HAAS AZIJN I2 1 1 I3 'ewogen week-eind Negen-en-dertig jarige Jan Langendijk is weer in training f Afke. Oplossing Prijsraadsel VJ Rheumatische Pijnen schieten U als een mes in de leden. Maar re vallen niet van de ene dag op de andere weer van U at. Zestien jaar onder 's werelds beste schaatsenrijders De oude houwdegen versaagt niet Truman zal eerste steen leggen voor gebouw der Ver. Naties DONDERDAG 13 OCTOBER 1943 VL ^EILNTX, een paar dagen later, toen de zon weer 'na heel mooi scheen, febeurde het, dat Jumbootje zich een eetje verveelde en door het Lom merrijk Loofbos liep, met z'n ziel on der z'n voorpoot. Fiepje-'was net een dagje uit picknickeren met haar vrien dinnetje, Nico N. P. (Hippopotamus) was gaan pootjebaden en Jumbootje dacht, dat-ie dus Gerrit Giraf maar eens moest gaan opzoeken om met hem een babbeltje op te zetten over de mensen en zo. Het was, een ver rukkelijk weertje vandaag, overal ln de bomen waren vogeltjes aan het piepen en tussen de bladeren door druppelde het zonlicht en knipperde en danste als een zwerm muggen voor Jumbootjes ogen. Dat was gewoonweg heerlijk, maar het was ook lastig, dat geknipper alsmaar, want je kon haast niets meer zien van wat er allemaal voor moois om je heen ge beurde. Daarom vónd Jumbootje er wat op, want knorrig worden of boos, dat deed-ie nooit en het was tóch wel lastig. Hij trok met z'n slurf een gro te varen uit de grond en hield die als een parasol boven z'n ogen. ,,'t Zal mi) benieuwen waar Gerrit uithangt," dacht Jumbootje, „hij zal moeilijk onder de bomen in de scha duw kunnen lopen met dit weer, en hij heeft geen slurf om 'n parasol bo ven z'n kop te houden, tenminste zijn slurf zit daarvoor aan de verkeerde kant van zijn kop. En hij houdt ook al niet van het water, h(j zal het wel helemaal niet prettig vinden met dit weer." En net toen hij dat dacht, was ineens het varenblad weg, dat hfl in zijn slurf hield, zomaar Ineens foetsie weg. „Gom," zei Jumbootje. Hij keek eerst goed naar het puntje van zijn slurf en dan naar boven, omdat alle rare dingen meestal van daar komen en wéér naar het puntje van zijn slurf van heel dicht bij. „Daar zat het," zei hij, zoals je zegt als je het oor van de theepot per ongeluk er af hebt gestoten, „daar zat het." Toen keek hij nog eens naar boven of het daar soms nog ergens zweefde of aan een tak was blijven hangen, maar er viel alleen maar een dikke kokosnoot naar beneden, precies op zijn kop, wat een doffe dreun gaf. „Gof," zei Jumbootje toen, en dèt is de afkorting van een héél lelflk olifantenwoord, dat alléén de grote olifanten soms mogen laten ontsnap pen als zij bijvoorbeeld op een punaise gaan zitten of zo. Maar nu zei Jum bootje 't zomaar en het was maar goed, dat mama Camelie er niet bjj was of papa Sambo, om het te horen, want dan had Jumbootje braaf voor zijn broekje gekregen. Maar ja, dat kwam ook allemaal van de schrik, omdat die koksnoot zo hard was en omdat toen meteen Afke uit de boom neersprong op zijn rug. Afke was een aapje, een heus echte gorilla en hij bleef daar maar met een opscheppe rig gezicht zitten, toen Jumbootje „Gof" zei. „Ik ben Afke," zei Afke toen, „neem me niet pardon," nét of-ie erg leuk was. „O," zei Jumbootje koeltjes, „dag." „Doèg," riep Afke vrolijk. „Oók doeg! Wassie effe goed daarnet?" „O, kwam die koksnoot óók van jou," zei Jumbootje, „wat was dat voor flauwe aardigheid?" „Dat was me visiterkaartje met pro missie," zei Afke blijmoedig. Zuks doe ik altijd ommers. Das voor de lol." „Ik vind er anders niks lolligs aan," zei Jumbootje, „en dat met die varen was dat ook soms een mopje van jou?" „Ammaal van mijn," zei Arke, „am- maal mopjes van mijn. En hoe heet jij nou eigerlijk?" „Zég ik niet," zei Jumbootje, die het begon te vervelen je lijkt me een akelig vervelend knulletje." Maar toen hoorde hfl opeens dat Afke stil letjes begon te snikken op zijn rug, zó verdrietig, dat Jumbootje 't er mee te doen kreeg. „Nou jazei Jumbootje er daarom achteraan, „ik heet Jum bootje. Doe dan ook niet zo verve lend gek." „Dat doen ik toch niet met sprès," sniffelde Afke triestig. „Ik ken 't niet helpen. As je 'n aapje ben, zegt moe altijd, bèn je nou eenmaal zo wild. Zó warm, zó koud, zegt moe altijd. Dat komt, zegt moe, omdatte we van Alle dieren 't meest op de mensen lij ken OEIÜ Daar spitste Jumbootje zijn flaporen. Zou die rare Afke, met zijn kromme pootjes en zijn slungelarmen werkelijk op een méns lijken? En zou hij misschien ook wat wéten over de mensen, dan was hij bij Jumbootje aan het goeie adres. „Ga je mee," zei hij daarom tegen Afke, „ga je mee een eindje lopen, dan kan je me wat over die mensen vertellen, of weet jij er soms óók niks van?" „Ik weet er tuurlijk allemenselijk veel vanaf," zei Afke blufferig en ht) was dadelijk weer geheel en al de luchthartige Afke van daarnet, „moe-je maar hóren, ik weet er haast alles vanaf." Hij sprong vlak voor Jumbootjes neus op de grond en be gon te vertellen. (Dè,t komt volgende week.) Prijsraadsel Voor kinderen van 13 tot en met 16 jaar. 3 1 4 2 Horizontaal: 1. Ander woord voor tam. 2. Stad in Gelderland. 3. Veel bomen bij elkaar. Verticaal: 1. Een huisdier. Iemand die de Noorse liteit heeft. Indonesisch eiland. (Begint een B.) 4. Kleine ruimte in 'n gevangenis. Oplossingen kunnen vóór Zondag 23 October worden gezonden naar het bureau van dit blad. 2. 8. nationa- met Voor jongens en meisjes van twaalf tot en met zestien jaar. Hallo, jongelui! Wij beginnen deze week met de gezellige brief van Weintje Stokhof. Gelukkig dat je het zo naar je zin hebt op de huishoudschool, Weintje. Je kunt al een uit gebreide maaltijd klaarmaken. Ik denk, dat jouw moeder een handige plaatsvervangster krijgt als zij eens ziek zou worden of een dagje uit wil gaan. Albert Korndoffer, ik dacht eerst dat je een meisje wa3, want ik heb je bij de prijswinnaars „Annie" genoemd. Gelukkig dat ik je nog geen meisjesboek heb gezonden, Albert. Je krijgt een jongensboek, hoor! Hartelijk dank voor het zilverpapier. Evelien Smit, je vroeg naar onze postzegelverzameling. Dat zijn ge bruikte, Nederlandse postzegels, Evelien. Wij sparen ze voor de t.b.c.-bestrijding en natuurlijk komen daarbij allereerst onze eigen zieke vrienden en vriendinnen aan de beurt. „Winne- tou'% leuk dat ik weer eens wat van je hoorde. Ja, ik kan mij best indenken, dat je 't nu erg druk zult hebben met je schoolwerk. Zo maar een Idas overspringen, dat is een prestatie, hoor! Wat heb jij een prachtige vacantia achter de rug! - Bets Half, ja, het was inderdaad leuk om weer een levensteken van je te krijgen. Je zit nu dus al in de tweede klas van de Huis houdschool. en moet aan het eind van het schooljaar examen doen. dat wordt dus flink aan pakken, hè! Bedankt voor de postzegels, Betsie! „Zonnedauw", wat jammer dat je in je étui bent gestopt. Ik ben heel erg benieuwd naar het resultaat van het doorlichten en de foto s. en hoop het gauw van je te horen. Kan ik je misschien helpen om de een of andere ver zameling aan te leggen? Sigarenbandjes en lucifersmerken zijn er nog genoeg, dus schrijf het maar eens. Beterschap gewenst, meisjel Siem van Noort, hartelijk dank voor het doosje met postzegels, zilverpapier en theelood. Fijn, dat je ons helpt sparen! Piet de Vries, is hpt „pootje" al weer beter? Ik heb je vacantie-verslag met plezier gelezen. Leuk dat je de Nieuw- Amsterdam ook hebt gezien. Wat een kasteel van een schip, vind je niet? Je leert nu dus voor timmerman. Dat is een mooi vak, zeg!, maar wel moeilijk, denk ik. Jeantje Bus, houd jij zoveel van kruiswoordpuzzles? Ik zal mijn best doen om er eens een te maken, Jeantje. Gezellig dat je weer mee gaat doen. Je vroeg naar de prijzen voor de puzzles. Dat zijn altijd boeken. Hilly Jeurink, natuurlijk weer hartelijk bedankt voor de postzegels. Hoe zie je toch steeds kans om er in een korte tijd zoveel bij elkaar te sparen? Je bent flink opgeschoten aan dat wolle tje. Er wordt zeker veel gebreid en genaaid op school. Gerdina Clay, wat jammer dat je niet meer mee kunt doen. Ja, je zult je tijd wel nodig hebben voor het huishoudwerk. Doe je best maar, hoorl Ik vind het prettig om zo nu en dan nog eens te horen hoe het met je gaat, Gerdien. Je bent in de afgelopen jaren een trouwe vriendin geworden. - Rie Schoenen, har telijk dank voor alles wat je mij hebt gezonden. Je mooie verhaal heb ik met zeör veel aan dacht gelezen en herlezen. Op school kreeg je zeker goede cijfers voor opstellen, is het niet? Je werk is voor een meisje van jóuw leeftijd heel goed, Rie. Als je er plezier in hebt, wil ik je graag helpen om er nog meer in te bereiken. Jeantje Kramer, je bent welkom bij de oudere jongens en meisjes. Ik denk dat je er wel erg naar verlpgd hebt om 12 jaar te wor den en bij deze groep te komen, maar nu is het dan toch eindelijk zover, hè. Aardig dat je sigarenbandjes hebt gestuurd. Wij zijn er blij mee. „Wammes Waggel", leuk dat je weer mee gaat doen. Buitenlandse postzegels heb ik niet voor je, maar wel sigarenbandjes. Binnen kort zal ik je wat handjes toezenden. Hillie Boshuizen, gelukkig dat het boek naar je zin is. Henny Luchies, kijk maar eens onder de mededelingen, meisje! „Liesbeth t was best in orde, hoor! - Lenie Schouten, heb je het boek nu ontvangen? - Jan Leydeckers, wel bedankt vooi de plaatjes en de punten. Ik ben er blij om dat het boek zo naar je zin is. Rie Vrouwe, wat heb jij weer fijn met postzegels g'eholpen. Ik ben er blij mee, en zal je de volgende keer vertellen hoeveel zegels ik er van kon gebruiken. Leuk dat je op een Donderdag jarig bent, dan kan ik je precies op je verjaardag feliciteren. „Sneeuwklokje" en ..Lollypop jullie brief er feestelijk uit. Gelukkig dat de sigarenbandjes goed te gebruiken waren. - Nellie van 't Veer, Klaas van het Padtje, Jan Bijland, P. Steeman, Peter Hienkens en Thea Jonker, jullie zijn welkom bij ons. Jongens en meisjes, de brieven voor ons volgende correspondentie-hoekje verwacht IK graag vóór Zondag 23 October. Hartelijke groeten voor jullie allen van TANTE IE1. Ik weet er 'tuurlijk alles van af TEXEL ROTTERDAM OVERIJSEL MIDDELBURG PANNERDEN. De eerste letters, van boven naar be neden gelezen, vormen dus de naam van de Nederlandse zeeheld TROMP. Hier komen de prijswinnaars: Jeantje Bus, Wandelweg 99, Wormer- veer (13 jaar). Lena Korrelboom, Krugerstraat 16, Den Helder. Ed Kuperus, Korte Lyceumstraat 3, Alkmaar (12 jaar). Marijke Blokker, A. 299, Berkhout. Nellie van 't Veer, Bonkenburg 29, Uitgeest (14 jaar). Piet Zeeman, Havenweg 4, Wle- ringerwerf (12 jaar). Gefeliciteerd jongelui! De prijzen worden toegezonden. ONZE MEDEDELINGEN. Er was deze week voor het corres pondentiehoekje een briefje zonder naam. Waarschijnlijk van een meisje uit Alkmaar. Het schrift is recht. Wie kan Albert Korndorffer helpen aan Douwe Egberts punten? Zijn adres is: Sperwerstraat 1, Den Helder. Hennie Luchies. Oosteinde A3, Span broek spaart bonnen van Keg's koffie en thee. Kan iemand haar daarmee hel pen? PATRICIA WENTWORTH „Wat jammer! Tussen haakjes, als je ooit tijd om iets te lezen hebt, ik heb iets gevonden, dat precies in je lijn ligt. Een zekere Tauscher. Buitenge wone onthullingen! Maar ja, je hebt «eker geen tijd". Eerst na een vrij lange pauze zei Carroll langzaam en lusteloos: „Niet tenzij ik een heel weekend wegga". „Welnu, beste jongen, dat is gemak kelijk genoeg. Kom Zaterdag bij me en ik zal je inlichten over Tauscher". Weer een pauze. Toen zei de lang zame stem: „AU right". Gregory Porlock hoorde een klik aan het andere eind van de lijn, want Carroll had afgebeld. Nóg een telefoontje. Toen een vrou wenstem antwoordde, vroeg hij naar mr. Masterman. Niet-bar-vriendelijk antwoordde de stem: „Hij is bezet. Ik kan de boodschap wel aannemen". Gregory Porlock lachte, een tikje minder vormelijk. „NatuurlijkU is miss Master man. Hoe dom van mij, dat ik uw stem niet herkende. Ik ben Gregory Porlock". „O ja. Wat is er, mr. Porlock?"1 De stem scheen iets te ontdooien. „Och, ik belde u op, om u te zeggen, hoezeer ik er naar verlang, u met hli weekend te zien. Kan ik voor de thee op u rekenen?" „Ik weet het niet; ik zal het mijn broer moeten vragen". „Uitstekend, ik zal aan het toestel blijven als u 't goed vindt. Wilt u hem zeggen, dat Ik voor de zaak waarover hij me onlangs raadpleegde, een heel bevredigende oplossing heb gevonden". Een telefoon is een zeer gevoelig instrument. Miss Masterman was wel op vijf mijl afstand, maar toch meen de Gregory Porlock te horen, dat haar adem stokte. Dit geluid vertelde hem iets, dat hij wenste te weten. Hij be greep, dat zij in de geheimen van haar broer was ingewijd. Zulks had hij wel gedacht, maar 't was altijd beter, te weten hoe de vork in de steel zat. Toen zij dadelijk daarop terugkwam en zei, dat ze zou trachten, om vier uur op „the Grange" te zijn, was hij de prettiggestemde, hoffelijke gastheer. „Prachtig! Ik hoop, dat u zich zult amuseren. Allemaal aardige lui en één beroemde. Leonard Carroll komt, dus we behoeven ons niet te vervelen. Dan zult u ook een heel bekoorlijk meisje, Moira Lane, ontmoeten. En verder de Tote's, prettige, eenvoudige mensen. Ook nog een stuk of wat buren. Nu, het beste met uw broer". „Dank u", zei miss Masterman en het klonk alsof zij 't meende. Gregory Porlock hing de telefoon op en barstte in lachen uit. HOOFDSTUK III Justin Leigh nam Dorinda mee naar een eetgelegenheid, die in de mode begint te komen Als zij er helemaal in de mode was, zou hij waarschijnlijk van „vulgair" spreken en elders heen gaan. Hij was een knappe, onbespro ken jongeman aan de andere kant van de dertig en werkzaam op het depar tement van Wederopbouw. Niemand zou. hem ziende, hebben geloofd, dat hij bijna zes jaar vrij geregeld als een smerig, ongeschoren, beurtelings tot de huid doorweekt of verdroogd individu had rondgelopen, aan tochten had deelgenomen, waarbij h(j óf gevaar liep te stikken of wel om te bevriezen! Ook waren er langdurige perioden ge weest, waarin zijn naaste omgeving „lucht" scheen te zijn geworden Dit «lies leek vrijwel ondenkbaar als men nü deze gesoigneerde jongeman, met zijn donker uiterlijk, zijn achte loze elegance en zijn kalme evenwich tigheid gadesloeg. Een evenwichtig heid, die Dorinda altijd min of meer het gevoel gaf, dat zij weer op de schoolbanken zat.... Zij gaf niet toe aan dit gevoel, want als men eenmaal begon met tegenover Justin een min derwaardigheidscomplex aan te kwe ken, werd hij gewoonweg onverdraag lijk. En dat zou jammer zijn. omdat, verre neef of niet, hij haar enig z.g. familielid was. Zij voelde, dat zijn ogen op haar kleding rustten, 't Was een blauwe japon en ze had die gekocht, omdat ze de kleur mooi vond, maar natuur lijk was het een fout. Als je maar één avondjapon hebt, moet je een zwarte nemen, want die is voor alles geschikt. Je kunt ze blijven dragen tot één van beide het opgeeft! Zij doorstond zijn blik met een vast heid, die wat gematigd en verzacht werd door de kuiltjes in haar wangen. „Het Is niet goed ik weet het zelf wel er zit geen lijn in en lijn haalt je er doorheen. Maar de kleur is wel mooi. nietwaar?" „Kindlief, het is een ramp". Dorinda liet zich niet uit het veld slaan. „Waarom zeg je zoiets als ik ze nu eenmaal heb? Die rose was erger. Ik heb zer weggegeven. En je moogt zeg gen wat je wilt, deze staat me. Tip zei het ook". ..Tip Remington is in zo'n sentimen tele bui, dat hij alles zou willen zeg gen". „Buzzer zei het ook". „Inderdaad?" Uit Justin's stem klonk volkomen onverschilligheid wat Buzzer betreft. Hij raadpleegde het menu en deed moeite om de aandacht van de ober- kellner te trekken. Na een vertrouwe lijke en technische discussie met dat heerschap, wijdde hij zijn aandacht weer aan Dorinda die zich voor haar gemiste „lunch" troostte met de ge dachte, dat het een heerlijke maaltijd scheen te zullen worden. Toen zei hij: „Ben je met een van hen verloofd?" Zij schrok op uit haar lieflijke dro me nen keek hem recht in 't gezicht. „Wel. dat weet ik zo niet". Justin's wenkbrauwen gingen om boog. alsof hij een vergrijp tegen de goede manieren constateerde. „Had je niets beters kunnen beden ken? Ik zou niet graag tussenbeide ko men, maar je kunt niet met allebei trouwen". „O, ik trouw niet met ze. Ik denk ér voorlopig niet aan. met Iemand te trouwen". De soep werd opgediend. Ze vond het erg moeilijk, langzaam te eten, maar de opvoeding, die tante Marv haar had gegeven, bleek solide. Een van de laatste dingen, die zij Dorinda had gezegd, was: „Ik kan je maar vijftig pond per jaar nalaten, maar ik heb je geleerd, hoe een dame zich ge dragen moet" Op sommige momenten vond Dorinda het lastig. Dit ogenblik was er een van. Zij was erg hongerig (Wordt vervolgd^ Ik heb als beginsel genomen, nooit door anderen te laten doen wat ik zeli kon doen. (MONTESQUIEU) En toch. als ge met morgen te beginnen een bloedverzuiverende kuur met Kruschen be gint, zult ge verbaasd staan, hoe gauw de wel dadige werking zich demonstreert in een allengs wijken van Uw pijnen, in een groeiend gevoel van welbehagen. Dat doen de zes minerale zouten, waaruit Kruschen is samengesteld. Die geven Uw bloedzuiverende organen weer het elan van de jeugd, de krachtige werking, nodig om onreinheden uit het bloed, die zich nu op hopen en vastzetten, los te maken en af te voeren tot welzijn van Uw hele gestel. Dus spoedig Kruschen nemen enregelmatig Kruschen nemen, iedere morgen steevast. Het is een goede gewoonte van millioenen mannen en vrouwen, overal in de wereld. En helemaal geen nare gewoonte. Maar wel regelmatig! Als eten en drinken! Kruschen is verkrijgbaar bij alle Apotheker» «a Drogisten. JAN LANGENDIJK ....39 Jaar en nog in volle vaart.. Er was een foto bij die ons sterk aan- trok. Het is de foto die wij hierbij af drukken. Met opeengeklemde kaken, volkomen geconcentreerd staat hjj op zijn ijzers waarmee hij reeds zovel® successen heeft geboekt. Dit is de ware Jan Langendijk de n^gen en dertigjari- ge harde geroutineerde vechtjas, die voor menige rivaal straks in de strijd om de hoogste titels een bedreiging zal blijken te zijn. (Van onze sportredacteur) „IN DE NOORDERVAART ratelt het van de snoeken". Dat word je verteld doot een goed vriend en ervaren visser die altijd weer met van die grote lappen van snoeken thuis komt. Je gelooft het (enige weken later zie Je hem met enkele van die „moord" snoeken uit de woning van een broodvisser komen en je gelooft het niet meer) en op een vrije middag als de lucht donker, de wind Zuid-West en hard is, trek je ook naar de Noordervaart. Natuurlijk krijg je geen draad leven, niet omdat er geen snoek zit maar omdat „snoeken" een kunst I, die je niet verstaat. Als je dan zo een uur of twee langs de waterkant hebt ge. sjouwd en tientallen vriendelijk nieuwsgierige voorbijgangers moest vertellen dat het „goed waardeloos" is en sommigen Je voor gek verklaren dat Je «o'n hele middag kunt wachten op iemand die je nog nooit hebt gezien, gaat de lel er spoedig af. Zo ging het ons in ieder geval en het was een ware uitkomst toen wij over het erf van een boerderij iemand za gen lopen, die bij ons de behoefte wak ker riep naar iets anders te gaan vis sen dan naar snoeken. Het was Jan Langendijk die ons wel licht iets zou vertellen over zijn sport, het schaatsenrijden. In de gezellige voorkamer waar in een enorme medaillekast alle trophee- ën van Langendijk staan opgesteld, en dat zijn er heel wat, mochten wij in een luie stoei neestrijken en spoedig waren die eigenwijze snoeken vergeten. Een typisch Hollandse sport? Er wordt vaak gezegd dat schaatsen rijden een typisch Hollandse sport is. Feitelijk is dat niet het geval. Daar voor zijn de perioden waarift men hier te lande kan schaatsen te kort en te gering. Voordat een schaatsseizoen aan vangt, kan een schaatsenrijder nooit zeggen of hij al dan niet in vorm is. Dat komt hij pas aan de weet als er ijs is en hij de indoortraining kan be ëindigen. Indoortraining is practisch de enge mogelijkheid voor de beoefenaars van deze sport om op peil te blijven. Dit vergt niet alleen een grote phy- sieke, maar tevens een niet te onder schatten psychische inspanning. Een sportman die maanden moet trainen zonder dat hij resultaten ziet van tralningstijden en alle zekerheid, over zijn vorm mist, moet wel zeer veel van zijn sport houden om te ko men waar hij wil zijn. Zo'n sportman ls Jan Langendijk. Op 6 Februari van dit jaar verbeter der hij maar liefst twee van zijn per soonlijke records en dan te bedenken dat Langendijk thans negen-en-dertig jaren telt en reeds zestien jaar op de schaats staat. Deze prestatie komt nog beter tot haar recht als men weet dat vanaf 1933, het jaar dat de heer Nap Jan Langendijk bij onderlinge schaats wedstrijden in Oudkarspel op 't Waard je ontdekte, tot heden slechts vijf maal de Nederlandse kampioenschappen ver reden werden. Dat wil dus zeggen dat in de tijd van zestien jaar slechts vijf winters voorkwamen dat men in Ne derland behoorlijk heeft kunnen schaat sen. Weer ln training Onder leiding van de heer Nap, is Jan Langendijk zich op het ogenblik weer aan het voorbereiden op de Euro pese en wereldkampioenschappen. Viermaal in de week wordt ieder ve zeltje van Jans boddy onder handen ge nomen, moet Jan balans-oefeningen ma ken, om straks ln het Hoge Noorden behoorlijk partij te kunnen geven aan de steeds sterker wordende concurren tie. Maar zo ver is het nog niet, want eerst moet nog worden uitgemaakt wel ke rijders ons land zullen vertegen woordigen. Dat Jan Langendijk een uit stekende kans maakt om voor de ne gende maal aan de wereld- en voor de achtste maal aan Europese kampioen schappen deel te nemen, staat voor ons vast. Klassement-Indeling is juist Op onze vraag welke rijder de beste papieren voor de titel heeft was onze Noordhollandse crack voorzichtig. „Er kan met zo'n wedstrijd altijd van alles gebeuren en verrassingen zijn niet uit gesloten. Maar Kees Broekman heeft natuurlijk wel een goede kans." „Zou Broekman niet gehandicapt worden door zijn matige tijden op de 500 meter." „Dat niet, want zijn tijden op de 10.000 meter zijn zo goed dat een sprin ter meer verliest op de lange afstand dan Broekman in de sprint." „Ben je dus wel van mening dat de manier waarop de totaalklassement van schaatswedstrijden worden vastgesteld de juiste is". „Zonder twijfel. Er is absoluut geen betere manier te bedenken. Er is de laatste tijd nogal eens over geschreven maar zij die het anders zouden willen, weten van de schaatssport niets af" Dit is Jan Langendijk Wij vroegen aan mevrouw Langen dijk of zij nog in het bezit was van een goede schaatsfoto van haar man. „Ik zal eens even kijken" en vijf mi nuten later lag de grote ronde tafel vol met alle mogelijke foto's van 's we relds beroemde schaatsrijders, waarvan Jan Langendijk er één is. Ofschoon enige dagen geleden reedi de officiële vlag van de Verenigde Na ties werd gehesen op het gereed geko men stalen skelet van het permanent* hoofdkwartier van de UNO, dat ln het centrum van New ork verrijst en eind 1950 in gebruik zal worden genomen, moet de plechtige eerste steenlegging nog geschieden. Dit omdat president Tiuman, die daarvoor was uitgeno digd, niet eerder in de gelegenheid was naar New York te komen. Ter gelegenheid van deze gebeurtenis, die nu op 24o October (Dag der Verenigd* Naties) zal plaats vinden, zal een spe ciale plenaire zitting van de algemen* vergadering ln de open lucht worden gehouden. De secretaris-generaal van de Ver. Naties, Trygve Lie, zal een exemplaar van het Handvest, dat dan juist vier jaar geleden van kracht werd, gesteld in de vijf officiële talen van de wereldorganisatie; het Enge\ Frans, Spaans, Russisch en Chinees, in de holle steen deponeren, voordat deze op zijn definitieve plaats in het 38 verdiepingen hoge gebouw zal worden Ingemetseld. 1 j «AIPURAZIJN OP.Z'N BES* Het Radioprogramma VOOR HEDENAVOND HILVERSUM I, 301 m. Nieuwsberichten om 6, 8 en 11 uur. 6.15 Sportpraatj'e. 6.30 Strijdkrachten. 7.10 Chopin-muziek. 8.05 In Radio-Zoeklicht. 8.15 Muziek van Dr. Peter ven Anrooy. 9.55 Philharmonisch-orkeat. 10.45 Flitsen uit Papoea-land, 11.15 Melodietjes di» u graag hoort. HILVERSUM II, 415 m. Nieuwsberichte» om 7, 8 en 11 uur. 6.00 Leger des Heil). 6.30 NCRV-koor. 7.15 Muziek bij nader in zien. 7.40 Radiokrant. 8.05 Muzikale kleuren» fantasie. 9.00 Familie-competitie. 9.35 Vervolg Familie-competitie. 10.15 De vaart der Volken. 10.45 Avondoverdenking. 11.15 Beroemde ooa- certen. VOOR VRIJDAG HILVERSUM I, 301 m. Nieuwsberichten om 7, 8, 1, 6, 8 en 11 uur. 8.15 Frag menten. 8.50 Voor de huisvrouw. 9.00 Gramo- foonplaten. 10.05 Morgenwijding. 10.30 Voo» de vrouw. 10.45 Omroep a capella-koor. 11.05 Kort verhaal. 11.25 Orgelspel. 12.00 Orkest Peter Gulien. 12.30 Mededelingen. 12.33 Sport en prognose. 12.45 Gramofoonplaten. 1.15 The Skymasters. 1.45 Chansons. 2.00 Kookkunst 2.20 Platen-cabaret. 3.00 Ons volk in zij» dichters. 3.20 Dameskoor. 4.00 Filmland pre senteert. 4.30 Tussen twaalf en zestien. 5-00 Gi amofoonplaten. 7.00 Denk om de booht. 7.15 Piano-duo. 7.30 Lezing. 7.50 Tien voor acht 8.05 Amsterdams Kamermuziekgezelschap. 8.30 Cursus. 8.55 Zo juist verschenen. 9.00 Mefl viaagt. en wij draaien. 9.40 Ducdalf. 10.00 Buitenlands weekoverzicht. 10.15 Swing and sweet. 10.45 Avondwijding. 11.15 Gramofoon- piaten. HILVERSUM II, 415 m. Nieuwsberichten om 7, 8, 1, 7, 8 en 11 uur. 8.15 Pluk de dag. 9.00 Voor de huisvrouw. 9.35 School- riidio. 10.00 Muziek houdt fit. 11.00 De Zonne bloem. 11.35 Als de ziele luister. 11.45 Strijk kwartet. 12.03 Piano-duo. 12.30 Mededelingen. 12.33 De bietenbouwers. 12.55 Zonnewijzer. 1.20 Omroep-Kamerorkest.i 2.15 „Negen heit de klok". 3.00 Schoolradio. 3.30 Omroep-orkest- 4.00 De Zonnebloem. 5.00 Na schooltijd. 5.15 Kinderkoor. 5.45 Amusements-orkest. 6.45 Klankbeeld. 7.15 Franse chansons. 7.30 Bra bants halfuur. 8.05 De gewone man. 8.18 Guido Gezelle-herdenking. 10.10 Oude Maria- gedichten. 10.20 Haagse blaaskwintet. 10.45 Pater H. Bartels. 11.15 A la Danse. RADIODISTRIBUTIE-DIENST LIJN III: 8.05 Concert. 10.00 Eng. L.P-' Harold Smart (orgel). 10.30 Eng. H.S.: CedJ Norman en ensemble. 11.00 Eng. L.P.: BBC Welsh Orchestre. 11.45 Voordracht. 12.00 VI. Br.: Filmmuziek. 12.32 Omroep-orkest. 2.00 Operette selecties. 3.00 Eng. L.P.: Sidney Davey en ensemble. 3.30 Jack Leon en orkest. *00 NWDR: Recital. 5.00 Kootwijk: Batavia. 6 00 Fr. Br. Voor de soldaten. 6.30 VI. Br.» Voor de soldaten. 7.30 Liederen. 7.50 Film muziek. 8.00 Fr. Br.: Omroep-orkest en accor deon-duo. 9.30 VI. Br.: Kunst kaïeidoscoop' 10.15 Dansmuziek. 11.00 Diversen.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1949 | | pagina 6