Van jagers-sporti viteit en eenden die
heus niet zo stom zijn!
Modernisme
in de kunst
n psychologie
Leert Uw
sparen
David Kouwenaars
composities in Bergen
Laatste tentoonstelling
K.C.B.
j^aatsie j\jieuws
ijl de KUNSTZAAL HUBEES te Ber
egen exposeert David Kouwenaar een
aantal schilderijen dat een overzicht
geeft van zijn productie der laatste ja
ren. Het is verheugend te constateren
dat zijn productie zodanig blijkt, dat
hij steeds nieuw werk kan tonen. De
nu geëxposeerde doeken mag men ze
ker voor representatief houden voor
deze schilder en het geboden over
zicht leent zich tot een vergelijkende
beschouwing.
Wie zijn vroeger werk kent weet
dat Kouwenaar in wezen portrettist is,
hij schilderde mensen (ook zichzelf)
en de voortreffelijke gelijkenis van
model en pertret was opmerkelijk.
Schildertechnisch helde hi, over naar
de toon, wat door een vooruitstreven
de schilder als niet-modern gevoeld
wordt. Toch was er een eenheid in
deze vooroorlogse doeken. Tussen ge
voel en verstand was geen verwijde-
jing, nog minder een breuk en de
technische rijping, het vakmanschap,
itond bij Kouwenaar reeds vroeg op
een hoog peil.
Aanschouwt men nu deze nieuwe
verken, dan blijken de beide ken
merkende elementen, portretaanleg en
toen, verdwenen, maar het technische
jtunnen is gebleven. Het werk is mo
dern, d.w.z. het is gebaseerd op de
kleur en de kleurvlek en perspectief
heeft plaats gemaakt voor het schil
deren in het vlak. Tegelijkertijd ech
ter en ik heb er in deze kolommen
reeds eerder op gewezen is een ver
wijdering gekomen tussen gevoel en
intuïtie enerzijds en het verstandelijk
inzicht anderzijds, in die zin, dat het
verstand de regelende macht is gewor
den, beheerser van kleur en vorm.
Men kan zich trouwens niet aan de
idee onttrekken, dat veel modern werk
verstandswerk is, dat het schilderij de
compositie is van verworven inzichten,
waaraan gevoel en intuïtie vreemd
blijven. De functie van het verstand
moet in de kunst zijn het vorm
geven aan het intuïtief gepresenteerde,
opdat de vorm ons het intuïtieve be
wust make. Maar de vorm kan niet
willekeurig door het verstand gescha
pen worden om er een intuïtief gege
ven in te vangen. De vorm moet mèt
inhoud één zijn. En geen kunsttheorie
kan die eenheid geven wanneer de in
tuïtie van de kunstenaar zich onttrekt
aan gestelde regelen. Of met andere
woorden: wanneer iemand niet met
zijn diepste, onbewuste wezen modern
is, niet in het probleem van zijn tijd
staat, dan kan hij wel intellectueel
een moderne vorm geven, maar dan
ontstaat ook een breuk met het ge
voel, welke in zijn schilderijen is af
te lezen.
En die breuk is af te lezen ook in
het werk van David Kouwenaar. Zijn
verstand loopt voor zijn gevoel uit.
Maar zie nu hoe schoon de miskende
ziel zich wreekt: de aanvankelijke
portretschilder, als zodanig uitbeelder
van psychologische momenten, komt
via een aantal stillevens, in zijn laat
ste werken tot uitbeelding van voor
stellingen waarin de mens weer op
treedt: Man met kind op de schouders;
beeldhouwster; echtpaar aan tafel;
man met fiets. Het zijn geen portret
ten, wel psychologische momenten,
in verhaaltrant, d.w.z.: litterair. Kou
wenaars talent is te groot om dit lit
teraire bij hem als symptoon van ver
val te zien, het is een correctie door
zijn wezenlijke, maar veronachtzaam
de schildersgave.
Bergens Harmonie viert
triomfen
Bergen's Harmonie nam Zaterdag
deel aan het muziek-concours te Breu-
kelen en wist daar o.l.v. de heer P.
Pranger heel wat lauweren te oogsten.
In de middagwedstrijd behaalde zij in
de Ere-afdeling Harmonie met 367 pun
ten een eerste prijs en tevens de eerste
Prijs voor het hoogste aantal punten
van de dag. 's Avonds waren de resul
taten in de ere-wedstrijd even schitte
rend- een eerste prijs met 174 punten
m een eerste prijs voor het hoogste
aantal punten. De eminente directeur,
de heer p, Pranger, verwierf de direc-
teursprijs. Op verzoek bracht Bergen's
Harmonie nog onder leiding van de
neer J. c. Beekman de door hem ge
componeerde mars „De Wacht" ten ge
hore.
VfOS LEGT BESLAG OP
„DE RUÏNE"
Op het Berdos-terrein aan de Lijtweg
werden Zondag ten aanschouwe van
een talrijk publiek de seriewedstrijden
om de Ruïne voortgezet en beëindigd.
Eerst kwamen de winnaars uit de
eerste ronde tegen elkaar in het veld.
In de strijd tussen Assendelft en Ber-
dos wist eerstgenoemde met 10 te ze
gevieren; een welverdiende overwin
ning.
De kamp tussen Bergen en Vios ein
digde met 00. Strafschoppen beslisten
hm voordele van Vios. De finale tussen
Vios en Assendelft eindigde met 21.
Het werd een spannelnde, snelle wed-
strijd. De bal rolde nauwelijks of Vios
trok vliegensvlug ten aanval en schoot
onhoudbaar in (10). Geen minuut la
ter was 't bijna 20 geworden. Of
schoon Assendelft technisch beter spel
''•et zien, wist dit elftal dat niet in pun
ten uit te drukken, Vios speelde mooi,
open spel. Viif minuten na hervatting
van het spel scoorde Assendelft het
eerste tegenpunt (21). Na een kwar
tier scheen de gelijkmaker te zullen
komen, maar Vios' doel verdediger wist
het gevaar te bezweren. Zoetjesaan
werd nu de invloed van de warmte
duidelijk zichtbaar, vooral bii Vios. De
Warmenhuizers wisten echter hun
voorsprong te behouden cn voerden de
Ruïne in triomf meer naar hun woon
plaats.
Ook deze gave treedt duidelijk aan
het licht. Kleur en vorm ziet men zich
ontwikkelen van het mooi geschilder
de detail tot het enkelvoudig geven
van kleurvlakken die met andere vlak
ken tot een monumentale compositie
worden. In zijn laatste stuk (no. 1)
ziet men dan ook hoe een kleur op
zichzelf weinig kracht heeft, maar
haar kracht ontleent aan de andere
kleuren, en hoe dan de verrassende
wisselwerking aller kleuren het schil
derij maakt tot een gaaf en sterk stuk,
waarbij de voorstelling eenvoudigweg
terugtreedt. Een dergelijk resultaat be
reikt toch alleen maar de ware kun
stenaar.
Dirk Hubers exposeert tegelijkertijd
een aantal nieuwe keramische produc
ten, vazen, potten, schalen. Meer nog
dan zijn allround vakmanschap wekt
zijn versieringskunst de bewondering
Volkomen persoonlijk, herkenbaar uit
elke collectie, behoren zijn werken tot
het beste wat we hier kennen. De ge
voelige lijnen en de even gevoelige
kleuren, de fantasievolle variaties en
gedurfde opzet maken van elk zijner
aardewerken een gaaf geheel. Geen
manierisme, geen vastzitten aan eens
gevonden vormen, maar een groei, die
alle schoons nog voorspelt. v. d. W
Het Kunstenaarscentrum te Bergen
houdt thans in de kunstzaal van de
Rustende Jager zijn laatste tentoon
stelling van dit seizoen. Mr. A. F.
Kamp, de voorzitter van het KCB, de
expositie inleidende, merkte op dat
naarmate er meer tentoonsgesteld was,
het publiek ook critischer is gewor
den, en hij vroeg zich af of een offici
ële opening zoals dat steeds de ge
woonte is geweest, wel zin had, daar
er over kunst-zelf toch niet werd ge
sproken. Voor de exposanten echter is
het toch wel goed, 3at het openings
woord het begin is. Mr. Kamp gaf
vervolgens een overzicht van de re
sultaten van bezoek en verkoop. Er is
veel bezoek geweest, de verkoop van
kunstwerken is echter matig. De zes
dit seizoen gehouden exposities trok
ken 3500 mensen, wat f 700 entrée op
leverde, tegen vorig jaar f 200. In to
taal hebben de kunstenaars voor
3200 aan werk verkocht. Dit bedrag
is wel teleurstellend. Er is door de
heer Roggeveen het voorstel gedaan
om de toegang vrij te doen zijn opdat
er meer bezoekers zouden komen, maar
het aantal bezoekers geeft, aldus mr.
Kamp, geen reden tot ontevredenheid.
Buitendien kan het KKCB het entrée-
geld te goed gebruiken.
Bij deze laatste tentoonstelling be
dankte mr. Kamp in het bijzonder de
heer J. H. Roggeveen voor het vele
werk dat hij voor de organisatie der
exposities had verricht, en mej. Van
Stuyvenberg, de gastvrouw der ex-
positie, voor de belangstelling die zij
wist te verwekken en te behouden.
Wat de tentoonstelling zelf betreft:
Arend Bos Eyssen zond elf aquarellen
in, die vlot en fris zijn, maar ook vaak
oppervlakkig, op het illustratieve ge
richt met iets van een nuchtere hu
mor als in Bergen aan Zee (no. 29).
Zijn Gezicht op Menton (no. 17) is
ernstiger gedaan en daarom zijn beste
stuk hier. Bos Eyssen behoort tot de
begaafde jongeren, hetgeen hij ook
met deze waterverven bewijst.
De nestor der exposanten, J. M.
G raadt van Roggen, is meer graphi-
cus dan schilder. Zijn etsen (er hangen
er hier vier) zijn verre te verkiezen
boven zijn schilderijen, waarvan er
ook vier aanwezig zijn. Toch is Ro-
chers du Drammont een goed werk
(no. 3). Van zijn etsen treft mij het
meest de droge naald Antibes (no. 26),
groot en warm gedaan.
Van H. Lugt zijn er precieuze schil
derijen, waarin alles gericht is op na
tuurgetrouwheid en juistheid van stof
uitdrukking, en moeizame ijver ken
merkend is. Het lijkt me toe dat Lugt
met zijn oog voor het kleinste détail
(als ringen aan vingers) het meest zou
presteren als miniatuurschilder. Bij
een miniatuur immers heeft dergelijke
détailverzorging een functie.
W. Huygens' Schaakspel is een aar
dige waterverftekening; in zijn schil
derijen zijn hier en daar wel aardige
stukken, maar als geheel is er toch
weinig afgewogenheid in de kleur.
Van Clara Colnot is er een olieverf
schilderij. ongelooflijk gemeen van
kleur, maar dat om de een of andere
wijze door de tekening en compositie
een naïviteit uitstraalt van onmisken
bare charme Ik voor mij geloof dat
zij noch kan schilderen noch tekenen,
en dat zij toch een kunstenaarssziel
heeft, die zich op deze primitieve wij
ze moet uiten De onbeholperiste uiting
van zo'n ziel is mij meer waard dan
alle fijnschilderij waaraan intuitie
ontbreekt.
(Ongecorrigeerd)
ONGELUKKIGE NOODLANDING
VAN MILITAIR VLIEGTUIG
Bij het vliegveld Twente was een
spitfire van de militaire luchtvaart,
bestuurd door de res. 2e lt.-vlieger De
Jong, hedenmorgen door motorstoring
gedwongen een noodlanding te maken.
Het vliegtuig kwam buiten het veld
terecht en werd zwaar beschadigd, de
piloot werd levensgevaarlijk gewond
naar een ziekenhuis in Enschede ver
voerd.
Heiloo
JUBILEUM MEESTER TAMIS
Ter gelegenheid van het jubileum
van meester Tamis, die, zoals wij de
zer dagen reeds meldde, 25 jaar hoofd
onderwijzer is aande r.k. Jongens
school, zal op 8 Sept. om 11 uur een
officiële receptie in het Brunogebouw
worden gehouden. Om 2 uur volgt een
huldiging van de schoolkinderen en
's avonds om 7 uur een algemene re
ceptie in het Brunogebouw.
VERKOPING
Door notaris mr. C. de Lange te Alk
maar werd verkocht in de Oude Her
berg een woonhuis met erf groot ruim
3 Aren aan de Aostastraat 11 te Heiloo.
Koper was de heer A. Dekker te Alk
maar voor f 3900.
ZIJ VERTREKKEN
De heer en mevr. Dierendonck, de
zorgzame en hartelijke beheerders van
het Tehuis voor Ouden van Dagen aan
de Aostastraat, alhier, gaan het tehuis
verlaten. De oudjes zullen de zorgen
voor hun welzijn zeker missen.
H.S.V.-NIEUWS
HSV I speelde gister een vriendschap
pelijke ontmoeting tegen RK AFC I te
Alkmaar, doch moest het onderspit
delven. 4—0 voor AFC. HSV III deed
het beter en won van RK AFC III met
5—1.
FORESTERS-NIEUWS
De Foresters hebben weinig succes
kunnen boeken in hun serie wedstrij
den die zij gister speelden tegen Alkm.
Boys-elftallen. Het eerste van de Fo
resters verloor van Alkm. Boys II met
12, het 2e elftal verloor van Alkm.
Boys IV met 13, Foresters IV verloor
van Alkm. Boys VI met 34, Foresters
A verloor van Alkm. Boys B met 23,
Foresters B verloor van Alkm. Boys C
met 04 en de Foresters welpen verlo
ren eveneens hun wedstrijd tegen de
Alkm. Boys-welpen met 13.
DE AUTO TERECHT.
Langestraat te Alkmaar werd ont
vreemd en waarvan de eigenaar was
de heer IJ. is de volgende dag onbe
schadigd aan het Slemppad te Heiloo
teruggevonden. Van de daders geen
spoor
GESLAAGD
Dezer dagen slaagde te Haarlem
voor het examen hoofdacte onze plaats
genoot de heer Jac. Winnips, onder
wijzer te Schoorl.
St. Pancras
WEG KOEDIJK—ST. PANCRAS
Naar aanleiding van het enkele da
gen geleden gegeven raadsverslag on
zer gemeente berichten wij nog, dat
slechts de verbindingsweg tussen de
Bovenweg en het Daalmeerpad voor
lopig is uitgesteld. De grote weg
KoedijkSt. Pancras valt buiten dit
uitbreidingsplan, doch kermt in het
Provinciale plan voor.
Egmondbinnen
JAARLIJKSE SCHOUW
De jaarlijkse schouw van het water
schap De Orjingepolderde Landen on
der Egmond-Binnen over de vaarten,
beken, sloten, bruggen, dammen en
pompen, zal gehouden worden op
Woensdag 14 September 1949. De her-
schouw is bepaald op Woensdag 28
September a.s.
Egmond aan Zee
Schaakclub De Egmonden
De algemene ledenvergadering van
de schaakclub De Egmonden is vroe
ger gesteld dan gewoonlijk, zulks om
de wintercompetitie zo vroeg mogelijk
te doen aanvangen. De vergadering
wordt nu gehouden Woensdag 31 Aug.,
terwijl de clubcompetitiewedstrijden
op Woensdag 7 September a.s. zullen
aanvangen. Met het oog op de belang
rijkheid der te behandelen punten
van de agenda (aankoop nieuwe
schaakklokken, wijziging indeling in
klassen naar sterkte, aanschaffing
nieuwe wedstrijdborden, aftreding en
eventuele herkiezing van twee leden
van het bestuur enz.) worden de leden
verzocht zoveel in hun vermogen ligt,
die avond op te komen.
In de sprint-wedstrijden om het
wereldkampioenschap te Kopen
hagen won onze landgenoot Jan
Derksen op gemakkelijke wijze
van de Belg Scherens.
aangrijpt, is ook ons niet voorbij ge
gaan. We hebben gezworven op onge-
ploegd land en tussen het eeuwig-rui
send hoge riet, zijn geslopen langs
kleine plassen en hebben de jonge, nog
onbedreven, jachthond Marja tot stilte
gemaand.
Sportiviteit.
Er zijn mensen die iets tegen jagen
hebben, zoals er ook zijn die het be
drijf van de visser wreed vinden. We
kunnen Gns dat begrijpen. Maar wie de
practijk van een goede jager ziet zal
diens sportiviteit roemen. In het neer
schieten van een argeloos rondzwem
mende eend bestaat jagen niet. Let
maar eens op. Het koppel dat hoog bo
ven de hoofden van de gespannen toe
ziende jagers cirkelt, strijkt neer in
een nabijgelegen sloot.
Voorzichtig schuifelen we over het
land in de richting van het water. Tot
op enkele meters naderen we de een
den. Acht stuks. Een schot hagel kan
hier nu vernietigend werk doen, maar
En Piet waagt een schot
onze jagers schieten niet. Ze springen
plotseling uit hun gebogen houding
overeind en acht eenden kiezen het
luchtruim. Die kans werd hen gege
ven. En pas nu knallen twee schoten.
Drie eenden fladderen omlaag. De
jachthond wordt op de buit afgestuurd,
maar hij begrijpt niets van zijn taak,
totdat hem een eend onder de neus ge
drukt wordt
De tocht wordt voortgezet. In de
greppel van een gladiolenveld huppelt
een haas. Is dat wat!
„Daar komen we nu niet aan" zeg
gen de jagers, „in deze tijd zijn er nog
voedsters die dragen".
Vergunningen.
Men moet heel wat papieren verza
melen vooraleer men geweer en weitas
kan omhangen. De jachtacte, maar
vooral de schriftelijke toestemming van
de landeigenaars om op hun terrein te
mogen jagen. Die bezitten onze men
sen in ruime mate. Maar om precies te
weten waar het land van Jan, Piet of
Klaas ligt, is grote bekendheid met het
Polderland noodzakelijk. Want opland
stappen waarvoor geen toestemming
werd verkregen, kan intrekking van
de jachtacte tengevolge hebben. Onze
jagers echter weten de weg.
Uit oostelijke richting komt een slob
eend aangevlogen, Piet Oud springt op
en waagt een schot.
Veertig meter verder valt de vogel
spatula elypeata! midden in een
bloemkoolbaan neer. Enkele minuten
later op de plek aangekomen, is er
geen eend te ontdekken. „Droeg z'n
kop ook nog hoog", zegt Oud en dat
betekent dat het dier nog kracht ge
noeg moet hebben gehad om de nabij-
zijnde sloot te bereiken. We zoeken met
arendsblik het water af, maar wij
kunnen met de beste wil ter wereld
niets ontdekken. Het geoefend oog des
jagers ziet beter. De eend blijkt zich
onzichtbaar gemaakt te hebben.
Hoe het op de scholen gaat
Kijk!, zei de heer Schoorl, terwijl
hij ons inwijdde in de finesses van het
schoolsparen, dit is een uitstekend
geval.
En hij wees ons in het boek, dat in
iedere klasse van iedere openbare en
christelijke lagere school van Alkmaar
wordt aangehouden door de onder
wijzer een rij gelijke cijfertjes. Want
iedere Zaterdag, wanneer een leerling
zijn spaargeld in de school:»?aarbus
deponeert, wordt het bedrag nauw
keurig genoteerd.
Het was trouw iedere week een
dubbeltje, dat aan de Nutsspaarbank
in bewaring werd gegeven.
Dit is ook uitstekend, vervolgde
hij en hij wees ons een ononderbroken
rij kwartjes.
Maar dan moet U hier eens zien!
Het kind in kwestie was begonnen
met iedere week tien gulden te spa
ren, maar dat was blijkbaar nog niet
voldoende en na enige tijd werd het
geregeld een briefje van vijfentwintig
Dat is natuurlijk geen sparen
meer van het kind, vervolgde onze
zegsman. We leggen er altijd de na
druk op, dat het gespaarde geld ook
werkelijk straks voor het kind moet
zijn. Wanneer de bedragen wat groot
worden, dan kan men er staat op ma
ken, dat het geld straks wordt ge
bruikt voor een pak voor vader of
voor een nieuwe mantel voor moe
der. En dat is nu juist helemaal niet
de bedoeling.
Wat doet U in zo'n geval?
Hier bij dit kind hebben we een
bezoek gebracht aan de moeder. Het
was natuurlijk net zoals we verwacht
hadden. De ouders wilden wel eens
wat overhouden en daarom gaven ze
geregeld een voor hun doen aanzien
lijk bedrag mee met het kind. Ze kon
den er dan niet meer aankomen en
dat was nodig, want anders ging het
toch op aan het een of ander. De be
doeling was natuurlijk goed, maar de
wijze van uitvoering was verkeerd.
Moeder heeft toen zelf een spaarbusje
gekregen en het kind kwam voortaan
met een dubbeltje. Toen was alles in
orde.
Verleden aar werd in Heiloo de
klassespaarbus gestolen. Men kan zich
de ontsteltenis voorstellen, die zich
toen van de jeugdige spaarders mees
ter maakte. Maar het liep boven ver
wachting goed af. Want het boek, dat
door de onderwijzer wordt bijgehou
den, diende als bewijsstuk en de ver
zekering maakte geen ogennlik be
zwaar het hele bedrag, dat de klasse
spaarbus moest bevatten, uit te keren.
Het is ook eens gebeurd, dat een
spaarbus zich bevond in een lokaal,
dat afbrandde. Dat was gedurende de
oorlog, toen hier in Alkmaar de mees
te scholen waren ontruimd en de klas
sen elders waren ondergebracht. Het
gebeurde in een barak op het sport
park, maar de jeugdige spaarders le
den al weer geen schade. Want he4»
metalen geld was volkomen gaaf ge
bleven en het papier was in de stalen
bus was geheel verbleekt, maar de
Nederlandse Bank nam het zonder be
zwaar over.
Het geld, dat aan de Nutsspaarbank
wordt toevertrouwd, is zo safe als
de bank. Maar de Nutsspaarbank is
dan ook een bank.
De scholen zijn weer begonnen. Een
troep kinderen, weinig meer dan kleu
ters, hebben de banken in de eerste
klasse bezet om daar te worden on
derwezen in tal van dingen, die hen
straks moeten maken tot volwaardige
burgers. Een heel klein onderdeeltje,
maar toch ook een belangrijk onder
deeltje is geworden het sparen.
Voor de onderwijzers brengt het
heel wat moeite mee, maar we heb
ben de indruk gekregen, dat ze zich
die gaarne getroosten. Want het grote
nut er van zien ze zeer wel in.
De aangeschoten eend speelt verstoppertje in de sloot. Maar de Wolf
heeft de vogel ontdekt!
Trek-uur, tijd voor
de jager
De jacht in het polderrijk West-
Friesland vormt een hoofdstuk vol
avontuur en sportiviteit!
Wanneer de zon daalt, de toenemende
bries de wolkenflarden voortstuwt, het
water in de vaarten grauw kleurt en
de stille valt over het land, dan is de
tijd aangebroken waarop de jager het
veld zoekt. Daar richt hjj zijn blik om
hoog en volgt de vlucht van een kop
pel wilde eenden dat tegen het zwerk
voortwiekt: de dagelijkse „trek" in
het avonduur is begonnen.
Vanuit het westen komen de ranke
smienten en de kleine talingen aange
vlogen en over de IJselmeerdijk zei
len de zware slobeenden met hun bek
ken als lepels, de polder in.
Twee leden van de West-Friese Ja
gersvereniging, de heren P. Oud en
H, de Wolf, hebben ons mee op jacht
genomen. De passie die de jager en
zijn hond bij het naderen van het wild
Alleen zijn kop, maar niet eens zijn
snavel, komt boven het water uit. Wij
zien die voor een luchtbel aan. Maar
de Wolf zegt: „Dat is 'm, om al wat je
wil" En hij heeft, zoals even later
blijkt, gelijk.
Stomme eend?
Wie ooit op jacht ging, zal toegeven
dat die minder vleiende beeldspraak
van „stomme eend" niet opgaat. In de
enkele weken dat er nu gejaagd wordt,
werden in de Polder minstens vierhon
derd eenden neergelegd. De meesten in
de eerste dagen van de jacht. De slob
eenden, die hoofdzakelijk hun domicilie
kiezen boven het IJselmeer, ziet men
bijna niet meer in de Polder. Ze zijn
schuw geworden. En de koppels die
vanuit de Kooi onder Zwaagdijk, in 't
veld neerstrijken hebben hun trouwe
wakers. Bij onraad geeft hij geen ge
luid, richt slechts de kop wat op en
dat is voor allen het teken om onver
wijld de vlucht te nemen. Vaak zit de
„waker" op het land, terwijl de ande
ren in de sloot zich aan een maal kroos
te goed doen.
Het veld wordt afgezocht
Probeer dan niet van verre afstand
de jager de plek te wijzen, waar ge
eenden ziet, want die reflexbeweging
is voldoende om het wildgevogelte te
verjagen.
Geduld.
Daar komt een koppel eenden aan; waar zal het neerstrijken
In de schemering worden veld en
sloot afgezocht. We ontmoeten collega
jagers. In goede verstandhouding „ver
deelt" men het jachtterrein.
Nu het nachtgordijn sneller begint
te vallen, wordt op een stuk grasland
de grote trek afgewacht. Het wordt te
donker om te zien waar de vogel
vrij-verklaarden hun schuilplaats ne
men. Daarom wordt gewacht en ge
hoopt dat de eenden in de nabij
heid van de jager neerstrijken of an
ders laag overvliegen. Als dan de kans
schoon is, klinkt in de verlatenheid
van het veld een schot
Wanneer de zon achter de Tolweg
schuil gaat, wordt het geweer in de
foudraal geborgen. Zeven eenden zijn
deze avond in hun vlucht dodelijk ver
rast.
Als we in het duister door smalle
sloten huiswaarts varen, klapwiekt een
late trekker laag over de boot 't Is of
de vogel weet dat hij voor vandaag
geen gevaar meer te duchten heeft!
