HAAS AZIJN
I2
1
1
I3
'ewogen
week-eind
Negen-en-dertig jarige Jan Langendijk
is weer in training
f
Afke.
Oplossing Prijsraadsel
VJ
Rheumatische Pijnen schieten U als een
mes in de leden.
Maar re vallen niet van de ene dag op
de andere weer van U at.
Zestien jaar onder 's werelds beste schaatsenrijders
De oude houwdegen
versaagt niet
Truman zal eerste steen
leggen voor gebouw der
Ver. Naties
DONDERDAG 13 OCTOBER 1943
VL
^EILNTX, een paar dagen later, toen
de zon weer 'na heel mooi scheen,
febeurde het, dat Jumbootje zich een
eetje verveelde en door het Lom
merrijk Loofbos liep, met z'n ziel on
der z'n voorpoot. Fiepje-'was net een
dagje uit picknickeren met haar vrien
dinnetje, Nico N. P. (Hippopotamus)
was gaan pootjebaden en Jumbootje
dacht, dat-ie dus Gerrit Giraf maar
eens moest gaan opzoeken om met
hem een babbeltje op te zetten over
de mensen en zo. Het was, een ver
rukkelijk weertje vandaag, overal ln
de bomen waren vogeltjes aan het
piepen en tussen de bladeren door
druppelde het zonlicht en knipperde
en danste als een zwerm muggen voor
Jumbootjes ogen. Dat was gewoonweg
heerlijk, maar het was ook lastig, dat
geknipper alsmaar, want je kon
haast niets meer zien van wat er
allemaal voor moois om je heen ge
beurde. Daarom vónd Jumbootje er
wat op, want knorrig worden of boos,
dat deed-ie nooit en het was tóch wel
lastig. Hij trok met z'n slurf een gro
te varen uit de grond en hield die als
een parasol boven z'n ogen.
,,'t Zal mi) benieuwen waar Gerrit
uithangt," dacht Jumbootje, „hij zal
moeilijk onder de bomen in de scha
duw kunnen lopen met dit weer, en
hij heeft geen slurf om 'n parasol bo
ven z'n kop te houden, tenminste zijn
slurf zit daarvoor aan de verkeerde
kant van zijn kop. En hij houdt ook
al niet van het water, h(j zal het wel
helemaal niet prettig vinden met dit
weer." En net toen hij dat dacht, was
ineens het varenblad weg, dat hfl in
zijn slurf hield, zomaar Ineens foetsie
weg.
„Gom," zei Jumbootje. Hij keek
eerst goed naar het puntje van zijn
slurf en dan naar boven, omdat alle
rare dingen meestal van daar komen
en wéér naar het puntje van zijn
slurf van heel dicht bij. „Daar zat
het," zei hij, zoals je zegt als je het
oor van de theepot per ongeluk er af
hebt gestoten, „daar zat het." Toen
keek hij nog eens naar boven of het
daar soms nog ergens zweefde of aan
een tak was blijven hangen, maar er
viel alleen maar een dikke kokosnoot
naar beneden, precies op zijn kop, wat
een doffe dreun gaf.
„Gof," zei Jumbootje toen, en dèt
is de afkorting van een héél lelflk
olifantenwoord, dat alléén de grote
olifanten soms mogen laten ontsnap
pen als zij bijvoorbeeld op een punaise
gaan zitten of zo. Maar nu zei Jum
bootje 't zomaar en het was maar
goed, dat mama Camelie er niet bjj
was of papa Sambo, om het te horen,
want dan had Jumbootje braaf voor
zijn broekje gekregen. Maar ja, dat
kwam ook allemaal van de schrik,
omdat die koksnoot zo hard was en
omdat toen meteen Afke uit de boom
neersprong op zijn rug. Afke was een
aapje, een heus echte gorilla en hij
bleef daar maar met een opscheppe
rig gezicht zitten, toen Jumbootje
„Gof" zei.
„Ik ben Afke," zei Afke toen, „neem
me niet pardon," nét of-ie erg leuk
was.
„O," zei Jumbootje koeltjes, „dag."
„Doèg," riep Afke vrolijk. „Oók
doeg! Wassie effe goed daarnet?"
„O, kwam die koksnoot óók van
jou," zei Jumbootje, „wat was dat
voor flauwe aardigheid?"
„Dat was me visiterkaartje met pro
missie," zei Afke blijmoedig. Zuks doe
ik altijd ommers. Das voor de lol."
„Ik vind er anders niks lolligs aan,"
zei Jumbootje, „en dat met die varen
was dat ook soms een mopje van
jou?"
„Ammaal van mijn," zei Arke, „am-
maal mopjes van mijn. En hoe heet
jij nou eigerlijk?"
„Zég ik niet," zei Jumbootje, die
het begon te vervelen je lijkt me een
akelig vervelend knulletje." Maar
toen hoorde hfl opeens dat Afke stil
letjes begon te snikken op zijn rug,
zó verdrietig, dat Jumbootje 't er mee
te doen kreeg.
„Nou jazei Jumbootje er
daarom achteraan, „ik heet Jum
bootje. Doe dan ook niet zo verve
lend gek."
„Dat doen ik toch niet met sprès,"
sniffelde Afke triestig. „Ik ken 't niet
helpen. As je 'n aapje ben, zegt moe
altijd, bèn je nou eenmaal zo wild.
Zó warm, zó koud, zegt moe altijd.
Dat komt, zegt moe, omdatte we van
Alle dieren 't meest op de mensen lij
ken
OEIÜ Daar spitste Jumbootje zijn
flaporen. Zou die rare Afke, met zijn
kromme pootjes en zijn slungelarmen
werkelijk op een méns lijken? En zou
hij misschien ook wat wéten over de
mensen, dan was hij bij Jumbootje
aan het goeie adres.
„Ga je mee," zei hij daarom tegen
Afke, „ga je mee een eindje lopen,
dan kan je me wat over die mensen
vertellen, of weet jij er soms óók niks
van?"
„Ik weet er tuurlijk allemenselijk
veel vanaf," zei Afke blufferig en ht)
was dadelijk weer geheel en al de
luchthartige Afke van daarnet,
„moe-je maar hóren, ik weet er haast
alles vanaf." Hij sprong vlak voor
Jumbootjes neus op de grond en be
gon te vertellen.
(Dè,t komt volgende week.)
Prijsraadsel
Voor kinderen van 13 tot en
met 16 jaar.
3
1
4
2
Horizontaal:
1. Ander woord voor tam.
2. Stad in Gelderland.
3. Veel bomen bij elkaar.
Verticaal:
1. Een huisdier.
Iemand die de Noorse
liteit heeft.
Indonesisch eiland. (Begint
een B.)
4. Kleine ruimte in 'n gevangenis.
Oplossingen kunnen vóór Zondag 23
October worden gezonden naar het
bureau van dit blad.
2.
8.
nationa-
met
Voor jongens en meisjes van twaalf tot en met zestien jaar.
Hallo, jongelui! Wij beginnen deze week met de gezellige brief van Weintje Stokhof.
Gelukkig dat je het zo naar je zin hebt op de huishoudschool, Weintje. Je kunt al een uit
gebreide maaltijd klaarmaken. Ik denk, dat jouw moeder een handige plaatsvervangster krijgt
als zij eens ziek zou worden of een dagje uit wil gaan. Albert Korndoffer, ik dacht eerst dat
je een meisje wa3, want ik heb je bij de prijswinnaars „Annie" genoemd. Gelukkig dat ik je
nog geen meisjesboek heb gezonden, Albert. Je krijgt een jongensboek, hoor! Hartelijk dank
voor het zilverpapier. Evelien Smit, je vroeg naar onze postzegelverzameling. Dat zijn ge
bruikte, Nederlandse postzegels, Evelien. Wij sparen ze voor de t.b.c.-bestrijding en natuurlijk
komen daarbij allereerst onze eigen zieke vrienden en vriendinnen aan de beurt. „Winne-
tou'% leuk dat ik weer eens wat van je hoorde. Ja, ik kan mij best indenken, dat je 't nu erg
druk zult hebben met je schoolwerk. Zo maar een Idas overspringen, dat is een prestatie, hoor!
Wat heb jij een prachtige vacantia achter de rug! - Bets Half, ja, het was inderdaad leuk
om weer een levensteken van je te krijgen. Je zit nu dus al in de tweede klas van de Huis
houdschool. en moet aan het eind van het schooljaar examen doen. dat wordt dus flink aan
pakken, hè! Bedankt voor de postzegels, Betsie! „Zonnedauw", wat jammer dat je in je
étui bent gestopt. Ik ben heel erg benieuwd naar het resultaat van het doorlichten en de foto s.
en hoop het gauw van je te horen. Kan ik je misschien helpen om de een of andere ver
zameling aan te leggen? Sigarenbandjes en lucifersmerken zijn er nog genoeg, dus schrijf het
maar eens. Beterschap gewenst, meisjel Siem van Noort, hartelijk dank voor het doosje met
postzegels, zilverpapier en theelood. Fijn, dat je ons helpt sparen! Piet de Vries, is hpt
„pootje" al weer beter? Ik heb je vacantie-verslag met plezier gelezen. Leuk dat je de Nieuw-
Amsterdam ook hebt gezien. Wat een kasteel van een schip, vind je niet? Je leert nu dus voor
timmerman. Dat is een mooi vak, zeg!, maar wel moeilijk, denk ik. Jeantje Bus, houd jij
zoveel van kruiswoordpuzzles? Ik zal mijn best doen om er eens een te maken, Jeantje. Gezellig
dat je weer mee gaat doen. Je vroeg naar de prijzen voor de puzzles. Dat zijn altijd boeken.
Hilly Jeurink, natuurlijk weer hartelijk bedankt voor de postzegels. Hoe zie je toch steeds kans
om er in een korte tijd zoveel bij elkaar te sparen? Je bent flink opgeschoten aan dat wolle
tje. Er wordt zeker veel gebreid en genaaid op school. Gerdina Clay, wat jammer dat je niet
meer mee kunt doen. Ja, je zult je tijd wel nodig hebben voor het huishoudwerk. Doe je
best maar, hoorl Ik vind het prettig om zo nu en dan nog eens te horen hoe het met je gaat,
Gerdien. Je bent in de afgelopen jaren een trouwe vriendin geworden. - Rie Schoenen, har
telijk dank voor alles wat je mij hebt gezonden. Je mooie verhaal heb ik met zeör veel aan
dacht gelezen en herlezen. Op school kreeg je zeker goede cijfers voor opstellen, is het niet?
Je werk is voor een meisje van jóuw leeftijd heel goed, Rie. Als je er plezier in hebt, wil
ik je graag helpen om er nog meer in te bereiken. Jeantje Kramer, je bent welkom bij de
oudere jongens en meisjes. Ik denk dat je er wel erg naar verlpgd hebt om 12 jaar te wor
den en bij deze groep te komen, maar nu is het dan toch eindelijk zover, hè. Aardig dat
je sigarenbandjes hebt gestuurd. Wij zijn er blij mee. „Wammes Waggel", leuk dat je weer
mee gaat doen. Buitenlandse postzegels heb ik niet voor je, maar wel sigarenbandjes. Binnen
kort zal ik je wat handjes toezenden. Hillie Boshuizen, gelukkig dat het boek naar je zin is.
Henny Luchies, kijk maar eens onder de mededelingen, meisje! „Liesbeth t was best in
orde, hoor! - Lenie Schouten, heb je het boek nu ontvangen? - Jan Leydeckers, wel bedankt
vooi de plaatjes en de punten. Ik ben er blij om dat het boek zo naar je zin is. Rie Vrouwe,
wat heb jij weer fijn met postzegels g'eholpen. Ik ben er blij mee, en zal je de volgende keer
vertellen hoeveel zegels ik er van kon gebruiken. Leuk dat je op een Donderdag jarig bent,
dan kan ik je precies op je verjaardag feliciteren. „Sneeuwklokje" en ..Lollypop
jullie brief er feestelijk uit. Gelukkig dat de sigarenbandjes goed te gebruiken waren. - Nellie
van 't Veer, Klaas van het Padtje, Jan Bijland, P. Steeman, Peter Hienkens en Thea Jonker,
jullie zijn welkom bij ons.
Jongens en meisjes, de brieven voor ons volgende correspondentie-hoekje verwacht IK
graag vóór Zondag 23 October.
Hartelijke groeten voor jullie allen van
TANTE IE1.
Ik weet er 'tuurlijk alles van af
TEXEL
ROTTERDAM
OVERIJSEL
MIDDELBURG
PANNERDEN.
De eerste letters, van boven naar be
neden gelezen, vormen dus de naam
van de Nederlandse zeeheld TROMP.
Hier komen de prijswinnaars:
Jeantje Bus, Wandelweg 99, Wormer-
veer (13 jaar).
Lena Korrelboom, Krugerstraat 16,
Den Helder.
Ed Kuperus, Korte Lyceumstraat 3,
Alkmaar (12 jaar).
Marijke Blokker, A. 299, Berkhout.
Nellie van 't Veer, Bonkenburg 29,
Uitgeest (14 jaar).
Piet Zeeman, Havenweg 4, Wle-
ringerwerf (12 jaar).
Gefeliciteerd jongelui! De prijzen
worden toegezonden.
ONZE MEDEDELINGEN.
Er was deze week voor het corres
pondentiehoekje een briefje zonder
naam. Waarschijnlijk van een meisje
uit Alkmaar. Het schrift is recht.
Wie kan Albert Korndorffer helpen
aan Douwe Egberts punten? Zijn adres
is: Sperwerstraat 1, Den Helder.
Hennie Luchies. Oosteinde A3, Span
broek spaart bonnen van Keg's koffie
en thee. Kan iemand haar daarmee hel
pen?
PATRICIA
WENTWORTH
„Wat jammer! Tussen haakjes, als je
ooit tijd om iets te lezen hebt, ik heb
iets gevonden, dat precies in je lijn
ligt. Een zekere Tauscher. Buitenge
wone onthullingen! Maar ja, je hebt
«eker geen tijd".
Eerst na een vrij lange pauze zei
Carroll langzaam en lusteloos: „Niet
tenzij ik een heel weekend wegga".
„Welnu, beste jongen, dat is gemak
kelijk genoeg. Kom Zaterdag bij me
en ik zal je inlichten over Tauscher".
Weer een pauze. Toen zei de lang
zame stem: „AU right".
Gregory Porlock hoorde een klik
aan het andere eind van de lijn, want
Carroll had afgebeld.
Nóg een telefoontje. Toen een vrou
wenstem antwoordde, vroeg hij naar
mr. Masterman. Niet-bar-vriendelijk
antwoordde de stem: „Hij is bezet. Ik
kan de boodschap wel aannemen".
Gregory Porlock lachte, een tikje
minder vormelijk.
„NatuurlijkU is miss Master
man. Hoe dom van mij, dat ik uw
stem niet herkende. Ik ben Gregory
Porlock".
„O ja. Wat is er, mr. Porlock?"1 De
stem scheen iets te ontdooien.
„Och, ik belde u op, om u te zeggen,
hoezeer ik er naar verlang, u met hli
weekend te zien. Kan ik voor de thee
op u rekenen?"
„Ik weet het niet; ik zal het mijn
broer moeten vragen".
„Uitstekend, ik zal aan het toestel
blijven als u 't goed vindt. Wilt u hem
zeggen, dat Ik voor de zaak waarover
hij me onlangs raadpleegde, een heel
bevredigende oplossing heb gevonden".
Een telefoon is een zeer gevoelig
instrument. Miss Masterman was wel
op vijf mijl afstand, maar toch meen
de Gregory Porlock te horen, dat haar
adem stokte. Dit geluid vertelde hem
iets, dat hij wenste te weten. Hij be
greep, dat zij in de geheimen van
haar broer was ingewijd. Zulks had hij
wel gedacht, maar 't was altijd beter,
te weten hoe de vork in de steel zat.
Toen zij dadelijk daarop terugkwam
en zei, dat ze zou trachten, om vier
uur op „the Grange" te zijn, was hij de
prettiggestemde, hoffelijke gastheer.
„Prachtig! Ik hoop, dat u zich zult
amuseren. Allemaal aardige lui en één
beroemde. Leonard Carroll komt, dus
we behoeven ons niet te vervelen. Dan
zult u ook een heel bekoorlijk meisje,
Moira Lane, ontmoeten. En verder de
Tote's, prettige, eenvoudige mensen.
Ook nog een stuk of wat buren. Nu,
het beste met uw broer".
„Dank u", zei miss Masterman en het
klonk alsof zij 't meende.
Gregory Porlock hing de telefoon op
en barstte in lachen uit.
HOOFDSTUK III
Justin Leigh nam Dorinda mee naar
een eetgelegenheid, die in de mode
begint te komen Als zij er helemaal
in de mode was, zou hij waarschijnlijk
van „vulgair" spreken en elders heen
gaan. Hij was een knappe, onbespro
ken jongeman aan de andere kant van
de dertig en werkzaam op het depar
tement van Wederopbouw. Niemand
zou. hem ziende, hebben geloofd, dat
hij bijna zes jaar vrij geregeld als een
smerig, ongeschoren, beurtelings tot de
huid doorweekt of verdroogd individu
had rondgelopen, aan tochten had
deelgenomen, waarbij h(j óf gevaar
liep te stikken of wel om te bevriezen!
Ook waren er langdurige perioden ge
weest, waarin zijn naaste omgeving
„lucht" scheen te zijn geworden
Dit «lies leek vrijwel ondenkbaar als
men nü deze gesoigneerde jongeman,
met zijn donker uiterlijk, zijn achte
loze elegance en zijn kalme evenwich
tigheid gadesloeg. Een evenwichtig
heid, die Dorinda altijd min of meer
het gevoel gaf, dat zij weer op de
schoolbanken zat.... Zij gaf niet toe
aan dit gevoel, want als men eenmaal
begon met tegenover Justin een min
derwaardigheidscomplex aan te kwe
ken, werd hij gewoonweg onverdraag
lijk. En dat zou jammer zijn. omdat,
verre neef of niet, hij haar enig z.g.
familielid was.
Zij voelde, dat zijn ogen op haar
kleding rustten, 't Was een blauwe
japon en ze had die gekocht, omdat
ze de kleur mooi vond, maar natuur
lijk was het een fout. Als je maar één
avondjapon hebt, moet je een zwarte
nemen, want die is voor alles geschikt.
Je kunt ze blijven dragen tot één van
beide het opgeeft!
Zij doorstond zijn blik met een vast
heid, die wat gematigd en verzacht
werd door de kuiltjes in haar wangen.
„Het Is niet goed ik weet het zelf
wel er zit geen lijn in en lijn haalt
je er doorheen. Maar de kleur is wel
mooi. nietwaar?"
„Kindlief, het is een ramp".
Dorinda liet zich niet uit het veld
slaan.
„Waarom zeg je zoiets als ik ze nu
eenmaal heb? Die rose was erger. Ik
heb zer weggegeven. En je moogt zeg
gen wat je wilt, deze staat me. Tip zei
het ook".
..Tip Remington is in zo'n sentimen
tele bui, dat hij alles zou willen zeg
gen".
„Buzzer zei het ook".
„Inderdaad?"
Uit Justin's stem klonk volkomen
onverschilligheid wat Buzzer betreft.
Hij raadpleegde het menu en deed
moeite om de aandacht van de ober-
kellner te trekken. Na een vertrouwe
lijke en technische discussie met dat
heerschap, wijdde hij zijn aandacht
weer aan Dorinda die zich voor haar
gemiste „lunch" troostte met de ge
dachte, dat het een heerlijke maaltijd
scheen te zullen worden. Toen zei hij:
„Ben je met een van hen verloofd?"
Zij schrok op uit haar lieflijke dro
me nen keek hem recht in 't gezicht.
„Wel. dat weet ik zo niet".
Justin's wenkbrauwen gingen om
boog. alsof hij een vergrijp tegen de
goede manieren constateerde.
„Had je niets beters kunnen beden
ken? Ik zou niet graag tussenbeide ko
men, maar je kunt niet met allebei
trouwen".
„O, ik trouw niet met ze. Ik denk ér
voorlopig niet aan. met Iemand te
trouwen".
De soep werd opgediend. Ze vond
het erg moeilijk, langzaam te eten,
maar de opvoeding, die tante Marv
haar had gegeven, bleek solide. Een
van de laatste dingen, die zij Dorinda
had gezegd, was: „Ik kan je maar
vijftig pond per jaar nalaten, maar ik
heb je geleerd, hoe een dame zich ge
dragen moet" Op sommige momenten
vond Dorinda het lastig. Dit ogenblik
was er een van. Zij was erg hongerig
(Wordt vervolgd^
Ik heb als beginsel genomen,
nooit door anderen te laten doen
wat ik zeli kon doen.
(MONTESQUIEU)
En toch. als ge met morgen te beginnen
een bloedverzuiverende kuur met Kruschen be
gint, zult ge verbaasd staan, hoe gauw de wel
dadige werking zich demonstreert in een allengs
wijken van Uw pijnen, in een groeiend gevoel
van welbehagen. Dat doen de zes minerale
zouten, waaruit Kruschen is samengesteld. Die
geven Uw bloedzuiverende organen weer het
elan van de jeugd, de krachtige werking, nodig
om onreinheden uit het bloed, die zich nu op
hopen en vastzetten, los te maken en af te
voeren tot welzijn van Uw hele gestel. Dus
spoedig Kruschen nemen enregelmatig
Kruschen nemen, iedere morgen steevast. Het
is een goede gewoonte van millioenen mannen
en vrouwen, overal in de wereld. En helemaal
geen nare gewoonte. Maar wel regelmatig! Als
eten en drinken! Kruschen is verkrijgbaar bij
alle Apotheker» «a Drogisten.
JAN LANGENDIJK
....39 Jaar en nog in volle vaart..
Er was een foto bij die ons sterk aan-
trok. Het is de foto die wij hierbij af
drukken. Met opeengeklemde kaken,
volkomen geconcentreerd staat hjj op
zijn ijzers waarmee hij reeds zovel®
successen heeft geboekt. Dit is de ware
Jan Langendijk de n^gen en dertigjari-
ge harde geroutineerde vechtjas, die
voor menige rivaal straks in de strijd
om de hoogste titels een bedreiging zal
blijken te zijn.
(Van onze sportredacteur)
„IN DE NOORDERVAART ratelt het van de snoeken". Dat word je verteld doot
een goed vriend en ervaren visser die altijd weer met van die grote lappen
van snoeken thuis komt. Je gelooft het (enige weken later zie Je hem met
enkele van die „moord" snoeken uit de woning van een broodvisser komen en
je gelooft het niet meer) en op een vrije middag als de lucht donker, de wind
Zuid-West en hard is, trek je ook naar de Noordervaart. Natuurlijk krijg je geen
draad leven, niet omdat er geen snoek zit maar omdat „snoeken" een kunst I,
die je niet verstaat. Als je dan zo een uur of twee langs de waterkant hebt ge.
sjouwd en tientallen vriendelijk nieuwsgierige voorbijgangers moest vertellen
dat het „goed waardeloos" is en sommigen Je voor gek verklaren dat Je «o'n
hele middag kunt wachten op iemand die je nog nooit hebt gezien, gaat de lel
er spoedig af.
Zo ging het ons in ieder geval en het
was een ware uitkomst toen wij over
het erf van een boerderij iemand za
gen lopen, die bij ons de behoefte wak
ker riep naar iets anders te gaan vis
sen dan naar snoeken.
Het was Jan Langendijk die ons wel
licht iets zou vertellen over zijn sport,
het schaatsenrijden.
In de gezellige voorkamer waar in
een enorme medaillekast alle trophee-
ën van Langendijk staan opgesteld, en
dat zijn er heel wat, mochten wij in
een luie stoei neestrijken en spoedig
waren die eigenwijze snoeken vergeten.
Een typisch Hollandse sport?
Er wordt vaak gezegd dat schaatsen
rijden een typisch Hollandse sport is.
Feitelijk is dat niet het geval. Daar
voor zijn de perioden waarift men hier
te lande kan schaatsen te kort en te
gering. Voordat een schaatsseizoen aan
vangt, kan een schaatsenrijder nooit
zeggen of hij al dan niet in vorm is.
Dat komt hij pas aan de weet als er
ijs is en hij de indoortraining kan be
ëindigen. Indoortraining is practisch de
enge mogelijkheid voor de beoefenaars
van deze sport om op peil te blijven.
Dit vergt niet alleen een grote phy-
sieke, maar tevens een niet te onder
schatten psychische inspanning.
Een sportman die maanden moet
trainen zonder dat hij resultaten ziet
van tralningstijden en alle zekerheid,
over zijn vorm mist, moet wel zeer
veel van zijn sport houden om te ko
men waar hij wil zijn. Zo'n sportman
ls Jan Langendijk.
Op 6 Februari van dit jaar verbeter
der hij maar liefst twee van zijn per
soonlijke records en dan te bedenken
dat Langendijk thans negen-en-dertig
jaren telt en reeds zestien jaar op de
schaats staat. Deze prestatie komt nog
beter tot haar recht als men weet dat
vanaf 1933, het jaar dat de heer Nap
Jan Langendijk bij onderlinge schaats
wedstrijden in Oudkarspel op 't Waard
je ontdekte, tot heden slechts vijf maal
de Nederlandse kampioenschappen ver
reden werden. Dat wil dus zeggen dat
in de tijd van zestien jaar slechts vijf
winters voorkwamen dat men in Ne
derland behoorlijk heeft kunnen schaat
sen.
Weer ln training
Onder leiding van de heer Nap, is
Jan Langendijk zich op het ogenblik
weer aan het voorbereiden op de Euro
pese en wereldkampioenschappen.
Viermaal in de week wordt ieder ve
zeltje van Jans boddy onder handen ge
nomen, moet Jan balans-oefeningen ma
ken, om straks ln het Hoge Noorden
behoorlijk partij te kunnen geven aan
de steeds sterker wordende concurren
tie. Maar zo ver is het nog niet, want
eerst moet nog worden uitgemaakt wel
ke rijders ons land zullen vertegen
woordigen. Dat Jan Langendijk een uit
stekende kans maakt om voor de ne
gende maal aan de wereld- en voor de
achtste maal aan Europese kampioen
schappen deel te nemen, staat voor ons
vast.
Klassement-Indeling is juist
Op onze vraag welke rijder de beste
papieren voor de titel heeft was onze
Noordhollandse crack voorzichtig. „Er
kan met zo'n wedstrijd altijd van alles
gebeuren en verrassingen zijn niet uit
gesloten. Maar Kees Broekman heeft
natuurlijk wel een goede kans."
„Zou Broekman niet gehandicapt
worden door zijn matige tijden op de
500 meter."
„Dat niet, want zijn tijden op de
10.000 meter zijn zo goed dat een sprin
ter meer verliest op de lange afstand
dan Broekman in de sprint."
„Ben je dus wel van mening dat de
manier waarop de totaalklassement van
schaatswedstrijden worden vastgesteld
de juiste is".
„Zonder twijfel. Er is absoluut geen
betere manier te bedenken. Er is de
laatste tijd nogal eens over geschreven
maar zij die het anders zouden willen,
weten van de schaatssport niets af"
Dit is Jan Langendijk
Wij vroegen aan mevrouw Langen
dijk of zij nog in het bezit was van een
goede schaatsfoto van haar man.
„Ik zal eens even kijken" en vijf mi
nuten later lag de grote ronde tafel vol
met alle mogelijke foto's van 's we
relds beroemde schaatsrijders, waarvan
Jan Langendijk er één is.
Ofschoon enige dagen geleden reedi
de officiële vlag van de Verenigde Na
ties werd gehesen op het gereed geko
men stalen skelet van het permanent*
hoofdkwartier van de UNO, dat ln het
centrum van New ork verrijst en eind
1950 in gebruik zal worden genomen,
moet de plechtige eerste steenlegging
nog geschieden. Dit omdat president
Tiuman, die daarvoor was uitgeno
digd, niet eerder in de gelegenheid
was naar New York te komen. Ter
gelegenheid van deze gebeurtenis, die
nu op 24o October (Dag der Verenigd*
Naties) zal plaats vinden, zal een spe
ciale plenaire zitting van de algemen*
vergadering ln de open lucht worden
gehouden. De secretaris-generaal van
de Ver. Naties, Trygve Lie, zal een
exemplaar van het Handvest, dat dan
juist vier jaar geleden van kracht
werd, gesteld in de vijf officiële talen
van de wereldorganisatie; het Enge\
Frans, Spaans, Russisch en Chinees, in
de holle steen deponeren, voordat deze
op zijn definitieve plaats in het 38
verdiepingen hoge gebouw zal worden
Ingemetseld.
1 j
«AIPURAZIJN OP.Z'N BES*
Het Radioprogramma
VOOR HEDENAVOND
HILVERSUM I, 301 m. Nieuwsberichten
om 6, 8 en 11 uur. 6.15 Sportpraatj'e. 6.30
Strijdkrachten. 7.10 Chopin-muziek. 8.05 In
Radio-Zoeklicht. 8.15 Muziek van Dr. Peter
ven Anrooy. 9.55 Philharmonisch-orkeat. 10.45
Flitsen uit Papoea-land, 11.15 Melodietjes di»
u graag hoort.
HILVERSUM II, 415 m. Nieuwsberichte»
om 7, 8 en 11 uur. 6.00 Leger des Heil).
6.30 NCRV-koor. 7.15 Muziek bij nader in
zien. 7.40 Radiokrant. 8.05 Muzikale kleuren»
fantasie. 9.00 Familie-competitie. 9.35 Vervolg
Familie-competitie. 10.15 De vaart der Volken.
10.45 Avondoverdenking. 11.15 Beroemde ooa-
certen.
VOOR VRIJDAG
HILVERSUM I, 301 m. Nieuwsberichten
om 7, 8, 1, 6, 8 en 11 uur. 8.15 Frag
menten. 8.50 Voor de huisvrouw. 9.00 Gramo-
foonplaten. 10.05 Morgenwijding. 10.30 Voo»
de vrouw. 10.45 Omroep a capella-koor. 11.05
Kort verhaal. 11.25 Orgelspel. 12.00 Orkest
Peter Gulien. 12.30 Mededelingen. 12.33 Sport
en prognose. 12.45 Gramofoonplaten. 1.15 The
Skymasters. 1.45 Chansons. 2.00 Kookkunst
2.20 Platen-cabaret. 3.00 Ons volk in zij»
dichters. 3.20 Dameskoor. 4.00 Filmland pre
senteert. 4.30 Tussen twaalf en zestien. 5-00
Gi amofoonplaten. 7.00 Denk om de booht. 7.15
Piano-duo. 7.30 Lezing. 7.50 Tien voor acht
8.05 Amsterdams Kamermuziekgezelschap. 8.30
Cursus. 8.55 Zo juist verschenen. 9.00 Mefl
viaagt. en wij draaien. 9.40 Ducdalf. 10.00
Buitenlands weekoverzicht. 10.15 Swing and
sweet. 10.45 Avondwijding. 11.15 Gramofoon-
piaten.
HILVERSUM II, 415 m. Nieuwsberichten
om 7, 8, 1, 7, 8 en 11 uur. 8.15 Pluk de
dag. 9.00 Voor de huisvrouw. 9.35 School-
riidio. 10.00 Muziek houdt fit. 11.00 De Zonne
bloem. 11.35 Als de ziele luister. 11.45 Strijk
kwartet. 12.03 Piano-duo. 12.30 Mededelingen.
12.33 De bietenbouwers. 12.55 Zonnewijzer.
1.20 Omroep-Kamerorkest.i 2.15 „Negen heit de
klok". 3.00 Schoolradio. 3.30 Omroep-orkest-
4.00 De Zonnebloem. 5.00 Na schooltijd. 5.15
Kinderkoor. 5.45 Amusements-orkest. 6.45
Klankbeeld. 7.15 Franse chansons. 7.30 Bra
bants halfuur. 8.05 De gewone man. 8.18
Guido Gezelle-herdenking. 10.10 Oude Maria-
gedichten. 10.20 Haagse blaaskwintet. 10.45
Pater H. Bartels. 11.15 A la Danse.
RADIODISTRIBUTIE-DIENST
LIJN III: 8.05 Concert. 10.00 Eng. L.P-'
Harold Smart (orgel). 10.30 Eng. H.S.: CedJ
Norman en ensemble. 11.00 Eng. L.P.: BBC
Welsh Orchestre. 11.45 Voordracht. 12.00 VI.
Br.: Filmmuziek. 12.32 Omroep-orkest. 2.00
Operette selecties. 3.00 Eng. L.P.: Sidney
Davey en ensemble. 3.30 Jack Leon en orkest.
*00 NWDR: Recital. 5.00 Kootwijk: Batavia.
6 00 Fr. Br. Voor de soldaten. 6.30 VI. Br.»
Voor de soldaten. 7.30 Liederen. 7.50 Film
muziek. 8.00 Fr. Br.: Omroep-orkest en accor
deon-duo. 9.30 VI. Br.: Kunst kaïeidoscoop'
10.15 Dansmuziek. 11.00 Diversen.