en de
uitdrukking van zijn ogen werd an
ders. Maar onmiddellijk verslapte hij
weer.
„Waarom doet men ooit iets? Om
standigheden en de aard daarvan,
hè? Ik wilde geld verdienen en had
geen zin, om in zaken te gaan. Ik
was niet bang voor vermoeienis of ri
sico en ik kende een vent, die stapel
gek was op Venezolaanse diamanten.
(Wordt vervolgd).
