Den Haag komende in afwachting van de grote gebeurtenissen „Pinocchio" van Walt Disney HET NIEUWE Kort besproken^ Dwangarbeid wordt opgelegd zonder aanwijsbare misdaad Geen plaats Culiureel Nieuws Overrompelende reeks originele vondsten! ZATERDAG 6 AUGUSTUS 1949. SCHEMATISCHE OPZET VAN DE NEDERLANDS - INDONESISCHE ÜN I HOOFD VAN DE UNIE DE KOfUNJl DER_]IEDERLAIIDEN_ Uw VERENIGDE STATEN VAN INDONESIË EIGEN REGERING MET PARLEMENT -fliMMM».<ÓBBB*gg53f5jgg SSS v - A V v ,V_0 ,V> KALIMANTAN [M X"NOESTELOPoaerAHs jwaOSNEO jGR PAJAK i^T^WARfNG^ N J BEHOORT NOG NIET - 1 Z.BORNEO J JKOTA WARINGIN x#| sMi SS& 'V','v.» BEHOORT NOG NIET jv s J$ y 'X\< TOT EEN OAERAH j, 's <E 'OECL UlfMAKSK V»N rEOTO-E>;'V£Ba«.g DAERAh-S WELKE C BAN KA |mIE "<V NIEUW GUINEA JGË SHBHEliB^ARcwpËnag a RECHfSTREEKS BEStUUR STAATij^ WW:-\ ATJEH - TAPANOELI - WEST SUMATRA - INDERAGIRI-DJAMBI BENKOELEN-LAMPONGSE DISTRICTEN BAN TAM-Ml ODEN JAVA REEDS INGESTELD IN STAAT NGESTELD v, '.y. - T VAN VOORBEREIDING ?M%. RONDOM DE RONDE TAFEL-CONFERENTIE Honderdtwintig deelnemers uil Batavia en Djokja 7ESTIG LEDEN OF VERTEGENWOORDIGERS van het Bijzonder Federaal Overleg, dertig afgevaardigden van de herstelde Republiek van Djokja en nog een groep van dertig personen, die zullen optreden namens de Voorlopige Federale Regering te Batavia en het United Nations Committee for Indonesia zullen zich in de komende weken per vliegtuig naar Nederland begeven om zich daar, tezamen met een nog onbekend aantal afgevaardigden van de Neder landse Regering om de Ronde Tafel te scharen teneinde het laatste hoofdstuk te schrijven van de meer dan drie eeuwen omvattende geschiedenis ener Koloniale mogendheid en tegelijkertijd het eerste van een moeizaam voorbereide Unie, een Gemenebest van Volkeren, verspreid over vier werelddelen. Volkeren, die verschillend zijn van ras, huidskleur, godsdienst en taal, maar samenge bundeld door duizend onzichtbare draden, die ten dele zijn versleten, voor een ander deel hun spanning hebben behouden en wellicht voor het grootste deel stuk voor stuk door geheel andere vervangen moeten worden. worden De Ronde Tafel, die niet rond zal zijn ■en zelfs geen tafel (de uitdrukking is een eeuwenoude term voor een be spreking tussen personen, die geacht worden alle gelijkwaardig te zijn zal staan in de Ridderzaal op het ze ven eeuwen oude Binnenhof te 's-Gra- venhage, dat in de dertiende eeuw is gebouwd als een centrum van een ge heel ander Imperium, waarvan de laat ste restanten zelfs niet meer smeulen onder de troosteloze puinhopen van duizend steden in het hart van het oude Europa. De staatkundige tragedie, die op het punt staat voltrokken te worden in het roemrijke grafelijke slot, loopt parallel met hetgeen ten aanzien van het Duit se Imperium reeds is gedicteerd, met hetgeen ten aanzien van het Italiaanse Imperium in 1944 bij de ineenstorting van Mussolini's macht te Rome is ge schied, met hetgeen ten aanzien van het Britse Imperium te Londen stap Voor stap is aanvaard en nog aan- fvaard zal worden, met hetgeen ten [aanzien van het Franse Imperium te Parijs kort na het einde van de oorlog op papier is gezet, met hetgeen te 'Brussel te wachten staat als de zwarte bevolking van Centraal Afrika staat kundig gaat ontwaken. De ondergang van Imperia en de op komst van nieuwe staatkundige eenhe den gingen in de loop der eeuwen somtijds gepaard met verbeteringen, andermaal met verslechteringen in het levenslot der volkeren, maar altijd droegen zij in staatkundig opzicht het karakter van tragediën: de ondergang van het oude sprak ook later sterker tot de verbeeldig dan de opkomst van het nieuwe. En nu, nu wij staan te midden van een aaneenschakeling van gebeurtenissen, die tezamen weer een karakter dragen gelijk aan dat van het zieltogen van het Romeinse, het By zantijnse of het Ottomaanse Rijk, nu voelen wij ons als oude mensen ge schaard rondom het sterfbed van een dierbare vertrouwde figuur. Dat gevoel is niet misplaatst, maar t tegelijkertijd niet geheel eerlijk, want wij staan ook als jonge ouders aan de wieg van een jonggeborene. Als stra lende gelukkige ouders? De gevoelens zijn gemengd, want de geboorte gaat gepaard met veel leed en smart. Het is een wonderlijke gewaarwor ding zulk een dramatisch keerpunt in de geschiedenis van dichtbij mee te maken. Het Is verheven noch verhef fend; het zal een broodnuchtere ver gadering zijn van een kleine tweehon derd mensen met een zwerm van jour nalisten eromheen. En aan de andere zijde van de aardbol leven mensen in afwachting van hoe het worden zal, maar ook weer niet in grote spanning, want zij weten het nu wel zowat. Wat bespeurt men ervan in Den Haag? Grote dingen werpen immers hun schaduwen vooruitDe ambtenaren van het Ministerie van Overzeese Ge biedsdelen hebben het druk, razend druk, met het voorbereiden, samenstel len en vervaardigen van allerlei „stuk ken". Sommigen moeten hun vacantie opofferen of uitstellen en mopperen een beetje. De oud-Indischgasten mop peren nog harder, omdat hun wereld, hun glorie, wordt stuk geslagen Zij drinken een borrel meer op de Witte of aan de Scheveningse Boulevard. Op het Ministerie van Oorlog voorbereidingen getroffen voor het re- patrieren van steeds meer troepen en in vele gezinnen is de wekelijkse brief „uit de Oost" belangrijker dan al de drukte der Staatslieden. Op het Mini sterie van Marine' beginnen de vraag stukken der Westerse Unie die der Tropen op de achtergrond te dringen en onder vele jonge mensen is een landverhuizing naar Canada een reë ler begrip dan een carrière in de cul tures. De betekenis van hetgeen in Den Haag gaat gebeuren zal waarschijnlijk Prins Bemhard belde zijn jarige dochter op Reeds vroeg in de morgen werd prin ses Irene gisteren in het paleis Soest- dijk aan de telefoon geroepen. Het was Z. K. H. Prins Bernhard, die zijn doch ter vanuit Ierland, waar hij op het ogenblik vertoeft, opbelde om haar ge luk te wensen mei haar verjaardag. pas veel later, en dan heel langzaam, doordringen tot in de onderste lagen der bevolking. En voor een groot deel van het thans levende geslacht zal het kortstondige bestaan van het Derde („duizendjarige") Rijk diepere gevoe lens in het leven hebben gegrifd dan het einde van het Nederlands Imperium of het ontstaan van de Nederlands Indonesische Unie. Het is jammer en beschamend, dit te moeten constateren. Maar het is een feit. Lied van de week Medetranendalbewoners, Is er op deez' aard iets schoners Dan gezond van lijf en leden, Kracht en gaven te besteden Aan een arbeid of een taak, Voor ie zelf of voor een zaak? Maar hoezeer dit waar mag wezen, 'k Twijfel er soms aan bij 't lezen Van de advertenties, die 'k Dikwijls in de kranten zie. Want bij personeelaanvrage, Leest men steevast alle dagen: „Niet boven de veertig jaar". Nou, dan ben je de sigaar. Want dit wil toch zeggen, vrinden, Werk is er niet meer te vinden, Ga maar lekker zitten gapen Op het bankje bij de apen, Of wat maffen in de hei, Want je kans, die is voorbij. Veertig jaar, je voelt je jong nog, Je maakt zelfs een reuzesprong nog, En tóch zeggen ze: „Tabé! Oudje; jij doet niet meer mee." Veertig jarenoverbodig Geen kantoor heeft je meer nodig, Want je bent te oud helaas Wat is 't leven somtijds dwaas. 'k Weet niet zeker of het waar is (Schoon in Holland niets te raar is), Maar men deed mij er toch kond van, Dat er binnenkort een bond van „Boven Veertigers" verrijst, Die op deze dingen wijst. Nu, ik hoop dat men mag slagen Om dit euvel te verjagen, Want zó jong reeds oud geheten, Is wel wat tè zout gegeten, En in alle ernst, het dpet Vaak mèèr pijn dan men vermoedt. JABSON Antoon Molkenboer heeft een mozaik ontworpen en uitgevoerd „ter gedachtenis aan de jaren ver van het vaderland van prinses Juliana en Hare kinderen". Het is een geschenk van het Haags Jubi leum-comité en is gister in de Raadszaal van het Haagse Stad huis aan de Javastraat onthuld. Katherine Mansfield: „Prélude". - Uitgave De Driehoeks-Gva- veland. (Vertaling Beatrice Wil li ng.) In ons land worden novellen niet zo gewaardeerd als in het buitenland, v/aar-, en dan vooral in de Angelsak sische landen, voortreffelijke verhalen verschijnen. En onder al dit voortref felijke nemen de novellen van Kathe rine Mansfield, de op 34-jarige leeftijd overleden Engelse schrijfster, een ere plaats in. Ze schrijft over daagse men sen en daagse gebeurtenissen met een eenvoud die slechts grote auteurs kenmerkt. Haar natuurlijke weer geving van gedachten en handelingen, haar milde menselijkheid, haar liefde ook voor kleine dingen geven haar verhalen een warmte waaraan geen lezer kan ontkomen. Zij spint ons in haar sfeer in, zij draagt onmiddellijk haar eigen ontroering op ons over. Wie Frélüde niet leest, mist meer dan enkele novellen. Upton Sinclair: „Onze Vrouwe" Uitgave De Driehoek, 's-Grave- land. (Vertaling mevr. E. Englervan Bergen). Een helder geschreven, maar minder helder vertaald, verhaal over Maria, de moeder van Jezus, die de schrijver door magie plaatst in onze eeuw om ons de ogen te openen voor de vele problemen, die een eens plaats gehad hebbend gebeuren heeft gesteld. Een liefdevolle en verantwoorde poging, die ons vooral onze eigen eeuw van verdwazing doet kennen. J. H. Bouman en J. v. d. Spieghel „Kookboekje voor Kampeerders',' L. J. Veen's U.M., Amsterdam. Dit is de derde druk van dit kook boekje, dat vele kampeerders zulke nuttige diensten heeft bewezen. Tal rijke zeer nodige raadgevingen wor den gegeven. Het is een boekje, ge schreven uit de practijk. En de prac- tijk zou moeten zijn, dat de kampeer ders het boekje in hun rugzak bij zich droegen! Prof. dr. Franz von Krbek: „De ontwikkeling der natuurweten schap". De uitg. mij. Kluwener te Deventer heeft er goed aan gedaan dit 'interes sante, wetenschappelijk volstrekt ver antwoorde maar tegelijk populair ge schreven boekje in de Nederlandse be werking van J. C. Alders het licht te doen zien. Het vertelt ons over de groei van de klassieke naar de moder ne natuurkunde. De ruim 110 figuren en platen maken het des te waarde voller. Men moet, om het ten volle te genieten, de hoofdzaken van de wis kunde niet vergeten zijn. Walt Disney: Pinocchio, uitgave G. B. van Goor, Den Haag en L. J. Veen, Amsterdam. Pinocchio, wie van ons kent hem niet? Het houten kereltje, dat levend werd en verschrikkelijke avonturen gaat beleven. Walt Disney, die er een tekenfilm van gemaakt heeft, vertplt nu in een ruim tachtig bladzijden tel lend boek Pinocehio's verhaal. Het is niet precies het verhaal dat wij ken nen, het heeft de vrijheid die Disney zich nogal eens veroorlooft bij zijn bewerkingen. Maar de kinderen, die het verhaal niet kennen in zijn oor spronkelijke vorm, zullen genieten, niet in het minst natuurlijk van de dwaze tekeningen. W. Somerset Maugham: „Kerst mis in Parijs". - De Driehoek, 's-Graveland. De geboren verteller, die Somerset Maugham zonder twijfel is, leeft zich in dit boek over het Parijse veelvor mige leven ten volle uit. Vooral de rechtszitting, die de onontkoombare resultante is van de botsing tussen misdadiger en gemeenschap, is ge schreven met een uiterste aan span ning. Knap werk, maar geen lectuur voor geestelijk onrijpen. „Amsterdam groet u". - Uitg. Schoonderbeek, Laren. Een klein, maar uitmuntend verzorgd boekje met prachtige foto's van onze onvolprezen hoofdstad. De onderschrif ten zijn viertalig. Slavenarbeiders in de Sowjet-Unie (Van onze diplomatieke medewerker) £IND OCTOBER WERD DE SOWJET-UNIE er in de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties van beschuldigd, ten minste tien millioen mensen als slavenarbeiders te exploiteren. De vertegenwoordiger der Sowjets, Pawlow, noemde deze beschuldiging „monsterlijk" en ontkende ten stelligste, dat er in zijn land zoiets als kampen voor dwangarbeiders zouden zijn. Op 15 Juli legde de Britse gedelegeerde in de Economische en Sociale Raad van de V.N., die op het ogenblik te Genève in zitting bijeen is, een exemplaar over van het Russische Wetboek van Strafrecht, waarvan een deel gewijd is aan „tewerkstelling tot verbetering van misdadige elementen". Dit laat geen twijfel over aan het bestaan en het karakter van dwangarbeid in de Sowjet-Unie en van dat ogenblik af was er voor de Russen geen ontkennen meer mogelijk en konden zij slechts trachten de zaak te rechtvaardigen. schuldigd en staan zelf bloot aan van boven af gedirigeerde „zuiveringsac ties". Zij hebben geen stem. Tien jaren lang is er geen partijcongres geweest een grote tegenstelling met de dagen van Lenin, toen de partij ieder jaar bijeenkwam en er vrij gedebatteerd werd. De partij-bureaux en -secretaria ten zijn niet gevuld met gekozen, maar met benoemde functionarissen, gewillige dienaren van de leider, die weten, dat tegenspraak de dood kan betekenen. Het is deze wonderlijke, byzantijnse autocratie, vermomd als socialisme en volksdemocratie, welke door de „te werkstelling tot verbetering van mis dadigers" in stand wordt gehouden. Deze wetgeving, waarvan de Rrem- lin-propagandisten durven beweren, dat zij de „humaanste" ter wereld is, is in werkelijkheid een essentieel on derdeel van het gemechaniseerde, ge- moderniserde tsarendom, dat Stalin op de ruïnes van Lenins republiek heeft gebouwd. Byzantijnse autocratie niT HEBBEN ZIJ inmiddels gedaan. Zoals te verwachten was, hebben zij ba»0'0gd, dat in ieder beschaafd land misdadigers gedwongen worden te wer ken in een of andere vorm van onvrij heid en dat in de meer geciviliseerde landen het doel van afzondering en werk voor misdadigers eerder hervor mend en corrigerend dan bestaffend is. Wie zal het tegenspreken? Maar tussen de instelling van dwangarbeid voor misdadigers in een normaal beschaafd land en de instelling van dwangarbeid in de Sowjet-Unie (en in het voorma lige nazi-Duitsland) is een diepgaand verschil. In het eerste geval zijn dege nen, die tot dwangarbeid gedoemd, zijn, lieden, die in een openbare terechtzit ting schuldig bevonden zijn aan het breken van aan ieder bekende wetten. In Nederland bij voorbeeld kan de po litie niemand in hechtenis houden, zonder dat er een zeer nauwkeurig omschreven beschuldiging tegen hem is ingebracht en dat kan nog slechts onder voorwaarde, dat de zaak in het publiek zo spoedig mogelijk zal wor den berecht. Dat is het beroemde prin cipe van „habeas corpus". Slechts in tijd van oorlog kan het parlement de regering machtigen, verdachte perso nen zonder vorm van proces langere tijd in arrest te houden. Maar onder de Russische wetgeving en zo was het in Hitler-Duitsland en is het waarschijnlijk nog in Franco- Spanje kunnen tot dwangarbeid mensen gedoemd worden, die daartoe zijn veroordeeld bij een decreet van een administratief orgaan. De vrijheid van iedere Sowjet-burger is op elk ogenblik van de dag afhankelijk van de luim der regering en haar ambtenaren, die hem bij eenvoudig administratief decreet kunnen veroordelen tot op sluiting of dwangarbeid, zonder dat er een proces heeft plaats gehad en zon der dat hoger beroep mogelijk is. Dit is het systeem van de „lettre de ca chet". waarvan de Bastille een sym bool was. Zonder feitelijke misdaad. Een tweede kenmerk van de Russi sche strafwetgeving is, dat een burger van zijn vrijheid beroofd en tot dwang arbeid veroordeeld kan worden, zonder dat hij een aanwijsbare misdaad heeft bedreven bijvoorbeeld eenvoudig „om jiem de mogelijkheid te ontnemen om daden te begaan, welke de sociale opbouw zouden kunnen schaden". Bij zonder gevaar om kennis te maken met de „politiek van straffen van het pro letariaat" lopen, „de onevenwichtige elementen onder de werkers". Zulk een systeem, dat iedere arbeider, die door de regering als „onevenwichtig" wordt beschouwd, blootstelt aan gevangenis straf, verbanning of dwangarbeid in „straf-kolonies" voor onbepaalde tijd, is een instrument van tirannie. En dit wordt gebruikt met een onbarmhartige doelmatigheid zonder weerga. Er is in derdaad alle aanleiding om te geloven, dat 10 millioen Sowjet-onderdanen in kampen „verbeterd" worden. En in de zestien jaren, die deze „wet" van kracht is, zullen ook al behan delt men de dwangarbeiders naar ge tuigen verklaard hebben niet „opzette lijk wreed" ongetwijfeld nog veel millioenen „verbeterd" zijn tot krui perige, onderdanige individuen. In Rusland is alle macht in handen van de communistische partij. Maar de partij zelve wordt op despotische wijze gecontroleerd door het Kremlin. Haar leden zijn strikte gehoorzaamheid ver- yAN JEAN PAUL SARTRE verschijnt deze maand een Nederlandse verta ling van „La putain respectueuse" onder de titel „De lichtekooi" bij de Wereld bibliotheek te Amsterdam. Het is een éénacter in twee taferelen, die in Parijs reeds met succes werd opgevoerd. Sa- tre, die eens schreef „De persoon is niets anders dan zijn vrijheid" bindt in dit „spel" de strijd aan tegen het buiten de samenleving stellen van de neger in de Ver. Staten. ^yiJ, BESCHAAFDE LIEDEN VAN VANDAAG, zijn een beetje primitief nog-, ook al mogen onze gevoelens wat minder simpel zjjn, dan bij hen, die wij tot de primitieve volken plegen te rekenen. Maar toch: we gaan soms zo op in onze kleine zorgen en en ze kleine verlangens. Zorgen om een hoed, die ons niet staat, een costuum dai te nauw wordt, de huisbaas, of een karweitje, dat niet wil vlotten; kleine verlangens: een huisje buiten, een aardig meisje, vriend schap, een trouwe hond, lekker eten, geld. AI dit zeer materiële maakt voor het gros der hedendaagse mensen een levensfilosofie uit. En deze primitieve levensfilosofie is het doelwit, waarop Walt Disney zijn Satyrische pijlen afschiet. In zijn tekenfilms treft men steeds weer een zachtaardige spot op de gewone mens, met zijn simpele verlangens en zijn simpele vrees, geslingerd tussen ongecompliceerde gestalten van goed en van kwaad. j)E TEKENFILMS van Walt Disney leveren het sprookje van de moder ne tijd. Mickey Mouse is het prototype van de gemiddelde mens in deze we reld van goed en kwaad. De figuren die hem omringen hebben hun symbo lische betekenis: wolf, spin en heks personifiëren het kwade, de overweldi ging, brutaliteit en sluwheid; luiheid en snoeverij worden in de figuren van hond en eend gekarakteriseerd; uil, kraai of krekel symboliseren scherp zinnigheid, behulpzaamheid, waakzaam heid en wijsheid. Zo heeft Disney vele figuren ontworpen en hierin vat hij met een mild spottende humor een hele filosofie van het gezonde verstand sa men. In zijn film „Pinocochio" heeft Dis ney getracht de menselijke figuren te styleren tot groteske figuren. Soms is lebaas bijvoorbeeld, en af en toe ook de figuur van de houtsnijder), maar bij enkele figuren bleek dit procédé on mogelijk toe te passen (de blauwe fee) en in die beelden vervalt de film dan ook tot een goedkope stroperigheid en nist alle leven. Pinocchio is een marionet, lievelings- >op van een brave houtsnijder, die stil et j es hoopt, dat de pop die hij sneed nog eens werkelijk een jongen zal wor den. Een goede fee verhoort zijn wens en geeft Pinocchio leven en belooft, dat hij een echte jongen zal mogen wor den wanneer hij zich goed gedraagt en steeds naar de stem van zijn geweten zal luisteren. Wel, Pinocchio stapt het leven in en komt onervaren als hij is door eigen kortzichtigheid en door ongehoorzaamheid aan zijn geweten een krekel in allerlei hachelijke si- weer goed door zijn heldhaftig gedrag in een gevaarlijk avontuur en zo kan aan het slot van het verhaal de fee haar belofte inlossen. Het oorspronkelijke en charmante verhaal van Colloei heeft Disney nogal aanzienlijk bekort, hij heeft er slechts een paar avonturen uit overgenomen, die hij voor zijn film het best kon ge bruiken. „Pinocchio" mag dan al een avondvullende avonturenfilm geworden zijn, in wezen verschilt zij niet van de korte Mickey-Mouse-films. Wat Mickey- Mouse is, is ook Pinocchio: symbool voor de doorsnee-mens in een wereld, die hem vijandig is en vol gevaren. Disney is eigenlijk een onverbeterlij ke moralist, die ons met veel humor de les leest en ons de gevaren poogt aan te tonen van onze bekrompenheid, kort zichtigheid en eigenwijsheid. De we reld, waarin wij leven is wreed en bru taal en dat geldt dus ook vo-or de we reld, waarin Disney zijn figuren laat ronddartelen. Dit maakt, dat Disney's films, „Sneeuwwitje" en „Pinocchio" inbegrepen, niet bij uitstek voor kinde ren geschikt zijn. In „Pinocchio" heelt Disney die nisch vaardig handwerksman) dan als kunstenaar beschouwtzijn vernuft uitgeleefd in een overrompelende reeks originele vondsten en reeds van hem bekende procedé's, die echter hun fris heid behielden. „Pinocchio" kan men veilig tot het beste werk van Disney Rekenen, niet alleen om de perfecte beheersing van het métier, waarvan de ze filmkunstenaar met uiterst raffine ment blijk geeft, maar ook om de poëzie, die telkens weer naar voren komt in de ongebreidelde aaneenscha keling van grillige, speelse fantasieën. Reeksen kostelijke détails volgen el kaar op, briljante invallen, luchtig maar raak vastgelegd en kernachtige karaktertyperingen verdringen elkaar in een fleurig, schijnbaar moeiteloos bereikt spel van lijnen, kleuren en klanken. Daarbij vergeeft men graag de fouten en tekortkomingen en gunt men Disney van harte alle bewonde ring, ook al kan men niet voorbijzien het teit, dat hij zich soms sterk herhaalt en teveel waarde hecht aan het technische experiment alleen. „Pinocchio" werd geheel in het Ne derlands nagesychroniseerd. Het resul taat verdient alle lof:'de.nieuwe ge luidsversie harmonieert heel gelukkig met de sfeer van Disney's speelse beel den. hem dit voortreffelijk gelukt (de spul- tuaties terecht. Hij maakt echter alles zichzelf meer als „craftsman" (tech- JEAN PAUL SARTRE: het lot van de neger.... Henri Sandberg schreef in een be schouwing over dit stuk: „In het klas sieke is Sartre's hoogtepunt „Huit-Clos" („Met gesloten deuren"). Wat betreft zijn „litterature d'engagement", waar mede hij zich in de strijd werpt voor 'n betere 'wereld, is „Les mains sales" zijn beste toneelwerk, maar het meest di recte, van alle franje ontdane, 't meest naakte en warme blijft toch dat kleine juweeltje „De lichtekooi". De persoon is niets anders dan zijn vrijheid; maar ook niets anders dan zijn onderworpen heid. De neger, die nog niet ontwaakt is, kan niet anders dan van zijn vrij heid dromen, maar hij kan er nog niet voor vechten en daarom moeten ande ren dat doen. Tot die anderen behoort Sartre. In „De lichtekooi" is iedereen nog de slaaf van zijn eigen Ik. Maar door dat ironisch-spottend en tegelijk vlijmscherp te laten zien, heeft Sartre gewetens wakker geschud. Jean Paul Shrtre hangt de Dostojewskiaanse leer aan, dat iedereen verantwoordelijk is voor de ellende van anderen, waar ook ter wereld. Elk van zijn toneelstukken is een daad." JN KUNSTZAAL HAMDORFF te La ren wordt op het ogenblik een tentoonstelling gehouden van werken van de Vereniging van beeldende kun stenaars Laren-Blaricum. In zijn ope ningsrede wees de voorzitter, de heer Jac. Eriks, er op, dat niettegenstaande de slechte tijden de kunstschilder geen reden tot klagen heeft, hetgeen wij overigens niet geheel zouden willen on derstrepen. Wij hoorden onlangs wel 'n ander lied. De expositie omvat 61 schil derijen en twee beeldhouwwerken. Zij is tot 5 September a.s. geopend. De Nederlandse pianist Willem An- driessen bevindt zich op het ogenblik gelijk vele van zijn kunstbroeders en -zusters in het buitenland. Hij zal onder auspiciën van de „Stichting Cul turele Samenwerking" concerten geven in Curagao, Aruba, Paramaribo en Ve nezuela. Op 17 September a.s. wordt te Utrecht de jaarlijkse ethnologendag ge houden, georganiseerd door het volken kundig instituut van de Rijksuniversi teit aldaar. In dezelfde stad geeft het gezelschap „De ghesellen van den spe- le" onder leiding van Ad Hooykaas in de Kloosterhof voorstellingen van Mid- LONG-SHOT. deleeuwse spelen.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1949 | | pagina 5