Den Haag
komende
in afwachting van de
grote gebeurtenissen
„Pinocchio" van Walt Disney
HET NIEUWE Kort besproken^
Dwangarbeid wordt opgelegd
zonder aanwijsbare misdaad
Geen plaats
Culiureel Nieuws
Overrompelende reeks
originele vondsten!
ZATERDAG 6 AUGUSTUS 1949.
SCHEMATISCHE
OPZET VAN DE NEDERLANDS - INDONESISCHE ÜN I
HOOFD VAN DE UNIE DE KOfUNJl DER_]IEDERLAIIDEN_
Uw
VERENIGDE STATEN VAN INDONESIË
EIGEN REGERING MET PARLEMENT
-fliMMM».<ÓBBB*gg53f5jgg
SSS v - A V
v ,V_0 ,V>
KALIMANTAN [M
X"NOESTELOPoaerAHs
jwaOSNEO jGR PAJAK
i^T^WARfNG^ N
J BEHOORT NOG NIET
-
1 Z.BORNEO J JKOTA WARINGIN x#| sMi SS& 'V','v.»
BEHOORT NOG NIET jv s J$ y 'X\<
TOT EEN OAERAH j, 's
<E 'OECL UlfMAKSK V»N rEOTO-E>;'V£Ba«.g
DAERAh-S WELKE C
BAN KA
|mIE
"<V NIEUW GUINEA
JGË
SHBHEliB^ARcwpËnag
a RECHfSTREEKS BEStUUR
STAATij^
WW:-\
ATJEH - TAPANOELI - WEST SUMATRA - INDERAGIRI-DJAMBI
BENKOELEN-LAMPONGSE DISTRICTEN
BAN TAM-Ml ODEN JAVA
REEDS INGESTELD
IN STAAT
NGESTELD v, '.y. -
T VAN VOORBEREIDING ?M%.
RONDOM DE RONDE TAFEL-CONFERENTIE
Honderdtwintig deelnemers uil Batavia en Djokja
7ESTIG LEDEN OF VERTEGENWOORDIGERS van het Bijzonder Federaal
Overleg, dertig afgevaardigden van de herstelde Republiek van Djokja en
nog een groep van dertig personen, die zullen optreden namens de Voorlopige
Federale Regering te Batavia en het United Nations Committee for Indonesia
zullen zich in de komende weken per vliegtuig naar Nederland begeven om
zich daar, tezamen met een nog onbekend aantal afgevaardigden van de Neder
landse Regering om de Ronde Tafel te scharen teneinde het laatste hoofdstuk
te schrijven van de meer dan drie eeuwen omvattende geschiedenis ener
Koloniale mogendheid en tegelijkertijd het eerste van een moeizaam voorbereide
Unie, een Gemenebest van Volkeren, verspreid over vier werelddelen. Volkeren,
die verschillend zijn van ras, huidskleur, godsdienst en taal, maar samenge
bundeld door duizend onzichtbare draden, die ten dele zijn versleten, voor een
ander deel hun spanning hebben behouden en wellicht voor het grootste deel
stuk voor stuk door geheel andere vervangen moeten worden.
worden
De Ronde Tafel, die niet rond zal zijn
■en zelfs geen tafel (de uitdrukking
is een eeuwenoude term voor een be
spreking tussen personen, die geacht
worden alle gelijkwaardig te zijn
zal staan in de Ridderzaal op het ze
ven eeuwen oude Binnenhof te 's-Gra-
venhage, dat in de dertiende eeuw is
gebouwd als een centrum van een ge
heel ander Imperium, waarvan de laat
ste restanten zelfs niet meer smeulen
onder de troosteloze puinhopen van
duizend steden in het hart van het
oude Europa.
De staatkundige tragedie, die op het
punt staat voltrokken te worden in het
roemrijke grafelijke slot, loopt parallel
met hetgeen ten aanzien van het Duit
se Imperium reeds is gedicteerd, met
hetgeen ten aanzien van het Italiaanse
Imperium in 1944 bij de ineenstorting
van Mussolini's macht te Rome is ge
schied, met hetgeen ten aanzien van
het Britse Imperium te Londen stap
Voor stap is aanvaard en nog aan-
fvaard zal worden, met hetgeen ten
[aanzien van het Franse Imperium te
Parijs kort na het einde van de oorlog
op papier is gezet, met hetgeen te
'Brussel te wachten staat als de zwarte
bevolking van Centraal Afrika staat
kundig gaat ontwaken.
De ondergang van Imperia en de op
komst van nieuwe staatkundige eenhe
den gingen in de loop der eeuwen
somtijds gepaard met verbeteringen,
andermaal met verslechteringen in het
levenslot der volkeren, maar altijd
droegen zij in staatkundig opzicht het
karakter van tragediën: de ondergang
van het oude sprak ook later sterker
tot de verbeeldig dan de opkomst van
het nieuwe. En nu, nu wij staan te
midden van een aaneenschakeling van
gebeurtenissen, die tezamen weer een
karakter dragen gelijk aan dat van het
zieltogen van het Romeinse, het By
zantijnse of het Ottomaanse Rijk, nu
voelen wij ons als oude mensen ge
schaard rondom het sterfbed van een
dierbare vertrouwde figuur.
Dat gevoel is niet misplaatst, maar
t tegelijkertijd niet geheel eerlijk, want
wij staan ook als jonge ouders aan de
wieg van een jonggeborene. Als stra
lende gelukkige ouders? De gevoelens
zijn gemengd, want de geboorte gaat
gepaard met veel leed en smart.
Het is een wonderlijke gewaarwor
ding zulk een dramatisch keerpunt in
de geschiedenis van dichtbij mee te
maken. Het Is verheven noch verhef
fend; het zal een broodnuchtere ver
gadering zijn van een kleine tweehon
derd mensen met een zwerm van jour
nalisten eromheen. En aan de andere
zijde van de aardbol leven mensen in
afwachting van hoe het worden zal,
maar ook weer niet in grote spanning,
want zij weten het nu wel zowat. Wat
bespeurt men ervan in Den Haag?
Grote dingen werpen immers hun
schaduwen vooruitDe ambtenaren
van het Ministerie van Overzeese Ge
biedsdelen hebben het druk, razend
druk, met het voorbereiden, samenstel
len en vervaardigen van allerlei „stuk
ken". Sommigen moeten hun vacantie
opofferen of uitstellen en mopperen
een beetje. De oud-Indischgasten mop
peren nog harder, omdat hun wereld,
hun glorie, wordt stuk geslagen Zij
drinken een borrel meer op de Witte
of aan de Scheveningse Boulevard. Op
het Ministerie van Oorlog
voorbereidingen getroffen voor het re-
patrieren van steeds meer troepen en
in vele gezinnen is de wekelijkse brief
„uit de Oost" belangrijker dan al de
drukte der Staatslieden. Op het Mini
sterie van Marine' beginnen de vraag
stukken der Westerse Unie die der
Tropen op de achtergrond te dringen
en onder vele jonge mensen is een
landverhuizing naar Canada een reë
ler begrip dan een carrière in de cul
tures.
De betekenis van hetgeen in Den
Haag gaat gebeuren zal waarschijnlijk
Prins Bemhard belde zijn
jarige dochter op
Reeds vroeg in de morgen werd prin
ses Irene gisteren in het paleis Soest-
dijk aan de telefoon geroepen. Het was
Z. K. H. Prins Bernhard, die zijn doch
ter vanuit Ierland, waar hij op het
ogenblik vertoeft, opbelde om haar ge
luk te wensen mei haar verjaardag.
pas veel later, en dan heel langzaam,
doordringen tot in de onderste lagen
der bevolking. En voor een groot deel
van het thans levende geslacht zal het
kortstondige bestaan van het Derde
(„duizendjarige") Rijk diepere gevoe
lens in het leven hebben gegrifd dan
het einde van het Nederlands Imperium
of het ontstaan van de Nederlands
Indonesische Unie. Het is jammer en
beschamend, dit te moeten constateren.
Maar het is een feit.
Lied van de week
Medetranendalbewoners,
Is er op deez' aard iets schoners
Dan gezond van lijf en leden,
Kracht en gaven te besteden
Aan een arbeid of een taak,
Voor ie zelf of voor een zaak?
Maar hoezeer dit waar mag
wezen,
'k Twijfel er soms aan bij 't lezen
Van de advertenties, die
'k Dikwijls in de kranten zie.
Want bij personeelaanvrage,
Leest men steevast alle dagen:
„Niet boven de veertig jaar".
Nou, dan ben je de sigaar.
Want dit wil toch zeggen,
vrinden,
Werk is er niet meer te vinden,
Ga maar lekker zitten gapen
Op het bankje bij de apen,
Of wat maffen in de hei,
Want je kans, die is voorbij.
Veertig jaar, je voelt je jong nog,
Je maakt zelfs een reuzesprong
nog,
En tóch zeggen ze: „Tabé!
Oudje; jij doet niet meer mee."
Veertig jarenoverbodig
Geen kantoor heeft je meer
nodig,
Want je bent te oud helaas
Wat is 't leven somtijds dwaas.
'k Weet niet zeker of het waar is
(Schoon in Holland niets te
raar is),
Maar men deed mij er toch
kond van,
Dat er binnenkort een bond van
„Boven Veertigers" verrijst,
Die op deze dingen wijst.
Nu, ik hoop dat men mag slagen
Om dit euvel te verjagen,
Want zó jong reeds oud geheten,
Is wel wat tè zout gegeten,
En in alle ernst, het dpet
Vaak mèèr pijn dan men
vermoedt.
JABSON
Antoon Molkenboer heeft een
mozaik ontworpen en uitgevoerd
„ter gedachtenis aan de jaren ver
van het vaderland van prinses
Juliana en Hare kinderen". Het is
een geschenk van het Haags Jubi
leum-comité en is gister in de
Raadszaal van het Haagse Stad
huis aan de Javastraat onthuld.
Katherine Mansfield: „Prélude".
- Uitgave De Driehoeks-Gva-
veland. (Vertaling Beatrice Wil
li ng.)
In ons land worden novellen niet
zo gewaardeerd als in het buitenland,
v/aar-, en dan vooral in de Angelsak
sische landen, voortreffelijke verhalen
verschijnen. En onder al dit voortref
felijke nemen de novellen van Kathe
rine Mansfield, de op 34-jarige leeftijd
overleden Engelse schrijfster, een ere
plaats in. Ze schrijft over daagse men
sen en daagse gebeurtenissen met een
eenvoud die slechts grote auteurs
kenmerkt. Haar natuurlijke weer
geving van gedachten en handelingen,
haar milde menselijkheid, haar liefde
ook voor kleine dingen geven haar
verhalen een warmte waaraan geen
lezer kan ontkomen. Zij spint ons in
haar sfeer in, zij draagt onmiddellijk
haar eigen ontroering op ons over. Wie
Frélüde niet leest, mist meer dan
enkele novellen.
Upton Sinclair: „Onze Vrouwe"
Uitgave De Driehoek, 's-Grave-
land. (Vertaling mevr. E.
Englervan Bergen).
Een helder geschreven, maar minder
helder vertaald, verhaal over Maria,
de moeder van Jezus, die de schrijver
door magie plaatst in onze eeuw om
ons de ogen te openen voor de vele
problemen, die een eens plaats gehad
hebbend gebeuren heeft gesteld. Een
liefdevolle en verantwoorde poging,
die ons vooral onze eigen eeuw van
verdwazing doet kennen.
J. H. Bouman en J. v. d. Spieghel
„Kookboekje voor Kampeerders','
L. J. Veen's U.M., Amsterdam.
Dit is de derde druk van dit kook
boekje, dat vele kampeerders zulke
nuttige diensten heeft bewezen. Tal
rijke zeer nodige raadgevingen wor
den gegeven. Het is een boekje, ge
schreven uit de practijk. En de prac-
tijk zou moeten zijn, dat de kampeer
ders het boekje in hun rugzak bij zich
droegen!
Prof. dr. Franz von Krbek: „De
ontwikkeling der natuurweten
schap".
De uitg. mij. Kluwener te Deventer
heeft er goed aan gedaan dit 'interes
sante, wetenschappelijk volstrekt ver
antwoorde maar tegelijk populair ge
schreven boekje in de Nederlandse be
werking van J. C. Alders het licht te
doen zien. Het vertelt ons over de
groei van de klassieke naar de moder
ne natuurkunde. De ruim 110 figuren
en platen maken het des te waarde
voller. Men moet, om het ten volle te
genieten, de hoofdzaken van de wis
kunde niet vergeten zijn.
Walt Disney: Pinocchio, uitgave
G. B. van Goor, Den Haag en
L. J. Veen, Amsterdam.
Pinocchio, wie van ons kent hem
niet? Het houten kereltje, dat levend
werd en verschrikkelijke avonturen
gaat beleven. Walt Disney, die er een
tekenfilm van gemaakt heeft, vertplt
nu in een ruim tachtig bladzijden tel
lend boek Pinocehio's verhaal. Het is
niet precies het verhaal dat wij ken
nen, het heeft de vrijheid die Disney
zich nogal eens veroorlooft bij zijn
bewerkingen. Maar de kinderen, die
het verhaal niet kennen in zijn oor
spronkelijke vorm, zullen genieten,
niet in het minst natuurlijk van de
dwaze tekeningen.
W. Somerset Maugham: „Kerst
mis in Parijs". - De Driehoek,
's-Graveland.
De geboren verteller, die Somerset
Maugham zonder twijfel is, leeft zich
in dit boek over het Parijse veelvor
mige leven ten volle uit. Vooral de
rechtszitting, die de onontkoombare
resultante is van de botsing tussen
misdadiger en gemeenschap, is ge
schreven met een uiterste aan span
ning. Knap werk, maar geen lectuur
voor geestelijk onrijpen.
„Amsterdam groet u". - Uitg.
Schoonderbeek, Laren.
Een klein, maar uitmuntend verzorgd
boekje met prachtige foto's van onze
onvolprezen hoofdstad. De onderschrif
ten zijn viertalig.
Slavenarbeiders in de Sowjet-Unie
(Van onze diplomatieke medewerker)
£IND OCTOBER WERD DE SOWJET-UNIE er in de Algemene Vergadering
van de Verenigde Naties van beschuldigd, ten minste tien millioen mensen
als slavenarbeiders te exploiteren. De vertegenwoordiger der Sowjets,
Pawlow, noemde deze beschuldiging „monsterlijk" en ontkende ten stelligste,
dat er in zijn land zoiets als kampen voor dwangarbeiders zouden zijn. Op
15 Juli legde de Britse gedelegeerde in de Economische en Sociale Raad
van de V.N., die op het ogenblik te Genève in zitting bijeen is, een exemplaar
over van het Russische Wetboek van Strafrecht, waarvan een deel gewijd
is aan „tewerkstelling tot verbetering van misdadige elementen". Dit laat
geen twijfel over aan het bestaan en het karakter van dwangarbeid in de
Sowjet-Unie en van dat ogenblik af was er voor de Russen geen ontkennen
meer mogelijk en konden zij slechts trachten de zaak te rechtvaardigen.
schuldigd en staan zelf bloot aan van
boven af gedirigeerde „zuiveringsac
ties". Zij hebben geen stem. Tien jaren
lang is er geen partijcongres geweest
een grote tegenstelling met de dagen
van Lenin, toen de partij ieder jaar
bijeenkwam en er vrij gedebatteerd
werd. De partij-bureaux en -secretaria
ten zijn niet gevuld met gekozen,
maar met benoemde functionarissen,
gewillige dienaren van de leider, die
weten, dat tegenspraak de dood kan
betekenen.
Het is deze wonderlijke, byzantijnse
autocratie, vermomd als socialisme en
volksdemocratie, welke door de „te
werkstelling tot verbetering van mis
dadigers" in stand wordt gehouden.
Deze wetgeving, waarvan de Rrem-
lin-propagandisten durven beweren,
dat zij de „humaanste" ter wereld is,
is in werkelijkheid een essentieel on
derdeel van het gemechaniseerde, ge-
moderniserde tsarendom, dat Stalin op
de ruïnes van Lenins republiek heeft
gebouwd.
Byzantijnse autocratie
niT HEBBEN ZIJ inmiddels gedaan.
Zoals te verwachten was, hebben zij
ba»0'0gd, dat in ieder beschaafd land
misdadigers gedwongen worden te wer
ken in een of andere vorm van onvrij
heid en dat in de meer geciviliseerde
landen het doel van afzondering en
werk voor misdadigers eerder hervor
mend en corrigerend dan bestaffend is.
Wie zal het tegenspreken? Maar tussen
de instelling van dwangarbeid voor
misdadigers in een normaal beschaafd
land en de instelling van dwangarbeid
in de Sowjet-Unie (en in het voorma
lige nazi-Duitsland) is een diepgaand
verschil. In het eerste geval zijn dege
nen, die tot dwangarbeid gedoemd, zijn,
lieden, die in een openbare terechtzit
ting schuldig bevonden zijn aan het
breken van aan ieder bekende wetten.
In Nederland bij voorbeeld kan de po
litie niemand in hechtenis houden,
zonder dat er een zeer nauwkeurig
omschreven beschuldiging tegen hem
is ingebracht en dat kan nog slechts
onder voorwaarde, dat de zaak in het
publiek zo spoedig mogelijk zal wor
den berecht. Dat is het beroemde prin
cipe van „habeas corpus". Slechts in
tijd van oorlog kan het parlement de
regering machtigen, verdachte perso
nen zonder vorm van proces langere
tijd in arrest te houden.
Maar onder de Russische wetgeving
en zo was het in Hitler-Duitsland en
is het waarschijnlijk nog in Franco-
Spanje kunnen tot dwangarbeid
mensen gedoemd worden, die daartoe
zijn veroordeeld bij een decreet van
een administratief orgaan. De vrijheid
van iedere Sowjet-burger is op elk
ogenblik van de dag afhankelijk van de
luim der regering en haar ambtenaren,
die hem bij eenvoudig administratief
decreet kunnen veroordelen tot op
sluiting of dwangarbeid, zonder dat er
een proces heeft plaats gehad en zon
der dat hoger beroep mogelijk is. Dit
is het systeem van de „lettre de ca
chet". waarvan de Bastille een sym
bool was.
Zonder feitelijke misdaad.
Een tweede kenmerk van de Russi
sche strafwetgeving is, dat een burger
van zijn vrijheid beroofd en tot dwang
arbeid veroordeeld kan worden, zonder
dat hij een aanwijsbare misdaad heeft
bedreven bijvoorbeeld eenvoudig
„om jiem de mogelijkheid te ontnemen
om daden te begaan, welke de sociale
opbouw zouden kunnen schaden". Bij
zonder gevaar om kennis te maken met
de „politiek van straffen van het pro
letariaat" lopen, „de onevenwichtige
elementen onder de werkers". Zulk een
systeem, dat iedere arbeider, die door
de regering als „onevenwichtig" wordt
beschouwd, blootstelt aan gevangenis
straf, verbanning of dwangarbeid in
„straf-kolonies" voor onbepaalde tijd,
is een instrument van tirannie. En dit
wordt gebruikt met een onbarmhartige
doelmatigheid zonder weerga. Er is in
derdaad alle aanleiding om te geloven,
dat 10 millioen Sowjet-onderdanen in
kampen „verbeterd" worden.
En in de zestien jaren, die deze „wet"
van kracht is, zullen ook al behan
delt men de dwangarbeiders naar ge
tuigen verklaard hebben niet „opzette
lijk wreed" ongetwijfeld nog veel
millioenen „verbeterd" zijn tot krui
perige, onderdanige individuen.
In Rusland is alle macht in handen
van de communistische partij. Maar de
partij zelve wordt op despotische wijze
gecontroleerd door het Kremlin. Haar
leden zijn strikte gehoorzaamheid ver-
yAN JEAN PAUL SARTRE verschijnt
deze maand een Nederlandse verta
ling van „La putain respectueuse" onder
de titel „De lichtekooi" bij de Wereld
bibliotheek te Amsterdam. Het is een
éénacter in twee taferelen, die in Parijs
reeds met succes werd opgevoerd. Sa-
tre, die eens schreef „De persoon is niets
anders dan zijn vrijheid" bindt in dit
„spel" de strijd aan tegen het buiten de
samenleving stellen van de neger in de
Ver. Staten.
^yiJ, BESCHAAFDE LIEDEN VAN VANDAAG, zijn een beetje primitief nog-,
ook al mogen onze gevoelens wat minder simpel zjjn, dan bij hen, die wij
tot de primitieve volken plegen te rekenen. Maar toch: we gaan soms zo op in
onze kleine zorgen en en ze kleine verlangens. Zorgen om een hoed, die ons
niet staat, een costuum dai te nauw wordt, de huisbaas, of een karweitje, dat
niet wil vlotten; kleine verlangens: een huisje buiten, een aardig meisje, vriend
schap, een trouwe hond, lekker eten, geld. AI dit zeer materiële maakt voor
het gros der hedendaagse mensen een levensfilosofie uit. En deze primitieve
levensfilosofie is het doelwit, waarop Walt Disney zijn Satyrische pijlen afschiet.
In zijn tekenfilms treft men steeds weer een zachtaardige spot op de gewone
mens, met zijn simpele verlangens en zijn simpele vrees, geslingerd tussen
ongecompliceerde gestalten van goed en van kwaad.
j)E TEKENFILMS van Walt Disney
leveren het sprookje van de moder
ne tijd. Mickey Mouse is het prototype
van de gemiddelde mens in deze we
reld van goed en kwaad. De figuren
die hem omringen hebben hun symbo
lische betekenis: wolf, spin en heks
personifiëren het kwade, de overweldi
ging, brutaliteit en sluwheid; luiheid en
snoeverij worden in de figuren van
hond en eend gekarakteriseerd; uil,
kraai of krekel symboliseren scherp
zinnigheid, behulpzaamheid, waakzaam
heid en wijsheid. Zo heeft Disney vele
figuren ontworpen en hierin vat hij
met een mild spottende humor een hele
filosofie van het gezonde verstand sa
men.
In zijn film „Pinocochio" heeft Dis
ney getracht de menselijke figuren te
styleren tot groteske figuren. Soms is
lebaas bijvoorbeeld, en af en toe ook de
figuur van de houtsnijder), maar bij
enkele figuren bleek dit procédé on
mogelijk toe te passen (de blauwe fee)
en in die beelden vervalt de film dan
ook tot een goedkope stroperigheid en
nist alle leven.
Pinocchio is een marionet, lievelings-
>op van een brave houtsnijder, die stil
et j es hoopt, dat de pop die hij sneed
nog eens werkelijk een jongen zal wor
den. Een goede fee verhoort zijn wens
en geeft Pinocchio leven en belooft, dat
hij een echte jongen zal mogen wor
den wanneer hij zich goed gedraagt en
steeds naar de stem van zijn geweten
zal luisteren. Wel, Pinocchio stapt het
leven in en komt onervaren als hij
is door eigen kortzichtigheid en door
ongehoorzaamheid aan zijn geweten
een krekel in allerlei hachelijke si-
weer goed door zijn heldhaftig gedrag
in een gevaarlijk avontuur en zo kan
aan het slot van het verhaal de fee haar
belofte inlossen.
Het oorspronkelijke en charmante
verhaal van Colloei heeft Disney nogal
aanzienlijk bekort, hij heeft er slechts
een paar avonturen uit overgenomen,
die hij voor zijn film het best kon ge
bruiken. „Pinocchio" mag dan al een
avondvullende avonturenfilm geworden
zijn, in wezen verschilt zij niet van de
korte Mickey-Mouse-films. Wat Mickey-
Mouse is, is ook Pinocchio: symbool
voor de doorsnee-mens in een wereld,
die hem vijandig is en vol gevaren.
Disney is eigenlijk een onverbeterlij
ke moralist, die ons met veel humor de
les leest en ons de gevaren poogt aan
te tonen van onze bekrompenheid, kort
zichtigheid en eigenwijsheid. De we
reld, waarin wij leven is wreed en bru
taal en dat geldt dus ook vo-or de we
reld, waarin Disney zijn figuren laat
ronddartelen. Dit maakt, dat Disney's
films, „Sneeuwwitje" en „Pinocchio"
inbegrepen, niet bij uitstek voor kinde
ren geschikt zijn.
In „Pinocchio" heelt Disney die
nisch vaardig handwerksman) dan als
kunstenaar beschouwtzijn vernuft
uitgeleefd in een overrompelende reeks
originele vondsten en reeds van hem
bekende procedé's, die echter hun fris
heid behielden. „Pinocchio" kan men
veilig tot het beste werk van Disney
Rekenen, niet alleen om de perfecte
beheersing van het métier, waarvan de
ze filmkunstenaar met uiterst raffine
ment blijk geeft, maar ook om de
poëzie, die telkens weer naar voren
komt in de ongebreidelde aaneenscha
keling van grillige, speelse fantasieën.
Reeksen kostelijke détails volgen el
kaar op, briljante invallen, luchtig
maar raak vastgelegd en kernachtige
karaktertyperingen verdringen elkaar
in een fleurig, schijnbaar moeiteloos
bereikt spel van lijnen, kleuren en
klanken. Daarbij vergeeft men graag
de fouten en tekortkomingen en gunt
men Disney van harte alle bewonde
ring, ook al kan men niet voorbijzien
het teit, dat hij zich soms sterk
herhaalt en teveel waarde hecht aan
het technische experiment alleen.
„Pinocchio" werd geheel in het Ne
derlands nagesychroniseerd. Het resul
taat verdient alle lof:'de.nieuwe ge
luidsversie harmonieert heel gelukkig
met de sfeer van Disney's speelse beel
den.
hem dit voortreffelijk gelukt (de spul- tuaties terecht. Hij maakt echter alles zichzelf meer als „craftsman" (tech-
JEAN PAUL SARTRE:
het lot van de neger....
Henri Sandberg schreef in een be
schouwing over dit stuk: „In het klas
sieke is Sartre's hoogtepunt „Huit-Clos"
(„Met gesloten deuren"). Wat betreft
zijn „litterature d'engagement", waar
mede hij zich in de strijd werpt voor 'n
betere 'wereld, is „Les mains sales" zijn
beste toneelwerk, maar het meest di
recte, van alle franje ontdane, 't meest
naakte en warme blijft toch dat kleine
juweeltje „De lichtekooi". De persoon
is niets anders dan zijn vrijheid; maar
ook niets anders dan zijn onderworpen
heid. De neger, die nog niet ontwaakt
is, kan niet anders dan van zijn vrij
heid dromen, maar hij kan er nog niet
voor vechten en daarom moeten ande
ren dat doen. Tot die anderen behoort
Sartre. In „De lichtekooi" is iedereen
nog de slaaf van zijn eigen Ik. Maar
door dat ironisch-spottend en tegelijk
vlijmscherp te laten zien, heeft Sartre
gewetens wakker geschud. Jean Paul
Shrtre hangt de Dostojewskiaanse leer
aan, dat iedereen verantwoordelijk is
voor de ellende van anderen, waar ook
ter wereld. Elk van zijn toneelstukken
is een daad."
JN KUNSTZAAL HAMDORFF te La
ren wordt op het ogenblik een
tentoonstelling gehouden van werken
van de Vereniging van beeldende kun
stenaars Laren-Blaricum. In zijn ope
ningsrede wees de voorzitter, de heer
Jac. Eriks, er op, dat niettegenstaande
de slechte tijden de kunstschilder geen
reden tot klagen heeft, hetgeen wij
overigens niet geheel zouden willen on
derstrepen. Wij hoorden onlangs wel 'n
ander lied. De expositie omvat 61 schil
derijen en twee beeldhouwwerken. Zij
is tot 5 September a.s. geopend.
De Nederlandse pianist Willem An-
driessen bevindt zich op het ogenblik
gelijk vele van zijn kunstbroeders en
-zusters in het buitenland. Hij zal
onder auspiciën van de „Stichting Cul
turele Samenwerking" concerten geven
in Curagao, Aruba, Paramaribo en Ve
nezuela.
Op 17 September a.s. wordt te
Utrecht de jaarlijkse ethnologendag ge
houden, georganiseerd door het volken
kundig instituut van de Rijksuniversi
teit aldaar. In dezelfde stad geeft het
gezelschap „De ghesellen van den spe-
le" onder leiding van Ad Hooykaas in
de Kloosterhof voorstellingen van Mid-
LONG-SHOT. deleeuwse spelen.